R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
En je zou ze ook kunnen ervaren met ADHD of "gewoon" zonder stoornis. De kans dat een ADD'er een uitstekende netwerker is of gangmaker op een feest is sowieso kleiner dan bij de gemiddelde Nederlander.quote:Op vrijdag 3 juli 2009 09:39 schreef wallofdolls het volgende:
Niet helemaal waar: het zijn de positieve dingen die je zou kunnen ervaren als je ADD hebt
Wat mij betreft is het misschien leuk om in te vullen maar verder een ontzettend onzinnig lijstje.
In september loopt je contract af?quote:Op vrijdag 3 juli 2009 17:23 schreef Maartel het volgende:
Grrrr, even stoom afblazen hoor.
Ik had vandaag een gesprek met mijn Arbo-arts: omdat ik mijn oude functie niet meer trok (te druk/chaotisch) heb ik, tot mijn contract is uitgezongen, een tijdelijke andere functie gekregen.
Die trek ik alleen ook niet echt lekker, maar da's meer door gebrek aan uitdaging ws.. het eerste uur van de dag gaat t steeds prima, maar daarna krijg ik steeds het gevoel alsof ik 10 koppen koffie op heb en echt wég moet..
't is gewoon echt niet grappig meer om op die manier dan nog 7 uur door te slepen.
Nou heb ik opzich zoiets van 'tot september sleep ik me hier wel doorheen', al is t maar dankzij de 6 vakantieweken die ik nog op kan nemen.. Alleen gaf het UWV al aan dat ik beter in de ziektewet kan blijven zitten als ik wil dat zij dan nog iets voor me kunnen betekenen, als ik nu doorwerk gaan ze er dan ws ook vanuit dat ik dit werk blijkbaar prima kan.
Nou had de arbo-arts zoiets van "je werkgever heeft passend werk voor je geregeld, dus dat moet je gewoon doen, ookal vind je het misschien niet superleuk, en kun je meer"... kortom, hij ziet het als "ja, iedereen vind zijn werk wel eens een beetje vervelend". Daar zit ook wel een punt in (en 't is niet heel gek dat je met universitair denkniveau niet blij wordt van 8 uur lang stickertjes plakken of cijfertjes overtypen), maar ik heb toch 't gevoel dat 't bij mij toch wel even wat sterker dan dat is...
Nu ik langzaamaan al mijn vrije dagen opsnoep omdat ik dit echt geen volle weken doorkom, elke dag wel iemand bel omdat ik me geen raad meer weet met de situatie, en maar vooral héél veel pauzes neem om steeds weer voor een kwartiertje opgeladen te zijn, vraag ik me toch wel af of hier wel sprake is van "passend werk"
Pfff. Ik begon alleen met dit lijstje om eens een positieve draai aan ADHD te geven. Er wordt zoveel negativiteit in dit top[ic gepost, wat ook logisch is want je bent pas met ADHD bezig als het je negatief beïnvloed.quote:Op zaterdag 4 juli 2009 11:49 schreef _Ophelia_ het volgende:
[..]
En je zou ze ook kunnen ervaren met ADHD of "gewoon" zonder stoornis. De kans dat een ADD'er een uitstekende netwerker is of gangmaker op een feest is sowieso kleiner dan bij de gemiddelde Nederlander.
Wat mij betreft is het misschien leuk om in te vullen maar verder een ontzettend onzinnig lijstje.
Het leek mij juist eens leuk om eens positief over ADHD te praten. ik weet van mezelf dat er ook positieve kanten aan zitten, zo heb ik vaak genoeg gehoord dat mijn enthousiasme zo meeslepend is, dat ik zo goed de positieve kant van dingen kan bekijken en dat ik altijd vrolijk ben. (die mensen zien mijn dipjes uiteraard niet, doe hou ik wel verborgen).
Tuurlijk 'klopt' het lijstje niet, maar dat doet het algemene lijstje met symptomen OOK niet. Dat zijn ook allemala dingen die voor 'normale' mensen van toepassing zijn. Daar is hier discussie genoeg over geweest. Dit soort lijstjes zijn gewoon goed om jezelf een spiegel voor te houden, en ik vond het wel eens leuk om er eens iets positiefs mee te doen.
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Ja, die snap ik ook niet helemaal. Als je contract afloopt, heeft het UWV toch niets mee te maken of je in de ziektewet hebt gezeten? Dan ben je toch onverwijtbaar werkeloos en kan je toch gewoon aanspraak maken op een uitkering?quote:
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Jep, en sluit het bedrijf ook. Ik maak dan idd aanspraak op een WW, alleen geeft het UWV wel aan dat in mijn geval een ziektewet 'strategischer' is als ik enige ondersteuning/advies wil bij het zoeken naar een nieuwe, passende baan.. vanuit de WW is het toch meer 'de eerste de beste baan aanpakken', en zoals het nu gaat lijkt me dat geen lange-termijn-oplossing.quote:
Plus dat de huidige vervangende functie eigenlijk alleen maar een oplossing is omdat het tijdelijk is.. de enige manier waarop ik die maanden doorkom is door al m'n vrije dagen op te nemen, en dat zou toch eigenlijk niet de bedoeling moeten zijn..
k reageerde met name op de post van rodka die zich afvroeg wat overal "ja" betekende.quote:
[..]
Pfff. Ik begon alleen met dit lijstje om eens een positieve draai aan ADHD te geven. Er wordt zoveel negativiteit in dit top[ic gepost, wat ook logisch is want je bent pas met ADHD bezig als het je negatief beïnvloed.
Het leek mij juist eens leuk om eens positief over ADHD te praten. ik weet van mezelf dat er ook positieve kanten aan zitten, zo heb ik vaak genoeg gehoord dat mijn enthousiasme zo meeslepend is, dat ik zo goed de positieve kant van dingen kan bekijken en dat ik altijd vrolijk ben. (die mensen zien mijn dipjes uiteraard niet, doe hou ik wel verborgen).
Tuurlijk 'klopt' het lijstje niet, maar dat doet het algemene lijstje met symptomen OOK niet. Dat zijn ook allemala dingen die voor 'normale' mensen van toepassing zijn. Daar is hier discussie genoeg over geweest. Dit soort lijstjes zijn gewoon goed om jezelf een spiegel voor te houden, en ik vond het wel eens leuk om er eens iets positiefs mee te doen.
Ik zie ADHD overigens ook niet als een probleem, het is vgewoon een deel van hoe ik in elkaar zit en ik ben best tevreden met mezelf, vandaar dat ik misschien ook weinig met dat soort lijstjes kan.
Ah, dan snap ik het ook beter.quote:Op zondag 5 juli 2009 12:08 schreef Maartel het volgende:
[..]
Jep, en sluit het bedrijf ook. Ik maak dan idd aanspraak op een WW, alleen geeft het UWV wel aan dat in mijn geval een ziektewet 'strategischer' is als ik enige ondersteuning/advies wil bij het zoeken naar een nieuwe, passende baan.. vanuit de WW is het toch meer 'de eerste de beste baan aanpakken', en zoals het nu gaat lijkt me dat geen lange-termijn-oplossing.
Plus dat de huidige vervangende functie eigenlijk alleen maar een oplossing is omdat het tijdelijk is.. de enige manier waarop ik die maanden doorkom is door al m'n vrije dagen op te nemen, en dat zou toch eigenlijk niet de bedoeling moeten zijn..
Lastig pakket...
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Duidelijk.quote:Op zondag 5 juli 2009 12:14 schreef _Ophelia_ het volgende:
k reageerde met name op de post van rodka die zich afvroeg wat overal "ja" betekende.
Ik zie ADHD overigens ook niet als een probleem, het is vgewoon een deel van hoe ik in elkaar zit en ik ben best tevreden met mezelf, vandaar dat ik misschien ook weinig met dat soort lijstjes kan.
Ik zit wat dat betreft nog vol in de acceptatiefase, vooral wat betreft van enige beperkingen door mn ADHD. Je hebt ook gelijk, ADHD is gewoon een onderdeel van jezelf, maar voor mij helpt het bij het accepteren ervan om te ook positieve eigenschappen van mijn persoonlijkheid aan ADHD te linken.
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Komt dit topic toch ineens voorbij zeg. Heb ooit de diagnose ADD gehad, en toen ritalin moeten nemen. In lichte mate (10mg per dag), voelde ik me dan ineens heel goed, maar ook bloednerveus. Dat komt de concentratie ook niet echt ten goede. Daarna heb ik het alleen nog maar gebruikt voor sportwedstrijden.
Het allerbeste werkte bij mij een volledig suikervrij dieet. Ik had toen zelfs 10en als eindcijfer.
Het allerbeste werkte bij mij een volledig suikervrij dieet. Ik had toen zelfs 10en als eindcijfer.
Ik zag ook iets dergelijks terugkomen in de "verplichte" introductiegroep bij PsyQ, mensen die een splitsing maken, dit gedrag is mijn ADHD en dit andere stukje ben ikzelf. Ik snap daar echt niets van, het stempeltje dat ik gekregen heb verandert niets wezenlijks aan mijzelf, ik ben geworden wie ik ben mét die afwijking. Ik vind het een beetje een schizofreen idee om, omdat het beestje een naam heeft gekregen jezelf op te delen in "ik" en "ADHD".quote:
[..]
Duidelijk.
Ik zit wat dat betreft nog vol in de acceptatiefase, vooral wat betreft van enige beperkingen door mn ADHD. Je hebt ook gelijk, ADHD is gewoon een onderdeel van jezelf, maar voor mij helpt het bij het accepteren ervan om te ook positieve eigenschappen van mijn persoonlijkheid aan ADHD te linken.
(Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het niet zinvol is om bewust bezig te zijn met gedrag dat voortkomt uit ADHD, de manier van praten klinkt me alleen zo vreemd in de oren)
Dat werkt bij mij ook idd. Ik werd als kind altijd helemaal hyper van veel suiker. Ik mocht ook nooit van die felgekleurde Ranja, dat had een driedubbel effect, met dat spul achter mijn kiezen vergat ik toen ik acht was nog om naar de wc te gaanquote:Op zondag 5 juli 2009 12:37 schreef tho_Omas het volgende:
Het allerbeste werkte bij mij een volledig suikervrij dieet. Ik had toen zelfs 10en als eindcijfer.
Je hebt helemaal gelijk. Je bent wie je bent, met of zonder afwijking. Het probleem is dat ik nu 28 ben en pas een paar maanden geleden de diagnose ADHD heb gekregen.quote:Op zondag 5 juli 2009 13:10 schreef _Ophelia_ het volgende:
Ik zag ook iets dergelijks terugkomen in de "verplichte" introductiegroep bij PsyQ, mensen die een splitsing maken, dit gedrag is mijn ADHD en dit andere stukje ben ikzelf. Ik snap daar echt niets van, het stempeltje dat ik gekregen heb verandert niets wezenlijks aan mijzelf, ik ben geworden wie ik ben mét die afwijking. Ik vind het een beetje een schizofreen idee om, omdat het beestje een naam heeft gekregen jezelf op te delen in "ik" en "ADHD".
(Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het niet zinvol is om bewust bezig te zijn met gedrag dat voortkomt uit ADHD, de manier van praten klinkt me alleen zo vreemd in de oren)
Voor mijn gevoel zijn er een heleboel dingen in mijn leven 'mis' gegaan. Dingen die ik mezelf aanschreef, IK heb het fout gedaan, ik heb gefaalt. Dat heeft bij mij heel veel ontevreden en boosheid op mezelf opgeleverd, want ik weet dat ik het kan, het lukt alleen niet en anderen lukt het wel. Ergo, ik heb gefaalt omdat ik niet goed genoeg mn best gedaan heb.
Ik denk dat dit juist een proces is, eerst begrijpen welk gedrag vanuit jezelf komt en wat uit ADHD en dan pas kan je bepaalde gedragingen aanpakken, zoals concentratieproblemen.
En omdat ik niet wil verzanden in een 'oh, wat ben ik zielig want ik heb ADHD' heb ik de behoefte om ook uit te zoeken wat de positieve kanten zijn ADHD. In mijn ogen maakt het allemaal onderdeel van een proces om te leren en te begrijpen waarin ik verschil van 'gewone' mensen (let op de aanhalingstekens) en hoe ik mezelf moet vormen om mee te kunnen draaien in de huidge maatschappij.
[ Bericht 8% gewijzigd door TumTum op 05-07-2009 20:20:29 ]
"Does it worry you that you don't talk any kind of sense? "
Oh man.. sinds mijn examens klaar zijn ben ik echt zo naar de klote... alles gebeurt onregelmatig en de kleine dingejtes die ik moet doen stapelen maar op, en daarbij ben ik zo godvergeten onbesluiteloos als het gaat om wat ik volgend jaar ga doen dat ik er gewoon gek van wordt.
Even een zeikpost hoor.
Doordat iemand net zo vriendelijk was om mij even tegen hem aan te laten ouwehoeren heb ik eigenlijk mijn eigen knooppunt naar voren gehaald.
Mocht ik het nog niet genoemd hebben, mijn "working title" bij PsyQ is dysthymie, oftewel een langdurige constante staat van depressie, maar niet zo enorm diep als een "echte" depressie.
Ik kwam bij PsyQ om te kijken of mijn problemen verband konden hebben met ADD. Dit aangezien ik zeker de laatste jaren erg last heb om me op "verplichte" dingen te concentreren. Ergens in duiken wat ik leuk vind gaat prima.
Echter kan ik hierbij ook zeggen dat ik de laatste jaren steeds minder dingen leuk ben gaan vinden. Interesse ebt weg en de moed om ergens aan te beginnen is vaker ver te zoeken dan ergens in de buurt.
Aangezien ik in mijn kinderjaren "te weinig" problemen met concentratie heb vertoond en mijn ouders rond mijn 12e in een serieuze depressie zijn geraakt kan ik mij aardig vinden in de voorlopige conclusie van PsyQ.
Hierin zit echter ook mijn knelpunt en iets waar ik, rationeel of niet, enorm bang voor ben:
In de tijd dat mijn ouders met die depressies te maken hadden heb ik gezien wat antidepressiva met een mens kunnen doen. Voor Ritalin heb ik geen enkele angst, maar om mezelf half af te stompen om me "beter te voelen", dat gaat er bij mij niet bepaald makkelijk in. Ik ben heel erg bang dat ik met antidepressiva mijn gevatheid en creativiteit kwijt ga raken, terwijl dat juist de dingen zijn waar ik nu nog het dagelijks leven mee doorkom.
Misschien niet zo juist geplaatst in het ADD topic, maar goed ik ben nog steeds een "work in progress".
Doordat iemand net zo vriendelijk was om mij even tegen hem aan te laten ouwehoeren heb ik eigenlijk mijn eigen knooppunt naar voren gehaald.
Mocht ik het nog niet genoemd hebben, mijn "working title" bij PsyQ is dysthymie, oftewel een langdurige constante staat van depressie, maar niet zo enorm diep als een "echte" depressie.
Ik kwam bij PsyQ om te kijken of mijn problemen verband konden hebben met ADD. Dit aangezien ik zeker de laatste jaren erg last heb om me op "verplichte" dingen te concentreren. Ergens in duiken wat ik leuk vind gaat prima.
Echter kan ik hierbij ook zeggen dat ik de laatste jaren steeds minder dingen leuk ben gaan vinden. Interesse ebt weg en de moed om ergens aan te beginnen is vaker ver te zoeken dan ergens in de buurt.
Aangezien ik in mijn kinderjaren "te weinig" problemen met concentratie heb vertoond en mijn ouders rond mijn 12e in een serieuze depressie zijn geraakt kan ik mij aardig vinden in de voorlopige conclusie van PsyQ.
Hierin zit echter ook mijn knelpunt en iets waar ik, rationeel of niet, enorm bang voor ben:
In de tijd dat mijn ouders met die depressies te maken hadden heb ik gezien wat antidepressiva met een mens kunnen doen. Voor Ritalin heb ik geen enkele angst, maar om mezelf half af te stompen om me "beter te voelen", dat gaat er bij mij niet bepaald makkelijk in. Ik ben heel erg bang dat ik met antidepressiva mijn gevatheid en creativiteit kwijt ga raken, terwijl dat juist de dingen zijn waar ik nu nog het dagelijks leven mee doorkom.
Misschien niet zo juist geplaatst in het ADD topic, maar goed ik ben nog steeds een "work in progress".
Don't flatter yourself, let someone else do it for you.
Dat zijn van die hele domme uitspraken. HEt is pure onzin. Dan moet je eigenlijk direct aangeven dat jij daar moeite mee hebt, meer dan anderen.quote:Op vrijdag 3 juli 2009 17:23 schreef Maartel het volgende:
Grrrr, even stoom afblazen hoor.
Ik had vandaag een gesprek met mijn Arbo-arts: omdat ik mijn oude functie niet meer trok (te druk/chaotisch) heb ik, tot mijn contract is uitgezongen, een tijdelijke andere functie gekregen.
Die trek ik alleen ook niet echt lekker, maar da's meer door gebrek aan uitdaging ws.. het eerste uur van de dag gaat t steeds prima, maar daarna krijg ik steeds het gevoel alsof ik 10 koppen koffie op heb en echt wég moet..
't is gewoon echt niet grappig meer om op die manier dan nog 7 uur door te slepen.
Nou heb ik opzich zoiets van 'tot september sleep ik me hier wel doorheen', al is t maar dankzij de 6 vakantieweken die ik nog op kan nemen.. Alleen gaf het UWV al aan dat ik beter in de ziektewet kan blijven zitten als ik wil dat zij dan nog iets voor me kunnen betekenen, als ik nu doorwerk gaan ze er dan ws ook vanuit dat ik dit werk blijkbaar prima kan.
Nou had de arbo-arts zoiets van "je werkgever heeft passend werk voor je geregeld, dus dat moet je gewoon doen, ookal vind je het misschien niet superleuk, en kun je meer"... kortom, hij ziet het als "ja, iedereen vind zijn werk wel eens een beetje vervelend". Daar zit ook wel een punt in (en 't is niet heel gek dat je met universitair denkniveau niet blij wordt van 8 uur lang stickertjes plakken of cijfertjes overtypen), maar ik heb toch 't gevoel dat 't bij mij toch wel even wat sterker dan dat is...
Nu ik langzaamaan al mijn vrije dagen opsnoep omdat ik dit echt geen volle weken doorkom, elke dag wel iemand bel omdat ik me geen raad meer weet met de situatie, en maar vooral héél veel pauzes neem om steeds weer voor een kwartiertje opgeladen te zijn, vraag ik me toch wel af of hier wel sprake is van "passend werk"
Ik heb gelukkig een baas die na 1 uur al roept: "wallofdolls, JE WERKT AL EEN UUR, GA WAT ETEN, ZOMETEEN RAAK JE OVERWERKT"
Ook in die catagorie:
"Ga je mee uit?", "Nee.", "Maar je bent nog jong.", "Nou en, dan ben ik daarna een week dood.", "Moet je morgen werken dan?", "Nee.", "Dan kan je toch wel uit gaan? ", "Nee. "
Of de variatie daarop: "Ik ben moe", "Wat heb je vandaag gedaan?", "Ik was vrij.", "Nou dan ben je ook niet moe toch?", "Ja ik ben wel moe want van niks doen word ik moe", "
"
Mja, maar da's dus 't lastige, veel mensen snappen 't gewoon niet..
Ik zelf soms eigenlijk ook niet als ik er rationeel over nadenk
Ik zelf soms eigenlijk ook niet als ik er rationeel over nadenk
Hwoah. En dan kom je weer in de theorie die nu een beetje gaande is: geestesziekten zijn vaak persoonlijke variaties op een zelfde defect in de hersenen.quote:Op maandag 6 juli 2009 23:20 schreef Thrackan het volgende:
Even een zeikpost hoor.
Doordat iemand net zo vriendelijk was om mij even tegen hem aan te laten ouwehoeren heb ik eigenlijk mijn eigen knooppunt naar voren gehaald.
Mocht ik het nog niet genoemd hebben, mijn "working title" bij PsyQ is dysthymie, oftewel een langdurige constante staat van depressie, maar niet zo enorm diep als een "echte" depressie.
Ik kwam bij PsyQ om te kijken of mijn problemen verband konden hebben met ADD. Dit aangezien ik zeker de laatste jaren erg last heb om me op "verplichte" dingen te concentreren. Ergens in duiken wat ik leuk vind gaat prima.
Echter kan ik hierbij ook zeggen dat ik de laatste jaren steeds minder dingen leuk ben gaan vinden. Interesse ebt weg en de moed om ergens aan te beginnen is vaker ver te zoeken dan ergens in de buurt.
Aangezien ik in mijn kinderjaren "te weinig" problemen met concentratie heb vertoond en mijn ouders rond mijn 12e in een serieuze depressie zijn geraakt kan ik mij aardig vinden in de voorlopige conclusie van PsyQ.
Hierin zit echter ook mijn knelpunt en iets waar ik, rationeel of niet, enorm bang voor ben:
In de tijd dat mijn ouders met die depressies te maken hadden heb ik gezien wat antidepressiva met een mens kunnen doen. Voor Ritalin heb ik geen enkele angst, maar om mezelf half af te stompen om me "beter te voelen", dat gaat er bij mij niet bepaald makkelijk in. Ik ben heel erg bang dat ik met antidepressiva mijn gevatheid en creativiteit kwijt ga raken, terwijl dat juist de dingen zijn waar ik nu nog het dagelijks leven mee doorkom.
Misschien niet zo juist geplaatst in het ADD topic, maar goed ik ben nog steeds een "work in progress".
Als je het ook ziet hoeveel overlap de meeste ziekten hebben. En meestal zijn die zaken ook verschillende niveaus van hetzelfde. Ik ben regelmatig voor schizofreen uitgemaakt door de GGZ. Maar ik zie het meer als een soort van eh. Eerst ben je depressief, daarna word je neurotisch, daarna word je psychotisch (wat ik overigens naar mijn idee nog zelden of niet geweest ben, maar soms wel naar neig).
Alles komt eigenlijk neer op overbelasting van je zenuwen, met wellicht als oorzaak dat je en lage verwerkingssnelheid hebt of moeite hebt met de realiteit niet uit het oog te verliezen (AD(H)D of autisme).
Ik bedoel: het lijkt mij niet raar als je permanent depressief bent als je AD(H)D hebt.
Bovendien moet je eens goed bedenken hoe je vroeger omging met zaken buiten je vrije tijd. Ik kwam er achter dat ik op school weliswaar als een speer ging: ik had meer dan eens het idee dat ik geen hol opving, laat staan snapte, van wat de meester zei. Ook bijvoorbeeld met lezen. Ik kon vrij snel lezen en zat ook binnen een paar jaar in het hoogte groepje, maar echt doordringen wat ik las deed het niet.
Misschien raar, maar ik ben dus eens naar een iriscopist geweest en naar een andere natuurgeneeskundige en die constateerden dat ik respectievelijk zeer dunne zenuwen had (wat misschien de lage verwerkingssnelheid die bij AD(H)D hoort beinvloedt) en dat ik eigenlijk na een dag werken mezelf moest dwingen om de dag te verwerken en niet te veel dingen meer moest ondernemen plus rustig aan moest doen met bronnen van prikkels als computer/tv/telefoon (past ook heel erg bij AD(H)D ). En zoals je ziet lukt het me ook heel goedquote:Op dinsdag 7 juli 2009 00:06 schreef Maartel het volgende:
Mja, maar da's dus 't lastige, veel mensen snappen 't gewoon niet..
Ik zelf soms eigenlijk ook niet als ik er rationeel over nadenk
Ik bedoel. Niet dat ik vind dat dat label er toe doet, maar het is een andere manier om er tegenaan te kijken en wellicht logischer dan het hebben van een ziekte die moeilijk in zn geheel te definiëren is.
Dat brengt mij meteen ook naar een vraagstelling: zouden mensen die AD(H)D hebben overwegend of allemaal dunne zenuwbanen hebben?
Hier kan ik heel kort op zijn: antidepressiva hoeven je niet af te stompen. ik slik ze zelf en heb de grootste lol en voel eigenlijk meer dan ik voelde voor ik eraan zat. Denk dat mijn angst voor gevoelens wat is afgenomen waardoor ik ze makeklijker toelaat (angst neemt ook af door AD). en ook met AD kan ik me nog superkut voelen. het gebeurt niet om de haverklap, maar als het echt kut gaat voel ik me ook echt kut.quote:
Even een zeikpost hoor.
Doordat iemand net zo vriendelijk was om mij even tegen hem aan te laten ouwehoeren heb ik eigenlijk mijn eigen knooppunt naar voren gehaald.
Mocht ik het nog niet genoemd hebben, mijn "working title" bij PsyQ is dysthymie, oftewel een langdurige constante staat van depressie, maar niet zo enorm diep als een "echte" depressie.
Ik kwam bij PsyQ om te kijken of mijn problemen verband konden hebben met ADD. Dit aangezien ik zeker de laatste jaren erg last heb om me op "verplichte" dingen te concentreren. Ergens in duiken wat ik leuk vind gaat prima.
Echter kan ik hierbij ook zeggen dat ik de laatste jaren steeds minder dingen leuk ben gaan vinden. Interesse ebt weg en de moed om ergens aan te beginnen is vaker ver te zoeken dan ergens in de buurt.
Aangezien ik in mijn kinderjaren "te weinig" problemen met concentratie heb vertoond en mijn ouders rond mijn 12e in een serieuze depressie zijn geraakt kan ik mij aardig vinden in de voorlopige conclusie van PsyQ.
Hierin zit echter ook mijn knelpunt en iets waar ik, rationeel of niet, enorm bang voor ben:
In de tijd dat mijn ouders met die depressies te maken hadden heb ik gezien wat antidepressiva met een mens kunnen doen. Voor Ritalin heb ik geen enkele angst, maar om mezelf half af te stompen om me "beter te voelen", dat gaat er bij mij niet bepaald makkelijk in. Ik ben heel erg bang dat ik met antidepressiva mijn gevatheid en creativiteit kwijt ga raken, terwijl dat juist de dingen zijn waar ik nu nog het dagelijks leven mee doorkom.
Misschien niet zo juist geplaatst in het ADD topic, maar goed ik ben nog steeds een "work in progress".
En je kan verder eens in het topic medicatie bij psychische klachten lezen, daar staan meer gebruikerservaringen in. Er zijn heel veel soorten AD trouwens. ik had eerst andere (citalopram) maar teveel last van bijwerkingen. nu heb ik lexapro en bijna nergens meer last van.
Dus bang hoef je er niet voor te zijn. En als het je niet bevalt dan kan je na een aantal maanden gewoon stoppen natuurlijk. Tegenwoordig hebben ze ook pillen met wat minder bijwerkingen volgens mij (die 2 die ik net noemde oa).
Niet dat ik er reclame voor wil maken, het zijn geen snoepjes natuurlijk. Maar i kzou me niet door angst laten leiden. je zou evt wel kunnen beslissen dat je medicijnen geen goede optie vindt en bijv met alleen therapie aan je probleem wil werken. of je probeert dat eerst en daarna evt medicijnen.
ok dat was dus niet zo'n korte reactie
sterkte!
Spelende vrouw, wat heeft u nu geleerd?
Heeft iemand hier wel eens met zijn werkgever besproken dat 't allemaal niet lekker ging door ADD, in mijn geval vooral door een mix van gebrek aan motivatie, verveling en onrust?
Ik hoor mijn werkgever al zeggen "Ja, we zijn allemaal weleens verveeld of minder gemotiveerd, maar je doet gewoon je werk..", en dan ben ik zo uitgeluld
Ik weet dat het bij mij wel sterker dan dat is, ik word gewoon elke dag na het eerste uur gek van onrust en wil alleen nog maar 'weg', maar hoe leg je zoiets uit?
Als ik dan begin 'ja maar met ADD is dat allemaal erger', dan krijg ik weer zo'n 'die nieuwe diagnose komt je wel erg goed uit, hè?'-blik..
Tevens: als mijn werkgever dan zou vragen "Wat moet er aan je werk veranderen?" dan zou ik op dit moment geen idee hebben, want ik heb nog nooit een baan gehad die ik echt fatsoenlijk uit kon houden
Het is altijd óf enorm verveeld raken en dan (tot nu toe) altijd impulsief ontslag nemen om maar weg te zijn, óf gemotiveerd zijn en mezelf binnen een paar weken overspannen werken omdat er geen rem op zit..
Ik hoor mijn werkgever al zeggen "Ja, we zijn allemaal weleens verveeld of minder gemotiveerd, maar je doet gewoon je werk..", en dan ben ik zo uitgeluld
Ik weet dat het bij mij wel sterker dan dat is, ik word gewoon elke dag na het eerste uur gek van onrust en wil alleen nog maar 'weg', maar hoe leg je zoiets uit?
Als ik dan begin 'ja maar met ADD is dat allemaal erger', dan krijg ik weer zo'n 'die nieuwe diagnose komt je wel erg goed uit, hè?'-blik..
Tevens: als mijn werkgever dan zou vragen "Wat moet er aan je werk veranderen?" dan zou ik op dit moment geen idee hebben, want ik heb nog nooit een baan gehad die ik echt fatsoenlijk uit kon houden
Het is altijd óf enorm verveeld raken en dan (tot nu toe) altijd impulsief ontslag nemen om maar weg te zijn, óf gemotiveerd zijn en mezelf binnen een paar weken overspannen werken omdat er geen rem op zit..
Die tweede alinea klinkt heel erg bekend.quote:Op dinsdag 7 juli 2009 09:49 schreef Maartel het volgende:
Heeft iemand hier wel eens met zijn werkgever besproken dat 't allemaal niet lekker ging door ADD, in mijn geval vooral door een mix van gebrek aan motivatie, verveling en onrust?
Ik hoor mijn werkgever al zeggen "Ja, we zijn allemaal weleens verveeld of minder gemotiveerd, maar je doet gewoon je werk..", en dan ben ik zo uitgeluld
Ik weet dat het bij mij wel sterker dan dat is, ik word gewoon elke dag na het eerste uur gek van onrust en wil alleen nog maar 'weg', maar hoe leg je zoiets uit?
Als ik dan begin 'ja maar met ADD is dat allemaal erger', dan krijg ik weer zo'n 'die nieuwe diagnose komt je wel erg goed uit, hè?'-blik..
Tevens: als mijn werkgever dan zou vragen "Wat moet er aan je werk veranderen?" dan zou ik op dit moment geen idee hebben, want ik heb nog nooit een baan gehad die ik echt fatsoenlijk uit kon houden
Het is altijd óf enorm verveeld raken en dan (tot nu toe) altijd impulsief ontslag nemen om maar weg te zijn, óf gemotiveerd zijn en mezelf binnen een paar weken overspannen werken omdat er geen rem op zit..
Ik heb mezelf van de zomer totaal over de kop gewerkt, zodanig dat ik allemaal zwart voor mn ogen zag en bij elke inspanning gewoon omviel. Dan valt er naar je baas toe natuurlijk niks meer te ontkennen. Toen was er nog geen sprake van ADD, maar hij had er wel begrip voor. Eigenlijk zn compagnon ook wel. Ze vonden dat ik veel te veel grote stukken werk in mn hoofd wilde verzetten en dus veel meer in kleine stukjes moest opdelen. Daar hebben ze me toen ook bij geholpen met een paar zelfhulpboeken (Anthony Robbins - Je ongekende vermogens)
Dus misschien kun je het daar op gooien. Dat hij je helpt om je werk faseerbaarder te doen lijken, of je daar in ieder geval tips in geeft? Is uiteraard wel moeilijk in een winkel
Wat doe je trouwens in je vrije tijd?
