Depressie & Angst #151 eindelijk lente!

Naar Elvi. Had je in die zin dan toch nog iets aan therapie de afgelopen tijd dat je in elk geval een plek had om te praten zonder dat je jezelf belast hoefde te voelen? Maar wat je zelf ook zegt, het is geen drama en het hoeft het ook niet te worden. Je hebt de inzichten en coachingsvaardigheden, sterkte.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 23:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Deze week was enorm stressvol, maar geen paniekaanvallen waarvoor

Maar ik had wel iets geks. Ik sliep slecht en eergisteren had ik mn vrijwilligerswerk afgezegd, wekker uit en slapen. Dacht ik, want ik hoorde n paar minuten later mn wekker weer afgaan.

Dus ik n beetje narrig van heb ik t stomme ding niet uitgezet. Kijk op mn telefoon, gaat niet af. Oke, zal wel en ik draai me weer om.

Hoor ik toch weer de wekker afgaan. Dus ik luisteren, oren gespitst en ebt het geluid langzaam weg. Geluid weg, oke ik wil weer slapen maar zodra m'n focus van de wekker af is hoor ik m weer.

Ik heb geprobeerd erachter te komen of iemand in de buurt heel toevallig t zelfde deuntje had, het is echt een half orkest en valt op, maar elke keer dat ik me erop focuste was het weer weg en het klonk ook niet of het uit een andere kamer kwam.

Uiteindelijk stopte het en deed ik het voor dat moment af als de enorme stress en vermoeidheid door slecht slapen. Toen ik doorhad dat het niet echt was heb ik t maar gelaten, 'heb ik weer, kan ik bijslapen regelt mn hoofd ff een extra wekker die blijft afgaan'
het bleef nog even gebeuren en stopte toen.

Is dit normaal bij erge vermoeidheid of iets om even aan te stippen bij mijn psycholoog?
Ik heb vroeger wel eens een hallucinatie gehad door medicatie maar verder nooit zoiets. En ik had ook vrij snel door dat het niet echt was.

Is dit iets om wel ook ff met mijn psycholoog te bespreken? Gewpon voor de zekerheid? Ik denk eigenlijk niet echt dat er wat aan de hand is ofzo.

Euhm het is volgens mij vrij gebruikelijk dat mensen gaan hallucineren als ze minder slapen dan ze eerder deden. In combinatie met de extra vermoeidheid door stress, klinkt dat voor mij niet zo raar?
Maar alles wat je wil bespreken kan je even bespreken toch? Al noem je gewoon even dat het speelt, hoeft niet meteen een heel ding te worden? Maar misschien kan je wel gerustgesteld worden of is het makkelijker bespreekbaar te maken als het wel nodig is.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 23:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Nee ik vind t ook niet zo gek gezien de situatie. T was eigenlijk gewoon een beetje raar maar verder ook niet.

Ik zou me zorgen maken als het iets absurds was geweest of ik er lang over had gedaan om erachter te komen dat die wekker tussen mijn oren zat.

T is ook een beetje dat ik niet meteen slapende honden wakker wil maken a.k.a. dat de psych gaat denken dat ik psychotisch wordt ofzo.

Ja nee als je daar bang bent dan zou ik het gewoon voor me houden. Ik had even niet door dat je daar angst voor hebt. Zeker als je verder geen zorgen maakt.

Gisterenochtend weer terapie gehad, en aan de ene kant begin ik de motivatie een beetje te verliezen. Ik krijg veel huiswerk mee, waarmee ik inzicht in bepaalde dingen krijg. Bijvoorbeeld hoe angst werkt en hoe je hersenen erop reageren.
Maar ik voel er het nut niet van, heb de indruk dat ik er niet echt iets mee opschiet. Vooral gezien het issue waar ik momenteel mee zit.

Komt mede doordat ik zelf al maanden een oplosing zoek voor mijn probleem. An sich geen gigantisch probleem,maar wel bepalend voor de toekomst. En ik zit al die tijd dus vast in mijn hoofd. En het pad dat ik bewandel met de psycholoog is gericht op het vinden van een oplossing binnen redelijk termijn, maar ik begin echt wanhopig te worden. Aangezien ik er dag en nacht mee rondloop.

Wel merk ik dat de terapie van alles triggert bij mij, vooral emoties. En ik ben dingen aan het verwerken, en dat doe ik in mijn slaap d.m.v.dromen, waardoor ik vannacht dus nachtmerrie had.

Ik denk dat ik bij de psycholoog onbewust nog wanhopiger wordt, omdat ik gisteren het gevoel had geen steek vooruit te zijn gekomen. Doordat ik het nut niet inzie van al het leesvoer dat ik krijg. Terwijl de psycholoog aangaf dat het bedoeld is om mij aan het denken te zetten en haar doel is het toerijken van handvaten om mijn probleem aan te pakken.

Ben nu compleet ff de weg kwijt en denk dat ik maar ga slapen..morgen nieuwe dag/nieuwe kansen.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 22:02 schreef Elvi het volgende:
Ik denk dat de reden waarom mijn paniekaanvallen niet te zien zijn, is dat ik zelden emoties laat zien Ik krop alles op. Ik heb ook niet echt mensen bij wie ik mn ei kwijt kan zeg maar. Soms sta ik wel op het punt om mn hart te luchten maar dan is er weer een stemmetje die zegt "doe maar niet, mensen kunnen hier niks mee, je stelt je aan, ze kunnen je met deze info pijn doen, je bent niemand en niks waard dus waarom zou je iets zeggen, het interesseert niemand, anderen hebben ergere problemen..." En hoe meer ik naar binnen keer hoe meer ik grijp naar een uitlaatklep die niet gezond is.

Hmmm ok ik twijfel of ik dit hier neer zal zetten maar misscien haal ik het straks wel weer weg Of een mod of whatever... Mensen die snel getriggerd zijn kunnen de spoiler beter niet openen en ik zou het fijn vinden als het ook in een quote wordt weggehaald .

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

En het stomme is, ik wéét ook hoe het allemaal zit, waar het vandaan komt, waar het mee te maken heeft, en hoe ik het kan doorbreken. In die zin heeft therapie voor mij geen zin meer. Er zijn geen inzichten die ik verder kan opdoen; ik moet nu de inzichten ook echt gaan gebruiken om tot verandering te komen. Het is nog steeds een work in progress

Hopelijk lukt het om je terapie nu daadwerkelijk toe te passen in de praktijk. En afhankelijk van het type angst of probleem zal het mischien wel voor altijd of heel lang work in progress zijn.
En ach, een terugval, kan gebeuren. Het is niet leuk, maar je weet dat je er wat aan kan doen. En je weet dat je zonder kan.Dus laat je vooral niet ontmoedigen.

quote:

Op vrijdag 27 april 2018 23:30 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Nee ik vind t ook niet zo gek gezien de situatie. T was eigenlijk gewoon een beetje raar maar verder ook niet.

Ik zou me zorgen maken als het iets absurds was geweest of ik er lang over had gedaan om erachter te komen dat die wekker tussen mijn oren zat.

T is ook een beetje dat ik niet meteen slapende honden wakker wil maken a.k.a. dat de psych gaat denken dat ik psychotisch wordt ofzo.

Ik heb je vorige post gelezen om het hele gebeuren te snappen. Ik zou bij mezelf nagaan of het iets is wat me dwars zit en of het een positief of negatief effect heeft op jou functioneren.

Als het geen of positief effect is, kan je het mischien aankaarten bij je psycholoog, zonder er diep op in te gaan. Meer in trend van hoe je het er met een vriendin over zou hebben. En daarbij ook duidelijk aangeven wat jij erover denkt. Want zolang jij het geen probleem vindt en verklaarbaar vind hoeft er ook niks aan gedaan te worden, toch?

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

En gehandeld als een baas!

He Elvi, wat een kutbericht om te lezen. Pas goed op jezelf en trek aan de bel als het je niet lukt!

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

Wat fijn! Lekker tot rust komen dus.

Hier ging het stuk beter met vriend. Overgeplaatst en wel spanning maar vooral opluchting. Alleen nu is 't nieuwe rooster bekend en hij heeft alleen maar avonddiensten, alles wat hij niet wol en niet trekt. Nu weer zombie modus en vannacht de eerste paniek aanval sinds twee jaar. Meh

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

Kan ik me heel goed voorstellen

Die keuringen waren altijd wel een grote bron van stress voor me, hopelijk lukt 't je nu ook beter om je op je (psychische) gezondheid te focussen en minder op zeg maar 'het papierwerk'.

Hoe staat je behandeling er op dit moment voor?

Sorry voor de verlate reactie.

quote:

Op maandag 23 april 2018 17:00 schreef cafpow het volgende:

[..]

Piekeren is inderdaad een gevolg van 1 van de kernproblemen...maar het wordt vrij extreem. Soms piekeren ik zelf over de dingen die ik miljoen keer heb gedaan en waar ik geen echte angst bij heb..zoals het nemen van de tram.

Dit piekeren, wat voor dingen/beelden krijg je dan in je hoofd?
Op zich vind ik 't niet vreemd dat je spanning kunt hebben bij het ondernemen van een reis, maar ik ken de magnitude van je aan reizen gerelateerde klachten verder niet.

quote:

Situatie is lastig te beschrijven, heb geen partner. Woon tijdelijk bij familie i.v.m. verhuizing ben boven de 30.

Heb een vrij lange behandelgeschiedenis, heel kort samgevat:
1e behandeling, rond 15 jaar. Deze is na een paar sessies gestopt omdat ik me heel erg onder druk gezet voelde door de behandelaar.

2e behandeling: rond 23, leidde tot diagnose autisme(pdd-Nos), voornamelijk gericht op het kunnen oppaken van mijn studie en afronden. Kon mijn issues en gevoel dusdanig camoufleren dat alles oke leek en de behandeling is stopgezet na afronden studie.

En nu dus weer tegen de lamp aangelopen, en in behandeling voor o.a. angstissues, regie over emoties. Met dus als gevolg piekeren...

Het regie hebben over je emoties en je gevoelens oppotten/camoufleren is iets wat (helaas) een best gebruikelijke handelswijze is als het om de omgang met de eigen emoties gaat.

Ik zie het wel vaker terug, die angsten.
Heb je mensen in je sociale kring die je vertrouwt of heb je in je verleden nare ervaringen gehad die te maken hadden met dat je je door iemand gekwetst voelde? Of nare ervaringen met afwijzing als persoon?

Zou je jezelf trouwens kunnen omschrijven als iemand die buitengewoon gevoelig is? Voor ruzies of geschreeuw of ben je misschien gevoelig voor sensorische prikkels zoals lawaai of bepaalde kleding?

quote:

[..]

het gaat dus om clozan(vorm van benzodiazepine), en hier heb ik nu dus nog 2 van die ik inderdaad als noodrem wil bewaren. Hoewel ik de indruk heb dat het ergste moment achter de rug is..en ze dus in het laatje zullen blijven.

Ik zou medicatie gebruiken als het nodig is, en als ik bijvoorbeeld enigszinds toch zou moeten functioneren overdag. Maar aangezien ik thuiszit zonder werk en geen verplichtingen heb probeer ik liever de strijd aan te gaan en proberen te ontspannen en kleine dingen doen die ik leuk vindt.

Aangezien ik de kleine dingen zoals boodschappen doen, koken, voor mezelf zorgen enz prima kan, met wat hobbels.

Verstandig hoe je met benzo's omgaat.
Ik heb 't zelf al een hele tijd niet meer nodig gehad, gelukkig.

Heb je verder iets van een dagbesteding? Heb je vrienden of kennissen waar je zeg maar een beetje terecht kunt (afgezien van familie).

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 16:18 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:
Ik heb fijn nieuws. Uwv heeft besloten dat ik nog een jaar in de ziektewet mag en dat er in dat jaar geen herkeuring plaatsvind. Kortgezegd, ik krijg nog een jaar om te herstellen zonder druk.

Dat is beter dan waar ik op gehoopt had. Wat een enorme opluchting is dat zeg!

Wat fijn!

Zou willen dat ik die druk niet meer zou hebben.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 21:51 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik denk dat t leven voor veel mensen een stuk makkelijker zou zijn als ze in alle rust de dingen konden oplossen. Ik hoop dat jij ook wat meer rust kan vinden.

Ik moet eerst maar achter de indicatie van de gemeente aangaan die van geen kant klopt.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 18:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
Dit piekeren, wat voor dingen/beelden krijg je dan in je hoofd?
Op zich vind ik 't niet vreemd dat je spanning kunt hebben bij het ondernemen van een reis, maar ik ken de magnitude van je aan reizen gerelateerde klachten verder niet

Ik krijg niet echt beelden o.i.d. in mijn hoofd. Maar het is meer dat ik dan mijn gedachten aan iemand vertel in mijn hoofd. Ik vorm een heel gesprek rondom mijn gedachten en meestal dan met wat ik voel...vooral negatieve gevoelens. En tja, de klachten met reizen an sich vallen mee. En zijn met een heel ienie mieni stukje 'pilletje' best te handelen. Het draait echt om momenten...en zodra het stressmoment voorbij is, kom ik ook weer tot rust.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 18:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
Het regie hebben over je emoties en je gevoelens oppotten/camoufleren is iets wat (helaas) een best gebruikelijke handelswijze is als het om de omgang met de eigen emoties gaat.

Ik zie het wel vaker terug, die angsten.
Heb je mensen in je sociale kring die je vertrouwt of heb je in je verleden nare ervaringen gehad die te maken hadden met dat je je door iemand gekwetst voelde? Of nare ervaringen met afwijzing als persoon?

Zou je jezelf trouwens kunnen omschrijven als iemand die buitengewoon gevoelig is? Voor ruzies of geschreeuw of ben je misschien gevoelig voor sensorische prikkels zoals lawaai of bepaalde kleding?

Tja, daar raak een gevoelig punt. Vertrouwen, is iets wat ik grotendeels mis. In het verleden ben ik vrij veel gekwetst door mensen die ik anders achtte. En ook werdik in de brudklas best lastiggevallen,want ik was echt een buitenstaander. Had geen mensen die ik kende op school. En degenen die ik leerde kennen uit mijn klas schaadden mijn vertrouwen continu.En ik snapte hen niet en zij mij. Dus sindsdien kost het mij extreem veel moeite om iemand in vertrouwen te nemen. Gelukkig heb ik iemand die ik goed vertrouw, helaas woont die persoon op dik 1 dag met de auto van me vandaan.Maar we praten best via whatsapp.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 18:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
Heb je verder iets van een dagbesteding? Heb je vrienden of kennissen waar je zeg maar een beetje terecht kunt (afgezien van familie).

Een vaste dagbesteding heb ik momenteel niet. En momenteel gaat het over het algemeen stukken beter.Vermaak me met kleine dingen, zoals klusjes in huis, huisdier waar voor gezorgd moet worden, stukjes wandelen e.d.
En stap voor stap heel rustig ben ik me aan het voorbereiden voor werk zoeken(CV opbouwen), want op dit moment ben ik emotioneel nog ietwat onstabiel,makkelijk van mijn apropos af.
Dus doe nu vooral wat ik op dit moment wil en hoe. Als ik geen zin heb forceer ik me niet, uiteraard met dingen die je kan laten!

Morgen, reageer ik op de rest en lees ik bij.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2018 21:44 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

He getver, wat vervelend dat ze dat zo hebben ingeregeld. Is daar nog wat mee te schuiven? Sterkte hiermee, echt rot dat t net eat beter ging en dan nu dit weer.

Niet op korte termijn. Hij heeft aangegeven dat hij prima elke ochtend zes uur kan beginnen en het liefst vroeg werkt. Waren ze blij mee en nieuwe rooster is opeens sluiten ipv openen. Drama want hoelaat hij ook in bed ligt, uiterlijk 6/half 7 wordt ie wakker. Gister paniekaanval twee.

Mevrouw, fijn van het UWV!

Koettie, wat beroerd.
Weten ze op zijn werk dat het niet zo goed gaat? Misschien toch kijken of ze nog wat kunnen schuiven. Dit is wel klote zeg. Sterkte

quote:

Op woensdag 2 mei 2018 08:26 schreef Nijna het volgende:
Mevrouw, fijn van het UWV!

Koettie, wat beroerd.
Weten ze op zijn werk dat het niet zo goed gaat? Misschien toch kijken of ze nog wat kunnen schuiven. Dit is wel klote zeg. Sterkte

Op deze locatie niet. Maar er is al gezegd dat het niet anders kan, ze komen personeel tekort dus al stress. Ze zijn vandaag bijv met twee ipv vier.

Denk dat we maar eens een jobcoach gaan zoeken, hij wil weg maar geen diploma's en daar is het cirkeltje weer rond want dan moet hij wel dom zijn, zonder opleiding. Vind het zooo naar om hem zo te zien. Het is een hele slimme creatieve jongen, maarja, wel met een gebruiksaanwijzing en nood aan structuur. En een zeldzame arbeidsethos want ziek melden doet hij alleen als hij half dood gaat. Veel verantwoordelijkheidsgevoel.

Nu als assistent manager in een horeca ding. Maar dat wil hij nooit meer doen, ook omdat het horeca is dus kans op avond en weekend. Z'n droombaan is van 9 tot 6 lekker op kantoor ergens denk ik.