OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Fijn Sjak dat het de tweede keer beter naar je geluisterd werd en dat het beter te verwerken is! 
De eerst volgende trouwens die zegt dat vrouwen in Afrika tijdens het werk even bevallen krijgt van mij trouwens een college over bevallen, uitscheuren, inknippen, sterfte van vrouwen in Afrika tijdens de bevalling en alle walgelijke details.
De eerst volgende trouwens die zegt dat vrouwen in Afrika tijdens het werk even bevallen krijgt van mij trouwens een college over bevallen, uitscheuren, inknippen, sterfte van vrouwen in Afrika tijdens de bevalling en alle walgelijke details.
Nee, dan moet je beginnen over besnijden (voor mannen dan he?) zonder verdoving met roestige scheermesjes, dat maakt veel meer indruk .
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
quote:Op donderdag 15 mei 2008 21:26 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Ja, d'oh, je weet van wie het komt. EEN MAN. Mannen mogen pas meepraten als ze meloenen poepen
.
Dat besnijden met roestige scheermesjes voeg ik aan mijn repetoir toe!
PM-girl, dat gevoel van een speciale tijd heb ik vooral met de kraamtijd. Zo hecht bij elkaar, alles nieuw, elkaar leren kennen enzo.
Ik zou het ook zo weer over willen doen ondanks dat ik het best heel heftig vond, maar ik vond het ook zo onwijs bijzonder en ik kan al zoveel niet meer terughalen ervan. De vraag is of je dat moet willen maar nu zo 4,5 maanden later lijkt het al veel minder heftig dan toen.quote:Op donderdag 15 mei 2008 21:27 schreef PM-girl het volgende:
Sjak, wat een goed team dan, dat er zo geluisterd is! Ik mag hopen dat dat snel overal realiteit wordt in de ziekenhuizen.
Mijn bevalling was ook geen feest, pijnlijk, vooral de ontsluitingsfase, echter geen extreme pijnen, maar soms denk ik, goh, ik zou het wel weer opnieuw willen doen, omdat ik het zo'n speciale dag vond! Soms lijkt het wel of het mijzelf niet overkomen is, maar dat ik er alleen maar bij was.
Als ik erop terug kijk vind ik qua pijn en ongemak de kraamweek vervelender, die vreselijk beurse onderkant, de hechtingen die trekken etc. etc.
***
Precies dat ja!quote:Op donderdag 15 mei 2008 21:38 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ik zou het ook zo weer over willen doen ondanks dat ik het best heel heftig vond, maar ik vond het ook zo onwijs bijzonder en ik kan al zoveel niet meer terughalen ervan. De vraag is of je dat moet willen maar nu zo 4,5 maanden later lijkt het al veel minder heftig dan toen.
Als ik erop terug kijk vind ik qua pijn en ongemak de kraamweek vervelender, die vreselijk beurse onderkant, de hechtingen die trekken etc. etc.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Dat maakt het verschil PM en BE. Bij mij stond de bevalling na 1 jaar nog zo helder op mijn netvlies dat ik al moest huilen als ik eraan dacht. Daarom was het zo belangrijk om er goede afspraken over te maken. En Cattie, heel belangrijk, dit keer ben ik wel op tijd aan de bel gaan trekken en heb mezelf laten horen. Anders gebeurt er gewoon weinig helaas...
Lekker douchen!
Ja, dat denk ik idd ook sjak.
Als het je nog zo duidelijk bij staat lijkt het me idd vele malen enger dan dat ik er nu makkelijk op terug kan kijken.
Cattie, lekker duidelijk zijn dus!
Als het je nog zo duidelijk bij staat lijkt het me idd vele malen enger dan dat ik er nu makkelijk op terug kan kijken.
Cattie, lekker duidelijk zijn dus!
***
Sjak, ik zit nu al een kwartier te broeden op een reply, maar ik kom niet verder dan dat ik je een sterke mama vind, ook al zit het je nu fysiek even tegen! Ik denk dat je hiermee een voorbeeld bent voor veel anderen!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
De bevalling vond ik vreselijk en traumatisch, maar ik merk dat ik er steeds minder moeite mee heb om er uitgebreid aan terug te denken of het erover te hebben met mijn man. Tegenwoordig krijg ik er weleens positieve gevoelens bij en schieten zelfs de zinnen door mijn hoofd die Cattie zo van streek maakten 
Mijn struikelblok, grootste belemmering voor een 2e is allang de bevalling niet meer. Het is de zwangerschap zelf waar ik enorm tegenop zie. Vanaf het begin t/m het eind heb ik overgegeven met alle nare gevolgen van dien. Lichamelijk en geestelijk was ik een wrak en erop terugkijjkend had ik vrijwel zeker een prenatale depressie. Wat als een volgende zwangerschap weer zo zal verlopen? Nu is Devin er natuurlijk ook nog die zorg en aandacht nodig heeft.
Ik vind het moeilijk, vooral omdat ik zo ontzettend graag een 2e wil
Mijn struikelblok, grootste belemmering voor een 2e is allang de bevalling niet meer. Het is de zwangerschap zelf waar ik enorm tegenop zie. Vanaf het begin t/m het eind heb ik overgegeven met alle nare gevolgen van dien. Lichamelijk en geestelijk was ik een wrak en erop terugkijjkend had ik vrijwel zeker een prenatale depressie. Wat als een volgende zwangerschap weer zo zal verlopen? Nu is Devin er natuurlijk ook nog die zorg en aandacht nodig heeft.
Ik vind het moeilijk, vooral omdat ik zo ontzettend graag een 2e wil
.... met gevoel voor drama....
Wat lief dat je dat zegtquote:Op donderdag 15 mei 2008 22:09 schreef PM-girl het volgende:
Sjak, ik zit nu al een kwartier te broeden op een reply, maar ik kom niet verder dan dat ik je een sterke mama vind, ook al zit het je nu fysiek even tegen! Ik denk dat je hiermee een voorbeeld bent voor veel anderen!
Lekker douchen!
voor Sjak, maar ook voor LadyS met dat rotvooruitzicht.En ook gewoon wel voor alle eerlijke moeders hier, over zulke dingen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Heel herkenbaar Sjak. 2,5 jaar na dato hoef ik alleen maar aan mijn bevalling te denken en de tranen schieten me in de ogen. Ik vraag me af of dat ooit nog eens minder wordt.
Sterkte, ik hoop dat je gauw opknapt!
Sterkte, ik hoop dat je gauw opknapt!
Variety is the spice of life
Ik vind het toch wel zorgelijk dat zo veel van jullie zulke nare ervaringen hebben Zo naar, dat een volgend kindje er misschien niet eens komt. Daar moeten ze toch serieus iets mee doen. Goed luisteren naar de wensen van de moeder lijkt het grote probleem hier.
Kus voor jullie allemaal
LadyS, da's ook balen van die operatie. Sterkte ook jij
Zo naar, dat een volgend kindje er misschien niet eens komt. Daar moeten ze toch serieus iets mee doen. Goed luisteren naar de wensen van de moeder lijkt het grote probleem hier.Kus voor jullie allemaal
LadyS, da's ook balen van die operatie. Sterkte ook jij
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dit zou voor mij ook een groter bezwaar zijn dan de bevalling zelf. Maar ik besef me terdege dat ik lichamelijk gezien echt enorm geluk heb gehad met herstellenquote:Op donderdag 15 mei 2008 22:15 schreef Kersjes het volgende:
Mijn struikelblok, grootste belemmering voor een 2e is allang de bevalling niet meer. Het is de zwangerschap zelf waar ik enorm tegenop zie. Vanaf het begin t/m het eind heb ik overgegeven met alle nare gevolgen van dien. Lichamelijk en geestelijk was ik een wrak en erop terugkijjkend had ik vrijwel zeker een prenatale depressie. Wat als een volgende zwangerschap weer zo zal verlopen? Nu is Devin er natuurlijk ook nog die zorg en aandacht nodig heeft.
. Als ik eraan terug denk ben ik eigenlijk alleen maar ontzettend sjagerijnig van het feit dat één van de meest bijzondere ervaringen van je leven eigenlijk zo verknald kan worden door andere mensen waar jij op dat moment zó van afhankelijk bent. Als er ooit een volgende keer komt en het is weer in het ziekenhuis, ga ik daar mooi op de plee zitten met de deur op slot totdat het over is, hebben ze meer tijd voor andere mensen 
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Buiten het fysieke, is er niemand hier die het raar vond, na de bevalling, om ineens weer euhhh, geil te doen zeg maar?
Ik weet dat het moet kunnen maar tegelijkertijd voel ik me er schuldig over ofzo, alsof dat niet meer "hoort" nu ik moeder ben.
Ik weet dat het moet kunnen
maar tegelijkertijd voel ik me er schuldig over ofzo, alsof dat niet meer "hoort" nu ik moeder ben.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh ja! Bij mij is het meer in m`n hoofd dan fysiek. Ik ben nu vooral moeder van m`n kindertjes, en de hele dag aan het zo(r)gen en ridderen en heb helemaal geen zin om `s avonds zijn geile donder te zijn
Meestal komt dat vanzelf wel weer, als je je ogen weer een beetje opent voor de rest van de wereld
Meestal komt dat vanzelf wel weer, als je je ogen weer een beetje opent voor de rest van de wereld
♫ Saartje ♫
Bij de laatste hechting die eruit spoelde ben ik erboven op gesprongen omdat ik wilde weten of alles nog werkte . Toen die nieuwsgierigheid bevredigd was, was ik er wel weer even klaar mee .
Maar dat was meer door chronisch slaapgebrek dan dat ik het raar vond, eigenlijk.
. Toen die nieuwsgierigheid bevredigd was, was ik er wel weer even klaar mee . Maar dat was meer door chronisch slaapgebrek dan dat ik het raar vond, eigenlijk.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
quote:Op donderdag 15 mei 2008 23:09 schreef Vivi het volgende:
Buiten het fysieke, is er niemand hier die het raar vond, na de bevalling, om ineens weer euhhh, geil te doen zeg maar?
Heel vreemd, vooral als we dan ineens een verdwaalde speen in bed tegenkomen, we Devin horen brabbelen in zijn slaap of als mijn borsten spontaan beginnen te lekken
Hoe doen of deden andere bv-mama's dat eigenlijk?
Wel of geen bh aan (ouch!), borsten erbij betrekken of juist negeren?
Kim, da's natuurlijk ook een manier
.... met gevoel voor drama....
Nu scheelt het wel dat mijn teerbeminde en ik in een crisis zitten (of eigenlijk; hij zit met zichzelf in een crisis) dus is dat probleem voorlopig ff van de baanquote:Op donderdag 15 mei 2008 23:12 schreef Maneki.Neko het volgende:
Oh ja! Bij mij is het meer in m`n hoofd dan fysiek. Ik ben nu vooral moeder van m`n kindertjes, en de hele dag aan het zo(r)gen en ridderen en heb helemaal geen zin om `s avonds zijn geile donder te zijn
Meestal komt dat vanzelf wel weer, als je je ogen weer een beetje opent voor de rest van de wereld
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Das de enige reden dan vriendlief hier de bv wel mooi geweest vind!quote:Op donderdag 15 mei 2008 23:18 schreef Kersjes het volgende:
[..]
Hoe doen of deden andere bv-mama's dat eigenlijk?
Wel of geen bh aan (ouch!), borsten erbij betrekken of juist negeren?
Hij wil ze terug
bh aan in bed hoeft hier gelukkig sinds een week of 2 niet meer, en zindelijk is mijn 2tal gelukkig ook al even.
Maar psychisch zijn mijn borsten nu echt nog van Pepijn en alles behalve geil...
Ik hou m`n bh aan in bed..en wederhelft moet er afblijven. Niet met eten spelen
Vief dat is kut
Vief dat is kut
♫ Saartje ♫
Ach ja, het komt wel weer goed hoor.quote:Op donderdag 15 mei 2008 23:31 schreef Maneki.Neko het volgende:
Ik hou m`n bh aan in bed..en wederhelft moet er afblijven. Niet met eten spelen
Vief dat is kut
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Hm, alhoewel je het lacherig brengt toch even een hart on de riem voor je Vivi - lijkt me niet makkelijk om daarmee om te gaan
De bevallig is hier ook wat mij tegenhoudt om over een tweede te praten, ik merk dat m'n hartslag spontaan op hol slaat en de tranen prikken in m'n ogen als ik er alleen al aan denk of jullie verhalen hier lees. Nee, ik ben daar gewoon geestelijk echt nog niet klaar voor
De bevallig is hier ook wat mij tegenhoudt om over een tweede te praten, ik merk dat m'n hartslag spontaan op hol slaat en de tranen prikken in m'n ogen als ik er alleen al aan denk of jullie verhalen hier lees. Nee, ik ben daar gewoon geestelijk echt nog niet klaar voor
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
LadyS wat naar dat je nou toch weer naar het ziekenhuis moet en dan nog wel zo lang! sterkte
sjak, fijn dat het wat beter gaat met je! echt fijn!
en ja, die nare bevallingservaringen Mijn eerste was ook geen pretje en daar bleef ik ook last van houden. Het eerste wat ik dacht toen ik daarna weer zwanger was, was "ow nou moet ik nog een keer" maar die angst heb ik van me af gezet en ik ben gaan genieten van de zwangerschap. wel veel gepraat met mijn vk en uiteindelijk ging de 2e keer best voorspoedig, hoewel ik wel heel bang was de hele tijd.
Nu merk ik dat ik alles langzamerhand "vergeet", ook de eerste keer. In ieder geval zijn alle scherpe kantjes er vanaf. Ik denk omdat ik niet meer hoef ofzo.
cattie, ik denk dat het moeilijk te begrijpen is voor sommigen, zeker voor een man, niks van aan trekken!
ow en een voor viev
sjak, fijn dat het wat beter gaat met je! echt fijn!
en ja, die nare bevallingservaringen
Mijn eerste was ook geen pretje en daar bleef ik ook last van houden. Het eerste wat ik dacht toen ik daarna weer zwanger was, was "ow nou moet ik nog een keer" maar die angst heb ik van me af gezet en ik ben gaan genieten van de zwangerschap. wel veel gepraat met mijn vk en uiteindelijk ging de 2e keer best voorspoedig, hoewel ik wel heel bang was de hele tijd.Nu merk ik dat ik alles langzamerhand "vergeet", ook de eerste keer. In ieder geval zijn alle scherpe kantjes er vanaf. Ik denk omdat ik niet meer hoef ofzo.
cattie,
ik denk dat het moeilijk te begrijpen is voor sommigen, zeker voor een man, niks van aan trekken!ow en een
voor viev
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat een nare bevallingsverhalen allemaal
Zou het ook kunnen omdat er bij jullie zo veel thuisbevallen wordt? En dat ook in het ziekenhuis langer aangemodderd wordt (uitstellen verdoving, veel meer hulpmiddelen)
Ik heb de indruk dat hier in België (waar zowat iedereen in het ziekenhuis bevalt) het vlotter gaat, mensen krijgen heel snel verdoving, en ook het aantal keizersnedes stijgt jaar na jaar. Of dat laatste een goede zaak is, daar spreek ik me niet over uit, maar het lijkt me dat hier minder naar verloshulptuigen wordt gegrepen en sneller voor een ks wordt gekozen.
Je bevalt ook bijna standaard met een gynaecoloog, ook na een probleemloze zwangerschap.
Ik heb trouwens net het omgekeerde van jullie... ik herinner me nauwelijks nog wat van die dag. Ik werd ingeleid, ik kreeg weëen, ik had heel veel pijn (ik besefte op den duur niet meer wie er in de kamer was of was geweest of wat er gebeurde), ik heb overgegeven en me leeggepoept . Maar dan met 6cm onder invloed van de vroedvrouw een ruggenprik genomen en 1,5 u later had ik mijn dochtertje in mijn armen.
En net door die laatste fase pijnloos door te maken heb ik soms het gevoel niet echt bevallen te zijn.
Persweëen ken ik alleen van horen zeggen, en omdat ik ze dus niet voelde, heb ik ook niet het gevoel dat ik haar eruit heb gekregen.
Klinkt gek hè
Volgende keer hoop ik spontaan te bevallen en het zonder verdoving uit te houden. (maar euh, vraag het me dan nog maar eens)
Hier was er ongeveer 8w na de bevalling weer sex maar ik heb ook tot 6w gevloeid. Dat ging eigenlijk probleemloos, maar nu nog ben ik meer moeder dan geile brok.
De borsten worden hier betrokken bij de sex, maar minder dan vroeger. Die zijn toch vooral voor mijn dochter en minder voor de sex nu. Het voelt gewoon anders.
Zou het ook kunnen omdat er bij jullie zo veel thuisbevallen wordt? En dat ook in het ziekenhuis langer aangemodderd wordt (uitstellen verdoving, veel meer hulpmiddelen)
Ik heb de indruk dat hier in België (waar zowat iedereen in het ziekenhuis bevalt) het vlotter gaat, mensen krijgen heel snel verdoving, en ook het aantal keizersnedes stijgt jaar na jaar. Of dat laatste een goede zaak is, daar spreek ik me niet over uit, maar het lijkt me dat hier minder naar verloshulptuigen wordt gegrepen en sneller voor een ks wordt gekozen.
Je bevalt ook bijna standaard met een gynaecoloog, ook na een probleemloze zwangerschap.
Ik heb trouwens net het omgekeerde van jullie... ik herinner me nauwelijks nog wat van die dag. Ik werd ingeleid, ik kreeg weëen, ik had heel veel pijn (ik besefte op den duur niet meer wie er in de kamer was of was geweest of wat er gebeurde), ik heb overgegeven en me leeggepoept
. Maar dan met 6cm onder invloed van de vroedvrouw een ruggenprik genomen en 1,5 u later had ik mijn dochtertje in mijn armen.En net door die laatste fase pijnloos door te maken heb ik soms het gevoel niet echt bevallen te zijn.
Persweëen ken ik alleen van horen zeggen, en omdat ik ze dus niet voelde, heb ik ook niet het gevoel dat ik haar eruit heb gekregen.
Klinkt gek hè
Volgende keer hoop ik spontaan te bevallen en het zonder verdoving uit te houden. (maar euh, vraag het me dan nog maar eens
)Hier was er ongeveer 8w na de bevalling weer sex maar ik heb ook tot 6w gevloeid. Dat ging eigenlijk probleemloos, maar nu nog ben ik meer moeder dan geile brok.
De borsten worden hier betrokken bij de sex, maar minder dan vroeger. Die zijn toch vooral voor mijn dochter en minder voor de sex nu. Het voelt gewoon anders.
Ik twijfelde een paar dagen geleden of ik er over zou beginnen, maar nu jullie het er net over hebben.... Ik wil niet meer 'natuurlijk' bevallen. Ik heb de vorige keer tot de helft een 'gewone' bevalling gehad, ook al lag Eva in stuit, maar toen bleek dat haar voetjes naar beneden lagen, waardoor de navelstreng uit kon zakken en breken. Toen werd het een keizersnede. Ik heb achteraf nachtmerries gehad van de bevalling (niet de ks), en besef nu ook dat de bevalling een sluier over de eerste maanden na de geboorte van Eva hebben gelegd. Ik weet niet wat ik het ergst vond. De pijn was nog wel te doen denk ik, maar psychisch vond ik het heel erg, en niet te verdragen. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld, en dat had niets te maken met de mensen die om me heen waren. Ik vond het zo shockerend wat vrouwen moeten doormaken, en heb ook letterlijk bij het nagesprek gezegd dat die natuurlijke bevalling niets voor mij is.
Bovenstaande heeft me vreselijk tegengehouden om voor een 2e kindje te durven gaan. We hebben daarom besloten om een gesprek te hebben met het ziekenhuis om te bespreken dat ik een geplande ks krijg. Op 27 mei hebben we dat gesprek. Ik weet dat dat moeilijk ligt in veel ziekenhuizen, en in het bijzonder in het onze, die zeer laat zijn met ingrijpen (ook een van de weinige ziekenhuizen die nog een natuurlijke bevalling adviseren bij een stuitligging) maar desnoods zoek ik een ander zkh die me willen helpen. Maar ik hoop dat het feit dat ik al een ks gehad heb, en de grotere kans dat de volgende bevalling daar weer op uit kan lopen, voldoende argument is.
Qua sex...ik geloof dat wij na 8 weken weer iets probeerden. Ik vond het pijnlijk bij mijn baarmoeder, vanwege het litteken. Mijn onderkant was niet geschonden, dus dat gaf geen problemen.
Ik vind jullie sterke vrouwen!
Bovenstaande heeft me vreselijk tegengehouden om voor een 2e kindje te durven gaan. We hebben daarom besloten om een gesprek te hebben met het ziekenhuis om te bespreken dat ik een geplande ks krijg. Op 27 mei hebben we dat gesprek. Ik weet dat dat moeilijk ligt in veel ziekenhuizen, en in het bijzonder in het onze, die zeer laat zijn met ingrijpen (ook een van de weinige ziekenhuizen die nog een natuurlijke bevalling adviseren bij een stuitligging) maar desnoods zoek ik een ander zkh die me willen helpen. Maar ik hoop dat het feit dat ik al een ks gehad heb, en de grotere kans dat de volgende bevalling daar weer op uit kan lopen, voldoende argument is.
Qua sex...ik geloof dat wij na 8 weken weer iets probeerden. Ik vond het pijnlijk bij mijn baarmoeder, vanwege het litteken. Mijn onderkant was niet geschonden, dus dat gaf geen problemen.
Ik vind jullie sterke vrouwen!
Iksje, ik heb juist de eerste bevalling (in het ziekenhuis) een nare ervaring achter de rug. Ze wachtten erg lang met infuus en ruggenprik en daardoor heb ik bijna 30 uur onnodige weeen gehad. Ze deden ontzettend veel pijn maar deden niks. Uiteindelijk een infuus en ruggenprik daarna (oeh wat doet een weeenstorm pijn en wat was ik blij met die ruggenprik!) maar het persen duurde heeeel lang en moest op eigen kracht, dat vond ik erg moeilijk.
Tweede en derde bevalling thuis gehad, en ging echt goed, voorspoedig, niet uitgescheurd of wat ook, dus tja... mijn keuze is wel duidelijk.
Tweede en derde bevalling thuis gehad, en ging echt goed, voorspoedig, niet uitgescheurd of wat ook, dus tja... mijn keuze is wel duidelijk.
Wat een verhalen.. Ook al hebben miljoenen vrouwen kinderen gebaard, betekend het nog niet dat het altijd voorspoedig gaat..
Mijn bevalling was wel rot, maar ik was heel helder en rustig. Ben wel een gedeelte kwijtgeraakt, maar die zijn al snel opgevuld door foto's, filmpjes, het verhaal van mijn vriend en dingen uit het dossier.. Ik zou niet graag weer zo'n bevalling moeten doen. Maar waar ik meer last van heb is de dagen erna.. De eerste 2 weken hadden voor mijn gevoel leuker moeten zijn. Maar de eerste 5 dagen heb ik de kleine amper verzorgd. Wel vastgehouden, maar niet verschoond, geen flesjes gemaakt, niet gebadderd etc. En toen de kleine ook nog 2 nachtjes en 1 dag naar de neo moest heb je helemaal het idee dat je te weinig kunt doen. Ik kon ook niet, lichamelijk gezien. Maar het helpt ook niet echt om een band te krijgen. En ik mist gewoon hoekjes van het verhaal, want hoe doet de kleine het als hij 's nachts op de babykamer ligt (hij werd steeds geel, maar dat zag ik dus pas 's ochtends), of overdag beneden op neo (hoeveel eet hij, hoe slaapt hij etc)..
Eenmaal thuis kwam er ook nog veel neer op de Kraam en vriendlief. Dat is gelukkig allemaal goed gekomen, maar heeft toch een schaduw op het hele kind-krijgen geworpen..
Mijn zwangerschap ging prima, mijn bevalling k*t, maar acceptabel. Maar die week daarna, die zou ik wel willen ruilen...
En dat is juist waar mensen weinig over praten, ze vragen wel hoe de bevalling was, en dan kun je daar je verhaal wel over kwijt. Maar de kraamtijd wordt veel minder belicht. En dat blijft bij mij veel langer hangen.
Maar inmiddels, 40 weken na de bevalling, is alles aardig bezonken en heeft het een plekje. Maar af en toe denk je wel even terug, over wat een heftige periode dat is geweest..
Mijn bevalling was wel rot, maar ik was heel helder en rustig. Ben wel een gedeelte kwijtgeraakt, maar die zijn al snel opgevuld door foto's, filmpjes, het verhaal van mijn vriend en dingen uit het dossier.. Ik zou niet graag weer zo'n bevalling moeten doen. Maar waar ik meer last van heb is de dagen erna.. De eerste 2 weken hadden voor mijn gevoel leuker moeten zijn. Maar de eerste 5 dagen heb ik de kleine amper verzorgd. Wel vastgehouden, maar niet verschoond, geen flesjes gemaakt, niet gebadderd etc. En toen de kleine ook nog 2 nachtjes en 1 dag naar de neo moest heb je helemaal het idee dat je te weinig kunt doen. Ik kon ook niet, lichamelijk gezien. Maar het helpt ook niet echt om een band te krijgen. En ik mist gewoon hoekjes van het verhaal, want hoe doet de kleine het als hij 's nachts op de babykamer ligt (hij werd steeds geel, maar dat zag ik dus pas 's ochtends), of overdag beneden op neo (hoeveel eet hij, hoe slaapt hij etc)..
Eenmaal thuis kwam er ook nog veel neer op de Kraam en vriendlief. Dat is gelukkig allemaal goed gekomen, maar heeft toch een schaduw op het hele kind-krijgen geworpen..
Mijn zwangerschap ging prima, mijn bevalling k*t, maar acceptabel. Maar die week daarna, die zou ik wel willen ruilen...
En dat is juist waar mensen weinig over praten, ze vragen wel hoe de bevalling was, en dan kun je daar je verhaal wel over kwijt. Maar de kraamtijd wordt veel minder belicht. En dat blijft bij mij veel langer hangen.
Maar inmiddels, 40 weken na de bevalling, is alles aardig bezonken en heeft het een plekje. Maar af en toe denk je wel even terug, over wat een heftige periode dat is geweest..
Mijn man vind het idee van borsten betrekken in sex na de bevalling een ontzettend spannend idee. Mij staat het bij voorbaat al tegen en ik word absoluut niet opgewonden van het idee, eerder erger ik mij aan die gedachte van hem. MAar goed ik moet eerst nog maar eens zwanger worden
Ik vind het enorm moedig hoe er hier moeders zijn die hier hun bevallingen hebben moeten doorstaan, als ik het zo lees dan denk ik, dat zou ik nooit gekunt hebben, maar op dat moment heb je weinig keuze. Ik hoop ook dat er meer gedaan word met de ervaringen van moeders en dat er meer gekeken gaat worden naar de persoon, nu lijkt het of ze bij bevallingen elke keer hetzelfde draaiboekje opentrekken. Heel veel succes met de verwerkingen ervan en ik vind het ontzettend lief dat jullie willen delen met ons.
Ik vind het enorm moedig hoe er hier moeders zijn die hier hun bevallingen hebben moeten doorstaan, als ik het zo lees dan denk ik, dat zou ik nooit gekunt hebben, maar op dat moment heb je weinig keuze. Ik hoop ook dat er meer gedaan word met de ervaringen van moeders en dat er meer gekeken gaat worden naar de persoon, nu lijkt het of ze bij bevallingen elke keer hetzelfde draaiboekje opentrekken. Heel veel succes met de verwerkingen ervan en ik vind het ontzettend lief dat jullie willen delen met ons.
Al die vrouwen die een drama bevalling hebben gehad zeg, dat is toch best veel. Lag het ook deels aan de verloskundige of gyn die er bij was maar niet naar jullie wensen of angsten luisterden?
De eerste bevalling duurde iets van 13 uur en de 2e iets van 5 uur van het begin van de eerste wee tot de geboorte en ik heb 1 kind in het ziekenhuis gekregen en de ander thuis. Ik had beide keren een verloskundige die echt naar mij luisterde en de laatste liet mee ook lekker alleen in de slaapkamer en kwam alleen als ik riep. Het enige waar ik moeite mee had was de opname 2 dagen na de geboorte van Nathan en dat hij aan allerlei draadjes lag ter bewaking terwijl de bevalling zo voorspoedig was gegaan (afgezien van de knip).
Toen ik borstvoeding gaf sliep ik in bed met een bh aan en mijn man moest er gewoon met zijn tengels vanaf blijven.
Viv, sterkte met de relatie problemen.
Lady S, jemig een opname van 5 dagen is ook niet niks maar hopelijk ben je daarna wel van je pijn af.
De eerste bevalling duurde iets van 13 uur en de 2e iets van 5 uur van het begin van de eerste wee tot de geboorte en ik heb 1 kind in het ziekenhuis gekregen en de ander thuis. Ik had beide keren een verloskundige die echt naar mij luisterde en de laatste liet mee ook lekker alleen in de slaapkamer en kwam alleen als ik riep. Het enige waar ik moeite mee had was de opname 2 dagen na de geboorte van Nathan en dat hij aan allerlei draadjes lag ter bewaking terwijl de bevalling zo voorspoedig was gegaan (afgezien van de knip).
Toen ik borstvoeding gaf sliep ik in bed met een bh aan en mijn man moest er gewoon met zijn tengels vanaf blijven.
Viv, sterkte met de relatie problemen.
Lady S, jemig een opname van 5 dagen is ook niet niks maar hopelijk ben je daarna wel van je pijn af.
Hm, ik zou dat toch maar tijdig met hem bespreken, want na de bevalling is dat idee van "tegen staan" zo ongeveer vermeningvuldigd met 10000, tel nog wat ladingen horrormonen erbij enzo...en je snapt het wel.quote:Op vrijdag 16 mei 2008 09:55 schreef Basimah het volgende:
Mijn man vind het idee van borsten betrekken in sex na de bevalling een ontzettend spannend idee. Mij staat het bij voorbaat al tegen en ik word absoluut niet opgewonden van het idee, eerder erger ik mij aan die gedachte van hem. MAar goed ik moet eerst nog maar eens zwanger worden
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Linda, wat goed dat je dat gesprek hebt gepland dan! Echt, kies voor je beste gevoel hierin, dat is alleen maar dapper en goed, vind ik.
Vivi, klinkt somber, ook al heb je wel het vertrouwen fijn! dat het goedkomt. Toch kop op ermee.
Vivi, klinkt somber, ook al heb je wel het vertrouwen fijn! dat het goedkomt. Toch kop op ermee.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Oh en for the record; ik heb niet echt relatieproblemen, zo zou ik het niet noemen..wij gaan eigenlijk heel goed met elkaar om. Mijn vriend heeft problemen met zichzelf (depressies) door onverwerkte dingen van vroeger die hij al die tijd heeft weggestopt. Gelukkig hadden wij sowieso al aan LAT relatie waardoor het makkelijker voor mij is om wat afstand in te bouwen, wat ik dus ook doe, omdat ik me niet (te veel) wil laten meezuigen in zijn "proces". Ik wil een stabiele en vrolijke moeder zijn voor Dean en daarbij ben ik uberhaupt geen type om dagen te zitten navelstaren waar hij dus wel behoefte aan heeft momenteel.
Maar sowieso, geen verdriet is groot genoeg om mijn liefde voor Dean te overschaduwen.
En zoals ik al zei, het komt wel weer goed (althans, dat gevoel heb ik), het is nu alleen ff moeilijk maar ik wist eigenlijk vanaf het begin al dat dit een keer eraan zat te komen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Vivi op 16-05-2008 10:42:55 ]
Maar sowieso, geen verdriet is groot genoeg om mijn liefde voor Dean te overschaduwen.
En zoals ik al zei, het komt wel weer goed (althans, dat gevoel heb ik), het is nu alleen ff moeilijk maar ik wist eigenlijk vanaf het begin al dat dit een keer eraan zat te komen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Vivi op 16-05-2008 10:42:55 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Over de borsten... daar moet manlief gewoon sowieso afblijven. Als ik iets vervelend vind dan is het wel aan mn borsten zitten. Die dingen zijn gewoon te gevoelig en worden daarom nooit betrokken bij sex. (het was ook de reden dat ik een beetje twijfelde over bv)
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Oh, wat vind ik het 'fijn' dat we nog een keer over die bevallingen praten. Bij mij is het nu ruim anderhalf jaar geleden en ergens heb ik zoiets van "Nou moet het toch maar eens klaar zijn". Dus nare gevoelens/gedachten erover stop ik dan maar weg. Immers, ik héb er ook een heerlijk kind voor teruggekregen. Waarom blijft het dan zo wringen?
Sowieso door de fysieke gevolgen die ik nu nog ervaar, waar ik dus mee geconfronteerd word. Maar door dit gesprek ben ik erachter dat het ook komt omdat ik álles nog weet, van minuut tot minuut bijna. Heel helder, zoals jij ook schreef Sjak. Ik denk dat ik mij niet heb kunnen overgeven aan de bevalling en te veel bezig was met registreren. Om de controle te bewaren. Voor mijn gevoel was dat ook nodig want er was dus al weken niet naar me geluisterd. Al vanaf week 32 heb ik aangegeven dat mijn kind een groot hoofd had (heeft). Bij een groeiecho in week 35 ofzo, bleek hij al op een grootte van 44 weken te zitten. Dat is allemaal gebagatelliseerd. Door diverse artsen/-assistenten. Nee hoor, dat zou allemaal prima kunnen. Zelfs aan het begin van het persen heb ik het nog aangegeven dat ik bang was dat het niet zou passen. Daar werd wat lacherig om gedaan. Tot na 2,5 uur persen er eindelijk een gynaecoloog bij werd gehaald en mijn zoon na een knip met een tang eruit werd gehaald waarbij de boel dus van voor tot achter en naar binnen toe is opengescheurd. Ahaaa! Op díe manier past het inderdaad wel ja!
Nóg begrijp ik niet waarom ik geen KS heb gekregen. En Vief, nu ik erover nadenk heeft dit ook lang meegespeeld met niet-geil-zijn. Ik heb me erg verminkt gevoeld. Nu zie je er bijna niets meer van hoor, maar het vele littekenweefsel in- en uitwendig voelt erg stug en is vervelend gevoelig.
Heel verhaal.
Het zit me dus nog steeds hoog. En ik ben er ook nog boos om merk ik.
Sowieso door de fysieke gevolgen die ik nu nog ervaar, waar ik dus mee geconfronteerd word. Maar door dit gesprek ben ik erachter dat het ook komt omdat ik álles nog weet, van minuut tot minuut bijna. Heel helder, zoals jij ook schreef Sjak. Ik denk dat ik mij niet heb kunnen overgeven aan de bevalling en te veel bezig was met registreren. Om de controle te bewaren. Voor mijn gevoel was dat ook nodig want er was dus al weken niet naar me geluisterd. Al vanaf week 32 heb ik aangegeven dat mijn kind een groot hoofd had (heeft). Bij een groeiecho in week 35 ofzo, bleek hij al op een grootte van 44 weken te zitten. Dat is allemaal gebagatelliseerd. Door diverse artsen/-assistenten. Nee hoor, dat zou allemaal prima kunnen. Zelfs aan het begin van het persen heb ik het nog aangegeven dat ik bang was dat het niet zou passen. Daar werd wat lacherig om gedaan. Tot na 2,5 uur persen er eindelijk een gynaecoloog bij werd gehaald en mijn zoon na een knip met een tang eruit werd gehaald waarbij de boel dus van voor tot achter en naar binnen toe is opengescheurd. Ahaaa! Op díe manier past het inderdaad wel ja!
Nóg begrijp ik niet waarom ik geen KS heb gekregen. En Vief, nu ik erover nadenk heeft dit ook lang meegespeeld met niet-geil-zijn. Ik heb me erg verminkt gevoeld. Nu zie je er bijna niets meer van hoor, maar het vele littekenweefsel in- en uitwendig voelt erg stug en is vervelend gevoelig.
Heel verhaal.
Het zit me dus nog steeds hoog. En ik ben er ook nog boos om merk ik.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Laatst zei trouwens een stagiaire tegen mij dat ze het zo leuk vond dat ik altijd rokjes en jurken draag. Ik heb haar maar niet verteld wat de ware reden ervan is en dat ik zó graag weer eens een lekkere spijkerbroek zou willen dragen. 
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Da's lief van je Troel, maar ik voel me niet 'zielig' ofzo hoor.quote:
Ik merk wel dat ik me gefrustreerd voel over het niet gehoord-zijn. Hoe hard ik ook heb geroepen. En dat ik dan achteraf tóch gelijk heb gehad. Zelfs in het nagesprek werd het gebagatelliseerd (gegevens in mijn dossier kloppen ook niet. Perstijd, maat van Thies zijn hoofd. Bekkenbodemspecialist dacht aan opzet...
).Mijn post is ook zeker niet klagerig bedoeld, mocht het zo overkomen. Maar het lucht me wel op om er weer eens over te schrijven.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, wat is het toch goed dat er dan het altijd mutserige OUD is, om dit te delen.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Hey Moonah, toevallig hobbel ik langs dit topic, maar ik wil je toch wel even een hele dikke pluim geven voor hoe je ermee omgaat hoor. Je berichtje komt op mij in ieder geval ook helemaal niet klagerig over. Ik heb eens je verhaal van de bevalling gelezen en dat heeft echt indruk op me gemaakt, juist door dat niet gehoord worden. Het fysieke leed is al heel erg rot, maar mensen die zo over je grenzen gaan is in mijn ogen traumatiserend. En daar mag je best af en toe eens 'aandacht' voor vragen, misschien helpt het zelfs met de verwerking.
Ik hoop voor je dat je een en ander toch nog wat meer een plek kan geven met de tijd.
Uiteraard geldt dit ook voor de andere dames uit dit topic.
[ Bericht 6% gewijzigd door Etoile op 16-05-2008 14:54:42 ]
Ik hoop voor je dat je een en ander toch nog wat meer een plek kan geven met de tijd.
Uiteraard geldt dit ook voor de andere dames uit dit topic.
[ Bericht 6% gewijzigd door Etoile op 16-05-2008 14:54:42 ]
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
En daar heb je volkomen gelijk in. Ik ben benieuwd hoe hard die arts-/assistenten (vooral die laatste hebben er een handje van mensen te overtuigen van hun gelijk en vooral niet te luisteren) zouden lachen als zij met de kut op tafel liggen en er even iemand de boel kapot komt trekkenquote:Op vrijdag 16 mei 2008 14:00 schreef Moonah het volgende:
Heel verhaal.
Het zit me dus nog steeds hoog. En ik ben er ook nog boos om merk ik.
. Je krijgt er iets moois voor terug is zo verschrikkelijk misplaatst omdat in 9 van de 10 gevallen er eigenlijk helemaal niet eerst iets kapot hoeft te gaan. En zeker niet in die mate als wat jij beschrijft.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
LadyS, heel vel sterkte in het zkh! ik heb nu en opdracht in een zkh en liep langs de vergruizer en toen moest ik aan je denken Hopelijk is het hierna helemaal klaar!
Jemig, wat een verhalen!
Mijn bevalling was echt appeltje-eitje en als ik nu deze verhalen lees (heb ff heel hard gelachen om kim "hij raakte kant nog wal" ) heb ik echt mazzel gehad.
het was wel heftig, weeenstorm en zo, maar ik kon me op de een of andere manier afsluiten voor de pijn, dus echt geen nare gevoelens over. ook toen de vlos langskwam na een paar dagen en die vroeg hoe ikhjet had ervaren, zei ik al dat het mee was gevallen. ze viel bijna van dr stoel
maar ik kan me idd voorstellen dat als je niet serieus genomen wordt, dat dat een grote smet op de bevalling is (kan zijn)
Moonah, ik heb niet helemaal meegekregen wat er nu "mis" is dat je bij een sexuologe bent, maar als thies met 35 wk een hoofd heeft ter grootte van 44 wk, zouden de specialisten zich wel achter hun oren moeten krabben mbt evt ks... vreemd dat ze dat niet gedaan hebben... maar dat hoef ik jou niet uit te leggen
Hopelijk is het hierna helemaal klaar!Jemig, wat een verhalen!
Mijn bevalling was echt appeltje-eitje en als ik nu deze verhalen lees (heb ff heel hard gelachen om kim "hij raakte kant nog wal"
) heb ik echt mazzel gehad.het was wel heftig, weeenstorm en zo, maar ik kon me op de een of andere manier afsluiten voor de pijn, dus echt geen nare gevoelens over. ook toen de vlos langskwam na een paar dagen en die vroeg hoe ikhjet had ervaren, zei ik al dat het mee was gevallen. ze viel bijna van dr stoel
maar ik kan me idd voorstellen dat als je niet serieus genomen wordt, dat dat een grote smet op de bevalling is (kan zijn)
Moonah, ik heb niet helemaal meegekregen wat er nu "mis" is dat je bij een sexuologe bent, maar als thies met 35 wk een hoofd heeft ter grootte van 44 wk, zouden de specialisten zich wel achter hun oren moeten krabben mbt evt ks... vreemd dat ze dat niet gedaan hebben... maar dat hoef ik jou niet uit te leggen
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
LadyS sterkte in het ziekenhuis, hopelijk is het dan echt over.
Vief stoer mens.
En al die mama's die nog worstelen met de herrineringen aan de bevalling. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik leef ontzettend met jullie mee. Tot in detail zoals Sjak en Moonah kan ik het me gelukkig niet meer herrineren, maar ik weet dat het snel ging. Te snel. Dat ik dolblij was dat ik in het ziekenhuis was en dat ik mocht persen toen het ook echt kon. Dat Maud eruit stuiterde weet ik nog goed. Maar wat ik nog van Fleur herinner was de omschrijving die Sjeen aan haar vriend gaf van de knip. Zij kromp ineen toen ze het zag gebeuren en de uitleg van 'als je een andere vent op de fietsstang ziet vallen' gaf bij hem dezelfde reactie.
Hier zit ik in een klein emo-dipje. De combi van Maud die nu 1,5 is en het overlijden van mijn moeder 6 jaar geleden is veel. Zo af en toe teveel. Tranen stromen soms zomaar over mijn wangen. Ben onbewust kortaf en soms even helemaal afwezig. Maar het gaat vast wel weer over. Als we weer weg zijn uit deze periode. Volgende week nog de verjaardag van mijn vader en dan gewoon weer terug naar de basis.
Vief
stoer mens.En al die mama's die nog worstelen met de herrineringen aan de bevalling. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik leef ontzettend met jullie mee. Tot in detail zoals Sjak en Moonah kan ik het me gelukkig niet meer herrineren, maar ik weet dat het snel ging. Te snel. Dat ik dolblij was dat ik in het ziekenhuis was en dat ik mocht persen toen het ook echt kon. Dat Maud eruit stuiterde weet ik nog goed. Maar wat ik nog van Fleur herinner was de omschrijving die Sjeen aan haar vriend gaf van de knip. Zij kromp ineen toen ze het zag gebeuren en de uitleg van 'als je een andere vent op de fietsstang ziet vallen' gaf bij hem dezelfde reactie.
Hier zit ik in een klein emo-dipje. De combi van Maud die nu 1,5 is en het overlijden van mijn moeder 6 jaar geleden is veel. Zo af en toe teveel. Tranen stromen soms zomaar over mijn wangen. Ben onbewust kortaf en soms even helemaal afwezig. Maar het gaat vast wel weer over. Als we weer weg zijn uit deze periode. Volgende week nog de verjaardag van mijn vader en dan gewoon weer terug naar de basis.
wat fijn om hier te lezen dat bij anderen ook de bevalling nog gewoon door het hoofd spookt!
(en chaca, wat vervelend te lezen hoe emotioneel jij je nu voelt...het gaat vast wel over ja, maar dat maakt het nu niet minder moeilijk en zwaar )
Ik merk dat ik nu nog even bewust niet aan de bevalling probeer te denken,
hoewel ik gisteren bij de zw.schapscursus heel erg geconfronteerd werd weer met de angst die ik toch wel heb. De fysiotherapeute vertelde over 'hoe het hoort te lopen' en bij bijna alles wat ze vertelde zat ik inwendig (meestal) mijn hoofd te schudden en voelde ik ergens ver weg wat paniek opkomen.
Alleen al uitspraken als "de eerste 4cm merk je wel..maar is nog niet echt pijnlijk. Je kunt nog gewoon dingen doen in huis etc. en pas na die 4cm wordt het echt pijnlijk."
Mijn god, ik ben er weer zo bang voor dat ik na 20 uur wèl zeer pijnlijke weeën nog maar op 2cm zit !!!
Weer zo'n uitputtingsslag moeten doormaken? Ik ga het er geloof ik bij volgende vk bezoek toch maar eens over hebben .. dat toevallig is op de verjaardag van ilse !
Zal wel leuke emotionele boel worden.
Waar ik nu al boos om zou kunnen worden is de geruststelling die de vk vast en zeker gaat proberen te geven, zoals eerder in deze controles al over het overtijd zijn en de duur van de bevalling.
Kom in Godsnaam niet met loze 'geruststellingen' als er nog nieteens feiten zijn.
Nee, ik hoop toch op duidelijke afspraken... een soort houvast voor mij ten tijde van inderdaad feiten waar ik mee moet om zien te gaan.
bah
als ik er nu dus toch over nadenk heb ik een brok in mijn keel
ik stop er weer even mee
nog 20 (vást geen 22
) weken te gaan
(en chaca, wat vervelend te lezen hoe emotioneel jij je nu voelt...het gaat vast wel over ja, maar dat maakt het nu niet minder moeilijk en zwaar
)Ik merk dat ik nu nog even bewust niet aan de bevalling probeer te denken,
hoewel ik gisteren bij de zw.schapscursus heel erg geconfronteerd werd weer met de angst die ik toch wel heb. De fysiotherapeute vertelde over 'hoe het hoort te lopen' en bij bijna alles wat ze vertelde zat ik inwendig (meestal) mijn hoofd te schudden en voelde ik ergens ver weg wat paniek opkomen.
Alleen al uitspraken als "de eerste 4cm merk je wel..maar is nog niet echt pijnlijk. Je kunt nog gewoon dingen doen in huis etc. en pas na die 4cm wordt het echt pijnlijk."
Mijn god, ik ben er weer zo bang voor dat ik na 20 uur wèl zeer pijnlijke weeën nog maar op 2cm zit !!!
Weer zo'n uitputtingsslag moeten doormaken? Ik ga het er geloof ik bij volgende vk bezoek toch maar eens over hebben .. dat toevallig is op de verjaardag van ilse !
Zal wel leuke emotionele boel worden.Waar ik nu al boos om zou kunnen worden is de geruststelling die de vk vast en zeker gaat proberen te geven, zoals eerder in deze controles al over het overtijd zijn en de duur van de bevalling.
Kom in Godsnaam niet met loze 'geruststellingen' als er nog nieteens feiten zijn.
Nee, ik hoop toch op duidelijke afspraken... een soort houvast voor mij ten tijde van inderdaad feiten waar ik mee moet om zien te gaan.
bahals ik er nu dus toch over nadenk heb ik een brok in mijn keel
ik stop er weer even mee
nog 20 (vást geen 22
) weken te gaan
Heftige verhalen allemaal.
Dikke voor alle mama's op deze druilerige, vies grijze dag.
[ Bericht 0% gewijzigd door Kersjes op 16-05-2008 16:40:56 (spelfout) ]
Dikke
voor alle mama's op deze druilerige, vies grijze dag.[ Bericht 0% gewijzigd door Kersjes op 16-05-2008 16:40:56 (spelfout) ]
.... met gevoel voor drama....
ik kom hier nu net uit de tuin omdat ik wegdrijf van het zweten !heerlijk zonnetje, zo'n 23graden denk ik !
Ik weet mijn bevalling ook nog van minuut tot minuut, zo erg dat als ik een bevalling zie op TV ik echt flashbacks krijg en emo wordt .
En ja, dat geleuter van "Je bent het zó weer vergeten"...laatst zei iemand dat weer eens tegen me, en zó raar hoe er dan gekeken wordt als je zegt dat dat toch echt niet zo is.... .
Iig, een hoop vrouwen hier die niet alleen bij hun volgende bevalling om een epiduraaltje zouden willen vragen, maar ook bij de conceptie .
[ Bericht 24% gewijzigd door Vivi op 16-05-2008 17:50:20 ]
.En ja, dat geleuter van "Je bent het zó weer vergeten"...laatst zei iemand dat weer eens tegen me, en zó raar hoe er dan gekeken wordt als je zegt dat dat toch echt niet zo is....
.Iig, een hoop vrouwen hier die niet alleen bij hun volgende bevalling om een epiduraaltje zouden willen vragen, maar ook bij de conceptie
.[ Bericht 24% gewijzigd door Vivi op 16-05-2008 17:50:20 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik weet ook alles nog wel van mijn bevalling. Alleen kan ik er alleen maar met positieve gevoelens aan denken, gelukkig. Ik besef me heel goed dat het ook anders kan.
Het enige waar ik wel eens bang voor ben is dat de volgende bevalling níet zo makkelijk zal gaan en dus enorm tegenvalt.
Het enige waar ik wel eens bang voor ben is dat de volgende bevalling níet zo makkelijk zal gaan en dus enorm tegenvalt.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Hoe vreselijk blij is ook met Jen ben, er komt echt geen 2e. Geen polonaise meer aan mijn lijf. Het trajet voorafgaande voor een zwangerschap vind ik gewoon te heftig. De zwangerschap zelf vond ik vreselijk, er zijn echt maar een paar momenten geweest dat ik me goed voelde. En dan de bevalling, ik weet dat mijn bevalling een normale bevalling was, maar ik vond het zo heftig. De machteloosheid die ik voelde wil ik nooit mee meemaken.
Verder denk ik ook dat een 2e zwangerschap ook mijn huwelijk geen goed zal doen. Zonder hormonen ben ik al een felle tante, maar onder de hormonen ben ik gewoon onuitstaanbaar.
Ook heb je geen garantie dat een 2e kindje ook helemaal gezond is... Ik bedoel daarmee, met het ICSI gebeuren neem je de natuur behoorlijk in de maling, tijdens de zwangerschap heb ik er dan ook best over in gezeten of we er wel goed aan hadden gedaan. Gelukkig is Jen helemaal gezond, en is de kans dat een ICSI-kindje gehandicapt is niet veel groter dan een normale zwangerschap. Maar aan de andere kant denk ik dan de natuur zegt niet voor niet nee. We moeten gewoon blij zijn dat Jen er is.
Verder denk ik ook dat een 2e zwangerschap ook mijn huwelijk geen goed zal doen. Zonder hormonen ben ik al een felle tante, maar onder de hormonen ben ik gewoon onuitstaanbaar.
Ook heb je geen garantie dat een 2e kindje ook helemaal gezond is... Ik bedoel daarmee, met het ICSI gebeuren neem je de natuur behoorlijk in de maling, tijdens de zwangerschap heb ik er dan ook best over in gezeten of we er wel goed aan hadden gedaan. Gelukkig is Jen helemaal gezond, en is de kans dat een ICSI-kindje gehandicapt is niet veel groter dan een normale zwangerschap. Maar aan de andere kant denk ik dan de natuur zegt niet voor niet nee. We moeten gewoon blij zijn dat Jen er is.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Vivi, Sjak, Moonah, ik vind jullie alle drie erg stoer!
Moonah, wat vreselijk dat er zo niet naar je geluisterd is. Het had niet zo gehoeven, dat is zo naar.
Ik vind het ook fijn dat we het hier over de bevallingen kunnen hebben. Zelf merk ik namelijk dat behalve mijn man niemand zit te wachten op verhalen over een bevalling die niet goed ging. Mensen hebben me echt afgekapt en gezegd dat ze het niet wilden weten.
Marit, ik hoop voor je dat je vk goed naar je gaat luisteren en er ook echt wat mee doet.
Zelf ben ik wel tevreden over het ziekenhuis en het personeel. Ze hebben gedaan wat ze konden en tijdig ingegrepen. Alleen liep het niet zoals het hoorde, maar daar konden zij weinig aan doen. De volgende keer wil ik graag weer in dat ziekenhuis en bij die gynaecoloog bevallen.
Moonah, wat vreselijk dat er zo niet naar je geluisterd is. Het had niet zo gehoeven, dat is zo naar.
Ik vind het ook fijn dat we het hier over de bevallingen kunnen hebben. Zelf merk ik namelijk dat behalve mijn man niemand zit te wachten op verhalen over een bevalling die niet goed ging. Mensen hebben me echt afgekapt en gezegd dat ze het niet wilden weten.
Marit, ik hoop voor je dat je vk goed naar je gaat luisteren en er ook echt wat mee doet.
Zelf ben ik wel tevreden over het ziekenhuis en het personeel. Ze hebben gedaan wat ze konden en tijdig ingegrepen. Alleen liep het niet zoals het hoorde, maar daar konden zij weinig aan doen. De volgende keer wil ik graag weer in dat ziekenhuis en bij die gynaecoloog bevallen.
Van de fouten die gemaakt zijn bij mijn eerste bevalling (ongeplande ks) had ik geen fysieke gevolgen, maar wel emotionele. Ik was daar ook boos om. En tegen een tweede bevalling zag ik op als een berg.
In december werd ik opgenomen met een longontsteking op dezelfde afdeling gynaecologie als waar ik bevallen ben. Toen heb ik met een verpleegkundige die er ten tijde van mijn eerste bevalling bij was alles kunnen doorspreken. En dat gaf na anderhalf jaar lucht aan mijn boosheid. Als ik het te snel na de bevalling had gedaan zou het denk ik niet goed zijn gegaan. Nu kon ik het beheerst en had ik alles goed op een rijtje. Praten heeft mij dus goed geholpen.
De tweede bevalling (vaginaal, wel in zh) ging heel goed. Dat accentueerde nog wel eens extra wat er allemaal mis was met de eerste bevalling. Maar gelukkig ben ik daar nu vooral verdrietig over ipv boos, en daar valt voor mij goed mee om te gaan. Aan de tweede bevalling zelf denk ik alleen maar positief terug.
In december werd ik opgenomen met een longontsteking op dezelfde afdeling gynaecologie als waar ik bevallen ben. Toen heb ik met een verpleegkundige die er ten tijde van mijn eerste bevalling bij was alles kunnen doorspreken. En dat gaf na anderhalf jaar lucht aan mijn boosheid. Als ik het te snel na de bevalling had gedaan zou het denk ik niet goed zijn gegaan. Nu kon ik het beheerst en had ik alles goed op een rijtje. Praten heeft mij dus goed geholpen.
De tweede bevalling (vaginaal, wel in zh) ging heel goed. Dat accentueerde nog wel eens extra wat er allemaal mis was met de eerste bevalling. Maar gelukkig ben ik daar nu vooral verdrietig over ipv boos, en daar valt voor mij goed mee om te gaan. Aan de tweede bevalling zelf denk ik alleen maar positief terug.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Superfijn Macka, dat je zo'n fijne tweede bevalling hebt gehad!
En ik wil even een aan Chacama geven, het lijkt me vreselijk, deze dagen met zo'n gemis!
En ik wil even een
aan Chacama geven, het lijkt me vreselijk, deze dagen met zo'n gemis!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Na mijn bezoek aan het fototopic zojuist, werd mij ineens het pushen door BM duidelijk En hoe leuk het me ook weer lijkt, weer samen zwangeren met Owlet, Bass Miss en straks Linda_ en Cattie, nee, toch nog even niet!
En hoe leuk het me ook weer lijkt, weer samen zwangeren met Owlet, Bass Miss en straks Linda_ en Cattie, nee, toch nog even niet!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Wat bijzonder en fijn Macka, dat je zo veel later nog met een verpleegkundige hebt kunnen spreken over je eerste bevalling.
En Marit, je hebt nog even om je voor te bereiden, laat je niet overbluffen door de VK hoor.
Étoile, dank je voor je lieve woorden (je PMbox staat uit, anders had ik die even gebruikt).
Vief, jou was ik vanmiddag vergeten te PM'en, dus dat ga ik zo dadelijk even doen.
En een voor Chacama. Hou de goede vibes van laatst vast he, ondanks deze even moeilijke tijd.
En ook een voor Nebelung....
En Marit, je hebt nog even om je voor te bereiden, laat je niet overbluffen door de VK hoor.
Étoile, dank je voor je lieve woorden (je PMbox staat uit, anders had ik die even gebruikt).
Vief, jou was ik vanmiddag vergeten te PM'en, dus dat ga ik zo dadelijk even doen.
En een
voor Chacama. Hou de goede vibes van laatst vast he, ondanks deze even moeilijke tijd.En ook een
voor Nebelung....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Op mij hoef je niet te wachten hoor!quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:18 schreef PM-girl het volgende:
Na mijn bezoek aan het fototopic zojuist, werd mij ineens het pushen door BM duidelijk
Wellicht doet Rocka met je mee....
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ook hier was de eerste bevalling vrij traumatisch, en eigenlijk heb ik die pas verwerkt toen ik de tweede kreeg. Alhoewel dat een geplande KS was, kwam er erg veel terug van de eerste keer. die ongepland was. Vooral het stuk dat er idd niet naar me geluisterd werd terwijl ik aangaf dat ik echt voelde dat het met Freek helemaal niet goed ging, nog in mijn buik.
Achteraf kreeg ik gelijk...
Toen de tweede er was, was het heel rustig op de couveuseafdeling, waardoor ik daar twee nachten heb kunnen slapen, terwijl de vpk waar ik met Freek veel aan gehad had nachtdienst had.
Alle tijd en ruimte heb ik gekregen, om te huilen, te vertellen, om met de nieuwe baby te knuffelen (kon niet met Freek, die was veel te ziek de eerste dagen). Kortom, twee nachten lang mijn verhaal te doen.
Daarna had het een plekje.
Achteraf kreeg ik gelijk...
Toen de tweede er was, was het heel rustig op de couveuseafdeling, waardoor ik daar twee nachten heb kunnen slapen, terwijl de vpk waar ik met Freek veel aan gehad had nachtdienst had.
Alle tijd en ruimte heb ik gekregen, om te huilen, te vertellen, om met de nieuwe baby te knuffelen (kon niet met Freek, die was veel te ziek de eerste dagen). Kortom, twee nachten lang mijn verhaal te doen.
Daarna had het een plekje.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:18 schreef PM-girl het volgende:
Na mijn bezoek aan het fototopic zojuist, werd mij ineens het pushen door BM duidelijk
Het zou zo leuk zijn, met jou en Moonah en Rockstar...
Wat moeilijk om die verhalen weer te lezen over die bevallingen. Vooraf was ik zo bang voor de bevalling en achteraf besef ik nog steeds hoeveel geluk ik heb gehad. Zeker als ik hier dan weer lees hoe het ook had kunnen gaan.
Mijn bevalling was zeker niet leuk, maar dat houdt me niet tegen om voor een tweede te gaan. Ik krijg ook steeds meer de vraag wanneer (niet of!) de tweede komt. En omdat er fysiek geen belemmering is, snappen mensen niet dat ik het niet kan. Ergens verlang ik naar een zwangerschap, weer hier samen met 'de anderen' een baby, het eerste begin. Maar ik weet niet omdat ik een tweede wil of omdat ik het met Anna heb gemist. Een vriendin die van de eerste vier maanden voor mij is bevallen, heeft nu een tweede. Een schattig jochie, maar er krabbelde echt helemaal niks. Terwijl het verlangen er ergens is. Maar het kan ook gewoon niet. Ik kan het niet aan, niet nog een keer alles, terwijl ik niet eens 'beter' ben van de eerste.
Ik vind het jammer dat ik hier zo weinig mee kan lezen, zit nu ook even achter J.'s werklaptop. En dat gaat niet bepaald vlot.
Het is net of ik weer terugga in de depressie. Ik heb vaker slechte buien, rationeel denken is moeiljker, minder geduld. Ik denk dat het komt doordat ik mijn medicijnen iets af heb gebouwd. Dat moest wel, het was echt onverantwoord (vermoeidheid) zo door te gaan. Maar nu merk ik dus wat ze voor me deden. Maandag ga ik naar de psycholoog. Ik baal er zo van. Bij mijn intake werd er gezegd dat het normaal gesproken na twee jaar wel over is. Nu wilde ik daar niet te veel op hopen, maar voorlopig blijf ik wel patiënt.
Mijn bevalling was zeker niet leuk, maar dat houdt me niet tegen om voor een tweede te gaan. Ik krijg ook steeds meer de vraag wanneer (niet of!) de tweede komt. En omdat er fysiek geen belemmering is, snappen mensen niet dat ik het niet kan. Ergens verlang ik naar een zwangerschap, weer hier samen met 'de anderen'
een baby, het eerste begin. Maar ik weet niet omdat ik een tweede wil of omdat ik het met Anna heb gemist. Een vriendin die van de eerste vier maanden voor mij is bevallen, heeft nu een tweede. Een schattig jochie, maar er krabbelde echt helemaal niks. Terwijl het verlangen er ergens is. Maar het kan ook gewoon niet. Ik kan het niet aan, niet nog een keer alles, terwijl ik niet eens 'beter' ben van de eerste.Ik vind het jammer dat ik hier zo weinig mee kan lezen, zit nu ook even achter J.'s werklaptop. En dat gaat niet bepaald vlot.
Het is net of ik weer terugga in de depressie. Ik heb vaker slechte buien, rationeel denken is moeiljker, minder geduld. Ik denk dat het komt doordat ik mijn medicijnen iets af heb gebouwd. Dat moest wel, het was echt onverantwoord (vermoeidheid) zo door te gaan. Maar nu merk ik dus wat ze voor me deden. Maandag ga ik naar de psycholoog. Ik baal er zo van. Bij mijn intake werd er gezegd dat het normaal gesproken na twee jaar wel over is. Nu wilde ik daar niet te veel op hopen, maar voorlopig blijf ik wel patiënt.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Lief Ypje, ik hoop van harte dat je met een lagere dosis een goede balans gaat vinden. Rot voor je dat het nu minder gaat. Sterkte.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
O, ik red me wel hoor. Ik mis alleen, juist nu het zo slecht gaat, de optie van mailen/pm'en/bellen met vriendinnen. Zeker nu ik nog vakantie heb en dus veel thuis ben. Daardoor kan ik nergens mijn verhaal kwijt. Zal zo blij zijn als we tenminste weer telefoon hebben. Maar ik wordt wel beter, ergens kom ik aan de top.
Ik mis alleen, juist nu het zo slecht gaat, de optie van mailen/pm'en/bellen met vriendinnen. Zeker nu ik nog vakantie heb en dus veel thuis ben. Daardoor kan ik nergens mijn verhaal kwijt. Zal zo blij zijn als we tenminste weer telefoon hebben. Maar ik wordt wel beter, ergens kom ik aan de top.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Nou, had ik dát maar geweten!
Ik heb net twee weken vakantie achter de rug en ik had graag een (mid)dagje in jullie tuin met jou willen doorbrengen. Helaas heb ik het de komende tijd nogal druk. Dat gaat dan toch in de zomer worden.
Ik heb net twee weken vakantie achter de rug en ik had graag een (mid)dagje in jullie tuin met jou willen doorbrengen. Helaas heb ik het de komende tijd nogal druk. Dat gaat dan toch in de zomer worden.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
als ik dan al deze verhalen zo lees en dan met name de verhalen over het niet op nieuw durven bevallen etc dan heb ik dus echt enorm veel geluk gehad (of hoe je dat ook maar wil zien) Ik ben bij jayden van voor en achter rond om uitgescheurd en geknipt, veel last van gehad, veel pijn aan gehad, veel problemen mee gehad en nog steeds ondervind ik er wel hinder van en last en gevoelig etc etc. maar als ik nu zo spontaan zwanger zou worden, dan zou ik (denk ik nu) niet zo erg op zien tegen de bevalling dan dat ik hier lees van anderen. Ik ben de vorige bevallingen beslist niet vergeten, ik kan het me nog helder iedere dag voor de geest halen en anders wordt ik door mijn onderkantje er wel aan herinnerd, maar voor mij maken mijn twee kinders dat leed toch echt draagbaar en het super waard.
Yppy, wat jammer dat je even in een dip lijkt te zitten. Is het evt. een idee om te kijken of je op andere medicatoe over zou kunnen?
***
Yps, je hebt nog vakantie 
Als ik dat geweten had, was ik nog wel langsgekomen. Ik bel je binnenkort nog even
Als ik dat geweten had, was ik nog wel langsgekomen. Ik bel je binnenkort nog even
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
He Ypsel Hopelijk dat de psych nog wat voor je kan betekenen. Misschien inderdaad andere medicatie. Tot wanneer heb je vakantie....????
Dankjulliewel voor het meeleven. Het is inderdaad even niet zo makkelijk. Maar ik probeer wel dat 'goede gevoel' vast te houden. Hoor mijn moeder op de achtergrond immers al mopperen. "Kop op poeske, het komt alle allemaal goed. Laat me weer eens je lach zien''
Hopelijk dat de psych nog wat voor je kan betekenen. Misschien inderdaad andere medicatie. Tot wanneer heb je vakantie....????Dankjulliewel voor het meeleven. Het is inderdaad even niet zo makkelijk. Maar ik probeer wel dat 'goede gevoel' vast te houden. Hoor mijn moeder op de achtergrond immers al mopperen. "Kop op poeske, het komt alle allemaal goed. Laat me weer eens je lach zien''
BM wat een geweldig nieuws, gefeliciteerd!quote:Op vrijdag 16 mei 2008 21:29 schreef Bass-Miss het volgende:
[..]
Lekker douchen!
Lieve YPPY, wat naar en rot! En dan kun je ook nog niet eens fijn je (digitale) ei kwijt.
Ik hoop dat je maandag een goed gesprek kunt voeren met de psycholoog, dat je snel een oplossing kunt vinden deze weg terug weer om te keren.
En dan kun je ook nog niet eens fijn je (digitale) ei kwijt. Ik hoop dat je maandag een goed gesprek kunt voeren met de psycholoog, dat je snel een oplossing kunt vinden deze weg terug weer om te keren.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Yppy
Donderdag heb ik de uitslag gehad van de biopsie. Ik heb Auto-Immuun Hepatitis. Dit houd in dat mijn lichaam mijn lever aanvalt kort gezegd. Ik heb nu prednison gekregen, de eerste week hoge dosis, 2e week iets minder, dan terug naar ziekenhuis. De arts zei al dat ik nu elke 2 weken naar het ziekenhuis moet, de dag voor poli is bloedprikken, dus dat is behoorlijk wat. Vandaag begin ik te begrijpen wat het allemaal inhoud en de schrok komt nu binnen.
Maar gelukkig hebben we zat afleiding met de bruiloft Vandaag hebben de zaal bezichtigd en besproken, bloemen besteld en corsages, het word nu echt We gaan echt, echt trouwen na 6 jaar
Donderdag heb ik de uitslag gehad van de biopsie. Ik heb Auto-Immuun Hepatitis. Dit houd in dat mijn lichaam mijn lever aanvalt kort gezegd. Ik heb nu prednison gekregen, de eerste week hoge dosis, 2e week iets minder, dan terug naar ziekenhuis. De arts zei al dat ik nu elke 2 weken naar het ziekenhuis moet, de dag voor poli is bloedprikken, dus dat is behoorlijk wat. Vandaag begin ik te begrijpen wat het allemaal inhoud en de schrok komt nu binnen.
Maar gelukkig hebben we zat afleiding met de bruiloft
Vandaag hebben de zaal bezichtigd en besproken, bloemen besteld en corsages, het word nu echt We gaan echt, echt trouwen na 6 jaar
anitraquote:Op zaterdag 17 mei 2008 15:08 schreef Anitra het volgende:
Yppy
Donderdag heb ik de uitslag gehad van de biopsie. Ik heb Auto-Immuun Hepatitis. Dit houd in dat mijn lichaam mijn lever aanvalt kort gezegd. Ik heb nu prednison gekregen, de eerste week hoge dosis, 2e week iets minder, dan terug naar ziekenhuis. De arts zei al dat ik nu elke 2 weken naar het ziekenhuis moet, de dag voor poli is bloedprikken, dus dat is behoorlijk wat. Vandaag begin ik te begrijpen wat het allemaal inhoud en de schrok komt nu binnen.
Maar gelukkig hebben we zat afleiding met de bruiloft
als ik te directe vragen stel hoef je er niet op te antwoorden.
kan dit nog overgaan? en blijft t bij het aanvallen van je lever of breid dit nog uit?
ik vind dat je een enorm sterk mens bent! iig heel veel sterkte en moed van deze kant gewenst, en natuurlijk heel veel plezier met je bruiloft voorbereiden en ernaar toe leven
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
hier staat alles in. Het gaat niet over, het is meer het onderdrukken van de aanvallende cellen. Ik heb gelukkig bijna geen littekenweefelsvorming nog dus dat is gunstig. Ik merk wel dat mijn gewrichten in mijn armen al een stuk minder pijnlijk zijn door de prednison
Het verloop is niet te voorspellen dat is het eerste wat de arts zei. We zien het wel, het komt zoals het komt.
En de bruiloft is een hele goede afleiding Zo leuk de dingen regelen, te bedenken welke jurk ik wou. We stonden net bloemen te bestellen en we hadden het over de kleur van de bloemen. Dus ik uitleggen dat ik nog niet weet welke kleur jurk ik neem, bedenk ik me ineens dat als Rick de bloemen ophaalt hij gelijk weet welke kleur jurk ik heb
Het verloop is niet te voorspellen dat is het eerste wat de arts zei. We zien het wel, het komt zoals het komt.
En de bruiloft is een hele goede afleiding
Zo leuk de dingen regelen, te bedenken welke jurk ik wou. We stonden net bloemen te bestellen en we hadden het over de kleur van de bloemen. Dus ik uitleggen dat ik nog niet weet welke kleur jurk ik neem, bedenk ik me ineens dat als Rick de bloemen ophaalt hij gelijk weet welke kleur jurk ik heb
Fijn dat je zo positief klinkt ondanks de ellende.
Je hebt ook altijd wat.
hihi jullie gaan gewoon trouwen!!!!!
En geen witte jurk he Dat kan niet. Bordeaux rood ofzoiets vind ik wel wat voor jou.
Je hebt ook altijd wat
. hihi jullie gaan gewoon trouwen!!!!!
En geen witte jurk he
Dat kan niet. Bordeaux rood ofzoiets vind ik wel wat voor jou.
Mijn man wist wel de kleur van mijn jurk. Zodat hij zijn pak kon afstemmen op mijn jurk. maar toen hij de jurk zag was hij alsnog heel verrast en sprongen toch nog de tranen in zn ogen (omdat hij me zo mooi vond). Dus alleen de kleur verraden kan best.
Mijn jurk was trouwens een soort paars.
Mijn jurk was trouwens een soort paars.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Ticootje, een paarse bruidsjurk klinkt bijzonder! Daar zijn vast foto's van
Ik had misschien ook wel willen trouwen in een (donker)paarse jurk bedenk ik me nu.
Het was bij mij een doodordinaire broek + shirtje geworden. 7 maanden zwanger en 15 uur tevoren ontslagen uit het ziekenhuis
Anitra, wat goed dat je je ook kan richten op de positieve dingen in je leven
Ik wens je veel plezier met het regelen van je bruiloft en sterkte voor de momenten dat je geen afleiding hebt.
YPPY, sterkte
Ik had misschien ook wel willen trouwen in een (donker)paarse jurk bedenk ik me nu.
Het was bij mij een doodordinaire broek + shirtje geworden. 7 maanden zwanger en 15 uur tevoren ontslagen uit het ziekenhuis
Anitra, wat goed dat je je ook kan richten op de positieve dingen in je leven
Ik wens je veel plezier met het regelen van je bruiloft en sterkte voor de momenten dat je geen afleiding hebt.
YPPY, sterkte
.... met gevoel voor drama....
We waren gewoon netjes gekleed toen we trouwden. Ik helemaal in een bijelkaar gezochte witte outfit en Magneet in een pantalonbroek. Mijn boeket, ik wilde wel per sé een boeket waren roze roosjes 
. Die vond ik zo mooi. Ze hebben de ochtend speciaal voor die bloemen de winkel opgemaakt. Het was een hittegolf dus meenemen de dag van te voren kon echt niet. Het is alweer bijna 5 jaar geleden
Anitra sterkte.
Mijn ervaringen met bevallingen waren juist positief maar Gwen is echt de laatste. Nu wilde ik er altijd maar twee, maar ben vooral nu erg bang om per ongeluk zwanger te raken. Een zwangerschap is niet aan mij besteed. Zou zo erg blij zijn als ik gesteriliseerd ben.
[ Bericht 0% gewijzigd door Randa_v op 18-05-2008 11:32:12 ]
Mijn boeket, ik wilde wel per sé een boeket waren roze roosjes . Die vond ik zo mooi. Ze hebben de ochtend speciaal voor die bloemen de winkel opgemaakt. Het was een hittegolf dus meenemen de dag van te voren kon echt niet. Het is alweer bijna 5 jaar geleden Anitra sterkte.
Mijn ervaringen met bevallingen waren juist positief maar Gwen is echt de laatste. Nu wilde ik er altijd maar twee, maar ben vooral nu erg bang om per ongeluk zwanger te raken. Een zwangerschap is niet aan mij besteed. Zou zo erg blij zijn als ik gesteriliseerd ben.
[ Bericht 0% gewijzigd door Randa_v op 18-05-2008 11:32:12 ]
Het is mijn 2e bruiloft e de eerste hadik geen echte jurk, had een flodderding en het was ook niet echt een bruiloft. Deze word zoveel mooier, dus ik ook in een mooie jurk. Ticootje ik moet nog op jurken jacht en ik heb echt geen idee wat het zal gaan worden. Paars stond hoog aan mijn lijst , maar wit isook mooi en rood zoals p_iglet zegt ook, vooral omdat rood toch altijd bij mij terug komt en rood is iig een thema in onze bruiloft meer verklap ik lekker niet, dat zien jullie wel als de kaarten klaar zijn Maar ik word gek van alle straples jurken Dat wil ik dus niet, dat staat mij niet.
Het is echt zo'n goede afleiding de bruiloft want 1 van de grootste bijwerkingen van de prednison is stemmingswisselingen en ik ben alleen maar vrolijk
, maar wit isook mooi en rood zoals p_iglet zegt ook, vooral omdat rood toch altijd bij mij terug komt en rood is iig een thema in onze bruiloft meer verklap ik lekker niet, dat zien jullie wel als de kaarten klaar zijn Maar ik word gek van alle straples jurken Dat wil ik dus niet, dat staat mij niet.Het is echt zo'n goede afleiding de bruiloft want 1 van de grootste bijwerkingen van de prednison is stemmingswisselingen en ik ben alleen maar vrolijk
anitra t klinkt geweldig dat uitzoeken, ben benieuwd hoe hij gaat worden
Today is life -
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
the only life you are sure of. Make the most of today.
Dale Carnegie
een beter plaatje kan ik zo snel niet vinden...
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Jammer dat het zo'n "gele" foto is, de kleur komt niet echt over. Maar het was echt een moeilijke kleur vandaar dat mijn man wel de kleur wist. Als ik had gezegt paars, dan was het niet goed, en rood ook niet. Het zat er echt een beetje tussenin.
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Die is mooi ticootje! Zo'n bovenkant vind ik wel mooi, maar zoveel zonder bandjes nu, ik ben die jurk al kwijt als ik de deur uit stap dan
Dipjes komen hier nu wel, slapen gaat voor geen meter en merk dat prednison echt zooi is. Maar nog 3x hoogste dosis en dan mogen we afbouwen
Wat ik trouwens als ontzettend voordeel zie is dat ik in Lunteren zoveel geleerd heb dat ik makkelijker over dingen heen kan stappen en accepteren, maar dips verwerken is nog best heftig omdat je ze niet aan ziet komen.
Dipjes komen hier nu wel, slapen gaat voor geen meter en merk dat prednison echt zooi is. Maar nog 3x hoogste dosis en dan mogen we afbouwen
Wat ik trouwens als ontzettend voordeel zie is dat ik in Lunteren zoveel geleerd heb dat ik makkelijker over dingen heen kan stappen en accepteren, maar dips verwerken is nog best heftig omdat je ze niet aan ziet komen.
Je hoeft ook niet over alles heen te stappen natuurlijk
En wat je nu te horen hebt gekregen is best heftig inclusief medicijnen.
Fijn dat je zo met je bruiloft bezig kan zijn. Het wordt vast een mooie dag
En wat je nu te horen hebt gekregen is best heftig inclusief medicijnen.
Fijn dat je zo met je bruiloft bezig kan zijn. Het wordt vast een mooie dag
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Anitra, een dikke kus voor jou. Heftig is het inderdaad en ik kan me voorstellen dat dat je niet in je koude trouwkleren gaat zitten.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
anitra, wat naar zeg, dus toch die autoimmuunaandoening van de lever. klinkt echt griezelig. veel sterkte ermee! en wel erg leuk dat jullie gaan trouwen, hopelijk voel je je goed genoeg om optimaal van de voorpret en de dag zelf te kunnen genieten. ticootje, in je foto-album zag ik ook al wat kiekjes waarop je jurk te zien is. ik vind 'm erg mooi!
Anitra wat ben jij een dappere zeg. Heel veel plezier met het voorbereiden van de bruiloft, fijn dat je daar afleiding in hebt kunnen vinden. Sterkte met alles!!
wat ben jij een dappere zeg. Heel veel plezier met het voorbereiden van de bruiloft, fijn dat je daar afleiding in hebt kunnen vinden. Sterkte met alles!!
Anitra, eindelijk duidelijkheid. Wel balen dat het zoiets heftigs is. Hopelijk doet de prednison zijn werk en kun je met minder pijn nog heel lang hier op FOK! ronddol(l)en. En uiteraard heel veel plezier met de voorbereidingen voor je huwelijk. Een jurk uitzoeken....gaaf
Ik vind dat je goed kunt merken wat jij de afgelopen maanden geleerd hebt Anitra, hoe je ook dit soort nieuws kunt handelen. Petje af!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Vanmorgen vooronderzoek gehad voor eens sterilisatie.
Over twee weken de uitslag van het uitstrijkje binnen en dan kan ik eind juni bellen om me in te plannen.
Ze gaan dan poliklinisch twee kleine veertjes in m'n eileiders zetten en dat vergroeit met bindweefsel waardoor die geblokkeerd worden. Geen sneetjes in m'n buik, geen narcose maar gewoon na een uurtje weer naar huis zonder moeilijk gedoe. En drie maanden later met het helemaal geblokkeerd zijn
Over twee weken de uitslag van het uitstrijkje binnen en dan kan ik eind juni bellen om me in te plannen.
Ze gaan dan poliklinisch twee kleine veertjes in m'n eileiders zetten en dat vergroeit met bindweefsel waardoor die geblokkeerd worden. Geen sneetjes in m'n buik, geen narcose maar gewoon na een uurtje weer naar huis zonder moeilijk gedoe. En drie maanden later met het helemaal geblokkeerd zijn
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Dat klinkt als een redelijk milde ingreep ET, maar toch spannend misschien? Vind je het niet een raar idee, dat jullie voorheen een natuurlijk ontstane zwangerschap zo goed als onmogelijk beschouwden, maar nu kiezen voor sterilisatie omdat er kennelijk toch een mogelijkheid is (geweest)?
Anitra, wat een heftige diagnose zeg!
Anitra, wat een heftige diagnose zeg!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
He die behandeling heb ik laatst op televisie bekeken, erg slim bedacht vond ik het. Geen gesnij in je lichaam en gewoon via de onderkant naar binnen. Maar bij ons is mijn man de pineut, hij mag naar de dokter om zich te laten steriliseren. Hij heeft donderdag een afspraak bij de huisarts voor een verwijzing.
lijkt me heel raar ook inderdaad maar als je het zo zeker weet, dan vind ik dat het gewoon moet kunnen
kan dat nooit meer ongedaan gemaakt worden?? tis niet dat ze iets doorknippen ofzo
maar als je het zo zeker weet, dan vind ik dat het gewoon moet kunnen kan dat nooit meer ongedaan gemaakt worden?? tis niet dat ze iets doorknippen ofzo
erf de ogen van je kind - kijk erdoor
Ik zou op den duur ook wel willen dat mijn man zich laat steriliseren. Want het is helemaal zeker dat we het bij onze twee kinderen houden.
[ Bericht 26% gewijzigd door Sugar op 20-05-2008 21:03:59 ]
[ Bericht 26% gewijzigd door Sugar op 20-05-2008 21:03:59 ]
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
