OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
*op vingers fluit*
Hoe machtig interessant deze discussie ook is wil vragen of jullie hem naar elders willen verplaatsen, het heeft niets te maken met de OP van het topic.
Hier verder over dat onderwerp: Aan alle gescheiden ouders
Hoe machtig interessant deze discussie ook is wil vragen of jullie hem naar elders willen verplaatsen, het heeft niets te maken met de OP van het topic.
Hier verder over dat onderwerp: Aan alle gescheiden ouders
***
Met hoe de kinderen opgroeien ja.quote:Op woensdag 30 mei 2007 19:21 schreef mirannie het volgende:
[..]
Maar in 9 van de 10 gevallen wil de vader zich niet alleen bemoeien met de kinderen, maar ook met al het andere gebeuren in huis.
Als ik zou weten dat vader niet goed was voor de kinderen(dat ze de hele dag snoep eten en niets gezonds, ik zeg maar effe wat)zou ik ook proberen dat te veranderen.
Vaders willen, net als moeders, het beste voor hun kinderen.
Cut brownies in squares
Godfather of sticky food
Godfather of sticky food
Ik denk als je het heel graag wilt, het als een 'oergevoel ervaart om het leven door te geven', dat je er dan voor gaat. Dat je dan niet een lijstje maakt van plus- en minpunten en aan de hand van die uitkomst je beslissing maakt.
ik ben het gezelligst als niemand mij ziet
ach jeetje.quote:Op woensdag 30 mei 2007 19:19 schreef mirannie het volgende:
[..]
Dit had ik van jou kunnen verwachten, jij gaat tegen mij altijd in de aanval, maar dat geeft niet hoor.
nou, ik moet je teleurstellen, ik kijk niet naar wie het post, maar wat er gepost wordt.
en ik vond dat "zo'n vent" heel naar overkomen.
ms ligt dat wel aan die vriendinnen van je, hè, je kent het verhaal alleen van hun kant namelijk, dus totaal geen norm.quote:Ja, de term papa ken ik, ik heb er namelijk zelf ook 1. En ja, ik weet dus uit ervaring wat voor stress het bij tijd en wijle oplevert als kind van gescheiden ouders.
Daarbij heb ik nog een aantal vriendinnen en collega's die niks anders dan stress hebben van hun ex, die tevens de vader van hun kinderen is. Ken maar bar weinig gevallen waar het makkelijk en relaxt gaat.
ik ken evenzoveel gevallen waar het prima gaat.
een vader heeft alle recht zich met bepaalde essentiele zaken te bemoeien, ook al woont hij niet meer onder 1 dak met zijn kinderen.
als je uit rancune je kont tegen de krib gooit en iedere gemeende interesse en bezorgheid uitlegt als irritante bemoeienis met "jouw leven" ja, dan raak je gestressed.
het is niet enkel jouw leven, maar ook dat van de kinderen, en dat is nu eenmaal de consequentie van uit elkaar gaan als je kinderen hebt.
zou hij de kinderen toegewezen krijgen, zou je die bemoeienis ws net zo goed willen hebben, en zou je ms ook begrijpen waarom "zo'n vent" dat doet.
het is heel angstig, verdrietig en frustrerend om ineens geen deel uit te maken meer van het dagelijks leven van je eigen kind, je mist van alles, en daaruit kan een dergelijke "bemoeienis" door ontstaan.
een beetje empathievolle ex ziet dat in, en speelt er op in.
als je iemand tegemoet komt , zelf, dan geef je de ander het gevoel dat hij er nog steeds toe doet als vader, en zal de neiging om zich ook met triviale zaken te bemoeien vanzelf afnemen.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Hier nog eentje, ik heb een kinderwens, maar geen kerel om die wens mee te vervullen. Ik weiger om zo'n vrouw te worden waarvan je de tijdsklok aan de andere kant van de kroeg hoort tikken...
Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt dat op het moment dat ik het gerammel der eierstokken niet meer de baas kan ik er gewoon voor ga. Of er dan wel of niet iemand in m'n leven is zien we dan wel weer. Ik heb een groot vangnet, kan het mezelf veroorloven en heb genoeg liefde te geven. Sowieso is alles beter dan met de eerste de beste vent in zee te gaan omdat de tijd bijna 'op' is...
Ben nu 31 en verwacht binnen een paar jaar wel zover te zijn dat ik niet meer uit wil stellen...
Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt dat op het moment dat ik het gerammel der eierstokken niet meer de baas kan ik er gewoon voor ga. Of er dan wel of niet iemand in m'n leven is zien we dan wel weer. Ik heb een groot vangnet, kan het mezelf veroorloven en heb genoeg liefde te geven. Sowieso is alles beter dan met de eerste de beste vent in zee te gaan omdat de tijd bijna 'op' is...
Ben nu 31 en verwacht binnen een paar jaar wel zover te zijn dat ik niet meer uit wil stellen...
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
Ik werk op een kdv en daar heb ik een kindje op de groep van een zaaddonor.
Zij heeft een halfzus, hun moeder had vroeger een man waarvan ze een dochter kreeg. Deze relatie liep stuk en zij bleef alleen over met haar dochter. Zij had zo'n kinderwens en wou nog een kindje, ze heeft toen gekozen voor een zaaddonor en nu heeft ze nog een dochter. Zij is nu 2 jaar, en 4 á 5 dagen bij ons op het kdv.
Ze trekt het wel, maar af en toe merk je echt dat ze onwijs moe is en dat het haar teveel wordt.
Dit is een typisch voorbeeld dat de moeder het erg druk heeft met haar 2 dochters en hard werkt voor het geld.
Nou is dit voor ieder op zich verschillend, maar dit is mijn ervaring.
Zij heeft een halfzus, hun moeder had vroeger een man waarvan ze een dochter kreeg. Deze relatie liep stuk en zij bleef alleen over met haar dochter. Zij had zo'n kinderwens en wou nog een kindje, ze heeft toen gekozen voor een zaaddonor en nu heeft ze nog een dochter. Zij is nu 2 jaar, en 4 á 5 dagen bij ons op het kdv.
Ze trekt het wel, maar af en toe merk je echt dat ze onwijs moe is en dat het haar teveel wordt.
Dit is een typisch voorbeeld dat de moeder het erg druk heeft met haar 2 dochters en hard werkt voor het geld.
Nou is dit voor ieder op zich verschillend, maar dit is mijn ervaring.
Bij mij is het precies zo Flugeltje!quote:Op zondag 24 juni 2007 12:57 schreef flugeltje het volgende:
Hier nog eentje, ik heb een kinderwens, maar geen kerel om die wens mee te vervullen. Ik weiger om zo'n vrouw te worden waarvan je de tijdsklok aan de andere kant van de kroeg hoort tikken...
Ik heb met mezelf de afspraak gemaakt dat op het moment dat ik het gerammel der eierstokken niet meer de baas kan ik er gewoon voor ga. Of er dan wel of niet iemand in m'n leven is zien we dan wel weer. Ik heb een groot vangnet, kan het mezelf veroorloven en heb genoeg liefde te geven. Sowieso is alles beter dan met de eerste de beste vent in zee te gaan omdat de tijd bijna 'op' is...
Ben nu 31 en verwacht binnen een paar jaar wel zover te zijn dat ik niet meer uit wil stellen...
Sinds ik heb besloten om he 'alleen' te gaan doen over een paar jaar als ik nog geen leuke nieuwe man heb is er een behoorlijke last van me afgevallen en ben er niet meer zoveel mee bezig.
Ik zie wel wat de toekomst brengt,ik hoop dat ik een leuke vent tegen kom met wie ik deze stap kan gaan wagen en zo niet...dan alleen
Ik heb het altijd alleen gedaan en zoonlief is inmiddels 15½....
Mijn mening: ik zal het niemand adviseren alleen een kind te krijgen.
Maar... als ik voor dezelfde keuze stond zou ik, wetend wat ik nu weet, weer dezelfde keuze maken (ook als het om een 2de zou gaan die ik dan alleen zou moeten opvoeden).
Mijn mening: ik zal het niemand adviseren alleen een kind te krijgen.
Maar... als ik voor dezelfde keuze stond zou ik, wetend wat ik nu weet, weer dezelfde keuze maken (ook als het om een 2de zou gaan die ik dan alleen zou moeten opvoeden).
Ik heb enorm veel respect voor de dames die er op een gegeven moment voor kiezen zwanger te raken zonder partner. Ik denk dat ik dat nooit zou kunnen ondanks het oer gevoel van de rammelende eierstokjes
Als je dat via de reguliere wegen doet en de donor is bekend, onderzocht enz kan het kind later altijd contact zoeken met de natuurlijke vader. Dat recht mag je mijn inziens een kind niet ontnemen.
Voor en nadelen zullen er altijd blijven. Maar het gaat erom dat jij gelukkig bent, en als je dat als moeder bent, dan draag je dat wel over aan je kinderen.
Als je dat via de reguliere wegen doet en de donor is bekend, onderzocht enz kan het kind later altijd contact zoeken met de natuurlijke vader. Dat recht mag je mijn inziens een kind niet ontnemen.
Voor en nadelen zullen er altijd blijven. Maar het gaat erom dat jij gelukkig bent, en als je dat als moeder bent, dan draag je dat wel over aan je kinderen.
Volgens de nieuwe donorwet is de 'anonieme' donor ook niet meer anoniem. Een kind heeft altijd de optie om later contact met de donor te zoeken. Op zich is dat wel een goede zaak vind ik. Je hoeft er als kind dan misschien geen band mee op te bouwen, maar ik kan mezelf voorstellen dat je op z'n minst benieuwd bent naar je voorgeschiedenis...quote:Op maandag 25 juni 2007 16:39 schreef marlieske het volgende:
Als je dat via de reguliere wegen doet en de donor is bekend, onderzocht enz kan het kind later altijd contact zoeken met de natuurlijke vader. Dat recht mag je mijn inziens een kind niet ontnemen.
Op donderdag 12 oktober 2006 09:27 schreef SCH het volgende:
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
flugeltje is een kloon van yvonne toch?
*schop*
quote:Op maandag 27 juli 2009 21:26 schreef Brunoh het volgende:
Hoi,
Bewust-alleenstaand-moederschap... Wat vinden jullie ervan? Zou je het zelf overwegen? Kennen jullie BAM-mama's? En komt een kind iets noodzakelijks tekort wanneer het alleen door een moeder word grootgebracht en zijn/haar vader 'onbekend' is? Etc. Etc. Whatever, vertel!
Ik ben zelf moeder van een 8 maanden oude zoon. Mijn ex bedroog mij al eens tijdens de zwangerschap, ging een weekend voor de bevalling een lang weekend stappen aan de andere kant van het land (terwijl ik een zwangerschapsvergiftiging had, en ieder moment van de dag weer opgenomen kon worden), was in tussentijd voortdurend op zoek naar aandacht & seksuele contacten, en ging een maand na de geboorte opnieuw in zijn eentje een weekend op stap waar hij wederom vreemd ging. Einde relatie.
Inmiddels is het ruim 7 maanden na dato, en geniet ik volop van de aanwezigheid van mijn zoon & het ONbewust alleenstaand moederschap. Ik heb totaal geen behoefte aan een relatie op dit moment, en heb eigenlijk het vermoeden dat ik dit over twee ook nog niet zal hebben. Het is even welletjes geweest.
En dan komt er een twistpunt, want ergens hunker ik wel heel erg naar een brusje voor mijn zoontje.
Ik ben jong en hoef in principe echt geen haast te maken, toch denk ik de laatste tijd steeds vaker na over het traject van een BAM-mam... In principe kan ik nog een kindje alles bieden; Ik hoef de eindjes niet aan elkaar te knopen, heb mijn leven goed op de rails, veel liefde, goede toekomstperspectieven.... Alles behalve een vader in dat geval.
Gevoelsmatig ontneem ik mijn kind daarmee een belangrijk iets.. Ondanks dat ik zelf alleen door mijn moeder ben groot gebracht, vind ik het wel erg fijn nu weer contact te hebben met mijn vader. En ondanks dat mijn zoon min of meer zonder vader opgroeit, en t.n.t. nog niets mist... Is de keus om zwanger te raken van een spermadonor, en mijn (toekomstig) kind bewust zijn/haar vader ontnemen, iets wat ik eigenlijk als heel egoistisch/ongewoon ervaar. Anderzijds zou een grote wens daar wel mee in vervulling gaan, maar ik betwijfel of ik het zou kunnen.
Geen topic om zieltjes te winnen, gewoon een topic om in alle eerlijkheid jullie ervaringen rondom het BAM-mam-gebeuren te delen. Ben namelijk erg benieuwd hoe jullie er tegenover staan
quote:
Interessant topic.
Mijn mening: De meest ideale situatie is natuurlijk een moeder en een vader, maar alleen een moeder lijkt me veel idealer dan een vader die bijvoorbeeld slaat of het kind (of de moeder) op een andere wijze mishandelt.
Ik denk dat een kind heel gelukkig kan opgroeien bij een alleenstaande ouder, mits er wel andere rollenmodellen van het andere geslacht aanwezig zijn (een oom, opa of wat dan ook).
quote:
Eens met Vivi. En ik vind ook dat een kind de mogelijkheid moet hebben zijn/haar biovader te leren 'kennen'.
Ik ben heel erg tegen anonieme donoren.
quote:
Oh ja, vergeten. Ik ben ook zwaar tegen anonieme donoren, schrijnende verhalen levert dat vaak op als zo'n kind volwassen is.
***
@ Vivi:
Ergens heb ik dat idee ook wel. Mijn beste vriend zorgt ook regelmatig voor mijn zoontje, en doet echt de 'papa' dingen met hem.. In de lucht gooien, stoeien, lol trappen.. En zegt nu al regelmatig: "Dan neem ik je mee naar de voetbal, of naar een weekendje ardennen voor echte stoere mannen dingen" en dat vind ik ook belangrijk. Volgens mij is onlangs nog uit wetenschappelijk onderzoek gebleken dat kinderen met een vaderfiguur in hun leven veel zelfverzekerder zijn, en dat vaders essentieel zijn voor het leren maken van keuzes e.d.
Als ik er al ooit voor zou gaan, zou een bekende donor mijn voorkeur genieten. Anderzijds; In hoeverre gaat deze zich op de achtergrond houden. Voordeel van alleenstaand moederschap vind ik ergens juist wel dat alle gerechtelijke rompslomp om een kind vermeden kan worden, zoals nu gaande is bij mijn zoon. Maar dat terzijde
Ergens heb ik dat idee ook wel. Mijn beste vriend zorgt ook regelmatig voor mijn zoontje, en doet echt de 'papa' dingen met hem.. In de lucht gooien, stoeien, lol trappen.. En zegt nu al regelmatig: "Dan neem ik je mee naar de voetbal, of naar een weekendje ardennen voor echte stoere mannen dingen" en dat vind ik ook belangrijk. Volgens mij is onlangs nog uit wetenschappelijk onderzoek gebleken dat kinderen met een vaderfiguur in hun leven veel zelfverzekerder zijn, en dat vaders essentieel zijn voor het leren maken van keuzes e.d.
Als ik er al ooit voor zou gaan, zou een bekende donor mijn voorkeur genieten. Anderzijds; In hoeverre gaat deze zich op de achtergrond houden. Voordeel van alleenstaand moederschap vind ik ergens juist wel dat alle gerechtelijke rompslomp om een kind vermeden kan worden, zoals nu gaande is bij mijn zoon. Maar dat terzijde
Ook ik heb een sterke kinderwens. Nu heb ik al een prachtige dochter, maar zou er nog wel drie kinderen erbij willen 
. Vroeger wilde ik geen kinderen ( puber ) en nu kan ik er geen genoeg van krijgen.
Het enige wat mij nu tegen de borst stuit is dat ik mijn kinderen geen verschillende vaders wil aandoen. Het liefste dus allemaal van één papa.....
Maar tja
Maar toch is mijn kinderwens sterker dan het gevoel dat alle kinderen één papa zouden moeten hebben. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik ga doen. Misschien kom ik nog een ontzettende leuke man tegen om kinderen bij te mogen krijgen. Maar vier kinderen en vier verschillende vaders? Nee, dat is echt iets wat ik pertinent niet wil.
Aan de andere kant denk ik: Mens wees blij, sommige mensen kunnen geeneens kinderen krijgen en jij hebt er al een prachtige dochter.
. Vroeger wilde ik geen kinderen ( puber ) en nu kan ik er geen genoeg van krijgen.Het enige wat mij nu tegen de borst stuit is dat ik mijn kinderen geen verschillende vaders wil aandoen. Het liefste dus allemaal van één papa.....
Maar tja Maar toch is mijn kinderwens sterker dan het gevoel dat alle kinderen één papa zouden moeten hebben. Ik ben er nog niet helemaal uit wat ik ga doen. Misschien kom ik nog een ontzettende leuke man tegen om kinderen bij te mogen krijgen. Maar vier kinderen en vier verschillende vaders? Nee, dat is echt iets wat ik pertinent niet wil.
Aan de andere kant denk ik: Mens wees blij, sommige mensen kunnen geeneens kinderen krijgen en jij hebt er al een prachtige dochter.
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
In mijn omgeving (vrienden/collega's) ken ik ook heel veel alleenstaande vrouwen van rond de 30+. Maar ook veel alleenstaande mannen van dezelfde leeftijd.
Internet daten is een goede manier om in contact te komen met misschien jouw toekomstige relatie.
Het hebben van een kind is een zware taak die het beste met z'n tweeen gedaan kan worden.
Internet daten is een goede manier om in contact te komen met misschien jouw toekomstige relatie.
Het hebben van een kind is een zware taak die het beste met z'n tweeen gedaan kan worden.
Want?quote:Op dinsdag 28 juli 2009 01:41 schreef sig000 het volgende:
Een kind heeft echt wel een vader en moeder nodig.
Waarom zou bijv. een man uit mijn omgeving de vaderlijke rol niet kunnen compenseren?
[ Bericht 0% gewijzigd door Brunoh op 28-07-2009 11:58:17 ]
@Nikky, dat lijkt me idd ook wel een lastige overweging, maar idd in jouw situatie niet echt meer realiseerbaar...
Hou je het op 1 kadootje van 1 papa en 3 van een ander?
En ik ben het niet met je eens hoor dat jij maar tevreden zou moeten zijn omdat je er al eentje hebt. Dat gerammel kan je echt niet zomaar even stoppen hoor.
Ik ben het niet een met de stelling dat een kind een vader moet hebben, wel vind ik dat de alleenstaande moeders die die overweging maken ervoor moeten zorgen dat er dan andere mannen dichtbij zijn die evt. stand in willen zijn voor de mannen dingen.
Natuurlijk kun je gewone vrienden niet tot dingen verplichten, maar ik heb wel 1 of 2 mannen in de omgeving waarvan ik weet dat ze af en toe best even die rol op zich zouden willen nemen....
Hou je het op 1 kadootje van 1 papa en 3 van een ander?
En ik ben het niet met je eens hoor dat jij maar tevreden zou moeten zijn omdat je er al eentje hebt. Dat gerammel kan je echt niet zomaar even stoppen hoor.
Ik ben het niet een met de stelling dat een kind een vader moet hebben, wel vind ik dat de alleenstaande moeders die die overweging maken ervoor moeten zorgen dat er dan andere mannen dichtbij zijn die evt. stand in willen zijn voor de mannen dingen.
Natuurlijk kun je gewone vrienden niet tot dingen verplichten, maar ik heb wel 1 of 2 mannen in de omgeving waarvan ik weet dat ze af en toe best even die rol op zich zouden willen nemen....
***
Met z'n tweeen wordt het wellicht iets makkelijker. Persoonlijk heb ik tot op heden 0,0 problemen mogen ondervinden bij het in mijn eentje groot brengen van mijn zoon... Zwaar? Mwoah zelfs met een fulltime (deels vanuit huis) baan, volledige borstvoeding, eigen huishouden, twee honden, een paard, gerechtelijke procedures, volledige zorg en verantwoordelijkheid voor mijn zoon & nachten van soms maar 3 a 4 uur.... Heb ik eigenlijk nog nooit met mijn handen in het haar gestaan. Ja, ik ben wel eens moe... Maar het als zwaar ervaren? Nooit.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 01:36 schreef HarryP het volgende:
In mijn omgeving (vrienden/collega's) ken ik ook heel veel alleenstaande vrouwen van rond de 30+. Maar ook veel alleenstaande mannen van dezelfde leeftijd.
Internet daten is een goede manier om in contact te komen met misschien jouw toekomstige relatie.
Het hebben van een kind is een zware taak die het beste met z'n tweeen gedaan kan worden.
Mijn complete vriendenkring bestaat enkel uit mannen, genoeg leukerds, genoeg vrijgezellen... In principe genoeg mannen die dol zijn op mij & zoonlief... Maar ik wil simpelweg geen relatie meer. De rompslomp, de angst dat het WEER fout gaat, het onnodige getouwtrek om een kind... Dat maakt een relatie op dit moment totaal oninteressant.
Daarbij gaat er bij een relatie weer minstens een periode van jaren aan vooraf voordat je samen aan kinderen toe bent, en zolang wil ik eigenlijk niet meer wachten.
Een kind heeft vooral een stabiele omgeving nodig, één ouder die het kind liefdevol opvoedt is volgens mij beter voor een kind dan twee ouders waarvan één het allemaal maar een beetje laat gaan.... en ja, al die yuppen die 80 uur per week werken en waarbij de kinderen bijna letterlijk moeten smeken om wat aandacht vallen voor mij ook in die laatste categorie.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 01:41 schreef sig000 het volgende:
Een kind heeft echt wel een vader en moeder nodig.
Natuurlijk is een moeder en een vader een ideale situatie, maar dan ook alleen als ze er allebei echt voor een kind zijn.
Even een TVP, werd op dit topic gewezen en volgens mij kan ik hier veel uithalen. En hopelijk ook iets bijdragen te zijner tijd...
Geluk is een richting,
geen punt
---Loesje---
geen punt
---Loesje---
tvp, en ook gelijk benieuwd is of suzzzie nog wel eens hier rondneust, en hoe het er nu voorstaat
Engaging Infinite Improbability Drive..
dat is vooral een 'waardeoordeel' over wat jij beter vind.quote:Op dinsdag 28 juli 2009 14:15 schreef Leandra het volgende:
[..]
Een kind heeft vooral een stabiele omgeving nodig, één ouder die het kind liefdevol opvoedt is volgens mij beter voor een kind dan twee ouders waarvan één het allemaal maar een beetje laat gaan.... en ja, al die yuppen die 80 uur per week werken en waarbij de kinderen bijna letterlijk moeten smeken om wat aandacht vallen voor mij ook in die laatste categorie.
Maar bv één ouder die compleet gefixeerd is op zijn of haar kind en het kind welk verder geen andere 'referentie-figuur' heeft za hoogstwaarschijnlijk niet helemaal probleemloos opgroeien... juist doordat zulk een kind heel sterk het risico zal lopen tezeer aan die ene figuur te gaan hangen en wat betreft oordelen het moeilijker zal vinden meerdere 'opstellingen' af te wegen: het is immers enkel gewend aan die 'ene' ouderfiguur.
Het is wél een enorm voordeel als een kind een tweede, duidelijke andere opvoeder in zn omgeving heeft die zich anders gedraagt ... zulk een kind zal leren zijn gedrag ook te moeten aanpassen aan de refrentiepersoon met wie hij of zij omgaat.
Natuurlijk zijn daartoe veel mogelijkheden, het hoeft niet altijd de vader te zijn, maar kan ook een bekende zijn of familielid.. maar het is el belangrijk dat deze qua gezag duidelijk kan concurreren met de 'primaire opvoeder' en bv ook een tegenwoord kan biede tegen beslissingen die die ene opvoeder doet ...
Het is niet goed als bv. een moeder praktisch in haar eentje de hele opvoeding doet... opvoeding kan nooit een taak zijn van slechts één 'opvoeder'.
In gezinssituaties waarin slechts een opvoeder beschikbaar is, is dat een potentieel probleempunt en is het wel belangrijk dat zo'n 'secundaire opvoeder' beschikbaar is.
Eigenlijk is het ook wel degelijk een belangrijk iets dat als de primaire opvoeder een vrouw is, dat er ook een 'man' als referentie-persoon voor het kind aanwezig is (bij jongetjes het sterkst, maar ook voor meisje geldt dit).
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Tsja, je verwacht het niet op een forum hè..... dat mensen een mening hebben.quote:
[..]
dat is vooral een 'waardeoordeel' over wat jij beter vind ...
Dat ik daarbij ook uit ervaring spreek laten we maar even buiten beschouwing kennelijk.
Het wil overigens niet zeggen dat een ouder die een kind alleen opvoedt ook "compleet gefixeerd is" op dat kind.
inderdaad niet en ik heb daarom heel veel moeite gedaan om niet die indruk te wekken.quote:Op woensdag 2 september 2009 13:13 schreef Leandra het volgende:
Het wil overigens niet zeggen dat een ouder die een kind alleen opvoedt ook "compleet gefixeerd is" op dat kind.
echter wanneer een opvoeder daadwerkelijk de ruimte voor een tweede referentiepersoon binnen de opvoeding uitsluit... Het ouderlijk gezag heel enkel laat afhangen van eigen besluiten, zonder inspraak van een ander en voor het kind ook geld als 'enige gezagsdragend persoon' is dat gewoon wel een vorm van fixatie door één ouder en niet goed in een opvoeding..
Dat is wel een gevaar dat soms onbewust erin kan sluipen, juist uit de wens van die ene ouder zn kind 'bewust en liefdevol' op te voeden, maar eigenlijk juist 'teveel' te willen beslissen in de opvoeding.
Wat ik stel is dat iemand die als alleenstaande ouder zn kind opvoed, beter er ook een ander 'referentie-persoon' voor het kind bij kan nemen, wordt dat nagelaten of geen rekening mee gehouden kunnen hier zeker makkelijk later problemen door ontstaan, doordat het kind enkel leert afhankelijk te zijn van slechts één 'autoriteit' en bv ook qua gedrag enkel één persoon zal leren te 'bespelen'.
Juist bv het aspect dat een erg jong kind snel leert, dat de ene ouder bepaalde dingen niet toestaat, maar de ander wel, en dat ouders anders reageren op bepaalde situaties, of dat je er een anere omgang mee hebt, is een belangrijke les voor kinderen en zeker niet verkeerd.
