[CENTRAAL] [CDA] - Christen Democratisch Appèl #1

quote:

Op donderdag 12 januari 2012 09:30 schreef Elfletterig het volgende:
En misschien nog wel opzienbarender:

[..]

Bron: http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)gt-afsplitsing.dhtml

Is dit niet uitgesproken hypocriet? Toen Maxime Verhagen een uiterst rechtse koers insloeg en het CDA een rechts kabinet in rommelde, moest de linkerhelft van het CDA zonodig als één man achter de partij gaan staan. Beeldbepalende, meer 'sociale' politici als Klink en Hirsch Ballin verdwenen naar de achtergrond, Maxime en zijn rechtse rakkers kregen (en krijgen) ruim baan.

Terwijl het CDA in de peilingen op slechts 12 zetels staat en de partij langs democratische weg een nieuwe koers bepaalt, komt deze beweging van rechtse CDA'ers. Op z'n zachtst gezegd nogal vreemd...

quote:

Het Strategisch Beraad (SB) van het CDA wil niet alleen de hypotheekrenteaftrek aanpakken. Op het wensenlijstje voor de toekomstvisie staan ook onderwerpen als mobiliteit en de vrijheid van onderwijs.

In weerwil van kabinetsbeleid kiest het CDA opnieuw nadrukkelijk voor thema's als duurzaamheid. Ook het idee van 'beprijzing van mobiliteit' duikt weer op. Vorig jaar nog werd de kilometerheffing afgevoerd van de wensenlijst van het CDA.

Ook op het gebied van immigratie en integratie neemt het SB duidelijk afstand van de gedoogcoalitie en bijvoorbeeld de recente integratienota van toenmalig minister Donner.

Integratie
Integratie is een kwestie van scholing; over problematische culturele aspecten van de islam wordt niet gerept. De hardere toon maakt plaats voor bespiegelingen over modern burgerschap. Het CDA kiest voor een 'toekomstgerichte identiteit': wie wil meedoen, is welkom.

Daarbij gaat de partij minder nadruk leggen op de religieuze wortels dan op veel algemenere begrippen als 'zingeving'. Ze wil openstaan voor iedereen die zich daarin herkent. Illustratief is dat het CDA grondwetsartikel 23 over de vrijheid van onderwijs nadrukkelijker wil openstellen voor andere groepen dan de traditionele denominaties.

Gemeenschapszin
Voortaan moet ook op andere dan de protestants-christelijke, katholieke, openbare en bijzonder neutrale grondslagen een school kunnen worden begonnen. Het CDA wil de bondgenoot zijn van veel meer groepen die blijk geven van gemeenschapszin.

Betrokkenen spreken tegen dat het rapport een ruk naar links zal betekenen. De Geus heeft eerder al verklaard dat wat hem betreft de plaats van het CDA ligt in 'het radicale midden'.

quote:

Een positie in het midden van het politieke spectrum kan heel comfortabel zijn. Je houdt daarmee alle mogelijkheden open voor deelname aan een regeringscoalitie. Decennialang heeft het CDA strategisch en tactisch handig gebruik kunnen maken van deze situatie. Men kon kiezen voor een kabinet met een grote partij op rechts (VVD) of met een grote partij op links (PvdA). Al naar gelang de verkiezingsuitslag en het politieke humeur van de dag. Niets aan het handje. Het CDA als ware bestuurderspartij was flexibel genoeg om een beetje naar links of een beetje naar rechts bij te sturen. In het kabinet kwam de partij toch wel.

Deukje
Het eerste deukje in de riante spilpositie van het CDA werd geslagen in de jaren negentig van de vorige eeuw. Er kwamen paarse kabinetten onder Wim Kok. PvdA en VVD samen in de regering en het CDA er buiten. Dat was even wennen voor de christendemocraten. Na een eeuw regeringsverantwoordelijkheid moest de partij in de oppositiebankjes plaatsnemen. Dat viel niet mee.

De bestuurdersreflexen waren nog zo dominant dat de arme fractieleider Ennëus Heerma in de Tweede Kamer de regering vaak complimenten gaf in plaats van gaten in het paarse bastion te schieten.

Wake-up call
De tweede wake-up call kreeg het CDA toen na de verkiezingen van 2002 regeringssamenwerking werd gezocht met de LPF en D66. De partij die het gedachtegoed van Pim Fortuyn tot uitvoering wilde brengen, verzette zich tegen de gevestigde politieke orde. De cultuur waar het CDA nu juist een exponent van was. De christendemocraten wisten zich dan ook geen raad met het onvoorspelbare politieke gedrag van de Fortuynisten. Het eerste kabinet Balkenende ging al gauw ten onder door ruziënde LPF-ers in het kabinet en in de Tweede Kamer.

Het kortstondige LPF-avontuur zou al een les moeten zijn geweest voor het CDA. Een coalitie met een partij die niet in het traditionele links-rechts-sjabloon past en zich niet houdt aan de traditionele politieke mores, is niet goed hanteerbaar voor het CDA. De partij kan best in het ene kabinet een beetje naar links buigen en in het andere kabinet een beetje naar rechts. Maar niet tegelijkertijd naar links én naar rechts buigen met een coalitiepartner die met zichzelf in de clinch ligt. Dat geeft gespletenheid in de partij, gemor bij de achterban en identiteitsproblemen.

Onduidelijke signatuur
Een middenpartij floreert niet in een coalitie van een onduidelijke signatuur met een partij die zich tegen de bestaande politieke orde keert en de zaak steeds op scherp stelt. De huidige gedoogcoalitie van het CDA en de VVD met de PVV toont dit eens te meer aan. Het CDA neemt deel aan een regeringscoalitie die in een tijd van crisis een hard saneringsbeleid wil uitvoeren. De christendemocratische waarden van gedeelde verantwoordelijkheden, rentmeesterschap en solidariteit met de zwakkeren komen daarbij zwaar onder druk te staan. De partij kan dit tot nog toe niet goed uitleggen aan de achterban.

Een veel ingrijpender moeilijkheid voor het CDA is de gedoogconstructie met de PVV. Een partij die zich maar op enkele onderwerpen gebonden acht aan het regeerakkoord. Een partij die een nogal ongewone en onvoorspelbare manier van politiek bedrijven heeft. Een partij die niet past in het links-rechts-sjabloon. Een partij die hard uithaalt naar de Islam en immigranten uit islamitische landen. Een partij die zich sociaal-economisch weer bij de SP thuisvoelt. Een partij die niets op heeft met het ideaal van de verdere Europese integratie dat bij het CDA van oudsher hoog op de politieke agenda staat.

Maxime Verhagen heeft uiteindelijk verkeerd gegokt. Een beleid dat op gespannen voet staat met wat er nog over is van de christendemocratische waarden en ook nog eens afhankelijk is van een grillige gedoogpartner, is voor het CDA eigenlijk een onmogelijke opgave. De eigen identiteit van de christendemocratie is niet meer zichtbaar. Niet voor de buitenwereld en niet voor de achterban. De PVV laat zich niet zo makkelijk bespelen en heeft qua politieke stijl van opereren helemaal niets met de polder- en overlegdemocratie waarin het CDA zich zo thuisvoelt. In deze regeringscombinatie staat het CDA dan ook niets anders te wachten dan verdere marginalisering.

Wankele politieke basis
Deelname aan een kabinet met een wankele politieke basis werkt dus niet voor het CDA. Zaken doen met anti-establisment-partijen ook niet. Dat heeft de ervaring met de LPF uitgewezen en blijkt nu in de gedoogconstructie met de PVV. Nu een 'ruk naar links' doorvoeren, zoals partijvoorzitter Peetoom schijnt te willen, vormt geen oplossing voor dit structurele probleem. Op links is het immers al vrij druk. Een linkse koers zal leiden tot een nog grotere spanning tussen het huidige kabinetsbeleid en de (al dan niet hertaalde) christendemocratische waarden.

Maar misschien is een breuk met de regeringscoalitie nu juist waar Peetoom op aanstuurt. Misschien is de ruk naar links niet meer dan een opportunistisch breekijzer in het cement van de coalitie. De ruk naar links als aangrijpingspunt om het kabinet te laten vallen, de aangeslagen achterban te hergroeperen op een meer gematigd programma, nieuwe verkiezingen te krijgen en verder nooit meer met de PVV zaken te doen.

Voortaan zal het CDA - als de partij zich tenminste nog in de kiezersgunst weet te herstellen - weer koers moeten zetten op deelname aan een stabiele regeringscoalitie. Dat is het enige trucje dat de christendemocraten immers goed kennen en waarin ze zich hebben bewezen. Een paar jaar een beetje links beleid of een paar jaar een beetje rechts beleid. Geen experimenten meer met anti-establishment partijen. Dat is de enige vertrouwde optie voor de nette bestuurderspartij die het CDA altijd is geweest en nog steeds is.

quote:

Het begrip compassie als leidend uitgangspunt bij de nieuwe koers voor het CDA zal kiezers van de partij vervreemden. Dat schrijft een groep bezorgde CDA'ers in een manifest.
Zaterdag presenteert een commissie onder leiding van Jacobine Geel voorstellen om de uitgangspunten van het CDA in woorden te moderniseren. Eerder maakte Geel duidelijk dat compassie, wat letterlijk medelijden betekent, een goede kans maakt het kernwoord te worden.

De groep CDA'ers, met onder hen raadsleden, gruwt daarvan. Zij menen dat compassie zich richt op de zwakte van mensen in plaats van op persoonlijke verantwoordelijkheid.

quote:

Het rapport dat het Strategisch Beraad van het CDA later deze week uitbrengt, leest deels als een reactie op de gedoogcoalitie met VVD en PVV waarin de partij zich sinds oktober 2010 bevindt. De 25 opstellers zeggen dat ze hun partij ermee positioneren in 'het radicale midden'.

'Het radicale midden is niet wat tussen links en rechts, overheid en markt, vrijheid en verantwoordelijkheid, kosmopolitisme en provincialisme, en economie en ecologie overblijft, maar is steeds de synthese van die twee', zo schrijft het Strategisch Beraad (SB) in een concept van het rapport dat vrijdag in definitieve vorm verschijnt.

Het is een lijn die in het hele rapport wordt doorgetrokken. Zo is het ideaal van een verenigd Europa 'onverminderd actueel', maar verdere uitbreiding heeft nu geen prioriteit en de komst van goedkope arbeidskrachten heeft nadelen waarvoor het CDA oog wil hebben. Economische groei kan en moet gecombineerd worden met respect voor de natuur.

De stedelijke gemeenschappen moeten versterkt maar ook de leefbaarheid op het platteland moet overeind blijven.

De term 'radicaal' betekent hier dat het wel degelijk een keuze is om in het midden uit te komen. Het is een impliciete verdediging van het verwijt 'vlees noch vis', dat het CDA in het verleden vaak trof. Of dat is gelukt, maken de kiezers uit. De keuze voor het midden lijkt er wel toe te hebben geleid dat het rapport geen bijster opvallende, onderscheidende punten bevat. Ook het standpunt over de hypotheekrenteaftrek is inmiddels vrijwel volledig 'mainstream'; het is alleen het kabinet dat nog zegt te geloven in de zegeningen van de huidige aftrek.

De toon van het rapport is positief, de analyse benoemt geen problemen maar 'uitdagingen'. Het woord 'islam' valt niet, laat staan dat gerept wordt over problemen die ermee samenhangen. De toon over immigratie, waarvoor het huidige regeerakkoord nog een forse reductie bepleit, is ronduit positief.

'Na jaren van het wegkijken van de problemen die de opname van nieuwkomers in ons land heeft gegeven, zijn we nu doorgeslagen naar het andere uiterste.'

De immigratie is 'een verrijking voor Nederland, ook economisch', poneren de commissieleden. 'Los van het feit dat het een kwestie van fatsoen is en dat het past bij onze Nederlandse identiteit en waarden om open te staan voor immigranten, moeten wij ook erkennen dat wij ons welvaartspeil niet kunnen handhaven zonder hun komst.' Op veel meer plaatsen lijkt het rapport zich af te zetten tegen de huidige gedoogpartner, de PVV.

'Het CDA is niet van de polarisatie en het uitvergroten van de verschillen', heet het. 'Juist gematigdheid geeft ruimte voor verschil. Bij veel (religieus) geïnspireerde mensen leeft het besef dat iedereen deel uitmaakt van de mensenfamilie. Het CDA wil een partij zijn voor alle mensen die zich hierin herkennen.'

Het rapport legt grote nadruk op 'waarden'. Daartoe zijn de oude uitgangspunten van de christen-democratie 'hertaald': Gespreide verantwoordelijkheid, solidariteit, publieke gerechtigheid en rentmeesterschap worden voortaan aangeduid met de begrippen vertrouwen, burgerschap, rechtsstaat en zorg voor natuur en cultuur.

De zoektocht naar eigentijdse vertalingen voor het traditionele gedachtengoed werd geleid door een commissie onder leiding van theologe Jacobine Geel. Bij het laatste CDA-congres riep ze al op tot een tegengeluid tegen het liberalisme van Mark Rutte en de VVD en bepaalde uitwassen van de consumptiemaatschappij in bredere zin.

Zo spreekt het Strategische Beraad van 'neigingen die het CDA afkeurt, zoals de zucht naar het snelle geld, de gemakkelijke keuze voor gemak en genot, niksigheid en platheid, ophitsing en het zaaien van verdeeldheid.' Daartegen gaat het CDA 'krachtig stelling nemen'.

quote:

'Een ruk naar links' en 'een afscheid van de huidige rechtse koers'. Zo worden de eerste uitgelekte versies van het Strategisch Beraad (SB) van het CDA genoemd. Niet alle plannen zijn zomaar links te noemen: de voorgestelde vlaktaks bijvoorbeeld.

Het SB stelt voor om de huidige drie belastingtarieven te vervangen voor één tarief. Dan betaalt iedereen bijvoorbeeld 35 procent inkomstenbelasting.

Zo op het eerste gezicht lijkt dat niet bepaald een linkse maatregel, waarin de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. Het huidige belastingklimaat is immers progressief: hoe meer je verdient, hoe hoger het percentage is dat je moet afdragen.

Echter, in de praktijk valt dit tegen. Het belastingstelsel is een woud aan regels, uitzonderingen en aftrekposten. In de praktijk gebeurt het vaak dat mensen met een hoog inkomen juist relatief weinig belasting betalen, doordat ze allerlei legale slimmigheden toepassen, waardoor er minder naar minister De Jager moet worden overgemaakt.

Het invoeren van een vlaktaks zou onderdeel moeten zijn van een grote belastingherziening die het stelsel veel eenvoudiger maakt. Daardoor kunnen mensen minder makkelijk onder belasting 'uitkomen'. Bovendien zijn mensen veel minder tijd kwijt aan hun administratie en wordt het zo makkelijker om bijvoorbeeld een bedrijf te starten of investering te doen, redeneert het CDA.

Overigens maakt het SB wel een uitzondering. Voor de echt hoge inkomens moet een speciaal toptarief komen, een zogenaamde solidariteitsheffing.

Presenteren van bevindingen
Aanstaande vrijdag presenteert voorzitter Aart Jan de Geus de bevindingen van het SB. Zaterdag staat het CDA-congres grotendeels in het teken hiervan. Duidelijk is dat De Geus en zijn 24 mede-opstellers vinden dat het CDA terug moet naar het politieke midden, het 'radicale midden' noemen ze het zelf.

Dat betekent onder meer hernieuwde aandacht voor duurzaamheid, natuur en cultuur en herwaardering van de positieve kanten van immigratie. Bij de herziening van het belastingstelsel zou ook een hervorming van de hypotheekrenteaftrek horen. Want het CDA vindt dat er nu veel te veel geleend en veel te weinig afgelost wordt.

