Zwarte gaten voor dummies

quote:

Op maandag 24 november 2008 13:45 schreef Haushofer het volgende:
Een neutronenster bevat niet alleen neutronen, maar ook veel geladen deeltjes aan het oppervlak Als een ster instort tot een neutronenster is er iets wat ruwweg behouden blijft: de magnetische flux. Dit is zoiets als het magnetische veld geintegreerd over het oppervlak. Bij de instorting wordt het oppervlak veel kleiner, en dus moet het magnetische veld wel veel groter worden om de flux net zo groot te houden.

Als r₁ de straal voor instorting is, en rr₂ de straal na instorting met r₁ > r₂, dan verhouden de oppervlaktes zich als (r₂/r₁ )r². Hiermee kun je afschatten hoeveel keer groter het magnetische veld wordt. Als de straal bijvoorbeeld een factor 1000 keer kleiner wordt bij de instorting, dan wordt het magnetisch veld ruwweg 1000*1000=1000000 keer groter.

Overigens, iets anders wat behouden blijft is het impulsmoment L. Dat is iets als L=m*v*r waarbij v de omloopsnelheid is. Je ziet dat als m hetzelfde blijft ( wat niet zo is, maar stel dat ) en r veel kleiner wordt, v opeens veel groter wordt. Dit zie je als een ronddraaiende kunstschaatster haar armen intrekt. Zo'n object, wat een sterk magnetisch veld heeft en heel snel ronddraait, noemen we een pulsar; het zendt signalen uit met een uitzonderling nauwkeurig bepaalde periode.

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 13:52 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Het zijn deeltjes met energie Maar ze worden niet voorspeld door de algemene relativiteitstheorie. Die beschrijft zwaartekracht niet met deeltjes, maar met ruimte-tijd geometrie. Echter, het grote succes van de quantumveldentheorie, waarin je krachten beschrijft via bosonuitwisseling, laat fysici geloven dat zwaartekracht ook zo te beschrijven is. En dat lukt ook bij benadering. Zo weten we dat het deeltje spin 2 moet hebben en massaloos is.

Dat is ook weer een reden waarom snaartheorie zo aantrekkelijk is; het geeft je een massaloos spin-2 deeltje in je spectrum van deeltjes.

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 13:52 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Het zijn deeltjes met energie Maar ze worden niet voorspeld door de algemene relativiteitstheorie. Die beschrijft zwaartekracht niet met deeltjes, maar met ruimte-tijd geometrie. Echter, het grote succes van de quantumveldentheorie, waarin je krachten beschrijft via bosonuitwisseling, laat fysici geloven dat zwaartekracht ook zo te beschrijven is. En dat lukt ook bij benadering. Zo weten we dat het deeltje spin 2 moet hebben en massaloos is.

Dat is ook weer een reden waarom snaartheorie zo aantrekkelijk is; het geeft je een massaloos spin-2 deeltje in je spectrum van deeltjes.

quote:

Op dinsdag 25 november 2008 16:31 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Nee. Spin moet je niet klassiek bekijken als " roteren om een as". Dat zou flauwekul zijn, want in de QM zijn deeltjes 0-dimensionaal. Spin is technisch gezien een " intrinsiek impulsmoment wat aan dezelfde algebra voldoet als een baanimpulsmoment". Het heeft dus dezelfde rekenregeltjes, maar valt klassiek niet te begrijpen. Dat laat bijvoorbeeld het begrip spin 1/2 zien; een deeltje komt pas na 720 graden weer in de begintoestand terecht, en moet dus " 720 graden draaien om een rondje te draaien". En klassiek gezien zou zo'n rondje 360 graden zijn.

Een foton is trouwens ook massaloos en heeft spin 1, dus daar zou je hetzelfde " probleem" hebben.

quote:

Op woensdag 26 november 2008 14:07 schreef starla het volgende:
Aangezien dit topic is verworden tot 'Vraag het de grote Haushofer' _{en dat bedoel ik niet
sarcastisch} Vraag ik me het volgende af:

Fotonen reizen met de lichtsnelheid. Voor ons staat de tijd van een foton dus stil. Dit zou betekenen
dat wanneer ze niet in aanraking komen met andere deeltjes oneindig lang aanwezig zouden zijn.
Volgens Wiki heeft een foton geen oneindige levensduur. Heeft dit te maken met het feit dat een foton
met andere deeltjes in aanraking komt of zit er iets van een intrinsieke eigenschap aan een foton
die verhindert dat een foton oneindig lang blijft voortbestaan?

Bij voorbaat dank!

quote:

Op donderdag 27 november 2008 12:27 schreef Haushofer het volgende:

[..]

Fotonen kunnen prima overgaan in bijvoorbeeld een positron en een elektron. Fotonen zijn echter wel wat curieus, want het zijn voor zover we weten de enige deeltjes die geen rustmassa hebben en dus noodgedwongen altijd met de lichtsnelheid reizen. Je kunt ook niet in het ruststelsel van een foton zitten en meereizen met een foton; een foton gaat altijd met de lichtsnelheid tov jou, hoe snel je ook gaat. Dat betekent echter niet dat een foton niet kan interacteren. Voor het foton zelf verstrijkt er gewoon tijd, alleen is de ruimte " oneindig ver ingekort". Kort gezegd:

Voor ons reist een foton alleen in de ruimte, en niet in de tijd; het heeft de maximale snelheid in de ruimte, en daardoor de " minimale snelheid in de tijd".

Voor het foton zelf gaat de tijd echter normaal verder, alleen is de ruimte " oneindig ingekort"; het foton observeert dat ze alleen in de tijd reist, maar alles gaat tov de lichtsnelheid, en dus zijn alle afstanden ingekort tot 0 voor het foton.

Maar zoals gezegd, dit zijn trickey uitspraken, want je kunt niet in het ruststelsel van een foton zitten. Om dit beter te begrijpen heb je kennis van de speciale relativiteitstheorie nodig, waarin ruimte en tijd in 1 verzameling worden gestopt.

Hoop dat dit je vraag wat beantwoordt