Ik ben de winkel inmiddels uit, daar was t een duidelijk verhaal van 't is allemaal te veel, te veel prikkels, ik ben halverwege de dag helemaal uitgeblust', dat begrepen ze wel. Nu heb ik vervangend werk op t hoofdkantoor en is t eigenlijk het omgekeerde. Ik kan er slecht tegen dat ik de hele dag door losse klusjes krijg, die ik steeds heel snel af heb (waarop dan vaak een reactie volgt van 'ja, uhm.. Wat kunnen we je nog meer laten doen?'
Verder mis ik elke vorm van uitdaging in karweitjes als 300 cd's stickeren, 50 a4tjes overtikken in excel e.d.
Botweg gezegd kan het me allemaal totaal niet boeien, en ben ik vooral continu op zoek naar manieren om de dag zo snel mogelijk door te komen.. Neem ik dan maar weer even een extra pauze waarna ik weer een half uur redelijk door kan werken, en daarna slaat de verveling weer toe. Er komt gewoon geen eind aan de dag, en als ik er bij stilsta dat ik nog vier van zulke dagen voor de boeg heb wil ik helemaal accuut opstappen.
In mijn vrije tijd verval ik te vaak in passiviteit de laatste tijd. En als ik bijv wat met vrienden doe kijk ik, hoe leuk t ook is, toch altijd vooruit naar 'weer naar huis gaan en niets hoeven'.
Wb hobby's, vooral op t creatieve vlak: dingen ontwerpen, fotograferen, filmen, monteren e.d.
Verder mis ik elke vorm van uitdaging in karweitjes als 300 cd's stickeren, 50 a4tjes overtikken in excel e.d.
Botweg gezegd kan het me allemaal totaal niet boeien, en ben ik vooral continu op zoek naar manieren om de dag zo snel mogelijk door te komen.. Neem ik dan maar weer even een extra pauze waarna ik weer een half uur redelijk door kan werken, en daarna slaat de verveling weer toe. Er komt gewoon geen eind aan de dag, en als ik er bij stilsta dat ik nog vier van zulke dagen voor de boeg heb wil ik helemaal accuut opstappen.
In mijn vrije tijd verval ik te vaak in passiviteit de laatste tijd. En als ik bijv wat met vrienden doe kijk ik, hoe leuk t ook is, toch altijd vooruit naar 'weer naar huis gaan en niets hoeven'.
Wb hobby's, vooral op t creatieve vlak: dingen ontwerpen, fotograferen, filmen, monteren e.d.
Is dan iets vinden in de richting van je hobby;s niet een idee? Iets met Grafisch Design icm fotografie ed.quote:Op dinsdag 7 juli 2009 10:29 schreef Maartel het volgende:
Ik ben de winkel inmiddels uit, daar was t een duidelijk verhaal van 't is allemaal te veel, te veel prikkels, ik ben halverwege de dag helemaal uitgeblust', dat begrepen ze wel. Nu heb ik vervangend werk op t hoofdkantoor en is t eigenlijk het omgekeerde. Ik kan er slecht tegen dat ik de hele dag door losse klusjes krijg, die ik steeds heel snel af heb (waarop dan vaak een reactie volgt van 'ja, uhm.. Wat kunnen we je nog meer laten doen?'
Verder mis ik elke vorm van uitdaging in karweitjes als 300 cd's stickeren, 50 a4tjes overtikken in excel e.d.
Botweg gezegd kan het me allemaal totaal niet boeien, en ben ik vooral continu op zoek naar manieren om de dag zo snel mogelijk door te komen.. Neem ik dan maar weer even een extra pauze waarna ik weer een half uur redelijk door kan werken, en daarna slaat de verveling weer toe. Er komt gewoon geen eind aan de dag, en als ik er bij stilsta dat ik nog vier van zulke dagen voor de boeg heb wil ik helemaal accuut opstappen.
In mijn vrije tijd verval ik te vaak in passiviteit de laatste tijd. En als ik bijv wat met vrienden doe kijk ik, hoe leuk t ook is, toch altijd vooruit naar 'weer naar huis gaan en niets hoeven'.
Wb hobby's, vooral op t creatieve vlak: dingen ontwerpen, fotograferen, filmen, monteren e.d.
Ik kom op dit moment ook niet goed uit de verf op mijn werk. Klant heeft een project waarbij ik afhankelijk ben van anderen. En die anderen schieten niet op waardoor ik erg vaak gewoon letterlijk 'niks' te doen heb. Internet heb ik uit, en ik wordt helemaal gek. Het begint al vanaf het moment dat ik de computer hier aanzet. 'en nu?' Ik wordt daar erg onrustig van en qua energie bouwt het zich redelijk snel op. Donderdag even over hebben met mijn unit-manager
time goes slow
