Waarom doet liefdes verdriet zo een pijn en duurt t zo lang?

quote:

Op woensdag 30 augustus 2006 13:30 schreef type_29 het volgende:
Waarom wilde ze niet meer verder met je?
Misschien was je een beetje te afhankelijk van haar geworden, tenminste je komt wel erg labiel over.

quote:

Op zaterdag 2 september 2006 11:22 schreef depax het volgende:
Beste outpost,

Ik weet hoe je je voelt ik had een relatie van 2 jaar en 4 maanden waar we beiden erg gelukkig in waren. ( ze maakte het uit op de zelfde dag als jouw via de telefoon aangezien ze in de buurt van de belgische kust woont en studeert in Hasselt.en niet naar Maastricht , waar ik werk, wilde komen omdat ik dan nog naar huis moest rijden en ze bang was dat ik die rit niet zou overleven). Het was beide onze eerste vriend/vriendin. Nu blijkt dat ze al sinds juni twijfels had en niet meer met me verder wilde ( voor dit moment)
Nu is nog het ergste dat ik me erg gebruikt voel aangezien ze nog een aantal dingen van me gekregen had in juli en ze me heeft laten zitten tijdens haar examenperiode met hoop. Ze wilde het me niet vertellen tijdens haar examenperiode omdat het haar dan ook pijn deed.
Nu is het wel zo dat ze nog hele goede vrienden wil blijven en in die manier ook nog van me houd maar voor haar zelf heeft gekozen.
Ik vroeg haar of het ooit nog kon. Ze zei waarschijnlijk niet dat kan je op twee manieren opvatten en dat doet zo een pijn.
Ik zie dat het bij jouw weer goed gaat komen. Bij mij is het waarschijnlijk echt over en wil ze ook geen vriend meer voor lange tijd tot haar examens over zijn.
Tot die tijd blijf ik hopen. Zielig he? dat ik toch nog blijf hopen.
Nu vraag ik jullie is er nog een kans. Ze wilde de ringen wel nog gewoon houden en oo k de sleutel hanger met onze foto's. Daarnaast ben ik gistere na haar toegegaan ( ja 3 uur rijden) om dingen terug te geven en te halen en daarnaast een brief te laten lezen die ik donderdag op vrijdagnacht geschreven had en die brief ging ze ook bewaren.
Denken jullie dat ik nog een kans krijg na een tijd. Ze heeft dit bedacht in een periode van examenstress( aangezien het haar laatste kans was ) en daardoor relatiestress.
Laat weten wat jullie er van vinden en voor de mensen die zeggen je bent zielig kijk eerst naar jezelf als je zoiets zegt. Daarvoor is dit forum.

PS: We wilde gaan verloven met kerstmis.

quote:

Op zondag 3 september 2006 10:22 schreef depax het volgende:

[..]

Dat is nu het raren ze weet niet waarom het gevoel in eens weg was het was niet door de ruzies ect. mijn ouders en familie zeiden al dat omdat ze nog een student is ze het vrijgezellen leven mist ( ik werk btw) . Mijn ouders zeiden ook dat ik niet moet blijven hopen, maar dat doe ik wel al duurt het 2 jaar ( dan is ze klaar met de opleiding).
Ze wil ook dat we hele goede vrienden blijven en ook gewoon elkaar nog ontmoeten.
Misschien is dat wat mij dat sprankje hoop geeft dat niet zou mogen.
Studeren doet ze overigens niet op 3 uur afstand daar wonen haar ouders. Studeren is een half uur voor mij met de auto ( ik haalde haar ook altijd op ) of 2 uur trein/bus ( eerst van Hasselt naar maastricht met de bus en dan van maastricht naar geleen oost met de trein).
Mijn ouders en ik zelf vinden het ook raar dat ze er pas naar 2 jaar en 4 maanden achterkomt dat het niet meer gaat. Nu is het wel zo dat de leerrichting zwaarder wordt in het tweede jaar. ( ze studeert lerares frans geschiedenis godsdienst) en ze dus ook minder tijd gaat hebben.
Zou dat misschien de grootste reden kunnen zijn dat ze mij moet loslaten?
Misschien dat iemand anders een antwoord hier op heeft zodat ik weet of ik zou kunnen wachten of gewoon doorgaan.