abonnement Unibet Coolblue
pi_98517508
Beste Fokkers,

Welkom in de Kosmos!
Ga mee op een reis door het heelal, langs de sterren, planeten, zwarte gaten en nog veel meer...

Het astronomie topic #2

Het astronomie topic #3

Het astronomie topic #4
.
Het astronomie topic #5
.
Een paar gerelateerde topics:
Centraal Exo-Planeten Topic
Zwarte gaten en dummies #2 Dement in een andere dimensie
MARS - De Missies! Deel 7
Astronomie in de Achtertuin #1

Verder met de laatste post uit t vorige deel:

20-06-2011

Cassini fotografeert Saturnusmaantje Helene



De Amerikaanse planeetverkenner Cassini heeft spectaculaire opnamen gemaakt van de kleine Saturnusmaan Helene. Op de foto's zijn merkwaardige structuren te zien op het ijzige oppervlak van het maantje, dat iets meer dan dertig kilometer groot is.

Op 18 juni passeerde Cassini Helene op een afstand van 6970 kilometer, en konden delen van het maantje gefotografeerd worden die eerder nog niet zichtbaar waren. Op 10 maart 2010 vloog de ruimtesonde al eens op slechts 1820 kilometer afstand voorbij.

Helene werd in 1980 ontdekt en beweegt in dezelfde baan rond Saturnus als de grote maan Dione. De vreemde structuren aan het oppervlak zijn mogelijk veroorzaakt door poreus stof.

http://saturn.jpl.nasa.gov/photos/raw/ .

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98517563
quote:
0s.gif Op woensdag 22 juni 2011 17:18 schreef -CRASH- het volgende:
Wat voor een vloeistof heeft daar z'n sporen achter gelaten :?
Hoe kom je bij vloeistof? Er wordt gesproken over poreus stof :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98529413
quote:
0s.gif Op woensdag 22 juni 2011 18:15 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Hoe kom je bij vloeistof? Er wordt gesproken over poreus stof :)
Poreus stof.... mmmmmm zal er wel bijzitten.
Maar mijn vermoeden gaat uit naar gesmolten ijs......
Die sporen is iig geen wind erosie. En ik zie o.a. zo geen grote rotsblokken liggen.

Maar eens afwachten wat de wetenschappers zeggen...
En als er vloeistof een onderdeel van de erosie is...
Dan claim ik de ontdekking O-)



[ Bericht 5% gewijzigd door -CRASH- op 22-06-2011 21:53:23 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_98543300
quote:
0s.gif Op woensdag 22 juni 2011 21:47 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Maar eens afwachten wat de wetenschappers zeggen...
En als er vloeistof een onderdeel van de erosie is...
Dan claim ik de ontdekking O-)

[ link | afbeelding ]
^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98543310
22-06-2011

Saturnusmaan Enceladus sproeit met zout water



Er zijn nieuwe sterke aanwijzingen gevonden dat er onder de ijskorst van de Saturnusmaan Enceladus vloeibaar zout water zit (Nature, 23 juni). Daarmee lijkt een einde te komen aan alle twijfel over het bestaan van deze oceaan.

Met een middellijn van 500 kilometer is Enceladus geen opvallend groot object. Maar die bescheiden omvang maakt hij ruimschoots goed met zijn bijzondere gedrag. De ijskorst aan zijn zuidpool vertoont tal van breuken en kloven die fonteinen van waterdamp en kleine ijsdeeltjes uitstoten. Dat gebeurt met zulke grote snelheden, dat veel van het materiaal terechtkomt in de ijle E-ring van Saturnus.

Uit metingen met een instrument van de ruimtesonde Cassini bleek dat een gedeelte van de ijsdeeltjes in de E-ring zouten bevat. Als Enceladus de bron van deze deeltjes was, kon dat betekenen dat er onder zijn ijskorst een oceaan van zout water zit, maar volgens sommige wetenschappers kon het 'zoute ijs' ook op andere manieren worden verklaard.

Toen Cassini in 2008 en 2009 enkele keren op een hoogte van slechts 21 kilometer langs de zuidpool van Enceladus scheerde, bood dat de gelegenheid om vers uitgestoten materiaal van de Saturnusmaan te onderzoeken. Analyse van deze metingen heeft nu uitgewezen dat de samenstelling van de verse ijsdeeltjes in grote lijnen gelijk is aan die van de E-ring. Maar dichter bij Enceladus is het aandeel zouthoudende ijsdeeltjes beduidend groter dan verder daarvandaan.