Dat maakt dat je dus zeker niet kan stellen dat één ouder die zeer betroken bijde opvoeding is, 'beter' zou zijn dan twee ouders die misschien een zeer drukke beroepscarriere heben en lang niet zozeer heel persoonlijk bij die opvoeding betrokken zijn, misschien hun kind ook lang in de dagopvang laten en/of bij familieleden of een kindermeisje....
Ook dat kan zeker nadelen hebben maar in hoeverre dat een 'slechte' opvoeding is hang ook heel sterk af van de individuele keuzes die zulke ouders treffen...
niet dat dit per definitie 'slechte opvoeding' zou zijn.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Het zal in de praktijk erg weinig voorkomen dat een alleenstaande ouder zijn of haar kind ook werkelijk dusdanig alleen opvoedt dat er geen andere rolmodellen (van het andere geslacht dan de ouder) zijn.
Het wil echter niet zeggen dat bijvoorbeeld opa in het geval van een alleenstaande moeder ook net zoveel te zeggen moet hebben als de moeder zelf. Opa woont immers niet in hetzelfde huis en heeft als opvoeder ook een andere rol dan dat hij met zijn eigen kinderen had.
Als er echter normaal contact is tussen de moeder en haar ouders dan kun je er vanuitgaan dat kind opa wel als rolmodel zal gebruiken.
Overigens is het "bespelen" bij ons nooit een issue geweest, ik heb iig nooit met het "het mag van papa hoor" geneuzel te maken gehad terwijl papa dat helemaal niet gezegd had.
Aan de andere kant heb ik ook nooit het probleem gehad dat de ene ouder bijvoorbeeld op zondagmiddag wel naar het zwembad, de bioscoop of weet ik veel wilde gaan en de andere ouder niet.
In een hoop gevallen gaat die ene ouder die wel wil namelijk niet alleen met de kinderen.
Ja, er staat "een hoop" niet alle.
Hier was het gewoon van "mam.... zullen we vanmiddag naar het zwembad gaan?" en dan hing het er vanaf of ik wel of geen zin had, maar meestal kwam hij met voorstellen die ik wel zag zitten, dus wat dat betreft was het meestal erg gezellig.
Overigens heb ik in het stukje wat je van mij gequote hebt zowel "volgens mij" als "voor mij" gebruikt, daarmee geef ik aan dat het mijn mening is, en die mening is nog steeds hetzelfde als ruim een maand geleden.
Het wil echter niet zeggen dat bijvoorbeeld opa in het geval van een alleenstaande moeder ook net zoveel te zeggen moet hebben als de moeder zelf. Opa woont immers niet in hetzelfde huis en heeft als opvoeder ook een andere rol dan dat hij met zijn eigen kinderen had.
Als er echter normaal contact is tussen de moeder en haar ouders dan kun je er vanuitgaan dat kind opa wel als rolmodel zal gebruiken.
Overigens is het "bespelen" bij ons nooit een issue geweest, ik heb iig nooit met het "het mag van papa hoor" geneuzel te maken gehad terwijl papa dat helemaal niet gezegd had.
Aan de andere kant heb ik ook nooit het probleem gehad dat de ene ouder bijvoorbeeld op zondagmiddag wel naar het zwembad, de bioscoop of weet ik veel wilde gaan en de andere ouder niet.
In een hoop gevallen gaat die ene ouder die wel wil namelijk niet alleen met de kinderen.
Ja, er staat "een hoop" niet alle.
Hier was het gewoon van "mam.... zullen we vanmiddag naar het zwembad gaan?" en dan hing het er vanaf of ik wel of geen zin had, maar meestal kwam hij met voorstellen die ik wel zag zitten, dus wat dat betreft was het meestal erg gezellig.
Overigens heb ik in het stukje wat je van mij gequote hebt zowel "volgens mij" als "voor mij" gebruikt, daarmee geef ik aan dat het mijn mening is, en die mening is nog steeds hetzelfde als ruim een maand geleden.
|
|
