OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Fijn Sjak dat het de tweede keer beter naar je geluisterd werd en dat het beter te verwerken is! 
De eerst volgende trouwens die zegt dat vrouwen in Afrika tijdens het werk even bevallen krijgt van mij trouwens een college over bevallen, uitscheuren, inknippen, sterfte van vrouwen in Afrika tijdens de bevalling en alle walgelijke details.
De eerst volgende trouwens die zegt dat vrouwen in Afrika tijdens het werk even bevallen krijgt van mij trouwens een college over bevallen, uitscheuren, inknippen, sterfte van vrouwen in Afrika tijdens de bevalling en alle walgelijke details.
Nee, dan moet je beginnen over besnijden (voor mannen dan he?) zonder verdoving met roestige scheermesjes, dat maakt veel meer indruk .
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
quote:Op donderdag 15 mei 2008 21:26 schreef k_i_m het volgende:
[..]
Ja, d'oh, je weet van wie het komt. EEN MAN. Mannen mogen pas meepraten als ze meloenen poepen
.
Dat besnijden met roestige scheermesjes voeg ik aan mijn repetoir toe!
PM-girl, dat gevoel van een speciale tijd heb ik vooral met de kraamtijd. Zo hecht bij elkaar, alles nieuw, elkaar leren kennen enzo.
Ik zou het ook zo weer over willen doen ondanks dat ik het best heel heftig vond, maar ik vond het ook zo onwijs bijzonder en ik kan al zoveel niet meer terughalen ervan. De vraag is of je dat moet willen maar nu zo 4,5 maanden later lijkt het al veel minder heftig dan toen.quote:Op donderdag 15 mei 2008 21:27 schreef PM-girl het volgende:
Sjak, wat een goed team dan, dat er zo geluisterd is! Ik mag hopen dat dat snel overal realiteit wordt in de ziekenhuizen.
Mijn bevalling was ook geen feest, pijnlijk, vooral de ontsluitingsfase, echter geen extreme pijnen, maar soms denk ik, goh, ik zou het wel weer opnieuw willen doen, omdat ik het zo'n speciale dag vond! Soms lijkt het wel of het mijzelf niet overkomen is, maar dat ik er alleen maar bij was.
Als ik erop terug kijk vind ik qua pijn en ongemak de kraamweek vervelender, die vreselijk beurse onderkant, de hechtingen die trekken etc. etc.
***
Precies dat ja!quote:Op donderdag 15 mei 2008 21:38 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Ik zou het ook zo weer over willen doen ondanks dat ik het best heel heftig vond, maar ik vond het ook zo onwijs bijzonder en ik kan al zoveel niet meer terughalen ervan. De vraag is of je dat moet willen maar nu zo 4,5 maanden later lijkt het al veel minder heftig dan toen.
Als ik erop terug kijk vind ik qua pijn en ongemak de kraamweek vervelender, die vreselijk beurse onderkant, de hechtingen die trekken etc. etc.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Dat maakt het verschil PM en BE. Bij mij stond de bevalling na 1 jaar nog zo helder op mijn netvlies dat ik al moest huilen als ik eraan dacht. Daarom was het zo belangrijk om er goede afspraken over te maken. En Cattie, heel belangrijk, dit keer ben ik wel op tijd aan de bel gaan trekken en heb mezelf laten horen. Anders gebeurt er gewoon weinig helaas...
Lekker douchen!
Ja, dat denk ik idd ook sjak.
Als het je nog zo duidelijk bij staat lijkt het me idd vele malen enger dan dat ik er nu makkelijk op terug kan kijken.
Cattie, lekker duidelijk zijn dus!
Als het je nog zo duidelijk bij staat lijkt het me idd vele malen enger dan dat ik er nu makkelijk op terug kan kijken.
Cattie, lekker duidelijk zijn dus!
***
Sjak, ik zit nu al een kwartier te broeden op een reply, maar ik kom niet verder dan dat ik je een sterke mama vind, ook al zit het je nu fysiek even tegen! Ik denk dat je hiermee een voorbeeld bent voor veel anderen!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
De bevalling vond ik vreselijk en traumatisch, maar ik merk dat ik er steeds minder moeite mee heb om er uitgebreid aan terug te denken of het erover te hebben met mijn man. Tegenwoordig krijg ik er weleens positieve gevoelens bij en schieten zelfs de zinnen door mijn hoofd die Cattie zo van streek maakten 
Mijn struikelblok, grootste belemmering voor een 2e is allang de bevalling niet meer. Het is de zwangerschap zelf waar ik enorm tegenop zie. Vanaf het begin t/m het eind heb ik overgegeven met alle nare gevolgen van dien. Lichamelijk en geestelijk was ik een wrak en erop terugkijjkend had ik vrijwel zeker een prenatale depressie. Wat als een volgende zwangerschap weer zo zal verlopen? Nu is Devin er natuurlijk ook nog die zorg en aandacht nodig heeft.
Ik vind het moeilijk, vooral omdat ik zo ontzettend graag een 2e wil
Mijn struikelblok, grootste belemmering voor een 2e is allang de bevalling niet meer. Het is de zwangerschap zelf waar ik enorm tegenop zie. Vanaf het begin t/m het eind heb ik overgegeven met alle nare gevolgen van dien. Lichamelijk en geestelijk was ik een wrak en erop terugkijjkend had ik vrijwel zeker een prenatale depressie. Wat als een volgende zwangerschap weer zo zal verlopen? Nu is Devin er natuurlijk ook nog die zorg en aandacht nodig heeft.
Ik vind het moeilijk, vooral omdat ik zo ontzettend graag een 2e wil
.... met gevoel voor drama....
Wat lief dat je dat zegtquote:Op donderdag 15 mei 2008 22:09 schreef PM-girl het volgende:
Sjak, ik zit nu al een kwartier te broeden op een reply, maar ik kom niet verder dan dat ik je een sterke mama vind, ook al zit het je nu fysiek even tegen! Ik denk dat je hiermee een voorbeeld bent voor veel anderen!
Lekker douchen!
voor Sjak, maar ook voor LadyS met dat rotvooruitzicht.En ook gewoon wel voor alle eerlijke moeders hier, over zulke dingen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Heel herkenbaar Sjak. 2,5 jaar na dato hoef ik alleen maar aan mijn bevalling te denken en de tranen schieten me in de ogen. Ik vraag me af of dat ooit nog eens minder wordt.
Sterkte, ik hoop dat je gauw opknapt!
Sterkte, ik hoop dat je gauw opknapt!
Variety is the spice of life
Ik vind het toch wel zorgelijk dat zo veel van jullie zulke nare ervaringen hebben Zo naar, dat een volgend kindje er misschien niet eens komt. Daar moeten ze toch serieus iets mee doen. Goed luisteren naar de wensen van de moeder lijkt het grote probleem hier.
Kus voor jullie allemaal
LadyS, da's ook balen van die operatie. Sterkte ook jij
Zo naar, dat een volgend kindje er misschien niet eens komt. Daar moeten ze toch serieus iets mee doen. Goed luisteren naar de wensen van de moeder lijkt het grote probleem hier.Kus voor jullie allemaal
LadyS, da's ook balen van die operatie. Sterkte ook jij
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Dit zou voor mij ook een groter bezwaar zijn dan de bevalling zelf. Maar ik besef me terdege dat ik lichamelijk gezien echt enorm geluk heb gehad met herstellenquote:Op donderdag 15 mei 2008 22:15 schreef Kersjes het volgende:
Mijn struikelblok, grootste belemmering voor een 2e is allang de bevalling niet meer. Het is de zwangerschap zelf waar ik enorm tegenop zie. Vanaf het begin t/m het eind heb ik overgegeven met alle nare gevolgen van dien. Lichamelijk en geestelijk was ik een wrak en erop terugkijjkend had ik vrijwel zeker een prenatale depressie. Wat als een volgende zwangerschap weer zo zal verlopen? Nu is Devin er natuurlijk ook nog die zorg en aandacht nodig heeft.
. Als ik eraan terug denk ben ik eigenlijk alleen maar ontzettend sjagerijnig van het feit dat één van de meest bijzondere ervaringen van je leven eigenlijk zo verknald kan worden door andere mensen waar jij op dat moment zó van afhankelijk bent. Als er ooit een volgende keer komt en het is weer in het ziekenhuis, ga ik daar mooi op de plee zitten met de deur op slot totdat het over is, hebben ze meer tijd voor andere mensen 
.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Buiten het fysieke, is er niemand hier die het raar vond, na de bevalling, om ineens weer euhhh, geil te doen zeg maar?
Ik weet dat het moet kunnen maar tegelijkertijd voel ik me er schuldig over ofzo, alsof dat niet meer "hoort" nu ik moeder ben.
Ik weet dat het moet kunnen
maar tegelijkertijd voel ik me er schuldig over ofzo, alsof dat niet meer "hoort" nu ik moeder ben.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Oh ja! Bij mij is het meer in m`n hoofd dan fysiek. Ik ben nu vooral moeder van m`n kindertjes, en de hele dag aan het zo(r)gen en ridderen en heb helemaal geen zin om `s avonds zijn geile donder te zijn
Meestal komt dat vanzelf wel weer, als je je ogen weer een beetje opent voor de rest van de wereld
Meestal komt dat vanzelf wel weer, als je je ogen weer een beetje opent voor de rest van de wereld
♫ Saartje ♫
Bij de laatste hechting die eruit spoelde ben ik erboven op gesprongen omdat ik wilde weten of alles nog werkte . Toen die nieuwsgierigheid bevredigd was, was ik er wel weer even klaar mee .
Maar dat was meer door chronisch slaapgebrek dan dat ik het raar vond, eigenlijk.
. Toen die nieuwsgierigheid bevredigd was, was ik er wel weer even klaar mee . Maar dat was meer door chronisch slaapgebrek dan dat ik het raar vond, eigenlijk.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
quote:Op donderdag 15 mei 2008 23:09 schreef Vivi het volgende:
Buiten het fysieke, is er niemand hier die het raar vond, na de bevalling, om ineens weer euhhh, geil te doen zeg maar?
Heel vreemd, vooral als we dan ineens een verdwaalde speen in bed tegenkomen, we Devin horen brabbelen in zijn slaap of als mijn borsten spontaan beginnen te lekken
Hoe doen of deden andere bv-mama's dat eigenlijk?
Wel of geen bh aan (ouch!), borsten erbij betrekken of juist negeren?
Kim, da's natuurlijk ook een manier
.... met gevoel voor drama....
Nu scheelt het wel dat mijn teerbeminde en ik in een crisis zitten (of eigenlijk; hij zit met zichzelf in een crisis) dus is dat probleem voorlopig ff van de baanquote:Op donderdag 15 mei 2008 23:12 schreef Maneki.Neko het volgende:
Oh ja! Bij mij is het meer in m`n hoofd dan fysiek. Ik ben nu vooral moeder van m`n kindertjes, en de hele dag aan het zo(r)gen en ridderen en heb helemaal geen zin om `s avonds zijn geile donder te zijn
Meestal komt dat vanzelf wel weer, als je je ogen weer een beetje opent voor de rest van de wereld
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Das de enige reden dan vriendlief hier de bv wel mooi geweest vind!quote:Op donderdag 15 mei 2008 23:18 schreef Kersjes het volgende:
[..]
Hoe doen of deden andere bv-mama's dat eigenlijk?
Wel of geen bh aan (ouch!), borsten erbij betrekken of juist negeren?
Hij wil ze terug
bh aan in bed hoeft hier gelukkig sinds een week of 2 niet meer, en zindelijk is mijn 2tal gelukkig ook al even.
Maar psychisch zijn mijn borsten nu echt nog van Pepijn en alles behalve geil...
Ik hou m`n bh aan in bed..en wederhelft moet er afblijven. Niet met eten spelen
Vief dat is kut
Vief dat is kut
♫ Saartje ♫
Ach ja, het komt wel weer goed hoor.quote:Op donderdag 15 mei 2008 23:31 schreef Maneki.Neko het volgende:
Ik hou m`n bh aan in bed..en wederhelft moet er afblijven. Niet met eten spelen
Vief dat is kut
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Hm, alhoewel je het lacherig brengt toch even een hart on de riem voor je Vivi - lijkt me niet makkelijk om daarmee om te gaan
De bevallig is hier ook wat mij tegenhoudt om over een tweede te praten, ik merk dat m'n hartslag spontaan op hol slaat en de tranen prikken in m'n ogen als ik er alleen al aan denk of jullie verhalen hier lees. Nee, ik ben daar gewoon geestelijk echt nog niet klaar voor
De bevallig is hier ook wat mij tegenhoudt om over een tweede te praten, ik merk dat m'n hartslag spontaan op hol slaat en de tranen prikken in m'n ogen als ik er alleen al aan denk of jullie verhalen hier lees. Nee, ik ben daar gewoon geestelijk echt nog niet klaar voor
Thoughts arrive like butterflies.
Red de zeehond!
Red de zeehond!
LadyS wat naar dat je nou toch weer naar het ziekenhuis moet en dan nog wel zo lang! sterkte
sjak, fijn dat het wat beter gaat met je! echt fijn!
en ja, die nare bevallingservaringen Mijn eerste was ook geen pretje en daar bleef ik ook last van houden. Het eerste wat ik dacht toen ik daarna weer zwanger was, was "ow nou moet ik nog een keer" maar die angst heb ik van me af gezet en ik ben gaan genieten van de zwangerschap. wel veel gepraat met mijn vk en uiteindelijk ging de 2e keer best voorspoedig, hoewel ik wel heel bang was de hele tijd.
Nu merk ik dat ik alles langzamerhand "vergeet", ook de eerste keer. In ieder geval zijn alle scherpe kantjes er vanaf. Ik denk omdat ik niet meer hoef ofzo.
cattie, ik denk dat het moeilijk te begrijpen is voor sommigen, zeker voor een man, niks van aan trekken!
ow en een voor viev
sjak, fijn dat het wat beter gaat met je! echt fijn!
en ja, die nare bevallingservaringen
Mijn eerste was ook geen pretje en daar bleef ik ook last van houden. Het eerste wat ik dacht toen ik daarna weer zwanger was, was "ow nou moet ik nog een keer" maar die angst heb ik van me af gezet en ik ben gaan genieten van de zwangerschap. wel veel gepraat met mijn vk en uiteindelijk ging de 2e keer best voorspoedig, hoewel ik wel heel bang was de hele tijd.Nu merk ik dat ik alles langzamerhand "vergeet", ook de eerste keer. In ieder geval zijn alle scherpe kantjes er vanaf. Ik denk omdat ik niet meer hoef ofzo.
cattie,
ik denk dat het moeilijk te begrijpen is voor sommigen, zeker voor een man, niks van aan trekken!ow en een
voor viev
stormy waters...
sailin'
sailin'
Wat een nare bevallingsverhalen allemaal
Zou het ook kunnen omdat er bij jullie zo veel thuisbevallen wordt? En dat ook in het ziekenhuis langer aangemodderd wordt (uitstellen verdoving, veel meer hulpmiddelen)
Ik heb de indruk dat hier in België (waar zowat iedereen in het ziekenhuis bevalt) het vlotter gaat, mensen krijgen heel snel verdoving, en ook het aantal keizersnedes stijgt jaar na jaar. Of dat laatste een goede zaak is, daar spreek ik me niet over uit, maar het lijkt me dat hier minder naar verloshulptuigen wordt gegrepen en sneller voor een ks wordt gekozen.
Je bevalt ook bijna standaard met een gynaecoloog, ook na een probleemloze zwangerschap.
Ik heb trouwens net het omgekeerde van jullie... ik herinner me nauwelijks nog wat van die dag. Ik werd ingeleid, ik kreeg weëen, ik had heel veel pijn (ik besefte op den duur niet meer wie er in de kamer was of was geweest of wat er gebeurde), ik heb overgegeven en me leeggepoept . Maar dan met 6cm onder invloed van de vroedvrouw een ruggenprik genomen en 1,5 u later had ik mijn dochtertje in mijn armen.
En net door die laatste fase pijnloos door te maken heb ik soms het gevoel niet echt bevallen te zijn.
Persweëen ken ik alleen van horen zeggen, en omdat ik ze dus niet voelde, heb ik ook niet het gevoel dat ik haar eruit heb gekregen.
Klinkt gek hè
Volgende keer hoop ik spontaan te bevallen en het zonder verdoving uit te houden. (maar euh, vraag het me dan nog maar eens)
Hier was er ongeveer 8w na de bevalling weer sex maar ik heb ook tot 6w gevloeid. Dat ging eigenlijk probleemloos, maar nu nog ben ik meer moeder dan geile brok.
De borsten worden hier betrokken bij de sex, maar minder dan vroeger. Die zijn toch vooral voor mijn dochter en minder voor de sex nu. Het voelt gewoon anders.
Zou het ook kunnen omdat er bij jullie zo veel thuisbevallen wordt? En dat ook in het ziekenhuis langer aangemodderd wordt (uitstellen verdoving, veel meer hulpmiddelen)
Ik heb de indruk dat hier in België (waar zowat iedereen in het ziekenhuis bevalt) het vlotter gaat, mensen krijgen heel snel verdoving, en ook het aantal keizersnedes stijgt jaar na jaar. Of dat laatste een goede zaak is, daar spreek ik me niet over uit, maar het lijkt me dat hier minder naar verloshulptuigen wordt gegrepen en sneller voor een ks wordt gekozen.
Je bevalt ook bijna standaard met een gynaecoloog, ook na een probleemloze zwangerschap.
Ik heb trouwens net het omgekeerde van jullie... ik herinner me nauwelijks nog wat van die dag. Ik werd ingeleid, ik kreeg weëen, ik had heel veel pijn (ik besefte op den duur niet meer wie er in de kamer was of was geweest of wat er gebeurde), ik heb overgegeven en me leeggepoept
. Maar dan met 6cm onder invloed van de vroedvrouw een ruggenprik genomen en 1,5 u later had ik mijn dochtertje in mijn armen.En net door die laatste fase pijnloos door te maken heb ik soms het gevoel niet echt bevallen te zijn.
Persweëen ken ik alleen van horen zeggen, en omdat ik ze dus niet voelde, heb ik ook niet het gevoel dat ik haar eruit heb gekregen.
Klinkt gek hè
Volgende keer hoop ik spontaan te bevallen en het zonder verdoving uit te houden. (maar euh, vraag het me dan nog maar eens
)Hier was er ongeveer 8w na de bevalling weer sex maar ik heb ook tot 6w gevloeid. Dat ging eigenlijk probleemloos, maar nu nog ben ik meer moeder dan geile brok.
De borsten worden hier betrokken bij de sex, maar minder dan vroeger. Die zijn toch vooral voor mijn dochter en minder voor de sex nu. Het voelt gewoon anders.
Ik twijfelde een paar dagen geleden of ik er over zou beginnen, maar nu jullie het er net over hebben.... Ik wil niet meer 'natuurlijk' bevallen. Ik heb de vorige keer tot de helft een 'gewone' bevalling gehad, ook al lag Eva in stuit, maar toen bleek dat haar voetjes naar beneden lagen, waardoor de navelstreng uit kon zakken en breken. Toen werd het een keizersnede. Ik heb achteraf nachtmerries gehad van de bevalling (niet de ks), en besef nu ook dat de bevalling een sluier over de eerste maanden na de geboorte van Eva hebben gelegd. Ik weet niet wat ik het ergst vond. De pijn was nog wel te doen denk ik, maar psychisch vond ik het heel erg, en niet te verdragen. Ik heb me nog nooit zo eenzaam gevoeld, en dat had niets te maken met de mensen die om me heen waren. Ik vond het zo shockerend wat vrouwen moeten doormaken, en heb ook letterlijk bij het nagesprek gezegd dat die natuurlijke bevalling niets voor mij is.
Bovenstaande heeft me vreselijk tegengehouden om voor een 2e kindje te durven gaan. We hebben daarom besloten om een gesprek te hebben met het ziekenhuis om te bespreken dat ik een geplande ks krijg. Op 27 mei hebben we dat gesprek. Ik weet dat dat moeilijk ligt in veel ziekenhuizen, en in het bijzonder in het onze, die zeer laat zijn met ingrijpen (ook een van de weinige ziekenhuizen die nog een natuurlijke bevalling adviseren bij een stuitligging) maar desnoods zoek ik een ander zkh die me willen helpen. Maar ik hoop dat het feit dat ik al een ks gehad heb, en de grotere kans dat de volgende bevalling daar weer op uit kan lopen, voldoende argument is.
Qua sex...ik geloof dat wij na 8 weken weer iets probeerden. Ik vond het pijnlijk bij mijn baarmoeder, vanwege het litteken. Mijn onderkant was niet geschonden, dus dat gaf geen problemen.
Ik vind jullie sterke vrouwen!
Bovenstaande heeft me vreselijk tegengehouden om voor een 2e kindje te durven gaan. We hebben daarom besloten om een gesprek te hebben met het ziekenhuis om te bespreken dat ik een geplande ks krijg. Op 27 mei hebben we dat gesprek. Ik weet dat dat moeilijk ligt in veel ziekenhuizen, en in het bijzonder in het onze, die zeer laat zijn met ingrijpen (ook een van de weinige ziekenhuizen die nog een natuurlijke bevalling adviseren bij een stuitligging) maar desnoods zoek ik een ander zkh die me willen helpen. Maar ik hoop dat het feit dat ik al een ks gehad heb, en de grotere kans dat de volgende bevalling daar weer op uit kan lopen, voldoende argument is.
Qua sex...ik geloof dat wij na 8 weken weer iets probeerden. Ik vond het pijnlijk bij mijn baarmoeder, vanwege het litteken. Mijn onderkant was niet geschonden, dus dat gaf geen problemen.
Ik vind jullie sterke vrouwen!
Iksje, ik heb juist de eerste bevalling (in het ziekenhuis) een nare ervaring achter de rug. Ze wachtten erg lang met infuus en ruggenprik en daardoor heb ik bijna 30 uur onnodige weeen gehad. Ze deden ontzettend veel pijn maar deden niks. Uiteindelijk een infuus en ruggenprik daarna (oeh wat doet een weeenstorm pijn en wat was ik blij met die ruggenprik!) maar het persen duurde heeeel lang en moest op eigen kracht, dat vond ik erg moeilijk.
Tweede en derde bevalling thuis gehad, en ging echt goed, voorspoedig, niet uitgescheurd of wat ook, dus tja... mijn keuze is wel duidelijk.
Tweede en derde bevalling thuis gehad, en ging echt goed, voorspoedig, niet uitgescheurd of wat ook, dus tja... mijn keuze is wel duidelijk.
Wat een verhalen.. Ook al hebben miljoenen vrouwen kinderen gebaard, betekend het nog niet dat het altijd voorspoedig gaat..
Mijn bevalling was wel rot, maar ik was heel helder en rustig. Ben wel een gedeelte kwijtgeraakt, maar die zijn al snel opgevuld door foto's, filmpjes, het verhaal van mijn vriend en dingen uit het dossier.. Ik zou niet graag weer zo'n bevalling moeten doen. Maar waar ik meer last van heb is de dagen erna.. De eerste 2 weken hadden voor mijn gevoel leuker moeten zijn. Maar de eerste 5 dagen heb ik de kleine amper verzorgd. Wel vastgehouden, maar niet verschoond, geen flesjes gemaakt, niet gebadderd etc. En toen de kleine ook nog 2 nachtjes en 1 dag naar de neo moest heb je helemaal het idee dat je te weinig kunt doen. Ik kon ook niet, lichamelijk gezien. Maar het helpt ook niet echt om een band te krijgen. En ik mist gewoon hoekjes van het verhaal, want hoe doet de kleine het als hij 's nachts op de babykamer ligt (hij werd steeds geel, maar dat zag ik dus pas 's ochtends), of overdag beneden op neo (hoeveel eet hij, hoe slaapt hij etc)..
Eenmaal thuis kwam er ook nog veel neer op de Kraam en vriendlief. Dat is gelukkig allemaal goed gekomen, maar heeft toch een schaduw op het hele kind-krijgen geworpen..
Mijn zwangerschap ging prima, mijn bevalling k*t, maar acceptabel. Maar die week daarna, die zou ik wel willen ruilen...
En dat is juist waar mensen weinig over praten, ze vragen wel hoe de bevalling was, en dan kun je daar je verhaal wel over kwijt. Maar de kraamtijd wordt veel minder belicht. En dat blijft bij mij veel langer hangen.
Maar inmiddels, 40 weken na de bevalling, is alles aardig bezonken en heeft het een plekje. Maar af en toe denk je wel even terug, over wat een heftige periode dat is geweest..
Mijn bevalling was wel rot, maar ik was heel helder en rustig. Ben wel een gedeelte kwijtgeraakt, maar die zijn al snel opgevuld door foto's, filmpjes, het verhaal van mijn vriend en dingen uit het dossier.. Ik zou niet graag weer zo'n bevalling moeten doen. Maar waar ik meer last van heb is de dagen erna.. De eerste 2 weken hadden voor mijn gevoel leuker moeten zijn. Maar de eerste 5 dagen heb ik de kleine amper verzorgd. Wel vastgehouden, maar niet verschoond, geen flesjes gemaakt, niet gebadderd etc. En toen de kleine ook nog 2 nachtjes en 1 dag naar de neo moest heb je helemaal het idee dat je te weinig kunt doen. Ik kon ook niet, lichamelijk gezien. Maar het helpt ook niet echt om een band te krijgen. En ik mist gewoon hoekjes van het verhaal, want hoe doet de kleine het als hij 's nachts op de babykamer ligt (hij werd steeds geel, maar dat zag ik dus pas 's ochtends), of overdag beneden op neo (hoeveel eet hij, hoe slaapt hij etc)..
Eenmaal thuis kwam er ook nog veel neer op de Kraam en vriendlief. Dat is gelukkig allemaal goed gekomen, maar heeft toch een schaduw op het hele kind-krijgen geworpen..
Mijn zwangerschap ging prima, mijn bevalling k*t, maar acceptabel. Maar die week daarna, die zou ik wel willen ruilen...
En dat is juist waar mensen weinig over praten, ze vragen wel hoe de bevalling was, en dan kun je daar je verhaal wel over kwijt. Maar de kraamtijd wordt veel minder belicht. En dat blijft bij mij veel langer hangen.
Maar inmiddels, 40 weken na de bevalling, is alles aardig bezonken en heeft het een plekje. Maar af en toe denk je wel even terug, over wat een heftige periode dat is geweest..
Mijn man vind het idee van borsten betrekken in sex na de bevalling een ontzettend spannend idee. Mij staat het bij voorbaat al tegen en ik word absoluut niet opgewonden van het idee, eerder erger ik mij aan die gedachte van hem. MAar goed ik moet eerst nog maar eens zwanger worden
Ik vind het enorm moedig hoe er hier moeders zijn die hier hun bevallingen hebben moeten doorstaan, als ik het zo lees dan denk ik, dat zou ik nooit gekunt hebben, maar op dat moment heb je weinig keuze. Ik hoop ook dat er meer gedaan word met de ervaringen van moeders en dat er meer gekeken gaat worden naar de persoon, nu lijkt het of ze bij bevallingen elke keer hetzelfde draaiboekje opentrekken. Heel veel succes met de verwerkingen ervan en ik vind het ontzettend lief dat jullie willen delen met ons.
Ik vind het enorm moedig hoe er hier moeders zijn die hier hun bevallingen hebben moeten doorstaan, als ik het zo lees dan denk ik, dat zou ik nooit gekunt hebben, maar op dat moment heb je weinig keuze. Ik hoop ook dat er meer gedaan word met de ervaringen van moeders en dat er meer gekeken gaat worden naar de persoon, nu lijkt het of ze bij bevallingen elke keer hetzelfde draaiboekje opentrekken. Heel veel succes met de verwerkingen ervan en ik vind het ontzettend lief dat jullie willen delen met ons.
Al die vrouwen die een drama bevalling hebben gehad zeg, dat is toch best veel. Lag het ook deels aan de verloskundige of gyn die er bij was maar niet naar jullie wensen of angsten luisterden?
De eerste bevalling duurde iets van 13 uur en de 2e iets van 5 uur van het begin van de eerste wee tot de geboorte en ik heb 1 kind in het ziekenhuis gekregen en de ander thuis. Ik had beide keren een verloskundige die echt naar mij luisterde en de laatste liet mee ook lekker alleen in de slaapkamer en kwam alleen als ik riep. Het enige waar ik moeite mee had was de opname 2 dagen na de geboorte van Nathan en dat hij aan allerlei draadjes lag ter bewaking terwijl de bevalling zo voorspoedig was gegaan (afgezien van de knip).
Toen ik borstvoeding gaf sliep ik in bed met een bh aan en mijn man moest er gewoon met zijn tengels vanaf blijven.
Viv, sterkte met de relatie problemen.
Lady S, jemig een opname van 5 dagen is ook niet niks maar hopelijk ben je daarna wel van je pijn af.
De eerste bevalling duurde iets van 13 uur en de 2e iets van 5 uur van het begin van de eerste wee tot de geboorte en ik heb 1 kind in het ziekenhuis gekregen en de ander thuis. Ik had beide keren een verloskundige die echt naar mij luisterde en de laatste liet mee ook lekker alleen in de slaapkamer en kwam alleen als ik riep. Het enige waar ik moeite mee had was de opname 2 dagen na de geboorte van Nathan en dat hij aan allerlei draadjes lag ter bewaking terwijl de bevalling zo voorspoedig was gegaan (afgezien van de knip).
Toen ik borstvoeding gaf sliep ik in bed met een bh aan en mijn man moest er gewoon met zijn tengels vanaf blijven.
Viv, sterkte met de relatie problemen.
Lady S, jemig een opname van 5 dagen is ook niet niks maar hopelijk ben je daarna wel van je pijn af.
Hm, ik zou dat toch maar tijdig met hem bespreken, want na de bevalling is dat idee van "tegen staan" zo ongeveer vermeningvuldigd met 10000, tel nog wat ladingen horrormonen erbij enzo...en je snapt het wel.quote:Op vrijdag 16 mei 2008 09:55 schreef Basimah het volgende:
Mijn man vind het idee van borsten betrekken in sex na de bevalling een ontzettend spannend idee. Mij staat het bij voorbaat al tegen en ik word absoluut niet opgewonden van het idee, eerder erger ik mij aan die gedachte van hem. MAar goed ik moet eerst nog maar eens zwanger worden
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Linda, wat goed dat je dat gesprek hebt gepland dan! Echt, kies voor je beste gevoel hierin, dat is alleen maar dapper en goed, vind ik.
Vivi, klinkt somber, ook al heb je wel het vertrouwen fijn! dat het goedkomt. Toch kop op ermee.
Vivi, klinkt somber, ook al heb je wel het vertrouwen fijn! dat het goedkomt. Toch kop op ermee.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Oh en for the record; ik heb niet echt relatieproblemen, zo zou ik het niet noemen..wij gaan eigenlijk heel goed met elkaar om. Mijn vriend heeft problemen met zichzelf (depressies) door onverwerkte dingen van vroeger die hij al die tijd heeft weggestopt. Gelukkig hadden wij sowieso al aan LAT relatie waardoor het makkelijker voor mij is om wat afstand in te bouwen, wat ik dus ook doe, omdat ik me niet (te veel) wil laten meezuigen in zijn "proces". Ik wil een stabiele en vrolijke moeder zijn voor Dean en daarbij ben ik uberhaupt geen type om dagen te zitten navelstaren waar hij dus wel behoefte aan heeft momenteel.
Maar sowieso, geen verdriet is groot genoeg om mijn liefde voor Dean te overschaduwen.
En zoals ik al zei, het komt wel weer goed (althans, dat gevoel heb ik), het is nu alleen ff moeilijk maar ik wist eigenlijk vanaf het begin al dat dit een keer eraan zat te komen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Vivi op 16-05-2008 10:42:55 ]
Maar sowieso, geen verdriet is groot genoeg om mijn liefde voor Dean te overschaduwen.
En zoals ik al zei, het komt wel weer goed (althans, dat gevoel heb ik), het is nu alleen ff moeilijk maar ik wist eigenlijk vanaf het begin al dat dit een keer eraan zat te komen.
[ Bericht 5% gewijzigd door Vivi op 16-05-2008 10:42:55 ]
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Thanks!
Over de borsten... daar moet manlief gewoon sowieso afblijven. Als ik iets vervelend vind dan is het wel aan mn borsten zitten. Die dingen zijn gewoon te gevoelig en worden daarom nooit betrokken bij sex. (het was ook de reden dat ik een beetje twijfelde over bv)
I am unconditionally and irrevocably in love with him.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
I'm 97% sure you don't like me, I'm 100% sure I don't care.
Oh, wat vind ik het 'fijn' dat we nog een keer over die bevallingen praten. Bij mij is het nu ruim anderhalf jaar geleden en ergens heb ik zoiets van "Nou moet het toch maar eens klaar zijn". Dus nare gevoelens/gedachten erover stop ik dan maar weg. Immers, ik héb er ook een heerlijk kind voor teruggekregen. Waarom blijft het dan zo wringen?
Sowieso door de fysieke gevolgen die ik nu nog ervaar, waar ik dus mee geconfronteerd word. Maar door dit gesprek ben ik erachter dat het ook komt omdat ik álles nog weet, van minuut tot minuut bijna. Heel helder, zoals jij ook schreef Sjak. Ik denk dat ik mij niet heb kunnen overgeven aan de bevalling en te veel bezig was met registreren. Om de controle te bewaren. Voor mijn gevoel was dat ook nodig want er was dus al weken niet naar me geluisterd. Al vanaf week 32 heb ik aangegeven dat mijn kind een groot hoofd had (heeft). Bij een groeiecho in week 35 ofzo, bleek hij al op een grootte van 44 weken te zitten. Dat is allemaal gebagatelliseerd. Door diverse artsen/-assistenten. Nee hoor, dat zou allemaal prima kunnen. Zelfs aan het begin van het persen heb ik het nog aangegeven dat ik bang was dat het niet zou passen. Daar werd wat lacherig om gedaan. Tot na 2,5 uur persen er eindelijk een gynaecoloog bij werd gehaald en mijn zoon na een knip met een tang eruit werd gehaald waarbij de boel dus van voor tot achter en naar binnen toe is opengescheurd. Ahaaa! Op díe manier past het inderdaad wel ja!
Nóg begrijp ik niet waarom ik geen KS heb gekregen. En Vief, nu ik erover nadenk heeft dit ook lang meegespeeld met niet-geil-zijn. Ik heb me erg verminkt gevoeld. Nu zie je er bijna niets meer van hoor, maar het vele littekenweefsel in- en uitwendig voelt erg stug en is vervelend gevoelig.
Heel verhaal.
Het zit me dus nog steeds hoog. En ik ben er ook nog boos om merk ik.
Sowieso door de fysieke gevolgen die ik nu nog ervaar, waar ik dus mee geconfronteerd word. Maar door dit gesprek ben ik erachter dat het ook komt omdat ik álles nog weet, van minuut tot minuut bijna. Heel helder, zoals jij ook schreef Sjak. Ik denk dat ik mij niet heb kunnen overgeven aan de bevalling en te veel bezig was met registreren. Om de controle te bewaren. Voor mijn gevoel was dat ook nodig want er was dus al weken niet naar me geluisterd. Al vanaf week 32 heb ik aangegeven dat mijn kind een groot hoofd had (heeft). Bij een groeiecho in week 35 ofzo, bleek hij al op een grootte van 44 weken te zitten. Dat is allemaal gebagatelliseerd. Door diverse artsen/-assistenten. Nee hoor, dat zou allemaal prima kunnen. Zelfs aan het begin van het persen heb ik het nog aangegeven dat ik bang was dat het niet zou passen. Daar werd wat lacherig om gedaan. Tot na 2,5 uur persen er eindelijk een gynaecoloog bij werd gehaald en mijn zoon na een knip met een tang eruit werd gehaald waarbij de boel dus van voor tot achter en naar binnen toe is opengescheurd. Ahaaa! Op díe manier past het inderdaad wel ja!
Nóg begrijp ik niet waarom ik geen KS heb gekregen. En Vief, nu ik erover nadenk heeft dit ook lang meegespeeld met niet-geil-zijn. Ik heb me erg verminkt gevoeld. Nu zie je er bijna niets meer van hoor, maar het vele littekenweefsel in- en uitwendig voelt erg stug en is vervelend gevoelig.
Heel verhaal.
Het zit me dus nog steeds hoog. En ik ben er ook nog boos om merk ik.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Laatst zei trouwens een stagiaire tegen mij dat ze het zo leuk vond dat ik altijd rokjes en jurken draag. Ik heb haar maar niet verteld wat de ware reden ervan is en dat ik zó graag weer eens een lekkere spijkerbroek zou willen dragen. 
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Da's lief van je Troel, maar ik voel me niet 'zielig' ofzo hoor.quote:
Ik merk wel dat ik me gefrustreerd voel over het niet gehoord-zijn. Hoe hard ik ook heb geroepen. En dat ik dan achteraf tóch gelijk heb gehad. Zelfs in het nagesprek werd het gebagatelliseerd (gegevens in mijn dossier kloppen ook niet. Perstijd, maat van Thies zijn hoofd. Bekkenbodemspecialist dacht aan opzet...
).Mijn post is ook zeker niet klagerig bedoeld, mocht het zo overkomen. Maar het lucht me wel op om er weer eens over te schrijven.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, wat is het toch goed dat er dan het altijd mutserige OUD is, om dit te delen.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Hey Moonah, toevallig hobbel ik langs dit topic, maar ik wil je toch wel even een hele dikke pluim geven voor hoe je ermee omgaat hoor. Je berichtje komt op mij in ieder geval ook helemaal niet klagerig over. Ik heb eens je verhaal van de bevalling gelezen en dat heeft echt indruk op me gemaakt, juist door dat niet gehoord worden. Het fysieke leed is al heel erg rot, maar mensen die zo over je grenzen gaan is in mijn ogen traumatiserend. En daar mag je best af en toe eens 'aandacht' voor vragen, misschien helpt het zelfs met de verwerking.
Ik hoop voor je dat je een en ander toch nog wat meer een plek kan geven met de tijd.
Uiteraard geldt dit ook voor de andere dames uit dit topic.
[ Bericht 6% gewijzigd door Etoile op 16-05-2008 14:54:42 ]
Ik hoop voor je dat je een en ander toch nog wat meer een plek kan geven met de tijd.
Uiteraard geldt dit ook voor de andere dames uit dit topic.
[ Bericht 6% gewijzigd door Etoile op 16-05-2008 14:54:42 ]
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
En daar heb je volkomen gelijk in. Ik ben benieuwd hoe hard die arts-/assistenten (vooral die laatste hebben er een handje van mensen te overtuigen van hun gelijk en vooral niet te luisteren) zouden lachen als zij met de kut op tafel liggen en er even iemand de boel kapot komt trekkenquote:Op vrijdag 16 mei 2008 14:00 schreef Moonah het volgende:
Heel verhaal.
Het zit me dus nog steeds hoog. En ik ben er ook nog boos om merk ik.
. Je krijgt er iets moois voor terug is zo verschrikkelijk misplaatst omdat in 9 van de 10 gevallen er eigenlijk helemaal niet eerst iets kapot hoeft te gaan. En zeker niet in die mate als wat jij beschrijft.
In my life
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
Why do I smile
At people who I'd much rather kick in the eye ?
LadyS, heel vel sterkte in het zkh! ik heb nu en opdracht in een zkh en liep langs de vergruizer en toen moest ik aan je denken Hopelijk is het hierna helemaal klaar!
Jemig, wat een verhalen!
Mijn bevalling was echt appeltje-eitje en als ik nu deze verhalen lees (heb ff heel hard gelachen om kim "hij raakte kant nog wal" ) heb ik echt mazzel gehad.
het was wel heftig, weeenstorm en zo, maar ik kon me op de een of andere manier afsluiten voor de pijn, dus echt geen nare gevoelens over. ook toen de vlos langskwam na een paar dagen en die vroeg hoe ikhjet had ervaren, zei ik al dat het mee was gevallen. ze viel bijna van dr stoel
maar ik kan me idd voorstellen dat als je niet serieus genomen wordt, dat dat een grote smet op de bevalling is (kan zijn)
Moonah, ik heb niet helemaal meegekregen wat er nu "mis" is dat je bij een sexuologe bent, maar als thies met 35 wk een hoofd heeft ter grootte van 44 wk, zouden de specialisten zich wel achter hun oren moeten krabben mbt evt ks... vreemd dat ze dat niet gedaan hebben... maar dat hoef ik jou niet uit te leggen
Hopelijk is het hierna helemaal klaar!Jemig, wat een verhalen!
Mijn bevalling was echt appeltje-eitje en als ik nu deze verhalen lees (heb ff heel hard gelachen om kim "hij raakte kant nog wal"
) heb ik echt mazzel gehad.het was wel heftig, weeenstorm en zo, maar ik kon me op de een of andere manier afsluiten voor de pijn, dus echt geen nare gevoelens over. ook toen de vlos langskwam na een paar dagen en die vroeg hoe ikhjet had ervaren, zei ik al dat het mee was gevallen. ze viel bijna van dr stoel
maar ik kan me idd voorstellen dat als je niet serieus genomen wordt, dat dat een grote smet op de bevalling is (kan zijn)
Moonah, ik heb niet helemaal meegekregen wat er nu "mis" is dat je bij een sexuologe bent, maar als thies met 35 wk een hoofd heeft ter grootte van 44 wk, zouden de specialisten zich wel achter hun oren moeten krabben mbt evt ks... vreemd dat ze dat niet gedaan hebben... maar dat hoef ik jou niet uit te leggen
*O* Trotse mama van E l i en A v i v a *O*
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
Insanity is heritable. You get it from your children.
Ik ben wel gek, maar niet achterlijk.
If you can't beat them, confuse them.
LadyS sterkte in het ziekenhuis, hopelijk is het dan echt over.
Vief stoer mens.
En al die mama's die nog worstelen met de herrineringen aan de bevalling. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik leef ontzettend met jullie mee. Tot in detail zoals Sjak en Moonah kan ik het me gelukkig niet meer herrineren, maar ik weet dat het snel ging. Te snel. Dat ik dolblij was dat ik in het ziekenhuis was en dat ik mocht persen toen het ook echt kon. Dat Maud eruit stuiterde weet ik nog goed. Maar wat ik nog van Fleur herinner was de omschrijving die Sjeen aan haar vriend gaf van de knip. Zij kromp ineen toen ze het zag gebeuren en de uitleg van 'als je een andere vent op de fietsstang ziet vallen' gaf bij hem dezelfde reactie.
Hier zit ik in een klein emo-dipje. De combi van Maud die nu 1,5 is en het overlijden van mijn moeder 6 jaar geleden is veel. Zo af en toe teveel. Tranen stromen soms zomaar over mijn wangen. Ben onbewust kortaf en soms even helemaal afwezig. Maar het gaat vast wel weer over. Als we weer weg zijn uit deze periode. Volgende week nog de verjaardag van mijn vader en dan gewoon weer terug naar de basis.
Vief
stoer mens.En al die mama's die nog worstelen met de herrineringen aan de bevalling. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik leef ontzettend met jullie mee. Tot in detail zoals Sjak en Moonah kan ik het me gelukkig niet meer herrineren, maar ik weet dat het snel ging. Te snel. Dat ik dolblij was dat ik in het ziekenhuis was en dat ik mocht persen toen het ook echt kon. Dat Maud eruit stuiterde weet ik nog goed. Maar wat ik nog van Fleur herinner was de omschrijving die Sjeen aan haar vriend gaf van de knip. Zij kromp ineen toen ze het zag gebeuren en de uitleg van 'als je een andere vent op de fietsstang ziet vallen' gaf bij hem dezelfde reactie.
Hier zit ik in een klein emo-dipje. De combi van Maud die nu 1,5 is en het overlijden van mijn moeder 6 jaar geleden is veel. Zo af en toe teveel. Tranen stromen soms zomaar over mijn wangen. Ben onbewust kortaf en soms even helemaal afwezig. Maar het gaat vast wel weer over. Als we weer weg zijn uit deze periode. Volgende week nog de verjaardag van mijn vader en dan gewoon weer terug naar de basis.
