Depressie & Angst #115

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 00:52 schreef Californium het volgende:

[..]

Sorry kon het niet laten.

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 00:53 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

Sorry kon het niet laten.

. Mijn edit-knop faalt!

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 00:54 schreef Californium het volgende:

[..]

. Mijn edit-knop faalt!

MOet ik verder nog iets aanpassen of is het naar je gading

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 00:57 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

MOet ik verder nog iets aanpassen of is het naar je gading

Neuh! Je weet wat ik van je denk!

Ik kan niets meer terugediten Fok! faalt!

quote:

Op vrijdag 28 november 2014 09:37 schreef Californium het volgende:
Wauw! Hoe herkenbaar Grunge! Ik heb inmiddels mezelf 'getraind' om de baas te zijn van heel veel van deze angsten (supermarkt, trein, de stad in enz). En bij heel veel dingen doe ik inderdaad nog steeds 'alsof' ik geen angst heb en acteer ik mezelf er een beetje uit. Maar zelfs de gepest tot mijn 16e en het niet willen toegeven om het hen niet te "gunnen" en het zelf willen doen is heel herkenbaar, over persoonlijke gevoelens praten deed ik ook niet, soms zeg ik helemaal niets.

Ik weet dat hulp zoeken moeilijk is, maar goed, ik ben uiteindelijk in een hele diepe depressie terecht gekomen en dat had ik achteraf graag willen voorkomen.

quote:

Op vrijdag 28 november 2014 10:03 schreef zomertje het volgende:

[..]

Ik herken heel veel in je verhaal. En wilde het ook altijd zelf doen, voelde als falen om hulp te zoeken. Maar ik ben wel blij dat ik het uiteindelijk heb gedaan. Het heeft me mn leven weer teruggegeven.

Je kunt blijven oefenen, maar als je ondertussen jezelf weer overal de schuld van geeft en veel stress ervaart dan vraag ik me af of het beter wordt. Allereerst moet je leren voor jezelf te zorgen, wat heb je echt nodig? En dat is niet 'het allemaal zelf doen', dat doe je onbewust omdat je de goedkeuring nodig hebt van de buitenwereld denk ik.

Bovenstaande is maar 1 van de dingen waar een psycholoog je mee zou kunnen helpen. Je de handleiding helpen vinden hoe t voor jou wel gaat werken.

Dank jullie wel . Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Ik voel me zo'n stumper soms, daarom ontken ik het ook altijd. Maar zoals gezegd krijg ik er dan steeds fysiek last van dus ik moet er toch echt iets aan doen.

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 00:51 schreef HostiMeister het volgende:
Omdat een stelletje lullo's op jullie liepen te haten terwijl ze zelf aan het uitzoeken waren wie ze waren en jullie makkelijke doelwitten waren wil nog niet zeggen dat jullie niets zijn. Fuck hun, wie zijn zij uiteindelijke? Voor wie leef je nou? Laat dat kut trauma van tig jaren geleden; toen iedereen nog een klote blaag was die geen fuck van de wereld wist, achter je. Je bent nu een heel persoon, niet die onzekere ziel van toen.

Geef nul shits om wat anderen denken, jij bent je eigen persoon net als iedereen, niet meer, niet minder. Ben er fucking trots op.

/rant

Ik ben het helemaal met je eens en ik kan je zeggen dat ik mezelf erg leuk vindt en dat zij nooit iets bereikt hebben, op welk niveau dan ook. Ik kan dat rationeel constant tegen mezelf zeggen maar het is blijkbaar iets wat toch z'n littekens achter heeft gelaten. En dat vind ik stom, gênant, onbegrijpelijk en onnodig, maar het is er wel. Het komt niet in mijn hoofd voor, het komt eruit als ik bijna ga hyperventileren of ineens - boem! - in een verlegen meisje verander als ik mensen van die leeftijd moet benaderen . Dat zegt dus genoeg. Het is echt dat pesten want in mijn tienertijd was dat het ergst. En met tieners heb ik het meeste moeite. Zo debiel. Vandaar ook die kassa-angst natuurlijk . School was mijn grootste nachtmerrie totdat ik weer ging studeren op mijn 24e, ook niet voor niets zo laat natuurlijk. En toen deed ik het ook gewoon en natuurlijk viel het mee. Maar wat was het een grote angst, ook al kon ik dat niet accepteren van mezelf omdat het niet past bij de persoon die ik geworden ben, niet dat verlegen, lieve meisje van toen dat zich rustig in haar haar liet spugen zonder iets terug te doen. Daarom was het vannacht ook voor het eerst dat ik dit uitte, niemand weet dit.

Cognitieve therapie werkt trouwens wel het beste voor mij dus mocht dit nog even zo doorgaan zal ik dat weer gaan doen. Ik heb ooit een tijdje bij een hele goede cognitieve therapeut gelopen en die heeft een paar zinnen tegen me gezegd die me nog steeds helpen.

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 01:21 schreef Grunge. het volgende:
Cognitieve therapie werkt trouwens wel het beste voor mij dus mocht dit nog even zo doorgaan zal ik dat weer gaan doen. Ik heb ooit een tijdje bij een hele goede cognitieve therapeut gelopen en die heeft een paar zinnen tegen me gezegd die me nog steeds helpen.

En welke zinnen zijn dat? Cognitieve therapie slaat bij mij in ieder geval (nog) niet aan.

Jouw verhaal is overigens (voor een deel) best herkenbaar.

quote:

Op zondag 23 november 2014 22:40 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]
Misschien een idee om haar je situatie na een korte tijd te vertellen. Overval je haar er niet per direct mee, maar wacht je ook niet te lang.

Gedaan en sindsdien is het contact een stuk minder geworden.

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 21:31 schreef TvhN het volgende:

[..]

En welke zinnen zijn dat? Cognitieve therapie slaat bij mij in ieder geval (nog) niet aan.

Jouw verhaal is overigens (voor een deel) best herkenbaar.

Ik had destijds een oudere, mannelijke heel objectieve en zakelijke psycholoog, precies waar ik om had gevraagd (behalve dat 'oudere' dan, specifiek. Maar ik praat wel makkelijker met mannen over het algemeen. Seksistisch van mij maar ik vond dat wel belangrijk). Ik had veel ervaring met vrouwelijke therapeuten die meepraatten met wat ik zei en ik wilde gewoon de waarheid en dingen rationeel bekijken. Ik had destijds angsten die samenhingen met mijn uiterlijk (nu nog steeds trouwens). Ik voelde me dik, mijn gebit was niet wit genoeg en ik had een Picasso-gezicht door mijn scheve neus was wat ik dacht. Met hem heb ik dat toen allemaal heel rationeel bekeken en zei hij ook dingen als dat ik vrij stevig was maar niet dik wat een verademing was omdat de meeste mensen zeiden dat ik 'helemáál niet dik' was. Ik kreeg nooit feedback die eerlijk was (wat op zich al best moeilijk is als het op uiterlijk neerkomt natuurlijk), altijd sociaal acceptabel. Over mijn gezicht zei hij dat ik 'aanzienlijk mooier was dan andere meisjes die hij dagelijks zag' en dat ik me daar flink op verkeek. En dat ik een aparte neus had maar dat dat niet erg was. Juist omdat hij ook zo eerlijk was over andere dingen zoals mijn gewicht wat feitelijk wel wat minder kon kon ik dit ook goed ter harte nemen. Dat is iets waar ik nog regelmatig aan denk. Hij gaf me wat ik nodig had. Hij zei het ook niet om me te versieren of zo want daar was hij echt teveel een 'professortype' voor. Hij zei ook rustig dat mijn neus wel wat scheef was bijvoorbeeld. Dat heb ik nodig. Ik heb veel therapie gehad in mijn leven maar meestal was het alleen luisteren, beamen en angsten ontkrachten maar er werden dus ook dingen ontkracht waarvan ik wist dat ik ze niet verbeelde zoals mijn brede heupen. Ik heb ook weleens een stukje uit mijn voortanden gehad en dan zeiden veel mensen ook rustig dat ze het niet eens zagen en dat het helemaal niet erg was. Aardig, maar ik heb daar niets aan.

Nog even als update op mijn vorige verhaal trouwens: ik heb mezelf altijd voorgehouden dat als mijn gewicht en gebit goed genoeg voor mij zouden zijn mijn angsten ook als sneeuw zouden verdwijnen. Donderdag krijg ik een flinke oppepper voor mijn gebit, de facings die ik al had worden dan namelijk vervangen door wittere en qua gewicht ben ik ook niet ver van mijn 'streefgewicht'. Ik ben zo benieuwd wat dat doet.

quote:

Op zaterdag 29 november 2014 21:31 schreef TvhN het volgende:

[..]

En welke zinnen zijn dat? Cognitieve therapie slaat bij mij in ieder geval (nog) niet aan.

Jouw verhaal is overigens (voor een deel) best herkenbaar.

Wat voor therapie werkt voor jou trouwens goed, of beter dan cognitieve in ieder geval?

quote:

Op maandag 1 december 2014 05:56 schreef Grunge. het volgende:

[..]

Ik had destijds een oudere, mannelijke heel objectieve en zakelijke psycholoog, precies waar ik om had gevraagd (behalve dat 'oudere' dan, specifiek. Maar ik praat wel makkelijker met mannen over het algemeen. Seksistisch van mij maar ik vond dat wel belangrijk). Ik had veel ervaring met vrouwelijke therapeuten die meepraatten met wat ik zei en ik wilde gewoon de waarheid en dingen rationeel bekijken. Ik had destijds angsten die samenhingen met mijn uiterlijk (nu nog steeds trouwens). Ik voelde me dik, mijn gebit was niet wit genoeg en ik had een Picasso-gezicht door mijn scheve neus was wat ik dacht. Met hem heb ik dat toen allemaal heel rationeel bekeken en zei hij ook dingen als dat ik vrij stevig was maar niet dik wat een verademing was omdat de meeste mensen zeiden dat ik 'helemáál niet dik' was. Ik kreeg nooit feedback die eerlijk was (wat op zich al best moeilijk is als het op uiterlijk neerkomt natuurlijk), altijd sociaal acceptabel. Over mijn gezicht zei hij dat ik 'aanzienlijk mooier was dan andere meisjes die hij dagelijks zag' en dat ik me daar flink op verkeek. En dat ik een aparte neus had maar dat dat niet erg was. Juist omdat hij ook zo eerlijk was over andere dingen zoals mijn gewicht wat feitelijk wel wat minder kon kon ik dit ook goed ter harte nemen. Dat is iets waar ik nog regelmatig aan denk. Hij gaf me wat ik nodig had. Hij zei het ook niet om me te versieren of zo want daar was hij echt teveel een 'professortype' voor. Hij zei ook rustig dat mijn neus wel wat scheef was bijvoorbeeld. Dat heb ik nodig. Ik heb veel therapie gehad in mijn leven maar meestal was het alleen luisteren, beamen en angsten ontkrachten maar er werden dus ook dingen ontkracht waarvan ik wist dat ik ze niet verbeelde zoals mijn brede heupen. Ik heb ook weleens een stukje uit mijn voortanden gehad en dan zeiden veel mensen ook rustig dat ze het niet eens zagen en dat het helemaal niet erg was. Aardig, maar ik heb daar niets aan.

Nog even als update op mijn vorige verhaal trouwens: ik heb mezelf altijd voorgehouden dat als mijn gewicht en gebit goed genoeg voor mij zouden zijn mijn angsten ook als sneeuw zouden verdwijnen. Donderdag krijg ik een flinke oppepper voor mijn gebit, de facings die ik al had worden dan namelijk vervangen door wittere en qua gewicht ben ik ook niet ver van mijn 'streefgewicht'. Ik ben zo benieuwd wat dat doet.

Toch denk ik persoonlijk dat dat soort dingen wel een beetje zullen helpen, maar niet de essentie zijn van het probleem. Ik weet alleen niet of ik dat goed uitgelegd krijgt.

Men vind je aardig om wie je bent, niet om hoe je eruit ziet. Tenzij je iets extreems hebt wat afwijkt of waar mensen misschien van schrikken ofzo. In mn vriendenkring zitten ook dikke, lange, dunne, kleine mensen. En t zijn mn vrienden om hoe ze zijn

quote:

Op woensdag 3 december 2014 22:57 schreef Poesopstokje het volgende:
Ik kom even spammen
FHF / FHF Kerstbuddies gezocht/aangeboden

Ja hoi!

