Als je divers wilt eten op latere leeftijd, is het natuurlijk een grote belemmering als je maar weinig lust. Als een kind weinig lust, kan dat dus op latere leeftijd bijdragen aan ongezonde voeding. Kan, hoeft niet persee uiteraard.
Nu was ik zelf ook een moeilijke eter vroeger, vliegtuigje... je kent het wel
. Mijn vader was echter best resoluut, en we mochten pas van tafel af als ons bord leeg was. Mams op haar beurt hielp me om alles naar binnen te krijgen, en hier en daar een compromis te sluiten zodat ik een aardappeltje minder hoefde te eten 
.Op dit moment, 24 jaar oud, lust ik alles. Zelfs al smaakt iets niet super, kan ik het best eten. Ik denk dat mijn opvoeding hiertoe heeft bijgedragen. Als ik bijvoorbeeld naar (liberale) ouders kijk, die hen kind alleen laten eten wat ze willen en lusten, dan zie ik vaak dat zo iemand op latere leeftijd weinig lust. Ook staat zij weinig open om nieuwe dingen te proberen. Ik heb ergens is gelezen dat iemand minstens 7 keer iets moet eten, voordat hij of zij het lust. Zelf lust ik nu ook veel dingen die ik vroeger niet lustte. Als dat klopt en je bent te verwend om nieuwe dingen te proberen is dat natuurlijk wel een probleem. Wat denken jullie ouders hiervan, strict of liberaal?
), maar een grote eter is het niet. Als hij 'de kop verkeerd heeft staan' proeft hij niks. Als hij wat groter is kun je beter met hem praten erover, dat snapt hij nu nog niet. (ben al blij als er 3 happen ingaan 
)En je merkt echt wel of ze ergens van over hun nek gaan of niet.Dan dat gewoon niet meer geven en na een jaartje weer ofzo.De smaak veranderd na een poosje ook,dus je moet het wel blijven proberen.
Maar wel,met kleine porties in het begin,het bord leeg.Want geheid,je krijgt anders lastige eters en dan word ergens op visite gaan ook een drama.
Groetjes,Minoes
Ik vind het hartverscheurend om te zien, dat je je kind dat aandoet.
En die kennis, de moeder van de betreffende peuter, lust geen kool dus dat wordt er nooit gegeten. Ik heb wel eens gezegd hoe zij het zou vinden als zij gedwongen wordt om een bord met kool leeg te moeten eten. En tsja, toen stond ze met haar mond vol tanden.
Je kunt dus ook te ver gaan met het verplichten om je bord leeg te eten. Kijk, als een kind nu echt helemaal niets lust dan moet je wel een beetje pushen. Maar een kind heeft toch ook zijn voorkeuren, waarom moet je een kind dwingen als hij het ECHT niet lust ?
Ze eten alles, van rijst tot bloemkool, spruiten etc...
het enige wat ze niet lusten (vooralsnog) is Wok schotels....
En als ze zelf opscheppen.... eten ze hun bordje leeg.... als wij opscheppen is een compromis aanvaardbaar
dan leren ze wel doseren
... Toen heb ik dat nooit meer gedaan en eigenlijk eet ze bijna altijd genoeg en vindt ze het lekker. Ze zegt zelf 'mmm' en wil graag verder eten. Ik ben zelf vroeger gedwongen om mijn bord leeg te eten en deed dat dan soms 'tegen heug en meug' terwijl ik gewoon genoeg gegeten had of het echt niet lustte. Dat zal ik dus nooit van mijn kind verlangen. Wel wil ik dat ze alles even proeven en niet bij voorbaat gaan zeggen 'dat lust ik niet' als ze het niet kennen.
quote:Dat zeggen ze toch wel als de pet verkeerd staaten niet bij voorbaat gaan zeggen 'dat lust ik niet' als ze het niet kennen.
Ze is nu bijna 3 en bij het avond eten moet ze minimaal 3 happen eten. Meestal zegt ze bij voorbaat al dat ze het niet lust. Tuurlijk kan ik het dan zo laten en haar alleen bv vlees laten eten en haar toetje. Maar ik weet gewoon dat ze sommige dingen wel degelijk lust vandaar het moeten proeven. 9 van de 10 x is het dan mm lekker.
Groetjes
Ik heb een zoontje van 16 maanden, en dat is nu al een slechte eter.
Het is nog een echte flessen man.
Boterhammetjes? maar 2 hooguit 3 hapjes.
Vers eten, een potje? hooguit 6 of 7 happen.
Ik weet verstandelijk gezien dat je niet moet dwingen op deze leeftijd heeft dat totaal geen zin.
Maar een beetje zorgen maak ik me eigenlijk wel.
Onze oudste zoon (bijna 10) heeft nooit problemen gegeven met eten.
Hij eet van kleins af aan alles. Sterker nog als hij mag kiezen wat we eten kiest hij 9 van de 10 keer andijvie met spek, spruitjes of bloemkool.
Ik hoop dat de kleineman zijn grote broer maar na gaat doen anders zie ik het somber in.
Groetjes.
Met michelle doe ik het resoluut anders, ik zet haar alles voor, en ze moet 1 hapje proeven, lust ze het niet, krijgt ze een bruine boterham met kaas, en een bakje yogurt toe, Over het algemeen schep ik heel weinig op voor haar, en eet ze 2 portie's. Ze is dan zo trots dat ze een comlimentje krijgt omdat ze haar bordje zo netjes leeg eet, en als ze het een keer niet doet maak ik daar ook geen probleem van. Ik merk dat dit erg veel effect heeft, de maaltijd is erg gezellig en michelle lust alles, van patat en kip, tot nasie met sambal. Als ze iets niet lust dan laat ik het een tijdje achterwege en probeer het later gewoon nog eens, vaak is het een kwestie van wennen, in het begin luste ze namelijk laganja(weet nooit hoe je het schrijft) en nu kan ik 3 keer opscheppen, en lust ze nog meer.
Wat een hel was dat zeg(bij mij vroeger dus), elke avond die drama's aan tafel. 's middags al zenuwachtig voor het avondeten. Nooit willen logeren, want dan moet je ook eten. En kotsen.
Kijk bij het regels maken vooral ook of het werkt voor je kind. Blijven aanbieden, soms op een nieuwe manier klaargemaakt en vooral gezelligheid aan tafel vind ik een betere aanpak.
[ Bericht 2% gewijzigd door hangplant op 10-10-2006 14:28:11 ]
Toen ik klein was lustte ik ook bepaalde dingen niet (gekookte witlof, gekookte andijvie, bietjes) en dan maakte mijn moeder voor mij iets anders. En voor mijn broer soms ook nog. Nu ik groot ben, lust ik die dingen weer wel. Je smaak verandert ook in de loop van tijd. Ik denk juist als je gewoon ontspannen met eten omgaat en er geen drama van maakt dat het beter is. En iedereen heeft wel iets wat hij/zij niet lust of niet echt lekker vindt toch?
Zo leer je ze niet alleen dat eten geen vanzelfsprekendheid is maar ook dat het schaars kan zijn.
Zo leer je ze ook dat er meer is dan allerlei tv-hapjes en chips.
Zo leg je ook de basis voor ze om op jonge leeftijd niet al te verwend gedrag te gaan vertonen als ze
bij andere mensen zijn.
quote:Dat doen wij ook bij Noa als ze geen avondeten lust, ze krijgt dan een bruine boterham met iets lekkers zodat ze toch haar maagje vol heeft. Ook yoghurt en/of fruit als toetje is hier favoriet. Als ze overdag toch genoeg fruit eten (hier een meiske dat de hele dag fruit zou eten als het mocht) is dat ook niet erg voor een keertje.Op dinsdag 10 oktober 2006 13:08 schreef hestria het volgende:
[knip]
Met michelle doe ik het resoluut anders, ik zet haar alles voor, en ze moet 1 hapje proeven, lust ze het niet, krijgt ze een bruine boterham met kaas, en een bakje yogurt toe,
[knip]
, in het begin luste ze namelijk laganja(weet nooit hoe je het schrijft)
[knip]
Enne.. je schrijft het lasagne, als je dat tenminste bedoelde!
quote:En als ze gewoon genoeg hebben gegeten en anders te vol gaan zitten? Dan leer je ze om TEVEEL te eten, dat lijkt me niet in overeenstemming met 'het eten kan schaars zijn'. Ik heb vaak mijn bord leeg gegeten en had daarna een TE vol gevoel, dat is echt niet prettig. En dat wordt je dan opgedrongen door je ouders. Belachelijk toch?Op dinsdag 10 oktober 2006 14:10 schreef editor2 het volgende:
Bij mij is het : Bord leeg eten zolang je in mijn huis woont en ik voor je opleiding e.d. betaal.
Zo leer je ze niet alleen dat eten geen vanzelfsprekendheid is maar ook dat het schaars kan zijn.
Zo leer je ze ook dat er meer is dan allerlei tv-hapjes en chips.
Zo leg je ook de basis voor ze om op jonge leeftijd niet al te verwend gedrag te gaan vertonen als ze
bij andere mensen zijn.
quote:Imo leer je met je eerste regel niet per definitie de volgende.Op dinsdag 10 oktober 2006 14:10 schreef editor2 het volgende:
Bij mij is het : Bord leeg eten zolang je in mijn huis woont en ik voor je opleiding e.d. betaal.
Zo leer je ze niet alleen dat eten geen vanzelfsprekendheid is maar ook dat het schaars kan zijn.
Zo leer je ze ook dat er meer is dan allerlei tv-hapjes en chips.
Zo leg je ook de basis voor ze om op jonge leeftijd niet al te verwend gedrag te gaan vertonen als ze
bij andere mensen zijn.
Wat je je kind daarmee wel aan kan leren is dat het meer eet dan het eigenlijk nodig heeft en daarmee kan je dus weer een ongezond eetpatroon voor later kweken.
Heb jij zelf kinderen?
Isa is in principe een goede eter, ze is gek op groente en fruit. Ze heeft een hele tijd geen vlees/kip/vis gegeten bij de warme maaltijd. We bieden het gewoon altijd aan en sinds kort begint ze weer steeds meer ook vlees/kip/vis te eten. Ik laat haar alles proeven wat ze wilt, gisteren bijvoorbeeld mosterd... Dat was geen succes
Ik geloof niet dat we het erg slecht doen
ALs ze nu iets niet wil eten(Dus wel lust) krijgt ze niets anders wel een toetje.
groetjes
quote:Maar is er dan iets mis met een machtsmiddel? Een kind zul je als ouder moeten sturen, simpelweg omdat het niet de juiste keuzes voor zichzelf kan maken. En om jouw keuze aantrekkelijker te maken(zodat je niet hoeft te forceren), zijn dit soort machtsmiddelen bij uitstek prima. Als blijkt dat zo'n kind écht niet wilt eten, en zich niet alleen maar aan stelt, dan zullen ze het niet eten van een toetje maar voor lief nemen.Op dinsdag 10 oktober 2006 15:42 schreef Sjeen het volgende:
-Toetje krijgt ze sowieso, dat gebruik ik niet als machtsmiddel.-
En twee soorten groentes koken, daar ga ik echt niet aan beginnen. Ik ben nu al doodmoe als ik klaar ben met koken, laat staan als ik ook nog eens voor veel variatie moet gaan zorgen!
moet er niet aan denken eerlijk gezegd.quote:Bij mij hielp het 'als je je bord leegeet krijg je een toetje' ook niet als ik het eten echt niet lustte. Het woog niet tegen elkaar op. Iets vies eten OMDAT je daarna iets lekkers krijgt? Denk het niet. Dan eet ik liever nietsOp dinsdag 10 oktober 2006 15:47 schreef Aibmi het volgende:
[..]
Maar is er dan iets mis met een machtsmiddel? Een kind zul je als ouder moeten sturen, simpelweg omdat het niet de juiste keuzes voor zichzelf kan maken. En om jouw keuze aantrekkelijker te maken(zodat je niet hoeft te forceren), zijn dit soort machtsmiddelen bij uitstek prima. Als blijkt dat zo'n kind écht niet wilt eten, en zich niet alleen maar aan stelt, dan zullen ze het niet eten van een toetje maar voor lief nemen.
... Dat wordt hier dus ook niet gedaan.Het wordt trouwens ook niet begrepen als ze zo klein zijn. Zodra het woord 'toetje' valt is Noa in de toetje-modus. 'Toetje?! Toetje!' en wil ze al absoluut niets meer eten. Tja, voorkeur....
quote:Volgens mij is het verband snappen tussen eten en geen honger hebben heel erg snel duidelijk voor een kind(baby). Dat is volgens mij gewoon instinct. Maar wat jij doet zorgt er toch juist voor dat ze weinig bij het avondeten eten? Omdat ze weten dat ze toch wel eten krijgen. Lijkt me erg onhandig. Zo blijf je jaren door gaan met ruim na het avondeten nogmaals eten maken, omdat ze nooit hebben aangeleerd om goed te eten bij het avondeten.Op dinsdag 10 oktober 2006 15:49 schreef Suzanna het volgende:
Als ik hier geen boterham als vervanging geef, wordt er 's avonds laat gehuild van de honger. Uiteindelijk moet er dan een fles pap gegeven worden omdat ze écht niet gaat slapen. Als ik het kan uitleggen (lees: als Noa groot genoeg is om het te begrijpen dat eten honger voorkomt) zal ik dat niet meer doen denk ik. Nu is het een goede oplossing voor als er écht niet gegeten wordt. Gelukkig komt dat bijna nooit meer voor.
En twee soorten groentes koken, daar ga ik echt niet aan beginnen. Ik ben nu al doodmoe als ik klaar ben met koken, laat staan als ik ook nog eens voor veel variatie moet gaan zorgen!
quote:Ik denk het wel. Als het voordeel van iets vies opeten groter is dan het nadeel(het vieze eten), dan doe je het toch. Kleine kinderen denken eigenlijk maar op 1 manier: Oorzaak en gevolg. Zo leer je ze dus dat dingen in het leven niet altijd alleen maar leuk zijn, en dat iets doen dat op het eerste gezicht niet leuk lijkt, toch heel goed kan uitpakken.Op dinsdag 10 oktober 2006 15:50 schreef Suzanna het volgende:
[..]
Bij mij hielp het 'als je je bord leegeet krijg je een toetje' ook niet als ik het eten echt niet lustte. Het woog niet tegen elkaar op. Iets vies eten OMDAT je daarna iets lekkers krijgt? Denk het niet. Dan eet ik liever niets ... Dat wordt hier dus ook niet gedaan.
Het wordt trouwens ook niet begrepen als ze zo klein zijn. Zodra het woord 'toetje' valt is Noa in de toetje-modus. 'Toetje?! Toetje!' en wil ze al absoluut niets meer eten. Tja, voorkeur....
Ook dat ze in toetjesmodus schiet is ook een simpel oorzaak-gevolg. Als ze in toetjesmodus gaat, krijgt ze blijkbaar een toetje. En natuurlijk gaat ze dan ongelofelijk snel in toetjesmodus, want ze vindt het lekkerder dan normaal eten. Verschil is alleen dat normaal eten vele malen gezonder is dan een toetje. Het probleem is alleen dat het kind alleen op de smaak af gaat, en er (natuurlijk) niet kan realiseren dat het misschien wel slecht is.
Bij nummer twee deed ik dat niet meer, ik bood aan en ze at op wat ze op wilde eten, maar streefde toch nog naar een leeg bord. Ze is ook een makkelijke eter.
Bij nummer drie en vier was ik nog makkelijker. Nummer drie lust niks en dat zal ook nooit veel beter worden vrees ik, maar nummer vier stopt alles in haar mond wat er ook maar enigszins eetbaar uitziet.
Tsja, goede tip heb ik dus niet, ik behaal verschillende resultaten met dezelfde methode en dezelfde resultaten met verschillende methoden
Puur om drama's te voorkomen zou ik zeggen: geen gezeur aan tafel, dat eet zoveel relaxter!Toet is onderdeel van onze avondmaaltijd. Punt. Eet hij verder niets dan krijgt hij toch een toetje. Eet hij alles volledig op, dan volgt er net zo goed eent toetje.
Hier volgen we ook: geen gezeur aan tafel, dat eet idd een stuk relaxter. Plus dat omdat er dus geen drama's worden gemaakt er ook geen negatieve lading aan 'eten' of bepaalde voedingsmiddelen wordt gegeven.
Soms eet Jonne als een bootwerker, en soms als een anorexisch juffertje... Nou ja, de tijd zal het leren wat we ervan gebakken hebben.
Oh ja, hier wordt hij trouwens wel regelmatig betrokken bij het klaarmaken van eten. Helpen boontjes doppen, aardappels schillen (lees: knoeien met water
) en ga zo maar door. Wel veilig, maar volgens het 'deksels principe" (voor wie wel eens kindertijd 's ochtends kijkt. Ik heb wel bewondering voor die kinderen hoor! )quote:Ik gebruik het zelf niet als machtmiddel... Mijn machtsmiddel is, als je niet genoeg eet, dan heb je honger. Een toetje (bij ons een bakje yoghurt) is niet vullend genoeg om je avondeten over te slaan... Overigens als ze de groente of het vlees echt niet lust, krijgt ze gewoon wat meer pasta of aardappels. Geen drama aan tafel vind ik belangrijker dan verplicht je bord leegeten. Maar nogmaals, dat is mijn mening...Op dinsdag 10 oktober 2006 15:47 schreef Aibmi het volgende:
[..]
Maar is er dan iets mis met een machtsmiddel? Een kind zul je als ouder moeten sturen, simpelweg omdat het niet de juiste keuzes voor zichzelf kan maken. En om jouw keuze aantrekkelijker te maken(zodat je niet hoeft te forceren), zijn dit soort machtsmiddelen bij uitstek prima. Als blijkt dat zo'n kind écht niet wilt eten, en zich niet alleen maar aan stelt, dan zullen ze het niet eten van een toetje maar voor lief nemen.
quote:Ik dacht strict, maar merk dat liberaal véél gezelliger is én beter zijn vruchten afwerpt. Hier is nog nooit een enkel woord harder gesproken tijdens het eten (kind is 2 jaar...voor zover je daar dan al een discussie mee aan moet gaanOp dinsdag 10 oktober 2006 11:34 schreef Emeth.NL het volgende:
Wat denken jullie ouders hiervan, strict of liberaal?
) Hij krijgt zijn bordje eten en hij mag eten wat hij wil, zoveel of weinig hij wil en wat hij wil, áls hij maar eet....
Tot op heden gaat dit goed, hij eet de ene dag wat meer dan de andere dag, en macaroni is lekkerder dan aardappels...maar ach, misschien heb ik een makkelijk kind
edit; oh jaa...hier nooit een toetje na het avondeten
Maar in een vreemde omgeving eet ik meestal wel gewoon alles op, thuis niet. 
quote:Mee eens, het blijkt dat een deel van het overgewicht juist ontstaat door hersenloos doorgrazen op jonge leeftijd. Eten bij de tv heeft hier invloed op, omdat men het hongergevoel negeert, maar dus ook proppen tegen beter weten in. Je bereikt hiermee alleen maar dat een kind een rem gaat negeren.Op dinsdag 10 oktober 2006 15:29 schreef Suzanna het volgende:
En als ze gewoon genoeg hebben gegeten en anders te vol gaan zitten? Dan leer je ze om TEVEEL te eten, dat lijkt me niet in overeenstemming met 'het eten kan schaars zijn'. Ik heb vaak mijn bord leeg gegeten en had daarna een TE vol gevoel, dat is echt niet prettig. En dat wordt je dan opgedrongen door je ouders. Belachelijk toch?
Ik vind dat een kind alles moet próéven, even twee hapjes proberen. Je merkt snel genoeg of er sprake is van dwars gedrag of van echt niet lusten. In het eerste geval, keuze geven: nog twee hapjes en dan een toetje, of niet proberen en zonder (verder) eten naar bed. In het tweede geval, even proeven (aan smaak moet je inderdaad wennen) en daarna lekker aan de appelmoes. Extra koken onder het motto "dan krijgen ze tenminste iets binnen" lijkt me niet handig, dan leer je ze idd aan dat er altijd ander eten is.
de rest at ik zonder problemen op. mijn broertje vond wel alles "vies" en die werd dan ook streng door mijn vader behandeld. nu eet hij alles en vind ook bijna alles lekker.
ik eet nog steeds geen gekookte wortels. (shame)
maar dat werkt echt averechts. Als ie iets ouder is en meer begrijpt, vind ik wel dat ie op z'n minst een paar hapjes moet proeven, en als ie het dan nog niet wil, dan niet. Speciaal voor hem iets anders klaarmaken zal ik niet doen. Hooguit wat mijn moeder bij mijn slechtetende zus vroeger deed: pasta met alleen kaas en zonder saus, etc.
Toetje krijgt hij ook altijd. Maar als ie slecht heeft gegeten wel iets uitgebreider. Normaal is het meestal yoghurt met roosvicee, en als ie slecht heeft gegeten komt er nog een banaan doorheen bijv. Gewoon zodat ie toch een beetje een gevuld gevoel heeft.
quote:Ik denk niet dat een kind van nog geen 2 snapt dat als het 's avonds niet kan slapen van de honger, het de volgende avond maar netjes zijn bord leeg moet etenOp dinsdag 10 oktober 2006 15:56 schreef Aibmi het volgende:
Volgens mij is het verband snappen tussen eten en geen honger hebben heel erg snel duidelijk voor een kind(baby). Dat is volgens mij gewoon instinct. Maar wat jij doet zorgt er toch juist voor dat ze weinig bij het avondeten eten? Omdat ze weten dat ze toch wel eten krijgen. Lijkt me erg onhandig. Zo blijf je jaren door gaan met ruim na het avondeten nogmaals eten maken, omdat ze nooit hebben aangeleerd om goed te eten bij het avondeten.
Dat is net zoiets als een kat straffen omdat ie gisteren op het kleed heeft gepiest ipv op de bak.
Andere dingen (spruitjes etc) moest ik altijd minstens n klein beetje eten.
maar als baby spuugde ik altijd de olvarit met wortel uit. die weeige zoete smaak heb ik nooit gewaardeerd.
zoals texelonia aangeeft., hapje proeven was wel een voorwaarde idd op latere leeftijd. ik denk dat vooral door die ongedwongenheid er een zeer uitgebreide smaak in mijn leven is gekomen.
quote:Volgens mij onderschat je kinderen een beetje. En sowieso, een kat straffen omdat hij gisteren iets heeft gedaan werkt niet. Wel als je binnen een paar uur er na doet. En honger/eten is altijd een logisch verband dat zo goed als alle wezens instinctief kunnen. Zelfs onze cavias weten wanneer ze eten horen te krijgen. Als we dat vergeten en ze krijgen een paar uur later honger dan schreeuwen die cavias het uit. En je gaat mij niet wijs maken dat een 2-jarige cavia dommer is dan een 2-jarig mens.Op dinsdag 10 oktober 2006 20:16 schreef texelonia het volgende:
[..]
Ik denk niet dat een kind van nog geen 2 snapt dat als het 's avonds niet kan slapen van de honger, het de volgende avond maar netjes zijn bord leeg moet eten
Dat is net zoiets als een kat straffen omdat ie gisteren op het kleed heeft gepiest ipv op de bak.
quote:het kind zal wel honger hebben, maar ik weet niet of dat nou zo verstandig is. op internaten vroeger moest je het uitgekotste voer weer opeten. geestig dat zoveel (net afgeschoten) criminelen die je de laatste jaren veel in de media zag, uit internaten komen.Op dinsdag 10 oktober 2006 20:36 schreef Aibmi het volgende:
[..]
Volgens mij onderschat je kinderen een beetje. En sowieso, een kat straffen omdat hij gisteren iets heeft gedaan werkt niet. Wel als je binnen een paar uur er na doet. En honger/eten is altijd een logisch verband dat zo goed als alle wezens instinctief kunnen. Zelfs onze cavias weten wanneer ze eten horen te krijgen. Als we dat vergeten en ze krijgen een paar uur later honger dan schreeuwen die cavias het uit. En je gaat mij niet wijs maken dat een 2-jarige cavia dommer is dan een 2-jarig mens.
tuurlijk chargeer ik en ik denk idd dat smaak al vroeg te leren is. maar gedwongen spul naar binnen werken waar een kind van kotst? wat is het nut?
Als kleine plurk at hij zo goed als niets, toen hij eenmaal op vast voedsel overging was het over met de overdreven eetlust, alles wat niet op vlees leek werd gewoonweg niet gegeten, je kon op je kop gaan staan, maar hij at het niet, ging liever over zijn nek dan dat hij iets zou doorslikken, heb hem zelfs weleens 2 dagen achter elkaar hetzelfde voorgeschoteld, het maakte niets uit, hij verging van de honger, maar geen groente eten.
Toen wat in overleg geweest en ervoor gekozen niet te miepen om dat eten, bijvullen met vitamine's, genoeg fruit e.d. en verder laten gaan.
Dan zou het vanzelf wel komen, nou mooi niet dus!!!!!
Meneer is inmiddels 7 en eet nogsteeds niet al te best, sinds een jaar of 4 is de regel je zal en moet proeven er gekomen, er worden dealtjes gesloten in hoeveel happen hij moet eten, anders leeft hij op lucht.
Heel langzaam begint het te komen dat hij wat normaler gaat eten, zo van de week zweedse gehaktballetjes in tomatensaus met brocollie en spercieboontjes erbij, die gehaktballetjes zag hij wel zitten de carnivoor, maar die groente natuurlijk niet.
Maar paps(die ook niet gek op brocollie en spercieboontjes is) at het wel en ik zeg heel blij dat paps daar punten voor krijgt.
Toen moest het ineens ook bij hem, dus als hij 5 happen zou eten zou hij 10 punten krijgen, dus 5 happen gingen naar binnen, met lange tanden, maar oh wat was hij trots!
Maar echt dwingen, de tranen langs zijn wangen laten lopen, hem zien kokhalsen bij elke kauwbeweging, ik begin er niet aan, beetje druk uitvoeren om het op z'n minst even te proberen, belonen als hij het wel doet en verder gaat het niet, heb geen zin in elke dag stress aan de eettafel, heb geen zin in een huilend en kotsend kind elke dag, elke dag die machtsstrijd, je houdt het gewoon niet vol.
Hij begint te begrijpen dat hij groente moet eten om gezond te blijven, hij begint groente te eten en dat zonder echte dwang, vandaag een fiks bord zuurkoolschotel met banaan naar binnen gewerkt, maar uit de macaronie worden de stukjes ui en paprika en alles nog wel gevist, het zij zo hoor...
quote:Ten eerste gaat de quote over het niet vol laten eten bij het avondeten, en dan 's avonds alsnog eten maken.Op dinsdag 10 oktober 2006 20:39 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
het kind zal wel honger hebben, maar ik weet niet of dat nou zo verstandig is. op internaten vroeger moest je het uitgekotste voer weer opeten. geestig dat zoveel (net afgeschoten) criminelen die je de laatste jaren veel in de media zag, uit internaten komen.
tuurlijk chargeer ik en ik denk idd dat smaak al vroeg te leren is. maar gedwongen spul naar binnen werken waar een kind van kotst? wat is het nut?
Ten tweede heb ik nergens gezegd dat kinderen moeten eten totdat ze kotsen. Ik vind alleen wel dat smaak ook aangeleerd moet worden. Verder symboliseert het dat je soms ook minder leuke dingen moet doen, die je alleen kunt afzeggen als je het heel erg vindt. Daarom vond ik de regel dat je alleen toetje kreeg bij het leegeten van je bord heel prima. Het creëert een zelfde soort situatie: Om een reden(toetje in het ene geval, sociale verplichtingen in het andere) doe je iets dat een beetje tegen je zin is. Als je het echt niet wilt, dan hoeft het niet, maar dan moet je ook de consequenties er van accepteren(geen toetje/minder sociale acceptatie).
quote:Die van mij is drie, maar wat je schrijft is erg herkenbaar. Bij Fleur is er een drie happen regel. Die is meestal alleen nodig voor groente, maar soms ook voor de aardappels en het vlees. Belonen doen we met waterijs of speciale toetjes. En anders is het gewoon toetje. Wanneer ze echt weigert te eten dan gaat ze toch echt even op de strafstoel en als ze dan die 3 happen heeft genomen is alles vergeten en vergeven en heeft ze goed gegeten. Verder hebben we sinds vorige week de regel dat we om en om mogen kiezen wat we eten. Dus gisteren heeft papa gekozen, vandaag mama en morgen kiest Fleur. Ze mag dan de hele maaltijd kiezen of bijvoorbeeld de groente. Macaroni is erg populair en voor de groente is het meestal erwtjes...Maar het voordeel is dan wel dat ze goed eet. Morgen staat trouwens panenkoeken op het programma.... en dan wil ze graag meehelpen.Op dinsdag 10 oktober 2006 20:52 schreef erodome het volgende:
Ik heb de regel dat hij moet proeven als er wat staat wat hij niet kent, verder mag hij het voor een deel zelf weten.
Als kleine plurk at hij zo goed als niets, toen hij eenmaal op vast voedsel overging was het over met de overdreven eetlust, alles wat niet op vlees leek werd gewoonweg niet gegeten, je kon op je kop gaan staan, maar hij at het niet, ging liever over zijn nek dan dat hij iets zou doorslikken, heb hem zelfs weleens 2 dagen achter elkaar hetzelfde voorgeschoteld, het maakte niets uit, hij verging van de honger, maar geen groente eten.
Toen wat in overleg geweest en ervoor gekozen niet te miepen om dat eten, bijvullen met vitamine's, genoeg fruit e.d. en verder laten gaan.
Dan zou het vanzelf wel komen, nou mooi niet dus!!!!!
Meneer is inmiddels 7 en eet nogsteeds niet al te best, sinds een jaar of 4 is de regel je zal en moet proeven er gekomen, er worden dealtjes gesloten in hoeveel happen hij moet eten, anders leeft hij op lucht.
Heel langzaam begint het te komen dat hij wat normaler gaat eten, zo van de week zweedse gehaktballetjes in tomatensaus met brocollie en spercieboontjes erbij, die gehaktballetjes zag hij wel zitten de carnivoor, maar die groente natuurlijk niet
Maar paps(die ook niet gek op brocollie en spercieboontjes is) at het wel en ik zeg heel blij dat paps daar punten voor krijgt.
Toen moest het ineens ook bij hem, dus als hij 5 happen zou eten zou hij 10 punten krijgen, dus 5 happen gingen naar binnen, met lange tanden, maar oh wat was hij trots!
Maar echt dwingen, de tranen langs zijn wangen laten lopen, hem zien kokhalsen bij elke kauwbeweging, ik begin er niet aan, beetje druk uitvoeren om het op z'n minst even te proberen, belonen als hij het wel doet en verder gaat het niet, heb geen zin in elke dag stress aan de eettafel, heb geen zin in een huilend en kotsend kind elke dag, elke dag die machtsstrijd, je houdt het gewoon niet vol.
Hij begint te begrijpen dat hij groente moet eten om gezond te blijven, hij begint groente te eten en dat zonder echte dwang, vandaag een fiks bord zuurkoolschotel met banaan naar binnen gewerkt, maar uit de macaronie worden de stukjes ui en paprika en alles nog wel gevist, het zij zo hoor...
beetje creativiteit bij de gerechten mag wel.
Je kan hem alle groente laten snijden en bereiden, maar eten zal hij niet erdoor, wel bij de koekjes en taart die we bakken, daar snoept hij wel weer van mee
Als het op groente lijkt heeft hij er onmiddelijk een afkeer van, als ik hem eten laat kiezen is het of gourmetten, of kippepootjes, zonder groente dan wel te verstaan
Het is echt een carnivoor en zelfs dan eet hij met mate, als het aan hem zou liggen zou hij leven op lucht, maar goed, hij krijgt vitamine's om aan te vullen, om geen tekorten te krijgen, hij eet wel fruit met smaak, brood e.d. eet hij ook(met mate), macaronie e.d. lust hij graag zolang ik de groentes minimaal houdt, soep eet hij door brood erin te dopen, hij is gezond van lijf en leden, groeit prachtig, doet het goed op school, presteerd goed in het leven, kan rennen en doen tot hij een ons weegt, wordt nergens moe van, dus schade ondervindt hij er verder niet van.
quote:Werkt niet hier, allemaal al geprobeert, groente in ander vormen aanbieden zodat het op iets lekkers lijkt, hij neemt 1 hap en gaat overstuur, dat is geen kroket!!!!Op dinsdag 10 oktober 2006 21:09 schreef zoalshetis het volgende:
als je kind kroketjes en pannekoeken lekker vindt, maar geen groenten lust, kan je groentenkroketjes, of groentenpannekoekjes maken. het gaat niet alleen om wat er in zit het gaat kinderen ook om een herkenbare vorm.
beetje creativiteit bij de gerechten mag wel.
Ook met appelmoes enzo geprobeert, ketjup erbij wat hij lekker vindt, vergeet het maar, werkt allemaal niet.
[ Bericht 9% gewijzigd door zoalshetis op 10-10-2006 21:23:12 ]
quote:kinderen worden, hoe zeer ik niet geloof in reïncarnatie, geboren met een stel hersenen die gewend zijn aan smaak. misschien is het de moedermelk en kunnen kinderen die geen moedermelk hebben gehad meer smaken verdragen? (ken het onderzoek niet)Op dinsdag 10 oktober 2006 21:16 schreef erodome het volgende:
Beter is ze daar nooit aan te laten wennen....
maar wat ik wel denk is idd dat een hapje proeven, of met die tien punten van jou, je ze op een creatieve manier aan eten kan laten wennen.
het is doodzonde om de maaltijd, wat toch iets gezelligs is, door een persoon dat bij elke poging steeds harder gaat roepen dat ie iets niet lekker vindt, te laten bederven. jij weet dat. voor de anderen, wees ouder en verstandiger.
Bloemkool was bij mij het pijnpunt. Ik moest het opeten. Als ma in een goede bui was, kreeg ik er wat appelmoes bij. Verder werd bij ons ook de toet ingezet als machtsmiddel. Voor mij was het eigenlijk nooit nodig. Ik en mijn zus zijn nu wel fijnproevers, eten alles en zijn avontuurlijk in bv. restaurantkeuze.
Met mijn (6 en 8 jaar jongere) andere zus en broer ging het anders. Ze lusten niks, sowieso geen sausjes, geen vis of garnalen, geen pate of filet americain.
Vooral mn broer is verwend met alternatieven, witte kadetjes ipv. bruin brood, Hollandse pot in plaats van 'buitenlands' eten (alles wat geen piepers-groente-vlees is is buitenlands). Gebakken aardappels ipv. gekookte...
Mijn broer is nu 21 en eet alleen frituur, pannenkoeken en veel gebakken dingen. Dus ja, waaraan het ligt?
Overigens zijn de smaakpapillen van een klein kind nog helemaal niet ontwikkeld. Zij proeven eigenlijk alleen zoet goed. En de smaakpapillen zijn veel gevoeliger. Bittere of zure smaken komen bij hen gewoon heel hard aan. Een heel klein kind dwingen om spruiten te eten is dan ook best gemeen.
Geen idee of dat met moedermelk te maken heeft, wel weet ik dat je gewoon moet eten als je moedermelk geeft, zo krijgt het kind ook meerder smaken door, dat zal bij mij wat minder geweest zijn, aangezien ik ook het liefste op lucht zou leven als ik niet wist dat ik moest eten om gezond te blijven
[/quote]
zo moeder zo
damn, lekker eten is een kunst!
[ Bericht 11% gewijzigd door zoalshetis op 10-10-2006 21:52:10 (oops) ]
quote:Zo moeder zo zoonOp dinsdag 10 oktober 2006 21:34 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
zo moeder zo dochter.
damn, lekker eten is een kunst!
Maar ik lust wel veel(als het maar niet te pittig is), maar eet gewoon niet veel, muizehapje hier, muizehapje daar, moet al tevaak eten tegen mijn eetlust in om niet te mager te worden.
Hij lijtk wel op zijn moeder in gedrag ja, maar misschien nog meer op zijn vader, die pasgeleden te horen kreeg dat de kleine presies zoals hem wil worden(oh nee toch dacht mijn man
), die een veelvraat is trouwens Ik ben regelmatig over mijn nek gegaan, heb tranen met tuiten gehuild en mijn ouders dood gewenst.
En nu...nu ben ik net zo'n kookfanaat als mams en prop werkelijk alles in mijn mond
We hebben wat aangetobd om er maar wat in te krijgen maar niks hielp. Het is een lange fase geweest maar sinds we dit jaar op vakantie waren in een hotelletje in Duitsland is hij ineens in elk geval bereid om nieuwe dingen te proeven en hij eet stukken beter 
Hij wordt volgende week 6.Dwingen hadden we allang opgegeven, wel spraken we af dat hij minstens 5 happen groente moest eten (vlees en aardappeltjes ging er over het algemeen redelijk in). Dat deed hij dan ook wel, al moesten we soms wel erg aandringen. Het helpt ook om een gesprek over van alles en nog wat te voeren en ondertussen happen eten in zijn mond te stoppen
Hee, ik heb mijn bord leeggegeten, ontdekt hij dan ineens.Kortom, geef de moed niet op
Al kijk ik uit naar de dag waarop hij zegt: dat was lekker mam, heb je nog meer? Neem zelf eens de moeite een fatsoenlijke maaltijd te koken die peuter-proof is. Ik denk dat dat ook heel veel huilerds scheelt.
Verder ben ik absoluut tegen force feeding..zolang ik van mijn kind geen foie gras ga maken, doe ik dat ook niet. Net als dat ik mijn kind nooit iets uit een potje zal geven.
quote:Voor mij min of meer hetzelfde verhaal. Al was het nooit echt dwingen tot kotsen toe, het was altijd wel een hapje eten proberen. En wat je op je bord had at je op, anders geen toetje. Mijn ouders hadden natuurlijk wel door dat sommige dingen gewoon echt niet te doen zijn voor kinderen. Maar een beetje andere dingen proberen gebeurde heel regelmatig. En nu ben ik ongeveer een zelfde soort eter als jij. Ik sta er bij vrienden ook vaak om bekend dat ik alles eet. Ik vind het ook echt leuk om andere gerechten te proberen, buitenlandse invloeden vind ik allemaal geweldig. Dit in tegenstelling tot een vriend van mij. Toen hij in zijn jeugd veel dingen niet lekker vond, hebben de ouders hem het enige eten dat hij wel lekker vond bíj hun eigen eten gedaan. Omdat hij niet veel lekker vond, heeft hij bijna nooit afwisselend gegeten. Tegenwoordig lust hij nogsteeds bijna niks. Ben benieuwd wat dat gaat worden als hij gaat samenwonen met iemand anders..Op dinsdag 10 oktober 2006 21:32 schreef Aventura het volgende:
-knip-
quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:51 schreef Rewimo het volgende:
Zoon hier at tot hij een jaar of twee was als een spreeuw: wijd open dat bekkie en stop alles er maar in. Van de ene dag op de andere was het over
Dwingen hadden we allang opgegeven, wel spraken we af dat hij minstens 5 happen groente moest eten (vlees en aardappeltjes ging er over het algemeen redelijk in). Dat deed hij dan ook wel, al moesten we soms wel erg aandringen. Het helpt ook om een gesprek over van alles en nog wat te voeren en ondertussen happen eten in zijn mond te stoppen
Kortom, geef de moed niet op
we spreken elkaar als hij puber wordt, of zelfs nog flink daarvoor. quote:HopelijkOp dinsdag 10 oktober 2006 21:53 schreef zoalshetis het volgende:
Maar goed, ik was ook niet voor één gat te vangen, en greep elke kans aan om stiekem snoep te kopen. Als een soort machtsmiddel of zo.
Heb later een eetstoornis gehad (is inmiddels wel weer over), maar ik denk toch echt wel dat dat pushen met eten daar wel een beetje aan heeft bijgedragen.
quote:Ik heb soms medelijden met mijn broer. Wat hij wel niet mist! Hoe is het toch mogelijk dat je niet kan genieten van verfijnde smaken. Hij geniet van smakeloze rotzooi als witbrood, patat (zonder mayo, dat is vies) en bier. Hoe vlakker en koolhydraatrijker, hoe beter. Ik eet liever bruinbrood, krieltjes en een goede wijn. Het enige vlees wat hij eet is gemalen of anderszins bewerkte troep (oftewel gehakt en kipfilet). Ik vind bijna elke soort vlees en ook vis lekker. Hij zou als toetje in een restaurant hooguit een sorbet nemen (zonder room en vruchtjes, dat is 'vies'.) Ik lust ook wel een kaasplankje. Maar helaas, alleen al bij het ruiken van roquefort moet hij kotsen. Ik denk echt dat hij verpest is door mijn moederOp dinsdag 10 oktober 2006 21:53 schreef Aibmi het volgende:
[..]
Voor mij min of meer hetzelfde verhaal. Al was het nooit echt dwingen tot kotsen toe, het was altijd wel een hapje eten proberen. En wat je op je bord had at je op, anders geen toetje. Mijn ouders hadden natuurlijk wel door dat sommige dingen gewoon echt niet te doen zijn voor kinderen. Maar een beetje andere dingen proberen gebeurde heel regelmatig. En nu ben ik ongeveer een zelfde soort eter als jij. Ik sta er bij vrienden ook vaak om bekend dat ik alles eet. Ik vind het ook echt leuk om andere gerechten te proberen, buitenlandse invloeden vind ik allemaal geweldig. Dit in tegenstelling tot een vriend van mij. Toen hij in zijn jeugd veel dingen niet lekker vond, hebben de ouders hem het enige eten dat hij wel lekker vond bíj hun eigen eten gedaan. Omdat hij niet veel lekker vond, heeft hij bijna nooit afwisselend gegeten. Tegenwoordig lust hij nogsteeds bijna niks. Ben benieuwd wat dat gaat worden als hij gaat samenwonen met iemand anders..
Als meisje zou ik nooit op hem vallen als ik heel eerlijk ben. Puur en alleen om die reden quote:OeiOp dinsdag 10 oktober 2006 22:03 schreef Aventura het volgende:
[..]
Ik heb soms medelijden met mijn broer. Wat hij wel niet mist! Hoe is het toch mogelijk dat je niet kan genieten van verfijnde smaken. Hij geniet van smakeloze rotzooi als witbrood, patat (zonder mayo, dat is vies) en bier. Hoe vlakker en koolhydraatrijker, hoe beter. Ik eet liever bruinbrood, krieltjes en een goede wijn. Het enige vlees wat hij eet is gemalen of anderszins bewerkte troep (oftewel gehakt en kipfilet). Ik vind bijna elke soort vlees en ook vis lekker. Hij zou als toetje in een restaurant hooguit een sorbet nemen (zonder room en vruchtjes, dat is 'vies'.) Ik lust ook wel een kaasplankje. Maar helaas, alleen al bij het ruiken van roquefort moet hij kotsen. Ik denk echt dat hij verpest is door mijn moeder
Ik ken je broer geeneens en heb al een beetje medelijden met hem. Ik moet eerlijk toegeven patat op z'n tijd ook wel lekker te vinden hoor. Of gewoon een simpel biertje. Maar anderszijds is een kaasplankje( 
) met een wijntje ( ) ook fantastisch. En het is jammer dat uit eten gaan relatief duur is, want anders zou ik dat regelmatig doen om me weer 'ns te laten verrassen met een apart gerecht Wat k er wel van geleerd heb: mocht ik ooit kids krijgen, hou ik in het begin rekening met hun delicate smaakpapillen en de voorkeur voor zoet. Later laat ik ze wennen aan verschillende smaken, maar wel smaken die op dat moment door iedereen aan tafel worden genuttigd. Bij uitzondering zou ik een bijgerechtje erbij zetten (zoals mijn moeder vroeger de moes), maar verder dandat ga ik niet! En ik ga al helemaal niet speciaal voor de kids naar de bakker om de witte puntjes voor ze te halen. Of eerst aardappelen koken voor het gezin en dan voor 1 kind ze daarna nog opbakken. Ben je gek zeg! Dan eten ze maar niks! (Ja ja, misschien gewoon oud zeer vanwege m'n verwende broertje)
quote:Ik heb mijn dochter toen ze heel klein was wel eens potjes gegeven, maar nu eet ze gewoon met ons mee. Ze is 14 maanden en ze eet bijna alles en vindt bijna alles lekker. Gekookte witlof, olijven, haring, zalm, roti, korma het maakt haar allemaal niet uit. Alleen andijvie lust ze niet. Ze spuugt het consequent uit, oh en appelstroop lust ze ook niet.Op dinsdag 10 oktober 2006 21:52 schreef SHE het volgende:
Add. Overigens vind ik het niet zo raar dat peuters die potjes uitkotsen. Zelf weleens gegeten? Niet te vreten!
Neem zelf eens de moeite een fatsoenlijke maaltijd te koken die peuter-proof is. Ik denk dat dat ook heel veel huilerds scheelt.
Verder ben ik absoluut tegen force feeding..zolang ik van mijn kind geen foie gras ga maken, doe ik dat ook niet. Net als dat ik mijn kind nooit iets uit een potje zal geven.
De periode dat ze niet wilt eten komt misschien best nog wel, maar ik ben niet van plan daar een drama van te maken.
quote:Anders ik wel met dat soort jongens... Zusjes slepen dat soort types mee, word er helemaal gek van. Nog vervelender is dat één van mijn zusjes, die vroeger dus echt álles at, en veel ook, haar vriendje na gaat doen. Letterlijk alles wat niet door elkaar geprakt kan/"hoort" te worden, is vies. Ik kook een keer per week, en ik ben stiekem blij als zij niet mee-eten. Dan kan ik ten minste naar hartenlust kip, vis, rijst, couscous etc. gebruiken...Op dinsdag 10 oktober 2006 22:03 schreef Aventura het volgende:
Als meisje zou ik nooit op hem vallen als ik heel eerlijk ben. Puur en alleen om die reden
quote:Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.Op dinsdag 10 oktober 2006 13:08 schreef hestria het volgende:
Tja, ikzelf ben opgegroeit met je bord leeg eten, met als gevolg dat ik regelmatig na het eten boven de wc hing, en een eetstoornis kreeg. Na veel pijn en moeite lust ik nu vrij veel, al zijn er nog steeds dingen die ik nooit zal eten.
quote:Door de manier waarop ze het bord moest leegeten gok ik dan. En overige symptomen van hoe er met voedsel en dwang werd omgegaan in dat gezin.Op woensdag 11 oktober 2006 11:06 schreef Troel het volgende:
[..]
Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.
quote:Tuurlijk snapt een kind dat het moet eten als het honger heeft. Maar ik denk niet dat als een kind zijn bord niet leegeet en dan niet kan slapen van de honger, het de volgende dag dan maar wel zn bordje leegeet omdat het anders weer niet kan slapen van de honger.Op dinsdag 10 oktober 2006 20:36 schreef Aibmi het volgende:
Volgens mij onderschat je kinderen een beetje. En sowieso, een kat straffen omdat hij gisteren iets heeft gedaan werkt niet. Wel als je binnen een paar uur er na doet. En honger/eten is altijd een logisch verband dat zo goed als alle wezens instinctief kunnen. Zelfs onze cavias weten wanneer ze eten horen te krijgen. Als we dat vergeten en ze krijgen een paar uur later honger dan schreeuwen die cavias het uit. En je gaat mij niet wijs maken dat een 2-jarige cavia dommer is dan een 2-jarig mens.
En dat is exact wat ik bedoel met dat voorbeeld van die kat straffen. Als een kind honger heeft dan kun je uitleggen "ja dan moet je ook eten en dan gaat je honger over" maar de volgende dag zeggen "als je niet eet kun je weer niet slapen als gisteren" dat werkt niet bij een kind van nog geen 2 denk ik.
quote:Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.Op dinsdag 10 oktober 2006 23:38 schreef Igraine het volgende:
[..]
Ik heb mijn dochter toen ze heel klein was wel eens potjes gegeven, maar nu eet ze gewoon met ons mee. Ze is 14 maanden en ze eet bijna alles en vindt bijna alles lekker. Gekookte witlof, olijven, haring, zalm, roti, korma het maakt haar allemaal niet uit. Alleen andijvie lust ze niet. Ze spuugt het consequent uit, oh en appelstroop lust ze ook niet.
De periode dat ze niet wilt eten komt misschien best nog wel, maar ik ben niet van plan daar een drama van te maken.
Juist in die fase moeten de smaakpapillen wennen aan nieuwe smaken, dan ga je ze toch geen fabrieksvoer voorschotelen wat allemaal hetzelfde smaakt?
quote:Ik denk juist dat het in het geval van honger-te weinig gegeten heel logisch is. Instinctief is de oplossing van honger eten. Dat zit 'ingebakken' in ieder denkend wezen. De link tussen honger-eten is dus makkelijk gemaakt. Het enige dat je er bij moet leren is dat als je op een bepaald moment de kans had om te eten, dat je dan ook moet eten om later geen honger te krijgen. En dat is niet een erg grote stap.Op woensdag 11 oktober 2006 11:20 schreef texelonia het volgende:
[..]
Tuurlijk snapt een kind dat het moet eten als het honger heeft. Maar ik denk niet dat als een kind zijn bord niet leegeet en dan niet kan slapen van de honger, het de volgende dag dan maar wel zn bordje leegeet omdat het anders weer niet kan slapen van de honger.
En dat is exact wat ik bedoel met dat voorbeeld van die kat straffen. Als een kind honger heeft dan kun je uitleggen "ja dan moet je ook eten en dan gaat je honger over" maar de volgende dag zeggen "als je niet eet kun je weer niet slapen als gisteren" dat werkt niet bij een kind van nog geen 2 denk ik.
quote:Maar ik denk dat ze op die leeftijd met die tijd ertussen nog niet die link kunnen leggen.Op woensdag 11 oktober 2006 11:30 schreef Aibmi het volgende:
Ik denk juist dat het in het geval van honger-te weinig gegeten heel logisch is. Instinctief is de oplossing van honger eten. Dat zit 'ingebakken' in ieder denkend wezen. De link tussen honger-eten is dus makkelijk gemaakt. Het enige dat je er bij moet leren is dat als je op een bepaald moment de kans had om te eten, dat je dan ook moet eten om later geen honger te krijgen. En dat is niet een erg grote stap.
Ik heb mijn zoontje van ook nog geen 2, net zover gekregen dat ie snapt dat ie 10 minuten naar de winkel moet lopen zodat ie in de auto-winkelwagen kan, en als we met de kinderwagen gaan dat ie dan niet in die auto kan omdat ik geen 2 wagens kan duwen. En zelfs dan kost het nog moeite omdat ie na 2 minuten eigenlijk geen zin meer heeft om te lopen.
Het zal ook een beetje per kind verschillen wat ze wanneer oppikken natuurlijk.
quote:Ik had dus ook al gezegd dat het bijna nooit voorkomt dat ze een boterham krijgt na het avondeten omdat ze dat niet gegeten heeft. Ze eet dus 9 van de 10 keer heel erg goed haar bordje leeg en krijgt dus ook geen honger 's nachts. Mijn methode werkt dus wél en Noa heeft dus meestal veel liever avondeten dan een bruine boterham met kaas of iets anders. Logisch toch? En als het avondeten niet lekker is heeft ze liever een boterham. Ik wil ook graag een keuze hebben als ik het eten echt niet lust. Ik vind wel dat kinderen het even moeten proberen/proeven, maar ze MOETEN het niet persé opeten.Op dinsdag 10 oktober 2006 15:56 schreef Aibmi het volgende:
[..]
Volgens mij is het verband snappen tussen eten en geen honger hebben heel erg snel duidelijk voor een kind(baby). Dat is volgens mij gewoon instinct. Maar wat jij doet zorgt er toch juist voor dat ze weinig bij het avondeten eten? Omdat ze weten dat ze toch wel eten krijgen. Lijkt me erg onhandig. Zo blijf je jaren door gaan met ruim na het avondeten nogmaals eten maken, omdat ze nooit hebben aangeleerd om goed te eten bij het avondeten.
Ook ben ik het met de anderen eens die zeiden dat je een kind op die leeftijd wel overschat. Het verband tussen dingen snappen komt vaak pas later... zelfs volwassenen denken soms niet na over 'ik heb nu geen trek, dus eet ik niet, maar dan krijg ik straks wél honger'... nee, als je geen trek hebt dan eet je ook niet. Waarom tegen heug en meug eten OMDAT je anders straks wel honger krijgt? Ook vind ik het niet zo'n probleem om later nog een boterham klaar te maken.
Overigens was Noa een tijdje geleden heel misselijk en wilde ze dus niet eten, ik wist niet dat ze misselijk was dus had haar vanalles aangeboden omdat ze toch wat moest eten (vond ik toen). 's Avonds had ze dus alles er weer uitgegooid in bed en was ze érg zielig. Oppassen dus, als een kind echt niet wil (ook het alternatief niet) kan het gewoon ziek zijn.
quote:Nou, als ze eenmaal gewend zijn aan vers eten hoeven ze het ook niet meer hoor! Mijn oudste wilde ik pasgeleden nog een keer een potje geven omdat ik zelf niet gekookt had voor een keertje, we aten Chinees ofzo. Nou, ze wilde dus mooi na één hapje al niet meer.Op woensdag 11 oktober 2006 11:27 schreef SHE het volgende:
[..]
Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.
Juist in die fase moeten de smaakpapillen wennen aan nieuwe smaken, dan ga je ze toch geen fabrieksvoer voorschotelen wat allemaal hetzelfde smaakt?
Voor de jongste heb ik nog regelmatig een potje omdat ze nog niet met de pot mee kan eten en ik geen energie over heb om voor haar apart te koken. Ook is er soms gewoon niets in huis wat zij kan eten. Maar goed, potjes vindt zij dan ook nog prima, het eten wat ze van mij krijgt is ook zoutloos dus heeft ook niet zoveel smaak als het vers gemaakt is.
quote:1 keer een potje in huis gehad, zelf een hapje geproefd, toen maar wat anders gemaakt voor de kleine man, dat is gewoon echt ranzig, dat doe je je kind gewoon niet aanOp woensdag 11 oktober 2006 11:27 schreef SHE het volgende:
[..]
Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.
Juist in die fase moeten de smaakpapillen wennen aan nieuwe smaken, dan ga je ze toch geen fabrieksvoer voorschotelen wat allemaal hetzelfde smaakt?
Gewoon vers voer maken...
quote:Twee soorten groente/maaltijden is hier vanaf het begin af aan geweest. Mara heeft een erge allergie gehad voor heel veel dingen dus moest toen ik zelf op dieet was ivm borstvoeding voor mij appart koken en daarna voor haar en mij. Dus dat was geen moeite. Ze was allergisch voor vis, melk, ei, soja, noten, zaden, pitten, schaal en schelpdiere dus je kan je bedenken dat mijn man het eten sosm wat eenzijdig vond dus kookte ik voor hem iets anders.Op dinsdag 10 oktober 2006 15:49 schreef Suzanna het volgende:
Als ik hier geen boterham als vervanging geef, wordt er 's avonds laat gehuild van de honger. Uiteindelijk moet er dan een fles pap gegeven worden omdat ze écht niet gaat slapen. Als ik het kan uitleggen (lees: als Noa groot genoeg is om het te begrijpen dat eten honger voorkomt) zal ik dat niet meer doen denk ik. Nu is het een goede oplossing voor als er écht niet gegeten wordt. Gelukkig komt dat bijna nooit meer voor.
En twee soorten groentes koken, daar ga ik echt niet aan beginnen. Ik ben nu al doodmoe als ik klaar ben met koken, laat staan als ik ook nog eens voor veel variatie moet gaan zorgen!
groetjes joyce
quote:Kinderen vinden zoet lekker omdat dat natuurlijk is. De smaak zoet is goed dat kan je vertrouwen in de natuur. Bitter zullen ze vaak weigeren omdat dat in de natuur vaak de smaak is van iets wat giftig is.Op dinsdag 10 oktober 2006 21:21 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
kinderen worden, hoe zeer ik niet geloof in reïncarnatie, geboren met een stel hersenen die gewend zijn aan smaak. misschien is het de moedermelk en kunnen kinderen die geen moedermelk hebben gehad meer smaken verdragen? (ken het onderzoek niet)
maar wat ik wel denk is idd dat een hapje proeven, of met die tien punten van jou, je ze op een creatieve manier aan eten kan laten wennen.
het is doodzonde om de maaltijd, wat toch iets gezelligs is, door een persoon dat bij elke poging steeds harder gaat roepen dat ie iets niet lekker vindt, te laten bederven. jij weet dat. voor de anderen, wees ouder en verstandiger.
Kinderen die borstvoeding krijgen die wennen aan veel verschillende smaken omdat de bv de smaak vanwat je eet overneemt. Kinderen die flesvoeding krijgen hebben alleen de zoete smaak van de fles die iedere fles het zelfde is de bv smaakt bij iedere voeding anders.
Dus of dat er mee te maken heeft geen idee?
groetjes joyce
En zelf heb ik altijd samengewoond met niet-vegetariërs dus ik ben ook wel gewend om verschillende dingen tegelijk klaar te maken.
quote:Zoet geeft bij zo goed als alle dieren, inc. mens, een kick in de hersenen, zoete vruchten enzo zijn dan ook natuurlijk gezien een prachtige bron van voedingsmiddelen.Op woensdag 11 oktober 2006 13:53 schreef S-A-I-N-T het volgende:
[..]
Kinderen vinden zoet lekker omdat dat natuurlijk is. De smaak zoet is goed dat kan je vertrouwen in de natuur. Bitter zullen ze vaak weigeren omdat dat in de natuur vaak de smaak is van iets wat giftig is.
Kinderen die borstvoeding krijgen die wennen aan veel verschillende smaken omdat de bv de smaak vanwat je eet overneemt. Kinderen die flesvoeding krijgen hebben alleen de zoete smaak van de fles die iedere fles het zelfde is de bv smaakt bij iedere voeding anders.
Dus of dat er mee te maken heeft geen idee?
groetjes joyce
Hoe meer energie een dier verbruikt hoe meer zoet hij eet(mits het geen vleeseter is, alhoewel zelfs vele vleeseters sommige soorten fruit niet overslaan), het is een grote bron van energie.
Je hersenen lopen voornamelijk op suikers, die behoefte is dus erg natuurlijk en belangerijk om goed te functioneren(hersenen kunnen trouwens wel overstappen op andere bron dan suikers, maar dat is geen prettige ervaring).
Het probleem voor mensen is is dat zoet teveel voorhanden is en in vormen die gewoonweg slecht zijn, zo is onze witte suiker eigenlijk letterlijk gif voor het lichaam, maar vooral, er wordt veel en veelste veel suiker tot ons genomen.
De natuurlijke behoefte houdt op bij 2 stuks fruit per dag, meer is eigenlijk teveel...
Je hersenen "vragen" om suikers, dan ga je je lekkerder voelen, alleen moeten we de hoeveelheid in de gaten houden, is beter voor het lichaam...
quote:als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voro gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.Op woensdag 11 oktober 2006 11:06 schreef Troel het volgende:
[..]
Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.
quote:Ik denk dan eerder dat je problemen voortkwamen uit het feit dat je ouders je een slechte en te hardhandige opvoeding hebben gegeven...Op woensdag 11 oktober 2006 14:33 schreef hestria het volgende:
[..]
als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voro gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.
quote:Op woensdag 11 oktober 2006 14:33 schreef hestria het volgende:
[..]
als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voor gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.
quote:Dat kan ik me voorstellen ja, dan ben je toch bezigOp woensdag 11 oktober 2006 13:51 schreef S-A-I-N-T het volgende:
[..]
Twee soorten groente/maaltijden is hier vanaf het begin af aan geweest. Mara heeft een erge allergie gehad voor heel veel dingen dus moest toen ik zelf op dieet was ivm borstvoeding voor mij appart koken en daarna voor haar en mij. Dus dat was geen moeite. Ze was allergisch voor vis, melk, ei, soja, noten, zaden, pitten, schaal en schelpdiere dus je kan je bedenken dat mijn man het eten sosm wat eenzijdig vond dus kookte ik voor hem iets anders.
groetjes joyce
... wat een werk trouwens. Petje af!quote:Maar dat heeft niet te maken met dwarsigheid dan wel het niet willen wennen aan smaken, maar met principes. En mijns inziens is een peuter nog te jong voor principes, en nog veel te veel in ontwikkeling, ook qua smaak, om bepaalde elementen maar weg te laten uit het menu. Een klein kind moet alles iig próéven, en niet het idee hebben dat het zich er makkelijk vanaf kan maken.Op woensdag 11 oktober 2006 13:54 schreef Igraine het volgende:
Ik vind verschillende dingen koken ook niet zo'n probleem eigenlijk. Komt omdat ik het van huis uit gewend ben ws. Ik ben vanaf mijn 7e vegetariër, als enige in het gezin. Mijn moeder moest ook daarom dus regelmatig voor mij iets anders maken dan voor de rest.
En zelf heb ik altijd samengewoond met niet-vegetariërs dus ik ben ook wel gewend om verschillende dingen tegelijk klaar te maken.
quote:Ja maar eerder had ik ookal gezegd dat ze wel verschillende groentes maakte. Bijvoorbeed omdat ik of mijn broer bepaalde dingen niet lustten.Op donderdag 12 oktober 2006 09:26 schreef innovative het volgende:
[..]
Maar dat heeft niet te maken met dwarsigheid dan wel het niet willen wennen aan smaken, maar met principes. En mijns inziens is een peuter nog te jong voor principes, en nog veel te veel in ontwikkeling, ook qua smaak, om bepaalde elementen maar weg te laten uit het menu. Een klein kind moet alles iig próéven, en niet het idee hebben dat het zich er makkelijk vanaf kan maken.
Dingen die ik nu overigens wel lust, dus daar ligt het niet aan.
Maar wij eten eindelijk weer eens ontspannen nu we de strijd dus niet meer aangaan.
. Alleen jammer dat er voornamelijk ervaringen met jonge kinderen staan. Rond de leeftijd van 8 jaar kun je pas echt een beetje redevoeren met je kind lijkt me. Maar ook wel begrijpelijk en leuk tuurlijk zoveel jonge ouders op dit forum, tuurlijk nieuwschierig naar alles wat met ouder zijn te maken heeft.On topic: Best veel geleerd en een ruimere (liberale) mening aangemeten na het lezen van alle reacties. Als ik alles samenvat, luid mijn nieuwe mening ongeveer zo: kleine kinderen hebben gevoeligere smaakpuppilen, dus hou daar rekening mee. Ook kun je ze nog de logica van gezond eten niet aanleren. In de leeftijd 0-5 moet je denk ik dan ook voornamelijk proberen het kind zoveel mogelijk te laten proberen. Als die iets niet lust, gewoon paar weken later nog eens proberen, misschien in een variant. Maar niet gaan dwingen, werkt waarschijnlijk averechts op deze leeftijd. Spelletjes etc. kunnen helpen om een kind toch te laten eten.
De periode 5-10 jaar kun je proberen uit te leggen dat groente etc. goed voor ze is en ze iniedergeval iets daarvan laten eten ook al lusten ze het minder. Uiteraard niet als ze het kokhalzend vies vinden.
10-17 jaar weet je wel wat iemand echt echt niet lust. Wat ze wel eten maar niet super vinden kun je best het principe bord leeg eten doen. Misschien henzelf een gerecht laten kiezen paar keer week ofzo, en andere creatieve manieren om het eten gezelliger te maken. Zoals meehelpen in de kueken hoorde ik, etc.
Ik ben er ook wel van overtuigd nu dat opvoeding inderdaad niet de enige factor is. Iedereen werkt anders, dom van me om te denken dat dat niet voor smaakpupillen geldt. Ook zijn karakters anders dus is er voor elk kind ook een andere ideale aanpak. Belangrijk lijkt me geen trauma´s mee te geven. Maar net zo belangrijk is het om je kind niet verwennen. Bedankt allemaal
En een bord leeg eten zal ze van mij nooit perse moeten , daarmee ga je grenzen verleggen en zal je kind dus eerder geneigd zijn om op latere leeftijd meer te gaan eten dan waar het lichaam behoefte aan heeft en dus overgewicht kunnen gaan stimuleren.
quote:Wij hebben er drie (19, 15 en 10 jaar oud) De oudste eet alles, de middelste eet niks en de jongste eet redelijk veel. We hebben jaren strijd aan tafel gehad met de middelste, totdat de husiarts bevestigde dat hij ook zonder groente genoeg vitaminen binnenkreeg en dat dwingen (bij hem) gewoon niet helpt. Gek genoeg heeft de jongste nooit bezwaar gemaakt tegen het feit dat hij wel gewoon zijn bord leeg moet eten en de middelste niet. Dat is voor hem gewoon een feit.Op woensdag 11 oktober 2006 22:08 schreef Elseetje het volgende:
Ik kom uit een gezin van 5 kinderen. We aten vroeger wat de pot schafte, maar hoefden niet ons bord leeg te eten. Toetjes deden we niet aan, je eten was je eten, en als je minder at omdat je het niet lustte, dan had je maar honger. Het gevolg is heel gemend. 2 van de 5 kinderen zijn heel kieskeurig wat hun eten betreft (de oudste en de jongste, dus het is niet dat de manier van opvoeden is verandert), 1 eet sommige dingen wel en sommige dingen niet, en 2 eten alles wat je ze voorschotelt. Ik vraag me sterk af of het dus echt heel erg uitmaakt of je je kinderen dwingt te eten wat ze niet willen, of dat je ze de keus laat, of nog iets anders doet. Ik denk dat er bij iedereen een andere reactie optreed, en dat je gewoon moet kijken wat het best bij het kind lijkt te passen. Je kan het toch nooit 100% goed doen. Traumatiseer alleen vooral een kind niet, dat is nooit slim.