Voeding: bord leeg eten, of alleen wat je kind lust?

Ligt een beetje aan de leeftijd ook. Mijn oudste is 2 en die kun je nog niet dwingen iets te proeven. Het is maar net hoe zijn pet staat om iets te proeven. Nu lust hij de gekste dingen (haring bijv. ), maar een grote eter is het niet. Als hij 'de kop verkeerd heeft staan' proeft hij niks. Als hij wat groter is kun je beter met hem praten erover, dat snapt hij nu nog niet. (ben al blij als er 3 happen ingaan )

Gewoon alles aanbieden,maar het niet met dwang naar binnen proppen,dan krijg je een fobie kind.
En je merkt echt wel of ze ergens van over hun nek gaan of niet.Dan dat gewoon niet meer geven en na een jaartje weer ofzo.De smaak veranderd na een poosje ook,dus je moet het wel blijven proberen.
Maar wel,met kleine porties in het begin,het bord leeg.Want geheid,je krijgt anders lastige eters en dan word ergens op visite gaan ook een drama.

Groetjes,Minoes

Heb hetzelfde als de TS, ik moest gewoon altijd alles opeten en dat heeft geholpen dat ik nu niet zo kieskeurig ben... ik eet alles wat de pot schaft.

Ik ben dan geen ouder, maar zie het bij kennissen gebeuren. Zij hebben een zoontje van 3 en die moet altijd z'n bord leegeten. Nu zijn er een paar dingen die hij echt niet lust (spruitjes) en hij zit gewoon te kokhalzen maar hij moet gewoon alles opeten.
Ik vind het hartverscheurend om te zien, dat je je kind dat aandoet.

En die kennis, de moeder van de betreffende peuter, lust geen kool dus dat wordt er nooit gegeten. Ik heb wel eens gezegd hoe zij het zou vinden als zij gedwongen wordt om een bord met kool leeg te moeten eten. En tsja, toen stond ze met haar mond vol tanden.

Je kunt dus ook te ver gaan met het verplichten om je bord leeg te eten. Kijk, als een kind nu echt helemaal niets lust dan moet je wel een beetje pushen. Maar een kind heeft toch ook zijn voorkeuren, waarom moet je een kind dwingen als hij het ECHT niet lust ?

Mijn zoon van 2,5/over 3 maanden 3, is altijd een goeie eter geweest, proeft alles, vind veel lekker, maar toch is daar de "niet willen eten" fase gekomen. Ik ga dat gevecht niet aan, als je wilt eten eet je, en anders maar niet. Maar nou is hij, net als de zoon van dutchie, nog te jong om mee te redeneren. Echt dwang zal ik er nooit van maken, want ik vind dat sneu. net wat blue-eyes zegt, dat doe je je kind niet aan, je lust zelf ook wel eens dingen niet. ik zal wel altijd proberen dat ze iets proeven en apart koken zal ik niet doen.

bij ons eten ze ook wat de pot schaft.. maar wel dmv dialoog, als je het psychologisch goed aanpakt, eet je kind alles wat je hem voorschoteld. En als ze het echt niet lusten, moet je dat ook respecteren.

Ze eten alles, van rijst tot bloemkool, spruiten etc...
het enige wat ze niet lusten (vooralsnog) is Wok schotels....
En als ze zelf opscheppen.... eten ze hun bordje leeg.... als wij opscheppen is een compromis aanvaardbaar

dan leren ze wel doseren

Als mijn dochtertje Noa van 22 maanden haar eten niet lust, zal ik echt niet gaan dwingen om het toch op te eten. In het begin was ik erg bang dat ze te weinig zou binnenkrjigen dus probeerde ik het telkens weer, maar dat werkte echt averechts. Een krijsend kind aan tafel = niet gezellig ... Toen heb ik dat nooit meer gedaan en eigenlijk eet ze bijna altijd genoeg en vindt ze het lekker. Ze zegt zelf 'mmm' en wil graag verder eten.

Ik ben zelf vroeger gedwongen om mijn bord leeg te eten en deed dat dan soms 'tegen heug en meug' terwijl ik gewoon genoeg gegeten had of het echt niet lustte. Dat zal ik dus nooit van mijn kind verlangen. Wel wil ik dat ze alles even proeven en niet bij voorbaat gaan zeggen 'dat lust ik niet' als ze het niet kennen.

quote:

en niet bij voorbaat gaan zeggen 'dat lust ik niet' als ze het niet kennen.

Dat zeggen ze toch wel als de pet verkeerd staat

Mara moet van mij alles proeven. En dat doet ze ook. Lust ze het echt niet prima dan hoeft ze het niet te eten. de keer erna als we eht weer eten. Gewoon proeven lust je het nog niet prima.

Ze is nu bijna 3 en bij het avond eten moet ze minimaal 3 happen eten. Meestal zegt ze bij voorbaat al dat ze het niet lust. Tuurlijk kan ik het dan zo laten en haar alleen bv vlees laten eten en haar toetje. Maar ik weet gewoon dat ze sommige dingen wel degelijk lust vandaar het moeten proeven. 9 van de 10 x is het dan mm lekker.

Groetjes

Blijven aanbieden en geen dwang werkt volgens mij het beste, hier wel. Ze gaan steeds meer eten en proeven.

Hallo, hier een oud lurker.

Ik heb een zoontje van 16 maanden, en dat is nu al een slechte eter.
Het is nog een echte flessen man.
Boterhammetjes? maar 2 hooguit 3 hapjes.
Vers eten, een potje? hooguit 6 of 7 happen.

Ik weet verstandelijk gezien dat je niet moet dwingen op deze leeftijd heeft dat totaal geen zin.
Maar een beetje zorgen maak ik me eigenlijk wel.
Onze oudste zoon (bijna 10) heeft nooit problemen gegeven met eten.
Hij eet van kleins af aan alles. Sterker nog als hij mag kiezen wat we eten kiest hij 9 van de 10 keer andijvie met spek, spruitjes of bloemkool.
Ik hoop dat de kleineman zijn grote broer maar na gaat doen anders zie ik het somber in.

Groetjes.

Tja, ikzelf ben opgegroeit met je bord leeg eten, met als gevolg dat ik regelmatig na het eten boven de wc hing, en een eetstoornis kreeg. Na veel pijn en moeite lust ik nu vrij veel, al zijn er nog steeds dingen die ik nooit zal eten.
Met michelle doe ik het resoluut anders, ik zet haar alles voor, en ze moet 1 hapje proeven, lust ze het niet, krijgt ze een bruine boterham met kaas, en een bakje yogurt toe, Over het algemeen schep ik heel weinig op voor haar, en eet ze 2 portie's. Ze is dan zo trots dat ze een comlimentje krijgt omdat ze haar bordje zo netjes leeg eet, en als ze het een keer niet doet maak ik daar ook geen probleem van. Ik merk dat dit erg veel effect heeft, de maaltijd is erg gezellig en michelle lust alles, van patat en kip, tot nasie met sambal. Als ze iets niet lust dan laat ik het een tijdje achterwege en probeer het later gewoon nog eens, vaak is het een kwestie van wennen, in het begin luste ze namelijk laganja(weet nooit hoe je het schrijft) en nu kan ik 3 keer opscheppen, en lust ze nog meer.

Wij hadden altijd als regel:"Als je je bord niet leeg eet, krijg je geen toetje." Als ik het eten dus echt niet lekker vond liet ik het toetje ook maar hangen. Maar als ik het niet helemaal lekker vond(zoals je later regelmatiger hebt), dan at ik het toch op om daarna een lekker ijsje o.i.d. te krijgen. En dat vind ik nu nogsteeds een prima oplossing. Ik eet nu bijna alles, maar zal het het niet opeten als ik het écht niet lekker vind.

Ik ben zelf een moeilijke eter, zo ook Twan, mijn zoon van 4,5. Ook ik laat hem proeven, maar als hij bij ons is (hij is een week bij ons en dan weer een week bij zn vader) probeer ik er toch een beetje rekening mee te houden. Ook hij - net als ik - moet overgeven als hij iets niet lust. Je kunt dan wel zeggen, je moet proeven, maar op een gegeven moment wordt de angst om te moeten overgeven (dat vond ik werkelijk verschrikkelijk) groter dan het willen proeven. Daardoor heb ik nooit durven proeven. Inmiddels gaat het met mij wat beter, lust ik wat meer, en met mijn zoon zal het ook wel goedkomen. Hij proeft inmiddels wat meer (lust zelfs dingen die ik dus never nooit zal eten) en ik laat hem daar gewoon zelf in ontwikkelen. Uiteindelijk komt het wel goed. Ik heb geen zin in gedoe aan tafel, het eten moet leuk en gezellig zijn en geen dwangmatig gebeuren.

Bij mij is het ondanks de dwang toch nog goed gekomen met het divers eten, maar zou het nooit zo aanpakken met mijn kind.
Wat een hel was dat zeg(bij mij vroeger dus), elke avond die drama's aan tafel. 's middags al zenuwachtig voor het avondeten. Nooit willen logeren, want dan moet je ook eten. En kotsen.
Kijk bij het regels maken vooral ook of het werkt voor je kind. Blijven aanbieden, soms op een nieuwe manier klaargemaakt en vooral gezelligheid aan tafel vind ik een betere aanpak.

[ Bericht 2% gewijzigd door hangplant op 10-10-2006 14:28:11 ]

Niet dwingen, dat werkt toch niet.

Toen ik klein was lustte ik ook bepaalde dingen niet (gekookte witlof, gekookte andijvie, bietjes) en dan maakte mijn moeder voor mij iets anders. En voor mijn broer soms ook nog. Nu ik groot ben, lust ik die dingen weer wel. Je smaak verandert ook in de loop van tijd. Ik denk juist als je gewoon ontspannen met eten omgaat en er geen drama van maakt dat het beter is. En iedereen heeft wel iets wat hij/zij niet lust of niet echt lekker vindt toch?

Bij mij is het : Bord leeg eten zolang je in mijn huis woont en ik voor je opleiding e.d. betaal.
Zo leer je ze niet alleen dat eten geen vanzelfsprekendheid is maar ook dat het schaars kan zijn.
Zo leer je ze ook dat er meer is dan allerlei tv-hapjes en chips.
Zo leg je ook de basis voor ze om op jonge leeftijd niet al te verwend gedrag te gaan vertonen als ze
bij andere mensen zijn.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 13:08 schreef hestria het volgende:
[knip]
Met michelle doe ik het resoluut anders, ik zet haar alles voor, en ze moet 1 hapje proeven, lust ze het niet, krijgt ze een bruine boterham met kaas, en een bakje yogurt toe,
[knip]
, in het begin luste ze namelijk laganja(weet nooit hoe je het schrijft)
[knip]

Dat doen wij ook bij Noa als ze geen avondeten lust, ze krijgt dan een bruine boterham met iets lekkers zodat ze toch haar maagje vol heeft. Ook yoghurt en/of fruit als toetje is hier favoriet. Als ze overdag toch genoeg fruit eten (hier een meiske dat de hele dag fruit zou eten als het mocht) is dat ook niet erg voor een keertje.

Enne.. je schrijft het lasagne, als je dat tenminste bedoelde!

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 14:10 schreef editor2 het volgende:
Bij mij is het : Bord leeg eten zolang je in mijn huis woont en ik voor je opleiding e.d. betaal.
Zo leer je ze niet alleen dat eten geen vanzelfsprekendheid is maar ook dat het schaars kan zijn.
Zo leer je ze ook dat er meer is dan allerlei tv-hapjes en chips.
Zo leg je ook de basis voor ze om op jonge leeftijd niet al te verwend gedrag te gaan vertonen als ze
bij andere mensen zijn.

En als ze gewoon genoeg hebben gegeten en anders te vol gaan zitten? Dan leer je ze om TEVEEL te eten, dat lijkt me niet in overeenstemming met 'het eten kan schaars zijn'. Ik heb vaak mijn bord leeg gegeten en had daarna een TE vol gevoel, dat is echt niet prettig. En dat wordt je dan opgedrongen door je ouders. Belachelijk toch?

ja, dat bedoel ik, weet het alleen nooit, terwijl ik het toch om de week eet.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 14:10 schreef editor2 het volgende:
Bij mij is het : Bord leeg eten zolang je in mijn huis woont en ik voor je opleiding e.d. betaal.
Zo leer je ze niet alleen dat eten geen vanzelfsprekendheid is maar ook dat het schaars kan zijn.
Zo leer je ze ook dat er meer is dan allerlei tv-hapjes en chips.
Zo leg je ook de basis voor ze om op jonge leeftijd niet al te verwend gedrag te gaan vertonen als ze
bij andere mensen zijn.

Imo leer je met je eerste regel niet per definitie de volgende.

Wat je je kind daarmee wel aan kan leren is dat het meer eet dan het eigenlijk nodig heeft en daarmee kan je dus weer een ongezond eetpatroon voor later kweken.

Heb jij zelf kinderen?

Hier wordt gegeten wat de pot schaft... en als ze het niet wilt eten, dan niet. Maar dan komt er geen vervanging in de vorm van een boterham ofzo. Toetje krijgt ze sowieso, dat gebruik ik niet als machtsmiddel. Bord leegeten doen we ook niet aan... zo ben ik aan mijn overgewicht gekomen, door netjes mijn bord leeg te eten. Je eet zoveel als je honger hebt. Is je bord dan niet leeg, dan heb ik teveel opgeschept blijkbaar...

Isa is in principe een goede eter, ze is gek op groente en fruit. Ze heeft een hele tijd geen vlees/kip/vis gegeten bij de warme maaltijd. We bieden het gewoon altijd aan en sinds kort begint ze weer steeds meer ook vlees/kip/vis te eten. Ik laat haar alles proeven wat ze wilt, gisteren bijvoorbeeld mosterd... Dat was geen succes

Ik geloof niet dat we het erg slecht doen

ALs Mara iets echt niet lust dan geef ik haar een andere soort groente of alleen aardappels (dat was vooral toen ze kleiner was) Dan had ik gewoon twee groente op tafel staan. Zeker geen brood gegeven.
ALs ze nu iets niet wil eten(Dus wel lust) krijgt ze niets anders wel een toetje.

groetjes

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 15:42 schreef Sjeen het volgende:
-Toetje krijgt ze sowieso, dat gebruik ik niet als machtsmiddel.-

Maar is er dan iets mis met een machtsmiddel? Een kind zul je als ouder moeten sturen, simpelweg omdat het niet de juiste keuzes voor zichzelf kan maken. En om jouw keuze aantrekkelijker te maken(zodat je niet hoeft te forceren), zijn dit soort machtsmiddelen bij uitstek prima. Als blijkt dat zo'n kind écht niet wilt eten, en zich niet alleen maar aan stelt, dan zullen ze het niet eten van een toetje maar voor lief nemen.

Als ik hier geen boterham als vervanging geef, wordt er 's avonds laat gehuild van de honger. Uiteindelijk moet er dan een fles pap gegeven worden omdat ze écht niet gaat slapen. Als ik het kan uitleggen (lees: als Noa groot genoeg is om het te begrijpen dat eten honger voorkomt) zal ik dat niet meer doen denk ik. Nu is het een goede oplossing voor als er écht niet gegeten wordt. Gelukkig komt dat bijna nooit meer voor.
En twee soorten groentes koken, daar ga ik echt niet aan beginnen. Ik ben nu al doodmoe als ik klaar ben met koken, laat staan als ik ook nog eens voor veel variatie moet gaan zorgen! moet er niet aan denken eerlijk gezegd.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 15:47 schreef Aibmi het volgende:

[..]

Maar is er dan iets mis met een machtsmiddel? Een kind zul je als ouder moeten sturen, simpelweg omdat het niet de juiste keuzes voor zichzelf kan maken. En om jouw keuze aantrekkelijker te maken(zodat je niet hoeft te forceren), zijn dit soort machtsmiddelen bij uitstek prima. Als blijkt dat zo'n kind écht niet wilt eten, en zich niet alleen maar aan stelt, dan zullen ze het niet eten van een toetje maar voor lief nemen.

Bij mij hielp het 'als je je bord leegeet krijg je een toetje' ook niet als ik het eten echt niet lustte. Het woog niet tegen elkaar op. Iets vies eten OMDAT je daarna iets lekkers krijgt? Denk het niet. Dan eet ik liever niets ... Dat wordt hier dus ook niet gedaan.
Het wordt trouwens ook niet begrepen als ze zo klein zijn. Zodra het woord 'toetje' valt is Noa in de toetje-modus. 'Toetje?! Toetje!' en wil ze al absoluut niets meer eten. Tja, voorkeur....

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 15:49 schreef Suzanna het volgende:
Als ik hier geen boterham als vervanging geef, wordt er 's avonds laat gehuild van de honger. Uiteindelijk moet er dan een fles pap gegeven worden omdat ze écht niet gaat slapen. Als ik het kan uitleggen (lees: als Noa groot genoeg is om het te begrijpen dat eten honger voorkomt) zal ik dat niet meer doen denk ik. Nu is het een goede oplossing voor als er écht niet gegeten wordt. Gelukkig komt dat bijna nooit meer voor.
En twee soorten groentes koken, daar ga ik echt niet aan beginnen. Ik ben nu al doodmoe als ik klaar ben met koken, laat staan als ik ook nog eens voor veel variatie moet gaan zorgen! moet er niet aan denken eerlijk gezegd.

Volgens mij is het verband snappen tussen eten en geen honger hebben heel erg snel duidelijk voor een kind(baby). Dat is volgens mij gewoon instinct. Maar wat jij doet zorgt er toch juist voor dat ze weinig bij het avondeten eten? Omdat ze weten dat ze toch wel eten krijgen. Lijkt me erg onhandig. Zo blijf je jaren door gaan met ruim na het avondeten nogmaals eten maken, omdat ze nooit hebben aangeleerd om goed te eten bij het avondeten.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 15:50 schreef Suzanna het volgende:

[..]

Bij mij hielp het 'als je je bord leegeet krijg je een toetje' ook niet als ik het eten echt niet lustte. Het woog niet tegen elkaar op. Iets vies eten OMDAT je daarna iets lekkers krijgt? Denk het niet. Dan eet ik liever niets ... Dat wordt hier dus ook niet gedaan.
Het wordt trouwens ook niet begrepen als ze zo klein zijn. Zodra het woord 'toetje' valt is Noa in de toetje-modus. 'Toetje?! Toetje!' en wil ze al absoluut niets meer eten. Tja, voorkeur....

Ik denk het wel. Als het voordeel van iets vies opeten groter is dan het nadeel(het vieze eten), dan doe je het toch. Kleine kinderen denken eigenlijk maar op 1 manier: Oorzaak en gevolg. Zo leer je ze dus dat dingen in het leven niet altijd alleen maar leuk zijn, en dat iets doen dat op het eerste gezicht niet leuk lijkt, toch heel goed kan uitpakken.
Ook dat ze in toetjesmodus schiet is ook een simpel oorzaak-gevolg. Als ze in toetjesmodus gaat, krijgt ze blijkbaar een toetje. En natuurlijk gaat ze dan ongelofelijk snel in toetjesmodus, want ze vindt het lekkerder dan normaal eten. Verschil is alleen dat normaal eten vele malen gezonder is dan een toetje. Het probleem is alleen dat het kind alleen op de smaak af gaat, en er (natuurlijk) niet kan realiseren dat het misschien wel slecht is.

Bij de oudste probeerde ik er alles tegen wil en dank in te proppen. Gevolg: altijd drama's aan tafel, maar ze lust tegenwoordig wel alles

Bij nummer twee deed ik dat niet meer, ik bood aan en ze at op wat ze op wilde eten, maar streefde toch nog naar een leeg bord. Ze is ook een makkelijke eter.

Bij nummer drie en vier was ik nog makkelijker. Nummer drie lust niks en dat zal ook nooit veel beter worden vrees ik, maar nummer vier stopt alles in haar mond wat er ook maar enigszins eetbaar uitziet.
Tsja, goede tip heb ik dus niet, ik behaal verschillende resultaten met dezelfde methode en dezelfde resultaten met verschillende methoden Puur om drama's te voorkomen zou ik zeggen: geen gezeur aan tafel, dat eet zoveel relaxter!

Hier is toetje ook absoluut geen machtsmiddel. En waarom niet? Heel simpel. Omdat je daarmee de indruk wekt dat een toetje per definitie lekkerder is dan het normale eten en inzetten van een dergelijk strafmiddel werkt dan zowiezo averechts.
Toet is onderdeel van onze avondmaaltijd. Punt. Eet hij verder niets dan krijgt hij toch een toetje. Eet hij alles volledig op, dan volgt er net zo goed eent toetje.

Hier volgen we ook: geen gezeur aan tafel, dat eet idd een stuk relaxter. Plus dat omdat er dus geen drama's worden gemaakt er ook geen negatieve lading aan 'eten' of bepaalde voedingsmiddelen wordt gegeven.
Soms eet Jonne als een bootwerker, en soms als een anorexisch juffertje... Nou ja, de tijd zal het leren wat we ervan gebakken hebben.

Oh ja, hier wordt hij trouwens wel regelmatig betrokken bij het klaarmaken van eten. Helpen boontjes doppen, aardappels schillen (lees: knoeien met water ) en ga zo maar door. Wel veilig, maar volgens het 'deksels principe" (voor wie wel eens kindertijd 's ochtends kijkt. Ik heb wel bewondering voor die kinderen hoor! )

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 15:47 schreef Aibmi het volgende:

[..]

Maar is er dan iets mis met een machtsmiddel? Een kind zul je als ouder moeten sturen, simpelweg omdat het niet de juiste keuzes voor zichzelf kan maken. En om jouw keuze aantrekkelijker te maken(zodat je niet hoeft te forceren), zijn dit soort machtsmiddelen bij uitstek prima. Als blijkt dat zo'n kind écht niet wilt eten, en zich niet alleen maar aan stelt, dan zullen ze het niet eten van een toetje maar voor lief nemen.

Ik gebruik het zelf niet als machtmiddel... Mijn machtsmiddel is, als je niet genoeg eet, dan heb je honger. Een toetje (bij ons een bakje yoghurt) is niet vullend genoeg om je avondeten over te slaan... Overigens als ze de groente of het vlees echt niet lust, krijgt ze gewoon wat meer pasta of aardappels. Geen drama aan tafel vind ik belangrijker dan verplicht je bord leegeten. Maar nogmaals, dat is mijn mening...

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 11:34 schreef Emeth.NL het volgende:
Wat denken jullie ouders hiervan, strict of liberaal?

Ik dacht strict, maar merk dat liberaal véél gezelliger is én beter zijn vruchten afwerpt. Hier is nog nooit een enkel woord harder gesproken tijdens het eten (kind is 2 jaar...voor zover je daar dan al een discussie mee aan moet gaan )
Hij krijgt zijn bordje eten en hij mag eten wat hij wil, zoveel of weinig hij wil en wat hij wil, áls hij maar eet....

Tot op heden gaat dit goed, hij eet de ene dag wat meer dan de andere dag, en macaroni is lekkerder dan aardappels...maar ach, misschien heb ik een makkelijk kind

edit; oh jaa...hier nooit een toetje na het avondeten

Ik lust niet heel veel, maar bij alles wat ik niet lust ging ik vroeger echt kokhalzen. Maar in een vreemde omgeving eet ik meestal wel gewoon alles op, thuis niet.

Bij ons mogen we allemaal 1 dag in de week bepalen wat we eten, als er maar groente in zit. Bovendien maak ik een weekmenu, en dan mogen ze ook nog zeggen wat ze er van vinden. Wat niet betekend dat we het dan helemaal niet eten, maar ik kook net zo makkelijk een pannetje andere groente erbij, die wel in de smaak valt. Het is dan wel de bedoeling dat ze hun bord leeg eten, en meestal gaat dat ook wel goed. En als het een keer niet lukt, dan is dat ook niet erg. Ik moest zelf vroeger ook alles opeten, tegen heug en meug, en ik geloof niet dat ik nou meer of minder lust daardoor. Het enige wat ik eraan over heb gehouden is een nare herinnering.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 15:29 schreef Suzanna het volgende:
En als ze gewoon genoeg hebben gegeten en anders te vol gaan zitten? Dan leer je ze om TEVEEL te eten, dat lijkt me niet in overeenstemming met 'het eten kan schaars zijn'. Ik heb vaak mijn bord leeg gegeten en had daarna een TE vol gevoel, dat is echt niet prettig. En dat wordt je dan opgedrongen door je ouders. Belachelijk toch?

Mee eens, het blijkt dat een deel van het overgewicht juist ontstaat door hersenloos doorgrazen op jonge leeftijd. Eten bij de tv heeft hier invloed op, omdat men het hongergevoel negeert, maar dus ook proppen tegen beter weten in. Je bereikt hiermee alleen maar dat een kind een rem gaat negeren.

Ik vind dat een kind alles moet próéven, even twee hapjes proberen. Je merkt snel genoeg of er sprake is van dwars gedrag of van echt niet lusten. In het eerste geval, keuze geven: nog twee hapjes en dan een toetje, of niet proberen en zonder (verder) eten naar bed. In het tweede geval, even proeven (aan smaak moet je inderdaad wennen) en daarna lekker aan de appelmoes. Extra koken onder het motto "dan krijgen ze tenminste iets binnen" lijkt me niet handig, dan leer je ze idd aan dat er altijd ander eten is.

heel herkenbaar ts. ik lustte alleen geen gekookte wortels en ik hou er niet van als alles op het bord door elkaar ligt. je mocht als kind best wel eisen stellen als je kotsend langs de tafel zat. maar niet teveel. ik kreeg rauwe wortels en een fonduebord.

de rest at ik zonder problemen op. mijn broertje vond wel alles "vies" en die werd dan ook streng door mijn vader behandeld. nu eet hij alles en vind ook bijna alles lekker.

ik eet nog steeds geen gekookte wortels. (shame)

Noah eet gewoon met de pot mee en als ie niet wil dan niet. Heb weleens geprobeerd hem te dwingen maar dat werkt echt averechts. Als ie iets ouder is en meer begrijpt, vind ik wel dat ie op z'n minst een paar hapjes moet proeven, en als ie het dan nog niet wil, dan niet.

Speciaal voor hem iets anders klaarmaken zal ik niet doen. Hooguit wat mijn moeder bij mijn slechtetende zus vroeger deed: pasta met alleen kaas en zonder saus, etc.

Toetje krijgt hij ook altijd. Maar als ie slecht heeft gegeten wel iets uitgebreider. Normaal is het meestal yoghurt met roosvicee, en als ie slecht heeft gegeten komt er nog een banaan doorheen bijv. Gewoon zodat ie toch een beetje een gevuld gevoel heeft.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 15:56 schreef Aibmi het volgende:
Volgens mij is het verband snappen tussen eten en geen honger hebben heel erg snel duidelijk voor een kind(baby). Dat is volgens mij gewoon instinct. Maar wat jij doet zorgt er toch juist voor dat ze weinig bij het avondeten eten? Omdat ze weten dat ze toch wel eten krijgen. Lijkt me erg onhandig. Zo blijf je jaren door gaan met ruim na het avondeten nogmaals eten maken, omdat ze nooit hebben aangeleerd om goed te eten bij het avondeten.

Ik denk niet dat een kind van nog geen 2 snapt dat als het 's avonds niet kan slapen van de honger, het de volgende avond maar netjes zijn bord leeg moet eten

Dat is net zoiets als een kat straffen omdat ie gisteren op het kleed heeft gepiest ipv op de bak.

Ik mocht 1 ding kiezen dat ik niet lustte (witlof in mijn geval)
Andere dingen (spruitjes etc) moest ik altijd minstens n klein beetje eten.

je kan op creatieve manieren je kind vroegtijdig van alles te laten proeven/eten. het 'vliegtuigje' is een cliché voorbeeld.

maar als baby spuugde ik altijd de olvarit met wortel uit. die weeige zoete smaak heb ik nooit gewaardeerd.

zoals texelonia aangeeft., hapje proeven was wel een voorwaarde idd op latere leeftijd. ik denk dat vooral door die ongedwongenheid er een zeer uitgebreide smaak in mijn leven is gekomen.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 20:16 schreef texelonia het volgende:

[..]

Ik denk niet dat een kind van nog geen 2 snapt dat als het 's avonds niet kan slapen van de honger, het de volgende avond maar netjes zijn bord leeg moet eten

Dat is net zoiets als een kat straffen omdat ie gisteren op het kleed heeft gepiest ipv op de bak.

Volgens mij onderschat je kinderen een beetje. En sowieso, een kat straffen omdat hij gisteren iets heeft gedaan werkt niet. Wel als je binnen een paar uur er na doet. En honger/eten is altijd een logisch verband dat zo goed als alle wezens instinctief kunnen. Zelfs onze cavias weten wanneer ze eten horen te krijgen. Als we dat vergeten en ze krijgen een paar uur later honger dan schreeuwen die cavias het uit. En je gaat mij niet wijs maken dat een 2-jarige cavia dommer is dan een 2-jarig mens.

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 20:36 schreef Aibmi het volgende:

[..]

Volgens mij onderschat je kinderen een beetje. En sowieso, een kat straffen omdat hij gisteren iets heeft gedaan werkt niet. Wel als je binnen een paar uur er na doet. En honger/eten is altijd een logisch verband dat zo goed als alle wezens instinctief kunnen. Zelfs onze cavias weten wanneer ze eten horen te krijgen. Als we dat vergeten en ze krijgen een paar uur later honger dan schreeuwen die cavias het uit. En je gaat mij niet wijs maken dat een 2-jarige cavia dommer is dan een 2-jarig mens.

het kind zal wel honger hebben, maar ik weet niet of dat nou zo verstandig is. op internaten vroeger moest je het uitgekotste voer weer opeten. geestig dat zoveel (net afgeschoten) criminelen die je de laatste jaren veel in de media zag, uit internaten komen.

tuurlijk chargeer ik en ik denk idd dat smaak al vroeg te leren is. maar gedwongen spul naar binnen werken waar een kind van kotst? wat is het nut?

Ik heb de regel dat hij moet proeven als er wat staat wat hij niet kent, verder mag hij het voor een deel zelf weten.

Als kleine plurk at hij zo goed als niets, toen hij eenmaal op vast voedsel overging was het over met de overdreven eetlust, alles wat niet op vlees leek werd gewoonweg niet gegeten, je kon op je kop gaan staan, maar hij at het niet, ging liever over zijn nek dan dat hij iets zou doorslikken, heb hem zelfs weleens 2 dagen achter elkaar hetzelfde voorgeschoteld, het maakte niets uit, hij verging van de honger, maar geen groente eten.
Toen wat in overleg geweest en ervoor gekozen niet te miepen om dat eten, bijvullen met vitamine's, genoeg fruit e.d. en verder laten gaan.

Dan zou het vanzelf wel komen, nou mooi niet dus!!!!!

Meneer is inmiddels 7 en eet nogsteeds niet al te best, sinds een jaar of 4 is de regel je zal en moet proeven er gekomen, er worden dealtjes gesloten in hoeveel happen hij moet eten, anders leeft hij op lucht.
Heel langzaam begint het te komen dat hij wat normaler gaat eten, zo van de week zweedse gehaktballetjes in tomatensaus met brocollie en spercieboontjes erbij, die gehaktballetjes zag hij wel zitten de carnivoor, maar die groente natuurlijk niet.
Maar paps(die ook niet gek op brocollie en spercieboontjes is) at het wel en ik zeg heel blij dat paps daar punten voor krijgt.
Toen moest het ineens ook bij hem, dus als hij 5 happen zou eten zou hij 10 punten krijgen, dus 5 happen gingen naar binnen, met lange tanden, maar oh wat was hij trots!

Maar echt dwingen, de tranen langs zijn wangen laten lopen, hem zien kokhalsen bij elke kauwbeweging, ik begin er niet aan, beetje druk uitvoeren om het op z'n minst even te proberen, belonen als hij het wel doet en verder gaat het niet, heb geen zin in elke dag stress aan de eettafel, heb geen zin in een huilend en kotsend kind elke dag, elke dag die machtsstrijd, je houdt het gewoon niet vol.

Hij begint te begrijpen dat hij groente moet eten om gezond te blijven, hij begint groente te eten en dat zonder echte dwang, vandaag een fiks bord zuurkoolschotel met banaan naar binnen gewerkt, maar uit de macaronie worden de stukjes ui en paprika en alles nog wel gevist, het zij zo hoor...

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 20:39 schreef zoalshetis het volgende:

[..]

het kind zal wel honger hebben, maar ik weet niet of dat nou zo verstandig is. op internaten vroeger moest je het uitgekotste voer weer opeten. geestig dat zoveel (net afgeschoten) criminelen die je de laatste jaren veel in de media zag, uit internaten komen.

tuurlijk chargeer ik en ik denk idd dat smaak al vroeg te leren is. maar gedwongen spul naar binnen werken waar een kind van kotst? wat is het nut?

Ten eerste gaat de quote over het niet vol laten eten bij het avondeten, en dan 's avonds alsnog eten maken.
Ten tweede heb ik nergens gezegd dat kinderen moeten eten totdat ze kotsen. Ik vind alleen wel dat smaak ook aangeleerd moet worden. Verder symboliseert het dat je soms ook minder leuke dingen moet doen, die je alleen kunt afzeggen als je het heel erg vindt. Daarom vond ik de regel dat je alleen toetje kreeg bij het leegeten van je bord heel prima. Het creëert een zelfde soort situatie: Om een reden(toetje in het ene geval, sociale verplichtingen in het andere) doe je iets dat een beetje tegen je zin is. Als je het echt niet wilt, dan hoeft het niet, maar dan moet je ook de consequenties er van accepteren(geen toetje/minder sociale acceptatie).

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 20:52 schreef erodome het volgende:
Ik heb de regel dat hij moet proeven als er wat staat wat hij niet kent, verder mag hij het voor een deel zelf weten.

Als kleine plurk at hij zo goed als niets, toen hij eenmaal op vast voedsel overging was het over met de overdreven eetlust, alles wat niet op vlees leek werd gewoonweg niet gegeten, je kon op je kop gaan staan, maar hij at het niet, ging liever over zijn nek dan dat hij iets zou doorslikken, heb hem zelfs weleens 2 dagen achter elkaar hetzelfde voorgeschoteld, het maakte niets uit, hij verging van de honger, maar geen groente eten.
Toen wat in overleg geweest en ervoor gekozen niet te miepen om dat eten, bijvullen met vitamine's, genoeg fruit e.d. en verder laten gaan.

Dan zou het vanzelf wel komen, nou mooi niet dus!!!!!

Meneer is inmiddels 7 en eet nogsteeds niet al te best, sinds een jaar of 4 is de regel je zal en moet proeven er gekomen, er worden dealtjes gesloten in hoeveel happen hij moet eten, anders leeft hij op lucht.
Heel langzaam begint het te komen dat hij wat normaler gaat eten, zo van de week zweedse gehaktballetjes in tomatensaus met brocollie en spercieboontjes erbij, die gehaktballetjes zag hij wel zitten de carnivoor, maar die groente natuurlijk niet
Maar paps(die ook niet gek op brocollie en spercieboontjes is) at het wel en ik zeg heel blij dat paps daar punten voor krijgt.
Toen moest het ineens ook bij hem, dus als hij 5 happen zou eten zou hij 10 punten krijgen, dus 5 happen gingen naar binnen, met lange tanden, maar oh wat was hij trots!

Maar echt dwingen, de tranen langs zijn wangen laten lopen, hem zien kokhalsen bij elke kauwbeweging, ik begin er niet aan, beetje druk uitvoeren om het op z'n minst even te proberen, belonen als hij het wel doet en verder gaat het niet, heb geen zin in elke dag stress aan de eettafel, heb geen zin in een huilend en kotsend kind elke dag, elke dag die machtsstrijd, je houdt het gewoon niet vol.

Hij begint te begrijpen dat hij groente moet eten om gezond te blijven, hij begint groente te eten en dat zonder echte dwang, vandaag een fiks bord zuurkoolschotel met banaan naar binnen gewerkt, maar uit de macaronie worden de stukjes ui en paprika en alles nog wel gevist, het zij zo hoor...

Die van mij is drie, maar wat je schrijft is erg herkenbaar. Bij Fleur is er een drie happen regel. Die is meestal alleen nodig voor groente, maar soms ook voor de aardappels en het vlees. Belonen doen we met waterijs of speciale toetjes. En anders is het gewoon toetje. Wanneer ze echt weigert te eten dan gaat ze toch echt even op de strafstoel en als ze dan die 3 happen heeft genomen is alles vergeten en vergeven en heeft ze goed gegeten. Verder hebben we sinds vorige week de regel dat we om en om mogen kiezen wat we eten. Dus gisteren heeft papa gekozen, vandaag mama en morgen kiest Fleur. Ze mag dan de hele maaltijd kiezen of bijvoorbeeld de groente. Macaroni is erg populair en voor de groente is het meestal erwtjes...Maar het voordeel is dan wel dat ze goed eet. Morgen staat trouwens panenkoeken op het programma.... en dan wil ze graag meehelpen.

als je kind kroketjes en pannekoeken lekker vindt, maar geen groenten lust, kan je groentenkroketjes, of groentenpannekoekjes maken. het gaat niet alleen om wat er in zit het gaat kinderen ook om een herkenbare vorm.

beetje creativiteit bij de gerechten mag wel.

Meehelpen met koken zou idd moeten helpen, maar niet bij die van mij, die staat met zeer veel plezier de worteltjes te snijden, maar verdomd het ze gekookt te eten(rauw wel weer dan).
Je kan hem alle groente laten snijden en bereiden, maar eten zal hij niet erdoor, wel bij de koekjes en taart die we bakken, daar snoept hij wel weer van mee

Als het op groente lijkt heeft hij er onmiddelijk een afkeer van, als ik hem eten laat kiezen is het of gourmetten, of kippepootjes, zonder groente dan wel te verstaan

Het is echt een carnivoor en zelfs dan eet hij met mate, als het aan hem zou liggen zou hij leven op lucht, maar goed, hij krijgt vitamine's om aan te vullen, om geen tekorten te krijgen, hij eet wel fruit met smaak, brood e.d. eet hij ook(met mate), macaronie e.d. lust hij graag zolang ik de groentes minimaal houdt, soep eet hij door brood erin te dopen, hij is gezond van lijf en leden, groeit prachtig, doet het goed op school, presteerd goed in het leven, kan rennen en doen tot hij een ons weegt, wordt nergens moe van, dus schade ondervindt hij er verder niet van.