OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Een topic voor en door ouders van kinderen in de kleuterleeftijd. Voor het delen van ervaringen en meer!
Deel vier. Voor de vierjarigen.
En de vijfjarigen mogen ook meedoen. En ook bijna kleuters en net geen kleuters meer.
Deel vier. Voor de vierjarigen.
En de vijfjarigen mogen ook meedoen. En ook bijna kleuters en net geen kleuters meer.
En weer verder.
Ik eindigde met.
Ik eindigde met.
Klopt. Ik rammel al zoveel jaar. En ik zou het zo graag willen.quote:Op woensdag 18 juli 2018 17:15 schreef gewoonmezelf87 het volgende:
[..]
Ik meen ergens gelezen te hebben dat je graag nog wel een 2e kindje wilde toch of heb ik het nu mis?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wij zijn een midweekje in de omgeving van Valkenburg. Heerlijke vakantie. Ik zag er best tegenop want de jongens waren samen vorig jaar heel erg dwars maar gaat nu echt goed.
En de oudste zoon van m'n zus appte al of hij ff kon logeren ivm iets met z'n werk. Dus die zit nu in ons huis en heeft lekker het rijk voor zichzelf
En de oudste zoon van m'n zus appte al of hij ff kon logeren ivm iets met z'n werk. Dus die zit nu in ons huis en heeft lekker het rijk voor zichzelf
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:Op woensdag 18 juli 2018 17:49 schreef Omentielvo het volgende:
En weer verder.
Ik eindigde met.
[..]
Klopt. Ik rammel al zoveel jaar. En ik zou het zo graag willen.Omen, het lijkt me een lastig proces om in te zitten, omdat je in je eentje de beslissing moet nemen. Veel succes en sterkte. Ik vind je zo sterk in je moederschap!SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Wat betreft de jaloezie: op voorhand dacht ik ook dat I jaloers zou zijn. Omdat ze van nature de aandacht erg naar zich toetrekt en ook nogal aan mij hangt. Zelfs een invaller bij het kdv zei toen ik zwanger was: zo, dat zal zij wel moeilijk gaan vinden! (niet zo heel tactvol vond ik dat, maar goed). Maar het viel heel erg mee. I vraagt uiteraard nog steeds veel aandacht en kan soms ook wat jaloersig doen of dramatisch zeggen: ik krijg nooit aandacht!
Maar ze is ook ontzettend lief voor haar broertje en heel zorgzaam, en deze week valt me op hoe gehecht ze aan hem is en hoe erg ze hem mist als hij er niet is. Daarnaast is het ook gezond natuurlijk, dat ze leren dat het niet altijd allemaal om hen draait en dat ze niet altijd per direct de aandacht kunnen krijgen die ze willen."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
quote:
En weer verder.
Ik eindigde met.
[..]
Klopt. Ik rammel al zoveel jaar. En ik zou het zo graag willen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.S. 2014
J. 2016
quote:
En weer verder.
Ik eindigde met.
[..]
Klopt. Ik rammel al zoveel jaar. En ik zou het zo graag willen.Je moet doen wat goed voor jou voelt. Maar ook dat je later geen spijt gaat hebben van had ik maar...SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
De broers gingen op de foto en deze foto is zo tekenend qua verschillende karakters. En ik vind hem erg leuk geworden voor een simpele schoolfoto.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
[ Bericht 19% gewijzigd door _NIKKI_ op 19-07-2018 21:58:19 ]
Even de spaties weghalen 
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Ik probeerde het mobiel maar dat werkte niet helemaal zoals ik wilde inderdaad. Ik heb nu maar even de laptop aangezwengeld.quote:
Mobiel is het URL kopiëren, tikken op camera onder invoerveld, URL plakken, klaar.
Op zaterdag 24 februari 2024 16:25 schreef Claudia_x het volgende:
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
Sterker nog, als ik reacties als die van @:vanyel lees, dan vraag ik me af of ik niet op het verkeerde geslacht val. :Y)
voor Omen..En ik denk (nog steeds
) dat je het super zou doen GN, nu al hier
je hebt toch pas net een peuter (zeg ik, die over 2,5 maand volgt )Geniet van je vakantie Goitske!
Leuke foto Nikki
Omen,
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Leuke vakantiefoto's Goitske!
Mooie schoolfoto Nikki! Leuk om ze weer te zien samen
Sinds F naar school gaat is z'n vocabulaire wel aangevuld met woorden die ik hem nooit geleerd hebHij zoekt erg de grenzen op op het moment. Vandaag maakte hij het wel erg bont door te zeggen dat ik iets moest doen 'want anders ging hij mij dood maken'. Dat ging me nét wat te ver
Ik ben even heel boos geworden en heb uitgelegd dat je zoiets niet kan zeggen tegen iemand. Ben benieuwd of het aankomt.
Hij zegt regelmatig dat soort dingen; als je niet a/b/c/ doet dan ben je niet meer mijn vriend etc. Misschien zeg ik zelf ook wel vaak dingen op die manier, zo van oorzaak/gevolg. Herkennen jullie dit ook?
Enorm, Fazz. I doet dat bijna de hele tijd, tenminste, als ze boos is of ergens gefrustreerd over.
"Als je niet doet wat ik zeg ben ik niet meer je lieve meisje." (Dan hoor ik dus letterlijk mijn eigen woorden terug.) Andere uitspraken: "Dan ben je niet meer mijn mama/dan gooi ik lekker de deur heel hard dicht/dan ga ik weg (loopt dan ook inderdaad weg)/dan ga ik nooit meer met jou x doen (x is afhankelijk van wat wij op dat moment doen .)
Mooiste momenten zijn wel als ze dit doet:
"Ik stop pas met gillen *gil* als jij niet meer *gil* boos doet *gil*"
. 
.
Van de week was ook wel grappig. We zijn op vakantie, dus er mag wat meer. En dat probeert ze natuurlijk ook meteen tot het maximale te benutten. Dus vroeg ze eergisteren bij het ontbijt of ze een snoepje mocht. Eeh, nee? Mevrouw flipte uit. Ik wilde gaan douchen en toen zei ze: "Dan pak ik het toch!" Ik uiteraard direct in de 'oh wee, als je dat doet'-stand. . Ik trok me terug in de badkamer. Doet ze de badkamerdeur open en zegt heel beheerst boos: 'Ik vind je een stomkopdomkop AAAH' en daarna ging de deur weer dicht. Om vervolgens vanuit de keuken nog even te schreeuwen: "Ik wil ook wel eens beslissingen kunnen nemen!!"
Soms denk ik dat ik gewoon met een puber te maken heb, gevangen in het lijfje van een vierjarige. . 
.
"Als je niet doet wat ik zeg ben ik niet meer je lieve meisje." (Dan hoor ik dus letterlijk mijn eigen woorden terug.) Andere uitspraken: "Dan ben je niet meer mijn mama/dan gooi ik lekker de deur heel hard dicht/dan ga ik weg (loopt dan ook inderdaad weg)/dan ga ik nooit meer met jou x doen (x is afhankelijk van wat wij op dat moment doen
.)Mooiste momenten zijn wel als ze dit doet:
"Ik stop pas met gillen *gil* als jij niet meer *gil* boos doet *gil*"
. . Van de week was ook wel grappig. We zijn op vakantie, dus er mag wat meer. En dat probeert ze natuurlijk ook meteen tot het maximale te benutten. Dus vroeg ze eergisteren bij het ontbijt of ze een snoepje mocht. Eeh, nee? Mevrouw flipte uit. Ik wilde gaan douchen en toen zei ze: "Dan pak ik het toch!" Ik uiteraard direct in de 'oh wee, als je dat doet'-stand.
. Ik trok me terug in de badkamer. Doet ze de badkamerdeur open en zegt heel beheerst boos: 'Ik vind je een stomkopdomkop AAAH' en daarna ging de deur weer dicht. Om vervolgens vanuit de keuken nog even te schreeuwen: "Ik wil ook wel eens beslissingen kunnen nemen!!" Soms denk ik dat ik gewoon met een puber te maken heb, gevangen in het lijfje van een vierjarige.
. .
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Nikki je jongens
fazz heel herkenbaar hoor. als ik niet doe wat M wil dan ben ik niet meer lief en mag ik niet op zijn kinderfeestje komen.
Om mij heen hoor ik meer van dit soort dingen.
Hij mag van mij niks zeggen met de dood omdat ik dat echt niet leuk vind. "ik schiet je dood" bv. dat leg ik hem dan uit, maar hij denkt er vaak niet over na voor hij het zegt. Nou ja het zal er ook wel bij horen want volgens mij speelde we zelf ook oorlogje vroeger en riepen we dingen als "jij bent dood"
Franny
heerlijk kind die I.
Dat is hier trouwens ook DE uitspraak tegenwoordig. "ik doe het lekker toch wel hoor"
En dan doet hij het dus ook
fazz heel herkenbaar hoor. als ik niet doe wat M wil dan ben ik niet meer lief en mag ik niet op zijn kinderfeestje komen.
Om mij heen hoor ik meer van dit soort dingen.
Hij mag van mij niks zeggen met de dood omdat ik dat echt niet leuk vind. "ik schiet je dood" bv. dat leg ik hem dan uit, maar hij denkt er vaak niet over na voor hij het zegt. Nou ja het zal er ook wel bij horen want volgens mij speelde we zelf ook oorlogje vroeger en riepen we dingen als "jij bent dood"
Franny
heerlijk kind die I.Dat is hier trouwens ook DE uitspraak tegenwoordig. "ik doe het lekker toch wel hoor"
En dan doet hij het dus ook
Ja dat laatste denk ik ook wel eens als ik je verhalen lees over Iquote:Op donderdag 19 juli 2018 22:53 schreef Franny_G het volgende:
Soms denk ik dat ik gewoon met een puber te maken heb, gevangen in het lijfje van een vierjarige.
Ze hebben het ook maar zwaar die kinders
Gisteren riep F: 'ik vind je heel LELIJK mama!!'.
Ik vroeg hem 'Lelijk? Weet je wat dat betekent?'; zegt ie 'uh nee'
OMG Franny
E zit overigens precies zo in elkaar. Die kan ook woest worden om niks, en de ergste consequenties bedenken.....
Vandeweek noemde ze mij stomme dikzak
Toen ben ik niet heel boos geworden maar heb ik (zoals een tijdje terug al eerder) uitgelegd dat mensen verdrietig kunnen worden als ze je dik noemt. Dat kwam in die zin aan dat ze haar bokkenpruik opzette en me de rest van de ochtend niet meer aan heeft willen kijken. Dat doet ze als ze weet dat ze fout zit....
Ik vind het maar lastig. Ik probeer haar nu te leren om eerst eens tot 10 te tellen als ze voelt dat ze boos wordt. Want echt, ze weet zich er soms geen raad mee.
E zit overigens precies zo in elkaar. Die kan ook woest worden om niks, en de ergste consequenties bedenken.....
Vandeweek noemde ze mij stomme dikzak
Toen ben ik niet heel boos geworden maar heb ik (zoals een tijdje terug al eerder) uitgelegd dat mensen verdrietig kunnen worden als ze je dik noemt. Dat kwam in die zin aan dat ze haar bokkenpruik opzette en me de rest van de ochtend niet meer aan heeft willen kijken. Dat doet ze als ze weet dat ze fout zit....Ik vind het maar lastig. Ik probeer haar nu te leren om eerst eens tot 10 te tellen als ze voelt dat ze boos wordt. Want echt, ze weet zich er soms geen raad mee.
Haha, heeeeel herkenbaar!
Ik denk ook regelmatig een puber in huis te hebben. Ik kijk dan ook niet echt uit naar de echte puberteit
Wat een leuke foto, Nikki! Wat tof dat je de verschillende karakters er echt in terug ziet.
Welkom GM! Wat is ze al groot! Echt een kleuter
Ziet er uit als een heerlijke vakantie, Goitske
Ik denk ook regelmatig een puber in huis te hebben. Ik kijk dan ook niet echt uit naar de echte puberteit
Wat een leuke foto, Nikki!
Wat tof dat je de verschillende karakters er echt in terug ziet.Welkom GM! Wat is ze al groot! Echt een kleuter
Ziet er uit als een heerlijke vakantie, Goitske
Ignorance is bliss, but knowledge is power.
Lieve en fijne reacties. Rammel en twijfelmodus nog steeds aan.
Franny. Die I van jou.
Fazz. Ik moest stiekem gniffelen dat hij niet eens wist wat het nou betekende. Slimme vraag trouwens.
LB. Heldere uitleg ook.
Hier ook een brutale grensoverschrijdende kleuter. Ze was laatst zo bezig dat ik mijn geduld totaal verloor. Ik sprak zo luid dat de buren ook gingen douchen. En ik noemde haar een stout kind. Normaal probeer ik echt op gedrag te benoemen. Dus kleine faalactie wel.
Franny. Die I van jou.
Fazz. Ik moest stiekem gniffelen dat hij niet eens wist wat het nou betekende. Slimme vraag trouwens.
LB. Heldere uitleg ook.
Hier ook een brutale grensoverschrijdende kleuter. Ze was laatst zo bezig dat ik mijn geduld totaal verloor. Ik sprak zo luid dat de buren ook gingen douchen. En ik noemde haar een stout kind. Normaal probeer ik echt op gedrag te benoemen. Dus kleine faalactie wel.
Grensoverschrijdend gedrag: check! Van T welteverstaan. S is zo goed geland na de eerste qua vermoeidheid heftige weken.
T neemt heel veel brutaal gedrag over en dat resulteert exact in de uitspraken die hierboven zo ongeveer genoemd worden. Ook hier is weer zo'n duidelijk verschil te zien. T is echt een meeloper en spring letterlijk ook in de sloot als een ander kindje het zou doen, terwijl S gewoon lekker zijn eigen ding doet en zich totaal (soms iets te weinig) niets aantrekt van wat anderen doen.
Zo wilde T vanmorgen om half 7 een snoepje. Ik zei dat het niet mocht, hij ging het lekker toch doen, waarop ik zei dat hij alles mocht opeten wat er was en dat hij dan de rest van de vakantie lekker toch niets meer heeft. Toen heeft hij het maar bij één snoepje gehouden.
Omen wat een lastige keuze. Hoewel jouw dochter natuurlijk al 'wat ouder' is en dat maakt e.e.a. wel makkelijker denk ik. Als in, je staat er niet alleen voor als de baby er is. Daarmee bedoel ik niet dat je je dochter moet inzetten als nanny, maar het is wel fijn om af en toe een extra handje te hebben om iets aan te geven bijvoorbeeld. Daarnaast heeft je dochter toch inmiddels wat minder intensieve zorg nodig door haar leeftijd. Heel veel succes in ieder geval met het maken van een keuze. Het lijkt me heel lastig.
T neemt heel veel brutaal gedrag over en dat resulteert exact in de uitspraken die hierboven zo ongeveer genoemd worden. Ook hier is weer zo'n duidelijk verschil te zien. T is echt een meeloper en spring letterlijk ook in de sloot als een ander kindje het zou doen, terwijl S gewoon lekker zijn eigen ding doet en zich totaal (soms iets te weinig) niets aantrekt van wat anderen doen.
Zo wilde T vanmorgen om half 7 een snoepje. Ik zei dat het niet mocht, hij ging het lekker toch doen, waarop ik zei dat hij alles mocht opeten wat er was en dat hij dan de rest van de vakantie lekker toch niets meer heeft.
Toen heeft hij het maar bij één snoepje gehouden. Omen wat een lastige keuze. Hoewel jouw dochter natuurlijk al 'wat ouder' is en dat maakt e.e.a. wel makkelijker denk ik. Als in, je staat er niet alleen voor als de baby er is. Daarmee bedoel ik niet dat je je dochter moet inzetten als nanny, maar het is wel fijn om af en toe een extra handje te hebben om iets aan te geven bijvoorbeeld. Daarnaast heeft je dochter toch inmiddels wat minder intensieve zorg nodig door haar leeftijd. Heel veel succes in ieder geval met het maken van een keuze. Het lijkt me heel lastig.
Ja L van mij heeft oorbellen. Ze heeft ze gekregen toen ze 5 was omdat ze dat zelf graag wilde. Ze is er nog steeds heel blij mee.quote:
Sac wil heel graag oorbellen. Ik vind haar nog wat jong ze wordt in sept 5.
Maw heeft er bij jullie al een dochter ootbellen?
Van mij mogen ze maar willen ze (nog) niet.quote:
Sac wil heel graag oorbellen. Ik vind haar nog wat jong ze wordt in sept 5.
Maw heeft er bij jullie al een dochter ootbellen?
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
R heeft ook nog geen oorbellen. Ze draagt sieraden hooguit vijf minuten. Dus daarom stel ik het nog even uit. Ze vraagt er ook niet om. Dat speelt ook een rol natuurlijk.
ik heb gaatjes vanaf dat ik 2 1/2 ben geen spijt van gehadquote:
Sac wil heel graag oorbellen. Ik vind haar nog wat jong ze wordt in sept 5.
Maw heeft er bij jullie al een dochter oorbellen?
Ik was denk ik ook rond die leeftijd. De juwelier waar we waren was een beetje bezorgd dat ik na 1 kant niet meer zou willen, maar ik liet me uiteraard niet kennen 
. Ik herinner me nog wel dat het best meeviel en hoe blij ik ermee was. Het druppelen met sterilon vond ik wel vervelend.
En wij hebben nu ein-de-lijk ook vakantie!!
Vlak voor we weg gingen zocht hij nog een vriendje, die stond op het plein van de midden- en bovenbouw. Dus ik zeg: Ren maar even snel, dan blijf ik hier wel wachten op je. I een beetje verschrikt: Maar ik mag toch niet alleen op het grote plein?
Eehhh technisch gezien ben je na schooltijd geen kleuter meer, dus ga je gang .
. Ik herinner me nog wel dat het best meeviel en hoe blij ik ermee was. Het druppelen met sterilon vond ik wel vervelend. En wij hebben nu ein-de-lijk ook vakantie!!
Vlak voor we weg gingen zocht hij nog een vriendje, die stond op het plein van de midden- en bovenbouw. Dus ik zeg: Ren maar even snel, dan blijf ik hier wel wachten op je. I een beetje verschrikt: Maar ik mag toch niet alleen op het grote plein?
Eehhh technisch gezien ben je na schooltijd geen kleuter meer, dus ga je gang
.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Tja, oorbellen. Ik vind het soms best een lastige, mede door de invloed van andere meisjes. I begon er toevallig vanavond in bed weer even over. Er zijn nu twee nieuwe buurmeisjes van 5 en 7 jaar twee huizen verder waar I mee speelt en die hebben al een hele beauty case. Daardoor wilde I ineens lippenstift op. Ook wil ze al heel lang graag nagellak op, en ze wil nu ook graag oorbellen omdat ze dat bij die meiden ziet.
In vergelijking met andere moeders om me heen ben ik daar geloof ik een beetje anders in: aanvankelijk wilde ik dat allemaal niet. Ik houd gewoon niet van die focus op uiterlijk bij die jonge meisjes en ik vind het al meer dan genoeg dat I regelmatig in prinsessenjurk rondloopt e.d.. Maar ja, als alle buurmeisjes met gelakte teennagels lopen is het wel moeilijk vol te houden. Dus ging ik overstag. Al mag het niet altijd, zodat het iets speciaals blijft. Wat betreft de oorbellen houd ik vol: ze mag ze voor haar twaalfde verjaardag, als ze ze dan nog graag wil, maar niet eerder. Zo hebben mijn ouders het met hun vier dochters gedaan en dat heb ik zelf wel als iets moois ervaren. Het voelt dan als iets dat hoort in het proces van 'groot worden' en rond die leeftijd is het al wat meer een bewuste keuze dan op je vierde.
In vergelijking met andere moeders om me heen ben ik daar geloof ik een beetje anders in: aanvankelijk wilde ik dat allemaal niet. Ik houd gewoon niet van die focus op uiterlijk bij die jonge meisjes en ik vind het al meer dan genoeg dat I regelmatig in prinsessenjurk rondloopt e.d.. Maar ja, als alle buurmeisjes met gelakte teennagels lopen is het wel moeilijk vol te houden. Dus ging ik overstag. Al mag het niet altijd, zodat het iets speciaals blijft. Wat betreft de oorbellen houd ik vol: ze mag ze voor haar twaalfde verjaardag, als ze ze dan nog graag wil, maar niet eerder. Zo hebben mijn ouders het met hun vier dochters gedaan en dat heb ik zelf wel als iets moois ervaren. Het voelt dan als iets dat hoort in het proces van 'groot worden' en rond die leeftijd is het al wat meer een bewuste keuze dan op je vierde.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Vind ik ook een mooi idee franny! Wat ik mooi vind bij mij is dat mijn zus mee meegenomen heeft naar de juwelier. Kort daarna is ze getrouwd en een heel drama in de familie geweest waardoor ik tot mijn 18de geen contact meer kon hebben met haar. Nu zijn we heel close elke dag contact
Ohja nagellak boeit mij echt niet. Mijn jongens hebben ook wel eens nagellak omdat ze het mooi vinden. Kwamen ook wel bij de gastouder vandaan met gelakte nagels. Haar dochter zat dan nagels te lakken en wilden de jongens ook kwamen thuis elke nagel een andere kleur en trots dat ze dan waren!
Ze wisten dat ik het wel prima vond. De jongens liepen er rustig een week mee.
Als ik zelf lak is het vaak blanke lak dus hebben ze ook wel eens op
kwamen thuis elke nagel een andere kleur en trots dat ze dan waren!Ze wisten dat ik het wel prima vond. De jongens liepen er rustig een week mee.
Als ik zelf lak is het vaak blanke lak dus hebben ze ook wel eens op
Oorbellen lijkt mij erg lastig. Ik zou ook wel zo standvastig willen zijn als Franny met de strakke 12 jaars grens. Ik weet nu al dat ik dat niet eens vol zou houden, dus chapeau!
Nagellak zie ik overigens niet als bezig zijn met uiterlijk. Meer dat het gaaf is als je nagels ook ingekleurd zijn!!!! Mijn jongens hebben het regelmatig. V steeds minder, want cool en stoer zijn wordt steeds belangrijker helaas.
Nagellak zie ik overigens niet als bezig zijn met uiterlijk. Meer dat het gaaf is als je nagels ook ingekleurd zijn!!!! Mijn jongens hebben het regelmatig. V steeds minder, want cool en stoer zijn wordt steeds belangrijker helaas.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Nagellak is ook op zich onschuldig, maar het gaat bij mij om een totaalplaatje: dat een meisje als ze daar eenmaal mee bezig is, dat al heel jong gaat integreren in hoe ze haar uiterlijk ziet. Dat je al die externe middelen nodig zou hebben om 'mooi' te zijn. En het is voor een jong kind ook lastig te begrijpen waarom het een wel mag (nagellak), maar bijv andere dingen (mascara, lippenstift etc.) niet. Dus dacht ik consequent te zijn door het dan allemaal niet toe te staan, maar dat blijkt dus niet zo goed te werken.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
mijn jongens lopen ook met nagellak rond
Ik mocht oorbellen toen ik ongeveer 5 was. Ik heb daar toen zelf heel goed over na gedacht en nooit spijt van gehad. Ik weet dat ook nog precies.
Ze hebben de gaatjes bij mij aan 2 kanten tegelijk geschoten, zo wisten ze zeker dat ik met 2 oorbellen naar huis zou gaan
Als ik een dochter zou hebben zou ze dat ook mogen. Jongens met oorbellen vind ik echt niet mooi en dat zou ik dan weer niet goedkeuren. Misschien niet helemaal eerlijk...
Ik mocht oorbellen toen ik ongeveer 5 was. Ik heb daar toen zelf heel goed over na gedacht en nooit spijt van gehad. Ik weet dat ook nog precies.
Ze hebben de gaatjes bij mij aan 2 kanten tegelijk geschoten, zo wisten ze zeker dat ik met 2 oorbellen naar huis zou gaan
Als ik een dochter zou hebben zou ze dat ook mogen. Jongens met oorbellen vind ik echt niet mooi en dat zou ik dan weer niet goedkeuren. Misschien niet helemaal eerlijk...
Sarah heeft oorbellen (1e x laten schieten als baby (jaja shoot me) groeide eruit en met 3 jaar opnieuw omdat ze er zelf telkens over begon, Ze mag van mij wel alleen maar knopjes of ringetjes in, geen slingerende veren oid.
nagellak mag ze ook en af en toe mag ze ook wel even met mn make up makeuppen.
Ik ben geloof ik wat dat betreft wel erg makkelijk..
nagellak mag ze ook en af en toe mag ze ook wel even met mn make up makeuppen.
Ik ben geloof ik wat dat betreft wel erg makkelijk..
S. 2014
J. 2016
J. 2016
In dat opzicht hebben mijn jongens ook pech. Ik vind oorbellen bij jongens echt vreselijk! Willen ze dat doen? Prima als je uit huis bent succes er mee, tattoos heb ik het zelfde mee trouwens. Geef ik ook geen goedkeuring voor, doe lekker als je dat nog wil als je uit huis bent.quote:
mijn jongens lopen ook met nagellak rond
Ik mocht oorbellen toen ik ongeveer 5 was. Ik heb daar toen zelf heel goed over na gedacht en nooit spijt van gehad. Ik weet dat ook nog precies.
Ze hebben de gaatjes bij mij aan 2 kanten tegelijk geschoten, zo wisten ze zeker dat ik met 2 oorbellen naar huis zou gaan
Als ik een dochter zou hebben zou ze dat ook mogen. Jongens met oorbellen vind ik echt niet mooi en dat zou ik dan weer niet goedkeuren. Misschien niet helemaal eerlijk...
Maja vriendin van vroeger mocht van haar ouders ook pas gaatjes als ze 12 was, dus op haar 12de gaatjes, op 15de ofzo heeft ze nog een aantal erbij laten schieten en een tongpiercing. Vooral dat laatste vonden haar ouders geloof ik niet zo grappig
Ik ga geen leeftijd vastleggen, maar mijn bijna-kleuter mag voorlopig nog geen oorbellen. Vind ik echt niks bij jonge kinderen.
Ik vind het best lastig hoor, hoe om te gaan met die uiterlijkheden. Ze is de laatste tijd zo ontzettend veel bezig met mooi zijn, ik denk dat ze wel 30 x per dag zegt dat ze iets van zichzelf mooi vindt, danwel vraagt of ik het mooi vind, danwel zich afvraagt of vriendin X het mooi vindt, danwel mij mooi noemt. Als ze kleren aan krijgt s ochtends dan vraagt ze zich hardop af of een bepaalde vriendin het wel mooi vindt.
Ik probeer sowieso telkens andere kwaliteiten (stoer, lief, slim, grappig) van haar te benadrukken en een soort balans te vinden tussen haar laten weten dat ze hoe dan ook mooi is, dat het onbelangrijk is of vriendin X haar kleren mooi vindt en dat er sowieso een boel eigenschappen zijn die veel belangrijker zijn. Misschien is het een fase, maar ik vind het best lastig.
Ik vind het best lastig hoor, hoe om te gaan met die uiterlijkheden. Ze is de laatste tijd zo ontzettend veel bezig met mooi zijn, ik denk dat ze wel 30 x per dag zegt dat ze iets van zichzelf mooi vindt, danwel vraagt of ik het mooi vind, danwel zich afvraagt of vriendin X het mooi vindt, danwel mij mooi noemt. Als ze kleren aan krijgt s ochtends dan vraagt ze zich hardop af of een bepaalde vriendin het wel mooi vindt.
Ik probeer sowieso telkens andere kwaliteiten (stoer, lief, slim, grappig) van haar te benadrukken en een soort balans te vinden tussen haar laten weten dat ze hoe dan ook mooi is, dat het onbelangrijk is of vriendin X haar kleren mooi vindt en dat er sowieso een boel eigenschappen zijn die veel belangrijker zijn. Misschien is het een fase, maar ik vind het best lastig.
Nee, ik vind het persoonlijk echt heel lelijk, bij alles en iedereen.quote:
Sac wil heel graag oorbellen. Ik vind haar nog wat jong ze wordt in sept 5.
Maw heeft er bij jullie al een dochter oorbellen?
Ik vind het iets uitstralen dat ik niet wil dat mijn dochter uitstraalt op deze leeftijd.
Ze is nu 10 en ik wil als ze er zelf heel goed over nagedacht heeft in de toekomst wel toestaan maar nu nog niet. Ik hang er geen leeftijd aan maar nu nog niet.
Ik hoor hier nog lang niet, maar even over die oorbellen...
Bij Claires (je weet wel, die winkel die asbesthoudende kinder-makeup verkoopt ) verkopen ze van die mooie stickeroorbellen. Heb voor A twee pakjes gekocht, eentje met pastelkleuren en eentje met poezen en hondjes. Voor die enkele keer dat ze om oorbellen vraagt, krijgt ze zoiets. Kind blij 
Bij Claires (je weet wel, die winkel die asbesthoudende kinder-makeup verkoopt
) verkopen ze van die mooie stickeroorbellen. Heb voor A twee pakjes gekocht, eentje met pastelkleuren en eentje met poezen en hondjes. Voor die enkele keer dat ze om oorbellen vraagt, krijgt ze zoiets. Kind blij
Hier mogen ze oorbellen vanaf 6 jaar. Ik vond het vroeger wel behoorlijk pijnlijk dus dat heb ik ze ook verteld toen ze ernaar vroegen. Voorlopig willen ze dus niet....
Qua nagellak heb ik een potje lichtroze met glitters voor ze gekocht maar andere makeup mogen ze van mij niet. Als ik me opmaak probeer ik ook niet de nadruk te leggen op "mooi maken".
Maar aan de andere kant willen ze ook graag mooie haren, maar mijn zoon heeft ook graag zijn haren mooi.
En ik zag ook nog een mooie foto van Nikki. Zo leuk om te zien hoe verschillend ze zijn
En Omen voor jouw verhaal.
En herkenbaarheid voor Franny. Hier spreken ze elkaar inmiddels op hun gedrag aan
Qua nagellak heb ik een potje lichtroze met glitters voor ze gekocht maar andere makeup mogen ze van mij niet. Als ik me opmaak probeer ik ook niet de nadruk te leggen op "mooi maken".
Maar aan de andere kant willen ze ook graag mooie haren, maar mijn zoon heeft ook graag zijn haren mooi.
En ik zag ook nog een mooie foto van Nikki. Zo leuk om te zien hoe verschillend ze zijn
En Omen
voor jouw verhaal.En herkenbaarheid voor Franny. Hier spreken ze elkaar inmiddels op hun gedrag aan
Oorbellen mag ze van mij pas met een jaar of 7 denk ik. Op z’n vroegst. Ze moet het er dan ern hele poos willen, want dat doe ik niet na een inval. Nu weet ze van het bestaan niet af volgend mij. Ik heb gaatjes maar draag nooit oorbellen. Sowieso geen sieraden. Ik voel me dan zo opgedirkt dat ik het ongemakkelijk vind.
O is nu wel weg van hasr horloge en een set met lulluke kralenkettingen. De ene is een buitenketting die zorgt dat je extra hard kan fietsen. Nooit weg! Denk ik dan
Ik doe dat ook Spees, voorsl haar eigenschappen benadrukken. Maar soms zeg ik heel ekspress dat ik haar mooi vind, gewoon omdat elk mens het verdient om dat af en toe te horen. Maar dan zeg ik het niet als ze opgedirkt is, maar gewoon zomaar.
O is nu wel weg van hasr horloge en een set met lulluke kralenkettingen. De ene is een buitenketting die zorgt dat je extra hard kan fietsen. Nooit weg! Denk ik dan
Ik doe dat ook Spees, voorsl haar eigenschappen benadrukken. Maar soms zeg ik heel ekspress dat ik haar mooi vind, gewoon omdat elk mens het verdient om dat af en toe te horen. Maar dan zeg ik het niet als ze opgedirkt is, maar gewoon zomaar.
Ik draag er zelf vast ook aan bij door haar haren in te vlechten, rokjes van tule en jurkjes te kopen waar ze zo blij van wordt, etc. Ze vindt dat allemaal zo leuk en mooi, daarmee houd ik het vast ook in stand. En daar hoeft ook niet per se iets mis mee te zijn (ik kan me nog zo goed herinneren hoe blij ik was vroeger als ik eens een jurk aan mocht, of Het Verboden Roze mocht dragen, of toen ik oorbellen kreeg) maar de laatste tijd schiet het voor mijn gevoel wel érg door, die nadruk op mooi. Het is ook wel echt een clubje meiden bij elkaar, daar op de opvang. Wie weet als ze op school zit na de vakantie worden andere dingen weer belangrijker.
Die ketting is wel super handig Room, die wil ik ook!
Die ketting is wel super handig Room, die wil ik ook!
Ik weet niet of de nadruk daar alleen op ligt bij meiden hoor, misschien hebben we daar vooral ook de negatieve kanten van het risico ‘focus op uiterlijk’ bij gezien. V wil ook graag mooi zijn en trekt alleen kleren aan die hij als setje bij elkaar vindt passen. Geen rok en tule, maar wel degelijk bezig met zijn uiterlijke verschijning.
Bij V is het gelukkig wel zo dat hij vooral kijkt naar wat hij zelf vindt. Bij een vraag als ‘vind je dit mooi mama?’ zeg ik ook altijd dat ik hem altijd mooi vind en dat het overigens niet heel belangrijk is wat ik vind. Dan stel ik hem de vraag terug wat hij er zelf van vindt en om dat wel even in de spiegel te bekijken voordat hij antwoord geeft. Ik ben altijd heel blij als hij zichzelf mooi vindt en leert van zichzelf te houden.
Ik heb dit al wel eens eerder in peuter gezegd, maar misschien past het ook wel bij dit thema. Ik ga vaak met de kinderen voor de spiegel staan om complimentjes te geven aan zichzelf of aan mij/broer/papa. Ik vraag dan ook altijd hoe de dag was en of ze nog iets hebben gedaan wat ze goed/leuk/mooi/gezellig/moeilijk/spannend vonden aan de dag. Waar V eerder zat op banale zaken zoals dat hij zn haar mooi plat vond, gaat hij nu al meer de diepte in. Soms komt hij met dingen waar hij trots op is. Dat hij hoofdpijn had, maar toch had doorgezet met zwemmen of dat hij lief met zn broertje heeft gespeeld die dag.
Sowieso vind ik dat hij mentaal hele grote sprongen maakt. Hij weet nog -alles- te vertellen over de planeten uit het ruimte thema, komt met onderzoeksvragen voor thuis (zo hebben we laatst een youtube filmpje gekeken over de anatomie van een hart) en benoemd hij knelpunten en zaken die hij spannend vindt.
Bij V is het gelukkig wel zo dat hij vooral kijkt naar wat hij zelf vindt. Bij een vraag als ‘vind je dit mooi mama?’ zeg ik ook altijd dat ik hem altijd mooi vind en dat het overigens niet heel belangrijk is wat ik vind. Dan stel ik hem de vraag terug wat hij er zelf van vindt en om dat wel even in de spiegel te bekijken voordat hij antwoord geeft. Ik ben altijd heel blij als hij zichzelf mooi vindt en leert van zichzelf te houden.
Ik heb dit al wel eens eerder in peuter gezegd, maar misschien past het ook wel bij dit thema. Ik ga vaak met de kinderen voor de spiegel staan om complimentjes te geven aan zichzelf of aan mij/broer/papa. Ik vraag dan ook altijd hoe de dag was en of ze nog iets hebben gedaan wat ze goed/leuk/mooi/gezellig/moeilijk/spannend vonden aan de dag. Waar V eerder zat op banale zaken zoals dat hij zn haar mooi plat vond, gaat hij nu al meer de diepte in. Soms komt hij met dingen waar hij trots op is. Dat hij hoofdpijn had, maar toch had doorgezet met zwemmen of dat hij lief met zn broertje heeft gespeeld die dag.
Sowieso vind ik dat hij mentaal hele grote sprongen maakt. Hij weet nog -alles- te vertellen over de planeten uit het ruimte thema, komt met onderzoeksvragen voor thuis (zo hebben we laatst een youtube filmpje gekeken over de anatomie van een hart) en benoemd hij knelpunten en zaken die hij spannend vindt.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Dat weet ik nog wel Away! Ik vond dat toen zo mooi. Sindsdien elke avond als ik O op bed leg dan hebben we het over hoe de dag was. Waar ze blij va werd, wasr ze boos of verdrietig van werd, wat ze grappig vond etc.
Nou lijkt O nog weinig bewust van uiterlijkheden maar dat is zeker iets dat we dan voor de spiegel gaan doen.
Nou lijkt O nog weinig bewust van uiterlijkheden maar dat is zeker iets dat we dan voor de spiegel gaan doen.
Sticker heeft ook make-up. Bij hem heeft het niet heel veel te maken met schoonheid, hij vindt zichzelf gewoon erg cool met nagellak en lipgloss, net als met schmink. Ik wil hem graag de vrijheid gunnen om zelf keuzes te maken ten aanzien van zijn lichaam, maar gek genoeg voel ik ook wel dat ik daar bij een meisje strenger op zou zijn, gewoon vanwege de bestaande maatschappelijke obsessie met schoonheid en hoe dat bij meisjes toch wel meer speelt (of dat denk ik gewoon omdat ik daar als opgroeiend meisje last van heb gehad).
Oudste is wat dit betreft nogal ambivalent: kan een driftbui krijgen omdat zijn haar niet goed zit, maar fietst ook rustig zonder enige gene naar school na het ontbijt met de eiersalade in zijn wimpers zeg maar.
Oudste is wat dit betreft nogal ambivalent: kan een driftbui krijgen omdat zijn haar niet goed zit, maar fietst ook rustig zonder enige gene naar school na het ontbijt met de eiersalade in zijn wimpers zeg maar.
Ik denk dat wij het erger vinden dan dat het kind bedoeld
Mijn jongens maken mijn haar ook graag mooi (lees het staat alle kanten op), vinden nagellak mooi want het heeft kleurtjes, kleding vragen ze ook of het mooi staat en als je door vraagt heeft hij er bij nagedacht wat hij aangetrokken heeft dus het donkerblauwe blauw van zijn broek bijv zit als streepje in het kraagje van zijn polo of hij is helemaal blij dat hij zijn Ninjago shirt aan heeft.
Dat zijn haar recht omhoog staat weet ik het. Het is vaak veel onschuldiger dan dat je als volwassene denkt.
Als hij vraagt of ik mooi vind wat hij gemaakt heeft zeg je toch ook dat je het mooi vind alleen al omdat hij zijn best heeft gedaan. Dat weten ze ook dat ik het knap vind of mooi vind zolang ze hun best ergens voor doen
Mijn jongens maken mijn haar ook graag mooi (lees het staat alle kanten op), vinden nagellak mooi want het heeft kleurtjes, kleding vragen ze ook of het mooi staat en als je door vraagt heeft hij er bij nagedacht wat hij aangetrokken heeft dus het donkerblauwe blauw van zijn broek bijv zit als streepje in het kraagje van zijn polo of hij is helemaal blij dat hij zijn Ninjago shirt aan heeft.
Dat zijn haar recht omhoog staat weet ik het. Het is vaak veel onschuldiger dan dat je als volwassene denkt.
Als hij vraagt of ik mooi vind wat hij gemaakt heeft zeg je toch ook dat je het mooi vind alleen al omdat hij zijn best heeft gedaan. Dat weten ze ook dat ik het knap vind of mooi vind zolang ze hun best ergens voor doen
Als mijn kleuter dat hoort moeten we ook aan de plakoorbellen vrees ikquote:
Ik hoor hier nog lang niet, maar even over die oorbellen...
Bij Claires (je weet wel, die winkel die asbesthoudende kinder-makeup verkoopt
Nee, dit doe ik niet perse eigenlijk. Als ik het oprecht mooi vind, zeg ik dat, maar anders benoem ik vooral de inzet. 'Ik kan zien dat je hard heb gewerkt!' Niet alles wat ze maken is mooi.quote:
Ik denk dat wij het erger vinden dan dat het kind bedoeld
Mijn jongens maken mijn haar ook graag mooi (lees het staat alle kanten op), vinden nagellak mooi want het heeft kleurtjes, kleding vragen ze ook of het mooi staat en als je door vraagt heeft hij er bij nagedacht wat hij aangetrokken heeft dus het donkerblauwe blauw van zijn broek bijv zit als streepje in het kraagje van zijn polo of hij is helemaal blij dat hij zijn Ninjago shirt aan heeft.
Dat zijn haar recht omhoog staat weet ik het. Het is vaak veel onschuldiger dan dat je als volwassene denkt.
Als hij vraagt of ik mooi vind wat hij gemaakt heeft zeg je toch ook dat je het mooi vind alleen al omdat hij zijn best heeft gedaan. Dat weten ze ook dat ik het knap vind of mooi vind zolang ze hun best ergens voor doen
Ik zeg ook niet dat dat ze gemaakt hebben per se mooi is. Eerder dat ze mooie kleuren hebben gekozen, of dat ze een verhaal zo mooi heeft verteld op papier.
Maar ik vind idd nagellak van een iets andere orde dan oorbellen. Nagellak is mi meer iets dat kleur geeft dan dat het iemand mooi maakt. Als ik mascara op doe en O wil ook, dan doe ik de dop er op en strijk ik langs haar wimpers
Maar ik vind idd nagellak van een iets andere orde dan oorbellen. Nagellak is mi meer iets dat kleur geeft dan dat het iemand mooi maakt. Als ik mascara op doe en O wil ook, dan doe ik de dop er op en strijk ik langs haar wimpers
Hier is het net zo, en vandaar dus ook dat ik probeer wat tegenwicht te geven. Ook in het voorleven. En dat gedoe van meisjes onder elkaar hoort er ook bij, en draagt er bij mij ook duidelijk aan bij dat ik er extra op let. Ik vind die buurmeiden, terwijl ze maar een beetje ouder zijn, ook al behoorlijk 'ouwelijk' in gedrag. Het valt me op dat best wel wat kleine meisjes zich helemaal niet echt speels/kinderlijk gedragen. I kan dat wel echt, durft gek te doen, de clown uit te hangen, in haar fantasie en spel op te gaan. Dat leverde laatst, toen die nieuwe meisjes hier net woonden, nog de opmerking op dat ze I ' een beetje raar' vonden. Maar ik vind dat juist zo leuk aan haar en dat wil ik ook graag behouden. Dat zit 'm natuurlijk niet in het weigeren van lippenstift of oorbelletjes, het is meer onderdeel van een algeheel gevoel en opvoeding van jezelf niet al te serieus nemen, niet teveel bezig zijn met hoe iets of hoe je eruit ziet en vooral nadruk op plezier hebben.quote:
Ik vind het best lastig hoor, hoe om te gaan met die uiterlijkheden. Ze is de laatste tijd zo ontzettend veel bezig met mooi zijn, ik denk dat ze wel 30 x per dag zegt dat ze iets van zichzelf mooi vindt, danwel vraagt of ik het mooi vind, danwel zich afvraagt of vriendin X het mooi vindt, danwel mij mooi noemt. Als ze kleren aan krijgt s ochtends dan vraagt ze zich hardop af of een bepaalde vriendin het wel mooi vindt.
I vraagt bijv wel waarom die meisjes dat allemaal mogen en waarom ik het liever niet heb. Dan probeer ik dat zo goed mogelijk uit te leggen. Ik vind schminken bijv ook weer anders dan make-up opdoen.
Zo was er een meisje in de klas van I die regelmatig in feestjurk naar school kwam (of wat dan in mijn ogen een soort verkleedjurk is) terwijl ik niet wil dat I dat doet (om te voorkomen dat ze overal mee naar toe wil in haar prinsessenjurk en omdat ik niet wil dat ze dus overal en de hele tijd het prinsesje gaat uithangen, met alle bijbehorende complimentjes/opmerkingen over uiterlijkheden als gevolg) dus dan krijg ik ook de vraag waarom dat meisje wel en zij niet.
Dat gezegd hebbende: vanavond is ze dus met haar vader uit eten gegaan naar een Sushi restaurant. Dat was al heel lang een wens, en omdat ze deze week haar vader nogal gemist had, mocht het. En ze mocht voor die ene keer in haar prinsessenjurk.
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
wat ik dus zeg dat ik iets knap of mooi vind. En dat mooi kan van alles zijn dus hoe het er uit ziet, de kleuren die gebruikt zijn, hoe hoog het gebouw geworden is etc Maar inzet beloond ik ookal heeft het niet altijd het gewenste effect. Noem maar een kunstje op de trampoline dan zeg ik goed geprobeerd!quote:
[..]
Nee, dit doe ik niet perse eigenlijk. Als ik het oprecht mooi vind, zeg ik dat, maar anders benoem ik vooral de inzet. 'Ik kan zien dat je hard heb gewerkt!' Niet alles wat ze maken is mooi.
Elke dag in je verkleedkleren naar school vind ik ook niet nodig. Verkleed naar school mag als piet als Sinterklaas is en als wat anders op juffendag. Verder is het normale kleden want verkleed is op speciale feestjes of als je thuis aan het spelen bent
ik zou dus absoluut niet zeggen goed geprobeerd, veel dingen vind ik namelijk niet zo zeer goed.
ik zou als het niet lukt zeggen, Jij kan dit! je bent er bijna. En als het dan lukt zeg ik ja woooohoo.
Of soortgelijke zinnen, maar goed vind ik echt een beladen woord, teveel complimenten maken namelijk onzeker of juist heel erg narcistisch
Goed vind ik een waardering die ik zo min mogelijk gebruik alleen als het echt goed is.
Ik zeg dus wel dat ik trots op ze ben, ik moedig ze ook graag aan.
Maar het kunnen van een salto vind ik niet goed, de inzet om een salto te kunnen maken kan ik wel heel knap vinden, doorzettingsvermogen enzo.
https://www.volkskrant.nl(...)ch-gedaan-~bbde4a93/
Heel mooi artikel er over.
ik zou als het niet lukt zeggen, Jij kan dit! je bent er bijna. En als het dan lukt zeg ik ja woooohoo.
Of soortgelijke zinnen, maar goed vind ik echt een beladen woord, teveel complimenten maken namelijk onzeker of juist heel erg narcistisch
Goed vind ik een waardering die ik zo min mogelijk gebruik alleen als het echt goed is.
Ik zeg dus wel dat ik trots op ze ben, ik moedig ze ook graag aan.
Maar het kunnen van een salto vind ik niet goed, de inzet om een salto te kunnen maken kan ik wel heel knap vinden, doorzettingsvermogen enzo.
https://www.volkskrant.nl(...)ch-gedaan-~bbde4a93/
Heel mooi artikel er over.
Is mijn kleuter dan de enige die nog helemaal niet met uiterlijk en mooi zijn bezig is?
Hij zou zo het bed uit stappen en zonder iets te doen naar school gaan. Hij vraagt qua uiterlijk ook nooit of iets mooi is ofzo.
nagellak is gewoon mega interessant want kleurtjes en glitters. Hoe zijn haar zit kan hem echt niet schelen
Mooie auto's of tractoren dat interesseert hem dan weer wel en dat benoemt hij ook. Of hij vraagt of ik zijn knutselwerkje mooi vind.
Hij zou zo het bed uit stappen en zonder iets te doen naar school gaan. Hij vraagt qua uiterlijk ook nooit of iets mooi is ofzo.
nagellak is gewoon mega interessant want kleurtjes en glitters. Hoe zijn haar zit kan hem echt niet schelen
Mooie auto's of tractoren dat interesseert hem dan weer wel en dat benoemt hij ook. Of hij vraagt of ik zijn knutselwerkje mooi vind.
Nee hoor, al mijn kinderen zijn er heel anders in.
De oudste heeft een hele duidelijke fashion voorkeur.
Al vanaf 2 jaar en hoewel ze er wel in leeftijd in mee groeit is ze bijvoorbeeld nogsteeds helemaal fan van luipaard print Ze heeft graag een lippenbalsem op, heeft een arianne grande haarspray met luchtje zodat ze lekker fris ruikt. Dol op nagels lakken. Heeft een grote tassen collectie en primark is de hemel <3 Dat heeft er altijd echt in gezeten.
Daaronder zit V. van 7 hij is blij wanneer ik minecraft of pokemon, of mario kleding koop maar trekt alles aan wat je voor hem koopt. zijn haar zit altijd in een knot/staart en hij draagt graag een koptelefoon bij zich voor style maar verder boeit het hem weinig.
Dan heb je R. hij is nu 4,5 hij wil roze schoenen, niets anders heeft al jaren roze nikes.
Alsof hij altijd op hetzelfde paar loopt Hij heeft heel lang blond haar bijna tot op zn billen en heeft het liefst de beachsurfer look, baggy korte broeken en een t-shirt.
Hij trekt alles aan wat ik koop. Is in alles van mening dat hij prachtig is.
Hoewel bijna 2 nog maar is F. nu al meer ijdel dan de andere 2 jongens
Schoenen kopen is hels, niets is mooi, alles moet weg. Hij weet precies wat hij wil
Hij is dol op haren kammen, en dol op kleding, zegt wanneer anderen mooi zijn en geeft ook zelf aan zichzelf mooi te vinden. Heeft duidelijk favoriete kleding, wil dat dan ook echt niet uitrekken.
Ik denk dat heel erg veel afhangt van karakter maar ook hoe staan ze in een kdv in de groep, hoe is het op de peuterspeelzaal, hoeveel mentale tegenslag voelen ze tijdens hun jeugd. Zijn er juist enorm veel positieve tijden. Ik denk dat heel veel dingen invloed hebben.
De oudste heeft een hele duidelijke fashion voorkeur.
Al vanaf 2 jaar en hoewel ze er wel in leeftijd in mee groeit is ze bijvoorbeeld nogsteeds helemaal fan van luipaard print
Ze heeft graag een lippenbalsem op, heeft een arianne grande haarspray met luchtje zodat ze lekker fris ruikt. Dol op nagels lakken. Heeft een grote tassen collectie en primark is de hemel <3 Dat heeft er altijd echt in gezeten. Daaronder zit V. van 7 hij is blij wanneer ik minecraft of pokemon, of mario kleding koop maar trekt alles aan wat je voor hem koopt. zijn haar zit altijd in een knot/staart en hij draagt graag een koptelefoon bij zich voor style maar verder boeit het hem weinig.
Dan heb je R. hij is nu 4,5 hij wil roze schoenen, niets anders heeft al jaren roze nikes.
Alsof hij altijd op hetzelfde paar loopt
Hij heeft heel lang blond haar bijna tot op zn billen en heeft het liefst de beachsurfer look, baggy korte broeken en een t-shirt. Hij trekt alles aan wat ik koop. Is in alles van mening dat hij prachtig is.
Hoewel bijna 2 nog maar is F. nu al meer ijdel dan de andere 2 jongens
Schoenen kopen is hels, niets is mooi, alles moet weg. Hij weet precies wat hij wil
Hij is dol op haren kammen, en dol op kleding, zegt wanneer anderen mooi zijn en geeft ook zelf aan zichzelf mooi te vinden. Heeft duidelijk favoriete kleding, wil dat dan ook echt niet uitrekken.
Ik denk dat heel erg veel afhangt van karakter maar ook hoe staan ze in een kdv in de groep, hoe is het op de peuterspeelzaal, hoeveel mentale tegenslag voelen ze tijdens hun jeugd. Zijn er juist enorm veel positieve tijden. Ik denk dat heel veel dingen invloed hebben.
Nee joh, er zijn zoveel kleuters die dat niet boeit. Mijn zoon wordt in de herfst 6 en die kon en kan zich geen seconde druk maken over zijn kleding of haar. Heeft wel een periode gehad dat hij graag armbanden en nagellak droeg, maar die maakte daar verder geen woorden aan vuil ofzoquote:
Is mijn kleuter dan de enige die nog helemaal niet met uiterlijk en mooi zijn bezig is?
Hij zou zo het bed uit stappen en zonder iets te doen naar school gaan. Hij vraagt qua uiterlijk ook nooit of iets mooi is ofzo.
nagellak is gewoon mega interessant want kleurtjes en glitters. Hoe zijn haar zit kan hem echt niet schelen
Mooie auto's of tractoren dat interesseert hem dan weer wel en dat benoemt hij ook. Of hij vraagt of ik zijn knutselwerkje mooi vind.
.
Ik heb dus juist een kleuter die het verschrikkelijk vindt als iemand zegt dat hij ergens goed in is of als iemand iets zegt over zijn kleding.
Hij heeft dus kleding, die hij niet meer aan wil omdat iemand hem daarover een compliment heeft gegeven. Of hij kan opeens niet meer lezen als iemand zegt dat dat al zo knap van hem is.
Hij groeit hier wel in, want van ons vindt hij wel fijn om complimenten te krijgen (dat was vroeger echt anders) en vraagt hij steeds vaker bevestiging.
Het liefst is hij gewoon zo onopvallend mogelijk.. (en dat herken ik wel )
Hij heeft dus kleding, die hij niet meer aan wil omdat iemand hem daarover een compliment heeft gegeven. Of hij kan opeens niet meer lezen als iemand zegt dat dat al zo knap van hem is.
Hij groeit hier wel in, want van ons vindt hij wel fijn om complimenten te krijgen (dat was vroeger echt anders) en vraagt hij steeds vaker bevestiging.
Het liefst is hij gewoon zo onopvallend mogelijk.. (en dat herken ik wel
)
I geeft er ook niks om. Een paar weken geleden kwamen we op school. Roept een klasgenootje: Hey I! Heb jij vanmorgen je haren niet gekamd ofzo?! Wij allebei: nee inderdaad! . Vriendje was confuus.
. Vriendje was confuus.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Nou haren kammen boekt de heren hier ook voor geen meter. Teun kiest soms kleding uit dat ik denk hmm moet dat echt? Jan heb ik aangeleerd om te kijken bijv als hij bijvoorbeeld zijn appeltjes shirt (Oranje met rood) dat hij kijkt welke kleur broek daar bij past dus spijkerbroek of de rode broek. Maar de roze jogging Kortebroek doet hij er niet bij aan.
Kijk het zijn net echte mensen die kleuters
Leuk al die onderzoeken maar ik zeg dus wel dat mijn kleuter wat goed doet. Ik vind het oprecht ook goed wat hij allemaal al kan. En als ik het minder vind zeg ik dat ook. Soms op een pedagogisch verantwoorde manier en soms dat hij nu moet kappen met klote omdat ik er klaar mee ben.
Ieder kind is anders en ik zie dat hij heel blij wordt als hij zijn best heeft gedaan (of soms zelfs als dingen spontaan gebeuren) en ik zeg hoe geweldig/knap/goed/leuk ik dat vind.
Ik zou er gek van worden als ik elk woord moet afwegen omdat bepaalde artikelen daar wat over zeggen.
buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie alleen maar liefde en iedereen kan zijn wat hij wil zijn. en natuurlijk dat lange haar
Leuk al die onderzoeken maar ik zeg dus wel dat mijn kleuter wat goed doet. Ik vind het oprecht ook goed wat hij allemaal al kan. En als ik het minder vind zeg ik dat ook. Soms op een pedagogisch verantwoorde manier en soms dat hij nu moet kappen met klote omdat ik er klaar mee ben.
Ieder kind is anders en ik zie dat hij heel blij wordt als hij zijn best heeft gedaan (of soms zelfs als dingen spontaan gebeuren) en ik zeg hoe geweldig/knap/goed/leuk ik dat vind.
Ik zou er gek van worden als ik elk woord moet afwegen omdat bepaalde artikelen daar wat over zeggen.
buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie
alleen maar liefde en iedereen kan zijn wat hij wil zijn. en natuurlijk dat lange haar
Hier een kleuter die het heel belangrijk vindt om zichzelf mooi aan te kleden.
Ze mag zelf haar kleding kiezen en vraagt soms wat bij elkaar past. Maar kies ook zelf.
Ze mag zelf haar kleding kiezen en vraagt soms wat bij elkaar past. Maar kies ook zelf.
Precies dit... Als zij vol trots komt laten zien dat ze een hele boerderij/toren/whatever heeft gebouwd dan krijgt ze daar gewoon n complimentje voor. erkenning is ook wat waard.quote:
Kijk het zijn net echte mensen die kleuters
Leuk al die onderzoeken maar ik zeg dus wel dat mijn kleuter wat goed doet. Ik vind het oprecht ook goed wat hij allemaal al kan. En als ik het minder vind zeg ik dat ook. Soms op een pedagogisch verantwoorde manier en soms dat hij nu moet kappen met klote omdat ik er klaar mee ben.
Ieder kind is anders en ik zie dat hij heel blij wordt als hij zijn best heeft gedaan (of soms zelfs als dingen spontaan gebeuren) en ik zeg hoe geweldig/knap/goed/leuk ik dat vind.
Ik zou er gek van worden als ik elk woord moet afwegen omdat bepaalde artikelen daar wat over zeggen.
buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie
Omen waarom een
Saar vind zichzelf ook vaak "allemachtig prachtig"
en wie ben ik om daar iets tegenin te brengen. .
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Nja ik vind het een beetje flauw om te doen alsof we bij elke opmerking een stapel artikelen erbij pakken om het «juiste» te doen. Ik ben me echt niet in elke situatie bewust wat de wetenschap ook al weer zei, maar dan is het een natuurlijke manier van communiceren geworden, die past bij mijn opvoedvisie.
Ik geef veel positieve feedback, maar ben zuinig met termen als goed/mooi. Toen ze leerde fietsen bv deed ik een vreugdedansje samen met haar en zeg bv iets als «wow je hebt zelf leren fietsen! » Dat is positief zonder waardeoordeel.
Ik ben me dan weer wel erg bewust met tekenen, verven of andere creatieve dingen. Werkdingetje denk ik, maar ik probeer focus te hebben op het proces. Dus niet altijd te vragen wat iets voorstelt, want dat is natuurlijk niet altijd het geval. Ik benoem liever dat ze zo fijn zit te kleuren, of vraag of ze iets over haar tekening wil vertellen, ipv meteen te zeggen dat iets mooi is.
Anyway - zo doe ik het. Ieder zn ding.
Ik geef veel positieve feedback, maar ben zuinig met termen als goed/mooi. Toen ze leerde fietsen bv deed ik een vreugdedansje samen met haar en zeg bv iets als «wow je hebt zelf leren fietsen! » Dat is positief zonder waardeoordeel.
Ik ben me dan weer wel erg bewust met tekenen, verven of andere creatieve dingen. Werkdingetje denk ik, maar ik probeer focus te hebben op het proces. Dus niet altijd te vragen wat iets voorstelt, want dat is natuurlijk niet altijd het geval. Ik benoem liever dat ze zo fijn zit te kleuren, of vraag of ze iets over haar tekening wil vertellen, ipv meteen te zeggen dat iets mooi is.
Anyway - zo doe ik het. Ieder zn ding.
Elk woord afwegen is wat anders dan obv gedegen onderzoek (niet omdat een paar artikelen het zeggen) te besluiten om in je feedback naar je kinderen niet teveel complimenten te geven die een waarde oordeel als “goed” bevatten. Ik probeer idd ook bewust meer op het proces terug te geven (en los daarvan vaak te vertellen dat ik van m hou, complimenten op de persoon doe ik heus wel maar niet om een of andere tekening).quote:
Kijk het zijn net echte mensen die kleuters
Leuk al die onderzoeken maar ik zeg dus wel dat mijn kleuter wat goed doet. Ik vind het oprecht ook goed wat hij allemaal al kan. En als ik het minder vind zeg ik dat ook. Soms op een pedagogisch verantwoorde manier en soms dat hij nu moet kappen met klote omdat ik er klaar mee ben.
Ieder kind is anders en ik zie dat hij heel blij wordt als hij zijn best heeft gedaan (of soms zelfs als dingen spontaan gebeuren) en ik zeg hoe geweldig/knap/goed/leuk ik dat vind.
Ik zou er gek van worden als ik elk woord moet afwegen omdat bepaalde artikelen daar wat over zeggen.
buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie
Ik heb zelf een enorme last ondervonden van vaak horen dat ik iets goed deed, wat leidde tot faalangst en onzekerheid (als ze zo enthousiast zijn over een makkelijk taakje dan is de rest vast veel te moeilijk) en de last van altijd goed moeten zijn (want ik had me vereenzelvigd met het idee dat ik dat dus moest zijn). niet doordat mijn ouders daar iets raars over zeiden of mee deden hoor! Maar in allerlei situaties kreeg ik van allerlei mensen veel van die “wat knap, wat ben je slim, wat goed - of nog erger voor jou is dat zo makkelijk, jij hebt toch wel een voldoende” reacties, tot in mijn studie aan toe. Ik heb zelf gewoon ervaren dat ik (ook omdat ik die bevestiging vaak zelf bleef vragen: kijk, mooi he!?!) erg hard heb moeten werken aan een gezond zelfbeeld en intrinsiek gevoel van waarde.
Over het narcistische effect maak ik me zelf niet zo druk. dat is denk ik iets waar we als Nederlanders te nuchter voor zijn, klinkt meer als Amerikaans “you win a prize and you win a prize, and everyone wins a prize!” houding zeg maar.
Prima als je dat zelf allemaal onzin vindt, maar bagatelliseer het niet tot “een paar artikelen”.
Kwak
Oh maar dat doe ik ook, idd vragen waar ze over getekend heeft of dat ik het zo gezellig vind samen aan tafel.quote:
Nja ik vind het een beetje flauw om te doen alsof we bij elke opmerking een stapel artikelen erbij pakken om het «juiste» te doen. Ik ben me echt niet in elke situatie bewust wat de wetenschap ook al weer zei, maar dan is het een natuurlijke manier van communiceren geworden, die past bij mijn opvoedvisie.
Ik geef veel positieve feedback, maar ben zuinig met termen als goed/mooi. Toen ze leerde fietsen bv deed ik een vreugdedansje samen met haar en zeg bv iets als «wow je hebt zelf leren fietsen! » Dat is positief zonder waardeoordeel.
Ik ben me dan weer wel erg bewust met tekenen, verven of andere creatieve dingen. Werkdingetje denk ik, maar ik probeer focus te hebben op het proces. Dus niet altijd te vragen wat iets voorstelt, want dat is natuurlijk niet altijd het geval. Ik benoem liever dat ze zo fijn zit te kleuren, of vraag of ze iets over haar tekening wil vertellen, ipv meteen te zeggen dat iets mooi is.
Anyway - zo doe ik het. Ieder zn ding.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Ik snap je punt... en besef me ook gelijk dat ze wel eens langskomt met "knap van mij he" Misschien toch eens wat vaker op letten, ik reageer gewoon vaak vanuit wat ik dan voel..quote:
[..]
Elk woord afwegen is wat anders dan obv gedegen onderzoek (niet omdat een paar artikelen het zeggen) te besluiten om in je feedback naar je kinderen niet teveel complimenten te geven die een waarde oordeel als “goed” bevatten. Ik probeer idd ook bewust meer op het proces terug te geven (en los daarvan vaak te vertellen dat ik van m hou, complimenten op de persoon doe ik heus wel maar niet om een of andere tekening).
Ik heb zelf een enorme last ondervonden van vaak horen dat ik iets goed deed, wat leidde tot faalangst en onzekerheid (als ze zo enthousiast zijn over een makkelijk taakje dan is de rest vast veel te moeilijk) en de last van altijd goed moeten zijn (want ik had me vereenzelvigd met het idee dat ik dat dus moest zijn). niet doordat mijn ouders daar iets raars over zeiden of mee deden hoor! Maar in allerlei situaties kreeg ik van allerlei mensen veel van die “wat knap, wat ben je slim, wat goed - of nog erger voor jou is dat zo makkelijk, jij hebt toch wel een voldoende” reacties, tot in mijn studie aan toe. Ik heb zelf gewoon ervaren dat ik (ook omdat ik die bevestiging vaak zelf bleef vragen: kijk, mooi he!?!) erg hard heb moeten werken aan een gezond zelfbeeld en intrinsiek gevoel van waarde.
Over het narcistische effect maak ik me zelf niet zo druk. dat is denk ik iets waar we als Nederlanders te nuchter voor zijn, klinkt meer als Amerikaans “you win a prize and you win a prize, and everyone wins a prize!” houding zeg maar.
Prima als je dat zelf allemaal onzin vindt, maar bagatelliseer het niet tot “een paar artikelen”.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
ik bedoelde het niet om anderen te bagatelliseren. Ik vind het juist knap als je zo bewust bent van wat je zegt tegen je kind.
Ik kan het zelf alleen niet want dan ben ik continue elk woord aan het afwegen. Dan praat ik vanuit een boek/artikel en niet vanuit mijn gevoel.
Net als dat sommige de grens stellen met oorbellen of make up ik vind dat mooi om te zien hoe andere daar in kunnen staan. Soms zou ik willen dat ik beter grenzen kan stellen maar ook dat heb ik niet in me. (niet alleen als het over de kinderen gaat)
En ik bedoel idd ook dat ik er niet zo in geloof dat je gelijk een narcist opvoed als je te vaak goed/geweldig/prachtig of wat dan ook zegt. Zn trekje moet je denk ik al in je karakter hebben.
En verder ben ik gewoon veel te nuchter dus heb ik misschien wat makkelijker/andere kijk op het op voeden.
(en daar wil ik niet gelijk mee zeggen dat dat per se beter is ofzo )
Ik kan het zelf alleen niet want dan ben ik continue elk woord aan het afwegen. Dan praat ik vanuit een boek/artikel en niet vanuit mijn gevoel.
Net als dat sommige de grens stellen met oorbellen of make up ik vind dat mooi om te zien hoe andere daar in kunnen staan. Soms zou ik willen dat ik beter grenzen kan stellen maar ook dat heb ik niet in me. (niet alleen als het over de kinderen gaat)
En ik bedoel idd ook dat ik er niet zo in geloof dat je gelijk een narcist opvoed als je te vaak goed/geweldig/prachtig of wat dan ook zegt. Zn trekje moet je denk ik al in je karakter hebben.
En verder ben ik gewoon veel te nuchter dus heb ik misschien wat makkelijker/andere kijk op het op voeden.
(en daar wil ik niet gelijk mee zeggen dat dat per se beter is ofzo
)
Erkenning geven van wat ze doen kan ook zonder het woordje goed.
Erkenning en zien van het kind is heel belangrijk maar dat kan zonder onnodige complimenten.
Erkenning en zien van het kind is heel belangrijk maar dat kan zonder onnodige complimenten.
Ik hoop dat ze dat zelf ook zo ervarenquote:
buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie alleen maar liefde en iedereen kan zijn wat hij wil zijn. en natuurlijk dat lange haar
Ook dit vind ik een lastige als het gaat om de invloed van anderen. Ik merk namelijk dat er ouders zijn die erg focussen op dat hun kind dingen precies 'goed' doet, bijvoorbeeld ook met tekenen. Hun kind van vier 'voortekenen' hoe je iets tekent en hun kind leren hoe 'het hoort'. En zo komt dat ook weer bij mijn kind terecht, want speelkameraadjes gaan I vertellen dat zij het 'niet goed' doet. Oef, daar kan ik best link om worden ook. Zo dodelijk voor je vrij en creatief ontwikkelen.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Franny, dat merk je inderdaad echt heel erg zodra ze op school zitten. Is weer een van die dingen waar je merkt dat ze steeds meer invloed van buitenaf krijgen.
Ik probeer te letten op hoe ik het zegt. Maar af en toe ontsnapt er wel eens een goed zo.
Ik probeer te letten op hoe ik het zegt. Maar af en toe ontsnapt er wel eens een goed zo.
ja daar loop ik ook wel tegenaan.
Ik zeg gewoon dat ik een andere memo heb gelezen over hoe dingen horen te gaan.
Mijn jongens knikken dan en accepteren het, ik ben hun moedergodin.
Mijn meid blijft er dan wel mee zitten, die ervaart enorme druk om het goed te doen.
Ik zeg gewoon dat ik een andere memo heb gelezen over hoe dingen horen te gaan.
Mijn jongens knikken dan en accepteren het, ik ben hun moedergodin.
Mijn meid blijft er dan wel mee zitten, die ervaart enorme druk om het goed te doen.
met een goedzo is ook niks mis. Je moet alleen niet als een cheerleader bij je kind gaan staan.quote:
Franny, dat merk je inderdaad echt heel erg zodra ze op school zitten. Is weer een van die dingen waar je merkt dat ze steeds meer invloed van buitenaf krijgen.
Ik probeer te letten op hoe ik het zegt. Maar af en toe ontsnapt er wel eens een goed zo.
Ik ben alleen van mening dat je niet continu je woorden hoeft af te wegen.
Je kunt prima zeggen dat een kind iets goed doet, dat ze er leuk of mooi uit zien of goed uitgezocht hebben dat de kleuren mooi/goed bij elkaar passen. Dat je fijn vind dat ze iets gedaan hebben.
Het betekend niet dat je continu je kind moet ophemelen bij elk ding dat ze doen
Dit is precies dus wat ik vind dat je niet moet zeggen.quote:
[..]
met een goedzo is ook niks mis. Je moet alleen niet als een cheerleader bij je kind gaan staan.
Ik ben alleen van mening dat je niet continu je woorden hoeft af te wegen.
Je kunt prima zeggen dat een kind iets goed doet, dat ze er leuk of mooi uit zien of goed uitgezocht hebben dat de kleuren mooi/goed bij elkaar passen. Dat je fijn vind dat ze iets gedaan hebben.
Het betekend niet dat je continu je kind moet ophemelen bij elk ding dat ze doen
Ik zal niets zeggen over kleding die goed bij elkaar past, nooit.
Ook niet over andere dingen die goed bij elkaar horen dat vind door een volwassenen opgelegde norm waar mijn kinderen niets mee te maken hebben, roze schoenen, rode broek, paars met geel shirt. Ik zeg doen.
Dat is smaak en daar bemoei ik mij niet mee. ik vind dat ze er zo bij moeten lopen dat het niet te warm of niet te koud is maar ik vind de focus op dat soort uiterlijkheden echt heel stom.
Ook zal ik niet zeggen dat ze er mooi uitzien, wel dat ik ze mooi vind maar dat is juist als ze door de blubber heen hebben zitten baggeren en met hun vieze kleding en lijf en lekkend ijsje op onze salontafel eten.
Uiterlijk vertoon vind ik niet een complimentje waard alleen op basis van dingen die niet bij je lijf horen zoals, make-up, kleding, schoenen. I
Ik zeg heus wel eens wat zie je er stralend uit, maar dan zeg ik dat vooral in de kleding waarvan ik weet dat zij zich er het fijnst in voel, dus ook als ze die foeilelijke rare haarband op dr kop heeft war ze zelf zo trots op is.
Maar ik weeg mijn woorden niet af, ik zeg ze heel spontaan en ze komen ook spontaan op.
Juist omdat ik de dingen ook niet als goed ervaar. Dat past niet bij mij.
En als ik ze dus wel zeg wat ook gewoon voor kan komen dan meen ik het helemaal.
Eén hoeft het ander niet uit te sluiten. Kleren die goed bij elkaar passen -soms alleen in zijn ogen- passen goed bij hem en dus bij elkaar.
Ik vind mn kinderen mooi met modderhoofd, maar ook als ze blij zijn met de door hun gekozen externe factoren, zoals kleding.
Ik vind mn kinderen mooi met modderhoofd, maar ook als ze blij zijn met de door hun gekozen externe factoren, zoals kleding.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
daar ben ik het mee eens. Laatst ging Teun super trots de deur uit. Ik dacht oh help wat een combi maar hij was zo trotsquote:
Eén hoeft het ander niet uit te sluiten. Kleren die goed bij elkaar passen -soms alleen in zijn ogen- passen goed bij hem en dus bij elkaar.
Ik vind mn kinderen mooi met modderhoofd, maar ook als ze blij zijn met de door hun gekozen externe factoren, zoals kleding.
En zo heeft iedereen zijn manier.
Ik complimenteer mijn kinderen dan vast te veel maar ze zijn gelukkig, blij en daar doe ik het voor net als alle andere mama's hier.
Wat Goitske en Away zeggen kan ik me ook in vinden.
Ik complimenteer mijn kinderen dan vast te veel maar ze zijn gelukkig, blij en daar doe ik het voor net als alle andere mama's hier.
Wat Goitske en Away zeggen kan ik me ook in vinden.
ach alles is beter dan de opvoeding die ik heb gehad en kijk ik ben ook op mijn pootjes geland!quote:
Kijk het zijn net echte mensen die kleuters
Leuk al die onderzoeken maar ik zeg dus wel dat mijn kleuter wat goed doet. Ik vind het oprecht ook goed wat hij allemaal al kan. En als ik het minder vind zeg ik dat ook. Soms op een pedagogisch verantwoorde manier en soms dat hij nu moet kappen met klote omdat ik er klaar mee ben.
Ieder kind is anders en ik zie dat hij heel blij wordt als hij zijn best heeft gedaan (of soms zelfs als dingen spontaan gebeuren) en ik zeg hoe geweldig/knap/goed/leuk ik dat vind.
Ik zou er gek van worden als ik elk woord moet afwegen omdat bepaalde artikelen daar wat over zeggen.
buda
ik heb nu een beetje een Kelly family idee bij jullie
Ik zal het niet doen zoals mijn ouders het hebben gedaan en ik lees geen onderzoeken. Ik volg mijn hart en daarmee ben ik al ver mee gekomen
Ik vind dat van wetenschappelijke artikelen die een verband aantonen tussen veel complimentjes geven en faalangst e.d. ook interessant. Tegelijkertijd lees ik in een naar mijn ogen wel erg 'strenge' interpretatie bij Buda over niet zeggen dat een kind mooie dingen bij elkaar heeft gezocht of dat je vindt dat iets mooi bij elkaar past, dat vind ik dan wel weer erg Hollandse en een tikje calvinistisch..Is dat nu echt wat er wordt bedoeld in die artikelen?
Ik ben in een gereformeerde omgeving opgegroeid waar alles wat met ijdelheid/narcisme of heel cru gesteld een al te positief zelfbeeld te maken had in de kiem werd gesmoord. Ik vind het voor mezelf prima om mijn kinderen complimenten te geven en probeer gewoon een balans te vinden en vooral zo op te voeden dat ze in de gaten hebben dat trots zijn op iets wat je zomaar hebt of kan niet echt netjes is. Het gaat vooral om jezelf overwinnen of een eigen onafhankelijke koers varen.
Volgens mij is er een duidelijk verschil tussen een algemeen waardeoordeel 'dat heb je goed gedaan' en een ik-boodschap 'ik vind dat je dit mooi bij elkaar hebt gezocht'. Dat laatste doe ik wel, als ik dat inderdaad vind. Andersom doe ik het ook: dan zeg ik dat ik het niet zo mooi vind. Daar wordt ze dan wel boos om, maar dat is prima. Daardoor leert ze dat het dus subjectieve persoonsgeboden oordelen zijn en dat je dan zelf kunt bepalen of je je daardoor laat beïnvloeden of niet.
Ik ben in een gereformeerde omgeving opgegroeid waar alles wat met ijdelheid/narcisme of heel cru gesteld een al te positief zelfbeeld te maken had in de kiem werd gesmoord. Ik vind het voor mezelf prima om mijn kinderen complimenten te geven en probeer gewoon een balans te vinden en vooral zo op te voeden dat ze in de gaten hebben dat trots zijn op iets wat je zomaar hebt of kan niet echt netjes is. Het gaat vooral om jezelf overwinnen of een eigen onafhankelijke koers varen.
Volgens mij is er een duidelijk verschil tussen een algemeen waardeoordeel 'dat heb je goed gedaan' en een ik-boodschap 'ik vind dat je dit mooi bij elkaar hebt gezocht'. Dat laatste doe ik wel, als ik dat inderdaad vind. Andersom doe ik het ook: dan zeg ik dat ik het niet zo mooi vind. Daar wordt ze dan wel boos om, maar dat is prima. Daardoor leert ze dat het dus subjectieve persoonsgeboden oordelen zijn en dat je dan zelf kunt bepalen of je je daardoor laat beïnvloeden of niet.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik link mijn opmerking niet aan artikelen, ik snap niet waarom jij dat wel doet.
Ik vond het al van kinds af aan stom om te horen dat ik er mooi uitzag allen op basis van hoe ik er uit zag. Ik heb dat als heel negatief ervarn en jarenlang therapie nodig gehad om de enorme focus op dat sooort dingen los te laten. mijn leven draaide dankzij min moeder enorm om uiterlike vertoon.
ik zou dus wel zeggen, wat een leuk shirt heb je aan.
Wat zie jij er leuk uit in dat shirt dus niet.
Ik vond het al van kinds af aan stom om te horen dat ik er mooi uitzag allen op basis van hoe ik er uit zag. Ik heb dat als heel negatief ervarn en jarenlang therapie nodig gehad om de enorme focus op dat sooort dingen los te laten. mijn leven draaide dankzij min moeder enorm om uiterlike vertoon.
ik zou dus wel zeggen, wat een leuk shirt heb je aan.
Wat zie jij er leuk uit in dat shirt dus niet.
Dit vind ik wel lastig. Een kind moet wel heel stevig in de schoenen staan om zich niet door de mening van een moeder te laten beïnvloeden. Denk ik.quote:Op zondag 22 juli 2018 17:58 schreef Franny_G het volgende:
Ik vind dat van wetenschappelijke artikelen die een verband aantonen tussen veel complimentjes geven en faalangst e.d. ook interessant. Tegelijkertijd lees ik in een naar mijn ogen wel erg 'strenge' interpretatie bij Buda over niet zeggen dat een kind mooie dingen bij elkaar heeft gezocht of dat je vindt dat iets mooi bij elkaar past, dat vind ik dan wel weer erg Hollandse en een tikje calvinistisch..Is dat nu echt wat er wordt bedoeld in die artikelen?
Ik ben in een gereformeerde omgeving opgegroeid waar alles wat met ijdelheid/narcisme of heel cru gesteld een al te positief zelfbeeld te maken had in de kiem werd gesmoord. Ik vind het voor mezelf prima om mijn kinderen complimenten te geven en probeer gewoon een balans te vinden en vooral zo op te voeden dat ze in de gaten hebben dat trots zijn op iets wat je zomaar hebt of kan niet echt netjes is. Het gaat vooral om jezelf overwinnen of een eigen onafhankelijke koers varen.
Volgens mij is er een duidelijk verschil tussen een algemeen waardeoordeel 'dat heb je goed gedaan' en een ik-boodschap 'ik vind dat je dit mooi bij elkaar hebt gezocht'. Dat laatste doe ik wel, als ik dat inderdaad vind. Andersom doe ik het ook: dan zeg ik dat ik het niet zo mooi vind. Daar wordt ze dan wel boos om, maar dat is prima. Daardoor leert ze dat het dus subjectieve persoonsgeboden oordelen zijn en dat je dan zelf kunt bepalen of je je daardoor laat beïnvloeden of niet.
Venus in pocketformaat
© loveli
© loveli
Nou ik durf te wedden dat iedereen hier zijn hart volgt. Het is toch niet of-of?quote:
[..]
ach alles is beter dan de opvoeding die ik heb gehad en kijk ik ben ook op mijn pootjes geland!
Ik zal het niet doen zoals mijn ouders het hebben gedaan en ik lees geen onderzoeken. Ik volg mijn hart en daarmee ben ik al ver mee gekomen
Ik volg juist mijn hart door niet overdreven veel te goedzo’en. Voor mij os dat erg geforceerd. Zoals net: ze kreeg een dop van een fles. Zegt ze: kijk het lukte me zelf! Mijn primaire reactie is dan een enthusiast «oi, tof!!».
Voor mij persoonlijk is opvoeden juist daar waar hart en verstand samenkomen.
Dat hangt misschien ook weer van het kind af. I blaakt van het zelfvertrouwen, dus kan wel tegen een stootje. Daarnaast kan ze ook gesprekjes over deze dingen goed voeren. Ik heb het al wel met haar gedaan. Toen ze beneden kwam in een zelf bedacht outfitje. Eerst werd ze boos toen ik zei dat ik het niet mooi vond. "Het is wel mooi!" Kon ik haar uitleggen dat dit een kwestie van mening is. Ik legde ook uit dat ik het niet mooi vind, maar dat zij het draagt, dus dat het gaat om wat zij vindt. Toen ging ze nog eens kritisch in de spiegel kijken en zei ze: "Ik vind het toch wel mooi." En was ze ook tevreden daarmee. Het is natuurlijk ook lastig, maar voor mij is het een belangrijk opvoedkundig punt en dus stop ik daar energie in. Ik leef het ook voor, want andersom zegt I ook weleens dat ze het niet mooi vindt wat ik aan heb. Dan zeg ik ook: "Dat kan, maar ik vind het wel mooi en ik draag dit graag." En zo gaat 't natuurlijk met alles in de opvoeding, je stelt zo je prioriteiten op basis van een waardenpatroon, dichtbij de persoon die je bent en wilt zijn.quote:
[..]
Dit vind ik wel lastig. Een kind moet wel heel stevig in de schoenen staan om zich niet door de mening van een moeder te laten beïnvloeden. Denk ik.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dat heb ik dan verkeerd gelezen.quote:Op zondag 22 juli 2018 18:18 schreef Budabuddumbam het volgende:
Ik link mijn opmerking niet aan artikelen, ik snap niet waarom jij dat wel doet.
Ik vond het al van kinds af aan stom om te horen dat ik er mooi uitzag allen op basis van hoe ik er uit zag. Ik heb dat als heel negatief ervarn en jarenlang therapie nodig gehad om de enorme focus op dat sooort dingen los te laten. mijn leven draaide dankzij min moeder enorm om uiterlike vertoon.
ik zou dus wel zeggen, wat een leuk shirt heb je aan.
Wat zie jij er leuk uit in dat shirt dus niet.
Wij hebben kennelijk een tegenovergestelde opvoeding gehad. Boeiend hoe dat dan weer duidelijk doorwerkt in je eigen opvoeding. Ik zeg wel tegen I dat een bepaald jurkje of shirt haar volgens mij goed staat, bijvoorbeeld omdat het goed bij de kleur van haar ogen past of zoiets. En dan hebben we daarna een gesprekje over de kleur van onze ogen. Gaan we samen in de spiegel naar onze ogen kijken e.d. Het gaat dan voor mij niet om uiterlijkheden maar meer om een bewustzijn over wie je bent en hoe je eruit ziet, wat natuurlijk ook bij je ontwikkeling hoort.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
ik vraag mij dat wel eens af bij mensen. Dan bedoel ik het in het algemeen.quote:
[..]
Nou ik durf te wedden dat iedereen hier zijn hart volgt. Het is toch niet of-of?
Ik volg juist mijn hart door niet overdreven veel te goedzo’en. Voor mij os dat erg geforceerd. Zoals net: ze kreeg een dop van een fles. Zegt ze: kijk het lukte me zelf! Mijn primaire reactie is dan een enthusiast «oi, tof!!».
Voor mij persoonlijk is opvoeden juist daar waar hart en verstand samenkomen.
Op mijn werk komen met complete Excel schema's aan over hun kind. Dat een arts gewoon zegt en wanneer is knuffelen ingepland?
Of komen met complete boekwerken aan waarbij ik al moe word want ze hebben een hele verzameling met artikelen
Over de ouders nog maar te zwijgen die het hele internet hebben doorgespit en al met een diagnose komen ipv naar hun kind te kijken op naar het schermpje van hun telefoon/tablet/computer
Ik lees dus heel bewust die studies niet want ze beïnvloeden je wel in wat je doet. En ik wil juist gewoon mijn hart volgen met mijn ideeën over opvoeding en niet wat iemand in een studie bedacht heeft.
Daarbij doe ik al jaren mee aan een wetenschappelijke studie met Teun. Dat gaat over gevolgen van antibiotica gebruik in de eerste week na de bevalling
Ik moet 1x in de zoveel tijd gegevens aanleveren en kan zijn dat ze hem nog een x willen zien als hij ouder is
Maar dat wil niet zeggen dat ze dingen doen omdat het zo gelezen is.
Ik volg mijn hart, alles op intuïtie en eigen mening niet vanwege een artikel.
Maar dat het uit vele onderzoeken blijkt sluit wel aan bij wat mijn hart zegt.
Ik geef als we de kleding kopen gerust mijn mening over ieder indivudueel kledingstuk maar mijn kinderen hebben nog nooit om die erkenning gevraagd hoe iets staat. (misschien wel doordat ik die ook minder positief geef).
ik zou dan zeggen, de kleding is niet mijn smaak maar ik vind je in alles mooi (en dat is ook zo).
Als ik thuis kom met kleding vraagt ze ook als ze het hoort of het haar stijl is of de mijne
Ik volg mijn hart, alles op intuïtie en eigen mening niet vanwege een artikel.
Maar dat het uit vele onderzoeken blijkt sluit wel aan bij wat mijn hart zegt.
Grappig dat jij dit zo doet. ik zou dit dus nooit zeggen, ik denk dat de huidige maatschappij al heel veel kritiek geeft, het is ook een vraag die nooit is voorgekomen bij mijn kinderen.quote:
[..]
Dat hangt misschien ook weer van het kind af. I blaakt van het zelfvertrouwen, dus kan wel tegen een stootje. Daarnaast kan ze ook gesprekjes over deze dingen goed voeren. Ik heb het al wel met haar gedaan. Toen ze beneden kwam in een zelf bedacht outfitje. Eerst werd ze boos toen ik zei dat ik het niet mooi vond. "Het is wel mooi!" Kon ik haar uitleggen dat dit een kwestie van mening is. Ik legde ook uit dat ik het niet mooi vind, maar dat zij het draagt, dus dat het gaat om wat zij vindt. Toen ging ze nog eens kritisch in de spiegel kijken en zei ze: "Ik vind het toch wel mooi." En was ze ook tevreden daarmee. Het is natuurlijk ook lastig, maar voor mij is het een belangrijk opvoedkundig punt en dus stop ik daar energie in. Ik leef het ook voor, want andersom zegt I ook weleens dat ze het niet mooi vindt wat ik aan heb. Dan zeg ik ook: "Dat kan, maar ik vind het wel mooi en ik draag dit graag." En zo gaat 't natuurlijk met alles in de opvoeding, je stelt zo je prioriteiten op basis van een waardenpatroon, dichtbij de persoon die je bent en wilt zijn.
Ik geef als we de kleding kopen gerust mijn mening over ieder indivudueel kledingstuk maar mijn kinderen hebben nog nooit om die erkenning gevraagd hoe iets staat. (misschien wel doordat ik die ook minder positief geef).
ik zou dan zeggen, de kleding is niet mijn smaak maar ik vind je in alles mooi (en dat is ook zo).
Als ik thuis kom met kleding vraagt ze ook als ze het hoort of het haar stijl is of de mijne
Ik lees wel veel over opvoeding en de ontwikkeling van een kind. Ik vind het interessant om te lezen.
Ik zit op Facebook ook in een paar oudergroepen.
En ik kies de dingen waar ik achter staat.
Voordat ik R kreeg wilde ik opvoeden zoals Jo Frost. Ik zag mezelf al met een time out stoel en een poster voor goed gedrag.
Na de geboorte van haar voelde die manier gewoon niet goed voor mij.
Door Fok en de blogs van Janet Lansbury ontdekte ik wat veel meer bij mij past.
Dus ook door dingen te lezen en daardoor keuzes te maken, komen ze uiteindelijk gewoon uit je hart. Is het meer van: “Oh. Deze manier past zo bij hoe ik ben en wat ik wil.”
Ik zit op Facebook ook in een paar oudergroepen.
En ik kies de dingen waar ik achter staat.
Voordat ik R kreeg wilde ik opvoeden zoals Jo Frost. Ik zag mezelf al met een time out stoel en een poster voor goed gedrag.
Na de geboorte van haar voelde die manier gewoon niet goed voor mij.
Door Fok en de blogs van Janet Lansbury ontdekte ik wat veel meer bij mij past.
Dus ook door dingen te lezen en daardoor keuzes te maken, komen ze uiteindelijk gewoon uit je hart. Is het meer van: “Oh. Deze manier past zo bij hoe ik ben en wat ik wil.”
Echt hele interessante manier van aanpakken lees ik hier. Zeker mbt complimenten of niet.
Ik complimenteer mijn kind wel maar ook niet overdreven. Als A zijn haar mooi gekamd is, benoem is dat ook. Maar als zijn haar lekker ongekamd zit, is hij net zo mooi.
Of als hij er stoer en cool uitzien met bepaalde kleding.
Ik geef wel aan dat het belangrijk is schoon en fris te zijn en fatsoenlijk eruit te zien als je weggaat.
Ik vind het fijn als hij tevreden is met zichzelf. Hoe dat dan ook is.
Als hij iets goeds doet, benoem ik dat ook gewoon. Zie niet in wat daar verkeerd in is.
Hij smeert sindskort zijn eigen brood (hij is net 5) en dat doet hij goed. Dat vind hij ook fijn om te horen.
En ik help hem dingen te leren en juist te doen dus hij krijgt dat ook graag bevestigd.
Ik lees zo nu en dan wel (wetenschappelijke) dingen over opvoeding maar ook niet teveel. Ik zou er wellicht onzeker van worden en kijk vooral naar hoe híj functioneert.
Ik ben zelf een onzeker en benauwd kind geweest en had vroeger best meer complimenten willen hebben. Juist om zelfvertrouwen te krijgen. Bij sommige kinderen zit dat er misschien vanzelf al een beetje in maar bij mij niet.
Ik vond andere meisjes altijd knapper of slimmer, leuker.
Mijn moeder benoemde vroeger bijv. wél als je klasgenootje van mij er leuk uit zag of mooi was maar herinner mij niet dat ze dat tegen/over míj zei.
Of ik had in een schoolschriftje een schrijfoefening gedaan waar ik heel trots op was dus ik liet dat aan mijn moeder zien en vroeg of ze het ook mooi geschreven vond.
Dat vond ze niet.
Dus ik denk dat dergelijke dingen heel erg liggen aan hoe je kind is. Sommige hebben het echt nodig en anderen niet zozeer.
Zeker mbt complimenten of niet. Ik complimenteer mijn kind wel maar ook niet overdreven. Als A zijn haar mooi gekamd is, benoem is dat ook. Maar als zijn haar lekker ongekamd zit, is hij net zo mooi.
Of als hij er stoer en cool uitzien met bepaalde kleding.
Ik geef wel aan dat het belangrijk is schoon en fris te zijn en fatsoenlijk eruit te zien als je weggaat.
Ik vind het fijn als hij tevreden is met zichzelf. Hoe dat dan ook is.
Als hij iets goeds doet, benoem ik dat ook gewoon. Zie niet in wat daar verkeerd in is.
Hij smeert sindskort zijn eigen brood (hij is net 5) en dat doet hij goed. Dat vind hij ook fijn om te horen.
En ik help hem dingen te leren en juist te doen dus hij krijgt dat ook graag bevestigd.
Ik lees zo nu en dan wel (wetenschappelijke) dingen over opvoeding maar ook niet teveel. Ik zou er wellicht onzeker van worden en kijk vooral naar hoe híj functioneert.
Ik ben zelf een onzeker en benauwd kind geweest en had vroeger best meer complimenten willen hebben. Juist om zelfvertrouwen te krijgen. Bij sommige kinderen zit dat er misschien vanzelf al een beetje in maar bij mij niet.
Ik vond andere meisjes altijd knapper of slimmer, leuker.
Mijn moeder benoemde vroeger bijv. wél als je klasgenootje van mij er leuk uit zag of mooi was maar herinner mij niet dat ze dat tegen/over míj zei.
Of ik had in een schoolschriftje een schrijfoefening gedaan waar ik heel trots op was dus ik liet dat aan mijn moeder zien en vroeg of ze het ook mooi geschreven vond.
Dat vond ze niet.
Dus ik denk dat dergelijke dingen heel erg liggen aan hoe je kind is. Sommige hebben het echt nodig en anderen niet zozeer.
Ik vind complimenteren heel lastig.
Ik merk bij mezelf dat ik best wel afhankelijk ben van wat een ander van mij denkt. Dat ik soms snak naar een compliment omdat ik anders ga twijfelen of ik het fout aan het doen ben.
Ook merk ik bij mezelf dat ik kritiek als aanval op heel mijn wezen zie.
Dus teveel (loze) complimentjes met een al onzeker persoon kan daarvoor zorgen.
Ik geloof daarom wel oprecht dat het veel beter is om het proces te benoemen dan het resultaat.
En waar ik ook voor waak is dat ik niet bij alles roep: “Oh wat ben je slim.” Zeker niet bij alledaagse dingen, omdat juist zulke complimenten voor mijn gevoel kunnen zorgen dat een kind faalangstig kan worden als dingen moeilijker gaan worden.
Ik merk bij mezelf dat ik best wel afhankelijk ben van wat een ander van mij denkt. Dat ik soms snak naar een compliment omdat ik anders ga twijfelen of ik het fout aan het doen ben.
Ook merk ik bij mezelf dat ik kritiek als aanval op heel mijn wezen zie.
Dus teveel (loze) complimentjes met een al onzeker persoon kan daarvoor zorgen.
Ik geloof daarom wel oprecht dat het veel beter is om het proces te benoemen dan het resultaat.
En waar ik ook voor waak is dat ik niet bij alles roep: “Oh wat ben je slim.” Zeker niet bij alledaagse dingen, omdat juist zulke complimenten voor mijn gevoel kunnen zorgen dat een kind faalangstig kan worden als dingen moeilijker gaan worden.
Denk dat je ‘alles’ met mate moet doen. Als A. zelf wilt leren goeie boterhammen te smeren, dan mag best benoemd worden als dat goed gaat.quote:
Ik vind complimenteren heel lastig.
Ik merk bij mezelf dat ik best wel afhankelijk ben van wat een ander van mij denkt. Dat ik soms snak naar een compliment omdat ik anders ga twijfelen of ik het fout aan het doen ben.
Ook merk ik bij mezelf dat ik kritiek als aanval op heel mijn wezen zie.
Dus teveel (loze) complimentjes met een al onzeker persoon kan daarvoor zorgen.
Ik geloof daarom wel oprecht dat het veel beter is om het proces te benoemen dan het resultaat.
En waar ik ook voor waak is dat ik niet bij alles roep: “Oh wat ben je slim.” Zeker niet bij alledaagse dingen, omdat juist zulke complimenten voor mijn gevoel kunnen zorgen dat een kind faalangstig kan worden als dingen moeilijker gaan worden.
Of als hij ineens een bepaald verband ziet en benoemd, dan zeg ik ook dat hij dat slim bedacht heeft. Of een goed idee heeft.
Maar ja, als hij een slecht idee heeft, benoem ik dat ook.
Opvoeden blijft toch weleens lastig omdat je niet helemaal kan voorspellen hoe bepaalde acties en reacties van jou als ouder, gevolgen kunnen hebben voor de ontwikkeling van je kind en later als volwassene.
Ik ga er even vanuit dat de meeste ouders met de beste intenties hun kinderen willen laten opgroeiend tot fijne, verantwoordelijke, goede en gelukkige volwassenen.
Daar doe je allemaal toch je best voor?
Oh. Dat laatste geloof ik zeker weten ook. Maar ik geloof ook dat je uit liefde fouten kan maken als ouder waar je kind later tegen aan loopt.
Dit is trouwens niet iets waar ik wakker van lig of perse onzeker over ben. Het is meer iets waar ik bewust van ben zeg maar.
Dit is trouwens niet iets waar ik wakker van lig of perse onzeker over ben. Het is meer iets waar ik bewust van ben zeg maar.
Leuk om al die verschillende meningen te lezen.
Ik heb er vanavond even op gelet hoevaak ik "goed zo/goed gedaan" zeg en dat is heel vaak Het is hier het normaals woord van de wereld. "Sow dat is een goede drol" heb ik zelfs gezegd
Ik zou heel ongelukkig worden als mijn man nooit zou zeggen dat ik er mooi uit zie of dat mijn haar mooi zit ofzo. Dat hij mijn jurk mooi vind kan me geen ruk schelen ik wil dat hij mij in die jurk mooi vindt.
Maar ik denk idd ook dat we allemaal het beste met onze kinderen voor hebben. Gelukkig zijn we allemaal anders en voeden we onze kinderen anders op.
Je weet nu toch niet hoe ze over 20 jaar zijn. Misschien zeggen ze dan wel dat ze de meest fantastische opvoeding ooit hebben gehad maar misschien gaan ze het totaal anders doen.
En ook al zal ik het niet doen zoals buda het doet, ik heb er toch wat van geleerd en ga wel puntjes mee nemen die ik van je over zou willen nemen op mijn manier. De manier waarop jij over je kinderen praat vind ik heel liefdevol
[ Bericht 0% gewijzigd door ikke_84 op 22-07-2018 21:50:39 ]
Ik heb er vanavond even op gelet hoevaak ik "goed zo/goed gedaan" zeg en dat is heel vaak
Het is hier het normaals woord van de wereld. "Sow dat is een goede drol" heb ik zelfs gezegd Ik zou heel ongelukkig worden als mijn man nooit zou zeggen dat ik er mooi uit zie of dat mijn haar mooi zit ofzo. Dat hij mijn jurk mooi vind kan me geen ruk schelen ik wil dat hij mij in die jurk mooi vindt.
Maar ik denk idd ook dat we allemaal het beste met onze kinderen voor hebben. Gelukkig zijn we allemaal anders en voeden we onze kinderen anders op.
Je weet nu toch niet hoe ze over 20 jaar zijn. Misschien zeggen ze dan wel dat ze de meest fantastische opvoeding ooit hebben gehad maar misschien gaan ze het totaal anders doen.
En ook al zal ik het niet doen zoals buda het doet, ik heb er toch wat van geleerd en ga wel puntjes mee nemen die ik van je over zou willen nemen op mijn manier. De manier waarop jij over je kinderen praat vind ik heel liefdevol
[ Bericht 0% gewijzigd door ikke_84 op 22-07-2018 21:50:39 ]
Omen, daar zeg je wat. Ik snak soms ook naar erkenning, of eens horen dat ik mooi ben. Dat gebeurt weinig, en vind ik soms best heel lastig. Ik heb bij bijbaantjes wel eens zo hard mijn best gedaan voor erkenning, dat het belachelijk werd. Op een of andere manier viel ik nooit op. Dat zit er al vanaf kinds af aan, eigenlijk. Ik was vrij slim en redde me prima op school, dus erg veel aandacht kreeg ik daar niet.
Dus ik ben me wel van bewust dat ik O positieve feedback geef. Misschien is dat wat jullie complimenten noemen. Maar iig feedback op iets specifieks, en haar het gevoel geven dat ik zie wat ze doet, en dat ik het fijn vind om samen te zijn en samen iets te doen.
Morgen ga ik een skateboard voor haar verjaardag kopen. Ben benieuwd of ze dat leuk gaat vinden
Dus ik ben me wel van bewust dat ik O positieve feedback geef. Misschien is dat wat jullie complimenten noemen. Maar iig feedback op iets specifieks, en haar het gevoel geven dat ik zie wat ze doet, en dat ik het fijn vind om samen te zijn en samen iets te doen.
Morgen ga ik een skateboard voor haar verjaardag kopen. Ben benieuwd of ze dat leuk gaat vinden
Ik vind het ook best wel kindafkankelijk eigenlijk. Mijn middelste heeft de bevestiging dat ze iets kan oid best wel nodig. Mijn jongste (met hetzelfde genenpakketje) heeft dat weer een stuk minder.
Haha goede poep gebruik ik ook. Maar dat heeft een andere oorzaak. Een goede poep is Bristol stools form scale nr 3 of 4. Nr 1 of 2 is te dun.
Aangezien Teun lactose intolerantie heeft komt hij altijd vertellen of hij goede poep had of niet. Hij kan daarbij ook vertellen welk nummertje het is trouwens want ik heb een kaartje hangen.
Ik kan zo bij houden waar zijn buikpijn vandaan komt en wat ik er evt aan kan doen
Aangezien Teun lactose intolerantie heeft komt hij altijd vertellen of hij goede poep had of niet. Hij kan daarbij ook vertellen welk nummertje het is trouwens want ik heb een kaartje hangen.
Ik kan zo bij houden waar zijn buikpijn vandaan komt en wat ik er evt aan kan doen
Ik denk wat Kyara zegt het lastige is met complimenten. Het is ook zo afhankelijk van de persoon hoe ze met een compliment om gaan. Of ze er wel of niet afhankelijk van gaan worden.
En ik denk door dat punt dat je naast de wetenschap wat een compliment kan doen ook altijd naar je eigen situatie en je eigen kind moet kijken.
Wat Franny net als voorbeeld zei over de keus van de kleding. Als iemand mij zou zeggen dat iets niet moois staan dan zou ik het achter in de kast gooien om het nooit meer te dragen.
Dus daardoor durf ik het nooit op die manier tegen R te zeggen. Terwijl zij qua karakter op sommige punten heel anders is dan ik.
En ik denk door dat punt dat je naast de wetenschap wat een compliment kan doen ook altijd naar je eigen situatie en je eigen kind moet kijken.
Wat Franny net als voorbeeld zei over de keus van de kleding. Als iemand mij zou zeggen dat iets niet moois staan dan zou ik het achter in de kast gooien om het nooit meer te dragen.
Dus daardoor durf ik het nooit op die manier tegen R te zeggen. Terwijl zij qua karakter op sommige punten heel anders is dan ik.
Maar ik vind dat dus niet goed als mijn kind een boterham kan smeren. Dat hoort voor mij bij normale ontwikkeling dat is leren en musclememory. Ik vind het fijn als ze het doen zonder veel troep.
Ik snap oprecht niet wat er knap is aan dingen die de hele wereld kunnen. Nuttig en handig wel. Ik zou dus wel zeggen wat handig he dat je dat nu kan. Ik vind veel doorzettingsvermogen wel weer heel knap daar zou ik dus zeker wat van zeggen. Zeker als het vaak mis gaat Net als fietsen ik vind het kunnen fietsen niet knap! Ik vind als het maar niet wil lukken de inzet wel iets knaps. De wil om iets kunnen en je daar voor blijven inzetten.
Ik weet overigens dat als je mijn kinderen zou vragen of ik veel complimentjes geef dat ze ja zullen zeggen. Ik geef heel vaak complimenten die ik echt meen en die niet prestatie gericht zijn.
Ik snap oprecht niet wat er knap is aan dingen die de hele wereld kunnen. Nuttig en handig wel. Ik zou dus wel zeggen wat handig he dat je dat nu kan. Ik vind veel doorzettingsvermogen wel weer heel knap daar zou ik dus zeker wat van zeggen. Zeker als het vaak mis gaat Net als fietsen ik vind het kunnen fietsen niet knap! Ik vind als het maar niet wil lukken de inzet wel iets knaps. De wil om iets kunnen en je daar voor blijven inzetten.
Ik weet overigens dat als je mijn kinderen zou vragen of ik veel complimentjes geef dat ze ja zullen zeggen. Ik geef heel vaak complimenten die ik echt meen en die niet prestatie gericht zijn.
Je bent ook mooi!quote:
Omen, daar zeg je wat. Ik snak soms ook naar erkenning, of eens horen dat ik mooi ben. Dat gebeurt weinig, en vind ik soms best heel lastig. Ik heb bij bijbaantjes wel eens zo hard mijn best gedaan voor erkenning, dat het belachelijk werd. Op een of andere manier viel ik nooit op. Dat zit er al vanaf kinds af aan, eigenlijk. Ik was vrij slim en redde me prima op school, dus erg veel aandacht kreeg ik daar niet.
Dus ik ben me wel van bewust dat ik O positieve feedback geef. Misschien is dat wat jullie complimenten noemen. Maar iig feedback op iets specifieks, en haar het gevoel geven dat ik zie wat ze doet, en dat ik het fijn vind om samen te zijn en samen iets te doen.
Morgen ga ik een skateboard voor haar verjaardag kopen. Ben benieuwd of ze dat leuk gaat vinden
Maar dat is toch niet gek.
Ik denk dat iedereen erkenning en aandacht wil.
Ik wel in ieder geval.
Nou. Ik moet zeggen dat er echt wel dingen zijn waar ik best wel trots op was toen R ze kon. Haar eerste stapjes bijvoorbeeld. Bijna elk kind leert uiteindelijk lopen. Maar toch vond ik het zo geweldig toen die van mij dat deed.
En zo heb ik dat met wel meer dingen die de hele wereld eigenlijk kan. De eerste keer dat mijn kind die dingen deed vond ik dat zo supertof om te zien.
En zo heb ik dat met wel meer dingen die de hele wereld eigenlijk kan. De eerste keer dat mijn kind die dingen deed vond ik dat zo supertof om te zien.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |