Ouders van Prachtige Engeltjes (5)

BE, kun je dan wel even de OP fixen? Ik had de data van Pepijn net zo geschreven als de anderen.


Wat ik dus zei: WIj hebben op vakantie ook altijd zo'n regenkaars.

Volgende week zaterdag hebben we een afspraak voor het uitzoeken van een grafsteen voor mijn vader. Zal wel weer erg confronterend worden Anderzijds wil ik heel graag iets heel moois voor hem uitzoeken

quote:

Op woensdag 10 januari 2007 13:31 schreef Sjeen het volgende:
Nee hoor, het gaat om de vorm van de kaars en noveen staat voor negen. De kaars zou in principe negen dagen aan een stuk moeten branden. Binnenshuis lukt me dat wel... Ik heb het eerst half jaar na de dood van mijn schoonmoeder continu zo'n kaars brandend gehad thuis op de kast naast haar foto... Nu houdt ik het bij de kaarsjes die ik in de OLV aansteek...

Buitenshuis ook hoor, er is er op het grafje nog nooit één uitgegaan. Prima kaarsen !

Sjips nu heb ik een dilemma. Wij zijn dus bezig met iets wat het "kaarsenprobleem" moet oplossen. Ik wilde er eigenlijk niet over schrijven ivm meelezende nieuwsgierige familieleden.

Maar ja, we hebben het er hier nu zo over en ik wil het jullie niet onthouden, want misschien wil je dat dan ook, en moet je hier alvast rekening mee houden.

Wij willen een zogenaamd tanksysteem gaan plaatsen. Ik zal het proberen uit te leggen....

Onder het "maaiveld" plaats je deze tank, 29 x 29 cm, en 9 cm hoog.

Aan deze tank zit een pijpje van ca. 10 cm naar boven, aan het uiteinde gaat dan het vlammetje branden.

In de tank doe je lampenolie.

Over het pijpje, op het graf, wordt een plaatje geplaatst voor de lantaarn.

(Bij grafstenen die over het graf liggen zou je dus een uitsparing hiervoor moeten maken.)

De tank is voorzien van een handig bijvul systeem.

Branduren ca. 2 maanden !!!!

Inhoud van de tank: 4 liter.

De lampenolie is in kleine en grote jerrycans te koop. (Groot is voordeliger)

Prijs van de tank: ¤ 136,85

NB, ik ken maar één adres waar ze dit verkopen, de leverancier van het grafmonument had er nog nooit van gehoord... dus moeten we het zelf regelen en plaatsen (of in overleg).

Dat klinkt wel handig Phluphy! Altijd een vlammetje aan is wel een mooi idee Ik zou er wel wat meer over willen weten (PM?).

phluphy, mag je zoiets op een begraafplaats installeren?

Ik vind het overigens wel een superidee! Zou je mij de gegevens willen mailen/PM-en?

Moet je je aan bepaalde regels houden voor die tegels, Bar?

Dat maakt het misschien wat makkelijker om iets te vinden.

Zie weer eens het onderwerp opduiken in de active topics list, veel meegelezen, maar ga nu toch maar eens posten...

Ook ik ben ouder van een Prachtig Engeltje, al is het bij ons een Sterretje
Op 20 December 2005 is onze zoon Stan gestorven, na zo'n 8 weken geleefd te hebben.

Het hele verhaal in een notedop:
Toen mijn vrouw (Francine) zwanger was gingen we naar de verloskundige om een echo te maken voor de termijnbepaling. Deze constateerde dat het kind een verdikte nekplooi had, iets wat kan wijzen op een hartafwijking of het syndroom van down. Uiteraard een hele grote schok!
Op dat moment zijn we in een achtbaan gestapt die zo'n twee maanden geduurt heeft, waar bij er erg veel onderzoeken gedaan zijn, allemaal met dezelfde uitslag: Niets aan de hand, alles OK!

In de achtste maand voelde mijn vrouw steeds minder "leven" en opniew de nodige onderzoeken, thuismonitoring, echo's e.d. Onze gynacoloog in het plaatselijke ziekenhuis vertrouwde het niet en stuurde ons door naar het radbout in Nijmegen.
Hier werd bij een echo direkt gezien dat ons kind ebstein had, een zware hart afwijking....

Een paar weken (en de nodige onderzoeken, onzekerheid e.d.) later is onze zoon stan geboren (28 oktober), het was een erg moeilijke bevalling en Stan was meer dood dan levend, maar een geweldig mooi en gaaf kind!
Hierna moest hij direkt naar neonatologie voor onderzoeken, en pas uren later konden we naar hem toe.
Toen begon een periode waarbij we elke dag naar hem toegingen, zoveel mogelijk van de verzorging zelf deden, en het ook langzaamaan steeds beter met hem ging. Na een paar weken mocht hij van Neonatologie af en naar het kinderhart centrum, waar het ook met ups en downs ging, maar toch steeds beter.

Tijdens een echo werd geconstateerd dat er een vernauwing weggehaald moest worden dmv dotteren, dus een paar spannende uren, maar dat ging allemaal prima en weer ging het een stukje beter met Stan. Er was zelfs als sprake van dat hij voor de kerst naar huis zou mogen!
Tot... hij zieker en zieker werd. Het was duidelijk aan hem te zien dat hij meer pijn kreeg, hij werd steeds oncomfortabeler. Op de afdeling heerste op dat moment buikgriep dus dat was eerste verdachte, maar alle testen waren negatief.
Na 4 dagen besloten de artsen, na een echo, toch met een camera inwendig te gaan kijken. Enige uren hebben we toen in spanning gezeten, en toen de artsen kwamen wisten we het meteen, hier stopt het!
En inderdaad, de bloedvaten die van de longen naar het hart lopen waren dermate vertakt en vernauwd dat er niets aan te doen was. Dit was nu pas gezien omdat er na het dotteren meer bloed door de vaten liep en het pas een probleem werd...
We mochten naar hem toe (hij was weer terug naar neonatologie) en kregen alles wat er gebeurt was en nog moest gebeuren uitgelegd.

Na veel bellen, praten en huilen zijn we naar huis gegaan om bij familie te zijn, en de dag daarna zijn we met onze ouders teruggegaan naar het ziekenhuis. Toch vreemd om daar naar toe te gaan met als doel je kind te laten sterven.

Gelukkig kregen we alle ruimte en tijd om dit op een prettige manier te laten gebeuren, samen met de mensen die ons dierbaar zijn.

De tijd hierna is erg vreemd, maar ook fijn geweest. We hebben alles kunnen regelen zoals we dat wilden, en hebben een hele mooie bijeenkomst gehad tijdens de crematie.
Inmiddels zijn we een jaar verder, een jaar wat we in een roes beleefd hebben, en hebben net weer een moeilijke tijd achter de rug.

Maar langzaamaan gaat het beter, en ik heb er dan ook alle vertrouwen in dat dit (eindelijk) een beter jaar gaat worden.

Zo, dat is ons verhaal, veel langer geworden dan ik gedacht had, maar toch ook erg fijn om het eens op te schrijven.
.......

quote:

Op woensdag 10 januari 2007 14:07 schreef _Bar_ het volgende:

[..]

Nee zolang ze maar tegen de graven ervoor komen

Wel of niet?

Opzich kan er best veel, zeker bij kindergrafjes, maar het is wel altijd slim om bij bijzondere dingen even te checken met de begraafplaats of het kan. Soms zijn er regels mbt de grootte van een monumentje etc.

Betreffende het tanksysteem, meer weet ik op het moment zelf ook niet !

Toelichting:
We zijn eerst bij een ander bedrijf geweest voor het monument, echter daar konden ze ons niet helpen met specifieke wensen t.a.v. het ontwerp. Dit bedrijf had echter wél dit tanksysteem. Ik ga er dus van uit dat het qua (toestemming voor) plaatsen geen probleem is, aangezien dit in de branche al voorkomt.

Onze tank wordt over een week of 2 geleverd, dan kunnen we hem ophalen. Misschien dat ik dan kan zien wat de juiste benaming etc. is om te kijken of het via andere bedrijven ook aan te schaffen is. Het bedrijf waar wij 'm bestellen zit in Overijssel en bestellen het in Duitsland. Omslachtig allemaal he...

Dus nog effies geduld, dan heb ik dat ding in huis en kan ik er meer over vertellen en een foto plaatsen.
Heb er al úren voor gegoogled maar nooit iets gevonden.

Irule, ook al een kindje verloren

Sterkte

* lady-wrb is er weer stil van.

al die verhalen, allemaal anders, maar met hetzelfde verdriet: een kindje dat gemist wordt

Ik vond deze voor je: www.kunst-ig.nl/gallery/fotosvrijeinloop/009.html

Heb gezocht op stoeptegels met afbeelding.

een mooie staptegel, bar, is dat niks?

irule25, ik kan me je verhaal nog herinneren van het topic dat je destijds opende en je post in het topic voor Thijs.
Ik heb Stan erbij gezet in het lijstje in de OP, is dat ok?

Heel veel sterkte voor jullie ook, al weer een jaar voorbij...

Wat enorm verdrietig irule25 Fijn dat het je helpt om je verhaal hier op te schrijven.

