Voetbal International #941: VI gaat niet naar Curaçao

quote:

Bluesbal
Eigenlijk is Johan Derksen alleen maar op televisie om zijn hobby te kunnen betalen. Het hart van de voetbalanalist van RTL7 ligt bij de blues.'Ik ga liever naar Paradiso dan naar de ArenA.'
DOOR JULIEN ALTHUISIUS ILLUSTRATIE DAMIEN CUYPERS
'Ik heb nog nooit cocaïne gebruikt, maar ik denk dat dat wel het gevoel is dat blues mij geeft. 's Avonds zit ik hier op zolder in een stoel, zet ik mijn koptelefoon op en steek ik een sigaar aan. Dat is voor mij het ultieme geluk. Blues is voor mij veel belangrijker dan voetbal. Ik zit al 45 jaar in het voetbal en als je dit niet als tegengif hebt, ga je echt denken dat de wereld om een balletje draait. Met voetbal heb ik de kost altijd verdiend, maar ik ben al tien jaar niet meer in een stadion geweest. Dat interesseert me ook geen reet. Ik ga liever naar Paradiso dan naar de ArenA.
'Ik heb nog nooit cocaïne gebruikt, maar ik denk dat dat wel het gevoel is dat blues mij geeft. 's Avonds zit ik hier op zolder in een stoel, zet ik mijn koptelefoon op en steek ik een sigaar aan. Dat is voor mij het ultieme geluk. Blues is voor mij veel belangrijker dan voetbal. Ik zit al 45 jaar in het voetbal en als je dit niet als tegengif hebt, ga je echt denken dat de wereld om een balletje draait. Met voetbal heb ik de kost altijd verdiend, maar ik ben al tien jaar niet meer in een stadion geweest. Dat interesseert me ook geen reet. Ik ga liever naar Paradiso dan naar de ArenA.
'Op een of andere manier verwachten mensen niet dat ik met dat geneuzel over voetballen ook een diepere belangstelling voor de blues heb. Maar ik loop al veertig jaar in de blues mee. Ik denk niet dat er veel mensen zijn die zo'n verzameling hebben als ik. Ik ben niet zoals Leo Blokhuis die met Wikipedia-nieuwtjes strooit. Maar in de blues maakt niemand me meer wat wijs.
Ik moet overal heen, ook als het slecht is. Een van de zonen van Muddy Waters komt bijvoorbeeld naar Nederland. Die jongen kan er geen pepernoot van, maar ik ga wel, ik moet het zien. Het is een soort dwangneurose.
'Ik hou heel erg van zwaarmoedige muziek. Ook al ben ik dat zelf helemaal niet; ik sta vrolijk in het leven. Maar ik vind dat ellende en verdriet veel mooiere muziek opleveren dan vreugde. Als ze met een band tegen het publiek gaan roepen: 'kom op en nu met z'n allen', dan ben ik weg. Daar kom ik niet voor. Het kan mij niet zwaarmoedig genoeg zijn, dat is mijn hang naar de blues.
'Wat er vandaag de dag aan de blues wordt gespeeld, dat is zo ontzettend goed. Ik hou niet zo van dat gelul over dat het in de jaren zestig allemaal zo veel beter was. De hedendaagse bluesartiesten zijn gestimuleerd en geïnspireerd door voorgaande generaties. Er zitten nu jongens tussen die al op hun 20ste de gitaar net zo goed beheersen als BB King op zijn 60ste. Op dit moment ben ik helemaal weg van Sven Zetterberg. Dat is een postbode uit Zweden die overdag in zijn autootje rond rijdt en 's avonds de blues speelt. Niemand kent hem, maar hij is zo ontzettend goed. In Nederland heb je King of the World, die zijn een geschenk uit de hemel. Die kunnen zich absoluut meten met de Amerikanen. De blues wordt alleen maar beter. Maar tegelijkertijd zakt het steeds verder weg.
'Bij de Nederlandse platenwinkels die überhaupt nog open zijn, heb je maar een heel klein vakje blues. Meestal staat daar alleen The Best of BB King ofzo, maar wat er uitkomt in Amerika bereikt Nederland niet eens meer. Ik kan het mijn buurman ook niet kwalijk nemen dat hij die artiesten niet kent, want ze worden nooit gespeeld op de radio. Die schreeuwlelijkerds in Hilversum met hun schijtlollige grapjes en zinloze telefoonspelletjes met Miep uit Meppel draaien alleen wat ze van de muzieksamensteller in de computer krijgen: lullige hitjes en vijftig gouwe ouwe-platen. In Hilversum houden ze niet van de blues.'
'Bij de Nederlandse platenwinkels die überhaupt nog open zijn, heb je maar een heel klein vakje blues. Meestal staat daar alleen The Best of BB King ofzo, maar wat er uitkomt in Amerika bereikt Nederland niet eens meer. Ik kan het mijn buurman ook niet kwalijk nemen dat hij die artiesten niet kent, want ze worden nooit gespeeld op de radio. Die schreeuwlelijkerds in Hilversum met hun schijtlollige grapjes en zinloze telefoonspelletjes met Miep uit Meppel draaien alleen wat ze van de muzieksamensteller in de computer krijgen: lullige hitjes en vijftig gouwe ouwe-platen. In Hilversum houden ze niet van de blues.'
'Elk jaar reis ik een maand met mijn vrouw door Amerika, op zoek naar de blues. We begonnen ooit in Memphis, daar zijn we ook getrouwd. Nashville, Detroit, Chicago, Portland, Louisiana, Seattle; ik doe steeds een deel van Amerika. In de steden heb je vaak lokale bluesbands die heel goed zijn. Maar die zitten ook op plaatselijke labels en die kun je alleen daar kopen. Ik neem dat mee naar Nederland en ik val mensen daar in mijn radioprogramma op zaterdagochtend mee lastig. Je zou me een zendeling voor de blues kunnen noemen.'
'Ik kom het meest in Austin, Texas. Daar heb je een grote concentratie van livebands en een huis-aan-huis-blaadje waarin alle concerten van die avond staan. Dan heb je er in de namiddag eentje, daarna om 20:00 uur nog een, nog een om 22:00 uur en de laatste is om 00:00 uur. Ik hol dan van de ene tent naar de andere. Mijn vrouw is wat jonger dan ik en heeft een totaal andere smaak. Die zit meestal gapend naast me op haar horloge te kijken.'
'Ik kom het meest in Austin, Texas. Daar heb je een grote concentratie van livebands en een huis-aan-huis-blaadje waarin alle concerten van die avond staan. Dan heb je er in de namiddag eentje, daarna om 20:00 uur nog een, nog een om 22:00 uur en de laatste is om 00:00 uur. Ik hol dan van de ene tent naar de andere. Mijn vrouw is wat jonger dan ik en heeft een totaal andere smaak. Die zit meestal gapend naast me op haar horloge te kijken.'
'In Amerika zie ik te gekke bluesartiesten die nooit op de radio komen en niemand kent. Die mensen staan daar te spelen voor niets, met een emmer bij de deur en dan hopen ze dat mensen er 5 dollar ingooien. Ze verkopen hun eigen cd'tjes aan het publiek en zo blijven ze op de been. Ze moeten driehonderd keer per jaar spelen om er van te kunnen leven. Room Full of Blues is echt een grote bluesband. Maar als die een week hebben dat ze minder dan drie keer spelen, kunnen ze niet in motelletjes langs de weg overnachten. Dan slapen ze in een tent op de camping. En dat zijn mannen van mijn leeftijd. Daarom zijn Amerikaanse bluesbandjes bijna altijd trio's: gitaar, drums en bas. Dat heeft een reden: een organist past er niet bij in de auto.'
'Die tragiek hoort een beetje bij de blues, maar het is tegelijkertijd mensonterend als een gitarist fantastisch staat te spelen en in de pauze met een plastic emmer langs komt. Dan denk ik: godverdomme, al die verwende jongetjes van De Wereld Draait Door met hun bandjes zouden eens moeten weten hoe het er hier aan toe gaat.'
'Die tragiek hoort een beetje bij de blues, maar het is tegelijkertijd mensonterend als een gitarist fantastisch staat te spelen en in de pauze met een plastic emmer langs komt. Dan denk ik: godverdomme, al die verwende jongetjes van De Wereld Draait Door met hun bandjes zouden eens moeten weten hoe het er hier aan toe gaat.'
HET LIJSTJE VAN JOHAN Voor de North Sea Jazz Club in Amsterdam stelde Johan Derksen een lijst samen met bluesartiesten uit voornamelijk de Verenigde Staten. 16 maart is de eerste editie van 'Het Lijstje van Johan' met de uit Memphis, Tennessee afkomstige Preston Shannon. De hele programmering is te zien op northseajazzclub.com. Derksen heeft ook zijn eigen muziekprogramma op Radio Rijnmond.
NIEUWE LICHTING De vier beste blues-cd's van dit moment, volgens Johan Derksen.
Sven Zetterberg: Soul Of A Man
