Eens. Ik heb collega's die met een startup package van een half tot een heel miljoen (dollars) zijn begonnen. In mijn geval ging het om $80k.quote:Op maandag 19 januari 2015 08:20 schreef Claudia_x het volgende:
Als je in een vroeg stadium die boot mist, ben je de rest van je carrière aan het worstelen.
Ik heb altijd het idee dat ik het bedrijfsleven niet aan zou kunnen....quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
Wat een naar wereldje zeg. Ik werk in het bedrijfsleven en ik krijg gewoon budget nav. De kwaliteit van de ideeën en eerdere resultaten.
Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.
Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).
Als je slim en gretig bent, gaan er bij ons ook veel deuren voor je open. Je moet dan alleen wel met het circus meedoen, dus de benodigde papieren halen (het liefst een researchmaster volgen en vervolgens promoveren), al vroeg publiceren (het liefst al op je bachelorscriptie) en natuurlijk zo snel mogelijk onderzoeksaanvragen schrijven.quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.
Dat hangt volgens mij vooral af van de aard van het project waar je op zit en natuurlijk je leidinggevende en de cultuur binnen de vakgroep. In mijn tijd in Utrecht werden postdocs vaak aangenomen om een specifieke invulling aan een bepaald project te geven en daarbinnen hadden ze dan relatief veel vrijheid.quote:Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).
In dit wereldje ben je sterk afhankelijk van persoonlijke contacten. Iedere baan die ik ooit heb gekregen, is op die manier tot stand gekomen, omdat die mensen bekend waren met mijn capaciteiten. Zo was het ook in Japan, en ik heb nog steeds een goede band met de persoon die me hier heeft aangenomen, maar zijn politieke invloed is tanende.quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Claudia_x het volgende:
Lyrebird, heb je daar in Japan eigenlijk het idee dat persoonlijke contacten je verder kunnen helpen?
daar ben ik de mist in gegaan, ik kom er nu achter dat ik inmiddels al gezien wordt als senior post-doc terwijl ik eigenlijk nu toe ben aan het schrijven van een onderzoeksvoorstel voor een beginnende post-doc. Ik vind dat systeem ook wel erg raar, het houdt bijvoorbeeld geen rekening met eventuele werkloze periodes, en om een aanvraag te schrijven heb je een werkgever nodig, en je moet eigenlijk al voldoende voorwerk hebben liggen. Maar om dat voorwerk bij elkaar te pipetteren heb je geen tijd als je een jaartje werkloos bent geweest.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:01 schreef Claudia_x het volgende:
en natuurlijk zo snel mogelijk onderzoeksaanvragen schrijven
Maar dat betekent dus niet dat die persoonlijk contacten minder worden gewaardeerd? Of dat je vooral aan een baan komt door formele procedures te doorlopen en aan zogenaamde objectieve criteria te voldoen?quote:Op maandag 19 januari 2015 10:03 schreef Lyrebird het volgende:
Ik moet wel zeggen dat een van de grootste frustraties in Japan het persoonlijke contact met collega's is. Als of er een Heras hekwerk om ze heen staat.
Alles om fraude en oneerlijkheid te voorkomen... Opzich vind ik het ook wel een goede zaak dat vacatures open gezet worden, zodat er een eerlijke selectie kan plaatsvinden. Als je dat niet zou doen zou dat een enorm voordeel opleveren voor mensen die al een baan hebben en een enorm nadeel voor mensen die werkloos zijn.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:09 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Maar dat betekent dus niet dat die persoonlijk contacten minder worden gewaardeerd? Of dat je vooral aan een baan komt door formele procedures te doorlopen en aan zogenaamde objectieve criteria te voldoen?
Ik verbaas me in Nederland steevast over die curieuze mix die wij hebben tussen de persoonlijke contacten en de formele procedures. Uiteindelijk zijn we een land van regeltjes, maar we nemen daar liever geen genoegen mee. Mijn lief werkte bijvoorbeeld als freelancer voor een ondersteunende dienst van een universiteit en zijn leidinggevende wilde hem graag een vast dienstverband aanbieden. Alleen moest er een formele procedure in gang gezet worden zodat anderen ook een eerlijke kans konden krijgen En dat gebeurde, min of meer. De functie-omschrijving werd op zo'n manier opgesteld dat alleen mijn lief eraan kon voldoen en hij kreeg de baan. Heel wonderlijk.
Maar die andere mensen krijgen geen eerlijk kans. Ze krijgen wel valse hoop. Ik zou het ontzettend rot vinden om te investeren in een sollicitatieprocedure (niet alleen qua tijd maar ook emotioneel) die geen kans van slagen heeft.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:14 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Alles om fraude en oneerlijkheid te voorkomen... Opzich vind ik het ook wel een goede zaak dat vacatures open gezet worden, zodat er een eerlijke selectie kan plaatsvinden. Als je dat niet zou doen zou dat een enorm voordeel opleveren voor mensen die al een baan hebben en een enorm nadeel voor mensen die werkloos zijn.
Helemaal mee eens eigenlijk had dat gewoon een normale vacature moeten zijn zonder een beoogde kandidaat.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:16 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Maar die andere mensen krijgen geen eerlijk kans. Ze krijgen wel valse hoop. Ik zou het ontzettend rot vinden om te investeren in een sollicitatieprocedure (zowel qua tijd maar ook emotioneel) die geen kans van slagen heeft.
Ik begrijp dat het vervelend is om te accepteren dat mensen elkaar aan baantjes helpen, maar met dat feit verbloemen verander je er niet werkelijk iets aan.
Of hij had die baan gewoon meteen moeten krijgen. Waarom zou je iemand laten gaan die slim en ambitieus is en zichzelf al heeft bewezen? Waanzin.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:17 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Helemaal mee eens eigenlijk had dat gewoon een normale vacature moeten zijn zonder een beoogde kandidaat.
Mijn PhD supervisor (Nederlandse universiteit) zat nog in zijn tenure hier en kreeg het commentaar dat hij maar 5 publicaties had ipv de 6 die normaal zijn voor tenure. Die 5 publicaties waren echter allemaal in top journals in het vakgebied (bijv. Journal of Management of American Economic Review) terwijl de rest van onze afdeling in de lokale universiteitsjournal publiceert (IF van 0.05 ofzo) of in andere kleine journals. Ze hadden liever dat hij publicaties spamde in die kleinere journals dan met meer moeite voor de grotere journals ging.quote:Op maandag 19 januari 2015 06:03 schreef Lyrebird het volgende:
Tijdens de vakantie ben ik toen met het freeware programma Publish en Perish van Harzinger eens mijn eigen werk en het werk van mijn collega's door gaan lichten. Ondertussen heb ik meer citaties bij elkaar gesprokkeld dan welke andere collega dan ook, inclusief de baas van ons instituut. Bijna al mijn publicaties staan in bladen met een IF van 3 of hoger. Mijn collega met dat prikbord moet het met tien keer minder citaties doen, publiceert ook in twijfelachtige bladen. Men staart zich hier blind op publicaties (in de meest idiote bladen - zo heeft onze universiteit een blad waarin men zonder peer-review 'publiceert'), en heeft men blijkbaar geen enkel idee wat de waarde is van een impactfactor of een citatie.
Omdat het in dit geval een nieuwe functie betreft, voor hetzelfde geval had er iemand gesolliciteerd die nog beter paste. Ik snap het wel dat men in bij overheidsfuncties deze regels aanhoud anders heb je de schijn van vriendjes politiek over je. Het is tenslotte openbaar geld waar deze functies van betaald worden.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:20 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Of hij had die baan gewoon meteen moeten krijgen. Waarom zou je iemand laten gaan die slim en ambitieus is en zichzelf al heeft bewezen? Waanzin.
Precies, en de schijn kost een hoop geld, tijd en verdriet. Maar dat hebben wij Nederlanders er klaarblijkelijk voor over. Als ik Nederland zou moeten kenmerken, dan zou ik het het land van de schijnzekerheid noemen.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:25 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Omdat het in dit geval een nieuwe functie betreft, voor hetzelfde geval had er iemand gesolliciteerd die nog beter paste. Ik snap het wel dat men in bij overheidsfuncties deze regels aanhoud anders heb je de schijn van vriendjes politiek over je. Het is tenslotte openbaar geld waar deze functies van betaald worden.
