R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Daarom is mijn plan nog 2 jaar te werken en opleiding te doen en dan stoppen onder een baas te werkenquote:Op zondag 6 maart 2016 20:42 schreef ToT het volgende:
[..]
Ja zolang ik gewoon niet te veel stress in m'n leven heb en niet te veel met autoritaire personen in contact kom, gaat het verder allemaal wel. Gewoon m'n eigen ding doen, omgaan met mensen waar ik mee om WIL gaan en niet waar ik verplicht 40 uur per week om MOET gaan en me tegenover hen moet verantwoorden en dergelijke.
Hell To The Liars
Je moet een uur reizen voor je therapeut?quote:Op zondag 6 maart 2016 20:43 schreef Droopie het volgende:
[..]
Ik heb zelf de diagnose gesteld haha en ben daar op gaan zoeken.
Bij die intake gezegd nou schrijf dit maar aan de zorgverzekeraar om te declareren en dit is mijn verhaal.
Dus, het is wel een uur reizen maar meer dan waard.
Wel fijn dat die zo meegaat in wat je zegt!
Ik wil op diverse posts reageren, maar t gaat te snel hier nu.
Ik ken het 'belastende' van werk en van allerlei dingen waarbij anderen betrokken zijn (ruzie, meningsverschillen, stress afreageren, enz) En daar kan ik ook van dichtslaan. Even niet meer weten wat te zeggen.
hmm, dit voelt als n halve post, sorry.
@Kuo: het klinkt toch ook als stress/overbelasting. Zou dat een rol kunnen spelen?
Ik ken het 'belastende' van werk en van allerlei dingen waarbij anderen betrokken zijn (ruzie, meningsverschillen, stress afreageren, enz) En daar kan ik ook van dichtslaan. Even niet meer weten wat te zeggen.
hmm, dit voelt als n halve post, sorry.
@Kuo: het klinkt toch ook als stress/overbelasting. Zou dat een rol kunnen spelen?
Super!quote:
[..]
Daarom is mijn plan nog 2 jaar te werken en opleiding te doen en dan stoppen onder een baas te werken
Tja ik heb 15 verschillende banen gehad en telkens ging het mis.
Alleen wijken we nu wel meer en meer van "Depressie en angst" af.
Ja terwijl ik zelf al in een grote stad woon..Maar daar vond ik niet de oplossing die ik zochtquote:
[..]
Je moet een uur reizen voor je therapeut?
Wel fijn dat die zo meegaat in wat je zegt!
Hell To The Liars
Ik wil de opleiding counselor doen met mijn ervaring en dan stoppen met stressvol werk om depressies en angst te vermijdenquote:
[..]
Super!
Tja ik heb 15 verschillende banen gehad en telkens ging het mis.
Alleen wijken we nu wel meer en meer van "Depressie en angst" af.
Maar ook om voldoening uit mijn werk en leven te halen
Hell To The Liars
Het gaat bij mij niet om discussies en argumenten.quote:
[..]
Ja met therapie wordt er vaak wel gezegd dat het goed is om later nog een keer terug te komen op de situatie, maar mijn persoonlijke ervaring leert dat je dan gewoon weer de wind van voren krijgt: "Ik HAD je toch al verteld dat....." enz.
Dan zijn ze vaak doof voor je argumenten waar je dan alsnog mee komt aandragen.
Wat betreft in extreme situaties door paniek dingen zeggen die niet kloppen; dat overkomt me gelukkig maar zelden hoor.
Wat voor problemen heb je met schrijven dan? Ik dacht dat je schriftelijk er toch juist wel vrij goed uit kwam?
Op zich heb ik geen moeite met schrijven.
Het probleem ligt bij mijn concentratie, die flink vermindert als mijn stemming slechter wordt. Ik kan heel lang bezig zijn met een eenvoudige post omdat ik mijn focus steeds verlies en zodra ik ergens goed over moet nadenken lukt dat dus niet. Mijn hoofd is gewoon leeg. En tegelijkertijd helemaal vol.
Ja. Ook door simpele vragen kan ik in 'paniek' (chaos in mijn hoofd) raken als ze onverwacht zijn, dan heb ik even de tijd nodig om het te verwerken. Maar dat is wat anders dan een completely blank mind waar ik het over heb.quote:Op zondag 6 maart 2016 19:15 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Heb je meer last van die 'blokkades' wanneer de vragen (en bijgevoegde verhalen etc) heel ingewikkeld worden?
Heb je hier over het algemeen gesproken minder last van wanneer iemand je juist een heel makkelijke vraag stelt?
En welk type vragen zijn voor jou juist heel makkelijk? Zijn dat de antwoorden die je er zo uit kunt flappen? (zoals "Weet je hoe laat het is?"
Ik vind 'ik weet het niet' toch makkelijker, ik zeg het namelijk heel vaak en als ik steeds moet zeggen dat ik niet kan nadenken komt dat wel heel stom over.quote:Als je het antwoord om de één of andere reden niet (goed) kunt geven en (uiteindelijk) "Ik weet het niet" terugzegt (wat feitelijk niet echt helemaal in overeenstemming is met dat wat je wilde zeggen omdat je om de één of andere ondefineerbare vage reden het idee dat je hebt niet via communicatie overgebracht krijgt) en daar vervolgens niet tevreden mee bent, dan is één iets wat je zou kunnen proberen je "Ik weet het niet" te herformuleren naar een antwoord wat enerzijds wel/beter klopt en anderzijds makkelijker uit te spreken is (voor mezelf is dit gewoonlijk klakkeloos de waarheid eruit gooien), bijvoorbeeld een "Ik weet niet zo goed wat ik hierop moet zeggen" of "Ik heb wel een idee/gevoel in m'n hoofd, maar krijg het niet voor elkaar iets te bedenken waarmee ik dat idee/gevoel op de juiste manier kan overbrengen". Beetje zoiets.
Het voordeel van klakkeloos de waarheid eruit gooien t.o.v. "Ik weet het niet" zeggen, is dat je preciezer aangeeft wat zich op dat moment in jou afspeelt en daarmee maak je je praatpartner beter duidelijk waar het bij het geven van je antwoord vast aan het lopen is. Je moet zelf maar kijken of dit voor jou te overwegen valt en eventueel bij wie (hulpverlener?).
Als ik even de juiste woorden niet kan vinden, vul ik het soms maar met "dinges" aan, das een beetje een soort "opvulwoord", kan eventueel later wel melden wat ik daarmee bedoelde (maar meestal weet die ander dat tegen die tijd zelf al, vanwege de context).
Ja, maar dat hoeft niet te betekenen dat je afwijkt van de essentie en je verhaal te lang wordt. Dat is niet mijn probleem.quote:En nog even een vraagje: Probeer je in principe zo volledig mogelijk te zijn in je antwoorden? Zo ja, dan is dit iets waar ikzelf vaak tegenaan liep en dat heb ik goed opgelost door (zodra dingen erg uitgebreid en/of gedetailleerd worden en ik liefst zo volledig mogelijk wil zijn) dingen simpel te houden, tot de essentie terug te brengen. Vaak zijn meerdere vragen bijvoorbeeld eigenlijk een aaneenschakeling van vragen die eigenlijk allemaal wel met elkaar te maken hebben. Dan beantwoord ik de vragen niet letterlijk per vraag, maar geef ik antwoord op het onderwerp dat de ander met mij wil bespreken. Op deze manier kan ik in elk geval het belangrijkste beantwoorden. Maar ik weet niet zeker of dit bij jou ook zo werkt.
Dat kan ik dus op dat moment niet zeggen omdat ik niet helder kan denken.quote:[..]
Gewoon de waarheid eruit flappen. Dus ook wanneer je "vastloopt" of er niet doorheen kunt komen. Das tenminste wat ik tegenwoordig doe (heb 't hierboven al wat beschreven). Dus als iemand mij iets vraagt en ik ben daardoor behoorlijk verbouwereerd, dan zal ik wsl "Eh...ik ben best wel verbouwereerd!" en daarna eventueel zelf gerichte vragen stellen om erachter te komen wat die ander nou -eigenlijk- van mij wil weten.
Tweede tip is dus dingen terugbrengen tot de essentie
[..]
Als je weet dat je een slecht voorbeeld geeft (en dus eigenlijk niet helemaal tevreden bent met het huidige resultaat), dan zou je aan dat slechte voorbeeld nog kunnen toevoegen dat je wel weet dat het voorbeeld beter had gekund, maar dat je op dat moment gewoon even niets beters te binnen schoot.
Dan kan ik dus niet, aangezien ik bijna volledig blokkeer.quote:[..]
Dit is ook heel lastig. Tis een beetje vergelijkbaar met 'teveel hooi op je vork nemen' in de zin van een te grote hap in een enkele keer willen doen.
Ik zal even een kleine opsomming geven van m'n tips:
-Dingen tot de essentie terugbrengen (eventueel die essentie terugkoppelen aan praatpartner)
-Gewoon letterlijk de waarheid eruit flappen, beter in elk geval half-goed dan gegarandeerd half-fout.
-Als je vastloopt (klinkt een beetje stom dat woord, maar kan ff niks beters bedenken zo snel), gewoon beschrijven wat zich op dat moment in je hoofd afspeelt, desnoods geef je een vage omschrijving, dan kan de ander wellicht zelfs gaan meepuzzelen
Er is vast nog wel meer, maar weet ik effe niet meer.
Why are you wearing that stupid man suit?
Helaas is die leefwijze niet voor iedereen mogelijk.quote:Op zondag 6 maart 2016 20:45 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dit!
Iedereen: Dit uitprinten en inlijsten
Top!
Ik vind dat toch beter dan dat mensen zich agressief gaan gedragen omdat ze niet weten wat ze anders moeten doen. En dan kun je ook niet echt iets zeggen waar je later spijt van krijgt. Dat is dan weer het voordeel.quote:
Ik wil op diverse posts reageren, maar t gaat te snel hier nu.
Ik ken het 'belastende' van werk en van allerlei dingen waarbij anderen betrokken zijn (ruzie, meningsverschillen, stress afreageren, enz) En daar kan ik ook van dichtslaan. Even niet meer weten wat te zeggen.
hmm, dit voelt als n halve post, sorry.
@Kuo: het klinkt toch ook als stress/overbelasting. Zou dat een rol kunnen spelen?
Het niet kunnen nadenken is bij mij een kenmerk van depressie. Na ja, ik kan natuurlijk nog wel nadenken
Why are you wearing that stupid man suit?
quote:
[..]
Het gaat bij mij niet om discussies en argumenten.
Op zich heb ik geen moeite met schrijven.
Het probleem ligt bij mijn concentratie, die flink vermindert als mijn stemming slechter wordt. Ik kan heel lang bezig zijn met een eenvoudige post omdat ik mijn focus steeds verlies en zodra ik ergens goed over moet nadenken lukt dat dus niet. Mijn hoofd is gewoon leeg. En tegelijkertijd helemaal vol.
[..]
Ja. Ook door simpele vragen kan ik in 'paniek' (chaos in mijn hoofd) raken als ze onverwacht zijn, dan heb ik even de tijd nodig om het te verwerken. Maar dat is wat anders dan een completely blank mind waar ik het over heb.
[..]
Ik vind 'ik weet het niet' toch makkelijker, ik zeg het namelijk heel vaak en als ik steeds moet zeggen dat ik niet kan nadenken komt dat wel heel stom over.
[..]
Ja, maar dat hoeft niet te betekenen dat je afwijkt van de essentie en je verhaal te lang wordt. Dat is niet mijn probleem.
[..]
Dat kan ik dus op dat moment niet zeggen omdat ik niet helder kan denken.
[..]
Dan kan ik dus niet, aangezien ik bijna volledig blokkeer.
Oké, jammer dat je verder niet veel hebt aan mijn tips. Bij mij werkt het klakkeloos de waarheid eruit lullen wel goed, omdat ik dan alleen nog maar met feiten rekening hoef te houden, voor mij denkt dat dus makkelijk want ik hoef verder nergens over na te denken. Ik kan verder geen simpele trucjes bedenken waar je wat aan zou kunnen hebben in jouw omstandigheden, niet op die momenten zelf in elk geval.quote:
[..]
Helaas is die leefwijze niet voor iedereen mogelijk.
[..]
Ik vind dat toch beter dan dat mensen zich agressief gaan gedragen omdat ze niet weten wat ze anders moeten doen. En dan kun je ook niet echt iets zeggen waar je later spijt van krijgt. Dat is dan weer het voordeel.
Het niet kunnen nadenken is bij mij een kenmerk van depressie. Na ja, ik kan natuurlijk nog wel nadenken
Als mijn hoofd blanco is, dan maak ik er vaak maar een grapje van (tis niet alsof er op zulke momenten nog meer in zit voor mij
). Dit gaat mij vrij makkelijk af en is bij mij een soort standaardreactie geworden die bij anderen vaak nog wel "leukig" valt (vroeger zei ik dan gewoon niks, maar de responses zijn op mijn huidige manier veel beter). Als dit mij ook niet meer lukt, dan valt anderen op dat ik als het ware in het luchtledige zit te staren (is door ritalin sterk verminderd btw).Even voor de duidelijkheid:
Je gaf aan dat je hier meer last van wanneer je depressief bent. Heb je ook last van die volledige blokkades wanneer je niet depressief bent?
Ah crap, heb 't verkeerde weggehaald
Naja, in elk geval, als je (gebrek aan) energie een belangrijke trigger is, dan zou het wellicht handiger zijn om daar eens naar te gaan kijken, want je kunt nog zoveel trucjes bedenken om toch een "niet-stomme" reactie te geven, maar uiteindelijk lost dat de achterliggende oorzaak/oorzaken niet op.
Bij wat voor soort vragen krijg je deze blanco's eigenlijk?quote:[..]
Ja. Ook door simpele vragen kan ik in 'paniek' (chaos in mijn hoofd) raken als ze onverwacht zijn, dan heb ik even de tijd nodig om het te verwerken. Maar dat is wat anders dan een completely blank mind waar ik het over heb.
Bedankt voor de moeitequote:
[..]
[..]
Oké, jammer dat je verder niet veel hebt aan mijn tips. Bij mij werkt het klakkeloos de waarheid eruit lullen wel goed, omdat ik dan alleen nog maar met feiten rekening hoef te houden, voor mij denkt dat dus makkelijk want ik hoef verder nergens over na te denken. Ik kan verder geen simpele trucjes bedenken waar je wat aan zou kunnen hebben in jouw omstandigheden, niet op die momenten zelf in elk geval.
Als mijn hoofd blanco is, dan maak ik er vaak maar een grapje van (tis niet alsof er op zulke momenten nog meer in zit voor mij
Even voor de duidelijkheid:
Je gaf aan dat je hier meer last van wanneer je depressief bent. Heb je ook last van die volledige blokkades wanneer je niet depressief bent?
Ah crap, heb 't verkeerde weggehaald
Naja, in elk geval, als je (gebrek aan) energie een belangrijke trigger is, dan zou het wellicht handiger zijn om daar eens naar te gaan kijken, want je kunt nog zoveel trucjes bedenken om toch een "niet-stomme" reactie te geven, maar uiteindelijk lost dat de achterliggende oorzaak/oorzaken niet op.
[..]
Bij wat voor soort vragen krijg je deze blanco's eigenlijk?
.Ik ben maar een paar weken per jaar niet depressief
Maar wat ik bedoel is als het echt slechter gaat. Ja, als het beter gaat heb ik die blokkades ook, als ik gespannen ben.Ik heb geen idee hoe ik van gebrek aan energie af kom. Medicijnen helpen niet, andere behandeling heeft ook niet geholpen. Ik blijf activiteiten ondernemen. Maar dat maakt ook niet uit.
Wat voor vragen? Pff, lastig, ik kan geen voorbeelden bedenken. Daar ben ik ook altijd slecht in. Oh, wacht: dit soort vragen dus!
Alles waarvoor ik moet nadenken. Het maakt niet uit wat het onderwerp is. Als iemand vraagt wat ik vorige week heb gedaan. Hoe ik me voelde. Waarom ik iets wel of niet doe. Hoe het gaat (rotvraag). Wat mijn mening is over iets. Sowieso heb ik altijd moeite met open vragen.Dit dekt de lading niet helemaal, maar ik weet niet hoe ik het verder kan uitleggen.
Het moeilijkste vind ik om te reageren op een verhaal van een ander dat geen duidelijke vragen bij me oproept. Van nature reageer ik dan gewoon niet. Maar ja, dat is niet zo aardig.
Ik ben nu dus ook weer zo gefrustreerd dat ik niet kan uitleggen hoe ik het bedoel.
[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 06-03-2016 23:22:19 ]
Why are you wearing that stupid man suit?
En als je eerlijk zegt dat je af en toe niet weet hoe je moet reageren? Want het 'aardig gevonden willen worden' geeft ook stress en kan die blokkades juist oproepen lijkt me.quote:
[..]
Bedankt voor de moeite
Ik ben maar een paar weken per jaar niet depressief
Ik heb geen idee hoe ik van gebrek aan energie af kom. Medicijnen helpen niet, andere behandeling heeft ook niet geholpen. Ik blijf activiteiten ondernemen. Maar dat maakt ook niet uit.
Wat voor vragen? Pff, lastig, ik kan geen voorbeelden bedenken. Daar ben ik ook altijd slecht in. Oh, wacht: dit soort vragen dus!
Dit dekt de lading niet helemaal, maar ik weet niet hoe ik het verder kan uitleggen.
Het moeilijkste vind ik om te reageren op een verhaal van een ander dat geen duidelijke vragen bij me oproept. Van nature reageer ik dan gewoon niet. Maar ja, dat is niet zo aardig.
Ik ben nu dus ook weer zo gefrustreerd dat ik niet kan uitleggen hoe ik het bedoel.
Een paar maanden terug vroeg ik m'n moeder en een paar behandelaars al waarom ik zo graag gemogen wil worden. Want ben tot de conclusie gekomen dat het nauwelijks voordeel heeft (de meesten zien het toch niet) en er wordt grof misbruik van gemaakt. Het is voor mij ook een beetje een verslaving, of althans de manier waarop ik die emotie nu uit. Want wat levert het me nou op?quote:
[..]
En als je eerlijk zegt dat je af en toe niet weet hoe je moet reageren? Want het 'aardig gevonden willen worden' geeft ook stress en kan die blokkades juist oproepen lijkt me.
M'n moeder antwoordde dat het menselijk was, maar ik heb er last van en wil liefst van de door verslaving gemotiveerde "drang" af, want het is irritant als ik zeg maar steeds bij iedereen maar goedkeuring loop te zoeken
Ding is dat zodra ik het antwoord hierop heb, dat dat niet hoeft te betekenen dat ik "aardig gevonden willen worden" compleet afschaf oid, maar ik kan dan tenminste wel kiezen.
Wat is de waarde van een mens die de menselijke eigenschap om zelf te kunnen kiezen verliest? Ik vind dit fascinerend. Volgens mij zien veel mensen dit juist als een taboe, veel mensen willen geloven dat ze een vrije keus hebben, maar kritiek is als gif voor ze. En dat is al helemaal bizar, maar voor mij wel noodzakelijk om te overleven. Want zolang ik dat niet doe, ga ik alleen maar depressiever worden.
Lang verhaal bla bla
Korte samenvatting is dat ik chronisch ziek ben, heb eind 2014 m'n diagnose gehad, fibromyalgie.quote:
Maar eigenlijk vanaf het moment dat ik op samen ben gaan wonen (18, ben nu 22). Ben ik alleen maar op m'n gezicht aan het gaan. Heb moeten stoppen met m'n hobby, en bijbaan. Heb in 2015 een revalidatietraject afgesloten met de boodschap "geen van de doelen is behaald", toen nog even doorgemodderd met school en in november besloten te stoppen.
Wonder boven wonder in december een baan gevonden. Maar vanaf toen is de "paniek" toegeslagen, de zenuwen krijgen van moeten werken. Buiten werken niks meer durven te doen, niet eens meer m'n uurtje fysio, en toen werd ik ziek 3 weken geleden, en daar ben ik zo van over de paniek geraakt dat m'n vriend me uiteindelijk mee naar de huisarts heeft genomen. Daar heb ik alprazolam gehad, en een doorverwijzing naar de GGZ. Die zouden me bellen (het is nu bijna 1 week verder). M'n pilletjes zijn bijna op. Ik probeer ze niet te nemen als ik mensen om me heen heb omdat het dan wel "gaat".
Maar m'n intake zal ook nog minstens een maand duren, en m'n vriend werkt nu veel dagen thuis maar kan dat ook niet blijven doen. Maar als de paniek me echt hoog zit, dan wil ik het liefst alle pillen in huis verzamelen en nemen. Ik doe het niet, maar de gedachte is er wel.
Ik weet niet eens hoe ik komende maand moet overleven. Die rotpillen kosten me 20 euro voor een week tot ik een papiertje daarvoor krijg en ik heb geen baan meer. Heb ontslag genomen maandag..
En ik durf ook niet meer goed naar de huisarts voor die pillen, want dan zal ik toch moeten gaan praten. Ik wil m'n verhaal eindelijk eens doen bij een echte professional. Geen Mindfullness psycholoog die denkt dat ze m'n problemen weg kan nemen met een stom riviertje met blaadjes om m'n "zorgen" aan mee te geven. Ik snap wel dat dat kan helpen hoor, maar ik heb ECHTE problemen, tot voor kort kon ik echt nog wel onderscheid maken tussen onbenullig of niet.
Ik heb verdomme echte zorgen, en niemand neemt me serieus in de medische wereld. En nu durf ik mezelf ook niet meer serieus te nemen. Ik weet gewoon niet meer wanneer ik me terecht of onterecht druk maak om iets.
Ok die was niet zo kort, maar het moest eruit.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Helaas welquote:
Zijn er hier mensen die ervaring hebben met paniekaanvallen?
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
Succes Frip.
Probeer vooruit te kijken, sleep je door deze weken heen en zorg dat je dan en nu jezelf laat horen.
Jij bepaald wat jij wilt.
Je moet niks.
Probeer vooruit te kijken, sleep je door deze weken heen en zorg dat je dan en nu jezelf laat horen.
Jij bepaald wat jij wilt.
Je moet niks.
Ik moet zeggen, ik ben ook wel een beetje huiverig aan het worden voor psychologen
M'n eerste in het revalidatiecentrum, kon niks anders dan "oooooh meisje wat erg en je bent nog zo jong roepen" en vond een zonnig terrasje in de stad meerdere keren een goede plek voor een sessie.
En de tweede was dus echt van de Mindfullness. En mijn Mindfullness riviertje is ondertussen een beek met in m'n hoofd verzopen medisch personeel. Niet echt, maar het idee voelt gewoon lekker soms
M'n eerste in het revalidatiecentrum, kon niks anders dan "oooooh meisje wat erg en je bent nog zo jong roepen" en vond een zonnig terrasje in de stad meerdere keren een goede plek voor een sessie.
En de tweede was dus echt van de Mindfullness. En mijn Mindfullness riviertje is ondertussen een beek met in m'n hoofd verzopen medisch personeel. Niet echt, maar het idee voelt gewoon lekker soms
Maar weet je niet wat je denkt? Of denk je bij open vragen zo veel verschillende dingen dat je niet kunt kiezen wat je wil/ moet antwoorden en dan blanco blijft?quote:
[..]
Bedankt voor de moeite
Ik ben maar een paar weken per jaar niet depressief
Ik heb geen idee hoe ik van gebrek aan energie af kom. Medicijnen helpen niet, andere behandeling heeft ook niet geholpen. Ik blijf activiteiten ondernemen. Maar dat maakt ook niet uit.
Wat voor vragen? Pff, lastig, ik kan geen voorbeelden bedenken. Daar ben ik ook altijd slecht in. Oh, wacht: dit soort vragen dus!
Dit dekt de lading niet helemaal, maar ik weet niet hoe ik het verder kan uitleggen.
Het moeilijkste vind ik om te reageren op een verhaal van een ander dat geen duidelijke vragen bij me oproept. Van nature reageer ik dan gewoon niet. Maar ja, dat is niet zo aardig.
Ik ben nu dus ook weer zo gefrustreerd dat ik niet kan uitleggen hoe ik het bedoel.
Ik denk dat met een beetje sceptisch zijn niets mis is, houd je wakker. Aan de andere kant als iets je alleen maar tegen staat is de kans van slagen ook niet zo groot. De meeste mensen hebben wel meerdere therapeuten/ verschillende therapieën/ soorten medicatie moeten proberen tot er iets aansloeg. Sterkte. Paniekaanvallen zijn kut.quote:
Ik moet zeggen, ik ben ook wel een beetje huiverig aan het worden voor psychologen
M'n eerste in het revalidatiecentrum, kon niks anders dan "oooooh meisje wat erg en je bent nog zo jong roepen" en vond een zonnig terrasje in de stad meerdere keren een goede plek voor een sessie.
En de tweede was dus echt van de Mindfullness. En mijn Mindfullness riviertje is ondertussen een beek met in m'n hoofd verzopen medisch personeel. Niet echt, maar het idee voelt gewoon lekker soms
Ik heb ook last (gehad) van paniekaanvallen, zo erg dat het van mij allemaal niet meer hoefde. Ben naar de dokter gegaan en die vroeg wat ik wilde, gevraagd om professionele hulp en werd doorverwezen naar psycholoog (was vorig jaar, was 23).quote:
Ik moet zeggen, ik ben ook wel een beetje huiverig aan het worden voor psychologen
M'n eerste in het revalidatiecentrum, kon niks anders dan "oooooh meisje wat erg en je bent nog zo jong roepen" en vond een zonnig terrasje in de stad meerdere keren een goede plek voor een sessie.
En de tweede was dus echt van de Mindfullness. En mijn Mindfullness riviertje is ondertussen een beek met in m'n hoofd verzopen medisch personeel. Niet echt, maar het idee voelt gewoon lekker soms
Ben daar erg goed geholpen, gewoon intake gesprek gehad, is toen paniekstoornis met agorafobie vastgesteld. Daarna eerst uitgelegd gekregen wat het precies is, waardoor het komt (lichaam technisch gezien) en daarna gewoon behandeling gekregen. Hoe een paniekaanval te stoppen en rustig te worden, en belangrijker nog wat ik kan doen om het te voorkomen. Ben nu bijna 9 maanden paniek vrij.
Mindfullnes en dergelijke dus geen ervaring mee, het zielig gevonden worden ook niet, ben ik ook heel blij mee, ik betaalde niet voor een aai over mijn bol, maar om geholpen te worden.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
Ik was vorige week al bij de huisarts geweest. Maar voor een doorverwijzing moest ik eerst nog langs de "maatschappelijk werker" van de praktijk, weet de officiële titel even niet.quote:
[..]
Ik heb ook last (gehad) van paniekaanvallen, zo erg dat het van mij allemaal niet meer hoefde. Ben naar de dokter gegaan en die vroeg wat ik wilde, gevraagd om professionele hulp en werd doorverwezen naar psycholoog (was vorig jaar, was 23).
Ben daar erg goed geholpen, gewoon intake gesprek gehad, is toen paniekstoornis met agorafobie vastgesteld. Daarna eerst uitgelegd gekregen wat het precies is, waardoor het komt (lichaam technisch gezien) en daarna gewoon behandeling gekregen. Hoe een paniekaanval te stoppen en rustig te worden, en belangrijker nog wat ik kan doen om het te voorkomen. Ben nu bijna 9 maanden paniek vrij.
Mindfullnes en dergelijke dus geen ervaring mee, het zielig gevonden worden ook niet, ben ik ook heel blij mee, ik betaalde niet voor een aai over mijn bol, maar om geholpen te worden.
Nou toen ik zei dat ik hulp wilde omdat ik mezeld niet meer bij elkaar hield was dat toch niet goed genoeg hoor, wat voor hulp verwachtte ik dan, en wat wilde ik dan. En wat moesten ze dan voor me doen. Mijn vriend zegt "ja daarvoor komen we bij U he, we weten het niet meer". "Ja maar je weet toch wel waarvoor u komt". Vriend wijst naar mij, die ondertussen al weer in een zenuwinzinking huilaanval is gestort want ik zat toen toch echt op m'n laagst "ze heeft hulp nodig".
En toen waren wij opeens vijandig omdat ik zei dat ik me al heel lang nergens serieus genomen voel, hier vaak zat heb gezeten voor slaapproblemen, pijn, dat het niet ging met m'n gezondheid en m'n leven, en ik word iedere keer naar huis gestuurd "je bent te jong voor medicijnen". Dus ik weet het niet meer.
Dus ik heb er echt een heel hard hoofd in
ik heb daar zo vaak met een open houding gezeten, jaren fysio gevolgd, milde bullshit pijnstillers van de huisarts geprobeerd "want het sterke spul gaan we niet doen. Je moet nog heel veel jaar mee". En op het moment dat ik instort ben ik de vijand? Jullie hebben ooit met me samen willen werken ja!!?!!!!!? Ja daar heb ik wat aan, dat ik nog wel even mee moet, als alle ellende en beperkingen, pijn en slaapproblemen ervoor zorgen dat ik nog geen jaar meer mee wil op deze manier.
Sorry maar het moet er echt gewoon even allemaal uitgegooid gekwakt gesmeten geschreeuwd gehuild worden.
Kan natuurlijk ook verschillen per huisarts, mij werd wel gevraagd wat ik verwachte en wat ik wilde. Gezegd dat ik wilde leren om de paniekaanvallen te controleren, toen werd er nog specifiek gevraagd of ik medicatie wilde, maar heb toen wel aangegeven dat zoveel mogelijk te willen uitsluiten en liefste niks wilde hebben. Binnen 5 minuten was er toen een doorverwijzing geregeld.quote:
[..]
Ik was vorige week al bij de huisarts geweest. Maar voor een doorverwijzing moest ik eerst nog langs de "maatschappelijk werker" van de praktijk, weet de officiële titel even niet.
Nou toen ik zei dat ik hulp wilde omdat ik mezeld niet meer bij elkaar hield was dat toch niet goed genoeg hoor, wat voor hulp verwachtte ik dan, en wat wilde ik dan. En wat moesten ze dan voor me doen. Mijn vriend zegt "ja daarvoor komen we bij U he, we weten het niet meer". "Ja maar je weet toch wel waarvoor u komt". Vriend wijst naar mij, die ondertussen al weer in een zenuwinzinking huilaanval is gestort want ik zat toen toch echt op m'n laagst "ze heeft hulp nodig".
En toen waren wij opeens vijandig omdat ik zei dat ik me al heel lang nergens serieus genomen voel, hier vaak zat heb gezeten voor slaapproblemen, pijn, dat het niet ging met m'n gezondheid en m'n leven, en ik word iedere keer naar huis gestuurd "je bent te jong voor medicijnen". Dus ik weet het niet meer.
Dus ik heb er echt een heel hard hoofd in
Ja daar heb ik wat aan, dat ik nog wel even mee moet, als alle ellende en beperkingen, pijn en slaapproblemen ervoor zorgen dat ik nog geen jaar meer mee wil op deze manier.
Sorry maar het moet er echt gewoon even allemaal uitgegooid gekwakt gesmeten geschreeuwd gehuild worden.
I got two dudes that turned into raspberry slushy and flushed down my toilet. I can't even take a proper dump in there.
Moet ik nog bijzeggen dat mijn huisarts had gezegd dat wij naar die man moesten om te kijken wat er mogelijk was.
En ik kwam daar dus echt binnen bij een man die verwachtte dat ik hem ging vertellen wat we gingen doen. Dat weet ik toch niet? Daarvoor kom ik toch bij u? Ik ben toch geen kenner in de psychologen wereld en wat de plekken zijn waar ik terecht kan. Je hebt een meisje tegen over je zitten wat gister in elkaar gestort is in de praktijk en wat met kalmeringspillen weer rustig gemaakt is. Dan moet ik binnen een dag alles op een rijtje hebben en dat helemaal uitgezocht hebben.
Sorry ben ik nou gek of..?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 09-03-2016 20:58:07 ]
En ik kwam daar dus echt binnen bij een man die verwachtte dat ik hem ging vertellen wat we gingen doen. Dat weet ik toch niet? Daarvoor kom ik toch bij u? Ik ben toch geen kenner in de psychologen wereld en wat de plekken zijn waar ik terecht kan. Je hebt een meisje tegen over je zitten wat gister in elkaar gestort is in de praktijk en wat met kalmeringspillen weer rustig gemaakt is. Dan moet ik binnen een dag alles op een rijtje hebben en dat helemaal uitgezocht hebben.
Sorry ben ik nou gek of..?
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 09-03-2016 20:58:07 ]
Dat zijn wel nare ervaringen ja..quote:
Ik moet zeggen, ik ben ook wel een beetje huiverig aan het worden voor psychologen
M'n eerste in het revalidatiecentrum, kon niks anders dan "oooooh meisje wat erg en je bent nog zo jong roepen" en vond een zonnig terrasje in de stad meerdere keren een goede plek voor een sessie.
En de tweede was dus echt van de Mindfullness. En mijn Mindfullness riviertje is ondertussen een beek met in m'n hoofd verzopen medisch personeel. Niet echt, maar het idee voelt gewoon lekker soms
Ik heb ook wel mindere psychologen gehad. Nu heb ik een SPV en geen psycholoog en dat werkt echt veel beter. Mn laatste psycholoog was niet geweldig maar hij heeft wel goed ingeschat dat zij goed bij mij zou passen.
Het is echt zoeken... het moet gewoon klikken.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |