De Kunst van het loslaten van een ex #43

Mijn verhaal:
Morgen is het 6 maanden(!!) uit met m'n vriendin, we hebben 7 maanden wat gehad..
Het ging uit omdat het niet meer werkte, we wonen ver van elkaar af, dus elke keer dat we elkaar zagen waren we een weekend constant bij elkaar. Ze hield nog veel van me, maar kon het zo niet meer.
Eigelijk vanaf toen hebben we elke keer als we elkaar zagen nog gezoend. Als we bij elkaar zijn gaat het echt super, maar de rest van de tijd lopen we elkaar finaal mis. Ik wil het weer proberen, zij ziet het allemaal wel.
Ik kan dat niet, ik zit veel te piekeren en te twijfelen. Kan het niet zomaar los laten.
Met hoe het ging kon ik toch best leven, als ik minder aan haar "hing" voelde het voor mij ook goed en ik dacht: dan maar even niks, als we afspreken gaat het toch goed.. En hoopte dat dit steeds beter zou worden..

3 weken geleden hebben we het echt super fijn gehad, goede gesprekken..gewoon gezellig! Ze zei toen dat ze als het nodig zou zijn echt voor me zou gaan vechten, om te voorkomen dat ze me helemaal verliest. Ze zei bijvoorbeeld ook dat ze zeker weet dat ookal is het nu uit, we ooit weer samen wat krijgen, gewoon door het gevoel dat we hebben als we samen zijn.. Dit meende ze echt, maar nu, 3 weken later merk ik er helemaal niks van.
Ik heb aan gegeven dat ik meer nodig heb, ze doet dit af als gezeik en zegt dat ze het druk heeft. Okee, ze heeft het ook echt druk met school, maar 5 minuutjes de tijd nemen om mij te mailen of te smsen kan er toch echt wel van af.. Zeker als ze zegt dat ze nog van me houdt!
Afgelopen zondag heb ik dit verteld en gezegd dat als we beiden wat toe geven het veel beter kan gaan(ik minder aan haar hangen en zij mij wat meer aandacht geven). Maar haar instelling blijft: ach..het kan nu wel wat minder gaan, maar over een tijdje gaat het toch weer goed..
Vanaf zondag heb ik niks meer laten horen.
Gisteravond had ze hulp nodig bij d'r huiswerk, geen probleem natuurlijk, ik help wel. Maar dan achteraf geeft ze me het gevoel dat ik alleen goed genoeg ben als ze me nodig heeft, als het haar uitkomt.

Ik zit nu aan 2 dingen te denken:
1) Minder van me laten horen, m'n eigen gang gaan en haar eens naar mij laten komen..

2) Vanavond vragen of ze het opnieuw wil proberen, het heeft lang genoeg geduurd zo.. Als ze dat niet wil, dan hoort ze helemaal niks van me de komende tijd en neem ik ook haar telefoontjes niet op..

Dat laatste zal heeel moeilijk zijn voor me, als ze belt wil ik dan toch opnemen, of uit mezelf smsen.. Zeker omdat ik weet dat ze het soms moeilijk heeft met dingen, en ze tegen mij alles durft te vertellen..
Maar ergens denk ik ook dat ik het haar nu veel te makkelijk maak, als ze me nodig heeft ben ik er altijd voor d'r, ookal vind ik dat ze stom heeft gedaan..

Ik hou nog veel van d'r en ik weet zeker dat zij ook nog van mij houdt. Dit komt er alleen totaal niet uit, en ik weet dat ik haar nu moet laten vallen zodat zij dat ook beseft..maar ik kan het niet.. Ik wil mezelf later niet kunnen verwijten dat ik er niet genoeg voor heb gedaan(ookal heb ik dat gevoel nu niet).

[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 14-09-2006 13:48:14 ]