In de huidige gedoogconstructie voert het CDA juist een vrij rechtse koers. Zo wijzen VVD en PVV hervormingen in de hypotheekrenteaftrek pertinent af. Het SB richt zich echter op de lange termijn van het CDA. Daarom hoeft dit niet te conflicteren met het huidige kabinetsbeleid.

quote:

Op woensdag 18 januari 2012 11:14 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

http://www.volkskrant.nl/(...)e-linkse-koers.dhtml

quote:

De PVV ziet voorlopig niets in het CDA-plan om de verschillende schijven van de inkomstenbelasting te vervangen voor één tarief. Volgens PVV-leider Geert Wilders komt hiermee de hypotheekrenteaftrek in gevaar.

Dat zei hij vanmorgen tegen Nu.nl.

Met de vlaktaks zouden volgens Wilders ook aftrekposten als de hypotheekrenteaftrek worden aangepakt. Daar is de PVV mordicus tegen. 'Onrust is slecht voor de woningmarkt.'

Ook vindt de PVV-leider een herziening van het belastingstelsel 'technisch ingewikkeld'. Volgens hem werkt het huidige progressieve stelsel afdoende.

Aanstaande vrijdag presenteert het Strategisch Beraad onder leiding van Aart Jan de Geus een nieuwe lange termijnvisie voor het CDA. De Volkskrant meldde vanmorgen dat daarin onder andere voor een vlaktaks wordt gepleit. Enige uitzondering is dat hoge inkomens daarbij een extra solidariteitsheffing betalen.

quote:

56 procent van de CDA-aanhangers wil dat de partij zich in het midden van het politieke spectrum positioneert. 45 procent van de aanhangers beschouwt zichzelf als gematigd rechts. Dat blijkt uit een peiling van Maurice de Hond.

40 procent van de Nederlands vindt dat de partij nu een gematigd rechtse koers vaart. Ongeveer 43 procent van hen is het eens met de CDA-stemmers die vinden dat de partij een middenpartij moet zijn.

Vanmiddag presenteert het Strategisch Beraad van de partij, bestaande uit 22 CDA'ers en voorzitter Aart Jan de Geus, een conceptnotitie over de visie die de partij op de samenleving zou moeten hebben. Hierin staat bijvoorbeeld dat voor iedereen hetzelfde belastingtarief van 35 procent moet gelden, zo bleek eerder deze week. Een zogenaamde solidariteitsheffing, een extra belasting, zou daar bij moeten komen voor topinkomens. Van de CDA-aanhangers is 53 procent het eens met deze maatregel, van de Nederlanders de helft.

Bleker
Van de CDA-stemmers ziet 37 procent in de huidige staatssecretaris van Landbouw Henk Bleker geen geschikte kandidaat voor het partijleiderschap van het CDA, 31 procent wel. Van de Nederlanders is dit respectievelijk 57 procent en 22 procent. Bleker meldde woensdag dat hij niet bij voorbaat nee zegt tegen het partijleiderschap van het CDA.

Milieubelasting
62 procent van de Nederlanders staat achter de extra milieubelasting op vervuilende producten en diensten die het CDA in haar programma wil opnemen, van de CDA-aanhangers is dit 67 procent. Van een herziening van de hypotheekrenteaftrek is 54 procent van de Nederlanders en 60 procent van de CDA'ers voorstander.

Vluchtelingen
Een meerderheid van 58 procent van de Nederlanders en een vrijwel even groot percentage CDA-stemmers staat echter niet positief tegenover het plan dat Nederland een open land voor vluchtelingen moet zijn. Het invoeren van een kilometerheffing kent een vrijwel net zo groot percentage tegenstanders. Verder ziet de helft van de Nederlanders en 55 procent van de CDA-aanhangers het niet zitten als het ontslagrecht flexibeler wordt.

Over de vraag of het CDA met deze voorstellen op de goede weg is, zijn de CDA-kiezers verdeeld: 45 procent denkt van wel, 38 procent van niet. Van de gehele Nederlandse bevolking zegt 38 procent ja tegen deze vraag en 39 procent nee.

quote:

Morgen is het CDA-congres en ik kan op het moment dat ik dit schrijf nog niet beschikken over de twee stukken die daar aan de leden worden gepresenteerd: het rapport van het Strategisch Beraad en het eindrapport van de commissie-Geel, Nieuwe woorden, nieuwe beelden. Vanmiddag is er een persconferentie over het rapport van het Strategisch Beraad, maar dan moet dit stukje al lang en breed binnen zijn, dus daar kan ik niet op wachten. Ik kan daarom alleen wat vermoedens uitspreken over wat er staat in die rapporten, waar de leden de komende maanden overal in plaatselijke CDA-afdelingen over gaan debatteren.

Wat al bekend is, is dat het CDA volgens het Strategisch Beraad moet opschuiven naar het radicale midden. Wat is een radicaal midden? Het totale midden? Het absolute middelpunt? En waarvan precies zou het dan het radicale midden zijn? Tussen links en rechts? Tussen kosmopolitisme en provincialisme? Tussen progressief en conservatief? Tussen populisme en grachtengordel fatsoenlijkheid? Tussen denken over sturing door de markt en sturing door de overheid?

Het probleem met jezelf als het radicale midden zien, is dat je hetgeen waarvan je jezelf als het midden beschouwt, tot radicale uitersten maakt. Daarmee presenteer je een soort nieuwe werkelijkheid, die hoogst waarschijnlijk niets met de realiteit te maken heeft. Ik hoop dat het Strategisch Beraad dat goed heeft doordacht, anders is het concept radicale midden gedoemd om de geschiedenis in te gaan als synoniem voor 'middelmatigheid'. Ik zeg gedoemd, maar misschien is het wel zo dat middelmatigheid weliswaar onwenselijk is als streven, maar wel een veel eerlijker omschrijving van de huidige staat van het CDA. Middelmatigheid zal daarom voor veel meer mensen heel wat begrijpelijker zijn dan het radicale midden.

Medelijden
Ik geef het toe, dat woord radicaal zit mij dwars. Vooral als ik het lees in combinatie met het voorlopige rapport van de commissie-Geel over de hertaling van de uitgangspunten van het CDA. Daarin wordt beweerd dat compassie een houding is, die kenmerkend is voor velen die zich tot het CDA voelen aangetrokken. De Commissie zou daarom graag zien dat het CDA van de toekomst zich nadrukkelijk profileert als de partij die kiest voor compassie, en die zich juist daarin onderscheidt van andere partijen. De partij van het radicale midden als partij van het nadrukkelijke medelijden dus. Een partij die koerst op een kompas van ongebreideld mededogen met alles en iedereen.

Ja, dat is radicaal vanuit het midden. Het is tegelijkertijd ook varen op een kompas waarvan de wijzer dolgedraaid is, waardoor je boot om de eigen as op open zee rondjes maakt. Het is afscheid nemen, radicaal alweer, van een stabiele koers en van weloverwogen politieke keuzes. Het is feitelijk afscheid nemen van de politiek die - tussen de regels door - in het voorlopige verslag van de commissie-Geel vooral wordt neergezet als iets waar je zover mogelijk vandaan zou moeten blijven. Het gaat in de politiek namelijk om onder meer macht en pragmatisme, vuige zaken, die weliswaar in het prachtige compassieverhaal niet passen maar er wel degelijk bij horen, want politiek en mens zijn niet perfect en zullen dat nooit worden. Het is beter om dat toe te geven dan dit te verhullen met mierzoete sprookjes over kloppende harten vol compassie.

Rok dragen
De termen radicale midden en compassie en de mistroostige pogingen om uitgangspunten te hertalen, getuigen van een zekere lafheid om onder ogen te zien welke problemen kiezers (ook voormalige kiezers van het CDA) ervaren. Wat heb je aan een kloppend hart vol compassie, als je toch echt het idee hebt dat je in de buurt waar je woont niet veilig over straat kunt gaan als je bijvoorbeeld een rok draagt. Wie heeft er dan eigenlijk compassie met jou? Het CDA? Misschien wel, maar die partij heeft ook compassie met degenen die jou het leven zuur maken als je de straat op gaat.

Wat heb je aan het radicale midden tussen overheidsregulering en marktwerking, als je door geen werkgever meer wordt aangenomen als je tegen de vijftig loopt terwijl je gewoon een fatsoenlijk en kundig werknemer bent, al heel je leven? Wat heb je aan nieuwe woorden, nieuwe beelden en een radicaal midden, als je denkt dat een heleboel zaken die voor jou van belang zijn - waarden, normen, cultuur - ten onder gaan en je het idee hebt dat niemand in de politiek, en misschien juist het CDA niet, zich dat werkelijk aantrekt? Aan een partij die geen keuzes durft te maken en dit verhult met woorden als verbindingen leggen en bruggen bouwen? Aan een partij die nooit vuile handen maakt? Niets. Het maakt de keuze voor een andere partij hooguit wat gemakkelijker. Dat is wat ik voorspel.

Amanda Kluveld is historica en columnist van vk.nl.

quote:

Het CDA telde eind 2011 61.294 leden. Dat betekende een daling van ruim 4600 ten opzichte van het jaar ervoor. Dat maakte de partij woensdag bekend op basis van voorlopige cijfers.

De daling werd voor ruim een derde veroorzaakt door het overlijden van leden. 880 leden gaven aan het lidmaatschap op te zeggen omdat ze zich niet meer konden vinden in de koers van de partij.

Het CDA kreeg er ook 1100 nieuwe leden bij in 2011. Kort na het congres van afgelopen zaterdag, waarin het CDA een nieuwe koers omarmde, kreeg de partij 50 nieuwe aanmeldingen.

quote:

Het is een beetje onwennig voor mij maar ik heb goed nieuws over het CDA te melden. Een klein, en volgens mij in de kranten nog niet opgemerkt nieuwtje, dat te maken heeft met het rapport van de Commissie Hertaling Uitgangspunten van het CDA. Sinds haar instelling heb ik een bijzondere belangstelling voor die commissie die onder leiding stond van iemand die er nooit eerder blijk van had gegeven waardering voor het CDA te hebben: Jacobine Geel.

Geel ging de uitgangspunten van het CDA 'hertalen'. Nu denk ik dat het CDA van te voren had kunnen weten dat, wie bereid is om zonder blikken of blozen de woorden hertalen of hertaling in de mond te nemen, het beste verre van welke organisatie dan ook zou moeten worden gehouden. Dat de partij dit niet besefte, is tekenend voor de ernst van de identiteitscrisis waarin zij onder voorzitterschap van Ruth Peetoom verkeert.

Afgedroogd
Maar goed, ik dwaal af, want ik wil dus een goed nieuwtje vertellen over het CDA. Dat nieuwtje is dat, ook al heb ik dat nog in geen enkele analyse expliciet gelezen, de Commissie Hertaling Uitgangspunten, is afgedroogd en hoog blozend afgegaan en afgedropen.

Hoe ging dat in zijn werk? Eind oktober 2011 presenteerde Jacobine Geel op het CDA-congres de voorlopige bevindingen van haar commissie. Ze gaf toen een voorzet door te stellen dat de uitgangspunten van het CDA, gerechtigheid, solidariteit, gespreide verantwoordelijkheid en rentmeesterschap, flets zijn geworden en teveel overwoekerd geraakt door machtsdenken en pragmatisme. 'De relatie met het verhaal en de traditie waaruit ze ontstaan zijn is vervaagd en vervlakt. Maar het is wel degelijk mogelijk om ze weer op spanning te brengen,' zei Geel.

Dat op spanning brengen zou dus gebeuren door het vervangen van woorden. De uitgangspunten zouden voortaan luiden: Nederland maken we samen, Betrokken en nabij, Rechtvaardig en betrouwbaar, Zorg voor de aarde. De Commissie, zo zei Geel, ziet het CDA van de toekomst als een partij die zich vanuit compassie inzet om beleid te maken op basis van die uitgangspunten.

'Het woord is nu aan u!'
Hoewel Geel de uitgangspunten alleen opnieuw 'op spanning' wilde brengen, ging ze hier toch ongemerkt een stapje verder. Ze zei namelijk: 'op basis van de volgende uitgangspunten' om vervolgens dat rijtje nieuwe woorden op te sommen. Daarmee suggereerde ze, tussen neus en lippen door, toch dat het andere uitgangspunten waren. Ik had toen niet de indruk dat veel aanwezigen op het congres dit doorhadden. Maar ik heb de CDA-leden onderschat. 'Het woord is nu aan u!', riep Jacobine Geel en dat heeft ze geweten.

Uit de lokale bijeenkomsten waar ze haar hertaling presenteerde moet zijn gebleken dat de CDA-leden helemaal niet van plan waren om hun uitgangspunten door Geel in een spiritueel-humanistisch dieventaaltje te laten omzetten. Het CDA dat Geel, naar haar zeggen, had leren kennen als een partij van mensen die door compassie gedreven zijn en zich graag laten raken, lustten haar nieuwerwetse brouwsel niet. Natuurlijk zal dat nooit op die manier tegen haar gezegd zijn maar de zekerheid waarmee Geel wist dat de uitgangspunten op de door haar voorgestelde manier zouden worden hertaald is toch in maar een paar maanden effectief om zeep geholpen.

Dat blijkt uit het definitieve rapport dat op het afgelopen CDA-congres werd gepresenteerd. Daar was dus helemaal niets meer van die nieuwe woorden overgebleven. Er was geen sprake meer van het vervangen van het begrip rentmeesterschap door 'zorg voor de aarde'. Waarom niet?

Dit zegt de commissie: 'De commissie heeft aanvankelijk gezocht naar enkele begrippen die de bestaande vier zouden kunnen vervangen. Dit bleek een onbevredigende aanpak. Bij de vertaling van de oude begrippen in nieuwe ging veel van hun oorspronkelijke gelaagdheid en zeggingskracht verloren. Het middel dreigde erger te worden dan de kwaal.'

Zweverige zinnetjes
Dat zal ik nu eens 'hertalen'. Dit betekent: de commissie heeft bij monde van Jacobine Geel op het congres van oktober 2011 durven beweren dat de uitgangspunten van het CDA zullen worden hertaald in een paar zweverige zinnetjes die samen een afgekeurd lied van Huub Oosterhuis zouden kunnen vormen. Dat hebben de leden van het CDA niet gepikt. Gebleken is dat hertaling een onzinwoord is en dat het in leven roepen van een commissie om de uitgangspunten te hertalen, heeft blootgelegd wat er werkelijk mis is met het CDA.

Ja, wat moest de commissie toen schrijven? Je kunt toch moeilijk beweren dat alles voor niets is geweest en dat je als commissie jammerlijk hebt gefaald. Dus presenteert Geel ons een over de top verhaal over compassie en bood haar commissie zichzelf de volgende uitweg: 'Alles afwegende heeft de commissie er daarom voor gekozen de onderliggende bedoeling van de klassieke uitgangspunten te vertalen in actieve intenties van de partij met het oog op de onderscheiden rollen van overheid en burgers, waar zij elkaar op kunnen aanspreken en aan kunnen houden.'

Tegengehouden
CDA-ers hebben de onzin van Jacobine Geel en haar commissie dus gewoon tegengehouden. Dat is het goede nieuws dat haastig wordt verhuld door het complimentje dat de commissie zichzelf op het einde van haar rapport geeft: 'De commissie Nieuwe woorden, nieuwe beelden is aan haar opdracht begonnen in de overtuiging dat een verbouwing van het CDA-huis noodzakelijk en mogelijk was. Voor de commissie zit het werk erop. De fundering is vernieuwd, ruimtes zijn doorgebroken, nieuwe muren staan.'

Dus die commissie denkt werkelijk de fundering van het CDA-huis te hebben vernieuwd? Zo ver gaat dat gegoochel met woorden dus, dat ze ons dat wil laten geloven. Wat zijn de laatste woorden van het rapport: 'Maar een huis is pas een thuis als mensen het betrekken, er gaan leven en zich de ruimtes eigen maken. De commissie nodigt u hier graag toe uit. De deur staat voor iedereen open!'

