Voeding: bord leeg eten, of alleen wat je kind lust?

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 21:09 schreef zoalshetis het volgende:
als je kind kroketjes en pannekoeken lekker vindt, maar geen groenten lust, kan je groentenkroketjes, of groentenpannekoekjes maken. het gaat niet alleen om wat er in zit het gaat kinderen ook om een herkenbare vorm.

beetje creativiteit bij de gerechten mag wel.

Werkt niet hier, allemaal al geprobeert, groente in ander vormen aanbieden zodat het op iets lekkers lijkt, hij neemt 1 hap en gaat overstuur, dat is geen kroket!!!!
Ook met appelmoes enzo geprobeert, ketjup erbij wat hij lekker vindt, vergeet het maar, werkt allemaal niet.

je kan kinderen ook heel gelijkmatig af laten kicken van overmatig zout- en suikergebruik. door bijvoorbeeld fruitijs te maken met steeds minder suiker en steeds meer vruchten en groentes. netzoals ik thee zonder suiker heb leren vinden.

[ Bericht 9% gewijzigd door zoalshetis op 10-10-2006 21:23:12 ]

Beter is ze daar nooit aan te laten wennen....

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 21:16 schreef erodome het volgende:
Beter is ze daar nooit aan te laten wennen....

kinderen worden, hoe zeer ik niet geloof in reďncarnatie, geboren met een stel hersenen die gewend zijn aan smaak. misschien is het de moedermelk en kunnen kinderen die geen moedermelk hebben gehad meer smaken verdragen? (ken het onderzoek niet)

maar wat ik wel denk is idd dat een hapje proeven, of met die tien punten van jou, je ze op een creatieve manier aan eten kan laten wennen.

het is doodzonde om de maaltijd, wat toch iets gezelligs is, door een persoon dat bij elke poging steeds harder gaat roepen dat ie iets niet lekker vindt, te laten bederven. jij weet dat. voor de anderen, wees ouder en verstandiger.

Geen idee of dat met moedermelk te maken heeft, wel weet ik dat je gewoon moet eten als je moedermelk geeft, zo krijgt het kind ook meerder smaken door, dat zal bij mij wat minder geweest zijn, aangezien ik ook het liefste op lucht zou leven als ik niet wist dat ik moest eten om gezond te blijven

Ik en mijn zus zijn steng opgevoed, het was eten wat de pot schaft.
Bloemkool was bij mij het pijnpunt. Ik moest het opeten. Als ma in een goede bui was, kreeg ik er wat appelmoes bij. Verder werd bij ons ook de toet ingezet als machtsmiddel. Voor mij was het eigenlijk nooit nodig. Ik en mijn zus zijn nu wel fijnproevers, eten alles en zijn avontuurlijk in bv. restaurantkeuze.

Met mijn (6 en 8 jaar jongere) andere zus en broer ging het anders. Ze lusten niks, sowieso geen sausjes, geen vis of garnalen, geen pate of filet americain.
Vooral mn broer is verwend met alternatieven, witte kadetjes ipv. bruin brood, Hollandse pot in plaats van 'buitenlands' eten (alles wat geen piepers-groente-vlees is is buitenlands). Gebakken aardappels ipv. gekookte...
Mijn broer is nu 21 en eet alleen frituur, pannenkoeken en veel gebakken dingen. Dus ja, waaraan het ligt?

Overigens zijn de smaakpapillen van een klein kind nog helemaal niet ontwikkeld. Zij proeven eigenlijk alleen zoet goed. En de smaakpapillen zijn veel gevoeliger. Bittere of zure smaken komen bij hen gewoon heel hard aan. Een heel klein kind dwingen om spruiten te eten is dan ook best gemeen.

quote]Op dinsdag 10 oktober 2006 21:26 schreef erodome het volgende:
Geen idee of dat met moedermelk te maken heeft, wel weet ik dat je gewoon moet eten als je moedermelk geeft, zo krijgt het kind ook meerder smaken door, dat zal bij mij wat minder geweest zijn, aangezien ik ook het liefste op lucht zou leven als ik niet wist dat ik moest eten om gezond te blijven
[/quote]

zo moeder zo dochter zoon

damn, lekker eten is een kunst!

[ Bericht 11% gewijzigd door zoalshetis op 10-10-2006 21:52:10 (oops) ]

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 21:34 schreef zoalshetis het volgende:

[..]



zo moeder zo dochter.

damn, lekker eten is een kunst!

Zo moeder zo zoon

Maar ik lust wel veel(als het maar niet te pittig is), maar eet gewoon niet veel, muizehapje hier, muizehapje daar, moet al tevaak eten tegen mijn eetlust in om niet te mager te worden.

Hij lijtk wel op zijn moeder in gedrag ja, maar misschien nog meer op zijn vader, die pasgeleden te horen kreeg dat de kleine presies zoals hem wil worden(oh nee toch dacht mijn man ), die een veelvraat is trouwens

Ik ben ook gedwongen alles te eten als kind...en nog erger was dat mijn moeder een kookfanaat was en we dus elke dag iets uit een ander werelddeel aten. Veel te uitgesproken smaken dus voor een peuter/kleuter/pre-teen.
Ik ben regelmatig over mijn nek gegaan, heb tranen met tuiten gehuild en mijn ouders dood gewenst.

En nu...nu ben ik net zo'n kookfanaat als mams en prop werkelijk alles in mijn mond

Zoon hier at tot hij een jaar of twee was als een spreeuw: wijd open dat bekkie en stop alles er maar in. Van de ene dag op de andere was het over We hebben wat aangetobd om er maar wat in te krijgen maar niks hielp. Het is een lange fase geweest maar sinds we dit jaar op vakantie waren in een hotelletje in Duitsland is hij ineens in elk geval bereid om nieuwe dingen te proeven en hij eet stukken beter Hij wordt volgende week 6.

Dwingen hadden we allang opgegeven, wel spraken we af dat hij minstens 5 happen groente moest eten (vlees en aardappeltjes ging er over het algemeen redelijk in). Dat deed hij dan ook wel, al moesten we soms wel erg aandringen. Het helpt ook om een gesprek over van alles en nog wat te voeren en ondertussen happen eten in zijn mond te stoppen Hee, ik heb mijn bord leeggegeten, ontdekt hij dan ineens.

Kortom, geef de moed niet op Al kijk ik uit naar de dag waarop hij zegt: dat was lekker mam, heb je nog meer?

Add. Overigens vind ik het niet zo raar dat peuters die potjes uitkotsen. Zelf weleens gegeten? Niet te vreten!
Neem zelf eens de moeite een fatsoenlijke maaltijd te koken die peuter-proof is. Ik denk dat dat ook heel veel huilerds scheelt.
Verder ben ik absoluut tegen force feeding..zolang ik van mijn kind geen foie gras ga maken, doe ik dat ook niet. Net als dat ik mijn kind nooit iets uit een potje zal geven.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 21:32 schreef Aventura het volgende:
-knip-

Voor mij min of meer hetzelfde verhaal. Al was het nooit echt dwingen tot kotsen toe, het was altijd wel een hapje eten proberen. En wat je op je bord had at je op, anders geen toetje. Mijn ouders hadden natuurlijk wel door dat sommige dingen gewoon echt niet te doen zijn voor kinderen. Maar een beetje andere dingen proberen gebeurde heel regelmatig. En nu ben ik ongeveer een zelfde soort eter als jij. Ik sta er bij vrienden ook vaak om bekend dat ik alles eet. Ik vind het ook echt leuk om andere gerechten te proberen, buitenlandse invloeden vind ik allemaal geweldig. Dit in tegenstelling tot een vriend van mij. Toen hij in zijn jeugd veel dingen niet lekker vond, hebben de ouders hem het enige eten dat hij wel lekker vond bíj hun eigen eten gedaan. Omdat hij niet veel lekker vond, heeft hij bijna nooit afwisselend gegeten. Tegenwoordig lust hij nogsteeds bijna niks. Ben benieuwd wat dat gaat worden als hij gaat samenwonen met iemand anders..

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 21:51 schreef Rewimo het volgende:
Zoon hier at tot hij een jaar of twee was als een spreeuw: wijd open dat bekkie en stop alles er maar in. Van de ene dag op de andere was het over We hebben wat aangetobd om er maar wat in te krijgen maar niks hielp. Het is een lange fase geweest maar sinds we dit jaar op vakantie waren in een hotelletje in Duitsland is hij ineens in elk geval bereid om nieuwe dingen te proeven en hij eet stukken beter Hij wordt volgende week 6.

Dwingen hadden we allang opgegeven, wel spraken we af dat hij minstens 5 happen groente moest eten (vlees en aardappeltjes ging er over het algemeen redelijk in). Dat deed hij dan ook wel, al moesten we soms wel erg aandringen. Het helpt ook om een gesprek over van alles en nog wat te voeren en ondertussen happen eten in zijn mond te stoppen Hee, ik heb mijn bord leeggegeten, ontdekt hij dan ineens.

Kortom, geef de moed niet op Al kijk ik uit naar de dag waarop hij zegt: dat was lekker mam, heb je nog meer?

we spreken elkaar als hij puber wordt, of zelfs nog flink daarvoor.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 21:53 schreef zoalshetis het volgende:
we spreken elkaar als hij puber wordt, of zelfs nog flink daarvoor.

Hopelijk

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 21:53 schreef Aibmi het volgende:

[..]

Voor mij min of meer hetzelfde verhaal. Al was het nooit echt dwingen tot kotsen toe, het was altijd wel een hapje eten proberen. En wat je op je bord had at je op, anders geen toetje. Mijn ouders hadden natuurlijk wel door dat sommige dingen gewoon echt niet te doen zijn voor kinderen. Maar een beetje andere dingen proberen gebeurde heel regelmatig. En nu ben ik ongeveer een zelfde soort eter als jij. Ik sta er bij vrienden ook vaak om bekend dat ik alles eet. Ik vind het ook echt leuk om andere gerechten te proberen, buitenlandse invloeden vind ik allemaal geweldig. Dit in tegenstelling tot een vriend van mij. Toen hij in zijn jeugd veel dingen niet lekker vond, hebben de ouders hem het enige eten dat hij wel lekker vond bíj hun eigen eten gedaan. Omdat hij niet veel lekker vond, heeft hij bijna nooit afwisselend gegeten. Tegenwoordig lust hij nogsteeds bijna niks. Ben benieuwd wat dat gaat worden als hij gaat samenwonen met iemand anders..

Ik heb soms medelijden met mijn broer. Wat hij wel niet mist! Hoe is het toch mogelijk dat je niet kan genieten van verfijnde smaken. Hij geniet van smakeloze rotzooi als witbrood, patat (zonder mayo, dat is vies) en bier. Hoe vlakker en koolhydraatrijker, hoe beter. Ik eet liever bruinbrood, krieltjes en een goede wijn. Het enige vlees wat hij eet is gemalen of anderszins bewerkte troep (oftewel gehakt en kipfilet). Ik vind bijna elke soort vlees en ook vis lekker. Hij zou als toetje in een restaurant hooguit een sorbet nemen (zonder room en vruchtjes, dat is 'vies'.) Ik lust ook wel een kaasplankje. Maar helaas, alleen al bij het ruiken van roquefort moet hij kotsen. Ik denk echt dat hij verpest is door mijn moeder Als meisje zou ik nooit op hem vallen als ik heel eerlijk ben. Puur en alleen om die reden

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 22:03 schreef Aventura het volgende:

[..]

Ik heb soms medelijden met mijn broer. Wat hij wel niet mist! Hoe is het toch mogelijk dat je niet kan genieten van verfijnde smaken. Hij geniet van smakeloze rotzooi als witbrood, patat (zonder mayo, dat is vies) en bier. Hoe vlakker en koolhydraatrijker, hoe beter. Ik eet liever bruinbrood, krieltjes en een goede wijn. Het enige vlees wat hij eet is gemalen of anderszins bewerkte troep (oftewel gehakt en kipfilet). Ik vind bijna elke soort vlees en ook vis lekker. Hij zou als toetje in een restaurant hooguit een sorbet nemen (zonder room en vruchtjes, dat is 'vies'.) Ik lust ook wel een kaasplankje. Maar helaas, alleen al bij het ruiken van roquefort moet hij kotsen. Ik denk echt dat hij verpest is door mijn moeder Als meisje zou ik nooit op hem vallen als ik heel eerlijk ben. Puur en alleen om die reden

Oei Ik ken je broer geeneens en heb al een beetje medelijden met hem. Ik moet eerlijk toegeven patat op z'n tijd ook wel lekker te vinden hoor. Of gewoon een simpel biertje. Maar anderszijds is een kaasplankje( ) met een wijntje ( ) ook fantastisch. En het is jammer dat uit eten gaan relatief duur is, want anders zou ik dat regelmatig doen om me weer 'ns te laten verrassen met een apart gerecht

Ik ben ook gek op patat op zijn tijd maar ik zie het als minderwaardig voer (in de zin van ongezond en niks behalve loze energie leverend) dat ik niet te vaak moet eten. En bier vind ik ook lekker. Het verschil is dat ik daarnaast ook nog heel veel dingen lekker vind

Wat k er wel van geleerd heb: mocht ik ooit kids krijgen, hou ik in het begin rekening met hun delicate smaakpapillen en de voorkeur voor zoet. Later laat ik ze wennen aan verschillende smaken, maar wel smaken die op dat moment door iedereen aan tafel worden genuttigd. Bij uitzondering zou ik een bijgerechtje erbij zetten (zoals mijn moeder vroeger de moes), maar verder dandat ga ik niet! En ik ga al helemaal niet speciaal voor de kids naar de bakker om de witte puntjes voor ze te halen. Of eerst aardappelen koken voor het gezin en dan voor 1 kind ze daarna nog opbakken. Ben je gek zeg! Dan eten ze maar niks! (Ja ja, misschien gewoon oud zeer vanwege m'n verwende broertje)

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 21:52 schreef SHE het volgende:
Add. Overigens vind ik het niet zo raar dat peuters die potjes uitkotsen. Zelf weleens gegeten? Niet te vreten!
Neem zelf eens de moeite een fatsoenlijke maaltijd te koken die peuter-proof is. Ik denk dat dat ook heel veel huilerds scheelt.
Verder ben ik absoluut tegen force feeding..zolang ik van mijn kind geen foie gras ga maken, doe ik dat ook niet. Net als dat ik mijn kind nooit iets uit een potje zal geven.

Ik heb mijn dochter toen ze heel klein was wel eens potjes gegeven, maar nu eet ze gewoon met ons mee. Ze is 14 maanden en ze eet bijna alles en vindt bijna alles lekker. Gekookte witlof, olijven, haring, zalm, roti, korma het maakt haar allemaal niet uit. Alleen andijvie lust ze niet. Ze spuugt het consequent uit, oh en appelstroop lust ze ook niet.

De periode dat ze niet wilt eten komt misschien best nog wel, maar ik ben niet van plan daar een drama van te maken.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 22:03 schreef Aventura het volgende:
Als meisje zou ik nooit op hem vallen als ik heel eerlijk ben. Puur en alleen om die reden

Anders ik wel met dat soort jongens... Zusjes slepen dat soort types mee, word er helemaal gek van. Nog vervelender is dat één van mijn zusjes, die vroeger dus echt álles at, en veel ook, haar vriendje na gaat doen. Letterlijk alles wat niet door elkaar geprakt kan/"hoort" te worden, is vies. Ik kook een keer per week, en ik ben stiekem blij als zij niet mee-eten. Dan kan ik ten minste naar hartenlust kip, vis, rijst, couscous etc. gebruiken...

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 13:08 schreef hestria het volgende:
Tja, ikzelf ben opgegroeit met je bord leeg eten, met als gevolg dat ik regelmatig na het eten boven de wc hing, en een eetstoornis kreeg. Na veel pijn en moeite lust ik nu vrij veel, al zijn er nog steeds dingen die ik nooit zal eten.

Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.

quote:

Op woensdag 11 oktober 2006 11:06 schreef Troel het volgende:

[..]

Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.

Door de manier waarop ze het bord moest leegeten gok ik dan. En overige symptomen van hoe er met voedsel en dwang werd omgegaan in dat gezin.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 20:36 schreef Aibmi het volgende:
Volgens mij onderschat je kinderen een beetje. En sowieso, een kat straffen omdat hij gisteren iets heeft gedaan werkt niet. Wel als je binnen een paar uur er na doet. En honger/eten is altijd een logisch verband dat zo goed als alle wezens instinctief kunnen. Zelfs onze cavias weten wanneer ze eten horen te krijgen. Als we dat vergeten en ze krijgen een paar uur later honger dan schreeuwen die cavias het uit. En je gaat mij niet wijs maken dat een 2-jarige cavia dommer is dan een 2-jarig mens.

Tuurlijk snapt een kind dat het moet eten als het honger heeft. Maar ik denk niet dat als een kind zijn bord niet leegeet en dan niet kan slapen van de honger, het de volgende dag dan maar wel zn bordje leegeet omdat het anders weer niet kan slapen van de honger.
En dat is exact wat ik bedoel met dat voorbeeld van die kat straffen. Als een kind honger heeft dan kun je uitleggen "ja dan moet je ook eten en dan gaat je honger over" maar de volgende dag zeggen "als je niet eet kun je weer niet slapen als gisteren" dat werkt niet bij een kind van nog geen 2 denk ik.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 23:38 schreef Igraine het volgende:

[..]

Ik heb mijn dochter toen ze heel klein was wel eens potjes gegeven, maar nu eet ze gewoon met ons mee. Ze is 14 maanden en ze eet bijna alles en vindt bijna alles lekker. Gekookte witlof, olijven, haring, zalm, roti, korma het maakt haar allemaal niet uit. Alleen andijvie lust ze niet. Ze spuugt het consequent uit, oh en appelstroop lust ze ook niet.

De periode dat ze niet wilt eten komt misschien best nog wel, maar ik ben niet van plan daar een drama van te maken.

Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.
Juist in die fase moeten de smaakpapillen wennen aan nieuwe smaken, dan ga je ze toch geen fabrieksvoer voorschotelen wat allemaal hetzelfde smaakt?

quote:

Op woensdag 11 oktober 2006 11:20 schreef texelonia het volgende:

[..]

Tuurlijk snapt een kind dat het moet eten als het honger heeft. Maar ik denk niet dat als een kind zijn bord niet leegeet en dan niet kan slapen van de honger, het de volgende dag dan maar wel zn bordje leegeet omdat het anders weer niet kan slapen van de honger.
En dat is exact wat ik bedoel met dat voorbeeld van die kat straffen. Als een kind honger heeft dan kun je uitleggen "ja dan moet je ook eten en dan gaat je honger over" maar de volgende dag zeggen "als je niet eet kun je weer niet slapen als gisteren" dat werkt niet bij een kind van nog geen 2 denk ik.

Ik denk juist dat het in het geval van honger-te weinig gegeten heel logisch is. Instinctief is de oplossing van honger eten. Dat zit 'ingebakken' in ieder denkend wezen. De link tussen honger-eten is dus makkelijk gemaakt. Het enige dat je er bij moet leren is dat als je op een bepaald moment de kans had om te eten, dat je dan ook moet eten om later geen honger te krijgen. En dat is niet een erg grote stap.