fantasiewerelden

al sinds jonge leeftijd 'leef' ik een gedeelte van mn leven in een fantasiewereld. het is gewoon iets van voor het slapen gaan, in de trein zitten, ff weg van de echte wereld en duiken in een wereld waar je zelf complete controle over hebt. vroeger in mn puberteit was dit veel erger dan dat het nu is, nu is het voornamelijk ontspanning, - en ik heb geleerd dat ik in mn fantasiewereld de dingen 'oplos' waar ik in het dagelijks leven mee zit. vroeger schaamde ik me er diep voor, alsof ik een of andere nutcase was, maar nu heb ik geaccepteerd dat het een deel van mezelf is wat ik hard nodig heb gehad en wat ik schijnbaar nu nogsteeds met me meedraag, en waarschijnlijk dus nodig heb of gewoon hou omdat ik er waarde aan hecht.
in het dagelijkse leven, omgang met anderen, komt deze wereld niet echt naar boven, alleen maar als ik in stilte met mezelf ben, zeg maar.

wie heeft of had dit nogmeer? hoe keek/kijk jij tegen je fantasiewereld/leven aan?

quote:

Op zaterdag 7 oktober 2006 23:35 schreef MadMarco het volgende:
misschien moet je wat minder world of warcraft spelen

quote:

Op zaterdag 7 oktober 2006 23:40 schreef NanKing het volgende:
Zolang je weet dat het een fantasiewereld is, en je niet in conflict komt met de realiteit lijkt me hier helemaal niets mis mee. behalve als het een soort vluchten wordt.
Is het een soort vluchten voor je die fantasiewereld?

Ik had het overigens al kind wel heel erg, nu al jaren niet meer.

vroeger wel, nu niet meer.
ik heb een poosje bij een psych gelopen en die vond het ook vrij normaal. fantasien schijnen een veel voorkomende manier om 'nare' dingen te verwerken zijn.

overigens is het karakter in mn fantasien altijd dat geweest wat ik het meest wilde zijn of hoe ik vond dat ik was of hoorde te zijn. De ontwikkeling van mezelf en mn fantasiekarakter loopt parallel. Het fantasiekarakter is een soort spiegel, of ik ben een soort spiegel van haar, ondertussen. Fantasiewerelden of realiteit, het is allemaal 'ik'. De 'ik' valt niet van elkaar te scheiden, want het is vrijwel het zelfde, de situaties natuurlijk wel, hoewel die een afspiegeling zijn van zeg mn onderbewuste, wat dus ook weer ik is. Ik heb het allemaal wel op een rijtje, maar ik denk niet dat ik het op een rijtje zou hebben gehad als ik mn fantasiewereld zou onderdrukken, zeg maar.

quote:

Op zaterdag 7 oktober 2006 23:45 schreef Ayaxola het volgende:
In wat voor werelden loop je dan? Hoe ziet dat eruit?

die ga ik niet in detail beantwoorden. Wat ik wel kan zeggen is dat mn fantasiewerelden dus een afspiegeling zijn van mn onbewuste (daar kwam ik ook pas na een jaar of 10, 12 achter hoor). Dat wat er in mij afspeelt, komt in de vorm van een verhaal of beeld in me naar boven.
In tijden dat ik me echt klote voel dan komen de verhalen in grote getalen naar boven, in tijden dat ik me prima voel amper, zoals bijvoorbeeld nu.

quote:

Op zaterdag 7 oktober 2006 23:49 schreef thaleia het volgende:
Ik deed dat als kind en ook in m'n puberteit heel veel en ik denk dat ik het echt nodig had om stand te houden binnen een lastige thuissituatie. Ben nooit het contact met de werkelijkheid echt kwijtgeraakte, maar wilde het soms gewoon effe kwijtraken puur ter ontspanning. Wist altijd nog wel hoe ik heette enzo hoor en geen mens die er ooit wat van heeft gemerkt behalve dat ik wat dromerig was. Ik denk dat het me echt geholpen heeft die tijd fatsoenlijk door te komen. Toen ik eenmaal uit huis was ging het over.

herkent
in de tijd dat ik op mezelf ben gaan wonen ben ik nog wel jaren depressief geweest waar mn fantasiewereld me ook veel heeft geholpen. maar het is bij mij nog steeds aanwezig, omdat het mijn standaard manier is om met angsten en nare dingen om te gaan. een soort van visualisatie, en oefenen hoe er in bepaalde situaties gehandeld zou kunnen worden, hoe ik zou kunnen reageren. ik weet niet of ik mijn fantasiekarakter tem, of dat zij mij temt. waarschijnlijk allebei wel een beetje.

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 00:04 schreef FuifDuif het volgende:

[..]

Een interessante vraag is uiteraard: welke van de twee werelden is fantasie en welke is de realiteit? Of is er uberhaupt een realistische wereld?

Ze zijn voor mij allebei realiteit en allebei met elkaar verbonden, maar wel twee losstaande werelden die allebei anders omgaan met de input die ik krijg en zelf genereer. (jaaaaa) Het leven in de 'echte wereld' wordt aangevuld door mn fantasieen, mn fantasieen worden aangevuld door de echte wereld, en komen allebei in mn hersenen terecht, wat weer m'n beleving veroorzaakt, oid. Ik kan ze wel van elkaar scheiden, of discrimineren, maar ik zal nooit tegen mn eigen fantasieen zeggen, 'oh dat is niet echt', omdat het fundament, de angst of de liefde, wel 'echt' 'ik', is. (de discussie over het ik terzijde)

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 00:06 schreef pieter_pontiac het volgende:
Gebruiken ze in je fantasiewereld wel hoofdletters?

P.S. ik deed dat ook vaak, deechtewereldzuigt nu eenmaal en zo is er nog een beetje lol aan te beleven.

in mijn fantasiewereld piepen mensen iig niet over bepaalde omgangsvormen.

In mn fantasiewereld zet ik zulke situaties in elkaar waarmee ik in het echt leven leer, ondanks alle shit, lol te hebben in allerlei situaties. dat is momenteel m'n grootste 'fantasie', die stukje bij beetje steeds meer mn leven overneemt. ik heb nl echt geen zin om alleen maar lol te beleven in mn fantasieen, en de echte wereld maar kut te vinden, want als ik die manier van leven aanhoudt dan verdwijn ik op een gegeven moment echt in m'n hoofd en dan kan ik afgevoerd worden. ik heb daar geen zin in.

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 00:14 schreef NanKing het volgende:

[..]

Een absolute realistische wereld bestaat uiteraard niet.
Want ieder ziet de wereld vanuit zijn of haar eigen referentiekader.
Iedereen heeft een eigen realiteit.

Maar er is wel degelijk een verschil tussen de realiteit en fantasie. Een fantasie wereld speelt zich af in je hoofd en uit zich louter in je hoofd.
De realiteit is jouw omgang met mensen, het zien van de wereld.
De crux vind ik zelf hier in eigenlijk, hoe veranderd je fantasiewereld jouw realiteit en jouw kijk op de buitenwereld. Hier ben ik nog niet helemaal over uit .

En kan het besef van 'dit is een fantasiewereld' zomaar ineens wegvallen?

Er wordt hiet gesproken als fantasiewereld als overlevingsmechanisme, ik denk dat bijna ieder kind dit wel heeft. Maar wat zorgt er voor dat het voor de een een overlevingsmechanisme is wat hij of zij goed onder controle heeft en voor de ander uit dit zich in bijv. dissociatieve stoornis.

_{beetje warrig allemaal, maar 't is laat}

ik weet dat mijn fantasiewereld intern is, en dat mijn omgeving niets te maken heeft met mijn fantasiewereld, maar dat alleen mijn manier van omgaan met bepaalde zaken een link heeft met mijn fantasiewereld. in zoverre kan ik het prima van elkaar onderscheiden.

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 00:11 schreef thaleia het volgende:

[..]

Da's puur een onbewust gevoel, associatie, niets rationeels want het is niet dat het bewust herinneringen oproept ofzo en het is ook niet zo dat ik nu nog enige reden heb me in dat huis akelig te voelen. Toch gebeurt het steeds. Een mens is nu eenmaal geen volledig rationeel wezen, of in elk geval ik ben het niet

conditionering perhaps?

quote:

Op zondag 8 oktober 2006 03:26 schreef dialMforMonkey het volgende:
Welk mens doet er nu aan zoiets banaals als fantaseren. Echt uniek! "One of a kind" .....

je hebt fantaseren en fantasiewerelden, als onderdeel van je bestaan, zoals je naar school gaat, of naar je werk, of op visite bij je ouders, ga je ook naar je fantasiewereld. imo is dat iets heel anders dan gewoon fantaseren. (achja het malen van heel veel mensen is ook fantaseren, ook zo'n chronische fantasiewereld)