Het grote 'rammelaars' topic, deel 8

Ik rammel ook nog maar even mee hier!

Ik rammel ook (weer) mee!

meldt

Eerst maar even een tvp-tje

meld me ook maar weer even
_{We zijn ondertussen in de fase van het "ongelukje"}
weet trouwens niet hoe ik dat moet rijmen met mijn wens om een andere job te zoeken (nog geen sollicitatiegesprekken zoals bij jullie hoor!)

Ik ben ook aan het solliciteren hoor!
Ik ga geen keuze maken tussen een baan of een baby... Die keuze moet maar voor me gemaakt worden.

quote:

Op vrijdag 17 november 2006 18:14 schreef Brighteyes het volgende:
Ik rammel ook nog maar even mee hier!

nog maar even? heb ik iets gemist?

Ik rammel voorlopig ook weer gezellig mee!

Och, ik zal blijven rammelen tot ik eindelijk eens zwanger ben.

quote:

Op vrijdag 17 november 2006 21:22 schreef Brighteyes het volgende:
Och, ik zal blijven rammelen tot ik eindelijk eens zwanger ben.

dan doe ik gezellig mee

Ik meld me hier ook maar Wel onder een kloon, want er lezen hier veel te veel bekenden mee die niet allemaal hoeven te weten wat er in mijn gedachten omgaat

Ik twijfel over werk (ik wil eigenlijk een nieuwe baan en ben ook op zoek), geld (maar als mensen met een uitkering het kunnen moet het ons tweeverdieners toch ook lukken?), en alle wereldreizen die ik nog wil maken. Maar ondertussen rammel ik als een idioot! We maakten er altijd grapjes over, maar m'n vriend heeft inmiddels door dat ik het serieus meen. En hij wil eigenlijk ook. Maar we houden het nog lekker vaag door te roepen "later!" (zo'n fijne term die "morgen" of "over 3 jaar" kan beteken), zodat we ons nog niet hoeven te wagen aan serieuze overwegingen en het doorhakken van die grote knoop.

Wat ik moeilijk vind, is dat nog geen enkele van mijn vriendinnen hiermee loopt. Zij roepen om het hardst dat ze nog láng geen kinderen willen. Bij dat soort gesprekken houd ik gewoon m'n mond, maar ondertussen...

Welkom LittleMissSunshine.

quote:

Op vrijdag 17 november 2006 18:14 schreef Brighteyes het volgende:
Ik rammel ook nog maar even mee hier!

Even?

Geinig, wat een sollicitanten hier. Ik ben dus ook aan het solliciteren. Maar ik vertel nog effe niks over de functie, namelijk geen flauw idee of hier meegelezen wordt door bekenden, en op mn werk wil ik het stilhouden en alleen vertellen als ik aangenomen ben.

Welkom LittleMissSunshine! Juist hier kan je dan alles komen vertellen, bij mij is ook niemand in mn vriendenkring(nou heb ik ook maar een paar vriendinnen) omgeving met kinderen krijgen bezig.

Succes mevrouwKorn .

Bij mij in mn vriendenkring zijn al aardig wat mensen met kindje(s) of zwanger...

Dat carrière-gedoe is inderdaad wel een issue voor veel vrouwen. Het is ook lasig.

Ik heb nu een vast contract, en werken in deeltijd zou hier gemakkelijk kunnen. Klinkt perfect, maar ik vind het werk zo saai. Bij een nieuwe werkgever zou ik echter niet aan kinderen durven te beginnen voordat ik weer een vast contract had. Mijn vriend is heel nuchter, die zegt zoek een andere baan, wacht een jaar op je vaste contract, en dan komt dat kindje daarna. Maar ik vind dat zo lang duren nog

Pff, ben wel blij dat ik hier een plekje gevonden heb waar ik dit soort gedachten kwijt kan, het zit me toch hoger dan ik dacht! Wat zijn voor jullie de overwegingen om nog een tijdje te blijven rammelen en niet nu al te gaan voor een kindje eigenlijk?

quote:

Op zaterdag 18 november 2006 11:45 schreef LittleMissSunshine het volgende:
Pff, ben wel blij dat ik hier een plekje gevonden heb waar ik dit soort gedachten kwijt kan, het zit me toch hoger dan ik dacht! Wat zijn voor jullie de overwegingen om nog een tijdje te blijven rammelen en niet nu al te gaan voor een kindje eigenlijk?

- nog geen eigen huis (maar je bent natuurlijk eerst 9 maand zwanger )
- binnenkort veranderen van job en dus vind ik het nog wat moeilijk om het eerste jaar zwanger te zijn (maar eigenlijk als we in september volgend jaar zouden beginnen zou het sowieso juni 2008 zijn )

Zo zie je maar, dat er heel belangrijke redenen zijn voor mij, maar anderzijds... argh, het is zo moeilijk om objectief te blijven rond dit onderwerp

quote:

Op zaterdag 18 november 2006 11:45 schreef LittleMissSunshine het volgende:
Pff, ben wel blij dat ik hier een plekje gevonden heb waar ik dit soort gedachten kwijt kan, het zit me toch hoger dan ik dacht! Wat zijn voor jullie de overwegingen om nog een tijdje te blijven rammelen en niet nu al te gaan voor een kindje eigenlijk?

Wij wachten nog op een uitnodiging van het genetisch centrum om ons te laten voorlichten en te kijken of zij ons kunnen helpen met het maken van een keuze ivm een erfelijke oogafwijking.
En daarbij zit ik op t moment niet lekker in mn vel wat de nodige twijfels met zich meebrengt over of ik het uberhaupt wel zou kunnen een kindje opvoeden enzo. Paar maanden geleden wist ik het zeker en nu weer zoveel twijfels. Maar ben bezig om te kijken of ik mezelf weer een beetje op de rails kan krijgen.

Ik kom steeds vaker en vaker in OUD

hier ons verhaaltje:

Ik denk dat je niet echt ver terug in de tijd hoeft te gaan dat kinderen zowel bij mij als bij mijn vriendin de reactie bleeghh nee bedankt opriepen, kinderen zijn leuk maar ze zijn het leukst als je ze aan het einde van de dag weer terugbrengen naar de rechtmatige eigenaars. En die stelling hebben we zeker 15 jaar volgehouden

Maar helaas, toen begon het grote broeden bij vrienden om ons heen, en heel stiekem begonnen er bij ons allebei van binnen allemaal hormoontjes aan te slaan en het zelfs het gehuil van kleine kinderen kon ons niet meer meer verstoren.

In het begin dachten we hellupiee, vader en moeder gevoelens, da's eng, da's vreemd en zochten we allerlei redenen om er vooral niet aan te beginnen, maar na een tijdje kwamen we erachter dat al die redenen onzin waren, en zo komt het dat we op vrij late leeftijd (allebei 35) aan het kinderavontuur beginnen.

Een heleboel dingen zijn nog steeds eng, weg vrijheid, weg het oude vertrouwde leven, hoe doe je dit, hoe gaat zus wat doe je met zo, maar al die vragen en problemen zijn dingen waar elke toekomstige ouder mee zit, dus ik wens iedereen hier dezelfde wijsheid toe en soms duurt het even, maar het komt wel.

quote:

Op zaterdag 18 november 2006 11:45 schreef LittleMissSunshine het volgende:
Dat carrière-gedoe is inderdaad wel een issue voor veel vrouwen. Het is ook lasig.

Ik heb nu een vast contract, en werken in deeltijd zou hier gemakkelijk kunnen. Klinkt perfect, maar ik vind het werk zo saai. Bij een nieuwe werkgever zou ik echter niet aan kinderen durven te beginnen voordat ik weer een vast contract had. Mijn vriend is heel nuchter, die zegt zoek een andere baan, wacht een jaar op je vaste contract, en dan komt dat kindje daarna. Maar ik vind dat zo lang duren nog

Pff, ben wel blij dat ik hier een plekje gevonden heb waar ik dit soort gedachten kwijt kan, het zit me toch hoger dan ik dacht! Wat zijn voor jullie de overwegingen om nog een tijdje te blijven rammelen en niet nu al te gaan voor een kindje eigenlijk?

wij moeten allebei eerst eens de studie afronden, en dan een baan vinden...
We zitten allebei in het laatste jaar, dus dat is straks hopelijk wel uit de weg...

quote:

Op zaterdag 18 november 2006 11:45 schreef LittleMissSunshine het volgende:
Dat carrière-gedoe is inderdaad wel een issue voor veel vrouwen. Het is ook lasig.

Ik heb nu een vast contract, en werken in deeltijd zou hier gemakkelijk kunnen. Klinkt perfect, maar ik vind het werk zo saai. Bij een nieuwe werkgever zou ik echter niet aan kinderen durven te beginnen voordat ik weer een vast contract had. Mijn vriend is heel nuchter, die zegt zoek een andere baan, wacht een jaar op je vaste contract, en dan komt dat kindje daarna. Maar ik vind dat zo lang duren nog

Pff, ben wel blij dat ik hier een plekje gevonden heb waar ik dit soort gedachten kwijt kan, het zit me toch hoger dan ik dacht! Wat zijn voor jullie de overwegingen om nog een tijdje te blijven rammelen en niet nu al te gaan voor een kindje eigenlijk?

Ik zat een paar jaar geleden in een verglijkbare situatie: ik heb er toen voor gekozen te blijven waar ik was (vast contract=zekerheid) en eerst voor een kindje te gaan. Omdat er verder nog van alles in m'n priveleven speelde is het achteraf wel de beste keuze geweest, maar ideaal was het niet. Tegen het eind van m'n zwangerschap was m'n motivatie voor het werk tot een nulpunt gedaald en dat had invloed op m'n werkprestaties en m'n zwangerschap (veel harde buiken). Vlak voor m'n verlof moest ik daarom al minder werken en ik ben zelfs iets eerder gestopt dan ik had bedacht geloof ik.

Na mijn verlof bleek m'n motivatie niet echt verbeterd en begon ik meteen met solliciteren. Helaas lukte dat allemaal niet zo snel en daarom zie je mij ook af en toe in het rammelaarstopic, omdat we nog steeds niet kunnen/willen gaan proberen voor een tweede. M'n zoon is namelijk al ruim 2 jaar en ik heb pas net een nieuwe baan gevonden
En rond Lucas z'n 1e verjaardag was ik al klaar voor een 2e, dus nu is het helemaal *RAMMEL*

Hoe het allemaal verder gaat lopen weet ik nog niet, maar wat ik wel zeker weet is dat ik deze keer niet ga wachten op een vast contract

ha piglet!! hoe bevalt je nieuwe werk?

Hee, nog meer sollicitaties en nieuwe-baan wensen, nou maar met z'n allen hopen dat die nieuwe banen er zo zijn..
Ik had gisteren een dag met mijn oude opleiding. Door wat hints in een e-mail had ik al geraden dat een oud studiegenootje zwanger was. En ja hoor, niet te missen. Dus ik blij, eindelijk iemand die ik ken, met dezelfde opleiding, die ook een kindje wil. Helemaal in mijn nopjes, ik rammel niet als enige...Fout gedacht. Het was helemaal niet gepland! Ze was al 20 weken toen ze het ontdekte en ging er eigenlijk van uit dat ze zonder medicijnen helemaal niet zwanger zou worden...pff.
En vanmiddag in een meubelzaak bijna op de baby-afdeling beland. Vriendlief wilde er wel even overheen wandelen, maar daar had ik echt effe geen zin in...daar word mijn humeur echt niet beter van.
Ach ja, we rammelen maar weer vrolijk verder...

Gisteren de echofoto's gezien van mijn schoonzusje in kindje in wording. Zag er leuk uit, maar het deed me eigenlijk niets