Maar de job-hoppende werknemer van tegenwoordig wil helemaal geen vast contract, dat is niet meer van deze tijdquote:Op maandag 19 januari 2015 10:27 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Precies, en de schijn kost een hoop geld, tijd en verdriet. Maar dat hebben wij Nederlanders er klaarblijkelijk voor over. Als ik Nederland zou moeten kenmerken, dan zou ik het het land van de schijnzekerheid noemen.
Het is belangrijk om je ambities te laten samenvallen met die van de universiteit. Indertijd ben ik hier begonnen omdat ze een gigantische labruimte in de aanbieding hadden, en heel veel studenten. Dat waren twee ingredienten die ik niet eerder ben tegengekomen. Helaas bleken die studenten erg moeilijk aan te sturen.quote:Op maandag 19 januari 2015 10:25 schreef Zith het volgende:
Een maand later vertelde hij zijn baas dat hij naar een Britse universiteit gaat en daar assistant professor wordt (een stap hoger). Hier in Nederland (of iig mijn universiteit) heeft men ook die mindset lijkt het.
Dat idee is helaas bij ons ook binnengedrongen. Men wil van hogerhand een vaste kern van hoogleraren en UHD's en de rest van het personeel moet een flexibele schil zijn. Dat levert veel instabiliteit en discontinuïteit op (en dus verspilling van tijd en geld, om over de emotionele consequenties maar te zwijgen).quote:Op maandag 19 januari 2015 10:30 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Maar de job-hoppende werknemer van tegenwoordig wil helemaal geen vast contract, dat is niet meer van deze tijd
(houden de werkgevers zichzelf voor...)
Is voor mij wel zo geweest, maar om verder te komen moet je een paar goede subsidies scoren. Is mij nooit gelukt, soms met terechte kritiek, maar te vaak ook dankzij onzinnige refereerapporten.quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
...
Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).
Dat is mijn situatie als post-doc, maar er zijn grofweg 2 soorten.quote:Op maandag 19 januari 2015 09:53 schreef Spanky78 het volgende:
Wat een naar wereldje zeg. Ik werk in het bedrijfsleven en ik krijg gewoon budget nav. De kwaliteit van de ideeën en eerdere resultaten.
Als jongeling met slechts een hbo papiertje de kans gekregen veel te doen, vele cursussen (ik doe meestal 2 postdoc cursussen per jaar) om Het niveau tebereiken waarop ik nu werk.
Ik dacht altijd dat je als postdoc weinig betaald kreeg, maar dan wel kon onderzoeken wat je graag wilt (of op zijn minst meestal).
Dat ligt voor mijn gevoel heel erg aan de universiteit, of eigenlijk nog specifieker het departement binnen de universiteit. Zo was het iig bij mijn oude universiteit waar het ene department vooral op kwaliteit focuste en het andere op kwantiteit...quote:Op maandag 19 januari 2015 10:25 schreef Zith het volgende:
[..]
Mijn PhD supervisor (Nederlandse universiteit) zat nog in zijn tenure hier en kreeg het commentaar dat hij maar 5 publicaties had ipv de 6 die normaal zijn voor tenure. Die 5 publicaties waren echter allemaal in top journals in het vakgebied (bijv. Journal of Management of American Economic Review) terwijl de rest van onze afdeling in de lokale universiteitsjournal publiceert (IF van 0.05 ofzo) of in andere kleine journals. Ze hadden liever dat hij publicaties spamde in die kleinere journals dan met meer moeite voor de grotere journals ging.
Een maand later vertelde hij zijn baas dat hij naar een Britse universiteit gaat en daar assistant professor wordt (een stap hoger). Hier in Nederland (of iig mijn universiteit) heeft men ook die mindset lijkt het.
Nou ja, je kunt ook niet om de faculteit heen. In ons departement wordt er niet alleen naar kwantiteit gekeken, maar we kunnen niet om de eisen heen die door het faculteitsbestuur worden opgesteld. (Zo heb ik het althans begrepen. Het is voor mij een moeilijk te doordringen oerwoud van regels, regelmakers en regelcontroleurs.)quote:Op maandag 19 januari 2015 14:34 schreef oompaloompa het volgende:
Dat ligt voor mijn gevoel heel erg aan de universiteit, of eigenlijk nog specifieker het departement binnen de universiteit. Zo was het iig bij mijn oude universiteit waar het ene department vooral op kwaliteit focuste en het andere op kwantiteit...
Mijn stapel was 78 cm ongeveer.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:15 schreef motorbloempje het volgende:
Hoeveel uitgeprintte papers kan een PhD student hebben...
arme bomen!
Digitaal lezen ik kan er niet aan wennen. Ook corrigeren vind ik zoveel fijner op papier, met strepen pijltjes krabbels vraagtekens tekeningen etc.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:18 schreef Claudia_x het volgende:
Ik ben vrijwel geheel op digitaal over inmiddels. Zelfs boeken scan ik in in plaats van ze te kopiëren.
. Daar maak ik me ook schuldig aan. Ter verdediging: ik maak aantekeningen op de papers en print alles wat ik zelf gebruikt heb (methodes) omdat ik anders nooit meer terug kan vinden waar een idee vandaan kwam . Ik zal nu (na een halfjaar) een cm of 20-30 hebben? En nog evenveel aan resultaten + interpretatie.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:15 schreef motorbloempje het volgende:
Hoeveel uitgeprintte papers kan een PhD student hebben...
arme bomen!
Met een combinatie van pc (actief lezen en markeren) en de iPad (relaxed lezen) kom ik er wel. Alleen bij mooi weer neem ik liever papier mee naar buiten.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:19 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Digitaal lezen ik kan er niet aan wennen.
Oh, dan heb ik nog even te gaan...quote:
Zelfde hier...quote:Op maandag 19 januari 2015 16:19 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
Digitaal lezen ik kan er niet aan wennen. Ook corrigeren vind ik zoveel fijner op papier, met strepen pijltjes krabbels vraagtekens tekeningen etc.
veel te weinig knopjes voor mijn wensenquote:
Oh, ja ik heb ook een iPad (gekregen, iets met gegeven paard en bek), maar ik kan er niet aan wennenquote:Op maandag 19 januari 2015 16:21 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
veel te weinig knopjes voor mijn wensen
Is een kwestie van investeren in een werkbaar systeem, bijvoorbeeld een mappenstructuur in Windows Explorer creëren voor het verwerken van je papers.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:19 schreef Chicolate het volgende:
[..]
. Daar maak ik me ook schuldig aan. Ter verdediging: ik maak aantekeningen op de papers en print alles wat ik zelf gebruikt heb (methodes) omdat ik anders nooit meer terug kan vinden waar een idee vandaan kwam . Ik zal nu (na een halfjaar) een cm of 20-30 hebben? En nog evenveel aan resultaten + interpretatie.
Ik heb geïnvesteerd in een goed toetsenbord (dat in de hoes zit) en het synchroniseren van bestanden (ik werk momenteel veel met Evernote).quote:Op maandag 19 januari 2015 16:22 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
Oh, ja ik heb ook een iPad (gekregen, iets met gegeven paard en bek), maar ik kan er niet aan wennen
Ja, die mappenstructuur lukt mij nog niet helemaal. Ik probeer het wel (per onderwerp en project) maar zodra dingen gaan overlappen raak ik de weg kwijt ('in welke map stond dit ook alweer?'). Dat heb ik op papier ook, maar dan weet ik meestal nog hoe de voorpagina eruit zag of slingert het nog rond op mn bureau . En ze zouden een plugin moeten maken voor chemische structuren, die ik overal op wil kladderen, want plaatjes zijn makkelijker dan tekst wanneer je snel wil bladeren.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:22 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Is een kwestie van investeren in een werkbaar systeem, bijvoorbeeld een mappenstructuur in Windows Explorer creëren voor het verwerken van je papers.
Ik maak zelf nogal eens samenvattingen door sleutelzinnen te copy-pasten. Gaat digitaal ook veel sneller.
Grappig dat je dat zegt. Uit onderzoek blijkt ook dat lezen als zintuiglijke ervaring erg belangrijk is voor mensen. Zo onthouden mensen vaak waar ze ongeveer in een boek zijn aan de hand van de dikte van het boek of een bepaalde plek op een pagina. Digitaal krijgen dat soort zaken een andere invulling/betekenis. Ik ben er nog niet van overtuigd dat het 'fysieke lezen' zal verdwijnen.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:26 schreef Chicolate het volgende:
Dat heb ik op papier ook, maar dan weet ik meestal nog hoe de voorpagina eruit zag of slingert het nog rond op mn bureau .
Zo haal ik altijd jcb en jbc door elkaar, maar iedereen snapt die oranje of die blauwe (jcb heeft een oranje streepje bovenaan zijn artikelen) Die oranje heeft een hogere IF en die blauwe heb ik al 2 keer in gepubliceerdquote:Op maandag 19 januari 2015 16:28 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Grappig dat je dat zegt. Uit onderzoek blijkt ook dat lezen als zintuiglijke ervaring erg belangrijk is voor mensen. Zo onthouden mensen vaak ze ongeveer in een boek zijn aan de hand van de dikte van het boek of een bepaalde plek op een pagina. Digitaal krijgen dat soort zaken een andere invulling/betekenis. Ik ben er nog niet van overtuigd dat het 'fysieke lezen' zal verdwijnen.
Ik voel me persoonlijk te bezwaard om enorme hoeveelheden papier te printen die ik op den duur weer weggooi. Ik ben niet bepaald een milieu-activist, maar het voelt gewoon als verspilling. En ik haat verspilling.
Uiteindelijk volgt het faculteitsbestuur voor een groot deel de eisen en meningen van de professoren, en of iets wel of niet als paper telt is uiterst subjectief. Bij ons was het iig zo dat wat voor ons ddepartment niet telde voor andere departementen weer wel telde en andersom.quote:Op maandag 19 januari 2015 16:08 schreef Claudia_x het volgende:
[..]
Nou ja, je kunt ook niet om de faculteit heen. In ons departement wordt er niet alleen naar kwantiteit gekeken, maar we kunnen niet om de eisen heen die door het faculteitsbestuur worden opgesteld. (Zo heb ik het althans begrepen. Het is voor mij een moeilijk te doordringen oerwoud van regels, regelmakers en regelcontroleurs.)
Dat is bij ons niet zo, want onze professoren willen heel graag dat het faculteitsbestuur 'coulanter' is. (We vallen officieel onder de bètawetenschappen en moeten aan die kwantiteitseisen voldoen - waanzin, want we zijn puur sociale wetenschappen met een geheel andere publicatiecultuur.)quote:Op maandag 19 januari 2015 16:35 schreef oompaloompa het volgende:
[..]
Uiteindelijk volgt het faculteitsbestuur voor een groot deel de eisen en meningen van de professoren, en of iets wel of niet als paper telt is uiterst subjectief. Bij ons was het iig zo dat wat voor ons ddepartment niet telde voor andere departementen weer wel telde en andersom.
Ik heb hetzelfde, maar ik kan heel slecht tegen rommel en chaos. Binnenkort krijg ik hier thuis een nieuwe werkkamer en ik kijk nu al uit naar het efficiënt inrichten daarvan.quote:Op maandag 19 januari 2015 17:35 schreef motorbloempje het volgende:
Ik moet echt werk gaan maken van het bouwen van de kasten in m'n werkkamer. Máár....... m'n administratie is na een middagje pluizen in elk geval meer op orde. Kan ook zeer rustgevend zijn, zo'n activiteit, en het is ook niet compleet zinloos.. ben veel artikelen tegengekomen waarvan ik dacht "oh ja, daar moet ik wat mee!".
Een (relatief) opgeruimde werkplek doet ook wonderen voor me.
Jij zit in de serious games, hè? Doen jullie interessante dingen met kleuters? Zo ja, misschien heb je tips wat personen/publicaties betreft? Mag ook via pm.quote:
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |