Ja, inderdaad geinspireerd door dit briljantje van een topic, maar ik vind het wel een eigen topic waard.
Dance is dood dus. Nou ja, in ieder geval aan de beademing en stervende. Niet meer te redden, laten we hopen dat ie niet veel langer hoeft te lijden.
Want laten we eerlijk zijn, het is nu 2007,5. Al weer op driekwart van een decennium. En is er ook maar een greintje vernieuwing geweest in de Dancemuziek? Alles is een herhaling geweest van wat we al eerder gezien hebben. De grootste danceacts deden hun ding ook al in de jaren '90. De meeste zelfs al in de jaren '80. De echte house muziek zelfs al in de jaren '20. De nieuwe namen die zich de afgelopen 7,5 jaar tussen de grote jongens wisten te vechten doen eigenlijk allemaal oude truukjes: rouwdouw-truukjes uit de jaren '80, wave-truukjes uit de jaren '80 en doe-maar-alsof-je-wat-voorstelt-dan-gaat-men-je-vanzelf-geloven-truukjes uit de jaren '90.
Laten we eerst even een uitstapje maken naar de hardcore. Je weet wel, je mag het geen hardcore noemen van die zelfbenoemde stoere mannen, maar het is natuurlijk gewoon hardecore voor mannen met een zenuwen overschot en voor mannen die willen doen alsof ze zo'n overschot hebben.
Maar goed, Hardcore dus. hardcore is niet eens meer stervende, zoals Dub maar hardcore is gewoon dood. Dood als een pier. Overleden dus, wat je nog hoort aan hardcore zijn oude bokken die al begraven hadden moeten zijn en nieuwe acts die die oude bokken nadoen. Want laten we eerlijk zijn: de enige relevante acts zijn nog steeds dezelfde acts die ook al in de jaren '80 rondliepen: de Chicago Housers, de Quesars, gewoon de gesetelde artiesten. Kijk maar naar de Dance party's de headliners zijn al jaren en jaren en jaren en jaren dezelfde. Dave Clark zit al onder de spinnewebben
En dan die nieuwe artiesten: die herhalen enkel wat er al jaren gespeeld wordt. Vernieuwing? Geen, alle ariesten klinken nog steeds zoals hun genre-genoten 20 jaar geleden al klonken. En ze zien er ook nog eens hetzelfde uit. Alsof ze een parodie zijn op Happy Mondays en Eddy de Clerc Kortom: Dance is failliet en dood. Als de 40ers, 50ers en 60ers die nog steeds de dienst uitmaken stoppen dan is het klaar. Zelfs Trip-Hop is zichzelf inmiddels aan het herhalen.........
Maar goed, genoeg dance, House is stervende. Want laten we eerlijk zijn: wat hebben de jaren '00 ons gebracht aan nieuwigheid? Niets toch? De enige band die zich bij het rijtje stadion-acts heeft kunnen voegen is Faithless. Hebben we nieuwe genres gekregen? Ja, Chemical brothers deed een oud truukje met een niet eens zo nieuwe jasje. En prompt hadden we een top 40 vol met klonen. En in de VS is Dance, met bands als Fallout Boy en My Chemical Romance groot geworden. Je weet wel die bands die doen alsof ze een tekenfilm-versie van Donald Duck zijn. Oftewel: nee, we hebben geen nieuwe Dance gekregen. Alleen oude wijn in nieuwe zakken.
En we hebben wel de nieuwe Beatles natuurlijk. Maar durft iemand mij met droge ogen te vertellen dat Underworld ook maar enigsinds orgineel of anders zijn?
Oftewel: Dance is dood. We moeten nog even wachten met rouwen totdat Underworld en Faithless geen zin meer hebben en totdat we blammages als DJ Tiësto, Armin van Buuren, Paul Elstak en Charlie Lownoise kunnen begraven. Maar dan is het over en uit met de Dance. Want laten we eerlijk zijn, als zelfd Jumping de nieuwe rage is.
Hip-hop is trouwens ook dood. Gelukkig begint de electronische muziek eindelijk volwassen te worden.
Wou het even gezegd hebben.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !