OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ten eerste is het gemis bij ons ook nog heel erg groot en nog steeds heel onwerkelijk dat hij er niet meer is en er word nog dagelijks aan hem gedacht en gesproken.tranen staan ook nog steeds heel hoog.quote:Op zaterdag 12 mei 2007 07:07 schreef frederik het volgende:
[..]
Mijn post ging ook niet zozeer over hoe uitgebreidt je alles moest zeggen (het sterretjes verhaal maakt wel veel aanvaardbaar, vind ik op zich dus niet eens zo'n slechte).
Waarom ik eigenlijk poste was het verzinnen van een kinder ster en een volwassen ster.
Daarmee stel je een kind voor de keuze:
1. wil ik altijd alleen zijn (papa en mama zijn ook oud, dus worden ook geen kindsterretjes meer, door nu dood te gaan zal die al zijn dierbaren dus altijd moeten missen)
2. zal ik toch maar bij papa en mamma blijven, dan ben ik maar "half eenzaam" .
Waar zit hier het luisterende oor, en het erkennen van her verdriet wat heel gewoon gevonden wordt als het volwassenen met verdriet betreft?
Ik zag dit alles een beetje als egoisme van jullie uit (je gaat mij toch niet verlaten zeg), iets wat je ook heel vaak hoort wanneer er iemand uit psychische nood zelfmoord heeft gepleegd. Dan is de zelfmoordenaar meestal de egoist omdat die mij heeft achtergelaten.
Terwijl de achterblijvende juist de egoist is omdat die alleen aan zijn eigen verdriet als achterblijver denkt, terwijl de zelfmoordenaar en met de achterblijvers zit, en met zijn eigen problemen daarboven op.
Net als bij kyllian is zo'n uitlating geen erkenning van de problemen van de ander, maar alleen van je eigen problemen.
Dat jullie professionele hulp zoeken lijkt me zeer handig, en kan jullie julie zoon wel eens terug geven
(mijn post lijkt misschien wat aanvallend, maar is niet zo bedoeld,het was meer gericht op jullie schok van het feit dat hij graag bij opa zou willen zijn, iets dat jullie nooit gehad hebben, of niet meer voelen, en hoe jullie in eerste instantie zijn gevoel "ontkent" hebben).
zeker omdat het zo onverwachts was en hij zo jong was.
ten tweede voel me helemaal niet angevallen hoor iedereen heeft zijn eigen mening en gedachtens.
iedereen heeft zijn eigen mening en gedachtens.een luisterd oor ben ik altijd wel voor hem zeker als het over zijn opa gaat
maar hij heeft nooit laten merken dat hij er zo mee zat kyllian is een behoorlijke binnevetter
als er iets op school is gebeurt hoor ik dat ook pas maanden later van hem en dat ik er dan de juf op aanspreek en die dan echt na moet denken waar het ook alweer over ging.
Ik wil juist heel graag dat hij over zijn opa praat dat is juist heel goed voor de verwerking
hij heeft ook tegen ons gezegt dat hij dacht dat hij er niet meer over mocht praten (hebben we nooit gezegt)
heb ook gelijk tegen hem gezegt dat dat nou juist wel mag en dat we dat heel fijn vinden als hij erover praat.Al is het hele dagen .
die keuze's , daar had ik nog niet over nagedacht eigelijk en egoistie's vind ik het niet.
(mijn mening he) ik vind dat een kind daar nog helemaal niet aan hoort te denken wil het ook niet snappen denk ik. en zijn gevoelens hebben we ook nooit ontkent.
iemand missen mag altijd en heb ik alle respect voor .
maar hij hoort te denken aan spelen leuke dingen doen en ga zo maar door.
(misschien verwacht je ook niet van een kind dat hij er zo mee kan zitten)
vandaag bij de huisarts geweest.
Ze kan zo goed overweg met kinderen en zij zelf vond dat we al een goede start hadden gemaakt.
Wat ik dus niet wist is dat een kinderpsygoloog in de dokterspraktijk zit .
daar kunnen wij maandag al terecht
Kyllian mag daar nog niet bij zijn.
Ze wilt eerst het een en ander van hem weten voordat ze hem gaat (behandelen) spreken
maandag om kwart voor 9 mogen we er al zijn
Ben al heel blij dat het balletje al aan het rollen is
Ze kan zo goed overweg met kinderen en zij zelf vond dat we al een goede start hadden gemaakt.
Wat ik dus niet wist is dat een kinderpsygoloog in de dokterspraktijk zit .
daar kunnen wij maandag al terecht
Kyllian mag daar nog niet bij zijn.
Ze wilt eerst het een en ander van hem weten voordat ze hem gaat (behandelen) spreken
maandag om kwart voor 9 mogen we er al zijn
Ben al heel blij dat het balletje al aan het rollen is
Babyfeet, wat fijn dat jullie zo snel bij de kinderpsycholoog terecht kunnen. Hopelijk kan die wat voor jullie betekenen!
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Wat een verdrietige situatie voor jullie Babyfeet!
Ik hoop echt dat de gesprekken met de Psycholoog wat uithalen!
En wat fijn, dat jullie al zo snel terecht kunnen!
Ik hoop echt dat de gesprekken met de Psycholoog wat uithalen!
En wat fijn, dat jullie al zo snel terecht kunnen!
Wir müssen leben, bis wir sterben!
Mijn dochtertje heeft voor nu het begrip Dood een plek kunnen geven.
Dood = kapot, leven = heel.
Ze vertelde me gisteren dat zij niet dood was, want zij was "gewoon heel".
En ze wilde even de bevestiging dat mijn oom en de dochters van mijn tante ook niet dood waren, want die waren ook nog gewoon heel.
En ze vroeg nog: "had er iemand op <naam tante> gestaan?"
(als je op beestjes of bloempjes gaat staan, gaan ze dood, aldus mijn dochter)
Ik moest er stiekem nog wel om lachen ook
Ik vind het best een mooie uitleg die ze er zelf aan gegeven heeft en er zit natuurlijk ook een kern van waarheid in. Ik denk dat het zo wel genoeg is voor een meisje van net 3.
Dood = kapot, leven = heel.
Ze vertelde me gisteren dat zij niet dood was, want zij was "gewoon heel".
En ze wilde even de bevestiging dat mijn oom en de dochters van mijn tante ook niet dood waren, want die waren ook nog gewoon heel.
En ze vroeg nog: "had er iemand op <naam tante> gestaan?"
(als je op beestjes of bloempjes gaat staan, gaan ze dood, aldus mijn dochter)
Ik moest er stiekem nog wel om lachen ook
Ik vind het best een mooie uitleg die ze er zelf aan gegeven heeft en er zit natuurlijk ook een kern van waarheid in. Ik denk dat het zo wel genoeg is voor een meisje van net 3.
You won't be lost, hurt, tired or lonely - Something beautiful will come your way
Vorig jaar is mijn moeder overleden na een heul lang ziekbed. Mijn moeder zat al geruimte tijd in een rolstoel met slangetjes voor de zuurstof en was zeer vermagerd. Suus (5j7m) vond dat allemaal een beetje eng en toen mijn moeder dus was overleden vond ze dat niet erg. Ze zegt zelf dat ze oma niet mist, dat ze het niet erg vind dat ze oma nooit meer kan zijn en huppels/speelt/doet dan vrolijk verder.
Nu is vorige week (onverwachts) opa (mijn schoonvader) overleden en prompt reageert ze hetzelfde. Ze vind het wel zielig dat oma nu alleen is en dat haar papa nu geen papa meer heeft maar verder doet het haar absoluut niets. Waar haar nichtje (1 jaar ouder) erg verdrietig is over de dood van opa is Suus er heel laconiek over. Ze haalt nog net haar schouders niet op, maar het scheelt niet veel. Ze wil ook niet mee naar de begravenis (en dat hoeft van mij dus ook niet) en dat vond oma en tante ook maar raar geloof ik.
Op zich vind ik het ook wel weer heel fijn dat ze er niet intens verdrietig van is en er weken door van slag is, maar toch baart haar reactie nu mij toch ook wel zorgen. Ik heb tot nu toe alleen verhalen gehoord van kinderen die toch wel verdriet hadden maar dat heeft ze absoluut niet. En ze kan toch wel emotioneel reageren op dingen. Als Beest (belle en het beest) bijna dood is zit ze met tranen in haar ogen.
Herkent iemand dit? Is dit iets wat ik gewoon moet laten zoals het is of zal ik er niet eens over moeten praten met iemand? Straks blijkt dat ik hiervoor wel hulp had moeten zoeken en doe ik er niets mee....
Nu is vorige week (onverwachts) opa (mijn schoonvader) overleden en prompt reageert ze hetzelfde. Ze vind het wel zielig dat oma nu alleen is en dat haar papa nu geen papa meer heeft maar verder doet het haar absoluut niets. Waar haar nichtje (1 jaar ouder) erg verdrietig is over de dood van opa is Suus er heel laconiek over. Ze haalt nog net haar schouders niet op, maar het scheelt niet veel. Ze wil ook niet mee naar de begravenis (en dat hoeft van mij dus ook niet) en dat vond oma en tante ook maar raar geloof ik.
Op zich vind ik het ook wel weer heel fijn dat ze er niet intens verdrietig van is en er weken door van slag is, maar toch baart haar reactie nu mij toch ook wel zorgen. Ik heb tot nu toe alleen verhalen gehoord van kinderen die toch wel verdriet hadden maar dat heeft ze absoluut niet. En ze kan toch wel emotioneel reageren op dingen. Als Beest (belle en het beest) bijna dood is zit ze met tranen in haar ogen.
Herkent iemand dit? Is dit iets wat ik gewoon moet laten zoals het is of zal ik er niet eens over moeten praten met iemand? Straks blijkt dat ik hiervoor wel hulp had moeten zoeken en doe ik er niets mee....
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Had ze wel een goede band met haar opa en oma dan? Kijk, als een familielid overleed waar ik een goede band mee had dan deed dat mij verdriet. Als een familielid overleed die ik eens in het jaar op een verjaardag zag, dan deed het mij ook vrij weinig.
Narcist
Mijn moeder zag ze minstens 1x per week, maar daar vond ze de slangetjes en de rolstoel eng van. Opa zag ze zeker 1x per maand, soms meer, nooit minder. Maar ook daar had ze een goeie band mee. Ze klom er niet uit zichzelf bij op schoot, maar zat graag naast opa om samen een boek te lezen.quote:Op zaterdag 20 juni 2009 15:43 schreef Magistic het volgende:
Had ze wel een goede band met der opa en oma dan? Kijk, als een familielid overleed waar ik een goede band mee had dan doet dat mij verdriet. Als een familielid overleed die ik eens in het jaar op een verjaardag zag, dan deed het mij ook vrij weinig.
"Maar nu kan je opa nooit meer zien?" "Ja maar dat geeft niet...."
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
het komt tot op zekere hoogte bekend voor.
m'n jongste achternichtje reageerde ook heel "appart"op het overlijden van haar grote zus, het ene moment zat ze te huilen en miste ze haar heel erg, en het andere moment zat ze druk te spelen, en ontdekte je geen verdriet.
Het was gewoon telkens anders.
Hoe het er nu mee gaat, weet ik eigenlijk niet, heb haar al een tijdje niet gezien.
Ik persoonlijk zou het zo laten, het is haar mannier en haar verwerking. en misschien heeft ze op haar mannier wel verdriet, maar kan ze dat nog niet echt tot uiting brengen ofzo.
Ireth zolang ze nog geen complete nachtmerries ed erover heeft, zou ik het echt zo laten.
m'n jongste achternichtje reageerde ook heel "appart"op het overlijden van haar grote zus, het ene moment zat ze te huilen en miste ze haar heel erg, en het andere moment zat ze druk te spelen, en ontdekte je geen verdriet.
Het was gewoon telkens anders.
Hoe het er nu mee gaat, weet ik eigenlijk niet, heb haar al een tijdje niet gezien.
Ik persoonlijk zou het zo laten, het is haar mannier en haar verwerking. en misschien heeft ze op haar mannier wel verdriet, maar kan ze dat nog niet echt tot uiting brengen ofzo.
Ireth zolang ze nog geen complete nachtmerries ed erover heeft, zou ik het echt zo laten.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Oke dan is het voor een kind een ietwat vreemde reactie. Wel erg volwassen reactie, maar ik ben waarschijnlijk niet de juiste persoon om daar een goed oordeel over te vellen. Heb zelf geen kinderen en een half jaar studie psychologie zet ook geen zoden aan de dijk.
Narcist
Als eerste maar even gecondoleerd
Ik vind het eigenlijk best een heel natuurlijke en mooie reactie van een kind, mits het niet komt omdat ze niet de ruimte krijgt om verdriet te hebben (maar dat kan ik me in jullie geval niet voorstellen).
Verdriet bij het overlijden van iemand is een heel cultuurgebonden iets. Voor heel veel andere culturen is de dood iets vanzelfsprekends dat bij het leven hoort en soms zelfs iets dat gevierd moet worden. Ik kan me heel goed voorstellen dat je rouwen dus moet leren en dat je als kind geboren wordt met een redelijk neutrale blik op dat gebied.
Verdriet om de dood is denk ik geen basisemotie maar een cultuurgebonden, aangeleerd iets.
Je ziet als kind dat je ouders verdriet hebben, er worden misschien wel "zielige" verhalen verteld waar emoties rondom de dood een rol spelen.
Misschien is Suus nog heel puur op dat gebied (wat voor mij persoonlijk zou betekenen dat jullie heel goed om gaan met dat soort zaken door haar helemaal de ruimte te geven haar eigen gevoelens te ontdekken op dat gebied) en is de dood voor haar enkel een logisch vervolg op het leven.
Tjee, dit klinkt allemaal wel heel zweverig, zo bedoel ik het niet
Dat ze wel huilt om de (bijna) dood van een tekenfilmfiguur komt misschien omdat er in films een heel erg op emoties ingespeeld wordt. Je kán bijna niet anders dan verdrietig zijn dan.
Ik vind het eigenlijk best een heel natuurlijke en mooie reactie van een kind, mits het niet komt omdat ze niet de ruimte krijgt om verdriet te hebben (maar dat kan ik me in jullie geval niet voorstellen).
Verdriet bij het overlijden van iemand is een heel cultuurgebonden iets. Voor heel veel andere culturen is de dood iets vanzelfsprekends dat bij het leven hoort en soms zelfs iets dat gevierd moet worden. Ik kan me heel goed voorstellen dat je rouwen dus moet leren en dat je als kind geboren wordt met een redelijk neutrale blik op dat gebied.
Verdriet om de dood is denk ik geen basisemotie maar een cultuurgebonden, aangeleerd iets.
Je ziet als kind dat je ouders verdriet hebben, er worden misschien wel "zielige" verhalen verteld waar emoties rondom de dood een rol spelen.
Misschien is Suus nog heel puur op dat gebied (wat voor mij persoonlijk zou betekenen dat jullie heel goed om gaan met dat soort zaken door haar helemaal de ruimte te geven haar eigen gevoelens te ontdekken op dat gebied) en is de dood voor haar enkel een logisch vervolg op het leven.
Tjee, dit klinkt allemaal wel heel zweverig, zo bedoel ik het niet
Dat ze wel huilt om de (bijna) dood van een tekenfilmfiguur komt misschien omdat er in films een heel erg op emoties ingespeeld wordt. Je kán bijna niet anders dan verdrietig zijn dan.
mijn situatie is wel iets anders, omdat mijn dochter niet thuiswoont maar ik heb dezelfde ervaringen. Mijn moeder overleed toen zij ongeveer 4 jaar was. nou zag ze mijn moeder niet zo heel vaak, maar het deed haar weinig. ze is daar ook niet bij op de begrafenis geweest. toen mijn vader overleed, was ze ongeveer 7 jaar. toen deed het haar wel degelijk wat, en was ze er verdrietig om. is bij me geweest en probeerde mij te troosten toen ze zag dat ik verdriet had.
Dat ze die emoties wel toont bij bijvoorbeeld belle en het beest, is ergens wel begrijpelijk omdat dat het verhaal in één ruk verteld wordt en ze het dus bewust meemaakt. het nooit meer terugzien van opa/oma is denk ik nog te abstract voor haar.
ik zou het als ik jou was even laten rusten tot ze wat ouder is. sterkte in ieder geval
Dat ze die emoties wel toont bij bijvoorbeeld belle en het beest, is ergens wel begrijpelijk omdat dat het verhaal in één ruk verteld wordt en ze het dus bewust meemaakt. het nooit meer terugzien van opa/oma is denk ik nog te abstract voor haar.
ik zou het als ik jou was even laten rusten tot ze wat ouder is. sterkte in ieder geval
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Volwassenen zijn geneigd om een volwassen rouwreaktie te verwachten van een kind. Maar daar wij meestal netjes de rouwvolgorde afgaan, doen kinderen dat kris-kras door elkaar heen. Als je verdriet wilt delen is dat wel eens lastig.
Geen druk op leggen of beladen maken en Suus volgen in haar gevoel. Dat zou ik doen. (Ongeacht wat oma en tante vinden.)
NB. Gecondoleerd.
Geen druk op leggen of beladen maken en Suus volgen in haar gevoel. Dat zou ik doen. (Ongeacht wat oma en tante vinden.)
NB. Gecondoleerd.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ook al lijkt het een vreemde reactie van Suus, je kunt een kind niet "dwingen" om te rouwen en dat heeft natuurlijk ook totaal geen zin. Misschien beseft ze het nu nog niet goed, maar komt het er over een tijdje alsnog uit. Elke persoon reageert anders op een overlijden en dat geldt voor kinderen net zo goed.
Christan weet heel goed dat zijn opa dood is en hij is er soms ook heel verdrietig om. En vervolgens hoor ik hem er maandenlang niet over. Dat wisselt elkaar af, die periodes.
Laat haar gewoon haar gang gaan en geef af en toe aan dat ze bij jullie terecht kan als ze vragen heeft of toch ineens verdrietig is. Meer kun je niet doen, dan er voor haar zijn als ze het nodig heeft. Dat is ook genoeg.
Gecondoleerd en sterkte!
Christan weet heel goed dat zijn opa dood is en hij is er soms ook heel verdrietig om. En vervolgens hoor ik hem er maandenlang niet over. Dat wisselt elkaar af, die periodes.
Laat haar gewoon haar gang gaan en geef af en toe aan dat ze bij jullie terecht kan als ze vragen heeft of toch ineens verdrietig is. Meer kun je niet doen, dan er voor haar zijn als ze het nodig heeft. Dat is ook genoeg.
Gecondoleerd en sterkte!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ireth, in dit topic van easy-going staat ook heel veel over dit onderwerp. De TT zegt het al wel: Kinderen en rouwverwerking
***
Ah bedankt! Ik had wel al lopen zoeken maar kon niets vinden!quote:Op zaterdag 20 juni 2009 16:56 schreef Brighteyes het volgende:
Ireth, in dit topic van easy-going staat ook heel veel over dit onderwerp. De TT zegt het al wel: Kinderen en rouwverwerking
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Gecondoleerd Ireth!
Ik vind het heel herkenbaar klinken.
Van Sven is dus zijn oma in februari 2007 en zijn opa in augustus 2008 overleden en hij is er ook erg nuchter onder. Het komt wel op de gekste momenten boven, maar dan vaak in 3 zinnen en dan gaat hij weer verder met de orde van de dag.
Voorbeeld van heel nuchter
:
Er hangt een verjaardagskalender op het toilet en Sven vraagt altijd wie er jarig is als er bij een datum iemand staat, zo ook op 4 januari j.l.
"Mama, wie is er vandaag jarig?"
"vandaag zou oma jarig zijn Sven!"
"Ooo, wacht ff, dan moet ik even een pen halen om het door te strepen, want die klopt niet meer"
Ik vind het heel herkenbaar klinken.
Van Sven is dus zijn oma in februari 2007 en zijn opa in augustus 2008 overleden en hij is er ook erg nuchter onder. Het komt wel op de gekste momenten boven, maar dan vaak in 3 zinnen en dan gaat hij weer verder met de orde van de dag.
Voorbeeld van heel nuchter
:Er hangt een verjaardagskalender op het toilet en Sven vraagt altijd wie er jarig is als er bij een datum iemand staat, zo ook op 4 januari j.l.
"Mama, wie is er vandaag jarig?"
"vandaag zou oma jarig zijn Sven!"
"Ooo, wacht ff, dan moet ik even een pen halen om het door te strepen, want die klopt niet meer"
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
Het zou kunnen zijn dat ze de lange termijn gevolgen nog niet echt kan over zien. Dat ze "nooit meer kunnen zien" een beetje ziet als "even niet kunnen zien". Ik kan natuurlijk niet in haar hoofdje kijken 
maar als je 5 bent is de dood natuurlijk nog een heel abstract iets
maar als je 5 bent is de dood natuurlijk nog een heel abstract iets
In A World Of Emoticons, I'm Colon Capital D
Everybody needs a bosom for a pillow!
