OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Maar ik denk dat ze op die leeftijd met die tijd ertussen nog niet die link kunnen leggen.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:30 schreef Aibmi het volgende:
Ik denk juist dat het in het geval van honger-te weinig gegeten heel logisch is. Instinctief is de oplossing van honger eten. Dat zit 'ingebakken' in ieder denkend wezen. De link tussen honger-eten is dus makkelijk gemaakt. Het enige dat je er bij moet leren is dat als je op een bepaald moment de kans had om te eten, dat je dan ook moet eten om later geen honger te krijgen. En dat is niet een erg grote stap.
Ik heb mijn zoontje van ook nog geen 2, net zover gekregen dat ie snapt dat ie 10 minuten naar de winkel moet lopen zodat ie in de auto-winkelwagen kan, en als we met de kinderwagen gaan dat ie dan niet in die auto kan omdat ik geen 2 wagens kan duwen. En zelfs dan kost het nog moeite omdat ie na 2 minuten eigenlijk geen zin meer heeft om te lopen.
Het zal ook een beetje per kind verschillen wat ze wanneer oppikken natuurlijk.
Rest your head close to my heart
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Ik had dus ook al gezegd dat het bijna nooit voorkomt dat ze een boterham krijgt na het avondeten omdat ze dat niet gegeten heeft. Ze eet dus 9 van de 10 keer heel erg goed haar bordje leeg en krijgt dus ook geen honger 's nachts. Mijn methode werkt dus wél en Noa heeft dus meestal veel liever avondeten dan een bruine boterham met kaas of iets anders. Logisch toch? En als het avondeten niet lekker is heeft ze liever een boterham. Ik wil ook graag een keuze hebben als ik het eten echt niet lust. Ik vind wel dat kinderen het even moeten proberen/proeven, maar ze MOETEN het niet persé opeten.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 15:56 schreef Aibmi het volgende:
[..]
Volgens mij is het verband snappen tussen eten en geen honger hebben heel erg snel duidelijk voor een kind(baby). Dat is volgens mij gewoon instinct. Maar wat jij doet zorgt er toch juist voor dat ze weinig bij het avondeten eten? Omdat ze weten dat ze toch wel eten krijgen. Lijkt me erg onhandig. Zo blijf je jaren door gaan met ruim na het avondeten nogmaals eten maken, omdat ze nooit hebben aangeleerd om goed te eten bij het avondeten.
Ook ben ik het met de anderen eens die zeiden dat je een kind op die leeftijd wel overschat. Het verband tussen dingen snappen komt vaak pas later... zelfs volwassenen denken soms niet na over 'ik heb nu geen trek, dus eet ik niet, maar dan krijg ik straks wél honger'... nee, als je geen trek hebt dan eet je ook niet. Waarom tegen heug en meug eten OMDAT je anders straks wel honger krijgt? Ook vind ik het niet zo'n probleem om later nog een boterham klaar te maken.
Overigens was Noa een tijdje geleden heel misselijk en wilde ze dus niet eten, ik wist niet dat ze misselijk was dus had haar vanalles aangeboden omdat ze toch wat moest eten (vond ik toen). 's Avonds had ze dus alles er weer uitgegooid in bed en was ze érg zielig. Oppassen dus, als een kind echt niet wil (ook het alternatief niet) kan het gewoon ziek zijn.
Nou, als ze eenmaal gewend zijn aan vers eten hoeven ze het ook niet meer hoor! Mijn oudste wilde ik pasgeleden nog een keer een potje geven omdat ik zelf niet gekookt had voor een keertje, we aten Chinees ofzo. Nou, ze wilde dus mooi na één hapje al niet meer.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:27 schreef SHE het volgende:
[..]
Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.
Juist in die fase moeten de smaakpapillen wennen aan nieuwe smaken, dan ga je ze toch geen fabrieksvoer voorschotelen wat allemaal hetzelfde smaakt?
Voor de jongste heb ik nog regelmatig een potje omdat ze nog niet met de pot mee kan eten en ik geen energie over heb om voor haar apart te koken. Ook is er soms gewoon niets in huis wat zij kan eten. Maar goed, potjes vindt zij dan ook nog prima, het eten wat ze van mij krijgt is ook zoutloos dus heeft ook niet zoveel smaak als het vers gemaakt is.
1 keer een potje in huis gehad, zelf een hapje geproefd, toen maar wat anders gemaakt voor de kleine man, dat is gewoon echt ranzig, dat doe je je kind gewoon niet aanquote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:27 schreef SHE het volgende:
[..]
Is toch ook veel lekkerder voor je kleine? Ik denk dat veel peuters hun smaakpapillen verneuken door die gore potjes die ze gemakshalve door de strotjes krijgen geduwd.
Juist in die fase moeten de smaakpapillen wennen aan nieuwe smaken, dan ga je ze toch geen fabrieksvoer voorschotelen wat allemaal hetzelfde smaakt?
Gewoon vers voer maken...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Twee soorten groente/maaltijden is hier vanaf het begin af aan geweest. Mara heeft een erge allergie gehad voor heel veel dingen dus moest toen ik zelf op dieet was ivm borstvoeding voor mij appart koken en daarna voor haar en mij. Dus dat was geen moeite. Ze was allergisch voor vis, melk, ei, soja, noten, zaden, pitten, schaal en schelpdiere dus je kan je bedenken dat mijn man het eten sosm wat eenzijdig vond dus kookte ik voor hem iets anders.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 15:49 schreef Suzanna het volgende:
Als ik hier geen boterham als vervanging geef, wordt er 's avonds laat gehuild van de honger. Uiteindelijk moet er dan een fles pap gegeven worden omdat ze écht niet gaat slapen. Als ik het kan uitleggen (lees: als Noa groot genoeg is om het te begrijpen dat eten honger voorkomt) zal ik dat niet meer doen denk ik. Nu is het een goede oplossing voor als er écht niet gegeten wordt. Gelukkig komt dat bijna nooit meer voor.
En twee soorten groentes koken, daar ga ik echt niet aan beginnen. Ik ben nu al doodmoe als ik klaar ben met koken, laat staan als ik ook nog eens voor veel variatie moet gaan zorgen! moet er niet aan denken eerlijk gezegd.
moet er niet aan denken eerlijk gezegd.groetjes joyce
Kinderen vinden zoet lekker omdat dat natuurlijk is. De smaak zoet is goed dat kan je vertrouwen in de natuur. Bitter zullen ze vaak weigeren omdat dat in de natuur vaak de smaak is van iets wat giftig is.quote:Op dinsdag 10 oktober 2006 21:21 schreef zoalshetis het volgende:
[..]
kinderen worden, hoe zeer ik niet geloof in reïncarnatie, geboren met een stel hersenen die gewend zijn aan smaak. misschien is het de moedermelk en kunnen kinderen die geen moedermelk hebben gehad meer smaken verdragen? (ken het onderzoek niet)
maar wat ik wel denk is idd dat een hapje proeven, of met die tien punten van jou, je ze op een creatieve manier aan eten kan laten wennen.
het is doodzonde om de maaltijd, wat toch iets gezelligs is, door een persoon dat bij elke poging steeds harder gaat roepen dat ie iets niet lekker vindt, te laten bederven. jij weet dat. voor de anderen, wees ouder en verstandiger.
Kinderen die borstvoeding krijgen die wennen aan veel verschillende smaken omdat de bv de smaak vanwat je eet overneemt. Kinderen die flesvoeding krijgen hebben alleen de zoete smaak van de fles die iedere fles het zelfde is de bv smaakt bij iedere voeding anders.
Dus of dat er mee te maken heeft geen idee?
groetjes joyce
Ik vind verschillende dingen koken ook niet zo'n probleem eigenlijk. Komt omdat ik het van huis uit gewend ben ws. Ik ben vanaf mijn 7e vegetariër, als enige in het gezin. Mijn moeder moest ook daarom dus regelmatig voor mij iets anders maken dan voor de rest.
En zelf heb ik altijd samengewoond met niet-vegetariërs dus ik ben ook wel gewend om verschillende dingen tegelijk klaar te maken.
En zelf heb ik altijd samengewoond met niet-vegetariërs dus ik ben ook wel gewend om verschillende dingen tegelijk klaar te maken.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Zoet geeft bij zo goed als alle dieren, inc. mens, een kick in de hersenen, zoete vruchten enzo zijn dan ook natuurlijk gezien een prachtige bron van voedingsmiddelen.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 13:53 schreef S-A-I-N-T het volgende:
[..]
Kinderen vinden zoet lekker omdat dat natuurlijk is. De smaak zoet is goed dat kan je vertrouwen in de natuur. Bitter zullen ze vaak weigeren omdat dat in de natuur vaak de smaak is van iets wat giftig is.
Kinderen die borstvoeding krijgen die wennen aan veel verschillende smaken omdat de bv de smaak vanwat je eet overneemt. Kinderen die flesvoeding krijgen hebben alleen de zoete smaak van de fles die iedere fles het zelfde is de bv smaakt bij iedere voeding anders.
Dus of dat er mee te maken heeft geen idee?
groetjes joyce
Hoe meer energie een dier verbruikt hoe meer zoet hij eet(mits het geen vleeseter is, alhoewel zelfs vele vleeseters sommige soorten fruit niet overslaan), het is een grote bron van energie.
Je hersenen lopen voornamelijk op suikers, die behoefte is dus erg natuurlijk en belangerijk om goed te functioneren(hersenen kunnen trouwens wel overstappen op andere bron dan suikers, maar dat is geen prettige ervaring).
Het probleem voor mensen is is dat zoet teveel voorhanden is en in vormen die gewoonweg slecht zijn, zo is onze witte suiker eigenlijk letterlijk gif voor het lichaam, maar vooral, er wordt veel en veelste veel suiker tot ons genomen.
De natuurlijke behoefte houdt op bij 2 stuks fruit per dag, meer is eigenlijk teveel...
Je hersenen "vragen" om suikers, dan ga je je lekkerder voelen, alleen moeten we de hoeveelheid in de gaten houden, is beter voor het lichaam...
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voro gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 11:06 schreef Troel het volgende:
[..]
Die eetstoornis heb je echt niet gekregen door je bord leeg te eten, daar zit wel meer achter.
Ik denk dan eerder dat je problemen voortkwamen uit het feit dat je ouders je een slechte en te hardhandige opvoeding hebben gegeven...quote:Op woensdag 11 oktober 2006 14:33 schreef hestria het volgende:
[..]
als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voro gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.
quote:Op woensdag 11 oktober 2006 14:33 schreef hestria het volgende:
[..]
als ik vertel dat als wij spruiten aten, ik er zoveel moest eten als ik oud was, en altijd na de eerste hap al overgaf, en er op een gegeven moment dus 15/16 moest eten, zodat ik dus tijdens een maaltijd ong 3x moest overgeven. Dat het zelfde was met nog heel veel andere dingen. En dan te horen kreeg dat ik stout was en nergens voro deugde, dat ik ondankbaar was, wand ik koste het eten uit? Mijn eetstooornis was dus ook niet door negatief zelfbeeld, maar door Angst voor het overgeven. Dat mijn zusje van toen 10 jaar, boos was omdat ze haar bord leeg moest eten om een toetje te krijgen, en dat niet wou, een trechter in haar strot kreeg voor het toetje? Dat wij standaard 3 opscheplepels groente kregen? en wij ons bord leeg moesten eten? Zelfs de spychologen bevestigde dat mijn eetstornis door de eetgewoonten kwamen. En denk nu niet van o wat zielig, Heeft er aleen voor gezorgd dat ik het met michelle nu heel anders aanpak.
hoofdletters kosten teveel tijd
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
don't avoid pain to gain pleasure
niet iedereen is iedereen
Dat kan ik me voorstellen ja, dan ben je toch bezig ... wat een werk trouwens. Petje af!quote:Op woensdag 11 oktober 2006 13:51 schreef S-A-I-N-T het volgende:
[..]
Twee soorten groente/maaltijden is hier vanaf het begin af aan geweest. Mara heeft een erge allergie gehad voor heel veel dingen dus moest toen ik zelf op dieet was ivm borstvoeding voor mij appart koken en daarna voor haar en mij. Dus dat was geen moeite. Ze was allergisch voor vis, melk, ei, soja, noten, zaden, pitten, schaal en schelpdiere dus je kan je bedenken dat mijn man het eten sosm wat eenzijdig vond dus kookte ik voor hem iets anders.
groetjes joyce
Ik kom uit een gezin van 5 kinderen. We aten vroeger wat de pot schafte, maar hoefden niet ons bord leeg te eten. Toetjes deden we niet aan, je eten was je eten, en als je minder at omdat je het niet lustte, dan had je maar honger. Het gevolg is heel gemend. 2 van de 5 kinderen zijn heel kieskeurig wat hun eten betreft (de oudste en de jongste, dus het is niet dat de manier van opvoeden is verandert), 1 eet sommige dingen wel en sommige dingen niet, en 2 eten alles wat je ze voorschotelt. Ik vraag me sterk af of het dus echt heel erg uitmaakt of je je kinderen dwingt te eten wat ze niet willen, of dat je ze de keus laat, of nog iets anders doet. Ik denk dat er bij iedereen een andere reactie optreed, en dat je gewoon moet kijken wat het best bij het kind lijkt te passen. Je kan het toch nooit 100% goed doen. Traumatiseer alleen vooral een kind niet, dat is nooit slim.
Maar dat heeft niet te maken met dwarsigheid dan wel het niet willen wennen aan smaken, maar met principes. En mijns inziens is een peuter nog te jong voor principes, en nog veel te veel in ontwikkeling, ook qua smaak, om bepaalde elementen maar weg te laten uit het menu. Een klein kind moet alles iig próéven, en niet het idee hebben dat het zich er makkelijk vanaf kan maken.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 13:54 schreef Igraine het volgende:
Ik vind verschillende dingen koken ook niet zo'n probleem eigenlijk. Komt omdat ik het van huis uit gewend ben ws. Ik ben vanaf mijn 7e vegetariër, als enige in het gezin. Mijn moeder moest ook daarom dus regelmatig voor mij iets anders maken dan voor de rest.
En zelf heb ik altijd samengewoond met niet-vegetariërs dus ik ben ook wel gewend om verschillende dingen tegelijk klaar te maken.
Ja maar eerder had ik ookal gezegd dat ze wel verschillende groentes maakte. Bijvoorbeed omdat ik of mijn broer bepaalde dingen niet lustten.quote:Op donderdag 12 oktober 2006 09:26 schreef innovative het volgende:
[..]
Maar dat heeft niet te maken met dwarsigheid dan wel het niet willen wennen aan smaken, maar met principes. En mijns inziens is een peuter nog te jong voor principes, en nog veel te veel in ontwikkeling, ook qua smaak, om bepaalde elementen maar weg te laten uit het menu. Een klein kind moet alles iig próéven, en niet het idee hebben dat het zich er makkelijk vanaf kan maken.
Dingen die ik nu overigens wel lust, dus daar ligt het niet aan.
-If I know I'm going crazy, I must not be insane-!
Bij ons eet de oudste (bijna 5) echt alles. De jongste (net 3) wil nooit warm eten. Wij hebben het nu maar los gelaten. Geen strijd meer. Dus elke avond scheppen we gewoon op. Het moeten proeven is er ook al af, dat werd ook een strijd. Bij elke maaltijd hebben we komkommer tomaat en worteltjes ofzo. Wil ze eten dat eet ze. Wil ze niet dan niet. Maar ze moet wel aan tafel blijven zitten. Wil ze dat ook niet en word dat gedrein dan mag ze naar de gang of naar de kamertje. Soms neem ik haar na zelf lekker gegeten te hebben even op schoot en gooi haar eten op mijn bord. En dan eten we " samen "verder. Zo eet ze soms ineens wel alles op. En nu we het los laten heeft ze spontaan al een paar keer zomaar alles gegeten. Maar soms ook niet. Ze krijgt als we een toetje hebben wel gewoon een toetje. Maar dat hebben we dus neit standaard elke avond. Ik ga ook later geen brood of wat dan ook maken als ze honger heeft. En als ze niks gegeten heeft ook geen koekje, snoepje of wat dan ook.
Maar wij eten eindelijk weer eens ontspannen nu we de strijd dus niet meer aangaan.
Maar wij eten eindelijk weer eens ontspannen nu we de strijd dus niet meer aangaan.
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Wow, veel reacties, komt niet vaak voor dat ik mijn eigen topic niet kan bijhouden . Alleen jammer dat er voornamelijk ervaringen met jonge kinderen staan. Rond de leeftijd van 8 jaar kun je pas echt een beetje redevoeren met je kind lijkt me. Maar ook wel begrijpelijk en leuk tuurlijk zoveel jonge ouders op dit forum, tuurlijk nieuwschierig naar alles wat met ouder zijn te maken heeft.
On topic: Best veel geleerd en een ruimere (liberale) mening aangemeten na het lezen van alle reacties. Als ik alles samenvat, luid mijn nieuwe mening ongeveer zo: kleine kinderen hebben gevoeligere smaakpuppilen, dus hou daar rekening mee. Ook kun je ze nog de logica van gezond eten niet aanleren. In de leeftijd 0-5 moet je denk ik dan ook voornamelijk proberen het kind zoveel mogelijk te laten proberen. Als die iets niet lust, gewoon paar weken later nog eens proberen, misschien in een variant. Maar niet gaan dwingen, werkt waarschijnlijk averechts op deze leeftijd. Spelletjes etc. kunnen helpen om een kind toch te laten eten.
De periode 5-10 jaar kun je proberen uit te leggen dat groente etc. goed voor ze is en ze iniedergeval iets daarvan laten eten ook al lusten ze het minder. Uiteraard niet als ze het kokhalzend vies vinden.
10-17 jaar weet je wel wat iemand echt echt niet lust. Wat ze wel eten maar niet super vinden kun je best het principe bord leeg eten doen. Misschien henzelf een gerecht laten kiezen paar keer week ofzo, en andere creatieve manieren om het eten gezelliger te maken. Zoals meehelpen in de kueken hoorde ik, etc.
Ik ben er ook wel van overtuigd nu dat opvoeding inderdaad niet de enige factor is. Iedereen werkt anders, dom van me om te denken dat dat niet voor smaakpupillen geldt. Ook zijn karakters anders dus is er voor elk kind ook een andere ideale aanpak. Belangrijk lijkt me geen trauma´s mee te geven. Maar net zo belangrijk is het om je kind niet verwennen. Bedankt allemaal
. Alleen jammer dat er voornamelijk ervaringen met jonge kinderen staan. Rond de leeftijd van 8 jaar kun je pas echt een beetje redevoeren met je kind lijkt me. Maar ook wel begrijpelijk en leuk tuurlijk zoveel jonge ouders op dit forum, tuurlijk nieuwschierig naar alles wat met ouder zijn te maken heeft.On topic: Best veel geleerd en een ruimere (liberale) mening aangemeten na het lezen van alle reacties. Als ik alles samenvat, luid mijn nieuwe mening ongeveer zo: kleine kinderen hebben gevoeligere smaakpuppilen, dus hou daar rekening mee. Ook kun je ze nog de logica van gezond eten niet aanleren. In de leeftijd 0-5 moet je denk ik dan ook voornamelijk proberen het kind zoveel mogelijk te laten proberen. Als die iets niet lust, gewoon paar weken later nog eens proberen, misschien in een variant. Maar niet gaan dwingen, werkt waarschijnlijk averechts op deze leeftijd. Spelletjes etc. kunnen helpen om een kind toch te laten eten.
De periode 5-10 jaar kun je proberen uit te leggen dat groente etc. goed voor ze is en ze iniedergeval iets daarvan laten eten ook al lusten ze het minder. Uiteraard niet als ze het kokhalzend vies vinden.
10-17 jaar weet je wel wat iemand echt echt niet lust. Wat ze wel eten maar niet super vinden kun je best het principe bord leeg eten doen. Misschien henzelf een gerecht laten kiezen paar keer week ofzo, en andere creatieve manieren om het eten gezelliger te maken. Zoals meehelpen in de kueken hoorde ik, etc.
Ik ben er ook wel van overtuigd nu dat opvoeding inderdaad niet de enige factor is. Iedereen werkt anders, dom van me om te denken dat dat niet voor smaakpupillen geldt. Ook zijn karakters anders dus is er voor elk kind ook een andere ideale aanpak. Belangrijk lijkt me geen trauma´s mee te geven. Maar net zo belangrijk is het om je kind niet verwennen. Bedankt allemaal
Cheers,
Mijn dochtertje (20 maanden) eet gewoon met de pot mee en krijgt vaak alles nog door elkaar gemengd. Als ze iets niet wil eten is ze best resoluut en krijg je het ook niet naar binnen. Over het algemeen is ze wel een goede eter en dus maak ik me daar ook niet zo druk om. Ik ben niet van plan om te gaan dwingen , maar vind wel dat ze van alles wat moet eten/proeven. Als ze iets echt niet lust (en ik vind dat een kind best een paar dingen mag hebben die zij niet lekker vind) vind ik dat best. Ik zal geen genoegen nemen met de woorden "dat lust ik niet" als ze het nog nooit gegeten heeft of op het moment (en dat zal vast gaan komen) dat ze dat bij alles gaat zeggen.
En een bord leeg eten zal ze van mij nooit perse moeten , daarmee ga je grenzen verleggen en zal je kind dus eerder geneigd zijn om op latere leeftijd meer te gaan eten dan waar het lichaam behoefte aan heeft en dus overgewicht kunnen gaan stimuleren.
En een bord leeg eten zal ze van mij nooit perse moeten , daarmee ga je grenzen verleggen en zal je kind dus eerder geneigd zijn om op latere leeftijd meer te gaan eten dan waar het lichaam behoefte aan heeft en dus overgewicht kunnen gaan stimuleren.
Wij hebben er drie (19, 15 en 10 jaar oud) De oudste eet alles, de middelste eet niks en de jongste eet redelijk veel. We hebben jaren strijd aan tafel gehad met de middelste, totdat de husiarts bevestigde dat hij ook zonder groente genoeg vitaminen binnenkreeg en dat dwingen (bij hem) gewoon niet helpt. Gek genoeg heeft de jongste nooit bezwaar gemaakt tegen het feit dat hij wel gewoon zijn bord leeg moet eten en de middelste niet. Dat is voor hem gewoon een feit.quote:Op woensdag 11 oktober 2006 22:08 schreef Elseetje het volgende:
Ik kom uit een gezin van 5 kinderen. We aten vroeger wat de pot schafte, maar hoefden niet ons bord leeg te eten. Toetjes deden we niet aan, je eten was je eten, en als je minder at omdat je het niet lustte, dan had je maar honger. Het gevolg is heel gemend. 2 van de 5 kinderen zijn heel kieskeurig wat hun eten betreft (de oudste en de jongste, dus het is niet dat de manier van opvoeden is verandert), 1 eet sommige dingen wel en sommige dingen niet, en 2 eten alles wat je ze voorschotelt. Ik vraag me sterk af of het dus echt heel erg uitmaakt of je je kinderen dwingt te eten wat ze niet willen, of dat je ze de keus laat, of nog iets anders doet. Ik denk dat er bij iedereen een andere reactie optreed, en dat je gewoon moet kijken wat het best bij het kind lijkt te passen. Je kan het toch nooit 100% goed doen. Traumatiseer alleen vooral een kind niet, dat is nooit slim.
|
|
