Ben ik een kutpuber?

quote:

Zero Tolerance
Ze accepteert echt niets van me, krijg echt het gevoel dat ze me haat. Het is blijkbaar nodig om voor alles boos te worden en te gaan schreeuwen. De volgende gebeurtenis bijvoorbeeld:

We hadden een gesprek en op een gegeven moment zei ik in ieder geval dat ik dacht dat een pakje vleesbeleg ong. 7,- kostte. Hierop werdt ze boos en begon licht te schreeuwen. Omdat ik dacht dat beleg 7,- was dus

Maar ook als ik help, en het gaat niet goed, dan wordt ze gelijk boos, want ik doe het namelijk express fout (vindt zij), zodat ik niet meer hoeft te helpen. Nou, daar trapt ze mooi niet in hoor, nee, ze geeft me gewoon extra werk..

Parasiet
M'n broertje en ik moesten het gras maaien, en aanharken. Ik zou maaien, en m'n broertje zou aanharken. Ik was klaar, maar m'n broertje wou z'n werk niet doen. M'n broertje geen computer meer, ik bevolen om zijn werk te doen. Ik vondt dit lullig, omdat ik nou de dupe was van mijn broertje's koppigheid. Ik bleef dus in het huis zitten terwijl zij wegliep, onkruid wieden o.i.d.
5 Minuten later kwam ze terug. “Je wil niet werken, nee? Oké, dan hoeft het niet, maar je mag ook niks meer” waarop ze zelf het gras aanharkte. Mijn broertje, die eigenlijk de ellende had veroorzaakt, kon het een uur later nog gewoon goed maken door mij moeder nog even te helpen met snoeien. Met mij echter escaleerde het helemaal. Die nacht noemde ze me een parasiet, en er volgde 2 weken terreur onder het motto: Voor alles wat je wilt, moet je eerst wat doen.

Vanmiddag moest ik haar weer helpen in het huis, waar ze aan het schoonmaken was. Dit had ze me blijkbaar al verteld toen ik s'ochtends nog in bed lag (niet meegekregen uiteraard), en voor het middageten nog een keer. Ik zei dat ik niet kon vanwege huiswerk (wat ook zo was), en ging na het eten nog even 15 minuutjes achter de pc, om te beginnen met mn huiswerk toen zij zei dat ik moest komen om te helpen. Komt natuurlijk een beetje kut over, maar okay.
Ik huiswerk maken, terwijl zij mokkend aan het werk ging enzo (“ik moet alles in m'n eentje doen in dit huis”). Ik kwam haar na een uur nog drinken te brengen, om ruzie te vermijden, en heb nog even wat naar beneden gesjouwd, na wat tegenstribbelen (ik wist niet dat het zo weinig werk was).
Voor het avondeten, was ik nog niet klaar met mijn huiswerk, maar ging ik even achter de pc als pauze. Maar nee dat mocht niet. De computer zorgde ervoor dat mn huiswerk veel te lang duurde (gelul, hele middag niet opgezeten, en zij kon het ook niet weten, want ze was er niet bij).
Nu heeft ze na het eten de heletijd lopen zeiken, dat ik alleen maar wil-wil-wil en leuk dingen wil doen en niks voor haar wil doen. Nadat ik zei dat ik huiswerk ook niet voor mn plezier doe, zei ze dat ik altijd huiswerk te doen heb als ik een keer moet helpen (wat dus bull is, ik doe 80% van de tijd gewoon de klusjes, en ik doe ook niet liever huiswerk dan huishoudelijke klusjes).
Ik (mn broertje deze keer ook overigens) kreeg weer parasiet naar mn hoofd geslingert. En een nieuw slagzin is geboren: “Hoe meer ik werk, hoe minder jullie mogen”.
_{Oh, daar gaat het dus allemaal om.}

Zwart maken
Ze maakt me ook eigenlijk gewoon zwart bij mn eigen vader. Ze praat over mij met hem, wat ik haar allemaal aandoe, alsof ik één of andere kwade plaaggeest ben, zonder mij er bij te betrekken, waarna ik later dus in een keer een preek van m'n pa krijg. Die overigens veel begrijpender is, ondanks de praatjes van mn ma.

M'n moeder wil ook bijna niets voor mij doen, als het werk voor haar is althans, en ze geeft dan altijd als argument dat ik ook nooit iets voor hun (mn ouders dus..) doe.
Mn vader echter wel, als ik hem wat vertel, bied hij gewoon aan me te helpen, bijv. rijden met de auto e.d. Wat m'n moeder echt nooit zou doen.

Zo ook laatst, ik wou naar een concert toe, maar dat was 15 km verderop, en de treinen reden niet wanneer ik terug zou moeten komen. Ik vertelde dat dus aan m'n pa, en zei dat het misschien niet door zou gaan, omdat we geen vervoer hadden. Hij bood spontaan aan ons op te halen. Ik helemaal blij.
Zodra m'n ma erachter kwam, gelijk zeiken bij hem:
Niet doen hij is het niet waard
Hij doet ook nooit wat voor jou
Je moet wel wat terug vragen, dat hij jou bijv. helpt morgen als je in het huis aan het werk bent.
Je vader moet laat opblijven en er morgen weer vroeg uit, terwijl jij lekker kan uitslapen. (Met vuile blik in haar ogen, op mij gericht)
Misc. ( )
M'n ma had wel tegen m'n mentor gezegd dat ik wou afvallen (ben niet heel dik ofzo, hoor), en m'n mentor in 1 keer tegen mij zeggen, dat we daar over zouden gaan praten ofzo. Dus ik vragen aan m'n ma waarom ze dat nou in 1 keer gezegd had. Blijkt dat m'n ma en m'n mentor beide vonden dat ik er depressief uitzag, en dachtten dat het daardoor kwam. Dus ik vertellen tegen me moeder dat ik me vooral zo kut voelde door hoe zij tegen mij deed. Huppakee, zij boos, 2 weken lang een kutsfeer in huis. Bedankt voor het begrip he..

quote:

Op zondag 24 september 2006 20:29 schreef heus het volgende:
je ma heeft wel beetje gelijk maar ze doet het veel te overdreven

niet alles kan van 1 kant komen, je moet ook iets terug doen maar zoiets moet vanzelfspreken en automatisch gebeuren.. je pa doet het goed, die brengt je gewoon met de auto en hierna zul jij ook denken dat je je pa een keer gaat helpen met iets zelfs als ie het helemaal niet vraagt.
Omdat je ma dit niet doet denk jij ook lekker van; als jij niks voor me doet dan doe ik ook lekker niks voor jou. en blijkbaar heeft je ma het prob dat het niet door komt als jij haar helpt.
afwassen,afruimen en af en toe zuigen en met tuin helpen vind ik overigens redelijk aantal werk.

quote:

Als ik in jou schoenen stond (ooit wel eens ruzie gehad met mijn ma) zou ik je ma keihard negeren maar wel evengoed normaal doen tijdens eten enzo al niet te veel praten en reageren dus.. netjes afruimen,afwassen.. maar voor de rest wegwezen, meteen naar je kamer/computer gaan of naar buiten/vrienden. Hier word ze vast wel paniekerig van

quote:

Op zondag 24 september 2006 20:34 schreef frenkck het volgende:
Denk dat ze het vervelend vindt dat je niks uit jezelf doet en dat ze het altijd maar moet vragen. Als je nou eens spontaan uit jezelf haar gaat helpen of gewoon af en toe wat rommel opruimt, vaatwasser in/uitruimen zal ze dat veel meer waarderen. Probeer het eens een weekje om gewoon zoveel mogelijk uit jezelf te doen en kijk of de situatie verbeterd.

quote:

Op zondag 24 september 2006 20:36 schreef GONZA het volgende:
Je hebt nog twee jaar, dan ga je gewoon het huis uit.

quote:

In die twee jaar maak je der gewoon een puihoop van...

Scheer je hoofd kaal of een hanekam. Knip gaten in je kleren. Luister naar absolute terror en maak het leven van iedereen om je heen een totale hel. Bij mij werkte dat prima, de eerste 3 tot 6 maanden is het wat zwaar (gaan ze veel zeiken), daarna houden ze gewoon op met tegen je te praten. SUCCES! Het mooiste is wanneer je tot "inkeer" komt vinden ze je helemaal tof.

Maar even zonder gekheid: Sterkte.

quote:

Op zondag 24 september 2006 20:54 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Omdat je ouders respect verdienen simpelweg omdat ze ouder zijn dan jij, ze zorgen dak je een dak boven je hoofd hebt, en de belangrijkste: omdat het je ouders zijn.

Ieder verhaal heeft twee kanten en eerlijk gezegt klinkt het verhaal van TS een beetje gekleurd.
Van af en toe je moeder helpen in huis ga je echt niet dood. Je zou het ook van haar kant kunnen proberen te bekijken: Ze is de helft van de tijd alleen verantwoordelijk voor het hele reil en zeilen in het huis en dat is ze al jaren, ook toen jullie klein waren deed ze de helft van de tijd alles alleen, als er iets stuk ging moest zij het oplossen, nu heeft ze twee pubers in huis die groot (ik wilde zeggen oud en wijs ) genoeg zijn om af en toe te helpen en ze weigeren?!? Wees blij dat ik je moeder niet ben (of dat je mijn moeder niet hebt) want dan had je het een stuk lastiger gehad.

quote:

Ze brengt het misschien niet altijd zoals jij zou willen (al heb ik het idee dat er meer achter zit dan je hier beschrijft) maar je hebt het maar gewoon te doen, daarom ben jij het kind en zijn zij de ouders. Als je straks volwassen bent kan je op jezelf gaan wonen en alles zo doen of laten als je wilt.

Ik ben 26, woon al jaren op mezelf maar ik kan je wel vertellen dat als ik mijn vader een lul of mijn moeder een trut zou noemen dan kan ik ook nu nog een flinke draai om mijn oren verwachten.
Respect moet je verdienen, het is geen grondrecht.

quote:

Op zondag 24 september 2006 21:06 schreef hoM3r het volgende:
Zou het kunnen dat je de hele dag thuis hangt, en dat je behalve een beetje lam fokken en computeren weinig hobby's hebt? Misschien is het leuk om iets van sport of zo te gaan doen. In ieder geval iets waardoor je vaker buitenshuis bezig bent. Want op het moment dat je heel vaak thuis bent en niet zo veel uitvoert ben je een soort van prooi voor je moeder om je dingen te laten doen waar je geen zin in hebt.