Everybody needs a bosom for a pillow!
Och ja, dat zou idd ook een uitspraak van Suus kunnen wezen! Vandaag de begravenis gehad, ze wilde erg graag mee. Ze heeft de hele dag meegemaakt, grotendeels met een smile op haar gezicht en vanavond vertelde ze dat het een erg gezellige dag vondquote:Op zaterdag 20 juni 2009 23:03 schreef easy-going het volgende:
"Mama, wie is er vandaag jarig?"
"vandaag zou oma jarig zijn Sven!"
"Ooo, wacht ff, dan moet ik even een pen halen om het door te strepen, want die klopt niet meer"
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Dat is ook mijn idee een beetje.quote:Op zaterdag 20 juni 2009 23:10 schreef littledrummergirl het volgende:
Het zou kunnen zijn dat ze de lange termijn gevolgen nog niet echt kan over zien. Dat ze "nooit meer kunnen zien" een beetje ziet als "even niet kunnen zien". Ik kan natuurlijk niet in haar hoofdje kijken
Mijn oma is in januari overleden en hoewel ze niet heel veel contact had met mijn oma sloeg het bij Samara wel in. Niet het verdriet om het verlies hoor want ik denk dat ze haar daar niet goed genoeg voor kende (al vond ze het wel erg). Maar wel het thema doodgaan, ze had heel veel vragen.
Maar toen ik in maart met haar naar mijn opa ging was het eerste wat ze vroeg: "Opa, is oma nou nog steeds dood?!" Ze had gewoon verwacht dat ze inmiddels wel weer terug zou zijn.
Het geeft wel een beetje aan dat hoewel je er over praat en het uitlegt het soms gewoon niet helemaal of maar mondjesmaat doordringt.
JoOlz: "So much good shit in senesta's head, I call it Ideahhrea."
bij onze dochter merkten we inderdaad dat op jongere leeftijd toen opa overleed, ze het zieliger vond voor oma en ons, omdat ze ons verdriet zag, dan dat ze besefte dat hij weg was.
toen ze ouder was, 11 om precies te zijn, overleed oma, daar heeft ze echt verdriet om gehad vanwege het verlies.
en nog, trouwens.
wat ik wil zeggen, is dat het misschien leeftijdsgebonden is, dat je suus lekker laat gaan en de pijnlijke opmerkingen op de koop toe neemt.
( dochter vroeg aan oma toen ook de hond was overleden of opa ook zo op zn zij lag, met de tong uit zn mond)
ik heb het idee dat jullie haar vrij in laten om te bepalen hoe ze erop gereageerd, dat lijkt mij alleen maar goed.
( die opmerking over een gezellige begrafenis kregen wij ook na de crematie van mijn moeder, ik vatte het op als compliment, dat jongste voelde dat iedereen verbonden was in ons verdriet)
toen ze ouder was, 11 om precies te zijn, overleed oma, daar heeft ze echt verdriet om gehad vanwege het verlies.
en nog, trouwens.
wat ik wil zeggen, is dat het misschien leeftijdsgebonden is, dat je suus lekker laat gaan en de pijnlijke opmerkingen op de koop toe neemt.
( dochter vroeg aan oma toen ook de hond was overleden of opa ook zo op zn zij lag, met de tong uit zn mond)
ik heb het idee dat jullie haar vrij in laten om te bepalen hoe ze erop gereageerd, dat lijkt mij alleen maar goed.
( die opmerking over een gezellige begrafenis kregen wij ook na de crematie van mijn moeder, ik vatte het op als compliment, dat jongste voelde dat iedereen verbonden was in ons verdriet)
Mijn zusje vroeg ooit eens aan haar overgrootopa of ze op zijn begravenisfeestje mocht komen (de man leefde dus nog gewoon).
Leek haar wel gezellig.
Ze heeft er nog zo'n 20 jaar op moeten wachten want de ouwe knar werdt 100!
Leek haar wel gezellig.
Ze heeft er nog zo'n 20 jaar op moeten wachten want de ouwe knar werdt 100!
Live now. Make now always the most precious time. Now will never come again. JL Picard
Toen ik 4 of 5 was overleed mijn opa. Ik mocht niet mee naar de crematie en vertelde dus in de klas dat mijn ouders daar naar toe waren heel rustig zonder verdriet. De volgende dag liet ik trots de trui zien die mijn ouders voor mij en voor mijn zus hadden gekocht na de crematie. Ik kende mijn opa ook niet anders dan heel erg ziek maar echt verdriet heb ik toen ook niet gehad. Heb ik later ook aan mijn ouders gevraagd. Ik kan mij het moment wel herinneren dus indruk heeft het wel gemaakt. Ik denk dat het bij Suus nog niet helemaal doordringt. Voor haar is het wel fijn om een nuchtere blik te hebben en gewoon door te kunnen gaan met haar leven. Ze kan best over een paar jaar ineens vragen hebben omdat ze het zich herinnert.
Dank je wel voor deze tips.. Mijn vader heeft leverkanker dus tussen nu en een half jaar moeten wij onze dochter van 2½ ook vertellen wat er met opa gebeurt. Heb ondertussen het Nijntje boekje besteld en zal hier zeker eerlijk en open met haar over zijn. Deze opa is ook haar absolute favoriet.quote:Mijn kinderen hebben tussen 2 toespraken een mooie roos met een tekening op de kist gelegd, de tekening was een mooie gelegenheid thuis om hun gevoel een beetje kwijt te kunnen en iets te maken over waar opa nu is, en met het leggen van de roos hebben zij ook het gevoel onderdeel te zijn geweest van het afscheid, dat op zich voor een kind al zo abstract en onbegrijpelijk is.
A smell can bring you back in memory so hard, it hurts.
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
-
Ik was een kind hoe kon ik weten - dat het voorgoed voorbij zou gaan...
-
En daar zit je dan bijna 11 maanden later.
Niet kunnen stoppen met huilen want je kleine meiske heeft zo;n verdriet.
Arwen was al wat weerbarstigger als normaal, iets wat ik niet gewend ben van haar.
Om vervolgens zomaar uit het niets het bord weg te gooien, inclusief vork en mes. haar stoel op te liften en die neer te gooien.
En als ik haar bij me wil nemen gillend hysterisch naar boven, ik wil niet eten ik wil niet slapen ik wil dood net als papa..
En dan voel je dat schot in je hart, je allerdiepste binnenste, je kind heeft verdriet en je stond erbij en je keer er naar.
45 minuten kang gillen en smijten met alles slaan op de deuren /muren/bed. en maar proberen haar te kalmeren, totdat ze breekt en huilt heel veel en nog veel meer.. en dan vraag je wat is er toch meisje.. ze hard snikkend zegt ik mis mijn papa, ik wil mijn papa terug..
Nog even rustig beneden wat drinken gegeven en een thomasfilmpje in de hoop dat ze toch met een wat fijnere gedachte gaat slapen.
En slapen doet ze, al snikkend..
En nu zit je hier, geraakt tot in het diepste, en nog nooit zo machteloos gevoeld mijn kind heeft haar grootste verdriet, en ik weet niet wat ik kan doen
Ik kan haar niet geven wat ze oprechtwil voor het eerst.. en dat doet pijn..
Niet kunnen stoppen met huilen want je kleine meiske heeft zo;n verdriet.
Arwen was al wat weerbarstigger als normaal, iets wat ik niet gewend ben van haar.
Om vervolgens zomaar uit het niets het bord weg te gooien, inclusief vork en mes. haar stoel op te liften en die neer te gooien.
En als ik haar bij me wil nemen gillend hysterisch naar boven, ik wil niet eten ik wil niet slapen ik wil dood net als papa..
En dan voel je dat schot in je hart, je allerdiepste binnenste, je kind heeft verdriet en je stond erbij en je keer er naar.
45 minuten kang gillen en smijten met alles slaan op de deuren /muren/bed. en maar proberen haar te kalmeren, totdat ze breekt en huilt heel veel en nog veel meer.. en dan vraag je wat is er toch meisje.. ze hard snikkend zegt ik mis mijn papa, ik wil mijn papa terug..
Nog even rustig beneden wat drinken gegeven en een thomasfilmpje in de hoop dat ze toch met een wat fijnere gedachte gaat slapen.
En slapen doet ze, al snikkend..
En nu zit je hier, geraakt tot in het diepste, en nog nooit zo machteloos gevoeld mijn kind heeft haar grootste verdriet, en ik weet niet wat ik kan doen
Ik kan haar niet geven wat ze oprechtwil voor het eerst.. en dat doet pijn..
Engaging Infinite Improbability Drive..
Och Arwen toch, klein meisje met zoveel verdriet
Evenstar, ik moet huilen van het verdriet van jouw guppie
ik lees je verhaal voor aan M en schiet vol...
Evenstar, ik moet huilen van het verdriet van jouw guppie
ik lees je verhaal voor aan M en schiet vol...
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Och evenstar.. wat een verdriet voor zo'n klein meisje en wat moet jij je machteloos voelen
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ach, wat zielig voor haar, en wat naar voor jou, voor je kind wil je alles doen maar dit kun je haar niet geven...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
ach Arwen toch Evenstar heel veel sterkte, dit is erg erg moeilijk
Evenstar heel veel sterkte, dit is erg erg moeilijk
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Ik ook.quote:Op donderdag 13 augustus 2009 19:47 schreef Vicky het volgende:
Evenstar, ik moet huilen van het verdriet van jouw guppie
Sterkte, _evenstar_. Je lijkt me een sterke vrouw die al veel heeft overwonnen, dit komen jullie ook te boven. Zolang je maar samen bent.
Het is moeilijk vriendelijkheid weg te geven, het wordt bijna altijd teruggegeven.
tranen hier _evenstar_ .. wat zal jij het moeilijk hebben met het verdriet van je kleine meisje .. heel veel sterkte
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"
Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad - My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
Ach kleine Arwen, wat een verdriet.
Evenstar heel veel sterkte, samen met je meisje komen jullie hier weer uit.
Moet er van huilen...
Evenstar heel veel sterkte, samen met je meisje komen jullie hier weer uit.
Moet er van huilen...
Ik moet echt serieus van huilen _evenstar_. Niet dat het je helpt, maar het breekt mijn hart echt...
Arm, arm klein meiske... en het duurt nog zo lang voor je ook maar enigzins kan gaan begrijpen hoe of wat, en dan nog... dat zal de pijn dan nog niet wegnemen...
Voor jou een hele dikke kus _evenstar_, zo moeilijk om mee om te gaan...
Niet dat het je helpt, maar het breekt mijn hart echt... Arm, arm klein meiske... en het duurt nog zo lang voor je ook maar enigzins kan gaan begrijpen hoe of wat, en dan nog... dat zal de pijn dan nog niet wegnemen...
Voor jou een hele dikke kus _evenstar_, zo moeilijk om mee om te gaan...
***
Evenstar, dat moet toch wel een van de allermoeilijkste dingen zijn, je meisje zo verdrietig te zien 
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Gewoon even
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
wat een enorm verdriet voor je kleine meid. En dan de machteloosheid dat je niets kunt doen om het beter te maken
dikke voor jullie allebei
dikke
voor jullie allebei
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Och arme Arwen Je zou de sterren uit de hemel plukken voor haar als ze dat zou willen, maar dit ligt buiten je bereik Hoe moeilijk moet dit zijn
Dikke
Je zou de sterren uit de hemel plukken voor haar als ze dat zou willen, maar dit ligt buiten je bereik Hoe moeilijk moet dit zijn Dikke
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Dank jullie voor de berichtjes,
Gisteren was ze heel aanhankelijk, maar verder was het verdriet weer weg/ op de achtergrond.
En is het wachten op he volgende moment.
Ik vraag me af wat doe je in zo;n situatie, maar doen zoals ik gedaan heb? Haar gewoon even laten uitrazen en met gevolg misschien wel dat ze zichzelf nog meer pijn doet? Of ondanks het tegenstrubbelen toch bij me proberen te houden en proberen te kalmeren.
Geef je haar die ruimte of niet?
Puur vanuit mijn manier van met dingen omgaan wil ik gewoon even alleen zijn, maar zij is 3, zo groot en wijs al, maar 3 is toch ook maar heel klein.
Geef je haar net dat extratje om haar op te beuren of toch niet?
Verdriet is iets wat verwerkt moet worden, maar hoe kan een meisje van 3 haar verdriet kwijt op de goede manier? Is er wel een goede manier.
Hoe ga je om met je eigen verdriet, verdriet omdat je je zo machteloos voelt, boos heel boos
hoe kan hij haar dit aan doen?
En dat je meisje dan vraagt mis jij papa ook?
Mijn vedriet en boosheid is niet de hare dus ik zeg maar ja,
Maakt het misschien dragelijker voor haar?
zoveel verdriet, zoveel vragen maar de belangrijkste is denk ik wel
hoe ga je om met zo;n verdriet..
Gisteren was ze heel aanhankelijk, maar verder was het verdriet weer weg/ op de achtergrond.
En is het wachten op he volgende moment.
Ik vraag me af wat doe je in zo;n situatie, maar doen zoals ik gedaan heb? Haar gewoon even laten uitrazen en met gevolg misschien wel dat ze zichzelf nog meer pijn doet? Of ondanks het tegenstrubbelen toch bij me proberen te houden en proberen te kalmeren.
Geef je haar die ruimte of niet?
Puur vanuit mijn manier van met dingen omgaan wil ik gewoon even alleen zijn, maar zij is 3, zo groot en wijs al, maar 3 is toch ook maar heel klein.
Geef je haar net dat extratje om haar op te beuren of toch niet?
Verdriet is iets wat verwerkt moet worden, maar hoe kan een meisje van 3 haar verdriet kwijt op de goede manier? Is er wel een goede manier.
Hoe ga je om met je eigen verdriet, verdriet omdat je je zo machteloos voelt, boos heel boos
hoe kan hij haar dit aan doen?
En dat je meisje dan vraagt mis jij papa ook?
Mijn vedriet en boosheid is niet de hare dus ik zeg maar ja,
Maakt het misschien dragelijker voor haar?
zoveel verdriet, zoveel vragen maar de belangrijkste is denk ik wel
hoe ga je om met zo;n verdriet..
Engaging Infinite Improbability Drive..
Och lieve Evenstar... Wat heftig en wat verdrietig. 
Ik denk dat jij het heel goed doet. Je bent er voor je meiske, dat is alles wat je kunt doen.
Dit is iets dat zij zelf, hoe moeilijk ook, zal moeten doen. En dat doet ze op haar manier. En het lijkt me een hele logische manier. Ze is boos. Haar papa is dood en komt niet meer terug. Daar wórd je toch ook boos van? En die boosheid moet er uit. Dat doet ze dus. Heel fysiek, zoals dat bij kinderen gaat. En na de boosheid is er plek voor verdriet, de tranen.
Sterkte met dit hartverscheurende proces.
Ik denk dat jij het heel goed doet. Je bent er voor je meiske, dat is alles wat je kunt doen.
Dit is iets dat zij zelf, hoe moeilijk ook, zal moeten doen. En dat doet ze op haar manier. En het lijkt me een hele logische manier. Ze is boos. Haar papa is dood en komt niet meer terug. Daar wórd je toch ook boos van? En die boosheid moet er uit. Dat doet ze dus. Heel fysiek, zoals dat bij kinderen gaat. En na de boosheid is er plek voor verdriet, de tranen.
Sterkte met dit hartverscheurende proces.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
door zijn ziekte is hij veranderd, maar van die man zoals hij ooit was, heb je gehouden. dan lieg je toch niet als je zegt dat je hem mist?
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Je mist hem als haar papa, dat is toch zoals het is...
Ik denk dat ik haar maar uit zou laten razen, maar wel proberen te voorkomen dat ze zichzelf pijn doet. Misschien kun je haar een kussen geven om op te slaan, of iets als een bokszak. Zodat ze flink kan slaan, zonder zich pijn te doen. 't Is toch ook heel wat voor zo'n kleintje...
Ik denk dat ik haar maar uit zou laten razen, maar wel proberen te voorkomen dat ze zichzelf pijn doet. Misschien kun je haar een kussen geven om op te slaan, of iets als een bokszak. Zodat ze flink kan slaan, zonder zich pijn te doen. 't Is toch ook heel wat voor zo'n kleintje...
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Evenstart wat moeilijk en wat in en in verdrietig dat je kleine meid zo worstelt met haar verdriet en woede omdat ze haar papa moet missen. Ik weet niet wat ik zou doen in jouw plaats maar ondanks dat je meisje pas 3 jaar is, is ze ook al 3 jaar en een eigen persoontje met een eigen willetje en eigen gevoelens. Je geeft haar de ruimte om haar zelf te wezen en om haar verdriet en woede te uiten. En je bent er voor haar, meer kan je helaas niet doen. Je kan haar papa niet terug wensen of toveren en die realiteit is hard en verdrietig. Je doet het in mijn ogen goed. Ze kan uitrazen en na afloop kan ze uithuilen bij mama. Je staat voor haar klaar. Heel veel sterkte met dit grote verdriet.
Boksbal is best wel een idee rewimo thanks gaan we maar eens naar kijken
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ingrid ik reageer even hier, je kunt wellicht ook terug lezen zitten handige tips bij.
Met het overlijden van Juffie kwam bij arwen het verdriet de boosheid ook van haar vaders verlies heel sterk naar boven.
En dit keer was t ook weer dagen zo heftig, het verscheuren van foto's etc..
IIk heb het hier verteld niet meer en niet minder als dat papa en later dus juffie dood zijn, en naar de sterren gegaan zijn.
Zoals BE in haar poost in het autisme topic al aanhaalde vond ik een mooie.
Vraag haar van weet je nog dat Kiro in het zkh lag? En vertel dan eventueel dat Kiro stuk was en de dokters hem niet konden maken.
Kikker en het vogeltje is een heel fijn mooi boek om uit te leggen. Een vogeltje kan nl oud zijn, ziek zijn, op zijn.. jong zijn.. je kunt je eigen invulling er aan geven.
Je kunt het vogeltje ook Kiro noemen in deze.
Het waarom en hoe etc. is zeker voor zo'n klein kindje nog helemaal niet van belang.. wel de duidelijkheid, Kiro is dood en komt niet meer terug. ( oh wat breekt mijn hart om dit zo te zeggen )
Hou rekening mee met weerbarstig gedrag, geef haar ruimte voor haar verdriet, Nu was ze niet zo direct verbonden met Kiro, maar toch kan zoiets diepe sporen na laten. Boosheid/zorgen/onmacht/angst/ zelfs gevoelloosheid.
Mocht ze bijvoorbeeld veel boosheid hebben en die kan er niet uit, ga bij de speelgoed winkel een kinder bokssetje van boksbal en handschoenen halen.
En zeg haar dat al ze boos is ze naar jou of djeez moet gaan, als ze verdriet heeft.
En als ze wil meppen, ( kinderen uiten zich vooral nog fysiek) geef haar de ruimte
of ga samen de bossen in en ga heeeeeel hard gillen.
Ga samen proberen de muur om te duwen.
Ik weet niet hoe simmu en sangdrax staan tov het meenemen van kinderen bij het afscheid, maar als ze het goed vinden, neem haar mee, leg uit wat er gebeurt. Dat de mensen huilen omdat ze Kiro missen, Een afscheid zien maakt het ook werkelijker voor ze..
schroom ook niet om zelf je tranen te laten zien, Kim mag weten dat jullie verdriet hebben. zien dat jullie verdriet hebben. Vertel haar dan dat jullie verdriet hebben om Kiro.
Niet verhalen afsteken maar gewoon weg dat je Kiro mist.
kortom wees duidelijk/kort in uitleg, maar benadruk dat ze mag voelen wat ze wil.
Als ze een dansje doet, of juist heel hard lacht, wordt NIET boos, dat is kim haar verwrking, geef haar daar de ruimte voor. Ga niet tegen houden als kim bijv. ineens op de grond gaat liggen en zegt ik ben dood, maar ga naast haar liggen en vraag haar waarom ze dat zegt, daag haar uit om te vertellen, en speel daar op in.
Ter voorbreiding op de dienst als ze mee mag kun je wellicht met wat popjes en wat blokjes etc. de dienst het verhaaltje nabootsen, en dus visualiseren.
kan ook fijn voor haar zijn ter verwerking/ om het concept dood te snappen. en wat daar bij hoort.
Zo een hele waslijst met wat ik hier zo;n beetje heb gedaan, misschien is het gros niet eens van toepassing, maar kinderen ijn onvoorspelbaar, je weet niet hoe ze gaan reageren, en hopenlijk heb je nu wat handvaten
En vooral sterkte, ik weet als geen ander hoe moeilijk dit is
Met het overlijden van Juffie kwam bij arwen het verdriet de boosheid ook van haar vaders verlies heel sterk naar boven.
En dit keer was t ook weer dagen zo heftig, het verscheuren van foto's etc..
IIk heb het hier verteld niet meer en niet minder als dat papa en later dus juffie dood zijn, en naar de sterren gegaan zijn.
Zoals BE in haar poost in het autisme topic al aanhaalde vond ik een mooie.
Vraag haar van weet je nog dat Kiro in het zkh lag? En vertel dan eventueel dat Kiro stuk was en de dokters hem niet konden maken.
Kikker en het vogeltje is een heel fijn mooi boek om uit te leggen. Een vogeltje kan nl oud zijn, ziek zijn, op zijn.. jong zijn.. je kunt je eigen invulling er aan geven.
Je kunt het vogeltje ook Kiro noemen in deze.
Het waarom en hoe etc. is zeker voor zo'n klein kindje nog helemaal niet van belang.. wel de duidelijkheid, Kiro is dood en komt niet meer terug. ( oh wat breekt mijn hart om dit zo te zeggen
) Hou rekening mee met weerbarstig gedrag, geef haar ruimte voor haar verdriet, Nu was ze niet zo direct verbonden met Kiro, maar toch kan zoiets diepe sporen na laten. Boosheid/zorgen/onmacht/angst/ zelfs gevoelloosheid.
Mocht ze bijvoorbeeld veel boosheid hebben en die kan er niet uit, ga bij de speelgoed winkel een kinder bokssetje van boksbal en handschoenen halen.
En zeg haar dat al ze boos is ze naar jou of djeez moet gaan, als ze verdriet heeft.
En als ze wil meppen, ( kinderen uiten zich vooral nog fysiek) geef haar de ruimte
of ga samen de bossen in en ga heeeeeel hard gillen.
Ga samen proberen de muur om te duwen.
Ik weet niet hoe simmu en sangdrax staan tov het meenemen van kinderen bij het afscheid, maar als ze het goed vinden, neem haar mee, leg uit wat er gebeurt. Dat de mensen huilen omdat ze Kiro missen, Een afscheid zien maakt het ook werkelijker voor ze..
schroom ook niet om zelf je tranen te laten zien, Kim mag weten dat jullie verdriet hebben. zien dat jullie verdriet hebben. Vertel haar dan dat jullie verdriet hebben om Kiro.
Niet verhalen afsteken maar gewoon weg dat je Kiro mist.
kortom wees duidelijk/kort in uitleg, maar benadruk dat ze mag voelen wat ze wil.
Als ze een dansje doet, of juist heel hard lacht, wordt NIET boos, dat is kim haar verwrking, geef haar daar de ruimte voor. Ga niet tegen houden als kim bijv. ineens op de grond gaat liggen en zegt ik ben dood, maar ga naast haar liggen en vraag haar waarom ze dat zegt, daag haar uit om te vertellen, en speel daar op in.
Ter voorbreiding op de dienst als ze mee mag kun je wellicht met wat popjes en wat blokjes etc. de dienst het verhaaltje nabootsen, en dus visualiseren.
kan ook fijn voor haar zijn ter verwerking/ om het concept dood te snappen. en wat daar bij hoort.
Zo een hele waslijst met wat ik hier zo;n beetje heb gedaan, misschien is het gros niet eens van toepassing, maar kinderen ijn onvoorspelbaar, je weet niet hoe ze gaan reageren, en hopenlijk heb je nu wat handvaten
En vooral sterkte, ik weet als geen ander hoe moeilijk dit is
Engaging Infinite Improbability Drive..
Bedankt voor de uitgebreide reactie.
Met alle tips die ik heb gelezen moet het wel lukken goed uit te leggen.
Ik ben bang dat als we het verkeerd uitleggen ze erg angstig word voor ziek zijn / ziekenhuis.
Kim leeft zo mee, ze had het er al veel over. Zo ineens tijdens het spelen, Kiro ligt in het ziekenhuis he mama.
Met alle tips die ik heb gelezen moet het wel lukken goed uit te leggen.
Ik ben bang dat als we het verkeerd uitleggen ze erg angstig word voor ziek zijn / ziekenhuis.
Kim leeft zo mee, ze had het er al veel over. Zo ineens tijdens het spelen, Kiro ligt in het ziekenhuis he mama.
Pfff, ik vind het maar lastig om te beslissen of Kim meegaat naar de crematie.
Ben bang dat ze de dienst verstoord. Dat is voor hun en voor Kim niet leuk.
Ook dat ze paniekerig wordt. Blijven zitten en stil zijn is lastig.
Tyler gaat niet mee. Die vind ik te jong. Bovendien wil hij dat toch alleen aan mij vastgeplakt zitten en aan mijn been hangen.
Ben bang dat ze de dienst verstoord. Dat is voor hun en voor Kim niet leuk.
Ook dat ze paniekerig wordt. Blijven zitten en stil zijn is lastig.
Tyler gaat niet mee. Die vind ik te jong. Bovendien wil hij dat toch alleen aan mij vastgeplakt zitten en aan mijn been hangen.
Ingrid vraag Simmu wat hun willen.
je kan bijvoorbeeld als simmu het fijn zou vinden, als het even niet gaat dat djeez of jij even met haar naar buiten gaat.
Ik ben zelf voorstanderd van wel mee nemen, het maakt voor kindjes het tastbaarder/begrijpelijker.
En kinderen kunnen je ook op een positieve manier verbazen.
Even drie voorbeelden van hier.
Bij de crematie van Maurice was het juist zij die het allemaal wat draagbaarder maakte met haar gekwaak toen de mensen binnen liepen,
Bij mijn oma "moesten" de achterkleinkinderne juist erbij, want dit was waar oma gek op was, en alle achterklein kinderen en klein kinderen waren onderdeel van de dienst.
Bij de Juf van Arwen, was ze ook mee, en dat ging heel goed, en ik hoorde later van de zus hoe fijn ze het vond, want die kindjes van haar klasje dat waren ook en beetje haar kindjes, en wederom die kindertjes zorgden voor een lach tussen de tranen door.
je kan bijvoorbeeld als simmu het fijn zou vinden, als het even niet gaat dat djeez of jij even met haar naar buiten gaat.
Ik ben zelf voorstanderd van wel mee nemen, het maakt voor kindjes het tastbaarder/begrijpelijker.
En kinderen kunnen je ook op een positieve manier verbazen.
Even drie voorbeelden van hier.
Bij de crematie van Maurice was het juist zij die het allemaal wat draagbaarder maakte met haar gekwaak toen de mensen binnen liepen,
Bij mijn oma "moesten" de achterkleinkinderne juist erbij, want dit was waar oma gek op was, en alle achterklein kinderen en klein kinderen waren onderdeel van de dienst.
Bij de Juf van Arwen, was ze ook mee, en dat ging heel goed, en ik hoorde later van de zus hoe fijn ze het vond, want die kindjes van haar klasje dat waren ook en beetje haar kindjes, en wederom die kindertjes zorgden voor een lach tussen de tranen door.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Ingrid, is het een optie om iemand mee te nemen die eventueel met Kim de zaal uit kan als ze te luidruchtig is of paniekerig wordt?
Ik weet niet wat wijsheid is, jij kent haar het beste natuurlijk...
Ik weet niet wat wijsheid is, jij kent haar het beste natuurlijk...
Fake it till you make it...
Ik ben het eens met evenstar.
Mijn zoon pdd-nos en doof is toen hij 4 was mee naar een begrafenis geweest van een oom die ik als tweede vader beschouwde. Eigenlijk dus een soort opa voor hem.
We hadden afgesproken dat als het niet zou gaan mijn man met hem naar buiten zou gaan. Alles ging goed, hij gaf zelfs snel een kusje op de kist, waardoor de hele zaal zat van ahhhhhh.
Hij heeft het naderhand thuis verwerkt door nog dagen daar na begravennisje te spelen, kist in het midden, kaarsjes erop en stoelen er om heen.
Mijn zoon pdd-nos en doof is toen hij 4 was mee naar een begrafenis geweest van een oom die ik als tweede vader beschouwde. Eigenlijk dus een soort opa voor hem.
We hadden afgesproken dat als het niet zou gaan mijn man met hem naar buiten zou gaan. Alles ging goed, hij gaf zelfs snel een kusje op de kist, waardoor de hele zaal zat van ahhhhhh.
Hij heeft het naderhand thuis verwerkt door nog dagen daar na begravennisje te spelen, kist in het midden, kaarsjes erop en stoelen er om heen.
Wat fijn dat hij door toneelspel het kon verwerkenquote:Op woensdag 9 juni 2010 17:20 schreef agenda het volgende:
Ik ben het eens met evenstar.
Mijn zoon pdd-nos en doof is toen hij 4 was mee naar een begrafenis geweest van een oom die ik als tweede vader beschouwde. Eigenlijk dus een soort opa voor hem.
We hadden afgesproken dat als het niet zou gaan mijn man met hem naar buiten zou gaan. Alles ging goed, hij gaf zelfs snel een kusje op de kist, waardoor de hele zaal zat van ahhhhhh.
Hij heeft het naderhand thuis verwerkt door nog dagen daar na begravennisje te spelen, kist in het midden, kaarsjes erop en stoelen er om heen.
Engaging Infinite Improbability Drive..
Dat is wel een goede, maar ik zou niet weten wie.quote:Op woensdag 9 juni 2010 17:16 schreef Nijna het volgende:
Ingrid, is het een optie om iemand mee te nemen die eventueel met Kim de zaal uit kan als ze te luidruchtig is of paniekerig wordt?
Ik weet niet wat wijsheid is, jij kent haar het beste natuurlijk...
Er staat wel op de kaart dat kinderen welkom zijn.
Ik ga Simmu iig bellen vanavond, dan vraag ik het wel gewoon.
Dat kan idd ook nog.quote:Op woensdag 9 juni 2010 17:15 schreef _evenstar_ het volgende:
Ingrid vraag Simmu wat hun willen.
je kan bijvoorbeeld als simmu het fijn zou vinden, als het even niet gaat dat djeez of jij even met haar naar buiten gaat.
Ik ben zelf voorstanderd van wel mee nemen, het maakt voor kindjes het tastbaarder/begrijpelijker.
En kinderen kunnen je ook op een positieve manier verbazen.
Even drie voorbeelden van hier.
Bij de crematie van Maurice was het juist zij die het allemaal wat draagbaarder maakte met haar gekwaak toen de mensen binnen liepen,
Bij mijn oma "moesten" de achterkleinkinderne juist erbij, want dit was waar oma gek op was, en alle achterklein kinderen en klein kinderen waren onderdeel van de dienst.
Bij de Juf van Arwen, was ze ook mee, en dat ging heel goed, en ik hoorde later van de zus hoe fijn ze het vond, want die kindjes van haar klasje dat waren ook en beetje haar kindjes, en wederom die kindertjes zorgden voor een lach tussen de tranen door.
Ik twijfel ook nog of Kim mee moet. Ik vond het als kind van 9 al onwerkelijk, laat staan op Kims leeftijd. Daarnaast is ze gewoon erg druk, dus mij lijkt het toch beter haar elders te houden
Op woensdag 10 juli 2013 01:46 schreef Littlerabbit het volgende:
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poëtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poëtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Wordt de dienst gefilmd?
Of foto's?
Misschien kunnen jullie zo een eigen Kimcrematie "naspelen"/visualiseren zonder dat ze er bij is.
Sterkte met de crematie voor jullie allemaal.
Of foto's?
Misschien kunnen jullie zo een eigen Kimcrematie "naspelen"/visualiseren zonder dat ze er bij is.
Sterkte met de crematie voor jullie allemaal.
Ik denk wel dat het iets anders is geweest voor jou Djeez, het ging om je moeder.
Hebben jullie ook gevraagd aan haar wat ze zelf wil? Uiteraard nadat je goed uitgelegd hebt wat het inhoudt.
Hebben jullie ook gevraagd aan haar wat ze zelf wil? Uiteraard nadat je goed uitgelegd hebt wat het inhoudt.
Lekker douchen!
Topickick...
Vannacht is M's opa overleden. We hebben het vanmorgen tegen Amber verteld en ze was even verdrietig maar dat was zo weer over. Een dezer dagen is de begrafenis en we zitten heel erg in dubio of we haar mee gaan nemen. Mocht de begrafenis vrijdag zijn, gaat ze niet mee want dan is het Sinterklaasfeest op school en daar leeft ze zo naartoe. Als de begrafenis donderdag is gaat ze misschien wel mee. Ik vind het heel lastig om te beslissen of ze wel of niet mee gaat.
Aan de ene kant zeg ik ja, ze is 5 jaar en overlijden hoort erbij, aan de andere kant zeg ik nee, want ze kan best gevoelig zijn..
Tess gaat sowieso niet mee, die heeft er niks aan/te zoeken.
Vannacht is M's opa overleden. We hebben het vanmorgen tegen Amber verteld en ze was even verdrietig maar dat was zo weer over. Een dezer dagen is de begrafenis en we zitten heel erg in dubio of we haar mee gaan nemen. Mocht de begrafenis vrijdag zijn, gaat ze niet mee want dan is het Sinterklaasfeest op school en daar leeft ze zo naartoe. Als de begrafenis donderdag is gaat ze misschien wel mee. Ik vind het heel lastig om te beslissen of ze wel of niet mee gaat.
Aan de ene kant zeg ik ja, ze is 5 jaar en overlijden hoort erbij, aan de andere kant zeg ik nee, want ze kan best gevoelig zijn..
Tess gaat sowieso niet mee, die heeft er niks aan/te zoeken.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Sterkte Vicky, ga op je gevoel af en bekijk de komende dagen hoe ze reageert. Je hoeft niet meteen vandaag te beslissen.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Gecondoleerd Vicky en M!
And if I could choose the world around me, the world I'd choose would all revolve 'round you
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
12/07/2009 om 12:07 kwam de zon op, om nooit meer onder te gaan....
En sinds 23/06/2015 staan er 2 zonnen aan onze hemel!
Susanne is bij mijn moeder (haar oma dus, crematie) niet meegeweest, ze was toen ook 5. Maar dat was meer omdat ik het zelf die dag erg druk had met mijn gevoelens en emoties en omdat ik er ook voor mijn vader en broertje moest zijn. Ze was dus, om het even cru te zeggen, mij te veel daarbij. Ze is toen wel bij de aula geweest waar mijn moeder opgebaard lag en dat is gewoon goed gegaan. Oma was net sneeuwwitje. Bij haar opa (mijn schoonvader, begravenis) is ze wel mee geweest, toen was ze 1 jaar ouder. Ze heeft dat heel goed opgepakt, heeft opa ook nog opgebaard gezien (en gevoeld, hij is koud he mama..) en meegeholpen bloemblaadjes op het graf te gooien. Achteraf was ze dus ook nog boos, want ze dacht dat ze opa ging begraven (en was haar schep vergeten) maar de kist bleef boven de grond en is niet in ons bijzijn gezakt. Ze heeft het nu nog regelmatig over de tuintjes van opa en oma (mijn moeder heeft een urnengraf)
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
crosspost uit de SCquote:Gecondoleerd Vicky. Wat wil Amber zelf? Dat zou ik ook mee laten wegen. Wij zijn wel afscheid gaan nemen van opa met de kinderen, maar ze zijn niet mee geweest naar de begrafenis (zo'n kerkdienst vraagt veel van wiebelkontjes ) maar ze halen zich echt de meest rare dingen in hun hoofd? Dus de volgende keer gaan ze gewoon mee (al hoop ik dat het nog lang duurt. )
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Oh Vicky, gecondoleerd....
Ik kan me voorstellen dat het voor een kind wel goed is om bij een begrafenis aanwezig te zijn. Dat maakt het abstracte van de dood toch een beetje concreter. Denk ik.
Ik kan me voorstellen dat het voor een kind wel goed is om bij een begrafenis aanwezig te zijn. Dat maakt het abstracte van de dood toch een beetje concreter. Denk ik.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
dat dus...quote:Op maandag 29 november 2010 10:08 schreef Moonah het volgende:
Oh Vicky, gecondoleerd....
Ik kan me voorstellen dat het voor een kind wel goed is om bij een begrafenis aanwezig te zijn. Dat maakt het abstracte van de dood toch een beetje concreter. Denk ik.
nou ja, we denken er ngo even over na en gaan ook aan Amber vragen wat ze wil..
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Christan is niet mee geweest naar de begrafenis van mijn vader (hij was toen ook 5) maar we zijn wel 's middags met hem naar het graf geweest en hebben toen verteld dat opa daar nu lag. Voor hem was dat genoeg maar ieder kind is natuurlijk anders.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
En jezelf goed afvragen waarom je ze niet mee zou nemen....
1. omdat je bang bent dat het teveel van haar vraagt qua emotie. Dan zou ik alleen afscheid nemen en de dienst niet doen.
2. omdat je bang bent dat ze de dienst verstoord. Dan zou ik als ze zelf mee wilt, iemand standby hebben staan (achterin de kerk) die Amber over kan nemen op het moment dat het haar te veel wordt. Zodat jij nog gewoon de dienst bij kan wonen.
1. omdat je bang bent dat het teveel van haar vraagt qua emotie. Dan zou ik alleen afscheid nemen en de dienst niet doen.
2. omdat je bang bent dat ze de dienst verstoord. Dan zou ik als ze zelf mee wilt, iemand standby hebben staan (achterin de kerk) die Amber over kan nemen op het moment dat het haar te veel wordt. Zodat jij nog gewoon de dienst bij kan wonen.
Ik denk neit eens dat er een dienst komt. Het wordt een begrafenis vanuit de sociale dienst, heel karig dus.quote:
En jezelf goed afvragen waarom je ze niet mee zou nemen....
1. omdat je bang bent dat het teveel van haar vraagt qua emotie. Dan zou ik alleen afscheid nemen en de dienst niet doen.
2. omdat je bang bent dat ze de dienst verstoord. Dan zou ik als ze zelf mee wilt, iemand standby hebben staan (achterin de kerk) die Amber over kan nemen op het moment dat het haar te veel wordt. Zodat jij nog gewoon de dienst bij kan wonen.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Jullie hebben het Amber verteld, dan zou ik kijken hoe Amber er de komende dagen op reageert, vraagt ze er veel over en jullie daar weer op reageren, kijken of ze aangeeft om erbij te willen zijn.
En dan overwegen naar Ambers gevoel erbij ofdat het verstandig is om haar mee te nemen of niet.
Sta er overgens niet van te kijken, dat ze er soms misschien wat Luchtig mee om kan gaan, en het andere moment heel erg verdrietig kan gaan zijn.
Ik weet nog wel bij het zusje van m'n nichtje die was vrolijk druk spelend met een bevroren waterballon met haar overleden zus in "gesprek"
En nog geen 10 min later helemaal in tranen en groot verdriet.
gecondoleerd nogmaals
En dan overwegen naar Ambers gevoel erbij ofdat het verstandig is om haar mee te nemen of niet.
Sta er overgens niet van te kijken, dat ze er soms misschien wat Luchtig mee om kan gaan, en het andere moment heel erg verdrietig kan gaan zijn.
Ik weet nog wel bij het zusje van m'n nichtje die was vrolijk druk spelend met een bevroren waterballon met haar overleden zus in "gesprek"
En nog geen 10 min later helemaal in tranen en groot verdriet.
gecondoleerd nogmaals
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Vicky, M, Amber en Tess gecondoleerd met het verlies van Opa.
Wij hebben een periode gehad waarbij er drie oma's in een korte periode kwamen te overlijden en bij de eerste was K mee toen wij alleen met de directe familie kwamen kijken en kroop toen onder de kist door en vond het wel interessant. Net geen twee was ze daar en voelde ook en oma slapen dat zei ze ervan en met het condoleren zelf kwamen wij op het allerlaatste moment aan met haar en de oppas (tante van de andere kant) kwam als eerste condoleren en is toen met haar naar huis gegaan en met de begrafenis en kerkdienst is ze thuisgebleven.
Paar maanden later ging nummer twee en toen was ik hoogzwanger van Eva en toen hebben we het op dezelfde manier gedaan en 10 weken later ging nummer drie ook en daar hebben we beide dames mee naar toe genomen. E was een krappe zes weken en die heeft gewoon liggen slapen en kreeg van mijn mams een flesje en nam K mee uit de dienst en K heeft ook meegeholpen rozenblaadjes strooien. De reden dat de dames met de laatste begrafenis wel allebei meemochten was dat dit aan lief zijn kant was en niet van mijn kant van de familie want de begrafenissen uit mijn kant van de familie zijn de hel/verdoemenis en twee uur durende donderpreken van doorgeslagen dominee's of ouderlingen (lang verhaal) en dat is zelfs voor mij (ik ben zo opgevoed en op mijn zestiende heb ik mezelf ervan afgezet) een superlange en moeilijke zit.
Ondanks dat wij dachten dat K het nog niet helemaal meekreeg heeft ze het nog wel eens over oma C en toen was ze net geen drie en ze weet ook precies waar haar tuintje is op het kerkhof en oma C is begraven bij mijn schoonvader in het graf en dat weet ze ook en ze heeft op de eea reden ook onthouden dat ze daar met papa bij de kist mocht lopen. Ze vind het normaal en het hoort er ook bij. Ze weet echt dat oma bij apa ligt en dat Opa J niet haar eigen opa is en noemt hem dus stug J ipv Opa J wat de rest van de kleinkids wel klakkeloos aannam trouwens. E ook maar ze is nogal stijfkoppig wat betreft haar eigen Apa (ze kon geen open zeggen en verbasterde dat toen ze mini was tot Apa)...
[ Bericht 3% gewijzigd door Books op 29-11-2010 13:09:15 ]
Wij hebben een periode gehad waarbij er drie oma's in een korte periode kwamen te overlijden en bij de eerste was K mee toen wij alleen met de directe familie kwamen kijken en kroop toen onder de kist door en vond het wel interessant. Net geen twee was ze daar en voelde ook en oma slapen dat zei ze ervan en met het condoleren zelf kwamen wij op het allerlaatste moment aan met haar en de oppas (tante van de andere kant) kwam als eerste condoleren en is toen met haar naar huis gegaan en met de begrafenis en kerkdienst is ze thuisgebleven.
Paar maanden later ging nummer twee en toen was ik hoogzwanger van Eva en toen hebben we het op dezelfde manier gedaan en 10 weken later ging nummer drie ook en daar hebben we beide dames mee naar toe genomen. E was een krappe zes weken en die heeft gewoon liggen slapen en kreeg van mijn mams een flesje en nam K mee uit de dienst en K heeft ook meegeholpen rozenblaadjes strooien. De reden dat de dames met de laatste begrafenis wel allebei meemochten was dat dit aan lief zijn kant was en niet van mijn kant van de familie want de begrafenissen uit mijn kant van de familie zijn de hel/verdoemenis en twee uur durende donderpreken van doorgeslagen dominee's of ouderlingen (lang verhaal) en dat is zelfs voor mij (ik ben zo opgevoed en op mijn zestiende heb ik mezelf ervan afgezet) een superlange en moeilijke zit.
Ondanks dat wij dachten dat K het nog niet helemaal meekreeg heeft ze het nog wel eens over oma C en toen was ze net geen drie en ze weet ook precies waar haar tuintje is op het kerkhof en oma C is begraven bij mijn schoonvader in het graf en dat weet ze ook en ze heeft op de eea reden ook onthouden dat ze daar met papa bij de kist mocht lopen. Ze vind het normaal en het hoort er ook bij. Ze weet echt dat oma bij apa ligt en dat Opa J niet haar eigen opa is en noemt hem dus stug J ipv Opa J wat de rest van de kleinkids wel klakkeloos aannam trouwens. E ook maar ze is nogal stijfkoppig wat betreft haar eigen Apa (ze kon geen open zeggen en verbasterde dat toen ze mini was tot Apa)...
[ Bericht 3% gewijzigd door Books op 29-11-2010 13:09:15 ]
Gecondoleerd Vicky.
Ik zou haar zelf niet meenemen. Niet omdat ik bang zou zijn dat ze de mis zou verstoren, maar gewoon omdat ik denk dat een kindje van die leeftijd nog niet met dit soort dingen geconfronteerd hoeft te worden.
Een maand of 2 geleden is mijn oma gestorven en heb Dana dus ook niet meegenomen (oke ze is wel pas 2,5..maar ook 5 vindt ik nog erg jong)
Ik heb haar wel uitgelegd dat oma er niet meer is en ik denk dat dat genoeg is voor nu.
Aan de andere kant ligt het er ook aan hoe een kindje is..Dana is nogal snel van iets onder de indruk en dat kan makkelijk maanden blijven hangen.
Ik zou haar zelf niet meenemen. Niet omdat ik bang zou zijn dat ze de mis zou verstoren, maar gewoon omdat ik denk dat een kindje van die leeftijd nog niet met dit soort dingen geconfronteerd hoeft te worden.
Een maand of 2 geleden is mijn oma gestorven en heb Dana dus ook niet meegenomen (oke ze is wel pas 2,5..maar ook 5 vindt ik nog erg jong)
Ik heb haar wel uitgelegd dat oma er niet meer is en ik denk dat dat genoeg is voor nu.
Aan de andere kant ligt het er ook aan hoe een kindje is..Dana is nogal snel van iets onder de indruk en dat kan makkelijk maanden blijven hangen.
De begrafenis is woensdag om 9.15 uur. Amber gaat niet mee, die gaat gewoon naar school. M wil niet dat ze mee gaat.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Ja he. Donderdag is mijn 1e werkdag en vrijdag is ook een lastige dag. Er komt verder geen bezoek of andere familie.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Da's idd snel Vicky, maar als het idd een begrafenis vanuit de sociale dienst is, is er ook weinig reden om te wachten. Normaliter heef een paar dagen wachten ook te maken met kaarten sturen en mensen de kans te geven te regelen dat ze kunnen komen.
Sterkte alvast!
Sterkte alvast!
***
Vicky gecondoleerd
Ik zou een beetje afgaan of wat wil de familie.. ? Hoe was Opa t.o.v. zijn achterklein kinderen?
Hoe gaat Amber met bepaalde zaken om? etc.
Arwen is bij mijn oma er gewoon bij geweest, maar die had dan ook al de ervaring van haar vader dus wellicht dat het voor haar sowieso logischer was om mee te gaan?
Ik zou een beetje afgaan of wat wil de familie.. ? Hoe was Opa t.o.v. zijn achterklein kinderen?
Hoe gaat Amber met bepaalde zaken om? etc.
Arwen is bij mijn oma er gewoon bij geweest, maar die had dan ook al de ervaring van haar vader dus wellicht dat het voor haar sowieso logischer was om mee te gaan?
Engaging Infinite Improbability Drive..
Vannacht is mijn oom overleden. Hij was al erg lang ziek. Thies, mijn zoon van 5, kent hem niet anders dan met een zuurstofslangetje in zijn neus.
Maar nu is er dus een nieuw item in de opvoeding aan de orde. Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn, hoe jullie omgaan met 'de dood' ten aanzien van je kind(eren).
Ik heb verteld dat ome Jan versleten is. Dat zijn lijf het niet meer goed deed. Dat accepteerde hij heel makkelijk. Om vervolgens weer met de brandweerauto te gaan spelen. En dan ineens weer een vraag: "Waarom ben je dan zo verdrietig mama?".
Zaterdag is de crematie. Thies weet wel wat begraven is. Nou ja, ik heb daar al wel eens met hem over gepraat. Maar een crematie uitleggen vind ik wat cru. Mijn man en ik zijn al een poosje aan het 'brainstormen' over wat en hoe we hem zullen vertellen. Ik ben niet van de 'sterretjes' en mijn man niet van de hemel. Wij zijn beiden niet religieus, maar ik ben denk ik wel een soort van gelovig. Ik wil Thies wel meegeven dat ik geloof dat de ziel van een overledene ergens gelukkig wordt. En ook wel eens bij ons meekijkt.
Ik vind dit best een pittig ding.
Wat hebben jullie er over te vertellen?
Maar nu is er dus een nieuw item in de opvoeding aan de orde. Ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn, hoe jullie omgaan met 'de dood' ten aanzien van je kind(eren).
Ik heb verteld dat ome Jan versleten is. Dat zijn lijf het niet meer goed deed. Dat accepteerde hij heel makkelijk. Om vervolgens weer met de brandweerauto te gaan spelen. En dan ineens weer een vraag: "Waarom ben je dan zo verdrietig mama?".
Zaterdag is de crematie. Thies weet wel wat begraven is. Nou ja, ik heb daar al wel eens met hem over gepraat. Maar een crematie uitleggen vind ik wat cru. Mijn man en ik zijn al een poosje aan het 'brainstormen' over wat en hoe we hem zullen vertellen. Ik ben niet van de 'sterretjes' en mijn man niet van de hemel. Wij zijn beiden niet religieus, maar ik ben denk ik wel een soort van gelovig. Ik wil Thies wel meegeven dat ik geloof dat de ziel van een overledene ergens gelukkig wordt. En ook wel eens bij ons meekijkt.
Ik vind dit best een pittig ding.
Wat hebben jullie er over te vertellen?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Tsja, iedereen doet het op zijn eigen manier. De dood is voor veel kinderen juist helemaal niet eng itt wat veel volwassenen denken. Ik heb als kleine meerdere overleden familieleden gezien die thuis opgebaard lagen. Onze familie ging daar heel natuurlijk mee om. Mijn ouders zeiden dan dat opa zo diep sliep, dat hij nooit meer wakker zou worden. Maar dat hij in zijn dromen weer jong was en alle leuke dingen deed die hij vroeger graag deed, naar analogie van de hemel.
I feel kinda Locrian today
mijn kinderen zijn 1,5 en 4,5 en wij vertellen bij alles wat dood gaat dat diegene en dat dier gewoon weg gaat voor altijd. Dat iedereen en alles een keer dood gaat als hij of zij oud is of heel ziek is. Meestal kiezen wij wel een ster uit, maar die is vooral bedoeld om naar te kijken en op die manier aan die persoon te denken als een soort herinnering. En als wij verdrietig zijn is dat omdat het natuurlijk niet leuk is als iemand voor altijd weg gaat.
Het leven is veel te belangrijk om serieus te nemen.
Mijn zoon was met de eerste dode parkiet een jaar of 5-6 en kon het wel hebben, wel veel verdriet maar hij begreep het wel.
Ik denk dat je het wel gewoon kan uitleggen wat "dood" is, zo'n klein hoofdje kan meer begrijpen dan je denkt, het is per slot van rekening iets natuurlijks en kinderen geven daar hun eigen draai aan.
Wat voor mijn zoon wel de boel begrijpelijk maakte was de gedachte dat voor iedere dode weer een baby terug komt.
Of andersom; als er niemand dood zou gaan en er wel babys bij komen word het zo vol op de wereld
Ik denk dat je het wel gewoon kan uitleggen wat "dood" is, zo'n klein hoofdje kan meer begrijpen dan je denkt, het is per slot van rekening iets natuurlijks en kinderen geven daar hun eigen draai aan.
Wat voor mijn zoon wel de boel begrijpelijk maakte was de gedachte dat voor iedere dode weer een baby terug komt.
Of andersom; als er niemand dood zou gaan en er wel babys bij komen word het zo vol op de wereld
Moonah, pm me even.je emailadres, ik heb een boekje op mijn pc staan van.Kikker.
♥ A ♥ & ♥ T ♥
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
When you were born, you were crying and everyone around you was smiling. Live your life so that when you die, you're smiling and everyone around you is crying.
Moonah, ik kwam dit topic ook nog tegen..
Misschien staan hier ook nog 'nuttige' dingen in : Kinderen en rouwverwerking
Sterkte!
Misschien staan hier ook nog 'nuttige' dingen in : Kinderen en rouwverwerking
Sterkte!
Wir müssen leben, bis wir sterben!
Ach ja Rijstebuiltje, dat topic kende ik idd, dank voor het linkje.
Anderen ook bedankt voor je reactie. Wellicht is dit topic nu wat dubbelop.
Anderen ook bedankt voor je reactie. Wellicht is dit topic nu wat dubbelop.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik vraag wel een merge aan Moonah, dan kan het allemaal bij elkaar en kunnen mensen toch ook op jouw vraag reageren.
***
Gecondoleerd Moonah
Wij hebben indertijd inderdaad ook het Kikker boekje gebruikt. Verder zijn we heel eerlijk geweest, ook over dingen als cremeren, maar pas als ze (oudste was nog maar 3) erom vroeg. Dus bijvoorbeeld "nu nemen we afscheid van opa" en dan afwachten tot ze, dagen later, vroeg waar opa's lichaam dan was gebleven. Ze doseerde zelf heel goed, en dat hele proces heeft maanden geduurd.
Over geloven praten we eigenlijk regelmatig en dan ook in hele gewone, simpele termen: "sommige mensen geloven in de hemel. Ik niet, maar ik denk wel dat opa ergens is. Hoe dat precies in elkaar zit weet ik niet, maar ik weet wel zeker dat opa een stukje van ons is, omdat we altijd van hem houden, en omdat we heel veel van hem geleerd hebben. "
Zoiets....
Wij hebben indertijd inderdaad ook het Kikker boekje gebruikt. Verder zijn we heel eerlijk geweest, ook over dingen als cremeren, maar pas als ze (oudste was nog maar 3) erom vroeg. Dus bijvoorbeeld "nu nemen we afscheid van opa" en dan afwachten tot ze, dagen later, vroeg waar opa's lichaam dan was gebleven. Ze doseerde zelf heel goed, en dat hele proces heeft maanden geduurd.
Over geloven praten we eigenlijk regelmatig en dan ook in hele gewone, simpele termen: "sommige mensen geloven in de hemel. Ik niet, maar ik denk wel dat opa ergens is. Hoe dat precies in elkaar zit weet ik niet, maar ik weet wel zeker dat opa een stukje van ons is, omdat we altijd van hem houden, en omdat we heel veel van hem geleerd hebben. "
Zoiets....
Moonah, sterkte. Waarom je verdriet hebt, is omdat je hem gaat missen.dat je niet meer met hem kunt praten.
Crematie hebben wij niet in detail uitgelegd aan maud. Fleur wel, maar die vroeg er ook naar.
Dood, hemel, geloof wat je wel en niet wilt vertellen... Ik vond naast het verhaal van kikker het verhaal van de grote bruine beer ook goed. Titel geef ik je morgen moet ik even zoeken.
Crematie hebben wij niet in detail uitgelegd aan maud. Fleur wel, maar die vroeg er ook naar.
Dood, hemel, geloof wat je wel en niet wilt vertellen... Ik vond naast het verhaal van kikker het verhaal van de grote bruine beer ook goed. Titel geef ik je morgen moet ik even zoeken.
Gecondoleerd Moonah.
Mijn opa is afgelopen jaar overleden en gecremeerd. De jongens zijn meegeweest naar het ziekenhuis om afscheid te nemen en vroegen vrij snel na zijn overlijden "wat ze dan met oude pake gingen doen nu hij dood was?" Tja, ik vind dat je op snap niveau gewoon alles moet vertellen dus dat is gebeurd. Toen we op de dag van het afscheid richting dat gebouw liepen ineens een klein knuistje in mijn hand. Klein bleek bekkie, mama, lopen we door die deur dan het vuur in?!
Ah, het stukje over afscheid in een Aula en daarna in een andere ruimte het uiteindelijke cremeren even vergeten
hij heeft later nog van elke muur, pilaar en kamer gevraagd 'of dat dan het vuur is?' niet op een spannende manier meer, maar meer nieuwsgierig. Verder ook geen last meer van gehad. met slecht slapen of enge dromen of weet ik wat. En waar ouwe pake nu is? Vooral in onze gedachten. En in sommige dingen die we van hem geleerd hebben. in onze verhalen. Jongste zit tegenwoordig op toneel en gaat in de aanstaande voorstelling het lied "in heel Europa"zingen. Dat is echt het liedje van mijn opa en mij en het is ook gedraaid op zijn crematie. Zegt mijn jongste: fijn dat oude pake er dan ook een beetje bij is hè.
En zo ist.
Mijn opa is afgelopen jaar overleden en gecremeerd. De jongens zijn meegeweest naar het ziekenhuis om afscheid te nemen en vroegen vrij snel na zijn overlijden "wat ze dan met oude pake gingen doen nu hij dood was?" Tja, ik vind dat je op snap niveau gewoon alles moet vertellen dus dat is gebeurd. Toen we op de dag van het afscheid richting dat gebouw liepen ineens een klein knuistje in mijn hand. Klein bleek bekkie, mama, lopen we door die deur dan het vuur in?!
Ah, het stukje over afscheid in een Aula en daarna in een andere ruimte het uiteindelijke cremeren even vergeten
hij heeft later nog van elke muur, pilaar en kamer gevraagd 'of dat dan het vuur is?' niet op een spannende manier meer, maar meer nieuwsgierig. Verder ook geen last meer van gehad. met slecht slapen of enge dromen of weet ik wat. En waar ouwe pake nu is? Vooral in onze gedachten. En in sommige dingen die we van hem geleerd hebben. in onze verhalen. Jongste zit tegenwoordig op toneel en gaat in de aanstaande voorstelling het lied "in heel Europa"zingen. Dat is echt het liedje van mijn opa en mij en het is ook gedraaid op zijn crematie. Zegt mijn jongste: fijn dat oude pake er dan ook een beetje bij is hè.
En zo ist.
Het maakt ook niet uit of je koopt, kraakt of huurt, buurvrouw is steeds in de buurt.
Lieve Oma Pluis is denk ik weer te kinderachtig voor Thies he? EN gaat natuurlijk ook niet over cremeren maar over begraven. IN ieder geval gecondoleerd
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Sterkte, Moonah!
Wij hebben ook vrij recent te maken gehad met overlijden. Mijn oma is 2 dagen na kerst onverwacht overleden. Ze was al wel 91 jaar, maar ook heel kwiek nog.
Ze lag thuis opgebaard en de kinderen hebben haar zo nog in haar eigen bed zien liggen. Voor Marlien (3 jaar) is het allemaal nog wel wat vreemd, ze had eerst het idee dat mijn oma sliep.
We hebben ze verteld dat oma nu bij God is. De oudsten wisten dat al wel, maar voor de jongste is het volgens mij best vreemd. Ik heb haar verteld dat het leven uit het lichaam is verdwenen en dat haar leven nu bij God is.
Later ben ik met mijn zusje en Marlien nog even bij mijn oma gaan kijken. Mijn zusje vroeg zich af of mijn oma de schoenen wel uit had, want ze vond het zo'n raar idee om met schoenen aan in bed te liggen. Dus ik deed de deken wat omhoog en je kon zien dat ze inderdaad geen schoenen aanhad (leek mij nogal logisch, maar goed).
Nu vertelt Marlien dat "omi bij de Here God is. Op blote voeten".
Wij hebben ook vrij recent te maken gehad met overlijden. Mijn oma is 2 dagen na kerst onverwacht overleden. Ze was al wel 91 jaar, maar ook heel kwiek nog.
Ze lag thuis opgebaard en de kinderen hebben haar zo nog in haar eigen bed zien liggen. Voor Marlien (3 jaar) is het allemaal nog wel wat vreemd, ze had eerst het idee dat mijn oma sliep.
We hebben ze verteld dat oma nu bij God is. De oudsten wisten dat al wel, maar voor de jongste is het volgens mij best vreemd. Ik heb haar verteld dat het leven uit het lichaam is verdwenen en dat haar leven nu bij God is.
Later ben ik met mijn zusje en Marlien nog even bij mijn oma gaan kijken. Mijn zusje vroeg zich af of mijn oma de schoenen wel uit had, want ze vond het zo'n raar idee om met schoenen aan in bed te liggen
. Dus ik deed de deken wat omhoog en je kon zien dat ze inderdaad geen schoenen aanhad (leek mij nogal logisch, maar goed). Nu vertelt Marlien dat "omi bij de Here God is. Op blote voeten".
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Moonah Ik heb Arwen maanden terug toen ze vragen had gewoon op haar niveau verteld wat gebeurd is en op de andere vraag waarom mensen dood gaan idem.
En dat mensen die ons lief zijn levend of dood altijd in ons hart en hoofd zijn.
Gecondoleerd
En dat mensen die ons lief zijn levend of dood altijd in ons hart en hoofd zijn.
Gecondoleerd
Engaging Infinite Improbability Drive..
Wij hebben bij Susanne het detail "cremeren" overgeslagen. Oma was dood en oma werd begraven. De dienst zelf is ze niet bij geweest en mijn moeder heeft een urnengraf gekregen, dus er is een graf. Dat er dan niet de kist in lig maar een urn is zij niet van de op hoogte en zolang ze niet met vragen komt laten we dat ook zo. Wel heb ik van de hele dienst een fotoreportage, tot aan het in de oven duwen aan toe. Mocht ze later met vragen komen kan ik dat altijd nog aan haar laten zien.
Verder was oma gewoon op. Haar hartje was op en haar lijfje was ook oud en ziek (en dan was mijn moeder net 58 jaar) en dat accepteerde ze dus ook. Mijn moeder zat in een rolstoel, had ook zuurstof en was vel over been. Dat oma het dus niet meer 'deed' was voor haar heel logisch.
Verder was oma gewoon op. Haar hartje was op en haar lijfje was ook oud en ziek (en dan was mijn moeder net 58 jaar) en dat accepteerde ze dus ook. Mijn moeder zat in een rolstoel, had ook zuurstof en was vel over been. Dat oma het dus niet meer 'deed' was voor haar heel logisch.
Goedemiddag! Kan ik u ergens mee helpen?
Mijn vader is in 2010 overleden. Onze dochter was toen net 2. Wij zeggen dan dat hij op een wolkje woont. Als we dan naar de begraafplaats gaan, gaan we even kijken bij het tuintje van opa, die op een wolkje woont.
Toen de kat overleed is die ook op een wolkje gaan wonen en dus niet meer bij ons. Zo is het begrijpelijk voor haar.
Toen de kat overleed is die ook op een wolkje gaan wonen en dus niet meer bij ons. Zo is het begrijpelijk voor haar.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |