R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
al sinds jonge leeftijd 'leef' ik een gedeelte van mn leven in een fantasiewereld. het is gewoon iets van voor het slapen gaan, in de trein zitten, ff weg van de echte wereld en duiken in een wereld waar je zelf complete controle over hebt. vroeger in mn puberteit was dit veel erger dan dat het nu is, nu is het voornamelijk ontspanning, - en ik heb geleerd dat ik in mn fantasiewereld de dingen 'oplos' waar ik in het dagelijks leven mee zit. vroeger schaamde ik me er diep voor, alsof ik een of andere nutcase was, maar nu heb ik geaccepteerd dat het een deel van mezelf is wat ik hard nodig heb gehad en wat ik schijnbaar nu nogsteeds met me meedraag, en waarschijnlijk dus nodig heb of gewoon hou omdat ik er waarde aan hecht.
in het dagelijkse leven, omgang met anderen, komt deze wereld niet echt naar boven, alleen maar als ik in stilte met mezelf ben, zeg maar.
wie heeft of had dit nogmeer? hoe keek/kijk jij tegen je fantasiewereld/leven aan?
in het dagelijkse leven, omgang met anderen, komt deze wereld niet echt naar boven, alleen maar als ik in stilte met mezelf ben, zeg maar.
wie heeft of had dit nogmeer? hoe keek/kijk jij tegen je fantasiewereld/leven aan?
Zolang je weet dat het een fantasiewereld is, en je niet in conflict komt met de realiteit lijkt me hier helemaal niets mis mee. behalve als het een soort vluchten wordt.
Is het een soort vluchten voor je die fantasiewereld?
Ik had het overigens al kind wel heel erg, nu al jaren niet meer.
Is het een soort vluchten voor je die fantasiewereld?
Ik had het overigens al kind wel heel erg, nu al jaren niet meer.
ijs_beer fan!
quote:Op zaterdag 7 oktober 2006 23:35 schreef MadMarco het volgende:
misschien moet je wat minder world of warcraft spelen
vroeger wel, nu niet meer.quote:Op zaterdag 7 oktober 2006 23:40 schreef NanKing het volgende:
Zolang je weet dat het een fantasiewereld is, en je niet in conflict komt met de realiteit lijkt me hier helemaal niets mis mee. behalve als het een soort vluchten wordt.
Is het een soort vluchten voor je die fantasiewereld?
Ik had het overigens al kind wel heel erg, nu al jaren niet meer.
ik heb een poosje bij een psych gelopen en die vond het ook vrij normaal. fantasien schijnen een veel voorkomende manier om 'nare' dingen te verwerken zijn.
fantasien schijnen een veel voorkomende manier om 'nare' dingen te verwerken zijn.
overigens is het karakter in mn fantasien altijd dat geweest wat ik het meest wilde zijn of hoe ik vond dat ik was of hoorde te zijn. De ontwikkeling van mezelf en mn fantasiekarakter loopt parallel. Het fantasiekarakter is een soort spiegel, of ik ben een soort spiegel van haar, ondertussen. Fantasiewerelden of realiteit, het is allemaal 'ik'. De 'ik' valt niet van elkaar te scheiden, want het is vrijwel het zelfde, de situaties natuurlijk wel, hoewel die een afspiegeling zijn van zeg mn onderbewuste, wat dus ook weer ik is. Ik heb het allemaal wel op een rijtje, maar ik denk niet dat ik het op een rijtje zou hebben gehad als ik mn fantasiewereld zou onderdrukken, zeg maar.
Ik deed dat als kind en ook in m'n puberteit heel veel en ik denk dat ik het echt nodig had om stand te houden binnen een lastige thuissituatie. Ben nooit het contact met de werkelijkheid echt kwijtgeraakte, maar wilde het soms gewoon effe kwijtraken puur ter ontspanning. Wist altijd nog wel hoe ik heette enzo hoor en geen mens die er ooit wat van heeft gemerkt behalve dat ik wat dromerig was. Ik denk dat het me echt geholpen heeft die tijd fatsoenlijk door te komen. Toen ik eenmaal uit huis was ging het over.
die ga ik niet in detail beantwoorden. Wat ik wel kan zeggen is dat mn fantasiewerelden dus een afspiegeling zijn van mn onbewuste (daar kwam ik ook pas na een jaar of 10, 12 achter hoor). Dat wat er in mij afspeelt, komt in de vorm van een verhaal of beeld in me naar boven.quote:Op zaterdag 7 oktober 2006 23:45 schreef Ayaxola het volgende:
In wat voor werelden loop je dan? Hoe ziet dat eruit?
In tijden dat ik me echt klote voel dan komen de verhalen in grote getalen naar boven, in tijden dat ik me prima voel amper, zoals bijvoorbeeld nu.
herkentquote:Op zaterdag 7 oktober 2006 23:49 schreef thaleia het volgende:
Ik deed dat als kind en ook in m'n puberteit heel veel en ik denk dat ik het echt nodig had om stand te houden binnen een lastige thuissituatie. Ben nooit het contact met de werkelijkheid echt kwijtgeraakte, maar wilde het soms gewoon effe kwijtraken puur ter ontspanning. Wist altijd nog wel hoe ik heette enzo hoor en geen mens die er ooit wat van heeft gemerkt behalve dat ik wat dromerig was. Ik denk dat het me echt geholpen heeft die tijd fatsoenlijk door te komen. Toen ik eenmaal uit huis was ging het over.
in de tijd dat ik op mezelf ben gaan wonen ben ik nog wel jaren depressief geweest waar mn fantasiewereld me ook veel heeft geholpen. maar het is bij mij nog steeds aanwezig, omdat het mijn standaard manier is om met angsten en nare dingen om te gaan. een soort van visualisatie, en oefenen hoe er in bepaalde situaties gehandeld zou kunnen worden, hoe ik zou kunnen reageren. ik weet niet of ik mijn fantasiekarakter tem, of dat zij mij temt. waarschijnlijk allebei wel een beetje.
Ik ben ook depressief geweest nadat ik uit huis ging maar die fantasiewereld had ik toen niet meer. Had misschien best geholpen als ik 'm wel had gehad Maar het was gewoon weg. Kennelijk was het een benodigde coping strategie terwijl ik in die gezinssituatie zat, die dus verdween toen ik uit die specifieke situatie weg was. Kwam ook niet terug als ik bij m'n ouders logeerde, terwijl ik wel altijd een erg onbestemd en akelig gevoel heb als ik in dat huis ben en vooral als ik er slaap.
Een interessante vraag is uiteraard: welke van de twee werelden is fantasie en welke is de realiteit? Of is er uberhaupt een realistische wereld?quote:Op zaterdag 7 oktober 2006 23:40 schreef NanKing het volgende:
Zolang je weet dat het een fantasiewereld is, en je niet in conflict komt met de realiteit lijkt me hier helemaal niets mis mee. behalve als het een soort vluchten wordt.
Is het een soort vluchten voor je die fantasiewereld?
Ik had het overigens al kind wel heel erg, nu al jaren niet meer.
Mag ik vragen waarom je een akelig gevoel hebt als je in het ouderlijk huis bent?quote:Op zondag 8 oktober 2006 00:03 schreef thaleia het volgende:
Ik ben ook depressief geweest nadat ik uit huis ging maar die fantasiewereld had ik toen niet meer. Had misschien best geholpen als ik 'm wel had gehad Maar het was gewoon weg. Kennelijk was het een benodigde coping strategie terwijl ik in die gezinssituatie zat, die dus verdween toen ik uit die specifieke situatie weg was. Kwam ook niet terug als ik bij m'n ouders logeerde, terwijl ik wel altijd een erg onbestemd en akelig gevoel heb als ik in dat huis ben en vooral als ik er slaap.
Gebruiken ze in je fantasiewereld wel hoofdletters?
P.S. ik deed dat ook vaak, deechtewereldzuigt nu eenmaal en zo is er nog een beetje lol aan te beleven.
P.S. ik deed dat ook vaak, deechtewereldzuigt nu eenmaal en zo is er nog een beetje lol aan te beleven.
hostes ad pulverum ferire
Spatie is kapot.
's Avonds een vent, 's ochtends gebanned
Spatie is kapot.
's Avonds een vent, 's ochtends gebanned
Da's puur een onbewust gevoel, associatie, niets rationeels want het is niet dat het bewust herinneringen oproept ofzo en het is ook niet zo dat ik nu nog enige reden heb me in dat huis akelig te voelen. Toch gebeurt het steeds. Een mens is nu eenmaal geen volledig rationeel wezen, of in elk geval ik ben het nietquote:Op zondag 8 oktober 2006 00:06 schreef FuifDuif het volgende:
Mag ik vragen waarom je een akelig gevoel hebt als je in het ouderlijk huis bent?
Ze zijn voor mij allebei realiteit en allebei met elkaar verbonden, maar wel twee losstaande werelden die allebei anders omgaan met de input die ik krijg en zelf genereer. (jaaaaa) Het leven in de 'echte wereld' wordt aangevuld door mn fantasieen, mn fantasieen worden aangevuld door de echte wereld, en komen allebei in mn hersenen terecht, wat weer m'n beleving veroorzaakt, oid. Ik kan ze wel van elkaar scheiden, of discrimineren, maar ik zal nooit tegen mn eigen fantasieen zeggen, 'oh dat is niet echt', omdat het fundament, de angst of de liefde, wel 'echt' 'ik', is. (de discussie over het ik terzijde)quote:Op zondag 8 oktober 2006 00:04 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Een interessante vraag is uiteraard: welke van de twee werelden is fantasie en welke is de realiteit? Of is er uberhaupt een realistische wereld?
Een absolute realistische wereld bestaat uiteraard niet.quote:Op zondag 8 oktober 2006 00:04 schreef FuifDuif het volgende:
[..]
Een interessante vraag is uiteraard: welke van de twee werelden is fantasie en welke is de realiteit? Of is er uberhaupt een realistische wereld?
Want ieder ziet de wereld vanuit zijn of haar eigen referentiekader.
Iedereen heeft een eigen realiteit.
Maar er is wel degelijk een verschil tussen de realiteit en fantasie. Een fantasie wereld speelt zich af in je hoofd en uit zich louter in je hoofd.
De realiteit is jouw omgang met mensen, het zien van de wereld.
De crux vind ik zelf hier in eigenlijk, hoe veranderd je fantasiewereld jouw realiteit en jouw kijk op de buitenwereld. Hier ben ik nog niet helemaal over uit .
.En kan het besef van 'dit is een fantasiewereld' zomaar ineens wegvallen?
Er wordt hiet gesproken als fantasiewereld als overlevingsmechanisme, ik denk dat bijna ieder kind dit wel heeft. Maar wat zorgt er voor dat het voor de een een overlevingsmechanisme is wat hij of zij goed onder controle heeft en voor de ander uit dit zich in bijv. dissociatieve stoornis.
beetje warrig allemaal, maar 't is laat
ijs_beer fan!
in mijn fantasiewereld piepen mensen iig niet over bepaalde omgangsvormen.quote:Op zondag 8 oktober 2006 00:06 schreef pieter_pontiac het volgende:
Gebruiken ze in je fantasiewereld wel hoofdletters?
P.S. ik deed dat ook vaak, deechtewereldzuigt nu eenmaal en zo is er nog een beetje lol aan te beleven.
In mn fantasiewereld zet ik zulke situaties in elkaar waarmee ik in het echt leven leer, ondanks alle shit, lol te hebben in allerlei situaties. dat is momenteel m'n grootste 'fantasie', die stukje bij beetje steeds meer mn leven overneemt. ik heb nl echt geen zin om alleen maar lol te beleven in mn fantasieen, en de echte wereld maar kut te vinden, want als ik die manier van leven aanhoudt dan verdwijn ik op een gegeven moment echt in m'n hoofd en dan kan ik afgevoerd worden. ik heb daar geen zin in.
ik weet dat mijn fantasiewereld intern is, en dat mijn omgeving niets te maken heeft met mijn fantasiewereld, maar dat alleen mijn manier van omgaan met bepaalde zaken een link heeft met mijn fantasiewereld. in zoverre kan ik het prima van elkaar onderscheiden.quote:Op zondag 8 oktober 2006 00:14 schreef NanKing het volgende:
[..]
Een absolute realistische wereld bestaat uiteraard niet.
Want ieder ziet de wereld vanuit zijn of haar eigen referentiekader.
Iedereen heeft een eigen realiteit.
Maar er is wel degelijk een verschil tussen de realiteit en fantasie. Een fantasie wereld speelt zich af in je hoofd en uit zich louter in je hoofd.
De realiteit is jouw omgang met mensen, het zien van de wereld.
De crux vind ik zelf hier in eigenlijk, hoe veranderd je fantasiewereld jouw realiteit en jouw kijk op de buitenwereld. Hier ben ik nog niet helemaal over uit .
En kan het besef van 'dit is een fantasiewereld' zomaar ineens wegvallen?
Er wordt hiet gesproken als fantasiewereld als overlevingsmechanisme, ik denk dat bijna ieder kind dit wel heeft. Maar wat zorgt er voor dat het voor de een een overlevingsmechanisme is wat hij of zij goed onder controle heeft en voor de ander uit dit zich in bijv. dissociatieve stoornis.
beetje warrig allemaal, maar 't is laat
conditionering perhaps?quote:Op zondag 8 oktober 2006 00:11 schreef thaleia het volgende:
[..]
Da's puur een onbewust gevoel, associatie, niets rationeels want het is niet dat het bewust herinneringen oproept ofzo en het is ook niet zo dat ik nu nog enige reden heb me in dat huis akelig te voelen. Toch gebeurt het steeds. Een mens is nu eenmaal geen volledig rationeel wezen, of in elk geval ik ben het niet
Ik herken dit wel ja. Toen ik jonger was had ik een hele wereld met een aantal personen, en toen ik in de puberteit kwam, werd deze ' wereld' nog complexer omdat ook seks hierin een rol ging spelen. Ik was ooit ook heel obsessief met deze fantatsie bezig, elk momentje dat ik op school had enz.
Tegenwoordig is het lang niet meer zo erg, soms bedenk ik nog wel dit soort verhalen, maar ik ben er alleen nog maar mee bezit op momenten dat ik echt niets anders te doen heb.
Tegenwoordig is het lang niet meer zo erg, soms bedenk ik nog wel dit soort verhalen, maar ik ben er alleen nog maar mee bezit op momenten dat ik echt niets anders te doen heb.
Arseen (As), atoomnummer 33
je hebt fantaseren en fantasiewerelden, als onderdeel van je bestaan, zoals je naar school gaat, of naar je werk, of op visite bij je ouders, ga je ook naar je fantasiewereld. imo is dat iets heel anders dan gewoon fantaseren. (achja het malen van heel veel mensen is ook fantaseren, ook zo'n chronische fantasiewereld)quote:Op zondag 8 oktober 2006 03:26 schreef dialMforMonkey het volgende:
Welk mens doet er nu aan zoiets banaals als fantaseren. Echt uniek! "One of a kind" .....
kijk me fotoboek:
i live in my own little world...
but that's okay, they know me here!
zonder fantasie zou ik de wereld maar somber inzien
Qua fantasiewerelden, ligt er aan wat je fantasiewereld noem. Ik kan wel ff simpel de realiteit verlaten, zo op een grappige/merkwaardige manier gezegd. You get the idea.
i live in my own little world...
but that's okay, they know me here!
zonder fantasie zou ik de wereld maar somber inzien
Qua fantasiewerelden, ligt er aan wat je fantasiewereld noem. Ik kan wel ff simpel de realiteit verlaten, zo op een grappige/merkwaardige manier gezegd. You get the idea.
fantasiewerelden zijn tof!
Attended: UFC 99 - UFC 167 - UFC 175 - TUF 19 Finale - Invicta 13 - UFC 189 - Fight Night 84 / 87 / 90 - TUF 23 Finale - UFC 200 - UFC 205
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
Ik heb verschillende fantasiewerelden, de persoon die ik daarin ben is altijd min of meer hetzelfde, hoewel in een compleet andere rol, maar wel volledig anders dan ik zelf ben.
Ik zou ook nooit de realiteit met deze fantasiewerelden kunnen verwarren, gewoon omdat het zo ontzettend niet lijkt op mijn dagelijkse realiteit.
Overigens is het meer kommer en kwel dan lol trappen met mijn fantasiepersoontje. Dit is trouwens zo gegroeid, want dat fantaseren is heel jong bij mij begonnen en alleen de werelden en omstandigheden veranderen wel, maar de 'ik' in de verhalen blijft de eerdere ervaringen met zich mee dragen.
Ik heb niet het idee dat ik dingen waar ik in het echte leven mee zit in die fantasiewereld oplos. Misschien wel, maar dan is het wel heel onderbewust. Ik zal daar nog eens diep over na moeten denken.
Ik zou ook nooit de realiteit met deze fantasiewerelden kunnen verwarren, gewoon omdat het zo ontzettend niet lijkt op mijn dagelijkse realiteit.
Overigens is het meer kommer en kwel dan lol trappen met mijn fantasiepersoontje. Dit is trouwens zo gegroeid, want dat fantaseren is heel jong bij mij begonnen en alleen de werelden en omstandigheden veranderen wel, maar de 'ik' in de verhalen blijft de eerdere ervaringen met zich mee dragen.
Ik heb niet het idee dat ik dingen waar ik in het echte leven mee zit in die fantasiewereld oplos. Misschien wel, maar dan is het wel heel onderbewust. Ik zal daar nog eens diep over na moeten denken.
Ja, die met de ballen in de bek.
Ik heb niet echt "één wereld", maar elke keer als ik een goed boek lees kan ik me, alleen volgens mezelf trouwens, behoorlijk inleven in de wereld(en) van dat boek. Ik probeer me altijd elke tekst voor te stellen hoe dat in het 'echt" zou zijn. Best lachen als je Discworld leuk vindtquote:Op zaterdag 7 oktober 2006 22:58 schreef releaze het volgende:
wie heeft of had dit nogmeer? hoe keek/kijk jij tegen je fantasiewereld/leven aan?
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Ik herken wel het een en ander in het verhaal van de TS. Ikzelf heb, buiten de realiteit, ook een bepaalde vorm van fantasiewereld die inderdaad naar boven komt als ik alleen ben en het verder om mij heen stil is. Eigenlijk dus, als ik verder nergens aandacht aan moet/kan geven. In die fantasiewereld bekijk ik vooral hoe ik anders had kunnen reageren op bepaalde situaties die ik tegengekomen ben, en dus ook hoe het heden er uit had gezien áls ik zo gereageerd had. Een soort van zelfevaluatie zeg maar. Dat geeft me de mogelijkheid om de volgende keer anders in te spelen op een dergelijke situatie en daardoor een ander resultaat te bereiken. Dat loopt uiteen van anders reageren waardoor je mensen níet voor het hoofd stoot en dus gedaan krijgt wat je had gewild, tot de hele situatie uit de weg gaan, of juist opzoeken. Eigenlijk dus gewoon om er zelf beter van te worden, egoïstisch he
Verder is het ook een mogelijkheid om inderdaad de kommer en kwel een plaats te geven, en er op een bepaalde manier mee om te gaan. Wat dat betreft vergt het soms wel wat moeite en emotionele kracht om de fantasiewereld en de werkelijkheid uit elkaar te houden. Het komt namelijk wel eens voor dat ik wat bij elkaar fantaseer dat me zodanig aanstaat dat ik het wel graag in het echt zo zou willen hebben. Dat is dus niet zo, en dat is soms wel eens jammer
Maakt me dat gek? Ik denk het niet. Iedereen heeft zo z'n eigen manier om met de dingen om te gaan, iedereen heeft z'n eigen manier van denken en doen, en dit is de mijne. En blijkbaar ben ik niet alleen, happy happy joy joy
Edit: ik moet er ook even bij vertellen dat mijn fantasiewereld dus altijd dezelfde is, en ik daarin ook altijd gewoon mezelf ben. De enige draai die ik er tussen m'n oren aan geef is dus het anders omgaan met situaties en dergelijke. Het komt verder niet voor dat ik mezelf in een heel ander persoon transformeer in m'n fantasie. Ik blijf gewoon bartholomeus, incl de vrachtwagengekte en alles dat mij bartholomeus maakt
Verder is het ook een mogelijkheid om inderdaad de kommer en kwel een plaats te geven, en er op een bepaalde manier mee om te gaan. Wat dat betreft vergt het soms wel wat moeite en emotionele kracht om de fantasiewereld en de werkelijkheid uit elkaar te houden. Het komt namelijk wel eens voor dat ik wat bij elkaar fantaseer dat me zodanig aanstaat dat ik het wel graag in het echt zo zou willen hebben. Dat is dus niet zo, en dat is soms wel eens jammer
Maakt me dat gek? Ik denk het niet. Iedereen heeft zo z'n eigen manier om met de dingen om te gaan, iedereen heeft z'n eigen manier van denken en doen, en dit is de mijne. En blijkbaar ben ik niet alleen, happy happy joy joy
Edit: ik moet er ook even bij vertellen dat mijn fantasiewereld dus altijd dezelfde is, en ik daarin ook altijd gewoon mezelf ben. De enige draai die ik er tussen m'n oren aan geef is dus het anders omgaan met situaties en dergelijke. Het komt verder niet voor dat ik mezelf in een heel ander persoon transformeer in m'n fantasie. Ik blijf gewoon bartholomeus, incl de vrachtwagengekte en alles dat mij bartholomeus maakt
[b]Op maandag 28 mei 2012 19:03 schreef freshy98 het volgende:[/b]
Vrouwen en hints geven. Dat moeten ze echt eens afleren.
Vrouwen en hints geven. Dat moeten ze echt eens afleren.
de hele dag door leef ik in een soort van fantasiewereld..
regelmatig ontwaak ik ff daaruit .. en kijk ik ff de wereld in.
het is een vaag iets.. maar wel fijn om te hebben..
zo ontvlucht ik ff de wereld..
zijn er meer mensen die dit hebbe?
regelmatig ontwaak ik ff daaruit .. en kijk ik ff de wereld in.
het is een vaag iets.. maar wel fijn om te hebben..
zo ontvlucht ik ff de wereld..
zijn er meer mensen die dit hebbe?
zekers....!!!! maar niet de hele dag... ik roep mijn fantasiewereld op als ik me echt klote voel.... want daar is het zoooo veel leuker....en mooier... !!!quote:Op zondag 4 maart 2007 15:07 schreef touced het volgende:
de hele dag door leef ik in een soort van fantasiewereld..
regelmatig ontwaak ik ff daaruit .. en kijk ik ff de wereld in.
het is een vaag iets.. maar wel fijn om te hebben..
zo ontvlucht ik ff de wereld..
zijn er meer mensen die dit hebbe?
maar niet de hele dag... 
ik roep mijn fantasiewereld op als ik me echt klote voel....
hmzz.. lastig uite leggen,.. het is een soort wereld waarin alles kan.. maar je ben dusdanig ook in de realiteit dat je nog wel onderscheid kan maken tussen die 2 werelden.. het heeft iets weg van autisme.. die leven in een eigen wereldje .. maar dat is het niet helemaal
Klinkt in de verte als een vorm van dissociatie. Heb je enig idee waarom je niet voor de realiteit kiest om te leven?quote:Op zondag 4 maart 2007 16:44 schreef touced het volgende:
hmzz.. lastig uite leggen,.. het is een soort wereld waarin alles kan.. maar je ben dusdanig ook in de realiteit dat je nog wel onderscheid kan maken tussen die 2 werelden.. het heeft iets weg van autisme.. die leven in een eigen wereldje .. maar dat is het niet helemaal
Klinkt als een boek dat ik pasgeleden las, Oneetbaar brood, van Floor Haakman. Daarin besluit een man dat de droomwereld veel vanzelfsprekender en 'echter' is dan de werkelijke wereld, die hij als het ware in de steek laat. Het loopt niet goed met hem af.
Ik heb dit ook. Ik droom de hele dag, omdat ik mijn droomleven leuker vind als het echte leven. Ik hoor ook wel eens van andere mensen dat ik fysiek wel aanwezig ben maar mentaal niet omdat ik soms even 'weg' ben. Ik kies hier niet voor, het gaat vaak vanzelf. In mijn droom/fantasiewereld voer ik ook gesprekken. Het stomme is alleen dat ik onbewust mijn mond beweeg (omdat ik spreek in mijn hoofd). Ik praat dus zonder geluid en gebruik ook weleens bepaalde gezichtsuitdrukkingen. Ik lach ook heel vaak in mezelf, heb ik nooit in de gaten maar anderen zeggen het vaak. Waarom ik dit heb weet ik niet.
Ik heb trouwens ook dat ik vaak dingen doe op de automatische piloot. Dat ik gewoon iets doe maar er niet bewust bij was. Dus kan ik het me vaak niet herinneren. Dit gaat echter vaak om kleine dingen.
Ik heb trouwens ook dat ik vaak dingen doe op de automatische piloot. Dat ik gewoon iets doe maar er niet bewust bij was. Dus kan ik het me vaak niet herinneren. Dit gaat echter vaak om kleine dingen.
Mijn fantasiewereld is een inherent onderdeel van mijzelf en ik vertoef er dan ook vrij vaak in, vooral als ik gestresst ben of andere negatieve emoties ervaar. het is een 'metafoor' van mijzelf. in m'n fantasiewereld speel ik dingen uit die ik in het echte leven niet uit kan spelen, vanwege angst bijvoorbeeld, en zo leer ik hoe ik me voel of hoe ik me kan gedragen in bepaalde situaties. voor mij is het heel verhelderend en het leert me functioneren in de echte wereld.
ik heb die fantasiewereld nu al een jaartje of 15 en meestal space ik daar in af als ik in de trein zit, over straat loop, op de wc zit of onder de douche sta of vlak voor het slapen. ook maak ik het sinds jaar en dag concreet door er verhalen over te schrijven, tekeningen te maken, figuren te boetseren etc etc. ik en mijn fantasiewereld zijn niet los van elkaar te koppelen, want ze zijn allebei 'ik'. het is ook overal in mijn omgeving te vinden.
vroeger schaamde ik me dood voor mn fantasiewereld, dat vluchten voor 'de werkelijkheid', maar nu weet ik wel beter. ik ken de aard en de functie en de werking ervan en ik zou er absoluut niet zonder mee kunnen leven, het is mijn eigen verwerkingsmechanisme en ik ben er erg blij mee. het doet me beter functioneren in de maatschappij, niet slechter. Een plek om terug te trekken, energie te vinden, en er weer voor gaan.
ik heb die fantasiewereld nu al een jaartje of 15 en meestal space ik daar in af als ik in de trein zit, over straat loop, op de wc zit of onder de douche sta of vlak voor het slapen. ook maak ik het sinds jaar en dag concreet door er verhalen over te schrijven, tekeningen te maken, figuren te boetseren etc etc. ik en mijn fantasiewereld zijn niet los van elkaar te koppelen, want ze zijn allebei 'ik'. het is ook overal in mijn omgeving te vinden.
vroeger schaamde ik me dood voor mn fantasiewereld, dat vluchten voor 'de werkelijkheid', maar nu weet ik wel beter. ik ken de aard en de functie en de werking ervan en ik zou er absoluut niet zonder mee kunnen leven, het is mijn eigen verwerkingsmechanisme en ik ben er erg blij mee. het doet me beter functioneren in de maatschappij, niet slechter. Een plek om terug te trekken, energie te vinden, en er weer voor gaan.
overigens, naarmate het beter met mij gaat hoe minder ik de fantasiewereld nodig heb. in m'n puberteit zat ik er het grootste gedeelte van mn dag in, tegenwoordig op de kleine momenten en voor het slapen gaan, soms helemaal niet
Echt een fantasiewereld heb ik niet meer, als kind wel overigens. Nu duik ik altijd weg in boeken.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Jawel.quote:
Een 2e leven leiden in je fantasie
fantasiewerelden
Fantaseren/Dagdromen
Dagdromen
Teveel fantasie...
Ja, die met de ballen in de bek.
en vooral dit kan erg irritant zijn af en toe.. dat je net die kleine dingen mist.. die anderen net wel zien.. daardoor voel ik me soms afgezonderdquote:Op zondag 4 maart 2007 20:31 schreef Natural_Mystic het volgende:
Ik heb trouwens ook dat ik vaak dingen doe op de automatische piloot. Dat ik gewoon iets doe maar er niet bewust bij was. Dus kan ik het me vaak niet herinneren. Dit gaat echter vaak om kleine dingen.
Dat komt omdat je je afzondertquote:Op maandag 5 maart 2007 21:50 schreef touced het volgende:
[..]
en vooral dit kan erg irritant zijn af en toe.. dat je net die kleine dingen mist.. die anderen net wel zien.. daardoor voel ik me soms afgezonderd
Ik heb vooral toen ik jonger was heel veel in een fantasiewereld geleefd. Op de basisschool werd ik heel erg gepest, en dan vluchtte ik in mijn fantasiewereld. Daar kon ik ook bepaalde scenes nabootsen, dingen anders doen, dingen ondernemen die ik normaal niet zou durfen etc. Heb zo ook veel tekeningen gemaakt. M'n beste vriendin had hetzelfde, en dan vertelden we elkaar altijd vanalles over onze werelden . Het heeft me iig wel heel erg geholpen, ik ben zonder al te veel kleerscheuren uit die 'gepeste periode' gekomen.
Vandaag de dag maak ik eigenlijk nog maar nauwelijks 'gebruik' van mijn fantasiewereld. Dit vooral omdat ik nu best gelukkig ben, ik heb nu een hele lieve vriend en ga bijna studeren dus fantaseer ik daar nu vooral over .
Vandaag de dag maak ik eigenlijk nog maar nauwelijks 'gebruik' van mijn fantasiewereld. Dit vooral omdat ik nu best gelukkig ben, ik heb nu een hele lieve vriend en ga bijna studeren dus fantaseer ik daar nu vooral over .
Hoofdletter, komma,
punten en grammatica.
Bericht is leesbaar.
punten en grammatica.
Bericht is leesbaar.
Ik heb dat ook hoor, maar juist als ik wel happy ben eigenlijk. Voorheen ook als ik me slecht voelde, maar 2 jaar geleden ben ik begonnen met schilderen, gewoon als uitlaatklep eigenlijk want zo goed kan ik het niet maar zoiets helpt echt. Desnoods fantaseer ik onder het schilderen ofzo, als ik maar met iets bezig ben. Ik reis ook veel en in de trein of bus of op de fiets wil ik nog wel compleet wegdromen
pff mafkezen... get a hobby / life...
Geluk is een richting..... geen PUNT!!!!
Shit... Ik heb eigenlijk helemaal geen geweldige opmerking...
Shit... Ik heb eigenlijk helemaal geen geweldige opmerking...
Kansloze reactiequote:Op dinsdag 6 maart 2007 16:19 schreef Sant het volgende:
pff mafkezen... get a hobby / life...
Ik heb dat ook wel eens, dan denk ik dat er in mn fantasiewereld er geen negers zitten, die alleen maar zitten profiteren. Dus 100% blank en welvarend.
Ik heb dit ook. Ik heb het in een soortgelijk topic ook vermeld. Vandaag had ik het weer; ik bewoog mijn mond weer omdat ik in mijn hoofd een gesprek aan het voeren was en toen gingen opeens de liftdeuren open en stond er iemand voor mijn neus. Hopen maar dat diegene het niet heeft gezien. Ik ben nooit getest op autisme, denk ook niet dat ik dat heb aangezien ik verder geen problemen heb met mensen om te gaan (losgezien van het feit dat ik weleens 'weg' ben en niet in de gaten heb wat de mensen om mij heen doen) maar ik heb al wel een aantal jaren het gevoel dat ik hoog sensitief ben. Zo kun je me hélemaal gek maken als ik 's avonds op bed lig en ik hoor héél héél zachtjes de tv op de achtergrond. Het moet gewoon doodstil zijn, anders kan ik niet slapen. Ik word verder ook chagrijnig als ik honger heb, ik heb dan het gevoel dat ik gewoon niet meer kan functioneren. Ik heb trouwens wel vaker gedacht dat ik een psychische aandoening heb. Waarom weet ik niet, maar dit gevoel heb ik altijd al gehad.
[ Bericht 6% gewijzigd door Natural_Mystic op 06-03-2007 21:31:29 ]
[ Bericht 6% gewijzigd door Natural_Mystic op 06-03-2007 21:31:29 ]
Overigens fantaseer ik de gekste dingen. Als ik me kut voel ga ik fantaseren over mijn eigen begrafenis, hoe die er uit ziet en wie er allemaal jankt. Vaak fantaseer ik dat ik een succesvol persoon ben en verder fantaseer ik ook vaak dat ik een junk ben. Dat vind ik leuk op de één of andere manier.
Dan zal ik maar wijselijk weg blijven hier , voordat de mod me strafpunten gaat geven...quote:Op dinsdag 6 maart 2007 18:03 schreef clumsy_clown het volgende:
Doe maar even normaal reageren, of blijf weg.
, voordat de mod me strafpunten gaat geven... 
Geluk is een richting..... geen PUNT!!!!
Shit... Ik heb eigenlijk helemaal geen geweldige opmerking...
Shit... Ik heb eigenlijk helemaal geen geweldige opmerking...
of gewoon wijselijk zijn en uitleggen waarom je denkt dat wij geen leven of hobbies hebben. ik heb een prima leven, alles gaat voor de boeg, ik studeer, heb een baantje, ik sport, heb een vriend, heb een huis, heb twee katten, familylife gaat ook steeds beter, ik heb voldoende vrienden, ga regelmatig uit, heb tig hobbies, ik kan steeds makkelijker babbelen en het gaat allemaal perfect. Daarnaast (of wellicht ook daarbij) heb ik óók een fantasiewereld. Ik weet niet waar jouw gedachten/gevoelens naartoe gaan (want het zijn gewoon gedachten/gevoelens, en dus altijd aanwezig) ik structureer ze alleen (vroeger onbewust, nu heel bewust) om een betere grip op m'n mentale en emotionele processen te hebben, in de vorm van een fantasiewereld. Ieder zijn manier.quote:Op woensdag 7 maart 2007 09:03 schreef Sant het volgende:
[..]
Dan zal ik maar wijselijk weg blijven hier , voordat de mod me strafpunten gaat geven...
Ok, ik zal t proberen!!
Ik lees hier verhalen van mensen die gewoon compleet afwezig zijn, omdat ze compleet in hun eigen wereldje leven... Dat snap ik niet nee, mijn fantasiewereld speelt zich af wanneer ik slaap en droom ofzo, maar echt niet als ik overdag bezig ben met dingen doen (werk, hobby, etc.)
Iedereen heeft gedachten en gevoelens, maar dat is voor mij heel iets anders dan een fantasiewereld, of je moet doelen op gedachten die je in je hoofd al helemaal meemaakt ofzo...
Dat vind ik raar!
Waarom vind ik dat raar?
misschien omdat ik er zelf absoluut niet aan meedoe, daarnaast is het in mijn ogen meer een vorm van ontvluchten van de werkelijkheid dan als "relax methode" en om die reden vind ik het raar. Een fantasiewereld ontwikkel je om jezelf beter / leuker te voelen en is daarom van geen enkele meerwaarde tot jezelf, eerder verminderd het je bewustzijn..
(dit overdrijf ik, maar zo begrijp je me wellicht wat beter)
Daarbij komt ook nog dat het naar mening voort komt uit ongenoegen over je huidige ik. wanneer ik aan het werk ben of mijn hobby's uitoefen ben ik daar mee bezig en heeft dat mijn aandacht.. ik zou niet eens in staat zijn om "in mezelf te keren"
hmmz, beetje te volgen??
Ik lees hier verhalen van mensen die gewoon compleet afwezig zijn, omdat ze compleet in hun eigen wereldje leven... Dat snap ik niet nee, mijn fantasiewereld speelt zich af wanneer ik slaap en droom ofzo, maar echt niet als ik overdag bezig ben met dingen doen (werk, hobby, etc.)
Iedereen heeft gedachten en gevoelens, maar dat is voor mij heel iets anders dan een fantasiewereld, of je moet doelen op gedachten die je in je hoofd al helemaal meemaakt ofzo...
Dat vind ik raar!
Waarom vind ik dat raar?
misschien omdat ik er zelf absoluut niet aan meedoe, daarnaast is het in mijn ogen meer een vorm van ontvluchten van de werkelijkheid dan als "relax methode" en om die reden vind ik het raar. Een fantasiewereld ontwikkel je om jezelf beter / leuker te voelen en is daarom van geen enkele meerwaarde tot jezelf, eerder verminderd het je bewustzijn..
(dit overdrijf ik, maar zo begrijp je me wellicht wat beter)
Daarbij komt ook nog dat het naar mening voort komt uit ongenoegen over je huidige ik. wanneer ik aan het werk ben of mijn hobby's uitoefen ben ik daar mee bezig en heeft dat mijn aandacht.. ik zou niet eens in staat zijn om "in mezelf te keren"
hmmz, beetje te volgen??
Geluk is een richting..... geen PUNT!!!!
Shit... Ik heb eigenlijk helemaal geen geweldige opmerking...
Shit... Ik heb eigenlijk helemaal geen geweldige opmerking...
Ik hou van mijn fantasierijke brein! Als ik half slapend in bed lig of op een saai moment zit te dagdromen dan vind ik het al heel prettig, maar mijn nogal stevige verbeeldingskracht maakt daarnaast ook het dagelijks leven veel leuker. Ik fantaseer als ik in mijn eentje ben van alles bij elkaar, van de Woody Allen-achtige relationele drama's die zich tussen de sluierstaarten in mijn aquarium afspelen, tot wanneer ik naar het toilet moet naar de gang toe springen via stoel, tafel en bank omdat mijn huiskamervloer op dat moment toevallig uit kolkend lava bestaat.
Het hangt allemaal af van wat voor boeken ik lees, en wat voor films ik zie en van het seizoen en mijn humeur: van film noir-achtige spionage bij het bedrijf waar ik werk tot Indiana Jones-achtige avonturen als ik 's zomers in de duinen ben.
Een constante factor vormen sprookjes, niet op een Disneyeske of fantasy-achtige manier, maar op een authentieke, Europese manier. Ik ben al enorm liefhebber van de Efteling sinds ik een centimeter of vijftig hoog ben, dus als mijn brein zich niet bezighoudt met andere onderwerpen dan zijn boze stiefmoeders, kabouters en roodkapjes altijd vertrouwde elementen om naar terug te keren. Ook vind ik Sinterklaas altijd een heel leuke periode. Niet dat ik na mijn vijfde ooit nog écht heb gedacht dat al die dingen echt bestonden, maar dat hoeft geen obstakel te zijn om er toch een hoop plezier aan te beleven.
Verder had ik vooral als kind heel vaak dat als ik alleen was, ik de ontzettend megalomane fantasie had dat ik op dat moment de hoofdrol speelde in een film over mezelf, en dan huppelde ik éxtra elegant over straat. Daar ben ik inmiddels wel vanaf.
Ik zie het zelf helemaal niet als ontvluchten. Mijn hoofd maakt er op saaie momenten graag iets interessanters van, maar het zit me op geen enkele manier in de weg. Ik vind het juist wel een verrijking, en ik zou niet zonder willen.
Ik moet er niet aan denken om iemand te zijn die 's avonds in bed piekert voor het in slaap vallen - dat is bij mij juist een moment dat álles mogelijk wordt. Ik ben er blij mee.
Het hangt allemaal af van wat voor boeken ik lees, en wat voor films ik zie en van het seizoen en mijn humeur: van film noir-achtige spionage bij het bedrijf waar ik werk tot Indiana Jones-achtige avonturen als ik 's zomers in de duinen ben.
Een constante factor vormen sprookjes, niet op een Disneyeske of fantasy-achtige manier, maar op een authentieke, Europese manier. Ik ben al enorm liefhebber van de Efteling sinds ik een centimeter of vijftig hoog ben, dus als mijn brein zich niet bezighoudt met andere onderwerpen dan zijn boze stiefmoeders, kabouters en roodkapjes altijd vertrouwde elementen om naar terug te keren. Ook vind ik Sinterklaas altijd een heel leuke periode. Niet dat ik na mijn vijfde ooit nog écht heb gedacht dat al die dingen echt bestonden, maar dat hoeft geen obstakel te zijn om er toch een hoop plezier aan te beleven.
Verder had ik vooral als kind heel vaak dat als ik alleen was, ik de ontzettend megalomane fantasie had dat ik op dat moment de hoofdrol speelde in een film over mezelf, en dan huppelde ik éxtra elegant over straat. Daar ben ik inmiddels wel vanaf.
Ik zie het zelf helemaal niet als ontvluchten. Mijn hoofd maakt er op saaie momenten graag iets interessanters van, maar het zit me op geen enkele manier in de weg. Ik vind het juist wel een verrijking, en ik zou niet zonder willen.
Ik moet er niet aan denken om iemand te zijn die 's avonds in bed piekert voor het in slaap vallen - dat is bij mij juist een moment dat álles mogelijk wordt. Ik ben er blij mee.
jah daar kan ik dus niet helemaal bij... Maar goed, ieder zijn ding zullen we maar zeggen danquote:Op woensdag 7 maart 2007 11:07 schreef minilotje het volgende:
Iekst
Maar goed, ieder zijn ding zullen we maar zeggen dan
Geluk is een richting..... geen PUNT!!!!
Shit... Ik heb eigenlijk helemaal geen geweldige opmerking...
Shit... Ik heb eigenlijk helemaal geen geweldige opmerking...
Ik snap dat de meeste mensen zoiets vrij idoot zullen vinden. Het is toch een neiging die bij de meeste mensen na hun kindertijd helemaal wegebt.
Het zou misschien ook een beetje een merkwaardige maatschappij worden als iedereen het had.
Het zou misschien ook een beetje een merkwaardige maatschappij worden als iedereen het had.
Hebben de fantasten hier vroeger ook vaak gehad dat het bijvoorbeeld echt een heel drama kan zijn als een zak koekjes bijna leeg is? Omdat als er nog twee inzitten, dat je het *niet* over je hart kunt verkrijgen om er eentje helemaal alleen in die zak te laten liggen?
Mijn moeder vond het vroeger vooral een slechte smoes om maar een zak koekjes leeg te kunnen eten, maar ik vond het écht sneu voor het laatste koekje!
Op een gegeven moment zette ik me er altijd maar overheen door te denken dat de twee laatste koekjes een pesthekel aan elkaar hadden en dat het laatste koekje er vast een sadistisch genoegen in zou scheppen als ik z'n broertje opvrat. Dat hielp wel.
edit: Koekjes uiteraard maar gewoon als voorbeeld. Ik had het met van alles
Mijn moeder vond het vroeger vooral een slechte smoes om maar een zak koekjes leeg te kunnen eten, maar ik vond het écht sneu voor het laatste koekje!
Op een gegeven moment zette ik me er altijd maar overheen door te denken dat de twee laatste koekjes een pesthekel aan elkaar hadden en dat het laatste koekje er vast een sadistisch genoegen in zou scheppen als ik z'n broertje opvrat. Dat hielp wel.
edit: Koekjes uiteraard maar gewoon als voorbeeld. Ik had het met van alles
ik kan me vaak helemaal terug trekken in een voor mijn "veilige"wereld
Daarin komt een hoop van mijn verdriet tot echte uiting,
tis voor mij soms even ontsnappen aan de keiharde werkelijkheid, in mijn "veilige"wereld kan ik nog even genieten van de tijd ervoor
Daarin komt een hoop van mijn verdriet tot echte uiting,
tis voor mij soms even ontsnappen aan de keiharde werkelijkheid, in mijn "veilige"wereld kan ik nog even genieten van de tijd ervoor
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Wel bekend mee, maar gelukkig geen last van. Een verschil tussen mensen met fantasiewerelden en mensen die magisch denken is volgens mij dat mensen in de eerste categorie vaak wel een zeer duidelijk verschil zien in wat zich in hun hoofd afspeelt en wat de realiteit is.
Terwijl je met magisch denken toch een beetje op het randje balanceert van het gebied van paranoia, psychoses, dwangneurosen en grootheidswaanzin.
Terwijl je met magisch denken toch een beetje op het randje balanceert van het gebied van paranoia, psychoses, dwangneurosen en grootheidswaanzin.
af en toe is het wel lekker even met je zelf bezig zijn alles vergeten even je eigen wereldje...
maar dagelijks nee.. sorry alleen als het kut gaat dan moeten mensen niet tege me gaan praten.
maar dat is niet echt fantasie..
als je je ogen dicht doet sie je dn amaal rare dingen fso? stripfiguuren enso fso?
maar dagelijks nee.. sorry alleen als het kut gaat dan moeten mensen niet tege me gaan praten.
maar dat is niet echt fantasie..
als je je ogen dicht doet sie je dn amaal rare dingen fso? stripfiguuren enso fso?
De mensen die ik ken en in een fantasiewereld leven zijn depressief, of dat voor een lange tijd geweest.
Ik denk dat de oorzaak kan zijn, een aantal minderwaardigheids complexen waar ze niet goed mee om kunnen gaan.
Wat weer leid tot een depressie en om een "beter" beeld/situatie te creëren en/of om de huidige situatie verschuilt men zich achter een fantasiewerled waar in ze zich zelf kunnen terug trekken.
Ik denk dat de oorzaak kan zijn, een aantal minderwaardigheids complexen waar ze niet goed mee om kunnen gaan.
Wat weer leid tot een depressie en om een "beter" beeld/situatie te creëren en/of om de huidige situatie verschuilt men zich achter een fantasiewerled waar in ze zich zelf kunnen terug trekken.
Dat vind ik toch wel een beetje een generalisatie. Er zijn ook genoeg mensen die 's avonds enthousiast in bed stappen omdat het tijd is voor hun prettige fantasiewereld, of die erg gehecht zijn aan hun levendige dagdromen zonder dat ze verder ergens last van hebben.
Ik ben zelf zo iemand; een middagje chagrijnen omdat ik ongesteld ben is het dichtst dat ik bij een depressie kom en ik heb beslist geen last van een minderwaardigheidscomplex. Ik vind mezelf wel prima.
Er zullen vast ook veel mensen zijn die een fantasieleven creëren vanwege de problemen die ze hebben met de echte wereld, en dat is begrijpelijk, maar het is ook wel jammer dat men toch al gauw denkt dat er toch wel iets vervelends met je aan de hand moet zijn als de helft van je belevenissen zich in je hoofd afspeelt.
Ik ben zelf zo iemand; een middagje chagrijnen omdat ik ongesteld ben is het dichtst dat ik bij een depressie kom en ik heb beslist geen last van een minderwaardigheidscomplex. Ik vind mezelf wel prima.
Er zullen vast ook veel mensen zijn die een fantasieleven creëren vanwege de problemen die ze hebben met de echte wereld, en dat is begrijpelijk, maar het is ook wel jammer dat men toch al gauw denkt dat er toch wel iets vervelends met je aan de hand moet zijn als de helft van je belevenissen zich in je hoofd afspeelt.
Er is toch niks mis mee om erover te fantaseren dat je beroemd bent, of dat je in een sprookje zit en door een mooi bos huppelt. Dat zijn dingen die nooit zullen gebeuren (het sprookje dan) dus waarom is het dan zo raar om daarover te fantaseren? Ik vind het best normaal eigenlijk. Bovendien zei ik al dat ik juist wegdroom als ik happy ben, dus het zijn niet alleen depri mensen die dagdromen (zoals al door minilotje gezegd).
Ik ben in schok!quote:Op woensdag 7 maart 2007 11:39 schreef minilotje het volgende:
Terwijl je met magisch denken toch een beetje op het randje balanceert van het gebied van paranoia, psychoses, dwangneurosen en grootheidswaanzin.
Psychoses, dwangneuroses heb ik absoluut niet. Paranoide heeft niets met magisch denken te maken.
Het kan niet anders als dat ik grootheidswaanzin heb omdat ik werkelijk een prachtige wereld kan maken door over kruizen te zien. Overal waar een kruis is kijkt jezus mee, en dat is een geruststellend gevoel. Ik ben niet gelovig, en ik zie duidelijk de gekte hiervan in. Aan de andere kant is het niet iets dat me belemmerd, en ik geniet enorm van het kind in mij. Magisch denken word voornamelijk bij kinderen en gelovigen gediagnoseerd. Gediagnotiseerd.
Een boek die prachtig weergeeft hoe de denkwijze van een Magische denker is, is geschreven door Howard Buten en heet 'Toen ik vijf was maakte ik er een eind aan.' en is bijzonder grappig maar nog meer dan dat, slechts vijf euro bij De Slegte!
Wel grappig dat er toch nog veel mensen zijn die een fantasiewereld(en) hebben, maar ook dat iedereen hier op een compleet andere manier vorm aan geeft. Zelf zijn mijn dagdromen een soort van tv-serie: engelstalig en een duidelijke groep mensen in de hoofdrol en duidelijk opgedeeld in 'afleveringen'. Ik ben meestal ook een paar weekjes of soms zelfs maanden met één zo'n verhaal bezig tot ik er op uitgekeken ben en dan begin ik een nieuwe. Er zijn ook totaal geen overeenkomsten met het dagelijks leven (meestal fantasy-setting enz.) en ik ben er dan ook alleen maar mee bezig als ik verder niets te doen heb of bijvoorbeeld wanneer ik een film zit te kijken die eigenlijk helemaal niet zo boeiend is, het heeft nooit mijn functioneren in het dagelijks leven in de weg gestaan of zo.
Arseen (As), atoomnummer 33
Nou, gelukkig maar, dan.quote:Op woensdag 7 maart 2007 16:38 schreef moelan0e het volgende:
[..]
Ik ben in schok!
Psychoses, dwangneuroses heb ik absoluut niet. Paranoide heeft niets met magisch denken te maken.
Het kan niet anders als dat ik grootheidswaanzin heb omdat ik werkelijk een prachtige wereld kan maken door over kruizen te zien. Overal waar een kruis is kijkt jezus mee, en dat is een geruststellend gevoel. Ik ben niet gelovig, en ik zie duidelijk de gekte hiervan in. Aan de andere kant is het niet iets dat me belemmerd, en ik geniet enorm van het kind in mij.
Het is vooral dat de term 'magisch denken' vaak wordt gebruikt voor zaken als: "..als ik niet alleen op de witte strepen van het zebrapad loop dan gebeurt er iets vreselijks!" of "..deze roze sokken zijn er de oorzaak van dat mijn hamster dood is!"
Verbanden leggen die er objectief beschouwd niet zijn, het toekennen van 'magische' krachten aan ogenschijnlijk levenloze voorwerpen, dat soort dingen..
Natuurlijk zijn er allerlei gradaties in, en zal de term ook wel voor iets genuanceerdere dingen gebruikt worden, maar voor zover ik weet is wat ik hierboven schrijf wél de algemene definite van 'magisch denken'. Kinderen hebben het vaak van nature, vandaar ook de doodsangst om per ongeluk als kleuter met een been uit je bed te hangen en dergelijke..Als volwassenen het sterk hebben dan zit het wél vaak in de weg.
Jij ervaart het gelukkig op een positieve manier, maar stel je voor dat je de pech zou hebben dat je zou geloven dat de kruizen die je ziet je vreselijk veel ongeluk zouden bezorgen, dán zou het je natuurlijk wél behoorlijk belemmeren.
[ Bericht 5% gewijzigd door minilotje op 07-03-2007 18:00:29 ]
Er is een groot verschil tussen fantaseren over iets dan leven in een fanatsiewereld waar men fictie en realiteit uit het oog dreigt te verliezen.quote:Op woensdag 7 maart 2007 14:44 schreef -x-nathali-x- het volgende:
Er is toch niks mis mee om erover te fantaseren dat je beroemd bent, of dat je in een sprookje zit en door een mooi bos huppelt. Dat zijn dingen die nooit zullen gebeuren (het sprookje dan) dus waarom is het dan zo raar om daarover te fantaseren? Ik vind het best normaal eigenlijk. Bovendien zei ik al dat ik juist wegdroom als ik happy ben, dus het zijn niet alleen depri mensen die dagdromen (zoals al door minilotje gezegd).
Fantaseren/dromen dat je beroemd bent of een hele goede job hebt of rond aan het rijden bent in een Ferrari is niks mis mee.
Maar helemaal opgaan in een fictieve fantasywereld lijkt me niet gezond.
hoezo niet? ik vind 'fantaseren' over ferraris juist ongezonder dan fantaseren over een fantasywereld. Er zijn heel veel mensen die fantaseren over hoe dingen moeten zijn, en hoe ze ze graag zouden willen en dan volledig ten onder gaan omdat hun fantasie die zo dicht bij de werkelijkheid ligt niet overeenkomt met het echte leven.quote:Op woensdag 7 maart 2007 17:42 schreef von_manstein het volgende:
[..]
Er is een groot verschil tussen fantaseren over iets dan leven in een fanatsiewereld waar men fictie en realiteit uit het oog dreigt te verliezen.
Fantaseren/dromen dat je beroemd bent of een hele goede job hebt of rond aan het rijden bent in een Ferrari is niks mis mee.
Maar helemaal opgaan in een fictieve fantasywereld lijkt me niet gezond.
mijn fantasiewereld is zeg maar zo, er gebeurt iets in mijn leven dat mij niet lekker zit. vroeger was het het gezeik met m'n ouders, maar tegenwoordig kan het de relatie met mn partner zijn, of zoals vandaag met m'n collega's. het thema is, omgang met anderen. dit komt in mijn fantasiewereld naar boven. Vroeger ging die volledig onbewust, dat ik savonds, in m'n vrije tijd liep te fantaseren en dat m'n hoofdpersoon in conflict kwam met de mensen om haar heen om wie ze gaf, etc, en in die fantasiewereld speelde zich verschillende situaties af, die al leiden tot een betere verstandshouding met die personen. blabla, nuja goed. ik verzin dan in een poosje een aantal 'oplossingen' bij wijze van, (het gaat veeeeel dieper dan dat echter) waardoor alles gewoon beter gaat. Wat heb ik nu opgemerkt de afgelopen 15 jaar, is dat wat ik in de fantasiewereld verwerk, ook verwerkt wordt irl (en andersom), dat wat ik daar uitprobeer, doe ik ook in het echte leven. Het maakt me boven alles veel minder teruggetrokken. het maakt me assertiever, het maakt me vrolijker, het is een speeltuin voor al het dealen met onlustgevoelens. Als ik die fantasiewereld niet had gehad, en ook geen ander copingsysteem (want ik zou niet weten hoe anderen met hun onlustgevoelens omgaan) dan had ik er al lang en breed een end aan gemaakt.
En over realiteit uit het oog verliezen, noem het maar gek, maar ik lees in verschillende realiteiten, allemaal verbonden met mijn onderbewuste. Het leven hier, het leven in m'n fantasie, het leven in m'n dromen, etc. De veranderingen die op onderbewust niveau plaatsvinden neem ik mee naar iedere realiteit (ik kan m'n ik natuurlijk niet thuislaten) maar waar dit dagelijkse leven ophoud en m'n fantasiewereld begint is ontzettend helder. Het is totaal niet uitwisselbaar, alleen op onderbewust niveau, en onderbewust zijn we allemaal dezelfde ik.
Om niet van mijn vraag af te wijken, heb jij ervaringen met Magische denkers?quote:Op woensdag 7 maart 2007 17:30 schreef minilotje het volgende:
[..]
Nou, gelukkig maar, dan.
Het is vooral dat de term 'magisch denken' vaak wordt gebruikt voor zaken als: "..als ik niet alleen op de witte strepen van het zebrapad loop dan gebeurt er iets vreselijks!" of "..deze roze sokken zijn er de oorzaak van dat mijn hamster dood is!"
Verbanden leggen die er objectief beschouwd niet zijn, het toekennen van 'magische' krachten aan ogenschijnlijk levenloze voorwerpen, dat soort dingen..
Natuurlijk zijn er allerlei gradaties in, en zal de term ook wel voor iets genuanceerdere dingen gebruikt worden, maar voor zover ik weet is wat ik hierboven schrijf wél de algemene definite van 'magisch denken'. Kinderen hebben het vaak van nature, vandaar ook de doodsangst om per ongeluk als kleuter met een been uit je bed te hangen en dergelijke..Als volwassenen het sterk hebben dan zit het wél vaak in de weg.
Jij ervaart het gelukkig op een positieve manier, maar stel je voor dat je de pech zou hebben dat je zou geloven dat de kruizen die je ziet je vreselijk veel ongeluk zouden bezorgen, dán zou het je natuurlijk wél behoorlijk belemmeren.
is dat magisch denken? moet toegeven dat ik vroeger wel altijd dacht, kut nu ben ik paar om me as heen geweest! ik moet terugdraaien! en dat deed ik dan dus ookquote:Op woensdag 7 maart 2007 17:30 schreef minilotje het volgende:
[..]
Nou, gelukkig maar, dan.
Het is vooral dat de term 'magisch denken' vaak wordt gebruikt voor zaken als: "..als ik niet alleen op de witte strepen van het zebrapad loop dan gebeurt er iets vreselijks!" of "..deze roze sokken zijn er de oorzaak van dat mijn hamster dood is!"
Verbanden leggen die er objectief beschouwd niet zijn, het toekennen van 'magische' krachten aan ogenschijnlijk levenloze voorwerpen, dat soort dingen..
Natuurlijk zijn er allerlei gradaties in, en zal de term ook wel voor iets genuanceerdere dingen gebruikt worden, maar voor zover ik weet is wat ik hierboven schrijf wél de algemene definite van 'magisch denken'. Kinderen hebben het vaak van nature, vandaar ook de doodsangst om per ongeluk als kleuter met een been uit je bed te hangen en dergelijke..Als volwassenen het sterk hebben dan zit het wél vaak in de weg.
Jij ervaart het gelukkig op een positieve manier, maar stel je voor dat je de pech zou hebben dat je zou geloven dat de kruizen die je ziet je vreselijk veel ongeluk zouden bezorgen, dán zou het je natuurlijk wél behoorlijk belemmeren.
|
|
