quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:07 schreef Fuente het volgende:
Sugar, wat moeilijk. Wel heel goed van je dat je weer aan het werk bent! Je kan niet verwachten van jezelf dat je meteen weer volop meedraait, het is niet erg dat je nog niet veel doet...
Ik ben gister bij de HA geweest voor een verwijzing naar een psycholoog (deels vanwege depressie dat nog steeds af en aan opduikt sinds Sara's geboorte en deels ivm vermoedens van ADD). De HA schrok heel erg van mijn verhaal over de periode na Sara's geboorte. Wij zijn destijds niet bij de HA geweest. Mij boeide het allemaal niets op dat moment, en achteraf (toen ik minder depressief werd) schaamde ik me zo over de manier waarop ik over Sara dacht dat ik niet eens hulp wou op dat moment.
In ieder geval, hij verwees me door naar de SPV'er, die zit in dezelfde praktijk, en ik kon meteen terecht. 'k heb d'r anderhalf uur gezeten, flink gejankt enz. Ik mag volgende week donderdag weer. De bedoeling is dat ik er 6 keer naartoe ga. Hij probeert in die tijd een diagnose te stellen en vervolgens verwijst hij me (indien nog nodig) naar een psycholoog of andersoortig hulpverlener. Er wordt ook eventueel gekeken naar medicijnen die ik kan krijgen, maar dat gaat met name richting het ADD gedeelte, waarvoor eerst een diagnose gesteld moet zijn.
quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:16 schreef Brighteyes het volgende:
Fuente, wat dapper van je dat je nu toch naar de HA geweest bent, en wat fijn dat je nu al gelijk terecht kon bij die man!
Heel veel sterkte in het komende traject!
quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:00 schreef Belana het volgende:
sugar, ik ben trots op je meid. kan me je gevoel ergens wel voorstellen, maar wat de anderen zeggen, iedere kleine stap is er toch 1
Fuente, wat goed dat je hulp bent gaan zoeken, heel veel sterkte meid!
quote:Op donderdag 17 mei 2007 09:47 schreef Fuente het volgende:
Dank jullie! Ik denk dat dit ook wel goed voor me is. Het gaat vaak goed, maar blij vlagen niet, en ik ben bang dat die vlagen weer langere perioden worden. Maar goed, maar zien hoe het de komende tijd gaat.
quote:Op donderdag 17 mei 2007 10:17 schreef Moonah het volgende:
[..]
Oeh, herkenbaar...
Afschuwelijk he, welke gedachten door je hoofd kunnen spelen?
Succes hoor, met de stappen die je gaat zetten!
(En de eerste heb je al gezet.... ).
Niet stom gezegd! Ik snap precies wat je bedoelt.quote:Op donderdag 24 mei 2007 10:47 schreef Sugar het volgende:
En ik bedoel met toekomstdingen ook juist de toekomst van: mezelf wat makkelijker ook goed genoeg vinden. Wat meer afgaan op waar ik echt behoefte aan heb, dan mezelf drillen in een richting waarvan ik vind dat ik die op zou moeten gaan. En dat ik dan juist van een hoop ballast af ben, die ook niet per se gaat over mij en mijn ware ik (stom gezegd).
Dat is zo jammer he. Dan kun je al niet eens meer genieten van de momenten die wél goed zijn.quote:Op donderdag 24 mei 2007 11:09 schreef YPPY het volgende:
Het is zo herkenbaar Sugar. Ik vind het moeilijk om blij te zijn met de dagen die wel goed gaan, omdat ik zo ontzettend bang ben dat het weer achteruit gaat.
Ja, kut is dat, als je lief iets verkeerds zegt. Toch heb ik zelf geleerd om daar (meestal!!!!) anders mee om te gaan. Daar waar ik vroeger (en dan heb ik het over écht lang geleden) van een opmerking suicidaal kon raken, kan ik nu dingen van me af laten glijden. Het bij de ander laten. En vaak is hetgeen die ander zegt niet verkeerd, maar vat je het zelf verkeerd op. Trek je het je aan op een manier die niet nodig is. Maar ik weet ook dat relativeren heel lastig is als je niet lekker in je vel zit. Toch is het de moeite om het te proberen Ypske!quote:Een paar dagen terug ging het 's ochtends super goed, had energie enzo. J. zegt 1 verkeerd dingetje (het ging over niks) en ik ben weer helemaal terug bij af. Het gaat steeds om dingen die er totaal niet te doen, maar die wegen dan ineens zo zwaar.
Jullie gaan met vakantie? Dapper! En leuk ook, hoop ik.quote:Mijn medicatie is inderdaad verhoogd. Wel een mindere verhoging dan 'normaal'. Van 50 naar 75 mg. Anna drinkt veel minder nu, dus ik durf het wel aan. De psychiater zei wel wat goede dingen, soms makkelijk en soms moeilijk om te horen, maar wel goed dat hij het zegt. Over vijf weken (eerst op vakantie) ga ik terug en dan volgende week al naar de spv'er.
Oeh, dat is lastig ja. Je weet dat je kind niet voor niets huilt maar je kunt er niet goed mee omgaan. Dat had ik ook zo erg toen het slecht met me ging. Probeer je er niet schuldig om te voelen hoor Fuente. Het voelt heel lullig, maar je doet het niet expres!quote:Op zondag 27 mei 2007 11:42 schreef Fuente het volgende:
Ik heb echt een onwijze baalweek. Het speelt vast mee dat Sara deze week veel gehuild heeft, ze is niet lekker, ze kan er niets aan doen maar ik word er vreselijk opgefokt van.
Dat lijkt me vervelend, als je hulpverlener een andere visie op het geheel heeft als jij. En die schrijft uiteindelijk ook jouw diagnose voor verdere verwijzing he? Weet je, ik merk in therapie regelmatig dat ik blinde vlekken heb tav mezelf. Later zie ik dan pas dat mijn haptodame het juist had gezien/ingeschat. Zou dat bij jou ook zo kunnen zijn? Anyway, het lijkt me lastig praten als je niet op één lijn zit en je wellicht niet goed gehoord voelt.quote:Tel daarbij op dat mijn SPV'er stug blijft volhouden dat ik burn out ben en allerlei conclusies trekt waar ik me totaal niet in kan vinden (even geen zin om heel uitgebreid te doen)
Hopelijk vind je hem morgen weer wat liever.quote:en een manlief die ik vandaag even niet zo lief vind. Dit maakt me tot iets van AAAARRRGGHHHHH...
Mooi zo. Sterkte deze dag.quote:zo, dat lucht op.
Ik weet dat Phil er meer verstand van heeft maar wat ik wel weet uit ervaring:quote:Op dinsdag 5 juni 2007 08:39 schreef Sugar het volgende:
(dat het niet werkt, maar wel veel bijwerkingen geeft, dat ik er dik van word, dat ik niet "echt" en puur mezelf ben als ik zoiets nodig heb...).
Wel zien, maar niet willen dat het daarmee te maken heeft, dat Sugar, dat is niet eerlijk tegenover jezelf. Tuurlijk is er niets mis met nog even proberen en kijken of het minder wordt als het went. Maar als het dat niet gauw doet, dan is het de rottijd die je daarna hebt helemaal niet waard. Vol = Vol, weet je nog?quote:Op dinsdag 5 juni 2007 08:39 schreef Sugar het volgende:
Ik zie wel verband met het werken op woensdag, maar ik wil eigenlijk niet dat het daarmee te maken heeft. En misschien went dat ook, zeg maar.
Heel goed van je, lieve Sugar!quote:Op dinsdag 5 juni 2007 13:34 schreef Sugar het volgende:
Ik ga vrijdag naar de huisarts, heb een afspraak gemaakt. Ik wil dat dit ophoudt, echt heel erg graag.
Gelukkig!quote:Op vrijdag 8 juni 2007 18:07 schreef Sugar het volgende:.
Voel me opgelucht door deze stap en hoop echt dat het me gaat helpen met stabieler worden.
Volgens mij is er geen verband Sugar... In mijn geval, het middel waar ik "de meeste" (relatief nog weinig hoor als ik het wel eens van anderen lees) bijwerkingen van had, dat werkte niet. Met mn huidige medicatie heb ik eigenlijk nagenoeg geen bijwerkingen, maar het werkt wel!quote:Op maandag 11 juni 2007 21:28 schreef Sugar het volgende:
Ik slik nu ook 50, de eerste 2 weken. Daarna verhogen we naar 100 mg. en dan bekijken we of dat genoeg doet. Ik heb ook last van slaperigheid (en ook slapeloosheid). Ik zou ook geen auto durven rijden nu, als ik dat normaal wel deed. Voel me een beetje stoned af en toe. Maar het is echt gelukkig een meevaller, die bijwerkingen. Tegelijk maakt dat me weer bang: was er niet een verband tussen veel bijwerkingen en veel positief effect?
Ik hoop het ook héél erg voor je.quote:Op dinsdag 19 juni 2007 13:14 schreef Sugar het volgende:
Ga ik proberen.
Ik hoop zo dat het inderdaad al iets doet, de medicatie zelf echt. Dan ben ik zo blij!
Dat heet hier het zwarte gatquote:Op zaterdag 23 juni 2007 10:45 schreef Sugar het volgende:
Oh, maar ik bedoel met wat ik schreef over de kantjes voelen ook niet "gewoon balen van iets", maar meer het voelen van dat erg negatieve.
Dat is het ook als je niet depressief bent Sugar!quote:Op zaterdag 23 juni 2007 10:19 schreef Sugar het volgende:
Weet iemand (uit ervaring of gewoon) of je met een hogere dosering ook weer meer bijwerkingen krijgt? Zou logisch zijn, maar ik hoop van niet, dus als iemand me gerust wil stellen?
Vanochtend weer even de kantjes gevoeld. Ze waren vanaf 5 uur wakker en dan gaat het gewoon allemaal wat moeilijker om positief te blijven. Uiteindelijk nu wel weer oké, dus ach.
Herkenbaar!quote:Op vrijdag 29 juni 2007 11:48 schreef Sugar het volgende:
Nu nog via therapie allerlei gedoe aanpakken. Lalalala.
Dat kan best door de PND komen. Ik merk bij mezelf dat ik veel meer behoefte heb aan rust en structuur sinds ik bevallen ben en me zo slecht gevoeld heb. Veranderingen, drukte, stress, ik kan het niet handelen. Natuurlijk verandert iedereen na een bevalling, en ik geloof ook wel dat moeders en vaders meer behoefte hebben aan structuur dan mensen zonder kinderen, maar het gaat hier meer in extremen.quote:Op maandag 9 juli 2007 20:07 schreef YPPY het volgende:
Het komt idd door de PND Lois. Toen ik me zo slecht voelde, kon ik bijvoorbeeld de dreigende reorganisatie/fusie/opheffing (???) van mijn werkgever makkelijk van me afzetten, nu ga ik me daar steeds meer zorgen over maken, het raakt me meer. Dat is zo dubbel. Ik ben zo blij dat ik nu veel meer voel voor Anna en blijer kan zijn, van de andere kant zie ik er nu wel steeds meer tegenop om te gaan werken. Over een half jaar moet er zekerheid zijn, maar dat is zo lang. Bij mijn vorige werkgever (3 jaar geleden) was er ook zoiets, maar nu vind ik het heftiger, ik weet niet of dat door de PND komt of door wat anders.
Helaas is het hier wel definitief. Dit was het laatste jaar dat ze hier de BBL opleiding gaven. Nou kan ik later nog wel de HBO variant doen (heb m'n havo diploma) maar dat is dan toch weer heel anders.quote:Op maandag 9 juli 2007 20:31 schreef phileine het volgende:
Ik denk dat het beiden is. Als verse moeder heb je ook behoefte aan duidelijkheid, vastigheid, veiligheid, en een depressie maakt dat allemaal nóg belangrijker voor je.
Fuente, een stapje terug is misschien wel een hele goede beslissing. Het hoeft toch ook niet definitief te zijn? Ik heb mijn studie ook een paar jaar onderbroken, dat gaf eigenlijk niks. En dan kan je stapje voor stapje eens gaan opbouwen wat je nu precies wilt.
Sugar, goed om te horen *duimenomhoogding*!
Mooi gezegd vind ik. Ik ben dan wel niet depressief maar toch raakt het me Veel sterkte voor iedereen hier!quote:Op maandag 9 juli 2007 21:18 schreef Sugar het volgende:
Fuente, sterkte met je besluit en het accepteren. Moet je als je 80 bent gelukkig zijn geweest of moet je als je 80 bent op zo veel mogelijk vlakken gepresteerd hebben?
Weet je, nú heb je die tijd nog nodig. Dus langzaam afbouwen en wennen aan minder expliciete tijd voor jezelf.quote:Op woensdag 11 juli 2007 13:04 schreef Sugar het volgende:
En weer aan de andere kant ben ik bang dat ik anders te veel ben ingesteld op de hoeveelheid tijd die ik nu voor mezelf heb en dat het straks helemaal een klap wordt als ik dat nog lang zo handhaaf.
Laat het een troost zijn: mijn leven was de afgelopen 10 maanden nou niet echt om jaloers op te zijn.quote:Op woensdag 11 juli 2007 21:02 schreef YPPY het volgende:
Soms ben ik jaloers, dat ik wel al die tijd gewerkt heb, zeker nu ik er zo met tegenzin naartoe ga. Dat is daar maar doe alsof het goed gaat, dat er geen problemen zijn. Na de zomer ga ik het denk ik toch vertellen aan m'n directe omgeving. Al is het maar als verklaring voor de keren dat ik zo afwezig ben.
Mja, dat deed ik ook. En ik moet zeggen dat ik dat nu nog wel doe op mijn werk. Wel heb ik 't mijn leidinggevende en mijn werkbegeleider (opleiding) verteld, vooral omdat ik er nog steeds mee worstel. En weet je? Het levert vaak veel begrip op! Ook in mijn omgeving, familie/vrienden die nu veel beter snappen waarom ik zo gespannen was en soms ben.quote:Op woensdag 11 juli 2007 21:42 schreef YPPY het volgende:
Zo bedoel ik het niet, maar ik merk zo goed het verschil met een week geleden, toen we vakantie hadden. Het gaat me meer om het niet verplicht de hele dag gezellig en positief moeten doen. Niet de hele dag de schijn ophouden bij vreemden. Niet glashard staan liegen omdat ik niet durf te vertellen hoe het echt zit.
quote:Op maandag 23 juli 2007 15:18 schreef Sugar het volgende:
En dan trekt mijn zoontje een schriftje uit de kast. Er vallen twee blaadjes uit en ik herken ze meteen: schrijfsels uit een heel slechte tijd. Daar kruipt dan dat babyjongetje overheen, zijn kontje bedekt een blaadje, zijn voetjes verfrommelen het andere. Hij laat het niet méér zijn dan wat het letterlijk is. Inkt op papier. Zoals hij aan zoveel betekenis geeft en zoals hij zoveel in de juiste proportie terugbrengt. Hij is nog geen jaar, maar kan het zoveel beter dan ik.
Yppy wat jammer maar heel dapper dat je het kunt toegeven. Heel veel sterktequote:Op maandag 23 juli 2007 21:12 schreef YPPY het volgende:
Volgende week ga ik naar de bedrijfsarts, zoals het nu gaat, gaat het niet veel langer. Kijken wat hij ervan vindt en hoe ik het kan verbeteren.
quote:Op maandag 23 juli 2007 21:12 schreef YPPY het volgende:
Sugar
Volgende week ga ik naar de bedrijfsarts, zoals het nu gaat, gaat het niet veel langer. Kijken wat hij ervan vindt en hoe ik het kan verbeteren.
Dit zou mijn tekst kunnen zijn maar ik ben liever dik dan steeds zo in paniek.quote:Op donderdag 2 augustus 2007 21:13 schreef Rottdog het volgende:
Fuente ik slik seroxat tegen angst/paniekaanvallen en ben er dus wel van gegroeid.
't Is wel een antidepressivum waarvan je zéker weet dat je aan gaat komenquote:Op vrijdag 3 augustus 2007 01:35 schreef Smirre het volgende:
En ohja, chocola mag altijd!
De organisatie heet de HSK groep. Hoe het precies zit weet ik eigenlijk nog niet, dus ben heel benieuwd naar vanmiddag.quote:Op maandag 6 augustus 2007 11:39 schreef Sugar het volgende:
Fuente, is dat dan bij een groep, omdat je eerder schreef over een HSK-groep? Of is het een intake bij een psycholoog/psychiater/psychotherapeut?
Ik hoop echt dat je er beter geholpen kunt worden. Dat moet gewoon. Fijn dat je zo snel terecht kunt en succes met het vertellen van je verhaal. Ik hoop dat je er open in kunt stappen.
En wat heb ik spijt dat ik dat nooit gedaan heb met mijn kinderen. Voor mij is de babytijd heel ver weg. Zo ver weg dat ik af en toe serieus overweeg om toch maar voor een derde te gaan, om het toch eens mee te maken, een leuke babytijd.quote:Op zaterdag 11 augustus 2007 19:42 schreef YPPY het volgende:
Vandaag heb ik wat filmpjes van Anna zitten kijken en ik ben zo ontzettend blij dat we die toen gemaakt hebben. Het lijkt alsof ik het nu pas echt meemaak als ik haar als klein hulpeloos baby'tje terug zie.
Da's mooi! Het lijkt erop dat je goede stappen aan het zetten bent.quote:Op maandag 13 augustus 2007 15:39 schreef Fuente het volgende:
ik had het gevoel dat deze dame me echt 'doorhad' en ze wist precies haar vinger op de zere plek te leggen.
Ik weet het niet, een deel van me blert dat ik thuis moet blijven, een ander deel vind dat ik gewoon moet gaan.quote:Op woensdag 15 augustus 2007 20:20 schreef Moonah het volgende:
Sugar, goed dat je weer hebt ervaren dat de therapie toch nuttig is.
Fuente, als je je werkelijk zo enorm paniekerig voelt bij alleen al de gedachte aan werk, is het dan wel verstandig om te gaan? Je kunt wel met je ratio bedenken dat 'het er anders niet meer van komt', maar je lijf geeft niet voor niets signalen af he... Gierende zenuwen gaat wel wat ver hoor meid...
Ypsel, hoe is het met jou?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |