Werkt niet hier, allemaal al geprobeert, groente in ander vormen aanbieden zodat het op iets lekkers lijkt, hij neemt 1 hap en gaat overstuur, dat is geen kroket!!!!quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:09 schreef zoalshetis het volgende:
als je kind kroketjes en pannekoeken lekker vindt, maar geen groenten lust, kan je groentenkroketjes, of groentenpannekoekjes maken. het gaat niet alleen om wat er in zit het gaat kinderen ook om een herkenbare vorm.
beetje creativiteit bij de gerechten mag wel.
kinderen worden, hoe zeer ik niet geloof in reïncarnatie, geboren met een stel hersenen die gewend zijn aan smaak. misschien is het de moedermelk en kunnen kinderen die geen moedermelk hebben gehad meer smaken verdragen? (ken het onderzoek niet)quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:16 schreef erodome het volgende:
Beter is ze daar nooit aan te laten wennen....
Zo moeder zo zoonquote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:34 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
![]()
zo moeder zo dochter.
damn, lekker eten is een kunst!![]()
Voor mij min of meer hetzelfde verhaal. Al was het nooit echt dwingen tot kotsen toe, het was altijd wel een hapje eten proberen. En wat je op je bord had at je op, anders geen toetje. Mijn ouders hadden natuurlijk wel door dat sommige dingen gewoon echt niet te doen zijn voor kinderen. Maar een beetje andere dingen proberen gebeurde heel regelmatig. En nu ben ik ongeveer een zelfde soort eter als jij. Ik sta er bij vrienden ook vaak om bekend dat ik alles eet. Ik vind het ook echt leuk om andere gerechten te proberen, buitenlandse invloeden vind ik allemaal geweldig. Dit in tegenstelling tot een vriend van mij. Toen hij in zijn jeugd veel dingen niet lekker vond, hebben de ouders hem het enige eten dat hij wel lekker vond bíj hun eigen eten gedaan. Omdat hij niet veel lekker vond, heeft hij bijna nooit afwisselend gegeten. Tegenwoordig lust hij nogsteeds bijna niks. Ben benieuwd wat dat gaat worden als hij gaat samenwonen met iemand anders..quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:32 schreef Aventura het volgende:
-knip-
quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:51 schreef Rewimo het volgende:
Zoon hier at tot hij een jaar of twee was als een spreeuw: wijd open dat bekkie en stop alles er maar in. Van de ene dag op de andere was het overWe hebben wat aangetobd om er maar wat in te krijgen maar niks hielp. Het is een lange fase geweest
maar sinds we dit jaar op vakantie waren in een hotelletje in Duitsland is hij ineens in elk geval bereid om nieuwe dingen te proeven en hij eet stukken beter
Hij wordt volgende week 6.
Dwingen hadden we allang opgegeven, wel spraken we af dat hij minstens 5 happen groente moest eten (vlees en aardappeltjes ging er over het algemeen redelijk in). Dat deed hij dan ook wel, al moesten we soms wel erg aandringen. Het helpt ook om een gesprek over van alles en nog wat te voeren en ondertussen happen eten in zijn mond te stoppenHee, ik heb mijn bord leeggegeten, ontdekt hij dan ineens.
Kortom, geef de moed niet opAl kijk ik uit naar de dag waarop hij zegt: dat was lekker mam, heb je nog meer?
Hopelijkquote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:53 schreef zoalshetis het volgende:
we spreken elkaar als hij puber wordt, of zelfs nog flink daarvoor.
Ik heb soms medelijden met mijn broer. Wat hij wel niet mist! Hoe is het toch mogelijk dat je niet kan genieten van verfijnde smaken. Hij geniet van smakeloze rotzooi als witbrood, patat (zonder mayo, dat is vies) en bier. Hoe vlakker en koolhydraatrijker, hoe beter. Ik eet liever bruinbrood, krieltjes en een goede wijn. Het enige vlees wat hij eet is gemalen of anderszins bewerkte troep (oftewel gehakt en kipfilet). Ik vind bijna elke soort vlees en ook vis lekker. Hij zou als toetje in een restaurant hooguit een sorbet nemen (zonder room en vruchtjes, dat is 'vies'.) Ik lust ook wel een kaasplankje. Maar helaas, alleen al bij het ruiken van roquefort moet hij kotsen. Ik denk echt dat hij verpest is door mijn moederquote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:53 schreef Aibmi het volgende:
[..]
Voor mij min of meer hetzelfde verhaal. Al was het nooit echt dwingen tot kotsen toe, het was altijd wel een hapje eten proberen. En wat je op je bord had at je op, anders geen toetje. Mijn ouders hadden natuurlijk wel door dat sommige dingen gewoon echt niet te doen zijn voor kinderen. Maar een beetje andere dingen proberen gebeurde heel regelmatig. En nu ben ik ongeveer een zelfde soort eter als jij. Ik sta er bij vrienden ook vaak om bekend dat ik alles eet. Ik vind het ook echt leuk om andere gerechten te proberen, buitenlandse invloeden vind ik allemaal geweldig. Dit in tegenstelling tot een vriend van mij. Toen hij in zijn jeugd veel dingen niet lekker vond, hebben de ouders hem het enige eten dat hij wel lekker vond bíj hun eigen eten gedaan. Omdat hij niet veel lekker vond, heeft hij bijna nooit afwisselend gegeten. Tegenwoordig lust hij nogsteeds bijna niks. Ben benieuwd wat dat gaat worden als hij gaat samenwonen met iemand anders..
Oeiquote:Op dinsdag 10 oktober 2006 22:03 schreef Aventura het volgende:
[..]
Ik heb soms medelijden met mijn broer. Wat hij wel niet mist! Hoe is het toch mogelijk dat je niet kan genieten van verfijnde smaken. Hij geniet van smakeloze rotzooi als witbrood, patat (zonder mayo, dat is vies) en bier. Hoe vlakker en koolhydraatrijker, hoe beter. Ik eet liever bruinbrood, krieltjes en een goede wijn. Het enige vlees wat hij eet is gemalen of anderszins bewerkte troep (oftewel gehakt en kipfilet). Ik vind bijna elke soort vlees en ook vis lekker. Hij zou als toetje in een restaurant hooguit een sorbet nemen (zonder room en vruchtjes, dat is 'vies'.) Ik lust ook wel een kaasplankje. Maar helaas, alleen al bij het ruiken van roquefort moet hij kotsen. Ik denk echt dat hij verpest is door mijn moederAls meisje zou ik nooit op hem vallen als ik heel eerlijk ben. Puur en alleen om die reden
Ik heb mijn dochter toen ze heel klein was wel eens potjes gegeven, maar nu eet ze gewoon met ons mee. Ze is 14 maanden en ze eet bijna alles en vindt bijna alles lekker. Gekookte witlof, olijven, haring, zalm, roti, korma het maakt haar allemaal niet uit. Alleen andijvie lust ze niet. Ze spuugt het consequent uit, oh en appelstroop lust ze ook niet.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:52 schreef SHE het volgende:
Add. Overigens vind ik het niet zo raar dat peuters die potjes uitkotsen. Zelf weleens gegeten? Niet te vreten!
Neem zelf eens de moeite een fatsoenlijke maaltijd te koken die peuter-proof is. Ik denk dat dat ook heel veel huilerds scheelt.
Verder ben ik absoluut tegen force feeding..zolang ik van mijn kind geen foie gras ga maken, doe ik dat ook niet. Net als dat ik mijn kind nooit iets uit een potje zal geven.
Anders ik wel met dat soort jongens... Zusjes slepen dat soort types mee, word er helemaal gek van. Nog vervelender is dat één van mijn zusjes, die vroeger dus echt álles at, en veel ook, haar vriendje na gaat doen. Letterlijk alles wat niet door elkaar geprakt kan/"hoort" te worden, is vies. Ik kook een keer per week, en ik ben stiekem blij als zij niet mee-eten. Dan kan ik ten minste naar hartenlust kip, vis, rijst, couscous etc. gebruiken...quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 22:03 schreef Aventura het volgende:
Als meisje zou ik nooit op hem vallen als ik heel eerlijk ben. Puur en alleen om die reden
Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 13:08 schreef hestria het volgende:
Tja, ikzelf ben opgegroeit met je bord leeg eten, met als gevolg dat ik regelmatig na het eten boven de wc hing, en een eetstoornis kreeg. Na veel pijn en moeite lust ik nu vrij veel, al zijn er nog steeds dingen die ik nooit zal eten.
Door de manier waarop ze het bord moest leegeten gok ik dan. En overige symptomen van hoe er met voedsel en dwang werd omgegaan in dat gezin.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:06 schreef Troel het volgende:
[..]
Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.
Tuurlijk snapt een kind dat het moet eten als het honger heeft. Maar ik denk niet dat als een kind zijn bord niet leegeet en dan niet kan slapen van de honger, het de volgende dag dan maar wel zn bordje leegeet omdat het anders weer niet kan slapen van de honger.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 20:36 schreef Aibmi het volgende:
Volgens mij onderschat je kinderen een beetje. En sowieso, een kat straffen omdat hij gisteren iets heeft gedaan werkt niet. Wel als je binnen een paar uur er na doet. En honger/eten is altijd een logisch verband dat zo goed als alle wezens instinctief kunnen. Zelfs onze cavias weten wanneer ze eten horen te krijgen. Als we dat vergeten en ze krijgen een paar uur later honger dan schreeuwen die cavias het uit. En je gaat mij niet wijs maken dat een 2-jarige cavia dommer is dan een 2-jarig mens.
Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 23:38 schreef Igraine het volgende:
[..]
Ik heb mijn dochter toen ze heel klein was wel eens potjes gegeven, maar nu eet ze gewoon met ons mee. Ze is 14 maanden en ze eet bijna alles en vindt bijna alles lekker. Gekookte witlof, olijven, haring, zalm, roti, korma het maakt haar allemaal niet uit. Alleen andijvie lust ze niet. Ze spuugt het consequent uit, oh en appelstroop lust ze ook niet.
De periode dat ze niet wilt eten komt misschien best nog wel, maar ik ben niet van plan daar een drama van te maken.
Ik denk juist dat het in het geval van honger-te weinig gegeten heel logisch is. Instinctief is de oplossing van honger eten. Dat zit 'ingebakken' in ieder denkend wezen. De link tussen honger-eten is dus makkelijk gemaakt. Het enige dat je er bij moet leren is dat als je op een bepaald moment de kans had om te eten, dat je dan ook moet eten om later geen honger te krijgen. En dat is niet een erg grote stap.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:20 schreef texelonia het volgende:
[..]
Tuurlijk snapt een kind dat het moet eten als het honger heeft. Maar ik denk niet dat als een kind zijn bord niet leegeet en dan niet kan slapen van de honger, het de volgende dag dan maar wel zn bordje leegeet omdat het anders weer niet kan slapen van de honger.
En dat is exact wat ik bedoel met dat voorbeeld van die kat straffen. Als een kind honger heeft dan kun je uitleggen "ja dan moet je ook eten en dan gaat je honger over" maar de volgende dag zeggen "als je niet eet kun je weer niet slapen als gisteren" dat werkt niet bij een kind van nog geen 2 denk ik.
Maar ik denk dat ze op die leeftijd met die tijd ertussen nog niet die link kunnen leggen.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:30 schreef Aibmi het volgende:
Ik denk juist dat het in het geval van honger-te weinig gegeten heel logisch is. Instinctief is de oplossing van honger eten. Dat zit 'ingebakken' in ieder denkend wezen. De link tussen honger-eten is dus makkelijk gemaakt. Het enige dat je er bij moet leren is dat als je op een bepaald moment de kans had om te eten, dat je dan ook moet eten om later geen honger te krijgen. En dat is niet een erg grote stap.
Ik had dus ook al gezegd dat het bijna nooit voorkomt dat ze een boterham krijgt na het avondeten omdat ze dat niet gegeten heeft. Ze eet dus 9 van de 10 keer heel erg goed haar bordje leeg en krijgt dus ook geen honger 's nachts. Mijn methode werkt dus wél en Noa heeft dus meestal veel liever avondeten dan een bruine boterham met kaas of iets anders. Logisch toch? En als het avondeten niet lekker is heeft ze liever een boterham. Ik wil ook graag een keuze hebben als ik het eten echt niet lust. Ik vind wel dat kinderen het even moeten proberen/proeven, maar ze MOETEN het niet persé opeten.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 15:56 schreef Aibmi het volgende:
[..]
Volgens mij is het verband snappen tussen eten en geen honger hebben heel erg snel duidelijk voor een kind(baby). Dat is volgens mij gewoon instinct. Maar wat jij doet zorgt er toch juist voor dat ze weinig bij het avondeten eten? Omdat ze weten dat ze toch wel eten krijgen. Lijkt me erg onhandig. Zo blijf je jaren door gaan met ruim na het avondeten nogmaals eten maken, omdat ze nooit hebben aangeleerd om goed te eten bij het avondeten.
Nou, als ze eenmaal gewend zijn aan vers eten hoeven ze het ook niet meer hoor! Mijn oudste wilde ik pasgeleden nog een keer een potje geven omdat ik zelf niet gekookt had voor een keertje, we aten Chinees ofzo. Nou, ze wilde dus mooi na één hapje al niet meer.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:27 schreef SHE het volgende:
[..]
Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.
Juist in die fase moeten de smaakpapillen wennen aan nieuwe smaken, dan ga je ze toch geen fabrieksvoer voorschotelen wat allemaal hetzelfde smaakt?![]()
1 keer een potje in huis gehad, zelf een hapje geproefd, toen maar wat anders gemaakt voor de kleine man, dat is gewoon echt ranzig, dat doe je je kind gewoon niet aanquote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:27 schreef SHE het volgende:
[..]
Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.
Juist in die fase moeten de smaakpapillen wennen aan nieuwe smaken, dan ga je ze toch geen fabrieksvoer voorschotelen wat allemaal hetzelfde smaakt?![]()
Twee soorten groente/maaltijden is hier vanaf het begin af aan geweest. Mara heeft een erge allergie gehad voor heel veel dingen dus moest toen ik zelf op dieet was ivm borstvoeding voor mij appart koken en daarna voor haar en mij. Dus dat was geen moeite. Ze was allergisch voor vis, melk, ei, soja, noten, zaden, pitten, schaal en schelpdiere dus je kan je bedenken dat mijn man het eten sosm wat eenzijdig vond dus kookte ik voor hem iets anders.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 15:49 schreef Suzanna het volgende:
Als ik hier geen boterham als vervanging geef, wordt er 's avonds laat gehuild van de honger. Uiteindelijk moet er dan een fles pap gegeven worden omdat ze écht niet gaat slapen. Als ik het kan uitleggen (lees: als Noa groot genoeg is om het te begrijpen dat eten honger voorkomt) zal ik dat niet meer doen denk ik. Nu is het een goede oplossing voor als er écht niet gegeten wordt. Gelukkig komt dat bijna nooit meer voor.
En twee soorten groentes koken, daar ga ik echt niet aan beginnen. Ik ben nu al doodmoe als ik klaar ben met koken, laat staan als ik ook nog eens voor veel variatie moet gaan zorgen!moet er niet aan denken eerlijk gezegd.
Kinderen vinden zoet lekker omdat dat natuurlijk is. De smaak zoet is goed dat kan je vertrouwen in de natuur. Bitter zullen ze vaak weigeren omdat dat in de natuur vaak de smaak is van iets wat giftig is.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:21 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
kinderen worden, hoe zeer ik niet geloof in reïncarnatie, geboren met een stel hersenen die gewend zijn aan smaak. misschien is het de moedermelk en kunnen kinderen die geen moedermelk hebben gehad meer smaken verdragen? (ken het onderzoek niet)
maar wat ik wel denk is idd dat een hapje proeven, of met die tien punten van jou, je ze op een creatieve manier aan eten kan laten wennen.
het is doodzonde om de maaltijd, wat toch iets gezelligs is, door een persoon dat bij elke poging steeds harder gaat roepen dat ie iets niet lekker vindt, te laten bederven. jij weet dat. voor de anderen, wees ouder en verstandiger.
Zoet geeft bij zo goed als alle dieren, inc. mens, een kick in de hersenen, zoete vruchten enzo zijn dan ook natuurlijk gezien een prachtige bron van voedingsmiddelen.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 13:53 schreef S-A-I-N-T het volgende:
[..]
Kinderen vinden zoet lekker omdat dat natuurlijk is. De smaak zoet is goed dat kan je vertrouwen in de natuur. Bitter zullen ze vaak weigeren omdat dat in de natuur vaak de smaak is van iets wat giftig is.
Kinderen die borstvoeding krijgen die wennen aan veel verschillende smaken omdat de bv de smaak vanwat je eet overneemt. Kinderen die flesvoeding krijgen hebben alleen de zoete smaak van de fles die iedere fles het zelfde is de bv smaakt bij iedere voeding anders.
Dus of dat er mee te maken heeft geen idee?
groetjes joyce
als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voro gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:06 schreef Troel het volgende:
[..]
Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.
Ik denk dan eerder dat je problemen voortkwamen uit het feit dat je ouders je een slechte en te hardhandige opvoeding hebben gegeven...quote:Op woensdag 11 oktober 2006 14:33 schreef hestria het volgende:
[..]
als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voro gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.
quote:Op woensdag 11 oktober 2006 14:33 schreef hestria het volgende:
[..]
als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voor gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.
Dat kan ik me voorstellen ja, dan ben je toch bezigquote:Op woensdag 11 oktober 2006 13:51 schreef S-A-I-N-T het volgende:
[..]
Twee soorten groente/maaltijden is hier vanaf het begin af aan geweest. Mara heeft een erge allergie gehad voor heel veel dingen dus moest toen ik zelf op dieet was ivm borstvoeding voor mij appart koken en daarna voor haar en mij. Dus dat was geen moeite. Ze was allergisch voor vis, melk, ei, soja, noten, zaden, pitten, schaal en schelpdiere dus je kan je bedenken dat mijn man het eten sosm wat eenzijdig vond dus kookte ik voor hem iets anders.
groetjes joyce
Maar dat heeft niet te maken met dwarsigheid dan wel het niet willen wennen aan smaken, maar met principes. En mijns inziens is een peuter nog te jong voor principes, en nog veel te veel in ontwikkeling, ook qua smaak, om bepaalde elementen maar weg te laten uit het menu. Een klein kind moet alles iig próéven, en niet het idee hebben dat het zich er makkelijk vanaf kan maken.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 13:54 schreef Igraine het volgende:
Ik vind verschillende dingen koken ook niet zo'n probleem eigenlijk. Komt omdat ik het van huis uit gewend ben ws. Ik ben vanaf mijn 7e vegetariër, als enige in het gezin. Mijn moeder moest ook daarom dus regelmatig voor mij iets anders maken dan voor de rest.
En zelf heb ik altijd samengewoond met niet-vegetariërs dus ik ben ook wel gewend om verschillende dingen tegelijk klaar te maken.
Ja maar eerder had ik ookal gezegd dat ze wel verschillende groentes maakte. Bijvoorbeed omdat ik of mijn broer bepaalde dingen niet lustten.quote:Op donderdag 12 oktober 2006 09:26 schreef innovative het volgende:
[..]
Maar dat heeft niet te maken met dwarsigheid dan wel het niet willen wennen aan smaken, maar met principes. En mijns inziens is een peuter nog te jong voor principes, en nog veel te veel in ontwikkeling, ook qua smaak, om bepaalde elementen maar weg te laten uit het menu. Een klein kind moet alles iig próéven, en niet het idee hebben dat het zich er makkelijk vanaf kan maken.
Wij hebben er drie (19, 15 en 10 jaar oud) De oudste eet alles, de middelste eet niks en de jongste eet redelijk veel. We hebben jaren strijd aan tafel gehad met de middelste, totdat de husiarts bevestigde dat hij ook zonder groente genoeg vitaminen binnenkreeg en dat dwingen (bij hem) gewoon niet helpt. Gek genoeg heeft de jongste nooit bezwaar gemaakt tegen het feit dat hij wel gewoon zijn bord leeg moet eten en de middelste niet. Dat is voor hem gewoon een feit.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 22:08 schreef Elseetje het volgende:
Ik kom uit een gezin van 5 kinderen. We aten vroeger wat de pot schafte, maar hoefden niet ons bord leeg te eten. Toetjes deden we niet aan, je eten was je eten, en als je minder at omdat je het niet lustte, dan had je maar honger. Het gevolg is heel gemend. 2 van de 5 kinderen zijn heel kieskeurig wat hun eten betreft (de oudste en de jongste, dus het is niet dat de manier van opvoeden is verandert), 1 eet sommige dingen wel en sommige dingen niet, en 2 eten alles wat je ze voorschotelt. Ik vraag me sterk af of het dus echt heel erg uitmaakt of je je kinderen dwingt te eten wat ze niet willen, of dat je ze de keus laat, of nog iets anders doet. Ik denk dat er bij iedereen een andere reactie optreed, en dat je gewoon moet kijken wat het best bij het kind lijkt te passen. Je kan het toch nooit 100% goed doen. Traumatiseer alleen vooral een kind niet, dat is nooit slim.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |