OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vervolg op Depressief door de hormonen, Deel 5
quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:07 schreef Fuente het volgende:
Sugar, wat moeilijk. Wel heel goed van je dat je weer aan het werk bent! Je kan niet verwachten van jezelf dat je meteen weer volop meedraait, het is niet erg dat je nog niet veel doet...
Ik ben gister bij de HA geweest voor een verwijzing naar een psycholoog (deels vanwege depressie dat nog steeds af en aan opduikt sinds Sara's geboorte en deels ivm vermoedens van ADD). De HA schrok heel erg van mijn verhaal over de periode na Sara's geboorte. Wij zijn destijds niet bij de HA geweest. Mij boeide het allemaal niets op dat moment, en achteraf (toen ik minder depressief werd) schaamde ik me zo over de manier waarop ik over Sara dacht dat ik niet eens hulp wou op dat moment.
In ieder geval, hij verwees me door naar de SPV'er, die zit in dezelfde praktijk, en ik kon meteen terecht. 'k heb d'r anderhalf uur gezeten, flink gejankt enz. Ik mag volgende week donderdag weer. De bedoeling is dat ik er 6 keer naartoe ga. Hij probeert in die tijd een diagnose te stellen en vervolgens verwijst hij me (indien nog nodig) naar een psycholoog of andersoortig hulpverlener. Er wordt ook eventueel gekeken naar medicijnen die ik kan krijgen, maar dat gaat met name richting het ADD gedeelte, waarvoor eerst een diagnose gesteld moet zijn.
quote:Op woensdag 16 mei 2007 21:16 schreef Brighteyes het volgende:
Fuente, wat dapper van je dat je nu toch naar de HA geweest bent, en wat fijn dat je nu al gelijk terecht kon bij die man!
Heel veel sterkte in het komende traject!
quote:Op woensdag 16 mei 2007 22:00 schreef Belana het volgende:
sugar, ik ben trots op je meid. kan me je gevoel ergens wel voorstellen, maar wat de anderen zeggen, iedere kleine stap is er toch 1
Fuente, wat goed dat je hulp bent gaan zoeken, heel veel sterkte meid!
quote:Op donderdag 17 mei 2007 09:47 schreef Fuente het volgende:
Dank jullie! Ik denk dat dit ook wel goed voor me is. Het gaat vaak goed, maar blij vlagen niet, en ik ben bang dat die vlagen weer langere perioden worden. Maar goed, maar zien hoe het de komende tijd gaat.
quote:Op donderdag 17 mei 2007 10:17 schreef Moonah het volgende:
[..]
Oeh, herkenbaar...
Afschuwelijk he, welke gedachten door je hoofd kunnen spelen?
Succes hoor, met de stappen die je gaat zetten!
(En de eerste heb je al gezet.... ).
).
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, inderdaad, hoe je over je kindje kan denken. Sugar schreef hier laatst een een stukje, uit een stuk over hoe haar gedachten waren richting Storm, en dat was griezelig herkenbaar. We komen er allemaal wel, dat weet ik zeker, maar het is toch een periode waarin je blij zou moeten zijn, of gelukkig of weet ik veel, en dat heb je dan gemist, en dat vind ik erg jammer.
Fuente, wat goed en dapper van je dat je naar de huisarts bent gestapt! Heel veel succes met de volgende stappen!
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Succes weer vandaag, Fuente! Ook ik vind het dapper dat je weer even wat steun hebt gezocht.
Ik red het steeds nog nét niet. Dan gaat het eigenlijk gewoon hartstikke goed en merk ik dat het allemaal zoveel lichter is geworden, maar dan ineens is het er weer. Wel veel korter en dus minder erg, hoor! Maar het frustreert enorm.
En eigenlijk moet ik niet klagen, want het is eindelijk echt veel beter! Maar ik heb nog geen emotionele weerstand ofzo en raak acuut boos en verdrietig bij dit soort kutdagen.
Ik red het steeds nog nét niet. Dan gaat het eigenlijk gewoon hartstikke goed en merk ik dat het allemaal zoveel lichter is geworden, maar dan ineens is het er weer. Wel veel korter en dus minder erg, hoor! Maar het frustreert enorm.
En eigenlijk moet ik niet klagen, want het is eindelijk echt veel beter! Maar ik heb nog geen emotionele weerstand ofzo en raak acuut boos en verdrietig bij dit soort kutdagen.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Wat moet het rot zijn om te ontdekken dat het nog niet is zoals je gehoopt had Sugar. Het is een verraderlijk proces. Die frequentie-verandering herken ik heel erg. De "downs" minder vaak, en minder lang, maar ze blijven hardnekkig terugkomen. De "ups" duren daardoor langer, maar de impact hiervan voel je minder dan andersom.
Wat een lange weg ben je al gegaan, en hij is nog helemaal voorbij, maar al met al krijg ik toch echt de indruk dat je al heel erg ver bent gekomen lieve Sugar. Dat is iets om trots op te zijn, maar ook om je aan vast te houden als het even wat minder gaat.
Ik probeer altijd lichtpuntjes te vinden om naar uit te kijken. In jouw geval zal dit wellicht de a.s. verhuizing zijn. Dat is me nogal niet een lichtpunt! Heb je daar steun of houvast aan?
Wat een lange weg ben je al gegaan, en hij is nog helemaal voorbij, maar al met al krijg ik toch echt de indruk dat je al heel erg ver bent gekomen lieve Sugar. Dat is iets om trots op te zijn, maar ook om je aan vast te houden als het even wat minder gaat.
Ik probeer altijd lichtpuntjes te vinden om naar uit te kijken. In jouw geval zal dit wellicht de a.s. verhuizing zijn. Dat is me nogal niet een lichtpunt! Heb je daar steun of houvast aan?
... ♥ ik mis je ♥
Lief, fluf.
Ja, ik kijk daar wel naar uit, naar het nieuwe huis. Heb er zin in daar te zitten en ee beetje opnieuw te beginnen. (slik)
Maar verder is de toekomst nog heel erg een toekomst van moeten en moeten lukken enzo. Ander werk op den duur, dan zal me dat pas een goed gevoel geven. En hopelijk als die therapie start, word ik langzaam gewoon steeds weer wat blijer met mezelf, mijn leven, mijn gezin, mijn mensen, mijn werk. Dat is dus wel iets waar ik naar uitkijk, maar tegelijkertijd confronteert het me met hoe lastig het nu soms is.
Laten we het erop houden dat vandaag niet mijn dag is.
Ja, ik kijk daar wel naar uit, naar het nieuwe huis. Heb er zin in daar te zitten en ee beetje opnieuw te beginnen. (slik)
Maar verder is de toekomst nog heel erg een toekomst van moeten en moeten lukken enzo. Ander werk op den duur, dan zal me dat pas een goed gevoel geven. En hopelijk als die therapie start, word ik langzaam gewoon steeds weer wat blijer met mezelf, mijn leven, mijn gezin, mijn mensen, mijn werk. Dat is dus wel iets waar ik naar uitkijk, maar tegelijkertijd confronteert het me met hoe lastig het nu soms is.
Laten we het erop houden dat vandaag niet mijn dag is.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Herkenbaar hoor Suugje. Dat op en af-gedoetje.
Niet dat ik daar momenteel last van heb hoor, ik ben nu redelijk stabiel gelukkig.
Blijf je op zo'n kutdag realiseren dat het tijdelijk is. Dat het over gaat. Dat je al zó veel hebt bereikt.
En over die toekomst en dingen die dan moeten lukken.... Ik moest, mede door de woorden van Phluph, aan deze spreuk denken:
There is no way tot happiness, happiness ís the way.
Dus wellicht die 'idealen' wat relativeren. Straks in het nieuwe huis, áls ik maar dun ben, áls ik nieuw werk heb.... want ook dán ben jij gewoon Sugar met alle bagage die je meedraagt in je leven.
Niet dat ik daar momenteel last van heb hoor, ik ben nu redelijk stabiel gelukkig.
Blijf je op zo'n kutdag realiseren dat het tijdelijk is. Dat het over gaat. Dat je al zó veel hebt bereikt.
En over die toekomst en dingen die dan moeten lukken.... Ik moest, mede door de woorden van Phluph, aan deze spreuk denken:
There is no way tot happiness, happiness ís the way.
Dus wellicht die 'idealen' wat relativeren. Straks in het nieuwe huis, áls ik maar dun ben, áls ik nieuw werk heb.... want ook dán ben jij gewoon Sugar met alle bagage die je meedraagt in je leven.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Die spreuk is goed, ja.
En ik bedoel met toekomstdingen ook juist de toekomst van: mezelf wat makkelijker ook goed genoeg vinden. Wat meer afgaan op waar ik echt behoefte aan heb, dan mezelf drillen in een richting waarvan ik vind dat ik die op zou moeten gaan. En dat ik dan juist van een hoop ballast af ben, die ook niet per se gaat over mij en mijn ware ik (stom gezegd).
Ik ben blij dat jij wel stabiel bent! En inderdaad, ik moet zeker voor ogen houden dat het tijdelijk is. Dat is gelukkig waar.
En ik bedoel met toekomstdingen ook juist de toekomst van: mezelf wat makkelijker ook goed genoeg vinden. Wat meer afgaan op waar ik echt behoefte aan heb, dan mezelf drillen in een richting waarvan ik vind dat ik die op zou moeten gaan. En dat ik dan juist van een hoop ballast af ben, die ook niet per se gaat over mij en mijn ware ik (stom gezegd).
Ik ben blij dat jij wel stabiel bent! En inderdaad, ik moet zeker voor ogen houden dat het tijdelijk is. Dat is gelukkig waar.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Niet stom gezegd! Ik snap precies wat je bedoelt.quote:Op donderdag 24 mei 2007 10:47 schreef Sugar het volgende:
En ik bedoel met toekomstdingen ook juist de toekomst van: mezelf wat makkelijker ook goed genoeg vinden. Wat meer afgaan op waar ik echt behoefte aan heb, dan mezelf drillen in een richting waarvan ik vind dat ik die op zou moeten gaan. En dat ik dan juist van een hoop ballast af ben, die ook niet per se gaat over mij en mijn ware ik (stom gezegd).
Dat is ook precies wat ík bedoel!
En even een voor Yppy.
Ik las in het BVtopic dat je dosis toch wat verhoogd is. Ik hoop zó dat je er dan meer profijt van hebt.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Het is zo herkenbaar Sugar. Ik vind het moeilijk om blij te zijn met de dagen die wel goed gaan, omdat ik zo ontzettend bang ben dat het weer achteruit gaat. Een paar dagen terug ging het 's ochtends super goed, had energie enzo. J. zegt 1 verkeerd dingetje (het ging over niks) en ik ben weer helemaal terug bij af. Het gaat steeds om dingen die er totaal niet te doen, maar die wegen dan ineens zo zwaar.
Mijn medicatie is inderdaad verhoogd. Wel een mindere verhoging dan 'normaal'. Van 50 naar 75 mg. Anna drinkt veel minder nu, dus ik durf het wel aan. De psychiater zei wel wat goede dingen, soms makkelijk en soms moeilijk om te horen, maar wel goed dat hij het zegt. Over vijf weken (eerst op vakantie) ga ik terug en dan volgende week al naar de spv'er.
Mijn medicatie is inderdaad verhoogd. Wel een mindere verhoging dan 'normaal'. Van 50 naar 75 mg. Anna drinkt veel minder nu, dus ik durf het wel aan. De psychiater zei wel wat goede dingen, soms makkelijk en soms moeilijk om te horen, maar wel goed dat hij het zegt. Over vijf weken (eerst op vakantie) ga ik terug en dan volgende week al naar de spv'er.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Ik hoop dat de hogere dosering je wat gaat helpen, YPPY. En je gesprek met de psychiater klinkt wel als nuttig, als er rake dingen worden gezegd. Ik ben het even kwijt, denk ik, maar krijg je nu ook therapie of niet? Of kunnen die gesprekken met de svp'er ook wel als zoiets gezien worden?
Natuurlijk herken ik wat jij schrijft helemaal, over kleine dingen en grote gevolgen in gevoel. Bah!
Natuurlijk herken ik wat jij schrijft helemaal, over kleine dingen en grote gevolgen in gevoel. Bah!
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Dat is zo jammer he. Dan kun je al niet eens meer genieten van de momenten die wél goed zijn.quote:Op donderdag 24 mei 2007 11:09 schreef YPPY het volgende:
Het is zo herkenbaar Sugar. Ik vind het moeilijk om blij te zijn met de dagen die wel goed gaan, omdat ik zo ontzettend bang ben dat het weer achteruit gaat.
Ik heb het al tegen Sugar gezegd in dit topic, en ik zeg het nu ook tegen jou, niet uit betweterigheid, maar uit eigen ervaring. Probeer écht in het hier en nu te leren blijven. Geniet (of ben je iig bewust) van wat er nú goed gaat, ook al is het maar iets kleins.
Ja, kut is dat, als je lief iets verkeerds zegt. Toch heb ik zelf geleerd om daar (meestal!!!!) anders mee om te gaan. Daar waar ik vroeger (en dan heb ik het over écht lang geleden) van een opmerking suicidaal kon raken, kan ik nu dingen van me af laten glijden. Het bij de ander laten. En vaak is hetgeen die ander zegt niet verkeerd, maar vat je het zelf verkeerd op. Trek je het je aan op een manier die niet nodig is. Maar ik weet ook dat relativeren heel lastig is als je niet lekker in je vel zit. Toch is het de moeite om het te proberen Ypske!quote:Een paar dagen terug ging het 's ochtends super goed, had energie enzo. J. zegt 1 verkeerd dingetje (het ging over niks) en ik ben weer helemaal terug bij af. Het gaat steeds om dingen die er totaal niet te doen, maar die wegen dan ineens zo zwaar.
Jullie gaan met vakantie? Dapper! En leuk ook, hoop ik.quote:Mijn medicatie is inderdaad verhoogd. Wel een mindere verhoging dan 'normaal'. Van 50 naar 75 mg. Anna drinkt veel minder nu, dus ik durf het wel aan. De psychiater zei wel wat goede dingen, soms makkelijk en soms moeilijk om te horen, maar wel goed dat hij het zegt. Over vijf weken (eerst op vakantie) ga ik terug en dan volgende week al naar de spv'er.
Fijn dat je vlg week al bij je SPV'er terecht kunt. En goed dat de medicatie toch een stukje omhoog is gegaan. Resultaat van je mailtje? Well done beeb!
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moonah, mag ik wat vragen? Wat bedoel je met suicidaal worden van een opmerking? Wilde je dan echt zelfmoord gaan plegen of probeerde je het zelfs? Of bedoel je dat je gedachten dan acuut naar dat gingen? Gewoon om te begrijpen wat je met die term bedoelt.
Of bedoel je dat je gedachten dan acuut naar dat gingen? Gewoon om te begrijpen wat je met die term bedoelt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Oeps, ja het staat er een beetje erg heftig zie ik nu.
Maar als in het verleden iets 'verkeerds' tegen me werd gezegd (en dan met name door een geliefde, want dat komt het hardste binnen) trok ik me dat enorm aan. Dan raakte ik snel in een neergaande spiraal met als dieptepunt suicidale fantasieën. Dus niet direct een poging hoor. Bij mij fungeerden die fantasieën als vluchtgedachten. Uiteindelijk gaven ze me rust.
Maar als in het verleden iets 'verkeerds' tegen me werd gezegd (en dan met name door een geliefde, want dat komt het hardste binnen) trok ik me dat enorm aan. Dan raakte ik snel in een neergaande spiraal met als dieptepunt suicidale fantasieën. Dus niet direct een poging hoor. Bij mij fungeerden die fantasieën als vluchtgedachten. Uiteindelijk gaven ze me rust.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik heb echt een onwijze baalweek. Het speelt vast mee dat Sara deze week veel gehuild heeft, ze is niet lekker, ze kan er niets aan doen maar ik word er vreselijk opgefokt van. Tel daarbij op dat mijn SPV'er stug blijft volhouden dat ik burn out ben en allerlei conclusies trekt waar ik me totaal niet in kan vinden (even geen zin om heel uitgebreid te doen) en een manlief die ik vandaag even niet zo lief vind. Dit maakt me tot iets van AAAARRRGGHHHHH...
zo, dat lucht op.
zo, dat lucht op.
Fuente
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Oeh, dat is lastig ja. Je weet dat je kind niet voor niets huilt maar je kunt er niet goed mee omgaan. Dat had ik ook zo erg toen het slecht met me ging. Probeer je er niet schuldig om te voelen hoor Fuente. Het voelt heel lullig, maar je doet het niet expres!quote:Op zondag 27 mei 2007 11:42 schreef Fuente het volgende:
Ik heb echt een onwijze baalweek. Het speelt vast mee dat Sara deze week veel gehuild heeft, ze is niet lekker, ze kan er niets aan doen maar ik word er vreselijk opgefokt van.
Dat lijkt me vervelend, als je hulpverlener een andere visie op het geheel heeft als jij. En die schrijft uiteindelijk ook jouw diagnose voor verdere verwijzing he? Weet je, ik merk in therapie regelmatig dat ik blinde vlekken heb tav mezelf. Later zie ik dan pas dat mijn haptodame het juist had gezien/ingeschat. Zou dat bij jou ook zo kunnen zijn? Anyway, het lijkt me lastig praten als je niet op één lijn zit en je wellicht niet goed gehoord voelt.quote:Tel daarbij op dat mijn SPV'er stug blijft volhouden dat ik burn out ben en allerlei conclusies trekt waar ik me totaal niet in kan vinden (even geen zin om heel uitgebreid te doen)
Hopelijk vind je hem morgen weer wat liever.quote:en een manlief die ik vandaag even niet zo lief vind. Dit maakt me tot iets van AAAARRRGGHHHHH...
Mooi zo. Sterkte deze dag.quote:zo, dat lucht op.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
He bah, Fuente, klinkt niet best deze week. Hopelijk is Sara snel weer wat makkelijker, dat scheelt zoveel als je kindje "meewerkt" om het maar stom te zeggen.
Sterkte!
Hier alles weer meer in balans.
Sterkte!
Hier alles weer meer in balans.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Thnx allemaal!
Inmiddels maar weer goedgemaakt met manlief
Moonah, blinde vlekken heb ik zeker wel. Het zit zo, ik volg een opleiding (verpleegkunde BBL) en ga vanaf volgende week 32 uur werken in het ziekenhuis. Manlief werkt ook 32 uur in loondienst en daarnaast runt hij zijn eigen bedrijfje (fotografie) en is dus vaak weg. We hebben best een druk leven. De SPV'er (waar ik nu 2 keer geweest ben) concludeert dat ik een te hoog levenstempo heb, daardoor burn out ben en dat ik moeite heb met het leven naar schema's (een soort autoriteitsprobleem) en daardoor een postnatale depressie heb (gehad).
Ik kan me in bepaalde dingen best vinden, ik heb echt veel moeite gehad (en soms nog steeds) met wennen aan Sara, aan haar ritme, aan het niet meer vrij zijn. Maar dat gaat nu over het algemeen goed. Verder ben ik gewoon absoluut niet burn out, 100 % totaal niet. Ik ben wel druk, maar niet overspannen, en dat vindt hij van wel.
Nou goed, om de discussie niet meteen na te gaan heb ik er de afgelopen dagen eens over nagedacht, maar ik kan me er niet in vinden.
Daarbij vertoon ik veel kenmerken van ADD, de spv'er betrekt dat op de periode na de geboorte van Sara (dat toen alle problemen begonnen), maar dit was ver daarvoor ook al. Dus het een zal wel verband houden met het ander, maar goed. Ik vind het gewoon geen fijne SPV'er omdat hij heel snel is met conclusies en daar houd ik niet van.
Inmiddels maar weer goedgemaakt met manlief
Moonah, blinde vlekken heb ik zeker wel. Het zit zo, ik volg een opleiding (verpleegkunde BBL) en ga vanaf volgende week 32 uur werken in het ziekenhuis. Manlief werkt ook 32 uur in loondienst en daarnaast runt hij zijn eigen bedrijfje (fotografie) en is dus vaak weg. We hebben best een druk leven. De SPV'er (waar ik nu 2 keer geweest ben) concludeert dat ik een te hoog levenstempo heb, daardoor burn out ben en dat ik moeite heb met het leven naar schema's (een soort autoriteitsprobleem) en daardoor een postnatale depressie heb (gehad).
Ik kan me in bepaalde dingen best vinden, ik heb echt veel moeite gehad (en soms nog steeds) met wennen aan Sara, aan haar ritme, aan het niet meer vrij zijn. Maar dat gaat nu over het algemeen goed. Verder ben ik gewoon absoluut niet burn out, 100 % totaal niet. Ik ben wel druk, maar niet overspannen, en dat vindt hij van wel.
Nou goed, om de discussie niet meteen na te gaan heb ik er de afgelopen dagen eens over nagedacht, maar ik kan me er niet in vinden.
Daarbij vertoon ik veel kenmerken van ADD, de spv'er betrekt dat op de periode na de geboorte van Sara (dat toen alle problemen begonnen), maar dit was ver daarvoor ook al. Dus het een zal wel verband houden met het ander, maar goed. Ik vind het gewoon geen fijne SPV'er omdat hij heel snel is met conclusies en daar houd ik niet van.
fuente, dat klinkt niet zo leuk idd met diue spv'er kun je een andere krijgen?
kun je een andere krijgen?
stormy waters...
sailin'
sailin'
Dat is vervelend Fuente, als je je al niet goed voelt bij hem. Kun je hem niet omwisselen? Is dat met de spv'er echt therapie of zijn het meer 'gewoon gesprekken'
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Het is geen therapie, hij probeert een diagnose te stellen voordat ik doorverwezen word. Ik heb voo mezelf besloten dat ik het nog even probeer, misschien als ik aangeef het zo niet prettig te vinden, dat hij dan zijn werkwijze wat aanpast. Volgende week dinsdag moet ik pas weer, dus ik heb nog even te gaan.
Het gaat weer zo moeizaam hier. Afgelopen donderdag wéér zo'n dramatische dag gehad als de donderdag evoor. Ik zie wel verband met het werken op woensdag, maar ik wil eigenlijk niet dat het daarmee te maken heeft. En misschien went dat ook, zeg maar. Het werk is niet zwaar of rot, maar de tijd die ik over houd is wel korter en ik heb het idee dat dat me op donderdag de das om doet. Niet genoeg opgeladen.
En nu dus weer mis, na gisteren hartstikke goed mijn best gedaan te hebben én ook een goede dag met ze te hebben. Ik denk steeds meer aan toch maar die AD, hoewel ik meteen bang ben voor allerlei dingen (dat het niet werkt, maar wel veel bijwerkingen geeft, dat ik er dik van word, dat ik niet "echt" en puur mezelf ben als ik zoiets nodig heb...). Ik denk er nog verder over na, maar ik stel mezelf steeds zo teleur, dat ik mezelf steeds meer haat. En dat is gewoon echt zo destructief.
En nu dus weer mis, na gisteren hartstikke goed mijn best gedaan te hebben én ook een goede dag met ze te hebben. Ik denk steeds meer aan toch maar die AD, hoewel ik meteen bang ben voor allerlei dingen (dat het niet werkt, maar wel veel bijwerkingen geeft, dat ik er dik van word, dat ik niet "echt" en puur mezelf ben als ik zoiets nodig heb...). Ik denk er nog verder over na, maar ik stel mezelf steeds zo teleur, dat ik mezelf steeds meer haat. En dat is gewoon echt zo destructief.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
Maar Sugar... ben je nu wel echt, puur jezelf dan?
Nee toch? Je herkent jezelf toch niet in wie je nu bent? Je wil toch zo heel graag anders zijn dan je nu bent?
Dan valt dat 'bezwaar' van AD al af.
Of het werkt of niet en welke bijwerkingen je wel of niet gaat krijgen kan niemand je van te voren voorspellen. De kans is echter groot dat het wel werkt, er zijn zoveel mensen die er wel baat bij hebben, die (na de start van opbouwen en afstellen) zich meer zichzelf voelen dan in die donkere periode ervoor.
Ik zou bijna zeggen 'gun het jezelf en gun het je kindjes en Sebastiaan'. Probeer het, als het niet werkt kan je altijd nog stoppen toch? Niet geschoten is altijd mis?
Ik heb makkelijk lullen. Heb geen ervaring met AD of met depressies for that matter, maar het gaat nu al zo lang niet goed met je, en afgezien van periodes waarin het weer wat beter gaat, gaat het ook nog steeds niet heel veel beter. Dat is hier te lezen, dat is in je 'nooit meer' topic te lezen en dat is in het 'hoe gaat het nu met' topic te lezen...
Lieve meid, laat jezelf helpen... Het is rotzooi die AD, maar wel rotzooi die jou voor nu kan helpen de boel weer wat makkelijker aan te kunnen en onder ogen te zien. Echt, die 100-en, zo niet 1000-en mensen slikken het niet voor niets.
Nee toch? Je herkent jezelf toch niet in wie je nu bent? Je wil toch zo heel graag anders zijn dan je nu bent?
Dan valt dat 'bezwaar' van AD al af.
Of het werkt of niet en welke bijwerkingen je wel of niet gaat krijgen kan niemand je van te voren voorspellen. De kans is echter groot dat het wel werkt, er zijn zoveel mensen die er wel baat bij hebben, die (na de start van opbouwen en afstellen) zich meer zichzelf voelen dan in die donkere periode ervoor.
Ik zou bijna zeggen 'gun het jezelf en gun het je kindjes en Sebastiaan'. Probeer het, als het niet werkt kan je altijd nog stoppen toch? Niet geschoten is altijd mis?
Ik heb makkelijk lullen. Heb geen ervaring met AD of met depressies for that matter, maar het gaat nu al zo lang niet goed met je, en afgezien van periodes waarin het weer wat beter gaat, gaat het ook nog steeds niet heel veel beter. Dat is hier te lezen, dat is in je 'nooit meer' topic te lezen en dat is in het 'hoe gaat het nu met' topic te lezen...
Lieve meid, laat jezelf helpen... Het is rotzooi die AD, maar wel rotzooi die jou voor nu kan helpen de boel weer wat makkelijker aan te kunnen en onder ogen te zien. Echt, die 100-en, zo niet 1000-en mensen slikken het niet voor niets.
***
Ow meisje toch. Ik ben het helemaal met BE eens.
Onze dochter heeftvorig jaar februari een kindje gekregen en werd ook depressief, na een lange tijd van aanmodderen kon ze niet meer en wij kregen het ook moeilijk met het steeds maar weer opvangen van het gezinnetje, ze zijn hier met zijn drieen een poos in huis geweest.
Uiteindelik is ze toch maar aan de AD gegaan en met 1 pilletje per dag wa ze na drie maanden weer helemaal de oude en er niet dik van geworden hoor.
Meisje er mist een stofje in je hersenen dus gun jezelf die toevoeging en zoals BE al zei, je kunt er weer mee stoppen.
Iedereen gunt jou een fijn leven met jouw gezinnetje.
Gun het jezelf alsjeblieft ook.
[ Bericht 2% gewijzigd door ayla1 op 05-06-2007 09:09:40 ]
Onze dochter heeftvorig jaar februari een kindje gekregen en werd ook depressief, na een lange tijd van aanmodderen kon ze niet meer en wij kregen het ook moeilijk met het steeds maar weer opvangen van het gezinnetje, ze zijn hier met zijn drieen een poos in huis geweest.
Uiteindelik is ze toch maar aan de AD gegaan en met 1 pilletje per dag wa ze na drie maanden weer helemaal de oude en er niet dik van geworden hoor.
Meisje er mist een stofje in je hersenen dus gun jezelf die toevoeging en zoals BE al zei, je kunt er weer mee stoppen.
Iedereen gunt jou een fijn leven met jouw gezinnetje.
Gun het jezelf alsjeblieft ook.
[ Bericht 2% gewijzigd door ayla1 op 05-06-2007 09:09:40 ]
