SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Nee. Je moet nog gebruiken dat de afgeleide van de som gelijk is aan de som van de afgeleiden. Je hebt nu elke term maar gedifferentieerd en zo neergezet, terwijl de afgeleide ook een functie is.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Klopt idd!quote:Op vrijdag 13 oktober 2006 12:37 schreef GlowMouse het volgende:
[..]
Nu ik er nog eens naar kijk, zie ik dat je te kort door de bocht bent gegaan bij de tweede vraag. x*ln(1+x²) - [integraal] (2x*dx)/1+x² is namelijk fout. Wat je krijgt, is x*ln(1+x²) - [integraal] (2x2*dx)/(1+x²). Het uitwerken van deze integraal vergt iets meer inzicht: 2x²/(1+x²) = 2*(x²+1-1) / (x²+1) = 2(1 - 1/(x²+1)). Je ziet dan de afgeleide van de arctangens terugkomen, en de uitwerking is niet zo moeilijk meer.
Ik heb hem vandaag alsnog opgelost
Ik snap nog steeds niet goed hoe je ln(x) funcites moet differentieren....
Wat is de afegeleide van ln(x^2+1)?
Het antwoord moet zijn 2x/(x^2+1) .... Hoe kom je daaraan?
Wat is de afegeleide van ln(x^2+1)?
Het antwoord moet zijn 2x/(x^2+1) .... Hoe kom je daaraan?
Buy it, use it, break it, fix it,
Trash it, change it, mail - upgrade it,
Charge it, point it, zoom it, press it,
Snap it, work it, quick - erase it,
Trash it, change it, mail - upgrade it,
Charge it, point it, zoom it, press it,
Snap it, work it, quick - erase it,
Ken je de kettingregel?
We hebben hier f(g(x)) met g(x) = x²+1 en f(x) = ln(x). Let goed op deze notatie: f(g(x)) betekent dat je eerst g uitrekent in x, en de uitkomst daarvan in f stopt.
De afgeleide van f(g(x)) is f'(g(x)) * g'(x) (zegt de kettingregel). Let weer op de notatie: je berekent voor de eerste factor eerst g uit in x, en dat vul je in bij f'.
f'(x) = 1/x, g'(x) = 2x.
Dit vullen we in: f'(g(x)) * g'(x) = 1/(x²+1) * 2x = 2x/(x²+1).
We hebben hier f(g(x)) met g(x) = x²+1 en f(x) = ln(x). Let goed op deze notatie: f(g(x)) betekent dat je eerst g uitrekent in x, en de uitkomst daarvan in f stopt.
De afgeleide van f(g(x)) is f'(g(x)) * g'(x) (zegt de kettingregel). Let weer op de notatie: je berekent voor de eerste factor eerst g uit in x, en dat vul je in bij f'.
f'(x) = 1/x, g'(x) = 2x.
Dit vullen we in: f'(g(x)) * g'(x) = 1/(x²+1) * 2x = 2x/(x²+1).
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Oja kettingregel natuurlijk, niet aan gedacht, wij schrijven dat altijd zo
f(x)=ln(u) met u=x2+1
dy/du=1/u du/dx = 2x
dy/dx = 1/x2+2 * 2x = 2x/x2+2
Thx
f(x)=ln(u) met u=x2+1
dy/du=1/u du/dx = 2x
dy/dx = 1/x2+2 * 2x = 2x/x2+2
Thx
Buy it, use it, break it, fix it,
Trash it, change it, mail - upgrade it,
Charge it, point it, zoom it, press it,
Snap it, work it, quick - erase it,
Trash it, change it, mail - upgrade it,
Charge it, point it, zoom it, press it,
Snap it, work it, quick - erase it,
Vraagje over functionaal analyse. Misschien is het wel heel triviaal, maar ik kan er even niet op komen.
Laat X een banach ruimte zijn S een deelverzameling van X met de eigenschap dat sup |x'(x) | < oneindig, waarbij het supremum genomen wordt over alle x in S, en dat deze eigenschap geldt voor alle x' in de duale van X. Bewijs nu dat sup_{x in S} ||x|| < oneindig
Laat X een banach ruimte zijn S een deelverzameling van X met de eigenschap dat sup |x'(x) | < oneindig, waarbij het supremum genomen wordt over alle x in S, en dat deze eigenschap geldt voor alle x' in de duale van X. Bewijs nu dat sup_{x in S} ||x|| < oneindig
"If i think, it all seems absurd to me; if i feel, it all seems strange; if i desire, he who desires is something inside of me." Fernando Pessoa - The Book of Disquiet
Wandelen in Noorwegen
Wandelen in Noorwegen
Ik heb een vraagje over Biologie...
We moeten een Praktische opdracht maken over het Amylase enzym.
Je krijgt een Amylase oplossing, deze hoef je niet zelf meer te maken. Je moet het overgebleven zetmeel aantonen met Jood-oplossing.
Het probleem is echter dat we zelf het onderzoek moeten bedenken. Wij komen niet verder dan wat met de pH of de temperatuur, maar onze docente vind dat dat onder ons niveau is. (we zijn 6V, en wel de betere van de klas, anderen mogen wel pH of temperatuur doen)
We hadden bijvoorbeeld al bedacht:
Wat is het temperatuur-optimum van amylase?
Wat is het pH-optimum van amylase?
Bij welke pH werkt amylase helemaal niet meer?
Bij welke temperatuur denatureert amylase?
Deze zijn allen niet goed genoeg. Er moeten blijkbaar nog meer dingen zijn die van invloed zijn op de werking van amylase. Kan iemand ons een voorzetje geven?
Alvast hartstikke bedankt!
We moeten een Praktische opdracht maken over het Amylase enzym.
Je krijgt een Amylase oplossing, deze hoef je niet zelf meer te maken. Je moet het overgebleven zetmeel aantonen met Jood-oplossing.
Het probleem is echter dat we zelf het onderzoek moeten bedenken. Wij komen niet verder dan wat met de pH of de temperatuur, maar onze docente vind dat dat onder ons niveau is. (we zijn 6V, en wel de betere van de klas, anderen mogen wel pH of temperatuur doen)
We hadden bijvoorbeeld al bedacht:
Wat is het temperatuur-optimum van amylase?
Wat is het pH-optimum van amylase?
Bij welke pH werkt amylase helemaal niet meer?
Bij welke temperatuur denatureert amylase?
Deze zijn allen niet goed genoeg. Er moeten blijkbaar nog meer dingen zijn die van invloed zijn op de werking van amylase. Kan iemand ons een voorzetje geven?
Alvast hartstikke bedankt!
Naar aanleiding van Vraagje over elasticiteit.
De elasticiteit wil je zo definieren dat Q(P(1+h)) ≈ Q(P)*(1+e(P)h) (in formulevorm dat als je P met een paar procent verhoogt, dat Q(P) met e(P)*paar procent verhoogt).
Omschrijven levert e(P) ≈ [Q(P+Ph) - Q(P)] / [h*Q(P)].
Dit kun je weer omschrijven tot e(P) ≈ [Q(P+Ph) - Q(P)] / [Ph] * P/Q(P). Als je nu de verandering erg klein maakt, ofwel h naar 0 stuurt (en daarmee ook Ph), krijg je e(P) ≈ dQ/dP * P/Q (volgt uit de definitie van de afgeleide).
Dat kan ook zonder elasticiteit: Q(X) ≈ Q(P) + Q'(P)(X-P) (Taylor). Als X dicht bij P ligt, geeft dit heel aardige benaderingen. Wat de elasticiteit juist benadrukt, is de procentuele verandering. Een verandering van 1000 klinkt misschien heel veel, maar als dat maar 0,01% is, komt dat uit de elasticiteit naar voren. Maar waarom nou juist die formule, en niet iets dat erop lijkt?quote:Met de procentuele verandering van de prijselasticiteit kan je berekenen wat Q gaat doen als P verandert.
De elasticiteit wil je zo definieren dat Q(P(1+h)) ≈ Q(P)*(1+e(P)h) (in formulevorm dat als je P met een paar procent verhoogt, dat Q(P) met e(P)*paar procent verhoogt).
Omschrijven levert e(P) ≈ [Q(P+Ph) - Q(P)] / [h*Q(P)].
Dit kun je weer omschrijven tot e(P) ≈ [Q(P+Ph) - Q(P)] / [Ph] * P/Q(P). Als je nu de verandering erg klein maakt, ofwel h naar 0 stuurt (en daarmee ook Ph), krijg je e(P) ≈ dQ/dP * P/Q (volgt uit de definitie van de afgeleide).
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Je hebt een onbekende amylase oplossing, misschien kun je onderzoek doen of je α- of β- amylaseoplossing hebt door te kijken naar het afbraakproduct? (bij β-amylase ontstaat maltose, en bij α-amylase verschillende suikers)quote:Op zondag 15 oktober 2006 19:04 schreef K-mail het volgende:
Ik heb een vraagje over Biologie...
We moeten een Praktische opdracht maken over het Amylase enzym.
Je krijgt een Amylase oplossing, deze hoef je niet zelf meer te maken. Je moet het overgebleven zetmeel aantonen met Jood-oplossing.
Het probleem is echter dat we zelf het onderzoek moeten bedenken. Wij komen niet verder dan wat met de pH of de temperatuur, maar onze docente vind dat dat onder ons niveau is. (we zijn 6V, en wel de betere van de klas, anderen mogen wel pH of temperatuur doen)
We hadden bijvoorbeeld al bedacht:
Wat is het temperatuur-optimum van amylase?
Wat is het pH-optimum van amylase?
Bij welke pH werkt amylase helemaal niet meer?
Bij welke temperatuur denatureert amylase?
Deze zijn allen niet goed genoeg. Er moeten blijkbaar nog meer dingen zijn die van invloed zijn op de werking van amylase. Kan iemand ons een voorzetje geven?
Alvast hartstikke bedankt!
Je zou voor veel info over amylase eens kunnen kijken in boeken waarin in wordt gegaan op het bierbrouwproces, amylase is heel belangrijk bij bier brouwen. Misschien kun je daar nog wat ideetjes uit opdoen
15 jaar te laat geboren...
Vraagje over optimalisering:
Een producent produceert per jaar xk stuks van een bepaald goed. Hiervan slaat hij (1 - uk) * xk op (met 0 <= uk <= 1) en inversteert het restant (xk*uk), zodat volgend jaar voor de productie geldt:
xk+1 = xk + wk*uk*xk, met k = 0,1,...,N-1
The getallen wk zijn random variabelen (onafhankelijk en identiek verdeeld, met een verdeling die NIET afhangt van xk danwel uk).
Verder geldt E{wk} = W > 0.
We zoeken nu het optimale investeringsbeleid, zodat we het totale aantal opgeslagen stukken goed over N jaren maximaliseren. Oftewel:
max Ew k { xN + SOM(van k=0 t/m N-1)[ (1 - uk) * xk ] },
waarbij het maximum genomen wordt over alle mogelijke uk.
Het hoofdstuk waar deze opgave uitkomt gaat over het Dynamisch Programerings Algorithme (DPA), dus daar zal t wel iets mee te maken hebben Nu snap ik (denk ik) wel een beetje hoe DPA werkt, maar om één of andere reden krijg ik dit niet echt opgelost.
Wie kan helpen???
Een producent produceert per jaar xk stuks van een bepaald goed. Hiervan slaat hij (1 - uk) * xk op (met 0 <= uk <= 1) en inversteert het restant (xk*uk), zodat volgend jaar voor de productie geldt:
xk+1 = xk + wk*uk*xk, met k = 0,1,...,N-1
The getallen wk zijn random variabelen (onafhankelijk en identiek verdeeld, met een verdeling die NIET afhangt van xk danwel uk).
Verder geldt E{wk} = W > 0.
We zoeken nu het optimale investeringsbeleid, zodat we het totale aantal opgeslagen stukken goed over N jaren maximaliseren. Oftewel:
max Ew k { xN + SOM(van k=0 t/m N-1)[ (1 - uk) * xk ] },
waarbij het maximum genomen wordt over alle mogelijke uk.
Het hoofdstuk waar deze opgave uitkomt gaat over het Dynamisch Programerings Algorithme (DPA), dus daar zal t wel iets mee te maken hebben Nu snap ik (denk ik) wel een beetje hoe DPA werkt, maar om één of andere reden krijg ik dit niet echt opgelost.
Nu snap ik (denk ik) wel een beetje hoe DPA werkt, maar om één of andere reden krijg ik dit niet echt opgelost.Wie kan helpen???
Theories come and theories go. The frog remains
hoe moet dit? ik snap er echt niets van
We gaan er in deze proef vanuit dat Fv ~ u. Leg uit dat voor de veerenergie bij een bepaalde uitrekking van het elastiek geldt: Ev = 1/2 x Fv x u
We gaan er in deze proef vanuit dat Fv ~ u. Leg uit dat voor de veerenergie bij een bepaalde uitrekking van het elastiek geldt: Ev = 1/2 x Fv x u
Computer Says No
Fv ~ u betekent dat de veerkracht evenredig is met de uitrekking.
Maar we hebben wat weinig informatie om dit uit te leggen.
Staat er niet nog meer info bij?
Maar we hebben wat weinig informatie om dit uit te leggen.
Staat er niet nog meer info bij?
I asked God for a bike, but I know God doesn't work that way.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
nee dat is het.. ik dacht zelf iets met de grafiek die je van Fv en u kan tekenen. die gaat als het goed is rechtsschuin omhoog zegmaar. en dat je dan met die 0.5 de oppervlakte onder de grafiek kan berekenen en dat je daar ev uit haalt
Computer Says No
Ik ben wiskundige, geen natuurkundige helaas.
Ik denk niet dat ik je echt verder kan helpen, aangezien ik te weinig weet over veerkracht en veerenergie.
Ik denk niet dat ik je echt verder kan helpen, aangezien ik te weinig weet over veerkracht en veerenergie.
I asked God for a bike, but I know God doesn't work that way.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
Zo moet het ook De arbeid is F*s, oftewel Fv * u. Je berekent dus eigenlijk de oppervlakte van die grafiek.quote:Op dinsdag 17 oktober 2006 19:07 schreef midje het volgende:
nee dat is het.. ik dacht zelf iets met de grafiek die je van Fv en u kan tekenen. die gaat als het goed is rechtsschuin omhoog zegmaar. en dat je dan met die 0.5 de oppervlakte onder de grafiek kan berekenen en dat je daar ev uit haalt
De arbeid is F*s, oftewel Fv * u. Je berekent dus eigenlijk de oppervlakte van die grafiek.
HJ 14-punt-gift.
Lijst met rukmateriaal!
Lijst met rukmateriaal!
Jopie: bij 1 t/m 3 de substitutieregel gebruiken (bij 3 evt eerst teller en noemer met e^x vermenigvuldigen), bij 4 een integraal maken waarbij je naar de tijd integreert en de hoeveelheid die binnenkomt in de integrand zetten.
midje: Als Fv ~ u dan is Fv recht evenredig met u (door de oorsprong dus), en kun je schrijven dat c = Fv/u.
We kunnen afleiden dat Eveer = 1/2 c u² (eenvoudig in te zien als oppervlak van een driehoek), substitueren levert Eveer = 1/2 Fv u.
[ Bericht 19% gewijzigd door GlowMouse op 17-10-2006 19:21:17 ]
midje: Als Fv ~ u dan is Fv recht evenredig met u (door de oorsprong dus), en kun je schrijven dat c = Fv/u.
We kunnen afleiden dat Eveer = 1/2 c u² (eenvoudig in te zien als oppervlak van een driehoek), substitueren levert Eveer = 1/2 Fv u.
[ Bericht 19% gewijzigd door GlowMouse op 17-10-2006 19:21:17 ]
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Ik weet dat ik de substitutieregel moet gebruiken maar heb geen flauw idee hoequote:Op dinsdag 17 oktober 2006 19:15 schreef GlowMouse het volgende:
Jopie: bij 1 t/m 3 de substitutieregel gebruiken (bij 3 evt eerst teller en noemer met e^x vermenigvuldigen), bij 4 een integraal maken waarbij je naar de tijd integreert en de hoeveelheid die binnenkomt in de integrand zetten.
ok volgende vraag. beetje lastig practicum dit.
Ik moet aantonen dat voor de warmte, die door de wrijvingskracht ontstaat geldt dat Q = f x m x g x X
daarin is f de wrijvingscoëfficiënt, m de massa van een schijf en X de afstand die de schijf aflegt wanneer hij met een bepaalde kracht weggeschoten wordt.
Ik moet aantonen dat voor de warmte, die door de wrijvingskracht ontstaat geldt dat Q = f x m x g x X
daarin is f de wrijvingscoëfficiënt, m de massa van een schijf en X de afstand die de schijf aflegt wanneer hij met een bepaalde kracht weggeschoten wordt.
Computer Says No
Jopie: ik zal de eerste voordoen. Neem u = x². Dan du/dx= 2x ofwel dx = 1/2x du. Invullen levert integraal 1/2sin(u) du. De primitieve is -1/2cos(u). Terugsubstitueren levert dat de primitieve van de oorspronkelijke functie -1/2cos(x²) is.
midje: kijk eens naar de definitie cq eenheid van de wrijvingscoëfficient.
midje: kijk eens naar de definitie cq eenheid van de wrijvingscoëfficient.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Je kunt alle drie de integralen simpel oplossen, zonder substitutie als je maar even de kettingregel in gedachten houdt.quote:Op dinsdag 17 oktober 2006 17:59 schreef Jopie_Pringle het volgende:
Mijn wiskundige inzicht laat me weer eens in de steek :
[afbeelding]
Alvast bedankt!
1. x∙sin(x2) : Je weet dat de afgeleide van cos(x) gelijk is aan -sin(x). Dus proberen we eerst cos(x2). De afgeleide hiervan (kettingregel) is -2x∙sin(x2). Dat is bijna goed op een factor -½ na. De gezochte primitieve is dus -½∙cos(x2).
2. sin(2x)/(1 + cos2x): Je weet dat 1/x de afgeleide is van ln(x). Daarom proberen we hier eerst ln(1 + cos2x). De afgeleide hiervan (kettingregel) is 1/(1 + cos2x) ∙ 2cos(x) ∙ -sin(x). Nu is volgens een bekende goniometrische identiteit sin(2x) = 2∙sin(x)∙cos(x), dus zien we dat we weer bijna goed zitten, op een factor -½ na. De gezochte primitieve is dus -½∙ln(1 + cos2x).
3. 1/(ex + e-x). Hier vermenigvuldigen we eerst even teller en noemer van de breuk met ex om zodoende e-x = 1/ex in de noemer kwijt te raken. We krijgen dan ex / (e2x + 1). Als je een beetje goed bent in het herkennen van patronen en ziet dat e2x het kwadraat is van ex dan kun je denken aan arctan(x), waarvan de afgeleide immers is: 1/(x2 + 1). We proberen dus arctan(ex) en dit levert via de kettingregel inderdaad de gewenste afgeleide op.
Voor de vierde opgave moet je eerst een vergelijking opstellen die aangeeft wat de nog openstaande oppervlakte is op een tijdstip t tijdens het dichtschuiven van de deksel. Vervolgens kun je dan berekenen hoeveel water er in de bak valt gedurende een heel klein tijdsinterval [t, t+Δt] waarbij je aanneemt dat de deksel in dit heel kleine tijdsinterval niet noemenswaardig verschuift. De hoeveelheid water in al deze deelintervalletjes moet je sommeren om de totale hoeveelheid water die in de bak valt te bepalen. Door Δt naar 0 te laten gaan verkrijg je dan een integraal en oplossing hiervan levert de totale hoeveelheid water die tijdens het dichtschuiven van de deksel in de bak valt. Nu mag je het verder weer even zelf proberen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 17-10-2006 23:21:25 ]
Met die redenatie hoef je nooit te substitueren. Dit terwijl substitueren een integraal vaak zoveel eenvoudiger maakt.quote:Op dinsdag 17 oktober 2006 23:15 schreef Riparius het volgende:
[..]
Je kunt alle drie de integralen simpel oplossen, zonder substitutie als je maar even de kettingregel in gedachten houdt.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Nee dat beweer ik niet. Kijk maar eens hier voor de uitwerking van een integraal waarbij je er echt niet komt zonder (meervoudige) substitutie.quote:Op dinsdag 17 oktober 2006 23:26 schreef GlowMouse het volgende:
[..]
Met die redenatie hoef je nooit te substitueren. Dit terwijl substitueren een integraal vaak zoveel eenvoudiger maakt.
Zijn er hier ook mensen die ervaring hebben met mathematica.
Ik heb een stelsel vergelijkingen, waar ik de volgende oplossing uit moet destileren.
{{U}*v+{V}} = 0 en v =| 0
Ik weet dat het kan door het determinant te nemen, en dan oplossen voor v. Dit gaat prima voor een 12x12 matrix (in mijn geval) maar bij een 14x14 matrix gaat het al mis. Resultaten komen dan niet overheen met de verwachting. En ik wil hem nog gebruiken voor een 50x50
Iemand die kan helpen?
Ik heb een stelsel vergelijkingen, waar ik de volgende oplossing uit moet destileren.
{{U}*v+{V}} = 0 en v =| 0
Ik weet dat het kan door het determinant te nemen, en dan oplossen voor v. Dit gaat prima voor een 12x12 matrix (in mijn geval) maar bij een 14x14 matrix gaat het al mis. Resultaten komen dan niet overheen met de verwachting. En ik wil hem nog gebruiken voor een 50x50
Iemand die kan helpen?
Substitutie is het integrale equivalent van de kettingregel bij differentieren. En bovendien is het gebruik van de substitutie regel in de bovenstaande integralen veel gemakkelijker en sneller dan het "proberen" van de juiste functies. Wat jij hierboven in jouw antwoorden doet is in feite gewoon de substitutie regel toepassen in een wat minder rigoreuze vorm.quote:Op dinsdag 17 oktober 2006 23:15 schreef Riparius het volgende:
Je kunt alle drie de integralen simpel oplossen, zonder substitutie als je maar even de kettingregel in gedachten houdt.
"If i think, it all seems absurd to me; if i feel, it all seems strange; if i desire, he who desires is something inside of me." Fernando Pessoa - The Book of Disquiet
Wandelen in Noorwegen
Wandelen in Noorwegen
Ik heb een beetje ervaring met Mathematica. Als ik je goed begrijp dan wordt er voor de grotere matrix wel een oplossing gevonden maar niet de juiste? Dan lijkt me, uitgaande van de weinige info die gegeven hebt, dat er problemen optreden met de numerieke nauwkeurigheid (wat een bekend fenomeen is voor grote stelsels en puur numerieke input). Ik meen eens gezien te hebben dat er een speciale methode, iets van "SparseArray" oid, is voor dit soort dingen die daarmee rekening houdt als je een ijle matrix hebt (dwz dat er relatief veel nulelementen in voorkomen), is dat idd het geval?quote:Op woensdag 18 oktober 2006 16:55 schreef FoRAiN het volgende:
Zijn er hier ook mensen die ervaring hebben met mathematica.
Ik heb een stelsel vergelijkingen, waar ik de volgende oplossing uit moet destileren.
{{U}*v+{V}} = 0 en v =| 0
Ik weet dat het kan door het determinant te nemen, en dan oplossen voor v. Dit gaat prima voor een 12x12 matrix (in mijn geval) maar bij een 14x14 matrix gaat het al mis. Resultaten komen dan niet overheen met de verwachting. En ik wil hem nog gebruiken voor een 50x50
Iemand die kan helpen?
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Dat is ie zeker zie hieronder.En mijn vermoeden was ook numerieke nauwkeurigheid.quote:Op donderdag 19 oktober 2006 01:19 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Ik heb een beetje ervaring met Mathematica. Als ik je goed begrijp dan wordt er voor de grotere matrix wel een oplossing gevonden maar niet de juiste? Dan lijkt me, uitgaande van de weinige info die gegeven hebt, dat er problemen optreden met de numerieke nauwkeurigheid (wat een bekend fenomeen is voor grote stelsels en puur numerieke input). Ik meen eens gezien te hebben dat er een speciale methode, iets van "SparseArray" oid, is voor dit soort dingen die daarmee rekening houdt als je een ijle matrix hebt (dwz dat er relatief veel nulelementen in voorkomen), is dat idd het geval?
Hierin is mg de zwaartekracht en ook de normaal kracht (bij een horizontale baan), de wrijvingskracht is (onder voorwaarden bij benadering) recht evenredig met de normaalkracht. En de arbeid verricht door de wrijvingskracht is warmte, deze arbeid is de integraal over het pad.quote:Op dinsdag 17 oktober 2006 19:30 schreef midje het volgende:
ok volgende vraag. beetje lastig practicum dit.
Ik moet aantonen dat voor de warmte, die door de wrijvingskracht ontstaat geldt dat Q = f x m x g x X
daarin is f de wrijvingscoëfficiënt, m de massa van een schijf en X de afstand die de schijf aflegt wanneer hij met een bepaalde kracht weggeschoten wordt.
FN = FG = m g
Fwr = f FN = f m g
Q = W = IntegraalX0 (Fwr . dx) = f m g X
Alle eendjes zwemmen in het water. :)
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Mag ik er vanuitgaan dat bij de volgende opgave de partiële druk = 0,25 bar, aangezien de molfractie van één enkele stof (dus wanneer er geen reactie plaatsvindt) gewoon 1 is?
"bereken de absolute entropy S van de volgende systemen"
2,5 mol argon bij p = 0,25 bar
[ Bericht 43% gewijzigd door vliegtuigje op 19-10-2006 21:24:39 ]
"bereken de absolute entropy S van de volgende systemen"
2,5 mol argon bij p = 0,25 bar
[ Bericht 43% gewijzigd door vliegtuigje op 19-10-2006 21:24:39 ]
Wat moet ik met dat grote kruiswoordraadsel? Heb je gekeken in de documentatie bij LinearSolve? Daar staat dat er speciaal voor ijle systemen twee methoden zijn, nl. "Multifrontal" en "Krylov" (versie 5.1), misschien dat je daarmee verder komt?quote:Op donderdag 19 oktober 2006 10:46 schreef FoRAiN het volgende:
[..]
Dat is ie zeker zie hieronder.En mijn vermoeden was ook numerieke nauwkeurigheid.
[afbeelding]
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
De kruiswoord puzzel, is de listdensityplot van mijn matrix.. een 0 is wit. Maar de oplossing is al gevonden.quote:Op donderdag 19 oktober 2006 21:27 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
Wat moet ik met dat grote kruiswoordraadsel? Heb je gekeken in de documentatie bij LinearSolve? Daar staat dat er speciaal voor ijle systemen twee methoden zijn, nl. "Multifrontal" en "Krylov" (versie 5.1), misschien dat je daarmee verder komt?
En die was?quote:Op vrijdag 20 oktober 2006 19:11 schreef FoRAiN het volgende:
[..]
De kruiswoord puzzel, is de listdensityplot van mijn matrix.. een 0 is wit. Maar de oplossing is al gevonden.
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
De oplossing isquote:
LinearSolve[U,-V] ==> krijg je een n x n matrix waar U*x=-V
Eigenvalues[%] ==> hiermee krijg je de eigenwaarden van x
Min[Select[Cases[%,_Real],Positive]] ==> hiermee krijg je de laagste positive reeele antwoord
Eigenlijk best makkelijk, maar je moet er maar op komen
Ok, maar ik bedoelde eigenlijk of je hebt uitgevonden waarom het in eerste instantie fout ging voor grotere matrices?quote:Op vrijdag 20 oktober 2006 22:07 schreef FoRAiN het volgende:
[..]
De oplossing is
LinearSolve[U,-V] ==> krijg je een n x n matrix waar U*x=-V
Eigenvalues[%] ==> hiermee krijg je de eigenwaarden van x
Min[Select[Cases[%,_Real],Positive]] ==> hiermee krijg je de laagste positive reeele antwoord
Eigenlijk best makkelijk, maar je moet er maar op komen
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Bij het hoofdstuk hogere afgeleiden van infinitesimaalrekening (1e jaars natuurkunde/wiskunde) kom ik niet uit de volgende vraag:
Leid af:
voor k >= 2.
Ik heb al geprobeerd (sinx)^k te schrijven als sinx * (sinx)^(k-1) en dan partieel integreren toe te passen, maar dat bood helaas geen soelaas.
Wie helpt me?
Leid af:
voor k >= 2.
Ik heb al geprobeerd (sinx)^k te schrijven als sinx * (sinx)^(k-1) en dan partieel integreren toe te passen, maar dat bood helaas geen soelaas.
Wie helpt me?
Voor k=2 staat er primitieve sin²x dx = -1/2 cos(x)sin(x) + 1/2x + c.
Als we het rechterlid differentieren, krijgen we 1/2-1/2 cos(2x). Dit lijkt me niet kloppen.
[ Bericht 0% gewijzigd door GlowMouse op 21-10-2006 20:01:43 ]
Als we het rechterlid differentieren, krijgen we 1/2-1/2 cos(2x). Dit lijkt me niet kloppen.
[ Bericht 0% gewijzigd door GlowMouse op 21-10-2006 20:01:43 ]
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Het klopt WEL voor k=2. Je differentieert niet goed. De afgeleide van het rechterlid is:quote:Op zaterdag 21 oktober 2006 19:50 schreef GlowMouse het volgende:
Voor k=2 staat er primitieve sin²x dx = -1/2 cos(x)sin(x) + 1/2x + c.
Als we het rechterlid differentieren, krijgen we 1/2-1/2 cos(2x). Dit lijkt me niet kloppen.
-½∙-sin(x)∙sin(x) - ½∙cos(x)∙cos(x) + ½ = ½∙sin2(x) - ½∙cos2(x) + ½
Voor die ½ kun je schrijven ½∙cos2(x) + ½∙sin2(x). Zie je het nu?
Hint: maak gebruik van sink(x) = sin2(x)∙sink-2(x) = sink-2(x) - cos2(x)∙sink-2(x).quote:Op zaterdag 21 oktober 2006 19:21 schreef Oscar_de_Grouch het volgende:
Bij het hoofdstuk hogere afgeleiden van infinitesimaalrekening (1e jaars natuurkunde/wiskunde) kom ik niet uit de volgende vraag:
Leid af:
[afbeelding]
voor k >= 2.
Ik heb al geprobeerd (sinx)^k te schrijven als sinx * (sinx)^(k-1) en dan partieel integreren toe te passen, maar dat bood helaas geen soelaas.
Wie helpt me?
Ik begon te vroeg met omschrijven zodat je niet sin² niet direct terugzag. Het klopt wel, maar 1/2-1/2 cos(2x) is gelijk aan sin²x (op zich ook logisch uit de identiteit cos(2x) = 1-2sin²x).quote:Op zaterdag 21 oktober 2006 20:16 schreef Riparius het volgende:
[..]
Het klopt WEL voor k=2. Je differentieert niet goed.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Populaire vraag blijkbaar, zie hier.quote:Op zaterdag 21 oktober 2006 19:21 schreef Oscar_de_Grouch het volgende:
Bij het hoofdstuk hogere afgeleiden van infinitesimaalrekening (1e jaars natuurkunde/wiskunde) kom ik niet uit de volgende vraag:
Leid af:
[afbeelding]
voor k >= 2.
Ik heb al geprobeerd (sinx)^k te schrijven als sinx * (sinx)^(k-1) en dan partieel integreren toe te passen, maar dat bood helaas geen soelaas.
Wie helpt me?
Ach, het is gewoon een heel bekende (recursieve) formule uit de integraalrekening en altijd een goede oefening in het partieel integreren en het omgaan met goniometrische functies. Ik had trouwens een iets andere afleiding dan in de link die je geeft, als volgt:quote:Op woensdag 25 oktober 2006 23:03 schreef TomD het volgende:
[..]
Populaire vraag blijkbaar, zie hier.
Aangezien cos2(x) + sin2(x) = 1 hebben we sink(x) = sink-2(x)∙sin2(x) = sink-2(x) - sink-2(x)∙cos2(x) en dus:
(1) ∫ sink(x)∙dx = ∫ sink-2(x)∙dx - ∫ sink-2(x)∙cos2(x)∙dx
De eerste integraal in het rechterlid laten we staan, en de tweede gaan we nu herleiden met partiële integratie. De afgeleide van f(x)∙g(x) is f'(x)∙g(x) + f(x)∙g'(x), zodat:
∫ f'(x)∙g(x)∙dx = f(x)∙g(x) - ∫ f(x)∙g'(x)∙dx
De afgeleide van sink-1(x) (met k>1) is (k-1)∙sink-2(x)∙cos(x) (kettingregel), zodat omgekeerd (1/(k-1))∙sink-1(x) een primitieve is van sink-2(x)∙cos(x). We kiezen dus f'(x) = sink-2(x)∙cos(x) zodat f(x) = (1/(k-1))∙sink-1(x) en g(x) = cos(x) zodat g'(x) = -sin(x). We hebben dan:
∫ sink-2(x)∙cos2(x)∙dx = (1/(k-1))∙sink-1(x)∙cos(x) - ∫ (1/(k-1))∙sink-1(x)∙-sin(x)∙dx
Door de constante (1/(k-1)) en het minteken voor het integraalteken te brengen is dit te schrijven als:
(2) ∫ sink-2(x)∙cos2(x)∙dx = (1/(k-1))∙sink-1(x)∙cos(x) + (1/(k-1))∙∫ sink(x)∙dx
Substitutie van (2) in (1) levert nu:
∫ sink(x)∙dx = ∫ sink-2(x)∙dx - (1/(k-1))∙sink-1(x)∙cos(x) - (1/(k-1))∙∫ sink(x)∙dx
Brengen we nu de term met ∫ sink(x)∙dx uit het rechterlid over naar het linkerlid en bedenken we dat 1 + (1/(k-1)) = ((k-1)/(k-1)) + (1/(k-1)) = k/(k-1) dan hebben we:
k/(k-1)∙∫ sink(x)∙dx = -(1/(k-1))∙sink-1(x)∙cos(x) + ∫ sink-2(x)∙dx
Vermenigvuldiging van beide leden met (k-1)/k levert dan:
∫ sink(x)∙dx = -(1/k)∙sink-1(x)∙cos(x) + ((k-1)/k)∙∫ sink-2(x)∙dx
QED
beschouw een "functie" met een perfect vertikale raaklijn in punt a.
=>
f'( a) niet gedefinieerd is en limx->a f'( x) = +/- oneindig.
Nu, best voor mijn vraag is als je zo een functie grafisch voorstelt.
Mijn vraag, is zo iets wel een functie. Om een vertikale raaklijn te hebben heb je toch 2 (infenitesimaal dichte) punten nodig met dezelfde x-coördinaat?
Mijn redenering is vrij intuïtief, kan iemand mij een rationeel onderbouwd antwoord geven ? Dank!
=>
f'( a) niet gedefinieerd is en limx->a f'( x) = +/- oneindig.
Nu, best voor mijn vraag is als je zo een functie grafisch voorstelt.
Mijn vraag, is zo iets wel een functie. Om een vertikale raaklijn te hebben heb je toch 2 (infenitesimaal dichte) punten nodig met dezelfde x-coördinaat?
Mijn redenering is vrij intuïtief, kan iemand mij een rationeel onderbouwd antwoord geven ? Dank!
When all things seem to end, the future still remains..
Nee, dat is niet zo, want je kunt bijv. een functie hebben waarvan de grafiek een buigpunt heeft met een verticale raaklijn in het buigpunt.quote:Op zaterdag 28 oktober 2006 12:21 schreef Masanga het volgende:
beschouw een "functie" met een perfect vertikale raaklijn in punt a.
=>
f'( a) niet gedefinieerd is en limx->a f'( x) = +/- oneindig.
Nu, best voor mijn vraag is als je zo een functie grafisch voorstelt.
Mijn vraag, is zo iets wel een functie. Om een vertikale raaklijn te hebben heb je toch 2 (infinitesimaal dichte) punten nodig met dezelfde x-coördinaat?
Een bekend voorbeeld is de functie f(x) = x1/3. Deze functie is continu in x=0 maar niet differentieerbaar in x=0. Zie hier.
iemand enig idee hoe ik de integraal van cos(x^(1/3)) uitreken? Ik moet het morgen inleveren, maar heb echt geen idee hoe ik dit oplos....
Across the stream with wooden shoes
With bells to tell the king the news
A thousand misty riders climb up
Higher once upon a time Last.fm
With bells to tell the king the news
A thousand misty riders climb up
Higher once upon a time Last.fm
Je past eerst een substitutie toe, en wel z = x1/3. Dan is x = z3 dus dx/dz = 3∙z2. De integraal is daarmee herleid tot:quote:Op zondag 29 oktober 2006 21:38 schreef Asmodean het volgende:
iemand enig idee hoe ik de integraal van cos(x^(1/3)) uitreken? Ik moet het morgen inleveren, maar heb echt geen idee hoe ik dit oplos....
∫ 3∙z2∙cos(z)∙dz
Nu kun je (herhaald) gebruik maken van partiële integratie om deze integraal verder op te lossen. Hierbij kun je gebruik maken van:
en:
ah, na een hele tijd van alles proberen is het nu eindelijk duidelijk. Hartelijk bedanktquote:Op zondag 29 oktober 2006 21:56 schreef Riparius het volgende:
[..]
Je past eerst een substitutie toe, en wel z = x1/3. Dan is x = z3 dus dx/dz = 3∙z2. De integraal is daarmee herleid tot:
∫ 3∙z2∙cos(z)∙dz
Nu kun je (herhaald) gebruik maken van partiële integratie om deze integraal verder op te lossen. Hierbij kun je gebruik maken van:
[afbeelding]
en:
[afbeelding]
Across the stream with wooden shoes
With bells to tell the king the news
A thousand misty riders climb up
Higher once upon a time Last.fm
With bells to tell the king the news
A thousand misty riders climb up
Higher once upon a time Last.fm
Wie kan mij helpen met een vraagje over optimalisering?? Het gaat om 't volgende:
We hebben het systeem:
x'1(t) = -x1(t) + u(t)
x'2(t) = x1(t)
met 0 <= u(t) <= 1 voor alle t. Verder x1(0) = x2(0) = 0.
Nu is de vraag: Maximaliseer: 2 x2(1) + x1(1).
Dit moet gebeuren aan de hand van Pontryagin's minimum principe. Ik hb al wat zitten rekenen, maar dat heeft tot niets geleid.
Wie kan mij hiermee op weg helpen???
We hebben het systeem:
x'1(t) = -x1(t) + u(t)
x'2(t) = x1(t)
met 0 <= u(t) <= 1 voor alle t. Verder x1(0) = x2(0) = 0.
Nu is de vraag: Maximaliseer: 2 x2(1) + x1(1).
Dit moet gebeuren aan de hand van Pontryagin's minimum principe. Ik hb al wat zitten rekenen, maar dat heeft tot niets geleid.
Wie kan mij hiermee op weg helpen???
Theories come and theories go. The frog remains
Even wat vraagjes:
Ik heb deze vergelijking:
3X^2 + 6x -16 = 0
Ik moet het algebraisch uitrekenen maar ik krijg het maar niet voor elkaar.
fp(x) = X^3 + 2px^2 + px
a. Bewijs dat elke functie fp ten hoogste 1 nulpunt heeft met een positieve waarde van x
b Voor welke waarden van p het fp precies 1 extreme waarde
c voor welke waarden van p heeft de grafiek van fp een buigpunt met daarin een horizontale raaklijn?
Heb nog nooit zoiets gehad met 2 variabelen, dus als iemand mij een beetje op weg kan helpen lukt het wel
3X^2 + 6x -16 = 0
Ik moet het algebraisch uitrekenen maar ik krijg het maar niet voor elkaar.
fp(x) = X^3 + 2px^2 + px
a. Bewijs dat elke functie fp ten hoogste 1 nulpunt heeft met een positieve waarde van x
b Voor welke waarden van p het fp precies 1 extreme waarde
c voor welke waarden van p heeft de grafiek van fp een buigpunt met daarin een horizontale raaklijn?
Heb nog nooit zoiets gehad met 2 variabelen, dus als iemand mij een beetje op weg kan helpen lukt het wel
"the female orgasme is a mythe, I hae had sex with 26 women in my life and not one of them had a orgasme."
Je formulering algebraïsch uitrekenen is onduidelijk, maar ik neem aan dat je bedoelt dat je niet van de abc formule gebruik mag maken.quote:Op maandag 30 oktober 2006 17:11 schreef HomerJ het volgende:
Even wat vraagjes:Ik heb deze vergelijking:
3X^2 + 6x -16 = 0
Ik moet het algebraisch uitrekenen maar ik krijg het maar niet voor elkaar.
Welnu, je kunt dan de methode van kwadraatafsplitsing gebruiken (in het engels heet dat overigens completing the square, voor het geval je dat na wil zoeken op internet).We delen eerst beide leden door 3 om de factor van x2 kwijt te raken en krijgen dan:
x2 + 2x - 16/3 = 0
Nu de constante term naar het rechterlid overbrengen:
x2 + 2x = 16/3
Nu halveer je de coefficiënt van x, kwadrateer je die en tel je die bij beide leden op. Waarom? Wel we hebben (x+1)2 = x2 + 2x + 1, dus als we nu bij beide leden 1 optellen dan kunnen we het linkerlid herschrijven als een kwadraat, dus:
x2 + 2x = 16/3
x2 + 2x +1 = 16/3 + 1
(x+1)2 = 19/3
Nu kun je deze vergelijking verder wel zelf oplossen: (x+1) is gelijk aan plus of min de vierkantswortel uit 19/3.
Je kunt een x buiten haakjes halen en de functie herschrijven als:quote:
fp(x) = X^3 + 2px^2 + px
a. Bewijs dat elke functie fp ten hoogste 1 nulpunt heeft met een positieve waarde van x
b Voor welke waarden van p het fp precies 1 extreme waarde
c voor welke waarden van p heeft de grafiek van fp een buigpunt met daarin een horizontale raaklijn?
Heb nog nooit zoiets gehad met 2 variabelen, dus als iemand mij een beetje op weg kan helpen lukt het wel
fp(x) = x(x2 + 2px + p)
Je ziet dat elke functie fp een nulpunt heeft voor x=0. Om de (eventuele) overige nulpunten te bepalen moeten we het deel tussen haakjes gelijk aan nul nemen, dus:
x2 + 2px + p = 0
Dit is gewoon een vierkantvergelijking, die je eenvoudig met kwadraatafsplitsing kunt behandelen. We hebben:
x2 + 2px = -p
Kwadraat completeren door links en rechts p2 op te tellen:
x2 + 2px + p2 = p2 - p
Linkerlid herschrijven als kwadraat:
(x+p)2 = p2 - p
Nu kan een kwadraat (van een reëel getal) niet negatief zijn, en dus moet p2 - p groter of gelijk aan 0 zijn. Deze uitdrukking is gelijk aan 0 als p=0 of als p=1 en positief als p<0 of als p>1. In dat geval hebben we als oplossingen van de vergelijking:
x1 = -p + √(p2 - p) en x2 = -p - √(p2 - p)
Nu kun je (hoop ik) inzien dat voor p > 1 beide wortels negatief zijn, en dat voor p<0 één wortel positief is en één wortel negatief. Daarmee is (a) beantwoord.
Voor (b) bepalen we eerst de afgeleide van fp, die is:
fp'(x) = 3x2 + 4px + p
Als er precies 1 extreme waarde moet zijn, dan moet er dus ook precies één waarde van x zijn waarvoor geldt fp'(x) = 0. Er wordt dus gevraagd voor welke waarde(n) van p de vergelijking
3x2 + 4px + p = 0
precies één oplossing heeft. Dat is het geval als de discriminant D = b2 - 4ac van deze vierkantsvergelijking gelijk is aan 0, dus:
(4p)2 - 4∙3∙p = 0
16p2 - 12p = 0
p(16p - 12) = 0
p = 0 of p = 3/4
Daarmee zijn we er nog niet, want voor een (locaal) minimum of maximum moet ook nog voldaan worden aan de voorwaarde dat de tweede afgeleide voor de betreffende waarde van x niet gelijk is aan nul, en daarover gaat dan ook het derde deel van je opgave.
Voor opgave (c) moet je ook de tweede afgeleide van fp(x) bepalen, deze is:
fp''(x) = 6x + 4p
In een buigpunt is de tweede afgeleide gelijk aan 0, dat is het geval als 6x + 4p = 0, dus x = -(2/3)∙p.
Maar nu wordt gevraagd naar buigpunten met een horizontale raaklijn, en dat betekent dat voor deze waarde van x ook de eerste afgeleide gelijk moet zijn aan 0. We substitueren dus x = -(2/3)∙p in fp'(x) = 0 en krijgen dan:
3∙((-2/3)∙p)2 + 4∙p∙((-2/3)∙p) + p = 0
(12/9)∙p2 - (8/3)∙p2 + p = 0
- (4/3)∙p2 + p = 0
p(1 - (4/3)∙p) = 0
p = 0 of p = 3/4
Je ziet dat dit precies de waarden van p zijn waarvoor er één extreme waarde zou kunnen zijn. Maar aangezien we voor deze waarden van p een buigpunt hebben met een horizontale raaklijn is de conclusie dat er geen waarden van p zijn waarvoor de functie fp(x) precies één extreme waarde bezit.
[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 30-10-2006 23:17:44 ]
Woh, dit is meer dan ik gehoopt had
Heel erg bedankt
Heel erg bedankt
"the female orgasme is a mythe, I hae had sex with 26 women in my life and not one of them had a orgasme."
hoi
ik heb een vraagje over deze functie:
f(x)=xx
vraag 1: toon aan f is strict stijgend op [e-1, oo) dit is niet moeilijk, gewoon afgeleide uitrekenen en kijken wanneer di e groter is dan nul .
vraag 2: als g de inverse is van f. laat zien dat
lim ( y --> oo) (g(y)ln(lny))/lny= 1
de hint is: begin met y=xx dan
lny=xlnx.
alvast bedankt
ik heb een vraagje over deze functie:
f(x)=xx
vraag 1: toon aan f is strict stijgend op [e-1, oo) dit is niet moeilijk, gewoon afgeleide uitrekenen en kijken wanneer di e groter is dan nul .
vraag 2: als g de inverse is van f. laat zien dat
lim ( y --> oo) (g(y)ln(lny))/lny= 1
de hint is: begin met y=xx dan
lny=xlnx.
alvast bedankt
verlegen :)
Maar als je dat gewoon substitueert, dan rolt het antwoord het toch uit? y->oo is equivalent met x->oo.
mmm, ik dacht te moeilijk!
dus stel je moet bijv uitrekenen wat
lim ( y --> oo) (g(y)ln(lny))/lny
met g de inverse van lnx.
dan mag je gewoon subsitueren: y =xx
thanks
dus stel je moet bijv uitrekenen wat
lim ( y --> oo) (g(y)ln(lny))/lny
met g de inverse van lnx.
dan mag je gewoon subsitueren: y =xx
thanks
verlegen :)
Als functie g de inverse is van functie f en je hebt y = f(x), dan is x = g(y).quote:Op dinsdag 31 oktober 2006 20:47 schreef teletubbies het volgende:
mmm, ik dacht te moeilijk!
dus stel je moet bijv uitrekenen wat
lim ( y --> oo) (g(y)ln(lny))/lny
met g de inverse van lnx.
dan mag je gewoon subsitueren: y =xx
thanks
Probleem is alleen dat je nu weer iets anders beweert dan vanmiddag, want toen zei je dat g de inverse was van de functie f(x) = xx en nu zeg je dat g de inverse is van ln(x), maar dat is toch echt iets anders. Ik vraag me dus wel een beetje af of je weet waar je mee bezig bent.
[ Bericht 0% gewijzigd door Riparius op 01-11-2006 00:48:15 ]
Een ogenschijnlijk simpel probleem, maar ik kom er niet uit en van mijn boek word ik helaas niet veel wijzer.
De vergelijking: x² + y² = 25
Dit wordt:
2x + 2yy' = 0
y' = -2x/2y = -x/y
dy/dx = -(x/y)
Nu moet ik de raaklijn weten in het punt (3,4). Dus invullen:
dy/dx = -3/4.
Ik snap echter totaal niet hoe het boek nu aan het volgende komt:
De vergelijking: x² + y² = 25
Dit wordt:
2x + 2yy' = 0
y' = -2x/2y = -x/y
dy/dx = -(x/y)
Nu moet ik de raaklijn weten in het punt (3,4). Dus invullen:
dy/dx = -3/4.
Ik snap echter totaal niet hoe het boek nu aan het volgende komt:
Hoe komen ze nou aan de vergelijking voor die raaklijn?quote:An equation of the tangent to the circle at (3,4) is therefore: y - 4 = -3/4(x-3) or 3x+4y = 25
Ten percent faster with a sturdier frame
Formule van de raaklijn: g(x) = f(c)+f'(c)(x-c). En als ze het hebben over 'therefore', dan zal er ook wel een korte afleiding aan voorafgaan.
[ Bericht 50% gewijzigd door GlowMouse op 01-11-2006 21:26:03 ]
[ Bericht 50% gewijzigd door GlowMouse op 01-11-2006 21:26:03 ]
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Goed, even simpeler opschrijven als y = ax + b (vind ik wat makkelijker ).
y = -0,75x + b
b = 4 + 0,75x
y = -0,75x + 4 + 0,75x
y-4 = -0,75x + 0,75x
Kom er nog steeds niet op uit.
En hoe komen ze aan die tweede vorm van 3x+4y = 25 dan?
Overigens slaat 'therefore' op dy/dx = -3/4.
y = -0,75x + b
b = 4 + 0,75x
y = -0,75x + 4 + 0,75x
y-4 = -0,75x + 0,75x
Kom er nog steeds niet op uit.
En hoe komen ze aan die tweede vorm van 3x+4y = 25 dan?
Overigens slaat 'therefore' op dy/dx = -3/4.
Ten percent faster with a sturdier frame
y-4 = -0,75x + 0,75x
daar staat dat y-4 = 0. Leuk voor dat ene punt, maar je hebt nog steeds geen raaklijnvergelijking. Na y = -0,75x+b vul je wel y in, maar niet x. Je vindt b juist door zowel x als y in te vullen. b is namelijk een constante term, die niet meer van x of y afhangt. In jouw geval hangt hij nog van x af.
daar staat dat y-4 = 0. Leuk voor dat ene punt, maar je hebt nog steeds geen raaklijnvergelijking. Na y = -0,75x+b vul je wel y in, maar niet x. Je vindt b juist door zowel x als y in te vullen. b is namelijk een constante term, die niet meer van x of y afhangt. In jouw geval hangt hij nog van x af.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Ook even een vraagje, ik heb overmorgen een tentamen van het vak electronic circuits. Ik heb een vraag, die eigenlijk met middelbare school stof te doen zou moeten zijn, ik kom er alleen niet uit.
Ik heb het volgende elektronisch circuit:
De blokjes stellen weerstanden van 300 Ohm voor. Ik moet het gedissipeerde vermogen in weerstand R2 bepalen, daartoe moet ik dus de stroom of het voltage over deze weerstand weten. Overigens heb ik de vervangingsweerstand van hele circuit al uitgerekend, dit is 1000 Ohm.
Het antwoord is 0.033mW, maar hoe kom ik hierop?
Edit: Dit circuit wordt op een DC voltage bron aangesloten van 1 Volt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Schuifpui op 01-11-2006 22:12:45 ]
Ik heb het volgende elektronisch circuit:
De blokjes stellen weerstanden van 300 Ohm voor. Ik moet het gedissipeerde vermogen in weerstand R2 bepalen, daartoe moet ik dus de stroom of het voltage over deze weerstand weten. Overigens heb ik de vervangingsweerstand van hele circuit al uitgerekend, dit is 1000 Ohm.
Het antwoord is 0.033mW, maar hoe kom ik hierop?
Edit: Dit circuit wordt op een DC voltage bron aangesloten van 1 Volt.
[ Bericht 5% gewijzigd door Schuifpui op 01-11-2006 22:12:45 ]
Heb je de kirchhoff vergelijkingen al?
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Bedoel je deze: (ben nooit zo van die namen )quote:Op woensdag 1 november 2006 22:15 schreef GlowMouse het volgende:
Heb je de kirchhoff vergelijkingen al?
P=UI
P=V^2/R
U=IR
serie:
Rv = R1 + R2 + ..
parallel:
Rv=1/R1 + 1/R2 + ..
Nee, meer van de som der spanningsvallen in elke kring (5 stuks hier) 0 is, het dat de som der stromen op elk punt (4 relevante hier) 0 is. Zonder lastige transformaties zie ik trouwens niet hoe je hier met U=IR uit zou komen.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Snap eigenlijk niet zo goed wat je bedoelt Zou je misschien eens voor kunnen doen wat ik moet doen om op een antwoord te komen, of iig een begin kunnen maken, ben niet zo heel erg thuis in de electriciteit eigenlijk.quote:Op woensdag 1 november 2006 22:22 schreef GlowMouse het volgende:
Nee, meer van de som der spanningsvallen in elke kring (5 stuks hier) 0 is, het dat de som der stromen op elk punt (4 relevante hier) 0 is. Zonder lastige transformaties zie ik trouwens niet hoe je hier met U=IR uit zou komen.
Hier staat een voorbeeldje. Staat Kirchhoff ook helemaal niet in je studieboeken?
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Dank jequote:Op woensdag 1 november 2006 22:27 schreef GlowMouse het volgende:
Hier staat een voorbeeldje. Staat Kirchhoff ook helemaal niet in je studieboeken?
Ik ga er even naar kijken, nu je het zegt heb ik idd wel eens van deze wet gehoord.
Kirchhoff wordt wel genoemd in het boek, maar de wetten staan er niet echt duidelijk in, ze gaan er vanuit dat je wat basis kennis hebt, die bij mij weleens wil ontbreken of iig weggezakt is.
Het kan ook met een ster-driehoektransformatie. Dat is hier denk ik sneller, maar minder universeel toepasbaar.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Jeey, ik heb hemquote:Op woensdag 1 november 2006 22:34 schreef GlowMouse het volgende:
Het kan ook met een ster-driehoektransformatie. Dat is hier denk ik sneller, maar minder universeel toepasbaar.
Dank je wel
Dat laatste deed het hem. Zo even een aantekening maken, tis een openboek tentamen
Nogmaals dank.
Stel je hebt een lijn door het punt P(x,0,y0) met richtingscoëfficiënt m. Kies nu een willekeurig ander punt (x,y) op die lijn, dan is:quote:Op woensdag 1 november 2006 20:55 schreef TC03 het volgende:
Ik snap echter totaal niet hoe het boek nu aan het volgende komt:
[..]
Hoe komen ze nou aan de vergelijking voor die raaklijn?
Δx = x - x0 en Δy = y - y0
Verder is
Δy/Δx = m, dus Δy = m∙Δx.
De vergelijking van een lijn door het punt P(x0,y0) met richtingscoëfficiënt m is dus:
y - y0 = m∙(x - x0)
g is inverse van x^x, al opgelost.thank u!quote:Op dinsdag 31 oktober 2006 21:13 schreef Riparius het volgende:
[..]
Als functie g de inverse is van functie f en je hebt y = f(x), dan is x = g(y).
Probleem is alleen dat je nu weer iets anders beweert dan vanmiddag, want toen zei je dat g de inverse was van de functie f(x) = xx en nu zeg je dat g de inverse is van ln(x), maar dat is toch echt iets anders. Ik vraag me dus wel een beetje af of je weet waar je mee bezig bent.
:
verlegen :)
Help. Ik heb de volgende integraal.
Hoe moet ik dit oplossen? Ik heb substitutie met u = cos x gebruikt, maar dat kwam ook nergens op uit. Antwoord is 2/3 overigens. Help .
Hoe moet ik dit oplossen? Ik heb substitutie met u = cos x gebruikt, maar dat kwam ook nergens op uit. Antwoord is 2/3 overigens. Help .
.
2000 light years from home
Stapsgewijze herleiden met partiële integratie, zie hier in dit topic (had je dus zelf kunnen vinden).quote:Op donderdag 2 november 2006 21:55 schreef Merkie het volgende:
Help. Ik heb de volgende integraal.
[afbeelding]
Hoe moet ik dit oplossen? Ik heb substitutie met u = cos x gebruikt, maar dat kwam ook nergens op uit. Antwoord is 2/3 overigens. Help .
Je kunt ook bedenken dat cos3(x) = cos(x)∙cos2(x) = cos(x) - cos(x)∙sin2(x), dan zou het je moeten lukken om rechtstreeks een primitieve te bepalen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Riparius op 02-11-2006 22:15:15 ]
Als je het uitwerkt zie je dat het klopt, maar het is leuker om zoiets zelf te kunnen. In de teller zie je x^1/3 - a^1/3 staan, dus het zou leuk zijn als je de noemer daardoor kunt delen. Als je een staartdeling maakt, zie je de tweede factor in de noemer van de tweede breuk overblijft.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
R= {Cauchy-rijtjes} \ ~
deze cauchy rijtjes convergeren niet 'altijd' in Q. maar wel altijd in R.
Bestaan er Cauchy rijtjes in R?
ik vraag me af waarom ze in R convergeren ..dit heeft te maken met metrische afsluiting ofzo..
kan iemand me dit eventjes uitleggen?
groetjes..
deze cauchy rijtjes convergeren niet 'altijd' in Q. maar wel altijd in R.
Bestaan er Cauchy rijtjes in R?
ik vraag me af waarom ze in R convergeren ..dit heeft te maken met metrische afsluiting ofzo..
kan iemand me dit eventjes uitleggen?
groetjes..
verlegen :)
Daar waar xn staat dient xn gelezen te worden.quote:Op zaterdag 4 november 2006 20:29 schreef teletubbies het volgende:
R= {Cauchy-rijtjes} \ ~
deze cauchy rijtjes convergeren niet 'altijd' in Q. maar wel altijd in R.
Bestaan er Cauchy rijtjes in R?
ik vraag me af waarom ze in R convergeren ..dit heeft te maken met metrische afsluiting ofzo..
kan iemand me dit eventjes uitleggen?
groetjes..
In R hanteer je als afstandsmaat tussen Cauchyrijtjes d((xn),(yn)) = (|xn-yn|), dit is een Cauchyrijtje dus een element van R. Je hebt ook een ordening op R, (xn)>(yn) als
er een epsilon>0 en een N bestaan met xn-yn>epsilon voor alle n>N.
Het is eenvoudig te bewijzen dat deze afstandsmaat ook echt een afstandsmaat is (i.e. d(x,y)=0 desda x=y, d(x,y)=d(y,x) en d(x,y)+d(y,z)>=d(x,z)).
Nu je een afstandsmaat hebt op R kun je dus ook Cauchyrijtjes (yn) in R bekijken. Dit zijn dus eigenlijk Cauchyrijtjes van Cauchyrijtjes in Q. Laten we zeggen dat (yn)=(xnm). Om te laten zien dat die convergeren moet je dus een Cauchyrijtje in Q zien te produceren die de limiet van die rijtjes is.
Dat kan op meerdere manieren. Ik stel de volgende manier voor: voor elke n is er een N(n) zdd voor alle m,k>=N(n) geldt dat |xnm-xnk|<2-n. Dan is het rijtje zn=xn,N(n) de limiet. Probeer dat maar eens te bewijzen. Je moet dus bewijzen dat voor alle epsilon>0 er een M bestaat zodanig dat voor alle m>M de ongelijkheid d(ym,(zn))<epsilon geldt. Je moet bijvoorbeeld ergens gebruiken dat (yn) zelf ook een Cauchyrijtje is. Als je er niet uitkomt geef ik je nog wel een hint.
Morgen scheikundetentamen en natuurlijk weer veel te laat begonnen, k hoop dat m'n laatste vraag (vragen probably) hier beantwoord kunnen worden (gaat over evenwichtsreacties e.d.)
De stoffen jood en chloor reageren met elkaar tot joodmonochloride of joodtrichloride. Bij een experiment wordt 0,50 mmol chloorgas over 0,10 mmol jood geleid. Er ontstaat 0,20 mmol joodmonochloride volgens de reactie I2 + Cl2 -> 2ICl. Leid af of de reactie tot joodmonochloride een aflopende of evenwichtsreactie is.
Geen idee hoe 'k het aan moet pakken, iemand hier
[ Bericht 5% gewijzigd door MeScott op 05-11-2006 11:41:54 ]
De stoffen jood en chloor reageren met elkaar tot joodmonochloride of joodtrichloride. Bij een experiment wordt 0,50 mmol chloorgas over 0,10 mmol jood geleid. Er ontstaat 0,20 mmol joodmonochloride volgens de reactie I2 + Cl2 -> 2ICl. Leid af of de reactie tot joodmonochloride een aflopende of evenwichtsreactie is.
Geen idee hoe 'k het aan moet pakken, iemand hier
[ Bericht 5% gewijzigd door MeScott op 05-11-2006 11:41:54 ]
Het is erg lang geleden dat ik scheikunde gehad heb , maar is het niet gewoon zo dat het verschil tussen een evenwichts- en aflopende reactie is dat er in het eerste geval een evenwicht tussen alle stoffen ontstaat en in het tweede uiteindelijk alleen joodmonochloride overblijft? Als dat zo is, moet je gewoon kijken hoe het zit met de hoeveelheden, uit 1 deeltje I2 en 1 deeltje Cl2 ontstaan twee deeltjes ICl. Heb je alle ingangshoeveelheden I2 en Cl2 nodig om tot 0,20 mmol lCl te komen? Zo ja, dan aflopende reactie, zo niet, dan evenwichtsreactie. Helpt dat?quote:Op zondag 5 november 2006 11:26 schreef MeScott het volgende:
Morgen scheikundetentamen en natuurlijk weer veel te laat begonnen, k hoop dat m'n laatste vraag (vragen probably) hier beantwoord kunnen worden (gaat over evenwichtsreacties e.d.)
De stoffen jood en chloor reageren met elkaar tot joodmonochloride of joodtrichloride. Bij een experiment wordt 0,50 mmol chloorgas over 0,10 mmol jood geleid. Er ontstaat 0,20 mmol joodmonochloride volgens de reactie I2 + Cl2 -> 2ICl. Leid af of de reactie tot joodmonochloride een aflopende of evenwichtsreactie is.
Geen idee hoe 'k het aan moet pakken, iemand hier
Edit: meer concreet zou ik denken dat het als volgt is. Een (m)mol is een eenheid voor een absoluut aantal deeltjes niet. Dus, gezien de verhoudingen in de reactievergelijking, als je 1 mmol jood hebt en 1 mmol chloorgas, ontstaat er 2 mmol joodmonochloride. Nu heb je 0,10 mmol jood. Als je daar 0,50 mmol chloorgas bijdoet, reageert 0,10 mmol daarvan met de 0,10 mmol jood tot 0,20 mmol joodmonochloride en blijft er 0,40 mmol chloorgas over. Het is dus een aflopende reactie, omdat een van de "inputstoffen" (ik weet niet hoe je dat schiekundig noemt) op raakt, als het een evenwichtsreactie zou zijn zouden van elk van de drie stoffen hoeveelheden aanwezig blijven.
[ Bericht 17% gewijzigd door keesjeislief op 05-11-2006 13:34:33 ]
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Hmm, begrijp het nog niet helemaal.. Heb de uitwerkingen en daar staat dit als antwoord:
De stoffen jood en chloor reageren met elkaar tot joodmonochloride of joodtrichloride. Bij een experiment wordt 0,50 mmol chloorgas over 0,10 mmol jood geleid. Er ontstaat 0,20 mmol joodmonochloride volgens de volgende reactie:
I2 + Cl2 -> 2ICl
Per mol jood ontstaat er twee mol joodchloride. In totaal is er 0,20 mmol joodmonochloride ontstaan. Dit ontstaat uit 0,10 mol jood. De reactie is dus aflopend. Er is nog 0,40 mol chloor over.
Wat ik niet snap: hoe komen ze tot de conclusie dat de reactie aflopend is, als er uit 0,10 mol jood 0,20 mmol joodmonochloride ontstaat
De stoffen jood en chloor reageren met elkaar tot joodmonochloride of joodtrichloride. Bij een experiment wordt 0,50 mmol chloorgas over 0,10 mmol jood geleid. Er ontstaat 0,20 mmol joodmonochloride volgens de volgende reactie:
I2 + Cl2 -> 2ICl
Per mol jood ontstaat er twee mol joodchloride. In totaal is er 0,20 mmol joodmonochloride ontstaan. Dit ontstaat uit 0,10 mol jood. De reactie is dus aflopend. Er is nog 0,40 mol chloor over.
Wat ik niet snap: hoe komen ze tot de conclusie dat de reactie aflopend is, als er uit 0,10 mol jood 0,20 mmol joodmonochloride ontstaat
Als de reactievergelijking I2 + Cl2 -> 2ICl luidt, en er ontstaat 0,20 mmol joodmonochloride, dan is er 0,10 mmol jood gereageerd. De coëfficienten in de reactievergelijking geven namelijk de reactieverhouding in mol weer.
eee7a201261dfdad9fdfe74277d27e68890cf0a220f41425870f2ca26e0521b0
Zie edit, is dat duidelijk?quote:Op zondag 5 november 2006 13:29 schreef MeScott het volgende:
Hmm, begrijp het nog niet helemaal.. Heb de uitwerkingen en daar staat dit als antwoord:
De stoffen jood en chloor reageren met elkaar tot joodmonochloride of joodtrichloride. Bij een experiment wordt 0,50 mmol chloorgas over 0,10 mmol jood geleid. Er ontstaat 0,20 mmol joodmonochloride volgens de volgende reactie:
I2 + Cl2 -> 2ICl
Per mol jood ontstaat er twee mol joodchloride. In totaal is er 0,20 mmol joodmonochloride ontstaan. Dit ontstaat uit 0,10 mol jood. De reactie is dus aflopend. Er is nog 0,40 mol chloor over.
Wat ik niet snap: hoe komen ze tot de conclusie dat de reactie aflopend is, als er uit 0,10 mol jood 0,20 mmol joodmonochloride ontstaat
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Ja, ik snap wel hoe je aan die 0,10 mmol komt en dat dat reageert tot 0,20 mmol joodmonochloride, maar niet hoezo je daaruit kunt concluderen dat het een aflopende reactie is. Althans, snapte, wantquote:Op zondag 5 november 2006 13:32 schreef GlowMouse het volgende:
Als de reactievergelijking I2 + Cl2 -> 2ICl luidt, en er ontstaat 0,20 mmol joodmonochloride, dan is er 0,10 mmol jood gereageerd. De coëfficienten in de reactievergelijking geven namelijk de reactieverhouding in mol weer.
Dat klaar het op De jood in het begin raakt op en omdat de reactie dan niet meer verder kan, kan hij ook niet omgedraaid worden en dus is hij aflopend. Toch ?quote:
Wat bedoel je met omgedraaid worden? Ik stel me het als volgt voor (niet gehinderd door een overdaad aan relevante kennis though ). Bij een evenwichtsreactie raakt nooit één van de stoffen op maar convergeren de hoeveelheden (een beetje fluctuerend misschien) naar een stabiele situatie waarin de drie stoffen in een bepaalde verhouding aanwezig zijn, geen van allen raakt helemaal op. Bij een aflopende reactie nemen de hoeveelheden van de "inputstoffen" vanaf het begin alleen maar steeds verder af en neemt de hoeveelheid van de "outputstof" alleen maar toe, net zolang tot een van de inputstoffen op is en de reactie dus niet verder meer kan plaatsvinden. Als je de beginhoeveelheden in de juiste verhouding kiest (in jouw voorbeeld zou dat betekenen evenveel van beide inputstoffen) raken allebei de inputstoffen op en blijft er alleen maar outputstof over, maar dat hoeft dus niet per sé.quote:Op zondag 5 november 2006 13:49 schreef MeScott het volgende:
[..]
Ja, ik snap wel hoe je aan die 0,10 mmol komt en dat dat reageert tot 0,20 mmol joodmonochloride, maar niet hoezo je daaruit kunt concluderen dat het een aflopende reactie is. Althans, snapte, want
[..]
Dat klaar het op De jood in het begin raakt op en omdat de reactie dan niet meer verder kan, kan hij ook niet omgedraaid worden en dus is hij aflopend. Toch ?
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Lijkt me eerst dat je het herschrijft tot iets zonder wortels. Heb je niet zo een standaard blauw velletje met regels hoe je wortels moet differentiëren. Ik heb het niet terug kunnen vinden .quote:Op zondag 17 september 2006 15:04 schreef -tK- het volgende:
Ik zoek de afgeleide van de volgende functie:
f1(x) = Wortel(x2+4)
Het antwoord weet ik want die staat achterin het boek, maar de berekening mist en ik zou het zelf niet meer weten
Ook kon ik geen vergelijkbare functies terugvinden in het boek met een uitwerking
Je kan ook proberen. Eerst alles buiten de haakjes te differentiëren. en daarna alles binnen de haakjes. Sorry weet dat het niet veel is . Ik ben beetje roestig geworden.
In fact, recent observations and simulations have suggested that a network of cosmic strings stretches across the entire universe.
Je kunt gewoon de kettingregel toepassen, als je de wortel als een macht schrijft krijg je (x2+4)1/2, differentiëren geeft dan (1/2)*(x2+4)-1/2*2x = x/sqrt(x2+4).quote:Op zondag 5 november 2006 14:18 schreef Burakius het volgende:
[..]
Lijkt me eerst dat je het herschrijft tot iets zonder wortels. Heb je niet zo een standaard blauw velletje met regels hoe je wortels moet differentiëren. Ik heb het niet terug kunnen vinden .
Je kan ook proberen. Eerst alles buiten de haakjes te differentiëren. en daarna alles binnen de haakjes. Sorry weet dat het niet veel is . Ik ben beetje roestig geworden.
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
In een ander (niet zo geschikt) topic poste ik de volgende opgave:
Ik hoop dat iemand me ermee op weg kan helpen
Ik weet dat lineariseren in principe inhoudt dat je de functie benadert met een lijn:
y = f(a) + (x-a)f'(a) als x=a
Maar in de functie van de opgave komt ook nog een vertraging voor waarvan ik niet weet wat ik ermee moet...
Ik hoop dat iemand me ermee op weg kan helpen
Ik weet dat lineariseren in principe inhoudt dat je de functie benadert met een lijn:
y = f(a) + (x-a)f'(a) als x=a
Maar in de functie van de opgave komt ook nog een vertraging voor waarvan ik niet weet wat ik ermee moet...
If you just don't give a shit about things, everything gets so much easier...
Misschien niet helemaal een beta-huiswerkvraag, maar er zijn hier vast wel mensen die me kunnen helpen. M'n vraag is hoe ik in Maple een vergelijking als: 10y+2Pi*arctan(y/x)=2 kan plotten.
bvd.
bvd.
De grondoppervlakte van een perceel bedraagt 7.426 m².
Op welke wijze wordt op het kadastrale uittreksel het aantal vierkante meters correct
weergegeven? In hectare....? Are.....? Ca......?
Op welke wijze wordt op het kadastrale uittreksel het aantal vierkante meters correct
weergegeven? In hectare....? Are.....? Ca......?
Al sterven er miljoenen kleine Afrikaantjes van de dorst, ik loop tenminste rond met een puik merk op m'n borst.
Correct volgens wie???quote:Op woensdag 8 november 2006 11:28 schreef BadKeukenTegel het volgende:
De grondoppervlakte van een perceel bedraagt 7.426 m².
Op welke wijze wordt op het kadastrale uittreksel het aantal vierkante meters correct
weergegeven? In hectare....? Are.....? Ca......?
Natuurkundig gezien mag je het in vierkante lichtjaren uitdrukken, of in A4-tjes, zolang je de eenheid maar netjes vermeldt.
SI-eenheden zijn wel aan te raden, dus dan zou ik vierkante meters doen.
Of het via de een of andere juridische norm een andere voorgeschreven eenheid moet zijn weet ik niet, bedoel je dat?
Je moet het of in hectare, are en ca neerzetten, dus bijv. 7ha 4a 26ca, ik vraag me alleen af of die wel klopt.quote:Op woensdag 8 november 2006 11:34 schreef Pie.er het volgende:
[..]
Correct volgens wie???
Natuurkundig gezien mag je het in vierkante lichtjaren uitdrukken, of in A4-tjes, zolang je de eenheid maar netjes vermeldt.
SI-eenheden zijn wel aan te raden, dus dan zou ik vierkante meters doen.
Of het via de een of andere juridische norm een andere voorgeschreven eenheid moet zijn weet ik niet, bedoel je dat?
Al sterven er miljoenen kleine Afrikaantjes van de dorst, ik loop tenminste rond met een puik merk op m'n borst.
Je probleem is dat je kennelijk niet weet wat een hectare, are of centiare is. Kijk eens hier.quote:Op woensdag 8 november 2006 11:36 schreef BadKeukenTegel het volgende:
[..]
Je moet het of in hectare, are en ca neerzetten, dus bijv. 7ha 4a 26ca, ik vraag me alleen af of die wel klopt.
In Mathematica is er zoiets als ImplicitPlot, bestaat zoiets niet in Maple?quote:Op dinsdag 7 november 2006 13:49 schreef pfaf het volgende:
Misschien niet helemaal een beta-huiswerkvraag, maar er zijn hier vast wel mensen die me kunnen helpen. M'n vraag is hoe ik in Maple een vergelijking als: 10y+2Pi*arctan(y/x)=2 kan plotten.
bvd.
Edit: dit: http://hornacek.coa.edu/d(...)ts/implicit.plot.pdf ?
heeft de hoop dat het allemaal stiekum toch nog goed komt...
Fotoboek
Fotoboek
Held! Dank u!quote:Op woensdag 8 november 2006 13:00 schreef keesjeislief het volgende:
[..]
In Mathematica is er zoiets als ImplicitPlot, bestaat zoiets niet in Maple?
Edit: dit: http://hornacek.coa.edu/d(...)ts/implicit.plot.pdf ?
Ik ben me aan het orienteren voor m'n PWS wiskunde... (6 vwo)
Ik ben me aan het orienteren voor een onderwerp. Vorig jaar heb ik voor een gewone PO de transcendentie van Pi bewezen, met hulp van een globale uitwerking in 5 stappen. Daarbij kwam flink wat algebra kijken, en een stuk meetkunde...
Nu wil ik voor m'n pws weer zoiets doen, alleen dan wel iets dat verder gaat... Alleen heb ik geen idee wat, zijn er hier mensen met leuke ideeen?
Ik ben me aan het orienteren voor een onderwerp. Vorig jaar heb ik voor een gewone PO de transcendentie van Pi bewezen, met hulp van een globale uitwerking in 5 stappen. Daarbij kwam flink wat algebra kijken, en een stuk meetkunde...
Nu wil ik voor m'n pws weer zoiets doen, alleen dan wel iets dat verder gaat... Alleen heb ik geen idee wat, zijn er hier mensen met leuke ideeen?
De sint verzon op z'n gemak,
dit voor het oude wrak.
dit voor het oude wrak.
Je zou kunnen bewijzen dat een vijfdegraadsvergelijking niet op te lossen is met een soort abc-formule.quote:Op woensdag 8 november 2006 17:20 schreef Market_Garden het volgende:
Ik ben me aan het orienteren voor m'n PWS wiskunde... (6 vwo)
Ik ben me aan het orienteren voor een onderwerp. Vorig jaar heb ik voor een gewone PO de transcendentie van Pi bewezen, met hulp van een globale uitwerking in 5 stappen. Daarbij kwam flink wat algebra kijken, en een stuk meetkunde...
Nu wil ik voor m'n pws weer zoiets doen, alleen dan wel iets dat verder gaat... Alleen heb ik geen idee wat, zijn er hier mensen met leuke ideeen?
Of bewijzen dat een regelmatige n-hoek te construeren is met passer en liniaal dan en slechts dan als n een tweemacht maal een product van verschillende Fermatpriemgetallen is.
Hier heb je wel een pittige hoeveelheid algebra bij nodig, dus als je zoiets wilt doen moet je wel op tijd beginnen.