Huub Oosterhuis-liederen
Dat was dus al zo voordat Jacobine Geel begon te metselen met Huub Oosterhuis-liederen. Ze is immers zelf door de voordeur naar binnen gehaald. Onder toeziend oog van de CDA-leden, die haar 'Nieuwe woorden, nieuwe beelden" niet hebben geslikt, heeft Geel het afgelopen congres onder een beleefd en compassievol applaus en begeleid door een wild enthousiaste Ruth Peetoom, het pand nu gelukkig weer via diezelfde open deur verlaten. Misschien kan ze de deur ook even achter zich dichtdoen. Nieuwe leden zijn natuurlijk welkom. Maar geen partij zou moeten willen dat zomaar iedereen in haar huis aan de funderingen gaat zitten rommelen onder het luid zingen van Oosterhuis' lied 'Dat een nieuwe wereld komen zal' waarvan de Commissie van Jacobine Geel zomaar een deel als motto in haar rapport heeft gemoffeld.

Het CDA heeft meer aan 'al te goed is buurmans gek' als grondtoon dan aan compassie. De leden van het CDA vonden dat ook en dat is goed nieuws.

Amanda Kluveld is historica en columnist van vk.nl.

quote:

Op vrijdag 3 februari 2012 11:15 schreef Friek_ het volgende:
http://www.nrcnext.nl/columnisten/2012/01/24/cda-2-0/

quote:

De christen-democratie „herbronnen”. Het gedachtegoed „hertalen”. De partij „heruitvinden”. De koers „opnieuw uitstippelen”. Ja, je kunt wel stellen dat het CDA aan een ware metamorfose begonnen is.

Daartoe werd in juni 2011 eerst een ‘Strategisch Beraad’ ingesteld – of zoals die commissie in 1995 werd genoemd: het ‘Strategisch Beraad’. Dat Beraad bracht vorige week een conceptvisie uit, waarin het belangrijkste probleem van deze tijd wordt benoemd: „De wereld van vandaag verandert in een rap tempo. Met het wegvallen van traditionele verbanden […] staat de solidariteit in de samenleving onder druk” – of zoals dat in 1995 werd genoemd: „De wereld verandert met fascinerende, soms beangstigende snelheid […] met als gevolg […] een aantasting van de solidariteit.”

Daarom is de tijd gekomen, vindt het Beraad, „een aanzet te formuleren voor een nieuwe koers” – of zoals dat in 1995 werd genoemd: „Het is de hoogste tijd voor bezinning.”

Uitgangspunt daarbij „is in de eerste plaats het besef dat het CDA in de Bijbel blijvende bronnen voor zingeving heeft” – of zoals dat in 1995 werd genoemd: „De christen-democratie wil voortbouwen op de waarden die besloten liggen in het optreden van Jezus Christus.”

„Dat betekent”, schrijft het Beraad, „dat mensen relationele wezens zijn die tot hun recht komen in relatie met anderen” – of zoals dat in 1995 werd genoemd: „Centraal in de visie van de christen-democratie staat dat mensen hun [...] idealen alleen in samenwerking met anderen kunnen realiseren.” Anders gezegd: „Ieder mens is van waarde” – of zoals dat in 1995 werd genoemd: „Ieder mens telt.”

Van daaruit zijn vier moderne kernwaarden geformuleerd, te weten: „Gespreide verantwoordelijkheid, solidariteit, publieke gerechtigheid en rentmeesterschap” – of zoals dat in 1995 werd genoemd: „Gerechtigheid in het publieke leven, solidariteit, rentmeesterschap en verantwoordelijkheid.” Op grond daarvan wordt een aantal „strategische keuzes” gemaakt: voor een „slagvaardige overheid”, voor een „versterking van Europa” en voor „een duurzame dynamiek” – of zoals dat in 1995 werd genoemd: „een solide overheid”, „een effectief Europa” en „het duurzaam bewerken van de aarde”.

Zo kan het CDA weer met vertrouwen een wereld tegemoet waarin „alles verandert en beweegt”. Bijna alles dan.

quote:

Op vrijdag 10 februari 2012 14:41 schreef Quarant het volgende:
Wilders: CDA toontje lager zingen

PVV-leider Wilders vindt dat CDA-minister Verhagen de onderhandelingen over extra bezuinigingen op scherp zet. Hij eist dat het CDA een toontje lager zingt. "Zonder PVV geen kabinet," schrijft Wilders in een bericht op Twitter.

Wanneer gaat Geert nou 's te ver voor die CDA-ers?

quote:

Op vrijdag 10 februari 2012 14:41 schreef Quarant het volgende:
Wilders: CDA toontje lager zingen

PVV-leider Wilders vindt dat CDA-minister Verhagen de onderhandelingen over extra bezuinigingen op scherp zet. Hij eist dat het CDA een toontje lager zingt. "Zonder PVV geen kabinet," schrijft Wilders in een bericht op Twitter.

Wanneer gaat Geert nou 's te ver voor die CDA-ers?

quote:

Op vrijdag 10 februari 2012 14:41 schreef Quarant het volgende:
Wilders: CDA toontje lager zingen

PVV-leider Wilders vindt dat CDA-minister Verhagen de onderhandelingen over extra bezuinigingen op scherp zet. Hij eist dat het CDA een toontje lager zingt. "Zonder PVV geen kabinet," schrijft Wilders in een bericht op Twitter.

Wanneer gaat Geert nou 's te ver voor die CDA-ers?

quote:

Het CDA moet tegen Geert Wilders van de PVV zeggen dat hij eens zijn mond houdt. Dat zegt CDA-prominent Willem Aantjes. 'Je ziet toch hoe Wilders ons dagelijks vernedert. Als Wilders zegt dat het CDA een toontje lager moet zingen, doet het CDA dat dan ook', klaagt hij. 'We moeten tegen Wilders zeggen dat het tijd wordt dat hij eens zijn mond houdt.'

De vroegere fractievoorzitter hoopt dat de bewindslieden en de fractie van zijn partij hun rug recht houden tijdens de aanstaande bezuinigingsonderhandelingen. 'De eerste slag moet in het kabinet worden gestreden en dat wordt heel zwaar. Onze bewindslieden hebben zich persoonlijk allemaal sterk gemaakt voor deze coalitie. Ik heb meer vertrouwen in de fractie dan in onze bewindslieden', aldus Aantjes tegen Nu.nl.

Over minister Gerd Leers van Immigratie en Asiel zegt hij: 'Minister Leers doet helemaal niks waar de PVV woedend over wordt. En hij doet wel dingen waar het CDA het vaak heel moeilijk mee heeft. De man heeft het er zelf natuurlijk ook verschrikkelijk moeilijk mee. Dat kan niet anders, want als burgemeester van Maastricht was hij heel anders. Daar kom je niet onderuit door te zeggen dat je toen een heel andere verantwoordelijkheid droeg. Het is wel dezelfde man.'

quote:

Op maandag 20 februari 2012 08:54 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

http://www.volkskrant.nl/(...)nd-moet-houden.dhtml

Rake karakterisering door Aantjes van minister Leers, inderdaad.

quote:

De regeringspartijen CDA en VVD moeten expliciet afstand nemen van het PVV-meldpunt voor overlast van Oost-Europeanen. Dat schrijft Wil van der Kruijs, de voorzitter van het CDA in de provincie Noord-Brabant, op zijn weblog.
'Wat de PVV-website uitstraalt, is niet alleen een zaak van de PVV zoals Mark Rutte stelt. Het gaat hier om een site van een (gedoog) partner die deel uitmaakt van de regeringscoalitie en waarop deze coalitie in binnen- en buitenland wordt afgerekend', aldus de CDA'er op zijn weblog.

Imago
Het imago van Nederland wordt door het meldpunt beschadigd, vindt de provinciaal voorzitter. 'Veel mensen wijzen erop dat het PVV-meldpunt ook een blamage is voor regeringspartners CDA en VVD en vinden het onbegrijpelijk dat deze partijen er niet veel duidelijker afstand van nemen.'

Wil van der Kruijs heeft zijn afdeling niet geconsulteerd voor zijn hartenkreet: 'Als CDA-voorzitter weet je niet altijd of je spreekt namens je hele achterban. Dat hoeft naar mijn mening ook niet. Als voorzitter moet je soms ook voorzetten doen als jij vindt dat het CDA bepaalde dingen niet ongezegd kan laten.'

quote:

Oud-premier Ruud Lubbers is zeer kritisch over de rol die PVV-leider Geert Wilders speelt in de Nederlandse politiek. In het EO-programma Door de wereld zegt Lubbers dat de gedoogsteun van het minderheidskabinet van VVD en CDA ons land 'een rotnaam in Brussel' bezorgt en dat dat tegen ons werkt, zo meldde de EO vrijdag.

Volgens Lubbers kost de gedoogconstructie met de PVV uiteindelijk geld, omdat de economische groei erdoor lager blijft. De oud-premier is in het programma ook kritisch over het meldpunt van de PVV waar mensen overlast van Oost- en Midden-Europeanen kunnen melden. Hij noemt zo'n meldpunt 'bizar'.

quote:

CDA Brabant heeft genoeg van PVV

EINDHOVEN - De samenwerking tussen het CDA en de PVV in de landelijke politiek stuit onder Brabantse CDA'ers op groeiende weerstand. Dat blijkt uit een reeks van tien debatten die de Brabantse CDA-voorzitter Wil van der Kruijs de afgelopen weken belegde over de actuele politiek. "Het schuurt tussen de kernwaarden van het CDA en de praktijk", stelt Goirlenaar Van der Kruijs.
De debatten lieten een kloof zien tussen de Brabantse CDA-achterban en de manier waarop de 'eigen' ministers en Kamerleden gestalte geven aan de partijbeginselen.

Het Tilburgse CDA-raadslid Sjef Robben vindt dat de partijtop een einde moet maken aan deze samenwerking met de club van Geert Wilders. "Dan ga je maar verder als minderheidskabinet en ga je kijken of je met de PvdA zaken kunt doen. Nu is het zo dat alles wat misgaat bij ons in de schoenen wordt geschoven. Precies zoals het twee jaar geleden al voorspeld werd."

Een prominente gast tijdens enkele discussiebijeenkomsten was oud-minister Ernst Hirsch Ballin. Tijdens het dramatische CDA-congres van 2 oktober 2010, waar een meerderheid van de leden zich uitsprak voor samenwerking met de PVV, riep hij nog uit: "Doe dit onze partij niet aan, doe dit ons land niet aan." Twee jaar lang hield de Tilburgse hoogleraar zich buiten de openbare discussie, maar hij doorbrak dat stilzwijgen tijdens een van de CDA-debatten, eind vorige maand in de Helmondse wijk Brandevoort: "Het politieke midden is stuk in Nederland. Het opzoeken van tegenstellingen is in Den Haag het favoriete model geworden."

quote:

CDA-fractievoorzitter Sybrand van Haersma Buma wil nog niet zeggen of hij lijsttrekker wil zijn bij de komende verkiezingen, waarschijnlijk in het najaar. 'Wie en wat, dat komt eraan, maar alles op zijn tijd', zei de politicus bij het tv-programma Eva Jinek op Zondag.

Het CDA is nog altijd op zoek naar een politiek leider sinds het vertrek van Jan-Peter Balkenende na de verkiezingen van 2010. Verschillende CDA-topstukken hebben al laten weten niet beschikbaar te zijn voor de functie.

Bronnen lieten gisteren nog eens weten dat vicepremier Maxime Verhagen 'absoluut niet' beschikbaar is om de partij te leiden. Verhagen kondigde dat eerder aan en komt daar niet op terug. Ook kopstukken als oud-minister Camiel Eurlings en minister van Financiën Jan Kees de Jager zeggen niet beschikbaar te zijn.

Haast
Partijvoorzitter Ruth Peetoom liet enkel dagen terug weten te werken aan een voorstel om de nieuwe leider aan te wijzen. Een van de opties is een lijsttrekkersverkiezing. Peetoom zal haast moeten maken met haar plan, erkende ook Van Haersma Buma. De wijze van het aanwijzen van een nieuwe leider wil Van Haersma Buma aan het partijbestuur laten, maar wel wil hij dat de lijsttrekker 'wordt gedragen door de partij'.

De huidige fractievoorzitter lijkt de meest geschikte kandidaat binnen de partij. Hij heeft de functie vooralsnog niet afgewezen en wordt de laatste tijd een steeds zichtbaarder politicus in Den Haag.

quote:

Gevoelige CDA-standpunten tijdelijk offline na interview: 'puur toeval'

Het CDA heeft afgelopen week standpunten van de website verwijderd. Het gaat om standpunten die gevoelig lagen binnen de partij tijdens en na het uiteenvallen van de gedoogconstructie. Inmiddels zijn de standpunten weer teruggeplaatst.

TROS-journaliste Margriet Vroomans kwam de wijzigingen op het spoor. Nadat zij vorige week twitterde over de CDA-standpunten over de dubbele nationaliteit en het boerkaverbod verdwenen die standpunten van de partijwebsite. Zij spreekt van 'stille geschiedherschrijving'. Volgens het CDA is er sprake van puur toeval en is het 'gebruikelijk dat standpunten ter update tijdelijk offline gaan'. Na navraag door Volkskrant.nl werden de standpunten teruggeplaatst.

CDA-kamerlid Mirjam Sterk zei vorige week in de Telegraaf dat het wetsvoorstel tegen dubbele nationaliteiten 'een PVV-ding was' waar ze altijd al moeite mee had gehad. Het CDA-standpunt over de kwestie werd van de site verwijderd nadat Vroomans op twitter opmerkte dat de online tekst niet strookte met het Telegraaf-interview.

Onhandig
Niets aan de hand, meent een CDA-woordvoerder. 'De internetredactie was eventjes wat onhandig met het offline en online zetten van de standpunten', maar dat had niets te maken met de tweets van Vroomans: 'puur toeval'. De standpunten waren volgens hem van de site gehaald om aan te passen aan de actuele ontwikkelingen. Maar hij heeft goed nieuws: 'We zijn niet van standpunten veranderd.' Het CDA is nog steeds voor het terugdringen van dubbele nationaliteiten en voor een 'verbod op gelaatsbedekkende kleding'.

Het eerste standpunt behoefdde update, het tweede niet. In het wetsvoorstel tegen de dubbele nationaliteit dat op steun kon rekenen van de PVV werden ook expats aangepakt, en daar is het CDA tegen. In de geüpdatete versie is een alinea toegevoegd: 'Het recente wetsvoorstel zou wat ons betreft een ongewenst effect hebben voor alle Nederlanders in het buitenland. Het kan nooit de bedoeling zijn dat hardwerkende Nederlandse expats getroffen worden als zij een andere nationaliteit aannemen.'

Waarom verdween dan ook het boerkaverbod van de site als het standpunt niet is veranderd? Zeker weet de woordvoerder het niet, maar hij verwacht dat de reden was 'om te kijken of het geüpdatet moest worden'. Dat bleek dus niet het geval. Inmiddels staat ook dat standpunt weer online onder de B van Boerkaverbod, want zo heet het voorstel in de volksmond.

Transparant
'Ik moet hier wel erg om lachen', reageert Margriet Vroomans. Ze sprak van 'stille geschiedherschrijving. Komt ze daar nu op terug? Vroomans: 'Of komt het CDA daar nu op terug?' Ze vindt het goed dat de standpunten weer online staan. 'Prima, het CDA laat zien waar ze voor staat. Dat is transparant.'

Dierenpolitie
Hoe zit het met andere standpunten die doen denken aan de PVV, zoals de dierenpolitie? Kamerlid Sterk: 'Wij willen dat de dierenpolitie verbreed wordt ingezet, dus niet alleen voor dieren, maar ook voor mensen.' Volgens haar is een motie daarover reeds aangenomen door de Kamer. Die nuancering is nog niet terug te vinden op de CDA-site: 'Om dierenmishandeling tegen te gaan heeft het kabinet 500 speciaal opgeleide dierenpolitieagenten aangesteld. Er is een apart alarmnummer voor dieren in nood en dierenmishandeling. Hier worden ook de dierenambulance en hulpdiensten aan gekoppeld.'

Het standpunt over de dierenpolitie is nog niet geüpdatet. Dat kan alsnog gebeuren, want, zo zegt de woordvoerder, het verkiezingsprogramma is leidend en de website is 'iets trager dan de actualiteit'.

quote:

Op dinsdag 1 mei 2012 17:34 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

http://www.volkskrant.nl/(...)ew-puur-toeval.dhtml

Tuurlijk. Puur toeval.

quote:

Op dinsdag 19 juni 2012 21:03 schreef borisz het volgende:
Elly Blanksma nr 4 bij het CDA op de komende lijst en financieel specialist wordt burgemeester van Helmond.

quote:

Op woensdag 20 juni 2012 21:19 schreef rubbereend het volgende:

[..]

waarom ga je op de lijst staan als je toch burgemeester wil worden Aptroot ook al

quote:

de lijst bij het CDA is wel weer een knap staaltje vieze vriendjespolitiek

quote:

Op woensdag 20 juni 2012 21:26 schreef Mike het volgende:

[..]

Dat je het wil worden, wil niet zeggen dat je het ook wordt. Als de gemeenteraad anders beslist zou ze met lege handen gestaan hebben.

quote:

Waar is dit op gebaseerd? Het zijn bijna allemaal nieuwelingen...ik zou juist eerder zeggen dat het geen vriendjespolitiek is.

quote:

Op zaterdag 5 januari 2013 22:20 schreef Alditrein het volgende:
De laatste tijd is weer te merken dat de PVV de islamkoers is ingevaren en de EU op de achtergrond gaat houden. Ik bedenk me het nu pas, maar zou de PVV dit hebben gedaan om het CDA tegemoet te komen gedurende Rutte-1 ? Want het CDA zou veel beter kunnen leven met een partij die anti-EU is dan een partij die anti-islam is, lijkt me.

Ben benieuwd of er meer mensen zijn die er zo over denken.

quote:

Op zondag 6 januari 2013 00:48 schreef rubbereend het volgende:

[..]

neuh, de islamboodschap was gewoon sleets geworden. Je kan niet 10 jaar hetzelfde teren. Bovendien was het Europathema actueler. De Islam deed er even niet zoveel meer toe

quote:

Op vrijdag 26 april 2013 00:18 schreef arjan1212 het volgende:
sybrand buma zorgt ervoor dat kamervoorzitter van miltenburg gaat huilen

http://www.elsevier.nl/Po(...)rking-Buma-1241518W/

quote:

Op zondag 2 juni 2013 21:51 schreef arjan1212 het volgende:
Nou de kinderopvang en de bejaardenhuizen.. want dat moeten we zelf doen.. whaha

quote:

• Waar de familie ons fundament is.

quote:

De verrechtsing van het CDA: de Thee Partij

Groene Amsterdammer: 24-10-2013 16:01 uur

Door Marcel ten Hooven/De Groene Amsterdammer – CDA-partijleider Sybrand van Haersma Buma zet in op ‘een kleinere overheid, lagere lasten, geen nivellering’. Compassie is niet meer het leidende motief. De vraag rijst wat het CDA nog tot een christen-democratische partij maakt.

Is de ruk naar rechts van het cda méér dan strategisch opportunisme met het doel in de electorale vijver van de vvd te vissen? Steekt er ook een diepere overtuiging achter? Daar heeft het alle schijn van. Eerder dan een breuk is de koers die partijleider Sybrand van Haersma Buma uitzet een continuüm in de geschiedenis van het cda. Zijn inzet op ‘een kleinere overheid, lagere lasten, geen nivellering’ is de geradicaliseerde versie van het ideologische programma dat zijn voorgangers Elco Brinkman en Jan Peter Balkenende met het cda wilden uitvoeren ter ontmanteling van de verzorgingsstaat. Dat programma behelst een combinatie van moreel conservatisme, onder het motto ‘Fatsoen moet je doen!’, met economisch liberalisme.

Solidariteit en rentmeesterschap

Op het eerste gezicht is het verwonderlijk dat het cda zó ver uit het midden wegtrekt. In een kenschets van Ernst Hirsch Ballin is de lakmoesproef voor de christen-democratie dat zij in dienst van de ander staat. Programmatisch kwam dat bij het cda tot uitdrukking in idealen als solidariteit en rentmeesterschap, bestuurlijk in een houding van wendbaar pragmatisme om samenwerking met andersdenkenden mogelijk te maken. ‘Zal ik even met je meedenken?’ luidde de legendarische standaardzin waarmee premier Lubbers (1982-’94) een minister die vastliep in een conflict weer op weg hielp. Met zijn voorkeur voor het compromis boven polarisatie gaf het cda rust en stabiliteit aan het landsbestuur, wat zeker in tijden van crisis een verdienste was. Iemand als Wim Kok weigerde daarom schamper te doen over de lenigheid en vindingrijkheid van het cda bij het zoeken naar compromissen.

Meteen na zijn aantreden als pvda-leider in 1986 kwam hij met rapporten als Schuivende panelen en Bewogen beweging in het geweer tegen de polarisatie van zijn partij jegens politieke tegenstanders. ‘We waren hartstikke gek’, zei Ed van Thijn naderhand over die bejegening van andersdenkenden, in het bijzonder over de botheid waarmee de pvda de eigen standpunten als ‘ononderhandelbare strijdpunten’ in onderhandelingen met andere partijen inbracht.

Kiezerstrouw

In de onderhandelingen met het kabinet-Rutte over de begroting van 2014 maakte Buma zo’n strijdpunt van zijn trits ‘kleinere overheid, lagere lasten, geen nivellering’, waardoor het cda al gauw belandde in het kamp van de ‘nee-zeggers’ van sp en pvv. Gooit Buma misschien slechts tijdelijk de beuk erin, om het cda in afwachting van de volgende verkiezingen zo duidelijk mogelijk te profileren? Strategisch is de keuze om in het vvd-electoraat te hengelen een logische, gezien het feit dat cda en vvd elkaars directe electorale concurrenten zijn. Het verlies van de een is potentiële winst voor de ander. Het cda kan dus profijt trekken van Buma’s rechtse profilering, nu de vvd in de coalitie met de pvda concessies moet doen die haar achterban onwelgevallig zijn. Dat soort strategische overwegingen weegt in de politiek steeds zwaarder, nu partijen om elke kiezer moeten vechten.

Kiezerstrouw aan één partij is een verschijnsel uit het verleden, waardoor er in Den Haag een soort permanente verkiezingskoorts heerst. Vanaf de dag van de verkiezingen beïnvloedt de volgende stembusslag de keuzes die politici maken, mede onder druk van het peilingencircus op tv. Aan het Binnenhof prezen adviseurs in de buurt van Buma zich dan ook gelukkig met de zetelwinst waarop het cda even in de peilingen stond.

‘Samenleving, niet de overheid’

Veel wijst er niettemin op dat Buma’s motieven dieper steken. Al sinds de oprichting wordt het cda getekend door interne spanningen over het doel van het politieke handelen. Buma is een uitgesproken vertegenwoordiger van de cda’ers voor wie de christen-democratie vooral een leer is over de meest wenselijke maatschappelijke ordening, met een zo klein mogelijke overheid en een dito verzorgingsstaat.

Hun doel is dat de overheid zich zo ver mogelijk uit het maatschappelijk leven terugtrekt. ‘De samenleving, niet de overheid’, luidde dan ook het eerste van de zeven ‘principes’ die Buma dit voorjaar op het cda-congres als zijn politieke motivatie benoemde. In die sleutelrede sprak hij louter over de overheid als een sta-in-de-weg, te traag, te groot en te machtig, die de gezinnen als ‘melkkoe’ misbruikt.

Compassie

Het woord ‘compassie’ ontbrak in Buma’s rede, hoewel een door partijvoorzitter Ruth Peetoom geïnitieerde partijcommissie dat niet veel eerder nog had gemunt als ‘de ziel’ en ‘het kloppend hart’ van het cda. Peetoom deed naderhand vergeefse pogingen om ‘compassie’, nader geduid als ‘de bereidheid je te laten raken door het lot van een ander’, op te nemen in richtinggevende
geschriften van het cda, zoals het verkiezingsprogramma. Critici in eigen kring reageerden zuur op het woord. Te soft, te vaag. Het riep in hun ogen een eerder meelijwekkend dan zelfbewust beeld van het cda op, als een club van ‘zielige mensen’.

Compassie was destijds niettemin een leidend motief in wat bekend is geworden als de ‘Bergrede’ van Willem Aantjes, zijn roemruchte toespraak uit 1975. Aan de vooravond van de totstandkoming van het cda wilde hij nog één keer zeggen dat ook een grote partij in het centrum van de macht idealen niet uit het oog mag verliezen: ‘De hongerigen te voeden, dorstigen te drinken te geven, vreemdelingen te huisvesten, naakten te kleden en gevangenen te bezoeken.’

Regels en subsidies

Behalve een ideaal lag in die bijbeltekst (Mattheüs 25) een opdracht besloten, zei Aantjes, óók voor de overheid: ‘Want kijk eens om je heen. De hongerigen worden niet gevoed, zij sterven als ratten. De dorstigen worden niet gelaafd, zij worden aan hun lot overgelaten. De vreemdelingen worden niet gehuisvest, zij worden gediscrimineerd en uitgewezen. De naakten worden niet gekleed, zij worden uitgestoten. En de gevangenen worden niet bezocht, zij worden gemarteld.’

Voor cda’ers die in deze traditie staan hoeft de overheid niet per se zo klein mogelijk te zijn, als zij haar plaats maar kent. Dat kan betekenen dat de overheid soms om wille van de publieke gerechtigheid juist in het maatschappelijk leven moet interveniëren, met regels en subsidies. Buma daarentegen wil de overheid zonder meer laten terugtreden, om burgers en bedrijven zo veel mogelijk ruimte te geven.

Tea Party

De ironie wil dat zijn betoog de herinnering oproept aan het Amerikaanse conservatisme dat ‘compassie’ als zijn trefwoord heeft. Michael Gerson, een naaste medewerker van George Bush, zei daarover: ‘Compassionate conservatism is de theorie dat de overheid de aanwezigheid van sociale diensten aanmoedigt, zonder ze zelf te leveren.’
Ethicus Frits de Lange zag de Nederlandse variant van deze opvatting terug in de woorden van een ouderling tot een bedelaar bij de kerkpoort: ‘Wat jij nodig hebt is een schop onder je kont.’

‘De overheid heeft de samenleving verdrongen’, zei Buma in de congresrede over zijn principes. In al zijn overdrijving is dat een bijna Tea Party-achtige bewering. Op de keper beschouwd kopieert Buma met zijn trits ‘kleinere overheid, lagere lasten, geen nivellering’ het programma waarmee Ronald Reagan en Margaret Thatcher, de toenmalige leiders van de Angelsaksische wereld, in de jaren tachtig de neoliberale revolutie ontketenden. Misschien goed voor de economie, hoewel ook dat na de schuldencrisis van 2008 de vraag is, maar minder goed voor de maatschappij, door de toenemende ongelijkheid.

Ongelijkheid als politieke keuze

In een terugblik op de afgelopen dertig jaar in The International New York Times schreef de Amerikaanse econoom Joseph Stiglitz, oudchef- econoom van de Wereldbank, vorige week dat ongelijkheid een ‘politieke keuze’ is, geen onvermijdelijk bijeffect van de moderne economie. In dat licht valt het op hoe Buma als Hans Wiegel in zijn beste dagen het woord ‘nivelleren’ bijna uitspuwt, als diskwalificatie van de inzet van het kabinet om de lasten van de crisis naar draagkracht te delen.

Als kandidaat-lijsttrekker van het cda, begin jaren negentig, opperde Elco Brinkman al eens ‘solidariteit’ als christen-democratisch beginsel te schrappen. Dat was volgens hem een woord van voorbije tijden. Het zei nieuwe generaties niet veel meer en het werkte daarom eerder afstotend dan appellerend om het te handhaven als een van de vier basisprincipes van het cda. Achter deze uitspraak ging méér schuil dan Brinkmans profileringsdrang als de leider die het cda bij de tijd zou brengen en ook het stoffige boeltje in bestuurlijk Nederland eens zou opschudden.

Met zijn pleidooi voor maatregelen als extra bezuinigingen en lagere lasten, een bevriezing van het minimumloon en een hardere aanpak van de wao streefde hij een kleinere overheid en een kleinere verzorgingsstaat na. Destijds roerden de tegenkrachten in het cda zich al spoedig. Zij kregen gelijk van de partijcommissie- Gardeniers die na de verkiezingsnederlaag van 1994 concludeerde dat Brinkmans ‘eenzijdig harde toon’ afbreuk had gedaan aan het sociale profiel van het cda.

Ontmanteling van de verzorgingsstaat

Anno 2013 blijft het in het cda opvallend stil, hoewel Buma in de voetsporen van Brinkman treedt. Misschien komt dat doordat Jan Peter Balkenende na Brinkman met een fundamenteler, ideologisch doordacht betoog de geesten in het cda rijp heeft gemaakt voor een ontmanteling van de verzorgingsstaat. Zijn beleid om de overheidszorg terug te brengen tot ‘een basisvoorziening’, zoals hij dat in de regeringsverklaring van zijn tweede kabinet noemde, is een bewuste keuze geweest, waarvoor hij de zorgen in eigen kring over het ‘sociale gezicht’ van het cda op de koop toe nam.

Met goede bedoelingen na de oorlog opgebouwd om mensen te bevrijden van allerlei zorgen, ontnam de verzorgingsstaat in Balkenende’s visie mensen nu hun verantwoordelijkheid. In plaats van vrij waren ze afhankelijk gemaakt. Volgens hem kon het kabinet dus de vrijheid van mensen vergroten door hen minder afhankelijk te maken van overheidszorg.

Met de terugdringing van de verzorgingsstaat beoogde Balkenende dit morele doel, naast de financiële noodzaak om de kosten van de overheid terug te brengen. In zijn ogen had de verzorgingsstaat bovendien het cement tussen mensen weggehaald. Ze konden volgens hem altijd bij de staat terecht voor ondersteuning, waardoor ze geen verantwoordelijkheden jegens elkaar meer hadden, alleen afdwingbare rechten bij de overheid.

Buiten het radicale midden

Zijn leermeester Arie Oostlander, in de jaren tachtig zijn baas bij het Wetenschappelijk Instituut voor het cda, kritiseerde Balkenende. Voorzover hij met zijn beleid een vruchtbare bodem dacht te creëren voor nieuw particulier initiatief, een spontaan proces waarin burgers zich opnieuw organiseren, rekende Balkenende zich rijk, meende Oostlander. Volgens hem was die verwachting gebaseerd op een illusoir beeld van Nederland als een levendige civil society. ‘Ik zou dat vertrouwen niet zo hebben’, zei Oostlander. ‘Het gevaar is dat als dat proces van zelforganisatie niet op gang komt we een liberale woestenij overhouden waarin individuen zich maar moeten zien te redden.’

Met de excentrische positie van ‘nee-zegger’ tegen het compromis en een geradicaliseerde versie van het programma van Brinkman en Balkenende bevindt het cda zich ver buiten het ‘radicale midden’ waarvoor het partijcongres zich vorig jaar nog uitsprak. De spindoctors rond Buma mogen zich verheugen over de virtuele werkelijkheid van zetelwinst in de peilingen, de prijs is wel dat het allengs minder duidelijk is wat het cda tot een christen-democratische partij maakt.

Zinledig etiketje

Op de jubileumviering van het dertigjarige cda, in 2010, karakteriseerde oud-voorzitter Marja van Bijsterveldt haar partij nog als ‘christelijk-sociaal’. Maar zonder substantie, als het ideologische programma niet meer inhoudt dan dat de overheid zich zo ver mogelijk uit het maatschappelijk leven moet terugtrekken, is dat een zinledig etiketje. De Christen- Unie wacht haar kans als redelijk en christelijksociaal alternatief ondertussen af

http://politiek.theposton(...)ing-cda-thee-partij/