IDOLS: NEPPER DAN NEP
Wie denkt dat het TV-programma Idols als doel heeft nieuw talent te ontdekken moet ik teleurstellen:
Idols heeft als doel het publiek te vermaken en daartoe worden alle registers (lees trucs) opengetrokken.
Op televisie zijn we een enthouisiaste rij kandidaten juichend staan wachten tot ze aan de beurt zijn voor de auditie en een felbegeerd plaatsje in de volgende ronde.
Spontaan worden her en der in de rij dansjes opgevoerd en laat menig kandidaat zijn of haar zangkwaliteiten vast horen.
Uiteindelijk beland men voor de vakjury die beslist of je al dan niet doorgaat naar de volgende ronde, zo lijkt het………
In werkelijkheid gaat het wel heel anders:
Er zijn 21.000 aanmeldingen. Ongeveer de helft daarvan, zo’n 10.000 krijgt daadwerkelijk een uitnodiging om auditie te doen.
Verdeeld over 4 auditiedagen betekent dit zo’n 2500 auditanten per voorronde.
Eenmaal aangekomen staan de deelnemers gemiddeld maar liefst 5 uur(!) in de rij buiten voor men naar binnen kan. De spontane dansjes en optredens in de rij worden geregisseerd en geforceerd door een heel bataljon van Idols-medewerkers, cameramensen, interviewers.
Kandidaten wordt, soms op het onbeschofte af, uitgedaagd zijn of haar ‘ding’ vast voor de camera te doen.
Zodra er geen camera’s zijn of de mensen niet worden opgezweept, zijn de mensen niet zo vrolijk; logisch als je 5 uur staat te wachten, je benen beginnen te tintelen en je rug aanvoelt of een auto er overheen heeft gereden.
In de brief die de kandidaten thuisgestuurd krijgen word je aangespoord vrienden en/of familie ‘gezellig’ mee te nemen. ZO lijkt de rij buiten groter en dat is beter voor de opnames.
Ook hoef je geen eten of drinken mee te nemen: dat is ter plaatse verkrijgbaar:
Inderdaan, op diverse plekken langs de rij wachtenden staan kleine standjes waar je koffie, fris of een broodje kunt krijgen. Ook komt men langs met versnaperingen. Daar moet wel; voor in de buidel getast worden: bijvoorbeeld 2 plastic flesjes water en 1 dun belegd droog en oud broodje kaas voor ‘slechts 11 euro!
Dan ben je eindelijk binnen!
Vervolgens sta je nog een half uur tot een uur in de rij binnen om het papierwerk in orde te maken en je deelnemersnummer in ontvangst te nemen, wat op je kleding geplakt word.
Vervolgens ga je naar de ‘wachtruimte’
De wachtruimte bestaat uit een (te) klein zaaltje waar de kandidaten en aanhang, bijeengepakt als sardientjes op de grond mogen zitten tot men aan de beurt is.
Het is hier een grote bende: overal liggen lege flesjes, broodkruimels, lege chipszakken etc. en niemand van het personeel neemt de moeite ook maar iets op te ruimen.
Aan een tafel zitten 2 Idols-medewerkers die telkens een aantal deelnemernummers omroepen van kandidaten die de volgende wachtruimte inmogen: de wachtruimte bij de diverse auditiekamers.
Diverse? Jazeker, er zijn meerdere jury’s, de ‘echte’ jury komt pas de volgende dag!
Eenmaal aan de beurt sta je voor 2 juryleden, veelal onbekenden waarvan de indruk bestaat dat ze niet terzake kundig zijn.
Veel kandidaten maken mee dat de ‘juryleden’ gezellig samen een computerspelletje aan het doen zijn of gezellig samen zitten te kletsen terwijl de kandidaat staat te zingen.
Vervolgens gaan, volstrekt willekeurig, een aantal kandidaten door naar de volgende ronde: 80 mensen die kunnen zingen en 20 die het leuk doen op TV en belachelijk gemaakt kunnen worden (herinner je je Herman nog?)
Willekeurig, want er komen op zo’n dag veel kandidaten die écht kunnen zingen!
De kans dat je voor de vakjury terechtkomt is dus nog geen 2%, ook als je écht wat in huis hebt!
De kandidaten die door zijn moeten de volgende dag terugkomen. Pas dán zit daar de ‘echte’ jury die we op TV zien. Pas dán zijn presentatoren Martijn Krabbé en Wendy van Dijk gezellig deelnemers aan het interviewen en pas dan kun je eventueel door naar de daadwerkelijke auditie, pas dan worden de tv-opnames gemaakt die we aqllemaal op TV kunnen zien.
Na je auditie op de eerste dag word je nog uitgedaagd om in een hokje voor een camera juryleden te imiteren, het Wilhelmus te zingen of andere rare capriolen uit te halen en word je nog geïnterviewd via een luidspreker en microfoon, waarbij de ondervrager je uitdaagt uitspraken te doen die je niet wilt doen. Waarschijnlijk wordt hiervan een compilatie gemaakt die straks in de uitzendingen gebruikt wordt om mensen belachelijk te maken.
Hier kom je allemaal pas achter als je eenmaal 5 uur in de rij hebt gestaan de eerste dag en je eenmaal voor de ‘onechte’ jury staat op die eerste dag.
Om geen argwaan vooraf te wekken zijn Wendy van Dijk en Martijn Krabbé wel aanwezig. Maar van interviews en een leuk programma maken is geen sprake.
Beiden zijn af en toe te zien en lopen een beetje verveeld rond.
Wel worden er voor de ‘leader’ (het inleidende filmpje van Idols) wat opnamen gemaakt van beiden zodat het lijkt of ze allemaal heel gezellig en enthousiast een programma aan het maken zijn.
Ik durf te stellen dat met het aanbod van kandidaten gemakkelijk 10 reeksen van Idols zijn te maken: zoveel talent is er aanwezig onder de kandidaten. Er lopen heel wat Rafaell’s, Borissen en Jamai’s rond tussen de deelnemers.
Erin komen is afhankelijk van 2 dingen: 1. het geluk hebben dat men je als een van de vele talenten werkelijk auditie laat doen, óf het geluk hebben dat je men je als 1 van de vele malloten door laat gaan om jezelf op TV onsterfelijk belachelijk te maken.