R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben ik een egoïstische kutpuber?
Ik vraag jullie feedback, want indien ja, zie ik het zelf niet echt.
Ik baal namelijk nogal van mijn ouderlijk regime, en dan vooral mijn moeder, hoewel ik het beleid van mn vader ook niet altijd op prijs stel, verwijt ik hem niet echt wat.
De globale situatie
Ok, in dit kan ik me nog wel voorstellen dat ik irrationeel en hebberig, egoïstisch etc. ben. Maar toch.
Ik vindt dat ik te weinig mag, te weinig krijg en te veel moet
Ik moet mn ouders redelijk veel helpen, elke dag afwassen en het aanrecht schoonmaken, om de zoveel tijd wat huishoudelijke klusjes, stofzuigen e.d. en in tuin moet ik ook wel eens helpen. Bovendien zitten we in een verbouwing, en we wonen nu in een bouwkeet in de tuin, en ik moet, vooral in de vakantie veel, dagen mn vader helpen in het huis. Ja, ik ben nu zestien, oud genoeg om ook mee te helpen blablabla. Dit alles uiteraard zonder enige beloning. (Wat ik zelf niet zo raar vind overigens)
Desalniettemin, krijg ik geen kleedgeld, nee, want daar ben je nog te jong voor (:X), dat kan je helemaal niet, dan koop je allemaal de verkeerde kleren etc. Aldus mijn moeder, waarmee ik elke keer samen naar de winkel moet.
En als ze dat nou zouden compenseren met wat meer vrijheid, maar nee. Alcohol? Maximaal 3 kleine bierglazen bij uitzonderingen. Meestal in ieder geval voor 12 uur thuis zijn als ik ergens heen ga. Bellen voordat ik naar huis ga s'avonds, altijd.
M'n Vader werkt op de vaart. En is om de 2 weken, 2 weken thuis. 2 Weken mijn moeder als alleenheerser dus, wat ook de periodes zijn, in welke ik zulke problemen krijg met m'n moeder.
Persoonlijke problemen
Maar dat is nou eenmaal zo. Niet echt een leuk situatie om als puber in te leven. Wat ik wel echt erg vindt is mn moeder, volgens mij heeft ze geen enkel respect voor me, ze heeft me ook al meer dan eens een parasiet genoemd. En dat terwijl ik al meer dan een jaar, probeer van deze situatie af te komen, omdat het gewoon echt niet leuk meer is. Bovendien ziet ze het ook wel echt als een een grote verdienste dat ze mij onderdak, eten, kleren geeft en m'n schoolgeld betaald etc.
Ok, daar ben ik natuurlijk dankbaar voor, maar dat is nou eenmaal hoe de Nederlandse maatschappij werkt, de maatschappij waar ZIJ me ongevraagd in gedropt heeft. Even wat voorbeelden:
Ik vind m'n leven niet echt heel erg leuk eigenlijk, en het komt voor een groot deel door m'n thuissituatie en de dingen die daaruit voortvloeien.
Ben ik nou zo'n egocentrische puber of vinden jullie dit ook raar?
Het schrijven van dit verhaal, en posten hier op fok! lucht al best op overigens.
[ Bericht 0% gewijzigd door synthesix op 24-09-2006 20:53:50 ]
Ik vraag jullie feedback, want indien ja, zie ik het zelf niet echt.
Ik baal namelijk nogal van mijn ouderlijk regime, en dan vooral mijn moeder, hoewel ik het beleid van mn vader ook niet altijd op prijs stel, verwijt ik hem niet echt wat.
De globale situatie
Ok, in dit kan ik me nog wel voorstellen dat ik irrationeel en hebberig, egoïstisch etc. ben. Maar toch.
Ik vindt dat ik te weinig mag, te weinig krijg en te veel moet
Ik moet mn ouders redelijk veel helpen, elke dag afwassen en het aanrecht schoonmaken, om de zoveel tijd wat huishoudelijke klusjes, stofzuigen e.d. en in tuin moet ik ook wel eens helpen. Bovendien zitten we in een verbouwing, en we wonen nu in een bouwkeet in de tuin, en ik moet, vooral in de vakantie veel, dagen mn vader helpen in het huis. Ja, ik ben nu zestien, oud genoeg om ook mee te helpen blablabla. Dit alles uiteraard zonder enige beloning. (Wat ik zelf niet zo raar vind overigens)
Desalniettemin, krijg ik geen kleedgeld, nee, want daar ben je nog te jong voor (:X), dat kan je helemaal niet, dan koop je allemaal de verkeerde kleren etc. Aldus mijn moeder, waarmee ik elke keer samen naar de winkel moet.
En als ze dat nou zouden compenseren met wat meer vrijheid, maar nee. Alcohol? Maximaal 3 kleine bierglazen bij uitzonderingen. Meestal in ieder geval voor 12 uur thuis zijn als ik ergens heen ga. Bellen voordat ik naar huis ga s'avonds, altijd.
M'n Vader werkt op de vaart. En is om de 2 weken, 2 weken thuis. 2 Weken mijn moeder als alleenheerser dus, wat ook de periodes zijn, in welke ik zulke problemen krijg met m'n moeder.
Persoonlijke problemen
Maar dat is nou eenmaal zo. Niet echt een leuk situatie om als puber in te leven. Wat ik wel echt erg vindt is mn moeder, volgens mij heeft ze geen enkel respect voor me, ze heeft me ook al meer dan eens een parasiet genoemd. En dat terwijl ik al meer dan een jaar, probeer van deze situatie af te komen, omdat het gewoon echt niet leuk meer is. Bovendien ziet ze het ook wel echt als een een grote verdienste dat ze mij onderdak, eten, kleren geeft en m'n schoolgeld betaald etc.
Ok, daar ben ik natuurlijk dankbaar voor, maar dat is nou eenmaal hoe de Nederlandse maatschappij werkt, de maatschappij waar ZIJ me ongevraagd in gedropt heeft. Even wat voorbeelden:
Ik hoor ook van m'n vrienden dat mijn ouders niet erg fijn zijn. Als ik wat vertel van die reacties van: “echt weer wat voor jouw ouders hoor” of gewoon moeten lachen omdat ze het zo raar vinden.quote:Zero Tolerance
Ze accepteert echt niets van me, krijg echt het gevoel dat ze me haat. Het is blijkbaar nodig om voor alles boos te worden en te gaan schreeuwen. De volgende gebeurtenis bijvoorbeeld:
We hadden een gesprek en op een gegeven moment zei ik in ieder geval dat ik dacht dat een pakje vleesbeleg ong. 7,- kostte. Hierop werdt ze boos en begon licht te schreeuwen. Omdat ik dacht dat beleg 7,- was dus
Maar ook als ik help, en het gaat niet goed, dan wordt ze gelijk boos, want ik doe het namelijk express fout (vindt zij), zodat ik niet meer hoeft te helpen. Nou, daar trapt ze mooi niet in hoor, nee, ze geeft me gewoon extra werk..
Parasiet
M'n broertje en ik moesten het gras maaien, en aanharken. Ik zou maaien, en m'n broertje zou aanharken. Ik was klaar, maar m'n broertje wou z'n werk niet doen. M'n broertje geen computer meer, ik bevolen om zijn werk te doen. Ik vondt dit lullig, omdat ik nou de dupe was van mijn broertje's koppigheid. Ik bleef dus in het huis zitten terwijl zij wegliep, onkruid wieden o.i.d.
5 Minuten later kwam ze terug. “Je wil niet werken, nee? Oké, dan hoeft het niet, maar je mag ook niks meer” waarop ze zelf het gras aanharkte. Mijn broertje, die eigenlijk de ellende had veroorzaakt, kon het een uur later nog gewoon goed maken door mij moeder nog even te helpen met snoeien. Met mij echter escaleerde het helemaal. Die nacht noemde ze me een parasiet, en er volgde 2 weken terreur onder het motto: Voor alles wat je wilt, moet je eerst wat doen.
Vanmiddag moest ik haar weer helpen in het huis, waar ze aan het schoonmaken was. Dit had ze me blijkbaar al verteld toen ik s'ochtends nog in bed lag (niet meegekregen uiteraard), en voor het middageten nog een keer. Ik zei dat ik niet kon vanwege huiswerk (wat ook zo was), en ging na het eten nog even 15 minuutjes achter de pc, om te beginnen met mn huiswerk toen zij zei dat ik moest komen om te helpen. Komt natuurlijk een beetje kut over, maar okay.
Ik huiswerk maken, terwijl zij mokkend aan het werk ging enzo (“ik moet alles in m'n eentje doen in dit huis”). Ik kwam haar na een uur nog drinken te brengen, om ruzie te vermijden, en heb nog even wat naar beneden gesjouwd, na wat tegenstribbelen (ik wist niet dat het zo weinig werk was).
Voor het avondeten, was ik nog niet klaar met mijn huiswerk, maar ging ik even achter de pc als pauze. Maar nee dat mocht niet. De computer zorgde ervoor dat mn huiswerk veel te lang duurde (gelul, hele middag niet opgezeten, en zij kon het ook niet weten, want ze was er niet bij).
Nu heeft ze na het eten de heletijd lopen zeiken, dat ik alleen maar wil-wil-wil en leuk dingen wil doen en niks voor haar wil doen. Nadat ik zei dat ik huiswerk ook niet voor mn plezier doe, zei ze dat ik altijd huiswerk te doen heb als ik een keer moet helpen (wat dus bull is, ik doe 80% van de tijd gewoon de klusjes, en ik doe ook niet liever huiswerk dan huishoudelijke klusjes).
Ik (mn broertje deze keer ook overigens) kreeg weer parasiet naar mn hoofd geslingert. En een nieuw slagzin is geboren: “Hoe meer ik werk, hoe minder jullie mogen”.
Oh, daar gaat het dus allemaal om.
Zwart maken
Ze maakt me ook eigenlijk gewoon zwart bij mn eigen vader. Ze praat over mij met hem, wat ik haar allemaal aandoe, alsof ik één of andere kwade plaaggeest ben, zonder mij er bij te betrekken, waarna ik later dus in een keer een preek van m'n pa krijg. Die overigens veel begrijpender is, ondanks de praatjes van mn ma.
M'n moeder wil ook bijna niets voor mij doen, als het werk voor haar is althans, en ze geeft dan altijd als argument dat ik ook nooit iets voor hun (mn ouders dus..) doe.
Mn vader echter wel, als ik hem wat vertel, bied hij gewoon aan me te helpen, bijv. rijden met de auto e.d. Wat m'n moeder echt nooit zou doen.
Zo ook laatst, ik wou naar een concert toe, maar dat was 15 km verderop, en de treinen reden niet wanneer ik terug zou moeten komen. Ik vertelde dat dus aan m'n pa, en zei dat het misschien niet door zou gaan, omdat we geen vervoer hadden. Hij bood spontaan aan ons op te halen. Ik helemaal blij.
Zodra m'n ma erachter kwam, gelijk zeiken bij hem:
Niet doen hij is het niet waard
Hij doet ook nooit wat voor jou
Je moet wel wat terug vragen, dat hij jou bijv. helpt morgen als je in het huis aan het werk bent.
Je vader moet laat opblijven en er morgen weer vroeg uit, terwijl jij lekker kan uitslapen. (Met vuile blik in haar ogen, op mij gericht)
Misc. ( )
M'n ma had wel tegen m'n mentor gezegd dat ik wou afvallen (ben niet heel dik ofzo, hoor), en m'n mentor in 1 keer tegen mij zeggen, dat we daar over zouden gaan praten ofzo. Dus ik vragen aan m'n ma waarom ze dat nou in 1 keer gezegd had. Blijkt dat m'n ma en m'n mentor beide vonden dat ik er depressief uitzag, en dachtten dat het daardoor kwam. Dus ik vertellen tegen me moeder dat ik me vooral zo kut voelde door hoe zij tegen mij deed. Huppakee, zij boos, 2 weken lang een kutsfeer in huis. Bedankt voor het begrip he..
Ik vind m'n leven niet echt heel erg leuk eigenlijk, en het komt voor een groot deel door m'n thuissituatie en de dingen die daaruit voortvloeien.
Ben ik nou zo'n egocentrische puber of vinden jullie dit ook raar?
Het schrijven van dit verhaal, en posten hier op fok! lucht al best op overigens.
[ Bericht 0% gewijzigd door synthesix op 24-09-2006 20:53:50 ]
. Succes/sterkte/R.I.P. 
.
Inderdaad, wat een trut.quote:Op zondag 24 september 2006 19:59 schreef dWc_RuffRyder het volgende:
Oh. Mijn. God.
Je moeder is een bitch, sorry man . Succes/sterkte/R.I.P. .
Als ik jou was, aangezien de situatie bij haar toch altijd al kut is. Gewoon haar even flink laten weten dat je het niet met haar eens bent, gewoon brutaal doen, haar haar zinnen niet laten afmaken, en dan niet jij als eerste naar haar toe gaan om het goed te maken, ik bedoel, zeg nou zelf, aan haar manier van denken zal in dat geval dan toch niets veranderen en misschien heeft ze het dan op een gegeven moment het niet meer.
Succes.
Ik post om het posten.
Nou je bent in iedergeval niet de enige, kan ik je melden. Het is inderdaad kut ja. Je moeder loopt waarschijnlijk teveel te zeiken , ligt niet aan jou.
Aan dit bericht kunnen geen rechten worden ontleend.
Oh, en haar zwart maken bij je vader. Doet ze immers ook over jou, maar dit keer is het terecht als jij het over haar doet.
Ik post om het posten.
ik zou ook gewoon keer tegenovergestelde doen van wat ze zegt, als ik dat zo lees help je elke keer netjes en gaat je moeder je gewoon afzeiken. gewoon een keer grote bek geven en zeggen waar het op staat. Ik moet ook wel eens thuis helpen maarja dan helpen mijn ouders mij ook wel weer. Maar soms, zoals nu, haat ik ze ook want zij hebben ergens gegeten en ik niet dus laten ze me stikken ik ga zo wel ff schreeuwen dat ze maar pizza moeten bestellen
Weet je. Jullie zijn niet de eerste die dat zeggen. Maar met mijn ouders, en dit is dan weer m'n vader. Gaat dat allemaal niet zo makkelijk. M'n vader is eigenlijk heel ouderwets. Als hij 1 ding niet tollereert is het wel insubordinatie.
Mijn ouders' wil is wet, en je hebt maar te luisteren. En hij kan ook nog wel eens aggresief worden als hij boos is.
Zo heeft hij eens mijn gitaar kapot geslagen waar ik bij was, omdat ik lul tegen hem zei. Dit omdat hij een poster verkreukelt had, toen ik daar nog mee bezig was en niet naar bed wou gaan.
Toen was ik 11 ofzo..
Ik zal dus eerst even goede voorzorgsmaatregelen moet nemen. Zorgen dat ik de eerste paar maanden niet meer per se toegang tot mijn computer nodig heb. En hem dan opbergen in een kluis ofzo
Mijn ouders' wil is wet, en je hebt maar te luisteren. En hij kan ook nog wel eens aggresief worden als hij boos is.
Zo heeft hij eens mijn gitaar kapot geslagen waar ik bij was, omdat ik lul tegen hem zei. Dit omdat hij een poster verkreukelt had, toen ik daar nog mee bezig was en niet naar bed wou gaan.
Toen was ik 11 ofzo..
Ik zal dus eerst even goede voorzorgsmaatregelen moet nemen. Zorgen dat ik de eerste paar maanden niet meer per se toegang tot mijn computer nodig heb. En hem dan opbergen in een kluis ofzo
Ok, dat mens is een parasiet, en niet andersom...
I'm fed up with all this Wi-fi-high-fiving
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
Steam: Skullsplitter
Origin-naam:013skullsplitter
De werkelijkheid zal wel in het midden liggenquote:Op zondag 24 september 2006 20:10 schreef linuxje het volgende:
ik zou ook gewoon keer tegenovergestelde doen van wat ze zegt, als ik dat zo lees help je elke keer netjes en gaat je moeder je gewoon afzeiken.
Het komt vast wel goed, jij bent een puber, je moeder is je moeder en over 5 jaar heb je vast weer een goede band met haar en begrijp je niet waarom jullie nu zoveel last van elkaar hebben.
Of, hou een goed gesprek met je vader en vraag hem waarom je moeder wel zo mag doen tegen jou, maar jij niet op dezelfde manier als je moeder, tegen je vader.
Ik post om het posten.
Ga een paar dagen bij een vriend logeren zonder dat zij het weet en kijk hoe ze in het vervolg reageert.
Overigens moet je moeder echt kapot enzo.
Overigens moet je moeder echt kapot enzo.
je ma heeft wel beetje gelijk maar ze doet het veel te overdreven
niet alles kan van 1 kant komen, je moet ook iets terug doen maar zoiets moet vanzelfspreken en automatisch gebeuren.. je pa doet het goed, die brengt je gewoon met de auto en hierna zul jij ook denken dat je je pa een keer gaat helpen met iets zelfs als ie het helemaal niet vraagt.
Omdat je ma dit niet doet denk jij ook lekker van; als jij niks voor me doet dan doe ik ook lekker niks voor jou. en blijkbaar heeft je ma het prob dat het niet door komt als jij haar helpt.
afwassen,afruimen en af en toe zuigen en met tuin helpen vind ik overigens redelijk aantal werk.
Als ik in jou schoenen stond (ooit wel eens ruzie gehad met mijn ma) zou ik je ma keihard negeren maar wel evengoed normaal doen tijdens eten enzo al niet te veel praten en reageren dus.. netjes afruimen,afwassen.. maar voor de rest wegwezen, meteen naar je kamer/computer gaan of naar buiten/vrienden. Hier word ze vast wel paniekerig van
niet alles kan van 1 kant komen, je moet ook iets terug doen maar zoiets moet vanzelfspreken en automatisch gebeuren.. je pa doet het goed, die brengt je gewoon met de auto en hierna zul jij ook denken dat je je pa een keer gaat helpen met iets zelfs als ie het helemaal niet vraagt.
Omdat je ma dit niet doet denk jij ook lekker van; als jij niks voor me doet dan doe ik ook lekker niks voor jou. en blijkbaar heeft je ma het prob dat het niet door komt als jij haar helpt.
afwassen,afruimen en af en toe zuigen en met tuin helpen vind ik overigens redelijk aantal werk.
Als ik in jou schoenen stond (ooit wel eens ruzie gehad met mijn ma) zou ik je ma keihard negeren maar wel evengoed normaal doen tijdens eten enzo al niet te veel praten en reageren dus.. netjes afruimen,afwassen.. maar voor de rest wegwezen, meteen naar je kamer/computer gaan of naar buiten/vrienden. Hier word ze vast wel paniekerig van
Denk dat ze het vervelend vindt dat je niks uit jezelf doet en dat ze het altijd maar moet vragen. Als je nou eens spontaan uit jezelf haar gaat helpen of gewoon af en toe wat rommel opruimt, vaatwasser in/uitruimen zal ze dat veel meer waarderen. Probeer het eens een weekje om gewoon zoveel mogelijk uit jezelf te doen en kijk of de situatie verbeterd.
Je hebt nog twee jaar, dan ga je gewoon het huis uit.
In die twee jaar maak je der gewoon een puihoop van...
Scheer je hoofd kaal of een hanekam. Knip gaten in je kleren. Luister naar absolute terror en maak het leven van iedereen om je heen een totale hel. Bij mij werkte dat prima, de eerste 3 tot 6 maanden is het wat zwaar (gaan ze veel zeiken), daarna houden ze gewoon op met tegen je te praten. SUCCES! Het mooiste is wanneer je tot "inkeer" komt vinden ze je helemaal tof.
Maar even zonder gekheid: Sterkte.
In die twee jaar maak je der gewoon een puihoop van...
Scheer je hoofd kaal of een hanekam. Knip gaten in je kleren. Luister naar absolute terror en maak het leven van iedereen om je heen een totale hel. Bij mij werkte dat prima, de eerste 3 tot 6 maanden is het wat zwaar (gaan ze veel zeiken), daarna houden ze gewoon op met tegen je te praten. SUCCES! Het mooiste is wanneer je tot "inkeer" komt vinden ze je helemaal tof.
Maar even zonder gekheid: Sterkte.
Boarding my Frikking ass off!!!
met zo'n moeder zou ik daar anders ook geen zin meer in hebbenquote:Op zondag 24 september 2006 20:34 schreef frenkck het volgende:
Denk dat ze het vervelend vindt dat je niks uit jezelf doet en dat ze het altijd maar moet vragen. Als je nou eens spontaan uit jezelf haar gaat helpen of gewoon af en toe wat rommel opruimt, vaatwasser in/uitruimen zal ze dat veel meer waarderen. Probeer het eens een weekje om gewoon zoveel mogelijk uit jezelf te doen en kijk of de situatie verbeterd.
Ja het is ook wel redelijk. Hoewel eigenlijk praktisch iedereen die ik ken minder hoeft te doen, kan ik er best mee leven. Het kutste vind ik nog als ik niet echt vakantie heb, omdat ik hele dagen moet werken.quote:Op zondag 24 september 2006 20:29 schreef heus het volgende:
je ma heeft wel beetje gelijk maar ze doet het veel te overdreven
niet alles kan van 1 kant komen, je moet ook iets terug doen maar zoiets moet vanzelfspreken en automatisch gebeuren.. je pa doet het goed, die brengt je gewoon met de auto en hierna zul jij ook denken dat je je pa een keer gaat helpen met iets zelfs als ie het helemaal niet vraagt.
Omdat je ma dit niet doet denk jij ook lekker van; als jij niks voor me doet dan doe ik ook lekker niks voor jou. en blijkbaar heeft je ma het prob dat het niet door komt als jij haar helpt.
afwassen,afruimen en af en toe zuigen en met tuin helpen vind ik overigens redelijk aantal werk.
Ja dat helpt dus niet Standaard mijn reactie als ze weer zoiets flikt. Hoe ze daarop reageert is meer in de trant van: Zichzelf opfokken en zwelgen in zelfmedelijden, om vervolgens onverstaanbaar iets te roepen over dat ik kut ben of zij het erg heeft o.i.d., en als je dan vraagt wat ze gezegd heeft, gewoon niet reageren en weglopen. En daarna een beetje zitten janken, wat ze toch fout gedaan heeft.quote:Als ik in jou schoenen stond (ooit wel eens ruzie gehad met mijn ma) zou ik je ma keihard negeren maar wel evengoed normaal doen tijdens eten enzo al niet te veel praten en reageren dus.. netjes afruimen,afwassen.. maar voor de rest wegwezen, meteen naar je kamer/computer gaan of naar buiten/vrienden. Hier word ze vast wel paniekerig van
Standaard mijn reactie als ze weer zoiets flikt. Hoe ze daarop reageert is meer in de trant van: Zichzelf opfokken en zwelgen in zelfmedelijden, om vervolgens onverstaanbaar iets te roepen over dat ik kut ben of zij het erg heeft o.i.d., en als je dan vraagt wat ze gezegd heeft, gewoon niet reageren en weglopen. En daarna een beetje zitten janken, wat ze toch fout gedaan heeft.Als je alleen haar zou volgen, zou je zeggen dat ze een kind uit van etter tot engel ofzo heeft, die zn moeder uitscheld en gewoon niet gehoorzaamt e.d.
Ja daar was ik vandaag nou juist mee bezig, omdat ik het al zag aankomen omdat m'n broertje haar een beetje boos gemaakt had. Heletijd haar proberen te paaien, praatje maken enzo.quote:Op zondag 24 september 2006 20:34 schreef frenkck het volgende:
Denk dat ze het vervelend vindt dat je niks uit jezelf doet en dat ze het altijd maar moet vragen. Als je nou eens spontaan uit jezelf haar gaat helpen of gewoon af en toe wat rommel opruimt, vaatwasser in/uitruimen zal ze dat veel meer waarderen. Probeer het eens een weekje om gewoon zoveel mogelijk uit jezelf te doen en kijk of de situatie verbeterd.
Alleen dat helpt ook gewoon niet.
Enige effect dat het misschien nog heeft, is dat ze het als normaal gaat zien, en dan boos wordt als ik het niet doe
God wat kijk ik daar toch naar uitquote:Op zondag 24 september 2006 20:36 schreef GONZA het volgende:
Je hebt nog twee jaar, dan ga je gewoon het huis uit.
Alleen kut dat ik dan gewoon 3 jaar aan dat kutkutkuthuis heb zitten werken, en eronder geleden (woonkeet heeft oppervlakte van 6x12m), om er vervolgens na 1 jaar al weer uit te gaan.
Toch denk ik niet dat ik blijf
Met dat soort rigoreuze maatregelen wil ik toch nog even wachtenquote:In die twee jaar maak je der gewoon een puihoop van...
Scheer je hoofd kaal of een hanekam. Knip gaten in je kleren. Luister naar absolute terror en maak het leven van iedereen om je heen een totale hel. Bij mij werkte dat prima, de eerste 3 tot 6 maanden is het wat zwaar (gaan ze veel zeiken), daarna houden ze gewoon op met tegen je te praten. SUCCES! Het mooiste is wanneer je tot "inkeer" komt vinden ze je helemaal tof.
Maar even zonder gekheid: Sterkte.
Bovendien heb ik niet echt een hekel aan m'n pa of m'n broertje. Soms wel ruzie natuurlijk, maar dat is niet meer dan gezond toch?
[ Bericht 2% gewijzigd door synthesix op 25-09-2006 08:43:04 (kanker er uit gehaald..) ]
kutpuber!!!!quote:Op zondag 24 september 2006 20:52 schreef synthesix het volgende:
KANKERKANKERKANKER
nee grapje, ik vind het overigens wel erg vreemd dat je moeder je vraagt om zoveel te doen - dat was vroeger zo dat kinderen veel meehielpen met een hoop dingen, tegenwoordig wat minder toch? of ben ik gewoon verwend
Omdat je ouders respect verdienen simpelweg omdat ze ouder zijn dan jij, ze zorgen dak je een dak boven je hoofd hebt, en de belangrijkste: omdat het je ouders zijn.quote:Op zondag 24 september 2006 20:25 schreef Furious het volgende:
Of, hou een goed gesprek met je vader en vraag hem waarom je moeder wel zo mag doen tegen jou, maar jij niet op dezelfde manier als je moeder, tegen je vader.
Ieder verhaal heeft twee kanten en eerlijk gezegt klinkt het verhaal van TS een beetje gekleurd.
Van af en toe je moeder helpen in huis ga je echt niet dood. Je zou het ook van haar kant kunnen proberen te bekijken: Ze is de helft van de tijd alleen verantwoordelijk voor het hele reil en zeilen in het huis en dat is ze al jaren, ook toen jullie klein waren deed ze de helft van de tijd alles alleen, als er iets stuk ging moest zij het oplossen, nu heeft ze twee pubers in huis die groot (ik wilde zeggen oud en wijs ) genoeg zijn om af en toe te helpen en ze weigeren?!? Wees blij dat ik je moeder niet ben (of dat je mijn moeder niet hebt) want dan had je het een stuk lastiger gehad.
Ze brengt het misschien niet altijd zoals jij zou willen (al heb ik het idee dat er meer achter zit dan je hier beschrijft) maar je hebt het maar gewoon te doen, daarom ben jij het kind en zijn zij de ouders. Als je straks volwassen bent kan je op jezelf gaan wonen en alles zo doen of laten als je wilt.
Ik ben 26, woon al jaren op mezelf maar ik kan je wel vertellen dat als ik mijn vader een lul of mijn moeder een trut zou noemen dan kan ik ook nu nog een flinke draai om mijn oren verwachten.
Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.
There is no love sincerer than the love of food.
ja heel leuk allemaal, maar ouders weten echt wel waar ze aan beginnen als ze kinderen nemen - ik bedoel ze komen niet vanzelf, je kiest ervoor en je kiest ook voor alles wat daarbij hoortquote:Op zondag 24 september 2006 20:54 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Omdat je ouders respect verdienen simpelweg omdat ze ouder zijn dan jij, ze zorgen dak je een dak boven je hoofd hebt, en de belangrijkste: omdat het je ouders zijn.
Ieder verhaal heeft twee kanten en eerlijk gezegt klinkt het verhaal van TS een beetje gekleurd.
Van af en toe je moeder helpen in huis ga je echt niet dood. Je zou het ook van haar kant kunnen proberen te bekijken: Ze is de helft van de tijd alleen verantwoordelijk voor het hele reil en zeilen in het huis en dat is ze al jaren, ook toen jullie klein waren deed ze de helft van de tijd alles alleen, als er iets stuk ging moest zij het oplossen, nu heeft ze twee pubers in huis die groot (ik wilde zeggen oud en wijs ) genoeg zijn om af en toe te helpen en ze weigeren?!? Wees blij dat ik je moeder niet ben (of dat je mijn moeder niet hebt) want dan had je het een stuk lastiger gehad.
Ze brengt het misschien niet altijd zoals jij zou willen (al heb ik het idee dat er meer achter zit dan je hier beschrijft) maar je hebt het maar gewoon te doen, daarom ben jij het kind en zijn zij de ouders. Als je straks volwassen bent kan je op jezelf gaan wonen en alles zo doen of laten als je wilt.
Ik ben 26, woon al jaren op mezelf maar ik kan je wel vertellen dat als ik mijn vader een lul of mijn moeder een trut zou noemen dan kan ik ook nu nog een flinke draai om mijn oren verwachten.
Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.
vraag je moeder eens of ze wel van je houd, en dan vertel je haar maar (ongeacht het antwoord) dat je denkt dat ze niet van je houd..
overigens, je moeder klinkt idd echt als een bitch iig
overigens, je moeder klinkt idd echt als een bitch iig
Huilen dan.
je weet dat we in 2006 zitten he?quote:Op zondag 24 september 2006 20:54 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Omdat je ouders respect verdienen simpelweg omdat ze ouder zijn dan jij, ze zorgen dak je een dak boven je hoofd hebt, en de belangrijkste: omdat het je ouders zijn.
Ieder verhaal heeft twee kanten en eerlijk gezegt klinkt het verhaal van TS een beetje gekleurd.
Van af en toe je moeder helpen in huis ga je echt niet dood. Je zou het ook van haar kant kunnen proberen te bekijken: Ze is de helft van de tijd alleen verantwoordelijk voor het hele reil en zeilen in het huis en dat is ze al jaren, ook toen jullie klein waren deed ze de helft van de tijd alles alleen, als er iets stuk ging moest zij het oplossen, nu heeft ze twee pubers in huis die groot (ik wilde zeggen oud en wijs ) genoeg zijn om af en toe te helpen en ze weigeren?!? Wees blij dat ik je moeder niet ben (of dat je mijn moeder niet hebt) want dan had je het een stuk lastiger gehad.
Ze brengt het misschien niet altijd zoals jij zou willen (al heb ik het idee dat er meer achter zit dan je hier beschrijft) maar je hebt het maar gewoon te doen, daarom ben jij het kind en zijn zij de ouders. Als je straks volwassen bent kan je op jezelf gaan wonen en alles zo doen of laten als je wilt.
Ik ben 26, woon al jaren op mezelf maar ik kan je wel vertellen dat als ik mijn vader een lul of mijn moeder een trut zou noemen dan kan ik ook nu nog een flinke draai om mijn oren verwachten.
Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.
gelukkig maar, want zo ging 't in 1900
"je doet maar wat je gezegd wordt en daarmee basta"
dat soort onzin
ik weet wel dat als mijn vader me en klap zou verkopen ik 'm net zo hard terug sloeg.
Huilen dan.
Wat komt me dit bekend voor zeg.. Precies de situatie hierquote:Op zondag 24 september 2006 20:48 schreef synthesix het volgende:
[..]
Ja dat helpt dus niet Standaard mijn reactie als ze weer zoiets flikt. Hoe ze daarop reageert is meer in de trant van: Zichzelf opfokken en zwelgen in zelfmedelijden, om vervolgens onverstaanbaar iets te roepen over dat ik kut ben of zij het erg heeft o.i.d., en als je dan vraagt wat ze gezegd heeft, gewoon niet reageren en weglopen. En daarna een beetje zitten janken, wat ze toch fout gedaan heeft.
Ik weiger niet zomaar hoor. Alleen omdat ik huiswerk te doen had (wat ik wel belangrijk vind eigenlijk)quote:Op zondag 24 september 2006 20:54 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
Omdat je ouders respect verdienen simpelweg omdat ze ouder zijn dan jij, ze zorgen dak je een dak boven je hoofd hebt, en de belangrijkste: omdat het je ouders zijn.
Ieder verhaal heeft twee kanten en eerlijk gezegt klinkt het verhaal van TS een beetje gekleurd.
Van af en toe je moeder helpen in huis ga je echt niet dood. Je zou het ook van haar kant kunnen proberen te bekijken: Ze is de helft van de tijd alleen verantwoordelijk voor het hele reil en zeilen in het huis en dat is ze al jaren, ook toen jullie klein waren deed ze de helft van de tijd alles alleen, als er iets stuk ging moest zij het oplossen, nu heeft ze twee pubers in huis die groot (ik wilde zeggen oud en wijs ) genoeg zijn om af en toe te helpen en ze weigeren?!? Wees blij dat ik je moeder niet ben (of dat je mijn moeder niet hebt) want dan had je het een stuk lastiger gehad.
en omdat ik het op dat moment gewoon onrechtvaardig vondt. Niet zozeer het werk dat me tegenstond, maar het feit dat ik de dupe werdt van m'n broertjes ongehoorzaamheid.
Dat lul floepte er ook echt uit. En ik vindt het zelf uiteraard ook niet kunnen, maar de illustratie zat hem meer in het feit dat m'n vader m'n gitaar gewoon kapot sloeg. Dat vondt ik dan eigenlijk weer niet kunnen, is ook echt wel een hele erge ervaring voor mij geweest waar ik later ook nog wel een tijdje last van gehad heb.quote:Ze brengt het misschien niet altijd zoals jij zou willen (al heb ik het idee dat er meer achter zit dan je hier beschrijft) maar je hebt het maar gewoon te doen, daarom ben jij het kind en zijn zij de ouders. Als je straks volwassen bent kan je op jezelf gaan wonen en alles zo doen of laten als je wilt.
Ik ben 26, woon al jaren op mezelf maar ik kan je wel vertellen dat als ik mijn vader een lul of mijn moeder een trut zou noemen dan kan ik ook nu nog een flinke draai om mijn oren verwachten.
Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.
En hij had er zelf later ook spijt van trouwens. Maar je kan het natuurlijk niet meer terugdraaien, dus op dat vlak ben ik nogal bang voor mn vader.
Zou het kunnen dat je de hele dag thuis hangt, en dat je behalve een beetje lam fokken en computeren weinig hobby's hebt? Misschien is het leuk om iets van sport of zo te gaan doen. In ieder geval iets waardoor je vaker buitenshuis bezig bent. Want op het moment dat je heel vaak thuis bent en niet zo veel uitvoert ben je een soort van prooi voor je moeder om je dingen te laten doen waar je geen zin in hebt.
Oh, en wat betrefd gekleurdheid.
Ga er maar vanuit, dat dit niet zo heel erg gekleurd is, op de duidelijke subjectieve zinnetjes, die meer als commentaar bedoelt zij, na dan. Ik heb dit topic niet gemaakt om schouderklopjes te krijgen (hoewel ze me wel goed doen moet ik zeggen) , maar echt om antwoord op de vraag in de tt te krijgen, en een oplossing te vinden.
Ga er maar vanuit, dat dit niet zo heel erg gekleurd is, op de duidelijke subjectieve zinnetjes, die meer als commentaar bedoelt zij, na dan. Ik heb dit topic niet gemaakt om schouderklopjes te krijgen (hoewel ze me wel goed doen moet ik zeggen) , maar echt om antwoord op de vraag in de tt te krijgen, en een oplossing te vinden.
Dat is zeker waar. Ik breng wel een groot deel van m'n tijd op de computer door. Maar dat is gewoon wat ik doe. Ik doe heel veel research op internet, gewoon omdat ik het leuk vindt en om mezelf te ontwikkelen.quote:Op zondag 24 september 2006 21:06 schreef hoM3r het volgende:
Zou het kunnen dat je de hele dag thuis hangt, en dat je behalve een beetje lam fokken en computeren weinig hobby's hebt? Misschien is het leuk om iets van sport of zo te gaan doen. In ieder geval iets waardoor je vaker buitenshuis bezig bent. Want op het moment dat je heel vaak thuis bent en niet zo veel uitvoert ben je een soort van prooi voor je moeder om je dingen te laten doen waar je geen zin in hebt.
Daarbij maak ik ook nog wel eens websites voor geld. En ik maak huiswerk zo veel mogelijk op de computer, omdat ik dat gewoon fijner vindt.
Dit alles is in de ogen van mijn ouders gewoon: "Hij heeft niets te doen en loopt zich maar te vervelen; Ergo, dat jonk gaat mij maar mooi helpen"
Dat verwoordt in ieder geval echt de gedachte van mijn vader, aangezien hij dat gewoon letterlijk zegt. Terwijl ik zelf dan vindt dat ik tijd te kort kom.
Ik weet niet hoe mn moeder het ziet, maar het zal die richting ook wel op gaan, tot op zekere hoogte.
Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.
daar ben ik het nou niet mee eens, dit moet vanzelfsprekend zijn tenzij je iets verkeerds hebt gedaan.
laat je ouders eens respect voor jou tonen!
26 is vergeleken met ts al aardig eind opweg naar "ouder zijn" en zit dus aan de andere kant van het verhaal
daar ben ik het nou niet mee eens, dit moet vanzelfsprekend zijn tenzij je iets verkeerds hebt gedaan.
laat je ouders eens respect voor jou tonen!
26 is vergeleken met ts al aardig eind opweg naar "ouder zijn" en zit dus aan de andere kant van het verhaal
it was not a good game
Ik kan het ook wel lezen als je het in gewone letters typt.quote:Op zondag 24 september 2006 21:09 schreef synthesix het volgende:
Oh, en wat betrefd gekleurdheid.
Ga er maar vanuit, dat dit niet zo heel erg gekleurd is, op de duidelijke subjectieve zinnetjes, die meer als commentaar bedoelt zij, na dan. Ik heb dit topic niet gemaakt om schouderklopjes te krijgen (hoewel ze me wel goed doen moet ik zeggen) , maar echt om antwoord op de vraag in de tt te krijgen, en een oplossing te vinden.
En verder heb ik niet zoveel toe te voegen aan mijn post, je zou er op zijn minst een goed over na kunnen denken of ik niet een klein beetje gelijk heb.
There is no love sincerer than the love of food.
De eigenschappen die je beschrijft van je moeder lijken een beetje op een bepaald syndroom. Ik weet niet meer precies wat het nou was.... Maar vooral dat ze het gevoel heeft dat jij een parasiet bent... Zette me aan het denken... hmmm
Ik denk meer dat je als nieuwsposter een geile egocentrische narcist moet zijn, die een flinke stijve krijgt van alle berichten die ie van zijn eigen hand ziet op de FP, zo! ©yvonne
Beste nieuwsbericht ooit op de FOK!frontpage!
Beste nieuwsbericht ooit op de FOK!frontpage!
quote:Op zondag 24 september 2006 20:54 schreef MinderMutsig het volgende:
Omdat je ouders respect verdienen simpelweg omdat ze ouder zijn dan jij, ze zorgen dak je een dak boven je hoofd hebt, en de belangrijkste: omdat het je ouders zijn.
Hier praat je jezelf serieus tegen. En dat is precies het probleem: ouders denken dat ze gewoon respect verdienen, omdat ze je ouder zijn, en niet zozeer om wat ze doen.quote:Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.
Zie ondertitel ||| Developers, developers, developers, developers. ||| Usernotes van Gamer_V
*O* Winnaar slechtste nieuwsposter FOK!games 2009 *O*
*O* Winnaar slechtste nieuwsposter FOK!games 2009 *O*
Je hebt het trouwens als puber ook nog niet mee dat je hersenen niet volledig ontwikkeld zijn, daardoor mis interpreteer je nog veel emotionele uitingen van andere mensen en uit jij jouw emoties ook anders. Misschien denk je wel dat dit onzin is, maar dat is allemaal onderbewust dus je merkt het niet.
toen ik de topictitel las was ik van plan om een lullige kutopmerking te maken als: "ja".
maar nu ik je verhaaltje heb gelezen moet ik zeggen: nee.
lijkt toch eerder bij je ouders te liggen...
maar nu ik je verhaaltje heb gelezen moet ik zeggen: nee.
lijkt toch eerder bij je ouders te liggen...
quote:Op zondag 24 september 2006 21:43 schreef Gamer_V het volgende:
[..]
[..]
Hier praat je jezelf serieus tegen. En dat is precies het probleem: ouders denken dat ze gewoon respect verdienen, omdat ze je ouder zijn, en niet zozeer om wat ze doen.
Nog een keer dan: ouders verdienen je respect omdat ze ouder zijn (meer levenservaring, en daar kan je als puber nog wat van leren), omdat ze ervoor zorgen dat jij een dak boven je hoofd hebt én gewoon omdat het jouw ouders zijn.
Als jij later ouder bent mag je het allemaal anders doen maar tot die tijd heb je dat maar gewoon van ze aan te nemen. Anders kan je altijd het huis nog uit gaan zodat je zelf alvast kan beginnen met het vergaren van levenservaring. Nadeel is wel dat je dan ook voor je eigen onderdak, levensonderhoud en opleiding zal moeten zorgen wat de kans dat je die opleiding afmaakt en een succesvolle carrière krijg aanzienlijk verkleint.
Ik zeg nergens dat een discussie tussen ouder en kind niet moet kunnen of dat alles blind opgevolgt moet worden maar kom op hé, het gaat hier niet over een moeder die hele rare dingen vraagt. Ze wil dat je wat in het huishouden doet, je hebt je vaste klusjes zo te lezen en je wilt ze gewoon niet doen. Da's normaal want je bent een puber maar dat ligt niet aan je moeder maar aan je hormonen.
[ Bericht 0% gewijzigd door MinderMutsig op 24-09-2006 22:11:23 ]
There is no love sincerer than the love of food.
Dat met die parasiet is herkenbaar
Dat hoor ik ook meer dan eens, maarja ze waarderen je wel moet je maar denken.
Het is gewoon "natuurlijk" voor ouders om dit soort dingen te zeggen. Maar ik weet dat het uiteindelijk wel losloopt.
Dat hoor ik ook meer dan eens, maarja ze waarderen je wel moet je maar denken.
Het is gewoon "natuurlijk" voor ouders om dit soort dingen te zeggen. Maar ik weet dat het uiteindelijk wel losloopt.
Do what you love, love what you do!
@mindermutsig
Ik heb niet zozeer problemen met de klusjes, maar alles erom heen, en hoe ze sowieso tegen me doet. En het feit dat ze nog gaat zeiken terwijl ik keihard mn best doe om het voor haar goed te doen.
Ik moet nu weg maar ik zal er morgen wat uitgebreider op in gaan.
@kree
Nou ik weet niet hoe ze dat tegen jou zeggen. Maar mijn moeder zegt het echt met verrachting, als ze het zegt. Echt zo van, god, wat heb ik misdaan om dit misbaksel als zoon te krijgen.
Zoals een nazi over joden praat zeg maar ...
Dat is niet fijn om van je moeder te horen nee
Ik heb niet zozeer problemen met de klusjes, maar alles erom heen, en hoe ze sowieso tegen me doet. En het feit dat ze nog gaat zeiken terwijl ik keihard mn best doe om het voor haar goed te doen.
Ik moet nu weg maar ik zal er morgen wat uitgebreider op in gaan.
@kree
Nou ik weet niet hoe ze dat tegen jou zeggen. Maar mijn moeder zegt het echt met verrachting, als ze het zegt. Echt zo van, god, wat heb ik misdaan om dit misbaksel als zoon te krijgen.
Zoals een nazi over joden praat zeg maar ...
Dat is niet fijn om van je moeder te horen nee
over al dat respect en je moet je ouders respecteren en je moet maar doen wat je ouders je vertellen..
wat ts in de op heeft staan klinkt meer als puber-pesten.
wat ts in de op heeft staan klinkt meer als puber-pesten.
Huilen dan.
Als je nou eens uitlegd wat je allemaal op die PC aan het uitspoken bent .
Vertel eens onder tafel wat je hebt verdiend met het maken van een website. Ik denk dat het vooral onbegrip ik van beide kanten . Computers worden vaak nog gezien als chatdoos en gameskast .
Vertel eens onder tafel wat je hebt verdiend met het maken van een website. Ik denk dat het vooral onbegrip ik van beide kanten . Computers worden vaak nog gezien als chatdoos en gameskast .
👍Wanneer krijg ik de FA rechten terug?
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Op maandag 11 juli 2011 17:38 schreef Bart het volgende:
Je bent echt een unieke verschijning, vind ik altijd wel grappig als ik jou ergens zie posten :D.
Er is maar 1 manier.
En dat is gewoon heel rustig en ontspannen niet doen wat ze zegt, met een duidelijke reden waarom dan niet (vooral niet gaan schreeuwen als zij begint, dat maakt je punt sterker)...
Verder natuurlijk gewoon zoveel mogelijk wegblijven van huis..
En dat is gewoon heel rustig en ontspannen niet doen wat ze zegt, met een duidelijke reden waarom dan niet (vooral niet gaan schreeuwen als zij begint, dat maakt je punt sterker)...
Verder natuurlijk gewoon zoveel mogelijk wegblijven van huis..
Door dit gedrag van mijn vader (omdat m'n moeder weer op haar beurt vreemd deed) zijn mijn ouders gescheidenquote:Op zondag 24 september 2006 20:29 schreef heus het volgende:
Als ik in jou schoenen stond (ooit wel eens ruzie gehad met mijn ma) zou ik je ma keihard negeren maar wel evengoed normaal doen tijdens eten enzo al niet te veel praten en reageren dus.. netjes afruimen,afwassen.. maar voor de rest wegwezen, meteen naar je kamer/computer gaan of naar buiten/vrienden. Hier word ze vast wel paniekerig van
TS: je bent nog beter af in de jeugdzorg of op kamers
Je moeder is overigens gestoord, sorry dat ik het zeg, maar je gaat toch niet je eigen kind zwart maken bij je man
A "Nederlands restaurant" is a 'contradictio in terminus'.
If it don't matter to you, it don't matter to me
If it don't matter to you, it don't matter to me
Je spreekt jezelf tegen.quote:Op zondag 24 september 2006 20:54 schreef MinderMutsig het volgende:
Omdat je ouders respect verdienen simpelweg omdat ze ouder zijn dan jij, ze zorgen dak je een dak boven je hoofd hebt, en de belangrijkste: omdat het je ouders zijn.
...
Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.
Oh, wat hij al zei dus .quote:Op zondag 24 september 2006 21:43 schreef Gamer_V het volgende:
Hier praat je jezelf serieus tegen.
[edit]
Ja shit man, er is ook alweer antwoord op gegeven, tijd om naar bed te gaan .
Je bent geen kutpuber, maar wel een typische puber. Jullie zijn in een negatieve spiraal terecht gekomen van verwijten over en weer (''parasiet'', ''maar jij hebt mij ongevraagd in deze maatschappij gedropt'' ) hetgeen jullie communicatie in de weg staat.
Vermijd verwijten/aanvallen (''ja maar jij loopt altijd te zeiken'') en maak er ik-boodschappen van {''ik krijg wel eens het gevoel dat ik het nooit goed kan doen''). Let ook op wat je uitstraalt (geen verveelde niemand-maakt mij-iets-blik). En zeg af en toe eens iets aardigs tegen je moeder, dat het eten lekker was of zo. In ieder geval iets waaruit blijkt dat je niet alles vanzelfsprekend vindt en dat je haar waardeert. Hopelijk volgt je moeder je gauw bij het doorbreken van de spiraal.
Vermijd verwijten/aanvallen (''ja maar jij loopt altijd te zeiken'') en maak er ik-boodschappen van {''ik krijg wel eens het gevoel dat ik het nooit goed kan doen''). Let ook op wat je uitstraalt (geen verveelde niemand-maakt mij-iets-blik). En zeg af en toe eens iets aardigs tegen je moeder, dat het eten lekker was of zo. In ieder geval iets waaruit blijkt dat je niet alles vanzelfsprekend vindt en dat je haar waardeert. Hopelijk volgt je moeder je gauw bij het doorbreken van de spiraal.
Om heel eerlijk te zijn ken ik heel veel van dit soort moeders. Ouders die hun kinderen op dergelijke wijze emotioneel misbruiken en zichzelf steeds maar opzoeken in een slachtofferrol. Zeg TS, je moeder pretendeert zeker ook steeds dat ze de goedheid zelve is? Dat ze het beste met je voor heeft?
Als ik in jouw plaats stond had ik dit gedrag in de verste mate al niet meer getolereerd en was opgekomen voor mijn eigen belang. Het is tijd dat jij dat ook gaat doen, het is namelijk het proces tot een volwassen individu die autonoom tot zijn beslissingen komt.
Ik weet dat je jezelf in een moeilijke positie bevind vanwege je afhankelijke positie ten opzichte van je ouders. Probeer zoveel mogelijk jezelf los te koppelen van hen en ga je eigen weg.
Als ik in jouw plaats stond had ik dit gedrag in de verste mate al niet meer getolereerd en was opgekomen voor mijn eigen belang. Het is tijd dat jij dat ook gaat doen, het is namelijk het proces tot een volwassen individu die autonoom tot zijn beslissingen komt.
Ik weet dat je jezelf in een moeilijke positie bevind vanwege je afhankelijke positie ten opzichte van je ouders. Probeer zoveel mogelijk jezelf los te koppelen van hen en ga je eigen weg.
- Prive gegevens op verzoek van de poster weggehaald. -
[ Bericht 55% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 13:27:15 ]
[ Bericht 55% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 13:27:15 ]
Zerg schreef:
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
1/1 is 1. 2/2 is 2. Basisschool breuken.
Ach.. Dat weten ze allang. Van het geld verdienen in ieder geval. Maar de computer is een soort van kwade geest in dit huis, en altijd de schuld van mijn verschrikkelijke gedrag.quote:Op zondag 24 september 2006 22:32 schreef nikky het volgende:
Als je nou eens uitlegd wat je allemaal op die PC aan het uitspoken bent .
Vertel eens onder tafel wat je hebt verdiend met het maken van een website. Ik denk dat het vooral onbegrip ik van beide kanten . Computers worden vaak nog gezien als chatdoos en gameskast .
Daardoor met regelmaat onderhevig aan een nieuw restrictiebeleid.
Dit heb ik gistermiddag geprobeert. Terwijl smeulde van woede, gewoon heel rustig een discussie met haar aangaan. Ze werdt daar alleen maar bozer van. Maar ik pakte het misschien niet helemaal goed aan ook. Ik moet niet zo'n nonchalante attitude hebben als ik dat doe denk ik.quote:Op zondag 24 september 2006 22:50 schreef Jeff89 het volgende:
Er is maar 1 manier.
En dat is gewoon heel rustig en ontspannen niet doen wat ze zegt, met een duidelijke reden waarom dan niet (vooral niet gaan schreeuwen als zij begint, dat maakt je punt sterker)...
Verder natuurlijk gewoon zoveel mogelijk wegblijven van huis..
Maarja, niet tegen haar schreeuwen was opzich al moeilijk zat.
Ik zal het proberen in ieder geval.
Jup, en dat heeft ook geholpen, voor even. Ik had gezegd depressief te zijn door haar, en na een ruzie daarover, en wat interventie van m'n vader. Hadden we afgesproken aardiger een toleranter tegen elkaar te doen. Binnen twee weken is de sfeer weer naar z'n oude staat afgegleden.quote:Op maandag 25 september 2006 00:39 schreef dawg het volgende:
Heb je al eens met je moeder gepraat, uitgelegd hoe je je eronder voelt als ze doet zoals ze doet?
Dat van je hebt mij ongevraagd in de maatschappij gedropt, zeg ik overigens nooit hoor. Heb 't alleen 1 keer tegen haar gezegd, en toen hadden we geen ruzie.quote:Op maandag 25 september 2006 02:02 schreef Xennia het volgende:
Je bent geen kutpuber, maar wel een typische puber. Jullie zijn in een negatieve spiraal terecht gekomen van verwijten over en weer (''parasiet'', ''maar jij hebt mij ongevraagd in deze maatschappij gedropt'' ) hetgeen jullie communicatie in de weg staat.
Vermijd verwijten/aanvallen (''ja maar jij loopt altijd te zeiken'') en maak er ik-boodschappen van {''ik krijg wel eens het gevoel dat ik het nooit goed kan doen''). Let ook op wat je uitstraalt (geen verveelde niemand-maakt mij-iets-blik). En zeg af en toe eens iets aardigs tegen je moeder, dat het eten lekker was of zo. In ieder geval iets waaruit blijkt dat je niet alles vanzelfsprekend vindt en dat je haar waardeert. Hopelijk volgt je moeder je gauw bij het doorbreken van de spiraal.
Maar wat je zegt over "je loop altijd maar te zeiken" , klinkt wel logisch opzich. Misschien moet ik wat meer het slachtoffer uithangen, ook. Meer van "Waarom kan ik nou niks en ben ik zo kut", misschien dat ze dan medelijden krijgt ofzo
Daar heb ik ook wel eens aan gedacht, maar daar wil ik toch liever mee wachten. Ten eerste omdat ik mijn vader en mijn broertje niet kwijt wil.quote:Op maandag 25 september 2006 02:39 schreef Friek_ het volgende:
Om heel eerlijk te zijn ken ik heel veel van dit soort moeders. Ouders die hun kinderen op dergelijke wijze emotioneel misbruiken en zichzelf steeds maar opzoeken in een slachtofferrol. Zeg TS, je moeder pretendeert zeker ook steeds dat ze de goedheid zelve is? Dat ze het beste met je voor heeft?
Als ik in jouw plaats stond had ik dit gedrag in de verste mate al niet meer getolereerd en was opgekomen voor mijn eigen belang. Het is tijd dat jij dat ook gaat doen, het is namelijk het proces tot een volwassen individu die autonoom tot zijn beslissingen komt.
Ik weet dat je jezelf in een moeilijke positie bevind vanwege je afhankelijke positie ten opzichte van je ouders. Probeer zoveel mogelijk jezelf los te koppelen van hen en ga je eigen weg.
Ten tweede omdat ik het gevoel heb, dan mijn leven ongelooflijk kut wordt, als ik echt weg ga. Ik zit (voorlopig) nog op school, ik kan mijn eigen boontjes niet (goed) doppen. En het resterende deeltje jeugd is dan ook gelijk weg.
Hoewel het nu ook niet al te leuk is
De beste oplossing is misschien nog wel met mijn vader praten hierover.
Alleen op de een of andere manier zie ik daar behoorlijk tegen op. Ik zou niet weten hoe ik moet beginnen, en wat ik allemaal moet zeggen. En ik vindt het ook gewoon raar, het is zijn vrouw, daar kan ik toch niet bij hem over klagen. En straks gaan ze scheiden door mij
Maar misschien moet ik me toch maar over mn angsten heen zetten.
Even 2 stellingen die ik ondertussen bedacht heb:
1 Mijn moeder baseert haar (opvoed)beleid voor een groot deel op persoonlijke probleempjes en de hoeveelheid werk die zij heeft (zo min mogelijk).
2 Mijn moeder heeft het gevoel dat het lullig (belachelijk zelfs) is, dat zij meer werk heeft in het huis dan ik (=wij; m'n broertje en ik).
Dit gevoel heb ik echt eigenlijk, ik weet niet of jullie hetzelfde uit dit topic kunnen halen.
Bij punt 2 moet nog even aangemerkt worden, dat ze school volgens mij onbewust niet tot werk rekent.
Dat lijkt veel op mijn moeder! Eng en daar zal je gewoon mee moeten leren leven.
Laat merken dat je deze situatie kut vindt , maar waarschijnlijk begrijpt ze dat toch niet , totdat ze je het huis uit werkt
Wat ik altijd deed wat schreeuwen hielp altijd!
beetje een "standaard" situatie van de moeders van tegenwoordig. SUcces!
Laat merken dat je deze situatie kut vindt , maar waarschijnlijk begrijpt ze dat toch niet , totdat ze je het huis uit werkt
Wat ik altijd deed wat schreeuwen hielp altijd!
beetje een "standaard" situatie van de moeders van tegenwoordig. SUcces!
Nee je bent geen egoistische kutpuber. Het is tamelijk normaal gedrag voor jouw leeftijd. Wat je kunt doen om de situatie leefbaar te houden is uit jezelf eens een klusje in huis doen, ga stofzuigen of afwassen, help boodschappen sjouwen zonder dat iemand het aan je vraagt. Zeg je moeder dat je waardeert wat ze allemaal voor je doet.Het werkte altijd bij mijn moeder vroeger, was ze altijd helemaal happy en mochten wij weer zaterdagavond uit. Ik heb je verhaal gelezen over je broertje die z'n snor drukt met taken die hem zijn opgedragen, dat ventje moet je een schop onder z'n reet geven, want je hebt last van zijn gedrag. Het werkt het beste als je tegen je broertje zegt dat het geen stijl is dat hij zijn moeder alles alleen laat doen, want ze doet al zoveel. Moet ze wel in de buurt zijn om het te horen (grinnik)
Hoe oud is je moeder?
Er zitten namelijk herkenbare elementen in je verhaal, hoewel het bij mij indertijd lang zo erg niet was. Maar toen ik een jaartje of 16/17 was, zat mijn moeder midden in de overgang, en aangezien zij van zichzelf al een redelijk heftig iemand is, was het toen ff helemaal niet te harden. Het begon haar toen ineens heel erg dwars te zitten dat zij altijd maar thuis zat en alles in het huis moest doen. Tel daar bij op dat ik ook nog wat restjes puberteitsbuien had en je kan je voorstellen dat het tot redelijk heftige aanvaringen kwam zo af en toe. En omdat ik de oudste was kreeg ik ook de volle laag daarvan. Mijn vader is gelukkig iemand die heel erg rustig is, dus liet zich daar niet door meeslepen (hij hield zich er gewoon helemaal buiten, wel een beetje slap vond ik toendertijd).
TS, ik weet niet of bij jou deze wat extremere vormen van ruzies iets van de laatste tijd zijn, je voorbeelden (behalve die gitaar, maar dat lag niet aan je moeder) zijn dat iig wel. In dat geval kun je er nu weinig mee doen, maar is de kans groot dat zodra je over 2 jaartjes het huis uit bent, je alsnog een goede band met je ouders op kunt bouwen.
Er zitten namelijk herkenbare elementen in je verhaal, hoewel het bij mij indertijd lang zo erg niet was. Maar toen ik een jaartje of 16/17 was, zat mijn moeder midden in de overgang, en aangezien zij van zichzelf al een redelijk heftig iemand is, was het toen ff helemaal niet te harden. Het begon haar toen ineens heel erg dwars te zitten dat zij altijd maar thuis zat en alles in het huis moest doen. Tel daar bij op dat ik ook nog wat restjes puberteitsbuien had en je kan je voorstellen dat het tot redelijk heftige aanvaringen kwam zo af en toe. En omdat ik de oudste was kreeg ik ook de volle laag daarvan. Mijn vader is gelukkig iemand die heel erg rustig is, dus liet zich daar niet door meeslepen (hij hield zich er gewoon helemaal buiten, wel een beetje slap vond ik toendertijd).
TS, ik weet niet of bij jou deze wat extremere vormen van ruzies iets van de laatste tijd zijn, je voorbeelden (behalve die gitaar, maar dat lag niet aan je moeder) zijn dat iig wel. In dat geval kun je er nu weinig mee doen, maar is de kans groot dat zodra je over 2 jaartjes het huis uit bent, je alsnog een goede band met je ouders op kunt bouwen.
Arseen (As), atoomnummer 33
Wow, alsof ik dit heb geschreven! Exact dezelfde situatie gehad, met als verschil dat mijn vader zelden thuis was en als hij er was, dan vertelde mijn moeder wat we allemaal (niet) hadden gedaan, en werden er nog meer sancties opgelegd. En het ging echt helemaal nergens over, mijn broer en ik waren de meest brave kinderen ooit.quote:Op maandag 25 september 2006 10:27 schreef As_33 het volgende:
Hoe oud is je moeder?
Er zitten namelijk herkenbare elementen in je verhaal, hoewel het bij mij indertijd lang zo erg niet was. Maar toen ik een jaartje of 16/17 was, zat mijn moeder midden in de overgang, en aangezien zij van zichzelf al een redelijk heftig iemand is, was het toen ff helemaal niet te harden. Het begon haar toen ineens heel erg dwars te zitten dat zij altijd maar thuis zat en alles in het huis moest doen. Tel daar bij op dat ik ook nog wat restjes puberteitsbuien had en je kan je voorstellen dat het tot redelijk heftige aanvaringen kwam zo af en toe. En omdat ik de oudste was kreeg ik ook de volle laag daarvan. Mijn vader is gelukkig iemand die heel erg rustig is, dus liet zich daar niet door meeslepen (hij hield zich er gewoon helemaal buiten, wel een beetje slap vond ik toendertijd).
TS: even doorbijten, vooral je eigen plan trekken en je niet laten tegenhouden door je ouders. Dat betekent niet dat je ze uit moet schelden of weglopen, maar laat je ook zeker niet weerhouden van het geven van je mening en maken van je eigen keuzes. En misschien nog wel het allerbelangrijkste: laat je geen complexen aanpraten door je moeder. Je bent wel een puber, maar niet kut.
Egoisme is goed. Dat betekent dat je jezelf vooropstelt, en alleen dan kun je het overleven. Geloof in jezelf en maak er het beste van, laat je niet kapotmaken door ***ouders - je bent niet de enige in zo'n situatie.
Mijn 'uitweg' was trouwens HEEL veel werken, zodat ik niet thuis hoefde te zijn en al snel financieel onafhankelijk was. Bijkomend voordeel was dat ik al jong relevante werkervaring had, en dat was een voordeel bij het zoeken naar stages / eerste echte baan.
Uiteindelijk heeft het gedrag van mijn ouders me sterker gemaakt, en ben ik goed terecht gekomen maar het heeft wel invloed gehad op mijn persoonlijkheid. Ik zal nooit vergeten hoe ze me behandeld hebben, wel probeer ik hen nu te vergeven, maar ook dat is lastig en de relatie met hen zal nooit 100% worden.
Oh en iedereen die zegt dat je moet 'praten'... succes ermee. Mijn ervaring is dat met zulke ouders niet te praten valt. Zij zijn goed en jij bent fout, want jij bent jong en hebt geen kaas gegeten van het leven. Om nog maar ze zwijgen van het 'ons huis, onze regels' gedoe. Ze zien niet in wanneer ze te ver gaan, en schuiven hun eigen tekortkomingen af op de kinderen - het is emotionele mishandeling, en met mishandelaars valt niet te praten.
[ Bericht 1% gewijzigd door Wakey op 25-09-2006 11:20:53 ]
Ik zoek niet, ik vind.
Ik denk niet dat ze in de overgang is, ze is pas 44?quote:Op maandag 25 september 2006 10:27 schreef As_33 het volgende:
Hoe oud is je moeder?
Er zitten namelijk herkenbare elementen in je verhaal, hoewel het bij mij indertijd lang zo erg niet was. Maar toen ik een jaartje of 16/17 was, zat mijn moeder midden in de overgang, en aangezien zij van zichzelf al een redelijk heftig iemand is, was het toen ff helemaal niet te harden. Het begon haar toen ineens heel erg dwars te zitten dat zij altijd maar thuis zat en alles in het huis moest doen. Tel daar bij op dat ik ook nog wat restjes puberteitsbuien had en je kan je voorstellen dat het tot redelijk heftige aanvaringen kwam zo af en toe. En omdat ik de oudste was kreeg ik ook de volle laag daarvan. Mijn vader is gelukkig iemand die heel erg rustig is, dus liet zich daar niet door meeslepen (hij hield zich er gewoon helemaal buiten, wel een beetje slap vond ik toendertijd).
TS, ik weet niet of bij jou deze wat extremere vormen van ruzies iets van de laatste tijd zijn, je voorbeelden (behalve die gitaar, maar dat lag niet aan je moeder) zijn dat iig wel. In dat geval kun je er nu weinig mee doen, maar is de kans groot dat zodra je over 2 jaartjes het huis uit bent, je alsnog een goede band met je ouders op kunt bouwen.
M'n pa heeft wel net (of nog steeds?) z'n midlifecrisis gehad. Daarom is hij ook weer na 20 jaar gaan varen
Maar de problemen zijn er al een tijdje, ik denk ik de laatste 5 jaar steeds erger geworden, en de laatste 2 jaar een piek zeg maar.
Oh mên. Hoe herkenbaar. Doet ze precies ja. En dat is kut, want zo krijgt mijn vader ook een verkeerd beeld van mij..quote:Op maandag 25 september 2006 11:15 schreef Wakey het volgende:
[..]
Wow, alsof ik dit heb geschreven! Exact dezelfde situatie gehad, met als verschil dat mijn vader zelden thuis was en als hij er was, dan vertelde mijn moeder wat we allemaal (niet) hadden gedaan, en werden er nog meer sancties opgelegd. En het ging echt helemaal nergens over, mijn broer en ik waren de meest brave kinderen ooit.
Ok altijd die sancties als hij terug kwam idd. Pa thuis, in 1 keer allemaal rare kutregels, blijkt dat m'n moeder weer gif zitten spuwen bij m'n vader.
Ja precies, dat leek me ook een goed idee. Heb daarom in de eerste instantie ook een krantenwijk genomen, maar ik ging helemaal kapot aan het vroege opstaan. Ben wel weer aan het zoeken naar een baantje, deels om die reden ook.quote:TS: even doorbijten, vooral je eigen plan trekken en je niet laten tegenhouden door je ouders. Dat betekent niet dat je ze uit moet schelden of weglopen, maar laat je ook zeker niet weerhouden van het geven van je mening en maken van je eigen keuzes. En misschien nog wel het allerbelangrijkste: laat je geen complexen aanpraten door je moeder. Je bent wel een puber, maar niet kut.
Egoisme is goed. Dat betekent dat je jezelf vooropstelt, en alleen dan kun je het overleven. Geloof in jezelf en maak er het beste van, laat je niet kapotmaken door ***ouders - je bent niet de enige in zo'n situatie.
Mijn 'uitweg' was trouwens HEEL veel werken, zodat ik niet thuis hoefde te zijn en al snel financieel onafhankelijk was. Bijkomend voordeel was dat ik al jong relevante werkervaring had, en dat was een voordeel bij het zoeken naar stages / eerste echte baan.
Het kutte is gewoon dat ik eigenlijk geen abnormale problemen heb met mijn vader.quote:Uiteindelijk heeft het gedrag van mijn ouders me sterker gemaakt, en ben ik goed terecht gekomen maar het heeft wel invloed gehad op mijn persoonlijkheid. Ik zal nooit vergeten hoe ze me behandeld hebben, wel probeer ik hen nu te vergeven, maar ook dat is lastig en de relatie met hen zal nooit 100% worden.
Oh en iedereen die zegt dat je moet 'praten'... succes ermee. Mijn ervaring is dat met zulke ouders niet te praten valt. Zij zijn goed en jij bent fout, want jij bent jong en hebt geen kaas gegeten van het leven. Om nog maar ze zwijgen van het 'ons huis, onze regels' gedoe. Ze zien niet in wanneer ze te ver gaan, en schuiven hun eigen tekortkomingen af op de kinderen - het is emotionele mishandeling, en met mishandelaars valt niet te praten.
Mijn vader is gewoon zo'n geval (heel) streng, doch rechtvaardig.
Enige is dat vaak dat hij wil dat ik meer doe, omdat ik me in zijn ogen de hele dag loop te vervelen, en niks doe. Maar ik vermoed dat die visie ook voor een groot deel door mijn moeders verhalen komt.
Wat ik me ook bedenk nu, is dat mijn vader als hij thuis is, en mijn moeder mij weer iets verbied o.i.d., hij tegen haar begint te zeiken, omdat hij het eigenlijk ook belachelijk vindt.
hoi
Herkenbaar vooral dat zwartmaken
Dan zegt ze wat tegen me,en dan zeg ik wat terug en dan zegt ze tegen mn vader dat ik haar een kankerhoer heb genoemd terwijl ik enkel zei dat ze een overspannen trut is
ze vindt dat ik lui ben (oke,dat ben ik ook een beetje) en geen poot uitsteekt. Terwijl ik fucking net mn kamer heb gedaan,mn kleren voor morgen heb gestreken en de vaatwasser heb ingeruimd. En als ik dan vraag of ik nog wat moet doen moet ik mn bek houden ( ) want ik zie geen werk liggen
Laat je moeder lekker de boom in vliegen de mijne kan ook de boom in. Alleen heb jij ws met jouw vader het voordeel dat de jouwe niet bang voor je moeder is de mijne is dat wel.
Kortom : negeer dr,laat dr lullen en stoor je zo min mogelijk aan dr. Als je moet helpen zeg je maar ja en amen en voor de rest moet je maken dat als je 18 bent je daar asap wegkomt
Herkenbaar vooral dat zwartmaken
Dan zegt ze wat tegen me,en dan zeg ik wat terug en dan zegt ze tegen mn vader dat ik haar een kankerhoer heb genoemd terwijl ik enkel zei dat ze een overspannen trut is
ze vindt dat ik lui ben (oke,dat ben ik ook een beetje) en geen poot uitsteekt. Terwijl ik fucking net mn kamer heb gedaan,mn kleren voor morgen heb gestreken en de vaatwasser heb ingeruimd. En als ik dan vraag of ik nog wat moet doen moet ik mn bek houden ( ) want ik zie geen werk liggen
Laat je moeder lekker de boom in vliegen de mijne kan ook de boom in. Alleen heb jij ws met jouw vader het voordeel dat de jouwe niet bang voor je moeder is de mijne is dat wel.
de mijne kan ook de boom in. Alleen heb jij ws met jouw vader het voordeel dat de jouwe niet bang voor je moeder is Kortom : negeer dr,laat dr lullen en stoor je zo min mogelijk aan dr. Als je moet helpen zeg je maar ja en amen en voor de rest moet je maken dat als je 18 bent je daar asap wegkomt
Ja? en? Dus ouders hoeven geen respect voor hun kinderen te hebben? ik ben de beroerdste niet en ik wil best wat doen in huis. TS ws ook wel. Maar als de mijne onderaan de trap staat en me beveelt als hitler om nu gelijk even wat te doen kan ze de boom in hoor. Respect my ass.quote:Op zondag 24 september 2006 20:54 schreef MinderMutsig het volgende:
[..]
[Quote]Omdat je ouders respect verdienen simpelweg omdat ze ouder zijn dan jij, ze zorgen dak je een dak boven je hoofd hebt, en de belangrijkste: omdat het je ouders zijn.
Precies. En ouders moeten respect ook verdienen IMHOquote:Ik ben 26, woon al jaren op mezelf maar ik kan je wel vertellen dat als ik mijn vader een lul of mijn moeder een trut zou noemen dan kan ik ook nu nog een flinke draai om mijn oren verwachten.
Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.
Dat was niet helemaal de lading van wat ik zeiquote:Maar wat je zegt over "je loop altijd maar te zeiken" , klinkt wel logisch opzich. Misschien moet ik wat meer het slachtoffer uithangen, ook. Meer van "Waarom kan ik nou niks en ben ik zo kut", misschien dat ze dan medelijden krijgt ofzo
Ik denk dat je moeder zich er alleen voor voelt staan, met een man op zee en 2 puberende zoontjes en een huishouden. Logisch dat ze dan even tegen je vader gaat lopen zeiken als hij er wel is.
mmhhhh....maar goed dat dat niet mijn moeder was....ik zou pas egt terreur gezzaait hebben, eens kijken of ze dat wilt.....en ik was nasty als kind!
The truth will set you free
In god we trust all others we monitor...
trust no one....
In god we trust all others we monitor...
trust no one....
Kan wel hoor, mijn moeder was zo rond de 45, het waren ook meer pre-overgang buien, die eigenlijk heel puberaal overkwamen. Ik heb het haar dan ondertussen ook helemaal vergeven, want ik ben zelf ook puber geweest en weet hoe lastig het kan zijn om je emoties onder controle te houden dan, zeker als er zoals bij haar al jaren opgekropte gevoelens zijn (het huisvrouw zijn, altijd maar alles moeten doen enz. ; het is nu ook een stuk beter omdat ik het huis uit ben en mijn zusje ook al 17 en dus niet meer van haar afhankelijk). De situatie heeft bij ons toen ook een paar jaar geduurd, waarvan een jaartje of zo echt redelijk erg.quote:Op maandag 25 september 2006 11:57 schreef synthesix het volgende:
[..]
Ik denk niet dat ze in de overgang is, ze is pas 44?
M'n pa heeft wel net (of nog steeds?) z'n midlifecrisis gehad. Daarom is hij ook weer na 20 jaar gaan varen
Ik heb nu trouwens echt een geweldige band weer met haar hoor, ik kan met haar lachen, praten (behalve over die slechte periode trouwens), lekker winkelen, koken enz. Ik zou mijn ouders echt voor geen goud willen missen.
Arseen (As), atoomnummer 33
Jup, en dat heeft ook geholpen, voor even. Ik had gezegd depressief te zijn door haar, en na een ruzie daarover, en wat interventie van m'n vader. Hadden we afgesproken aardiger een toleranter tegen elkaar te doen. Binnen twee weken is de sfeer weer naar z'n oude staat afgegleden.
Er telkens weer overnieuw over beginnen.
Er telkens weer overnieuw over beginnen.
ada fare stop stalking me
Hmm het klinkt wel een beetje als een beginnende overgang hoor, mn moeder begon ook zo vaag te doen rond dr 44e.. werd alleen maar erger.
ondanks dat het hele topic over jou gaat wil ik toch ff je moeder hier in een ander daglicht stellen. jij wilt graag dat ze zich inleeft in jouw belevingswereld maar nergens zie ik jou (en anderen) zich in haar belevingswereld inleven (nouja, dat wat ik heb gelezen). Wat ik uit dit kleine stukje opmaak is dat je vader vaak afwezig is, dat ze voor twee puberende jongens moet zorgen en een heel huishouden, midden in een verbouwing zit, mogelijk dus in de menopauze en je vader net door z'n midlifecrisis heen. Dat is alleen maar deze situatie maar dr zitten waarschijnlijk nog meer zaken omheen. Kijk eens voor jezelf naar haar omgeving (en eens eerlijk naar jezelf, maar dat dus niet alleen) waardoor haar reacties zo fel en overtrokken zijn. Hoe ze reageert is niet persoonlijk op jou, maar ze reageert heel duidelijk af om bepaalde redenen. Misschien dat als je wat mama onderzoek doet dat je dan wat meer begrip bij jezelf kan kweken waarom haar gedrag zo is zoals het is. She's only human, ze heeft ook bende problemen. (al dan niet erkend) (En menopauze schijnt dus 10x erger te zijn dan puberteit heb ik me laten vertellen, mocht ze daar nu al mee bezig zijn)
Goed, wat Xennia eerder in dit topic zei onderschrijf ik helemaal plus ik geloof dat dat de enige manier is om de sfeer in huis mogelijk weer een beetje positief te krijgen. Wat ik ook weleens tegen mijn broertje zeg is om gewoon eens wat quality time door te brengen met zn moeder/ouders (daar zeuren mijn ouders indirect namelijk heel erg om). Mama zal ik je ff helpen met de afwas? Zullen we een spelletje doen? Zal ik morgen/vanavond (insert favoriete eten) koken? Ik denk met je vader op de vaart en jullie helemaal caught up in jullie eigen wereldje dat ze best wel wat persoonlijke positieve aandacht mist.
Then again, ik ken je moeder niet. Zoek dat eens uit zodat je daar een beetje op kan inspelen.
ondanks dat het hele topic over jou gaat wil ik toch ff je moeder hier in een ander daglicht stellen. jij wilt graag dat ze zich inleeft in jouw belevingswereld maar nergens zie ik jou (en anderen) zich in haar belevingswereld inleven (nouja, dat wat ik heb gelezen). Wat ik uit dit kleine stukje opmaak is dat je vader vaak afwezig is, dat ze voor twee puberende jongens moet zorgen en een heel huishouden, midden in een verbouwing zit, mogelijk dus in de menopauze en je vader net door z'n midlifecrisis heen. Dat is alleen maar deze situatie maar dr zitten waarschijnlijk nog meer zaken omheen. Kijk eens voor jezelf naar haar omgeving (en eens eerlijk naar jezelf, maar dat dus niet alleen) waardoor haar reacties zo fel en overtrokken zijn. Hoe ze reageert is niet persoonlijk op jou, maar ze reageert heel duidelijk af om bepaalde redenen. Misschien dat als je wat mama onderzoek doet dat je dan wat meer begrip bij jezelf kan kweken waarom haar gedrag zo is zoals het is. She's only human, ze heeft ook bende problemen. (al dan niet erkend) (En menopauze schijnt dus 10x erger te zijn dan puberteit heb ik me laten vertellen, mocht ze daar nu al mee bezig zijn)
Goed, wat Xennia eerder in dit topic zei onderschrijf ik helemaal plus ik geloof dat dat de enige manier is om de sfeer in huis mogelijk weer een beetje positief te krijgen. Wat ik ook weleens tegen mijn broertje zeg is om gewoon eens wat quality time door te brengen met zn moeder/ouders (daar zeuren mijn ouders indirect namelijk heel erg om). Mama zal ik je ff helpen met de afwas? Zullen we een spelletje doen? Zal ik morgen/vanavond (insert favoriete eten) koken? Ik denk met je vader op de vaart en jullie helemaal caught up in jullie eigen wereldje dat ze best wel wat persoonlijke positieve aandacht mist.
Then again, ik ken je moeder niet. Zoek dat eens uit zodat je daar een beetje op kan inspelen.
Jij draaft wel heel erg door he. Die jongen is 16, als je 16 bent hoor je gewoon een onbezorgt leventje te hebben.quote:Op maandag 25 september 2006 21:54 schreef releaze het volgende:
Hmm het klinkt wel een beetje als een beginnende overgang hoor, mn moeder begon ook zo vaag te doen rond dr 44e.. werd alleen maar erger.
ondanks dat het hele topic over jou gaat wil ik toch ff je moeder hier in een ander daglicht stellen. jij wilt graag dat ze zich inleeft in jouw belevingswereld maar nergens zie ik jou (en anderen) zich in haar belevingswereld inleven (nouja, dat wat ik heb gelezen). Wat ik uit dit kleine stukje opmaak is dat je vader vaak afwezig is, dat ze voor twee puberende jongens moet zorgen en een heel huishouden, midden in een verbouwing zit, mogelijk dus in de menopauze en je vader net door z'n midlifecrisis heen. Dat is alleen maar deze situatie maar dr zitten waarschijnlijk nog meer zaken omheen. Kijk eens voor jezelf naar haar omgeving (en eens eerlijk naar jezelf, maar dat dus niet alleen) waardoor haar reacties zo fel en overtrokken zijn. Hoe ze reageert is niet persoonlijk op jou, maar ze reageert heel duidelijk af om bepaalde redenen. Misschien dat als je wat mama onderzoek doet dat je dan wat meer begrip bij jezelf kan kweken waarom haar gedrag zo is zoals het is. She's only human, ze heeft ook bende problemen. (al dan niet erkend) (En menopauze schijnt dus 10x erger te zijn dan puberteit heb ik me laten vertellen, mocht ze daar nu al mee bezig zijn)
Goed, wat Xennia eerder in dit topic zei onderschrijf ik helemaal plus ik geloof dat dat de enige manier is om de sfeer in huis mogelijk weer een beetje positief te krijgen. Wat ik ook weleens tegen mijn broertje zeg is om gewoon eens wat quality time door te brengen met zn moeder/ouders (daar zeuren mijn ouders indirect namelijk heel erg om). Mama zal ik je ff helpen met de afwas? Zullen we een spelletje doen? Zal ik morgen/vanavond (insert favoriete eten) koken? Ik denk met je vader op de vaart en jullie helemaal caught up in jullie eigen wereldje dat ze best wel wat persoonlijke positieve aandacht mist.
Then again, ik ken je moeder niet. Zoek dat eens uit zodat je daar een beetje op kan inspelen.
ada fare stop stalking me
Schijnbaar heeft ie dat niet en krijgt ie dat ook niet van z'n moeder. Jouw reply is gebaseerd op een fantasiespinseltje over hoe het zou moeten zijn, niet zoals het is. Wat kan je daar nou mee dan alleen maar janken om het feit dat het toch niet zo onbezorgd is als dat het volgens jou zou moeten zijn? Niets, alleen nog meer ellende. Hij heeft een probleem, ik ben niet van de oogkleppen, dus krijg je zo'n reply.quote:Op maandag 25 september 2006 22:02 schreef ivosnivo het volgende:
[..]
Jij draaft wel heel erg door he. Die jongen is 16, als je 16 bent hoor je gewoon een onbezorgt leventje te hebben.
Ik vind het een raar verhaal.
Heb je wel is met je vader geprobeerd hierover te praten op deze manier? Je zou 'm bijvoorbeeld best dit topic kunnen laten lezen.
Je bent 16, ik weet niet wat voor school je doet, maar ik neem aan dat je sowieso niet nog veel langer dan 3 jaar moet voordat je eventueel verder gaat studeren. Ik weet dat dat nog lang lijkt, maar de situatie zal er zeker niet slechter op worden als je op kamers gaat.
In de tussen tijd: Misschien heb je leuke opa's of oma's, ooms of tantes waar je heen kunt als de sfeer ondragelijk wordt.. Schakel eventueel een tante of een oom in die af en toe is langskomt, zodat ook anderen een beeld krijgen van hoe je moeder zich opstelt. Dan is het niet alleen meer jouw verhaal tegen het hare.
Heb je wel is met je vader geprobeerd hierover te praten op deze manier? Je zou 'm bijvoorbeeld best dit topic kunnen laten lezen.
Je bent 16, ik weet niet wat voor school je doet, maar ik neem aan dat je sowieso niet nog veel langer dan 3 jaar moet voordat je eventueel verder gaat studeren. Ik weet dat dat nog lang lijkt, maar de situatie zal er zeker niet slechter op worden als je op kamers gaat.
In de tussen tijd: Misschien heb je leuke opa's of oma's, ooms of tantes waar je heen kunt als de sfeer ondragelijk wordt.. Schakel eventueel een tante of een oom in die af en toe is langskomt, zodat ook anderen een beeld krijgen van hoe je moeder zich opstelt. Dan is het niet alleen meer jouw verhaal tegen het hare.
I always loved it, I still love it, and I will always love it.
Je bent 16 lees ik, ik weet niet of je al een bijbaantje hebt, maar dat lijkt me iets om zo snel mogelijk te gaan vinden. Je hebt dan een goed excuus om uit huis te zijn en verdient zelf geld waarmee je kleding etc. kan kopen. Daarnaast wordt je er een stuk zelfstandiger van (over het algemeen genomen dan) en misschien ziet je moeder je dan niet meer echt als een kind, wat ze nu naar mijn idee nog wel doet. Probeer ook geld te gaan sparen zodat je direct op kamers kan als je 18 bent geworden. Met een uitwonende beurs en misschien wel een aanvullende beurs moet je dan wel rond kunnen komen als je redelijk zuinig bent.
Wat je sowieso moet doen is eens met je ouders rond de tafel gaan zitten en bespreken hoe jij over hen denkt en vice versa. Ik zou dit een week voordat je vader weer gaat varen doen, dan kan je vader helpen bij een mogelijke gedragsverandering van je moeder, maar moet ze het toch redelijk snel in dr eentje gaan doen. Als dat geen effect heeft kun je het misschien via andere familieleden of vriendinnen van je moeder proberen te spelen, van hen neemt ze waarschijnlijk meer aan dan van jou.
Sterkte!
Wat je sowieso moet doen is eens met je ouders rond de tafel gaan zitten en bespreken hoe jij over hen denkt en vice versa. Ik zou dit een week voordat je vader weer gaat varen doen, dan kan je vader helpen bij een mogelijke gedragsverandering van je moeder, maar moet ze het toch redelijk snel in dr eentje gaan doen. Als dat geen effect heeft kun je het misschien via andere familieleden of vriendinnen van je moeder proberen te spelen, van hen neemt ze waarschijnlijk meer aan dan van jou.
Sterkte!
RitseB: Dat leer je nog wel, koei heeft altijd gelijk
Die enkele opmerking had jou, bij mij als ouder in elk geval, een vuurrood zitvlak opgeleverd, naast de te verwachten huis arrest...quote:Op maandag 25 september 2006 12:59 schreef Zwaffel het volgende:
Dan zegt ze wat tegen me,en dan zeg ik wat terug en dan zegt ze tegen mn vader dat ik haar een kankerhoer heb genoemd terwijl ik enkel zei dat ze een overspannen trut is
Voor wat betreft het respect: Vergeet niet dat diegenen die je op de wereld hebben gezet, je d'r ook weer af kunnen trappen...
Overigens heeft TS zeker gelijk in een hoop zaken.. ik zet m'n geld op de overgang...
Sorry makker, maar je moeder is duidelijk een secreet.
Ach, puberteit... het grappige aan puberteit is, is dat het in veel gevallen gewoon gecreerd wordt door de ouders. Zodra je als kind de tienerjaren bereikt dan gaan ze ineens anders tegen je aankijken, zelfs als je eigenlijk helemaal niet verandert. Maar nee, je bent 16, dus ben je een puber. En dan beland je in de hel; want je kan niets meer goed doen.
Het leuke contact wat je wellicht had met de ouder die zo denkt veranderd ineens in vijandschap. Je mag ook ineens helemaal niets meer van mening zijn, want dan ben je een brutale snotaap die het wel even beter denkt te weten. Ondanks dat ouders onmogelijk alles kunnen weten en zelfs een kind van 8 sommige dingen beter weet dan iemand van 50. Maar nee, je kan niks weten dan volgens hun.
En als je wat wil, ben je verwend. Maar ookal zou je nooit om iets vragen, dan nog ben je verwend. Oh en een kutkind ook.
Natuurlijk wordt je door deze onmenselijke behandeling het helemaal zat. Je raakt gefrustreerd, want je kan niet communiceren met d'r, want wat je ook zegt ze ziet het als een aanval van een puberig rotkind, en het is allemaal jouw schuld. Je raakt vermoeid. Dan heb je daar ook nog eens school en alles bij en je trekt het niet meer.
Waardoor je ouders inderdaad uiteindelijk het kind krijgen zoals ze die al zagen toen het niet zo was; een gefrustreerd, oververmoeid depressief negatief kutkind.
En dan hebben ze gelijk.
Je kan veel over pubers zeggen, maar ik vind dat het te overdreven wordt waardoor ouders soms echt hun bloedeigen kinderen als de vijand gaan behandelen, enkel gebaseerd op veranderende leeftijd. Want je ouders noemen je vaak ook van je 12e tot en met je 21e ofzo een kutpuber Ookal is je puberteit enkel tussen 17 en 20 of tussen 12 en 15 oid.
Ouders zijn ook teveel geobsedeerd met de opvoeding. Ze vinden dat ze alles moeten weten, dus schieten ze door het lint als hun kind een keer iets beter weet. Ipv gewoon het leuk te vinden en trots te zijn op de ontwikkeling van hun kinder en hun slimheid worden sommige ouders dus alleen maar boos... iets weten mag pas boven je 20e
Tirannie is het.
Ach, puberteit... het grappige aan puberteit is, is dat het in veel gevallen gewoon gecreerd wordt door de ouders. Zodra je als kind de tienerjaren bereikt dan gaan ze ineens anders tegen je aankijken, zelfs als je eigenlijk helemaal niet verandert. Maar nee, je bent 16, dus ben je een puber. En dan beland je in de hel; want je kan niets meer goed doen.
Het leuke contact wat je wellicht had met de ouder die zo denkt veranderd ineens in vijandschap. Je mag ook ineens helemaal niets meer van mening zijn, want dan ben je een brutale snotaap die het wel even beter denkt te weten. Ondanks dat ouders onmogelijk alles kunnen weten en zelfs een kind van 8 sommige dingen beter weet dan iemand van 50. Maar nee, je kan niks weten dan volgens hun.
En als je wat wil, ben je verwend. Maar ookal zou je nooit om iets vragen, dan nog ben je verwend. Oh en een kutkind ook.
Natuurlijk wordt je door deze onmenselijke behandeling het helemaal zat. Je raakt gefrustreerd, want je kan niet communiceren met d'r, want wat je ook zegt ze ziet het als een aanval van een puberig rotkind, en het is allemaal jouw schuld. Je raakt vermoeid. Dan heb je daar ook nog eens school en alles bij en je trekt het niet meer.
Waardoor je ouders inderdaad uiteindelijk het kind krijgen zoals ze die al zagen toen het niet zo was; een gefrustreerd, oververmoeid depressief negatief kutkind.
En dan hebben ze gelijk.
Je kan veel over pubers zeggen, maar ik vind dat het te overdreven wordt waardoor ouders soms echt hun bloedeigen kinderen als de vijand gaan behandelen, enkel gebaseerd op veranderende leeftijd. Want je ouders noemen je vaak ook van je 12e tot en met je 21e ofzo een kutpuber Ookal is je puberteit enkel tussen 17 en 20 of tussen 12 en 15 oid.
Ouders zijn ook teveel geobsedeerd met de opvoeding. Ze vinden dat ze alles moeten weten, dus schieten ze door het lint als hun kind een keer iets beter weet. Ipv gewoon het leuk te vinden en trots te zijn op de ontwikkeling van hun kinder en hun slimheid worden sommige ouders dus alleen maar boos... iets weten mag pas boven je 20e
Tirannie is het.
Krijg het gevoel dat je moeder helemaal geen moeder wil zijn maar "invididueel" en veel te veel van jou verwacht Vooral het feit dat ze voor alles wat ze voor je doet wat terug wil zien vind ik raar. Als je kinderen neemt weet je gewoon dat jij veel voor hun moet doen maar daar op wat liefde na niet veel voor terug zal zien maar voor veel mensen die die liefde alleen genoeg. Nou is het natuurlijk niet erg dat je klussen moet doen in en rond het huis maar hoe ze voor de rest tegen je doet kan mijninziens niet door de beugel.
Heilige post .quote:Op dinsdag 26 september 2006 00:25 schreef Hertog_Martin het volgende:
Sorry makker, maar je moeder is duidelijk een secreet.
Ach, puberteit... het grappige aan puberteit is, is dat het in veel gevallen gewoon gecreerd wordt door de ouders. Zodra je als kind de tienerjaren bereikt dan gaan ze ineens anders tegen je aankijken, zelfs als je eigenlijk helemaal niet verandert. Maar nee, je bent 16, dus ben je een puber. En dan beland je in de hel; want je kan niets meer goed doen.
Het leuke contact wat je wellicht had met de ouder die zo denkt veranderd ineens in vijandschap. Je mag ook ineens helemaal niets meer van mening zijn, want dan ben je een brutale snotaap die het wel even beter denkt te weten. Ondanks dat ouders onmogelijk alles kunnen weten en zelfs een kind van 8 sommige dingen beter weet dan iemand van 50. Maar nee, je kan niks weten dan volgens hun.
En als je wat wil, ben je verwend. Maar ookal zou je nooit om iets vragen, dan nog ben je verwend. Oh en een kutkind ook.
Natuurlijk wordt je door deze onmenselijke behandeling het helemaal zat. Je raakt gefrustreerd, want je kan niet communiceren met d'r, want wat je ook zegt ze ziet het als een aanval van een puberig rotkind, en het is allemaal jouw schuld. Je raakt vermoeid. Dan heb je daar ook nog eens school en alles bij en je trekt het niet meer.
Waardoor je ouders inderdaad uiteindelijk het kind krijgen zoals ze die al zagen toen het niet zo was; een gefrustreerd, oververmoeid depressief negatief kutkind.
En dan hebben ze gelijk.
Je kan veel over pubers zeggen, maar ik vind dat het te overdreven wordt waardoor ouders soms echt hun bloedeigen kinderen als de vijand gaan behandelen, enkel gebaseerd op veranderende leeftijd. Want je ouders noemen je vaak ook van je 12e tot en met je 21e ofzo een kutpuber Ookal is je puberteit enkel tussen 17 en 20 of tussen 12 en 15 oid.
Ouders zijn ook teveel geobsedeerd met de opvoeding. Ze vinden dat ze alles moeten weten, dus schieten ze door het lint als hun kind een keer iets beter weet. Ipv gewoon het leuk te vinden en trots te zijn op de ontwikkeling van hun kinder en hun slimheid worden sommige ouders dus alleen maar boos... iets weten mag pas boven je 20e
Tirannie is het.
Ze lijkt op mijn moeder
(hoewel mijn moeder iets minder erg is)
En dat van je vader is logisch (preken enzo), op het moment dat hij jouw kant kiest, ondermijnt hij haar 'gezagspositie'.
(hoewel mijn moeder iets minder erg is)
En dat van je vader is logisch (preken enzo), op het moment dat hij jouw kant kiest, ondermijnt hij haar 'gezagspositie'.
Ik heb overigens de indruk dat m'n moeder denk dat ze lelijk is en dat ze er ook redelijk mee zit. Ook heletijd bezig met afvallen enzo.
Hoort dat ook bij de overgang?
Hoort dat ook bij de overgang?
Nee, dat hoort bij vrouwen in het algemeenquote:Op dinsdag 26 september 2006 20:08 schreef synthesix het volgende:
Ik heb overigens de indruk dat m'n moeder denk dat ze lelijk is en dat ze er ook redelijk mee zit. Ook heletijd bezig met afvallen enzo.
Hoort dat ook bij de overgang?
Hoort bij vrouwen in het algemaan ja.. Maar toen mijn moeder in de overgang kwam hield ze zich daar ook heel erg mee bezig weer. Geen moment het huis uit zonder dr makeup doosje, oeverloos doorvragen over nieuwe kleren die ze had gekocht (zij vond ze sexy, ik vond ze tacky voor een vrouw van haar leeftijd en postuur, maar goed, mijn mening boeit in zo'n geval niet dus ik liet haar in haar waan, als ze zich er even gelukkig door voelt, tja.)
ze worden weer heel self-conscious. Heel puberig gedrag soms.
ze worden weer heel self-conscious. Heel puberig gedrag soms.
Argh.. Ik word er gek van.
Ik heb een tussenuur, en zet even koffie voor mezelf, denk ik ook koffie voor m'n ma te zetten, voor als ze thuiskomt, om e vicieuze cirkel te doorbreken enzo.
Maarja, ik zet bijna nooit koffie met het koffie apparaat, altijd oploskoffie. Had ik het dus niet goed gedaan, en er was blijkbaar te weinig over voor m'n moeder.
Zij komt dus thuis, ik zeg dat ik al koffie voor haar gezet heb. Geen bedankje ofzo, maar ok. 5 minuten later begint ze tegen me te schreeuwen, helemaal boos. Er zat nog maar een druppel in (iets van een half kopje, ik had het fout ingeschat)!! Echt helemaal furieus en schreeuwen omdat ik niet genoeg voor haar gezet had.
Ja wtf man, is dat nou normaal? Nou weet ik ook weer waarom ik bijna nooit spontaan wat voor haar doe...
Ik herinner me ook wel dat ik een keer ook een aanval van goede wil had. En spontaan ging afwassen, afdrogen en de vaat in de kast ging doen. Terwijl het daar nog geen tijd voor was (normaal na het eten) en ik het normaal gesproken samen met mijn broertje doe.
Haar reactie? Ze was licht geïrriteerd omdat ik het aanrecht niet helemaal goed had schoongemaakt.. Geen bedankje, schouderklopje, complimentje.. Niets.
Echt om te janken dit
Ik heb een tussenuur, en zet even koffie voor mezelf, denk ik ook koffie voor m'n ma te zetten, voor als ze thuiskomt, om e vicieuze cirkel te doorbreken enzo.
Maarja, ik zet bijna nooit koffie met het koffie apparaat, altijd oploskoffie. Had ik het dus niet goed gedaan, en er was blijkbaar te weinig over voor m'n moeder.
Zij komt dus thuis, ik zeg dat ik al koffie voor haar gezet heb. Geen bedankje ofzo, maar ok. 5 minuten later begint ze tegen me te schreeuwen, helemaal boos. Er zat nog maar een druppel in (iets van een half kopje, ik had het fout ingeschat)!! Echt helemaal furieus en schreeuwen omdat ik niet genoeg voor haar gezet had.
Ja wtf man, is dat nou normaal? Nou weet ik ook weer waarom ik bijna nooit spontaan wat voor haar doe...
Ik herinner me ook wel dat ik een keer ook een aanval van goede wil had. En spontaan ging afwassen, afdrogen en de vaat in de kast ging doen. Terwijl het daar nog geen tijd voor was (normaal na het eten) en ik het normaal gesproken samen met mijn broertje doe.
Haar reactie? Ze was licht geïrriteerd omdat ik het aanrecht niet helemaal goed had schoongemaakt.. Geen bedankje, schouderklopje, complimentje.. Niets.
Echt om te janken dit
En als je nouwelijks op die uitspattingen reageert dan? En haar aankijkt met een blik van wat doe je enorm overdreven.
Iets zeggen van wat maak je je nou druk over een bakje koffie, ik had er de beste bedoelingen mee om het te zetten.
Iets zeggen van wat maak je je nou druk over een bakje koffie, ik had er de beste bedoelingen mee om het te zetten.
ada fare stop stalking me
*Moedermode aan*:
Ooit aan gedacht dat je moeder ook wenen moet dat je een eigen mening hebt?
Dat jij ineens ziet dat ze niet perfect is,en het huishouden niet goed doet in jouw ogen?
en hoopt dat door jouw als volwassen te behandelen, je misschien een klein beetje mee helpt in die verwarde huishouding?
*moedermode uit*
Begrijp best dat jij ontzettend gaat steigeren als je denk goed te doen naar haar(koffie zetten) en ze mopperd weer, dat je denkt, ach stik er in mens..
Je zou ook kunnen zeggen: shoet ik had niet in de gaten dat er maar zo weinig in zat.
Als ze weer gaat staan te raggen zou je ook kunnen zeggen, "sorry mam, ik kan niet met je praten zo, dus ik kom straks wel weer terug." En dan idd later er op terug komen. Mopperd ze weer? sorry, nog niet afgekoeld? straks wel weer...
Jij wil graag dat je op een normale manier aangesproken word, geef dan zelf maar het goede voorbeeld.
Ooit aan gedacht dat je moeder ook wenen moet dat je een eigen mening hebt?
Dat jij ineens ziet dat ze niet perfect is,en het huishouden niet goed doet in jouw ogen?
en hoopt dat door jouw als volwassen te behandelen, je misschien een klein beetje mee helpt in die verwarde huishouding?
*moedermode uit*
Begrijp best dat jij ontzettend gaat steigeren als je denk goed te doen naar haar(koffie zetten) en ze mopperd weer, dat je denkt, ach stik er in mens..
Je zou ook kunnen zeggen: shoet ik had niet in de gaten dat er maar zo weinig in zat.
Als ze weer gaat staan te raggen zou je ook kunnen zeggen, "sorry mam, ik kan niet met je praten zo, dus ik kom straks wel weer terug." En dan idd later er op terug komen. Mopperd ze weer? sorry, nog niet afgekoeld? straks wel weer...
Jij wil graag dat je op een normale manier aangesproken word, geef dan zelf maar het goede voorbeeld.
'Juist door het verschil kan je onderscheid maken. Iedereen is anders, wat ons gelijk maakt is dat we mensen zijn met respect naar elkaar, toch . . .�
Heb jij je moeder wel eens bedankt, een schouderklopje gegeven, een compliment omdat ze je je was heeft gewassen, de stofzuiger ter hand heeft genomen?quote:Op woensdag 27 september 2006 12:51 schreef synthesix het volgende:
Ik herinner me ook wel dat ik een keer ook een aanval van goede wil had. En spontaan ging afwassen, afdrogen en de vaat in de kast ging doen. Terwijl het daar nog geen tijd voor was (normaal na het eten) en ik het normaal gesproken samen met mijn broertje doe.
Haar reactie? Ze was licht geïrriteerd omdat ik het aanrecht niet helemaal goed had schoongemaakt.. Geen bedankje, schouderklopje, complimentje.. Niets.
Om even voor mijzelf te spreken;
Jah.
Ik bedankt m'n moeder voor lekker eten.
Ik zeg altijd netjes "dankjewel" als het stapeltje met was op de trap wordt gelegd.
Enz.
Maar toch, kan ze binnen 5 minuten omslaan en in een "TS moeder" veranderen.
Ik geef nu maar de schuld aan de overgang en ik gok dat TS dat ook moet gaan doen.
Dat of je kijgt ongeveer 5-6 kutjaren (als het er niet meer zijn) en een soort van twilightzone band met je ouders (dan heel aardig, 5 minuten later des duivels ) ..
Jah.
Ik bedankt m'n moeder voor lekker eten.
Ik zeg altijd netjes "dankjewel" als het stapeltje met was op de trap wordt gelegd.
Enz.
Maar toch, kan ze binnen 5 minuten omslaan en in een "TS moeder" veranderen.
Ik geef nu maar de schuld aan de overgang en ik gok dat TS dat ook moet gaan doen.
Dat of je kijgt ongeveer 5-6 kutjaren (als het er niet meer zijn) en een soort van twilightzone band met je ouders (dan heel aardig, 5 minuten later des duivels ) ..
Voorlopig denk ik dat jij degene zult moeten zijn die de negatieve spiraal moet doorbreken op een dusdanige manier waarop je kunt zeggen "ik heb nu echt alles geprobeerd" indien je moeder nog steeds niets verandert aan haar gedrag.
Volgende keer dus weer een bakkie koffie voor haar maken en dit keer genoeg. En dat eventjes melden met een glimlach "en nu is het wel genoeg, sorry van de vorige keer". Zoek inderdaad hobby's buitenshuis, zodat je niet zo vaak thuis zit. Ook niet teveel natuurlijk, want dan zit je thuis alleen maar huiswerk te doen/computeren en kun je ze niet meer helpen.
Vervolgens ga je een paar weken lang echt alles doen wat ze vraagt zonder zelfs maar commentaar. Dat mokken bij elke opdracht zit er ingebakken. Moeders worden daar altijd zeer moe van.
De volgende stap is inderdaad 'ik' boodschappen gaan geven als ze weer eens een uitbrander geeft. "wat kan ik nu nog doen om je tevreden te maken?" "hou je eigenlijk wel van me" "waarom mag ik uberhaupt nog hier wonen als ik toch maar een parasiet ben" "weet je wel hoeveel pijn het me doet om parasiet genoemd te worden."
En als ook dat niet helpt, weet dan dat het maar een paar jaar duurt voor je uit huis kan.
In ieder geval kun je wraak nemen als zij oud is en hulp nodig heeft of eenzaam zit weg te teren in het bejaardentehuis. En die tijd komt onherroepelijk.
Volgende keer dus weer een bakkie koffie voor haar maken en dit keer genoeg. En dat eventjes melden met een glimlach "en nu is het wel genoeg, sorry van de vorige keer". Zoek inderdaad hobby's buitenshuis, zodat je niet zo vaak thuis zit. Ook niet teveel natuurlijk, want dan zit je thuis alleen maar huiswerk te doen/computeren en kun je ze niet meer helpen.
Vervolgens ga je een paar weken lang echt alles doen wat ze vraagt zonder zelfs maar commentaar. Dat mokken bij elke opdracht zit er ingebakken. Moeders worden daar altijd zeer moe van.
De volgende stap is inderdaad 'ik' boodschappen gaan geven als ze weer eens een uitbrander geeft. "wat kan ik nu nog doen om je tevreden te maken?" "hou je eigenlijk wel van me" "waarom mag ik uberhaupt nog hier wonen als ik toch maar een parasiet ben" "weet je wel hoeveel pijn het me doet om parasiet genoemd te worden."
En als ook dat niet helpt, weet dan dat het maar een paar jaar duurt voor je uit huis kan.
In ieder geval kun je wraak nemen als zij oud is en hulp nodig heeft of eenzaam zit weg te teren in het bejaardentehuis. En die tijd komt onherroepelijk.
beter een knipoog dan een blauw oog
Ouch. Weet niet of dat zo'n goed idee is. Lijkt me erg confronterend, en je schiet er weinig mee op om "nee" te horen.quote:Op zondag 24 september 2006 20:59 schreef Isdatzo het volgende:
vraag je moeder eens of ze wel van je houd, en dan vertel je haar maar (ongeacht het antwoord) dat je denkt dat ze niet van je houd..
"[...] a large number of the teenagers claiming Asperger's are, in fact, merely dicks."
Damens en Heren, een moeder heeft niet altijd het beste met je voor.
Die van mij pijpte liever een junk voor geld om drugs mee te kopen dan mij eten te geven.
Dank god dat ik haar nooit heb meegemaakt.
Die van mij pijpte liever een junk voor geld om drugs mee te kopen dan mij eten te geven.
Dank god dat ik haar nooit heb meegemaakt.
oeoeh dit zijn geen ikboodschappen maar verkapte ikboodschappen, cq jij-boodschappen en heel erg verwijtend. Een ikboodschap zou eerder zijn, mama ik heb voor mijn gevoel alles geprobeerd om het hier in huis zo fijn mogelijk voor ons allemaal te maken. we ruzien nogsteeds heel veel dus er zit schijnbaar nog iets verkeerd. Of, ik merk dat als ik dit en dit doe, jij zus en zo reageert. ik kan dit niet helemaal volgen, hoe komt dit, hoe kan ik deze reactie niet uitlokken, ik heb het gevoel dat het dit en dat in onze relatie, huishouding blokkeert. hoe denk jij daarover? oid.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:47 schreef Knipoogje het volgende:
De volgende stap is inderdaad 'ik' boodschappen gaan geven als ze weer eens een uitbrander geeft. "wat kan ik nu nog doen om je tevreden te maken?" "hou je eigenlijk wel van me" "waarom mag ik uberhaupt nog hier wonen als ik toch maar een parasiet ben" "weet je wel hoeveel pijn het me doet om parasiet genoemd te worden."
die ikboodschappen zijn wel te overthetop om echt zo mee te conveseren, het is iets dat moet groeien.. maar denk dat het wel handig is dat je let op je eigen communicatie. is het verwijtend, etc... als je zelf weet hoe je praat, dan kan je dr ook een beetje op inspelen (heb nog heel dun heel duidelijk communicatieboekje thuis, heel helder. "weet wat je zegt". mss eens interessant om te lezen, wanneer je die kennis hebt en eens de conversaties tussen mensen bekijkt dan schrik je je echt de pleuris.
Je moeder is waarschijnlijk nog niet eens in de overgang met 44 jaar en afvallen doen vrouwen van alle leeftijden net zoals twijfelen aan hun uiterlijk. Hoe voel je je inmiddels, gaat het een beetje?quote:Op dinsdag 26 september 2006 20:08 schreef synthesix het volgende:
Ik heb overigens de indruk dat m'n moeder denk dat ze lelijk is en dat ze er ook redelijk mee zit. Ook heletijd bezig met afvallen enzo.
Hoort dat ook bij de overgang?
Ja het valt opzich wel mee nu, ik ben er ook anders tegen aan gaan kijken, na het posten en lezen van dit topic. Het interesseert me opeens veel minder ofzo, ik weet niet precies..
En mn pa is thuis, dus betere tijden, en ik heb veel huiswerk, dat helpt waarschijnlijk ook wel, dan lijkt het voor hun net alsof ik heel goed bezig ben ofzo.
En mn pa is thuis, dus betere tijden, en ik heb veel huiswerk, dat helpt waarschijnlijk ook wel, dan lijkt het voor hun net alsof ik heel goed bezig ben ofzo.
Natuurlijk moet je respect hebben voor je ouders, maar zíj moeten evenveel (!) respect hebben voor jou. Je kunt wel zeggen dat zij al veel ervaring hebben, zij zorgen voor eten, zij zorgen voor een dak boven je hoofd etcetera, maar hier hebben ze zelf voor gekozen, zij kozen ervoor ouder te worden. hiermee mag een ouder niet terugverwachten dat jíj allemaal klusjes moet gaan doen. Een aantal klusjes oké, maar andere dingen (huiswerk) gaan voor. Ik vind het fout om dan als ouders je kind uit te gaan buiten.
Als ik zo de openingspost lees vind ik niet dat je meoder onredelijke dingen verwacht van je... Je woont in dat huis, dus dan helpt je, lijkt me.
Denkt teveel, is te gelukkig en leeft teveel
Waarschijnlijk moest je gewoon ff je hart luchten. Opkroppen helpt niet echt (zie ook: Hans Teeuwen - Met Een Breierdeck).quote:Op donderdag 28 september 2006 16:15 schreef synthesix het volgende:
Ja het valt opzich wel mee nu, ik ben er ook anders tegen aan gaan kijken, na het posten en lezen van dit topic. Het interesseert me opeens veel minder ofzo, ik weet niet precies..
En mn pa is thuis, dus betere tijden, en ik heb veel huiswerk, dat helpt waarschijnlijk ook wel, dan lijkt het voor hun net alsof ik heel goed bezig ben ofzo.
Een sinaasappel is een heel slecht fallussymbool.
Ik ken zo'n moeder ja. Nu is het wat minder, ik kan gewoon beter tegen het gezanik ook. Vroeger ging ik altijd overal op in, moest m'n gelijk hebben. Nu denk ik 'ja hoor, wat jij wil' en dan ga ik naar m'n kamer. Ik zit dus ook veel op m'n kamer, om haar te ontlopen. Dat mag ook niet, want dan ben ik weer ongezellig, dusd e koffie drink ik 'verplicht' beneden. En dan knik ik even ja en amen, want de wereld is verrot en vroeger was alles beter, en dan hebben we dat ook weer gehad.
Mijn moeder zag huiswerk maken op de pc ook als vrije tijd. Oplossing: maak je huiswerk op papier in de huiskamer, waar je goed zichtbaar bent. Waarschijnlijk scheelt dat bij jou ook veel gezeik.
Mijn moeder is ook zo'n hysterica, als er wat fout gaat, dan zit ze ook te janken dat het altijd allemaal haar schuld is (volgens anderen dan he, zijzelf vindt duidelijk van niet) etc. Mijn moeder was boos dat zij het meeste in het huishouden moest doen terwijl ze thuis zat en mijn vader en ik (meer dan) fulltime buitenshuis bezig waren. Ik vond dat dus niet zo gek, maar zij wel.
Ze wil aan ene kant dat ik alles heb, maar aan de andere kant is ze boos dat zij dat allemaal niet had denk ik. Ze kocht dan iets groots voor me, maar wel de goedkoopste variant en werd dan boos als ik zei dat ie niet goed werkte, want dan moest ik niet zeuren want ik had X gehad en ik was ondankbaar. Als ik iets in het huishouden wilde doen, dan zei ze 'nee joh, dat hoef jij niet te doen' of ze vatte het op als kritiek, dat zij het nog niet gedaan had, dat ze het niet goed deed, etc. Om dan twee dagen later weer te klagen dat ik niet meehielp. Al jarenlang zei ze da tik als ik 18 was zelf de was moest doen. Toen was ik 18, ik deed twee weken de was en toen ging zij het weer doen. Inmiddels doe ik eindelijk m'n eigen was, ik ben nu 22, terwijl het mij echt nooit iets uitmaakte. Hetzelfde met geldzaken. M'n ouders zitten wat krap en iedere dag wordt er geklaagd dat ik snel uit huis moet want ze kunnen hier niet lang blijven wonen, maar als ik aanbied om mee te betalen aan de hypotheek mag het niet. Zelfs m'n eigen autoverzekering mocht ik niet betalen (terwijl bijv. m'n ontbijt koop ik al maanden zelf, kleding al jaren en persoonlijke verzorging al vanaf m'n zestiende denk ik). Het is allemaal zo scheef.
Ook dingen als dat ze trots was op me, dat ik goed kon leren etc., maar aan de andere kant als ik zat te leren voor een tentamen was ze ook boos dat ik maar wat zat te lezen en moest ik opeens helpen met het huishouden of zo. Nu kon ik het zonder leren ook makkelijk, maar het heeft me wel punten gekost. Het ergste wat ze gezegd heeft tegen me is dat ze liever het kind had gehad dat ze voor mij zou hebben gekregen (miskraam), in plaats van mij. Sindsdien, tja...
Nou ja, veel werken en zo helpt. Ik had op een gegeven moment zoveel studielast en werk dat ik eigenlijk alleen sliep en at thuis. Verder gewoon je eigen gang gaan. Doe zoveel huishoudelijk werk als je kunt doen en redelijk vindt en laat het verder lekker. Jezelf in allerlei bochten wringen helpt echt niet, dat kan ik je uit ervaring wel zeggen. Doe zo veel mogelijk om geen gezeik te krijgen, maar laat het niet ten koste van je leven, je school, etc. gaan. Hang je op de bank te niksen en je moet helpen, ok, maar als je bezig bent met huiswerk moet je dat gewoon kunnen doen.
En gewoon geen ruzie zoeken. Heeft ze de tering in, reageert ze het af op jou, geef haar gewoon gelijk of negeer haar. Zeg gewoon 'ok' en doe wat ze wil, ben je het snelst van haar af.
Ik moet ook naar huis bellen waar ik ben, hoe laat ik wegga etc. Ben ik een kwartier later van m'n werk, dan moet ik bellen. Tja, ik vind het kinderachtig, maar het is ca. 7 seconde werk dus laat maar lekker, ik ga er geen ruzie over maken, deed ik vroeger wel. Overigens vind ik 12 uur thuis en die drie biertjes bij uitzondering niet zo gek hoor. Je hebt je slaap nodig en alcohol is ongezond, moet je niet te veel mee zooien, ook al is dat nu verschrikkelijk stoer en interessant of zo.
[ Bericht 0% gewijzigd door Maeghan op 02-10-2006 10:24:05 ]
Mijn moeder zag huiswerk maken op de pc ook als vrije tijd. Oplossing: maak je huiswerk op papier in de huiskamer, waar je goed zichtbaar bent. Waarschijnlijk scheelt dat bij jou ook veel gezeik.
Mijn moeder is ook zo'n hysterica, als er wat fout gaat, dan zit ze ook te janken dat het altijd allemaal haar schuld is (volgens anderen dan he, zijzelf vindt duidelijk van niet) etc. Mijn moeder was boos dat zij het meeste in het huishouden moest doen terwijl ze thuis zat en mijn vader en ik (meer dan) fulltime buitenshuis bezig waren. Ik vond dat dus niet zo gek, maar zij wel.
Ze wil aan ene kant dat ik alles heb, maar aan de andere kant is ze boos dat zij dat allemaal niet had denk ik. Ze kocht dan iets groots voor me, maar wel de goedkoopste variant en werd dan boos als ik zei dat ie niet goed werkte, want dan moest ik niet zeuren want ik had X gehad en ik was ondankbaar. Als ik iets in het huishouden wilde doen, dan zei ze 'nee joh, dat hoef jij niet te doen' of ze vatte het op als kritiek, dat zij het nog niet gedaan had, dat ze het niet goed deed, etc. Om dan twee dagen later weer te klagen dat ik niet meehielp. Al jarenlang zei ze da tik als ik 18 was zelf de was moest doen. Toen was ik 18, ik deed twee weken de was en toen ging zij het weer doen. Inmiddels doe ik eindelijk m'n eigen was, ik ben nu 22, terwijl het mij echt nooit iets uitmaakte. Hetzelfde met geldzaken. M'n ouders zitten wat krap en iedere dag wordt er geklaagd dat ik snel uit huis moet want ze kunnen hier niet lang blijven wonen, maar als ik aanbied om mee te betalen aan de hypotheek mag het niet. Zelfs m'n eigen autoverzekering mocht ik niet betalen (terwijl bijv. m'n ontbijt koop ik al maanden zelf, kleding al jaren en persoonlijke verzorging al vanaf m'n zestiende denk ik). Het is allemaal zo scheef.
Ook dingen als dat ze trots was op me, dat ik goed kon leren etc., maar aan de andere kant als ik zat te leren voor een tentamen was ze ook boos dat ik maar wat zat te lezen en moest ik opeens helpen met het huishouden of zo. Nu kon ik het zonder leren ook makkelijk, maar het heeft me wel punten gekost. Het ergste wat ze gezegd heeft tegen me is dat ze liever het kind had gehad dat ze voor mij zou hebben gekregen (miskraam), in plaats van mij. Sindsdien, tja...
Nou ja, veel werken en zo helpt. Ik had op een gegeven moment zoveel studielast en werk dat ik eigenlijk alleen sliep en at thuis. Verder gewoon je eigen gang gaan. Doe zoveel huishoudelijk werk als je kunt doen en redelijk vindt en laat het verder lekker. Jezelf in allerlei bochten wringen helpt echt niet, dat kan ik je uit ervaring wel zeggen. Doe zo veel mogelijk om geen gezeik te krijgen, maar laat het niet ten koste van je leven, je school, etc. gaan. Hang je op de bank te niksen en je moet helpen, ok, maar als je bezig bent met huiswerk moet je dat gewoon kunnen doen.
En gewoon geen ruzie zoeken. Heeft ze de tering in, reageert ze het af op jou, geef haar gewoon gelijk of negeer haar. Zeg gewoon 'ok' en doe wat ze wil, ben je het snelst van haar af.
Ik moet ook naar huis bellen waar ik ben, hoe laat ik wegga etc. Ben ik een kwartier later van m'n werk, dan moet ik bellen. Tja, ik vind het kinderachtig, maar het is ca. 7 seconde werk dus laat maar lekker, ik ga er geen ruzie over maken, deed ik vroeger wel. Overigens vind ik 12 uur thuis en die drie biertjes bij uitzondering niet zo gek hoor. Je hebt je slaap nodig en alcohol is ongezond, moet je niet te veel mee zooien, ook al is dat nu verschrikkelijk stoer en interessant of zo.
[ Bericht 0% gewijzigd door Maeghan op 02-10-2006 10:24:05 ]
Sanity is (not) statistical
Hey ik herken heel veel in wat je verteld man. Niet met dezelfde voorbeelden en zo, en als ik jou zo hoor praten lijkt het erop dat je moeder er op uit is om gewoon moeilijk te doen, en volgens mij is dat bij mijn moeder niet zo. Maar wat je zegt, zij zeurt ook constant over dat zij alles moet doen in huis, dat wij niets doen, zij kan ook in 20 seconden tijd helemaal omslaan, etc etc.quote:Op woensdag 27 september 2006 12:51 schreef synthesix het volgende:
Argh.. Ik word er gek van.
Ik heb een tussenuur, en zet even koffie voor mezelf, denk ik ook koffie voor m'n ma te zetten, voor als ze thuiskomt, om e vicieuze cirkel te doorbreken enzo.
Maarja, ik zet bijna nooit koffie met het koffie apparaat, altijd oploskoffie. Had ik het dus niet goed gedaan, en er was blijkbaar te weinig over voor m'n moeder.
Zij komt dus thuis, ik zeg dat ik al koffie voor haar gezet heb. Geen bedankje ofzo, maar ok. 5 minuten later begint ze tegen me te schreeuwen, helemaal boos. Er zat nog maar een druppel in (iets van een half kopje, ik had het fout ingeschat)!! Echt helemaal furieus en schreeuwen omdat ik niet genoeg voor haar gezet had.
Ja wtf man, is dat nou normaal? Nou weet ik ook weer waarom ik bijna nooit spontaan wat voor haar doe...
Ik herinner me ook wel dat ik een keer ook een aanval van goede wil had. En spontaan ging afwassen, afdrogen en de vaat in de kast ging doen. Terwijl het daar nog geen tijd voor was (normaal na het eten) en ik het normaal gesproken samen met mijn broertje doe.
Haar reactie? Ze was licht geïrriteerd omdat ik het aanrecht niet helemaal goed had schoongemaakt.. Geen bedankje, schouderklopje, complimentje.. Niets.
Echt om te janken dit
Het probleem is dan dat ze er soms (en dat heeft ze ook wel eens toegegeven) ook gewoon op aanstuurt, omdat ze die frustratie wil uiten. Die frustratie komt van dat ze 'altijd thuis' is. Ze had het liever anders gezien denk ik. Soms snap ik dat heel goed, en soms denk ik van 'flikker toch op'. Dat komt dan eigenlijk door de manier waarop ze iets brengt.
Laat ik wat simpele voorbeelden geven. Wij hebben een bad, en daar maken wij uiteraard alle drie gebruik van. Het is dan zo dat als we uit bad gaan, het bad daarna schoonspoelen (haren en zo). Er ligt een anti-slipmat op de bodem, die spoelen we ook schoon en leggen we op de kop in het bad. De douchekop hangen we weer op, en de gebruikte handdoeken hangen we over de badrand.
Welnu, dat kan ik allemaal weken achter elkaar doen, en dan hoor ik niets. Maar op het moment dat ik b.v. de douchekop NIET terughang, en zij ziet 't, dan is 't direct van "heb je die nou alweer niet opgehangen ?". Dat snap ik dan niet zo goed.
Ik herken ook wat mensen hier zeggen dat ze klaagt dat ze alles maar moet doen, stofzuigen, ramen lappen, de was, etc etc, maar als ik dan vraag of ik moet helpen dan hoeft dat niet. Als ze staat af te wassen en ik vraag of ik moet helpen dan hoeft dat nooit want 'het is maar een heel klein beetje', terwijl ze de dag erna makkelijk kan klagen dat ze nooit geholpen wordt.
Ze heeft soms heus wel een punt, maar het gaat meer om de inconsistentie bij haar. Klagen dat ze nooit geholpen wordt en als je dan aanbiedt om te helpen dan hoeft t niet want 'het is zo klaar'. Ze kan ook in een paar seconden ontzettend kwaad worden, en dan hoef ik niets gezegd te hebben. Dan windt ze zich zelf op over een of ander iets, en dan is ze geirriteerd/kwaad en reageert ze dan op mij/ons af.
Verder kan ze zich ontzettend opwinden over hele onbenullige dingen die er echt niet toe doen. Maar waar ze het meeste over klaagt is dat ik 'nooit gezellig bij hun zit'. Dat klopt, daar heeft ze volledig gelijk in, maar daar is ook een reden voor. Wij eten altijd samen. Dus ik kom thuis van mijn werk, dan is het eten klaar, en daarna kleed ik me gauw om en ga ik trainen. Als ik niet ging trainen zou ik ook snel van tafel gaan. Punt is nl dat als ik langer dan 5 min daar zit, ze op een gegeven moment met een puntje van kritiek komt, en dat groeit dan in een paar minuten uit tot een hele preek en zeikgedoe.
Als ze mijn pa daarin meekrijgt dan gaan ze waar ik bij zit over mij praten en daar kan ik absoluut niet tegen. Dus dan sta ik op en dan vertrek ik naar boven/weg/trainen/whatever en dan roept ze nog gauw van "ja je wil het toch niet gezegd hebben he". Nee inderdaad, niet op die manier.
Ook heeft ze een probleem met mijn manier van geld uitgeven. Ik had laatst een toetsenbord en een USB hubje gekocht, iets van 4 weken geleden, voor 27 euro. Vervolgens heb ik vorig weekend digitale tv gekocht. Dat was 115 euro. Maakt samen 142 euro. In 3 weken. Dat vond ze teveel. Nu weet ik echter dat het niet aan het bedrag ligt (want dat kan ik echt wel missen) maar aan het feit dat ik het uitgeef aan dingen waar zij het nut niet van inziet, en dan gaat ze zeuren.
Goed, teruglezen lijkt het alsof 't een kreng is, maar dat is gek genoeg niet zo. Ze is een geweldige, zo niet de beste moeder die op deze planeet rondloopt en heeft alles voor me over maar wij botsen behoorlijk vaak. Ik wil wel op mezelf, maar wil dat met een bepaalde mate van luxe doen, en die kan ik me nu zo ongeveer veroorloven. Nu komt dan echter weer het punt dat mijn vader ziek is, en ik het heel vervelend vind om nu weg te gaan. Het is niet zo dat ik serieus aan het kijken ben, maar het kriebelt wel ja, ik wil wel graag mijn eigen stekkie.
Breitling - Instruments for Professionals
Haha, ja dat heb ik ook hier. Ik mag best geld uitgeven, ik mag alles doen wat ik wil, als het maar is wat mijn moeder ook zou willen en waar zij geld aan uit zou willen geven.
Sanity is (not) statistical
Ga daar dan weg, heb ik destijds ook gedaan. Kon ook niks goed doen, alles was slecht wat ik deed en de rest van dat geneuzel. Heb gewoon m'n boeltje bij elkaar gepakt, ben weggegaan en had ze daarna in drie jaar niet meer gezien. Was toen (en nu nog steeds) de beste oplossing, want het gaf me meer rust dan dat ik "thuis" had en m'n prestaties op school werden destijds ook beter daardoor . . .quote:Op woensdag 27 september 2006 12:51 schreef synthesix het volgende:
Echt om te janken dit
Take my love, take my land, take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
I don't care, I'm still free. You can't take the sky from me
Take me out to the black, tell them I ain't comin' back
Burn the land and boil the sea, you can't take the sky from me
ooit he ooit ... ga je denken ... het zijn de slechtste nog niet... geef jezelf wat tijd. en praat wat meer met die mensen in plaats van heel je privé op een forum vol achterlijke lulletjes te zetten.
Ja, en sommige mensen hebben gewoon niet van die leuke ouders. Dat is ook een optie misschien. Niet alle ouders zijn geweldig omdat ze ouders zijn, en niet alle pubers vinden hun ouders stom omdat ze pubers zijn.quote:Op maandag 2 oktober 2006 11:43 schreef AcidBurner het volgende:
ooit he ooit ... ga je denken ... het zijn de slechtste nog niet... geef jezelf wat tijd. en praat wat meer met die mensen in plaats van heel je privé op een forum vol achterlijke lulletjes te zetten.
Sanity is (not) statistical
Je bent zo te lezen geen kutpuber TS; tenminste (en daar ga ik vanuit) als de heldere analyse die jij van de zaken geeft volgens de waarheid is. Ik krijg het idee dat je moeder een beetje een sociale stoornis heeft om eerlijk te zijn. Ik weet niet of dat hierboven al gezegd is, maar goed. Praat er eens met je pa over; of met je mentor; of een goede kennis van je ouders oid.
Het beste argument tegen de democratie is een gesprek van 5 minuten met een gemiddelde stemgerechtigde...
Geyl online landjesspel: http://www.fokalliance.com/forum/viewtopic.php?f=16&t=7686
Geyl online landjesspel: http://www.fokalliance.com/forum/viewtopic.php?f=16&t=7686
Ik snap niet hoe iemand hier TS nog iets kan verwijten, ervan uitgaande dat hij niks verzwijgt (wat ik niet denk). TS doet alles wat zijn moeder vraagt, maakt zelfs huiswerk (:')), en zijn moeder loopt hem constant af te zeiken en alle plezier in huis te ontnemen. De schuld ligt wat mij betreft 200% bij de moeder van TS, want wat doet TS verkeerd? Niks volgens mij, eerder het ideale kind.
Tip: ga met je vader praten en leg het uit. Volgens mij is hij wel voor rede vatbaar.
Tip: ga met je vader praten en leg het uit. Volgens mij is hij wel voor rede vatbaar.
Ten percent faster with a sturdier frame
Je bent een kutpuber. Met een kutmoeder.
Niets zo gruwelijk als een puber die nog gelijk heeft ook.
Om welke reden je moeder je afknijpt maakt volgens mij niet zoveel uit: je moet zorgen dat je er minder last van hebt. Mij lijkt het veruit het nuttigst je te bekwamen in stoicijnse verdraagzaamheid. Doe wat ze vraagt, blijf voortdurend voorkomend en beleefd, geniet van alles wat leuk is en laat alles wat vervelend is als onvermijdelijk en tijdelijk als water van een verenkleed glijden.
Je hebt nog een jaar of twee de tijd deze nuttige vaardigheid in een uitdagende omgeving onder de knie te krijgen, daarna kan je de wijde wereld in en er je leven lang plezier van hebben. Succes .
Niets zo gruwelijk als een puber die nog gelijk heeft ook.
Om welke reden je moeder je afknijpt maakt volgens mij niet zoveel uit: je moet zorgen dat je er minder last van hebt. Mij lijkt het veruit het nuttigst je te bekwamen in stoicijnse verdraagzaamheid. Doe wat ze vraagt, blijf voortdurend voorkomend en beleefd, geniet van alles wat leuk is en laat alles wat vervelend is als onvermijdelijk en tijdelijk als water van een verenkleed glijden.
Je hebt nog een jaar of twee de tijd deze nuttige vaardigheid in een uitdagende omgeving onder de knie te krijgen, daarna kan je de wijde wereld in en er je leven lang plezier van hebben. Succes .
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Verreweg de meest intelligente post.quote:Op vrijdag 6 oktober 2006 07:27 schreef sigme het volgende:
Je bent een kutpuber. Met een kutmoeder.
Niets zo gruwelijk als een puber die nog gelijk heeft ook.
Om welke reden je moeder je afknijpt maakt volgens mij niet zoveel uit: je moet zorgen dat je er minder last van hebt. Mij lijkt het veruit het nuttigst je te bekwamen in stoicijnse verdraagzaamheid. Doe wat ze vraagt, blijf voortdurend voorkomend en beleefd, geniet van alles wat leuk is en laat alles wat vervelend is als onvermijdelijk en tijdelijk als water van een verenkleed glijden.
Je hebt nog een jaar of twee de tijd deze nuttige vaardigheid in een uitdagende omgeving onder de knie te krijgen, daarna kan je de wijde wereld in en er je leven lang plezier van hebben. Succes .
Wat ik nog wel wil meegeven, zin niet op wraak of dat je het later nog wel uit zult leggen. Daarvoor krijg je toch de kans niet.
Dat 'wacht-maar-tot-ik-groot-en-sterk-ben'-wraak zwakt toch wel af. Nu heb ik geen zin meer om m'n vader in elkaar te schoppen, al zou ik 'm nu met gemak kunnen dubbelvouwen.
Hetzelfde met TS' moeder. Ik denk niet dat er ooit een tijd zal komen dat je haar nog even uit kunt leggen dat ze 'een beetje verkeerd bezig is geweest'
Echte elektriciëns gebruiken geen jokari.
Denk dat veel mensen dit verhaal wel herkennen.
Ik net zo goed, vooral het meehelpen, wat fout gaat, dat ze dan meteen gaan zeuren dat je het express doet om er onderuit te komen etc. Of het om 12 uur thuis zijn. Eerlijk gezegt, vind ik het best logisch, ben zelf ook 16 en mijn ouders willen niet dat ik tot 4 uur 's nachts ergens uithang.
Met je moeder zul je maar mee moeten leren leven denk ik zo... Zal we de overgang zijn ofzo
Ik negeer het gewoon maar altijd wanneer me moeder weer zo'n bui heeft, doe wat ze vraagt, maar ga nergens op in of ik ga lekker op me kamer zitten. Grote mond opzetten lijkt me ook weer niet echt slim. Heb je dadelijk nog meer gezeik.
Maar wat zegt je vader precies ervan? (had geen zin om het hele topic door te lezen )
Kan hij niet met haar praten ofzo? Compromis sluiten blabla.
Ik net zo goed, vooral het meehelpen, wat fout gaat, dat ze dan meteen gaan zeuren dat je het express doet om er onderuit te komen etc. Of het om 12 uur thuis zijn. Eerlijk gezegt, vind ik het best logisch, ben zelf ook 16 en mijn ouders willen niet dat ik tot 4 uur 's nachts ergens uithang.
Met je moeder zul je maar mee moeten leren leven denk ik zo... Zal we de overgang zijn ofzo
Ik negeer het gewoon maar altijd wanneer me moeder weer zo'n bui heeft, doe wat ze vraagt, maar ga nergens op in of ik ga lekker op me kamer zitten. Grote mond opzetten lijkt me ook weer niet echt slim. Heb je dadelijk nog meer gezeik.
Maar wat zegt je vader precies ervan? (had geen zin om het hele topic door te lezen )
Kan hij niet met haar praten ofzo? Compromis sluiten blabla.
alles wat TS eigenlijk heeft gezegt tot nu toe, herken ik in mijn moeder, die is precies echt precies net zo, doe je iets uit jezelf voor haar, is het nog niet goed ,krijg je wel kritiek naar je hoofd, laatst had ik uit mezelf ik doe het eigenlijk elke avond uit mezelf maargoed afgewassen, en het aanrecht enzo schoongemaakt, later komt me moeder terug van haar werk, en zoals gewoonlijk zegt ze er niks van, later pakt ze koffie, en zegt ze ,er zat ook nog koffie ofzo op het aanrecht, maar dan niet op de normale manier , maar echt schreeuwend tegen mij, dus ik zo , van ja ik heb de hele afwas gedaan , en het aanrecht schoongemaakt, en nou sorry dat er nog één klein drupje van nog geen cm op het aanrecht lag, wordt ze nog kwader, flapt er van alles uit, dat ik nooit wat doe in huis, en dat ik uberhaupt wel wat meer doen blablabla..
Ze zeikt echt letterlijk over alles.. ik ben vorig jaar ook puur door situatie thuis op mezelf gegaan, nog zaten ze te zeiken hoor.. of wat eerder ook al door iemand was gezegd, heb ik ruzie met me moeder, en scheld ze mij uit voor van alles, en ik gewoon brutaal terug reageer, omdat ik gewoon niet ALLES van haar pik, en dan komt later mijn vader thuis en zegt ze tegen hem ,dat ik haar uit heb gescholden voor hoer en weet ik veel wat allemaal niet..
Krijg ik weer een beste preek van me vader...
Alles wat mijn broer doet is perfect, hij komt met ideeen, gejat soms van mij, maar bij hun wordt alles wat hij zegt goed gekeurd, zeg ik precies het zelfde ook op de zelfde manier een paar minuten ervoor, krijg ik de grootste kritiek, waar ik het allemaal wel niet vandaan haal om zulke dingen te bedenken..en mijn broer zegt het, en het is perfect.. goed hoor!
Ik werk ook nog af en toe bij de wereld winkel, en zij er zo zwaar op tegen dat ik daar werk, want het is vrijwilligers werk....en krijgen mijn ouders over mij leuke complimenten dan praten ze met die mensen mee.. ach ik ga er al niet eens meer veel op in,
en ik weet voor mij zelf dat ik binnenkort weer op mij zelf woon.dus.. klaat ze maar.. maar TS sterkte..
Ze zeikt echt letterlijk over alles.. ik ben vorig jaar ook puur door situatie thuis op mezelf gegaan, nog zaten ze te zeiken hoor.. of wat eerder ook al door iemand was gezegd, heb ik ruzie met me moeder, en scheld ze mij uit voor van alles, en ik gewoon brutaal terug reageer, omdat ik gewoon niet ALLES van haar pik, en dan komt later mijn vader thuis en zegt ze tegen hem ,dat ik haar uit heb gescholden voor hoer en weet ik veel wat allemaal niet..
Krijg ik weer een beste preek van me vader...
Alles wat mijn broer doet is perfect, hij komt met ideeen, gejat soms van mij, maar bij hun wordt alles wat hij zegt goed gekeurd, zeg ik precies het zelfde ook op de zelfde manier een paar minuten ervoor, krijg ik de grootste kritiek, waar ik het allemaal wel niet vandaan haal om zulke dingen te bedenken..en mijn broer zegt het, en het is perfect.. goed hoor!
Ik werk ook nog af en toe bij de wereld winkel, en zij er zo zwaar op tegen dat ik daar werk, want het is vrijwilligers werk....en krijgen mijn ouders over mij leuke complimenten dan praten ze met die mensen mee.. ach ik ga er al niet eens meer veel op in,
en ik weet voor mij zelf dat ik binnenkort weer op mij zelf woon.dus.. klaat ze maar.. maar TS sterkte..
***geloof in je dromen,en onthoud : ze kunnen alles van je afpakken behalve wat je gelooft***
god, als ik dit zo lees ben ik toch wel blij met mijn moeder 1 ouder gezin ook nog is dus kan niet naar mijn papa rennen mits nodig.
negeren en verdragen is mijn enige tip voor je, aangezien spontaan iets doen ook geen zin heeft zo te zien.
ik ben zelf 17 en ook ik puber af en toe ook nog lekker, en natuurlijk zijn er discussies over dat ik dit of dat moet doen, en ik doe ze dan ook als ze gevraagd worden(met discussie natuurlijk) maar als ik dan spontaan iets doe, is ze heel blij met me, en zo hoort het denk ik ook, het is geven en nemen wat dat betreft.
ik heb dan ook het voordeel dat mijn moeder in de overgang zat toen ik tussen de 5-10 was ongeveer, en daarom mijn broers de dupe waren, maar die waren veel te braaf dus daar kon ze het ook niet echt kwijt, mijn zus heeft het wat dat betreft het zwaarst gehad.
mijn moeder is nu 55( en is veel vitaler dan ze eruit ziet)(wordt meestal 40 geschat)
en we hebben het best goed samen, we wonen nu met ze 2e in een heel groot huis, en dat geeft wel lekker de ruimte.
wat jij ook zeker moet gaan doen is een baantje zoeken, geloof me dat heeft zoveel zelfstandigheid, en het leert je met geld omgaan(een beetje dan) en geeft feitelijk gewoon vrijheid.
Sterkte! you'll need it.
1 ouder gezin ook nog is dus kan niet naar mijn papa rennen mits nodig.negeren en verdragen is mijn enige tip voor je, aangezien spontaan iets doen ook geen zin heeft zo te zien.
ik ben zelf 17 en ook ik puber af en toe ook nog lekker, en natuurlijk zijn er discussies over dat ik dit of dat moet doen, en ik doe ze dan ook als ze gevraagd worden(met discussie natuurlijk) maar als ik dan spontaan iets doe, is ze heel blij met me, en zo hoort het denk ik ook, het is geven en nemen wat dat betreft.
ik heb dan ook het voordeel dat mijn moeder in de overgang zat toen ik tussen de 5-10 was ongeveer, en daarom mijn broers de dupe waren, maar die waren veel te braaf dus daar kon ze het ook niet echt kwijt, mijn zus heeft het wat dat betreft het zwaarst gehad.
mijn moeder is nu 55( en is veel vitaler dan ze eruit ziet)(wordt meestal 40 geschat)
en we hebben het best goed samen, we wonen nu met ze 2e in een heel groot huis, en dat geeft wel lekker de ruimte.
wat jij ook zeker moet gaan doen is een baantje zoeken, geloof me dat heeft zoveel zelfstandigheid, en het leert je met geld omgaan(een beetje dan) en geeft feitelijk gewoon vrijheid.
Sterkte! you'll need it.
you might aswell do the white line
Elke sjaak kan een vrouw bezwangeren en elke muts kan een kind baren. Niet alle ouders zijn even bekwaam in het opvoeden van hun kinderen. Je familie heb je niet voor het kiezen, zeg maar.quote:Op maandag 2 oktober 2006 11:43 schreef AcidBurner het volgende:
ooit he ooit ... ga je denken ... het zijn de slechtste nog niet... geef jezelf wat tijd. en praat wat meer met die mensen in plaats van heel je privé op een forum vol achterlijke lulletjes te zetten.
Leuk update:
Ik heb een proefwerkweek vanaf maandag, en ik ben nu de hele tijd bezig met leren enzo, dit weekend. Ik wou nog naar een optreden gaan vanavond, en dan zouden 2 vrienden van me blijven slapen, ivm met thuiskomen enzo. Dat kan allemaal net, en ik moet wel zorgen dat ik een beetje opschiet met leren enzo dan, en moet morgen (zondag) nog leren.
Zegt mn ma net dat ik wel moet weten dat ik niet de hele dag kan gaan leren, want ik moet het gras nog maaien, ik vertel haar ook gewoon dat ik helemaal niet veel tijd heb enzo, en dat ik daar eigenlijk gewoon geen tijd voor heb, omdat het ten koste van mn leertijd gaat. Maar het moet gewoon van haar, ik moet het er maar even tussen proppen...
Haar ontspanning (ze wil dat gras niet meer maaien, het is lullig dat zij zo veel werk moet doen), gaat voor mijn opleiding..
Ik heb een proefwerkweek vanaf maandag, en ik ben nu de hele tijd bezig met leren enzo, dit weekend. Ik wou nog naar een optreden gaan vanavond, en dan zouden 2 vrienden van me blijven slapen, ivm met thuiskomen enzo. Dat kan allemaal net, en ik moet wel zorgen dat ik een beetje opschiet met leren enzo dan, en moet morgen (zondag) nog leren.
Zegt mn ma net dat ik wel moet weten dat ik niet de hele dag kan gaan leren, want ik moet het gras nog maaien, ik vertel haar ook gewoon dat ik helemaal niet veel tijd heb enzo, en dat ik daar eigenlijk gewoon geen tijd voor heb, omdat het ten koste van mn leertijd gaat. Maar het moet gewoon van haar, ik moet het er maar even tussen proppen...
Haar ontspanning (ze wil dat gras niet meer maaien, het is lullig dat zij zo veel werk moet doen), gaat voor mijn opleiding..
Ik krijg steeds meer medelijden met TS. Daar gaat zijn jeugd.
Ten percent faster with a sturdier frame
Wat veel mensen al gezegd hebben, maar nog maar even herhalen, vind een baan of hobby buitenshuis. Achter de computer zitten zal ze inderdaad maar zien als vluchtgedrag of tijd verlummelen, en je meer opdrachten geven.
Bovendien geeft een baan je (ook al eerder gezegd) een stukje financiële vrijheid, om bijvoorbeeld zelf je kleding te kopen.
De verhalen van andere Users en die van jou die over ongeveer dezefde situaties klagen, lijken overeenkomend te hebben dat het full-time huisvrouw/moeders zijn. Misschien helpt het om ook haar een baantje aan te smeren? Vragen of ze het niet leuk zou vinden om ook buitenshuis wat actiever te zijn? Misschien moeilijk in jou geval.
verder moet je maar het voorbeeld in verdraagzaamheid geven denk ik. Praten zal niet gaan, proberen kan nooit kwaad, zolang het maar niet verergerd.
Bovendien geeft een baan je (ook al eerder gezegd) een stukje financiële vrijheid, om bijvoorbeeld zelf je kleding te kopen.
De verhalen van andere Users en die van jou die over ongeveer dezefde situaties klagen, lijken overeenkomend te hebben dat het full-time huisvrouw/moeders zijn. Misschien helpt het om ook haar een baantje aan te smeren? Vragen of ze het niet leuk zou vinden om ook buitenshuis wat actiever te zijn? Misschien moeilijk in jou geval.
verder moet je maar het voorbeeld in verdraagzaamheid geven denk ik. Praten zal niet gaan, proberen kan nooit kwaad, zolang het maar niet verergerd.
And the druids turn to stone...
|
|
