R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
De eerste dag weer naar school, en alle positiviteit is weg. Ik heb gedurende de vakantie zo veel moeite geprobeerd te doen om alles weer in orde te krijgen.
Waarom lijkt het net alsof iedereen je pijn probeert te doen?
Waarom kan ik niet gewoon normaal net als iedereen zijn?
Waarom voel ik me toch steeds zo ongelukkig?
Waarom wordt elke keer als ik iets bereikt lijk te hebben dat weer van me afgepakt te worden?
Wat is het nut van mijn bestaan als ik me voortdurend zo voel?
Waarom denk ik teveel?
Waarom heb ik zo weinig vrienden?
Hoe moet ik dit allemaal gaan oplossen?
Waarom durf ik geen zelfmoord te plegen? Dat zo zo makkelijk zijn...
Waarom kan er nou nooit eens iets goed gaan?
Hebben andere mensen nou niet door hoeveel pijn ze me doen?
Hoe kan het dat ik me zo eenzaam voel met zoveel mensen op de wereld?
Waarom voel ik me eenzaam?
Waarom ben ik voor alles zo bang?
Wat moet ik nou toch nog doen?
Waarom wordt mij nou geen rustig en gelukkig leven gegund?
Waarom maak ik alles zo ingewikkeld?
Waarom heb ik in het verleden alles verziekt door enkel slechte beslissingen te nemen?
Waarom blijf ik slechte beslissingen nemen?
Ik weet het niet meer, en er komen steeds meer problemen bij... En er is niemand aan wie ik het kwijt kan, niemand die me helpt, schijnbaar niemand die ziet hoe ik me voelt.
Ik ben nooit opzettelijk slecht geweest tegen iemand, sterker nog, ik sta altijd klaar voor mensen, ik ben altijd bereid te helpen.
Alle klootzakken die voortdurend mij op de hak nemen, voortdurend mij proberen kapot te maken met hun opmerkingen, die zijn wel gelukkig, die hebben wel vrienden, die krijgen wel aandacht van meiden?
En voor alles wat ik ooit voor anderen gedaan heb, wat heb ik daar voor terug gekregen?
Ik weet het niet meer. Ik zie het niet meer zitten. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Ik weet niet eens of ik wel dood wil. Ik weet alleen dat ik op deze manier niet verder wil.
Ik zit serieus zo in de stress dat ik niet eens meer mijn pincode voor internetbankieren wist.
Ik denk dat ik wegloop als ik het loon van mijn vakantiewerk op mijn rekening heb. Dan kan ik in ieder geval voorlopig eten kopen.
Ik wil niet meer naar school, maar ik wil ook niet alleen thuiszitten.
Eigenlijk weet ik helemaal niet wat ik wil, niet waar ik heen wil.
Ik heb het gevoel dat ik vast zit, en ik kan geen kant meer uit.
En dat terwijl ik eindelijk het gevoel had dat ik op de goede weg zat. EN NU DIT
Waarom lijkt het net alsof iedereen je pijn probeert te doen?
Waarom kan ik niet gewoon normaal net als iedereen zijn?
Waarom voel ik me toch steeds zo ongelukkig?
Waarom wordt elke keer als ik iets bereikt lijk te hebben dat weer van me afgepakt te worden?
Wat is het nut van mijn bestaan als ik me voortdurend zo voel?
Waarom denk ik teveel?
Waarom heb ik zo weinig vrienden?
Hoe moet ik dit allemaal gaan oplossen?
Waarom durf ik geen zelfmoord te plegen? Dat zo zo makkelijk zijn...
Waarom kan er nou nooit eens iets goed gaan?
Hebben andere mensen nou niet door hoeveel pijn ze me doen?
Hoe kan het dat ik me zo eenzaam voel met zoveel mensen op de wereld?
Waarom voel ik me eenzaam?
Waarom ben ik voor alles zo bang?
Wat moet ik nou toch nog doen?
Waarom wordt mij nou geen rustig en gelukkig leven gegund?
Waarom maak ik alles zo ingewikkeld?
Waarom heb ik in het verleden alles verziekt door enkel slechte beslissingen te nemen?
Waarom blijf ik slechte beslissingen nemen?
Ik weet het niet meer, en er komen steeds meer problemen bij... En er is niemand aan wie ik het kwijt kan, niemand die me helpt, schijnbaar niemand die ziet hoe ik me voelt.
Ik ben nooit opzettelijk slecht geweest tegen iemand, sterker nog, ik sta altijd klaar voor mensen, ik ben altijd bereid te helpen.
Alle klootzakken die voortdurend mij op de hak nemen, voortdurend mij proberen kapot te maken met hun opmerkingen, die zijn wel gelukkig, die hebben wel vrienden, die krijgen wel aandacht van meiden?
En voor alles wat ik ooit voor anderen gedaan heb, wat heb ik daar voor terug gekregen?
Ik weet het niet meer. Ik zie het niet meer zitten. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Ik weet niet eens of ik wel dood wil. Ik weet alleen dat ik op deze manier niet verder wil.
Ik zit serieus zo in de stress dat ik niet eens meer mijn pincode voor internetbankieren wist.
Ik denk dat ik wegloop als ik het loon van mijn vakantiewerk op mijn rekening heb. Dan kan ik in ieder geval voorlopig eten kopen.
Ik wil niet meer naar school, maar ik wil ook niet alleen thuiszitten.
Eigenlijk weet ik helemaal niet wat ik wil, niet waar ik heen wil.
Ik heb het gevoel dat ik vast zit, en ik kan geen kant meer uit.
En dat terwijl ik eindelijk het gevoel had dat ik op de goede weg zat. EN NU DIT
Gewoon minder over nadenken en schijt hebben !
Minds are like parachutes. They only function when open.
Hoe oud ben je TS? Misschien is het de leeftijd waarin je zit waardoor je in de knel zit. Kan je niet met de vertrouwenspersoon op school praten?
Wat zeggen ze dan precies tegen je?
En op wat voor school/klas zit je?
En op wat voor school/klas zit je?
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Lekker korte en bondige OP.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Weetje wat jij moet doen : Op een sport gaan ! gewoon lekker conditie opbouwen ... ik zweer het als ik een paar weken niet sport voel ik me veel minder goed dan als ik wel sport !
Minds are like parachutes. They only function when open.
Praten, praten, praten met iemand die goed kan luisterem, relativeren en je advies kan geven en nooit de moed opgeven! Kop op!
Geef eens een duidelijkere omschrijving van je probleem. Misschien moet je eens met hele andere mensen gaan optrekken. Er zijn altijd wel figuren die je aardig vinden.
Allerlei vervelende opmerkingen, gewoon echt vanalles. Niemand dekt me ook in. Maar sowieso vinden de meeste andere mensen mij niet interessant genoeg om eens iets tegen me te zeggen.quote:Op maandag 3 september 2007 13:24 schreef Flashwin het volgende:
Wat zeggen ze dan precies tegen je?
Maar, zoals ook in mijn vorige topic stond, school brengt zo enorm veel problemen met zich mee. Een van mijn keuzevakken zit ik in een compleet andere klas, en als er eens iets gedaan moet worden, moet ik dat altijd alleen doen. Alles en iedereen negeert me, en iedereen die dat niet doet, maakt rotopmerkingen. Waar vervolgens anderen ook nog om gaan lachen.
Waarom zien mensen niet in dat ze me pijn doen?
17.quote:Op maandag 3 september 2007 13:24 schreef Scorpie het volgende:
Hoe oud ben je TS? Misschien is het de leeftijd waarin je zit waardoor je in de knel zit. Kan je niet met de vertrouwenspersoon op school praten?
Kijk, dat zou wellicht wel kunnen, maar dan worden gegarandeerd mijn ouders er ook bijgehaald, en dat wil ik niet.
Als dit je eerste schooldag was heb je vast een mooie nieuwe schoolgids gekregen. Daar staat het nummer in van een schoolmaatschappelijk medewerker. Die moet je *nu* bellen om een afspraak te maken. Wij kunnen je vanaf hier honderden adviezen geven en praten over wat er mis is, maar hij/zij is de enige die er samen met jou wat aan kan gaan doen. Je zegt dat je vroeger foute keuzes hebt gemaakt, doe nu dan het juiste en geef jezelf een schop onder je kont. Ik weet niet of het terecht is dat je je zo depressief voelt, maar er is maar één manier om daarachter te komen.
Weglopen heeft geen zin. Waar loop je dan precies voor weg, als het probleem in jou zit?
Weglopen heeft geen zin. Waar loop je dan precies voor weg, als het probleem in jou zit?
Nee hoor, je vertrouwenspersoon heeft zwijgplicht en zal het niet tegen je ouders mogen vertellen als jij zegt dat je dat niet wilt.quote:Op maandag 3 september 2007 13:31 schreef benzin het volgende:
[..]
17.
Kijk, dat zou wellicht wel kunnen, maar dan worden gegarandeerd mijn ouders er ook bijgehaald, en dat wil ik niet.
Is er niemand in je omgeving weer je mee kunt praten? Ouders, broer/zus, iemand op school....
Ga anders eens naar de huisarts met je verhaal... hij kan je ook doorverwijzen naar iemand anders als dat nodig is. Krop het niet op maar praat erover!
Ga anders eens naar de huisarts met je verhaal... hij kan je ook doorverwijzen naar iemand anders als dat nodig is. Krop het niet op maar praat erover!
* I intend to live forever, so far so good! *
Wat is er precies gebeurd dan? Wat hebben ze tegen je gezegd, wat hebben anderen gedaan dat je je nu zo voelt?
Ja, die met de ballen in de bek.
ik weet niet hoe je eruit ziet, maar misschien moet je wat meer aan je uiterlijk gaan doen, nieuwe kleren kopen, haar anders doen. Het kan zijn dat je dit niet wilt of dat je dan niet jezelf bent maargoed het kan wel een oplossing zijn.quote:Op maandag 3 september 2007 13:30 schreef benzin het volgende:
[..]
Allerlei vervelende opmerkingen, gewoon echt vanalles. Niemand dekt me ook in. Maar sowieso vinden de meeste andere mensen mij niet interessant genoeg om eens iets tegen me te zeggen.
Maar, zoals ook in mijn vorige topic stond, school brengt zo enorm veel problemen met zich mee. Een van mijn keuzevakken zit ik in een compleet andere klas, en als er eens iets gedaan moet worden, moet ik dat altijd alleen doen. Alles en iedereen negeert me, en iedereen die dat niet doet, maakt rotopmerkingen. Waar vervolgens anderen ook nog om gaan lachen.
Waarom zien mensen niet in dat ze me pijn doen?
En scheld eens terug, bijt van je af. Pak die andere mensen eens op hun negatieve kenmerken.
Dat is niet waar, ze hebben geheimhoudplicht. Zolang jij aangeeft dat je niet wil dat je ouders het weten gebeurt dat niet, tenzij je op het punt staat om zelfmoord te plegen, maar op dat moment zijn je ouders wel de minste van je zorgen .quote:Op maandag 3 september 2007 13:31 schreef benzin het volgende:
[..]
17.
Kijk, dat zou wellicht wel kunnen, maar dan worden gegarandeerd mijn ouders er ook bijgehaald, en dat wil ik niet.
Ik zie in een ouder topic van je dat je bij de psycholoog bent geweest en dat na het intakegesprek alweer wilde opgeven. Heb je dat gedaan?
Jongen, je moet voor jezelf leren opkomen. Ga op fitness, ga sporten, ga iets doen waardoor je stopt met het nadenken over het verleden en je alleen maar op de toekomst richt. Begin met je lichaam, als dat 100% fit is kun je gaan werken aan een fitte geest. Klinkt cliche, is gewoon een harde waarheid
Je zit op de middelbare school en binnen korte tijd ga je naar het hoger onderwijs. Daar is het ieder voor zich. Hoewel het negatief is, praten er nu nog mensen tegen je. Op het hoger onderwijs zul je gewoon genegeerd worden. Dat is op den lange duur nog pijnlijker, zeker in een zaal met 500 studenten.
Daarom moet je nu beginnen met aan jezelf werken voordat het te laat is.
Je zit op de middelbare school en binnen korte tijd ga je naar het hoger onderwijs. Daar is het ieder voor zich. Hoewel het negatief is, praten er nu nog mensen tegen je. Op het hoger onderwijs zul je gewoon genegeerd worden. Dat is op den lange duur nog pijnlijker, zeker in een zaal met 500 studenten.
Daarom moet je nu beginnen met aan jezelf werken voordat het te laat is.
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Het probleem is dat ik altijd alleen ben, er zijn zelfs serieus mensen uit hetzelfde leerjaar (sterker nog, meer dan de helt, sowieso bijna alle meiden) met wie ik nog nooit heb gepraat in de 5 jaar dat ik nu op school zit.quote:Op maandag 3 september 2007 13:28 schreef Sensation89 het volgende:
Geef eens een duidelijkere omschrijving van je probleem. Misschien moet je eens met hele andere mensen gaan optrekken. Er zijn altijd wel figuren die je aardig vinden.
Mensen zeggen ook nooit eens iets tegen mij.
En dan zijn er wat types die wel dingen zeggen, maar dat zijn altijd gewoon rotopmerkingen.
Dat alleen zijn levert problemen op. Allereerst voel ik me verschrikkelijk leeg en alleen, daarnaast levert het met school problemen op. Op het moment dat de leraar al zegt, 'zoek een partner' of iets dergelijks, krijg ik het al benauwd.
En als ik het eens ga proberen, dan vraag ik het aan iemand met wie ik soms praat ofzo, maar meestal heeft die al iemand of een paar mensen waarmee hij/zij alles samen doet. Nja, dat doe ik dan meestal ook maar een keer, want ik voel me dan verschrikkelijk afgewezen, en sowieso de eerste maand probeer ik dat niet meer.
Ik moet altijd alles alleen doen, of ik wordt bij mensen gezet die mij liever niet in de buurt hebben door de docent.
Verder zit ik in de klas altijd alleen, en na schooltijd maar gelijk naar huis, en dan omdat ik niets beters te doen heb maar computeren, tv-kijken of gitaarspelen. Dan ga ik naar bed. Eerst uren piekeren en huilen, uiteindelijk val ik in slaap. Vervolgens weer exact zo'n zelfde dag.
Dat is in het kort het probleem.
Luister absoluut naar de onmetelijke wijsheid van die onhandige clown!quote:Op maandag 3 september 2007 13:33 schreef clumsy_clown het volgende:
Als dit je eerste schooldag was heb je vast een mooie nieuwe schoolgids gekregen. Daar staat het nummer in van een schoolmaatschappelijk medewerker. Die moet je *nu* bellen om een afspraak te maken. Wij kunnen je vanaf hier honderden adviezen geven en praten over wat er mis is, maar hij/zij is de enige die er samen met jou wat aan kan gaan doen. Je zegt dat je vroeger foute keuzes hebt gemaakt, doe nu dan het juiste en geef jezelf een schop onder je kont. Ik weet niet of het terecht is dat je je zo depressief voelt, maar er is maar één manier om daarachter te komen.
...
Neem die stap, je zult je alleen al blijer voelen achteraf dat je iets hebt gedaan (!) i.p.v. dat je hebt nagelaten iets te doen en bent gaan zitten kniezen. Het leven kan soms zo onmetelijk onrechtvaardig lijken, en de mesnen om je heen afschuwelijk vrolijk en aangepast, maar iedereen heeft zo zijn problemen ook al zie je ze niet. Je bent op een uitstekende leeftijd om jezelf aan te praten dat je anders bent dan alle andere mensen, alleen daarom al is het handig om te praten, om iets van je depressie met een vertrouwenspersoon te delen, je kunt er alleen maar beter van worden. Alles wat je nus schrijft, dat straal je ook uit in het dagelijks leven, dat kan niet anders.
Je schreef over klootzakken in je leven meen ik, maar je bent zelf helemaal niet positief over jezelf. Zo wordt je je eigen grootste klootzak. Dat is de grootste fout die je kunt maken. Het zit niet zozeer in jezelf, en niet zozeer in die anderen, alswel in de wisselwerking tussen jou en je omgeving. Neem het heft in handen en doe wat clumsy zegt!
twee violen en een trommel en een fluit
Voor alle dingen die me pijnlijk duidelijk maken dat er iets mis is.quote:Op maandag 3 september 2007 13:33 schreef clumsy_clown het volgende:
Weglopen heeft geen zin. Waar loop je dan precies voor weg, als het probleem in jou zit?
Je zit waarschijnlijk al jaren bij dezelfde mensen in de klas, dus dan is het lastig om je imago ineens te veranderen. Je klasgenoten zijn gewend je zo te behandelen, jij verwacht dat je zo behandeld wordt, dus daar is moeilijk uit te komen.
Is het altijd al zo geweest? Hoe was het op de basisschool? Hoe was het in de brugklas?
Wat zeggen ze precies tegen je? Wat zijn die rotopmerkingen die ze maken?
Hoe reageer je daarop? Zeg je wat terug of niet?
Is het altijd al zo geweest? Hoe was het op de basisschool? Hoe was het in de brugklas?
Wat zeggen ze precies tegen je? Wat zijn die rotopmerkingen die ze maken?
Hoe reageer je daarop? Zeg je wat terug of niet?
Ja, die met de ballen in de bek.
Met mijn uiterlijk is volgens mij weini mis, gewoon vrij gemiddeld. Ik zou het nierg vinden om dat te veranderen hoor, maar ik zou niet eens weten hoe?quote:Op maandag 3 september 2007 13:34 schreef Sensation89 het volgende:
ik weet niet hoe je eruit ziet, maar misschien moet je wat meer aan je uiterlijk gaan doen, nieuwe kleren kopen, haar anders doen.
Daarnaast heb ik geen idee op wat voor manier dat iets gaat oplossen.
Ja.. Ik kon het gewoon niet. Ik voel me daar niet thuis. Ik heb gewoon mensen nodig die om me geven, ik wil niet met iemand praten die alleen met me praat omdat hij/zij ervoor betaald krijgt.quote:Op maandag 3 september 2007 13:36 schreef clumsy_clown het volgende:
Ik zie in een ouder topic van je dat je bij de psycholoog bent geweest en dat na het intakegesprek alweer wilde opgeven. Heb je dat gedaan?
Dat is het al. Ik heb geen idee meer hoe ik dit nog op tijd kan fixen, ik weet niet eens of ik dit überhaupt wel in orde zal gaan krijgen ooit.quote:Op maandag 3 september 2007 13:37 schreef Flashwin het volgende:
Daarom moet je nu beginnen met aan jezelf werken voordat het te laat is.
En je kan het dus niet bij je ouders kwijt?quote:Op maandag 3 september 2007 13:46 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja.. Ik kon het gewoon niet. Ik voel me daar niet thuis. Ik heb gewoon mensen nodig die om me geven, ik wil niet met iemand praten die alleen met me praat omdat hij/zij ervoor betaald krijgt.
Ja, dan blijf je hier de rest van je leven in hangen.quote:Op maandag 3 september 2007 13:46 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja.. Ik kon het gewoon niet. Ik voel me daar niet thuis. Ik heb gewoon mensen nodig die om me geven, ik wil niet met iemand praten die alleen met me praat omdat hij/zij ervoor betaald krijgt.
Als het niet klikt met je psycholoog kan je om een andere vragen, maar alleen als je haar/hem een daadwerkelijke kans heb gegeven. Iedereen heeft mensen om zich heen nodig, maar je moet ook kunnen functioneren zonder die mensen. Je moet leren leven met jezelf, en dat doe jij momenteel niet. En diegene wordt er dan wel voor betaald om met je te praten, maar het is zijn báán om te zorgen dat jij je beter gaat voelen.
Daarnaast moet je niet vergeten dat jij eenzaamheid uitstraalt. Je bent niet tevreden over jezelf, over je klasgenoten en over de wereld. Dat mag misschien best terecht zijn, maar mensen hebben geen zin in iemand die zo slecht in z'n vel zit. Je straalt uit dat je mensen nodig hebt, waardoor de mensen wegblijven. Kortom: je houdt je eigen probleem in stand.
Ik snap dat je nu geen uitweg ziet, echt, maar onthoud dat als je er nu niets aan doet het alleen maar erger kan worden, en geloof mij maar dat het nog erger kan. Wij kunnen er wel over praten met je, maar uiteindelijk zal JIJ de stap moeten nemen om je leven te verbeteren. Er komt écht niet een oude, dikkige vrouw met een puntmuts en een toverstokje op je af die met één zwiep de wereld beter maakt.
Je situatie zuigt, maar jij bent de enige die er wat aan kan doen.
Och man, sorry, maar hier moet je jezelf echt een trap onder de reet geven, een andere therapeut zoeken als het niet werkt met de ene.quote:Op maandag 3 september 2007 13:46 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja.. Ik kon het gewoon niet. Ik voel me daar niet thuis. Ik heb gewoon mensen nodig die om me geven, ik wil niet met iemand praten die alleen met me praat omdat hij/zij ervoor betaald krijgt.
Mijn beste vriend komt ook altijd met dit soort kutexcuses, die is twintig jaar ouder dan jij met een versleten lever en aangevreten hersencellen van alle drank waarme hij zijn problemen compenseert.
Wees beter, bijt door de zure appel. Het is verleidelijk om te denken dat jij niet te helpen bent misschien, zo maak je jezelf lekker bijzonder, maar je gaat niet naar hulpverlening omdat het leuk is, je hoeft je niet lekker te voelen na een gesprek, het gaat erom dat je structureel iets doet om jezelf te helpen, i.p.v. met excuses af te haken zodra het niet leuk wordt. Serieus, wees lief voor jezelf, maar geef jezelf ook een trap onder de hol als je zieligheid je belet problemen op te lossen.
twee violen en een trommel en een fluit
Als je in jezelf gekeerd blijft en geen hulp zoekt zal het niet snel beter worden denk ik. Soms moet je eerst problemen oplossen voordat je mensen vindt die om je geven (ik neem aan dat je hiermee vrienden bedoeld).quote:Op maandag 3 september 2007 13:46 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja.. Ik kon het gewoon niet. Ik voel me daar niet thuis. Ik heb gewoon mensen nodig die om me geven, ik wil niet met iemand praten die alleen met me praat omdat hij/zij ervoor betaald krijgt.
Coincidence
Makes sense
Only with you
Makes sense
Only with you
Dat is je grootste probleem en deels ook de reden dat je nu in zulke shit zit. Je kan niet constant blijven denken...op een gegeven moment moet je gewoon doen. Daarom, begin er gewoon mee, het heeft weinig zin om aan het verleden meer te denken!quote:Op maandag 3 september 2007 13:48 schreef benzin het volgende:
[..]
Dat is het al. Ik heb geen idee meer hoe ik dit nog op tijd kan fixen, ik weet niet eens of ik dit überhaupt wel in orde zal gaan krijgen ooit.
Succes, en dat meen ik oprecht.
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Op de basisschool was het vanaf ongeveer groep 4 al zo. Toen ik naar de brugklas ging, leek het even iets beter te gaan, alhoewel ik nooit super open en supersociaal ben geweest. (Ik praatte toen bijvoorbeeld eigenlijk al nooit met meiden, en ging ook nooit ergens heen na school, maar toen had ik er nog een soort van vrede mee, en nu zit het me echt dwars) In de derde werd ik verliefd en heb ik alles compleet gesloopt.quote:Op maandag 3 september 2007 13:45 schreef Biancavia het volgende:
Is het altijd al zo geweest? Hoe was het op de basisschool? Hoe was het in de brugklas?
Ik probeer ze te negeren, maar na een tijdje ga ik toch terug reageren, waarna ze mij eigenlijk op mijn reactie pakken. Vorig jaar maakte iemand me zo kwaad dat ik hem een klap verkocht heb, en ondanks dat hij toen een paar dagen niets heeft gezegd was, begon hij daarna weer harder dan ooit. En hij kan nu ook steeds zeggen, 'oh, sla me dan' en dergelijke.quote:Hoe reageer je daarop? Zeg je wat terug of niet?
Maar ik denk zelfs dat ik dat minder erg vind, dan alle mensen die me negeren. Als ik gewoon verder een redelijk leuk leven had zouden die opmerkingen e.d. niet eens zo verschrikkelijk zijn.
Het is vooral de opeenstapeling van alle ellende.
Omdat je alle op jezelf betrekt. Vrijwel niemand is er zonder meer op uit om JOU pijn te doen. Daarachter zit altijd een onderliggende reden, en dat is meestal onzekerheid, of vooruit willen komen ten koste van anderen. Het heeft vrijwel nooit betrekking op dat ze jou als persoon niet mogen.quote:Op maandag 3 september 2007 13:22 schreef benzin het volgende:
De eerste dag weer naar school, en alle positiviteit is weg. Ik heb gedurende de vakantie zo veel moeite geprobeerd te doen om alles weer in orde te krijgen.
Waarom lijkt het net alsof iedereen je pijn probeert te doen?
Omdat normaal niet bestaat. Iedereen is anders, ook al probeert iedereen krampachtig binnen de groep te passen. Ook die mensen die in jouw ogen zo populair zijn hebben een masker op. Wanneer je zulke mensen leert kennen zul je zien dat er vaak veel meer achter zo iemand schuil gaat dan alleen het populaire masker wat ze opzetten.quote:Waarom kan ik niet gewoon normaal net als iedereen zijn?
quote:Waarom voel ik me toch steeds zo ongelukkig?
Omdat het leven nu eenmaal zo is. Het gaat er dan ook niet om hoeveel je verliest, maar hoe je omgaat met dat verlies. De meest succesvolle mensen die je kent zijn eerst 100en keren op hun bek gegaan voordat ze succes kregen. Wat hun succesvol maakt is niet geluk, maar doorzettingsvermogen.quote:Waarom wordt elke keer als ik iets bereikt lijk te hebben dat weer van me afgepakt te worden?
Waarom zou het leven nut moeten hebben? Geef er zelf je eigen zin aan!quote:Wat is het nut van mijn bestaan als ik me voortdurend zo voel?
Omdat je geen geestelijke discipline hebt? Is meditatie niets voor je?quote:Waarom denk ik teveel?
Je trekt aan wat je uitstraalt. Als je negativeit uitstraalt, trek je ook negativeit aan.quote:Waarom heb ik zo weinig vrienden?
Niet nadenken, gewoon doen.quote:Hoe moet ik dit allemaal gaan oplossen?
Omdat je niet echt dood wilt. Je wil je alleen maar niet kut voelen.quote:Waarom durf ik geen zelfmoord te plegen? Dat zo zo makkelijk zijn...
quote:Waarom kan er nou nooit eens iets goed gaan?
Negen van de tien keer? Nee, dat hebben ze inderdaad niet. Andere mensen zijn vaak net zo onbeholpen op emotioneel gebied als je zelf bent.quote:Hebben andere mensen nou niet door hoeveel pijn ze me doen?
Shut up, stop whining, and get a lifequote:Hoe kan het dat ik me zo eenzaam voel met zoveel mensen op de wereld?
Waarom voel ik me eenzaam?
Waarom ben ik voor alles zo bang?
Wat moet ik nou toch nog doen?
Waarom wordt mij nou geen rustig en gelukkig leven gegund?
Waarom maak ik alles zo ingewikkeld?
Waarom heb ik in het verleden alles verziekt door enkel slechte beslissingen te nemen?
Waarom blijf ik slechte beslissingen nemen?
People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people.
Je zou je verbazen over hoevéél mensen een kúttijd hebben op de middelbare school. Alle cliché's zijn waar, er zijn kutkliekjes, popi-jopi's, als je ook maar een beetje stiller bent dan de rest val je erbuiten, als je er iets anders uit ziet val je erbuiten, als je iets slimmer of dommer bent dan het gemiddelde val je erbuiten.
Probeer 's voor een paar minuten per dag te denken aan het feit dat jij niet de enige bent met dit probleem en dat dit zéker niet het slechtste scenario is. Het kan veel slechter met je gaan.
Probeer 's voor een paar minuten per dag te denken aan het feit dat jij niet de enige bent met dit probleem en dat dit zéker niet het slechtste scenario is. Het kan veel slechter met je gaan.
Ik wil mijn ouders allereerst niet teleurstellen. Tegen mijn ouders doe ik net of alles goedga. Ik rijd bijvoorbeeld met een omweg naar huis, en ik zeg dat ik bij een vriend ben geweest e.d.quote:Op maandag 3 september 2007 13:49 schreef Scorpie het volgende:
En je kan het dus niet bij je ouders kwijt?
Daarnaast, als ik mijn ouders erbij betrek, dan zullen ze mij waarschijnlijk dwingen naar buiten te gaan (en wat moet ik zonder vrienden buiten?), ze zullen steeds zich met de situatie gaan bemoeien. Thuis is de enige plek waar ik soms nog een beetje rust krijg. Dat wil ik niet kwijt.
Maar dat is makkelijker, ik drink en blow mezelf de laatste tijd ook kapot, maar dat is gewoon zoveel makkelijker dan iets gaan doen.quote:Op maandag 3 september 2007 13:54 schreef Roquefort het volgende:
Mijn beste vriend komt ook altijd met dit soort kutexcuses, die is twintig jaar ouder dan jij met een versleten lever en aangevreten hersencellen van alle drank waarme hij zijn problemen compenseert.
Kijk, al kom ik bij een psycholoog of iemand anders die me zou moeten helpen, dan wordt me verteld dat ik eens moet proberen met mensen te praten en ze moet leren kennen.
Jaa, dat weet ik ook wel, maar ik durf echt niet. Ik moet gewoon van die angst af. Die angst moet weg..
Misschien moet je je eerst eens afvragen WAAR je dan precies bang voor bent. Je hebt geen vrienden volgens eigen zeggen, dus die kan je niet kwijtraken oid.quote:Op maandag 3 september 2007 14:04 schreef benzin het volgende:
[..]
Maar dat is makkelijker, ik drink en blow mezelf de laatste tijd ook kapot, maar dat is gewoon zoveel makkelijker dan iets gaan doen.
Kijk, al kom ik bij een psycholoog of iemand anders die me zou moeten helpen, dan wordt me verteld dat ik eens moet proberen met mensen te praten en ze moet leren kennen.
Jaa, dat weet ik ook wel, maar ik durf echt niet. Ik moet gewoon van die angst af. Die angst moet weg..
People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people.
Da's niet goed natuurlijk, hè! Als je ouders niet weten wat er met je is kunnen ze je ook niet helpen.quote:Op maandag 3 september 2007 14:01 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil mijn ouders allereerst niet teleurstellen. Tegen mijn ouders doe ik net of alles goedga. Ik rijd bijvoorbeeld met een omweg naar huis, en ik zeg dat ik bij een vriend ben geweest e.d.
En reken er maar op dat ze je willen helpen.
Ik denk dat ze meer teleurgesteld zullen zijn over het feit dat je altijd de schijn op hebt gehouden dan over het feit dat je vindt dat het niet goed met je gaat en dat je je rot voelt.
Ze zullen je heus niet zomaar naar buiten sturen alsof dat de oplossing is voor alle problemen!quote:Daarnaast, als ik mijn ouders erbij betrek, dan zullen ze mij waarschijnlijk dwingen naar buiten te gaan (en wat moet ik zonder vrienden buiten?), ze zullen steeds zich met de situatie gaan bemoeien. Thuis is de enige plek waar ik soms nog een beetje rust krijg. Dat wil ik niet kwijt.
Natuurlijk zullen ze zich met je situatie gaan bemoeien! Het zijn je ouders! Het is ook belangrijk dat je hulp kunt accepteren.
Daarnet schreef je nog dat je niet met iemand wilt praten omdat die ervoor betaald krijgt, maar met iemand die om je geeft. Nou, dat doen je ouders vast wel.
Ja, die met de ballen in de bek.
Geen paniek, het is een periode, je kunt je zo rot niet voelen of het gaat weer voorbij.Vervelende mensen zijn er altijd maar het gaat er om dat ze jou niet kunnen raken. Trek een soort denkbeeldig regenpak aan, een extra laag om je heen waar alle negativiteit op afketst. Dat het buiten onrustig is wil nog niet zeggen dat het binnen ook onrustig moet zijn.Ga niet constant al die rotdingen op zitten noemen,vervelende mensen moet je geen aandacht aanbesteden, ook niet in je hoofd.
Ik ben eigenlijk bang voor wat andere mensen van me (zullen) vinden.quote:Op maandag 3 september 2007 14:05 schreef Seneca het volgende:
Misschien moet je je eerst eens afvragen WAAR je dan precies bang voor bent. Je hebt geen vrienden volgens eigen zeggen, dus die kan je niet kwijtraken oid.
Bij voorbaat als ik er al aan denk met iemand te gaan praten, ga ik er vanuit dat ze dat niet willen, omdat ik niet goed genoeg ben. En ik denk ook dat dat echt zo is, anders zouden mensen wel wat meer moeite doen mij te leren kennen.
Blowen en drinken, dan ga je zitten malen en hou je de rotzooi in stand, daar is niets makkelijks aan. Er tegenop zien, daar gaat de meeste tijd mee versleten, en als je het dan gaat doen is het eigenlijk makkelijk. Zo kunnen we nog jaren doorgaan, wij hebben het ook gedaan, 100 keer op ons bek gegaan net zo lang tot je wel durft en dan denk je : Heee, het valt best mee, had ik eerder moeten weten.
Je moet je gewoon niet zo aanstellen en eens een echte vent worden ... negatieve gedoe ! komop man ... gewoon vol goede moed er weer tegenaan .. en als iemand een keer een kut opmerking maakt .. fuck hem gewoon lekker niks van aantrekken !quote:Op maandag 3 september 2007 13:46 schreef benzin het volgende:
[..]
Ja.. Ik kon het gewoon niet. Ik voel me daar niet thuis. Ik heb gewoon mensen nodig die om me geven, ik wil niet met iemand praten die alleen met me praat omdat hij/zij ervoor betaald krijgt.
Minds are like parachutes. They only function when open.
Ze zien wel degelijk dat ze je pijn doen en dat jij ineen krimpt op het moment dat ze een opmerking maken. Sterker nog, ze vinden het prachtig. Leer nou eens dat je er boven moet staan. Als het toch mensen zijn waar je niks mee hebt, waarom zul je je er dan wat van aantrekken? Maak het anders: het is in principe toch gewoon zielig voor die lui dat ze jou nodig hebben om nog een beetje lol te hebben, om zich een beetje goed en zeker te voelen. Want dat is het vaak: meestal zijn de pesters heel onzeker. Maar goed, zolang jij hapt , gaan zij er mee door.quote:Op maandag 3 september 2007 13:30 schreef benzin het volgende:
[..]
Allerlei vervelende opmerkingen, gewoon echt vanalles. Niemand dekt me ook in. Maar sowieso vinden de meeste andere mensen mij niet interessant genoeg om eens iets tegen me te zeggen.
Maar, zoals ook in mijn vorige topic stond, school brengt zo enorm veel problemen met zich mee. Een van mijn keuzevakken zit ik in een compleet andere klas, en als er eens iets gedaan moet worden, moet ik dat altijd alleen doen. Alles en iedereen negeert me, en iedereen die dat niet doet, maakt rotopmerkingen. Waar vervolgens anderen ook nog om gaan lachen.
Waarom zien mensen niet in dat ze me pijn doen?
En wat Clumsy_Clown al zegt: als jij na één keer al afhaakt bij een psycholoog ben je niet echt een vechter en moet je er maar mee leren leven.
Natuurlij voel je je daar niet thuis maar dat kan na één keer toch ook helemaal niet. Maar jij bent zo'n type van:"Ach , het helpt allemaal toch niet en ik ben niet meer te redden."
Maar pas als jij het wilt kan er wat gebeuren, als jij liever zielig zit te zijn kunnen wij er hier ook niks mee.
Je bent fucked up.
-> licht je ouders in
-> ga naar de pysch
de eerste 2 noodzakelijke stappen om uit die vicieuze cirkel te komen.
-> licht je ouders in
-> ga naar de pysch
de eerste 2 noodzakelijke stappen om uit die vicieuze cirkel te komen.
Tsja, ze komen niet vanzelf op je af, zeker als je "niet veel te bieden hebt" of je "niet laat zien". Je probleem is niet uniek, daar kampen al eeuwenlang mensen mee. Hoe je er mee omgaat of het veranderd is voor iedereen verschillend.quote:Op maandag 3 september 2007 14:12 schreef benzin het volgende:
Bij voorbaat als ik er al aan denk met iemand te gaan praten, ga ik er vanuit dat ze dat niet willen, omdat ik niet goed genoeg ben. En ik denk ook dat dat echt zo is, anders zouden mensen wel wat meer moeite doen mij te leren kennen.
Meestal moet je even inzien dat het allemaal zo erg niet is en er best mee te leven valt. Persoonlijk kwam dat moment voor mij na een zoveelste aframmeling op school, dat was voor mij de druppel dat er wat veranderd moest worden en dat ik op bijzonder weining mensen kon rekenen en het dus allemaal zelf moest gaan doen.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Hoe interessant vind jij andere mensen? Interessant genoeg om je best te doen hen te leren kennen?quote:Op maandag 3 september 2007 14:12 schreef benzin het volgende:
[..]
En ik denk ook dat dat echt zo is, anders zouden mensen wel wat meer moeite doen mij te leren kennen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Benzin, luister aub naar clumsy_clown en Seneca, zij slaan beide de spijker bijzonder raak op zijn kop met hun replys.
Probleem is echt dat je alles op je zelf betrekt tegelijk alleen op dingen van buitenaf lijkt je reageren, je legt alle oorzaken buiten jezelf terwijl je juist naar jezelf moet kijken, je zelfbeeld, je gedachtengang, gedrag en daarmee houding zorgt ervoor hij jij benadert wordt.
Als je wilt dat je situatie verandert moet je zelf aan jezelf gaan werken, zorg dat je postiever word over jezelf, doe dingen die je leuk vind, bereik wat zodat je trots en blij met jezelf ben dan doe al die anderen je ook een stuk minder.
Ik zal verder geen dingen gaan zitten herhalen, het meeste is allemaal al gezegd
Probleem is echt dat je alles op je zelf betrekt tegelijk alleen op dingen van buitenaf lijkt je reageren, je legt alle oorzaken buiten jezelf terwijl je juist naar jezelf moet kijken, je zelfbeeld, je gedachtengang, gedrag en daarmee houding zorgt ervoor hij jij benadert wordt.
Als je wilt dat je situatie verandert moet je zelf aan jezelf gaan werken, zorg dat je postiever word over jezelf, doe dingen die je leuk vind, bereik wat zodat je trots en blij met jezelf ben dan doe al die anderen je ook een stuk minder.
Ik zal verder geen dingen gaan zitten herhalen, het meeste is allemaal al gezegd
Vraag als toevoeving: Benzin, hoe zou je willen (concreet en gedetaillieerd) dat je leven eruit zag?
.
Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik wat ik nu heb niet meer wil, en dat ik op zijn minst een paar vrienden wil.quote:Op maandag 3 september 2007 16:35 schreef Freuder het volgende:
Vraag als toevoeving: Benzin, hoe zou je willen (concreet en gedetaillieerd) dat je leven eruit zag?
Verder heb ik eigenlijk geen idee van wat ik precies wil.
En hoe wil je die vrienden krijgen?quote:Op maandag 3 september 2007 17:11 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik weet het niet. Ik weet alleen dat ik wat ik nu heb niet meer wil, en dat ik op zijn minst een paar vrienden wil.
Verder heb ik eigenlijk geen idee van wat ik precies wil.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Weer zon benzin topic...
Ik kan je niet meer vertellen dan dat je zelf al geconstateerd hebt helaas. Ik zou zeggen, lees al je topic nog eens door, en bekijk je vooruitgang die je hebt gemaakt. Dat laat je je toch niet zomaar wegnemen?
Ik kan je niet meer vertellen dan dat je zelf al geconstateerd hebt helaas. Ik zou zeggen, lees al je topic nog eens door, en bekijk je vooruitgang die je hebt gemaakt. Dat laat je je toch niet zomaar wegnemen?
:')
Over die kut opmerkingen op school, het zijn vooral de onzekere mensen die dat soort opmerkingen maken, om zichzelf beter te voelen. Ze kennen jou ook helemaal niet goed dus het is ook helemaal NIET waar, je moet er gewoon schijt op hebben wat ze zeggen! het is wel makkelijk om met zn allen iemand kapot te maken, zo ging het bij ons ook op de basischool, 1 jongen werd altijd voor hetzelfde uitgescholden en iedereen deed maar mee, want als je dat niet deed of aardig tegen hem deed hoorde je er niet meer bij. Ik zit ook in de 6e en ben ook 17 jaar, zit al 6 jaar bij dezelfde lui in de klas, dat is zeker wel een beetje klote omdat je je imago moeilijk kan veranderen.
In de 3e werd ik ook vaak belachelijk gemaakt, toen kwam ik nog niet voor mezelf op, maar in de 4e vond ik het wel genoeg geweest, want ik weet dat die lui die dat doen zelf gewoon zielig zijn en opeens boeide het mij niet meer zoveel wat ze zeiden. Want wat boeit het? WIe zijn hun om jou te beoordelen? Wat doet hun mening ertoe? Je moet dingen ook niet erger maken dan het is, relativeren...zet de dingen op de juiste plaats.
Wel klote als het kut is op school, want daar ben je toch een lange tijd van je leven... Dus, je weet dat het zo niet meer gaat, weg lopen is GEEN OPTIE, schiet je niks mee op... je weet het nu gewoon ff niet meer en dan is het logisch dat je dan met zulke ideeen komt. Bedenk dat je niet de enige op de wereld bent die hier last van heeft, er zijn zóveel mensen... Stop ook met al dat gepieker en ga dingen doen die je leuk vind, bijv. sporten bij een vereniging, ga fitnessen om aan je zelfvertrouwen te werken.. daar ontmoet je nieuwe mensen die niet zo tegen je zullen doen! En wees altijd jezelf, je bent wel een leuke gast, alleen je denkt zelf van niet, maar dat denken moet je eens stoppen! Als ik jou was zou ik wel met iemand gaan praten, dat is alleen maar beter, wees niet bang en ga ervoor, zo is het toch ook niks!?! SUC6!
In de 3e werd ik ook vaak belachelijk gemaakt, toen kwam ik nog niet voor mezelf op, maar in de 4e vond ik het wel genoeg geweest, want ik weet dat die lui die dat doen zelf gewoon zielig zijn en opeens boeide het mij niet meer zoveel wat ze zeiden. Want wat boeit het? WIe zijn hun om jou te beoordelen? Wat doet hun mening ertoe? Je moet dingen ook niet erger maken dan het is, relativeren...zet de dingen op de juiste plaats.
Wel klote als het kut is op school, want daar ben je toch een lange tijd van je leven... Dus, je weet dat het zo niet meer gaat, weg lopen is GEEN OPTIE, schiet je niks mee op... je weet het nu gewoon ff niet meer en dan is het logisch dat je dan met zulke ideeen komt. Bedenk dat je niet de enige op de wereld bent die hier last van heeft, er zijn zóveel mensen... Stop ook met al dat gepieker en ga dingen doen die je leuk vind, bijv. sporten bij een vereniging, ga fitnessen om aan je zelfvertrouwen te werken.. daar ontmoet je nieuwe mensen die niet zo tegen je zullen doen! En wees altijd jezelf, je bent wel een leuke gast, alleen je denkt zelf van niet, maar dat denken moet je eens stoppen! Als ik jou was zou ik wel met iemand gaan praten, dat is alleen maar beter, wees niet bang en ga ervoor, zo is het toch ook niks!?! SUC6!
Maar draai het nou eens om. Er zijn dus ook heel veel mensen met wie jij niet praat...de reden daarvoor is niet dat je ze niet mag of niet moet, waarom zou dat bij de mensen die niet met jou praten dan wel zo zijn?quote:Op maandag 3 september 2007 14:12 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik ben eigenlijk bang voor wat andere mensen van me (zullen) vinden.
Bij voorbaat als ik er al aan denk met iemand te gaan praten, ga ik er vanuit dat ze dat niet willen, omdat ik niet goed genoeg ben. En ik denk ook dat dat echt zo is, anders zouden mensen wel wat meer moeite doen mij te leren kennen.
Misschien denken zij wel dat jij geen contact wil!
Het is heel makkelijk voor jezelf te bedenken wat mensen van je denken maar je zit er naast!
- God's only excuse is the fact that He doesn't exist -
Er zijn echt genoeg dingen die je kan doen! Zit je op een sport, werk je ergens, zit je op een club?
Ga een (team)sport doen en/of een vechtsport! Leer je mensen kennen en zeker van een vechtsport ga je ook steviger in je schoenen staan. Je kan gaan werken bij een grote supermarkt waar allemaal mensen van je leeftijd werken, leer je ook mensen kennen, geloof mij, meer dan je wilt zelfs !
En als je met dat soort dingen begint moet je gewoon vanaf het allereerste begin jezelf laten gelden. Laten merken dat je aanwezig bent en niet bang of onzeker bent!
Ik raad je sowieso aan om naar je schoolcounselor/maatschappelijkwerker of iemand toe te gaan die je kan helpen!
[ Bericht 74% gewijzigd door ee-04 op 03-09-2007 18:26:19 ]
Ga een (team)sport doen en/of een vechtsport! Leer je mensen kennen en zeker van een vechtsport ga je ook steviger in je schoenen staan. Je kan gaan werken bij een grote supermarkt waar allemaal mensen van je leeftijd werken, leer je ook mensen kennen, geloof mij, meer dan je wilt zelfs !
!En als je met dat soort dingen begint moet je gewoon vanaf het allereerste begin jezelf laten gelden. Laten merken dat je aanwezig bent en niet bang of onzeker bent!
Ik raad je sowieso aan om naar je schoolcounselor/maatschappelijkwerker of iemand toe te gaan die je kan helpen!
[ Bericht 74% gewijzigd door ee-04 op 03-09-2007 18:26:19 ]
- God's only excuse is the fact that He doesn't exist -
Misschien zeg ik iets raars, maar kun je niet naar een andere school gaan, waar jij niemand kent en niemand jou? Dan krijg je wat rust, lijkt me, en dat is een goed moment om alsnog professionele hulp te gaan zoeken.
"Life is 10% what happens to you and 90% how you react to it” -> deze sig van freud is ook iets om bij stil te staan.
Naar het hoger onderwijs gaan kan ook iets zijn om naar uit te kijken! Ga studeren in een andere stad, en vind jezelf opnieuw uit. Wordt daar lid, van een sport-, studie- of studentenvereniging en leer nieuwe mensen kennen! Niemand die je daar kent, van wat jij voor slechte beslissingen hebt genomen in het verleden, of wat dan ook.quote:Op maandag 3 september 2007 13:37 schreef Flashwin het volgende:
Je zit op de middelbare school en binnen korte tijd ga je naar het hoger onderwijs. Daar is het ieder voor zich. Hoewel het negatief is, praten er nu nog mensen tegen je. Op het hoger onderwijs zul je gewoon genegeerd worden. Dat is op den lange duur nog pijnlijker, zeker in een zaal met 500 studenten.
Daarom moet je nu beginnen met aan jezelf werken voordat het te laat is.
In ieder geval, ik leef erg met je mee en ik hoop echt dat je hier uit zult komen. Sterkte!
Op maandag 8 oktober 2007 22:37 schreef Litpho:
IJsprinses, de giechelende piraat :+.
IJsprinses, de giechelende piraat :+.
Ik heb niet alles gelezen maar hier moet ik op reageren. Mijn moeder is er vorig jaar achter gekomen hoe kut ik het heb gehad tijdens mijn lagere en middelbare schooltijd. Ik deed ook altijd of alles goed ging, wilde ze niet teleurstellen of lastigvallen. Het heeft haar heel veel pijn gedaan dat ik het blijkbaar nooit heb kunnen vertellen.quote:Op maandag 3 september 2007 14:01 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik wil mijn ouders allereerst niet teleurstellen. Tegen mijn ouders doe ik net of alles goedga. Ik rijd bijvoorbeeld met een omweg naar huis, en ik zeg dat ik bij een vriend ben geweest e.d.
Daarnaast, als ik mijn ouders erbij betrek, dan zullen ze mij waarschijnlijk dwingen naar buiten te gaan (en wat moet ik zonder vrienden buiten?), ze zullen steeds zich met de situatie gaan bemoeien. Thuis is de enige plek waar ik soms nog een beetje rust krijg. Dat wil ik niet kwijt.
Thuis vertellen is heel moeilijk maar het kan je wel helpen. Ga er niet vanuit dat ze je naar buiten sturen om bezig te zijn. Je gelooft het niet maar ouders zijn ook mensen Misschien hebben ze wel meer meegemaakt dan jij denkt...
Misschien hebben ze wel meer meegemaakt dan jij denkt...Zoek iig hulp want zo kom je er niet! (c_c had hele goede adviezen zag ik!)
Miauw
Op dinsdag 21 juni 2011 21:42 schreef Jajong het volgende: I stand corrected; ik zou nooit vreemdgaan, behalve als mijn vriendin zo dom zou zijn als Lips.
Op dinsdag 21 juni 2011 21:42 schreef Jajong het volgende: I stand corrected; ik zou nooit vreemdgaan, behalve als mijn vriendin zo dom zou zijn als Lips.
Ah zo'nm periode heb ik ook wel eens gehad..maar dan iets minder erg als ik het zo lees. Enerzijds vond ik het heerlijk rustig, met vlagen irritant en wat eenzaam. Is een hele hoop van factoren.. je moet wat aan je onzekerheid doen, aan je uiterlijk, aan je gepieker, hobby's veranderen, relativeren, uitlaatkleppen zoeken, simpelweg meer "schijt" aan anderen leren krijgen und so weiter..
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
Tja.. de middelbare school..
Ik was ook altijd onzichtbaar en stil.. iedereen ging uit en namen elkaar mee, behalve deze persoon
Ik stond heel vaak alleen buiten.. toen ik eenmaal stopte met roken praatte ze niet meer tegen me ( anders wel omdat ik peuken wel eens uitdeelde.. eigenlijk zijn het net sletjes die je op de wallen tegenkomt.. je betaalt ze iets en je krijgt er iets voor terug, in dit geval aandacht )
Ook wel eens in de pauze aan een tafel; allemaal boeiende verhalen over een scooter of brommer die nog veel harder kan en als ik eens een keer wat zei ( vaak iets wat niet boeiends is ) dan was er echt een pijnljike stilte of keken ze me aan of ik gek was en gingen ze verder.
Ben je de eerste 2 jaar een meeloper van een groep 'bekende' gasten, gaan ze ineens naar een andere school.. terwijl buiten die groep niemand je mocht of eigenlijk je grofweg een loser vonden. Vervolg was dat ik buiten in de pauze ineens subtiele opmerkingen naar me hoofd kreeg geslingert van 'ik mis die en die persoon, boehoehoeee '"
Regelmatig klappen vangen van een aantal 'bekende sugababes' en als je je omdraait kijken ze je aan alsof er niets gebeurt is. op een gegeven moment wou ik echt terugslaan maar moest dan altijd weer denken aan de mogelijke gevolgen... dat ze me op staan te wachten.
En och.. kutgeintjes die met je worden uitgehaald in de trend van..
"Psst, zal ik dat en dat es bij hem flikken?
"Nee, zo dom is ie niet.. of wel? "
"Zeg spacemonkeh... "
Op een gegeven moment kom je een beetje in een sociaal isolement en dat heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.. gewoon stil van karakter, en ga ook niet zo heel vaak uit. Ben niet echt gebonden aan veel mensen dus soms horen sommige mensen wel eens een week of 4-6 niets van me.. kan daar ook niet echt wat aan doen maar toch
Alhoewel ik de laatste tijd redelijk verandert ben.. sociaal en communicatief ( het leek echt alsof ik gewoon achterliep op die 2 gebieden ) .. Heb ik soms toch nog dat benauwde gevoel als ik bijvoorbeeld bij een vriend van me een pilsje ga drinken en er zitten teveel mensen bij die ik niet ken.. ga er lekker bij transpareren en wordt weer een stuk stiller
Overigens ben ik de laatste schooldag met de diploma uitreiking ( savonds ) lekker weggegaan zonder iemand maar een hand te geven, en mochten een paar van die dames me ooit proberen te versieren omdat ze me licht vergeten zijn, en omdat ik verandert ben dan kan ik ze leuk wegbezemen
Maar TS, geloof me.. je bent niet de enige
[ Bericht 5% gewijzigd door Spacemonkeh op 04-09-2007 00:50:38 ]
Ik was ook altijd onzichtbaar en stil.. iedereen ging uit en namen elkaar mee, behalve deze persoon
Ik stond heel vaak alleen buiten.. toen ik eenmaal stopte met roken praatte ze niet meer tegen me ( anders wel omdat ik peuken wel eens uitdeelde.. eigenlijk zijn het net sletjes die je op de wallen tegenkomt.. je betaalt ze iets en je krijgt er iets voor terug, in dit geval aandacht )
Ook wel eens in de pauze aan een tafel; allemaal boeiende verhalen over een scooter of brommer die nog veel harder kan en als ik eens een keer wat zei ( vaak iets wat niet boeiends is ) dan was er echt een pijnljike stilte of keken ze me aan of ik gek was en gingen ze verder.
Ben je de eerste 2 jaar een meeloper van een groep 'bekende' gasten, gaan ze ineens naar een andere school.. terwijl buiten die groep niemand je mocht of eigenlijk je grofweg een loser vonden. Vervolg was dat ik buiten in de pauze ineens subtiele opmerkingen naar me hoofd kreeg geslingert van 'ik mis die en die persoon, boehoehoeee '"
'"Regelmatig klappen vangen van een aantal 'bekende sugababes' en als je je omdraait kijken ze je aan alsof er niets gebeurt is. op een gegeven moment wou ik echt terugslaan maar moest dan altijd weer denken aan de mogelijke gevolgen... dat ze me op staan te wachten.
En och.. kutgeintjes die met je worden uitgehaald in de trend van..
"Psst, zal ik dat en dat es bij hem flikken?
"Nee, zo dom is ie niet.. of wel? "
"Zeg spacemonkeh... "
"Op een gegeven moment kom je een beetje in een sociaal isolement en dat heeft me gemaakt tot wie ik nu ben.. gewoon stil van karakter, en ga ook niet zo heel vaak uit. Ben niet echt gebonden aan veel mensen dus soms horen sommige mensen wel eens een week of 4-6 niets van me.. kan daar ook niet echt wat aan doen maar toch
Alhoewel ik de laatste tijd redelijk verandert ben.. sociaal en communicatief ( het leek echt alsof ik gewoon achterliep op die 2 gebieden ) .. Heb ik soms toch nog dat benauwde gevoel als ik bijvoorbeeld bij een vriend van me een pilsje ga drinken en er zitten teveel mensen bij die ik niet ken.. ga er lekker bij transpareren en wordt weer een stuk stiller
) .. Heb ik soms toch nog dat benauwde gevoel als ik bijvoorbeeld bij een vriend van me een pilsje ga drinken en er zitten teveel mensen bij die ik niet ken.. ga er lekker bij transpareren en wordt weer een stuk stiller Overigens ben ik de laatste schooldag met de diploma uitreiking ( savonds ) lekker weggegaan zonder iemand maar een hand te geven, en mochten een paar van die dames me ooit proberen te versieren omdat ze me licht vergeten zijn, en omdat ik verandert ben dan kan ik ze leuk wegbezemen
Maar TS, geloof me.. je bent niet de enige
[ Bericht 5% gewijzigd door Spacemonkeh op 04-09-2007 00:50:38 ]
Je zal toch echt eerst van jezelf moeten houden voordat een ander van je kan gaan houden. Buiten misschien familie om.
Als jij vrienden wilt zul je dat zelf moeten doen.
Als zo een stoer ventje weer eens een klote opmerking maakt moet je hem recht in zn kutsmoel uitlachen.
Je hoeft het niet grappig te vinden, maar als ze denken dat je je er niks van aantrekt is het treiteren ook niet leuk meer.
Zet eens wat door, ga naar die psycholoog en praat erover, en haak niet na 1x al af!
Je hebt veel te weinig vertrouwen in jezelf, en de enige persoon die je echt kan vertrouwen ben je zelf.
Doe daar wat aan!
Neem een cursus weerbaarheid, ga op een vechtsport, voetbal, basketbal, schaken maakt niet uit wat, als jij het maar leuk vind. En na een tijdje word je er echt wel handig in als je maar doorzet.
Hoppa, weer een puntje voor jou je kan (karate,schaken,voetballen weetikveelwatten).
Daar ontmoet je ook weer mensen met iig 1 gedeelde interesse, wat weer gespreksstof oplevert, waardoor je mensen een beetje beter leert kennen waardoor een vriendschap kan ontstaan.
Maar dat zal je zelf moeten doen, JIJ moet naar de psycholoog, jij moet hulp zoeken, jij moet hulp accepteren en je moet vooral eens leren doorzetten. Met de "Ik-kan-het-niet" mentaliteit bereik je nooit wat.
Zoals mijn mammie altijd zegt: Kan niet is dood, en wil niet ligt ernaast, gewoon doen en niet verder mekkeren dat niemand wilt helpen. Je kan pas geholpen worden als je het zelf wilt, en die hand grijpt die word uitgestoken.
Iedereen voelt zich wel eens kut, iedereen vraagt zich wel eens af "waarom?", het leven zit nou eenmaal vol teleurstellingen daar is niks aan te doen.
Maar laat jij je leven bepalen door een reeks teleurstellingen? Of bepaal jij hoe je verder leeft NA die reeks?
Zoals het er nu uitziet kies jij de eerste optie.
En nu: Vooruit! Laat eens zien dat je een vent bent, zeiken is voor wijven!
Als jij vrienden wilt zul je dat zelf moeten doen.
Als zo een stoer ventje weer eens een klote opmerking maakt moet je hem recht in zn kutsmoel uitlachen.
Je hoeft het niet grappig te vinden, maar als ze denken dat je je er niks van aantrekt is het treiteren ook niet leuk meer.
Zet eens wat door, ga naar die psycholoog en praat erover, en haak niet na 1x al af!
Je hebt veel te weinig vertrouwen in jezelf, en de enige persoon die je echt kan vertrouwen ben je zelf.
Doe daar wat aan!
Neem een cursus weerbaarheid, ga op een vechtsport, voetbal, basketbal, schaken maakt niet uit wat, als jij het maar leuk vind. En na een tijdje word je er echt wel handig in als je maar doorzet.
Hoppa, weer een puntje voor jou je kan (karate,schaken,voetballen weetikveelwatten).
Daar ontmoet je ook weer mensen met iig 1 gedeelde interesse, wat weer gespreksstof oplevert, waardoor je mensen een beetje beter leert kennen waardoor een vriendschap kan ontstaan.
Maar dat zal je zelf moeten doen, JIJ moet naar de psycholoog, jij moet hulp zoeken, jij moet hulp accepteren en je moet vooral eens leren doorzetten. Met de "Ik-kan-het-niet" mentaliteit bereik je nooit wat.
Zoals mijn mammie altijd zegt: Kan niet is dood, en wil niet ligt ernaast, gewoon doen en niet verder mekkeren dat niemand wilt helpen. Je kan pas geholpen worden als je het zelf wilt, en die hand grijpt die word uitgestoken.
altijd zegt: Kan niet is dood, en wil niet ligt ernaast, gewoon doen en niet verder mekkeren dat niemand wilt helpen. Je kan pas geholpen worden als je het zelf wilt, en die hand grijpt die word uitgestoken. Iedereen voelt zich wel eens kut, iedereen vraagt zich wel eens af "waarom?", het leven zit nou eenmaal vol teleurstellingen daar is niks aan te doen.
Maar laat jij je leven bepalen door een reeks teleurstellingen? Of bepaal jij hoe je verder leeft NA die reeks?
Zoals het er nu uitziet kies jij de eerste optie.
En nu: Vooruit! Laat eens zien dat je een vent bent, zeiken is voor wijven!
Mm, weet niet waarom.. ik ben ook eens een tijdje naar een psycholoog gegaan maar kon op de 1 of andere manier beter me hart luchten bij m'n ouders... snap niet waarom mensen gelijk naar een psycholoog stappen.. zo'n slechte band met je ouders kun je toch niet hebben? Oh wacht, ouders zijn stom natuurlijk
Soms is het makkelijker om tegen een vreemde te praten dan tegen mensen die je misschien teleur kan stellen of pijn kan doen.quote:Op dinsdag 4 september 2007 00:46 schreef Spacemonkeh het volgende:
Mm, weet niet waarom.. ik ben ook eens een tijdje naar een psycholoog gegaan maar kon op de 1 of andere manier beter me hart luchten bij m'n ouders... snap niet waarom mensen gelijk naar een psycholoog stappen.. zo'n slechte band met je ouders kun je toch niet hebben? Oh wacht, ouders zijn stom natuurlijk
Als ik mn kleine teen stoot ren ik ook naar mammie om maar te jengelen hoe veel pijn het doet .
Maar een vriendin van me praat makkelijker tegen een buitenstaander. Die holt niet naar een bekende om te jengelen dat dr kleine tein zo een pijn doet, maar die jengelt een paar dagen later bij dr psych.
Mm, denk ik een keuze die je zelf moet maken... sommige mensen voelen zich indd misschien benauwd bij bekende om daar hun gekras uit te huilenquote:Op dinsdag 4 september 2007 00:51 schreef Queen_Minny het volgende:
[..]
Soms is het makkelijker om tegen een vreemde te praten dan tegen mensen die je misschien teleur kan stellen of pijn kan doen.
Als ik mn kleine teen stoot ren ik ook naar mammie om maar te jengelen hoe veel pijn het doet .
Maar een vriendin van me praat makkelijker tegen een buitenstaander. Die holt niet naar een bekende om te jengelen dat dr kleine tein zo een pijn doet, maar die jengelt een paar dagen later bij dr psych.
Het veilige van een psych is ook het beroepsgeheim.quote:Op dinsdag 4 september 2007 00:53 schreef Spacemonkeh het volgende:
[..]
Mm, denk ik een keuze die je zelf moet maken... sommige mensen voelen zich indd misschien benauwd bij bekende om daar hun gekras uit te huilen
Niemand anders hoeft het te horen, dus je kan lekker janken wat je wilt zonder dat paps en mams er iets over te weten komen.
En ach, bij wie je ook jankt... even lekker een uurtje janken kan heel erg opluchten.
Neuh, mensen die het woord "stom" in de mond durven te nemen zijn stom..mer...zijn gewoon de dood nabij.quote:Op dinsdag 4 september 2007 00:46 schreef Spacemonkeh het volgende:
Mm, weet niet waarom.. ik ben ook eens een tijdje naar een psycholoog gegaan maar kon op de 1 of andere manier beter me hart luchten bij m'n ouders... snap niet waarom mensen gelijk naar een psycholoog stappen.. zo'n slechte band met je ouders kun je toch niet hebben? Oh wacht, ouders zijn stom natuurlijk
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
Sterkte TS.
Mijn gedachten gaan terug naar 2002, toen ondergetekende ook 17 was en schoolgaand. In mijn klas zaten circa 12 figuren die mij voortdurend in het vizier hadden, 5 hiervan waren (vrij) fanatiek. Ik bleef er grosso modo onverschillig onder, maar in het voorjaar van 2003 besloot ik effectief actie te ondernemen. Een zwaarlijvig meisje, die een prominente rol speelde in het vijandige twaalftal, trakteerde ik op een fikse scheldkannonade; onder meer maakte ik haar uit voor een volgevreten zwijn met ziekelijke obesitas. Helaas had ze een grote aanhang op school, en zo groeide de vijandige groep tot ongeveer 45 man, waarvan 15 (vrij) fanatiek. Een tweetal risicovolle maanden braken aan. Op een vrijdagmiddag in mei 2003 fietste ik huiswaarts het weekeinde tegemoet, maar tot mijn schrik had een groep van ongeveer 20 brullende scholieren de achtervolging ingezet. Snel fietsen en degelijk bochtenwerk konden niet voorkomen dat de groep (waarvan inmiddels enkelen hadden opgegeven) dichterbij kwam. Vliegensvlug trok ik een loshangende tak van een boom, en wierp het op de grond voor de fietsen van mijn achtervolgers; drie achtervolgers lazerden van hun fiets af. De zenuwslopende achtervolging ging nog 4 km verder, waarbij één scholier werdt aangereden door een automobilist. De resterende aanvallers ontfermden zich over de licht gewonde scholier, en dat was mijn redding. In juni 2003 verliet ik de school met diploma, en was het probleem verleden tijd.
Begin volgend jaar begint voor mij een HBO-opleiding, maar problemen zoals beschreven in bovenstaande lap tekst lijken me zeer onwaarschijnlijk.
Mijn gedachten gaan terug naar 2002, toen ondergetekende ook 17 was en schoolgaand. In mijn klas zaten circa 12 figuren die mij voortdurend in het vizier hadden, 5 hiervan waren (vrij) fanatiek. Ik bleef er grosso modo onverschillig onder, maar in het voorjaar van 2003 besloot ik effectief actie te ondernemen. Een zwaarlijvig meisje, die een prominente rol speelde in het vijandige twaalftal, trakteerde ik op een fikse scheldkannonade; onder meer maakte ik haar uit voor een volgevreten zwijn met ziekelijke obesitas. Helaas had ze een grote aanhang op school, en zo groeide de vijandige groep tot ongeveer 45 man, waarvan 15 (vrij) fanatiek. Een tweetal risicovolle maanden braken aan. Op een vrijdagmiddag in mei 2003 fietste ik huiswaarts het weekeinde tegemoet, maar tot mijn schrik had een groep van ongeveer 20 brullende scholieren de achtervolging ingezet. Snel fietsen en degelijk bochtenwerk konden niet voorkomen dat de groep (waarvan inmiddels enkelen hadden opgegeven) dichterbij kwam. Vliegensvlug trok ik een loshangende tak van een boom, en wierp het op de grond voor de fietsen van mijn achtervolgers; drie achtervolgers lazerden van hun fiets af. De zenuwslopende achtervolging ging nog 4 km verder, waarbij één scholier werdt aangereden door een automobilist. De resterende aanvallers ontfermden zich over de licht gewonde scholier, en dat was mijn redding. In juni 2003 verliet ik de school met diploma, en was het probleem verleden tijd.
Begin volgend jaar begint voor mij een HBO-opleiding, maar problemen zoals beschreven in bovenstaande lap tekst lijken me zeer onwaarschijnlijk.
Onopvallend doch zeer scherpzinnig...
Ga naar een psycholoog!!
Echt waar, je weet niet hoeveel dat kan helpen!
en ja, ze verdienen er geld mee, maar jij bent er mee geholpen dus wat boeit dat, en zij hebben
ervoor gestudeerd omdat ze mensen als jou willen helpen,waarom zou je daar geen gebruik van maken?
Een psycholoog is niet voor gekken, t is voor mensen zoals jij, ik ken veel mensen uit mn omgeving die er geweest zijn, en om wel mindere problemen hoor.. maar het lijkt een soort taboe, naar de psycholoog gaan..
In zon gesprek hebben ze de volle aandacht voor jouw probleem.. en kunnen ze jou uit andere ooghoeken naar je probleem laten kijken... of iets op een bepaalde manier redeneren.
ze kunnen je ook bepaalde dingen versneld laten verwerken... soms blijf je hangen in bepaalde zaken, blijf je terug denken aan bepaalde gebeurtenissen, de psycholoog kan met een hulpmiddel het
verwerkingsproces versnellen. En daar heb je echt heel erg veel aan.
Zo kun je pesterijen uit het verleden verwerken..
dat verandert natuurlijk niets aan de situatie op school, maar je bent dan wel minder vatbaar voor opmerkingen... je kan er wat meer schijt aan hebben.
En ga veel dingen ondernemen, zoek een baantje, ga op teamsport, of doe andere
dingen die je eigenlijk niet durft... en heb lekker schijt aan die eikels in je klas!
concentreer je op de dingen die je leuk vind, dan voel je je beter, zit je lekkerder
in je vel, straal je meer vrolijkheid uit, ben je enthousiaster en maak je vrienden..
dus onderneem nu actie, en zoek het nummer op van een psycholoog in de buurt en ga NU bellen,
voor de jeugd word geloof ik ook geen eigen bijdrage gevraagd, dus voor de kosten hoef je het niet te laten.
je kan het,het kan alleen maar beter worden!
heel veel succes ermee!
Echt waar, je weet niet hoeveel dat kan helpen!
en ja, ze verdienen er geld mee, maar jij bent er mee geholpen dus wat boeit dat, en zij hebben
ervoor gestudeerd omdat ze mensen als jou willen helpen,waarom zou je daar geen gebruik van maken?
Een psycholoog is niet voor gekken, t is voor mensen zoals jij, ik ken veel mensen uit mn omgeving die er geweest zijn, en om wel mindere problemen hoor.. maar het lijkt een soort taboe, naar de psycholoog gaan..
In zon gesprek hebben ze de volle aandacht voor jouw probleem.. en kunnen ze jou uit andere ooghoeken naar je probleem laten kijken... of iets op een bepaalde manier redeneren.
ze kunnen je ook bepaalde dingen versneld laten verwerken... soms blijf je hangen in bepaalde zaken, blijf je terug denken aan bepaalde gebeurtenissen, de psycholoog kan met een hulpmiddel het
verwerkingsproces versnellen. En daar heb je echt heel erg veel aan.
Zo kun je pesterijen uit het verleden verwerken..
dat verandert natuurlijk niets aan de situatie op school, maar je bent dan wel minder vatbaar voor opmerkingen... je kan er wat meer schijt aan hebben.
En ga veel dingen ondernemen, zoek een baantje, ga op teamsport, of doe andere
dingen die je eigenlijk niet durft... en heb lekker schijt aan die eikels in je klas!
concentreer je op de dingen die je leuk vind, dan voel je je beter, zit je lekkerder
in je vel, straal je meer vrolijkheid uit, ben je enthousiaster en maak je vrienden..
dus onderneem nu actie, en zoek het nummer op van een psycholoog in de buurt en ga NU bellen,
voor de jeugd word geloof ik ook geen eigen bijdrage gevraagd, dus voor de kosten hoef je het niet te laten.
je kan het,het kan alleen maar beter worden!
heel veel succes ermee!
De dingen die andere mensen doen kan je niet veranderen, maar je kan wel veranderen hoe jij daar mee omgaat. Je blijft met deze instelling steeds verder wegzakken in een negatieve spiraal, terwijl je ook je kan richten op hoe het wél anders kan.
Probeer bijvoorbeeld buiten je school om ook een netwerk te krijgen. Heb je geen hobbies of interesses die je met mensen kan delen, sporten, scouting, lanparties, van mijn part naar fok! meetings gaan? Ga vrijwilligerswerk doen (is ook goed voor je sociale vaardigheden!) of bij een vereniging. Zorg dat je nieuwe mensen leert kennen die jou onbevooroordeeld bekjken. Het is idd heel moeilijk om een reputatie op school nog om te buigen als die al zo lang bestaat. Je bent echt niet de enige, er zijn jaarlijks duizenden mensen die zich zo alleen voelen, zeker op de middelbare school. Misschien is het een (schrale) troost.
Maar ondertussen hou jij zelf ook de negativiteit in stand. Als je nu kijkt wat je hier allemaal zegt, dit straal je waarschijnlijk ook uit naar anderen. Dat nodigt niet uit tot een 'hee gezellig, even een praatje maken'. Doordat er voor jou zoveel vanaf hangt wordt elk contact dat je wel hebt waarschijnlijk veel te beladen. Een psycholoog is misschien niet het ideale voor je, maar kan hij je wel helpen aan een assertiviteitscursus of je andere technieken leren om te oefenen in omgang met anderen. Het is heus niet alleen maar lekker uithuilen en meer niet, misschien had je gewoon niet de juiste persoon getroffen. Je kan een psycholoog ook zien als iemand met wie je kan analyseren waar dingen fout gaan om vervolgens een plan van aanpak te maken. Bijvoorbeeld gesprekjes oefenen om te ontdekken waarom contact zo moeizaam verloopt en je eigen uitstraling verbeteren.
Er is echt veel mogelijk, maar je moet wel zelf de stap zetten om het te veranderen. Ik heb van een studieadviseur gehoord dat 7 van de 10 studenten hulp zoeken om redenen die buiten de studie vallen. Je focust nu heel erg op het feit dat het bij 'de rest' maar gemakkelijk gaat, maar dat is niet zo. Als je objectiever rondkijkt op school zal je zien dat er heel veel mensen buiten de boot vallen of afwijken. Misschien kan je deze tijd zien als oefenperiode, zodat je straks bij je vervolgopleiding een frisse start kan maken. Als je daarbij ook nog probeert om een 'nieuw' netwerk buiten school op te bouwen zal je vanzelf zien dat het leven best de moeite waard is en dat iedereen maar een beetje probeert er wat leuks van te maken.
Probeer bijvoorbeeld buiten je school om ook een netwerk te krijgen. Heb je geen hobbies of interesses die je met mensen kan delen, sporten, scouting, lanparties, van mijn part naar fok! meetings gaan? Ga vrijwilligerswerk doen (is ook goed voor je sociale vaardigheden!) of bij een vereniging. Zorg dat je nieuwe mensen leert kennen die jou onbevooroordeeld bekjken. Het is idd heel moeilijk om een reputatie op school nog om te buigen als die al zo lang bestaat. Je bent echt niet de enige, er zijn jaarlijks duizenden mensen die zich zo alleen voelen, zeker op de middelbare school. Misschien is het een (schrale) troost.
Maar ondertussen hou jij zelf ook de negativiteit in stand. Als je nu kijkt wat je hier allemaal zegt, dit straal je waarschijnlijk ook uit naar anderen. Dat nodigt niet uit tot een 'hee gezellig, even een praatje maken'. Doordat er voor jou zoveel vanaf hangt wordt elk contact dat je wel hebt waarschijnlijk veel te beladen. Een psycholoog is misschien niet het ideale voor je, maar kan hij je wel helpen aan een assertiviteitscursus of je andere technieken leren om te oefenen in omgang met anderen. Het is heus niet alleen maar lekker uithuilen en meer niet, misschien had je gewoon niet de juiste persoon getroffen. Je kan een psycholoog ook zien als iemand met wie je kan analyseren waar dingen fout gaan om vervolgens een plan van aanpak te maken. Bijvoorbeeld gesprekjes oefenen om te ontdekken waarom contact zo moeizaam verloopt en je eigen uitstraling verbeteren.
Er is echt veel mogelijk, maar je moet wel zelf de stap zetten om het te veranderen. Ik heb van een studieadviseur gehoord dat 7 van de 10 studenten hulp zoeken om redenen die buiten de studie vallen. Je focust nu heel erg op het feit dat het bij 'de rest' maar gemakkelijk gaat, maar dat is niet zo. Als je objectiever rondkijkt op school zal je zien dat er heel veel mensen buiten de boot vallen of afwijken. Misschien kan je deze tijd zien als oefenperiode, zodat je straks bij je vervolgopleiding een frisse start kan maken. Als je daarbij ook nog probeert om een 'nieuw' netwerk buiten school op te bouwen zal je vanzelf zien dat het leven best de moeite waard is en dat iedereen maar een beetje probeert er wat leuks van te maken.
One of the least benightedly unintelligent life forms it has been my profound lack of pleasure not to be able to avoid meeting.
Waarom lijkt het net alsof iedereen je pijn probeert te doen?
Waarom afvragen waarom mensen egoistisch zijn?
Waarom kan ik niet gewoon normaal net als iedereen zijn?
Wat is normaal?
Waarom voel ik me toch steeds zo ongelukkig?
Waarom ben je niet gewoon een keer tevreden met wat je hebt?
Waarom wordt elke keer als ik iets bereikt lijk te hebben dat weer van me afgepakt te worden?
Waarom laat je mensen toe om alles af te pakken?
Wat is het nut van mijn bestaan als ik me voortdurend zo voel?
Wat is het nut of het nut hebben van een bestaan, behalve zelf naar jouw zin maken?
Waarom denk ik teveel?
Waarom vraag jezelf deze vraag als je zelf al vind dat je te veel denkt?
Waarom heb ik zo weinig vrienden?
Waarom blijf je dan binnen als je meer vrienden wil?
Hoe moet ik dit allemaal gaan oplossen?
Stap begint bij jezelf, waarom vragen plaats van gewoon doen?
Waarom durf ik geen zelfmoord te plegen? Dat zo zo makkelijk zijn...
Waarom weet je hier zelf geen antwoord op en zou je de makkelijk weg uit willen?
Waarom kan er nou nooit eens iets goed gaan?
Waarom hou je je bezig met al het negatieve?
Hebben andere mensen nou niet door hoeveel pijn ze me doen?
Waarom geef je mensen zoveel macht over jouw geluk?
Hoe kan het dat ik me zo eenzaam voel met zoveel mensen op de wereld?
Waarom blijf jij zielig in een hoekje zitten?
Waarom voel ik me eenzaam?
Waarom ga je geen leuke dingen doen?
Waarom ben ik voor alles zo bang?
Waarom probeer je gewoon niet alles uit?
Wat moet ik nou toch nog doen?
Waar heb je zin in?
Waarom wordt mij nou geen rustig en gelukkig leven gegund?
Waarom neem je dan je eigen rustig en gelukkig leventje dan niet?
Waarom maak ik alles zo ingewikkeld?
Goede vraag, waarom?
Waarom heb ik in het verleden alles verziekt door enkel slechte beslissingen te nemen?
Waarom laat je dat nu dan niet los, door de juiste te nemen?
Waarom blijf ik slechte beslissingen nemen?
Waarom laat je het verleden gewoon niet even gaan?
Vragen stellen zijn makkelijk, antwoorden bedenken is iets moeilijker, maar niet in jouw geval!
Je moet je verleden los gaan laten, fuck it dat je vroeger foute dingen besloten heb, daar ben je mens voor en krijg je een kans om het beter te doen, verdomme neem die kans dan ook aan!
Waarom waarom waarom? Niks waarom, ga op stap, maak vrienden, koop een hond, ga werken, kietel jezelf, ga op sport, plan een dvdavond in met vrienden... doe iets, maar iets anders dan zielig op de bank gaan zitten en jezelf af te vragen: waarom?
Sta op van je luie reet en maak wat van je leven! Je zal vast nog vaak op je bek vallen, maar verdomme he, daar is het leven voor! Onthou maar: het leven is net zo zwaar als je het zelf maakt!! Als jij mensen de macht geeft om jouw geluk af te pakken, wat zal jij dan ongelukkig zijn zeg. Als jij alles laat afhangen van iemand zijn reactie, verdomme wat is jouw leven dan nutteloos zeg. Maak er wat van en het beste....
Waarom afvragen waarom mensen egoistisch zijn?
Waarom kan ik niet gewoon normaal net als iedereen zijn?
Wat is normaal?
Waarom voel ik me toch steeds zo ongelukkig?
Waarom ben je niet gewoon een keer tevreden met wat je hebt?
Waarom wordt elke keer als ik iets bereikt lijk te hebben dat weer van me afgepakt te worden?
Waarom laat je mensen toe om alles af te pakken?
Wat is het nut van mijn bestaan als ik me voortdurend zo voel?
Wat is het nut of het nut hebben van een bestaan, behalve zelf naar jouw zin maken?
Waarom denk ik teveel?
Waarom vraag jezelf deze vraag als je zelf al vind dat je te veel denkt?
Waarom heb ik zo weinig vrienden?
Waarom blijf je dan binnen als je meer vrienden wil?
Hoe moet ik dit allemaal gaan oplossen?
Stap begint bij jezelf, waarom vragen plaats van gewoon doen?
Waarom durf ik geen zelfmoord te plegen? Dat zo zo makkelijk zijn...
Waarom weet je hier zelf geen antwoord op en zou je de makkelijk weg uit willen?
Waarom kan er nou nooit eens iets goed gaan?
Waarom hou je je bezig met al het negatieve?
Hebben andere mensen nou niet door hoeveel pijn ze me doen?
Waarom geef je mensen zoveel macht over jouw geluk?
Hoe kan het dat ik me zo eenzaam voel met zoveel mensen op de wereld?
Waarom blijf jij zielig in een hoekje zitten?
Waarom voel ik me eenzaam?
Waarom ga je geen leuke dingen doen?
Waarom ben ik voor alles zo bang?
Waarom probeer je gewoon niet alles uit?
Wat moet ik nou toch nog doen?
Waar heb je zin in?
Waarom wordt mij nou geen rustig en gelukkig leven gegund?
Waarom neem je dan je eigen rustig en gelukkig leventje dan niet?
Waarom maak ik alles zo ingewikkeld?
Goede vraag, waarom?
Waarom heb ik in het verleden alles verziekt door enkel slechte beslissingen te nemen?
Waarom laat je dat nu dan niet los, door de juiste te nemen?
Waarom blijf ik slechte beslissingen nemen?
Waarom laat je het verleden gewoon niet even gaan?
Vragen stellen zijn makkelijk, antwoorden bedenken is iets moeilijker, maar niet in jouw geval!
Je moet je verleden los gaan laten, fuck it dat je vroeger foute dingen besloten heb, daar ben je mens voor en krijg je een kans om het beter te doen, verdomme neem die kans dan ook aan!
Waarom waarom waarom? Niks waarom, ga op stap, maak vrienden, koop een hond, ga werken, kietel jezelf, ga op sport, plan een dvdavond in met vrienden... doe iets, maar iets anders dan zielig op de bank gaan zitten en jezelf af te vragen: waarom?
Sta op van je luie reet en maak wat van je leven! Je zal vast nog vaak op je bek vallen, maar verdomme he, daar is het leven voor! Onthou maar: het leven is net zo zwaar als je het zelf maakt!! Als jij mensen de macht geeft om jouw geluk af te pakken, wat zal jij dan ongelukkig zijn zeg. Als jij alles laat afhangen van iemand zijn reactie, verdomme wat is jouw leven dan nutteloos zeg. Maak er wat van en het beste....
Don't blame me, it's a hardware problem
Even tussendoor. Zou je een foto van jezelf durven te posten? Of wil je dat liever niet? Eentje waar je het liefst helemaal op staat.
Een gedachte is maar een gedachte, geen feit.....quote:Op maandag 3 september 2007 14:12 schreef benzin het volgende:
[..]
Ik ben eigenlijk bang voor wat andere mensen van me (zullen) vinden.
Bij voorbaat als ik er al aan denk met iemand te gaan praten, ga ik er vanuit dat ze dat niet willen, omdat ik niet goed genoeg ben. En ik denk ook dat dat echt zo is, anders zouden mensen wel wat meer moeite doen mij te leren kennen.
Ik heb het geloof ik al eerder gezegd, maar ik herken jouw problemen heel erg goed. Ik heb er nu hulp bij. Je hebt al stappen ondernomen in de goede richting, maar nu val je weer terug. Doe alsjeblieft wat vele anderen hier voor mij gepost hebben, en doe je verhaal bij een vertrouwenspersoon op school of bij de huisarts. Zoals je er nu over praat lijkt het erop dat je er zelf niet meer uitkomt. Het zal echt een opluchting zijn als je eenmaal die hulp krijgt die je nodig hebt. Die angsten zijn echt iets waar je aan kan werken en het zal zo goed voelen als je daar eindelijk mee om weet te gaan!
Ochnee, dan krijgen veel mensen hun vooroordeel bevestigdquote:Op dinsdag 4 september 2007 16:03 schreef Huppelei het volgende:
Even tussendoor. Zou je een foto van jezelf durven te posten? Of wil je dat liever niet? Eentje waar je het liefst helemaal op staat.
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
De schooldag vandaag ging beter dan die van maandag en dinsdag, maar nog steeds klote, daarnaast zijn er nog wat dingen waar ik me helemaal suf over pieker.
Ik zit erover te denken om met school te stoppen en te gaan werken eventueel, maar dan moet ik mijn ouders gaan uitleggen waarom, en ik heb geen idee wat ik dan moet zeggen.
Ik zit erover te denken een keuzevak te laten vallen vanwege de klas waar ik in zit, maar ok daar weer moet ik dan de leraar en mijn ouders een handtekening laten zetten, en ik zou niet weten wat voor leugen ik moet vertellen.
Vandaag zat ik erover te denken om te proberen op school eens gewoon op iemand af te stappen en simpel gesprekje te houden, maar ik ben o.a. te bang dat het dom overkomt?
Is er nou niet een simpele methode om schijt te krijgen aan wat andere mensen van je denken?
Daarnaast loopt er ontzettend leuk meisje rond, dat ik al voor de zomervakantie regelmatig tegenkwam, we hebben ook een kluisje dicht bij elkaar etc. en ik zou zo graag in ieder geval iets willen zeggen, maar ik weet niet wat. (Uit ervaring weet ik dat naar een meisje toestappen dat je niet kent en zeggen 'ik vind je leuk/ikben verliefd op je' etc. niet werkt. Integendeel. Maar dat is een ander verhaal) Maar ik durf niet omdat ik bang ben een stom figuur te slaan.
Eigenlijk, hoe meer ik erover nadenk, denk ik dat mijn probleem het feit is dat ik me veel te veel aantrek van wat andere mensen van me denken, en dat ik tegenslagen mij veel te gemakkelijk van slag laat brengen.
En eigenlijk ligt dat meer aan mij, dan aan die tegenslagen. Die tegenslagen zijn vervelend, maar om een of andere reden irriteer ik mezelf aan tegenslagen. Teveel.
Ik moet gewoon schijt krijgen aan wat mensen van me denken, maar dat is makkelijker gezegd dan echt gedaan.
Ik zit erover te denken om met school te stoppen en te gaan werken eventueel, maar dan moet ik mijn ouders gaan uitleggen waarom, en ik heb geen idee wat ik dan moet zeggen.
Ik zit erover te denken een keuzevak te laten vallen vanwege de klas waar ik in zit, maar ok daar weer moet ik dan de leraar en mijn ouders een handtekening laten zetten, en ik zou niet weten wat voor leugen ik moet vertellen.
Vandaag zat ik erover te denken om te proberen op school eens gewoon op iemand af te stappen en simpel gesprekje te houden, maar ik ben o.a. te bang dat het dom overkomt?
Is er nou niet een simpele methode om schijt te krijgen aan wat andere mensen van je denken?
Daarnaast loopt er ontzettend leuk meisje rond, dat ik al voor de zomervakantie regelmatig tegenkwam, we hebben ook een kluisje dicht bij elkaar etc. en ik zou zo graag in ieder geval iets willen zeggen, maar ik weet niet wat. (Uit ervaring weet ik dat naar een meisje toestappen dat je niet kent en zeggen 'ik vind je leuk/ikben verliefd op je' etc. niet werkt. Integendeel. Maar dat is een ander verhaal) Maar ik durf niet omdat ik bang ben een stom figuur te slaan.
Eigenlijk, hoe meer ik erover nadenk, denk ik dat mijn probleem het feit is dat ik me veel te veel aantrek van wat andere mensen van me denken, en dat ik tegenslagen mij veel te gemakkelijk van slag laat brengen.
En eigenlijk ligt dat meer aan mij, dan aan die tegenslagen. Die tegenslagen zijn vervelend, maar om een of andere reden irriteer ik mezelf aan tegenslagen. Teveel.
Ik moet gewoon schijt krijgen aan wat mensen van me denken, maar dat is makkelijker gezegd dan echt gedaan.
Je moet ballen krijgen, en niet voor elk probleem weglopen. Ga eens de confrontatie aan man.
Het leven begint verdomme net, wat denk je dat het echte leven voor je in petto heeft?
Het leven begint verdomme net, wat denk je dat het echte leven voor je in petto heeft?
TS, vindt eens uit hoeveel verbetering er in je leven komt als je elke dag keer op keer stil in een hoekje de"ik ben zo zielig en niemand begrijpt me"-mantra blijft beleven. Of huur deze film eens.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Goede vraag ja. Als je alle adviezen doodleuk blijft negeren kunnen wij je niet verder helpen. Misschien hè, misschien zie jij het gewoon iéts te somber in en hebben de vele, vele mensen die zeggen dat je professionele hulp nodig hebt gelijk.quote:Op woensdag 5 september 2007 15:39 schreef RealZeus het volgende:
Benzin, lees je eigenlijk wel wat iedereen post?
Mja, Benzin je reageert niet op de posts, maar komt weer met een opsomming van je problemen. Beetje jammer.quote:Op woensdag 5 september 2007 15:39 schreef RealZeus het volgende:
Benzin, lees je eigenlijk wel wat iedereen post?
Over dat werk, denk je echt dat je daar opeens wel kan aarden? Het is natuurlijk wel zo dat het in een nieuwe omgeving makkelijker is om iets te veranderen aan jezelf, maar dan moet je er wel echt iets aan doen!
Wat ik dan weer raar vindt he, is dat je je volgens eigen zeggen zoveel aantrekt van wat andere mensen van je denken, maar dat je je vervolgens niet veel lijkt aan te trekken van wat de mensen in dit topic je adviseren.
People should not be afraid of their governments. Governments should be afraid of their people.
Ik lees wel degelijk wat iedereen post en iedereen me adviseert, maar de meesten zeggen dat ik naar een psycholoog moet, en dat is gewoon geen optie.
En de andere adviezen zijn in de trant van; heb gewoon schijt, ga gewoon iets doen. Hoe dan?? Dat is juist het probleem.
Ik weet zelf ergens wel dat ik schijt moet hebben wat anderen van me vinden, ik weet zelf wel dat in een hoekje zitten kniezen geen oplossing is. Maar dat gedrag veranderen is niet zo simpel. Het is echt moeilijk.
En de andere adviezen zijn in de trant van; heb gewoon schijt, ga gewoon iets doen. Hoe dan?? Dat is juist het probleem.
Ik weet zelf ergens wel dat ik schijt moet hebben wat anderen van me vinden, ik weet zelf wel dat in een hoekje zitten kniezen geen oplossing is. Maar dat gedrag veranderen is niet zo simpel. Het is echt moeilijk.
Benzin, ik weet hoe moeilijk het is. Ik wilde er zelf niet aan dat ik een probleem had, ik schaamde me ervoor, dacht dat het allemaal aan mezelf lag, totdat iemand zich in mijn omgeving zich herkende in mijn problemen en adviseerde om eens langs de huisarts te gaan. Dit heb ik ook nog weer een tijdje uitgesteld omdat ik dat niet durfde (en daar lag mijn probleem eigenlijk ook weer in). Ik moet zeggen, het is uiteindelijk het beste wat ik ooit gedaan heb. Ik ben er nog niet klaar mee maar er zit voortgang in. Ik vind het al heel knap dat je hier op deze manier je moeilijkheden omschrijft!
Verder, je zal je erover verbazen hoeveel mensen er hulp krijgen of gehad hebben via een psycholoog of vertrouwenspersoon of wat dan ook. Zo gek is het echt niet! Is er echt niemand in je omgeving waar je je verhaal kwijt kan om misschien hierna verdere stappen te ondernemen? En over die psycholoog, hier kan je het over hebben met je huisarts!
Verder, je zal je erover verbazen hoeveel mensen er hulp krijgen of gehad hebben via een psycholoog of vertrouwenspersoon of wat dan ook. Zo gek is het echt niet! Is er echt niemand in je omgeving waar je je verhaal kwijt kan om misschien hierna verdere stappen te ondernemen? En over die psycholoog, hier kan je het over hebben met je huisarts!
Dat is onzin, en dat weet je zelf ook, nietwaar. Na een gesprek weet je echt niet of de psycholoog goed voor je is of niet.quote:Op woensdag 5 september 2007 16:54 schreef benzin het volgende:
Ik lees wel degelijk wat iedereen post en iedereen me adviseert, maar de meesten zeggen dat ik naar een psycholoog moet, en dat is gewoon geen optie.
Het is gek joh, maar daar bij helpen is een van de dingen die een psycholoog voor jou kan doen, tis hun vak eikel.quote:En de andere adviezen zijn in de trant van; heb gewoon schijt, ga gewoon iets doen. Hoe dan?? Dat is juist het probleem.
Het is van twee dingen een benzin. Óf je hebt een groot probleem, en dat is een stuk groter dan wij hier denken en waar wij al helemaal de oplossing niet voor hebben. Óf je zeurt.quote:Ik weet zelf ergens wel dat ik schijt moet hebben wat anderen van me vinden, ik weet zelf wel dat in een hoekje zitten kniezen geen oplossing is. Maar dat gedrag veranderen is niet zo simpel. Het is echt moeilijk.
Ik ben bang dat het eerste is, ook gelet op je andere bijdragen en topics. Je bent bang voor hulp, logisch, het brengt je naar een nieuwe plek, een ander denkraam, weg van het vertrouwde, weg van de o zo nare maar vertrouwde ellende. Je wijst hulp zelfs af nietwaar. Want je wilt je ouders niet teleurstellen, immers die hebben veel leiver een zoon die in de ellende zit, maar daar thuis over liegt, dan een zoon die de ballen heeft om toe te geven dat hij een levensgroot probleem heeft. Zo zijn ouders immers toch? En dan zijn ze teleurgesteld, het geeft ze wel een grotere kans om jou 18e verjaardag mee te maken, en jou ook. De stap van nietdurven zelfmoord te plegen, naar wel durven wordt steeds kleiner zoals jij nu bezig bent. En eerlijk gezegd, ik heb mn quota zelfmoorden wel gehad in mn omgeving. Daarbij, ik weet letterlijk hoe klein de stap kan zijn.
Je kan het niet allebei hebben, hier een probleem neerleggen, waar mensen zich serieus in verdiepen, en dat kost iets bij hen, en dan niet de uitgereikte hand aannemen. Waarom kan jij hier wel je probleem neerleggen, wij zijn geen vrienden, en niet bij een hulpverlener?
Jij moet doen van clumsy schreef, schoolmaatschappelijk werk. Morgen meteen, ben je helemaal besodemieterd. (En aan de reacties te zien, zijn er mensen die jou niet kennen die duidelijk wel jou het waard vinden om te helpen, dat moet je toch aan het denken zetten).
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
Man man..je maakt het jezelf wel moeilijk he. Eerst moet je onderkennen waarom zoveel mensen de pik op je hebben/ je negeren.quote:Op woensdag 5 september 2007 16:54 schreef benzin het volgende:
Ik lees wel degelijk wat iedereen post en iedereen me adviseert, maar de meesten zeggen dat ik naar een psycholoog moet, en dat is gewoon geen optie.
En de andere adviezen zijn in de trant van; heb gewoon schijt, ga gewoon iets doen. Hoe dan?? Dat is juist het probleem.
Zeg eens eerlijk.
Is het je uiterlijk? Je lichaam of gezicht?
Is het je persoonlijkheid? Straal je angst of negativiteit uit?
Of gewoon een combinatie van dit alles? Vertel het ons eens en we zullen je advies geven hoe elk punt te verbeteren.
Op donderdag 22 juli 2010 01:22 schreef xmamacitax het volgende:
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
mijn nederlands is 1000 x beter dan de joune
Weet ik wel, maar het is gewoon ook zo, ik zit gewoon in een rot-situatie, maar ik ben niet gek.. Gewoon het idee van naar een psycholoog gaan staat me al niet echt aan, iedereen kan zien dat je erheen gaat. "Goh, die is ook gek".quote:Op woensdag 5 september 2007 18:13 schreef Inekris het volgende:
Dat is onzin, en dat weet je zelf ook, nietwaar. Na een gesprek weet je echt niet of de psycholoog goed voor je is of niet.
Ik wil gewoon niet anders zijn. Ik bedoel, er zijn zoveel 'normale' mensen, die nooit zulk soort rotzooi hebben als waar ik nu in zit. Waarom kon ik niet gewoon normaal zijn?
Ook. Ik ben bang dat ze me dan de opdracht geven om eens te proberen met iemand te praten/iets anders wat ik niet durf. Terwijl dat eigenlijk het probleem is.quote:Je bent bang voor hulp, logisch, het brengt je naar een nieuwe plek, een ander denkraam, weg van het vertrouwde, weg van de o zo nare maar vertrouwde ellende. Je wijst hulp zelfs af nietwaar.
Zelfs dan heb ik het lef nodig bepaalde dingen te doen.
En het bangste ben ik nog wel voor het feit; wat nou als de keuze om het bv. aan mijn ouders te vertellen of naar schoolmaatschappelijk werk gaan me niet bevalt? Ik kan dan moeilijk meer terug.
Ik heb al zoveel foute beslissingen gemaakt waarvan ik dacht dat ze goed waren. Stel je voor dat ik het bv. mijn ouders vertel en ze gaan dan constant op me letten enzo, dan wordt alles nog slechter.
Wil ik op deze manier nog wel mijn 18e verjaardag meemaken?quote:En dan zijn ze teleurgesteld, het geeft ze wel een grotere kans om jou 18e verjaardag mee te maken, en jou ook. De stap van nietdurven zelfmoord te plegen, naar wel durven wordt steeds kleiner zoals jij nu bezig bent. En eerlijk gezegd, ik heb mn quota zelfmoorden wel gehad in mn omgeving. Daarbij, ik weet letterlijk hoe klein de stap kan zijn.
Nou, ik durf het anyway toch echt niet, en ik verwacht niet dat dat gaat veranderen, dat is juist mijn probleem, ik heb een chronisch tekort aan lef. Lef om echt hulp in te schakelen, lef om te doen wat ik niet durf.
Daarom juist, ik ken niemand hier, niemand kent mij, ik hoef niemand in de ogen te kijken. Ik kan hier gewoon anoniem mijn problemen kwijt, en misschien dat er iemand is die het leest, en die voor mij een gouden tip/gouden oplossing heeft voor mijn problemen.quote:Je kan het niet allebei hebben, hier een probleem neerleggen, waar mensen zich serieus in verdiepen, en dat kost iets bij hen, en dan niet de uitgereikte hand aannemen. Waarom kan jij hier wel je probleem neerleggen, wij zijn geen vrienden, en niet bij een hulpverlener?
Ik zal erover nadenkenquote:
Jij moet doen van clumsy schreef, schoolmaatschappelijk werk. Morgen meteen, ben je helemaal besodemieterd. (En aan de reacties te zien, zijn er mensen die jou niet kennen die duidelijk wel jou het waard vinden om te helpen, dat moet je toch aan het denken zetten).
Het is niet mijn uiterlijk, het is meer hoe ik me gedraag denk ik.quote:Op woensdag 5 september 2007 18:48 schreef Flashwin het volgende:
Man man..je maakt het jezelf wel moeilijk he. Eerst moet je onderkennen waarom zoveel mensen de pik op je hebben/ je negeren.
Zeg eens eerlijk.
Is het je uiterlijk? Je lichaam of gezicht?
Is het je persoonlijkheid? Straal je angst of negativiteit uit?
Of gewoon een combinatie van dit alles? Vertel het ons eens en we zullen je advies geven hoe elk punt te verbeteren.
Ik gedraag me doordat ik weinig ervaring heb met mensen vaak sociaal niet handig denk ik. Ik weet van mezelf dat ik de neiging heb om te hard op dingen te reageren.
En ik heb soms achteraf zelfs al heel snel door dat mensen vinden dat ik vreemd op dingen reageer.
Daarnaast heb ik in het verleden ook heel stom gedaan toen ik verliefd was op een meisje. Zo'n heel populair meisje. Oftewel, iedereen vond me gelijk compleet maf.
Daarnaast zal ik vast wel angst of negativiteit uitstralen ja, weetje, elke keer bijvoorbeeld dat ik door een meisje wordt aangesproken (vaak met hele simpele dingen) reageer ik gelijk nerveus, geschrokken en vreemd. en dan kun je ook weer zien aan hun reactie dat ze dat vreemd vinden.
Nou komt dat niet vaak voor dat een meisje vanzelf iets tegen me zegt, de meesten zeggen nooit wat, maar dat is dus dan misschien inderdaad iets van negatieve uitstraling ofzo.
Je hebt van die mensen die het zien hoe onhandig ik met mensen omgaan, en die dan misbruik van me maken (het zal niet eerste keer zijn dat ik huiswerk van een ander maak), of vervelende opmerkingen gaan maken, waar andere mensen dan weer om lachen e.d. Ik denk dat ik dus makkelijk doel ben gewoon. Ook omdat ik als ze dat doen gelijk heel erg overdreven reageer. Ik trek dingen me veel te veel aan.
Er was zo inderdaad ook ooit eens een meisje dat aardig tegen me deed, toen hebben we samen PO voor een vak gedaan, 9.5 gehaald, en vanaf dat moment werd ik genegeerd door haar. Ze heeft me toen op een gegeven moment zelfs gewoon recht in mijn gezicht gezegd dat ze alleen aardig tegen me deed vanwege haar cijfer.
En dat is 1 van de duizenden voorbeelden hoe mensen met mij omgaan (als ze dat überhaupt doen) of ze negeren me compleet. (Veel meiden negeren me altijd compleet)
Weetje, ik denk dat meiden van te voren zien dat ik onzeker ben. We hadden zo'n uitwisselingsproject waardoor er hier groep leerlingen kwam uit het buitenland. Al die jongens mochten mij gelijk (wat ik heel maf vond overigens), terwijl al die meiden mij compleet negeerden. Gewoon vanaf begin af aan deden ze geen moeite.
Je kan de schoolmaatschappelijk werker vragen of de afspraak ergens anders dan op school (meestal zitten ze gewoon verbonden aan een kantoor van Jeugdzorg) kan hebben. Dan hoeven anderen je niet te zien terwijl je daarheen gaat. Ik wéét dat die mogelijkheid er is, dus niet zeggen dat dat vast niet kan. En als hij/zij, tegenvalt, vraag je naar een andere. Net zo lang tot je iemand gevonden hebt die je uit je rotsituatie helpt. Je zit nu dan wel in een rotsituatie, maar lees je antwoorden 's terug, dan zal je zien dat je eigenlijk bijzonder weinig doet om dat verbeteren. Dat doen veel mensen die depressieve gedachten hebben, want de rotsituatie is, hoe rot ook, bekend voor je. Eraan werken vergt moeite, inspanning en onzekerheid omdat je niet weet of en hoe dat gaat lukken. Toch moet je een keer kiezen om dit te verbeteren, tenzij je zelfmoord daadwerkelijk een goed idee vind. Dát zal die pesters hun lesje leren, hè? .
Tuurlijk wel. Je probleem (qua je opponenten op school dan) is slechts tijdelijk; wanneer je het HBO betreedt, maak je minder kans om geestelijk onderontwikkelden tegen het lijf te lopen. Nu gaan werken om je tegenstanders te ontlopen lijkt me iig geen tactische zet.quote:Op woensdag 5 september 2007 19:42 schreef benzin het volgende:
Wil ik op deze manier nog wel mijn 18e verjaardag meemaken?
Onopvallend doch zeer scherpzinnig...
Dude,,mensen gaan pas positief over je denken als je dat zelf doet. Ik bedoel, wat is iemand anders nou helemaal meer als jij? Geen ene flikker toch. We zijn allemaal mensen. Verder lijkt het me wel een goed idee om met een psycholoog te gaan praten. Waarom dat geen optie is lijkt me niet helemaal duidelijk, maar ik zou het toch maar doen. Je klinkt als iemand die zwaar depressief is. Waarom wil je dat niet? Ben je bang voor het vooroordeel? ,,Alsik jou was zou ik proberen mezelf te redden in plaats van te denken wat anderen belangrijk vinden, Het gaat om jou, het is jouw leven, en jij kan het zo inrichten als je wilt. It ain't over till it's over! GOOD LUCK
Ik zeg maarzo, geef jezelf een compliment,
een ander krijgt het
z'n strot niet uit
een ander krijgt het
z'n strot niet uit
Waarom denk je dat je rekening moet houden met alles en iedereen? als je denkt, weet ik niet dan heb je het begrepen. Want dat slaat namelijk nergens op. Maar toch ben jij bezig met dat irrationele gedrag.quote:Op woensdag 5 september 2007 16:54 schreef benzin het volgende:
Ik lees wel degelijk wat iedereen post en iedereen me adviseert, maar de meesten zeggen dat ik naar een psycholoog moet, en dat is gewoon geen optie.
En de andere adviezen zijn in de trant van; heb gewoon schijt, ga gewoon iets doen. Hoe dan?? Dat is juist het probleem.
Ik weet zelf ergens wel dat ik schijt moet hebben wat anderen van me vinden, ik weet zelf wel dat in een hoekje zitten kniezen geen oplossing is. Maar dat gedrag veranderen is niet zo simpel. Het is echt moeilijk.
Waarom dan ? je merkt dat het je een kutgevoel geeft. Waarom ga je er dan mee door? Waarschijnlijk omdat het makkelijk is
Maar zoals je zelf wel begrijpt, dingen zijn moeilijk. Iets maken is moeilijk. Iets van JEZELF maken is ook moeilijk. Uiteindelijk gaat het gaat er maar net om wat je doelen zijn.
Wat wil je dus wel in plaats van dit gevoel wat zie je jezelf doen en hoe voel je je dan? stel je doelen op en ga ervoor, dan voel je je vanzelf beter etc. Reken er op dat niemand je helpt en dat sommige mensen tegen je zullen zijn. hoe triest het misschien ook kan klinken. Je hebt alleen jezelf in deze wereld. Dat is het enigste wat je echt bezit.
Succes
ja echt...tjeck Feaubeaux! :')
Er is geen gouden oplossing, want de enige oplossing zit in je eigen vermogen/wilskracht en die heb je kennelijk niet, want je probeert zelfs niets.. En loopt juist voor de problemen weg door te willen werken. Overigens..krijg je op je werk ook collega's en loop je tegen dezelfde problemen op. You can run, but you can't hide..
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
Ik herken me enigzins wel in jou, maar het meeste wat bij mij hielp/helpt is mezelf dwingen m'n bek zo nu en dan open te gooien. Want ik heb liever niet het andere uiterste..me kut blijven voelen zoals jij blijft doen.. Het is leven of geleefd worden door angst. Aan jou de keuze ..
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
benzin:
Jouw redeneertrant is zorgwekkend. Jij weet wel wat er moet gebeuren (hulde daarvoor ), maar jij makt jou zorgen over hoe het moet als blijkt dat jij de verkeerde keus hebt gemaakt. Niet kiezen is ook een keus, en wat nu als dat de verkeerde keus blijkt?
Jij kan ALTIJD terug uit de hulpverleningssituatie. (Nee al die nadruk doe ik voor het mooie effect he).
Even kijken hoor, clumsy_clown, Roquefort, Freuder, Seneca, miss_sly, ee-04, Lips, Queen Minny, Roxane en NilesCrane, allemaal met een gouden tip. Jij wilt er niet aan, maar dat liedje kennen wij nu wel.
En de vraag baart mij ernstig zorgen. Jij bent bereid om mensen, in dit geval jouw ouders, de vernieling in te helpen, door te zorgen dat jij jouw 18e verjaardag niet hoeft te vieren. Alleen maar omdat meneer in zijn broek schijt voor de maatschappelijk werker/psycholoog of andere hulpverleners. Jij gaat het punt raken dat jij niet meer kan beslissen, dan wordt er voor jou besloten.
Bang dat de hulpverlener vindt dat jij jou aanstelt hoef jij ook niet te zijn; jij hebt echt een probleem, en daar wordt jij ziek van. Nee, daar ben jij ziek van geworden. En so what als jouw ouders beter op je gaan letten, zij houden van jou dan duidelijk.
Als jouw houding in het algemeen zo is zoals jij hem hier ten toon stelt, is het geen wonder dat jij het buitenbeentje bent. Jij stelt jezelf in die positie. Man you got me pissed, het is goed dat ik jou niet persoonlijk ken, want ik zou jou bij de haren grijpen en afleveren bij hulpverlening, en je verdomme net zo lang naar binnen trappen tot jij er een afspraak hebt gemaakt.
En als jij erbij blijft dat de hulpverlening niets voor jou kan doen, dan heb jij hier wel mooi jouw excuses te maken voor alle tijd en energie die er in gestoken wordt om jou toch jouw 18e verjaardag te laten vieren.
Sjees zit ik met een puber een dicussie te voeren, die niet gevoerd moet worden, jij moet gewoon hulpzoeken. Nu meteen.
Jouw redeneertrant is zorgwekkend. Jij weet wel wat er moet gebeuren (hulde daarvoor ), maar jij makt jou zorgen over hoe het moet als blijkt dat jij de verkeerde keus hebt gemaakt. Niet kiezen is ook een keus, en wat nu als dat de verkeerde keus blijkt?
Jij kan ALTIJD terug uit de hulpverleningssituatie. (Nee al die nadruk doe ik voor het mooie effect he).
Normale mensen bestaan niet. Lijkt een cliche, maar zij bestaan echt niet. Niet omdat er geen definitie is van normale mensen, maar ondat het een gekunsteld begrip is. Een op de tien leerlingen op jouw school heeft op de een of andere wijze met problemen te maken. Zijn die normaal? Herken jij die? Nou dan.quote:Ik wil gewoon niet anders zijn. Ik bedoel, er zijn zoveel 'normale' mensen, die nooit zulk soort rotzooi hebben als waar ik nu in zit. Waarom kon ik niet gewoon normaal zijn?
quote:Daarom juist, ik ken niemand hier, niemand kent mij, ik hoef niemand in de ogen te kijken. Ik kan hier gewoon anoniem mijn problemen kwijt, en misschien dat er iemand is die het leest, en die voor mij een gouden tip/gouden oplossing heeft voor mijn problemen.
Even kijken hoor, clumsy_clown, Roquefort, Freuder, Seneca, miss_sly, ee-04, Lips, Queen Minny, Roxane en NilesCrane, allemaal met een gouden tip. Jij wilt er niet aan, maar dat liedje kennen wij nu wel.
Nee, dat wil jij niet. Wel wil jij jouw 18e verjaardag op een leuke manier meemaken.quote:Wil ik op deze manier nog wel mijn 18e verjaardag meemaken?
En de vraag baart mij ernstig zorgen. Jij bent bereid om mensen, in dit geval jouw ouders, de vernieling in te helpen, door te zorgen dat jij jouw 18e verjaardag niet hoeft te vieren. Alleen maar omdat meneer in zijn broek schijt voor de maatschappelijk werker/psycholoog of andere hulpverleners. Jij gaat het punt raken dat jij niet meer kan beslissen, dan wordt er voor jou besloten.
Bang dat de hulpverlener vindt dat jij jou aanstelt hoef jij ook niet te zijn; jij hebt echt een probleem, en daar wordt jij ziek van. Nee, daar ben jij ziek van geworden. En so what als jouw ouders beter op je gaan letten, zij houden van jou dan duidelijk.
Als jouw houding in het algemeen zo is zoals jij hem hier ten toon stelt, is het geen wonder dat jij het buitenbeentje bent. Jij stelt jezelf in die positie. Man you got me pissed, het is goed dat ik jou niet persoonlijk ken, want ik zou jou bij de haren grijpen en afleveren bij hulpverlening, en je verdomme net zo lang naar binnen trappen tot jij er een afspraak hebt gemaakt.
En als jij erbij blijft dat de hulpverlening niets voor jou kan doen, dan heb jij hier wel mooi jouw excuses te maken voor alle tijd en energie die er in gestoken wordt om jou toch jouw 18e verjaardag te laten vieren.
Sjees zit ik met een puber een dicussie te voeren, die niet gevoerd moet worden, jij moet gewoon hulpzoeken. Nu meteen.
Op donderdag 17 januari 2008 15:49 schreef Burdie het volgende: Je bent in elk geval niet zo'n ingelikt en opgeschoten pubertje die wel even de wijsneus uit gaat hangen
ik vind een cursus assertiviteit best heel concreet, heel duidelijk advies. Dat is niet vaag, dat is geen psycholoog, dat is gewoon iets dat je via je huisarts wel geregeld krijgt. Tegen je ouders kan je dan vast wel mooi verhaal verzinnen (als je toch wil liegen tegen hun ), want asssertiviteitscursussen hebben geen negatieve klank ('je werkt aan jezelf').
hoe concreet wil je advies hebben?
hoe concreet wil je advies hebben?
niet, wat hij doet er toch niets mee
Het luisteren naar een mens is als steeds weer hetzelfde boek moeten lezen..
