OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Ik merk vaak dat als we vertellen dat Demi waarschijnlijk enigskind zal blijven mensen dat zielig vinden voor haar.
Nu vraag ik me af waarom?
Ikzelf heb een broer en daar had ik vroeger al altijd ruzie mee en nu zien we elkaar ook nog maar weinig (alleen op verjaardagen).
Dat iemand broers of zussen heeft wil niet meteen betekenen dat de band onderling ook goed is.
Het staat me ook tegen om voor een 2de kind te kiezen om de 1ste.
Hoe denken jullie hierover en wat zijn jullie ervaringen?
Nu vraag ik me af waarom?
Ikzelf heb een broer en daar had ik vroeger al altijd ruzie mee en nu zien we elkaar ook nog maar weinig (alleen op verjaardagen).
Dat iemand broers of zussen heeft wil niet meteen betekenen dat de band onderling ook goed is.
Het staat me ook tegen om voor een 2de kind te kiezen om de 1ste.
Hoe denken jullie hierover en wat zijn jullie ervaringen?
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik ben enigskind... HET IS VERSCHIKKELIJK HUIIIILHUILSNARFSNARF!!
Nee maar serieus. Maakt echt niets uit. Soms heb je wel eens het gevoel van 'wat nou als...' maar vooral vroeger toen ik bij kinderen ging spelen die een zusje of broertje hadden en merkte hoe dat met elkaar aan het ruzien was had ik zoiets van
Kortom... er is niks mis mee.
Nee maar serieus. Maakt echt niets uit. Soms heb je wel eens het gevoel van 'wat nou als...' maar vooral vroeger toen ik bij kinderen ging spelen die een zusje of broertje hadden en merkte hoe dat met elkaar aan het ruzien was had ik zoiets van
Kortom... er is niks mis mee.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Enigste kinderen worden wel -bot gezegd- wat dichtgetikter dan kinderen met broertjes/zussen. Ze zijn namelijk veel minder gewend aan dingen als tegenspraak, dingen delen, inleven in een ander, etc.
Niet dat ze helemaal verknipt worden, maar het is vaak wel te merken aan iemand als hij enigst kind is geweest, helemaal als diegene niet al teveel met vriendjes gespeeld heeft. Als je enigste kind veel met vriendjes speelt is het effect wel minder.
Niet dat ze helemaal verknipt worden, maar het is vaak wel te merken aan iemand als hij enigst kind is geweest, helemaal als diegene niet al teveel met vriendjes gespeeld heeft. Als je enigste kind veel met vriendjes speelt is het effect wel minder.
Ik vind het niet zielig als ze nog klein zijn, maar als ze straks oud is en jullie je gebreken krijgen dan kan ze dat met niemand delen. Ik hoor heel vaak dat enigs kinderen dat heel vervelend vinden.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Ik ben nu zelf 17 en heb een zusje van 14.. Ik merk van mensen om mij heen die enigskind zijn dat ze anders zijn op grond van bijvoorbeeld; meer hebben dan anderen. Maar dat maakt niets uit! Sommige zijn wat verwender en scheppen daarmee op.
Van mensen om mij heen die enigskind zijn hoor ik geen negatiefe dingen alleen dat ze soms nadenken van als ik nou.... net zoals SpecialK zegt..
Er is wat mij betreft niets ergs aan..
Nou zal je misschien denken wat moet zij van 17 nou maar ik zit nu wel midden tussen de personen die nog thuis wonen en die enigskind zijn..
Ik wil je zeggen: NIET ERG!
Van mensen om mij heen die enigskind zijn hoor ik geen negatiefe dingen alleen dat ze soms nadenken van als ik nou.... net zoals SpecialK zegt..
Er is wat mij betreft niets ergs aan..
Nou zal je misschien denken wat moet zij van 17 nou maar ik zit nu wel midden tussen de personen die nog thuis wonen en die enigskind zijn..
Ik wil je zeggen: NIET ERG!
Of als de relatie van de ouders overhoop ligt, wat helaas ook af en toe gebeurt. Dan wordt je als enigst kind soms ineens erg alleen.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:37 schreef MeNicole het volgende:
Ik vind het niet zielig als ze nog klein zijn, maar als ze straks oud is en jullie je gebreken krijgen dan kan ze dat met niemand delen. Ik hoor heel vaak dat enigs kinderen dat heel vervelend vinden.
Daarintegen zijn mensen uit grotere families vaak ook makkelijk te herkennen aan de vele soap-achtige jeugdtrauma's, haat en nijd uit die tijd (dat rijmt) en ook psychologische problemen aangebracht door vermeende voortrekkerij door ouders.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:34 schreef TR08 het volgende:
Enigste kinderen worden wel -bot gezegd- wat dichtgetikter dan kinderen met broertjes/zussen. Ze zijn namelijk veel minder gewend aan dingen als tegenspraak, dingen delen, inleven in een ander, etc.
Niet dat ze helemaal verknipt worden, maar het is vaak wel te merken aan iemand als hij enigst kind is geweest, helemaal als diegene niet al teveel met vriendjes gespeeld heeft. Als je enigste kind veel met vriendjes speelt is het effect wel minder.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
In mijn omgeving merk ik dat mensen die enigs kind zijn, veel meer sociale contacten hebben. Misschien zelfs sociaal vaardiger zijn. Ik denk dat dat te maken heeft met het feit dat ze vroeger op zoek moesten naar vriendjes om mee te spelen, dat die niet zomaar 'binnen handbereik' waren.
Mag ik vragen waarom Demi waarschijnlijk jullie enige kindje blijft?
Mag ik vragen waarom Demi waarschijnlijk jullie enige kindje blijft?
♥ ♥ Jij een beetje van mij, ik een beetje van jou. ♥ ♥
Mijn ouders zijn al snel gescheiden en ik ben enig kind.
Ik heb er eigenlijk geen problemen mee (gehad).
En wie zegt dat een broertje of zusje fijn is voor je eerste kind? Misschien kunnen ze helemaal niet met elkaar opschieten. Dan heb je er ook niks aan toch?
Ik heb er eigenlijk geen problemen mee (gehad).
En wie zegt dat een broertje of zusje fijn is voor je eerste kind? Misschien kunnen ze helemaal niet met elkaar opschieten. Dan heb je er ook niks aan toch?
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Er is wel een grijs gebied tussen enigst kind en "grotere families". Of noem jij gezinnen met 2-3 kinderen ook al zo?quote:Op woensdag 27 september 2006 11:39 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Daarintegen zijn mensen uit grotere families vaak ook makkelijk te herkennen aan de vele soap-achtige jeugdtrauma's, haat en nijd uit die tijd (dat rijmt) en ook psychologische problemen aangebracht door vermeende voortrekkerij door ouders.
Ik heb een broertje en zusje, maar toen het slecht ging met mn vader had ik niks aan ze. Je kan er net zo goed alsnog alleen voor staan.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:37 schreef MeNicole het volgende:
Ik vind het niet zielig als ze nog klein zijn, maar als ze straks oud is en jullie je gebreken krijgen dan kan ze dat met niemand delen. Ik hoor heel vaak dat enigs kinderen dat heel vervelend vinden.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
enig kinderen zijn niet zielig of anders enige wat ik merk is dat je op latere leeftijd wat meer dingen gaat missen, zo zal je nooit van jouw kant oom/tante worden en zul je er als je ouders ziek worden en overlijden er alleen voor staan... ook eventuele zorg voor je ouders komt helemaal op jouw schouders, dat kan zwaar zijn omdat je het niet kan delen, behalve met een eventuele partner, maar dat is toch anders
Mijn moeder komt uit een gezin met in totaal 5 meiden. Dat's een vrij groot gezin.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:43 schreef TR08 het volgende:
[..]
Er is wel een grijs gebied tussen enigst kind en "grotere families". Of noem jij gezinnen met 2-3 kinderen ook al zo?
Komt nog regelmatig voor dat het tranen met tuiten geblazen is. Wat een familie drama's.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Natuurlijk, ons gezin voelt voor ons nu klaar, ik heb geen kriebels meer en mijn man ook niet.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:39 schreef lcicle het volgende:
Mag ik vragen waarom Demi waarschijnlijk jullie enige kindje blijft?
We zijn gelukkig met zijn 3tjes en financieel hebben we het nu ook goed.
Ik zeg nooit nooit maar voor nu hebben wij geen wens voor een 2de.
Iedereen bedankt voor de reacties.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ja maar dat zijn:quote:Op woensdag 27 september 2006 11:45 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Mijn moeder komt uit een gezin met in totaal 5 meiden. Dat's een vrij groot gezin.
Komt nog regelmatig voor dat het tranen met tuiten geblazen is. Wat een familie drama's.
a) Allemaal vrouwen, die behoorlijk gemeen kunnen zijn
b) 5 kinderen, wat wel behoorlijk anders is dan 2 of 3
Snoopy dat is ook de reden waarom ik even twijfelde aan een tweede. Aan de ene kant wilden wij graag een tweede kindje, maar wat betekende dit voor de eerste?
Maar nu hij er is, zijn al die twijfels weg natuurlijk. Maar het is idd voor de eerste wel wennen een broertje. Dat vind ik soms nog sneuer voor Cas dan voor Léon. Want Léon krijgt dan veel meer aandacht dan Cas. Nu slaapt Cas natuurlijk nog wel veel. Maar daar komt op den duur ook verandering in. Volgens mij groei je daarin. (gelukkig maar)
Maar nu hij er is, zijn al die twijfels weg natuurlijk. Maar het is idd voor de eerste wel wennen een broertje. Dat vind ik soms nog sneuer voor Cas dan voor Léon. Want Léon krijgt dan veel meer aandacht dan Cas. Nu slaapt Cas natuurlijk nog wel veel. Maar daar komt op den duur ook verandering in. Volgens mij groei je daarin. (gelukkig maar)
Als je niet lacht, ben je dood.
Het is geen ramp allemaal, je moet ook niet kinderen gaan nemen tegen je zin.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:47 schreef snakelady het volgende:
[..]
Natuurlijk, ons gezin voelt voor ons nu klaar, ik heb geen kriebels meer en mijn man ook niet.
We zijn gelukkig met zijn 3tjes en financieel hebben we het nu ook goed.
Ik zeg nooit nooit maar voor nu hebben wij geen wens voor een 2de.
Iedereen bedankt voor de reacties.
Tja, ik ben tante, peettante zelf en mijn nichtje zal me niet eens herkennen als ze me tegenkomt op straat, dus dat zegt ook niet alles.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:45 schreef -_Tommy_- het volgende:
enig kinderen zijn niet zielig of anders enige wat ik merk is dat je op latere leeftijd wat meer dingen gaat missen, zo zal je nooit van jouw kant oom/tante worden en zul je er als je ouders ziek worden en overlijden er alleen voor staan... ook eventuele zorg voor je ouders komt helemaal op jouw schouders, dat kan zwaar zijn omdat je het niet kan delen, behalve met een eventuele partner, maar dat is toch anders
Ik denk dat ik ook weinig aan mijn broer heb als er iets met mijn ouders gebeurd.
Toen mijn opa op sterven lag was ik degene die mijn moeder opving, mijn broer is alleen op de begrafenis geweest en thats it.
Had dus net zo goed enigskind kunnen zijn.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Zielig vind ik het niet. Te prefereren echter ook niet, maar dat is puur in mijn eigen situatie. Ik zou graag twee of meer kinderen willen, mede omdat ik zo'n ontzettend goede band met mijn eigen broers en zussen heb (wij zijn met vijf kinderen plus een berg stiefbroers).
De enigs-kinderen die ik ken hadden allemaal wat meer moeite met dingen als ruzie maken, delen, etc. en ik denk dat dat iets is waar je als ouder in ieder geval allert op moet zijn.
De enigs-kinderen die ik ken hadden allemaal wat meer moeite met dingen als ruzie maken, delen, etc. en ik denk dat dat iets is waar je als ouder in ieder geval allert op moet zijn.
Nou mooi toch! Jullie zijn er gewoon al over uit.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:47 schreef snakelady het volgende:
Natuurlijk, ons gezin voelt voor ons nu klaar, ik heb geen kriebels meer en mijn man ook niet.
We zijn gelukkig met zijn 3tjes en financieel hebben we het nu ook goed.
Ik zeg nooit nooit maar voor nu hebben wij geen wens voor een 2de.
Iedereen bedankt voor de reacties.
Dat is alleen maar fijn.
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Hahaha, bij mijn schoonfamilie en mijn vaders familie idd ook, allemaal grote families en er is een en al haat en nijd onderling.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:45 schreef SpecialK het volgende:
[..]
Mijn moeder komt uit een gezin met in totaal 5 meiden. Dat's een vrij groot gezin.
Komt nog regelmatig voor dat het tranen met tuiten geblazen is. Wat een familie drama's.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Dus wie zegt dat een gezin met 2/3 kinderen niet zo gefrustreerd kan raken. Met een gezin van 3 kinderen heb je er altijd in in het midden die het (statistisch bewezen) het kutst heeft. Daarnaast heb je een gezin met 2 kinderen waarin de jongste voor zijn gevoel nooit wat mag en de oudste ziet dat de jongste juist meer mag dan hij/zij op die leeftijd.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:47 schreef TR08 het volgende:
[..]
