R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Dysthyme klinkt volgens mij wel als wat de psycholoog dacht dat het was. Al lange tijd licht depressief, zonder dat ik een eind aan het leven wil maken ofzo. Op dit moment staat alles me wat tegen maar misschien komt dat ook omdat ik er nu meer mee geconfronteerd wordt. Irriteer me aan van alles en nog wat, terwijl ik rationeel wel weet dat dat wat overdreven is om te doen. Maar ok zo voelt het nu eenmaal. Geen zin meer in werk enzo. Die omschrijving op wikipedia herken ik mezelf wel in trouwens.
Heb volgende week weer een afspraak staan en dan krijg ik als het goed is een behandelplan voorgeschreven.
Heb volgende week weer een afspraak staan en dan krijg ik als het goed is een behandelplan voorgeschreven.
Even een manier van omgaan hoe ik het doe
Even aanmerken dat geen enkele depressie hetzelfde is dus dan is het even een persoonlijke ervaring.
Afstand nemen van gedachtes en gevoelens. Compacter maken van gedachtes zodat ze minder vrije ruimte krijgen om te bewegen. Ik vat het hele denken en voelen samen en duw het weg, ik duw het weg omdat het negatief is. Is het denken en voelen positief dan laat ik het wel tot me komen natuurlijk.
Eens de tijd nemen om het denken tot je te nemen om vervolgens alles te concentreren tot 1 compact iets zodat je het kunt weg gooien.
Mijn depressies die varierden van 1 1/2 jaar tot 1 maand waren chaos en niet structureel. 100 gedachtes zonder structuur. Dus ik heb moeite moeten doen om structuur aan te brengen zodat ik ze beter kon wegstoppen.
Een bepaalde negatieve gedachte of zomaar een gedachte die niet definieėrbaar is die stop je niet zomaar weg. Daarom moest ik me concentreren om die gedachtes compact te maken zodat ik ze kon wegduwen.
Gedachtes kunnen klef zijn van aard, gedachtes kunnen zich opdringen. Dus daarom juist het positieve aan wegduwen en afstand nemen van.
Afstand nemen En dat doe ik dus door de gedachte of het gevoel duidelijk te maken. Als ik niet weet hoe een gedachte of gevoel is dan kan ik er niets mee. Ik moet er een wiskunde van maken en ik moet het logisch maken voordat ik het kan wegstoppen in de prullenbak. Als ik niet weet hoe een gedachte of gevoel aanvoelt of tot stand komt dan is het abra cadabra. Daarom juist het belang van goed weten in te schatten hoe het is om het mee te maken. En dat kent geen gebruikershandleiding omdat het bij ieder mens anders is dus ook. Energie die in gedachtes zitten. Energie die altijd anders is. Er is geen abc dat te maken heeft met depressie. Wat dat betreft zijn we allemaal anders van aard.
Heb je toevallig schuldgevoelens over het verleden en gebeurt dat vaker, dan neem je afstand daarvan en maak je het minder mee.
Zo kun je zoveel afstand nemen van dat je niet meer betrokken bent bij je eigen gevoelens. Wel betrokken zijn bij positieve gevoelens maar niet bij het negatieve.
Je keert je de rug toe van het negatieve, en je kijkt het positieve in de ogen aan zodat je bestaan positiever wordt.
100 procent aandacht op het negatieve is zo veranderd door afstand te nemen van, en is er geen 100 procent aandacht meer voor het negatieve dan is er 100 procent aandacht mogelijk voor het postieve.
Van 100 procent depessief tot 100 procent optimistisch
Puur en alleen door je aandacht niet te richten op het negatieve
En negatief is dan te groot als woord, negatief kun je 100000 zaken onder rekenen. Negatieve gedachtes zijn niet samen te vatten tot het woord negatief omdat je bij negatief denken op 10000 verschillende manieren kunt denken.
Het gaat om het negatieve. Het missen van optisme.
Focus op beperkingen of focus op kansen ook wel.
En zo kun je alles als berperking gaan zien. 1 verspreking met praten kun je al gaan zien alsof je beperkt bent.
[ Bericht 7% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 29-01-2007 19:58:53 ]
Even aanmerken dat geen enkele depressie hetzelfde is dus dan is het even een persoonlijke ervaring.
Afstand nemen van gedachtes en gevoelens. Compacter maken van gedachtes zodat ze minder vrije ruimte krijgen om te bewegen. Ik vat het hele denken en voelen samen en duw het weg, ik duw het weg omdat het negatief is. Is het denken en voelen positief dan laat ik het wel tot me komen natuurlijk.
Eens de tijd nemen om het denken tot je te nemen om vervolgens alles te concentreren tot 1 compact iets zodat je het kunt weg gooien.
Mijn depressies die varierden van 1 1/2 jaar tot 1 maand waren chaos en niet structureel. 100 gedachtes zonder structuur. Dus ik heb moeite moeten doen om structuur aan te brengen zodat ik ze beter kon wegstoppen.
Een bepaalde negatieve gedachte of zomaar een gedachte die niet definieėrbaar is die stop je niet zomaar weg. Daarom moest ik me concentreren om die gedachtes compact te maken zodat ik ze kon wegduwen.
Gedachtes kunnen klef zijn van aard, gedachtes kunnen zich opdringen. Dus daarom juist het positieve aan wegduwen en afstand nemen van.
Afstand nemen En dat doe ik dus door de gedachte of het gevoel duidelijk te maken. Als ik niet weet hoe een gedachte of gevoel is dan kan ik er niets mee. Ik moet er een wiskunde van maken en ik moet het logisch maken voordat ik het kan wegstoppen in de prullenbak. Als ik niet weet hoe een gedachte of gevoel aanvoelt of tot stand komt dan is het abra cadabra. Daarom juist het belang van goed weten in te schatten hoe het is om het mee te maken. En dat kent geen gebruikershandleiding omdat het bij ieder mens anders is dus ook. Energie die in gedachtes zitten. Energie die altijd anders is. Er is geen abc dat te maken heeft met depressie. Wat dat betreft zijn we allemaal anders van aard.
En dat doe ik dus door de gedachte of het gevoel duidelijk te maken. Als ik niet weet hoe een gedachte of gevoel is dan kan ik er niets mee. Ik moet er een wiskunde van maken en ik moet het logisch maken voordat ik het kan wegstoppen in de prullenbak. Als ik niet weet hoe een gedachte of gevoel aanvoelt of tot stand komt dan is het abra cadabra. Daarom juist het belang van goed weten in te schatten hoe het is om het mee te maken. En dat kent geen gebruikershandleiding omdat het bij ieder mens anders is dus ook. Energie die in gedachtes zitten. Energie die altijd anders is. Er is geen abc dat te maken heeft met depressie. Wat dat betreft zijn we allemaal anders van aard.Heb je toevallig schuldgevoelens over het verleden en gebeurt dat vaker, dan neem je afstand daarvan en maak je het minder mee.
Zo kun je zoveel afstand nemen van dat je niet meer betrokken bent bij je eigen gevoelens. Wel betrokken zijn bij positieve gevoelens maar niet bij het negatieve.
Je keert je de rug toe van het negatieve, en je kijkt het positieve in de ogen aan zodat je bestaan positiever wordt.
100 procent aandacht op het negatieve is zo veranderd door afstand te nemen van, en is er geen 100 procent aandacht meer voor het negatieve dan is er 100 procent aandacht mogelijk voor het postieve.
Van 100 procent depessief tot 100 procent optimistisch
Puur en alleen door je aandacht niet te richten op het negatieve
En negatief is dan te groot als woord, negatief kun je 100000 zaken onder rekenen. Negatieve gedachtes zijn niet samen te vatten tot het woord negatief omdat je bij negatief denken op 10000 verschillende manieren kunt denken.
Het gaat om het negatieve. Het missen van optisme.
Focus op beperkingen of focus op kansen ook wel.
En zo kun je alles als berperking gaan zien. 1 verspreking met praten kun je al gaan zien alsof je beperkt bent.
[ Bericht 7% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 29-01-2007 19:58:53 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Bij het 2e gesprek gaf mijn psycholoog half aan dat ik mijn emoties over bepaalde dingen teveel wegdrukte en dat dat niet gezond is. Ik had altijd zoiets van ik heb er niets aan, het zijn geen positieve gevoelens en ik kan er niets aan wijzigen, zo let's forget about it.quote:Op maandag 29 januari 2007 19:53 schreef Dromenvanger het volgende:
Even een manier van omgaan hoe ik het doe
...
Maar idd voor de negatieve dingen die je ervaart en die bijdragen aan de depressie lijkt het me zinvol.
Was net klaar met een bericht en toen viel mijn computer uit Maakt niet uit want ik was toch teveel bezig met telang opschrijven van teveel tekst. Dan is dit bericht ook wat langer maar dan val ik hier niet in de herhaling.quote:Op dinsdag 30 januari 2007 19:31 schreef rainbow2007 het volgende:
[..]
Bij het 2e gesprek gaf mijn psycholoog half aan dat ik mijn emoties over bepaalde dingen teveel wegdrukte en dat dat niet gezond is. Ik had altijd zoiets van ik heb er niets aan, het zijn geen positieve gevoelens en ik kan er niets aan wijzigen, zo let's forget about it.
Maar idd voor de negatieve dingen die je ervaart en die bijdragen aan de depressie lijkt het me zinvol.
Maakt niet uit want ik was toch teveel bezig met telang opschrijven van teveel tekst. Dan is dit bericht ook wat langer maar dan val ik hier niet in de herhaling. Wat je zegt over wegdrukken van zaken klopt, als je wegdrukt dan stapelt het zich op ergens. In het onbewuste of onderbewustzijn dat weet ik niet. Ben nu bezig met het lezen van een boek van CG. Jung. Over het onbewuste en over problemen die je kunt krijgen daardoor. Alles wordt opgeslagen uit je leven en ondertussen raak je beladen van gedachtes, emoties en energie. Een of andere negatieve lading die je met je mee gaat dragen. Wie weet is de positieve lading net het omgekeerde. Positief blijven denken zorgt ervoor dat het negatieve niet naar voren komt, maar als dan het negatieve de overhand gaat nemen dan word je negatief oftewel depressief.
Over positieve lading en negatieve lading. Als je constant geforceerd positief moet laden dan word je daar ook depressief van weer. Ik heb tijdens depressie vaak geforceerd positief moeten denken om positief te worden en als het dan zoveel moeite kost om optismistisch te worden dan is het niet meer leuk. Het is prettig als het vanzelf gaat. Dus wie weet is de grootste noodzaak om wat aan die negatieve lading te doen. De negatieve lading reduceren zodat het positief opladen makkelijker wordt?
Ligt die negatieve lading in het verleden en heeft die negatieve lading zich gevormd gedurende 10 jaar doorgaan met wegdrukken dan is het wellicht nodig om het verleden te verwerken?
Ik denk dan vaker dat je gewoon een kraan moet open zetten en alles eruit moet laten stromen in 1 keer, maar volgens mij zit het niet zo makkelijk in elkaar. Zou erg makkelijk zijn als je een manier vindt om alles weg te laten ebben. Alsof je bezig bent met wissen van je hele geheugen.
Negatief beladen zijn, kan zijn dat je jezelf moet veranderen actief. Als je negatief aankijkt tegen een bepaald aspect van het leven dan is het misschien zo dat je positief moet kijken en dat kost vanzelf moeite.
Jezelf omprogrammeren noem ik het vaker. Ik zie het mens dan als programma die door de jaren heen vanaf het eerste levensjaar gevormd is tot een wezen die hij niet zelf hoeft te zijn. Als je gevormd bent geworden tot iets dat je niet bent, dan is het ook mogelijk om jezelf om te vormen tot je ware ik.
En dat gevormd worden tot een mens die je niet bent dat is zo gedaan. Conditioneren heet dat toch of niet?
En nu genoeg.
Ik kan nu schrijven over tegen je onderbewustzijn praten, maar ik weet niet of dat wel past binnen R&P. Het onderbewustzijn als raadgever als je vragen stelt. Een diepe wijsheid die antwoord weet op je problemen. Een innerlijke stem die precies weet waar het aan ligt. Maar of dat binnen psychologie past? Ik heb er wel vaker over gelezen. En ook stel ik vaker vragen aan mezelf, en dan krijg ik vaak een logisch antwoord waar ik wat aan heb.
Een toevoeging even. Het negatief opladen van jezelf. Als iets fout gaat is dat niet leuk, het zorgt voor een soort frustratie omdat het even niet lukt. Vervolgens krijg je een negatieve lading over je heen die in je gaat zitten, onbewust sla je dat op alsof het een automatisme is. Zo zul je gedurende je leven constant situaties meemaken die iets oproepen, de meest onschuldig uitziende situatie kan al bijdragen dat je negatief geladen wordt omdat het toch opgeslagen wordt ergens, alles wordt opgeslagen volgens mij zoals ik al zeg. En dan gelukkig niet alleen maar negatieve zaken, het leven heeft genoeg moois te bieden om tegenwicht te geven aan het negatieve aspect.
Dan is het misschien een kwestie van het evenwicht. En ook de mate hoe sterk een negatieve gebeurtenis impact op je heeft. En of je geheugen het op een bepaalde manier doet vastleggen. De een vergeet al snel iets, en de ander legt het meer vast.
Volgens mij zit er toch een zeker technisch verhaal achter om het dan maar technisch te noemen. De balans tussen positieve lading en negatieve lading. Dan ben je nog afhankelijk van je levensloop wat weer bij ieder mens anders is.
Je karakter en persoonlijkheid erbij betrekken. Perfectionisme dat kan zorgen voor negatieve lading omdat je constant teveel van jezelf verlangt.
Ga zo door, ga zo door. Maar volgens mij is het zeker mogelijk om er actief wat tegen te doen.
Eerste depressie van mij duurde 1 1/2 jaar, daarna iets minder dan 1 jaar. Laatste was 1 1/2 maand. Zo ben ik bij iedere depressie bezig geweest met kijken waar het nu vandaan komt. Alsof mijn inspanning toch geloond heeft. Nu even niet depressief maar alsnog ga ik verder met zoeken naar de oorzaak zodat ik richting de toekomst minder risico op terugval heb.
Depressie begrijpen wil zeggen dat je depressie kunt voorkomen. En als je dan toevallig toch in een depressie valt dan kun je met je eigen inzicht en je zelfkennis sneller wat ertegen doen.
Totdat je wellicht depressie vrij zal zijn. Met inzicht en vanwege het feit dat je alles al op je kiezen hebt gehad. Je hebt de complete negatieve lading moeten doorstaan, dus wie weet zit er dan hoop richting de toekomst dat de negatieve lading leeg zal zijn zodat je de positieve lading kunt gaan opvullen
[ Bericht 2% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 01-02-2007 15:07:47 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Even nieuw bericht om het duidelijk te houden
Als je negatief geladen bent en er komen geen nieuwe positieve impulsen binnen dan is de weegschaal tussen positief en negatief dus helemaal verstoord te noemen, en dan zeg ik niet dat een weegschaal tussen + en - in orde is wanneer er alleen maar een + is. Alleen maar positief geladen zijn kan zorgen dat je extreem wordt in je positiviteit. Als er totaal geen - is dan is het volgens mij ook een zaak van een dis-balans.
Ik bedoel, overdreven vrolijk zijn in het leven, dat zorgt vanzelf ervoor dat je geen rekening meer houdt met bepaalde zaken waar je wel rekening mee moet houden. Als je op de wolken leeft je hele leven dan leef je ook in een bestaan dat niet deugt. Constant in de zevende hemel, het bestaan is toch niet van dien aard dat je zo in het leven moet staan? Het hele bestaan heeft te maken met negatieve bijklanken. Stel je kent de - niet dus je kent de negatieve lading niet meer, dan zit je met een big smile op de begrafenis van je ouders, je reageert dan niet meer juist op situaties. Een keer down zijn van een negatieve situatie lijkt me dan ook een gezonde manier van leven, een keer down zijn maar niet down blijven. Niet blijven hangen erin. Wie weet dat het + + - - + + + is een beetje. Dat het een soort kop en munt spel is ook, om maar even een vreemde theorie erbij te betrekken. Situaties ontstaan vanzelf en als er dan veel - - - - komt, dan is het wel zo prettig dat er ook eens een + bij gaat komen.
Dan zie ik het leven als een rits van plussen en minnen die elkaar constant corrigeren en die in een bepaalde manier in balans gebracht moeten worden en ook dat die balans bij een aantal mensen vanzelf gaat. Ik zou er bijna een soort van statistiek van kunnen maken Het aantal plussen in vergelijken met het aantal minnen
Over depressie omdat ik niet te offtopic wil gaan, het is natuurlijk moeilijk om tijdens een depressie leuke dingen te doen omdat je totaal geen zin hebt omdat het leuke niet leuk is omdat niets leuk is om te doen. Niets is interessant. Dan is het een kwestie van kracht opbrengen om actie te ondernemen. En ook eens beseffen dat je bestaan compleet naar de klote gaat wanneer je maar blijft liggen in bed of op de bank. En zeker ook weer de interesse opbrengen voor het leven. En hoe doe je dat? Wanneer je depressief bent? Naartoe werken? Ik weet het niet.
Tijd gunnen om naartoe te werken volgens mij. Doelen blijven stellen en aandacht vestigen op, ondanks dat de aandacht weer richting het negatieve gaat. Als je aandacht blijft vestigen op interesses en de aandacht en focus gaat weer naar het negatieve en je blijft vervolgens focussen op het positieve dan komt er in mijn geval vanzelf een moment dat ik makkelijker aandacht kan vestigen op het positieve. Alsof er een kracht ontstaat van positieve aandacht. Alsof het een soort training is. Ik zie het soms ook als topsport in Een alternatieve manier van topsport of soms zie ik het als mind-tuning in die ik op jezelf toe aan het passen bent. De uitdaging inzien ook wel eens, ik zie het ook vaker als uitdaging om uit een depressie te komen, en eenmaal redelijk eruit zie ik het als uitdaging om nog sterker te worden. Eelt op de ziel kweken noem ik het wel eens
In mijn geval hielp het dus door te beseffen dat mijn bestaan kapot was en nog meer kapot gaat wanneer ik niets eraan doe. Het ging dus ook vanzelf hier. Depressief zijn voelde als zo'n grote last aan dat ik niets anders kon doen dan actie ondernemen. Depressief zijn en doordraaien ervan. Om vervolgens wat eraan te doen.
Sommige mensen die draaien niet door van depressie dus die doen niets aan depressie. En volgens mij heb je ook mensen die het vertrouwd vinden om depressief te blijven. Ik durf nu te garanderen dat er genoeg mensen zijn die zich verschuilen in de depressie. Dat heb ik dus ook vaker gehoord. Mensen die depressie aangenaam beginnen te vinden zodat ze depressief willen blijven. Ze zien depressie niet als last maar als zege. Die mensen weten ook niet wat ze missen. Ze missen een goed gevoel niet, vanzelf doen ze niets eraan om het goede gevoel terug te krijgen.
Als je zo gestoord wordt van je eigen depressie dan ga je vanzelf met alles dat je hebt eruit proberen te komen Als de depressie aangenaam aanvoelt dan blijf je vanzelf in je nest liggen de hele dag. Zonder dat je beseft dat het geen leven is.
Even over de huidige situatie hier. Het is niet helemaal in orde zoals het hoort. Ik merk dat ik nog zeker een zwaar gevoel heb. Het is een zwaar gevoel dat geen gedachtes kent over een negatieve situatie. Puur en alleen een zwaar gevoel alsof ik toch ballast aan het meeslepen ben op de een of andere manier.
Tis niet zo dat ik een soort van opgelucht gevoel met me meedraag waarbij het aanvoelt alsof er niets meespeelt. Simpelweg zware gedachtes Maar ik voel me niet depressief. Heb dan wel het idee alsof het niet vanzelf gaat allemaal. Hoewel ik wel kan functioneren maar het is niet zo dat ik het idee heb dat alle last van de schouders is.
Alsof er een neerwaartse kracht op mij uitgeoefend wordt. Alsof ik naar beneden gedrukt wordt. Of heb ik hier te maken met de zwaarte-kracht
Nu genoeg, het lijkt wel een colum geworden. Maar omdat ik zoveel te maken heb gehad ermee, komen de woorden vanzelf eruit. Bij mij is het gebeurt door een soort van burn-out. Instorting van mijn leven en toen in een depressie gekomen die nu nog voor naweeėn zorgt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 01-02-2007 16:21:49 ]
Als je negatief geladen bent en er komen geen nieuwe positieve impulsen binnen dan is de weegschaal tussen positief en negatief dus helemaal verstoord te noemen, en dan zeg ik niet dat een weegschaal tussen + en - in orde is wanneer er alleen maar een + is. Alleen maar positief geladen zijn kan zorgen dat je extreem wordt in je positiviteit. Als er totaal geen - is dan is het volgens mij ook een zaak van een dis-balans.
Ik bedoel, overdreven vrolijk zijn in het leven, dat zorgt vanzelf ervoor dat je geen rekening meer houdt met bepaalde zaken waar je wel rekening mee moet houden. Als je op de wolken leeft je hele leven dan leef je ook in een bestaan dat niet deugt. Constant in de zevende hemel, het bestaan is toch niet van dien aard dat je zo in het leven moet staan? Het hele bestaan heeft te maken met negatieve bijklanken. Stel je kent de - niet dus je kent de negatieve lading niet meer, dan zit je met een big smile op de begrafenis van je ouders, je reageert dan niet meer juist op situaties. Een keer down zijn van een negatieve situatie lijkt me dan ook een gezonde manier van leven, een keer down zijn maar niet down blijven. Niet blijven hangen erin. Wie weet dat het + + - - + + + is een beetje. Dat het een soort kop en munt spel is ook, om maar even een vreemde theorie erbij te betrekken. Situaties ontstaan vanzelf en als er dan veel - - - - komt, dan is het wel zo prettig dat er ook eens een + bij gaat komen.
Dan zie ik het leven als een rits van plussen en minnen die elkaar constant corrigeren en die in een bepaalde manier in balans gebracht moeten worden en ook dat die balans bij een aantal mensen vanzelf gaat. Ik zou er bijna een soort van statistiek van kunnen maken Het aantal plussen in vergelijken met het aantal minnen
Het aantal plussen in vergelijken met het aantal minnen Over depressie omdat ik niet te offtopic wil gaan, het is natuurlijk moeilijk om tijdens een depressie leuke dingen te doen omdat je totaal geen zin hebt omdat het leuke niet leuk is omdat niets leuk is om te doen. Niets is interessant. Dan is het een kwestie van kracht opbrengen om actie te ondernemen. En ook eens beseffen dat je bestaan compleet naar de klote gaat wanneer je maar blijft liggen in bed of op de bank. En zeker ook weer de interesse opbrengen voor het leven. En hoe doe je dat? Wanneer je depressief bent? Naartoe werken? Ik weet het niet.
Tijd gunnen om naartoe te werken volgens mij. Doelen blijven stellen en aandacht vestigen op, ondanks dat de aandacht weer richting het negatieve gaat. Als je aandacht blijft vestigen op interesses en de aandacht en focus gaat weer naar het negatieve en je blijft vervolgens focussen op het positieve dan komt er in mijn geval vanzelf een moment dat ik makkelijker aandacht kan vestigen op het positieve. Alsof er een kracht ontstaat van positieve aandacht. Alsof het een soort training is. Ik zie het soms ook als topsport in Een alternatieve manier van topsport of soms zie ik het als mind-tuning in die ik op jezelf toe aan het passen bent. De uitdaging inzien ook wel eens, ik zie het ook vaker als uitdaging om uit een depressie te komen, en eenmaal redelijk eruit zie ik het als uitdaging om nog sterker te worden. Eelt op de ziel kweken noem ik het wel eens
In mijn geval hielp het dus door te beseffen dat mijn bestaan kapot was en nog meer kapot gaat wanneer ik niets eraan doe. Het ging dus ook vanzelf hier. Depressief zijn voelde als zo'n grote last aan dat ik niets anders kon doen dan actie ondernemen. Depressief zijn en doordraaien ervan. Om vervolgens wat eraan te doen.
Sommige mensen die draaien niet door van depressie dus die doen niets aan depressie. En volgens mij heb je ook mensen die het vertrouwd vinden om depressief te blijven. Ik durf nu te garanderen dat er genoeg mensen zijn die zich verschuilen in de depressie. Dat heb ik dus ook vaker gehoord. Mensen die depressie aangenaam beginnen te vinden zodat ze depressief willen blijven. Ze zien depressie niet als last maar als zege. Die mensen weten ook niet wat ze missen. Ze missen een goed gevoel niet, vanzelf doen ze niets eraan om het goede gevoel terug te krijgen.
Als je zo gestoord wordt van je eigen depressie dan ga je vanzelf met alles dat je hebt eruit proberen te komen Als de depressie aangenaam aanvoelt dan blijf je vanzelf in je nest liggen de hele dag. Zonder dat je beseft dat het geen leven is.
Even over de huidige situatie hier. Het is niet helemaal in orde zoals het hoort. Ik merk dat ik nog zeker een zwaar gevoel heb. Het is een zwaar gevoel dat geen gedachtes kent over een negatieve situatie. Puur en alleen een zwaar gevoel alsof ik toch ballast aan het meeslepen ben op de een of andere manier.
Tis niet zo dat ik een soort van opgelucht gevoel met me meedraag waarbij het aanvoelt alsof er niets meespeelt. Simpelweg zware gedachtes Maar ik voel me niet depressief. Heb dan wel het idee alsof het niet vanzelf gaat allemaal. Hoewel ik wel kan functioneren maar het is niet zo dat ik het idee heb dat alle last van de schouders is.
Maar ik voel me niet depressief. Heb dan wel het idee alsof het niet vanzelf gaat allemaal. Hoewel ik wel kan functioneren maar het is niet zo dat ik het idee heb dat alle last van de schouders is.Alsof er een neerwaartse kracht op mij uitgeoefend wordt. Alsof ik naar beneden gedrukt wordt. Of heb ik hier te maken met de zwaarte-kracht
Nu genoeg, het lijkt wel een colum geworden. Maar omdat ik zoveel te maken heb gehad ermee, komen de woorden vanzelf eruit. Bij mij is het gebeurt door een soort van burn-out. Instorting van mijn leven en toen in een depressie gekomen die nu nog voor naweeėn zorgt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 01-02-2007 16:21:49 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Even een ervaring zomaar in het kort.
Dan ga ik naar bed met een redelijk goed gevoel en dan val ik in slaap om vervolgens om 03:00 wakker te worden met een hoofd vol gedachtes. Alsof de slaap ervoor zorgt dat ik helemaal weer terug zak. Dan heb ik een hoofd vol gedachtes en ineens komt weer het negatieve naar voren. Alsof gedachtes aangetrokken worden richting het negatieve. Dan voel ik dus de gedachtes meegesleurd worden naar beneden als het ware.
Dan moet ik snel proberen mijn hoofd te legen anders blijf ik ermee rondlopen. En dat hoofd legen dat doe ik door alles proberen stil te zetten en door al die gedachtes af te breken. En het werkt vaker omdat ik ongeveer weet hoe het stoppen van gedachtes functioneert. Het stoppen van gedachtes gaat met kracht-inspanning gepaard hier. Ik moet krachtig bezig zijn en dan met geweld alles wegwerken en dan proberen zo snel mogelijk dat te doen. De gedachtes bij de kraag vatten ook wel.
Simpelweg de knop omzetten zodat de complete gedachten-stroom verdwijnt. Staat de gedachten-stroom stil daarna dan voelt dat aan als een Jawohl gefuhl. Dan denk ik van "Dus zo kan het ook".
Slapen heeft bij mij er dus ook zeker mee te maken. Naar bed gaan met een positief gevoel en dan diep slapen om wakker te worden met een hoofd vol gedachtes.
Dan ga ik naar bed met een redelijk goed gevoel en dan val ik in slaap om vervolgens om 03:00 wakker te worden met een hoofd vol gedachtes. Alsof de slaap ervoor zorgt dat ik helemaal weer terug zak. Dan heb ik een hoofd vol gedachtes en ineens komt weer het negatieve naar voren. Alsof gedachtes aangetrokken worden richting het negatieve. Dan voel ik dus de gedachtes meegesleurd worden naar beneden als het ware.
Dan moet ik snel proberen mijn hoofd te legen anders blijf ik ermee rondlopen. En dat hoofd legen dat doe ik door alles proberen stil te zetten en door al die gedachtes af te breken. En het werkt vaker omdat ik ongeveer weet hoe het stoppen van gedachtes functioneert. Het stoppen van gedachtes gaat met kracht-inspanning gepaard hier. Ik moet krachtig bezig zijn en dan met geweld alles wegwerken en dan proberen zo snel mogelijk dat te doen. De gedachtes bij de kraag vatten ook wel.
Simpelweg de knop omzetten zodat de complete gedachten-stroom verdwijnt. Staat de gedachten-stroom stil daarna dan voelt dat aan als een Jawohl gefuhl. Dan denk ik van "Dus zo kan het ook".
Slapen heeft bij mij er dus ook zeker mee te maken. Naar bed gaan met een positief gevoel en dan diep slapen om wakker te worden met een hoofd vol gedachtes.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
@Dromenvanger: Als de dingen die ik nu zeg te ver gaan moet je dat zeggen, maar ik wil het even het gevoel kwijt wat ik bij jou verhalen krijg.
Ik krijg het idee dat jij alles probeert te relativeren en alles probeert logisch te beredeneren. Er gebeurt X in m'n hoofd dus als ik Y toepas kom ik uit bij Z en daar wil ik ook zijn. Ik begrijp jou verhaal over +en en -en maar het komt op mij over alsof je je voor jezelf in wilt dekken met theorie.
Eerder schreef je dat je al meerdere depressies hebt gehad en dat dit voor jou een methode is die werkt. Ik vraag me toch steeds meer af of het niet beter is dat je dingen gaat voelen en ervaren ipv ze te beredeneren en er een theoretisch inzicht op los te laten. Je praat veel over negatieve gevoelens en ervaringen en hoe je die in theorie kan benaderen. Maar je lijkt er niet in geslaagd ze zelf te herkaderen of ze te verwerken.
Wat ik al zei, als je vind dat ik nu te ver ga met mijn visie geven mag je het zeggen. Maar ik moest dit even van me afschrijven.
Ik krijg het idee dat jij alles probeert te relativeren en alles probeert logisch te beredeneren. Er gebeurt X in m'n hoofd dus als ik Y toepas kom ik uit bij Z en daar wil ik ook zijn. Ik begrijp jou verhaal over +en en -en maar het komt op mij over alsof je je voor jezelf in wilt dekken met theorie.
Eerder schreef je dat je al meerdere depressies hebt gehad en dat dit voor jou een methode is die werkt. Ik vraag me toch steeds meer af of het niet beter is dat je dingen gaat voelen en ervaren ipv ze te beredeneren en er een theoretisch inzicht op los te laten. Je praat veel over negatieve gevoelens en ervaringen en hoe je die in theorie kan benaderen. Maar je lijkt er niet in geslaagd ze zelf te herkaderen of ze te verwerken.
Wat ik al zei, als je vind dat ik nu te ver ga met mijn visie geven mag je het zeggen. Maar ik moest dit even van me afschrijven.
Miauw
Op dinsdag 21 juni 2011 21:42 schreef Jajong het volgende: I stand corrected; ik zou nooit vreemdgaan, behalve als mijn vriendin zo dom zou zijn als Lips.
Op dinsdag 21 juni 2011 21:42 schreef Jajong het volgende: I stand corrected; ik zou nooit vreemdgaan, behalve als mijn vriendin zo dom zou zijn als Lips.
Feedback is altijd prettig Lips En je gaat zeker niet te ver
Verwerken inderdaad. Bij mij lijkt een wiskundig model maken een manier van verwerken te zijn geworden. Af en toe weet ik niet hoe het anders gedaan moet worden. Dan krijg ik weer een spontane stroming van gedachtes en dan probeer ik ze alsnog samen te vatten en logisch te verklaren.
Afleiding zoeken helpt ook maar zelfs bij afleiding zoeken komt het naar voren.
Biologisch kwetsbaar hebben ze mij aangerekend daarbij.
Ik heb dan ook vaak het idee dat het beste is om gewoon alles weg te drukken en de andere kant op te kijken, de focus leggen op wat anders. Maar alsnog lijkt me dat niet de meest juiste manier omdat je dan nog steeds ermee rondloopt. Je voelt je wel okey maar er zit dan nog steeds wat in je wat weer naar voren kan komen.
Net even een gesprek gehad met iemand buiten internet en die gesprekken die brengen vaak meer duidelijkheid naar voren
Een hoofdstuk afsluiten ook wel, ik zit nog steeds in het hoofdstuk depressie en in het hoofdstuk verleden lijkt het wel. Heb vaak het idee dat ik teveel in het verleden leef en dat het heden vaak in het verleden plaats vindt omdat ik teveel bezig ben met wat gebeurt is voorheen. Met de gedachtes in het verleden leven is toch ook onzinnig omdat het verleden toch voorbij is, je kunt het verleden als mens toch niet anders doen dus waarom zou je kijken naar het verleden?
Hoofdstuk afsluiten kun je toch ook zien als verwerken of niet soms? Abrupt in een keer zeggen van afgelopen uit, ik sluit het hoofdstuk af en ik pak het leven weer op zodat ik alles vergeet. Dat is natuurlijk niet alles in details verwerken maar ik heb gemerkt dat voor mij alles in details verwerken amper te doen is omdat het teveel is en dan weet ik niet waar ik moet beginnen.
De beslissing nemen dat het genoeg is geweest en dat het tijd is voor iets anders. De beslissing nemen dat het om de toekomst gaat. De knoop doorhakken en de ellende achter me laten dus ook. Knopen doorhakken noem ik het vaak.
En dan over die plusjes en minnetjes in ervaringen. Ook daar sta ik nog achter in zekere zin. Positieve ervaringen zorgen vanzelf dat je niet meer naar het negatieve kijkt. Ik probeer dan wel positief te kijken naar alles zodat ik het negatieve vergeet, maar het gaat ook om actie en avontuur, en dat kost inspanning en kracht en energie en doorzettingsvermogen. Door het richten op het negatieve gaat bij mij de energie dus weg, dus eerst moet ik naar het positieve kijken en dan de boel eindelijk eens oppakken.
Vrijdag een gesprek over mijn situatie en dan probeer ik eens uit te leggen waar het aan ligt om advies te krijgen, hoewel ik niet altijd het advies krijg waar ik op wacht daar. Vaak krijg ik nog het beste advies van mensen om me heen.
Blijven hangen in een hoofdstuk dat te maken heeft met depressie, zo blijf je erin zitten. Kan ik beter uit het hoofdstuk depressie stappen. En dan is dat mijn manier van verwerken. Mijn hele verleden onder een microscoop leggen daar word ik nog depressiever van. ( en dan zeker niet omdat mijn leven extreem ellendig was, maar als ik van dichtbij ga kijken dan blijf ik bezig met het negatieve)
Verwerken van het negatieve lijkt in mijn geval niet mogelijk omdat wanneer ik bezig ben met het negatieve het negatieve in stand gehouden wordt. Afstand nemen van het negatieve misschien, dat is misschien beter.
Vooruit kijken is misschien mijn manier van verwerken Lips Afstand nemen van en achterlaten. Alsof ik ga verhuizen of terug kom van een reis. Dan laat ik de depressieve tijd achter me, loslaten van wellicht
Uit ervaring weet ik dat terug kijken zorgt voor focus leggen op de depressieve periodes en als ik dan terug kijk op de depressieve periodes dan lijkt de depressie te worden aangewakkerd alleen al omdat ik terug aan het kijken ben toen ik depressief was en uitgeteld op de bank lag. Alsof ik dan het negatieve gevoel richting het heden haal.
Alsof het ook een neerwaarste spiraal is. En dat uit die spiraal komen puur en alleen een kwestie is van vooruit gaan zodat je de spiraal doorbreekt. Even een sprint maken en alles achter me laten En zo opnieuw beginnen met een schone lei
[ Bericht 12% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 03-02-2007 13:20:08 ]
Verwerken inderdaad. Bij mij lijkt een wiskundig model maken een manier van verwerken te zijn geworden. Af en toe weet ik niet hoe het anders gedaan moet worden. Dan krijg ik weer een spontane stroming van gedachtes en dan probeer ik ze alsnog samen te vatten en logisch te verklaren.
Afleiding zoeken helpt ook maar zelfs bij afleiding zoeken komt het naar voren.
Biologisch kwetsbaar hebben ze mij aangerekend daarbij.
Ik heb dan ook vaak het idee dat het beste is om gewoon alles weg te drukken en de andere kant op te kijken, de focus leggen op wat anders. Maar alsnog lijkt me dat niet de meest juiste manier omdat je dan nog steeds ermee rondloopt. Je voelt je wel okey maar er zit dan nog steeds wat in je wat weer naar voren kan komen.
Net even een gesprek gehad met iemand buiten internet en die gesprekken die brengen vaak meer duidelijkheid naar voren
Een hoofdstuk afsluiten ook wel, ik zit nog steeds in het hoofdstuk depressie en in het hoofdstuk verleden lijkt het wel. Heb vaak het idee dat ik teveel in het verleden leef en dat het heden vaak in het verleden plaats vindt omdat ik teveel bezig ben met wat gebeurt is voorheen. Met de gedachtes in het verleden leven is toch ook onzinnig omdat het verleden toch voorbij is, je kunt het verleden als mens toch niet anders doen dus waarom zou je kijken naar het verleden?
Hoofdstuk afsluiten kun je toch ook zien als verwerken of niet soms? Abrupt in een keer zeggen van afgelopen uit, ik sluit het hoofdstuk af en ik pak het leven weer op zodat ik alles vergeet. Dat is natuurlijk niet alles in details verwerken maar ik heb gemerkt dat voor mij alles in details verwerken amper te doen is omdat het teveel is en dan weet ik niet waar ik moet beginnen.
De beslissing nemen dat het genoeg is geweest en dat het tijd is voor iets anders. De beslissing nemen dat het om de toekomst gaat. De knoop doorhakken en de ellende achter me laten dus ook. Knopen doorhakken noem ik het vaak.
En dan over die plusjes en minnetjes in ervaringen. Ook daar sta ik nog achter in zekere zin. Positieve ervaringen zorgen vanzelf dat je niet meer naar het negatieve kijkt. Ik probeer dan wel positief te kijken naar alles zodat ik het negatieve vergeet, maar het gaat ook om actie en avontuur, en dat kost inspanning en kracht en energie en doorzettingsvermogen. Door het richten op het negatieve gaat bij mij de energie dus weg, dus eerst moet ik naar het positieve kijken en dan de boel eindelijk eens oppakken.
Vrijdag een gesprek over mijn situatie en dan probeer ik eens uit te leggen waar het aan ligt om advies te krijgen, hoewel ik niet altijd het advies krijg waar ik op wacht daar. Vaak krijg ik nog het beste advies van mensen om me heen.
Blijven hangen in een hoofdstuk dat te maken heeft met depressie, zo blijf je erin zitten. Kan ik beter uit het hoofdstuk depressie stappen. En dan is dat mijn manier van verwerken. Mijn hele verleden onder een microscoop leggen daar word ik nog depressiever van. ( en dan zeker niet omdat mijn leven extreem ellendig was, maar als ik van dichtbij ga kijken dan blijf ik bezig met het negatieve)
Verwerken van het negatieve lijkt in mijn geval niet mogelijk omdat wanneer ik bezig ben met het negatieve het negatieve in stand gehouden wordt. Afstand nemen van het negatieve misschien, dat is misschien beter.
Vooruit kijken is misschien mijn manier van verwerken Lips Afstand nemen van en achterlaten. Alsof ik ga verhuizen of terug kom van een reis. Dan laat ik de depressieve tijd achter me, loslaten van wellicht
Uit ervaring weet ik dat terug kijken zorgt voor focus leggen op de depressieve periodes en als ik dan terug kijk op de depressieve periodes dan lijkt de depressie te worden aangewakkerd alleen al omdat ik terug aan het kijken ben toen ik depressief was en uitgeteld op de bank lag. Alsof ik dan het negatieve gevoel richting het heden haal.
Alsof het ook een neerwaarste spiraal is. En dat uit die spiraal komen puur en alleen een kwestie is van vooruit gaan zodat je de spiraal doorbreekt. Even een sprint maken en alles achter me laten En zo opnieuw beginnen met een schone lei
[ Bericht 12% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 03-02-2007 13:20:08 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Samenvatting
Verwerken door te zeggen dat het genoeg is geweest dus. Een paar keer hardop zeggen dat genoeg = genoeg en dat het hoofdstuk afgesloten moet worden en op die manier het leven oppakken.
Alleen door te zeggen genoeg=genoeg een manier van verwerken gevonden hebben
Vooruit kijken en niet meer terug kijken om zo afstand te nemen en los te laten Loslaten zodat het van me afvalt allemaal en zodat ik zonder ballast verder kan met meer energie.
Of is dat te makkelijk?
Ik kies liever de makkelijke weg op dit gebied. Omdat er toch vaak geen hol van te snappen is. Zou depressie te snappen zijn dan hadden ze allang een gebruikershandleiding weten te schrijven die voor iedereen werkt
Kan heel vreemd klinken maar als ik in mezelf hardop zeg van. " Genoeg = genoeg". Dan is dat voldoende om de stroom van gedachtes te stoppen. Een simpele methode van afsluiten zodat ik niet constant binnen krijg van gedachtes. Alsof die gedachtes luisteren naar mij op dat moment.
Genoeg = genoeg en de gedachtes stoppen met zichzelf op te dringen, vervolgens hou ik meer concentratie en energie over om de rest van mijn toekomst te gaan plannen. En het is ook genoeg op een gegeven moment. Blijft het doorgaan dan blijf je bezig ermee en kun je nooit je leven verder inhoud geven omdat 80 % van je concentratie en energie opgaat aan die gedachtes.
Die gedachtes moet ik africhten en dan zijn 3 woorden even genoeg vandaag. Wat morgen brengt is dan de vraag maar vandaag even leven zonder gedachtes en dan is 1 dag zonder gedachtes vaak genoeg om de batterij op te laden zodat ik de dag erna vanzelf verder kan bouwen.
" Genoeg is genoeg"
[ Bericht 17% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 03-02-2007 13:48:05 ]
Verwerken door te zeggen dat het genoeg is geweest dus. Een paar keer hardop zeggen dat genoeg = genoeg en dat het hoofdstuk afgesloten moet worden en op die manier het leven oppakken.
Alleen door te zeggen genoeg=genoeg een manier van verwerken gevonden hebben
Vooruit kijken en niet meer terug kijken om zo afstand te nemen en los te laten Loslaten zodat het van me afvalt allemaal en zodat ik zonder ballast verder kan met meer energie.
Of is dat te makkelijk?
Ik kies liever de makkelijke weg op dit gebied. Omdat er toch vaak geen hol van te snappen is. Zou depressie te snappen zijn dan hadden ze allang een gebruikershandleiding weten te schrijven die voor iedereen werkt
Kan heel vreemd klinken maar als ik in mezelf hardop zeg van. " Genoeg = genoeg". Dan is dat voldoende om de stroom van gedachtes te stoppen. Een simpele methode van afsluiten zodat ik niet constant binnen krijg van gedachtes. Alsof die gedachtes luisteren naar mij op dat moment.
Genoeg = genoeg en de gedachtes stoppen met zichzelf op te dringen, vervolgens hou ik meer concentratie en energie over om de rest van mijn toekomst te gaan plannen. En het is ook genoeg op een gegeven moment. Blijft het doorgaan dan blijf je bezig ermee en kun je nooit je leven verder inhoud geven omdat 80 % van je concentratie en energie opgaat aan die gedachtes.
Die gedachtes moet ik africhten en dan zijn 3 woorden even genoeg vandaag. Wat morgen brengt is dan de vraag maar vandaag even leven zonder gedachtes en dan is 1 dag zonder gedachtes vaak genoeg om de batterij op te laden zodat ik de dag erna vanzelf verder kan bouwen.
" Genoeg is genoeg"
[ Bericht 17% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 03-02-2007 13:48:05 ]
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Hier nog een chronische depressieveling
Mijn depressie begon na een burn-out. Via huisarts gelijk aan de pillen, daarna doorverwezen naar het Riagg, van het Riagg naar een andere psycholoog. Verandering en verhoging van medicijnen. Daarna doorverwezen naar een Psychiater. Weer verandering van medicijnen en verhoging.
Waarom steeds verandering van medicijnen, omdat deze niks bij mij teweeg brachten tot mijn grote frustratie. Uiteindelijk zat ik op 250mg per dag. Het enige wat dat voor me deed is dat dat mij 1 minuut per dag in een hoge extase van vrolijkheid bracht.
Werkelijk niet normaal, maar na die ene minuut was het alleen het depressieve gevoel wat overbleef.
1 totaal jaar heb ik mijn leven op de bank voor de tv, op de stoel achter de computer en in mijn bed doorgebracht, veel anders deed ik niet omdat het leek dat die depressie me verlamde.
Overdag was het het ergst, laat in de avond voelde ik me beter (raar genoeg), en had dan een heleboel (actie) plannen voor de volgende dag, die helaas weer in niks eindigde...
Het advies van de psychiater luidde, ga werken...wat ik toendertijd zo banaal vond. Als ik mijn leven al niet normaal in kon delen, tot niks kwam, alles totaal zinloos vond hoe moest ik dan in godsnaam gaan werken??...
Op den duur had ik het zo gehad met psychiaters pillen en haast iedereen die ik kende...mensen rond mij heen probeerden mij te stimuleren wat tot niks leidde (of niks kon leidden) waardoor eigenlijk iedereen de moed opgaf, en eigenlijk ook niks meer of depressie wilde horen.
Wat bij mij leidde tot nog meer depressieve gevoelens...
Uiteindelijk alle pillen en "shrinks" overboard gezet...
Gelukkig begon net tegen die tijd mijn "manische" periode, ik richt mij maar op 1 ding en ben daar haast dag en nacht mee bezig...Zo had ik binnen een paar maanden mijn PDI 1 + 2 diploma op zak (door zelfstudie) Toen begonnen aan MCSE, maar van de één op andere dag was het manische weg. Je kunt wel raden dat het MCSE diploma er nooit gekomen is.
Daarna nog een flinke manische periode waarin ik een heel boek geschreven heb, haha...
Tegenwoordig zijn de "manische" perioden (zoals ik ze zelf maar noem) niet meer zo extreem of zo hoog. Depressief ben ik nog steeds (al is het stukken minder) maar ik moet mij nog elke dag tot dingen dwingen, om te doen zeg maar.
Af en toe word ik daar van mezelf wel heel moe van.
Maar zoals ik zelf zeg, depressief zijn zit puur in je hersenen, maar het constant ombuigen van je gedachten kost veel energie...en er zijn dagen dat ik het niet op kan brengen en verzand in hangen op de bank en in bed.
Om weer allerlei soorten pillen uit te proberen zie ik eigenlijk niet zo zitten, maar nog eens 10 jaar zo leven met elke dag het ombuigen van je gedachte...daar krijg ik ook een moedeloos gevoel van...
Mijn depressie begon na een burn-out. Via huisarts gelijk aan de pillen, daarna doorverwezen naar het Riagg, van het Riagg naar een andere psycholoog. Verandering en verhoging van medicijnen. Daarna doorverwezen naar een Psychiater. Weer verandering van medicijnen en verhoging.
Waarom steeds verandering van medicijnen, omdat deze niks bij mij teweeg brachten tot mijn grote frustratie. Uiteindelijk zat ik op 250mg per dag. Het enige wat dat voor me deed is dat dat mij 1 minuut per dag in een hoge extase van vrolijkheid bracht.
Werkelijk niet normaal, maar na die ene minuut was het alleen het depressieve gevoel wat overbleef.
1 totaal jaar heb ik mijn leven op de bank voor de tv, op de stoel achter de computer en in mijn bed doorgebracht, veel anders deed ik niet omdat het leek dat die depressie me verlamde.
Overdag was het het ergst, laat in de avond voelde ik me beter (raar genoeg), en had dan een heleboel (actie) plannen voor de volgende dag, die helaas weer in niks eindigde...
Het advies van de psychiater luidde, ga werken...wat ik toendertijd zo banaal vond. Als ik mijn leven al niet normaal in kon delen, tot niks kwam, alles totaal zinloos vond hoe moest ik dan in godsnaam gaan werken??...
Op den duur had ik het zo gehad met psychiaters pillen en haast iedereen die ik kende...mensen rond mij heen probeerden mij te stimuleren wat tot niks leidde (of niks kon leidden) waardoor eigenlijk iedereen de moed opgaf, en eigenlijk ook niks meer of depressie wilde horen.
Wat bij mij leidde tot nog meer depressieve gevoelens...
Uiteindelijk alle pillen en "shrinks" overboard gezet...
Gelukkig begon net tegen die tijd mijn "manische" periode, ik richt mij maar op 1 ding en ben daar haast dag en nacht mee bezig...Zo had ik binnen een paar maanden mijn PDI 1 + 2 diploma op zak (door zelfstudie) Toen begonnen aan MCSE, maar van de één op andere dag was het manische weg. Je kunt wel raden dat het MCSE diploma er nooit gekomen is.
Daarna nog een flinke manische periode waarin ik een heel boek geschreven heb, haha...
Tegenwoordig zijn de "manische" perioden (zoals ik ze zelf maar noem) niet meer zo extreem of zo hoog. Depressief ben ik nog steeds (al is het stukken minder) maar ik moet mij nog elke dag tot dingen dwingen, om te doen zeg maar.
Af en toe word ik daar van mezelf wel heel moe van.
Maar zoals ik zelf zeg, depressief zijn zit puur in je hersenen, maar het constant ombuigen van je gedachten kost veel energie...en er zijn dagen dat ik het niet op kan brengen en verzand in hangen op de bank en in bed.
Om weer allerlei soorten pillen uit te proberen zie ik eigenlijk niet zo zitten, maar nog eens 10 jaar zo leven met elke dag het ombuigen van je gedachte...daar krijg ik ook een moedeloos gevoel van...
Is het boek uitgegeven? Of staat het ergens online misschien?quote:Op dinsdag 6 februari 2007 13:15 schreef Arabic het volgende:
Hier nog een chronische depressieveling
Zou vandaag iets van een behandelplan krijgen maar krijg nu eerst nog iets van vragenlijsten voor een persoonlijkheidsanalyse ofzo, om te kijken of mijn persoonlijkheid niet al te verknipt is en het daaraan ligt Iemand hier ervaring mee - met zo'n onderzoek dan he
Iemand hier ervaring mee - met zo'n onderzoek dan he 
Weer wachten wachten wachten Heb nou niet echt het gevoel dat deze weg me gaat helpen maar we kijken het nog maar ff aan
Heb nou niet echt het gevoel dat deze weg me gaat helpen maar we kijken het nog maar ff aan 
Ja, dat zou ik ook wel willen weten.quote:Op dinsdag 6 februari 2007 19:04 schreef rainbow2007 het volgende:
[..]
Is het boek uitgegeven? Of staat het ergens online misschien?
Ik heb ongeveer 3 jaar geleden allemaal diagnosetesten moeten doen, omdat ze bij mij ook niet precies wisten wat ik had. 's Ochtends had ik die afpsraak om die testen te maken, aan het eind van de middag kon ik weer naar huis. Je bent er echt uren mee bezig. Het is echt zoooooo veel.quote:Zou vandaag iets van een behandelplan krijgen maar krijg nu eerst nog iets van vragenlijsten voor een persoonlijkheidsanalyse ofzo, om te kijken of mijn persoonlijkheid niet al te verknipt is en het daaraan ligt Iemand hier ervaring mee - met zo'n onderzoek dan he
En je moet idd gedult hebben, want voordat je eindelijk de hulp krijgt die je echt nodig hebt ben je soms al een paar maanden verder.quote:Weer wachten wachten wachten Heb nou niet echt het gevoel dat deze weg me gaat helpen maar we kijken het nog maar ff aan
Ik drink.quote:Op zondag 7 januari 2007 11:52 schreef rainbow2007 het volgende:
Hallo
Loop al een tijd met verschlilende klachten. Uiteindelijk heb ik een doorverwijzing richting de (klinisch) psycholoog gevraagd. Deze gaf aan dat de diagnose waarschijnlijk depressie is, maar dat wordt altijd eerst besproken alvorens een definitief behandelplan wordt opgesteld.
Waar ik benieuwd naar ben; ervaringen van mensen die depressief zijn / waren, hoe zij erachter zijn gekomen, hoe ze al dan niet hulp hebben gekregen, of en hoe ze het aan hun omgeving vertellen (familie / werk / vrienden / ...?). Nou ja eigenlijk alle ervaringen zijn welkom.
Bedankt alvast
Goede muziek luisteren?
KLIK
KLIK
Ik hou t op pure wodka, als je je neus dicht houdt lijkt het net op je water drinkt.quote:Op zaterdag 10 februari 2007 16:14 schreef InAmsterdamseArmen het volgende:
Niet eens veel. Maar lekker drinken, goeie whisky.
vRIENDINquote:Op zaterdag 10 februari 2007 16:16 schreef InAmsterdamseArmen het volgende:
Goeie whisky, vriend. Dat is lekker.
Ik ben ervan overtuigd dat de meerderheid van de mensen in onze samenleving depressief is. Echter, omdat ze zoveel afleiding opzoeken, worden ze er bijna nooit direct mee geconfronteerd. Om deze reden heb ik ook weinig vertrouwen in alle 'anti-depressie' studies van onze cultuur.
Zelf heb ik veel persoonlijke ervaring met depressie, en heb daar in mezelf mee gewerkt op velerlei manieren. Je verdiepen in psychologie/filosofie/spiritualiteit/zingeving/levensbeschouwing is essentieel en depressie kan vaak de aanleiding zijn om zich te bewegen richting deze interessegebieden.
Als je blij bent met je leventje zoals het loopt, kun je de essentiele vragen (wie/wat ben ik? wat is mijn doel in het leven? etc) in de vergetelhoek laten staan. In het geval van een depressie echter komen deze op de voorgrond te liggen.
Ik zie het zelfs als een reeele mogelijkheid dat depressie een uitnodiging van het leven zelf is, om je deze vragen te gaan stellen. Als je succesvol met je depressie kunt werken, zul je er krachtiger uitkomen dan daarvoor. Ook is er een extreem subtiel verschil tussen depressie en verlichting; Ik heb zelf lange tijd gewandeld op het grensgebied, met hier en daar een voetje aan de ene of de andere kant. Misschien wandel ik daar nog steeds wel.
Zelf heb ik veel persoonlijke ervaring met depressie, en heb daar in mezelf mee gewerkt op velerlei manieren. Je verdiepen in psychologie/filosofie/spiritualiteit/zingeving/levensbeschouwing is essentieel en depressie kan vaak de aanleiding zijn om zich te bewegen richting deze interessegebieden.
Als je blij bent met je leventje zoals het loopt, kun je de essentiele vragen (wie/wat ben ik? wat is mijn doel in het leven? etc) in de vergetelhoek laten staan. In het geval van een depressie echter komen deze op de voorgrond te liggen.
Ik zie het zelfs als een reeele mogelijkheid dat depressie een uitnodiging van het leven zelf is, om je deze vragen te gaan stellen. Als je succesvol met je depressie kunt werken, zul je er krachtiger uitkomen dan daarvoor. Ook is er een extreem subtiel verschil tussen depressie en verlichting; Ik heb zelf lange tijd gewandeld op het grensgebied, met hier en daar een voetje aan de ene of de andere kant. Misschien wandel ik daar nog steeds wel.
of niet
Hoi Momenteel even aleen geen stof voor inhoudelijke inputquote:Op donderdag 12 april 2007 11:31 schreef Christine het volgende:
Ja hoi. Mits geen SC mogen we gewoon hier onze ervaringen bespreken. Schopje dus .
Ik ook weinig, hoewel ik me er dagelijks over verbaas hoe idioot langzaam de hulpverlening eigenlijk werkt. Ik heb tig keren bij diverse hulpverleners aangegeven dat ik soms dagenlang alleen maar denk 'ik wil dood, ik wil dood' en er gebeurt gewoon niks. Ja, ik kan met voorrang naar de psychiater. Maar intussen? Ik voel me soms radeloos en wanhopig. Het is even heel hard doorbijten, maar zonder te weten waarvoor je het doet. En dat is moeilijk.
Goed verwoord beste EgoTrippin...quote:Op zaterdag 10 februari 2007 16:34 schreef EgoTrippin het volgende:
Ik ben ervan overtuigd dat de meerderheid van de mensen in onze samenleving depressief is. Echter, omdat ze zoveel afleiding opzoeken, worden ze er bijna nooit direct mee geconfronteerd. Om deze reden heb ik ook weinig vertrouwen in alle 'anti-depressie' studies van onze cultuur.
Zelf heb ik veel persoonlijke ervaring met depressie, en heb daar in mezelf mee gewerkt op velerlei manieren. Je verdiepen in psychologie/filosofie/spiritualiteit/zingeving/levensbeschouwing is essentieel en depressie kan vaak de aanleiding zijn om zich te bewegen richting deze interessegebieden.
Als je blij bent met je leventje zoals het loopt, kun je de essentiele vragen (wie/wat ben ik? wat is mijn doel in het leven? etc) in de vergetelhoek laten staan. In het geval van een depressie echter komen deze op de voorgrond te liggen.
Ik zie het zelfs als een reeele mogelijkheid dat depressie een uitnodiging van het leven zelf is, om je deze vragen te gaan stellen. Als je succesvol met je depressie kunt werken, zul je er krachtiger uitkomen dan daarvoor. Ook is er een extreem subtiel verschil tussen depressie en verlichting; Ik heb zelf lange tijd gewandeld op het grensgebied, met hier en daar een voetje aan de ene of de andere kant. Misschien wandel ik daar nog steeds wel.
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
De hulpverlening is inderdaad traag Budie. Wachtlijsten van 4 maanden (of langer) als je met jezelf in de knoop zit is gewoon te lang.
En verder ben ik blij dat we nu toch ervaringen mogen bespreken (tvp dus )
(tvp dus
Ik heb vandaag bij de psych 5 testen mogen maken, als het goed is volgende week de uitslag.
Ik was om 3 uur klaar met die testen en heb de overige 2 uurtjes van vandaag lekker vrij genomen, lekker op het balkon gezeten.
Gaat weer iets beter met me gelukkig. Houdt wel niet over maar het begin is er weer!
Ik was om 3 uur klaar met die testen en heb de overige 2 uurtjes van vandaag lekker vrij genomen, lekker op het balkon gezeten.
Gaat weer iets beter met me gelukkig. Houdt wel niet over maar het begin is er weer!
Miauw
Op dinsdag 21 juni 2011 21:42 schreef Jajong het volgende: I stand corrected; ik zou nooit vreemdgaan, behalve als mijn vriendin zo dom zou zijn als Lips.
Op dinsdag 21 juni 2011 21:42 schreef Jajong het volgende: I stand corrected; ik zou nooit vreemdgaan, behalve als mijn vriendin zo dom zou zijn als Lips.
Afgelopen dinsdag heb ik mn eerste gesprek bij mn nieuwe psych gehad, maar ik weet nog niet zo goed wat ik ervan moet denken. Maar we hebben nog een aantal afspraken gemaakt en ik kijk het maar even aan. Als ik zo'n twijfelachtig gevoel blijf houden dan kan ik altijd nog zien of ik er wel mee doorga. Het gaat op het moment eigenlijk best wel ok gelukkig .
Lips, fijn om te horen dat het weer een beetje beter gaat!
Lips, fijn om te horen dat het weer een beetje beter gaat!
Fake it till you make it...
Hoi Burdiequote:Op donderdag 12 april 2007 11:40 schreef Burdie het volgende:
Ik ook weinig, hoewel ik me er dagelijks over verbaas hoe idioot langzaam de hulpverlening eigenlijk werkt. Ik heb tig keren bij diverse hulpverleners aangegeven dat ik soms dagenlang alleen maar denk 'ik wil dood, ik wil dood' en er gebeurt gewoon niks. Ja, ik kan met voorrang naar de psychiater. Maar intussen? Ik voel me soms radeloos en wanhopig. Het is even heel hard doorbijten, maar zonder te weten waarvoor je het doet. En dat is moeilijk.
Zeker vervelend. Heb dezelfde ervaring - het is een lang traject voor je daadwerkelijk geholpen wordt. Waarom het allemaal zo lang moet duren is me ook een raadsel.
Wat mij een beetje helpt is in gedachten houden dat de behandeling enzo me misschien wat gelukkiger laten voelen, waardoor het weer wat meer de moeite waard wordt. Een beetje hoop geeft dat, weer wat meer om het uit te houden. Succes
Hier ook jammer dat het bij mij (een paar jaar geleden) eerst erg moest worden, toen kwamen we erachter dat het al heel erg lang aanwezig was (voor zover ik me herinner sinds ik een jaar of 6 was). Het had ook hier een hoop bespaard als ze er eerder achter waren gekomen maar het werd ook hier afgedaan met verlegen en anders dan de andere kinderenquote:Op dinsdag 23 januari 2007 15:55 schreef Noodly het volgende:
Dysthymie stoornis meldt zich....
Tsja, uiteindelijk komt het goed, hoop ik
Tof! Ik ben net op tijd voor de gnoes!
Let's plant a tree
Let's plant a tree
Nog een dysthyme stoornis meldt zich 'Officieel' vanaf mijn 15e, maar denk zelf dat het er al veel eerder was. En regelmatig komt er nog een gewone depressie bovenop. Momenteel gaat het wel even redelijk, maar de psycholoog vind alweer dat ik achteruit ga, dus moet goed op mezelf letten nu.
Ohja, ik krijg eindelijk het psychologisch onderzoek waar ik al zo lang om vroeg Tenminste, ik sta op de wachtlijst, naar verwachting ben ik in het begin van de herfst aan de beurt.
Ohja, ik krijg eindelijk het psychologisch onderzoek waar ik al zo lang om vroeg Tenminste, ik sta op de wachtlijst, naar verwachting ben ik in het begin van de herfst aan de beurt.
Voor mij werkt het heel erg goed om mijn gevoelens van me af te schrijven, zeker op het moment als ik in een depressie zit. Ik voel me daarna dan vaak een stuk rustiger en in vind het fijn om alles zwart op wit op een rijtje te hebben.
Ik kan het iedereen aanraden om ook te gaan schrijven!!!
Ik kan het iedereen aanraden om ook te gaan schrijven!!!
Wat voor onderzoek bedoel je precies? Twijfel je aan je diagnose of aan andere dingen?quote:Op vrijdag 13 april 2007 00:10 schreef MissPink het volgende:
Nog een dysthyme stoornis meldt zich 'Officieel' vanaf mijn 15e, maar denk zelf dat het er al veel eerder was. En regelmatig komt er nog een gewone depressie bovenop. Momenteel gaat het wel even redelijk, maar de psycholoog vind alweer dat ik achteruit ga, dus moet goed op mezelf letten nu.
Ohja, ik krijg eindelijk het psychologisch onderzoek waar ik al zo lang om vroeg Tenminste, ik sta op de wachtlijst, naar verwachting ben ik in het begin van de herfst aan de beurt.
Dat vraag ik me ook af . Ook waarom het zo lang zou moeten duren... ik heb zelf net een psychologisch onderzoek ingevuld (persoonlijkheidsanalyse) en zo kunnen ze kijken waar het psychologisch gezien 'mis' gaat of zou kunnen gaan. Daarnaast gaat de psychiater volgende week dus kijken wat er medisch/fysiek mis gaat.quote:Op vrijdag 13 april 2007 17:12 schreef Noodly het volgende:
[..]
Wat voor onderzoek bedoel je precies?
Ik kon overigens overal echt heel snel terecht; bij zowel de psycholoog als de psychiater kon ik binnen 2 weken terecht.
Het is een uitgebreid psychologisch onderzoek, met interview en testen. Ik heb erom gevraagd omdat ik inmiddels ruim 10 jaar last heb van depressies en andere klachten, en ik vind het wel eens tijd om uit te zoeken waar het vandaan komt en of er nog meer aan de hand is dan depressie/dysthymie. Helaas is er een wachtlijst van 3-4 maanden, maar dat vind ik niet zo erg.quote:Op vrijdag 13 april 2007 17:12 schreef Noodly het volgende:
Wat voor onderzoek bedoel je precies? Twijfel je aan je diagnose of aan andere dingen?
Ook een tvptje.
Ben paar jaar lang depressief geweest, paniekstoornis, paniekaanvallen en de hele mikmak erbij. Medicatie voor gehad, maar sinds gister aan het afbouwen ^^
Ben paar jaar lang depressief geweest, paniekstoornis, paniekaanvallen en de hele mikmak erbij. Medicatie voor gehad, maar sinds gister aan het afbouwen ^^
Ik heb ook lang gedacht dat ik ook een depressie had. Bij mij is het echter zo dat het niet constant is...het is echt met ups en downs. Nu zul je denken dat iedereen dat wel heeft, maar bij mij zijn ze nogal heftig. Zoals eergisteren in de kroeg; het ene moment voel ik me prima...niks aan de hand...en de volgende secondes vliegen er zelfmoordgedachtes door mijn hoofd. Doordat het zo wisselt weet ik niet zo goed wat ik ermee aanmoet. Mensen zullen het misschien bestempelen als dipjes, maar bij mij zijn ze emotioneel nogal heftig dat soms uitmondt in zelfbeschadiging, spullen kapot maken, egoistisch gedrag etc. Ik weet nog dat ik als kind zijnde mijn hoofd tegen de muur sloeg als ik boos op mezelf was, en ik denk dat het hierdoor ook genetisch is omdat ik eigenlijk nog nooit lang gelukkig ben geweest.
Ik heb ook af en toe gedacht aan een manische depressie, maar het is natuurlijk veel te voorbarig om iemand als manisch depressief te bestempelen zonder behulp van een psycholoog. Ik heb echter wel periodes in maanden gehad waarin in heel uitbundig was, veel verschillende sekspartners...maar op de één of andere manier is dat nu omgeslagen en heb ik al 8 maanden geen seks meer gehad...simpwelweg omdat ik geen zin heb. Bij mij wisselen zulke periodes zich dus af. Dan een paar maanden extreem doen, en dan een paar maanden helemaal niets. Ik denk echter niet dat ik mezelf kan en mag diagnosticeren als manisch depressief omdat ik er te weinig over afweet en omdat bij mij mijn stemmingswisselingen sneller gaan denk ik.
Ik heb ook af en toe gedacht aan een manische depressie, maar het is natuurlijk veel te voorbarig om iemand als manisch depressief te bestempelen zonder behulp van een psycholoog. Ik heb echter wel periodes in maanden gehad waarin in heel uitbundig was, veel verschillende sekspartners...maar op de één of andere manier is dat nu omgeslagen en heb ik al 8 maanden geen seks meer gehad...simpwelweg omdat ik geen zin heb. Bij mij wisselen zulke periodes zich dus af. Dan een paar maanden extreem doen, en dan een paar maanden helemaal niets. Ik denk echter niet dat ik mezelf kan en mag diagnosticeren als manisch depressief omdat ik er te weinig over afweet en omdat bij mij mijn stemmingswisselingen sneller gaan denk ik.
Hier ook een tvp. Heb nu 2 wekelijks gesprekken met een spv-er en heb 75mg 2x per dag ad. Vraag me af of dit nu de therapie is.
Hoi Natural Mysticquote:Op vrijdag 13 april 2007 23:02 schreef Natural_Mystic het volgende:
Ik heb ook lang gedacht dat ik ook een depressie had. Bij mij is het echter zo dat het niet constant is...het is echt met ups en downs. Nu zul je denken dat iedereen dat wel heeft, maar bij mij zijn ze nogal heftig. Zoals eergisteren in de kroeg; het ene moment voel ik me prima...niks aan de hand...en de volgende secondes vliegen er zelfmoordgedachtes door mijn hoofd. Doordat het zo wisselt weet ik niet zo goed wat ik ermee aanmoet. Mensen zullen het misschien bestempelen als dipjes, maar bij mij zijn ze emotioneel nogal heftig dat soms uitmondt in zelfbeschadiging, spullen kapot maken, egoistisch gedrag etc. Ik weet nog dat ik als kind zijnde mijn hoofd tegen de muur sloeg als ik boos op mezelf was, en ik denk dat het hierdoor ook genetisch is omdat ik eigenlijk nog nooit lang gelukkig ben geweest.
Misschien is het wat om er eens met je huisarts over te gaan praten? Voor mezelf heeft het heel veel tijd gekost voor ik zover was om deze stap te zetten, maar ben wel blij dat ik hem gezet heb en spijt dat ik er zolang mee heb gewacht.
Wat versta je precies onder zelfbeschadiding? En heeft niemand door dat dit gebeurt?
Zelfbeschadiging op vele manieren: veel drankgebruik (vrijwel iedere dag), veel roken (meer dan een pakje per dag), drugsgebruik (blowen 3 a 4 keer in de week, en sinds vorige week ben ik begonnen met cocaine...en sinds afgelopen vrijdag heb ik 3 dagen coke gebruikt), en zelfbeschadiging op de manier dat ik mezelf in woede uitbarstingen steek met een pen, kras met een pincet, mijn hoofd ergens tegen aanknal etc. Uit pure woede. Verder rommel ik al lang met mijn eetpatroon. Het zijn gewoon heel veel dingen bij elkaar.
Wat het drugsgebruik betreft, ik weet dat het heel slecht is maar het interesseert me allemaal geen moer meer. Ik stort me ergens in en denk niet aan de gevolgen.
[ Bericht 16% gewijzigd door Natural_Mystic op 13-04-2007 23:40:52 ]
Wat het drugsgebruik betreft, ik weet dat het heel slecht is maar het interesseert me allemaal geen moer meer. Ik stort me ergens in en denk niet aan de gevolgen.
[ Bericht 16% gewijzigd door Natural_Mystic op 13-04-2007 23:40:52 ]
En dat vraag je niet aan die spv-er zelf?quote:Op vrijdag 13 april 2007 23:07 schreef kims_mama het volgende:
Hier ook een tvp. Heb nu 2 wekelijks gesprekken met een spv-er en heb 75mg 2x per dag ad. Vraag me af of dit nu de therapie is.
Ik heb er wel iets voor, maar als de depressie een gevolg is van geldproblemen dan kan ik je niet helpen.
Als je in de blauwe hemel kijkt, is het dieper dan je kan zien...
weet je eenmaal in een mallemolen terecht gekomen zal men je vooral wijzen op je negatieve kanten en zijn
en dan neem jij pillekes aan en dan ben jij de lul
je bent het zoveelste proefkonijn
en dat wil je niet slikken dat het zo is maar toch is het zo!
Je bent genaaid man!
wordt eens volwassen en grow up en be yourself
dat geleuter van die geitewollen sokken fuck off man!
Denk zelf na en laat je kop niet gek maken door geouwehoer en gezeik van anderen je moet het zelf doen je bent alleen!
Met alles wat je doet maak geen fucking moer uit!@
life sucks so what? de tsunami raakte je fucking family niet dus alles nog beter dan!
RELATIVEER AUB
aub en slik dat proefkonijnenvoer niet aub het haalt je uit je ziel geest spirit whatever
Wat altijd helpt met denken is.......
HET KAN ALTIJD ERGER DAN DIT
onthou dat
en waardeer je zelf eens aub wees eens lief voor je zelf
als een ander dit niet doet doe het dan voor jezelf
en dan neem jij pillekes aan en dan ben jij de lul
je bent het zoveelste proefkonijn
en dat wil je niet slikken dat het zo is maar toch is het zo!
Je bent genaaid man!
wordt eens volwassen en grow up en be yourself
dat geleuter van die geitewollen sokken fuck off man!
Denk zelf na en laat je kop niet gek maken door geouwehoer en gezeik van anderen je moet het zelf doen je bent alleen!
Met alles wat je doet maak geen fucking moer uit!@
life sucks so what? de tsunami raakte je fucking family niet dus alles nog beter dan!
RELATIVEER AUB
aub en slik dat proefkonijnenvoer niet aub het haalt je uit je ziel geest spirit whatever
Wat altijd helpt met denken is.......
HET KAN ALTIJD ERGER DAN DIT
onthou dat
en waardeer je zelf eens aub wees eens lief voor je zelf
als een ander dit niet doet doe het dan voor jezelf
//Jij bent een user waar er meer van zouden moeten zijn, zhe devilll // Ik dacht dat je schreef Hitler ofzo//Huillie is mine!
Heb je ooit wel eens medicatcie geslikt of ben je depri geweest?quote:Op zaterdag 14 april 2007 03:13 schreef zhe-devilll het volgende:
weet je eenmaal in een mallemolen terecht gekomen zal men je vooral wijzen op je negatieve kanten en zijn
en dan neem jij pillekes aan en dan ben jij de lul
je bent het zoveelste proefkonijn
en dat wil je niet slikken dat het zo is maar toch is het zo!
Je bent genaaid man!
wordt eens volwassen en grow up en be yourself
dat geleuter van die geitewollen sokken fuck off man!
Denk zelf na en laat je kop niet gek maken door geouwehoer en gezeik van anderen je moet het zelf doen je bent alleen!
Met alles wat je doet maak geen fucking moer uit!@
life sucks so what? de tsunami raakte je fucking family niet dus alles nog beter dan!
RELATIVEER AUB
aub en slik dat proefkonijnenvoer niet aub het haalt je uit je ziel geest spirit whatever
Wat altijd helpt met denken is.......
HET KAN ALTIJD ERGER DAN DIT
onthou dat
en waardeer je zelf eens aub wees eens lief voor je zelf
als een ander dit niet doet doe het dan voor jezelf
Bedankt voor dit betoog, ben spontaan genezenquote:Op zaterdag 14 april 2007 03:13 schreef zhe-devilll het volgende:
weet je eenmaal in een mallemolen terecht gekomen zal men je vooral wijzen op je negatieve kanten en zijn
en dan neem jij pillekes aan en dan ben jij de lul
je bent het zoveelste proefkonijn
en dat wil je niet slikken dat het zo is maar toch is het zo!
Je bent genaaid man!
wordt eens volwassen en grow up en be yourself
dat geleuter van die geitewollen sokken fuck off man!
Denk zelf na en laat je kop niet gek maken door geouwehoer en gezeik van anderen je moet het zelf doen je bent alleen!
Met alles wat je doet maak geen fucking moer uit!@
life sucks so what? de tsunami raakte je fucking family niet dus alles nog beter dan!
RELATIVEER AUB
aub en slik dat proefkonijnenvoer niet aub het haalt je uit je ziel geest spirit whatever
Wat altijd helpt met denken is.......
HET KAN ALTIJD ERGER DAN DIT
onthou dat
en waardeer je zelf eens aub wees eens lief voor je zelf
als een ander dit niet doet doe het dan voor jezelf
Wilde trouwens zeggen dat het me echt goed doet om hier de verhalen te lezen van mensen die waarschijnlijk ook als kind depressief zijn geweest. Bij mij gaat het namelijk het namelijk ook heel ver terug. Het viel wel op dat ik wat anders was dan andere kinderen maar dat werd afgedaan als gewoon rustig, verlegen, in mezelfsgekeerd en zelfs als een "makkelijk kind" Mijn ouders die zich zorgen maakten hebben mij in de loop van de jaren naar meerdere therapeuten gebracht maar die zagen alleen een meisje dat niet gepest werd, gewoon contacten maakte en geen verstoord zelfbeeld had en dus konden ze niets met me En ondertussen voelde ik me verdrietig en somber... Pas toen ik 18 was en ik steeds dieper wegzakte is de diagnose depressie gesteld.
Als ik het zo terugkijk heb ik ongeveer hetzelfde gehad. Wel een medische historie ook die me geen standaard jeugd heeft gegeven. Lastig kind, bijdehand, zo achteraf bezien.quote:Op zaterdag 14 april 2007 10:50 schreef Lotjeb het volgende:
[..]
Bedankt voor dit betoog, ben spontaan genezen
Wilde trouwens zeggen dat het me echt goed doet om hier de verhalen te lezen van mensen die waarschijnlijk ook als kind depressief zijn geweest. Bij mij gaat het namelijk het namelijk ook heel ver terug. Het viel wel op dat ik wat anders was dan andere kinderen maar dat werd afgedaan als gewoon rustig, verlegen, in mezelfsgekeerd en zelfs als een "makkelijk kind" Mijn ouders die zich zorgen maakten hebben mij in de loop van de jaren naar meerdere therapeuten gebracht maar die zagen alleen een meisje dat niet gepest werd, gewoon contacten maakte en geen verstoord zelfbeeld had en dus konden ze niets met me En ondertussen voelde ik me verdrietig en somber... Pas toen ik 18 was en ik steeds dieper wegzakte is de diagnose depressie gesteld.
Volgens de psycholoog lopen de depressieve klachten al heel lang. Ze zijn wat lichter dan bij een echte depressie. Alhoewel ik de laatste weken wel steeds meer depri werd, ook door al die confrontaties vanwege de gesprekken en de tests.
Dit is niet het "Paranoia - hoe ga je er mee om"-topicquote:Op zaterdag 14 april 2007 03:13 schreef zhe-devilll het volgende:
weet je eenmaal in een mallemolen terecht gekomen zal men je vooral wijzen op je negatieve kanten en zijn
en dan neem jij pillekes aan en dan ben jij de lul
je bent het zoveelste proefkonijn
en dat wil je niet slikken dat het zo is maar toch is het zo!
Je bent genaaid man!
wordt eens volwassen en grow up en be yourself
dat geleuter van die geitewollen sokken fuck off man!
Denk zelf na en laat je kop niet gek maken door geouwehoer en gezeik van anderen je moet het zelf doen je bent alleen!
Met alles wat je doet maak geen fucking moer uit!@
life sucks so what? de tsunami raakte je fucking family niet dus alles nog beter dan!
RELATIVEER AUB
aub en slik dat proefkonijnenvoer niet aub het haalt je uit je ziel geest spirit whatever
Wat altijd helpt met denken is.......
HET KAN ALTIJD ERGER DAN DIT
onthou dat
en waardeer je zelf eens aub wees eens lief voor je zelf
als een ander dit niet doet doe het dan voor jezelf
Dit is niet het "Paranoia - hoe ga je er mee om"-topic
Dat ga ik maandag doen, vind het wel eng. Maar dat zal ze wel begrijpen.quote:Op zaterdag 14 april 2007 00:46 schreef Luchtbel het volgende:
[..]
En dat vraag je niet aan die spv-er zelf?
Herkenbaar, heel herkenbaar. Als ik me echt rot voel, ga ik vaak ook gewoon de stad in om mezelf helemaal van de wereld te zuipen. En ik ga blowen. Niet dat het helpt, maar niks helpt eigenlijk. Ik zit zelf voor mijn gevoel nu in een 'interlude', maar weet niet waar het naartoe gaat. Ofwel naar stabiliteit, danwel naar de afgrond en dan maak ik mezelf van kant. En aangezien ik nauwelijks nog in stabiliteit kan geloven op dit moment, denk ik er maar niet al te veel over na .quote:Op vrijdag 13 april 2007 23:23 schreef Natural_Mystic het volgende:
Zelfbeschadiging op vele manieren: veel drankgebruik (vrijwel iedere dag), veel roken (meer dan een pakje per dag), drugsgebruik (blowen 3 a 4 keer in de week, en sinds vorige week ben ik begonnen met cocaine...en sinds afgelopen vrijdag heb ik 3 dagen coke gebruikt), en zelfbeschadiging op de manier dat ik mezelf in woede uitbarstingen steek met een pen, kras met een pincet, mijn hoofd ergens tegen aanknal etc. Uit pure woede. Verder rommel ik al lang met mijn eetpatroon. Het zijn gewoon heel veel dingen bij elkaar.
Wat het drugsgebruik betreft, ik weet dat het heel slecht is maar het interesseert me allemaal geen moer meer. Ik stort me ergens in en denk niet aan de gevolgen.
