Conflict vriendin; hoe te handelen

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:35 schreef SHE het volgende:
Overigens denk ik gewoon dat het een temperament verschil is. Ik ben luid en passioneel, zij is ingetogen en spreekt een zin pas uit als ze die vanuit alle hoeken heeft bekeken.
Ik accepteer dat, maar ze accepteert niet dat ik anders in elkaar zit. Ik kan iemand voor rotte vis uitmaken en hem na de nodige headbuts binnen seconden in de armen vliegen.
Zij niet; alles is zo...overwogen.

Maar voor haar is het misschien ook moeilijker het te accepteren. Jij met de grote bek hebt je zegje snel gedaan.

Ik ken het. Ik heb een vriendin die soms maanden later pas eens aankomt met 'ja maar jij toen en toen'. Dat maakt mij boos en verdrietig. Haar reactie: 'niet iedereen is zo assertief als jij'.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:01 schreef SHE het volgende:
Maar wat is er nu zo fout aan je problemen bij iemand neerleggen die dat veroorzaakt? Mis ik iets?
Verder ben ik het met je eens hoor Gerben, ik hou het in stand.

Omdat elk probleem twee kanten heeft.

Jouw benadering is typisch voor veel vrouwen en ook mensen: Als iets mij stoort is dat iets fout en moet veranderen.

Concreter: Als jij iets doet waar ik niet mee om kan gaan is dat een probleem voor mij.
Maar het probleem wordt evengoed veroorzaakt door het feit dat ik er niet mee om kan gaan.
Door zonder meer de schuld bij jou te leggen, zonder te kijken naar mijn eigen onvermogen om jou te accepteren of in je waarde te laten, doe ik alsof het probleem maar één kant heeft.
Dat is niet objectief.
Vanuit de ander gezien (vanuit jou, in dit voorbeeld) is er namelijk helemaal geen probleem, als ik maar kon accepteren dat jij bent zoals je bent. Vanuit jou gezien ligt het probleem dus bij mijn onwil om jou te accepteren.
Conclusie: Een probleem ontstaat pas bij twéé mensen en het is daarom eigendom van beide partijen.

Mijn (gemakkelijke) oplossing is: Jij verandert en je past je aan zodat ik mij niet meer aan je stoor. Lekker makkelijk!
Jouw makkelijke oplossing is: Ik accepteer jou zoals je bent en ik houd mijn mond.

Wederom is de conclusie: We kunnen niet allebei gelijk hebben. Als ik eis dat jij verandert geef ik jou daarmee het recht om te eisen dat ik verander.
De ander veranderen is dus geen oplossing.
Stapje verder: De oplossing ligt niet bij de ander. De oplossing ligt bij mij. Als ik niet met jou kan leven zoals je bent, moet ik mijn eigen weg kiezen.
Als jij dáár weer niet mee kunt leven heb jij ook een keuze: Je eigen gedrag aanpassen zodat je met mij kunt zijn, of je eigen weg kiezen.
Dat is dus wél een oplossing, omdat daarmee onderkend wordt dat wie het probleem ervaart, ook de oplossing met zich meedraagt.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:41 schreef SHE het volgende:

[..]

Hmmm..ik vind assertief een walgelijk woord. Ik ben gewoon actief agressief. Je weet meteen wat je te wachten staat. Zij is passief agressief. Haar shit krijg ik pas als ik haar aanval.
Voor mij heel vervelend, maar ik begrijp ook best dat zij niet zo snel iets zal ventileren.

Wat moet ik hier nou mee? Behalve dat ik ht echt niet meer ga pikken dat ze wegloopt; de volgende keer mag ze heel lang doorlopen.
Ik word er nu weer boos om

De volgende keer dat ze wegloopt ga je haar dat toeroepen: als je nu niet blijft om dit hier en nu uit te praten, dan hoef je ook niet meer terug te komen!

Zie ook nog mijn reactie een pagina terug. Ik vind persoonlijk dat je aan dat weglopen best je eisen mag stellen. Zó wil je niet met elkaar omgaan. Als er iets is, dan praat je dat uit.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:45 schreef SHE het volgende:
Dat heb ik dus al duizend keer geroepen

* lightbulb moment*

Oh, dan werkt het niet. Ik zou m'n tactiek wel wijzigen.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:48 schreef SHE het volgende:
Hoe bedoel je dat? Ik moet dan iets anders zeggen?
Ik heb zelf meer de neiging om haar te vertellen dat de eerstvolgende keer een exit is.

Nou, dit.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 18:59 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Dat klinkt dan toch wel als een vriendin die je zou willen houden. Dan zou ik toch mijn tactiek wat wijzigen, als je dat kunt en wilt. Probeer het onderwerp van 'vraag ook eens hoe het met mij gaat' even te vergeten. Pak aan waar het je nu om gaat: wat het met jou doet als zij wegloopt uit een gesprek. En vraag haar of jullie kunnen afspreken dát voortaan te vermijden. Dat ze desnoods tien minuten met haar kaken kwaad op elkaar de andere kant op blijft kijken, maar weglopen mag niet meer.

Misschien een optie om ff een tijdje het gebeuren af te laten koelen en haar een maand of 2 maanden later weer te spreken?

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:40 schreef mgerben het volgende:

[..]

Omdat elk probleem twee kanten heeft.

Jouw benadering is typisch voor veel vrouwen en ook mensen: Als iets mij stoort is dat iets fout en moet veranderen.

Concreter: Als jij iets doet waar ik niet mee om kan gaan is dat een probleem voor mij.
Maar het probleem wordt evengoed veroorzaakt door het feit dat ik er niet mee om kan gaan.
Door zonder meer de schuld bij jou te leggen, zonder te kijken naar mijn eigen onvermogen om jou te accepteren of in je waarde te laten, doe ik alsof het probleem maar één kant heeft.
Dat is niet objectief.
Vanuit de ander gezien (vanuit jou, in dit voorbeeld) is er namelijk helemaal geen probleem, als ik maar kon accepteren dat jij bent zoals je bent. Vanuit jou gezien ligt het probleem dus bij mijn onwil om jou te accepteren.
Conclusie: Een probleem ontstaat pas bij twéé mensen en het is daarom eigendom van beide partijen.

Mijn (gemakkelijke) oplossing is: Jij verandert en je past je aan zodat ik mij niet meer aan je stoor. Lekker makkelijk!
Jouw makkelijke oplossing is: Ik accepteer jou zoals je bent en ik houd mijn mond.

Wederom is de conclusie: We kunnen niet allebei gelijk hebben. Als ik eis dat jij verandert geef ik jou daarmee het recht om te eisen dat ik verander.
De ander veranderen is dus geen oplossing.
Stapje verder: De oplossing ligt niet bij de ander. De oplossing ligt bij mij. Als ik niet met jou kan leven zoals je bent, moet ik mijn eigen weg kiezen.
Als jij dáár weer niet mee kunt leven heb jij ook een keuze: Je eigen gedrag aanpassen zodat je met mij kunt zijn, of je eigen weg kiezen.
Dat is dus wél een oplossing, omdat daarmee onderkend wordt dat wie het probleem ervaart, ook de oplossing met zich meedraagt.

dit en niet anders.

Doodlopende weg lijkt me dan.

verbazingwekkend altijd hoeveel energie er wordt gestoken in relaties die eigenlijk helemaal niet werken, vooral bij vriendschaprelaties gaat dat vaak op.

Just a wild stab in the dark, maar als SHE zo'n actief-agressief karakter heeft als ze zegt dat ze heeft, en die vriendin gaat dat uit de weg met "jij zelf ook"-terugkaats-opmerkingen komt het mij voor dat zij helemaal niet overweg kan met SHE's overdonderende karakter, en op deze manier een veilig heenkomen zoekt. De machtsverhoudingen zijn dus compleet scheef en hoe hechter een vriendschap wordt, hoe meer het volgens mij nodig is dat de betrokken vriend(inn)en op een gelijk level staan.

Ik heb eigenlijk nog niet zoveel gelezen over de wens van SHE om dit tot een goed einde te brengen?

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:41 schreef SHE het volgende:

[..]

Hmmm..ik vind assertief een walgelijk woord. Ik ben gewoon actief agressief. Je weet meteen wat je te wachten staat. Zij is passief agressief. Haar shit krijg ik pas als ik haar aanval.
Voor mij heel vervelend, maar ik begrijp ook best dat zij niet zo snel iets zal ventileren.

Dat vetgedrukte is niet waar. Met een introvert persoon is het niet zo dat ie alleen maar hun problemen met jou bespreken als jij kwaad op hen bent. Je moet geduldiger zijn.

Volgens mij hebben jullie een ander beeld van vriendschap, dat moeilijk te rijmen valt.
Als TS zuiders is, en na 5 minuten woede iedereen in de armen vliegt, wil dat niet zeggen dat voor anderen het probleem opgelost is. Kwaadheid, assertiviteit etc... zijn gevoelens die een behoorlijke invloed kunnen hebben, en dat kan nazinderen... Niet leuk voor TS, maar dat moet ze accepteren, of ze nu wil of niet.

Je zou 't waarschijnlijk ook nooit lang volhouden, jezelf een ander karakter aan te meten of bepaalde karaktertrekken te smoren. Vooral niet als je zo'n sterke persoonlijkheid hebt als je van jezelf beschrijft.

't Is niet per se quitting als je na rijp beraad een weloverwogen beslissing neemt, die ertoe leidt dat dit hier tot een einde komt.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 19:35 schreef SHE het volgende:
Overigens denk ik gewoon dat het een temperament verschil is. Ik ben luid en passioneel, zij is ingetogen en spreekt een zin pas uit als ze die vanuit alle hoeken heeft bekeken.
Ik accepteer dat, maar ze accepteert niet dat ik anders in elkaar zit. Ik kan iemand voor rotte vis uitmaken en hem na de nodige headbuts binnen seconden in de armen vliegen.
Zij niet; alles is zo...overwogen.

Misschien kom je er gewoon verkeerd mee aanzetten. Zoals je zegt ben jij nog al luid en passioneel en is zij ingetogen. Je gedrag kan op haar heel beangstigend overkomen, waardoor ze "bang" is om met jouw in discussie te gaan.

Je zou een discussie kunnen starten door te beginnen met te zeggen: "Ik weet dat ik nog al luid en passioneel. Daardoor voel jij je niet op je gemak om met mij te praten over serieuze zaken. Dit uit zich in vlucht gedrag. Ik weet dat ik zo ben en ik zal mij proberen om in te houden, maar ik wil graag met jouw praten over een aantal serieuze zaken die mij dwarszitten in onze vriendschap. Past het jouw nu op dit moment?"

Als ze ja zegt dan op rustig niveau met haar praten. Blijft ze oppervlakkig en vlucht ze weer, dan houdt het op. Zegt ze nee dan vragen wanneer het haar wel past.

Probeer in je gesprek met haar, haar niet aan te vallen. Blijft bij je zelf. Daarmee bedoel ik..... Als jij dit doet, dan voel ik mij zo omdat....

uiteindelijk is het denk ik een afweging die je moet maken. is dat gedrag waar jij je kapot aan kan ergeren de vriendschap waard. zo ja, dan moet je het maar accepteren. ze nee, dan is de vriendschap voorbij.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 17:42 schreef fransbreda het volgende:
Ow ik dacht dat je iets met conflict zn vrouwke had.

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 22:22 schreef SHE het volgende:

[..]

Tot die conclusie ben ik inderdaad gekomen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik haar grenzen niet moet accepteren.
Ik heb nu de voorwaarde gesteld dat weglopen niet meer voorkomt. Wel geef ik haar een safety-net. Als het haar teveel wordt, moet ze gewoon aangeven dat ze nu niet wil praten en dat ze er later op terugkomt.
Niks aan de hand.
Ga ik het alsnog afdwingen, dan zit ik zelf natuurlijk fout.

Maar de harde eis is neergelegd; of je bewaakt je eigen grenzen op een volwassen manier, of we kappen ermee.
Ze heeft uiteindelijk voor het eerste gekozen.

We'll see

Verstandig besluit

quote:

Op donderdag 20 maart 2008 22:22 schreef SHE het volgende:

[..]

Tot die conclusie ben ik inderdaad gekomen. Waarmee ik niet wil zeggen dat ik haar grenzen niet moet accepteren.
Ik heb nu de voorwaarde gesteld dat weglopen niet meer voorkomt. Wel geef ik haar een safety-net. Als het haar teveel wordt, moet ze gewoon aangeven dat ze nu niet wil praten en dat ze er later op terugkomt.
Niks aan de hand.
Ga ik het alsnog afdwingen, dan zit ik zelf natuurlijk fout.

Maar de harde eis is neergelegd; of je bewaakt je eigen grenzen op een volwassen manier, of we kappen ermee.
Ze heeft uiteindelijk voor het eerste gekozen.

We'll see

Heftig die eis die je stelt, als ik een vriendin had die zo moeilijk deed tegen mij, nam ik ook de telefoon niet meer op en zou ik ook niet thuisgeven.
Je hebt toch geen relatie met haar, dus ik snap je moeilijkheid hierin niet zo .