Ja maar dat zijn:
a) Allemaal vrouwen, die behoorlijk gemeen kunnen zijn
b) 5 kinderen, wat wel behoorlijk anders is dan 2 of 3
Het is altijd hommeles met kinderen of je ze nou een irritant broertje of zusje er bij geeft of niet.
Lekker makkelijk om te roepen: "oh.. geen broertjes of zusjes gehad? Jij bent vast een social reject."
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Ja tuurlijk kan dat. Alles kan. Ik bedoel heb ook wel een broer maar daar is ook alles mee gezegd hoorquote:Op woensdag 27 september 2006 11:44 schreef YPPY het volgende:
[..]
Ik heb een broertje en zusje, maar toen het slecht ging met mn vader had ik niks aan ze. Je kan er net zo goed alsnog alleen voor staan.
Liefde
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Rij nooit harder dan je beschermengel kan vliegen!!
Eigenlijk wel maar als je minimaal 3x in dr week hoort dat enigskinderen zielig zijn begin je wel te twijfelen aan je keuze.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:51 schreef snoopy het volgende:
[..]
Nou mooi toch! Jullie zijn er gewoon al over uit.
Dat is alleen maar fijn.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
zegt ook zeker niet alles, maar heb toevallig in de schoonfamilie laatst meegemaakt dat broers en zussen het wel heel mooi samen konden opvangen en afsluiten en dat kan dus al enig kind zeker nietquote:Op woensdag 27 september 2006 11:50 schreef snakelady het volgende:
[..]
Tja, ik ben tante, peettante zelf en mijn nichtje zal me niet eens herkennen als ze me tegenkomt op straat, dus dat zegt ook niet alles.
Ik denk dat ik ook weinig aan mijn broer heb als er iets met mijn ouders gebeurd.
Toen mijn opa op sterven lag was ik degene die mijn moeder opving, mijn broer is alleen op de begrafenis geweest en thats it.
Had dus net zo goed enigskind kunnen zijn.
ga maar lekker nog een kindje maken omdat andere mensen het zielig vindenquote:Op woensdag 27 september 2006 11:53 schreef snakelady het volgende:
[..]
Eigenlijk wel maar als je minimaal 3x in dr week hoort dat enigskinderen zielig zijn begin je wel te twijfelen aan je keuze.
The weekend has landed. All that exists now is clubs, drugs, pubs and parties. Ive got 48 hours off from the world, man. Im gonna blow steam outa my head like a screaming kettle and talk codshit to strangers all night.
Als je het zelf gewoon niet wilt, dan is dat toch goed
Ik heb echter ook weleens iemand horen zeggen dat ze bang waren dat ze hun kind dan geen merkkleding konden geven, (ahum...Geef dan gewoon toe dat je er geen zin in hebt ofzo, maar dit was wel echt een k*tsmoes...)
Ik heb echter ook weleens iemand horen zeggen dat ze bang waren dat ze hun kind dan geen merkkleding konden geven, (ahum...Geef dan gewoon toe dat je er geen zin in hebt ofzo, maar dit was wel echt een k*tsmoes...)
hallo luitjes.
Dat heb ik nooit gezegd. Ik heb alleen gezegd dat van de enigst kinderen die ik ken het op sommige vlakken duidelijk merkbaar is. Lang niet erg genoeg om ze social reject te noemen, maar wel duidelijk merkbaar.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:52 schreef SpecialK het volgende:
-knip-
Lekker makkelijk om te roepen: "oh.. geen broertjes of zusjes gehad? Jij bent vast een social reject."
Ieder gezin kan verder in de knoop raken, onafhankelijk van het aantal kinderen. Dat heb ik ook nooit ontkend. Ik zie alleen wat typische overeenkomsten tussen de enigst kinderen die ik ken, that's all.
Volgens mij is dit een geval van 'het gras is altijd groener'... Er zijn enig kinderen die graag een broertje of zusje zouden willen hebben en er zijn kinderen met broertjes en zusjes die liever alleen geweest waren.
Ik persoonlijk ben heel blij dat ik mijn zus heb, oa voor de gevallen zoals toen mijn ouders ziek waren etc. dat je even samen daar over kan praten.
Daarentegen is een goede vriend van mij enig kind en dan zie je dat dat praten ook met hele goede vrienden kan en dat je niet per se broers of zussen nodig hebt.
Een andere goede vriend is ook enig kind en die heeft laatst zijn vader verloren en ja, dan ben je dus wel alleen met alles opruimen en afhandelen...
Maar of dat nou de overweging moet zijn om nog een kindje te nemen? Dat doe je toch omdat je dat zelf zou willen? Niet om een speelkameraadje voor je eigen kind te kweken.
Enneh... is 'enig kind' en iig niet enigst hoewel die kindjes vast heel enig zijn.
Ik persoonlijk ben heel blij dat ik mijn zus heb, oa voor de gevallen zoals toen mijn ouders ziek waren etc. dat je even samen daar over kan praten.
Daarentegen is een goede vriend van mij enig kind en dan zie je dat dat praten ook met hele goede vrienden kan en dat je niet per se broers of zussen nodig hebt.
Een andere goede vriend is ook enig kind en die heeft laatst zijn vader verloren en ja, dan ben je dus wel alleen met alles opruimen en afhandelen...
Maar of dat nou de overweging moet zijn om nog een kindje te nemen? Dat doe je toch omdat je dat zelf zou willen? Niet om een speelkameraadje voor je eigen kind te kweken.
Enneh... is 'enig kind' en iig niet enigst hoewel die kindjes vast heel enig zijn.
***
Dat is idd een kutsmoes, het enige van merkkleding wat mijn dochter heeft dat heft ze gehad, de rest komt van hans textiel, hema, de markt en de zeeman.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:56 schreef angelfist het volgende:
Als je het zelf gewoon niet wilt, dan is dat toch goed
Ik heb echter ook weleens iemand horen zeggen dat ze bang waren dat ze hun kind dan geen merkkleding konden geven, (ahum...Geef dan gewoon toe dat je er geen zin in hebt ofzo, maar dit was wel echt een k*tsmoes...)
Ze groiet er toch zo weer uit.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik ben enig kind en er best happy mee. Ook toen m'n moeder vorig jaar ernstig ziek werd miste ik 't niet om een broer/zus te hebben om 't mee te delen; de gedachte was letterlijk niet in me opgekomen tot ik postje van MeNicole & Tommy las.
Natuurlijk heb ik wel eens een heel enkel keertje gedacht 'hoe zou het zijn als' of 'het zou vast leuk zijn als' maar niet vaker dan andere denkbeeldige situaties, hoe zou 't zijn als m'n vader zoveel reisde als die van een vriendinnetje die altijd over de wereld trok om een paar jaar in dit land, een paar jaar in dat land te wonen... hoe zou 't zijn om kind van een BN'er te zijn met al die fotografen... enzovoort. Gewoon iets om soms eventjes over te denken/fantaseren. Serieus als een gemis heb ik 't nooit, op geen enkele leeftijd, gezien! (ben nu 38)
(PS: Dat veel-bereisde vriendinnetje, daar ben ik wel echt jaloers op geweest, ondanks de nadelen -vrienden/vriendinnen achterlaten- die daar natuurlijk ook aan vast zitten. Op mensen met een broer/zus was ik nooit echt jaloers. Ik ben niet iemand geweest om me heel erg aan mensen/vrienden te hechten, maar zoveel zien leek me heel spannend en ik ben na de middelbare school ook zelf een aantal jaren naar het buitenland gegaan)
Natuurlijk heb ik wel eens een heel enkel keertje gedacht 'hoe zou het zijn als' of 'het zou vast leuk zijn als' maar niet vaker dan andere denkbeeldige situaties, hoe zou 't zijn als m'n vader zoveel reisde als die van een vriendinnetje die altijd over de wereld trok om een paar jaar in dit land, een paar jaar in dat land te wonen... hoe zou 't zijn om kind van een BN'er te zijn met al die fotografen... enzovoort. Gewoon iets om soms eventjes over te denken/fantaseren. Serieus als een gemis heb ik 't nooit, op geen enkele leeftijd, gezien! (ben nu 38)
(PS: Dat veel-bereisde vriendinnetje, daar ben ik wel echt jaloers op geweest, ondanks de nadelen -vrienden/vriendinnen achterlaten- die daar natuurlijk ook aan vast zitten. Op mensen met een broer/zus was ik nooit echt jaloers. Ik ben niet iemand geweest om me heel erg aan mensen/vrienden te hechten, maar zoveel zien leek me heel spannend en ik ben na de middelbare school ook zelf een aantal jaren naar het buitenland gegaan)
Dat zeg ik niet, maar ik wil wat het beste is voor mijn dochter, ik wil dat ze gelukkig opgroeid en daardoor overweeg ik de meningen van anderen mensen.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:55 schreef Michellll het volgende:
[..]
ga maar lekker nog een kindje maken omdat andere mensen het zielig vinden
Ik zeg niet dat ik daarom vandaag nog mijn mirena eruitlaat plukken en mijn man van zijn werk roep om in bed te duiken.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik vind meer kinderen ook wel te preferen, maar bij ons gaat het gewoon niet meer. Onze dochter is via IVF ter wereld gekomen op de valreep (laatste keer). Ik ben nu 40 en het houdt gewoon op. Ik zou ook niet meer zwanger dśrven raken.
Ik zit er best wel eens mee eerlijk gezegd. Maar hoop het te kunnen ondervangen door haar veel met haar neefjes en nichtjes te laten spelen, en met de vele buurkindertjes. Ze gaat naar de peuterspeelzaal als ze daar oud genoeg voor is en nu gaan we al vaak naar de inloop van het wijkgebouw. Ze geniet erg van kindertjes om haar heen.
Ik zit er best wel eens mee eerlijk gezegd. Maar hoop het te kunnen ondervangen door haar veel met haar neefjes en nichtjes te laten spelen, en met de vele buurkindertjes. Ze gaat naar de peuterspeelzaal als ze daar oud genoeg voor is en nu gaan we al vaak naar de inloop van het wijkgebouw. Ze geniet erg van kindertjes om haar heen.
Variety is the spice of life
Op het punt van 'dingen delen' is het juist zo dat enig-kinderen veel goedsgeefser zijn dan kinderen die gewend zijn aan broertjes/zusjes.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:34 schreef TR08 het volgende:
Enigste kinderen worden wel -bot gezegd- wat dichtgetikter dan kinderen met broertjes/zussen. Ze zijn namelijk veel minder gewend aan dingen als tegenspraak, dingen delen, inleven in een ander, etc.
Ze zijn ook veel minder op 'bezit' of 'hebben' gericht.
De reden is eenvoudig, enig-kinderen zijn gewend dat ze geen moeite hoeven te doen hun 'bezit' te beschermen, hebben minder ervaring met het moeten 'vechten' voor je eigen speelgoed, voor je eigen ruimte en eigen spulletjes...
Je kunt natuurlijk het 'vechten met je broertjes/zusjes' enkel als een nadeel zien, maar deels kan het ook zijn dat ook het ruziemaken een goede voortbereiding is op de maatschappij...
Kinderen raken op die manier ook eerder gewend eraan om voor zichzelf te moeten opkomen en kunnen niet altijd bouwen op steun van de ouders.
Enig-kinderen zullen wel altijd hun ouders direkt achter zich hebben, die ouders hoeven nooit te kiezen in een conflict voor het ene kind of de andere (of zich er dan bewust buitenhouden: dat zoeken jullie zelf maar uit)..
dat kan soms ook niet altijd positief zijn, soms kan het betekenen dat een enig-kind ook moeite heeft zich 'los' te maken van hun ouders en te wennen aan eigen verantwoordelijkheid en op eigen benen te staan...
Maar verder is er niks 'zieligs' aan enig-kinderen, ze hebben zowel enige nadelen, als ook een heleboel voordelen van hun positie (veel liefde en aandacht van de ouders, meestal veel eigen speelgoed en mogelijkheden, de ouders doen meestal extraveel voor hun 'enig kind', en vervullen ook meer alle wensen)
Je bent pas geslaagd, als je niemand hebt laten zakken...
Nog 1 enigskind meld zich !
Je wil niet weten hoevaak ik hoor: "Ben jij enigskind, goh dan wordt zeker heel erg verwend"
Ik vind dit zo'n idiote opmerking !
Ik kom zeker niets te kort thuis, en mijn ouders overal voorlaten opdraaien doe ik al helemaal niet!
Het is voornamelijk een eigen keuze natuurlijk van jullie om Demi enigskind te laten blijven!
Als dit een keuze is van jullie, moeten jullie dat ook zeker doen!
Over zusje of broertje erbij kan ik weinig zeggen, mijn moeder heeft mij altijd vertelt dat zij nog wel een kindje wilde, maar mijn vader niet meer! Ik heb er verder ook niet naar gevraagd en mis het verder ook niet!
Je wil niet weten hoevaak ik hoor: "Ben jij enigskind, goh dan wordt zeker heel erg verwend"
Ik vind dit zo'n idiote opmerking !
Ik kom zeker niets te kort thuis, en mijn ouders overal voorlaten opdraaien doe ik al helemaal niet!
Het is voornamelijk een eigen keuze natuurlijk van jullie om Demi enigskind te laten blijven!
Als dit een keuze is van jullie, moeten jullie dat ook zeker doen!
Over zusje of broertje erbij kan ik weinig zeggen, mijn moeder heeft mij altijd vertelt dat zij nog wel een kindje wilde, maar mijn vader niet meer! Ik heb er verder ook niet naar gevraagd en mis het verder ook niet!
Wir müssen leben, bis wir sterben!
Ik ben enigskind en heb wel vaak een gemis gehad van een broertje of zusje in mijn kindertijd. Maar ik denk dat dat mede kwam omdat ik enorm tegen mijn ouders moest opboksen om een beetje vrijheid te krijgen en om dingen voor elkaar te kunnen krijgen. Mijn ouders waren enorm beschermend waardoor ik niet goed de kans heb gehad om mezelf te ontwikkelen omdat altijd hun smaak en mening werd opgedrongen.
Qua materialisme heb ik nooit wat te klagen gehad , niet dat ik heel erg verwend ben geweest maar van de dingen die ik kreeg was het vaak wel groter of duurder dan dat leeftijdsgenootjes kregen.
De periode dat ik me letterlijk heb los gemaakt van mijn ouders voelde ik me wel erg alleen en had ik ook weer erg graag een broer of zus gewild. En idd. zoals in de toekomst als mijn ouders (met wie ik nu een enorm sterke band heb sinds Isis er is) er niet meer zouden zijn dan heb ik dus echt geen familie meer.
Al zie ik ook de negatieve kanten van broers en zussen hebben. Mijn moeder komt uit een gezin met 2 broers en 1 zus en mijn vader heeft nog 2 zussen , van al die broers en zussen is er nu alleen nog contact met 1 zus van vaders kant en de rest van de contacten zijn helemaal verbroken.
Mijn man heeft nog 1 broer en ook al is dat contact niet altijd optimaal sinds hij een nieuwe vrouw heeft , als er echt iets is staan ze wel voor elkaar klaar.
Vanwege mijn eigen gemis wilde ik dus wel graag een broertje of zusje voor Isis hebben , maar ook omdat het mijn eigen wens was om 2 kindjes te hebben.
Qua materialisme heb ik nooit wat te klagen gehad , niet dat ik heel erg verwend ben geweest maar van de dingen die ik kreeg was het vaak wel groter of duurder dan dat leeftijdsgenootjes kregen.
De periode dat ik me letterlijk heb los gemaakt van mijn ouders voelde ik me wel erg alleen en had ik ook weer erg graag een broer of zus gewild. En idd. zoals in de toekomst als mijn ouders (met wie ik nu een enorm sterke band heb sinds Isis er is) er niet meer zouden zijn dan heb ik dus echt geen familie meer.
Al zie ik ook de negatieve kanten van broers en zussen hebben. Mijn moeder komt uit een gezin met 2 broers en 1 zus en mijn vader heeft nog 2 zussen , van al die broers en zussen is er nu alleen nog contact met 1 zus van vaders kant en de rest van de contacten zijn helemaal verbroken.
Mijn man heeft nog 1 broer en ook al is dat contact niet altijd optimaal sinds hij een nieuwe vrouw heeft , als er echt iets is staan ze wel voor elkaar klaar.
Vanwege mijn eigen gemis wilde ik dus wel graag een broertje of zusje voor Isis hebben , maar ook omdat het mijn eigen wens was om 2 kindjes te hebben.
Een collega'tje van mij zei eens: 'Met eentje heb je een kind, met 2 wordt het pas een gezin.'
Maar dat is volgens mij ook een gevoelsmatig iets.
Maar dat is volgens mij ook een gevoelsmatig iets.
***
Er is een soortgelijk topic hierover waar je misschien ook nog wat aan hebt, maar ik kan het zo snel niet vinden.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Dat vind ik best een rare opmerking! Wij hebben nu 1 kind en het voelt zeker wel als gezin.quote:Op woensdag 27 september 2006 12:24 schreef Brighteyes het volgende:
Een collega'tje van mij zei eens: 'Met eentje heb je een kind, met 2 wordt het pas een gezin.'
Maar dat is volgens mij ook een gevoelsmatig iets.
Ik denk dat enigkind zijn voor en nadelen heeft, net zoals dat is bij 2/3/4/enz kinderen. Je moet kiezen waar jullie je goed bij voelen. Zelf wil ik graag meer kinderen (2, misschien 3), maar vind enigkinderen (raar woord) zeker niet zielig.
*brr* wat een onopersoonlijke uitspraak, alsof de personen niets uitmaken...quote:Op woensdag 27 september 2006 12:24 schreef Brighteyes het volgende:
Een collega'tje van mij zei eens: 'Met eentje heb je een kind, met 2 wordt het pas een gezin.'
Maar dat is volgens mij ook een gevoelsmatig iets.
Een 'gezin' is naar mijn idee gewoon een manier van samenleven waarbij je je activiteiten samen plant en coordineert...
zelfs twee samenlevende mensen zonder kinderen kunnen een gezin zijn (zolang ze dan maar niet 'langs elkaar heenleven', wat ik soms merk bij bekenden zonder kinderen, dat die hun partner soms dagenlang nauwelijks zien en/of spreken).
Ook bv een partner die voor een ernstig zieke, gehandicapte of iig hulpbehoevende partner zorgt zie ik ook als een 'gezin'..
daarbij een echtpaar met twe kinderen, waarvan de man altijd laat thuiskomt, sochtends vroeg vertrekt en ook in het weekende liever met vrienden weggaat.. daarvan ontbreekt volgens mij evenzeer sterk de 'gezinsfactor'... ook al heeft die vrouw dan twee kinderen.
Je bent pas geslaagd, als je niemand hebt laten zakken...
Owja, dus als er een kind uit huis gaat ben je ineens geen gezinnetje meer ofzo?quote:Op woensdag 27 september 2006 12:24 schreef Brighteyes het volgende:
Een collega'tje van mij zei eens: 'Met eentje heb je een kind, met 2 wordt het pas een gezin.'
Maar dat is volgens mij ook een gevoelsmatig iets.
Ik denk dan altijd aan onze vakantiekaarten enzo. Als er een kindje bijkomt wordt het Familie zus en zo, anders was het de heer en mevrouw zus en zo.
Dus wel degelijk een gezin met 1 kind hoor.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Hele rare opmerking hoor. Dat ligt er maar aan wat je definitie van een gezin is. (de paus trok daar onlangs nog grootouders bij ook).quote:Op woensdag 27 september 2006 12:24 schreef Brighteyes het volgende:
Een collega'tje van mij zei eens: 'Met eentje heb je een kind, met 2 wordt het pas een gezin.'
Maar dat is volgens mij ook een gevoelsmatig iets.
Je hebt toch ook 1-oudergezinnen? Dan heb je ook 1 kindgezinnen dunkt me.
Ons gezin met 1 kind voelt als een gezin, dat zijn we ook.
Variety is the spice of life
Hier ben ik het niet mee eens. Ik heb echt moeten leren delen toen ik al wat ouder was.quote:Op woensdag 27 september 2006 12:09 schreef Stippel het volgende:
[..]
Op het punt van 'dingen delen' is het juist zo dat enig-kinderen veel goedsgeefser zijn dan kinderen die gewend zijn aan broertjes/zusjes.
Ze zijn ook veel minder op 'bezit' of 'hebben' gericht.
Mijn ouders stonden echt niet direct achter me. Heb altijd zelf mijn boontjes moeten doppen. Op zich niks mis mee.quote:Enig-kinderen zullen wel altijd hun ouders direkt achter zich hebben, die ouders hoeven nooit te kiezen in een conflict voor het ene kind of de andere (of zich er dan bewust buitenhouden: dat zoeken jullie zelf maar uit)..
dat kan soms ook niet altijd positief zijn, soms kan het betekenen dat een enig-kind ook moeite heeft zich 'los' te maken van hun ouders en te wennen aan eigen verantwoordelijkheid en op eigen benen te staan...
Maar door het verder erg kort houden en nog steeds beslissingen nemen voor me zelfs in mijn tienerjaren (mijn koos bv. nog steeds de kleding uit die gekocht werd of die ik aan moest de volgende dag , niet echt leuk als je 16 bent ) heeft het erg veel moeite gekost om los te komen van ze. Ik probeerde zo ontzettend los te komen en werd daardoor steeds strakker gehouden door mijn ouders met als gevolg een steeds moeilijker wordende puber die zich nog meer ging afzetten overal tegen. Het heeft iig. veel verdriet opgeleverd bij zowel mijn ouders (die het niet zo kwaad bedoelden als ik toen dacht) als mij.
Dit is een kwestie van de TT lezen en er een vooroordeel ingooien?quote:Op woensdag 27 september 2006 12:39 schreef Nyles het volgende:
Nee, niet zielig, maar verwent 9van de 10 keer!
Variety is the spice of life
dat an best, maar jongere kinderen in gezinnen met meer kinderen leren al snel dat 'delen', maar bv ook het 'eigen bezit zekerstellen'... en bv het ruziemaken om voor hun eigen belangen op te komen...quote:Op woensdag 27 september 2006 12:37 schreef Xanthe het volgende:
Hier ben ik het niet mee eens. Ik heb echt moeten leren delen toen ik al wat ouder was.
Enig-kinderen zullen dat als ze het nodig blijken te hebben, dan op latere leeftijd moeten leren en meestal is het leervermogen van jonge kinderen veel beter wat dat soort zaken betreft...
Dus kinderen in gezinnen met kinderen hebben een zeker nut aan het 'ruziemaken' met broertjes/zusjes... je leert er ook veel van, het opkomen voor jezelf.
een enig-kind zal dat slechts in mindere mate direkt nodig hebben (misschien deels wel bij vriendjes, op de kleuter- op peuterspeelszaal) en wordt daar dan ook minder in 'getraind'
daarin lijk je volgens mij idd een bevestiging te geven, dat het voor ouders met slechts één kind wat lastiger kan zijn om hun kind 'los' te laten.quote:Mijn ouders stonden echt niet direct achter me. Heb altijd zelf mijn boontjes moeten doppen. Op zich niks mis mee.
Maar door het verder erg kort houden en nog steeds beslissingen nemen voor me zelfs in mijn tienerjaren (mijn koos bv. nog steeds de kleding uit die gekocht werd of die ik aan moest de volgende dag , niet echt leuk als je 16 bent ) heeft het erg veel moeite gekost om los te komen van ze. Ik probeerde zo ontzettend los te komen en werd daardoor steeds strakker gehouden door mijn ouders met als gevolg een steeds moeilijker wordende puber die zich nog meer ging afzetten overal tegen. Het heeft iig. veel verdriet opgeleverd bij zowel mijn ouders (die het niet zo kwaad bedoelden als ik toen dacht) als mij.
(ouders met meerdere kinderen leren al vanaf vroege leeftijd dat ze niet iedere keer op alles kunnen letten, en daardoor laten ze hun kind ook meer alleen uitvinden... waarbij overigens opvallend is dat de eerstgeborene veelal nog wel meekrijgt dat de ouders heel 'nauw' op hem/haar letten, terwijl het tweede kind altijd veel meer vrijheid heeft)
Je bent pas geslaagd, als je niemand hebt laten zakken...
Onzinquote:Op woensdag 27 september 2006 12:39 schreef Nyles het volgende:
Nee, niet zielig, maar verwent 9van de 10 keer!
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Daar ben ik het absoluut niet mee eens, ik heb een gezin, of ik nu 1 of 2 kinderen heb.quote:Op woensdag 27 september 2006 12:24 schreef Brighteyes het volgende:
Een collega'tje van mij zei eens: 'Met eentje heb je een kind, met 2 wordt het pas een gezin.'
Maar dat is volgens mij ook een gevoelsmatig iets.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Daar doe ik sowieso niet aan. Fam. zus of zo. Ik ben meer van de voornamen...quote:Op woensdag 27 september 2006 12:36 schreef Troel het volgende:
[..]
Owja, dus als er een kind uit huis gaat ben je ineens geen gezinnetje meer ofzo?
Ik denk dan altijd aan onze vakantiekaarten enzo. Als er een kindje bijkomt wordt het Familie zus en zo, anders was het de heer en mevrouw zus en zo.
Dus wel degelijk een gezin met 1 kind hoor.
Maar ik vond het ook een rare opvatting hoor. Maar zij voelde dat zo.
