Nu is mn zusje dus ook aan het lessen, en gaat binnenkort voor de eerste keer op. Ondanks dat, kreeg ze vandaag plotseling een autootje van mn ouders. Min of meer hetzelfde verhaal al een paar jaar geleden: Mn tante wil haar wagen inruilen, krijgt niet veel terug, dus gaat ie voor de inruilprijs (eveneens 1.250 euro) naar mn zusje. Ik ben blij voor haar (en vooral dat ze niet in mijn auto hoeft te rijden
), maar kon het niet laten om even tussen neus en lippen door te vragen waarom zij em eigenlijk krijgt (mn ouders betalen immers), en ik er destijds voor moest dokken.Het antwoord luidde: "Zij leert nog, dus moeten we haar wat helpen. Maar ze betaalt een gedeelte terug, dat hebben we afgesproken!" Jaja, dat ken ik... Als m'n ouders over 40 jaar onder de grond liggen, is er nog steeds niks terugbetaalt. Ik had het eigenlijk kunnen weten, want ze wordt altijd gematst. Ze is immers een meisje, de jongste thuis, en een echt "papa's kindje". En ze is toch zo zielig, want ze heeft nooit geld omdat ze nog op school zit :'( Vijf keer in de week stadten, naar de bios gaan, en zuipen in de kroeg is overigens geen probleem. Ze koopt gewoon alles wat los en vast zit, want desnoods legt pappie wel weer wat bij
Voor de duidelijkheid: Ik kan een stuk makkelijker leren, maar heb mn (vervolg)opleiding niet afgemaakt, en werk daardoor al een jaar of vijf. Zij doet al jaren een of andere mbo-school, maar heeft met stage en vakantiewerk ook heus wel wat centjes verdiend. Maar goed, min of meer is dat dus de reden dat ik genaaid wordt. Want zo voelt het toch wel.
Aan de ene kant wil ik het laten varen, aangezien ik al mn hele jeugd nooit iets te klagen heb gehad, en geen zin heb in ruzie om wat euros. Maar aan de andere kant kan ik niet tegen dit onrecht, en zou ik mn ouders het liefst eens flink verrot schelden!
Hoe denken jullie erover, en wat adviseren jullie me te doen?
frus 
treeeeeeeeerd 
Als ze zeggen: Dat doe je toch niet, jongen.
Dan doe jij dat !!! Dat zal ze leren
Mijn zus is op 18jarige leeftijd thuis vertrokken, en buiten haar studiekosten hebben mijn ouders niets meer aan haar uitgegeven.
Ik studeer wel nog (bijna 21), krijg dus al 3 jaar langer zakgeld, studiekosten en voor de rest alles wat maar met mijn studie te maken heeft en daarbuiten het meeste dat ik hen gewoon vraag. Ik heb deze zomer de auto kapot gereden en ik krijg een nieuwe... als ik alles optel wat ze aan mij gegeven hebben en wat ze aan mijn zus gegeven hebben ben ik inderdaad ook financiëel serieus voorgetrokken op haar. Mijn ouders hun reactie daarop is; als zij thuis gebleven was, hadden we dat voor haar ook allemaal betaald. Het is dus haar eigen keuze.
Ik denk dat het in jouw situatie ongeveer hetzelfde is, had jij gestudeerd had je ook veel meer gekregen dan nu, aangezien het logisch is dat als je werkt je ook wat kosten draagt.
edit; het is inderdaad moeilijk om gelijk te geven aan je kinderen. Zij krijgt nu mss een auto van 1250¤, maar jij hebt vroeger misschien meer medische kosten veroorzaakt. Moet je al die dingen gaan optellen om dan beiden evenveel te geven? Ik bedoel, zolang het om kleine bedragen gaat (en ja, 1250¤ lijkt mss veel, maar op zich heb je dat best snel bijeen) zou ik daarvoor zeker de relatie met m'n ouders niet op het spel zetten.
quote:Zeik dan niet.Aan de ene kant wil ik het laten varen, aangezien ik al mn hele jeugd nooit iets te klagen heb gehad
Verschillende kinderen, verschillende situaties. Live with it.
quote:Lekkere verglijking zeg, medische kosten en een auto.Op vrijdag 26 januari 2007 19:08 schreef Athmozz het volgende:
maar jij hebt vroeger misschien meer medische kosten veroorzaakt. Moet je al die dingen gaan optellen
quote:Op zich zijn sommige medische kosten (beugels voor je tanden ed.) ook niet nodig, en zo'n behandeling kan makkelijk meer kosten dan die wagen van 1250¤. Je kan gewoon niet voor iedereen hetzelfde doen, dus ik zie het probleem niet in. Als zijn zus die auto nu nodig heeft voor school (en ja, dat kan best, volgend jaar heb ik ook een nodig) en ze werkt niet kan ze hem anders amper zelf betalen.Op vrijdag 26 januari 2007 20:06 schreef 61neorej het volgende:
Lekkere verglijking zeg, medische kosten en een auto.
Ze studeert nog, en ik vind het logisch dat ouders net zolang voor hun kinderen betalen tot ze stoppen met studeren. Als je ze alletwee laat studeren is het hun eigen keuze, dus dan moeten ze maar de daaraan verbonden consequenties dragen.
Zoals de TS zelf aangeeft dat hij heel zijn jeugd genoeg gehad heeft, zou ik het dom vinden om door te drammen over een betrekkelijk klein bedrag.
Je moet ook gewoon per kind afwegen wat ze nodig hebben.
Maar medische kosten zijn gewoon noodzaak vaak en daar kan het kind niks aan doen. Ook een beugel kan noodzaak zijn. Dat kan je dus niet verglijken met iets wat geen noodzaak is zoals een auto. (Buiten het geval dat de auto is voor iemand die niet kan fietsen ofzo.
Ik vind het soms wel eens steken maar zal er nooit over beginnen, het zij nou eenmaal zo. Wellicht een consequentie van het ouder zijn.
M'n zus heeft inmiddels vier maal geprobeerd een HBO-opleiding te volgen waarvan ze van slechts één haar propedeuse heeft behaald. Alle kosten die daaraan verbonden waren (inclusief boeken dus) namen mijn ouders voor hun rekening. Naast die schoolkosten heeft ze ook al een borstvergroting vergoed gekregen (twv. 2000+ euro) en een auto (twv. 2000 euro, ongeveer) total loss gereden. Dus ja, ik word ook behoorlijk achtergesteld. Nu moet ik erbij zeggen dat m'n ouders het wel met allerlei kleinere dingen proberen goed te maken, maar de grotere zaken die ik geleend heb (basgitaar, PC etc.) heb ik allemaal moeten terugbetalen.
Dus in z'n totaliteit word ik wel achtergesteld, maar zo serieus neem ik het niet. M'n ouders nemen gewoonweg beslissingen die voor hen op dat moment nuttig lijken. En ja, daarmee word ik ook wel eens genaaid, maar dat moet ik maar accepteren uiteindelijk.
Je zus heeft het goed voor mekaar..
quote:Het kan, maar 99% van de keren is het puur esthetischOp vrijdag 26 januari 2007 20:19 schreef 61neorej het volgende:
Maar medische kosten zijn gewoon noodzaak vaak en daar kan het kind niks aan doen. Ook een beugel kan noodzaak zijn.
quote:Voor mijn eindwerk moet ik een project ontwikkelen in een bedrijf dat in de havenzone gevestigd is (45 km van hier), en waar het openbaar vervoer op zijn dichtst 7 km vandaan is, én dan nog maar om het uur rijdt. ik heb dus keuze tussen 90km fietsen of 14km wandelen. Dan is een auto gewoon een noodzaak.Dat kan je dus niet verglijken met iets wat geen noodzaak is zoals een auto.
quote:In die gevallen is het idd noodzaak en is er ook niks mis mee om in het geval dat de situatie nu zo is en vroeger niet zo het ene kind (deels) wel een auto te geven terwijl de ander het niet kreeg.Op vrijdag 26 januari 2007 20:26 schreef Athmozz het volgende:
[..]
Het kan, maar 99% van de keren is het puur esthetisch
[..]
Voor mijn eindwerk moet ik een project ontwikkelen in een bedrijf dat in de havenzone gevestigd is (45 km van hier), en waar het openbaar vervoer op zijn dichtst 7 km vandaan is, én dan nog maar om het uur rijdt. ik heb dus keuze tussen 90km fietsen of 14km wandelen. Dan is een auto gewoon een noodzaak.
quote:Onzekerheid kruipt waar het niet gaan kan, geloof me.Op vrijdag 26 januari 2007 20:26 schreef Aventura het volgende:
Wtf, een borstvergroting? Vind ik wel heel extravagant...En dan ook nog door de ouders laten betalen
Je zus heeft het goed voor mekaar..
Maar ja, dat is nu dus een 'lening'. Ben benieuwd in welk leven ze dat terugbetaald..Dochters zijn toch ook altijd veel liever dan zoons.
Bovendien werk je al een jaar of 5
hij kan alles flikken wat hij wilt en er zitten nooit consequenties aan. wanneer hij iets wilt kopen zullen zij het vaak voor hem betalen of minstens méébetalen.
uiteraard is hij dan ook een ultiem moederskindje.
altijd leuk wanneer we ruzie krijgen:
ik sla mijn broer, mijn broer slaat terug en roept mama! (
) resultaat: ik krijg een stortvloed aan gezeik.mijn broer slaat mij, ik sla terug. hij roept mama! ik krijg een stortvloed aan gezeik.
dan denk je, dan zorg je toch dat jij degene bent die om mama roept. been there done that. dan raakt mijn moeder geirriteerd en zegt ze dat ik het vast wel verdient zou hebben en dat ik moet kappen met zeiken.
of alle keren dat ik beschuldigt wordt van dingen die me broer geflikt heeft. uiteraard ontkent hij het altijd.
en de keren dat ik bewijs heb dat ik het niet gedaan kan hebben, kan er verder ook geen excuses vanaf en ze zullen ook niet boos worden op mijn broer.
jaja, wat heb ik het toch zwaar.
verder heb ik het helemaal niet slecht thuis, maar soms is dit wel frustrerend.
edit: misschien leuk om erbij te vermelden dat mijn broer bijna 22 is
quote:Op vrijdag 26 januari 2007 21:16 schreef Mustard_Man het volgende:
ik sla mijn broer, mijn broer slaat terug en roept mama! (
mijn broer slaat mij, ik sla terug. hij roept mama! ik krijg een stortvloed aan gezeik.
edit: misschien leuk om erbij te vermelden dat mijn broer bijna 22 is
Wel herkenbaar overigens, zo is mijn broertje ook.
Volgens mij is het over het algemeen wel zo dat de jongste wat meer voorgetrokken wordt. Ik merk het ook wel bij m'n broertje, niet eens zo zeer in geld, maar hij hoeft echt geen flikker te doen. En m'n ouders voeren dan als argument aan dat ik de oudste ben. Alsof dat zal veranderen.
Afwassen en opruimen doet ie nooit, met kleine dingen helpen is te veel gevraagd en m'n ouders stemmen er altijd maar mee in en dan mag ik het dus weer doen.
Financieel valt het dan wel weer mee, ik krijg opzich wel genoeg. Er zijn wel een paar dingen waar ik me dan weer aan kan ergeren, nu krijgt ie bijvoorbeeld weer zo'n Wii, omdat ie twee weken beter z'n best doet op school. Kan ie naast 5 uur msn-en per dag ook nog eens op zo'n ding spelen.
Maargoed, genoeg geërgerd, het wordt tijd dat ik weer eens naar m'n eigen kamer in Delft ga, een paar weken bij m'n ouders wonen is niet goed voor me.
quote:Tja, dan kan je zelfs briljant zijn, maar ouders zijn nu eenmaal dol op kinderen met vervolgopleidingen.Op vrijdag 26 januari 2007 18:59 schreef Nr.11 het volgende:
Voor de duidelijkheid: Ik kan een stuk makkelijker leren, maar heb mn (vervolg)opleiding niet afgemaakt,
Ener is een periode geweest dat ik m'n ouders een vast bedrag aan internet kosten moest betalen, M'n broertje betaalde de helft van wat ik betaalde omdat hij geen baan had "stage" en na een tijdje hoefde hij niks meer te betalen...Overal zal wel zo'n soort situatie zijn... Als je niks te klagen hebt, boeiend... 1250 euro is een redelijk bedrag, maar goed, wat wil je ermee bereiken ?
quote:0100 op je 17e? Ik leef met je mee...Op vrijdag 26 januari 2007 22:19 schreef Un-X-PecteD het volgende:
Ach, het is met verschillende dingen zo. Ik moest met 17 jaar om 1:00 thuis zijn, en m'n broertje kon een aantal jaar geleden (op z'n 16e) zolang blijven als hij wilde, omdat hij tot 23:00 moest werken en anders nog maar 2 uurtjes had om uit te gaan. Had je mij moeten zien onderhandelen over een kwartiertje langer
Overal zal wel zo'n soort situatie zijn... Als je niks te klagen hebt, boeiend... 1250 euro is een redelijk bedrag, maar goed, wat wil je ermee bereiken ?
TS: enige manier om er van af te komen (gevoelsmatig alsmede dat t niet meer gebeurd (hoop je)) is het gewoon vertellen wat je dwars zit tegen je ouders.
quote:Damn wat herkenbaar.Op vrijdag 26 januari 2007 21:36 schreef Schuifpui het volgende:
[..]
Wel herkenbaar overigens, zo is mijn broertje ook.
Volgens mij is het over het algemeen wel zo dat de jongste wat meer voorgetrokken wordt. Ik merk het ook wel bij m'n broertje, niet eens zo zeer in geld, maar hij hoeft echt geen flikker te doen. En m'n ouders voeren dan als argument aan dat ik de oudste ben. Alsof dat zal veranderen.
Afwassen en opruimen doet ie nooit, met kleine dingen helpen is te veel gevraagd en m'n ouders stemmen er altijd maar mee in en dan mag ik het dus weer doen.
Financieel valt het dan wel weer mee, ik krijg opzich wel genoeg. Er zijn wel een paar dingen waar ik me dan weer aan kan ergeren, nu krijgt ie bijvoorbeeld weer zo'n Wii, omdat ie twee weken beter z'n best doet op school. Kan ie naast 5 uur msn-en per dag ook nog eens op zo'n ding spelen.
Maargoed, genoeg geërgerd, het wordt tijd dat ik weer eens naar m'n eigen kamer in Delft ga, een paar weken bij m'n ouders wonen is niet goed voor me.
Vooral dat nietsdoen vreet aan me! Ik kan mn poten uitsteken maar hij verdwijnt na het eten direct naar zijn kamer. Vinden mn ouders maar allemaal goed 
quote:Mja, ik kan me nog herinneren dat ik heb liggen onderhandelen met nieuwjaar, dat ik ipv 1:00 om 1:30 thuis mocht komen, met als argument dat t gevaarlijk was omdat er overal nog vuurwerk afgestoken zou worden...Op vrijdag 26 januari 2007 23:01 schreef Koewam het volgende:
[..]
0100 op je 17e? Ik leef met je mee...
En de afwas, ook herkenbaar... Ik heb vaker meegeholpen met de afwas dan dat m'n broertje thuis heeft gegeten, en hij streek zich er altijd langs af...
quote:Op vrijdag 26 januari 2007 19:07 schreef Topmaat het volgende:
Zeggen dat je NU 1250 euro wilt en dat je anders voor een trein springt (eentje die op volle toeren rijdt wel te verstaan).
Als ze zeggen: Dat doe je toch niet, jongen.
Dan doe jij dat !!! Dat zal ze leren
Ontopic: De wereld zal altijd oneerlijk blijven, just deal with it.
Ik moest indertijd bijvoorbeeld mijn contactlenzen zelf betalen toen die nog heel duur waren (mid jaren '80) omdat mijn ouders dat maar onzin vonden. Die van mijn broertje werden een paar jaar later wel gewoon door m'n ouders betaald.
Zo zijn er legio voorbeelden (en niet alleen op financieel vlak). Ik heb bijvoorbeeld ook een sportvereniging moeten opgeven toen ik 13jr werd, omdat het voor de groep >13jr op zondag was en niet meer op zaterdag. Mijn ouders waren om religieuze redenen tegen sporten op zondag, dus dat was einde hobby. Toen mijn broertje echter 13jr werd hebben ze dit principe (terecht) aan de kant gezet.
Echter, ik kan er niet zo erg mee zitten want er is ook nog zoiets als 'voortschrijdend inzicht'. Oudere kinderen hebben het gewoon altijd wat moeilijker dan jongere kinderen. Ouders zijn in het begin vaak strenger en de financiele situatie is bij jonge ouders ook vaak wat moeilijker dan later. Ik zou het een slechte situatie vinden als 'fouten' die ze hebben gemaakt met mij vroeger, dat ze die dingen niet zouden bijstellen bij mijn jongere broertjes en zusjes puur en alleen om het principe van gelijke behandeling te handhaven. Ik heb mijn ouders dat ook verteld.
[ Bericht 7% gewijzigd door SeLang op 27-01-2007 06:19:55 ]
Ik vindt het best lekker als ik dat geld wel zou krijgen, maar aangezien mijn broertje een (financieel) minder positie heeft en ik het geld makkelijk kan missen, gun ik heb dat meer. Zo kan hij straks, mede dankzij mij, zijn rijbewijs halen, terwijl ik van het geld toch alleen maar de kroeg in zou gaan...
Ik ben 26 en mijn zusje is 23, zij woont nu al dik een jaar op zichzelf, ze werkt al een hele tijd maar wel met tussenpozen, ze wordt vaak ontslagen bij de baantjes die ze heeft, mijn ouders hebben garant gestaan voor de hypotheek, ze helpen haar financieel met boodschappen en mijn moeder gaat daar schoonmaken anders is het een zwijnenstal.
Ik daarintegen ben al op mijn 19e gaan samen wonen wat dus 2 jaar geleden mis ging ik ben terug gegaan naar mijn ouders, ik heb altijd werk gehad, eerst 5 jaar een baan als systeembeheerder bij een aannemerij en nu werk ik bij een software bedrijf. Ik woon sinds 3 maanden op mijzelf maar ik betaal mijn eigen boodschappen, ik maak zelf alles schoon hier en daar komt nog bij dat ik dit huis financieel zelf heb betaalt. Mijn zusje verdient iets van 200 euro minder per maand en zij krijgt financiele steun, terwijl ze makkelijk zelf haar boodschappen kan kopen maar ze geeft het liever uit aan kleding en stappen.
quote:Helemaal mee eens.Op zaterdag 27 januari 2007 05:13 schreef SeLang het volgende:
Dit soort situatie is voor mij ook herkenbaar.
Ik moest indertijd bijvoorbeeld mijn contactlenzen zelf betalen toen die nog heel duur waren (mid jaren '80) omdat mijn ouders dat maar onzin vonden. Die van mijn broertje werden een paar jaar later wel gewoon door m'n ouders betaald.
Zo zijn er legio voorbeelden (en niet alleen op financieel vlak). Ik heb bijvoorbeeld ook een sportvereniging moeten opgeven toen ik 13jr werd, omdat het voor de groep >13jr op zondag was en niet meer op zaterdag. Mijn ouders waren om religieuze redenen tegen sporten op zondag, dus dat was einde hobby. Toen mijn broertje echter 13jr werd hebben ze dit principe (terecht) aan de kant gezet.
Echter, ik kan er niet zo erg mee zitten want er is ook nog zoiets als 'voortschrijdend inzicht'. Oudere kinderen hebben het gewoon altijd wat moeilijker dan jongere kinderen. Ouders zijn in het begin vaak strenger en de financiele situatie is bij jonge ouders ook vaak wat moeilijker dan later. Ik zou het een slechte situatie vinden als 'fouten' die ze hebben gemaakt met mij vroeger, dat ze die dingen niet zouden bijstellen bij mijn jongere broertjes en zusjes puur en alleen om het principe van gelijke behandeling te handhaven. Ik heb mijn ouders dat ook verteld.
.Vooral het punt dat je als ouder ook moet leren. Maar bij mij was het juist omgekeerd. Ik heb te weinig discipline en eigen verantwoordelijkheid meegekregen, dat was mijn zusje een stuk beter.
. Mijn ouders zijn juist strenger geworden. Maar dat hoort erbij en je leert ervan. .quote:Dit kan ik me voorstellen. Maar je moet je natuurlijk wel afvragen of een dergelijk feit de relatie met je zus zou gaan bepalen. Geld is ook maar een bedenksel natuurlijk. Los daarvan: ik zou mijn zus denk ik zeer duidelijk maken hoe ik erover dacht en het daarna laten rusten. Het dus uitspreken en daarna accepteren tenzij er echt aanleiding is haar weer te confronteren. In de gedachte dat je een ander persoon bent dan je zus en het verder dus haar zaken zijn. Je vrienden kies je maar je familie is je familie.Op zaterdag 27 januari 2007 12:29 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Stelletje jankerds! Mijn zus heeft 8000,- geleend bij mijn ouders en zegt rustig dat het maar van haar erfenis afgetrokken moet worden later. Bovendien krijgt ze van mijn ouders de gelegenheid om op hun erf (lekker buitenaf maar toch dichtbij een stad) in een verbouwde boerderij te gaan wonen. Echter: ik neem mijn ouders niets kwalijk. Ik neem het mijn zus kwalijk dat ze geen aanstalten neemt om ook maar iets terug te betalen.
quote:Bedenk eerst eens dat je ouders dit niet met opzet doen.Op vrijdag 26 januari 2007 18:59 schreef Nr.11 het volgende:
Aan de ene kant wil ik het laten varen, aangezien ik al mn hele jeugd nooit iets te klagen heb gehad, en geen zin heb in ruzie om wat euros. Maar aan de andere kant kan ik niet tegen dit onrecht, en zou ik mn ouders het liefst eens flink verrot schelden!
Hoe denken jullie erover, en wat adviseren jullie me te doen?
Zij zien het waarschijnlijk helemaal niet zo dat ze je zusje voortrekken. Dat blijkt wel uit hun argumentatie: Zij kan het harder gebruiken (vinden zij).
Zij hebben niet gezien hoe dit bij jou overkomt. Je loopt het risico dat je heel ondankbaar en afgunstig overkomt als je eist dat jij hetzelfde krijgt; vooral omdat dat 'voortrekken' jouw beeld is, maar niet het beeld dat je ouders hebben. Zij proberen het beste te doen voor al hun kinderen. Als jij ze er dan van beschuldigt dat ze er één voortrekken boven de ander komt dat niet goed aan.
Je kunt hooguit een keer een opmerking plaatsen, waardoor je ouders misschien zelf nadenken en inzien hoe het bij jou overkomt.
Maar uiteindelijk besteden zij dat geld niet om één kind voor te trekken maar om al hun kinderen zo goed mogelijk te helpen. Als ze al hun geld 50/50 zouden verdelen zouden ze het niet goed besteden omdat de één het harder nodig heeft dan de ander.
Het blijft lullig, maar ik adviseer je om er vrede mee te hebben dat alle mensen hun geld mogen besteden zoals zij dat zelf willen.
Broertje en zusje wonen nog thuis en krijgen alles betaald, hoeven nu zelfs niet eens een bijbaantje naast hun school en studie want papa betaalt alles.
Ik kan er niet mee zitten, want de werkervaring wat ik heb door middel van bijbaantjes nemen ze me niet af. M'n broertje en zusje moeten nog bewijzen dat ze op eigen benen kunnen staan.
Heeft misschien ook te maken met dat m'n moeder dood is, zij bemoeide zich meer met de opvoeding en was veel strenger. M'n vader is wat 'soft'. Denk dat dat ook niet goed is eigenlijk, maar ja. Ze moeten het zelf weten.
Dus als je dan zo goed kan leren, had je misschien beter die hersens kunnen gebruiken en door studeren, zodat ook jij je auto (en andere dingen) gekregen had.
quote:Dit is absoluut een foute actie van deze ouders ,Op vrijdag 26 januari 2007 19:11 schreef Blue_ei het volgende:
dit is Absolut een foute actie van deze ouders zo goed als ze het ook bedoelen. Jij denkt dat je achter gestelt word wat ook zo is ,en zij word een verwend nest zonder rugegraat
quote:Hier gaat het om een bedrag van 17000 euro die ze wel eens zal terugbetalen... Ondertussen is dat ook al 4 jaar geleden ofzo.Op zaterdag 27 januari 2007 12:29 schreef Whoopsydaisy het volgende:
Stelletje jankerds! Mijn zus heeft 8000,- geleend bij mijn ouders en zegt rustig dat het maar van haar erfenis afgetrokken moet worden later. Bovendien krijgt ze van mijn ouders de gelegenheid om op hun erf (lekker buitenaf maar toch dichtbij een stad) in een verbouwde boerderij te gaan wonen. Echter: ik neem mijn ouders niets kwalijk. Ik neem het mijn zus kwalijk dat ze geen aanstalten neemt om ook maar iets terug te betalen.
Mijn zus kreeg daarnaast 5 jaar geleden 7500 euro omdat ze verhuisde. Leuk
Zou ik ook krijgen, behalve dat mijn ma er nu problemen begint van te maken. Eerlijk is het niet, maar om er ruzie van te maken... Ik hoop nog altijd dat mijn zus haar verstand gaat krijgen en zal beginnen terugbetalen...
quote:Ik pas ervoor om een kleine 8000 eurootjes tussen mij en mijn zus te laten komen. Ze weet wel hoe ik erover denk en dat ik dat niet waardeer maar 8000 euro is mij niet bepaald een contactbreuk waard. Want ik hou wel ontzettend van haar.Op zaterdag 27 januari 2007 15:24 schreef Meneer_Poep het volgende:
[..]
Dit kan ik me voorstellen. Maar je moet je natuurlijk wel afvragen of een dergelijk feit de relatie met je zus zou gaan bepalen. Geld is ook maar een bedenksel natuurlijk. Los daarvan: ik zou mijn zus denk ik zeer duidelijk maken hoe ik erover dacht en het daarna laten rusten. Het dus uitspreken en daarna accepteren tenzij er echt aanleiding is haar weer te confronteren. In de gedachte dat je een ander persoon bent dan je zus en het verder dus haar zaken zijn. Je vrienden kies je maar je familie is je familie.
quote:Enne... voor wie hoop je dat dan, voor je ouders of voor jezelf (je eigen erfenis)?Op zondag 28 januari 2007 11:24 schreef leonieke het volgende:
[..]
Hier gaat het om een bedrag van 17000 euro die ze wel eens zal terugbetalen... Ondertussen is dat ook al 4 jaar geleden ofzo.
Mijn zus kreeg daarnaast 5 jaar geleden 7500 euro omdat ze verhuisde. Leuk
Eerlijk is het niet, maar om er ruzie van te maken... Ik hoop nog altijd dat mijn zus haar verstand gaat krijgen en zal beginnen terugbetalen...
Want dat geld is dus foetsie als je ouders overlijden en jij denkt even 17K méér uit de erfenis te kunnen halen. Dat kun je op je buik schrijven, dat wordt vette ruzie want je zus gaat gewoon voor 50/50.
Dit zou ik eens bij je ouders aankaarten (en NIET bij je zus, want die gaat het toch nooit terugbetalen).
sad
quote:Heel sad:Op donderdag 1 maart 2007 11:33 schreef bonke het volgende:
je zal maar jaloers zijn op je eigen zusje omdat ze iets meer krijgt dan jezelf
sad
Zusje (19) rookt 'stiekem'
Het volgende "zusje" klaagtopic
mijn ouders geven consequent even veel aan mij en mijn broer, en ik ben van plan om met mijn kinderen later hetzelfde te doen. Hoe kan je het als ouder verantwoorden dat je aan één kind een auto geeft terwijl je de ander er voor laat betalen.
Ik kan me dat echt niet inbeelden, ik ben echt blij dat mijn ouder zo niet met mij en mijn broer omgaan.
like most people said.. Live with it
quote:Dan heb je gruwelijk veel geluk. Het levert de nodige frustraties op als je ouders wel zulke dingen doen. TS heeft inmiddels begrepen dat voor de achtergestelde partij wel veel voldoening kan liggen in het feit dat diegene het wél allemaal zelf doet. Ik ben echt onafhankelijk van mijn ouders en ik ben er trots op.Op donderdag 1 maart 2007 12:58 schreef petitlapin2 het volgende:
ouders die één van hun kinderen financieel bevoordelen, dat is pas sad. Dat doe je als ouder gewoon niet
mijn ouders geven consequent even veel aan mij en mijn broer, en ik ben van plan om met mijn kinderen later hetzelfde te doen. Hoe kan je het als ouder verantwoorden dat je aan één kind een auto geeft terwijl je de ander er voor laat betalen.
Ik kan me dat echt niet inbeelden, ik ben echt blij dat mijn ouder zo niet met mij en mijn broer omgaan.
Ik heb zelf een zussie dat 2 jaar jonger is en ook vanalles krijgt.... ze heeft meer dan 4000 E van me pa gekregen om o.a. haar telefoonkosten en auto te kunnen betalen. Ik maal er niet om, ik ben juist blij dat ik voor mezelf kan 'providen'. geeft me ook wel een gevoel van eigenwaarde.
Ook ben ik de oudste en moest dus in 'thuiskom tijden' de weg 'vrij' maken voor m'n zussie en broertje. Die mochten al snel een hoop meer dan ik. mja, dat loopt gewoon zo als je de oudste bent, ouders zijn altijd het meest beschermend bij de oudste denk ik.
Is t een lekker wijf?
quote:Op donderdag 1 maart 2007 14:29 schreef Domai het volgende:
Ik denk dat ik voor allen spreek als ik vraag:
Is t een lekker wijf?
100% verdelen kan gewoon weg niet.
Mijn zus heeft ook meer geld gekost mbt studies dan dat ze aan mij kwijt waren.
Maar ik weet 100% zeker dat mn ouders dat ook voor mij zouden betalen als ik in dezelfde schoenen zou staan als mn zus.
Als het echter om "luxe" goederen zou gaan dan wordt het een ander verhaal.
Zo iets zou ik moeilijk kunnen accepteren en dat zal ongetwijfeld consequenties hebben voor de familie verhouding op latere leeftijd.
quote:Tot de ene veel meer krijgt dan de ander. Dan ben je als ouders onverstandig bezig. Je drijft dan een wig.Op donderdag 1 maart 2007 19:13 schreef HostiMeister het volgende:
Jalours kreng, sjongejonge, soms krijgt zij iets, soms krijg jij iets... Zo is het leven, deal with it
Er zijn zoveel leukere dingen
Mijn ouders zijn altijd vrij arm geweest. Mijn zussen en ik hebben na ons 18e kostgeld moeten betalen thuis. Ik ging studeren en mijn studie heb ik zelf betaald. Kreeg ook wel aanvullende stufi omdat mijn ouders te weinig verdienden om 'officieel' bij te moeten dragen. Dat ik het allemaal zelf heb gedaan, mbv van de staat natuurlijk en leningen, geeft me nu wel een goed gevoel: ik ben niemand iets verschuldigd en het geld dat ik moest lenen voor mijn studie betaal ik netjes terug aan de stufi. En tussen mij en mijn zussen spelen nooit dit soort gevoelens, omdat we allemaal NIETS gekregen hebben.
en duurdere studies moet je niet meerekenen... daar heb je als kind zelf geen "genot" van. Je had dan ook maar een langere duurdere studie moeten kiezen...
quote:jezelf quoten is zoooooo 1998
quote:Ik vind helemaal niet dat mijn ouders aan alle kinderen eenzelfde bedrag moeten betalen. Het is namelijk ook niet zo dat alle kinderen evenveel voor hun ouders doen (hoe zou je dat trouwens willen meten?)Op vrijdag 2 maart 2007 07:30 schreef petitlapin2 het volgende:
ik begrijp al die mensen niet die zeggen " je mag trots zijn dat je het zelf kan betalen ", wat heeft dat er mee te maken, het neemt niet weg dat die ouders toch aan elk kind hetzelfde bedrag moeten geven.
Ik ben de jongste thuis, dus heb ik het minst moeten "vechten" voor zakgeld / hoe laat ik weer thuis moest zijn / vriendjes e.d. Mijn zus is op haar 19de het huis uitgegaan en kreeg wel wat geld toegestopt, maar niet zoveel als wanneer ze thuis blijven wonen was.
Mijn broer en ik hebben het langer uitgehouden, dus meer kunnen "profiteren".
Intussen wonen we allemaal op onszelf, maar mijn broer woont het dichtst bij mijn ouders. Het is dus niet meer dan logisch dat hij het vaakst wat extra's toegestopt krijgt.
Het is werkelijk nooit bij me opgekomen dat mijn ouders mij ook evenveel zouden moeten geven - ik ben er wel degelijk trots op dat ik hun geld niet meer nodig heb en perfect voor mezelf kan zorgen.
quote:akkoord, als je dichter woont, en je ouders meer ziet, is het normaal dat je eens iets meer toegestopt krijgt, maar een auto is niet zomaar een klein cadeautje dat je aan een kind geeft en niet aan het ander. Dat is echt onredelijk, en heeft niets met toevallig dichterbij wonen, zodat je meer kan profiteren van gaan eten bij je ouders en samen gaan shoppen waardoor je kleren van je ouders krijgt enzOp vrijdag 2 maart 2007 10:02 schreef rupicola het volgende:
Ik vind helemaal niet dat mijn ouders aan alle kinderen eenzelfde bedrag moeten betalen. Het is namelijk ook niet zo dat alle kinderen evenveel voor hun ouders doen (hoe zou je dat trouwens willen meten?)
Ik ben de jongste thuis, dus heb ik het minst moeten "vechten" voor zakgeld / hoe laat ik weer thuis moest zijn / vriendjes e.d. Mijn zus is op haar 19de het huis uitgegaan en kreeg wel wat geld toegestopt, maar niet zoveel als wanneer ze thuis blijven wonen was.
Mijn broer en ik hebben het langer uitgehouden, dus meer kunnen "profiteren".
Intussen wonen we allemaal op onszelf, maar mijn broer woont het dichtst bij mijn ouders. Het is dus niet meer dan logisch dat hij het vaakst wat extra's toegestopt krijgt.
Het is werkelijk nooit bij me opgekomen dat mijn ouders mij ook evenveel zouden moeten geven - ik ben er wel degelijk trots op dat ik hun geld niet meer nodig heb en perfect voor mezelf kan zorgen.
Nou ja, big deal. Soms komt het toevallig zo uit dat de een het wel kan betalen en de ander niet. Of dat de situatie van je ouders is veranderd in de tussentijd. Sowieso is het alstiger om je oudste te matsen met geld omdat je dan nog 2 studerende kinderen hebt. En vaak is de oudste al klaar en aan het werk als de jongere iets nodig heeft en is er dus meer financiele ruimte.
Jammer dan.
quote:oudt???Op vrijdag 2 maart 2007 11:26 schreef Wouser het volgende:
mag ik vragen hoe oudt jij bent???
mijn god...
quote:Dat weet ik maar al te goedOp donderdag 1 maart 2007 11:28 schreef mgerben het volgende:
[..]
Enne... voor wie hoop je dat dan, voor je ouders of voor jezelf (je eigen erfenis)?
Want dat geld is dus foetsie als je ouders overlijden en jij denkt even 17K méér uit de erfenis te kunnen halen. Dat kun je op je buik schrijven, dat wordt vette ruzie want je zus gaat gewoon voor 50/50.
Dit zou ik eens bij je ouders aankaarten (en NIET bij je zus, want die gaat het toch nooit terugbetalen).
dus laat ik me maar egoïstisch zijn en het voor mezelf hopen 
Mijn ma is er trouwens van overtuigd dat ze zal terugbetalen... binnenkort
ik begrijp al die mensen niet die zeggen " je mag trots zijn dat je het zelf kan betalen ", wat heeft dat er mee te maken, het neemt niet weg dat die ouders toch aan elk kind hetzelfde bedrag moeten geven.
[quote]
Ik ben er idd heel trots op dat ik al een pak meer gespaard heb dan mijn zus, maar ik zou het ook leuk vinden moest ik met dat geld direct een terras kunnen leggen als we gebouwd hebben. Nee, wij zullen eerst nog een aantal jaar flink moeten sparen voor zo'n zaken.
Stel jankerts hier, de huidige generatie wordt lekker in de watten gelegd door paps en mams. Vroeger ging dat toch heel anders. Ik heb altijd een bijbaan gehad waarmee ik tot 7000 per jaar bijverdiende, hier heb ik zelf mijn studie van bekostigd
Zal ook wel aan het feit liggen dat de huizen van de ouderen van nu zo ontzettend veel waard zijn geworden, die zitten letterlijk en figuurlijk IN een goudmijn dus die kunnen dat extratje wel missen aan hun oogappel. Kan ze meteen kiezen tussen een nieuwe replay of een diesel broek > Denim: Diesel of Replay?
quote:Precies. En al die mensen die hier roepen over "onafhankelijkheid" laten zich gewoon keihard afschepen door hun ouders. Ik ben onafhankelijk en mijn zus ook, we zijn beiden nooit voorgetrokken. Moet er niet aan denken ook, ben je nou helemaal besodemieterd als ouders zijnde? Hou je dan meer van 1 kind dan van het andere? Zo`n signaal geef je dus wel af!Op donderdag 1 maart 2007 12:58 schreef petitlapin2 het volgende:
ouders die één van hun kinderen financieel bevoordelen, dat is pas sad. Dat doe je als ouder gewoon niet
mijn ouders geven consequent even veel aan mij en mijn broer, en ik ben van plan om met mijn kinderen later hetzelfde te doen. Hoe kan je het als ouder verantwoorden dat je aan één kind een auto geeft terwijl je de ander er voor laat betalen.
Ik kan me dat echt niet inbeelden, ik ben echt blij dat mijn ouder zo niet met mij en mijn broer omgaan.