Ben ik een kutpuber?

Ik snap niet hoe iemand hier TS nog iets kan verwijten, ervan uitgaande dat hij niks verzwijgt (wat ik niet denk). TS doet alles wat zijn moeder vraagt, maakt zelfs huiswerk (:')), en zijn moeder loopt hem constant af te zeiken en alle plezier in huis te ontnemen. De schuld ligt wat mij betreft 200% bij de moeder van TS, want wat doet TS verkeerd? Niks volgens mij, eerder het ideale kind.

Tip: ga met je vader praten en leg het uit. Volgens mij is hij wel voor rede vatbaar.

Je bent een kutpuber. Met een kutmoeder.
Niets zo gruwelijk als een puber die nog gelijk heeft ook.

Om welke reden je moeder je afknijpt maakt volgens mij niet zoveel uit: je moet zorgen dat je er minder last van hebt. Mij lijkt het veruit het nuttigst je te bekwamen in stoicijnse verdraagzaamheid. Doe wat ze vraagt, blijf voortdurend voorkomend en beleefd, geniet van alles wat leuk is en laat alles wat vervelend is als onvermijdelijk en tijdelijk als water van een verenkleed glijden.

Je hebt nog een jaar of twee de tijd deze nuttige vaardigheid in een uitdagende omgeving onder de knie te krijgen, daarna kan je de wijde wereld in en er je leven lang plezier van hebben. Succes .

quote:

Op vrijdag 6 oktober 2006 07:27 schreef sigme het volgende:
Je bent een kutpuber. Met een kutmoeder.
Niets zo gruwelijk als een puber die nog gelijk heeft ook.

Om welke reden je moeder je afknijpt maakt volgens mij niet zoveel uit: je moet zorgen dat je er minder last van hebt. Mij lijkt het veruit het nuttigst je te bekwamen in stoicijnse verdraagzaamheid. Doe wat ze vraagt, blijf voortdurend voorkomend en beleefd, geniet van alles wat leuk is en laat alles wat vervelend is als onvermijdelijk en tijdelijk als water van een verenkleed glijden.

Je hebt nog een jaar of twee de tijd deze nuttige vaardigheid in een uitdagende omgeving onder de knie te krijgen, daarna kan je de wijde wereld in en er je leven lang plezier van hebben. Succes .

Verreweg de meest intelligente post.

Wat ik nog wel wil meegeven, zin niet op wraak of dat je het later nog wel uit zult leggen. Daarvoor krijg je toch de kans niet.
Dat 'wacht-maar-tot-ik-groot-en-sterk-ben'-wraak zwakt toch wel af. Nu heb ik geen zin meer om m'n vader in elkaar te schoppen, al zou ik 'm nu met gemak kunnen dubbelvouwen.
Hetzelfde met TS' moeder. Ik denk niet dat er ooit een tijd zal komen dat je haar nog even uit kunt leggen dat ze 'een beetje verkeerd bezig is geweest'

Denk dat veel mensen dit verhaal wel herkennen.
Ik net zo goed, vooral het meehelpen, wat fout gaat, dat ze dan meteen gaan zeuren dat je het express doet om er onderuit te komen etc. Of het om 12 uur thuis zijn. Eerlijk gezegt, vind ik het best logisch, ben zelf ook 16 en mijn ouders willen niet dat ik tot 4 uur 's nachts ergens uithang.

Met je moeder zul je maar mee moeten leren leven denk ik zo... Zal we de overgang zijn ofzo
Ik negeer het gewoon maar altijd wanneer me moeder weer zo'n bui heeft, doe wat ze vraagt, maar ga nergens op in of ik ga lekker op me kamer zitten. Grote mond opzetten lijkt me ook weer niet echt slim. Heb je dadelijk nog meer gezeik.

Maar wat zegt je vader precies ervan? (had geen zin om het hele topic door te lezen )
Kan hij niet met haar praten ofzo? Compromis sluiten blabla.

alles wat TS eigenlijk heeft gezegt tot nu toe, herken ik in mijn moeder, die is precies echt precies net zo, doe je iets uit jezelf voor haar, is het nog niet goed ,krijg je wel kritiek naar je hoofd, laatst had ik uit mezelf ik doe het eigenlijk elke avond uit mezelf maargoed afgewassen, en het aanrecht enzo schoongemaakt, later komt me moeder terug van haar werk, en zoals gewoonlijk zegt ze er niks van, later pakt ze koffie, en zegt ze ,er zat ook nog koffie ofzo op het aanrecht, maar dan niet op de normale manier , maar echt schreeuwend tegen mij, dus ik zo , van ja ik heb de hele afwas gedaan , en het aanrecht schoongemaakt, en nou sorry dat er nog één klein drupje van nog geen cm op het aanrecht lag, wordt ze nog kwader, flapt er van alles uit, dat ik nooit wat doe in huis, en dat ik uberhaupt wel wat meer doen blablabla..
Ze zeikt echt letterlijk over alles.. ik ben vorig jaar ook puur door situatie thuis op mezelf gegaan, nog zaten ze te zeiken hoor.. of wat eerder ook al door iemand was gezegd, heb ik ruzie met me moeder, en scheld ze mij uit voor van alles, en ik gewoon brutaal terug reageer, omdat ik gewoon niet ALLES van haar pik, en dan komt later mijn vader thuis en zegt ze tegen hem ,dat ik haar uit heb gescholden voor hoer en weet ik veel wat allemaal niet..
Krijg ik weer een beste preek van me vader...
Alles wat mijn broer doet is perfect, hij komt met ideeen, gejat soms van mij, maar bij hun wordt alles wat hij zegt goed gekeurd, zeg ik precies het zelfde ook op de zelfde manier een paar minuten ervoor, krijg ik de grootste kritiek, waar ik het allemaal wel niet vandaan haal om zulke dingen te bedenken..en mijn broer zegt het, en het is perfect.. goed hoor!
Ik werk ook nog af en toe bij de wereld winkel, en zij er zo zwaar op tegen dat ik daar werk, want het is vrijwilligers werk....en krijgen mijn ouders over mij leuke complimenten dan praten ze met die mensen mee.. ach ik ga er al niet eens meer veel op in,
en ik weet voor mij zelf dat ik binnenkort weer op mij zelf woon.dus.. klaat ze maar.. maar TS sterkte..

god, als ik dit zo lees ben ik toch wel blij met mijn moeder 1 ouder gezin ook nog is dus kan niet naar mijn papa rennen mits nodig.
negeren en verdragen is mijn enige tip voor je, aangezien spontaan iets doen ook geen zin heeft zo te zien.
ik ben zelf 17 en ook ik puber af en toe ook nog lekker, en natuurlijk zijn er discussies over dat ik dit of dat moet doen, en ik doe ze dan ook als ze gevraagd worden(met discussie natuurlijk) maar als ik dan spontaan iets doe, is ze heel blij met me, en zo hoort het denk ik ook, het is geven en nemen wat dat betreft.
ik heb dan ook het voordeel dat mijn moeder in de overgang zat toen ik tussen de 5-10 was ongeveer, en daarom mijn broers de dupe waren, maar die waren veel te braaf dus daar kon ze het ook niet echt kwijt, mijn zus heeft het wat dat betreft het zwaarst gehad.
mijn moeder is nu 55( en is veel vitaler dan ze eruit ziet)(wordt meestal 40 geschat)
en we hebben het best goed samen, we wonen nu met ze 2e in een heel groot huis, en dat geeft wel lekker de ruimte.

wat jij ook zeker moet gaan doen is een baantje zoeken, geloof me dat heeft zoveel zelfstandigheid, en het leert je met geld omgaan(een beetje dan) en geeft feitelijk gewoon vrijheid.

Sterkte! you'll need it.

quote:

Op maandag 2 oktober 2006 11:43 schreef AcidBurner het volgende:
ooit he ooit ... ga je denken ... het zijn de slechtste nog niet... geef jezelf wat tijd. en praat wat meer met die mensen in plaats van heel je privé op een forum vol achterlijke lulletjes te zetten.

Elke sjaak kan een vrouw bezwangeren en elke muts kan een kind baren. Niet alle ouders zijn even bekwaam in het opvoeden van hun kinderen. Je familie heb je niet voor het kiezen, zeg maar.

Wat is je moeder een kuthoer zeg

Ik krijg steeds meer medelijden met TS. Daar gaat zijn jeugd.

Wat veel mensen al gezegd hebben, maar nog maar even herhalen, vind een baan of hobby buitenshuis. Achter de computer zitten zal ze inderdaad maar zien als vluchtgedrag of tijd verlummelen, en je meer opdrachten geven.
Bovendien geeft een baan je (ook al eerder gezegd) een stukje financiële vrijheid, om bijvoorbeeld zelf je kleding te kopen.

De verhalen van andere Users en die van jou die over ongeveer dezefde situaties klagen, lijken overeenkomend te hebben dat het full-time huisvrouw/moeders zijn. Misschien helpt het om ook haar een baantje aan te smeren? Vragen of ze het niet leuk zou vinden om ook buitenshuis wat actiever te zijn? Misschien moeilijk in jou geval.

verder moet je maar het voorbeeld in verdraagzaamheid geven denk ik. Praten zal niet gaan, proberen kan nooit kwaad, zolang het maar niet verergerd.