Wil je best meeten maar te ver helaas

quote:

Op woensdag 3 december 2014 23:03 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Is bedoeld voor iedereen die er behoefte aan heeft. Heb het rondgespamt in R&P, aangezien er hier best wel veel mensen komen die (denk ik..) misschien wel een buddy kunnen gebruiken in deze periode

Ik heb er wel behoefte aan maar zit aan mijn ouders vast

quote:

Op woensdag 3 december 2014 23:25 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Wil je ruilen?

Misschien wel, maar we kennen elkaars situatie niet

hier alweer een tijd niet geweest.
Veel angsten momenteel, vooral voor de overbuurvrouw
Ik ben laatst opnieuw opgenomen geweest en ik ben inmiddels alweer ontslagen en terug naar mijn eigen afdeling.
Maar het loopt echt niet soepel, veel angst, voor de overbuurvrouw, voor dat ze mij misschien weer opnemen, wat de mri scan resultaten zullen zeggen en vooral voor mijn ouders voor kerst.
Bah. Was het maar weer lente.

quote:

Op woensdag 3 december 2014 22:57 schreef Poesopstokje het volgende:
Ik kom even spammen
FHF / FHF Kerstbuddies gezocht/aangeboden

Wat een leuk idee Tof dat je al iemand hebt gevonden ook.
Elk jaar met kerst zitten hier in d&a inderdaad meerdere eenzame mensen te klagen over hoe stom kerst is dus hopelijk gaat dit wat opleveren .

quote:

Op woensdag 3 december 2014 23:14 schreef Miniem het volgende:

[..]

Ik heb er wel behoefte aan maar zit aan mijn ouders vast

Waarom?

quote:

Op woensdag 3 december 2014 23:48 schreef summer2bird het volgende:
hier alweer een tijd niet geweest.
Veel angsten momenteel, vooral voor de overbuurvrouw
Ik ben laatst opnieuw opgenomen geweest en ik ben inmiddels alweer ontslagen en terug naar mijn eigen afdeling.
Maar het loopt echt niet soepel, veel angst, voor de overbuurvrouw, voor dat ze mij misschien weer opnemen, wat de mri scan resultaten zullen zeggen en vooral voor mijn ouders voor kerst.
Bah. Was het maar weer lente.

Wat is er met de overbuurvrouw?

-------------

Ik had maandag autismeonderzoek, volgende week donderdag het tweede deel en daarna zou er een uitslag moeten zijn.

Vrijdagochtend drie afspraken achter elkaar: arts, psycholoog en daarna bij een maatschappelijk werkster over afwijzing Wajong. Vooral dat laatste maakt me erg zenuwachtig omdat ik niet weet hoe het gaat lopen.

[ Bericht 1% gewijzigd door kuolema op 04-12-2014 01:21:03 ]

Zo, ben nog steeds een beetje slaperig maar here goes

quote:

Op donderdag 4 december 2014 00:14 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat een leuk idee Tof dat je al iemand hebt gevonden ook.
Elk jaar met kerst zitten hier in d&a inderdaad meerdere eenzame mensen te klagen over hoe stom kerst is dus hopelijk gaat dit wat opleveren .

Klopt wel idd. Toen ik nog veel op het DAC kwam, werd daar ook een kerstbrunch georganiseerd juist omdat zoveel mensen die "iets" hebben zovaak (juist met de feestdagen) kampen met bijvoorbeeld eenzaamheid. Leuk initiatief wel, ik ga het straks even lezen

quote:

-------------

Ik had maandag autismeonderzoek, volgende week donderdag het tweede deel en daarna zou er een uitslag moeten zijn.

Vrijdagochtend drie afspraken achter elkaar: arts, psycholoog en daarna bij een maatschappelijk werkster over afwijzing Wajong. Vooral dat laatste maakt me erg zenuwachtig omdat ik niet weet hoe het gaat lopen.

Je bent druk bezig geweest Lekker zo!
Dat laatste gesprek zou je (hopelijk) nog wel eens veel aan kunnen hebben.
Wat ik altijd deed was er "blanco" heen gaan (of in elk geval proberen) en maar zien wat er ging gebeuren. (maar uiteraard ging ik wel van tevoren dat gesprek zeg maar simuleren hoe het zou kunnen lopen (en vaak nog negatief ook, maar dan viel het achteraf meestal wel weer mee)).

quote:

Op woensdag 3 december 2014 23:48 schreef summer2bird het volgende:
hier alweer een tijd niet geweest.
Veel angsten momenteel, vooral voor de overbuurvrouw
Ik ben laatst opnieuw opgenomen geweest en ik ben inmiddels alweer ontslagen en terug naar mijn eigen afdeling.
Maar het loopt echt niet soepel, veel angst, voor de overbuurvrouw, voor dat ze mij misschien weer opnemen, wat de mri scan resultaten zullen zeggen en vooral voor mijn ouders voor kerst.
Bah. Was het maar weer lente.

Pff, het zit jou ook niet mee in je leven Een hoop gedoe, maar hopelijk komt er wel wat goeds uit.
Tis tenminste wel positief dat ze er bij jou al zo vroeg bij waren (kwa diagnostisering en behandeling etc).

Waarom gaan ze bij jou trouwens een scan maken als ik vragen mag?

quote:

Op donderdag 4 december 2014 00:14 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat is er met de overbuurvrouw?

-------------

Heb autisme met zeer snel last van geluid. Zij draagt continu hakken, dat hoor je overal, draait harde muziek en slaat met deuren.
Ik heb het er eens met haar over gehad maar dan krijg je een bitchy commentaar terug.
Begeleiding zegt er ook steeds wat van maar zodra ze weg zijn gaat ze gewoon door.

quote:

Op donderdag 4 december 2014 12:24 schreef magnetronkoffie het volgende:
Zo, ben nog steeds een beetje slaperig maar here goes

[..]

Klopt wel idd. Toen ik nog veel op het DAC kwam, werd daar ook een kerstbrunch georganiseerd juist omdat zoveel mensen die "iets" hebben zovaak (juist met de feestdagen) kampen met bijvoorbeeld eenzaamheid. Leuk initiatief wel, ik ga het straks even lezen

[..]

Je bent druk bezig geweest Lekker zo!
Dat laatste gesprek zou je (hopelijk) nog wel eens veel aan kunnen hebben.
Wat ik altijd deed was er "blanco" heen gaan (of in elk geval proberen) en maar zien wat er ging gebeuren. (maar uiteraard ging ik wel van tevoren dat gesprek zeg maar simuleren hoe het zou kunnen lopen (en vaak nog negatief ook, maar dan viel het achteraf meestal wel weer mee)).

[..]

Pff, het zit jou ook niet mee in je leven Een hoop gedoe, maar hopelijk komt er wel wat goeds uit.
Tis tenminste wel positief dat ze er bij jou al zo vroeg bij waren (kwa diagnostisering en behandeling etc).

Waarom gaan ze bij jou trouwens een scan maken als ik vragen mag?

Och, ik had het erger kunnen hebben en nog steeds bij mijn ouders kunnen wonen

Ze maken een scan omdat ze willen uitsluiten dat er iets aan de hand is in mijn hoofd wat er niet hoort, tumor, hersenbeschadiging.
Omdat ik nogal van karakter veranderd was de laatste paar maanden.

quote:

Op donderdag 4 december 2014 13:04 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Heb autisme met zeer snel last van geluid. Zij draagt continu hakken, dat hoor je overal, draait harde muziek en slaat met deuren.
Ik heb het er eens met haar over gehad maar dan krijg je een bitchy commentaar terug.
Begeleiding zegt er ook steeds wat van maar zodra ze weg zijn gaat ze gewoon door.

Okee. Balen dat ze er dan toch geen rekening mee houdt, kun je verder niets mee.
Misschien koptelefoon of oordopjes gebruiken als ze lawaai maakt?

Ik kan ook eigenlijk niet zonder koptelefoon het huis uit ... maar de mijne is stuk (de zoveelste ) en heb nu een goedkopere maar die sluit geen omgevingsgeluid af.