R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben je niet in orde als je geen kinderen wilt? #3
Hoe oud ben je?
Kan me niet aan de indruk onttrekken dat leeftijd er wel mee te maken heeft. Zie een hoop dingen anders dan pakweg 2 jaar geleden.
Kan me niet aan de indruk onttrekken dat leeftijd er wel mee te maken heeft. Zie een hoop dingen anders dan pakweg 2 jaar geleden.
Dance into the fire, to fatal sounds of broken dreams...
Pfff..als ik zo'n instelling had als de jouwe had ik mezelf allang van kant gemaakt. Mijn leven is ook echt niet alleen maar rozegeur hoor, maar ik probeer de rozen iig nog wél te ruiken. En dat lukt ook wel, vooral als ik met mijn tweejarige zoontje raar sta te dansen op foute muziekquote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:27 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Het heeft bij mij juist niets te maken met de mooie dingen in het leven van een jong mens. En het idee dat je dat dan moet loslaten. Het heeft bij mij daarentegen te maken met een aversie van het leven. Ik zie heus wel de voordelen in van kinderen hebben, maar ik vind het het niet waard. Maar, natuurlijk, zoals ik zelf ook al zei kunnen dit soort dingen veranderen, maar ik betwijfel het ten zeerste. Dan zou eerst mijn grondstemming moeten veranderen.
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ja, uiteraard heb je gelijk.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:26 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Volgens mij zien artsen het eerder als 'niet optimaal', niet als 'te oud'.
Ik denk dat je beter kan wachten tot je psychisch klaar bent voor een kind, dan er een op je 16e krijgen zodat je de minste kans hebt op complicaties. Voor complicaties hebben we de medische wetenschap die toch redelijk wat kan oplappen. Voor het geven van een veilige, warme omgeving om in op te groeien en een gedegen opvoeding ben je hoofdzakelijk op jezelf en een eventuele partner aangewezen.
Zeker als je geen groot gezin wil lijkt me niks mis met die leeftijd.
Het psychologische aspect is minstens zo belangrijk en zo niet belangrijker. Ik had mijzelf wat meer moeten nuanceren. Ik ken ook wel mensen die pas na hun dertigste hun eerste kind kregen en die kinderen zijn gewoon gezond, niets aan de hand. Het is inderdaad meer dat het niet optimaal is in de zin van dat de kans op complicaties groter is dan laten we zeggen dat je je eerste kind rond je 25ste krijgt.
Dat is geen oplossing en ik geloof nog altijd in de hoop.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:30 schreef Vivi het volgende:
[..]
Pfff..als ik zo'n instelling had als de jouwe had ik mezelf allang van kant gemaakt.
Daarom sluit ik ook niets uit en geef ik alleen aan hoe ik er nu over denk.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:30 schreef Vivi het volgende:Mijn leven is ook echt niet alleen maar rozegeur hoor, maar ik probeer de rozen iig nog wél te ruiken. En dat lukt ook wel, vooral als ik met mijn tweejarige zoontje raar sta te dansen op foute muziek
Je weet maar nooit wat het mij doet wanneer ik ook weer voldoende rozen ga ruiken.
Ja, maar we zijn op het gebied van de gezondheidszorg ook een stuk vooruit gegaan. Op je 32ste je eerste kind is echt niet 'oud'. Na je 35ste neemt je vruchtbaarheid af en de kans op complicaties toe. En zelfs dan nog is de kans op een gezond kind het grootste.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:30 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Ja, uiteraard heb je gelijk.
Je moet aan kinderen beginnen als je er aan toe bent, of je nu 18 bent of 38. Dat is nog altijd het gezondste.
Ik denk dat er bij vrijwel iedere zwangerschap wel dingen zullen zijn die niet optimaal zijn. De een is wat ouder dan optimaal is, een ander kan dat ene wijntje niet weerstaan, een derde stopt met roken vanwege de baby maar zit daardoor enórm te stressen wat niet goed is voor het kind, een vierde doet alles fantastisch maar krijgt een duw midden in de HEMA en valt plat op dr buik. Zo is het leven, gelukkig valt er nog genoeg goed te doen voor je kind.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:30 schreef servus_universitas het volgende:
Het is inderdaad meer dat het niet optimaal is in de zin van dat de kans op complicaties groter is dan laten we zeggen dat je je eerste kind rond je 25ste krijgt.
Goed zo! Probeer toch te genieten, tussen alle rauwe kloterigheid door die het leven nu eenmaal vaak in je schoot werpt.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:33 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Dat is geen oplossing en ik geloof nog altijd in de hoop.
[..]
Daarom sluit ik ook niets uit en geef ik alleen aan hoe ik er nu over denk.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Nee, het is een wisselwerking, het vinden van een balans. Je kunt niet ontkennen dat er fysiologische grenzen bestaan. Als je dat wel doet dan ben je kennelijk niet op de hoogte van de inzichten.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:33 schreef nummer_zoveel het volgende:
[..]
Ja, maar we zijn op het gebied van de gezondheidszorg ook een stuk vooruit gegaan. Op je 32ste je eerste kind is echt niet 'oud'. Na je 35ste neemt je vruchtbaarheid af en de kans op complicaties toe. En zelfs dan nog is de kans op een gezond kind het grootste.
Je moet aan kinderen beginnen als je er aan toe bent, of je nu 18 bent of 38. Dat is nog altijd het gezondste.
Ik vind jou zo'n lief mens. Dat wou ik even zeggen.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:35 schreef Vivi het volgende:
Goed zo! Probeer toch te genieten, tussen alle rauwe kloterigheid door die het leven nu eenmaal vaak in je schoot werpt.
Dan ben je een van de weinigen hier geloof ikquote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:36 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Ik vind jou zo'n lief mens. Dat wou ik even zeggen.
De meesten zien alleen de grote bek nml .Dank je
.
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Inderdaad.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:34 schreef Dipkip het volgende:
[..]
Ik denk dat er bij vrijwel iedere zwangerschap wel dingen zullen zijn die niet optimaal zijn. De een is wat ouder dan optimaal is, een ander kan dat ene wijntje niet weerstaan, een derde stopt met roken vanwege de baby maar zit daardoor enórm te stressen wat niet goed is voor het kind, een vierde doet alles fantastisch maar krijgt een duw midden in de HEMA en valt plat op dr buik. Zo is het leven, gelukkig valt er nog genoeg goed te doen voor je kind.
En laat het nu zo zijn dat veel extreem jonge moeders niet gezond leven, vaak de zwangerschap blijven doorroken, en dat hier ook niet de gezondste baby's van worden geboren.
Dat ontken ik ook niet. Ik vind dat we het hier in Nederland nog netjes doen, als je hoort dat in Italie en India het nog mogelijk is op je 60-70ste moeder te worden (zolang je geld hebt uiteraard).quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:35 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Nee, het is een wisselwerking, het vinden van een balans. Je kunt niet ontkennen dat er fysiologische grenzen bestaan. Als je dat wel doet dan ben je kennelijk niet op de hoogte van de inzichten.
Hier zijn grenzen over wat etisch verantwoord is.
Een vriendin van mij is 44 en zwanger van de eerste.
(Dat vind ik persoonlijk wel erg oud hoor).
(Dat vind ik persoonlijk wel erg oud hoor).
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Die grenzen zijn er maar er zijn geen harde grenzen - het is een afweging die iedereen die kinderen wil zelf moet maken. Zo heb je als je ouder wordt steeds meer kans op een kindje met Down-syndroom. Maar de een lijkt dit verschrikkelijk en een ander kent iemand met een kindje met Down en denkt, het zal moeilijker zijn maar ik zou zo'n kind nog steeds dolgraag willen. Voor de een is bijv. 20% kans enorm veel, en de ander vindt juist 80% kans op een gezond kind meer dan genoeg. Dat moeten mensen zelf bepalen. De fysiologische grens is er een die je lichaam zelf aangeeft: op een bepaald moment zal het je niet meer lukken. Tot die tijd is het een kwestie van meningen en persoonlijke afweging. Jij denkt nu vanuit de positie van iemand die nog een heel leven voor zich heeft om kinderen te krijgen en ziet een window of opportunity die ideaal is. Maar wat als je op je 32ste gescheiden bent van een onvruchtbare man, en de kinderwens ontzettend groot is? Zou je je dan laten tegenhouden omdat de ideale leeftijd 2 jaar achter je ligt?quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:35 schreef servus_universitas het volgende:
Nee, het is een wisselwerking, het vinden van een balans. Je kunt niet ontkennen dat er fysiologische grenzen bestaan. Als je dat wel doet dan ben je kennelijk niet op de hoogte van de inzichten.
Misschien een idee om even wat nuances aan te leggen s_u. Het is idd zo dat kinderen een grotere kans hebben op gebreken (denk aan down syndroon) na mate de leeftijd van de moeder stijgt. Maar hier is slechts meer kans op, het overgrote deel van de kinderen gebaard door een moeder van 30+ en (40+ ook natuurlijk) functioneert prima.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:20 schreef servus_universitas het volgende:
[..]
Laat mij raden: zeker zelf moeder die haar eerste kind rond of na haar 30ste kreeg? Of dat van plan is?
Ik zou zeggen, lees je gewoon eens in.
En ga je er nu ook van uit dat vrouwen die 'pas' op hun 30e zwanger zijn van hun eerste kind er daarna nog 7 meer op de aarde gaan zetten? Hoogstwaarschijnlijk zullen er dan nog maar 2 volgen (zie www.cbs.nl als je me niet gelooft
) en tegen de tijd dat die twee er zijn hoeft ze nog geen 40 te zijn.Valt allemaal wel mee denk ik zo.
Edit: Hmmm, ik zie dat tijdens het schrijven van deze post mijn punt al door iemand anders is gemaakt.
En vroeger, toen de gezinnen groot waren, kregen vrouwen toch ook kinderen tot het niet meer ging? Mijn oma heeft dertien broers en zussen en bij de jongste was haar moeder ook al een jaar of veertig. Dat was toen normaal hoor.
Ik heb meer respect voor mensen die geen kinderen nemen omdat ze dat niet willen, dan mensen die het een na het andere blaag op de wereld zetten omdat ze het begrip anticonceptie niet begrijpen.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
En voor mensen die het begrip anticonceptie wél kennen maar er bewust geen gebruik van maken?quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:47 schreef Kluts het volgende:
Ik heb meer respect voor mensen die geen kinderen nemen omdat ze dat niet willen, dan mensen die het een na het andere blaag op de wereld zetten omdat ze het begrip anticonceptie niet begrijpen.
M.a.w...wát een vergelijking
Ik adem in en kalmeer. Ik adem uit en glimlach.
Ik wil zelf later ook absoluut kinderen, maar alleen als ik zeker weet dat ik goed voor ze kan zorgen. Ik bedoel meer aan te geven dat er heel veel mensen zijn die maar kinderen krijgen zonder na te denken of ze daar voor kunnen zorgen oid.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:14 schreef Vivi het volgende:
[..]
En voor mensen die het begrip anticonceptie wél kennen maar er bewust geen gebruik van maken?
M.a.w...wát een vergelijking
Een paar jaar geleden zag ik een stel op tv, van een jaar of 21, die hadden al 3 kinderen. Waarom? "Omdat ze de pil niet konden betalen". Dat soort mensen moeten geen kinderen krijgen.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
Nu heb je het wel over een extreem kleine groep mensen. Waarbij ik me ook afvraag of het voor hun wel een keuze is zo kinderen te krijgen. Sommige mensen worden gewoon extreem dom geboren, die kunnen daar ook niks aan doen. En voor anderen is het een kwestie van cultuur.
Dat iemand meerdere kinderen krijgt omdat ie de pil te duur vind lijkt mij groffe onzin, zo iemand vertelt de echte reden niet of is gewoon retarded.
Dat iemand meerdere kinderen krijgt omdat ie de pil te duur vind lijkt mij groffe onzin, zo iemand vertelt de echte reden niet of is gewoon retarded.
Ok. Maar ik vind alsnog dat je kinderen niet 'neemt'. Er zijn nog altijd heel veel mensen die zo graag een kindje zouden willen, maar waarbij het niet lukt. 1 op de 10 Stellen blijft ongewild kinderloos. Dat aantal is denk ik groter dan het aantal 21-jarigen die al drie kids hebben.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:22 schreef Kluts het volgende:
[..]
Ik wil zelf later ook absoluut kinderen, maar alleen als ik zeker weet dat ik goed voor ze kan zorgen. Ik bedoel meer aan te geven dat er heel veel mensen zijn die maar kinderen krijgen zonder na te denken of ze daar voor kunnen zorgen oid.
Een paar jaar geleden zag ik een stel op tv, van een jaar of 21, die hadden al 3 kinderen. Waarom? "Omdat ze de pil niet konden betalen". Dat soort mensen moeten geen kinderen krijgen.
Tja, het gaat natuurlijk al snel over waarom je geen kinderen wilt en dan ben je toch al snel negatief over kinderen aan het praten. De eerste "ik wil absoluut geen kinderen omdat ze zo fantastisch en schattig zijn!" moet ik nog zien langskomen.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 10:20 schreef Vivi het volgende:
Wat me trouwens opvalt is het enoooorme zuurpruimengehalte van de mensen die geen kinderen willen [/generalisatie]
In dit topic iig wel
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Dit is ook een extreem voorbeeld. Maar ik denk dat er wel degelijk veel mensen zijn die "per ongeluk" zwanger raken en dan zo maar aan kinderen beginnen. Er zijn ook mensen die ze heel graag willen, maar niet kunnen krijgen, en dat vind ik dan weer wrang.quote:
[..]
Ok. Maar ik vind alsnog dat je kinderen niet 'neemt'. Er zijn nog altijd heel veel mensen die zo graag een kindje zouden willen, maar waarbij het niet lukt. 1 op de 10 Stellen blijft ongewild kinderloos. Dat aantal is denk ik groter dan het aantal 21-jarigen die al drie kids hebben.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
Trouwens, ik heb wel respect voor mensen die geen kinderen willen. Dat moeten ze helemaal zelf weten, het is vast een weloverwogen en bewuste keuze. Zie zulke mensen niet als 'minder'.
Maar goed, ik riep dat tot een paar jaar geleden ook, dus neem zulke mensen wel pas echt serieus als ze 30+ zijn ofzo.
Maar goed, ik riep dat tot een paar jaar geleden ook, dus neem zulke mensen wel pas echt serieus als ze 30+ zijn ofzo.
Wat is er zo erg aan per ongeluk zwanger worden en dan dat kind laten komen?quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:31 schreef Kluts het volgende:
Dit is ook een extreem voorbeeld. Maar ik denk dat er wel degelijk veel mensen zijn die "per ongeluk" zwanger raken en dan zo maar aan kinderen beginnen. Er zijn ook mensen die ze heel graag willen, maar niet kunnen krijgen, en dat vind ik dan weer wrang.
Ik wil pas over een jaar of 3-4 kinderen, omdat het nu heel onpraktisch is vanwege mn opleiding. Maar als er nu eentje langs mn anticonceptiepil piept ga ik die echt niet weg laten halen. Dan maar wat langer over mn opleiding doen. Kindjes zijn zeer welkom, alleen heb ik de voorkeur ze te krijgen als de situatie optimaal is (in de zin dat we dan meer geld hebben en ik een zekerheid heb om op terug te vallen mocht mijn partner wegvallen).
Ik zie ze ook niet als minder, tenzij ze zo fel anti-kinderen zijn dat ze mensen die wel van kinderen houden niet in hun waarde laten. Van die randdebielen die vinden dat je 'anderen niet moet lastig vallen met je hobby'.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:32 schreef nummer_zoveel het volgende:
Trouwens, ik heb wel respect voor mensen die geen kinderen willen. Dat moeten ze helemaal zelf weten, het is vast een weloverwogen en bewuste keuze. Zie zulke mensen niet als 'minder'.
Maar goed, ik riep dat tot een paar jaar geleden ook, dus neem zulke mensen wel pas echt serieus als ze 30+ zijn ofzo.
En ik neem het wel serieus, maar het is inderdaad wel veranderlijker dan de wens wel kinderen te krijgen. Daar komen minder mensen op terug dan de wens er geen te krijgen. Een beetje zoals met trouwen, daarvan roepen veel jonge mensen dat ze het nooit willen, een deel verandert van mening en een deel niet. Allemaal prima.
Maar ben je meteen een slechte ouder als je 'per ongeluk' op je 21ste zwanger raakt (met een lulverhaal erom heen?) Zegt nog niks over de kwaliteiten van de ouders, er zullen zat jonge ouders zijn die heel leuk zijn met hun kinderen.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:31 schreef Kluts het volgende:
[..]
Dit is ook een extreem voorbeeld. Maar ik denk dat er wel degelijk veel mensen zijn die "per ongeluk" zwanger raken en dan zo maar aan kinderen beginnen. Er zijn ook mensen die ze heel graag willen, maar niet kunnen krijgen, en dat vind ik dan weer wrang.
Ik vind dat het een verder niet zoveel met het ander te maken heeft, maar dat je kinderen simpelweg niet 'neemt'.
Daar is niks ergs aan, maar ik vind dat het wel heel vaak gebeurd. Ik vind dat een kind een weloverwogen keuze zou moeten zijn waar je niet bepaald lichtzinnig mee omgaat.quote:
[..]
Wat is er zo erg aan per ongeluk zwanger worden en dan dat kind laten komen?
Ik wil pas over een jaar of 3-4 kinderen, omdat het nu heel onpraktisch is vanwege mn opleiding. Maar als er nu eentje langs mn anticonceptiepil piept ga ik die echt niet weg laten halen. Dan maar wat langer over mn opleiding doen. Kindjes zijn zeer welkom, alleen heb ik de voorkeur ze te krijgen als de situatie optimaal is (in de zin dat we dan meer geld hebben en ik een zekerheid heb om op terug te vallen mocht mijn partner wegvallen).
Ik wil dat de situatie optimaal is om ze in op te voeden, als dat moment er nooit komt, dan zal ik nooit kinderen op de wereld zetten.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
Ik zeg ook nergens dat dat dan slechte ouders zijn.quote:
[..]
Maar ben je meteen een slechte ouder als je 'per ongeluk' op je 21ste zwanger raakt (met een lulverhaal erom heen?) Zegt nog niks over de kwaliteiten van de ouders, er zullen zat jonge ouders zijn die heel leuk zijn met hun kinderen.
Ik vind dat het een verder niet zoveel met het ander te maken heeft, maar dat je kinderen simpelweg niet 'neemt'.
En kinderen neem je niet, die krijg je idd.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
En over het weghalen van een kind wat oprecht per ongeluk ontstaan is, moet daar soms wel lichtzinnig over worden gedacht?quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:36 schreef Kluts het volgende:
Daar is niks ergs aan, maar ik vind dat het wel heel vaak gebeurd. Ik vind dat een kind een weloverwogen keuze zou moeten zijn waar je niet bepaald lichtzinnig mee omgaat.
Uiteraard hebben we het nu niet over die trollen die per ongeluk expres zwanger worden om een vent aan zich te binden - dat zijn er veel minder dan zij die echt per ongeluk zwanger worden, en dat we neerkijken op mensen die het expres doen is evident.
Nee,dat ook absoluut niet, en dat is een keuze die ieder voor zich moet maken. Maar als ik nu zwanger zou raken, zou ik het weghalen omdat ik op dit moment helemaal niet voor een kind kan of wil zorgen. Maar iedereen kiest daar anders in.quote:
[..]
En over het weghalen van een kind wat oprecht per ongeluk ontstaan is, moet daar soms wel lichtzinnig over worden gedacht?
Uiteraard hebben we het nu niet over die trollen die per ongeluk expres zwanger worden om een vent aan zich te binden - dat zijn er veel minder dan zij die echt per ongeluk zwanger worden, en dat we neerkijken op mensen die het expres doen is evident.
En van die trollen die zwanger worden om een vent aan zich te binden, dat komt echt vaak voor volgens mij. En daar heb ik nul respect voor.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
Ik vind, dat als je als vrouw je poot stijf houdt in de trant van: Ik laat het niet weghalen want IK wil een kind, dat je dan als vent het recht hebt om te zeggen: Oke, maar dan krijg JIJ een kind.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:42 schreef dawg het volgende:
En de partner? In het geval van een ongelukje? Heeft die wel inspraak, van de vrouwen?
Ook al is de vrouw degene die de uiteindelijke beslissing maakt, het hoeft niet perse zo te zijn dat een man dat maar te accepteren heeft.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
En dan? Staat er plots 18 jaar later een zoon of dochter op de stoep. Daar zou ik persoonlijk dan niet op zitten te wachten, wie weet wat voor leven ik dan heb.quote:
[..]
Ik vind, dat als je als vrouw je poot stijf houdt in de trant van: Ik laat het niet weghalen want IK wil een kind, dat je dan als vent het recht hebt om te zeggen: Oke, maar dan krijg JIJ een kind.
Ja, ik zei ook niet dat het de meest ideale situatie was.quote:
[..]
En dan? Staat er plots 18 jaar later een zoon of dochter op de stoep. Daar zou ik persoonlijk dan niet op zitten te wachten, wie weet wat voor leven ik dan heb.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
Dat vind ik wel. Ik zou nooit iemand een kind opdringen dat ie niet wil. Als hij het wel zou willen en ik niet, zou dat wel heel veel overleg eisen denk ik overigens.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:42 schreef dawg het volgende:
En de partner? In het geval van een ongelukje? Heeft die wel inspraak, van de vrouwen?
Ik ben een vrouw van bijna 32 en ik denk dat ik geen kinderen wil. Ooit wel gewild en over na gedacht, maar ik denk dat ik veel te bieden heb, maar niet datgene dat een kind nodig heeft.
Volgens mij is het trouwens meer geaccepteerd dat een man geen kinderen wil dan dat een vrouyw dat niet wil. Wij worden geacht moederinstinct te hebben of zo
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Ik bedoel meer dat je als vrouw niet alleen die keus kunt maken. Ookal denken veel vrouwen van wel.quote:
[..]
Ja, ik zei ook niet dat het de meest ideale situatie was.
Ik denk dat je daar weinig in te kiezen hebt. En vanuit de vrouw gezien: wat dan? Ze wil een kind, draagt een kind in zich, maar moet het laten doodmaken? Daar zit zij toch ook niet op te wachten?quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:47 schreef dawg het volgende:
En dan? Staat er plots 18 jaar later een zoon of dochter op de stoep. Daar zou ik persoonlijk dan niet op zitten te wachten, wie weet wat voor leven ik dan heb.
Persoonlijk bespreek ik dit met iedere nieuwe partner. Ik slik de pil, ik slik m zo goed mogelijk, ik haal geen geintjes uit en stop pas met slikken als we het daarover eens zijn. Maar als het ondanks die pil raak is, wordt het kind níet weggehaald. Ben je het daar niet mee eens dan kan je condooms gaan gebruiken. Gebruik je geen condooms, dan ga je dus akkoord hiermee en zal ik ook van je verwachten dat je de verantwoordelijkheid met me deelt als het gebeurd.
Lijkt me vrij makkelijk, toch?
De uiteindelijke keus ligt bij jezelf, maar die keus hoor je idd niet alleen te maken nee. Maar je hoeft als man ook niet klakkeloos mee te gaan in wat de vrouw wil als je dat niet ziet zitten, vind ik.quote:
[..]
Ik bedoel meer dat je als vrouw niet alleen die keus kunt maken. Ookal denken veel vrouwen van wel.
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
Inspraak wel maar niet de beslissende stem.quote:
En de partner? In het geval van een ongelukje? Heeft die wel inspraak, van de vrouwen?
There is no love sincerer than the love of food.
Denk dat je daar gelijk in hebt, maar wat je zelf zegt, als het niet in je leven past en je wil het niet, dan gaat het erom dat jij er gelukkig mee bent. En er zijn tegenwoordig volgens mij steeds meer mensen die bewust kinderloos blijven.quote:
[..]
Dat vind ik wel. Ik zou nooit iemand een kind opdringen dat ie niet wil. Als hij het wel zou willen en ik niet, zou dat wel heel veel overleg eisen denk ik overigens.
Ik ben een vrouw van bijna 32 en ik denk dat ik geen kinderen wil. Ooit wel gewild en over na gedacht, maar ik denk dat ik veel te bieden heb, maar niet datgene dat een kind nodig heeft.
Volgens mij is het trouwens meer geaccepteerd dat een man geen kinderen wil dan dat een vrouyw dat niet wil. Wij worden geacht moederinstinct te hebben of zo
[b] Unstable. Volatile. Dangerous. [/b]
YES! The rhythm, the rebel.
YES! The rhythm, the rebel.
Dit is een dilemma waarin geen compromis mogelijk is. Misschien zie jij het zo dat je alleen het kind zou mogen houden als beide het er mee eens zijn, ik zie het zo dat ik alleen een abortus hoef te ondergaan als ík het daar mee eens ben.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:53 schreef dawg het volgende:
Ik bedoel meer dat je als vrouw niet alleen die keus kunt maken. Ookal denken veel vrouwen van wel.
Als een partner me wil dwingen een abortus te ondergaan waar ik 100% tegen ben, is die relatie toch wel over en uit. Waarschijnlijk als ik het kind krijg en hij het niet wil ook. Dan ben ik liever single met het kind dan dat ik de rest van mn leven pijn blijf houden om een kind wat ik dood heb gemaakt vanwege een man die 10 tegen 1 toch al niet meer in mn leven is.
Ja, dan wel. Maar het gebeurt ook vaak genoeg dat een vrouw ook zegt (nog) geen kinderen te willen, gebeurt er toch een ongelukje, en ineens wil ze het dan houden. Tja, ik kan me voorstellen vanuit de man, dat je daar gewoon echt niet op zit te wachten. Kun je wel lullen, nou, dan heb jij er niets mee te maken, maar zo'n kind wordt ook ouder, ook nieuwsgierig, dat hou je niet tegen.quote:
[..]
Ik denk dat je daar weinig in te kiezen hebt. En vanuit de vrouw gezien: wat dan? Ze wil een kind, draagt een kind in zich, maar moet het laten doodmaken? Daar zit zij toch ook niet op te wachten?
Persoonlijk bespreek ik dit met iedere nieuwe partner. Ik slik de pil, ik slik m zo goed mogelijk, ik haal geen geintjes uit en stop pas met slikken als we het daarover eens zijn. Maar als het ondanks die pil raak is, wordt het kind níet weggehaald. Ben je het daar niet mee eens dan kan je condooms gaan gebruiken. Gebruik je geen condooms, dan ga je dus akkoord hiermee en zal ik ook van je verwachten dat je de verantwoordelijkheid met me deelt als het gebeurd.
Lijkt me vrij makkelijk, toch?
Als je als man twijfelt, okay. Maar als hij aangeeft het echt, echt, echt niet te willen, dan vind ik dat je ook naar de man moet luisteren, en misschien een andere keus moet maken.
Niet makkelijk, ik ben de laatste die dat zal zeggen.
Ik denk niet dat zo'n vrouw dan bewust haar kinderwens achter heeft gehouden. Ze kan van mening veranderen als ze eenmaal zwanger is. Niet om de man te naaien, maar omdat ze het dan anders voelt. Daar kan die vrouw ook weinig aan doen.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:58 schreef dawg het volgende:
Ja, dan wel. Maar het gebeurt ook vaak genoeg dat een vrouw ook zegt (nog) geen kinderen te willen, gebeurt er toch een ongelukje, en ineens wil ze het dan houden.
Kan ik me ook goed voorstellen, maar ik zie dat niet als genoeg reden om het kind weg te laten halen. Heel rottig voor die man, daar niet van, maar ik vind het niet genoeg reden.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:58 schreef dawg het volgende:
Tja, ik kan me voorstellen vanuit de man, dat je daar gewoon echt niet op zit te wachten.
Ik vind dus, dat als een vrouw een abortus echt, echt, echt niet wil, dat minstens net zo veel waarde heeft als wat de man wel of niet wil.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:58 schreef dawg het volgende:
Maar als hij aangeeft het echt, echt, echt niet te willen, dan vind ik dat je ook naar de man moet luisteren, en misschien een andere keus moet maken.
Misschien is het iets van mannen ofzo dat ze zich absoluut niet kunnen voorstellen dat het verliezen / weg laten halen van een kindje, voor een vrouw minstens net zo veel negatieve invloed op de rest van haar leven kan hebben als het voor een man zou kunnen hebben ongewenst vader te worden. Maar dat kan zeker zo zijn, dus je kunt nog zo benadrukken hoe zwaar het voor een man is een ongewenst kind te hebben, het enige wat ik dan terug kan zeggen is hoe zwaar het voor een vrouw is een gewenst kind ongewenst weg te laten halen.
Dat vind ik ook. Zoals ik al zei: ik zou niemand met zoiets zwaars als een kind opzadelen als ie dat niet wil. Als ik zie hoe dat voelt bij het kind (een vriendin van mij heeft een vader die haar niet wilde) denk ik dat je het kind er geen plezier eme doet en de man dus ook niet.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 11:58 schreef dawg het volgende:
Maar als hij aangeeft het echt, echt, echt niet te willen, dan vind ik dat je ook naar de man moet luisteren, en misschien een andere keus moet maken.
Frankly my dear, I don't give a damn. Smike. O+.
Dus eigenlijk heeft een man altijd maar te doen wat de vrouw wil, in een dergelijke situatie? Ongeacht wat de man vindt?quote:
[..]
Ik denk niet dat zo'n vrouw dan bewust haar kinderwens achter heeft gehouden. Ze kan van mening veranderen als ze eenmaal zwanger is. Niet om de man te naaien, maar omdat ze het dan anders voelt. Daar kan die vrouw ook weinig aan doen.
[..]
Kan ik me ook goed voorstellen, maar ik zie dat niet als genoeg reden om het kind weg te laten halen. Heel rottig voor die man, daar niet van, maar ik vind het niet genoeg reden.
Ik vind dus, dat als een vrouw een abortus echt, echt, echt niet wil, dat minstens net zo veel waarde heeft als wat de man wel of niet wil.
Misschien is het omdat ik vroeger een goede vriendin had, met viendje, dat ging uit, zij was toen zwanger, en heeft dat wonderbaarlijk genoeg 8 maanden verborgen weten te houden. Die jongen is toen finaal ingestort. Extreem voorbeeld, maar 2 mensen met gevoelens, met eigen levens en toekomstvisies.quote:Misschien is het iets van mannen ofzo dat ze zich absoluut niet kunnen voorstellen dat het verliezen / weg laten halen van een kindje, voor een vrouw minstens net zo veel negatieve invloed op de rest van haar leven kan hebben als het voor een man zou kunnen hebben ongewenst vader te worden. Maar dat kan zeker zo zijn, dus je kunt nog zo benadrukken hoe zwaar het voor een man is een ongewenst kind te hebben, het enige wat ik dan terug kan zeggen is hoe zwaar het voor een vrouw is een gewenst kind ongewenst weg te laten halen.
Ik kan niet inschatten hoe een abortus is, maar ik denk dat een vrouw ook niet kan inschatten hoeveel impact een kind krijgen kan hebben op een man. Erg moeilijke situatie dus.
Het is de vrouw die zwanger is en de vrouw die een abortus zou moeten ondergaan. Voorafgaand aan dat feit vind ik dat man en vrouw evenveel te zeggen hebben. Als het eenmaal zo ver is, vind ik dat de vrouw er meer over te zeggen heeft, omdat het om haar lichaam gaat. Los daarvan: als je aan alletwee exact evenveel gewicht toekent, kom je ook niet tot een beslissing, omdat er geen compromis mogelijk is. Dus ook al is het maar een klein verschil, dan hecht ik wel extra waarde aan de mening van de vrouw omdat zij bijv. de medische risico's van een zwangerschap of een abortus dan tegen haar zin moet dragen.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 12:11 schreef dawg het volgende:
Dus eigenlijk heeft een man altijd maar te doen wat de vrouw wil, in een dergelijke situatie? Ongeacht wat de man vindt?
En daar ga je dus de fout in, want ik heb alles wat met opzet de man wordt aangedaan al grondig afgekeurd. Stiekem zwanger worden of zijn is natuurlijk belachelijk en nooit goed te praten. Ik heb het over een situatie waarin beide partijen even onschuldig zijn en de knoop nu eenmaal doorgehakt moet worden.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 12:11 schreef dawg het volgende:
Misschien is het omdat ik vroeger een goede vriendin had, met viendje, dat ging uit, zij was toen zwanger, en heeft dat wonderbaarlijk genoeg 8 maanden verborgen weten te houden. Die jongen is toen finaal ingestort. Extreem voorbeeld, maar 2 mensen met gevoelens, met eigen levens en toekomstvisies.
Dan blijft het nog steeds zo dat beide meningen even zwaar wegen, terwijl de gevolgen van de beslissing voor de vrouw zwaarder zijn, en vind ik dus dat zij de doorslaggevende factor is in deze.quote:Op zaterdag 10 januari 2009 12:11 schreef dawg het volgende:
Ik kan niet inschatten hoe een abortus is, maar ik denk dat een vrouw ook niet kan inschatten hoeveel impact een kind krijgen kan hebben op een man. Erg moeilijke situatie dus.
Uiteindelijk is de vrouw baas in haar eigen lichaam natuurlijk. Ik zou in zo'n situatie een dame echt niet tot abortus willen dwingenquote:Op zaterdag 10 januari 2009 12:11 schreef dawg het volgende:
[..]
Dus eigenlijk heeft een man altijd maar te doen wat de vrouw wil, in een dergelijke situatie? Ongeacht wat de man vindt?
[..]
Maar als ik echt geen kinderen wil op dat moment is het wel einde relatie waarschijnlijk....Zoals al eerder gezegd, een verre van ideale situatie.
"It's hard to argue against cynics - they always sound smarter than optimists because they have so much evidence on their side."
Ik heb het niet over dwingen. En een echt einde is het natuurlijk niet, want je kunt wel weggaan, geen relatie meer, maar daarmee is het kind nog niet weg. Een kind wat ook gevoelens heeft. Wat Rip zegt dus.quote:
[..]
Uiteindelijk is de vrouw baas in haar eigen lichaam natuurlijk. Ik zou in zo'n situatie een dame echt niet tot abortus willen dwingen
Zoals al eerder gezegd, een verre van ideale situatie.
quote:
[..]
Dat vind ik ook. Zoals ik al zei: ik zou niemand met zoiets zwaars als een kind opzadelen als ie dat niet wil. Als ik zie hoe dat voelt bij het kind (een vriendin van mij heeft een vader die haar niet wilde) denk ik dat je het kind er geen plezier eme doet en de man dus ook niet.
In een perfecte wereld zouden mannen en vrouwen hier evenveel inspraak en voordelen en nadelen van beleven maar de wereld is niet perfect en het leven is niet eerlijk. Het kind groeit in die vrouw, zij is degene die een abortus moet ondergaan of die negen maanden roofbouw op haar lijf moet laten plegen dus zij heeft de beslissende stem. Jammer maar helaas. Als je daar als man niet mee kunt leven zijn er altijd nog condooms of hoeren.
There is no love sincerer than the love of food.
Als ze besluit het kind toch te houden, heeft de man dus weinig keus.quote:
[..]
De uiteindelijke keus ligt bij jezelf, maar die keus hoor je idd niet alleen te maken nee. Maar je hoeft als man ook niet klakkeloos mee te gaan in wat de vrouw wil als je dat niet ziet zitten, vind ik.
Ben je niet in orde als je geen kinderen wilt? #3
