OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik bedoelde Tyler uitzwaaien hè, niet mijzelf.quote:
Planning is hier in oktober stoppen met de pil maar nog niet met anticonceptie, in het voorjaar studeert mijn man af en dan...?
Is ook leuk!quote:Op vrijdag 19 juni 2015 23:54 schreef ViviRAWRS het volgende:
[..]
Ik bedoelde Tyler uitzwaaien hè, niet mijzelf.
Planning is hier in oktober stoppen met de pil maar nog niet met anticonceptie, in het voorjaar studeert mijn man af en dan...?
En oktober is het zo
I solemnly swear i'm up to no good
Aha! Dus zwangeren en pilgestopten hebben die "twijfels"/gedachten ook. Oké, sprong in het diepe dus... *haalt adem* Hmm ga het onderwerp maar weer eens op een romantisch moment aan vriend voorleggen.
Spannend ViviRAWS! Oktober is al bijna!
Spannend ViviRAWS! Oktober is al bijna!
Dit, dat, alles.
Gewoon doen. Als de situatie er naar is en je wil het, dan moet je op een gegeven moment gewoon doen. Twijfelen doe je toch!quote:Op zaterdag 20 juni 2015 21:29 schreef Philomijn het volgende:
Aha! Dus zwangeren en pilgestopten hebben die "twijfels"/gedachten ook. Oké, sprong in het diepe dus... *haalt adem* Hmm ga het onderwerp maar weer eens op een romantisch moment aan vriend voorleggen.
Spannend ViviRAWS! Oktober is al bijna!
Oktober is al bijna 
whut
De beslissing pil de deur uit is al bijna net zo leuk en spannend als t hele vervolgtraject (iig de eerste maanden)
Wij hadden ook twijfels, vooral man. Hij had nooit gereisd en ik was zijn eerste vriendinnetje, hij wilde nog lekker genieten samen. Nu kan hij echt niet wachten tot de kleine man geboren is
whutDe beslissing pil de deur uit is al bijna net zo leuk en spannend als t hele vervolgtraject
(iig de eerste maanden)Wij hadden ook twijfels, vooral man. Hij had nooit gereisd en ik was zijn eerste vriendinnetje, hij wilde nog lekker genieten samen. Nu kan hij echt niet wachten tot de kleine man geboren is
deze kwam net op FB voorbij
Hoe weet je nou of je een kind wil?
[ Bericht 46% gewijzigd door Elleska op 21-06-2015 22:13:40 ]
Hoe weet je nou of je een kind wil?
[ Bericht 46% gewijzigd door Elleska op 21-06-2015 22:13:40 ]
ik zie het, via de link kan ik hem niet lezen, via de fb knop wel.
ik ga het even omzetten
Edit: nu zou het wel moeten werken
ik ga het even omzetten
Edit: nu zou het wel moeten werken
Aahh ja, heb hem net toevallig ook via FB gelezen, een vriendin had er op gereageerd. Interessant en heel herkenbaar! Al rammel ik ondertussen wel, maar heb verder dezelfde gedachten en gevoelens.
Overigens denk ik niet dat als ik eenmaal een kind heb ik spijt zou krijgen, tenminste, dat is geen angst. Het is meer de "waaahh als ik die beslissing neem kan ik niet meer terug en hoe moet ik nou zeker weten dat ik dit wil?".
Maar jullie reacties helpen en gek genoeg dit artikel ook. Die gedachten ga ik gewoon loslaten, want ik wil het eigenlijk gewoon heel graag. bam!
Overigens denk ik niet dat als ik eenmaal een kind heb ik spijt zou krijgen, tenminste, dat is geen angst. Het is meer de "waaahh als ik die beslissing neem kan ik niet meer terug en hoe moet ik nou zeker weten dat ik dit wil?".
Maar jullie reacties helpen en gek genoeg dit artikel ook.
Die gedachten ga ik gewoon loslaten, want ik wil het eigenlijk gewoon heel graag. bam!
Dit, dat, alles.
Hier ligt nog 1 pillenstrip in de kast. Gister vriendlief gevraagd wat ik moet halen, 6 maanden of een jaar. 6 maanden it is 
Oh wat fijn allemaal! Er zijn er al best wat die kunnen gaan beginnen met aftellen tot de anticonceptie de deur uit mag! Hopelijk mag ik mij binnenkort ook bij jullie aansluiten!
We kunnen er heel wat uitzwaaien hier 
Succes in het volgende topic allemaal!
Hier is de kogel ook door de kerk, volgend jaar rond deze tijd gaan we ervoor. We gaan volgend jaar nog een mooie rondreis maken in Amerika en dat is het moment om te stoppen met de (prik)pil.
Succes in het volgende topic allemaal!Hier is de kogel ook door de kerk, volgend jaar rond deze tijd gaan we ervoor
. We gaan volgend jaar nog een mooie rondreis maken in Amerika en dat is het moment om te stoppen met de (prik)pil.
[i]And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music.[/i]
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
Oja en ik heb mijn vriend het topic van MUUS laten lezen en hij wil nog steeds 
, zekerder dan dat kan het niet worden toch?
, zekerder dan dat kan het niet worden toch?
[i]And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music.[/i]
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
Welk topic is dat?quote:
Oja en ik heb mijn vriend het topic van MUUS laten lezen en hij wil nog steeds
I solemnly swear i'm up to no good
Ah gevonden! Het was van Yvonne, niet van MUUS...
ONZ / Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
Oja, disclaimer, je moet wel tegen bonkies e.d. kunnen
en mogelijk wil je na het lezen voorlopig toch maar rammelen i.p.v. echt ervoor gaan
ONZ / Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
Oja, disclaimer, je moet wel tegen bonkies e.d. kunnen
en mogelijk wil je na het lezen voorlopig toch maar rammelen i.p.v. echt ervoor gaan
[i]And those who were seen dancing were thought to be insane by those who could not hear the music.[/i]
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
I loved to discover how unique and strange humanity is. How we are all, deep down, nerdy weirdos.
Oh ja die had ik al eens gelezen whaha.quote:
Ah gevonden! Het was van Yvonne, niet van MUUS...
ONZ / Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
Oja, disclaimer, je moet wel tegen bonkies e.d. kunnen
I solemnly swear i'm up to no good
Hahahaha dat topic... al zo vaak gelezen, zo vaak om gelachen, en hij blijft leuk .
Tijdens mijn bevalling heb ik nog aan deze post gedacht:
.
.Tijdens mijn bevalling heb ik nog aan deze post gedacht:
Heb zelfs nog toen het hoofdje stond tegen de VK gezegd dat het inderdaad voelt alsof je clitoris in de fik staatquote:Op maandag 22 mei 2006 16:27 schreef MUUS het volgende:
Voor nikky:
Vrouwen scheuren uit naar de anus toe. Dan denk je dus dat het *daar* pijn gaat doen als je ligt te bevallen. Neen, helemaal niet.
Weet je waar het pijn doet? Echt godsgruwelijk veel pijn?
JE CLITORIS!! DIE STAAT IN DE FIK EN HET VOELT ALSOF HET DOORMIDDEN SCHEURT!!
.
Mijn lichaam verlangde gewoon zo ontzettend naar een babytje, dat ik dat echt niet meer kon negeren. Ik heb wel een aantal jaren gewacht op mijn lief, tot hij het ook durfde 
Toen dat kindje er eenmaal was, was het wel echt heel anders dan ik me ooit had voor kunnen stellen. De eerste tijd ben je 24 uur per dag met dat kleine wezentje bezig, fysiek en in je hoofd, dat wil je ook en de rest van de wereld is helemaal niet belangrijk. Waar je voor je zwangerschap of zelfs tijdens je zwangerschap misschien nog wel eens denkt: Een paar weken na m'n bevalling ga ik gewoon naar dat feestje toe hoor! Als het werkelijk zover is, dan wil je niets liever dan knuffelen met je baby en kan dat hele feestje je gestolen worden.
Maar er zijn ook een heleboel hormonen in het spel, die je enorm in het hier&nu laten leven. En dan kan het ook zo ontzettend benauwd aanvoelen, dat je 24/7 met je baby bezig bent en daar zo middenin zit dat je soms wel eens denkt: Wow, is dit nu mijn nieuwe leven?! Dan verlang je op momenten misschien wel eens een beetje terug, naar die tijd voordat je een kindje had en je alleen maar met jezelf bezig hoefde te zijn.
Maar de tijd gaat verder, de hormonen worden rustiger, je kindje groeit en kan steeds iets meer zelf, op een dag heb je opeens een uurtje tijd voor jezelf, een paar weken later heb je een hele dag voor jezelf, weer een poosje later ga je wel weer een keer naar dat feestje. Je krijgt weer momenten voor jezelf, een eigen leven
En tegelijk wil je juist allerlei dingen delen met je kindje, hem of haar de wereld laten zien, en die samen ontdekken <3
Nou ja, het blijkt dus allemaal heeeeeel erg mee te vallen, je kunt gewoon weer jezelf zijn, maar dan met extra en nieuwe features. (Want je leert zoveel van een leven met een kindje, en dat is ook weer ontzettend tof!)
Sommige mama's zijn vanaf het eerste moment zo dolgelukkig dat ze hun leven met een kindje kunnen delen, die voelen zich haast nooit benauwd daarin. Andere mama's hebben misschien minder last van de hormonen en voelen zich alweer vlug zichzelf. En weer andere mama's blijken oermoeders terwijl ze van te voren veel meer twijfelden.
In ieder geval groei en leer ik zelf enorm veel van de ervaring. Ik vind het zelf heel veel hebben toegevoegd aan mijn leven, maar zeker de eerste tijd beleefde ik echt als een rollercoaster. En daarom vind ik het nu eigenlijk veel minder makkelijk om zo bewust te kiezen voor een tweede kindje. Net nu het leven met mijn eerste kindje echt op rolletjes loopt, gooi ik dat dan weer zo overhoop met nog een babytje? Of gaat het nu veel vloeiender omdat ik al ervaring heb? Ik ben nu echt veel onzekerder in die keuze
Toen dat kindje er eenmaal was, was het wel echt heel anders dan ik me ooit had voor kunnen stellen. De eerste tijd ben je 24 uur per dag met dat kleine wezentje bezig, fysiek en in je hoofd, dat wil je ook en de rest van de wereld is helemaal niet belangrijk. Waar je voor je zwangerschap of zelfs tijdens je zwangerschap misschien nog wel eens denkt: Een paar weken na m'n bevalling ga ik gewoon naar dat feestje toe hoor! Als het werkelijk zover is, dan wil je niets liever dan knuffelen met je baby en kan dat hele feestje je gestolen worden.
Maar er zijn ook een heleboel hormonen in het spel, die je enorm in het hier&nu laten leven. En dan kan het ook zo ontzettend benauwd aanvoelen, dat je 24/7 met je baby bezig bent en daar zo middenin zit dat je soms wel eens denkt: Wow, is dit nu mijn nieuwe leven?! Dan verlang je op momenten misschien wel eens een beetje terug, naar die tijd voordat je een kindje had en je alleen maar met jezelf bezig hoefde te zijn.
Maar de tijd gaat verder, de hormonen worden rustiger, je kindje groeit en kan steeds iets meer zelf, op een dag heb je opeens een uurtje tijd voor jezelf, een paar weken later heb je een hele dag voor jezelf, weer een poosje later ga je wel weer een keer naar dat feestje. Je krijgt weer momenten voor jezelf, een eigen leven
En tegelijk wil je juist allerlei dingen delen met je kindje, hem of haar de wereld laten zien, en die samen ontdekken <3Nou ja, het blijkt dus allemaal heeeeeel erg mee te vallen, je kunt gewoon weer jezelf zijn, maar dan met extra en nieuwe features. (Want je leert zoveel van een leven met een kindje, en dat is ook weer ontzettend tof!)
Sommige mama's zijn vanaf het eerste moment zo dolgelukkig dat ze hun leven met een kindje kunnen delen, die voelen zich haast nooit benauwd daarin. Andere mama's hebben misschien minder last van de hormonen en voelen zich alweer vlug zichzelf. En weer andere mama's blijken oermoeders terwijl ze van te voren veel meer twijfelden.
In ieder geval groei en leer ik zelf enorm veel van de ervaring. Ik vind het zelf heel veel hebben toegevoegd aan mijn leven, maar zeker de eerste tijd beleefde ik echt als een rollercoaster. En daarom vind ik het nu eigenlijk veel minder makkelijk om zo bewust te kiezen voor een tweede kindje. Net nu het leven met mijn eerste kindje echt op rolletjes loopt, gooi ik dat dan weer zo overhoop met nog een babytje? Of gaat het nu veel vloeiender omdat ik al ervaring heb? Ik ben nu echt veel onzekerder in die keuze
Eh. Help. Ik wil terug...quote:
Ah gevonden! Het was van Yvonne, niet van MUUS...
ONZ / Van de vrouwen, voor Boebiedoe, ter ondersteuning!
Oja, disclaimer, je moet wel tegen bonkies e.d. kunnen
Ela.. ben je al weer aan het rammelen?
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Ik vond een tweede baby'tje echt zoveel makkelijker Ela . Het ging allemaal veel meer vanzelf, minder onzeker en je bent al gewend dat je leven niet meer alleen om jou draait, simpel gezegd. De combinatie van twee kindjes vond ik wel echt even wennen. Een nieuwe mojo vinden en zoeken naar hoe je beide kindjes genoeg aandacht kunt geven. Dat ging denk ik na een week of 10 een stuk beter. Onverwachte heftige jaloezie bij nummer 1 was wat dat betreft nog het lastigste. Echt, die baby doe en deed ik op mn duimpje en dat had ik bij de eerste zeker niet
. Het ging allemaal veel meer vanzelf, minder onzeker en je bent al gewend dat je leven niet meer alleen om jou draait, simpel gezegd. De combinatie van twee kindjes vond ik wel echt even wennen. Een nieuwe mojo vinden en zoeken naar hoe je beide kindjes genoeg aandacht kunt geven. Dat ging denk ik na een week of 10 een stuk beter. Onverwachte heftige jaloezie bij nummer 1 was wat dat betreft nog het lastigste. Echt, die baby doe en deed ik op mn duimpje en dat had ik bij de eerste zeker niet
Een klein poosje terug, toen rammelde ik enorm! Toen dachten we heel even dat we er dan wel weer voor wilden gaan, maar opeens durfde we toch niet meerquote:
Op En sindsdien ben ik vooral erg in twijfel. Misschien is het wel goed zo, met één kindje? Ik ben er nog niet uit, weer zo'n mini-babytje in de draagdoek tegen me aan, dat lijkt me wel echt heel erg fijn <3 Maar kan ik het wel aan, nog een kindje? Is het nu niet gewoon goed zoals het is?
De dame is nu 26 maanden alweer
Zo groot, maar tegelijk nog steeds zo nieuw op deze wereld. Ze is wel echt enorm leuk, ze leert echt in razend tempo allemaal nieuwe dingen telkens, ze kan heerlijk kletsen en wil de hele dag buitenspelen <3 Dus dat gaat allemaal lekker z'n gangetje.