Je kunt misschien ook gewone betontegels schilderen in vrolijke kleuren Bar. Gewoon met betonverf.

irule ik kan me jouw verhaal nog levendig herinneren inderdaad. Heel veel sterkte!

Irule, wat verdrietig, je verhaal over jullie kleine Stan

quote:

Op woensdag 10 januari 2007 14:12 schreef _Bar_ het volgende:

[..]

Niet...

Dat woordje ontbrak in je zinnetje, vandaar mijn vraag.

quote:

We mogen echt veel van de begraafplaats en dat is een fijn idee, zo mogen we zolang dat plekje naast Thijs leeg blijft ook gewoon gebruiken.
We mogen het doen zoals we willen en wat we willen.

[afbeelding] hier kun je ongeveer wel zien hoeveel ruimte we hebben

Dat is idd wel heel fijn. Kunnen jullie er echt jullie of eigenlijk Thijs' eigen plekje van maken.

Thanks all

is prima Brighteyes...

Irule, wat een verdrietig verhaal. Wat ontzettend moeilijk moet het zijn geweest, nadat het eerst toch goed leek te gaan, dat je opeens hoort hoe ernstig is het is, en dat je geen andere keus hebt dan je kindje te laten gaan ...

Het is fijn om te lezen dat het nu wat beter met je gaat. Geldt dit ook voor je vrouw?

Stan is ongeveer een jaar geleden overleden schreef je. Is het jaar voor jullie ook zo enorm snel gegaan? Voor ons is het nu bijna 10 maanden geleden, ik kan het haast niet geloven.

In elk geval "welkom" in dit topic, ik hoop dat je het lotgenoten-contact prettig zult vinden. Voor mij is het in elk geval elke keer weer fijn als ik mijn gedachten en gevoelens kan delen op de moeilijke én minder moeilijke momenten.

Sterkte !

Met betonverf zou je misschien zelf wel een afbeelding kunnen schilderen op een tegel, Bar, een beetje zoals de lantaarn voor Pepijn door zijn mama. Misschien met een beer erop?

van die dingen die je in de tuin kan leggen om op te staan
je hebt ze glad en ook gedecoreerd

Bedankt voor het lieve aanbod Bar maar ik heb zelf zo'n lampjes-slinger gevonden tijdens mijn speurtocht naar kerstversiering. Witte vlindertjes, achter elk vlindertje een lampje.

Voor ons is het jaar inderdaad ook heel snel gegaan, al hebben we het wel in een roes beleefd, en hebben we het gevoel dat het nu moeilijker is dan toen het daadwerkelijk gebeurde.
Dit komt voornamelijk om dat je steeds meer beseft dat het leven doorgaat, mensen vragen er steeds minder naar, mensen uit je omgeving raken zwanger, kinderen worden geboren etc...
Wel heel fijn als dan op zijn verjaardag )die we overigens gewoon gevierd hebben) en sterfdag weer vele kaartjes, bloemen, smsjes en e-mails binnenkomen!

Met mijn vrouw gaat het nu weer wat beter. Heeft een geschiedenis met psychische klachten en dan nu het rouwproces er bij, dus in een behoorlijke depressie terecht gekomen.
Is erg moeilijk geweest, maar nu met medicijnen en hulp van een psycholoog gaat het langzaam weer beter. Gaat weer dingen doen, niet meer extreme diepe dalen, en gaf deze week voor het eerst weer aan ergens echt zin in te hebben.
Vandaar dat ik zei dat ik er alle hoop in heb dat het dit jaar beter gaat worden!

Hoe beleef jij (en andere ouders) het verschil tussen toen en nu?

Ik herken wel veel in wat je schrijft. Eerst de roes, daarna steeds meer de realiteit. En daar werken inderdaad veel omgevingsfactoren aan mee. We proberen zoveel mogelijk om met de dag te leven, vooruit te kijken (maar niet te ver) en een balans te vinden tussen de periodes van ups en downs.

Ook wij hebben de verjaardag "gevierd". Bij het grafje, met familie, koffie en gebak. De meeste mensen in onze gegevens zijn Danyel nog lang niet vergeten, gelukkig, dat lijkt me echt een rotmoment, als mensen er minder naar gaan vragen. Net alsof ze daarmee willen zeggen: het is klaar, genoeg nu. Zo werkt het natuurlijk niet.

Je vrouw heeft een hele zware tijd gehad zo te lezen. Gelukkig dat er nu verbetering is. Alle kleine beetjes helpen en ook al gaat het langzaam, zolang er maar een opwaartse lijn in zit is elke volgende dag een stukje dichterbij. Het moet voor jou een extra zware belasting zijn geweest: je eigen verdriet én de zorgen om je vrouw. Sjonge jonge, wat kan het leven soms toch hard zijn!

"welkom" irule25.
Wat moet die gang naar het ziekenhuis vreselijk zijn geweest zeg!
Heel veel sterkte!

(sorry ik weet gewoon verder even niet wat te zeggen. )

Hmmm roes en realiteit...

De eerste dag zat ik zelf in een soort roes maar nog meer duwden mensen mij daar een beetje in. Mensen wilden en deden alles voor me. Ik hoefde bij wijze van nog niet eens zelf te eten. Er stonden genoeg mensen omheen die mij gevoerd hadden ware het niet dat ik ingreep.
Ik besefte dat mensen voor mij aan het denken waren en dat er dingen buiten mij om geregeld werden (vooral door mijn schoonouders).
Ik heb toen zelf het heft in handen genomen om heel bewust die paar dagen van afscheid mee te maken.
Pepijn en William zijn samen thuis geweest waar schoonouders het niet mee eens waren trouwens. Maar ze waren het nergens mee eens, dat scheelt.
Toen ze thuis waren voelde dat zo natuurlijk dat ik soms echt tegen mezelf moest zeggen 'na deze dagen zullen ze hier nooit meer zijn, hou daar rekening mee.'
Eenmaal tijdens de begrafenis sloeg de realiteit wel weer vol in. Twee van die kisten naast elkaar.
De periode daarna was pas echt een roes voor me. Ze waren op vakantie o.i.d. maar ze kwamen zeker terug. Ondertussen moest het huis worden verkocht en leeg gehaald. Dat heeft wel even geduurd en ik heb in die tijd best wel als een kip zonder kop daar rond gelopen denkende dat ze binnenkort toch echt weer thuis zouden komen. Pas toen schoonouders William's spullen hadden opgeruimd en er alleen nog de dingen waren van hem die ik echt echt echt wilde bewaren begon ik een beetje besef te krijgen. Toen heb ik alles en dan ook echt alles van Pepijn opgeslagen bij mijn ouders op zolder. Er is niks weg gegaan.
En dan woon je opeens ergens anders, alleen, zonder werk, met een halve studie af en dan gaat het met ups en downs. De ene dag blijf je in bed en hoop je wakker te worden in de oude situatie of gewoon helemaal niet wakker te worden. De andere dag ga je vol goede moed op stap.
Verjaardagen van allebei komen langs, sterfdag, dagen als glasmonument uitzoeken, glasmonument plaatsen. Elke keer als je een stap vooruit doet komt er weer een dag waardoor je een stapje achteruit doet. Vallen en opstaan, leven met de dag.
Hoewel ik juist nu wel werk en dus afleiding heb, heb ik de afgelopen tijd weer een aantal stapjes achteruit gedaan. Ik hou mezelf voor dat twee geliefden verliezen niet niks is en dat er geen tijdslimiet staat op rouwen en dat het dus heel normaal is om nu een behoorlijk flinke dip te hebben al zijn andere mensen van mening dat twee jaar wel lang genoeg is om er inmiddels niet meer elke dag mee bezig te zijn.
Maar zolang zij elke avond tegen hun partner aankruipen en om het hoekje van de kinderkamer kijken mogen ze van mij echt de allerhoogste boom in. Ik doe het in mijn tempo

Ik was er nu aan toe om een lantaarntje te maken voor Pepijn dus met heel veel moeite heb ik dat gedaan en wat ben ik blij met het resultaat


En als je dit zo leest, lijkt het alsof ik het allemaal zo goed weet en ik weet ook best wel wat ik zou moeten doen om het leven een beetje dragelijk te maken en sommige dagen is het ook best dragelijk maar het neemt nog steeds niet weg dat het gewoon goed _klote is dat je met zoiets moet leren leven.

[ Bericht 1% gewijzigd door Lois op 23-02-2007 20:16:41 (foto op verzoek verwijderd) ]

Het is net of Pepijn naar zijn lantaarn zit te kijken zo Ik weet zeker dat hij hem mooi vindt

Ook Pepijn had zijn goede en slechte dagen. Hier was ie behoorlijk chaggie. Checkt u links ook even de wortel resten in zijn haar

[ Bericht 20% gewijzigd door Lois op 23-02-2007 20:19:16 (foto op verzoek verwijderd) ]

quote:

Op woensdag 10 januari 2007 19:48 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ook Pepijn had zijn goede en slechte dagen. Hier was ie behoorlijk chaggie. Checkt u links ook even de wortel resten in zijn haar

[afbeelding]

Wat een prachtige blauwe ogen

Zelfs nu vallen ze nog op hè al zie je zijn ogen niet zo goed. Geheel Williams productje dat. Die had ook van die mooie ogen.
Ik heb besloten dat de volgende ook van die mooie blauwe kijkers moet hebben dus nu moet ik op zoek naar een partner met blauwe ogen aangezien die er van mijn kant niet in zitten

Wat een knap jochie die Pepijn.

Het volgende is op hem geheel van toepassing:


Er was een jongetje

Er was een jongetje
Dat schommelde in de wind,
Zijn verdriet was met de vogels weggevlogen,
De ondergaande zon bescheen zijn ongerijmd geluk
En daarom heeft hij zulke mooie ogen


Uit bundel: Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam, 2003

Jeetje phluph!

Ik ga hem nu direct overschrijven en dan gooi ik 'm morgen op mijn werk stiekem door de lamineer en dan ga ik 'm ophangen bij het grafje.

Wat voor bundel is dat? Zijn het gedichten of gaat het over rouw?

Sorry, dat weet ik echt niet. Ik kwam die tekst tegen, mét bronvermelding.
Is in het nieuws gekomen na het overlijden van Robert Long, en je opeens overal teksten van en over hem tegenkwam.

Mooi is-ie hé?

wat een lief gedichtje

quote:

Op woensdag 10 januari 2007 21:21 schreef phluphy het volgende:
Sorry, dat weet ik echt niet. Ik kwam die tekst tegen, mét bronvermelding.

Zijn allemaal teksten van Ramses Shaffy.

Het is een canon, hier kun je een stukje beluisteren.

[ Bericht 20% gewijzigd door Macka66 op 10-01-2007 21:53:03 ]

Dankje Macka !
Apart, zo'n canon-lied. Wel mooi.

Wij zongen dat vroeger op school. Mooi!

Irule25, wat een verschrikkelijk verhaal...
Ik heb aan jouw topic over de prenatale onderzoeken veel gehad toen ik zelf in dat proces terecht was gekomen.
Jullie kregen eerst 'goed' nieuws na de onderzoeken en enkele tijd later dit, wat moet dat vreselijk zijn geweest.
Ik hoop dat je hier (samen met je vrouw) steun kunt vinden?

MvP, mooi gemaakt!

quote:

Op woensdag 10 januari 2007 14:08 schreef irule25 het volgende:
Zie weer eens het onderwerp opduiken in de active topics list, veel meegelezen, maar ga nu toch maar eens posten...

Zo, dat is ons verhaal, veel langer geworden dan ik gedacht had, maar toch ook erg fijn om het eens op te schrijven.
.......

Dank je wel voor het delen. Zit mee te huilen, zo verdrietig de verhalen hier.

Lees niet vaak verhalen van vaders, kon meestal moeders tegen.

Irule wat een verhaal en wat ontzettend moeilijk om je kind te laten gaan. hoop dat het voor jou en je vrouw een "goed" jaar zal worden.

en mama van pepijn wil ik even zeggen dat je een mooie lantaarn gemaakt hebt voor pepijn

Bedankt iedereen voor de lieve woorden, en wat erg dat niet iedereen de steun van zijn familie krijgt die je verdient!
Van de andere kant leer je in dit soor situaties heel goed wie er dicht bij je staan en wie niet, en dat is soms ook wel schokkend...

Irule, voor jou en je vrouw een dikke knuffel!
Wat moet die gang naar het zh ontzettend moeilijk geweest zijn!

m_v_p, het lantaarntje is ontzettend mooi geworden!!

Ik was vroeg klaar op mijn werk en ben de lantaarn naar Pepijn gaan brengen. Ik heb 'm nu even in het midden gezet zodat de kleurtjes ook op William schijnen. Het begon al te schemeren en het was zo mooi. Ik heb er een flinke tijd gewoon naar gekeken, herinneringen opgehaald en een traantje gelaten.

Mijn volgende missie is een lantaarn voor William maar eerst inspiratie daarvoor opdoen.

M_V_P dat klinkt mooi

Heb je die lantaarn met verf en al gekocht? Of heb je zelf de materialen bij elkaar gezocht? Misschien vindt Christan het wel fijn om zoiets voor opa te maken.

Ik heb het los van elkaar gekocht. De lantaarn komt bij blokker vandaan en is flink groot wat ik ook graag wilde maar was niet duur hoor. De verf heb ik bij pipoos gekocht. Een setje van vijf potjes glasverf met twee penseeltjes en een tube gouden reliefverf. Zat netjes in een doosje. Er is genoeg over om nog veel meer te beschilderen.

Ik ga eens kijken wat ik kan vinden, pipoos zit hier ook

Fijn dat de lantaarn er staat M_V_P. Was het nog gelukt om sneaky het gedicht te lamineren?

Verder is het best rustig in dit topic (sinds gistermiddag). Ik hoop dat dit betekent dat iedereen met prettige afleidingsdingetjes bezit is.

quote:

Op vrijdag 12 januari 2007 14:43 schreef phluphy het volgende:
Fijn dat de lantaarn er staat M_V_P. Was het nog gelukt om sneaky het gedicht te lamineren?

Verder is het best rustig in dit topic (sinds gistermiddag). Ik hoop dat dit betekent dat iedereen met prettige afleidingsdingetjes bezit is.

Er is bijna altijd iemand aanwezig in dat hok en ik wil het niet doen waar de frankeermiep bij is. Het is nog niet gelukt dus.

Vanavond heb ik het weer moeilijk. Ik ga maar vroegen slapen in de hoop op een betere dag morgen.

M_V_P, ik kan het voor je lamineren als je wilt (op A4) en dan naar je toesturen. Als je me het gedicht mailt en hoe je het graag wilt hebben doe ik dat met alle plezier voor je. Mail staat in mijn profiel

Dat is lief Ik ga je het word document mailen dan is het meteen zoals ik het wil hebben. Jeetje ik sta versteld hoe aardig mensen hier zijn.

Mama_van_pepijn, dat is toch ook fijn! Dat heb je zo nu en dan nodig, dat mensen lief voor je zijn

Ik ben morgenavond weer thuis en dan maak ik het in orde voor je, dan heb je het als het meezit dinsdag terug

Rewimo je bent een schat.
Sowieso zijn mensen hier een stuk aardiger en geduldiger dan in real life vandaar mijn opmerking.

De tijd gaat zo hard, nog maar een maand en het is alweer Pepijn's derde verjaardag. Ik zou zo dit topic vol kunnen schrijven over hoe fijn zijn eerste verjaardag was, hoe trots William en ik waren. Maar ook hoe ik kan vloeken en schreeuwen dat het bij één verjaardag moest blijven.
Eerst is deze maand William's verjaardag. Ik zie nu al tegen al deze dagen op.


Streep hun naam niet door
al zijn zij tot stof vergaan
Streep hun naam niet door
alsof zij nooit hebben bestaan

't Liefste dat ik heb bezeten
't toekomstbeeld van mijn bestaan
Vraag me niet dat te vergeten
en gewoon weer door te gaan

Want ik wil weer verder leven
maar ik weet niet hoe dat moet
Ik hoor bij hen die achterbleven
overleven, dat vergt veel moed

Streep daarom hun naam niet door
noem zijn naam en laat me weten
Dat ook jij niet zult vergeten
zo alleen kan ik verder gaan

quote:

Op donderdag 11 januari 2007 22:15 schreef mama_van_pepijn het volgende:
Ik was vroeg klaar op mijn werk en ben de lantaarn naar Pepijn gaan brengen. Ik heb 'm nu even in het midden gezet zodat de kleurtjes ook op William schijnen. Het begon al te schemeren en het was zo mooi. Ik heb er een flinke tijd gewoon naar gekeken, herinneringen opgehaald en een traantje gelaten.

Mijn volgende missie is een lantaarn voor William maar eerst inspiratie daarvoor opdoen.

ben zo maar eigenliijk op deze thread terechtgekomen, maar ben zeer onder de indruk van niet alleen sommige verhalen, maar vooral van de manier waarop jullie moed tonen verder te gaan, zonder te willen vergeten wat er is gebeurd.

MvP, wat was Pepijn een mooi kind. Was William je partner? Ik hoop dat je hiet niet vervelend vindt dat ik dit vraag.

Dank je wel. Uiteraard ben ik het met je eens. Mijn kind is prachtig.
Vragen staat vrij. Als ik niet wil antwoorden doe ik dat gewoon niet.

William is mijn partner. Hij en Pepijn gingen een pakketje ophalen met de auto en door de gladheid (het had daags daarvoor flink gesneeuwd) zijn zij verongelukt. Zij liggen samen naast elkaar begraven en op dit moment heb ik één lantaarn gemaakt en die staat tussen hen in zodat zij er samen van kunnen genieten.

Zozo, dus Thijs had er een rommeltje van gemaakt? Fijn dat het nu weer lekker opgeknapt is Bar. Was er verder nog stormschade of zo?

Rewimo, tofkes !

m_v_p, die tekst is echt mooi zeg. Waar had je die gevonden? Ik had 'm al wel eens gelezen, en toen weer vergeten. Ik moet die dingen toch echt eens bij mekaar gaan opslaan.

Vandaag stuurde iemand me deze:

Voor mij valt de regen
achter mij schijnt de zon
en als ik even omspring
dan is dat andersom.

(S. Koolwijk)

Die vind ik ook wel mooi. Het zijn allemaal spreuken en gezegden die, net als veel cliché uitspraken, gewoon een waarheid zijn als een koe.

Een cliché wordt niet voor niets een cliché, toch? Als zoveel mensen 't uitspreken, hebben ze er blijkbaar over nagedacht. Er van uitgaande dat een mens niet dom is, en weet waar hij/zij het over heeft, danwel spreekt uit ervaring, wie ben ik dan om te denken dat hij / zij ongelijk heeft?

quote:

Op maandag 15 januari 2007 16:55 schreef phluphy het volgende:
Vandaag stuurde iemand me deze:

Voor mij valt de regen
achter mij schijnt de zon
en als ik even omspring
dan is dat andersom.

(S. Koolwijk)

Die vind ik ook wel mooi. Het zijn allemaal spreuken en gezegden die, net als veel cliché uitspraken, gewoon een waarheid zijn als een koe.

Een cliché wordt niet voor niets een cliché, toch? Als zoveel mensen 't uitspreken, hebben ze er blijkbaar over nagedacht. Er van uitgaande dat een mens niet dom is, en weet waar hij/zij het over heeft, danwel spreekt uit ervaring, wie ben ik dan om te denken dat hij / zij ongelijk heeft?

Zo las ik ook ooit eens een klein gedichtje dat ik heb opgeslagen op mn computer. Nog steeds vind ik het een heel mooi (en tegelijk verdrietig) stukje:

Doof nu het licht,
sluit je ogen en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen,
maar je liefde blijft.

quote:

Op maandag 15 januari 2007 17:42 schreef bl0emetjE het volgende:
Doof nu het licht,
sluit je ogen en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen,
maar je liefde blijft.

Inderdaad bloemetje, mooi en verdrietig, én helemaal waar.

Ik kwam wat linkjes tegen over rouwverwerking, misschien heeft iemand er wat aan:
De vereniging ouders van een overleden kind: www.vook.nl
Landelijke stichting rouwbegeleiding www.verliesverwerken.nl
Stichting achter de regenboog www.achterderegenboog.nl
In de wolken www.in-de-wolken.nl

Ik kende ze allemaal eigenlijk al maar dank je wel Sjak

Rewimo, kan je in kleur printen? Ik had namelijk een plaatje bij het gedichtje gedaan.

Ja hoor

Wat fijn! De mail is verstuurd. Dank je wel

Mail terug en het ligt klaar, morgen stuur ik het naar je op

quote:

Op maandag 15 januari 2007 17:42 schreef bl0emetjE het volgende:

Doof nu het licht,
sluit je ogen en vergeet de strijd.
Jouw leven hier is omgevlogen,
maar je liefde blijft.

Ik weet niet precies waarom, maar het doet mij denken aan Open Einde van Rob de Nijs.

't Verleden is verboden
Ik wou dat het verdween
Maar ik zie ons samen lopen
En we wisten niet waarheen
Nog raak ik je aan
Maar de afstand wordt al groot
Nee ik heb niet geleerd
te leven met jouw dood

In dromen terug bij mij
Ik hou je zo goed vast
Heb ik je vaak genoeg gezegd
Dat er niet een zo bij mij past
En ze zeggen dat het went
Maar niemand zegt wanneer
Dus ik leef met de dag
En jij sterft telkens weer

God ik hou zo van jou
Misschien is het niet waar
Zwaait opeens die deur weer open
En natuurlijk sta jij daar
Want ik hou zo van jou
Afscheid nam ik niet
En het einde blijft nu open
Zoals jij het achterliet

Want ik hou zo van jou

Lieve mensen even een voor een beetje warmte.

Is Icäa eigenlijk al terug uit Spanje? Zou graag willen weten hoe het nu met haar en haar kinderen is.

MVP, het is onderweg naar je

quote:

Op zaterdag 13 januari 2007 22:04 schreef mama_van_pepijn het volgende:

Streep hun naam niet door
al zijn zij tot stof vergaan
Streep hun naam niet door
alsof zij nooit hebben bestaan

't Liefste dat ik heb bezeten
't toekomstbeeld van mijn bestaan
Vraag me niet dat te vergeten
en gewoon weer door te gaan

Want ik wil weer verder leven
maar ik weet niet hoe dat moet
Ik hoor bij hen die achterbleven
overleven, dat vergt veel moed

Streep daarom hun naam niet door
noem zijn naam en laat me weten
Dat ook jij niet zult vergeten
zo alleen kan ik verder gaan

Wat een mooie tekst..

Ik lees hier veel mee. Maar weet nooit goed hoe te reageren..
Maar dit sprak me zo aan het komt eigenlijk dat ik van de week bij een tante van mij was en op de nieuwe verjaardagskalender stond mijn zus niet meer....

Lieve mama's en papa's heel veel sterkte met alles.

Mama van Pepijn wat een mooie lantaarn..


Iedereen een dikke

_{pluphy, mag ik jou ook pm over die tank}

Dit is het lied dat ik voor mijn vaders begrafenis heb gekozen, ik heb er daarna niet meer naar geluisterd maar de tekst is zo mooi...

Vanaf vandaag
_{(tekst van Belinda Meuldijk. In gezongen vorm terug te vinden op de gelijknamige CD van Rob de Nijs)}

Vandaag begraaf ik jou in mij,
niet in de aarde, niet in die kist,
niet bij die bomen, in de ochtendmist.
Daar ben jij niet, je bent veilig in mij.

Vandaag begraaf ik jou in mij,
niet bij die steen daar in die lange rij,
al die oude namen, daar hoor jij niet bij.
Nee, vandaag begraaf ik jou in mij.

Dan kan ik met je praten en antwoord geven,
dan blijf jij leven in mijn leven.
Hier neem mijn ogen en kijk met mij,
neem mijn voeten en loop met mij,
we gaan naar huis toe, wij allebei.
Vanaf vandaag leef jij in mij.

Vandaag begraaf ik jou in mij.
Ik zal je niet zoeken waar je niet bent.
Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent.
Jouw plaats aan tafel hou ik voor je vrij.

We zullen lachen en weer plannen maken.
Ik zal met je slapen en met jou ontwaken.
Hier neem mijn mond en lach met mij,
neem mijn handen en voel met mij.
Wat je nog doen wou, doe ik erbij.
Vanaf vandaag leef jij in mij.

Haal weg dat kruis en al die witte bloemen.
Verscheur die krant waarin ze jouw naam noemen.
Hier neem mijn ogen en kijk met mij.
Neem mijn hart en leef met mij.
Want jouw dood is nu voorbij.
Vanaf vandaag leef jij in mij...
Ik zal twee levens leven, met jou in mij.

Wat een ontzettend prachtige tekst!
Heel 'troostend idee' en mooi.

Tuurlijk Jolene, hoef je toch niet te vragen!

voor Rewimo.

Je hebt je vader niet verloren,
daarvoor gaf hij je te veel.
Wat hij je zei, dat blijf je horen,
van wat je bent is hij een deel.
Je komt hem overal nog tegen,
in wat je doet, in wat je laat.
Hij is en blijft voor jou een zegen,
waarvan het spoor steeds verder gaat.

_{Ow, dat moet je niet doen als ik op mijn werk zit...}

Dank je wel

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 08:48 schreef Rewimo het volgende:
_{Ow, dat moet je niet doen als ik op mijn werk zit...}

Dank je wel

sorry ik vind de band die je met je vader hebt zo mooi.ik zag deze en vond 'm echt bij jullie horen.

Dat klopt inderdaad

_{Ik vind het eigenlijk heel flauw en vervelend om te moeten zeggen maar doe het toch, willen jullie niet vergeten dat dit een topic is voor en over overleden kindjes? Ik zie vaker dingen over ouders langs komen en op zich snap ik dat iedereen graag zijn verdriet ergens kwijt wil, maar dit is toch niet echt het topic daarvoor.}

je hebt gelijk Brighteyes, sorry. ik wist alleen niet waar ik 'm anders moest laten.

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 09:39 schreef Brighteyes het volgende:
_{Ik vind het eigenlijk heel flauw en vervelend om te moeten zeggen maar doe het toch, willen jullie niet vergeten dat dit een topic is voor en over overleden kindjes? Ik zie vaker dingen over ouders langs komen en op zich snap ik dat iedereen graag zijn verdriet ergens kwijt wil, maar dit is toch niet echt het topic daarvoor.}

Verplaatst naar MOD-topic

[ Bericht 20% gewijzigd door Troel op 17-01-2007 10:32:02 ]

Rewimo, dank je wel voor het gelamineerde gedichtje. Het maakt echt mijn dag goed dat ik dit straks bij Pepijn op kan gaan hangen. Als het weer tenminste nog wat beter wordt.


Lieve Pepijn,

Niet alleen ik vind dat je mooie ogen hebt maar ook op anderen hebben ze indruk gemaakt.
Daarom kom ik straks een heel mooi gedichtje bij je ophangen.
Zorg jij dan dat het schommelt in de wind?

Liefs mama