Conflict vriendin; hoe te handelen

Ik heb het gevoel dat je veel verwacht van vriendschap. Kan dat?

Op dat vlak ben je wel erg vrouwelijk dan, want mannen hebben meestal genoeg aan een biertje en enkele oppervlakkige kennissen.

interessant topic. zo leer je wat belangrijk is.
je grenzen aangeven en een ander in zijn/haar waarde laten.

wat ik trouwens wilde zeggen. als ze constant wegloopt is het een idee om een duidelijke brief te schrijven.
voor de ander minder confronterend en kan ze het rustig opnemen.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 22:43 schreef SHE het volgende:
Ik denk ook dat mannen mij beter begrijpen dan vrouwen.

Jij hebt een mannelijk brein?

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 23:44 schreef SHE het volgende:
Dan heb je me denk ik niet goed gelezen. Ik denk dat ik in alle opzichten truttiger ben dan zij.
Ik zit ermee. Zij nauwelijks; althans...zo doet haar gedrag niet vermoeden.

Overgevoelig past mij beter denk ik en dat wil ik best toegeven. Dat ik daarbij wat 'mannelijk' ( lees: insensitief ) met zaken omga, maakt mij nog geen feministe.
Ik heb niks tegen gevoelens, ik begrijip er gewoon geen snars van.

Gevoelens zijn ook niet te begrijpen, ze zijn immers irrationeel.

*

[ Bericht 100% gewijzigd door punkiie op 21-03-2008 02:10:25 ]

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 22:22 schreef SHE het volgende:
Maar de harde eis is neergelegd; of je bewaakt je eigen grenzen op een volwassen manier, of we kappen ermee.
Ze heeft uiteindelijk voor het eerste gekozen.

dat was te verwachten, zoals je haar beschrijft klinkt ze niet als iemand die stoere besluiten met ingrijpende consequenties durft te nemen. Heb jij ook nog een concessie van jouw kant gedaan?
Succes met deze ultieme lijmpoging!

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 23:45 schreef Diederik_Duck het volgende:

[..]

Gevoelens zijn ook niet te begrijpen, ze zijn immers irrationeel.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 18:57 schreef SHE het volgende:
Newsflash; zo ging ik altijd met mensen om, maar dat heeft mij niet bepaald veel diepgang opgeleverd.
Ik wil het nu liever proberen met empathie en meer van dat geneuzel.

Dat geneuzel werkt soms toch het beste, ook al kun je zelf wel tegen directe taal. Mensen springen niet zo gauw op de kast als je de dingen zegt meer vanuit jouw gevoel. Als je tegen iemand zegt dat hij of zij zich altijd zo egoistisch gedraagt, voelen ze zich eerder aangevallen dan wanneer je zegt dat je je in de steek gelaten voelt door hen.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 23:44 schreef SHE het volgende:
Overgevoelig past mij beter denk ik en dat wil ik best toegeven. Dat ik daarbij wat 'mannelijk' ( lees: insensitief ) met zaken omga, maakt mij nog geen feministe.
Ik heb niks tegen gevoelens, ik begrijip er gewoon geen snars van.

Ik vind háár de man in deze relatie. Dat confronterende je-moet-en-zult-nú-naar-me-luisteren heeft iets kinderachtigs (en vrouwelijks). Mannen zijn beter in staat om een aanval te laten bezinken en er later in alle rust op terug te komen. Wat ook een beetje kinderachtig is, is dat je vindt dat jij jezelf moet kunnen zijn in deze relatie (dus meteen moet kunnen ventileren wat je dwars zit) terwijl zij dat niet mag (namelijk weglopen als ze zich aangevallen voelt). Ik denk dat vrouwen je véél beter zullen begrijpen dan mannen.

Het is overigens erg herkenbaar, want ik ben ook vrij hard en kritisch voor mijn geliefden. Maar het is niet iets waar ik trots op ben of iets wat ik als een belangrijk deel van mezelf koester.

Ik heb nog geen succesrecept gevonden voor 'omgaan met introverte mensen die liever weglopen'. Wat ik in ieder geval nooit meer wil doen is de relatie op de spits drijven. 'Als je dít nu niet toegeeft, dan betekent dit het einde van de relatie.' Zoiets. Dit doe ik om een ommekeer te krijgen, uitzicht op een betere situatie. Wat ik er echter mee bewerkstellig is dat degenen waar ik het meest van houd het gevoel hebben dat ik bij het minste of geringste bereid ben alles op het spel te zetten. Hoewel alle relaties voorwaardelijk van aard zjin, is het echt funest voor een liefdevolle relatie om de voorwaardelijkheid voelbaar te maken.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 23:44 schreef SHE het volgende:
...
Ik heb niks tegen gevoelens, ik begrijip er gewoon geen snars van.

Die moet je in je sig zetten.
Als een soort disclaimer bij weer een lekker botte reactie.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 22:22 schreef SHE het volgende:

[..]

Tot die conclusie ben ik inderdaad gekomen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik haar grenzen niet moet accepteren.
Ik heb nu de voorwaarde gesteld dat weglopen niet meer voorkomt. Wel geef ik haar een safety-net. Als het haar teveel wordt, moet ze gewoon aangeven dat ze nu niet wil praten en dat ze er later op terugkomt.
Niks aan de hand.
Ga ik het alsnog afdwingen, dan zit ik zelf natuurlijk fout.

Dit komt nog steeds niet helemaal gezond over. Jij hebt nu de regels gemaakt, het is niet in overleg gegaan. Dit betekent: meer kans dat ze de regels niet accepteert, en toch wegloopt.
En dan vind jij dat je nu terecht de vriendschap mag verbreken.