'Er komt tegenwoordig opvallend veel goede blues uit Scandinavië. Thorbjorn Risager uit Kopenhagen leverde acht sterke albums af. Met zijn band The Black Tornado produceerde hij dit jaar het album Too Many Roads. De voormalige Zweedse postbode Sven Zetterberg maakte sinds 1975 al zeventien albums met de bands Telge Blues, Blue Fire, Four Roosters en Chicago Express. Zijn albums zijn nauwelijks te vinden in Nederland, maar ik kan ze u van harte aanbevelen. Sven Zetterberg speelt de blues alsof hij uit Mississippi komt, puur en uit het hart. Het kan geen toeval zijn, dat Amerikaanse bluesartiesten zich in Europa door hem laten begeleiden.'
'Er komt tegenwoordig opvallend veel goede blues uit Scandinavië. Thorbjorn Risager uit Kopenhagen leverde acht sterke albums af. Met zijn band The Black Tornado produceerde hij dit jaar het album Too Many Roads. De voormalige Zweedse postbode Sven Zetterberg maakte sinds 1975 al zeventien albums met de bands Telge Blues, Blue Fire, Four Roosters en Chicago Express. Zijn albums zijn nauwelijks te vinden in Nederland, maar ik kan ze u van harte aanbevelen. Sven Zetterberg speelt de blues alsof hij uit Mississippi komt, puur en uit het hart. Het kan geen toeval zijn, dat Amerikaanse bluesartiesten zich in Europa door hem laten begeleiden.'
Janiva Magness: Do I Move You?
'Ooit zag ik haar optreden in Boston en haar levensverhaal was de ultieme basis voor blues. Haar vader en moeder pleegden zelfmoord, ze groeide op in gastgezinnen en was op haar 17de alleenstaande moeder. Intussen is ze al twee keer Contemporary Blues Female Artist of the Year geweest in Amerika. Het is onbegrijpelijk dat Nederland haar nog steeds niet heeft ontdekt. Haar negen albums zijn nog allemaal verkrijgbaar. Janiva Magness klinkt integer. Het leven bezorgde haar een rauw randje en dat hoor je terug in haar stem. Zij bewijst dat ook blanke vrouwen op een geloofwaardige wijze blues kunnen zingen.'
Tab Benoit: Best Of The Bayou Blues.
'Tab Benoit ontdekte ik lang geleden in een obscure bluesclub in New Orleans. Hij werkte al samen met Kenny Neal, Debbie Davies, Jimmy Thackery, Charlie Musselwhite, Cyril Neville, Ivan Neville en Anders Osborne. Opvallend is dat de nieuwe lichting bluesgitaristen uit Amerika bijna helemaal blank is, terwijl het publiek in de bluesclubs ook hoofdzakelijk blank is. Het debuutalbum uit 1993 Nice And Warm was meteen raak. Intussen heeft hij achttien albums op zijn naam staan. Tan Benoit komt uit Baton Rouge, waar hij opgroeide en geïnspireerd werd door de zwarte bluespioniers. Intussen is hij zijn leermeesters allang ontgroeid.'
'Tab Benoit ontdekte ik lang geleden in een obscure bluesclub in New Orleans. Hij werkte al samen met Kenny Neal, Debbie Davies, Jimmy Thackery, Charlie Musselwhite, Cyril Neville, Ivan Neville en Anders Osborne. Opvallend is dat de nieuwe lichting bluesgitaristen uit Amerika bijna helemaal blank is, terwijl het publiek in de bluesclubs ook hoofdzakelijk blank is. Het debuutalbum uit 1993 Nice And Warm was meteen raak. Intussen heeft hij achttien albums op zijn naam staan. Tan Benoit komt uit Baton Rouge, waar hij opgroeide en geïnspireerd werd door de zwarte bluespioniers. Intussen is hij zijn leermeesters allang ontgroeid.'
Trampled Under Foot: Wrong Side Of The Blues.
'De broers Kris en Nick Schnebelen uit Kansas City vormen met hun zus Danielle de piepjonge bluesband Trampled Under Foot. Hun vader en moeder waren ook bluesartiesten, maar werden al snel overvleugeld door de kinderen. Het jeugdige trio kreeg de ervaren drummer Tony Braunagel van The Phantom Blues Band als producer en dat leverde twee hartverscheurende albums op. Het aardige is dat vader en moeder Schnebelen ook meespelen op de albums van de kinderen. Trampled Under Foot bewijst dat jonge mensen wel degelijk mooie moderne blues kunnen maken. En ik denk dat Danielle Schnebelen ontzettend moet lachen om al die deelnemers aan Idols. Zij heeft namelijk echt een strot.'

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 18:31 schreef Evertjan het volgende:

[..]

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 18:44 schreef VMSDKR het volgende:

[..]

"Ik ben al tien jaar niet meer in een stadion geweest. "

Onzin, dit seizoen nog bij Vitesse.

Overigens heb je een drietal passages dubbel gekopieerd. Verder leuk stukje wel.

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 18:31 schreef Evertjan het volgende:

[..]

quote:

“Eden Hazard is pure klasse, fenomenaal. Hij is een van de weinige spelers die je nog ziet lachen op het veld. En dan lopen ze te zeiken omdat hij eens een hamburger eet. Dat mannetje had gewoon honger.”

“Niet Vincent Kompany of Eric Gerets is de beste Belgische verdediger ooit. Dat is Philippe Albert. Van alle voetballers met wie ik heb gewerkt, is Flippie mijn favorietje.”

“Als ik moet kiezen tussen Johan Cruijff en Coen Moulijn, dan ga ik altijd voor Moulijn. Coentje was mijn god, daar kan zelfs Jopie niet tegenop.”

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 21:34 schreef tralalala het volgende:
Straks een stukkie VI in Johnny in Oranje.

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 21:34 schreef tralalala het volgende:
Straks een stukkie VI in Johnny in Oranje.

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 19:07 schreef JR-Style-93 het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 22:41 schreef Pascalus het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 22:40 schreef Lokale_Notabele het volgende:
Te gek voor woorden dat Wilfred Genee op Curacao wil gaan zitten. In het kader waarvan dan? Wellicht dat je daar makkelijker aan cocaïne komt maar verder zie ik de toegevoegde waarde er niet van in hoor. Hij begint steeds meer op Mart Smeets te lijken. Die moest zijn programma's ook altijd koste wat het kost vanuit historische kasteeltuinen in Verweggistan presenteren. Waarom weet nog steeds niemand.

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 21:34 schreef tralalala het volgende:
Straks een stukkie VI in Johnny in Oranje.

quote:

Op woensdag 21 mei 2014 22:41 schreef Pascalus het volgende:

[..]

[ afbeelding ]