Volgens de onderzoekers kan dat maar één ding betekenen: onder de ijskorst van Enceladus zit echt een oceaan. Omdat de door de barsten naar buiten geperste zoute ijsdeeltjes relatief groot en zwaar zijn, vallen de meeste naar het maanoppervlak terug. De zuivere ijsdeeltjes, die als waterdamp zijn ontsnapt, zijn lichter en kunnen daardoor het ringenstelsel van Saturnus gemakkelijker bereiken.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98543339
22-06-2011

Complexe botsing van clusters waargenomen



Een team wetenschappers heeft de cluster van sterrenstelsels Abell 2744 - ook wel de Pandoracluster genoemd - onderzocht. Stukje bij beetje hebben zij met telescopen in de ruimte en op de grond, waaronder ESO's Very Large Telescope en de Hubble-ruimtetelescoop, de ingewikkelde en heftige geschiedenis van de cluster gereconstrueerd.

De vele sterrenstelsels van de cluster vertegenwoordigen minder dan vijf procent van de daarin aanwezige massa. De rest is gas (ongeveer 20%) dat zo heet is dat het alleen röntgenstraling uitzendt, en donkere materie (ongeveer 75%) die volledig onzichtbaar is. Om te begrijpen wat zich hier heeft afgespeeld, hebben de onderzoekers de verdeling van deze soorten materie in kaart gebracht.

De donkere materie is opgespoord met behulp van het gravitatielenseffect - de afbuiging van lichtstralen van verre sterrenstelsels die door de zwaartekrachtsvelden in de cluster heen zijn gegaan. Het opsporen van het hete gas in de cluster gebeurde met de röntgensatelliet Chandra.

Uit analyse van deze waarnemingen blijkt dat Abell 2744 het resultaat is van een kettingbotsing van zeker vier afzonderlijke clusters, die zich in de loop van 350 miljoen jaar heeft voltrokken. Bij de verschillende botsingen zijn het hete gas, de donkere materie en de zichtbare sterrenstelsels deels van elkaar gescheiden. Op sommige plaatsen is veel heet gas te zien, elders weer veel donkere materie.

Deze raadselachtige verdeling kan astronomen wellicht meer duidelijkheid geven over het gedrag van donkere materie en hoe de verschillende ingrediënten van het heelal met elkaar wisselwerken.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98663218
quote:
0s.gif Op donderdag 23 juni 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

^O^
Ik zag nu pas dit artikel.....
Cassini Captures Ice Queen Helene (20 Juni)
Dus de ontdeking claimen helaas. Maar ik zat iig in de juiste richting.
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_98708830
quote:
0s.gif Op zaterdag 25 juni 2011 23:45 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Ik zag nu pas dit artikel.....
Cassini Captures Ice Queen Helene (20 Juni)
Dus de ontdeking claimen helaas. Maar ik zat iig in de juiste richting.
Nice, thanks :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98708838
24-06-2011

Neutrino-experiment werpt licht op antimaterie-raadsel



Het MINOS-neutrino-experiment van het Amerikaanse versnellerinstituut Fermilab heeft de Japanse ontdekking bevestigd dat muon-neutrino's af en toe veranderen in 'gewone' elektronneutrino's. Het gebeurt alleen wel minder vaak dan door de eerdere Japanse proeven werd gesuggereerd. De ontdekking biedt mogelijk inzicht in een onopgelost kosmologisch raadsel: waarom het heelal kort na de oerknal geen gelijke hoeveelheden materie en antimaterie bevatte.

Neutrino's zijn elementaire deeltjes zonder elektrische lading en met een verwaarloosbaar kleine massa. Er zijn drie typen bekend, en tijdens hun bestaan kunnen ze kennelijk van gedaante veranderen. In het MINOS-experiment (Main Injector Neutrino Oscillation Search) is dat proces nu gedetailleerd bestudeerd. Een zuivere bundel van muon-neutrino's wordt dwars door de aarde heen geschoten naar een detector op 735 kilometer afstand. Tijdens de reistijd van de neutrino's blijkt een klein deel veranderd te zijn in elektronneutrino's.

Mogelijk biedt het transformatieproces meer zicht op een oud antimaterieraadsel in het heelal. Uit de energie van de oerknal zouden gelijke hoeveelheden materie en antimaterie moeten zijn ontstaan. In dat geval zouden die twee materievormen elkaar echter ook weer hebben geannihileerd, en was er een heelal met alleen maar straling en energie overgebleven. Dat ons heelal uit materie bestaat, betekent dat er een kleine asymmetrie geweest moet zijn tussen materie en antimaterie. Die is mogelijk veroorzaakt door het gedrag van neutrino's.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98708882
23-06-2011

Spinnen maken web in ruimte

Twee gouden zijdespinnen hebben een web gesponnen aan boord van het Internationaal Ruimtestation ISS. Dat melden Amerikaanse wetenschappers.


Foto: Thinkstock

Het web van de spinnen – genaamd Gladys en Esmeralda – heeft een andere vorm gekregen dan de spinnenwebben van hun soortgenoten op aarde.

Zo is het web volledig cirkelvormig, waar gouden zijdespinnen op aarde een asymmetrisch web spinnen dat lijkt op een cirkel waar de bovenkant vanaf is gesnoeid, zo meldt nieuwssite Wired.com.

Spaceshuttle

Gladys en Esmeralda werden in mei met de spaceshuttle Endeavour naar het ISS vervoerd. De dieren zijn onderdeel van een experiment waarbij kinderen op Amerikaanse scholen het gedrag tussen spinnen in de ruimte en op aarde vergelijken.

Volgens de onderzoekers van de Universiteit van Colorado heeft het web van de spinnen in de ruimte waarschijnlijk een symmetrisch uiterlijk, omdat de dieren niet goed lijken te weten wat de onderkant en de bovenkant van de constructie is.

Zwaartekracht

Op aarde maken gouden zijdespinnen gebruik van de zwaartekracht als ze de lange draden vanuit het midden van hun web spinnen.

Soms laten ze zich na het vervaardigen van zo’n lange draad op de grond vallen. De spinnen in de ruimte zweven op zo’n moment naast hun web. De eerste resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het vaktijdschrift BioEd Online.

Voedsel

In 2008 werden er ook al eens spinnen in het ISS gehouden maar destijds mislukte het experiment omdat de dieren na acht dagen al door hun voedsel heen waren.

Dit keer krijgen de spinnen niet al hun eten in één keer. Elke vier dagen leggen de wetenschappers een nieuwe voorraad voedsel in hun kooi. Het experiment met de gouden zijdespinnen zal in totaal 45 dagen duren.

(nu.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98807104
29-06-2011

Topastronoom: "Binnen 20 jaar zullen we aliens vinden"



"We zullen aliens vinden binnen de twintig jaar", voorspelt Russisch topastronoom Andrei Finkelstein in The Sun. "Het ontstaan van leven is zo onvermijdelijk als de vorming van atomen", zegt de directeur van het vermaarde Instituut voor Toegepaste Astronomie van de Russische Wetenschapsacademie. "Er is leven op andere planeten en wij zullen het vinden binnen dit en twintig jaar."

Zo'n tien procent van de ons bekende planeten met zonnestelstels in de melkweg gelijkt op de Aarde en daarom is het volgens Finkelstein onvermijdelijk dat daar leven kan gevonden worden.

Zoals mensen
Hij meent dat de aliens heel waarschijnlijk op de mens gelijken, met twee armen, twee benen en een hoofd. "Maar ze kunnen wel een andere huidskleur hebben", voegt hij eraan toe.

Nog volgens Finkelstein werd er tot nu toe op een verkeerde manier naar buitenaards leven gezocht. De meeste wetenschappers gaan op zoek naar radiosignalen die zouden uitgezonden worden door aliens. Finkelstein vindt dat wij zélf met hen contact moeten zoeken en niet omgekeerd. (hlnsydney/jv)

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98807157
28-06-2011

Neutronenster 'verslikt' zich in gaswolk van blauwe superreus



De neutronenster IGR J18410-0535 heeft zich 'verslikt' in een kolossale wolk van heet gas, die uitgeblazen werd door de begeleider van de neutronenster, een blauwe superreus. De gaswolk, met een geschatte afmeting van 15 miljoen kilometer, werd slechts gedeeltelijk door de kleine, compacte neutronenster 'onderschept'. Het gas dat door het sterke zwaartekrtachtsveld van de neutronenster werd ingevangen werd daarbij zo sterk verhit dat er sprake was van een vier uur durende uitbarsting van extreem intense röntgenstraling, ongeveer tienduizend keer helderder dan de normale röntgenintensiteit van de neutronenster.

De röntgenuitbarsting is waargenomen door de Europese ruimtetelescoop XMM-Newton. Uit de waarnemingen blijkt dat de blauwe superreus niet alleen een sterke, gestage 'sterrenwind' de ruimte in blaast, maar dat het materieverlies ook optreedt in de vorm van grote, geïsoleerde gasuitbarstingen.

© Govert Schilling

(allesoversterrenkunde))
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98855696
29-06-2011

Quasar breekt afstandsrecord



Een team van Europese astronomen heeft, met behulp van onder meer de Very Large Telescope in Chili, de tot nu toe verste quasar ontdekt. Dit heldere baken, dat van energie wordt voorzien door een kolossaal zwart gat, is verreweg het helderste object dat in het vroege heelal is waargenomen. Het licht van de quasar, die de aanduiding ULAS J1120+0641 draagt, heeft er 12,9 miljard jaar over gedaan om ons te bereiken (Nature, 30 juni).

Quasars zijn zeer heldere, verre sterrenstelsels die hun energie waarschijnlijk ontlenen aan de superzware zwarte gaten in hun kernen. Dankzij hun grote helderheid kunnen deze objecten ons meer inzicht geven in het tijdperk waarin de eerste sterren en sterrenstelsels ontstonden. De nieuwe quasar is zo ver weg dat zijn licht informatie bevat over het einde van het zogeheten reïonisatietijdperk - de periode van ongeveer 150 tot 800 miljoen jaar na de oerknal, waarin het heelal doorzichtiger werd doordat sterren met hun straling waterstofgas in protonen en elektronen splitste.

Omdat ULAS J1120+0641 relatief helder is, is het mogelijk er een spectrum van op te nemen (wat betekent dat het licht van het object in zijn samenstellende kleuren wordt gesplitst). Uit dit spectrum blijkt dat het zwarte gat in het centrum van de quasar ongeveer twee miljard keer zo zwaar is als de zon. Deze zeer grote massa laat zich, zo kort na de oerknal, lastig verklaren. De huidige theorieën over de groei van superzware zwarte gaten voorspellen dat hun massa langzaam toeneemt door het opslokken van materie uit de omgeving.

Toegevoegd door Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrekunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98855833
29-06-2011

De Nieuwe Wereld: UrtheCast

Google Earth op steroïden, noemen de makers het zelf. Of een kruising tussen Google Maps en Youtube. Waarmee het ook vergeleken mag worden: het UrtheCast-project zal voor velen de wereld veranderen. Iedereen zal via internet live-beelden vanuit het Ruimtestation ISS kunnen bewonderen. In HD kwaliteit dan nog wel. We zien gewoon wat de astronauten uit hun raampje kunnen aanschouwen. Voorheen moest je voor dergelijke plaatjes behoorlijk in de buidel tasten, maar binnenkort niet meer...



Dankzij een samenwerking met het Russische Ruimtevaartagentschap worden eind dit jaar de twee camera voor UrtheCast bevestigd. Door middel van online software zal iedereen kunnen inzoomen op elk gewenst plekje dat in de ooghoeken van de lens valt. Locaties zullen getagd kunnen worden, net zoals in Google Earth maar dan niet meer met foto's. Live, met een resolutie van één meter, wat toch behoorlijk goed is om mee te beginnen. Het is al mogelijk om een voetbalwedstrijd vanuit de lucht mee te volgen. Of gelijk welk ander evenement.

We kijken alvast uit naar het resultaat van dit project. De opties zijn erg divers. Wat dacht u van stiekem kijken in de tuin van buren en familie? Of naar dat besloten feestje in het openluchtzwembad van de plaatselijke swingersclub? En dan is er nog de mogelijkheid dat UFO's voor de les poseren. Wij popelen!


(Grenswetenschap)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_98888706
quote:
0s.gif Op donderdag 30 juni 2011 09:05 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
29-06-2011

De Nieuwe Wereld: UrtheCast

Google Earth op steroïden, noemen de makers het zelf. Of een kruising tussen Google Maps en Youtube. Waarmee het ook vergeleken mag worden: het UrtheCast-project zal voor velen de wereld veranderen. Iedereen zal via internet live-beelden vanuit het Ruimtestation ISS kunnen bewonderen. In HD kwaliteit dan nog wel. We zien gewoon wat de astronauten uit hun raampje kunnen aanschouwen. Voorheen moest je voor dergelijke plaatjes behoorlijk in de buidel tasten, maar binnenkort niet meer...

[ afbeelding ]

Dankzij een samenwerking met het Russische Ruimtevaartagentschap worden eind dit jaar de twee camera voor UrtheCast bevestigd. Door middel van online software zal iedereen kunnen inzoomen op elk gewenst plekje dat in de ooghoeken van de lens valt. Locaties zullen getagd kunnen worden, net zoals in Google Earth maar dan niet meer met foto's. Live, met een resolutie van één meter, wat toch behoorlijk goed is om mee te beginnen. Het is al mogelijk om een voetbalwedstrijd vanuit de lucht mee te volgen. Of gelijk welk ander evenement.

We kijken alvast uit naar het resultaat van dit project. De opties zijn erg divers. Wat dacht u van stiekem kijken in de tuin van buren en familie? Of naar dat besloten feestje in het openluchtzwembad van de plaatselijke swingersclub? En dan is er nog de mogelijkheid dat UFO's voor de les poseren. Wij popelen!


(Grenswetenschap)
Yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... :s)
yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... :s)
yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... :s)
yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... yes... :s)
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
  vrijdag 1 juli 2011 @ 02:54:27 #17
61946 Googolplexian
Think Harder!
pi_98894411
quote:
0s.gif Op woensdag 22 juni 2011 21:47 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Poreus stof.... mmmmmm zal er wel bijzitten.
Maar mijn vermoeden gaat uit naar gesmolten ijs......
Die sporen is iig geen wind erosie. En ik zie o.a. zo geen grote rotsblokken liggen.

Maar eens afwachten wat de wetenschappers zeggen...
En als er vloeistof een onderdeel van de erosie is...
Dan claim ik de ontdekking O-)

Kan ... kan ...

Kan ook zijn dat -omdat het aantrekkingsveld van Helene zo klein is- debris van evt. inslagen heel, heel langzaam weer aangetrokken wordt waarbij de zwaardere delen eerder terugvallen dan het fijne stof. Daarbij zou slechts een deel vergaan in een soort fijne ring (of tot een bestaande ring aangetrokken worden). Dit zou dan ook de flow-patterns verklaren omdat het allerlichtstse stof door de geringe aantrekkingskracht lang boven het oppervlak blijft dwarrelen (door de ronddraaiende beweging van Helene en doordat ze weer stof oppakt bij volgende orbits).



[ Bericht 4% gewijzigd door Googolplexian op 01-07-2011 03:02:25 ]
Calm down, please!
pi_98947450
quote:
De details blijven me fascineren :9~
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_99012225
Googolplexian en CRASH
^O^
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99012238
01-07-2011

Verre sterrenstelsels groeiden langzaam



Sterrenstelsels werden lang gezien als vraatzuchtige tijgers, maar volgens een nieuw onderzoek met NASA's infraroodsatelliet Spitzer zijn het eerder grazende koeien. Uit dat onderzoek blijkt namelijk dat de sterrenstelsels in het verre, vroege heelal er heel lang over hebben gedaan om het gas te verzamelen waaruit zij sterren konden vormen. Dat gaat in tegen de eerdere theorie dat sterrenstelsels aan hun brandstof kwamen door andere sterrenstelsels te verorberen.

Voor dit onderzoek onderzochten astronomen meer dan zeventig sterrenstelsels waarvan het licht er twaalf tot dertien miljard jaar over heeft gedaan om ons te bereiken. Dat betekent dat we deze stelsels zien zoals ze één à twee miljard jaar na de oerknal waren (ons heelal is ongeveer 13,7 miljard jaar oud).

Tot verrassing van de astronomen produceert zeventig procent van de verre stelsels veel zogeheten H-alfastraling - straling die afkomstig is van waterstofgas dat door ultraviolet sterlicht is getroffen. Een hoge H-alfa-intensiteit wijst erop dat er veel nieuwe sterren worden gevormd. Bij eerder onderzoek in het ultraviolette deel van het spectrum werd nog een veel geringere stervormingsactiviteit geconstateerd. Volgens de astronomen komt dit doordat de verre stelsels rijk zijn aan stof, dat wel ondoorzichtig is voor ultraviolet-, maar niet voor infraroodstraling.

Uit verdere analyse blijkt dat de verre sterrenstelsels sterren produceerden in een tempo dat tientallen keren hoger ligt dan de huidige stervormingsactiviteit in ons Melkwegstelsel. Bovendien strekte de stervorming zich uit over honderden miljoenen jaren. Dat maakt het onwaarschijnlijk dat botsingen tussen sterrenstelsels in het spel waren, omdat deze zich over veel kleinere tijdschalen voltrekken. Het lijkt er sterk op dat de stelsels gewoon het gas uit hun omgeving afgraasden.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99012259
30-06-2011

Structuur ruimte is 'fijnkorreliger' dan gedacht



De Europese gamma-satelliet Integral heeft metingen verricht die van groot belang kunnen zijn voor de fysica van ruimte en tijd. Uit de metingen blijkt dat de kwantumstructuur van de ruimte veel fijnkorrelige is dan tot nu toe werd gedacht.

Volgens de algemene relativiteitstheorie van Einstein, die de eigenschappen van de zwaartekracht beschrijft, is de ruimte een glad, ononderbroken weefsel. Volgens de kwantumtheorie zou de ruimte op de allerkleinste schaal echter korrelig moeten zijn, zoals een zandstrand. Fysici doen al decennialang verwoede pogingen om deze beide concepten aan elkaar te knopen tot een theorie, die kwantumzwaartekracht wordt genoemd.

De resultaten van Integral leggen strikte grenzen op aan de mogelijke afmetingen van de 'kwantumkorrels'. Uit berekeningen blijkt namelijk dat de korrelstructuur van de ruimte van invloed zou zijn op de manier waarop gammastraling zich voortplant. De korrels zouden de richting waarin de gammagolven op en neer gaan moeten verdraaien - een verschijnsel dat polarisatie wordt genoemd. En hoogenergetische gammastraling zou sterker gepolariseerd moeten worden dan laagenergetische; uit het verschil in polarisatiegraad kan dan de grootte van de kwantumkorrels worden afgeleid.

Integral-metingen van een gammaflits die op 19 december 2004 plaatsvond in een ver sterrenstelsel laten echter geen verschil in polarisatie zien tussen gammastraling van verschillende energieën. Daaruit kan worden afgeleid dat de kwantumkorrels minstens tien biljoen keer zo klein zijn als de door sommige theorieën voorspelde Planck-schaal, die 10 biljoensten van een biljoenste van een biljoenste meter bedraagt.

© Eddy Echternach (www.astronieuws.nl)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_99024305
ExperimentalFrentalMental & Googolplexian
^O^ c_/
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De ene z'n dood maakt de ander groot

Russia gains edge in space race as US shuttle bows out
by Staff Writers
Moscow (AFP) July 2, 2011
quote:
As the United States winds down its shuttle programme in a symbolic twist in a long-running space rivalry, Russia will gain complete control of access to the International Space Station.

The Russian space agency plays down any triumphalism, but US astronauts will remain dependent on Russia for access to the ISS at least until 2015 and will have to pay for seats in its Soyuz space capsules.

"We cannot say that we have won the space race, but simply that we have reached the end of a certain stage," the deputy head of the Russian space agency, Vitaly Davydov, said in an interview.

On July 8, four US astronauts will board the Atlantis shuttle for its last flight, wrapping up a three-decade-long programme in which the United States took turns to ferry supplies and crews to the ISS with Russia's Proton and Soyuz rockets.

Henceforth, Washington will have to pay $51 million per seat in Russia's space capsules until a new crew vehicle can be built by private companies, which US space agency NASA has estimated could be between 2015 and 2020.

Davydov of the space agency Roskosmos rejected any talk of rivalry, however, emphasizing that the ISS was primarily a story of successful international cooperation.

"I cannot think today of another international space project that is so effective in its scale, its significance and its results as the ISS," he said.

While Russia gains a symbolic victory, it will be a costly one, with the obligation to build more space ships to go back and forth to the ISS eating up a budget that could be spent on other projects.

Unlike the reusable NASA shuttles, the Russian Soyuz space capsules are single-use, except for the section in which spacemen return to Earth.

The situation is "not very convenient because it lays a heavy burden on Roskosmos's production capacities," space industry expert Igor Marinin told AFP.

Roskosmos this year declared its budget as $3 billion, a fraction of NASA's massive $18.5 billion budget.

And it has faced embarrassing setbacks, including the failure of several satellite launches that led to the sacking of the long-serving space chief Anatoly Perminov in April.

The country's space industry has also drawn smirks with a clunky experiment simulating a trip to Mars, in which volunteers are spending more than a year confined at a Moscow research institute and "landed" in a specially designed sand pit.

To recoup its costs, Roskosmos hopes to build a stronger presence in the commercial space market, such as satellite launches, its newly appointed chief Vladimir Popovkin said at the Saint Petersburg Economic Forum last month.

"The goal is to take up a suitable position in the commercial market: about 10 to 12 percent" of a market worth $300 billion per year, Popovkin said.

"This is one of the few things in our country that is competitive on the international level."

While Russia holds 40 percent of the world's space launches and constructs 20 percent of its space craft, currently "its share in the space business is unfairly small, not more than three percent," Popovkin said

Russia also faces new rivals, notably China, which in 2003 became the third country in the world after the Soviet Union and the United States to send a man into space in its own ship.

In ambitious plans, China hopes to put a robot on the Moon in 2013 and to build its own space station due to enter service in 2015.

Davydov acknowledged that China had become a rival, albeit still far behind, but said Russia did not feel threatened.

"There is a place for everyone in space," he said.

"In a certain sense, (China) is our competitor... but that is absolutely normal and we have not been afraid of the market for a long time now."

Ironically, the new commercial realities of the Russian space programme, with reduced budgets and the need to cooperate on large-scale projects, make some Soviet space veterans yearn for the competitive edge of the Cold War.

"It's strange that during the Cold War, when we cosmonauts and constructors dreamt of cooperation, there were a lot of new launches, but then cooperation came and now we are mostly repeating ourselves," lamented retired cosmonaut Georgy Grechko, 80.

The US space shuttle programme's goal of making launches less expensive was not ultimately reached, he said, and its end sees a return to single-use "sausage-like" rockets little different to those used 50 years ago.

"Mankind has lost its stimulus to go into space using more complicated machines," he complained.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

The Most Distant Quasar: Both Headache And Opportunity
by Staff Writers
Hilo HI (SPX) Jul 04, 2011
quote:

Artist's conception of how the quasar would appear close up. The very hot extremely luminous quasar at the center of the image is very bright at ultraviolet wavelengths, and light from the quasar ionizes the surrounding gas, producing the red color that is characteristic of ionized hydrogen. Faint compact galaxies that have just been born appear in the background. The galaxies' hot stars also ionize their surroundings, but only in the immediate vicinity as they are far less luminous than the quasar which can ionize over a much larger volume. Image Credit: Gemini Observatory/AURA by Lynette Cook.

An international team of astronomers have announced the discovery of the most distant known supermassive black hole, seen as a luminous quasar [1] caused by gas falling into the black hole.

The discovery came to light using data from an ongoing infrared sky survey being conducted at the United Kingdom Infrared Telescope (UKIRT) and critical follow-up confirmation observations with the Gemini North telescope, both on Mauna Kea in Hawai'i. The results are presented in the June 30, 2011 issue of the Journal Nature [2].

The light from the quasar started its journey toward us when the universe was only 6% of its present age, a mere 770 million years after the Big Bang, at a redshift of about 7.1 [3]. "This gives astronomers a headache," says lead author Daniel Mortlock, from Imperial College London.

"It's difficult to understand how a black hole a billion times more massive than the Sun can have grown so early in the history of the universe. It's like rolling a snowball down the hill and suddenly you find that it's 20 feet across!"

However, as well as being a headache, the new quasar is a great opportunity, because it allows scientists to measure the conditions in the gas that the quasar's light passes through on its way to us. "What is particularly important about this source is how bright it is," says Mortlock. "It's hundreds of times brighter than anything else yet discovered at such a great distance. This means that we can use it to tell us for the first time what conditions were like in the early universe."

Cosmologists are extremely keen to measure the state of gas in the early universe, to understand the process of how stars and galaxies formed. Most of the gas in the universe is hydrogen, and most of it is ionized at the present time, meaning that the electrons have been stripped off the protons. As one looks further away and thus further back in time, one should eventually reach the time when the gas was neutral, with the electrons and protons combined as atoms, before most of the stars in the universe have formed, over 12 billion years ago.

The transition between these periods is the epoch of reionization, a milestone in cosmic history. The light from the new quasar displays the characteristic signature of neutral gas. This signature, showing the quasar is beyond the epoch of reionization, was predicted in 1998 but has never been observed before.

"Being able to analyze matter at this critical juncture in the history of the universe is something we've been long striving for but never quite achieved. Now it looks like we have crossed the barrier with this observation," said Prof. Steve Warren, leader of the quasar team. "It's like discovering a new continent which we can now explore."

The quasar, named ULAS J1120+0641, was discovered in the UKIRT Infrared Deep Sky Survey (UKIDSS) a new map of the sky at infrared wavelengths. Such very distant, highly redshifted objects are much more easily found in infrared light [4].

"It was for just this sort of discovery that we began this ambitious survey in 2005," said Prof. Gary Davis, Director of UKIRT. To find the quasar the team sifted through images of over 10 million sources. "We'd been searching for five years, and hadn't found anything, and were beginning to lose heart," said Warren. "It gave us a terrific jolt when we found it as we hadn't really expected to discover anything quite so far away."

To confirm that the object was really a distant quasar and measure its distance, in December 2010 the team made further observations with the 8-meter Gemini North telescope, UKIRT's neighbor on Mauna Kea, using the Gemini Near-Infrared Spectrograph (GNIRS). "The timing was perfect..." recalled Kathy Roth, an astronomer at Gemini Observatory, "...as we got the observation request just days after the spectrograph had been made available for science use at Gemini North. Once the measurements were made it became immediately obvious they had found what they were looking for."

The team then quickly collected an additional set of detailed observations, with telescopes at the European Southern Observatory (ESO), and in the Canary Islands [5]. Collectively, these observations from many facilities allowed a detailed study of the properties of the quasar itself, and of the surrounding gas.

The team plans further detailed observations of ULAS J1120+0641, but also hope to find more such distant but bright quasars. "There may be 100 such objects spread around the whole sky," says Mortlock, "but finding them amongst the billions of other objects in astronomical images is a serious challenge!"

[1] Quasars are the most luminous objects known. They are thought to be the result of gas in a swirling disk accreting onto a supermassive black hole sitting at the center of a distant galaxy - as the gas falls in it gets extremely hot and emits radiation. The black hole slowly grows as it "swallows" more gas. At 770 million years after the Big Bang, there is barely enough time for a black hole to grow to two billion solar masses even if it is swallowing gas at the maximum possible (theoretical) rate.

[2] Details of the discovery are published in a paper in Nature on June 30th, entitled 'A luminous quasar at a redshift of z=7.085' by D.J. Mortlock, S. J. Warren, B. P. Venemans, M. Patel, P. C. Hewett, R. G. McMahon, C. Simpson et al.

[3] The UKIRT Infrared Deep Sky Survey [UKIDSS] is a project to map a large area of sky in infrared light, to much fainter light levels than attempted before. The new quasar ULAS J1120+0641 comes from a component called the "Large Area Survey (LAS)." The prefix J and the numbers refer to the quasar's position on the sky. The survey uses a very large infrared camera called Wide Field Camera (WFCAM) which was built at the Astronomy Technology Center (ATC) at the Royal Observatory Edinburgh. The observations are made at the United Kingdom Infrared Telescope (UKIRT) on the summit area of Mauna Kea in Hawai'i. Both the ATC and UKIRT are establishments of the UK's Science and Technology Facilities Council (STFC).

[4] Light from distant parts of the universe is stretched out or "redshifted" by the expansion of the universe. This means that light which starts out at the quasar as ultraviolet and visible light arrives at Earth as infrared light. The light from ULAS J1120+0641 is stretched by a factor of 7.1. Because light travels at a finite speed, the light we see now from ULAS J1120+0641 started out about 12.9 billion years ago. The universe is currently thought to be about 13.7 billion years old, so we see ULAS J1120+0641 as it was 0.8 billion years after the universe began, or 770 million years.

[5] http://www.eso.org/public/news/eso1122/


[ Bericht 21% gewijzigd door -CRASH- op 04-07-2011 15:58:16 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
  dinsdag 5 juli 2011 @ 12:10:35 #24
61946 Googolplexian
Think Harder!
pi_99059875
^O^

Nu ook in HD : De Zon (en die maffe uitbarsting van laatst)

Calm down, please!
pi_99141735
quote:
0s.gif Op dinsdag 5 juli 2011 12:10 schreef Googolplexian het volgende:
^O^

Nu ook in HD : De Zon (en die maffe uitbarsting van laatst)

Thx ^O^
Dat was een flinke exlposie, wow
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')