Klopt niet helemaal.

Ook dat je verwacht dat ze ineens nooit meer weg zal lopen. Je zet het veel te veel op scherp. Stel nu dat het de komende 3 keer niet gebeurt, en de 4e keer wel, verbreek je dan de vriendschap?

quote:

Wat ik er echter mee bewerkstellig is dat degenen waar ik het meest van houd het gevoel hebben dat ik bij het minste of geringste bereid ben alles op het spel te zetten. Hoewel alle relaties voorwaardelijk van aard zjin, is het echt funest voor een liefdevolle relatie om de voorwaardelijkheid voelbaar te maken.

Dit bedoel ik dus.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 10:09 schreef SHE het volgende:
Verdikkeme, nu voel ik me weer schuldig.

Nee je moet haar gewoon ff zeggen dat het je niet helemaal lekker zit omdat je haar voor het blok hebt gezet. Maar dat dat weer niet betekent dat je het blijft accepteren als ze elke keer wegloopt.

Ja, het is gewoon een beetje een kutsituatie, want je wilt aan de ene kant dat ze zich niet te vrij voelt om weg te lopen, maar aan de andere kant moet er ook niet teveel druk op staan. Want dan gebeurt het juist.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 10:02 schreef ErikT het volgende:
Dit komt nog steeds niet helemaal gezond over. Jij hebt nu de regels gemaakt, het is niet in overleg gegaan. Dit betekent: meer kans dat ze de regels niet accepteert, en toch wegloopt.
En dan vind jij dat je nu terecht de vriendschap mag verbreken.

Niet helemaal mee eens. Iedereen mag zelf de keuzes maken in het leven die het beste bij hem/haar passen, zolang hiervoor de consequenties ook gedragen worden. SHE stelt in mijn beleving een ultimatum omdat dit voor haar geen prettige situatie is, en wat die vriendin daar dan vervolgens mee doet is aan háár.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 10:16 schreef Garisson72 het volgende:

[..]

Niet helemaal mee eens. Iedereen mag zelf de keuzes maken in het leven die het beste bij hem/haar passen, zolang hiervoor de consequenties ook gedragen worden. SHE stelt in mijn beleving een ultimatum omdat dit voor haar geen prettige situatie is, en wat die vriendin daar dan vervolgens mee doet is aan háár.

Je moet de voor en nadelen tegen elkaar afwegen. Is de onprettige situatie erger, of is het mogelijke verlies van de vriendin erger?
Een ultimatum lijdt zeer waarschijnlijk tot het laatste. De vraag is: wil SHE dat wel echt?

Of gaat ze over 2 weken een topic openen dat ze verkeerd begrepen is?

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 10:21 schreef SHE het volgende:
Dan geef ik toch al mee? Immers, ik moet dan ook mijn emoties beteugelen tot nader order.
Als ze dan alsnog voor weglopen kiest dan spoort er toch iets niet?

Dus je vindt het onredelijk dat jij je emoties moet beteugelen, maar je eist wel van haar dat ze dat doet?
Haar weglopen is toch haar uitting van onmacht? Dat zijn haar emoties?

Ik kan me heel goed voorstellen dat je dit irritant vindt, maar een ultimatum gaat dit echt niet oplossen. Ja voor even misschien, maar bij haar komt het feit dat jij haar confronteert met een ultimatum toch op de stapel irritaties die jij ongetwijfeld ook bij haar los maakt (ze loopt immers weg).

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 10:21 schreef SHE het volgende:
Als ze dan alsnog voor weglopen kiest dan spoort er toch iets niet?

in dat geval is het voor haar kennelijk onmogelijk om hier op een constructieve manier mee om te gaan, misschien omdat ze 'bang' is voor je semi-agressieve karakter , óf jullie vriendschap is haar niet zoveel waard dat ze er echt moeite voor wíl doen.
Either way, de conclusie zal hetzelfde zijn.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 10:31 schreef Garisson72 het volgende:
in dat geval is het voor haar kennelijk onmogelijk om hier op een constructieve manier mee om te gaan,

Jij vindt een ultimatum stellen wel een constructieve manier van ergens mee omgaan?

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 10:26 schreef ErikT het volgende:
Je moet de voor en nadelen tegen elkaar afwegen. Is de onprettige situatie erger, of is het mogelijke verlies van de vriendin erger?

Kijk dit vind ik dus een lichtelijk gevaarlijke afweging, want voor veel mensen is het moeilijk (of zelfs not done) om een vriendschap de rug toe te keren, vaak ongeacht de persoon waarmee die vriendschap bestaat, want je kent die persoon al zo lang, en we hebben historie, en zij weet veel van mij en ik van haar, yadayada.
Zo wordt er sneller gekozen voor optie B en wordt er dus met de moed der wanhoop een relatie onderhouden die veel meer energie kosten dan hij oplevert, en dat is gewoon niet hoe het hoort te zijn in mijn optiek.

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 10:33 schreef ErikT het volgende:
Jij vindt een ultimatum stellen wel een constructieve manier van ergens mee omgaan?

Ja, omdat je hiermee beweging brengt in de situatie. Heen en weer blijven gaan tussen het weglopen en het weer lijmen is mijns inziens niet constructief.
Dat die vriendin er vervolgens misschien niet mee kan omgaan, is iets van háár. SHE hoeft haar acties niet te laten bepalen door de eventuele te verwachten reacties van die vriendin; het eerlijkste wat SHE kan doen is eerlijk zijn naar zichzelf toe, en dat betekent in dit geval reageren vanuit haar actief-agressieve karakter. Zolang ze de consequenties daarvan ook maar kent en accepteert.