Ik zit met wat zaken die mij dwarszitten. Ventileer deze en krijg steeds een repeterend antwoord terug; als in ' nou en, doe jij ook weleens ' , of ' nee jij dan' of ' nou, ik voel me precies zo!!'
Ik heb een paar keer geprobeerd te vragen of ze alsjeblieft naar mij wilde luisteren en dat ik gewoon iets kwijt wilde, in de hoop dat ze iets over mij zou leren, of ( I wish ) er iets mee zou doen.
Elk gesprek echter; is blijkbaar zo vervelend dat ze de deur uit loopt. Niet 1 keer, maar echt elke keer.
Haar telefoon wordt dan ook demonstratief uitgezet, zodat alle comunicatie in 1 keer weg is.
Ik heb echt een grondige hekel aan weglopers. Misschien is dat mijn vechters mentaliteit ( die inderdaad vermoeiend is ) maar ik vind niets erger dan jezelf verstoppen omdat je ergens geen zin in hebt.
Ik ben nu wel zo ver dat ik een beetje klaar ben met dit gedrag.
Ik kan ook niets verzinnen wat het acceptabel zou maken.
Ik kan namelijk wel iets met de opmerking dat ze even rust wil in de discussie, of er later over wil praten.
Maar kinderachtige acties om mij zogenaamd 'iets te laten voelen' , zijn voor mij een brug te ver.
Ben ik onredelijk?
Ik weet namelijk best dat ik een tough cookie ben en ik weet ook zeker dat ik zelf ook de nodige steken laten vallen, maar we zijn allemaal mensen toch?
Is ze jouw klankbord of ben je haar moeder?
quote:en toen voelde je die compulsieve drang om die brain fart hier te posten?Op donderdag 20 maart 2008 17:42 schreef fransbreda het volgende:
Ow ik dacht dat je iets met conflict zn vrouwke had.
Het draait om het feit dat ik een aantal zaken graag bij haar neer wil leggen, omdat ze mij een rotgevoel geven.
Echter, wanneer ik dit doe, krijg ik niet een logische reactie terug, maar geeft ze steevast de antwoorden zoals hierboven geschetst.
Ik voel me dan niet bepaald serieus genomen.
Als ik haar vervolgens kinderachtig noem, dan loopt ze steevast dramatisch de deur uit, zet haar telefoon uit en doet net of ik niet besta.
Deze cyclus doorlopen we elke keer, ondanks het feit dat ik al eens heb aangegeven dat weglopen voor mij echt een brug te ver is.
Ik vind het prima als je aangeeft een gesprek niet aan te kunnen, of dat het geen goed moment is, maar demonstratief je biezen pakken en mij negeren is in mijn optiek echt vreselijk onvolwassen.
Ik heb er op deze manier niet zoveel zin meer in.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je zoiets regelmatig doet.
quote:Zo zeg jij bent goed in lezen.Op donderdag 20 maart 2008 17:44 schreef Re het volgende:
[..]
en toen voelde je die compulsieve drang om die brain fart hier te posten?
vrienden relaties horen niet stressvol te zijn.
Dan zou ik van jouw kant de communicatie afkappen, hopen dat ze bijtrekt en je opbelt en anders is het gewoon einde vriendschap denk ik dan.
Vrienden die niet capabel zijn tot normale discussies ben ik liever kwijt dan rijk.
Klinkt hard, but thats life.
Ze gaat; komt na uren terug, ik ga weer in discussie met haar alleen dan altijd met de bekende mantel der liefde, en de eerstvolgende keer dat ik haar attendeer op dingen flikt ze het weer
Dit terwijl ze een vorige keer al plechtig heeft beloofd niet meer weg te lopen in gesprekken.
Volgens mij moet ik loslaten. Ook voor haar welzijn.
Het kan misschien ook wel liggen aan de manier waarop jij dingen tegen haar zegt, zij voelt zich blijkbaar heel snel aangevallen (en daar heeft ze misschien ook wel redenen voor, maar misschien is ze zich daar niet eens bewust van). Misschien werkt het om eens op andere manieren haar met bepaalde dingen te confronteren, zonder dat ze zich meteen aangevallen voelt. Ik denk niet dat zij snel uit zichzelf zal veranderen. Maar goed, vandaar waarschijnlijk ook je vraag hoe je nu moet handelen
.Ik begrijp natuurlijk dat het niet leuk is om aangevallen te worden; maar bij elke woordenwisseling weglopen...is dat niet een enorm zwaktebod?
Ik vind het zo gemeen.
Het gaat om hoe het aankomt wat je zegt en niet hoe je het bedoelt. Het gaat er dus om hoe de ontvanger van de boodschap het interpreteert.
Het is maar net hoeveel je van je eigen persoonlijkheid in wilt leveren om met iemand te kunnen communiceren. Ik communiceer op mijn werk met mensen waar ik in mijn prive leven nooit vrienden mee zal zijn. Hoe dichter een persoon bij je staat hoe meer je jezelf zou moeten kunnen zijn bij die persoon.
Vandaar dus dat ik zeg: Als het je vriendin is dan wordt het tijd om verder te kijken. Soms werkt iets gewoon niet (meer).
quote:Ok, even advocaat van de duivel. Jij zegt dat je wilt dat ze je serieus neemt. Maar hoe serieus neem je haar als je in je gesprek met haar haar reactie 'kinderachtig' noemt?Op donderdag 20 maart 2008 18:05 schreef SHE het volgende:
Oh maar het ligt ook zeker aan de manier waarop ik iets zeg. Ik ben wat dat betreft een beetje bot; ik zeg het zoals ik het voel. Zonder dat ernstig te nuanceren.
Ik begrijp natuurlijk dat het niet leuk is om aangevallen te worden; maar bij elke woordenwisseling weglopen...is dat niet een enorm zwaktebod?
Ik vind het zo gemeen.
quote:Op donderdag 20 maart 2008 18:11 schreef Mr.Spock het volgende:
vrouwen en rationeel in dezelfde zin is sowieso al een brug tever....
quote:Bij elke woordenwisseling weglopen is zeker wel heel erg zwak. Ik denk dat het belangrijk voor jou is op dit moment je af te vragen wat jij nu echt wil binnen deze vrienschap en of dit mogelijk is. Wil je graag de vriendschap met haar behouden, dan zul jij daar (en zij natuurlijk ook) wel dingen voor moeten doen die niet altijd even makkelijk zullen zijn. Ik denk dat het belangrijk is dat zij bewust wordt van jouw niet-slechte bedoelingen als je kritiek op haar levert en jij moet je er denk ik bewust van worden dat zij bepaalde dingen niet goed trekt. Maar om daar een gesprek over aan te gaan, is niet makkelijk en het wil ook niet zeggen dat het na zo'n gesprek allemaal in 1 keer goed gaat. Als jij er voor wilt gaan en zij wil er ook voor de volle 100% voor gaan, dan zou ik de vrienschap nog een kans geven. Als je het idee krijgt dat ze er niet voor wil gaan, dan zou ik het denk ik afkappen. Maar het zal een kwestie van geven en nemen blijven, maar die moet natuurlijk uiteindelijk wel in redelijk in balans heb.Op donderdag 20 maart 2008 18:05 schreef SHE het volgende:
Oh maar het ligt ook zeker aan de manier waarop ik iets zeg. Ik ben wat dat betreft een beetje bot; ik zeg het zoals ik het voel. Zonder dat ernstig te nuanceren.
Ik begrijp natuurlijk dat het niet leuk is om aangevallen te worden; maar bij elke woordenwisseling weglopen...is dat niet een enorm zwaktebod?
Ik vind het zo gemeen.
quote:Goed puntOp donderdag 20 maart 2008 18:06 schreef Daniel1976 het volgende:
Het is maar net hoeveel je van je eigen persoonlijkheid in wilt leveren om met iemand te kunnen communiceren. Ik communiceer op mijn werk met mensen waar ik in mijn prive leven nooit vrienden mee zal zijn. Hoe dichter een persoon bij je staat hoe meer je jezelf zou moeten kunnen zijn bij die persoon.
Vandaar dus dat ik zeg: Als het je vriendin is dan wordt het tijd om verder te kijken. Soms werkt iets gewoon niet (meer).
. Ik weet alleen niet hoe belangrijk deze vrienschap voor SHE is, daarom vind ik het lastig in te schatten hoe zij in die vriendschap staat. Ik ben het uiteraard met je eens hoe dichter je bij iemand staat hoe meer je jezelf zou moeten kunnen zijn. Daarom is het ook belangrijk dat die vriendin ook gaat geloven dat SHE het niet gemeen bedoelt, als ze kritiek levert.quote:Het is irrelevant als ze al niet in staat is om er over te praten ipv vluchtgedrag te vertonen.Op donderdag 20 maart 2008 18:20 schreef Hephaistos. het volgende:
Ben ik de enige die het best wel relevant vind waar die kritiek over gaat?
quote:Nee, maar dit is puur een topic 'geef mij even gelijk en ik laat jullie weer met rust' dus dat zal je hier waarschijnlijk ook niet gaan vinden.Op donderdag 20 maart 2008 18:20 schreef Hephaistos. het volgende:
Ben ik de enige die het best wel relevant vind waar die kritiek over gaat?
quote:Mwah, ze geeft ook aan dat ze het zelf bot en ongenuanceerd kan brengen.Op donderdag 20 maart 2008 18:24 schreef Bolter het volgende:
[..]
Nee, maar dit is puur een topic 'geef mij even gelijk en ik laat jullie weer met rust' dus dat zal je hier waarschijnlijk ook niet gaan vinden.
Misschien moet SHE haar tactiek veranderen en het gesprek anders instappen: "Hoe kan ik met jou een gesprek voeren over X zonder dat je weer wegloopt?"
quote:Dat ligt er maar net aan. Ik kan wel wat domeinen bedenken waar ik geen bemoeienis van m'n vrienden in duld. Als ik dat dan een of twee keer heb gezegd en ze blijven erover beginnen kap ik het ook af. Nu ken ik SHE natuurlijk niet, maar naar haar gedrag op Fok te beoordelen vermoed ik dat ze erg volhoudend kan zijn.Op donderdag 20 maart 2008 18:23 schreef Feitosa het volgende:
[..]
Het is irrelevant als ze al niet in staat is om er over te praten ipv vluchtgedrag te vertonen.
Uitleggen waarom je niet op kritiek wil ingaan, betekent in veel gevallen dat je alsnog op het onderwerp van die kritiek in moet gaan.
quote:Touché. Dat was inderdaad niet zo netjes van mij.Op donderdag 20 maart 2008 18:10 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Ok, even advocaat van de duivel. Jij zegt dat je wilt dat ze je serieus neemt. Maar hoe serieus neem je haar als je in je gesprek met haar haar reactie 'kinderachtig' noemt?
Maar desondanks een reactie op iets wat zij zei
quote:Absoluut niet. Als ik gelijk wilde krijgen dat had ik het hier niet gepost, maar mezelf voorgehouden dat het aan haar lag.Op donderdag 20 maart 2008 18:24 schreef Bolter het volgende:
[..]
Nee, maar dit is puur een topic 'geef mij even gelijk en ik laat jullie weer met rust' dus dat zal je hier waarschijnlijk ook niet gaan vinden.
Ik zoek een klankbord, niets meer dan dat.
Ervan uitgaande dat ik in deze ook niet helemaal redelijk ben geweest, vraag ik me alsnog af wat ik met dat weglopen moet. Het is namelijk eenzijdig de communicatie afkappen.
In hoeverre moet je dit blijven accepteren?
Ik vind het nu echt een beetje vervelend worden.
De kritiek an sich was niets meer dan het geeikte ' je kan in deze vriendschap ook wat meer je best doen om aan mij te denken' en ' misschien kun je af en toe ook eens vragen hoe het met mij gaat en wat je voor mij kunt doen '
quote:Dat vind ik dus ookOp donderdag 20 maart 2008 18:23 schreef Feitosa het volgende:
[..]
Het is irrelevant als ze al niet in staat is om er over te praten ipv vluchtgedrag te vertonen.
Daarmee sla je alles dood. Kan ik 'r net zo goed voor kuthoer uitmaken; want wat ik ook zeg, het draait altijd hier op uit.
( excusez le mot )
quote:Je kunt je kritiek ook verpakken als een wens: ik zou het heel fijn vinden als je mij zou vragen hoe het met mij gaat en wat je voor mij kunt doen. Dat zou ik erg van je waarderen.Op donderdag 20 maart 2008 18:35 schreef SHE het volgende:
[..]
De kritiek an sich was niets meer dan het geeikte ' je kan in deze vriendschap ook wat meer je best doen om aan mij te denken' en ' misschien kun je af en toe ook eens vragen hoe het met mij gaat en wat je voor mij kunt doen '
En dan maak je er ook een 'ik-boodschap' van in plaats van een 'jij-boodschap'. Dat komt vaak al veel prettiger over.
Met andere woorden; ik ga met haar om zoals ik met mezelf om ga. Verlies ik daarbij het individu uit het oog; ja. Ben ik daarmee soms iets te hard voor haar, ook ja. Maar ze is zelf ook niet vies van een potje ongenuanceerde kritiek, en juist daarom ben ik ook zo 'mezelf' bij haar.
Zie ik iets over het hoofd en bega ik ergens een cruciale fout?
quote:Ah leuk. Post van regelmatige fokster.Op donderdag 20 maart 2008 17:35 schreef SHE het volgende:
Ik zit met wat zaken die mij dwarszitten. Ventileer deze en krijg steeds een repeterend antwoord terug; als in ' nou en, doe jij ook weleens ' , of ' nee jij dan' of ' nou, ik voel me precies zo!!'
Ik heb een paar keer geprobeerd te vragen of ze alsjeblieft naar mij wilde luisteren en dat ik gewoon iets kwijt wilde, in de hoop dat ze iets over mij zou leren, of ( I wish ) er iets mee zou doen.
Ik moest om te beginnen keihard lachen.
Jouw klachten komen meestal van jongens. Leuk om ook eens een meiske aan die kant te zien.
Even een paar dingen die mij opvielen in jouw betoog:
- Zij kan niet tegen kritiek. Da's iets dat heel veel meisjes hebben.
- Jij schrijft dat jij 'even een paar dingen die jou niet bevallen bij haar neer wilt leggen'. Da's echt humor. Ik heb een probleem, ik heb er geen zin in, dus ik leg het neer bij een ander en ik wordt boos als die ander het niet met open armen verwelkomt...
Er zijn ALTIJD twee partijen bij een conflict: Degene die iets doet en degene die dat niet kan accepteren...
Als jij moeite hebt om met bepaald gedrag van haar om te gaan kun jij ook zelf keuzes maken. Wat jij wilt is de makkelijke weg: Jij wilt geen keuzes maken. Jij wilt jouw probleem, jouw onvermogen om er mee om te gaan, bij een ander neerleggen opdat die ander verandert, zodat jij je beter voelt... Vrouwelijker kan haast niet.
quote:Echt, van humor naar beter. JIJ bepaalt dat ZIJ jouw fouten moet accepteren, onder het motto 'we zijn allemaal mensen'. Lief hoor! Ik wijs geen veroorzakers aan, maar behandel jij haar zoals je zelf behandeld wilt worden?Ben ik onredelijk?
Ik weet namelijk best dat ik een tough cookie ben en ik weet ook zeker dat ik zelf ook de nodige steken laten vallen, maar we zijn allemaal mensen toch?
quote:Dat klinkt een beetje ...overdreven? Ik begrijp het wel hoor; maar ik heb dan een beetje het gevoel dat ik niet eerlijk ben. Ik bedoel namelijk gewoon dat ze niet zo'n egoistisch mokkel moet zijn en het niet for granted moet nemen dat ik bij iedere zucht aan haar zijde sta. Niet dat ze dit van mij eist hoor, maar zo ben ik gewoon. Ik hecht me nauwelijks aan mensen, maar als het dan zover is, dan is dat ook behoorlijk hecht en ga ik echt door vuur.Op donderdag 20 maart 2008 18:39 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Je kunt je kritiek ook verpakken als een wens: ik zou het heel fijn vinden als je mij zou vragen hoe het met mij gaat en wat je voor mij kunt doen. Dat zou ik erg van je waarderen.
En dan maak je er ook een 'ik-boodschap' van in plaats van een 'jij-boodschap'. Dat komt vaak al veel prettiger over.
Is het misschien dat ik ongevraagd van alles voor haar doe en stiekem hetzelfde verlang?
Dat zou dan ook niet zo fraai van mij zijn.
[ Bericht 100% gewijzigd door mgerben op 20-03-2008 18:54:30 (zuigeditor) ]
quote:Hoe wil je in godsnaam een conflict oplossen als de ander wegloopt bij een discussie ( waar je uiteindelijk niet aan ontkomt )??Op donderdag 20 maart 2008 18:40 schreef mgerben het volgende:
[..]
Ah leuk. Post van regelmatige fokster.
Ik moest om te beginnen keihard lachen.
Jouw klachten komen meestal van jongens. Leuk om ook eens een meiske aan die kant te zien.
Even een paar dingen die mij opvielen in jouw betoog:
- Zij kan niet tegen kritiek. Da's iets dat heel veel meisjes hebben.
- Jij schrijft dat jij 'even een paar dingen die jou niet bevallen bij haar neer wilt leggen'. Da's echt humor. Ik heb een probleem, ik heb er geen zin in, dus ik leg het neer bij een ander en ik wordt boos als die ander het niet met open armen verwelkomt...
Er zijn ALTIJD twee partijen bij een conflict: Degene die iets doet en degene die dat niet kan accepteren...
Als jij moeite hebt om met bepaald gedrag van haar om te gaan kun jij ook zelf keuzes maken. Wat jij wilt is de makkelijke weg: Jij wilt geen keuzes maken. Jij wilt jouw probleem, jouw onvermogen om er mee om te gaan, bij een ander neerleggen opdat die ander verandert, zodat jij je beter voelt... Vrouwelijker kan haast niet.
[..]
Echt, van humor naar beter. JIJ bepaalt dat ZIJ jouw fouten moet accepteren, onder het motto 'we zijn allemaal mensen'. Lief hoor! Ik wijs geen veroorzakers aan, maar behandel jij haar zoals je zelf behandeld wilt worden?
Leg me dat eens uit?
quote:Nee, ik wil dat ze mijn probleem met haar gepaste aandacht geeft. En het vooral niet wegwuift met 'ja maar dat doe jij ook weleens 'Op donderdag 20 maart 2008 18:40 schreef mgerben het volgende:
[..]
Ah leuk. Post van regelmatige fokster.
Ik moest om te beginnen keihard lachen.
Jouw klachten komen meestal van jongens. Leuk om ook eens een meiske aan die kant te zien.
Even een paar dingen die mij opvielen in jouw betoog:
- Zij kan niet tegen kritiek. Da's iets dat heel veel meisjes hebben.
- Jij schrijft dat jij 'even een paar dingen die jou niet bevallen bij haar neer wilt leggen'. Da's echt humor. Ik heb een probleem, ik heb er geen zin in, dus ik leg het neer bij een ander en ik wordt boos als die ander het niet met open armen verwelkomt...
Er zijn ALTIJD twee partijen bij een conflict: Degene die iets doet en degene die dat niet kan accepteren...
Als jij moeite hebt om met bepaald gedrag van haar om te gaan kun jij ook zelf keuzes maken. Wat jij wilt is de makkelijke weg: Jij wilt geen keuzes maken. Jij wilt jouw probleem, jouw onvermogen om er mee om te gaan, bij een ander neerleggen opdat die ander verandert, zodat jij je beter voelt... Vrouwelijker kan haast niet.
[..]
Echt, van humor naar beter. JIJ bepaalt dat ZIJ jouw fouten moet accepteren, onder het motto 'we zijn allemaal mensen'. Lief hoor! Ik wijs geen veroorzakers aan, maar behandel jij haar zoals je zelf behandeld wilt worden?
Als zij een probleem heeft dan moet ik ook altijd een en al oor zijn.
Ze hoeft mijn fouten niet te accepteren, ik verwacht wel dat ze mij accepteert.
Het doet er verder ook niet toe wie de oorzaak is; daar is het mij niet om te doen.
Ik wil gewoon dat ze nokt met weglopen in een conflict. Het komt op mij over als machtsvertoon.
En daar kan deze ego niet tegen.
quote:Misschien moet je 't voor je gevoel overdrijven, gesteld dat je de vriendschap wilt behouden.Op donderdag 20 maart 2008 18:42 schreef SHE het volgende:
[..]
Dat klinkt een beetje ...overdreven? Ik begrijp het wel hoor; maar ik heb dan een beetje het gevoel dat ik niet eerlijk ben. Ik bedoel namelijk gewoon dat ze niet zo'n egoistisch mokkel moet zijn en het niet for granted moet nemen dat ik bij iedere zucht aan haar zijde sta. Niet dat ze dit van mij eist hoor, maar zo ben ik gewoon. Ik hecht me nauwelijks aan mensen, maar als het dan zover is, dan is dat ook behoorlijk hecht en ga ik echt door vuur.
Is het misschien dat ik ongevraagd van alles voor haar doe en stiekem hetzelfde verlang?
Dat zou dan ook niet zo fraai van mij zijn.
Maar ik lees dat je nog hard nadenkt. Het is inderdaad lastig als je iets voor een ander doet en eigenlijk verwacht dat de ander dat ook voor jou terugdoet. Alsof je scores bijhoudt. Neemt niet weg dat je in een vriendschap iets terug mag verwachten, maar ik zou er geen meetlat langsleggen. Als het echt niet goed meer voelt, kun je kappen.
quote:Op donderdag 20 maart 2008 18:44 schreef Feitosa het volgende:
[..]
Hoe wil je in godsnaam een conflict oplossen als de ander wegloopt bij een discussie ( waar je uiteindelijk niet aan ontkomt )??
Leg me dat eens uit?
kijk dat punt wou ik eerst ook beginnen met aanstippen hoe kun je enigzins met iemand praten , al is het maar over iets als die ander al wegloopt voor je de kans krijgt om het helemaal uit te leggen.
ik snap best dat ze dan onder druk gezet word, en het niet wil accepteren maar, als ze jou niet eens onder ogen kan komen dan is er iets goed mis / met haar, in mijn ogen.
quote:Ik heb een te grote muil voor mijn hart, dat zorgt nogal eens voor innerlijk conflict.Op donderdag 20 maart 2008 18:45 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Misschien moet je 't voor je gevoel overdrijven, gesteld dat je de vriendschap wilt behouden.
Maar ik lees dat je nog hard nadenkt. Het is inderdaad lastig als je iets voor een ander doet en eigenlijk verwacht dat de ander dat ook voor jou terugdoet. Alsof je scores bijhoudt. Neemt niet weg dat je in een vriendschap iets terug mag verwachten, maar ik zou er geen meetlat langsleggen. Als het echt niet goed meer voelt, kun je kappen.
Je moet het wel erg bont maken wil ik de knuppel in het hoenderhok smijten.
Maar toch knaagt het aan me, ik kan de keren niet meer tellen dat ze me verbouwereerd achterliet om mij vervolgens uren te negeren.
Waarna ik bij een herstel van het contact elk woord in de weegschaal probeerde te leggen om haar maar niet te provoceren.
Maar omgekeerd schroomt ze niet om eerlijk te zijn, simpelweg omdat ze weet dat ik het wel kan hebben. Ik schrik namelijk niet zo snel van een woord als egoisme. Ik weet namelijk dondersgoed dat ik niet zaligmakend ben.
Wie de aureool past, trekke hem aan.
Dat heet oplossingsgericht denken, een typische mannelijke kwaliteit, die helaas bij vrouwen wat dunner gezaaid is.
Ik wil het nu liever proberen met empathie en meer van dat geneuzel.
En als ze zo debiel doet, waarom noem je haar dan een vriendin? Klinkt meer als een kennis met benefits...
Mensen die weglopen zijn belachelijk. Al heb ik 't in het verleden ook wel eens gedaan, maar dat was dan het alternatief voor dingen kapotslaan en meppen
Dan maar beter weglopen.quote:Die ander loopt weg omdat ze zich dat kan veroorloven omdat ze weet dat She toch wel weer terug komt.Op donderdag 20 maart 2008 18:44 schreef Feitosa het volgende:
Hoe wil je in godsnaam een conflict oplossen als de ander wegloopt bij een discussie ( waar je uiteindelijk niet aan ontkomt )??
Leg me dat eens uit?
Dat komt omdat She geen keuzes wil maken maar alleen haar grieven bij een ander wil neerleggen in de verwachting dat die ander dan wel zal veranderen.
En die ander accepteert dat dus niet en loopt weg.
Als She echt een keuze zou maken was er geen conflict. She moet óf kiezen om haar trots in te slikken óf eerlijk zeggen dat ze niet gelukkig wordt van deze relatie, en daar naar handelen.
Als She kiest is het conflict weg.
quote:Dat klinkt dan toch wel als een vriendin die je zou willen houden. Dan zou ik toch mijn tactiek wat wijzigen, als je dat kunt en wilt. Probeer het onderwerp van 'vraag ook eens hoe het met mij gaat' even te vergeten. Pak aan waar het je nu om gaat: wat het met jou doet als zij wegloopt uit een gesprek. En vraag haar of jullie kunnen afspreken dát voortaan te vermijden. Dat ze desnoods tien minuten met haar kaken kwaad op elkaar de andere kant op blijft kijken, maar weglopen mag niet meer.Op donderdag 20 maart 2008 18:50 schreef SHE het volgende:
[..]
Ik heb een te grote muil voor mijn hart, dat zorgt nogal eens voor innerlijk conflict.
Je moet het wel erg bont maken wil ik de knuppel in het hoenderhok smijten.
Maar toch knaagt het aan me, ik kan de keren niet meer tellen dat ze me verbouwereerd achterliet om mij vervolgens uren te negeren.
Waarna ik bij een herstel van het contact elk woord in de weegschaal probeerde te leggen om haar maar niet te provoceren.
Maar omgekeerd schroomt ze niet om eerlijk te zijn, simpelweg omdat ze weet dat ik het wel kan hebben. Ik schrik namelijk niet zo snel van een woord als egoisme. Ik weet namelijk dondersgoed dat ik niet zaligmakend ben.
Wie de aureool past, trekke hem aan.
quote:Sorry, dan heb ik niks gezegdOp donderdag 20 maart 2008 18:57 schreef SHE het volgende:
Newsflash; zo ging ik altijd met mensen om, maar dat heeft mij niet bepaald veel diepgang opgeleverd.
Ik wil het nu liever proberen met empathie en meer van dat geneuzel.
Verder ben ik het met je eens hoor Gerben, ik hou het in stand.
En ik heb echt zoiets van ...woede? Chick, als ik echt boos op je ben scheur ik je aan stukken.
Ik begrijp er geen zak van.
quote:2e gedeelte ben ik het wel mee eens. ( het keuze gedeelte dan )Op donderdag 20 maart 2008 18:58 schreef mgerben het volgende:
[..]
Die ander loopt weg omdat ze zich dat kan veroorloven omdat ze weet dat She toch wel weer terug komt.
Dat komt omdat She geen keuzes wil maken maar alleen haar grieven bij een ander wil neerleggen in de verwachting dat die ander dan wel zal veranderen.
En die ander accepteert dat dus niet en loopt weg.
Als She echt een keuze zou maken was er geen conflict. She moet óf kiezen om haar trots in te slikken óf eerlijk zeggen dat ze niet gelukkig wordt van deze relatie, en daar naar handelen.
Als She kiest is het conflict weg.
Alleen heb je ( denk ik ) te weinig inzicht in de situatie om tot de conclusie in het eerste gedeelte te komen.
( Allen die dit topic lezen , beter gezegd )
Ik accepteer dat, maar ze accepteert niet dat ik anders in elkaar zit. Ik kan iemand voor rotte vis uitmaken en hem na de nodige headbuts binnen seconden in de armen vliegen.
Zij niet; alles is zo...overwogen.
quote:Maar voor haar is het misschien ook moeilijker het te accepteren. Jij met de grote bek hebt je zegje snel gedaan.Op donderdag 20 maart 2008 19:35 schreef SHE het volgende:
Overigens denk ik gewoon dat het een temperament verschil is. Ik ben luid en passioneel, zij is ingetogen en spreekt een zin pas uit als ze die vanuit alle hoeken heeft bekeken.
Ik accepteer dat, maar ze accepteert niet dat ik anders in elkaar zit. Ik kan iemand voor rotte vis uitmaken en hem na de nodige headbuts binnen seconden in de armen vliegen.
Zij niet; alles is zo...overwogen.
Ik ken het. Ik heb een vriendin die soms maanden later pas eens aankomt met 'ja maar jij toen en toen'. Dat maakt mij boos en verdrietig. Haar reactie: 'niet iedereen is zo assertief als jij'.
quote:Skippy moet opnieuw geboren worden, wil hij ooit mijn vent zijn.Op donderdag 20 maart 2008 19:31 schreef Flatline____ het volgende:
Oh ja, of ik je mag PM-en als je relatie met Skippy22 ooit uit mocht gaan
( no pun )
quote:Omdat elk probleem twee kanten heeft.Op donderdag 20 maart 2008 19:01 schreef SHE het volgende:
Maar wat is er nu zo fout aan je problemen bij iemand neerleggen die dat veroorzaakt? Mis ik iets?
Verder ben ik het met je eens hoor Gerben, ik hou het in stand.
Jouw benadering is typisch voor veel vrouwen en ook mensen: Als iets mij stoort is dat iets fout en moet veranderen.
Concreter: Als jij iets doet waar ik niet mee om kan gaan is dat een probleem voor mij.
Maar het probleem wordt evengoed veroorzaakt door het feit dat ik er niet mee om kan gaan.
Door zonder meer de schuld bij jou te leggen, zonder te kijken naar mijn eigen onvermogen om jou te accepteren of in je waarde te laten, doe ik alsof het probleem maar één kant heeft.
Dat is niet objectief.
Vanuit de ander gezien (vanuit jou, in dit voorbeeld) is er namelijk helemaal geen probleem, als ik maar kon accepteren dat jij bent zoals je bent. Vanuit jou gezien ligt het probleem dus bij mijn onwil om jou te accepteren.
Conclusie: Een probleem ontstaat pas bij twéé mensen en het is daarom eigendom van beide partijen.
Mijn (gemakkelijke) oplossing is: Jij verandert en je past je aan zodat ik mij niet meer aan je stoor. Lekker makkelijk!
Jouw makkelijke oplossing is: Ik accepteer jou zoals je bent en ik houd mijn mond.
Wederom is de conclusie: We kunnen niet allebei gelijk hebben. Als ik eis dat jij verandert geef ik jou daarmee het recht om te eisen dat ik verander.
De ander veranderen is dus geen oplossing.
Stapje verder: De oplossing ligt niet bij de ander. De oplossing ligt bij mij. Als ik niet met jou kan leven zoals je bent, moet ik mijn eigen weg kiezen.
Als jij dáár weer niet mee kunt leven heb jij ook een keuze: Je eigen gedrag aanpassen zodat je met mij kunt zijn, of je eigen weg kiezen.
Dat is dus wél een oplossing, omdat daarmee onderkend wordt dat wie het probleem ervaart, ook de oplossing met zich meedraagt.
quote:Hmmm..ik vind assertief een walgelijk woord. Ik ben gewoon actief agressief. Je weet meteen wat je te wachten staat. Zij is passief agressief. Haar shit krijg ik pas als ik haar aanval.Op donderdag 20 maart 2008 19:38 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Maar voor haar is het misschien ook moeilijker het te accepteren. Jij met de grote bek hebt je zegje snel gedaan.
Ik ken het. Ik heb een vriendin die soms maanden later pas eens aankomt met 'ja maar jij toen en toen'. Dat maakt mij boos en verdrietig. Haar reactie: 'niet iedereen is zo assertief als jij'.
Voor mij heel vervelend, maar ik begrijp ook best dat zij niet zo snel iets zal ventileren.
Wat moet ik hier nou mee? Behalve dat ik ht echt niet meer ga pikken dat ze wegloopt; de volgende keer mag ze heel lang doorlopen.
Ik word er nu weer boos om
quote:Dit klinkt zinnig. Maar ik moet er wel even over nadenken. Dat is dan weer de vrouw in mij. Ik ben te snel geneigd om er overheen te stappen, terwijl dat wellicht voor beiden niet de beste oplossing is.Op donderdag 20 maart 2008 19:40 schreef mgerben het volgende:
[..]
Omdat elk probleem twee kanten heeft.
Concreter: Als jij iets doet waar ik niet mee om kan gaan is dat een probleem voor mij.
Maar het probleem wordt evengoed veroorzaakt door het feit dat ik er niet mee om kan gaan.
Door zonder meer de schuld bij jou te leggen, zonder te kijken naar mijn eigen onvermogen om jou te accepteren of in je waarde te laten, doe ik alsof het probleem maar één kant heeft.
Dat is niet objectief.
Vanuit de ander gezien (vanuit jou, in dit voorbeeld) is er namelijk helemaal geen probleem, als ik maar kon accepteren dat jij bent zoals je bent. Vanuit jou gezien ligt het probleem dus bij mijn onwil om jou te accepteren.
Conclusie: Een probleem ontstaat pas bij twéé mensen en het is daarom eigendom van beide partijen.
Mijn (gemakkelijke) oplossing is: Jij verandert en je past je aan zodat ik mij niet meer aan je stoor. Lekker makkelijk!
Jouw makkelijke oplossing is: Ik accepteer jou zoals je bent en ik houd mijn mond.
Wederom is de conclusie: We kunnen niet allebei gelijk hebben. Als ik eis dat jij verandert geef ik jou daarmee het recht om te eisen dat ik verander.
De ander veranderen is dus geen oplossing.
Stapje verder: De oplossing ligt niet bij de ander. De oplossing ligt bij mij. Als ik niet met jou kan leven zoals je bent, moet ik mijn eigen weg kiezen.
Als jij dáár weer niet mee kunt leven heb jij ook een keuze: Je eigen gedrag aanpassen zodat je met mij kunt zijn, of je eigen weg kiezen.
Dat is dus wél een oplossing, omdat daarmee onderkend wordt dat wie het probleem ervaart, ook de oplossing met zich meedraagt.
quote:De volgende keer dat ze wegloopt ga je haar dat toeroepen: als je nu niet blijft om dit hier en nu uit te praten, dan hoef je ook niet meer terug te komen!Op donderdag 20 maart 2008 19:41 schreef SHE het volgende:
[..]
Hmmm..ik vind assertief een walgelijk woord. Ik ben gewoon actief agressief. Je weet meteen wat je te wachten staat. Zij is passief agressief. Haar shit krijg ik pas als ik haar aanval.
Voor mij heel vervelend, maar ik begrijp ook best dat zij niet zo snel iets zal ventileren.
Wat moet ik hier nou mee? Behalve dat ik ht echt niet meer ga pikken dat ze wegloopt; de volgende keer mag ze heel lang doorlopen.
Ik word er nu weer boos om
Zie ook nog mijn reactie een pagina terug. Ik vind persoonlijk dat je aan dat weglopen best je eisen mag stellen. Zó wil je niet met elkaar omgaan. Als er iets is, dan praat je dat uit.
* lightbulb moment*
quote:Oh, dan werkt het niet. Ik zou m'n tactiek wel wijzigen.Op donderdag 20 maart 2008 19:45 schreef SHE het volgende:
Dat heb ik dus al duizend keer geroepen
* lightbulb moment*
Ik heb zelf meer de neiging om haar te vertellen dat de eerstvolgende keer een exit is.
quote:Nou, dit.Op donderdag 20 maart 2008 19:48 schreef SHE het volgende:
Hoe bedoel je dat? Ik moet dan iets anders zeggen?
Ik heb zelf meer de neiging om haar te vertellen dat de eerstvolgende keer een exit is.
quote:Op donderdag 20 maart 2008 18:59 schreef Lienekien het volgende:
[..]
Dat klinkt dan toch wel als een vriendin die je zou willen houden. Dan zou ik toch mijn tactiek wat wijzigen, als je dat kunt en wilt. Probeer het onderwerp van 'vraag ook eens hoe het met mij gaat' even te vergeten. Pak aan waar het je nu om gaat: wat het met jou doet als zij wegloopt uit een gesprek. En vraag haar of jullie kunnen afspreken dát voortaan te vermijden. Dat ze desnoods tien minuten met haar kaken kwaad op elkaar de andere kant op blijft kijken, maar weglopen mag niet meer.
quote:dit en niet anders.Op donderdag 20 maart 2008 19:40 schreef mgerben het volgende:
[..]
Omdat elk probleem twee kanten heeft.
Jouw benadering is typisch voor veel vrouwen en ook mensen: Als iets mij stoort is dat iets fout en moet veranderen.
Concreter: Als jij iets doet waar ik niet mee om kan gaan is dat een probleem voor mij.
Maar het probleem wordt evengoed veroorzaakt door het feit dat ik er niet mee om kan gaan.
Door zonder meer de schuld bij jou te leggen, zonder te kijken naar mijn eigen onvermogen om jou te accepteren of in je waarde te laten, doe ik alsof het probleem maar één kant heeft.
Dat is niet objectief.
Vanuit de ander gezien (vanuit jou, in dit voorbeeld) is er namelijk helemaal geen probleem, als ik maar kon accepteren dat jij bent zoals je bent. Vanuit jou gezien ligt het probleem dus bij mijn onwil om jou te accepteren.
Conclusie: Een probleem ontstaat pas bij twéé mensen en het is daarom eigendom van beide partijen.
Mijn (gemakkelijke) oplossing is: Jij verandert en je past je aan zodat ik mij niet meer aan je stoor. Lekker makkelijk!
Jouw makkelijke oplossing is: Ik accepteer jou zoals je bent en ik houd mijn mond.
Wederom is de conclusie: We kunnen niet allebei gelijk hebben. Als ik eis dat jij verandert geef ik jou daarmee het recht om te eisen dat ik verander.
De ander veranderen is dus geen oplossing.
Stapje verder: De oplossing ligt niet bij de ander. De oplossing ligt bij mij. Als ik niet met jou kan leven zoals je bent, moet ik mijn eigen weg kiezen.
Als jij dáár weer niet mee kunt leven heb jij ook een keuze: Je eigen gedrag aanpassen zodat je met mij kunt zijn, of je eigen weg kiezen.
Dat is dus wél een oplossing, omdat daarmee onderkend wordt dat wie het probleem ervaart, ook de oplossing met zich meedraagt.
( als in, duizenden keren )
Lienekien, het klinkt wel werkbaar, maar ik heb al eens gezegd dat ik liever heb dat ze boos is, of me negeert in 1 kamer , dan dat ze wegloopt.
Weglopen is al eens aan bod geweest en ze heeft al eens belooft dat nooit meer te doen. Niet zo succesvol.
Ik laat Gerben's repliek nog even bezinken, maar zoals het er nu voor staat geef ik mijn hart liever aan iemand die 'm niet als drive-in gebruikt.
Just a wild stab in the dark, maar als SHE zo'n actief-agressief karakter heeft als ze zegt dat ze heeft, en die vriendin gaat dat uit de weg met "jij zelf ook"-terugkaats-opmerkingen komt het mij voor dat zij helemaal niet overweg kan met SHE's overdonderende karakter, en op deze manier een veilig heenkomen zoekt. De machtsverhoudingen zijn dus compleet scheef en hoe hechter een vriendschap wordt, hoe meer het volgens mij nodig is dat de betrokken vriend(inn)en op een gelijk level staan.
Ik heb eigenlijk nog niet zoveel gelezen over de wens van SHE om dit tot een goed einde te brengen?
Ik voel niet echt de behoefte mezelf in bochten te wringen die mij niet eigen zijn.
Schikken is geen probleem, concessies doen ook niet, maar vraag me niet om van mezelf iets anders te maken.
Als ik dit zelf zo lees kom ik toch wel aardig tot de conclusie dat het gewoon niet werkt.
Met pijn in het hart hoor; ik ben geen quitter.
quote:Dat vetgedrukte is niet waar. Met een introvert persoon is het niet zo dat ie alleen maar hun problemen met jou bespreken als jij kwaad op hen bent. Je moet geduldiger zijn.Op donderdag 20 maart 2008 19:41 schreef SHE het volgende:
[..]
Hmmm..ik vind assertief een walgelijk woord. Ik ben gewoon actief agressief. Je weet meteen wat je te wachten staat. Zij is passief agressief. Haar shit krijg ik pas als ik haar aanval.
Voor mij heel vervelend, maar ik begrijp ook best dat zij niet zo snel iets zal ventileren.
Volgens mij hebben jullie een ander beeld van vriendschap, dat moeilijk te rijmen valt.
Als TS zuiders is, en na 5 minuten woede iedereen in de armen vliegt, wil dat niet zeggen dat voor anderen het probleem opgelost is. Kwaadheid, assertiviteit etc... zijn gevoelens die een behoorlijke invloed kunnen hebben, en dat kan nazinderen... Niet leuk voor TS, maar dat moet ze accepteren, of ze nu wil of niet.
't Is niet per se quitting als je na rijp beraad een weloverwogen beslissing neemt, die ertoe leidt dat dit hier tot een einde komt.
quote:Misschien kom je er gewoon verkeerd mee aanzetten. Zoals je zegt ben jij nog al luid en passioneel en is zij ingetogen. Je gedrag kan op haar heel beangstigend overkomen, waardoor ze "bang" is om met jouw in discussie te gaan.Op donderdag 20 maart 2008 19:35 schreef SHE het volgende:
Overigens denk ik gewoon dat het een temperament verschil is. Ik ben luid en passioneel, zij is ingetogen en spreekt een zin pas uit als ze die vanuit alle hoeken heeft bekeken.
Ik accepteer dat, maar ze accepteert niet dat ik anders in elkaar zit. Ik kan iemand voor rotte vis uitmaken en hem na de nodige headbuts binnen seconden in de armen vliegen.
Zij niet; alles is zo...overwogen.
Je zou een discussie kunnen starten door te beginnen met te zeggen: "Ik weet dat ik nog al luid en passioneel. Daardoor voel jij je niet op je gemak om met mij te praten over serieuze zaken. Dit uit zich in vlucht gedrag. Ik weet dat ik zo ben en ik zal mij proberen om in te houden, maar ik wil graag met jouw praten over een aantal serieuze zaken die mij dwarszitten in onze vriendschap. Past het jouw nu op dit moment?"
Als ze ja zegt dan op rustig niveau met haar praten. Blijft ze oppervlakkig en vlucht ze weer, dan houdt het op. Zegt ze nee dan vragen wanneer het haar wel past.
Probeer in je gesprek met haar, haar niet aan te vallen. Blijft bij je zelf. Daarmee bedoel ik..... Als jij dit doet, dan voel ik mij zo omdat....
Ik geef het nog een kans, want iedereen mag klooien en ook ik maak fouten.
Ik ga er derhalve vanuit dat het nooit meer voorkomt, en komt het wel voor, dan heb ik in elk geval berusting in het einde van de relatie.
Dank allen, voor de verschillende invalshoeken en interpretaties. Ik heb er echt wat van geleerd.
(Vooral dat ik mijn eigen grenzen moet bewaken en dat dat een groot goed is )
Ik gun ons een waardige vriendschap; dus ik hoop dat ze hiermee uit de voeten kan.
quote:Op donderdag 20 maart 2008 17:42 schreef fransbreda het volgende:
Ow ik dacht dat je iets met conflict zn vrouwke had.
quote:Tot die conclusie ben ik inderdaad gekomen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik haar grenzen niet moet accepteren.Op donderdag 20 maart 2008 20:30 schreef Garisson72 het volgende:
Je zou 't waarschijnlijk ook nooit lang volhouden, jezelf een ander karakter aan te meten of bepaalde karaktertrekken te smoren. Vooral niet als je zo'n sterke persoonlijkheid hebt als je van jezelf beschrijft.
't Is niet per se quitting als je na rijp beraad een weloverwogen beslissing neemt, die ertoe leidt dat dit hier tot een einde komt.
Ik heb nu de voorwaarde gesteld dat weglopen niet meer voorkomt. Wel geef ik haar een safety-net. Als het haar teveel wordt, moet ze gewoon aangeven dat ze nu niet wil praten en dat ze er later op terugkomt.
Niks aan de hand.
Ga ik het alsnog afdwingen, dan zit ik zelf natuurlijk fout.
Maar de harde eis is neergelegd; of je bewaakt je eigen grenzen op een volwassen manier, of we kappen ermee.
Ze heeft uiteindelijk voor het eerste gekozen.
We'll see
quote:Verstandig besluitOp donderdag 20 maart 2008 22:22 schreef SHE het volgende:
[..]
Tot die conclusie ben ik inderdaad gekomen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik haar grenzen niet moet accepteren.
Ik heb nu de voorwaarde gesteld dat weglopen niet meer voorkomt. Wel geef ik haar een safety-net. Als het haar teveel wordt, moet ze gewoon aangeven dat ze nu niet wil praten en dat ze er later op terugkomt.
Niks aan de hand.
Ga ik het alsnog afdwingen, dan zit ik zelf natuurlijk fout.
Maar de harde eis is neergelegd; of je bewaakt je eigen grenzen op een volwassen manier, of we kappen ermee.
Ze heeft uiteindelijk voor het eerste gekozen.
We'll see
quote:Heftig die eis die je stelt, als ik een vriendin had die zo moeilijk deed tegen mij, nam ik ook de telefoon niet meer op en zou ik ook niet thuisgeven.Op donderdag 20 maart 2008 22:22 schreef SHE het volgende:
[..]
Tot die conclusie ben ik inderdaad gekomen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik haar grenzen niet moet accepteren.
Ik heb nu de voorwaarde gesteld dat weglopen niet meer voorkomt. Wel geef ik haar een safety-net. Als het haar teveel wordt, moet ze gewoon aangeven dat ze nu niet wil praten en dat ze er later op terugkomt.
Niks aan de hand.
Ga ik het alsnog afdwingen, dan zit ik zelf natuurlijk fout.
Maar de harde eis is neergelegd; of je bewaakt je eigen grenzen op een volwassen manier, of we kappen ermee.
Ze heeft uiteindelijk voor het eerste gekozen.
We'll see
Je hebt toch geen relatie met haar, dus ik snap je moeilijkheid hierin niet zo .
Op dat vlak ben je wel erg vrouwelijk dan, want mannen hebben meestal genoeg aan een biertje en enkele oppervlakkige kennissen.
je grenzen aangeven en een ander in zijn/haar waarde laten.
wat ik trouwens wilde zeggen. als ze constant wegloopt is het een idee om een duidelijke brief te schrijven.
voor de ander minder confronterend en kan ze het rustig opnemen.
quote:Jij hebt een mannelijk brein?Op donderdag 20 maart 2008 22:43 schreef SHE het volgende:
Ik denk ook dat mannen mij beter begrijpen dan vrouwen.
Twee opties hier: of je gaat wat 'downtunen' naar haar stijl communiceren, of je zoekt iemand die past bij de jouwne. Van een vrouw verlangen dat ze wat harder wordt of wat logischer denkt is wensen dat het dertig graden wordt in december.
Ik irriteer me trouwens wel gruwelijk aan dat 'kijk-mij-even-geen-meisje-meisje-zijn'-gedrag van vrouwen. Wat mij betreft word je daar niet unieker door.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 20-03-2008 23:19:25 ]
Ik zit ermee. Zij nauwelijks; althans...zo doet haar gedrag niet vermoeden.
Overgevoelig past mij beter denk ik en dat wil ik best toegeven. Dat ik daarbij wat 'mannelijk' ( lees: insensitief ) met zaken omga, maakt mij nog geen feministe.
Ik heb niks tegen gevoelens, ik begrijip er gewoon geen snars van.
quote:Gevoelens zijn ook niet te begrijpen, ze zijn immers irrationeel.Op donderdag 20 maart 2008 23:44 schreef SHE het volgende:
Dan heb je me denk ik niet goed gelezen. Ik denk dat ik in alle opzichten truttiger ben dan zij.
Ik zit ermee. Zij nauwelijks; althans...zo doet haar gedrag niet vermoeden.
Overgevoelig past mij beter denk ik en dat wil ik best toegeven. Dat ik daarbij wat 'mannelijk' ( lees: insensitief ) met zaken omga, maakt mij nog geen feministe.
Ik heb niks tegen gevoelens, ik begrijip er gewoon geen snars van.
[ Bericht 100% gewijzigd door punkiie op 21-03-2008 02:10:25 ]
quote:dat was te verwachten, zoals je haar beschrijft klinkt ze niet als iemand die stoere besluiten met ingrijpende consequenties durft te nemen. Heb jij ook nog een concessie van jouw kant gedaan?Op donderdag 20 maart 2008 22:22 schreef SHE het volgende:
Maar de harde eis is neergelegd; of je bewaakt je eigen grenzen op een volwassen manier, of we kappen ermee.
Ze heeft uiteindelijk voor het eerste gekozen.
Succes met deze ultieme lijmpoging!
quote:Op donderdag 20 maart 2008 23:45 schreef Diederik_Duck het volgende:
[..]
Gevoelens zijn ook niet te begrijpen, ze zijn immers irrationeel.
quote:Dat geneuzel werkt soms toch het beste, ook al kun je zelf wel tegen directe taal. Mensen springen niet zo gauw op de kast als je de dingen zegt meer vanuit jouw gevoel. Als je tegen iemand zegt dat hij of zij zich altijd zo egoistisch gedraagt, voelen ze zich eerder aangevallen dan wanneer je zegt dat je je in de steek gelaten voelt door hen.Op donderdag 20 maart 2008 18:57 schreef SHE het volgende:
Newsflash; zo ging ik altijd met mensen om, maar dat heeft mij niet bepaald veel diepgang opgeleverd.
Ik wil het nu liever proberen met empathie en meer van dat geneuzel.
quote:Ik vind háár de man in deze relatie. Dat confronterende je-moet-en-zult-nú-naar-me-luisteren heeft iets kinderachtigs (en vrouwelijks). Mannen zijn beter in staat om een aanval te laten bezinken en er later in alle rust op terug te komen. Wat ook een beetje kinderachtig is, is dat je vindt dat jij jezelf moet kunnen zijn in deze relatie (dus meteen moet kunnen ventileren wat je dwars zit) terwijl zij dat niet mag (namelijk weglopen als ze zich aangevallen voelt). Ik denk dat vrouwen je véél beter zullen begrijpen dan mannen.Op donderdag 20 maart 2008 23:44 schreef SHE het volgende:
Overgevoelig past mij beter denk ik en dat wil ik best toegeven. Dat ik daarbij wat 'mannelijk' ( lees: insensitief ) met zaken omga, maakt mij nog geen feministe.
Ik heb niks tegen gevoelens, ik begrijip er gewoon geen snars van.
Het is overigens erg herkenbaar, want ik ben ook vrij hard en kritisch voor mijn geliefden. Maar het is niet iets waar ik trots op ben of iets wat ik als een belangrijk deel van mezelf koester.
Ik heb nog geen succesrecept gevonden voor 'omgaan met introverte mensen die liever weglopen'. Wat ik in ieder geval nooit meer wil doen is de relatie op de spits drijven. 'Als je dít nu niet toegeeft, dan betekent dit het einde van de relatie.' Zoiets. Dit doe ik om een ommekeer te krijgen, uitzicht op een betere situatie. Wat ik er echter mee bewerkstellig is dat degenen waar ik het meest van houd het gevoel hebben dat ik bij het minste of geringste bereid ben alles op het spel te zetten. Hoewel alle relaties voorwaardelijk van aard zjin, is het echt funest voor een liefdevolle relatie om de voorwaardelijkheid voelbaar te maken.
quote:Op donderdag 20 maart 2008 23:44 schreef SHE het volgende:
...
Ik heb niks tegen gevoelens, ik begrijip er gewoon geen snars van.
Die moet je in je sig zetten.
Als een soort disclaimer bij weer een lekker botte reactie.
quote:Dit komt nog steeds niet helemaal gezond over. Jij hebt nu de regels gemaakt, het is niet in overleg gegaan. Dit betekent: meer kans dat ze de regels niet accepteert, en toch wegloopt.Op donderdag 20 maart 2008 22:22 schreef SHE het volgende:
[..]
Tot die conclusie ben ik inderdaad gekomen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik haar grenzen niet moet accepteren.
Ik heb nu de voorwaarde gesteld dat weglopen niet meer voorkomt. Wel geef ik haar een safety-net. Als het haar teveel wordt, moet ze gewoon aangeven dat ze nu niet wil praten en dat ze er later op terugkomt.
Niks aan de hand.
Ga ik het alsnog afdwingen, dan zit ik zelf natuurlijk fout.
En dan vind jij dat je nu terecht de vriendschap mag verbreken.
Klopt niet helemaal.
Ook dat je verwacht dat ze ineens nooit meer weg zal lopen. Je zet het veel te veel op scherp. Stel nu dat het de komende 3 keer niet gebeurt, en de 4e keer wel, verbreek je dan de vriendschap?
quote:Dit bedoel ik dus.Wat ik er echter mee bewerkstellig is dat degenen waar ik het meest van houd het gevoel hebben dat ik bij het minste of geringste bereid ben alles op het spel te zetten. Hoewel alle relaties voorwaardelijk van aard zjin, is het echt funest voor een liefdevolle relatie om de voorwaardelijkheid voelbaar te maken.
quote:Nee je moet haar gewoon ff zeggen dat het je niet helemaal lekker zit omdat je haar voor het blok hebt gezet. Maar dat dat weer niet betekent dat je het blijft accepteren als ze elke keer wegloopt.Op vrijdag 21 maart 2008 10:09 schreef SHE het volgende:
Verdikkeme, nu voel ik me weer schuldig.
Ja, het is gewoon een beetje een kutsituatie, want je wilt aan de ene kant dat ze zich niet te vrij voelt om weg te lopen, maar aan de andere kant moet er ook niet teveel druk op staan. Want dan gebeurt het juist.
quote:Niet helemaal mee eens. Iedereen mag zelf de keuzes maken in het leven die het beste bij hem/haar passen, zolang hiervoor de consequenties ook gedragen worden. SHE stelt in mijn beleving een ultimatum omdat dit voor haar geen prettige situatie is, en wat die vriendin daar dan vervolgens mee doet is aan háár.Op vrijdag 21 maart 2008 10:02 schreef ErikT het volgende:
Dit komt nog steeds niet helemaal gezond over. Jij hebt nu de regels gemaakt, het is niet in overleg gegaan. Dit betekent: meer kans dat ze de regels niet accepteert, en toch wegloopt.
En dan vind jij dat je nu terecht de vriendschap mag verbreken.
Zo bedoel ik het natuurlijk niet, ik wil gewoon dat ze ophoud met weglopen, en dat ze ons een time-out geeft door de discussie te laten rusten opdat we weer tot elkaar kunnen komen.
Dan geef ik toch al mee? Immers, ik moet dan ook mijn emoties beteugelen tot nader order.
Als ze dan alsnog voor weglopen kiest dan spoort er toch iets niet?
Overigens vind ik het strontvervelend dat ze zo uniek is.
quote:Je moet de voor en nadelen tegen elkaar afwegen. Is de onprettige situatie erger, of is het mogelijke verlies van de vriendin erger?Op vrijdag 21 maart 2008 10:16 schreef Garisson72 het volgende:
[..]
Niet helemaal mee eens. Iedereen mag zelf de keuzes maken in het leven die het beste bij hem/haar passen, zolang hiervoor de consequenties ook gedragen worden. SHE stelt in mijn beleving een ultimatum omdat dit voor haar geen prettige situatie is, en wat die vriendin daar dan vervolgens mee doet is aan háár.
Een ultimatum lijdt zeer waarschijnlijk tot het laatste. De vraag is: wil SHE dat wel echt?
Of gaat ze over 2 weken een topic openen dat ze verkeerd begrepen is?
quote:Dus je vindt het onredelijk dat jij je emoties moet beteugelen, maar je eist wel van haar dat ze dat doet?Op vrijdag 21 maart 2008 10:21 schreef SHE het volgende:
Dan geef ik toch al mee? Immers, ik moet dan ook mijn emoties beteugelen tot nader order.
Als ze dan alsnog voor weglopen kiest dan spoort er toch iets niet?
Haar weglopen is toch haar uitting van onmacht? Dat zijn haar emoties?
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dit irritant vindt, maar een ultimatum gaat dit echt niet oplossen. Ja voor even misschien, maar bij haar komt het feit dat jij haar confronteert met een ultimatum toch op de stapel irritaties die jij ongetwijfeld ook bij haar los maakt (ze loopt immers weg).
quote:in dat geval is het voor haar kennelijk onmogelijk om hier op een constructieve manier mee om te gaan, misschien omdat ze 'bang' is voor je semi-agressieve karakterOp vrijdag 21 maart 2008 10:21 schreef SHE het volgende:
Als ze dan alsnog voor weglopen kiest dan spoort er toch iets niet?
, óf jullie vriendschap is haar niet zoveel waard dat ze er echt moeite voor wíl doen.Either way, de conclusie zal hetzelfde zijn.
quote:Jij vindt een ultimatum stellen wel een constructieve manier van ergens mee omgaan?Op vrijdag 21 maart 2008 10:31 schreef Garisson72 het volgende:
in dat geval is het voor haar kennelijk onmogelijk om hier op een constructieve manier mee om te gaan,
quote:Kijk dit vind ik dus een lichtelijk gevaarlijke afweging, want voor veel mensen is het moeilijk (of zelfs not done) om een vriendschap de rug toe te keren, vaak ongeacht de persoon waarmee die vriendschap bestaat, want je kent die persoon al zo lang, en we hebben historie, en zij weet veel van mij en ik van haar, yadayada.Op vrijdag 21 maart 2008 10:26 schreef ErikT het volgende:
Je moet de voor en nadelen tegen elkaar afwegen. Is de onprettige situatie erger, of is het mogelijke verlies van de vriendin erger?
Zo wordt er sneller gekozen voor optie B en wordt er dus met de moed der wanhoop een relatie onderhouden die veel meer energie kosten dan hij oplevert, en dat is gewoon niet hoe het hoort te zijn in mijn optiek.
quote:Ja, omdat je hiermee beweging brengt in de situatie. Heen en weer blijven gaan tussen het weglopen en het weer lijmen is mijns inziens niet constructief.Op vrijdag 21 maart 2008 10:33 schreef ErikT het volgende:
Jij vindt een ultimatum stellen wel een constructieve manier van ergens mee omgaan?
Dat die vriendin er vervolgens misschien niet mee kan omgaan, is iets van háár. SHE hoeft haar acties niet te laten bepalen door de eventuele te verwachten reacties van die vriendin; het eerlijkste wat SHE kan doen is eerlijk zijn naar zichzelf toe, en dat betekent in dit geval reageren vanuit haar actief-agressieve karakter. Zolang ze de consequenties daarvan ook maar kent en accepteert.
Het staat haar ook vrij om iets van mij te vragen, wat ze overigens ooit ook eens heeft gedaan en waar ik mij heel voorbeeldig aan heb gehouden.
Nu vraag ik dit van haar en ik zou zo graag willen dat ze dat bloedserieus neemt.
Ik begrijp wat Erik wil zeggen, het is inderdaad niet zo fraai dat ik dreig de relatie te beeindigen, zeker niet als mijn bedoeling is een constructieve oplossing te vinden. Maar wat ik dan wél moet doen is mij niet duidelijk.
Het is al eerder gezegd, haar kan je niet veranderen, jezelf wel.
En kan je subtieler worden? Ja dat kan je wel maar dan ook weer op je eigen manier, wat voor jou werkt.
Is best interessant het eens van een andere kant te bekijken.
Ze praat dus heel over zichzelf? Kijk eens wat daar onder ligt...
(Vaak wordt er thuis niet genoeg naar haar geluisterd..?)
Laat haar weglopen, ik zou er niet meer van over de piss gaan, maar zou ook geen contact meer zoeken...
Actieve agressie kom je geen kloot verder mee. Dat is al gebleken...
Kijk naar jezelf, waar stoot je je al meerdere keren aan?
quote:Het klopt dat er dan beweging komt in de situatie. En het klopt dat niks doen niet constructief is. Maar een ultimatum is niet de enige manier om iets in beweging te krijgen. En aangezien het de extreemste variant is, niet de juiste.Op vrijdag 21 maart 2008 10:43 schreef Garisson72 het volgende:
[..]
Ja, omdat je hiermee beweging brengt in de situatie. Heen en weer blijven gaan tussen het weglopen en het weer lijmen is mijns inziens niet constructief.
quote:Ja, maar zij kan niet omgaan met het confronterende gedrag van SHE. Dat heeft ze vast niet met iedereen. Het is dus een probleem tussen 2 mensen.Dat die vriendin er vervolgens misschien niet mee kan omgaan, is iets van háár.
quote:SHE hoeft natuurlijk sowieso helemaal niks. Maar ik maak op uit haar reacties dat die vriendin veel voor haar betekent.SHE hoeft haar acties niet te laten bepalen door de eventuele te verwachten reacties van die vriendin; het eerlijkste wat SHE kan doen is eerlijk zijn naar zichzelf toe, en dat betekent in dit geval reageren vanuit haar actief-agressieve karakter. Zolang ze de consequenties daarvan ook maar kent en accepteert.
quote:True.Op vrijdag 21 maart 2008 10:37 schreef Garisson72 het volgende:
[..]
Kijk dit vind ik dus een lichtelijk gevaarlijke afweging, want voor veel mensen is het moeilijk (of zelfs not done) om een vriendschap de rug toe te keren, vaak ongeacht de persoon waarmee die vriendschap bestaat, want je kent die persoon al zo lang, en we hebben historie, en zij weet veel van mij en ik van haar, yadayada.
quote:Nee. Maar als je alles keihard speelt zit je uiteindelijk in je eentje. Dat is ook niet hoe het hoort te zijn.Zo wordt er sneller gekozen voor optie B en wordt er dus met de moed der wanhoop een relatie onderhouden die veel meer energie kosten dan hij oplevert, en dat is gewoon niet hoe het hoort te zijn in mijn optiek.
quote:Ze kapt niet met weglopen. Net als jij je problemen met een ander direct op tafel gooit, loopt zij weg. Ik ben ook een wegloperOp vrijdag 21 maart 2008 10:44 schreef SHE het volgende:
Daar zit ik dus een beetje mee. What's in it for me? Ik wil gewoon dat ze kapt met weglopen. Ik vraag maar één ding.
Het staat haar ook vrij om iets van mij te vragen, wat ze overigens ooit ook eens heeft gedaan en waar ik mij heel voorbeeldig aan heb gehouden.
Nu vraag ik dit van haar en ik zou zo graag willen dat ze dat bloedserieus neemt.
Ik begrijp wat Erik wil zeggen, het is inderdaad niet zo fraai dat ik dreig de relatie te beeindigen, zeker niet als mijn bedoeling is een constructieve oplossing te vinden. Maar wat ik dan wél moet doen is mij niet duidelijk.
(Leer er trouwens maar gewoon mee leven, want anders heb je de volgende keer weer een probleem)
quote:dit illustreert mijn stelling dat deze 2 mensen niet bij elkaar passen in een vriendschap.Op vrijdag 21 maart 2008 11:00 schreef ErikT het volgende:
Ja, maar zij kan niet omgaan met het confronterende gedrag van SHE. Dat heeft ze vast niet met iedereen. Het is dus een probleem tussen 2 mensen.
quote:dat zal ook zo'n vaart nooit lopen; uiteindelijk hou je de mensen over die wel bij je passen, dus die wel met je karakter om kunnen gaan.Op vrijdag 21 maart 2008 11:03 schreef ErikT het volgende:
Nee. Maar als je alles keihard speelt zit je uiteindelijk in je eentje. Dat is ook niet hoe het hoort te zijn.
Toen heb ik natuurlijk aangegeven dat het daar voor mij ophield. Waarop zij aangaf dat het niet perse aan mijn karakter zou liggen, maar misschien ook wel aan haar houding.
Kortom; ik kom er niet uit. Ik denk dat ik ook maar even niets meer doe. Doodbloeden kan altijd nog.
quote:Ik heb weleens haar sleutels expres kwijtgemaakt zodat ze niet weg kon.Op vrijdag 21 maart 2008 12:38 schreef SlimShady het volgende:
of als ze eenmaal binnen is, alle deuren op slot en een slagersmes in je broekzak houden.
Dat was natuurlijk ontzettend kinderachtig. Hielp overigens wel!.
quote:Volgens mij heb je zelf al aardig door wat je wilt. Jij wilt één ding van haar kunnen vragen en je staat haar toe om ook iets van jou te vragen. Dat heet onderhandelen. Volkomen redelijk gedrag! Jij mag je hart bij haar luchten als je dat nodig hebt, zij mag dan niet weglopen, maar jij moet je dan niet louter afreageren, et cetera. Samen ben je een script aan het bedenken voor situaties waarvan je tevoren al weet dat het uit de hand gaat lopen als jullie beiden je eigen 'comfort zone' opzoeken.Op vrijdag 21 maart 2008 13:30 schreef SHE het volgende:
Ik heb dus gedaan wat hier en daar werd gesuggereerd. Maar het komt er op neer wat Garisson zegt. Ze geeft aan dat ze sowieso niet om kan gaan met mijn expliciete, overdonderende manier van 'bestaan' .
Toen heb ik natuurlijk aangegeven dat het daar voor mij ophield. Waarop zij aangaf dat het niet perse aan mijn karakter zou liggen, maar misschien ook wel aan haar houding.
Kortom; ik kom er niet uit. Ik denk dat ik ook maar even niets meer doe. Doodbloeden kan altijd nog.
Je houdt van zulke mensen omdat ze geen kopie van jezelf zijn. Het is de moeite waard om hiermee te worstelen.
Door alle consternatie heb ik ook zoveel moussaka gemaakt dat mijn oven nu al 3 uur aanstaat omdat ik alle schalen moet afbakken.
Ik kan zo een Griekse bruiloft ondersteunen
Deze worstelingen geven mij altijd het gevoel vreselijk klein te zijn.
quote:Mijn moeder heeft dat bij mijn vader gedaan. Net zo lang tot hij een keer doordraaide en een ruit kapotsloeg. Dat heeft haar heel veel genoegdoening gegeven, al zal ze dat zelf nooit toegeven. Ik vond het vreselijk om te zien wat het met hem deed. Je kunt iemand echt kapotmaken door een confrontatie af te dwingen.Op vrijdag 21 maart 2008 13:31 schreef SHE het volgende:
Ik heb weleens haar sleutels expres kwijtgemaakt zodat ze niet weg kon.
Dat was natuurlijk ontzettend kinderachtig. Hielp overigens wel!.
Volgens mij ook voortkomend uit pure zelfhaat. Deze vorm van sabotage pas ik namelijk ook nog weleens bij mezelf toe.
Gelukkig is het wel iets wat ik echt onacceptabel vind en ik denk dat ik het redelijk in bedwang weet te houden inmiddels.
quote:Je moet een zeker iemand gewoon even vragen om je te troosten.Op vrijdag 21 maart 2008 13:52 schreef SHE het volgende:
Deze worstelingen geven mij altijd het gevoel vreselijk klein te zijn.
Maar de vraag die je stelt in je OP, 'ben ik onredelijk', is denk ik niet de goeie.Door de situatie zo te stellen heb je al een bepaalde verwachting vastgelegd over het gedrag van je vriendin. Onredelijk of niet, dat verandert niets aan háár gedrag. Stel, je bent redelijk, wat dan?? Heb je dan het morele recht, en voel je je sterker, om haar daarop aan te spreken?
Het enige wat je mi kunt doen hier is aangeven wat jij van haar pikt en daarna afwachten of ze terugkomt. Ik vind jullie allebei tamelijk onvolwassen....
quote:Ik vind een zwakke plek bij iemand vinden geen om daarin te gaan wroeten geen slechte eigenschap.Op vrijdag 21 maart 2008 13:58 schreef SHE het volgende:
Dat is mijn meest vervelende eigenschap. Ik weet een zwakke plek feilloos te vinden en schroom ook niet om daarin te gaan wroeten. Als iemand dan noodgedwongen buigt, zie ik dat als een overwinning. Het is het meest onmenselijke waar ik toe in staat ben.
Volgens mij ook voortkomend uit pure zelfhaat. Deze vorm van sabotage pas ik namelijk ook nog weleens bij mezelf toe.
Gelukkig is het wel iets wat ik echt onacceptabel vind en ik denk dat ik het redelijk in bedwang weet te houden inmiddels.
HOE je er mee omgaat is de key.
I'm telling you, subtiliteit kan je aanleren...
Je zal er geen gevoel bij hebben, maar ook dat wordt beter gaandeweg.
quote:Och, onvolwassen. Wat is volwassen?Op vrijdag 21 maart 2008 17:45 schreef Flatline____ het volgende:
TS, je etaleert hier een schijnbaar feilloos zelfinzicht
Door de situatie zo te stellen heb je al een bepaalde verwachting vastgelegd over het gedrag van je vriendin. Onredelijk of niet, dat verandert niets aan háár gedrag. Stel, je bent redelijk, wat dan?? Heb je dan het morele recht, en voel je je sterker, om haar daarop aan te spreken?
Het enige wat je mi kunt doen hier is aangeven wat jij van haar pikt en daarna afwachten of ze terugkomt. Ik vind jullie allebei tamelijk onvolwassen....
Ik erken mijn en haar tekortkomingen en het enige wat ik probeer is een weg te vinden die voor ons beiden een prettige is.
Ik voel niet de behoefte haar de les te lezen. Ik wil dat zij mij hoort en ik hoop dat ik een manier kan vinden waarbij zij mij kan horen zonder dat ik haar trommelvliezen breek.
Het heeft weinig te maken met infantiele ruzies of gekibbel in de marge. Wij gaan elk op onze eigen manier nogal ver in onze vriendschap en dat botst.
Maar ik hou zielsveel van haar, zoals ze is, dus ik denk dat ik gaandeweg wel ga leren hoe onze persoonlijkheden een utopische symbiose kunnen vormen.
Tot die tijd, zal ik die trut eens even haarfijn duidelijk maken waarom ze me zo irriteert.
quote:Mijn moeder zei dan altijd: Jouw wil staat achter de deur...Op vrijdag 21 maart 2008 18:04 schreef SHE het volgende:
Ik voel niet de behoefte haar de les te lezen. Ik wil....
Handleiding voor de niet subtiele:
Je bent gewoon te eerlijk, soms moet je gewoon je mond dichthouden.
Letterlijk door je vingers kijken.
Dat is iets wat ik mezelf heb aangeleerd, ik zet mijn hand voor mijn open ogen, en verrek, dan zie je opeens niet meer alles...
Of ik wrijf met mijn knokkels over mijn hartstreek en zucht eens diep...
En denk: mens, je kan er zelf niks aan doen dat je je in een hoek laat smijten, en antwoorden krijg ik toch niet, laat dus maar...
Dat is namelijk de andere kant, zij kan jouw geen goede antwoorden, uitleg geven...
Op wie lijkt ze, op je vader of op je moeder qua karakter?
Wordt het te gortig en blijft het energie trekken, dan pleurt men maar lekker op, en dan ook niet meer terug komen. Over, klaar.
quote:Bedankt.Op vrijdag 21 maart 2008 14:02 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Je moet een zeker iemand gewoon even vragen om je te troosten.
quote:Kort samengevat: je hebt een echte dramaqueen als vriendin. Mijn ervaring is dat dit soort mensen niet veranderen. De plank voor de kop is te groot en alles wat ook maar enigzins naar (opbouwende) kritiek riekt wordt als persoonlijke aanval gezien.Op donderdag 20 maart 2008 17:46 schreef SHE het volgende:
Wat ze doet , is irrelevant.
Het draait om het feit dat ik een aantal zaken graag bij haar neer wil leggen, omdat ze mij een rotgevoel geven.
Echter, wanneer ik dit doe, krijg ik niet een logische reactie terug, maar geeft ze steevast de antwoorden zoals hierboven geschetst.
Ik voel me dan niet bepaald serieus genomen.
Als ik haar vervolgens kinderachtig noem, dan loopt ze steevast dramatisch de deur uit, zet haar telefoon uit en doet net of ik niet besta.
Deze cyclus doorlopen we elke keer, ondanks het feit dat ik al eens heb aangegeven dat weglopen voor mij echt een brug te ver is.
Ik vind het prima als je aangeeft een gesprek niet aan te kunnen, of dat het geen goed moment is, maar demonstratief je biezen pakken en mij negeren is in mijn optiek echt vreselijk onvolwassen.
Ik heb er op deze manier niet zoveel zin meer in.
Ik kan me namelijk niet voorstellen dat je zoiets regelmatig doet.
Mijn raad: of leer met haar gedrag leven of schaf haar af als vriendin.
Waarschijnlijk zal je wel proberen door die plank heen te komen maar ik geef je weinig kans.
Kruip alsjeblieft weer onder je steen.
quote:Op vrijdag 21 maart 2008 19:56 schreef Oblivion het volgende:
Ah ja, loop maar weer weg! [ afbeelding ]
Volgende week maak ik alles goed.
quote:Daar twijfel ik niet aan...
Maar dat was niet de boodschap...
quote:Tja, ik verpak het misschien niet in een subtiel pakketje maar als ik zo het topic doorlees is dit toch kort
en bondig waar het op neerkomt.
quote:Vergeef me, maar je aanval naar haar is indirect een aanval naar mij. Het zou impliceren dat ik dramatische nitwits in mijn omgeving zou dulden.Op vrijdag 21 maart 2008 21:21 schreef Grrrrrrrr het volgende:
[..]
Tja, ik verpak het misschien niet in een subtiel pakketje maar als ik zo het topic doorlees is dit toch kort
en bondig waar het op neerkomt.
Als dat de boodschap is die ik de wereld in knal, dan spijt me dat enorm.
Voor mij ligt het in elk geval genuanceerder; ze is het beste wat de wereld me te bieden heeft
( ondanks dat ze een trut is natuurlijk )
Jij hebt dus geen idee wat ik wel of niet graag doe.
Ik had ook zo'n vriendin, wanneer het haar uit kwam stapte ze op en verbrak ook alle contact, heel frustrerend
was dat en ik heb het 3 jaar toegestaan, want ze wist dat ze altijd weer terug kon komen.
Ik ben ook een gevoelstypje en zij was een rationeel typje, volgens haar zei ik ook alles fout, het moest op
haar manier..dus weloverwogen etc. etc.
Ik heb 3 jaar lang veel verdriet gehad door haar wegloop gedrag, praten erover lukte niet, het was altijd mijn schuld volgens haar.
Ooit een vriendin gehad die dit ook steeds deed. Op een gegeven moment vroeg ik haar gewoon of ze eindelijk eens een gesprek kon hebben zonder steeds met de staart tussen de benen weg te rennen. Dit had echter een averechts effect. Ze werd weer emo en liep weg. Ik heb het toen maar laten hangen, want met zulk soort gedrag kan je niks.
Je kan proberen haar voor het blok te zetten door te zeggen dat je niks meer van haar moet hebben als het zo doorgaat, maar iets zegt mij dat ze hiervoor te belangrijk voor je is. Ik ken de vriendin in kwestie natuurlijk niet, dus het is lastig te zeggen wat de beste manier zou zijn. Laat haar in ieder geval wel weten dat je niet bepaald blij bent met het feit dat ze steeds wegloopt.
quote:Je hebt toch niet voor niks ''discusies" met haar. Bovendien bespreek je dit op een openbaar forum.Op zaterdag 22 maart 2008 11:20 schreef SHE het volgende:
Kennen wij elkaar? Volgens mij niet.
Jij hebt dus geen idee wat ik wel of niet graag doe.
P.S.
quote:Ik wil best je oortjes even wassentough cookie
Ik ben enorme klootzakErgens was ik gelukkiger toen ik óók een klootzakje was; de zelfingenomen,overtuigende manier van het weren van ruis leek een oase van rust.
Met de nadruk op leek. Nu ben ik ook onuitstaanbaar, maar ik scoor zo nu en dan karma-points en ook dat voelt soms best lekker.
Ooit vind ik de geniale balans, dat weet ik zeker.
Overigens is het euvel inmiddels uit de wereld. Ze is me liever dan ooit
Vrouwen!
Wazige wezens om te begrijpen, but what a joy to observe.
