ADD & ADHD - Deel 20

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 10:29 schreef Maartel het volgende:
Ik ben de winkel inmiddels uit, daar was t een duidelijk verhaal van 't is allemaal te veel, te veel prikkels, ik ben halverwege de dag helemaal uitgeblust', dat begrepen ze wel. Nu heb ik vervangend werk op t hoofdkantoor en is t eigenlijk het omgekeerde. Ik kan er slecht tegen dat ik de hele dag door losse klusjes krijg, die ik steeds heel snel af heb (waarop dan vaak een reactie volgt van 'ja, uhm.. Wat kunnen we je nog meer laten doen?'
Verder mis ik elke vorm van uitdaging in karweitjes als 300 cd's stickeren, 50 a4tjes overtikken in excel e.d.
Botweg gezegd kan het me allemaal totaal niet boeien, en ben ik vooral continu op zoek naar manieren om de dag zo snel mogelijk door te komen.. Neem ik dan maar weer even een extra pauze waarna ik weer een half uur redelijk door kan werken, en daarna slaat de verveling weer toe. Er komt gewoon geen eind aan de dag, en als ik er bij stilsta dat ik nog vier van zulke dagen voor de boeg heb wil ik helemaal accuut opstappen.

In mijn vrije tijd verval ik te vaak in passiviteit de laatste tijd. En als ik bijv wat met vrienden doe kijk ik, hoe leuk t ook is, toch altijd vooruit naar 'weer naar huis gaan en niets hoeven'.
Wb hobby's, vooral op t creatieve vlak: dingen ontwerpen, fotograferen, filmen, monteren e.d.

misschien kan je uitleggen dat jij er erg depressief van word als je dit moet blijven doen. en dan vragen of je ze bij wat anders kan helpen.
ik heb zelf een paar weekn geleden aan mn manageraangegegen dat ik depressief word van mijn werk en dat snapte ie wel. nu heb ik tijdelijk ander werk gekregen bij een andere afdeling en die zijn helemaal blij met mij
en daarna ga ik weer een ander klusje doen. dit is maar voor 2 maanden dus lekker kort
zit nog wel teveel op fok enzo maar wel wat minder dan eerst.

je kan ook je arbo arts eens bellen en daar gaan vragen hoe je het kan inkleden.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 00:09 schreef wallofdolls het volgende:

[..]

Hwoah. En dan kom je weer in de theorie die nu een beetje gaande is: geestesziekten zijn vaak persoonlijke variaties op een zelfde defect in de hersenen.

Als je het ook ziet hoeveel overlap de meeste ziekten hebben. En meestal zijn die zaken ook verschillende niveaus van hetzelfde. Ik ben regelmatig voor schizofreen uitgemaakt door de GGZ. Maar ik zie het meer als een soort van eh. Eerst ben je depressief, daarna word je neurotisch, daarna word je psychotisch (wat ik overigens naar mijn idee nog zelden of niet geweest ben, maar soms wel naar neig).

Alles komt eigenlijk neer op overbelasting van je zenuwen, met wellicht als oorzaak dat je en lage verwerkingssnelheid hebt of moeite hebt met de realiteit niet uit het oog te verliezen (AD(H)D of autisme).

Ik bedoel: het lijkt mij niet raar als je permanent depressief bent als je AD(H)D hebt.

Bovendien moet je eens goed bedenken hoe je vroeger omging met zaken buiten je vrije tijd. Ik kwam er achter dat ik op school weliswaar als een speer ging: ik had meer dan eens het idee dat ik geen hol opving, laat staan snapte, van wat de meester zei. Ook bijvoorbeeld met lezen. Ik kon vrij snel lezen en zat ook binnen een paar jaar in het hoogte groepje, maar echt doordringen wat ik las deed het niet.

Tsja het wordt zo ondertussen een oorzaak-gevolg verhaaltje, waarbij ik me meen te herinneren dat ik eerder gedemotiveerd raakte dan dat mijn concentratieproblemen op begonnen te spelen. En omdat dat allemaal in de tijd was dat mijn ouders net in de depressie zaten zou het sommetje wel kunnen kloppen.

Aan de andere kant, het kan ook nog steeds zijn dat het andersom is.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 09:46 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Hier kan ik heel kort op zijn: antidepressiva hoeven je niet af te stompen. ik slik ze zelf en heb de grootste lol en voel eigenlijk meer dan ik voelde voor ik eraan zat. Denk dat mijn angst voor gevoelens wat is afgenomen waardoor ik ze makeklijker toelaat (angst neemt ook af door AD). en ook met AD kan ik me nog superkut voelen. het gebeurt niet om de haverklap, maar als het echt kut gaat voel ik me ook echt kut.
En je kan verder eens in het topic medicatie bij psychische klachten lezen, daar staan meer gebruikerservaringen in. Er zijn heel veel soorten AD trouwens. ik had eerst andere (citalopram) maar teveel last van bijwerkingen. nu heb ik lexapro en bijna nergens meer last van.
Dus bang hoef je er niet voor te zijn. En als het je niet bevalt dan kan je na een aantal maanden gewoon stoppen natuurlijk. Tegenwoordig hebben ze ook pillen met wat minder bijwerkingen volgens mij (die 2 die ik net noemde oa).
Niet dat ik er reclame voor wil maken, het zijn geen snoepjes natuurlijk. Maar i kzou me niet door angst laten leiden. je zou evt wel kunnen beslissen dat je medicijnen geen goede optie vindt en bijv met alleen therapie aan je probleem wil werken. of je probeert dat eerst en daarna evt medicijnen.

ok dat was dus niet zo'n korte reactie
sterkte!

Thanks, ik denk dat ik mijn "ervaring" vooral baseer op mijn ouders toendertijd, waarbij natuurlijk wel meegewogen moet worden dat ze juist door de depressie zelf al afgestompt werden. Dat was dan ook wel een flink putje dieper als waar ik me nu in bevind, aangezien ik nog enigzins kan functioneren overdag.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:26 schreef Maartel het volgende:

[..]

Nja, het onhandige is dat ik juist in mijn gesprek naar de arbo-arts vorige week niet wist hoe ik het aan moest kleden.. Die had zoiets van "tja, we vinden allemaal ons werk wel eens vervelend, we hebben je nu minder stressvol werk gegeven en daar zul je het toch mee moeten doen"
Ik liet me wellicht ook wel een beetje onder de tafel lullen, want ik begin op zo'n moment dan ook weer te denken "tja, misschien stel ik me aan en moet ik gewoon niet zo moeilijk doen.."

Maar vandaag was weer een duidelijk geval van 'het gaat zo echt niet':
Ik begon om 12 uur met werken, in het kort was het eigenlijk gewoon aan één stuk door juiste cdtjes bij hun doosjes zoeken, en die dan vullen..
Het eerste uur was ik (zoals eigenlijk altijd) gewoon lekker bezig, had ook zoiets van "Nou, dit gaat me eigenlijk wel prima af".. daarna sloeg al langzaam wat onrust toe, een gevoel van "pfff, moet ik nou echt nog de hele middag?".. Maargoed, niet aanstellen en doorwerken.. totdat ik rond een uur of 4 echt doodop was.. ik nam me nog voor om iig nog één kratje af te maken en dan iets eerder naar huis te gaan, maar zelfs dat kreeg ik gewoon niet meer voor elkaar..
Ik snapte het zelf weer voor geen meter want 'hoe moeilijk is het nou om nog een paar cdtjes in hun doosje te stoppen?', maar ik was gewoon OP.

Daarna zeker weer 2 uur nodig gehad om een beetje bij te trekken, weer helder te kunnen zien, etc.. echt het gevoel alsof ik zwaar over mijn grenzen heen gegaan was, en dan hebben we het over 4 uurtjes werken, met minstens één keer per uur wel een paar minuten pauze
Nu, 4 uur later, ben ik mentaal nog steeds moe, ik kan t amper opbrengen om mijn active topics een beetje te lezen, wat normaal altijd juist lekker bijkomen is na 't werk..

Ik ken dat gevoel wel, maar leg dat maar eens uit aan mensen :s. Heb jij een coach of mentor met wie je dat soort dingen kan bespreken?

Ik heb zelf vandaag de moed bij elkaar geschraapt en de psych gebeld. Die was helaas volgeboekt en maandag gaat hij me bellen. Nouja, er is in elk geval wat in gang gezet nu.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:26 schreef Maartel het volgende:

[..]

Nja, het onhandige is dat ik juist in mijn gesprek naar de arbo-arts vorige week niet wist hoe ik het aan moest kleden.. Die had zoiets van "tja, we vinden allemaal ons werk wel eens vervelend, we hebben je nu minder stressvol werk gegeven en daar zul je het toch mee moeten doen"
Ik liet me wellicht ook wel een beetje onder de tafel lullen, want ik begin op zo'n moment dan ook weer te denken "tja, misschien stel ik me aan en moet ik gewoon niet zo moeilijk doen.."

Maar vandaag was weer een duidelijk geval van 'het gaat zo echt niet':
Ik begon om 12 uur met werken, in het kort was het eigenlijk gewoon aan één stuk door juiste cdtjes bij hun doosjes zoeken, en die dan vullen..
Het eerste uur was ik (zoals eigenlijk altijd) gewoon lekker bezig, had ook zoiets van "Nou, dit gaat me eigenlijk wel prima af".. daarna sloeg al langzaam wat onrust toe, een gevoel van "pfff, moet ik nou echt nog de hele middag?".. Maargoed, niet aanstellen en doorwerken.. totdat ik rond een uur of 4 echt doodop was.. ik nam me nog voor om iig nog één kratje af te maken en dan iets eerder naar huis te gaan, maar zelfs dat kreeg ik gewoon niet meer voor elkaar..
Ik snapte het zelf weer voor geen meter want 'hoe moeilijk is het nou om nog een paar cdtjes in hun doosje te stoppen?', maar ik was gewoon OP.

Daarna zeker weer 2 uur nodig gehad om een beetje bij te trekken, weer helder te kunnen zien, etc.. echt het gevoel alsof ik zwaar over mijn grenzen heen gegaan was, en dan hebben we het over 4 uurtjes werken, met minstens één keer per uur wel een paar minuten pauze
Nu, 4 uur later, ben ik mentaal nog steeds moe, ik kan t amper opbrengen om mijn active topics een beetje te lezen, wat normaal altijd juist lekker bijkomen is na 't werk..

heb je dan ook zo een superhyper gevoel? alsof je gewoon een sprintje moet trekken om dat gevoel het kwijt te raken?

dat heb ik namelijk wel.. als ik iets saais voor te lang doe, dan ga ik me gewoon naar voelen (soort van moe/hyper)
als je dan bij wijze van spreken een paar keer snel een trap op en af gaat en een beetje gek doet, dan is je hoofd weer wat leger

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:10 schreef RRGJL het volgende:
Nou, ik heb dus waarschijnlijk ook ADD
Ik was zelf door onderzoek op internet een beetje in dubio tussen Asperger syndroom en ADD, maar de onderzoeker waar ik nu 2 gesprekken mee heb gehad en die me een aantal tests heeft laten afleggen heeft toch meer het vermoeden dat het ADD is. Voor een officiele diagnose wil ze nog een gesprek met mijn moeder ivm. mijn jeugd enzo. Ben benieuwd Na de zomer(vakantie) weet ik helaas pas meer

Houd wel in je achterhoofd dat ze je voor add hoogst waarschijnlijk willen behandelen met medicatie

dat is bij asperger vaak niet het geval
wat het voor hun interessanter (winstgevender) maakt om je met ad(h)d te diagnosticeren..

dat is lopende band werk voor ze

die trajectjes

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 23:19 schreef 2strive4 het volgende:

[..]

Houd wel in je achterhoofd dat ze je voor add hoogst waarschijnlijk willen behandelen met medicatie

dat is bij asperger vaak niet het geval
wat het voor hun interessanter (winstgevender) maakt om je met ad(h)d te diagnosticeren..

dat is lopende band werk voor ze

die trajectjes

Vanwaar deze spontane uiting van kritiek? Nieuwsberichtje gelezen?

Of het AD(H)D of Asperger is, is vast te stellen aan de hand van gesprekken en tests. Zeker als je een duidelijk beeld van je kindertijd kan laten zien, liefst in combinatie met basisschoolrapporten, kan een psychiatrische instelling hier veel mee.

Daarnaast verdienen psychiatrische instellingen in Nederland geen enkele cent extra door het uitschrijven van medicijnen. Sterker nog, doordat Asperger waarschijnlijk met intensieve therapie wordt behandeld kan men veel meer consulturen boeken en laat daar nu wél geld mee verdiend worden...

* Thrackan stopt voordat hij een vloedgolf aan cynische opmerkingen uitstort. Leuk man, overwerken.

Voor volwassenen met asperger is er niet echt een behandeling/therapie. dus daar wordt minimaal op verdiend

als je aan de adhd medicatie gaat dan kan men genoeg consulten aan je kwijt.. doordat je steeds (vooral in het begin) terug moet komen om de medicatie aan te passen (om de dosis op te bouwen of als een bepaald medicijn niet aan slaat, een ander medicijn te proberen)

Mij maakt het niks uit hoor.. ik heb ook niks tegen cocaïne gebruikers, doe je ding.

Ik vind het alleen wel jammer als mensen uit onwetendheid verslaafd worden aan psychotica..

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 09:49 schreef Maartel het volgende:
Heeft iemand hier wel eens met zijn werkgever besproken dat 't allemaal niet lekker ging door ADD, in mijn geval vooral door een mix van gebrek aan motivatie, verveling en onrust?
Ik hoor mijn werkgever al zeggen "Ja, we zijn allemaal weleens verveeld of minder gemotiveerd, maar je doet gewoon je werk..", en dan ben ik zo uitgeluld
Ik weet dat het bij mij wel sterker dan dat is, ik word gewoon elke dag na het eerste uur gek van onrust en wil alleen nog maar 'weg', maar hoe leg je zoiets uit?
Als ik dan begin 'ja maar met ADD is dat allemaal erger', dan krijg ik weer zo'n 'die nieuwe diagnose komt je wel erg goed uit, hè?'-blik..

Tevens: als mijn werkgever dan zou vragen "Wat moet er aan je werk veranderen?" dan zou ik op dit moment geen idee hebben, want ik heb nog nooit een baan gehad die ik echt fatsoenlijk uit kon houden
Het is altijd óf enorm verveeld raken en dan (tot nu toe) altijd impulsief ontslag nemen om maar weg te zijn, óf gemotiveerd zijn en mezelf binnen een paar weken overspannen werken omdat er geen rem op zit..

Je kunt het ook omdraaien als je met je baas praat. Dus in plaats van 'ik word gek van verveling' kun je zeggen 'ik wil graag meer uitdaging en afwisseling'. En dan uitleggen dat je door je add wat meer uitdaging en afwisseling nodig hebt dan de meeste mensen. Dan breng je het al heel positief. En misschien heb je zelf al wel klussen gezien die je op kan pakken en vraag of je dat mag doen.

Ik heb zelf een aantal projecten naar me toegetrokken op het werk waar ik mezelf op uit kan leven.

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 09:32 schreef Maartel het volgende:

[..]

Dat hyper-gevoel ben ik dan al voorbij. In eerste instantie krijg ik dat wel van verveling en onrust, en dan wil even een stukje wandelen of iets anders doen nog wel helpen, maar als ik eenmaal echt opgebrand ben dan kan ik echt niets meer opbrengen en is even relaxen (op bank hangen met muziek oid) eigenlijk het enige wat nog helpt.. zoals gister is het bijkomen dan ook niet meer iets wat ik met een half uurtje voor elkaar krijg..

In mijn oude functie had ik meer uitdaging maar bereikte ik halverwege de dag ook dit punt.. het voornaamste verschil was dat ik dan nog langer doorsleepte omdat ik iig nog gemotiveerd was door te bijten, maar uiteindelijk resulteerde dat alleen maar in dat ik er uiteindelijk nog meer doorheen zat..
Het lijkt wel of ik, wat ik ook doe, heel slecht in staat ben om een hele dag te werken zonder mentaal volkomen uitgeput te raken....

Even over je probleem om dit direct bij je baas/leidinggevende/contactpersoon neer te leggen.
Het lijkt me er hier op dat je geen probleem hebt om een helder verhaal te vertellen als je het opschrijft. Is het geen idee om je verhaal eens rustig uit te typen, in de eerste alinea uit te leggen waarom je het uittypt en als je klaar bent en tevreden met je verhaal de boel uit te printen en mee te nemen of af te geven?

Emailen zou ik trouwens niet doen, op de een of andere manier wordt dat vaak niet serieus genomen.

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 20:26 schreef Maartel het volgende:

[..]

Nja, het onhandige is dat ik juist in mijn gesprek naar de arbo-arts vorige week niet wist hoe ik het aan moest kleden.. Die had zoiets van "tja, we vinden allemaal ons werk wel eens vervelend, we hebben je nu minder stressvol werk gegeven en daar zul je het toch mee moeten doen"
Ik liet me wellicht ook wel een beetje onder de tafel lullen, want ik begin op zo'n moment dan ook weer te denken "tja, misschien stel ik me aan en moet ik gewoon niet zo moeilijk doen.."

Maar vandaag was weer een duidelijk geval van 'het gaat zo echt niet':
Ik begon om 12 uur met werken, in het kort was het eigenlijk gewoon aan één stuk door juiste cdtjes bij hun doosjes zoeken, en die dan vullen..
Het eerste uur was ik (zoals eigenlijk altijd) gewoon lekker bezig, had ook zoiets van "Nou, dit gaat me eigenlijk wel prima af".. daarna sloeg al langzaam wat onrust toe, een gevoel van "pfff, moet ik nou echt nog de hele middag?".. Maargoed, niet aanstellen en doorwerken.. totdat ik rond een uur of 4 echt doodop was.. ik nam me nog voor om iig nog één kratje af te maken en dan iets eerder naar huis te gaan, maar zelfs dat kreeg ik gewoon niet meer voor elkaar..
Ik snapte het zelf weer voor geen meter want 'hoe moeilijk is het nou om nog een paar cdtjes in hun doosje te stoppen?', maar ik was gewoon OP.

Daarna zeker weer 2 uur nodig gehad om een beetje bij te trekken, weer helder te kunnen zien, etc.. echt het gevoel alsof ik zwaar over mijn grenzen heen gegaan was, en dan hebben we het over 4 uurtjes werken, met minstens één keer per uur wel een paar minuten pauze
Nu, 4 uur later, ben ik mentaal nog steeds moe, ik kan t amper opbrengen om mijn active topics een beetje te lezen, wat normaal altijd juist lekker bijkomen is na 't werk..

ik laat me idd ook vaak onder tafel lullen, en me aanpraten dat het aan mij ligt en ik meer mn best moet doen (dat was bij de arbo). daarna toch naar mn baas gegaan en gezegd dat ik er depressief van werd en die snapte het ineens wel... toen snapte de arbo het daarna ook ineens.
en wat thrackan zegt: uittypen en voorlezen of afgeven is een goed idee!!

quote:

Op dinsdag 7 juli 2009 23:17 schreef 2strive4 het volgende:

[..]

heb je dan ook zo een superhyper gevoel? alsof je gewoon een sprintje moet trekken om dat gevoel het kwijt te raken?

dat heb ik namelijk wel.. als ik iets saais voor te lang doe, dan ga ik me gewoon naar voelen (soort van moe/hyper)
als je dan bij wijze van spreken een paar keer snel een trap op en af gaat en een beetje gek doet, dan is je hoofd weer wat leger

Ik denk meer dat het zoiets is als eh... dat je gewoon een heel naar soort vermoeidheid en druk op je hoofd krijgt, die je het gevoel geeft dat je nu moet slapen en je heel onscherp maakt

Ik kan ook onwijs in de verdediging schieten als iemand me opbelt nadat ik net een compleet uitgeschreven mailtje heb gestuurd met alles wat ze moeten weten. Lijkt wel alsof niemand die dingen leest.

Misschien heeft het zin om een iets aggresievere aanpak richting je bedrijfs/arbo arts te doen. Duidelijk aangeven dat je voor jouw gevoel niet begrepen wordt en dat men eens twee keer de mail door moet lezen ipv vragen afvuren.
Natuurlijk heb je daar wel even de mentale capaciteit voor nodig, dat is dan wel weer het nadeel...

Maartel...irritant is dit zeg!!
loop je bij een psycholoog oid, die jouw verhaal aan de arbo arts kan uitleggen?
en anders zou ik me misschien eens een paar weken helemaal ziek melden, dan heb je ook de tijd om na te denken wat je wilt/kunt... dan ben je er misschien wat uitgeruster voor.

oops was niet goed

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 18:11 schreef Maartel het volgende:
Het uittypen van mijn verhaal had ik toevallig gisteravond al gedaan.. wel per mail, naar mijn Arbo-arts, aangezien ik zijn nummer niet mag hebben, en een afspraak maken altijd minstens 2 weken duurt, moest het maar zo..

Ik kreeg al snel dit hartverwarmende mailtje terug:
[..]

Uhm, oké? Volgens mij is dit ook wel een beetje aan een arbo-arts, maar goed...
Vanmiddag ben ik iig gebeld door die arbeidsdeskundige.
Die stelde voor om halve dagen te proberen (dat doe ik nu al, en nog steeds ben ik met de dag meer opgebrand), of bijvoorbeeld een hele dag administratie of een hele dag magazijn te doen zodat er meer duidelijkheid en structuur in zit. Ook dit heb ik de afgelopenweken al geprobeerd, en ik heb zelf het gevoel dat dit erg weinig scheelde. Halverwege de dag raak ik gewoon én gek van onrust én uitgeblust.. Interessanter werk zorgt er wel voor dat ik ondanks dat iets makkelijker doorbijt, maar daar moet ik dan 's avonds/de dag erna driedubbel de prijs voor betalen...
Als dat ook niet zou werken (ik heb beloofd het nog eens te proberen, ik moet toch iets ) raadde hij me aan om langs uitzendbureaus te gaan, met mijn denkniveau en beperkingen zou een kantoorbaan prima voor me zijn...

Ik word helemaal gek op kantoor.
Bovendien lijken me dit niet echt de ideale omstandigheden om naar een nieuwe baan te zoeken, wanneer ik niet langer dan een/twee uur per dag kan functioneren
In een eerder gesprek liet ik al vallen dat een kantoorbaan mij absoluut niet trekt, dat ik op den duur toch denk dat ik het best iets creatiefs kan doen.. daarop was het commentaar toen "ja, maar je moet er ook nog een boterham mee kunnen verdienen, he?".
Dat is inderdaad wel zo realistisch, maar dit werkt gewoon niet...
Waar zijn die contactpersonen/adviseurs die je wel begrijpen en je verder op weg kunnen helpen ipv vanalles van je te verwachten waarvan je zelf al weet dat het je alleen maar richting burnout werkt??

Sorry, ik ben momenteel niet echt het zonnetje in dit topic

Nogmaals, je moet niet denken dat je eh, in een unieke situatie zit (niet bot bedoeld, meer in de zin van: het is niet zo dat je hier alleen in staat). Ik herken het maar al te goed.

Ik raak bijvoorbeeld in paniek bij alleen al de gedachte dat ik moet gaan presteren zoals wordt verwacht in vacatures. Of bij grote bedrijven, waar het neerkomt op het volgen van procedures. Dat komt niet doordat ik angst heb uit onwetendheid: ik weet dat ik op het moment dat er enigszins druk op komt te staan en een bepaald systeem moet aanhouden ik totaal a-relaxed word, en me eigenlijk door die opstapelende a-relaxedheid steeds meer afgepeigerd ga voelen waardoor ik eigenlijk binnen no-time niet echt meer kan nadenken. Zoals ik dat op school nu ook al heb en met werken voorheen ook altijd. Idem dito met solliciteren of presenteren. Ik kan gewoon onmogelijk een systeem aanbrengen in wat ik dan doe. Ook als ik systematisch en herhalend werk moet doen: dan val ik of in slaap, of ik word echt zwaar neurotisch.

Zoals vroeger bij de boer werken. Als ik de hele dag goed mn aandacht er bij hield, dan viel ik niet in slaap en werd ik niet neurotisch, maar dan moest ik wel om half 8 gaan slapen om er om 7 uur weer te staan

Nu heb ik dus de mazzel dat ik programmeur ben en dus éen van de creatiefste beroepen van het moment heb. Waar bovendien weinig mensen iets echt vanaf weten, zodat bij het uiterst losse bedrijfje waar ik nu werk ik mn planningen ruim kan maken en binnen de kaders mijn eigen gang kan gaan.

Dan ben ik dus binnen een uur ook wel uitgeblust, maar ergens motiveert mijn werk en mijn angst om te falen - rekening houdend met de ruime marges die ik mezelf geef - dat toch ook weer en kom ik in een flow die mij de dag doorbrengt en me vervolgens een erg prettig gevoel geeft.

Ik weet niet hoe dat bij andere mensen werkt, maar misschien is het goed om die flow op te roepen. Wat ik dan vaak doe, waarvan ik echt vind dat t werkt is dan direct na het werk even een uur op de bank te liggen en alles totaal los te laten, helemaal ontspannen, wel zodat je net niet helemaal in slaap valt en dan daarna eten en minimale werkzaamheden verrichten en niet te laat gaan slapen. Als ik dat een aantal dagen uithoud ga ik me al een stuk fitter voelen.

Het is niet ideaal, maar misschien zou zoiets helpen. Wat ook helpt bij mij is in dat uurtje de Jacobson oefeningen te doen. in de volgende link te vinden

http://www.ggzdrenthe.nl/index.php?pageID=708

Ohja en nog n paar dingen, die je waarschijnlijk allang doet:

probeer samen te werken. Met iemand die de tijd in de gaten houdt. En je er op attendeert dat jullie er echt even tussenuit moeten.

Vermijd absoluut plannen en werken tegelijk. Dus laat iemand anders plannen of zorg dat je planning voor je begint met arbeid geheel klaar en gevalideerd is.

Zet leuke muziek op

Zoek n verenigingssport voor na je werk of in het weekend. Sporten is echt heel erg goed voor je, hoe dan ook. Je slaapt er goed van en het heeft een goede invloed op de stoffen die te maken hebben met problemen in je hoofd. Maar overdrijf niet

quote:

Op woensdag 8 juli 2009 07:30 schreef RRGJL het volgende:
Ik vind je reactie verder inderdaad nogal conspiracy-achtig overkomen. Je kunt overal wel wat achter zoeken op deze manier natuurlijk. Ik weet dat er voor Asperger in elk geval wel degelijk veel behandeld wordt. Niet om het stukje Asperger te verhelpen, want dat kan niet. Maar om die mensen ermee te leren omgaan. Ook krijgen ze vaak nog behandeling ivm. depressiviteit of angststoornissen. Ze kunnen ook nog cursussen volgen die gaan over social skills. Nou kun je met Asperger geen echte social skills ontwikkelen, maar je kunt het wel leren faken en op die manier enigszin mee komen in het bedrijfsleven e.d.

Daarnaast weet ik uit ervaring al dat het 'vaak terug komen' meevalt, en waarschijnlijk ook wel verschilt per instelling. Ik zelf heb een tijdje AD geslikt in verband met de toen vermeende sociale angst. Dat werkte na dik 2 maanden nog niet en dus ben ik er op eigen initiatief mee gestopt. Ik had echter in de tussentijd maar 1 afspraak gehad (in 2 maanden tijd dus) waarbij gekeken werd naar de vorderingen.

Daarnaast zijn het mensenwerkers die daar zitten, en geen marktlui. Ik denk niet dat ze erop uit zijn zoveel mogelijk geld uit mij te trekken (buiten dat me dat niet boeit want ik betaal het niet). De persoon die me op dit moment onderzoekt komt ook erg betrokken over. Ik ben zelf een nogal sceptisch persoon die niet snel iemand op zijn blauwe ogen geloofd, en ik vertrouw haar. Dat zal vast een reden hebben (jaja, misschien is het een uberbedriegster. I say no )

Denk je alleen ADD te hebben, of ADD in combinatie met een ASS? AD(H)D kan ook een sociale belemmering zijn. En er is veel overlap tussen AD(H)D en autisme, zoals hyperfocus en overprikkeling. Aan de andere kant komt bij een ASS ook heel vaak AD(H)D als comorbiditeit voor.

Als je AD(H)D hebt, dan zijn er ook problemen buiten het sociale vlak. Misschien dat je jezelf er helemaal niet toe kunt zetten om voor dat rotvak te leren. Of je komt vaak te laat. Of je dwaalt vaak af als iemand met je praat en dan mis je een deel. En die momenten dat je iets vergeet of niet weet wat je aan het doen was, dat gebeurt je dan ook veel te vaak. Dat zijn in ieder geval dingen die ik meemaak.

Ik vind het ook vreemd dat je aan de ene kant zegt dat je "geen echte social skills" zou hebben, maar aan de andere kant wel een intuïtief gevoel van vertrouwen hebt bij je behandelaar en dat je jouw intuïtie hierin ook vertrouwt. Blijkbaar kun je toch mensen lezen.