***
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik ben enig kind en onze zoon ook. Het hangt helemaal van je opvoeding af of je verwend bent en kunt delen. Ik kon vroeger niet zo goed delen, simpelweg omdat ik dat niet gewend was. Bj zoonlief hebben we daar dus extra op gelet en die deelt nu heel makkelijk Daar ben ik erg blij om. Hij maakt ook heel makkelijk contact, maar kan aan de andere kant ook urenlang alleen spelen. Dat herken ik dan ook weer van vroeger. Ook nu nog kan ik me in mijn eentje prima vermaken, ik heb niet per se anderen nodig om me niet te vervelen.
Wat ik wel gemerkt heb, is dat het zwaar is als een van je ouders ziek wordt en alles op jou neerkomt. Zeker als je ook nog een kind hebt (wij hebben een LAT-relatie dus ik zorg vaak alleen voor hem).
Kortom, het heeft zowel nadelen als voordelen. Maar ik zie geen dwingende reden om per se meer dan 1 kind te willen. Als je gelukkig bent met 1 kind, is het toch goed?
Wat ik wel gemerkt heb, is dat het zwaar is als een van je ouders ziek wordt en alles op jou neerkomt. Zeker als je ook nog een kind hebt (wij hebben een LAT-relatie dus ik zorg vaak alleen voor hem).
Kortom, het heeft zowel nadelen als voordelen. Maar ik zie geen dwingende reden om per se meer dan 1 kind te willen. Als je gelukkig bent met 1 kind, is het toch goed?
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik heb een oom en tante met 7 kinderen Zo klein schrijf ik nietquote:Op woensdag 27 september 2006 13:10 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Daar doe ik sowieso niet aan. Fam. zus of zo. Ik ben meer van de voornamen...
Maar ik vond het ook een rare opvatting hoor. Maar zij voelde dat zo.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ooms en tantes krijgen sowieso geen vakantiekaart.quote:Op woensdag 27 september 2006 13:15 schreef Troel het volgende:
Ik heb een oom en tante met 7 kinderen Zo klein schrijf ik niet
Paps en mams, schoonouders, zussen en dan houdt het op. Ik stuur ze ook geen kaartjes als ik de rest van het jaar thuis zit.
Maar dit is vreeeeeeeeeeeselijk off-topic.
Enig kind...
Dat is volgens mij echt puur een eigen keuze. Sommige doen het vanuit financieel oogpunt of ruimtegebrek, anderen omdat ze vinden dat hun gezinnetje compleet is met 3.
Lekker zo houden, daar heeft iedereen gewoon verder zijn kop over te houden.
De vraag die hier gesteld werd 'zou ik mogen vragen waarom' vind ik bij wijze van spreken al niet kunnen. Dat gaat toch niemand iets aan?
***
Wat ik vreemd vind is dat het algemeen standaard 2 kinderen is.
Heb je 1 kind krijg je de vraag , waneer komt de 2de?
Heb je 2 kinderen (en het liefst nog van hetzelfde geslacht volgens vele ) dan ben je klaar
Heb je 3 of meer kinderen dan vragen mensen zich af waar je aan begint of ze gaan ervanuit als de 1ste 2 van het zelfde geslacht zijn dat je daarom doorgaat.
Heb je 1 kind krijg je de vraag , waneer komt de 2de?
Heb je 2 kinderen (en het liefst nog van hetzelfde geslacht volgens vele ) dan ben je klaar
Heb je 3 of meer kinderen dan vragen mensen zich af waar je aan begint of ze gaan ervanuit als de 1ste 2 van het zelfde geslacht zijn dat je daarom doorgaat.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Als partner van een enig kind kan ik me goed vinden in sommige ervaringen die hier gedeeld worden.
Inderdaad is mijn partner niet gewend om zaken te delen. Hij is erg gericht op wat van 'hem' is en wat van mij'. En dat gaat niet alleen over materiele zaken (geld bv) maar ook over bijvoorbeeld verantwoordelijkheden, zoals het huishouden. Even meedenken of bijspringen is zeker niet vanzelfsprekend.
Hji is erg egocentrisch in die zin dat hij alles alleen vanuit zijn oogpunt kan zien. Als hij het ergens niet mee eens is gebeurt het gewoon niet, ongeacht hoe ik er over denk. En dat is wel eens moeilijk. Heb soms het gevoel dat ik constant voor mezelf moet opkomen. (en daar heb ik toch al moeite mee, maar dat is meer voor R&P )
Pa en ma hebben heel zijn leven lang alleen voor hem klaar gestaan, hij hoefde alleen de commando's maar te geven.
Ook praktisch heeft het wel eens nadelen. Bijvoorbeeld met de kerst naar mijn familie in Zeeland is lastig, want dan zit schoonmoeder alleen. En ook al zal ze daar nooit moeilijk over doen, toch wil je dat dan eigenlijk niet. Toen wij nog niet samenwoonden ging ik dan maar alleen naar mijn familie en bleef hij bij zijn moeder.
Hij zegt ook zelf wel eens dat hij het wel jammer vindt dat hij geen broers of zussen heeft als hij bij ons ziet hoe gezellig het kan zijn.
Maar dit is natuurlijk bij ieder persoon verschillend en voor een groot deel afhankelijk van hoe je je kind opvoedt.
Inderdaad is mijn partner niet gewend om zaken te delen. Hij is erg gericht op wat van 'hem' is en wat van mij'. En dat gaat niet alleen over materiele zaken (geld bv) maar ook over bijvoorbeeld verantwoordelijkheden, zoals het huishouden. Even meedenken of bijspringen is zeker niet vanzelfsprekend.
Hji is erg egocentrisch in die zin dat hij alles alleen vanuit zijn oogpunt kan zien. Als hij het ergens niet mee eens is gebeurt het gewoon niet, ongeacht hoe ik er over denk. En dat is wel eens moeilijk. Heb soms het gevoel dat ik constant voor mezelf moet opkomen. (en daar heb ik toch al moeite mee, maar dat is meer voor R&P )
Pa en ma hebben heel zijn leven lang alleen voor hem klaar gestaan, hij hoefde alleen de commando's maar te geven.
Ook praktisch heeft het wel eens nadelen. Bijvoorbeeld met de kerst naar mijn familie in Zeeland is lastig, want dan zit schoonmoeder alleen. En ook al zal ze daar nooit moeilijk over doen, toch wil je dat dan eigenlijk niet. Toen wij nog niet samenwoonden ging ik dan maar alleen naar mijn familie en bleef hij bij zijn moeder.
Hij zegt ook zelf wel eens dat hij het wel jammer vindt dat hij geen broers of zussen heeft als hij bij ons ziet hoe gezellig het kan zijn.
zijn. Maar dit is natuurlijk bij ieder persoon verschillend en voor een groot deel afhankelijk van hoe je je kind opvoedt.
So Long and Thanks for All the Fish
Ja, maar is dat niet met alles dat 'anders is dan gemiddeld'.
Dan ga je je toch wel af vragen of er een speciale reden is om 'anders' te zijn.
Blijkbaar.
Maar raar is het wel.
Dan ga je je toch wel af vragen of er een speciale reden is om 'anders' te zijn.
Blijkbaar.
Maar raar is het wel.
***
En hoezo is dat dan per se iets wat komt doordat hij enigkind was?quote:Op woensdag 27 september 2006 13:44 schreef zeeuwse het volgende:
Als partner van een enig kind kan ik me goed vinden in sommige ervaringen die hier gedeeld worden.
Inderdaad is mijn partner niet gewend om zaken te delen. Hij is erg gericht op wat van 'hem' is en wat van mij'. En dat gaat niet alleen over materiele zaken (geld bv) maar ook over bijvoorbeeld verantwoordelijkheden, zoals het huishouden. Even meedenken of bijspringen is zeker niet vanzelfsprekend.
Hji is erg egocentrisch in die zin dat hij alles alleen vanuit zijn oogpunt kan zien. Als hij het ergens niet mee eens is gebeurt het gewoon niet, ongeacht hoe ik er over denk. En dat is wel eens moeilijk. Heb soms het gevoel dat ik constant voor mezelf moet opkomen. (en daar heb ik toch al moeite mee, maar dat is meer voor R&P )
Pa en ma hebben heel zijn leven lang alleen voor hem klaar gestaan, hij hoefde alleen de commando's maar te geven.
Ook praktisch heeft het wel eens nadelen. Bijvoorbeeld met de kerst naar mijn familie in Zeeland is lastig, want dan zit schoonmoeder alleen. En ook al zal ze daar nooit moeilijk over doen, toch wil je dat dan eigenlijk niet. Toen wij nog niet samenwoonden ging ik dan maar alleen naar mijn familie en bleef hij bij zijn moeder.
Hij zegt ook zelf wel eens dat hij het wel jammer vindt dat hij geen broers of zussen heeft als hij bij ons ziet hoe gezellig het kan zijn.
Maar dit is natuurlijk bij ieder persoon verschillend en voor een groot deel afhankelijk van hoe je je kind opvoedt.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Gewoon voor jezelf blijven denken en je niet gek laten maken door 'de maatschappij'. Wij zijn hoogstwaarschijnlijk ook wel 'klaar' nu, mocht dat later veranderen zien we dat dan wel weer. Maar de mensen die gelijk vragen 'wanneer komt de 2e' kunnen bij het grof vuil wat mij betreft. Het lef om je daar mee te bemoeien zeg.quote:Op woensdag 27 september 2006 13:38 schreef snakelady het volgende:
Wat ik vreemd vind is dat het algemeen standaard 2 kinderen is.
Heb je 1 kind krijg je de vraag , waneer komt de 2de?
Heb je 2 kinderen (en het liefst nog van hetzelfde geslacht volgens vele ) dan ben je klaar
Heb je 3 of meer kinderen dan vragen mensen zich af waar je aan begint of ze gaan ervanuit als de 1ste 2 van het zelfde geslacht zijn dat je daarom doorgaat.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Tja, ik vind het op zich best vervelend dat ik enig kind ben. Ik woon nu aan de andere kant van het land en merk gewoon dat mijn ouders toch wel een beetje aandacht missen. Gelukkig spreek ik ze nog wel vaak, maar elkaar zien doe je niet meer zo heel regelmatig. Dat terwijl mijn schoonouders die meer in de buurt wonen, we erg regelmatig zien (plus dat die nog een dochter in de buurt hebben wonen, waardoor ze hun kids dus eigenlijk twee keer zo vaak zien).
Ik weet wel dat als mijn ouders ouder worden, dat het voor mij een hele klus zal zijn om ze te kunnen steunen, maar wellicht wonen we dan weer wat meer bij elkaar in de buurt. In je eentje voor je ouders te moeten zorgen is niet leuk, je kan ook nergens heen met je verhaal. Toch kan je in precies hetzelfde schuitje zitten als je met meer kids bent, of zelfs nog erger, dat jij troost nodig hebt maar dat de rest zijn troost bij jou komt zoeken ofzo.
Ik weet wel dat als mijn ouders ouder worden, dat het voor mij een hele klus zal zijn om ze te kunnen steunen, maar wellicht wonen we dan weer wat meer bij elkaar in de buurt. In je eentje voor je ouders te moeten zorgen is niet leuk, je kan ook nergens heen met je verhaal. Toch kan je in precies hetzelfde schuitje zitten als je met meer kids bent, of zelfs nog erger, dat jij troost nodig hebt maar dat de rest zijn troost bij jou komt zoeken ofzo.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Het zal voor een deel ook te maken met zijn eigen karakter. Dat heeft het ook zeker wel versterkt.quote:Op woensdag 27 september 2006 13:45 schreef SpecialK het volgende:
[..]
En hoezo is dat dan per se iets wat komt doordat hij enigkind was?
Maar voor het grootste deel komt dit gewoon omdat hij thuis nooit aandacht en speelgoed heeft hoeven delen. Dat heeft hij dus ook gewoon nooit geleerd.
So Long and Thanks for All the Fish
Ik ben derde kind en laatste. Ik ben dankbaar dat mijn ouders ons drieėn hebben gekregen. Als mijn oudste zus enigskind was geweest, was ik er nu niet en Kendahl ook niet
Maar hadden ze mij gemist? Je mist niet wat je niet kent, denk ik. Of wel?
Maar hadden ze mij gemist? Je mist niet wat je niet kent, denk ik. Of wel?
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Dat is dan een 'fout' van zijn ouders.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:11 schreef zeeuwse het volgende:
[..]
Het zal voor een deel ook te maken met zijn eigen karakter. Dat heeft het ook zeker wel versterkt.
Maar voor het grootste deel komt dit gewoon omdat hij thuis nooit aandacht en speelgoed heeft hoeven delen. Dat heeft hij dus ook gewoon nooit geleerd.
Ik ben ook enig kind en herken mezelf (en heb 't even nagevraagd bij bekenden) niet in wat jij vertelt.
Syllables govern the world
Wat mij opvalt is dat kinderen zonder broertje en/of zusje haast bedelen om maar ergens te mogen spelen of dat een kind bij hun komt spelen. Ik vind dat soms best sneu, ook al ervaren die kinderen en hun ouders dat zelf helemaal niet zo durf ik te wedden. Mijn kinderen zijn niet afhankelijk van andere kinderen om te spelen, ze hebben immers elkaar en dat vind ik ergens wel een fijne gedachte. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en daar geniet ik weer enorm van
Dat is juist in tegenspraak met wat er beweert wordt over enig-kinderen ... die kennen juist meestal minder goed het begrip 'mijn' en 'dein', domweg omdat ze de ervaring hebben dat alles sowieso van 'hun' is, maar veelal ook niet zoveel problemen hebben iets te delen, omdat ook de angst ontbreekt dat een 'concurrent' (een broertje of zusje) dan eventueel met zijn 'bezit' zou kunnen wegrennen en ze het dan kwijt zouden kunnen zijn...quote:Op woensdag 27 september 2006 13:44 schreef zeeuwse het volgende:
Als partner van een enig kind kan ik me goed vinden in sommige ervaringen die hier gedeeld worden.
Inderdaad is mijn partner niet gewend om zaken te delen. Hij is erg gericht op wat van 'hem' is en wat van mij'.
Zaeker als je het ook hebt over 'verantwoordelijkheden' heeft dat niks te maken met de vroege kind-periode waarin het verschil tussen enig-kinderen en meer-kinder-gezinnen het grootste is... omgang met verantwoordelijkheid ontwikkelen mensen pas in de vroeg-adulte fase (rond de pubertijd)..
sowieso komt dit verhaal eigenlijk een beetje over als iets dat geheel losstaat tussen van de vraag of iemand enig-kind is, het komt meer over als wat moeizame strubbelingen binnen een relatie.
(een klein gokje, ben je misschien afkomstig uit een gezin met meerdere broers/zussen en daar het 'nakomertje', waarbij er een zeker leeftijdsgat zat tussen jou en je broers/zussen, die zich altijd zeer zorgzaam naar je opstelden en veel voor je deden, dus niet de direkte 'concurrentie' met broers/zussen ervaren, maar wél de grote voordelen? Je verhaal lijkt een beetje zo over te komen)
Je bent pas geslaagd, als je niemand hebt laten zakken...
Maarja, dat werkt natuurlijk alleen als je kinderen hebt die een béétje bij elkaar in de buurt zitten qua leeftijd. Een grote broer van 14 zal het voor een keer wel leuk vinden om met z'n zusje van 6 te spelen, maar lang niet altijd. Daarnaast kan het voor de sociale ontwikkeling natuurlijk geen kwaad als ze regelmatig bij anderen komen of ze ontvangen.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:40 schreef Meaghan het volgende:
Wat mij opvalt is dat kinderen zonder broertje en/of zusje haast bedelen om maar ergens te mogen spelen of dat een kind bij hun komt spelen. Ik vind dat soms best sneu, ook al ervaren die kinderen en hun ouders dat zelf helemaal niet zo durf ik te wedden. Mijn kinderen zijn niet afhankelijk van andere kinderen om te spelen, ze hebben immers elkaar en dat vind ik ergens wel een fijne gedachte. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en daar geniet ik weer enorm van
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Maar daaruit kan het ook weer zo zijn dat kinderen die niet enigkind zijn alleen maar willen spelen met broers en zussen en zich zo niet openstellen voor andere kinderen.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:40 schreef Meaghan het volgende:
Wat mij opvalt is dat kinderen zonder broertje en/of zusje haast bedelen om maar ergens te mogen spelen of dat een kind bij hun komt spelen. Ik vind dat soms best sneu, ook al ervaren die kinderen en hun ouders dat zelf helemaal niet zo durf ik te wedden. Mijn kinderen zijn niet afhankelijk van andere kinderen om te spelen, ze hebben immers elkaar en dat vind ik ergens wel een fijne gedachte. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en daar geniet ik weer enorm van
Dat ze zich dus opsluiten in hun vertrouwde wereldje zonder contact te maken met anderen buiten school om.
Te veel vertrouwen op hun broer of zus en zo geen zelfvertrouwen krijgt.
En dat zal voor een paar best zo zijn, maar voor de meeste denk ik niet, net als dat voor de meeste enigkinderen niet opgaat wat jij hebt geschreven.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
snakelady, daarom is het zo lastig om zo'n vraag in z'n algemeenheid te beantwoorden en zul je toch voor jezelf moeten afwegen wat je 't prettigst en 't best vindt voor jullie gezin.
ieder voordeel hep se nadeel enz. ik denk dat het voor piet vooral wel heel goed is geweest (en nog) dat hij er een zus bij gekregen heeft. maar hij heeft er ook wel last van gehad (en nog), hij krijgt stukken minder aandacht van ons nu dan toen hij nog alleen was (da's ook wel weer gezond tot op zekere hoogte). hij was nog zo klein toen anna kwam, dat vond ik wel heel sneu af en toe, dat ik 'm dingen nog niet uit kon leggen / bespreken. dat begin nu gelukkig heel veel beter te worden.
wat ik het 'zieligst' vind aan 'enig-kinderen' is wel de van nature wat onevenwichtige uitgangspositie van dat ene kind tegenover 2 (ozomachtige) ouders. een broer/zus is dan -behalve concurrent- ook medestander, gelijke. vond ik hier in ieder geval als een veel 'gezonder' evenwicht aanvoelen.
ik ben zelf ook jarenlang min-of-meer enig kind geweest. ik had wel 2 oudere halfbroers maar die woonden bij hun moeder, de 1e vrouw van mijn vader. en toen ik 9 was kreeg ik er nog een broertje bij, ooh wat vond ik dat geweldig. niet dat ik me trouwens erg alleen heb gevoeld voordien, ik had altijd meer dan genoeg vriendinnen en kon me prima alleen vermaken, maar de komst van m'n broertje was toch wel echt ongeveer het mooiste wat me toen kon overkomen. en ondanks dat leeftijdsverschil (jarno!) hebben we veel samen gespeeld en lol gehad en is de band nog altijd hartstikke goed. je hebt bij zo'n groot leeftijdsverschil ook veel minder gelegenheid/redenen om ruzie te maken.
ieder voordeel hep se nadeel enz. ik denk dat het voor piet vooral wel heel goed is geweest (en nog) dat hij er een zus bij gekregen heeft. maar hij heeft er ook wel last van gehad (en nog), hij krijgt stukken minder aandacht van ons nu dan toen hij nog alleen was (da's ook wel weer gezond tot op zekere hoogte). hij was nog zo klein toen anna kwam, dat vond ik wel heel sneu af en toe, dat ik 'm dingen nog niet uit kon leggen / bespreken. dat begin nu gelukkig heel veel beter te worden.
wat ik het 'zieligst' vind aan 'enig-kinderen' is wel de van nature wat onevenwichtige uitgangspositie van dat ene kind tegenover 2 (ozomachtige) ouders. een broer/zus is dan -behalve concurrent- ook medestander, gelijke. vond ik hier in ieder geval als een veel 'gezonder' evenwicht aanvoelen.
ik ben zelf ook jarenlang min-of-meer enig kind geweest. ik had wel 2 oudere halfbroers maar die woonden bij hun moeder, de 1e vrouw van mijn vader. en toen ik 9 was kreeg ik er nog een broertje bij, ooh wat vond ik dat geweldig. niet dat ik me trouwens erg alleen heb gevoeld voordien, ik had altijd meer dan genoeg vriendinnen en kon me prima alleen vermaken, maar de komst van m'n broertje was toch wel echt ongeveer het mooiste wat me toen kon overkomen. en ondanks dat leeftijdsverschil (jarno!) hebben we veel samen gespeeld en lol gehad en is de band nog altijd hartstikke goed. je hebt bij zo'n groot leeftijdsverschil ook veel minder gelegenheid/redenen om ruzie te maken.
Nou bix, als ik het oneens was met mijn ouders, was mijn zusje het altijd, per definitie, met mijn ouders eens. . Wij hadden echt al-tijd ruzie. We gedoogden elkaar, niks meer of minder. (Nu niet meer trouwens hoor, ben gek op m'n zusje). Maar ik weet niet of ik per definitie 'zieliger' zou zijn geweest zonder mijn zusje, toen. Voor spelen e.d. ging ik toch altijd al naar vriendjes, of kwamen ze bij mij. Ach. het is gewoon te verschillend per geval om er een antwoord op te kunnen geven.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Dat is ook zo Mijn meiden schelen twee jaar met elkaar en hebben steeds meer aan elkaar. We hebben er ook bewust voor gekozen om niet al te veel leeftijdsverschil tussen de kinderen te hebben, maar goed dat heb je niet altijd in de hand natuurlijk. Mijn oudste speelt ook wel vaak bij een vriendinnetje hoor, maar de jongste vindt dit niet zo heel erg leuk en moet hier erg aan wennen. Ik kom zelf dan uit een gezin van vier waarvan ik de jongste ben. Door het grote leeftijdverschil heb ik nooit echt een hechte band opgebouwd met mijn broers en zus. Zij waren met hun leven bezig en ik met het mijne. Wat dat betreft voelde ik me wel een beetje een enigskind, altijd bij vriendinnetjes spelen of zij bij mij en heel vaak speelde ik ook alleen. Er was ook veel jaloezie naar mij toe en dat uitte zich dan in het vernielen van mijn lievelingsspulletjes en héél veel geruzie. Ik weet dus als geen ander dat het hebben van broers/zussen niet altijd maar leuk hoeft te zijn. Ik hoop dat het er met mijn meiden toch wat gezelliger aan toe gaat en dat ze later veel aan elkaar zullen hebben.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:45 schreef Jarno het volgende:
[..]
Maarja, dat werkt natuurlijk alleen als je kinderen hebt die een béétje bij elkaar in de buurt zitten qua leeftijd. Een grote broer van 14 zal het voor een keer wel leuk vinden om met z'n zusje van 6 te spelen, maar lang niet altijd. Daarnaast kan het voor de sociale ontwikkeling natuurlijk geen kwaad als ze regelmatig bij anderen komen of ze ontvangen.
dat soort partijentrek toestanden hadden wij ook wel ja. weer een andere vorm van evenwicht bewaren. en verder is 't inderdaad maar afwachten hoe goed het klikt tussen broers/zussen.
Mijn oudste dochter speelt ook bij vriendinnetjes en vriendjes en is erg sociaal naar andere kinderen toe, dus dat niet kunnen of willen openstellen naar andere kinderen toe gaat hier niet op. En dat in een eigen wereldje leven zal dan ook niet gebeuren, op school alleen al leren ze zoveel kindjes kennen dus aan vriendjes geen gebrek Maar wat bedoel je precies met wat ik geschreven heb?quote:Op woensdag 27 september 2006 14:52 schreef snakelady het volgende:
[..]
Maar daaruit kan het ook weer zo zijn dat kinderen die niet enigkind zijn alleen maar willen spelen met broers en zussen en zich zo niet openstellen voor andere kinderen.
Dat ze zich dus opsluiten in hun vertrouwde wereldje zonder contact te maken met anderen buiten school om.
Te veel vertrouwen op hun broer of zus en zo geen zelfvertrouwen krijgt.
En dat zal voor een paar best zo zijn, maar voor de meeste denk ik niet, net als dat voor de meeste enigkinderen niet opgaat wat jij hebt geschreven.
Dat evenwicht ervaar ik ook zo ja. Ze vormen ook echt een eenheid, komen op voor elkaar, steunen en troosten elkaar op eenzelfde niveau. Maar er zijn ook momenten dat ze elkaar spreekwoordelijk in de haren vliegen en mama of papa de aangewezen persoon is om je zaak kracht bij te zettenquote:Op woensdag 27 september 2006 15:06 schreef bixister het volgende:
snakelady, daarom is het zo lastig om zo'n vraag in z'n algemeenheid te beantwoorden en zul je toch voor jezelf moeten afwegen wat je 't prettigst en 't best vindt voor jullie gezin.
ieder voordeel hep se nadeel enz. ik denk dat het voor piet vooral wel heel goed is geweest (en nog) dat hij er een zus bij gekregen heeft. maar hij heeft er ook wel last van gehad (en nog), hij krijgt stukken minder aandacht van ons nu dan toen hij nog alleen was (da's ook wel weer gezond tot op zekere hoogte). hij was nog zo klein toen anna kwam, dat vond ik wel heel sneu af en toe, dat ik 'm dingen nog niet uit kon leggen / bespreken. dat begin nu gelukkig heel veel beter te worden.
wat ik het 'zieligst' vind aan 'enig-kinderen' is wel de van nature wat onevenwichtige uitgangspositie van dat ene kind tegenover 2 (ozomachtige) ouders. een broer/zus is dan -behalve concurrent- ook medestander, gelijke. vond ik hier in ieder geval als een veel 'gezonder' evenwicht aanvoelen.
ik ben zelf ook jarenlang min-of-meer enig kind geweest. ik had wel 2 oudere halfbroers maar die woonden bij hun moeder, de 1e vrouw van mijn vader. en toen ik 9 was kreeg ik er nog een broertje bij, ooh wat vond ik dat geweldig. niet dat ik me trouwens erg alleen heb gevoeld voordien, ik had altijd meer dan genoeg vriendinnen en kon me prima alleen vermaken, maar de komst van m'n broertje was toch wel echt ongeveer het mooiste wat me toen kon overkomen. en ondanks dat leeftijdsverschil (jarno!) hebben we veel samen gespeeld en lol gehad en is de band nog altijd hartstikke goed. je hebt bij zo'n groot leeftijdsverschil ook veel minder gelegenheid/redenen om ruzie te maken.
Als je de situatie bij mijn man thuis ziet waar zijn jongere broer al voordat hij geboren werd voorgetrokken werd. Want mijn schoonloeder vond het wel makkelijk dat hij bij oma en opa was aan de andere kant van het land toen zij in het ziekenhuis lag. Laat mij dan maar alleen zijn dan een vader en een moeder die amper van je houden.
Zo'n situatie kan je ook hebben als je alleen bent hoor.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:40 schreef -Bubseltje- het volgende:
Als je de situatie bij mijn man thuis ziet waar zijn jongere broer al voordat hij geboren werd voorgetrokken werd. Want mijn schoonloeder vond het wel makkelijk dat hij bij oma en opa was aan de andere kant van het land toen zij in het ziekenhuis lag. Laat mij dan maar alleen zijn dan een vader en een moeder die amper van je houden.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Wat ik me ook nog herinner zijn de 'diepzinnige' gesprekken die ik als kind met mijn jongste broer heb gehad over de toestanden bij ons thuis. Dat zou ik nooit aan een vriendinnetje hebben kunnen vertellen, maar dat kon ik wel weer bij hem kwijt. Je begrijpt elkaar, zit in dezelfde situatie en kan elkaar zo tot steun zijn. Dat heb ik wel als prettig ervaren.
Ja oke maar als je daar de verschillen ziet dan doet het gewoon pijn.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:43 schreef Troel het volgende:
[..]
Zo'n situatie kan je ook hebben als je alleen bent hoor.
We zijn onlangs getrouwd en ze willen nog geen fatsoenlijke foto hebben... maar met de vriendin van zijn broertje lopen ze ver weg. Mij interesseerd dat niet maar voor hem wel. Dit is off topic I know
Maar ik vind het erg dat ik als gelukkig opgegroed kind zielig genoemd word.
de vriendin van je broertje is dan ook veel leuker natuurlijk. neeh, flauwekul. vreselijk lullige situatie. maar dat je man zo'n slechte band met z'n ouders heeft, zou dat anders geweest zijn zonder broer? het was wel mijn nachtmerrie-scenario, dat ik van 't ene kind veel meer zou houden dan van 't andere. gelukkig hier niet uitgekomen.
Conclusie: het maakt allemaal geen fuck uit. . De meeste 'argumenten' hier zijn van mensen die zelf die situatie hebben meegemaakt, en dus nooit zullen weten hoe het was geweest als...quote:Op woensdag 27 september 2006 15:43 schreef Troel het volgende:
[..]
Zo'n situatie kan je ook hebben als je alleen bent hoor.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Nee, niet echt, eerder een constatering .quote:Op woensdag 27 september 2006 12:41 schreef nebelung het volgende:
[..]
Dit is een kwestie van de TT lezen en er een vooroordeel ingooien?
Aandacht is volledig voor het "enig kind", misschien weliswaar niet verwent, maar eerder een compleet ander karakter dat verwent over kan komen.
Dat het zielig is , nee, wat je niet hebt of wat je niet kent mis je niet (meestal).
Heb zelf een jongere broer en ik ken wat enig's-kind mensen en dat zijn compleet andere slag mensen. Nu is niemand hetzelfde, maar verschil is er zeker.
Het is overigens verwend.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:53 schreef Nyles het volgende:
[..]
Nee, niet echt, eerder een constatering .
Aandacht is volledig voor het "enig kind", misschien weliswaar niet verwent, maar eerder een compleet ander karakter dat verwent over kan komen.
Ik ken in mijn omgeving meer mensen die wel broers en zussen hadden en strontverwend zijn, dan mensen die in hun eentje zijn.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Daarin ben ik het wel met je eens ik ben zelf enig kind, en ik denk dat juist ouders met één kind er extra op letten dat hun kind niet verwend/asociaal gaat worden, misschien omdat je toch al weet dat je snel commentaar van je omgeving gaat krijgen als het kind ook maar één keer iets zegt als "dat is van mij" of "dat wil ik". Ik heb het allemaal gehoord - van "och, dat krijg je toch met zo'n enig kind hč" tot "het is toch niet gezond om zo in je eentje op te groeien", heel gemeen .quote:Op woensdag 27 september 2006 16:33 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik ken in mijn omgeving meer mensen die wel broers en zussen hadden en strontverwend zijn, dan mensen die in hun eentje zijn.
.Ik denk dat over het algemeen jongste kinderen uit gezinnen met meer kinderen verwender zijn (dat is mijn ervaring tenminste - nakomertjes, benjamins, 'kleine zusje dat alles mag en alles krijgt') dan enig kinderen.
Mijn oudere zussen wilden vroeger nooit met mij spelen. Mijn oudste zus en ik schelen 6 jaar en met de middelste scheel ik 4 jaar. Zij verschillen slechts 2 jaar in leeftijd en deden heel veel samen. Ik mocht nooit meedoen, ik was 'het kleine zusje'. En ik ben voor hen pas op mijn 18e jaar opgehouden 'het kleine zusje' te zijn. En eerder in dit topic werd al gezegd dat sommigen het helemaal niet zo goed met elkaar kunnen vinden.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:40 schreef Meaghan het volgende:
Wat mij opvalt is dat kinderen zonder broertje en/of zusje haast bedelen om maar ergens te mogen spelen of dat een kind bij hun komt spelen. Ik vind dat soms best sneu, ook al ervaren die kinderen en hun ouders dat zelf helemaal niet zo durf ik te wedden. Mijn kinderen zijn niet afhankelijk van andere kinderen om te spelen, ze hebben immers elkaar en dat vind ik ergens wel een fijne gedachte. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en daar geniet ik weer enorm van
Dus het ligt er maar net aan hoe de situatie is, denk ik.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
zelfde verhaal, wordt altijd overheen gelezen
[ Bericht 81% gewijzigd door #ANONIEM op 27-09-2006 22:50:10 ]
[ Bericht 81% gewijzigd door #ANONIEM op 27-09-2006 22:50:10 ]
Even mijn topic over dit onderwerp opgeduikeld... Als het waarschijnlijk maar bij één kindje blijft
Ons besluit blijft voorlopig staan, Isa krijgt er de eerste jaren geen broertje of zusje bij...
Ons besluit blijft voorlopig staan, Isa krijgt er de eerste jaren geen broertje of zusje bij...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Vooral die dat 3e punt.... Er word ons nu al gevraagd of die er ook nog komt...quote:Op woensdag 27 september 2006 13:38 schreef snakelady het volgende:
Wat ik vreemd vind is dat het algemeen standaard 2 kinderen is.
Heb je 1 kind krijg je de vraag , waneer komt de 2de?
Heb je 2 kinderen (en het liefst nog van hetzelfde geslacht volgens vele ) dan ben je klaar
Heb je 3 of meer kinderen dan vragen mensen zich af waar je aan begint of ze gaan ervanuit als de 1ste 2 van het zelfde geslacht zijn dat je daarom doorgaat.
Maar het 1e punt herken ik ook wel.
Maar het is toch simpel als jij/jullie gelukkig zijn zo , moet dat toch ook kunnen?
Ik ben 24 en nog steeds 'het kleine zusje' Mijn oudste zus is 12 jaar ouder en mijn jongste zus 11 jaar. Ze zeggen het ook bijna altijd als ik ze spreek: 'Je blijft toch altijd mijn kleine zusje hoor'quote:Op woensdag 27 september 2006 17:12 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Mijn oudere zussen wilden vroeger nooit met mij spelen. Mijn oudste zus en ik schelen 6 jaar en met de middelste scheel ik 4 jaar. Zij verschillen slechts 2 jaar in leeftijd en deden heel veel samen. Ik mocht nooit meedoen, ik was 'het kleine zusje'. En ik ben voor hen pas op mijn 18e jaar opgehouden 'het kleine zusje' te zijn. En eerder in dit topic werd al gezegd dat sommigen het helemaal niet zo goed met elkaar kunnen vinden.
Dus het ligt er maar net aan hoe de situatie is, denk ik.
Voor mij voelde het vaak alsof ik enigkind was, en mijn zussen zijn voor mijn gevoel ook niet echt zussen eigenlijk. Ik heb ook maar heel weinig contact met ze. Toen die 2 klein waren hadden ze trouwens wél veel aan elkaar, maar later was het alleen maar haat en nijd, en nu hebben ze al jaren helemaal geen contact meer. Dus of je nou echt zoveel hebt aan een broer of zus..
Herkenbaar!quote:Op woensdag 27 september 2006 15:06 schreef bixister het volgende:
wat ik het 'zieligst' vind aan 'enig-kinderen' is wel de van nature wat onevenwichtige uitgangspositie van dat ene kind tegenover 2 (ozomachtige) ouders. een broer/zus is dan -behalve concurrent- ook medestander, gelijke. vond ik hier in ieder geval als een veel 'gezonder' evenwicht aanvoelen.
En dat werd dan ook vaak nog eens benadrukt door als ze boos waren en er gesproken moest worden over hetgeen ik verkeerd had gedaan , ze recht tegenover me gingen zitten met zijn 2.
Dat heb ik nooit ervaren hoor dus dat ligt meer aan de ouders denk ik dan aan het enigskind zijnquote:Op woensdag 27 september 2006 17:56 schreef Xanthe het volgende:
[..]
Herkenbaar!
En dat werd dan ook vaak nog eens benadrukt door als ze boos waren en er gesproken moest worden over hetgeen ik verkeerd had gedaan , ze recht tegenover me gingen zitten met zijn 2.
Tot ik 6 was, woonde m'n halfbroer bij ons. (hij is bij z'n vader gaan wonen).
Daarna was ik 'enigskind'. Van vaderskant had ik ook nog een halfbroer en een halfzus, maar die kwamen niet zo vaak.
Heb dus van alles een beetje meegekregen en het enige dat ik 'gemist' heb bij het alleen zijn is het feit dat ik nooit heb geleerd om ruzie te maken. ruzie maken met vriendjes/vriendinnetjes is volgens mij heel anders dan ruzie maken met een broer/zus.
Pas in latere relaties heb ik dat met vallen en opstaan geleerd, al ben ik er nog geen kei in.
Verder heb ik niet het idee dat ik iets mis of teveel heb gehad. Ik ben van mening dat er heel veel aan de ouders ligt in de opvoeding en of dat nou de opvoeding van een, twee of meer kinderen is, maakt niet uit. Zolang er maar harmonie is in het gezin
Daarna was ik 'enigskind'. Van vaderskant had ik ook nog een halfbroer en een halfzus, maar die kwamen niet zo vaak.
Heb dus van alles een beetje meegekregen en het enige dat ik 'gemist' heb bij het alleen zijn is het feit dat ik nooit heb geleerd om ruzie te maken. ruzie maken met vriendjes/vriendinnetjes is volgens mij heel anders dan ruzie maken met een broer/zus.
Pas in latere relaties heb ik dat met vallen en opstaan geleerd, al ben ik er nog geen kei in.
Verder heb ik niet het idee dat ik iets mis of teveel heb gehad. Ik ben van mening dat er heel veel aan de ouders ligt in de opvoeding en of dat nou de opvoeding van een, twee of meer kinderen is, maakt niet uit. Zolang er maar harmonie is in het gezin
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ruzie maken kan ik ook heel slecht Dat is inderdaad best lastig.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik kan ook geen ruzie maken hoor Rewimo en ik ben geen enigskind. Ik heb een geweldig goede band met mijn zusje, altijd gehad ook volgens mij (kan me niet anders herinneren) en ben daar dolblij mee. Wat ik erg fijn vind is, in tijden dat het heel slecht gaat met mijn vader, we gelijk de koppen bij elkaar kunnen steken en om de beurt mijn moeder kunnen steunen, er naar toe brengen etc.
Aan de andere kant, Jeroen had een broer. Die broer was 9 jaar ouder en het huis al uit voordat Jeroen goed en wel opgegroeid was. Met zijn zus had en heeft hij een bijzonder slechte relatie. Dus Jeroen voelt zich vaak wel enigskind, zeker als het op praktische zaken regelen aankomt.
Het zegt zo weinig, je kunt het enorm treffen met je broers en zussen, of je kunt je net zo alleen voelen staan alsof je broers en zussen hebt.
Aan de andere kant, Jeroen had een broer. Die broer was 9 jaar ouder en het huis al uit voordat Jeroen goed en wel opgegroeid was. Met zijn zus had en heeft hij een bijzonder slechte relatie. Dus Jeroen voelt zich vaak wel enigskind, zeker als het op praktische zaken regelen aankomt.
Het zegt zo weinig, je kunt het enorm treffen met je broers en zussen, of je kunt je net zo alleen voelen staan alsof je broers en zussen hebt.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Had het in dit geval ook meer over de jongste.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:20 schreef Meaghan het volgende:
[..]
Mijn oudste dochter speelt ook bij vriendinnetjes en vriendjes en is erg sociaal naar andere kinderen toe, dus dat niet kunnen of willen openstellen naar andere kinderen toe gaat hier niet op. En dat in een eigen wereldje leven zal dan ook niet gebeuren, op school alleen al leren ze zoveel kindjes kennen dus aan vriendjes geen gebrek Maar wat bedoel je precies met wat ik geschreven heb?
Maar wat ik ermee wil zeggen is dat voor een aantal kinderen wat jij schrijft zeker zal zijn, maar echt niet voor ieder kind wat enigkind is.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik zou best een groot gezin willen eigenlijk. Vier kinderen lijkt me wel wat.... Maar ja. Overigens niet omdat ik denk dat enigs-kinderenzielig zijn ofzo.
Thnx, ik ga dit topic eens even doornemen.quote:Op woensdag 27 september 2006 17:37 schreef Sjeen het volgende:
Even mijn topic over dit onderwerp opgeduikeld... Als het waarschijnlijk maar bij één kindje blijft
Ons besluit blijft voorlopig staan, Isa krijgt er de eerste jaren geen broertje of zusje bij...
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Het was meer hoe het op mij overkwam, maar die kinderen zullen zichzelf verre van zielig vinden hoor. Het is ook absoluut geen noodzaak om een broer en/of zus te hebben, maar als je ze dan toch hebt en het klikt onderling dan is dat natuurlijk hartstikke fijn.quote:Op woensdag 27 september 2006 19:48 schreef snakelady het volgende:
[..]
Had het in dit geval ook meer over de jongste.
Maar wat ik ermee wil zeggen is dat voor een aantal kinderen wat jij schrijft zeker zal zijn, maar echt niet voor ieder kind wat enigkind is.
Ik ben gek op mijn broer . Het is de afgelopen jaren soms wel een beetje op en af gegaan qua contact, maar hij is eigenlijk de enige die echt mijn diepste gedachten kent, en als er iets gebeurd met onze ouders bijvoorbeeld, dan vormen we meteen weer een hecht span.
Ik moet zeggen dat dat zeer zeker meegespeeld heeft in de beslissing om graag een tweede kind te willen. Ik heb bij mijn moeder gezien (enig kind) hoe zwaar het is als je langdurig in je eentje voor zieke ouders moet zorgen, ook dat heeft meegespeeld, en idd ook dat ze nog eens lekker met elkaar kunnen spelen (als het een beetje meezit ).
Daarbij, en voor mij zeker 1 van de belangrijkste redenen, was ik bang dat mijn oudste zou merken hoe zeer ik op hem gefocust was. Dat lijkt me naar voor een kind.
Ik moet zeggen dat dat zeer zeker meegespeeld heeft in de beslissing om graag een tweede kind te willen. Ik heb bij mijn moeder gezien (enig kind) hoe zwaar het is als je langdurig in je eentje voor zieke ouders moet zorgen, ook dat heeft meegespeeld, en idd ook dat ze nog eens lekker met elkaar kunnen spelen (als het een beetje meezit ).
Daarbij, en voor mij zeker 1 van de belangrijkste redenen, was ik bang dat mijn oudste zou merken hoe zeer ik op hem gefocust was. Dat lijkt me naar voor een kind.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
ja precies leah, dat bedoel ik ook een beetje met dat (on)evenwicht, dat je met z'n tweeėn steeds maar dat ene kind in de gaten zit te houden. je kunt je nog zo voornemen om 't niet te doen maar het gebeurt toch (meestal). als er meer kinderen zijn wordt die aandacht automatisch verdeeld, en dat geeft de kinderen ook wat meer ruimte.
Dit is trouwens een post waarvan ik vermoed dat ik 'm nog wel delete, het is wel erg persoonlijk, vind ik
[ Bericht 60% gewijzigd door Leah op 27-09-2006 23:13:16 ]
[ Bericht 60% gewijzigd door Leah op 27-09-2006 23:13:16 ]
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Tja, maar daar word ik dan wel weer verdrietig van als ik dat zo lees van dat (on)evenwicht. Want ik heb dus echt geen keus hierin.
Variety is the spice of life
Maar als je geen keus hebt, heb je geen keus. En dan wordt jouw kind ook gelukkig hoor! Het is dat de laatste zwangerschap goed ging, anders was Freek ook enig kind geweest. En dan is dat zo.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
En over het algemeen vinden die enig kinderen zichzelf dus echt niet zielig.
Ik niet tenminste!
Ik niet tenminste!
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
En laten we wel wezen, voor hetzelfde geld slaan ze elkaar later de hersens in over weet ik veel wat. Een kind heeft het er maar mee te doen, met wat wij beslissen, of dat nu over brusjes gaat of over andere dingen.
Ik bedoelde alleen maar te verwoorden wat voor mij toen de beweegredenen zijn geweest, en het had net zo makkelijk anders kunnen gaan.
Ik bedoelde alleen maar te verwoorden wat voor mij toen de beweegredenen zijn geweest, en het had net zo makkelijk anders kunnen gaan.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Niet doen, niet verdrietig wordenquote:Op woensdag 27 september 2006 22:47 schreef nebelung het volgende:
Tja, maar daar word ik dan wel weer verdrietig van als ik dat zo lees van dat (on)evenwicht. Want ik heb dus echt geen keus hierin.
Ik heb wel een keus, ik kan in principe nog wel 10 kinderen op de wereld zetten... En toch hebben wij besloten dat we de komende jaren niet voor een tweede gaan en misschien wel gewoon helemaal niet. En waarom, omdat we nu op het moment alles prettig geregeld hebben. We Isa kunnen bieden wat we belangrijk vinden en daarbij denk ik, heel egoistisch dat ik een tweede kindje gewoonweg niet kan handelen op dit moment... Als ik naar de verschillende gezinnen om me heen kijk, word ik al unhappy bij de gedachte dat ik er twee zou hebben. En dat ligt inderdaad aan mij, niet aan Isa... Isa is het liefste en gemakkelijkste kind dat je je kunt voorstellen. En daar komt ook weer iets uit voort, namelijk dat een tweede nooit zo lief, leuk en gemakkelijk kan zijn als haar... Tel daarbij op dat in onze families de band tussen broers en zussen over het algemeen eerder waardeloos of niet-bestaand zijn, dan warm en diep... Tsja...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
oh maar nebelung, ik bedoel het helemaal niet als een veroordeling of iets fatalistisch, maar dit punt is denk ik gewoon een valkuil van een gezin met 1 kind. zoals er ook valkuilen zijn bij gezinnen met 2, 3 en meer kinderen.
Jullie hebben gelijk hoor
Ik zit er gewoon soms mee, maar het is aan ons denk ik om op bepaalde dingen alert te zijn.
Ik zit er gewoon soms mee, maar het is aan ons denk ik om op bepaalde dingen alert te zijn.
Variety is the spice of life
Hier ben ik het helemaal mee eens.quote:Op woensdag 27 september 2006 23:04 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Niet doen, niet verdrietig worden
Ik heb wel een keus, ik kan in principe nog wel 10 kinderen op de wereld zetten... En toch hebben wij besloten dat we de komende jaren niet voor een tweede gaan en misschien wel gewoon helemaal niet. En waarom, omdat we nu op het moment alles prettig geregeld hebben. We Isa kunnen bieden wat we belangrijk vinden en daarbij denk ik, heel egoistisch dat ik een tweede kindje gewoonweg niet kan handelen op dit moment... Als ik naar de verschillende gezinnen om me heen kijk, word ik al unhappy bij de gedachte dat ik er twee zou hebben. En dat ligt inderdaad aan mij, niet aan Isa... Isa is het liefste en gemakkelijkste kind dat je je kunt voorstellen. En daar komt ook weer iets uit voort, namelijk dat een tweede nooit zo lief, leuk en gemakkelijk kan zijn als haar... Tel daarbij op dat in onze families de band tussen broers en zussen over het algemeen eerder waardeloos of niet-bestaand zijn, dan warm en diep... Tsja...
Demi is ook een enorm makkelijk kind, ze lacht haast altijd, luisterd goed enz.
Een 2de zou ik wel aankunnen maar de gezinssituatie zou er niet prettiger op worden.
Ik ben een gelukkige moeder, mijn man een gelukkige vader en Demi is een enorm gelukkig kind, dat merk ik aan alles.
Ik ben zo bang dat met een 2de we niet meer zo gelukkig zullen zijn.
En wat ik ook niet onbelangrijk vindt, ik ben meer dan alleen mama, ik ben ook nog Kelly (ja mijn echte naam is niet snakelady. )
Ik heb hobby's en behoeftes en daar is nu alle ruimte voor.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Bekend verhaal . . .quote:Op woensdag 27 september 2006 15:40 schreef -Bubseltje- het volgende:
Als je de situatie bij mijn man thuis ziet waar zijn jongere broer al voordat hij geboren werd voorgetrokken werd.
...
Laat mij dan maar alleen zijn dan een vader en een moeder die amper van je houden.
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
ik ben ook enig kind en ikheb er nooit problemen mee gehad, ik vond het heerlijk... Ik ben redelijk verwend, maar nooit veel meer dan andere kinderen die ik kende uit mijn klas bv, met broertjes en zusjes.
Nu ik wat ouder ben, ondervind ik er wel de nadelen van. Mijn vader is namelijk ook enig kind (mijn oma aan zijn kant mocht om medische redenen absoluut geen tweede meer, de kans was aanwezig dat haar lichaam dat niet aan zou kunnen, dat deed haar veel verdriet maar het was nu eenmaal zo). Ik ben enig kind omdat mijn moeder wel wilde, maar mijn vader te bang was dat een tweede kind iets zou mankeren, waardoor het eerste kind minder aandacht zou krijgen en in een probleemgezin zou belanden.
Het nadeel is dus dat ik bijna geen familie heb. Alles aan mijn moeders kant wil ik geen familie noemen (vreselijke mensen), en aan mijn vaders kant heb ik geen ooms en tantes. En dįt is het nadeel van meerdere generaties enig kind: je hebt weinig familie. Ik kan soms echt jaloers zijn op vriendinnen die wel goede banden hebben met hun familie en daar zoveel steun en liefde in terugvinden, terwijl ik alleen mijn ouders en opa en oma heb...
Verder is enig kind zijn echt niks zieligs of iets dergelijks, ik ben altijd blij geweest met het feit dat ik alleen was, maar dat van de familie is gewoon naar....
Nu ik wat ouder ben, ondervind ik er wel de nadelen van. Mijn vader is namelijk ook enig kind (mijn oma aan zijn kant mocht om medische redenen absoluut geen tweede meer, de kans was aanwezig dat haar lichaam dat niet aan zou kunnen, dat deed haar veel verdriet maar het was nu eenmaal zo). Ik ben enig kind omdat mijn moeder wel wilde, maar mijn vader te bang was dat een tweede kind iets zou mankeren, waardoor het eerste kind minder aandacht zou krijgen en in een probleemgezin zou belanden.
Het nadeel is dus dat ik bijna geen familie heb. Alles aan mijn moeders kant wil ik geen familie noemen (vreselijke mensen), en aan mijn vaders kant heb ik geen ooms en tantes. En dįt is het nadeel van meerdere generaties enig kind: je hebt weinig familie. Ik kan soms echt jaloers zijn op vriendinnen die wel goede banden hebben met hun familie en daar zoveel steun en liefde in terugvinden, terwijl ik alleen mijn ouders en opa en oma heb...
Verder is enig kind zijn echt niks zieligs of iets dergelijks, ik ben altijd blij geweest met het feit dat ik alleen was, maar dat van de familie is gewoon naar....
I had a signature once. It was awful.
Ik ben al 20 jaar enig kind en ik vind zelf dat er voor en nadelen aan zitten.
Ik ben zelfstandiger dan de meeste mensen van mijn leeftijd en ik ben materieel best verwend door mijn ouders. Ik merk wel dat ik wel meer moeite heb met andere mensen dan de meeste mensen. Ik vind het fijn om alleen te zijn en ik kan er niet goed tegen om constant mensen om me heen te hebben. Ik hoor wel vaak verbaaste reactie als mensen horen dat ik enig kind ben. Er bestaat gewoon een beeld van verwende 'contact gestoorde' kinderen. Ik zelf kan makkelijk delen en ik ben erg sociaal vaardig, ik heb gewoon wat vaker tijd voor mezelf nodig.
In mijn kindertijd miste ik vooral een broertje/zusje tijdens vakantie. Je maakt gewoon veel minder snel contact alleen en je hebt alleen je ouders om iets mee te doen, en die willen nooit echt hetzelfde als jij. Ook speelde ik veel met vriendinnetjes die zusje van elkaar waren en voelde me soms dan ook buitengesloten.
En wat zoeperzazke ook zegt: die band met je familie, ik zal nooit weten hoe het is om zo'n band met iemand te hebben, dat mis ik wel.
Ik ben zelfstandiger dan de meeste mensen van mijn leeftijd en ik ben materieel best verwend door mijn ouders. Ik merk wel dat ik wel meer moeite heb met andere mensen dan de meeste mensen. Ik vind het fijn om alleen te zijn en ik kan er niet goed tegen om constant mensen om me heen te hebben. Ik hoor wel vaak verbaaste reactie als mensen horen dat ik enig kind ben. Er bestaat gewoon een beeld van verwende 'contact gestoorde' kinderen. Ik zelf kan makkelijk delen en ik ben erg sociaal vaardig, ik heb gewoon wat vaker tijd voor mezelf nodig.
In mijn kindertijd miste ik vooral een broertje/zusje tijdens vakantie. Je maakt gewoon veel minder snel contact alleen en je hebt alleen je ouders om iets mee te doen, en die willen nooit echt hetzelfde als jij. Ook speelde ik veel met vriendinnetjes die zusje van elkaar waren en voelde me soms dan ook buitengesloten.
En wat zoeperzazke ook zegt: die band met je familie, ik zal nooit weten hoe het is om zo'n band met iemand te hebben, dat mis ik wel.
of niet natuurlijk
Ikzelf zou graag willen dat Kim enigst kind blijft. het huis zal toch wel krap worden met nog een kind erbij, financieel wordt het dan nog krapper en ik wil graag al mijn liefde geven aan mijn vrouw en kind. Ik heb een zus, en die werd altijd voorgetrokken. Nog steeds is zij het lievelingetje van mijn vader, en ik heb nog altijd ruzie met haar en zie haar nooit. Mijn vader heeft zelfs letterlijk gezegd:"Je houdt nooit zoveel van een kind als je eerste kind." Dus wil ik het graag bij eentje houden, ik kan het een eventuele tweede niet aandoen.
Op woensdag 10 juli 2013 01:46 schreef Littlerabbit het volgende:
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poėtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poėtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Op dat vlak denk ik dat je dat zelf in de hand hebt Djeez. Wij zijn ook met tweeen thuis waarvan ik de jongste ben, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat er meer van mijn zus werdt gehouden als van mij. dat je vader dat zo deed wil niet zeggen dat jij dat zo moet doen
Verder denk ik dat alleen zijn of met meerdere even veel voor en nadelen heeft en dat het gewoon een gevoelskwestie is.
Wij zijn er ook nog niet uit of we nog meer kinderen willen, maar dat heeft hele andere oorzaken.
Verder denk ik dat alleen zijn of met meerdere even veel voor en nadelen heeft en dat het gewoon een gevoelskwestie is.
Wij zijn er ook nog niet uit of we nog meer kinderen willen, maar dat heeft hele andere oorzaken.
ik denk juist dat je dat niet zo in de hand hebt, gevoelens kun je niet dwingen. maar je kunt er wel extra alert op zijn als je bang bent voor een herhaling van die situatie en er eventueel extra hard aan werken om de band met de tweede (of latere) net zoveel kans (en tijd/energie) te geven als die met de eerste. ik geloof ook absoluut niet dat die stelling van je vader zo algemeen geldt. dat dat voor hem zo was is erg spijtig voor jou (en voor hem en je zus) maar het kan ook volstrekt anders gaan.
Voor je eerste kind neem je imho ruim de tijd. Alles is nieuw, alles is bijna even leuk. Bij een tweede denk je dan 'nou, dat heb ik al eerder gezien', en kijkt er verder niet meer naar om. Tenminste, zo denk ik dat mijn vader over mij dacht.
Op woensdag 10 juli 2013 01:46 schreef Littlerabbit het volgende:
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poėtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poėtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
tsja, een tweede kind is toch echt een hele ervaring op zich hoor, en levert (voor het hele gezin) weer zeker zoveel nieuwe situaties op. kan 't niet zijn dat je vader destijds ook andere dingen aan z'n hoofd kreeg waardoor hij minder open stond voor jou? het lijkt me heel raar dat het alleen aan 't feit ligt dat jij de tweede bent.
Ik wil wel graag over een paar jaar een tweede. Maar ben bang dat de kans klein is. Vooral op financieel gebied. Ik vind dat je een 2e kind net zoveel moet geven, als de 1e.
Qua financiėn lukt het nu goed, maar met een tweede zou het echt veel moeilijker worden. Kim krijgt nu veel aandacht van mij, ondanks een zware baan. Ik twijfel of er nog een kind zal kunnen komen waar ik net zoveel van zal gaan houden als van Kim. Het is zo mooi om te zien hoe ze opgroeit. Bij een tweede verslapt toch altijd je aandacht een beetje ben ik bang.
Op woensdag 10 juli 2013 01:46 schreef Littlerabbit het volgende:
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poėtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
Djeez is een literaire grootheid. Hij weet op een poėtische wijze zelfs de schoonheid in een kinderverkrachting bloot te leggen. Tuinbeeld kopen?
mijn ervaring is dat je bij een tweede wel anders kijkt, maar niet per se minder. het verschil in perspectief is juist eigenlijk vooral heel leuk/prettig, ook voor 't kind zelf! het tweede kind heeft er bijvoorbeeld ook voordeel van dat je wat meer ervaring hebt. je bent minder onzeker, je geniet meer van de babytijd (is mijn ervaring) omdat je minder zit te wachten op wanneer ze dit of dat nou kunnen, je weet immers dat dat snel genoeg zal gaan gebeuren. nou ja ik noem maar een paar dingen. en dan de lol die ze samen kunnen hebben, dat vind ik ook zoiets moois om te zien. natuurlijk moet je daar ook wat geluk mee hebben, maar je kunt het ook zien als extra gelegenheid voor je kind(eren) om sociale vaardigheden te leren.
Ik weet dat mijn moeder evenveel houd van mij als van mijn broer (die de oudste is), ze heeft zelfs meer met mij, we doen veel dingen samen en kom er minimaal 2x in de week.
Dus dat is voor mij gelukkig geen reden.
Dus dat is voor mij gelukkig geen reden.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
van je 'zus'quote:Op woensdag 27 september 2006 23:04 schreef Sjeen het volgende:
[..]
Niet doen, niet verdrietig worden
Ik heb wel een keus, ik kan in principe nog wel 10 kinderen op de wereld zetten... En toch hebben wij besloten dat we de komende jaren niet voor een tweede gaan en misschien wel gewoon helemaal niet. En waarom, omdat we nu op het moment alles prettig geregeld hebben. We Isa kunnen bieden wat we belangrijk vinden en daarbij denk ik, heel egoistisch dat ik een tweede kindje gewoonweg niet kan handelen op dit moment... Als ik naar de verschillende gezinnen om me heen kijk, word ik al unhappy bij de gedachte dat ik er twee zou hebben. En dat ligt inderdaad aan mij, niet aan Isa... Isa is het liefste en gemakkelijkste kind dat je je kunt voorstellen. En daar komt ook weer iets uit voort, namelijk dat een tweede nooit zo lief, leuk en gemakkelijk kan zijn als haar... Tel daarbij op dat in onze families de band tussen broers en zussen over het algemeen eerder waardeloos of niet-bestaand zijn, dan warm en diep... Tsja...
En ik denk dat als Zeeland en Limburg wat minder ver van elkaar vandaan zouden liggen, Isa en Fleur goede zusjes zouden zijn .... Ze kunnen in elk geval allebei goed 'boeven'.
Bij mij is er wel een tweede op komst, maar ik kan me wel heeel goed voorstellen dat je er voor kiest (als je de keuze hebt) om al je liefde bij een prins/prinsesje te houden. Ik hoor ook vaak dat een tweede als Fleur me nooit gaat lukken. Nee, dat besef ik ook. Zo'n lieffie zal het niet worden. Maar een ander lieffie wel. Elk kind is bijzonder. Dat is wat mijn ouders me meegegeven hebben. En aangezien mijn zus en ik zo totaal verschillend zijn, werd dat alleen maar bevestigd. Dit is dan ook wat ik in de toekomst hoop te kunnen. De bijzonderheden van elk kind zien en niet zoeken naar de overeenkomsten en de vervelende verschillen.
De vraag of een enigskind zielig is. Nee, dat denk ik niet. Want als ik kijk naar onze familie is het niet meteen mijn zus waar ik op terugval. Maar wel op een bijzonder nichtje en ooms en tantes. Naast mijn eigen vader natuurlijk. Ik moet wel zeggen dat toen mijn moeder met kanker in het ziekenhuis lag en na haar overlijden. De band met mijn zus steeds sterker is geworden. En nadat we allebei moeder zijn geworden is er steeds meer vriendschap ontstaan.
Maar daarmee vind je dat je vader gelijk heeft? Of in elk geval ben je daar bang voor?quote:Op dinsdag 3 oktober 2006 20:51 schreef Djeez het volgende:
Ik heb een zus, en die werd altijd voorgetrokken. Nog steeds is zij het lievelingetje van mijn vader, en ik heb nog altijd ruzie met haar en zie haar nooit. Mijn vader heeft zelfs letterlijk gezegd:"Je houdt nooit zoveel van een kind als je eerste kind." Dus wil ik het graag bij eentje houden, ik kan het een eventuele tweede niet aandoen.
Kijk, ik vind helemaal niet dat je een tweede moet krijgen of zo, maar als je op zich wel zou willen, maar zo'n opmerking er in belangrijke mate voor zorgt dat je niet wil, dan is dat heel erg zonde, vind ik.
Djeez is daar wel bang voor. Maar voor ons speelt het financiele aspect heel erg mee.quote:Op woensdag 4 oktober 2006 13:09 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Maar daarmee vind je dat je vader gelijk heeft? Of in elk geval ben je daar bang voor?
Kijk, ik vind helemaal niet dat je een tweede moet krijgen of zo, maar als je op zich wel zou willen, maar zo'n opmerking er in belangrijke mate voor zorgt dat je niet wil, dan is dat heel erg zonde, vind ik.
Als we nu een 2e zouden hebben, dan zouden we dat financieel niet redden.
Ingrid, hier hetzelfde dilemma.
En de tijd dringt nogal wegens mijn leeftijd. Ik vind het heel moeilijk.
Toen ik zwanger was kon ik me niet voorstellen dat ik meer dan een kind zou willen. Maar nu Lucie er is en ik zie hoe ze nu al op andere kindjes reageert en daar een positieve boost van krijgt zou ik er wel meer willen. Ook lijkt het wel of Lucie bij mij een enorme bron vol liefde heeft geopend, en daar zit absoluut genoeg in om met andere kinderen te delen.
Ik heb net als mijn lief een zus, mijn vader is enigkind, mijn moeder komt uit een middelgroot gezin en de ouders van lief uit grote gezinnen. Als ik kijk hoe ieder daarmee omgaat denk ik dat het voor een kind toch prettig is om broer of zus te hebben als bondgenoot in gezin en opvoeding, ook om daar later over te kunnen praten.
En de tijd dringt nogal wegens mijn leeftijd. Ik vind het heel moeilijk.
Toen ik zwanger was kon ik me niet voorstellen dat ik meer dan een kind zou willen. Maar nu Lucie er is en ik zie hoe ze nu al op andere kindjes reageert en daar een positieve boost van krijgt zou ik er wel meer willen. Ook lijkt het wel of Lucie bij mij een enorme bron vol liefde heeft geopend, en daar zit absoluut genoeg in om met andere kinderen te delen.
Ik heb net als mijn lief een zus, mijn vader is enigkind, mijn moeder komt uit een middelgroot gezin en de ouders van lief uit grote gezinnen. Als ik kijk hoe ieder daarmee omgaat denk ik dat het voor een kind toch prettig is om broer of zus te hebben als bondgenoot in gezin en opvoeding, ook om daar later over te kunnen praten.
DancingPhoebe op <a href="http://forum.fok.nl/topic/1352192/3/51#73971988" target="_blank" >23/10/09</a>:[/b]
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
God, wat is het toch een dunne scheidslijn tussen een vrije geest zijn en je plek in het universum niet kennen :')
Doordat Milou downsyndroom heeft en ik veel contact had met andere ouders hoorde ik ook vaak dat er nog een kind bijkwam omdat dat zo goed zou zijn voor het kind met down, en dat het kind met down later niet alleen zou overblijven mochten de ouders overlijden.quote:Op woensdag 27 september 2006 11:30 schreef snakelady het volgende:
Het staat me ook tegen om voor een 2de kind te kiezen om de 1ste.
Hoe denken jullie hierover en wat zijn jullie ervaringen?
Vond ik altijd een hele rare redenering om voor een tweede kind te kiezen. Je belast dan eigenlijk het volgende kind met de verantwoordelijjkheid voor het kind met down.
Wel raar btw, ik denk aan Milou nog steeds als enigskind, terwijl ze in juni een zusje heeft gekregen van haar vader en zijn huidige vrouw, dus ze is helemaal geen enigskind meer .
|
|
