Ik weet niet of de nadruk daar alleen op ligt bij meiden hoor, misschien hebben we daar vooral ook de negatieve kanten van het risico ‘focus op uiterlijk’ bij gezien. V wil ook graag mooi zijn en trekt alleen kleren aan die hij als setje bij elkaar vindt passen. Geen rok en tule, maar wel degelijk bezig met zijn uiterlijke verschijning.
Bij V is het gelukkig wel zo dat hij vooral kijkt naar wat hij zelf vindt. Bij een vraag als ‘vind je dit mooi mama?’ zeg ik ook altijd dat ik hem altijd mooi vind en dat het overigens niet heel belangrijk is wat ik vind. Dan stel ik hem de vraag terug wat hij er zelf van vindt en om dat wel even in de spiegel te bekijken voordat hij antwoord geeft. Ik ben altijd heel blij als hij zichzelf mooi vindt en leert van zichzelf te houden.
Ik heb dit al wel eens eerder in peuter gezegd, maar misschien past het ook wel bij dit thema. Ik ga vaak met de kinderen voor de spiegel staan om complimentjes te geven aan zichzelf of aan mij/broer/papa. Ik vraag dan ook altijd hoe de dag was en of ze nog iets hebben gedaan wat ze goed/leuk/mooi/gezellig/moeilijk/spannend vonden aan de dag. Waar V eerder zat op banale zaken zoals dat hij zn haar mooi plat vond, gaat hij nu al meer de diepte in. Soms komt hij met dingen waar hij trots op is. Dat hij hoofdpijn had, maar toch had doorgezet met zwemmen of dat hij lief met zn broertje heeft gespeeld die dag.
Sowieso vind ik dat hij mentaal hele grote sprongen maakt. Hij weet nog -alles- te vertellen over de planeten uit het ruimte thema, komt met onderzoeksvragen voor thuis (zo hebben we laatst een youtube filmpje gekeken over de anatomie van een hart) en benoemd hij knelpunten en zaken die hij spannend vindt.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.