WOW-verslaving.

Veel mensen denken dat je in dit soort gevallen verslaafd raakt aan de 'thrill' van de game. Ik heb zelf WoW behoorlijk intensief gespeeld, maar ik ben in die zin nooit verslaafd geweest.
Wel slokte het grote delen van mijn tijd op doordat een soort van plichtsbesef, het werd een baan ipv een game! Ik moest om half7 achter mijn pc zitten om met een groep medespelers op pad te gaan bijvoorbeeld, het was een sociale verplichting!

Ik heb ook best wat vrienden gemaakt tijdens het spelen. En dan kun je zeggen "vrienden? je kent ze alleen online", ja idd, ik ken ze alleen online, en misschien doen ze zich daar wel anders voor dan in het echt, maar voor mij zijn het nog steeds vrienden.

Het grappige is dat niemand zijn eigen verslaving erkent, wat het best wel weer moeilijk maakt. Toch zie ik om me heen dat diverse mensen er simpelweg te veel tijd in steken. Ik ben zelf al in de dertig maar heb een broer die 18 is en ook een MMORPG speelt. Hij woont nog thuis en het is dat moeders regelmatig de stekker eruit trekt anders zou hij er elke dag 6-8 uur achter zitten. Inmiddels is al duidelijk dat hij niets heeft gedaan op school en behoorlijk wat moet inhalen wat waarschijnlijk niet gaat lukken.

Twee collega's spelen ook WOW en bij één van hen heeft het z'n relatie gekost. Een ervan speelt dagelijks vanaf 19:00 tot 01:00 uur en meestal 's-ochtends voordat hij naar zijn werk gaat ook nog even. De andere heeft een vrouw en een kind en speelt elke dag een paar uur en wanneer mogelijk het gehele weekend. Ik geloof dat z'n vrouw er niet zo'n probleem van maakt, maar aangezien hij ook nog eens vroeg de deur uitgaat en laat thuis is van z'n werk vraag ik me af of hij zijn kindje nog wel eens ziet.

Ik denk echt dat games een serieus, onderschat, maatschappelijk probleem is. Ikzelf ben maar gestopt met gamen (behalve op mijn DS) want ik ben er zelf ook gevoelig voor.

Ik schat overigens dat het over één á twee jaar wel erkend wordt...

quote:

Niet vergeten dat veel van die mensen in 't 'echte' leven toch de spot mee wordt gedreven (zoals in zoveel van die hippe treitertopics op Fok!, bravo!).. dan is een ultiem karakter in WOW bezitten misschien wel leuker dan het echte leven.. ? (los van de vraag wat je dan als je échte leven moet gaan zien.. )

Ik denk dat je hier een goed punt aanhaalt. Online doen heel andere kwaliteiten terzake. Bovendien is zo'n char natuurlijk volledig naar eigen wens te vormen, ook qua uiterlijk. Geen onzekerheden, dat moet heerlijk zijn als je in het echte leven altijd maar uitgekotst wordt, te onzeker bent, of niet mooi gnoeg gevonden wordt om enigzins 'normaal' mee te kunnen draaien.

Tot zover geen persoonlijke ervaringen trouwens, maar wel met de adrenaline rush van het winnen, het beter zijn dan een ander, het goed op elkaar ingespeeld zijn en ontzettend veel lol hebben met mensen die je nog nooit gezien hebt.. Ik heb vanaf mijn 16e een aantal jaren tot op het zieke af Starcraft en Broodwar gespeeld. Inmiddels een aantal jaren gestopt, maar ik heb geen spijt van die avonden/nachten spelen. Die rush als je een stel van die "gosu's" ownt..heerlijk! Dat ging ten dele ten koste van mijn sociale leven, met name door de week. Goddank vond ik stappen leuk genoeg om voor weg te gaan..

Tot zover bekentenissen over mijn 'jongere' jaren.

wat vinden jullie dan van de regels in China,

Dat je bijvoorbeeld niet langer dan 3 uur achter elkaar kan spelen, of limits op sommige spellen dat je stats (de eigenschappen van je character) verlagen na een aantal uur.

Ik weet ook dat je bij guildwars een popupje krijgt (ik geloof na 4 uur) dat je eigenlijk wat rust zou gaan moeten nemen

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 09:57 schreef AgLarrr het volgende:

[..]
Tot zover geen persoonlijke ervaringen trouwens, maar wel met de adrenaline rush van het winnen, het beter zijn dan een ander, het goed op elkaar ingespeeld zijn en ontzettend veel lol hebben met mensen die je nog nooit gezien hebt..

Wat dat betreft denk ik dat er (ook door de mensen die verslavingen behandelen) een duidelijk onderscheid moet worden gemaakt tussen algemene gameverslaving (shooters, sportgames, racen, tetrissen) en MMORPG.

Ik durf rustig te stellen dat ik zelf verslaafd ben geweest aan WoW, geen probleem. Ik dacht aan het spel wanneer ik op school zat, maakte plannen in de metro en droomde af en toe over wat er de afgelopen avond was gebeurd. Ik denk dat dat aardige tekenen zijn
Op een gegeven moment heb ik moeten stoppen om tijd te maken voor mijn afstuderen en heb daarna de bewuste keuze gemaakt om niet meer opnieuw te beginnen in mijn vakantie omdat ik zag hoeveel tijd het gekost heeft gewoon.

Heb je zomaar kunnen stoppen Razorfist? Lijkt me een teken dat je niet verslaafd genoeg was.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 22:10 schreef Pracissor het volgende:
Ik zie het de laatste maanden steeds vaker voorbijkomen, in dit topic, maar zelfs in geluiden om mij heen.
Jongens/mannen die compleet verslaafd zijn aan het computerspel, World of Warcraft. Voor diegene die niet weten wat voor computerspel dit is; het is een spel dat zich afspeelt in een virtuele fantasie wereld, die overal ter wereld, 24 uur per dag, doorgaat. De speler heeft een virtuele personage die d.m.v. het volbrengen van quests, telkens sterker wordt.

Veel lieden die willen ontsnappen aan de realiteit, verslavingsgevoelig zijn etc. etc. zijn dus verslaafd aan dit spelletje, dat lijkt heel grappig/zielig, maar het maakt werkelijk levens/gezinnen kapot.

Wie heeft er allemaal ervaringen met deze verslaving, bij familieleden, kennissen, zichzelf? Loste de problemen zich op, hoe gebeurde dat etc. Ik zou deze topic graag willen gebruiken om meer kennis te vergaren betreft dit onderwerp en om ervaringen te delen.

Soms heb ik het idee, dat computerspel-verslavingen een groter sociaal probleem is, dan drugsverslavingen onder jongeren. Zijn jullie het daarmee eens? Gebaseerd op eigen ervaringen?

Rihago van Fok is een tijdje WOW-junkie geweest. D.m.v. een XBox 360 is hij van zijn WOW verslaving verlost

Ik ben met het spelen van WoW gestopt, juist omdat er gewoon te veel tijd in ging zitten. Op tijd mijn account opgezegd dus. Ik hoor ook wel eens wat over mensen die niks anders doen, spijtig genoeg.

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 10:06 schreef MaxPower het volgende:
Heb je zomaar kunnen stoppen Razorfist? Lijkt me een teken dat je niet verslaafd genoeg was.

Ik heb wel moeten stoppen. En kon dit vrij makkelijk doen doordat ik het gewoon tegen iedereen gezegd heb waarmee ik regelmatig speelde (mijn guild). Ik kon dus ook niet online komen omdat ze wisten dat ik aan mn schoolwerk moest zitten

Vervolgens echt wel gemerkt dat ik heel vaak de neiging had om het spel op te starten en me serieus rot gevoeld omdat ik dat niet mocht van mezelf. Heb dit eerder meegemaakt met medicijnen, hoewel dit een stuk minder heftig was.

Ik heb zelf 8 jaar lang Delta Force gespeelt, a 4 uur per dag, en ja ik speelde ook op kerstavond en nieuwjaar enz. Mijn MBO diploma heb ik mede daardoor niet heb gehaald. Mijn linkerarm/schouder werkt nu niet zo goed goed meer ook mede door het spel, intensief gamen kan ik dus niet lang meer achter elkaar. Je vervreemd inderdaad, alleen heb je datzelf minder goed door. Ik kon flink sjacho zijn als ik weer eens op familiebezoek moest, of b.v. een raam moest dichtdoen. Je bent gewoon een Zombie, een slave of the machine.

Het volgende leefpatroon hield ik er op na: 7:00 opstaan, school, (internetten, clansites checken) thuiskomen, spelen, snel eten, en dan naar boven: spelen, dan een warmup en dan een match. En dan rond een uurtje of 1:00 s'nachts nog even een evaluatie met de rest van de clan. 1:30 slapen.

Hoe ben ik er vanaf gekomen? Het spel begon langzamerhand te verouderen, daardoor werdt de belangstelling (aantal spelers) minder. Je gaat dan snel op zoek naar een ander spel dat je net zo goed kunt, in mijn geval heb ik FEAR en SWAT geprobeerd, FEAR was dodelijk voor mijn schouder, en SWAT kan ik gematigd spelen (1 a 2 uur per week.) zonder gelijk in mijn oude leefpatroon te vallen. (Daar ben ik heel blij mee.) Het probleem is denk ik niet het spel zelf, maar de MACHT die je hebt over anderen. Ik was goed in Delta Force. Het machtsgevoel dat het spel je geeft is veel verslavender dan het spelen op zich.

Nou zal ik dan de eerste zijn die zijn eigen verhaal ophangt?

Nou ik heb dus WoW gespeeld voor ongeveer 1 jaar en 2 maanden. Ik kwam uit op rond de 90 days played (dat is dus 90x24 uur ingame). 2 Level 60 characters (warlock en priest) en druk bezig met raiden. Er waren weken waarin in 70 uur wow speelde. Dat was opstaan, spelen, eten slapen. Ik vond het fantastisch, speelde veel met vrienden die ik in het echt ook kende en had het gewoon erg naar mijn zin. Er gebeurde wel wat dingen die eigenlijk neit door de beugel konden zoals:

1: Niet meer samen kunnen eten met ouders in het weekend, omdat de raidtijden daar de vroeg voor waren
2: Niet zozeer afzeggen, maar geen afspraken meer maken voor andere dagen naast de zaterdag (ik was nog niet zo ver weg dat ik op zaterdag ook zat te gamen, maar ik zal toegeven dat dat ook kwam omdat er dan toch niet gespeeld werd door guildmates)
3: Ik heb het een keer geflikt om bij mijn vriendin uit bed te kruipen om mijn vrienden te helpen bij een instance run. (en nee niet tijdens de sex, ik ben raar maar niet gestoord )
4 (mooi punt wat neo maakt, als mensen je vragen iets te doen, mee te gaan ergens heen, de afwas te doen whatnot, je bent ALTIJD geirriteerd en het komt NOOIT uit, en zo kom je ook over, maar veel kon ik er niet aan doen had ik het idee)

Maar ik zal eerlijk bekennen dat ik me geen moment echt verslaafd heb gevoeld. De kracht van WoW (en elke andere MMORPG for that matter) is ongeveer dit denk ik:

1: Makkelijk haalbare doelen, elke dag kom je verder.
2: Maar ook moeilijker haalbare doelen, zoals het verslaan van bepaalde eindbazen, wat je een enorme kick geeft.
3: het belangrijkste voor mij, het sociale aspect... geloof het of niet. Wat veel mensen over het hoofd zien is dat WoW voor veel spelers voor 50% gewoon een chatbox is. Je had altijd wat om over te lullen, en je gaat de mensen waar je mee speelt toch een beetje als vrienden beschouwen, ook al weet je dat je ze nooit meer tegen zal komen als je stopt met het spel.
4. Je verveelt je NOOIT. Je hebt altijd wat te doen. Toen ik eenmaal stopte met de game verveelde ik me voor het eerst in 1.2 jaar weer eens, wat een kutgevoel hee Het is ook de angst om niks meer te doen te hebben als je gestopt bent, je hebt opeens 70 uur per week beschikbaar em dat is.. ff wennen.. op zijn zachtst gezegd.

Mijn omkeerpunt kwam met het uitkomen van de nieuwe dungeon, Naxxaramas. Het was een realisatie dat dit spel nergens toe leidt. Je kan nog zo sterk worden, nog zo goede items hebben, whatnot. Elke patch brengt blizzard betere items, sterkere bazen en dergelijken, dat gaat niet ophouden. En nee, er staat geen mooie dame aan de finish om je te feliciteren met je prestatie, je kan het spel niet uitspelen. En uiteindelijk wordt je character gedelete, stopt blizzard met de support voor de game, of valt je guild uit elkaar. Toen ik me dat eenmaal goed realiseerde was er eigenlijk niet zo veel meer aan. Een maand later stopte ik. Geen characters gedelete, geen items kapot gemaakt, nee gewoon gaan liggen in een inn, uitloggen en niet meer betalen.

Voel ik me slecht over de tijd die ik erin gestoken heb? No fucking way. Ik heb het zelden zo naar mijn zin gehad, heb me zelden zo goed gevoeld toen mijn eigen guild een baas versloeg, en heb me nooit zo weinig verveeld. Sterker nog, WoW heeft me enorm veel sterker gemaakt. Het doet je namelijk enorm realiseren wat je mist in je leven. Ben sinds het stoppen echt VEEL socialer gaan doen, en het bevalt echt prima, of dat zonder wow niet gebeurd zou zijn weet ik niet, maar zo zit het.

Het probleem met de meeste spelers is echter dat ze die realisatie die ik had, niet meemaken. Dit zijn de spelers die items deleten, characters deleten en whatnot. Om te stoppen met zo'n game moet je er zelf volledig achter staan... denk ik dan. Magoed, misschien heb ik gewoon geen aanleg om verslaafd te zijn, kan ook....

Tot zover mijn verhaal

quote:

Ik durf rustig te stellen dat ik zelf verslaafd ben geweest aan WoW, geen probleem. Ik dacht aan het spel wanneer ik op school zat, maakte plannen in de metro en droomde af en toe over wat er de afgelopen avond was gebeurd. Ik denk dat dat aardige tekenen zijn

Dat had ik ook. 's avonds voor het slapen evalueerde ik games, op de fiets naar school en tijdens de lessen bedacht ik strategiën en build-ups. Ik werd ook echt kwaad als ik niet kon of mocht gamen. Ik moest gewoon, het was zo mooi... echt ziek nu ik er achteraf op terug kijk. Wat heb ik een ruzie gehad thuis om dat spel..

Herkenbaar idd, je denkt de hele fucking dag aan je build en of je niet beter die of die spec kan nemen. Alle verloren gevechten evalueer je tot je erbij neervalt. Magoed, het is wel een ongeevenaarde passie in dat opzicht. Zo heb ik nooit over sport gedacht bijv..

waarom falen in de echte wereld als je de koning kunt zijn in een neppe ?

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 10:30 schreef mymoodfentje het volgende:
waarom falen in de echte wereld als je de koning kunt zijn in een neppe ?

Inderdaad dat idee

Tja het is echt een probleem van deze tijd. Gameverslavingen worden meer en meer erkend.
Ik heb veel everquest gespeelt en begrijp wel wat de drive is om uren en uren zo'n spel te spelen. Het is zeker niet zo wat Jarno zegt dat men als er geen WOW was wel voor 10 uur per dag iets anders zou vinden.

Op een gegeven moment groeien veel mensen er wel overheen denk ik. Op een gegeven moment moet je wel op eigen benen staan en je geld verdienen, krijg je een relatie en heb je gewoon geen tijd genoeg voor zo'n spelletje. De paar 30-jarigen die van een uitkering toch nog 24/7 met een baard, vies shirt en lege pizza dozen om zich heen WOW spelen, tja, die moeten door het UWV maar naar een afkick-kliniek gestuurd worden

tjeempie en ik vond het al beschamend dat ik soms een middag teleks zat te Dr Mario'en

Volgens mij noemde me vriendin me verslaafd aan dat spel zelfs

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 22:23 schreef het_fokschaap het volgende:
of mensen met een FOK-verslaving

Of met een Fok! Guild verslaving
Mensen die verslaafd raken aan die games zijn imho een beetje labiel.

Tis nog nooit voorgekomen dat ik MOEST spelen.
Ik vind het wel leuk, maar niet zo leuk dat ik 24/7 speel.

Voor veel mensen is het echt SUPER verslavend, vooral als je gaat voor hoge honor ranking.. als je dan niet blijft spelen en niet genoeg honor haalt dan zak je in je ranking.. dus als je de beste gear wilt word het gewoon een job, daarom doe ik daar liever niet aan!! doe gewoon af en toe een coole dungeon.. grote bazen verslaan wat cool gear krijgen!!

Ik vind het leuk als ik nix te doen heb ga ik es wow spelen, maar zou NOOIT me sociaal leven er onder laten lijden.. voor mij is het echt iets voor als ik nix te doen heb s'avonds.. bijvoorbeeld ipv avondje tv kijken effe lekker wow spelen!

Maar ja.. of het nou echt verslavender is als andere game..? UT and Counterstrike zelf nog de Battlefield clans.. die gasten steken er soms nog wel meer tijd in!!

Verslaving heb ik zelf geen last van (sowieso niet met WoW, want dat speel ik niet). Ik heb wel periodes dat ik als het effe kan BF1942 induik, online. Maar de belangrijke toevoeging is 'als het effe kan' en 'periodes'.

Ik kan mij WEL voorstellen dat het voor veel mensen verslavend kan werken.

V.

quote:

Herkenbaar idd, je denkt de hele fucking dag aan je build en of je niet beter die of die spec kan nemen. Alle verloren gevechten evalueer je tot je erbij neervalt. Magoed, het is wel een ongeevenaarde passie in dat opzicht. Zo heb ik nooit over sport gedacht bijv..

Neej, maar zeg nou zelf: ben of was je net zo goed in sport, als je was in gamen? Ik niet. Ik ben redelijk goed in wat ik doe qua sport, maar ik heb nog nooit het schaakspel binnen een sport volledig gezien, begrepen en er mee kunnen werken, simpelweg omdat ik niet goed genoeg was/ben. Met die game had ik dat wel. Het hele plaatje snappen, ook als je het fout doet, dát maakte het zo ook zo verslavend..

Trouwens, toen ik nog in een redelijk grote guild zat las ik regelmatig van een paar mannen dat ze ook nog kinderen hebben. Op zich geen probleem, maar als ze midden in een instance zaten en hoorden dat een kind zat te janken of dat er iemand eten nodig had, gingen ze rustig door met hun supervette magic spells

ikheb wel een tijdje een fokverslaving gehad, dat kwam mede door die top250 die destijds nog bestond. Toen zat ik echt uren en uren te posten

Mensen die overigens zeggen dat ze het zich niet voor kunnen stellen, maar er geen ervaring mee hebben. Dat is ongeveer hetzelfde als zeggen dat je je niet voor kan stellen dat iemand aan roken of coke of zo verslaafd kan zijn... Je moet het proberen voor je weet hoe krachtig zoiets is. Persoonlijk vind ik ook de "verslaving" aan een shooter (heb zelf 2 jaar CS in een clan gespeeld) totaal niet te vergelijken met WoW, weet niet of andere wow spelers het daar met me eens zijn? De verslaving werkt in wow echt op een totaal ander niveau...

ik ben het helemaal met je eens xtinction. dit komt vooral omdat een shooter vaak korte games zijn, Ik speelde veel Return to castle Wolfenstein. een clanwar duurde vaak maar een uurtje of 2 op zn hoogst en een gemiddelde ronde is 15 minuten als de objectives niet gehaald werden.
En bij shooters heb ik vaak niet de drive om lang te spelen omdat het vaak toch hetzelfde is. bij games als WoW plak je toch net ff dat uurtje eraan omdat je dan die quest kan afronden. dan nog maar een uurtje want je bent bijna level up. Ben je dat level up plak er nog een uurtje aan vast om de quest waar je net aan begonnen bent af te maken. etc etc

Een vriend van mij heeft al 2 jaar niets gedaan aan zijn studie. En hij probeert mij ook constant zo'n 10-dagen trial aan te smeren. Ik weet wel beter. Ik speel nu al 2 jaar Hattrick (webbased voetbalmanagerspel), en daar gaat al wat tijd in zitten. Gelukkig valt dat wel weer mee (opstelling maken, af en toe speler kopen/verkopen, 2x per week wedstrijd spelen, training volgen), maar als je al bedenkt hoeveel ik in mijn gedachte bezig ben met de volgende tegenstander, dan weet ik gewoon dat ik niet moet beginnen aan WoW. Hattrick alleen kan er met pijn en moeite nog mee door bij mijn vriendin. En ergens kan ik het me ook wel voorstellen.

Ik heb dus een vriendin, en die vergt een hoop tijd (niet negatief bedoeld). Ik kan me bijna niet voorstellen dat het merendeel van de WoWers een vriendin heeft. In mijn optiek gaan WoW en een serieuze relatie niet samen. Tenzij je vriendin ook verslaafd is natuurlijk.

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 12:29 schreef StupidByNature het volgende:

Ik heb dus een vriendin, en die vergt een hoop tijd (niet negatief bedoeld). Ik kan me bijna niet voorstellen dat het merendeel van de WoWers een vriendin heeft. In mijn optiek gaan WoW en een serieuze relatie niet samen. Tenzij je vriendin ook verslaafd is natuurlijk.

of dat ze ondertussen verder kijkt naar een vent zonder WOW

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 22:10 schreef Pracissor het volgende:

Soms heb ik het idee, dat computerspel-verslavingen een groter sociaal probleem is, dan drugsverslavingen onder jongeren. Zijn jullie het daarmee eens? Gebaseerd op eigen ervaringen?

Dit lijkt inderdaad een probleem te zijn. In nederland krijgt het steeds meer aandacht.
In cijfers: er werd recent geschat dat er zo'n 25.000 harddrugs verslaafden zijn en maarliefst 66.000 internetverslaafden.
Langzaamaan komt er steeds meer onderzoek op gang naar de (vermeende) verslavende elementen van internet en gevolgen voor het leven van de internetters en hun omgeving.

-edit Sc0rPi0n Zie =>http://forum.fok.nl/topic/320623/1/100#35361591

[ Bericht 14% gewijzigd door Sc0rPi0n op 19-07-2006 23:16:21 ]

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 12:29 schreef StupidByNature het volgende:
Tenzij je vriendin ook verslaafd is natuurlijk.

En dan heb je weer het risico dat ze bij je weggaat voor iemand met een vettere axe of sword.

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 10:59 schreef Jo0Lz het volgende:

[..]

Of met een Fok! Guild verslaving
Mensen die verslaafd raken aan die games zijn imho een beetje labiel.

Tis nog nooit voorgekomen dat ik MOEST spelen.
Ik vind het wel leuk, maar niet zo leuk dat ik 24/7 speel.

mensen denken maar dan een verslaving alleen maar inhoud dat je tegen je wil dingen doet. Dit is natuurlijk onzin. Ik vind dat iemand niet verslaafd is als hij zonder moeite iets een paar weken niet doet. Als hij bijvoorbeeld tijdens een twee wekelijkse vakantie niet denkt aan het spel.

Overigens lijkt dit wel erg op een gok verslaving, al kost het een stuk minder geld...

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 12:50 schreef dahei het volgende:

[..]

Ik vind dat iemand niet verslaafd is als hij zonder moeite iets een paar weken niet doet. Als hij
bijvoorbeeld tijdens een twee wekelijkse vakantie niet denkt aan het spel.

Maar zo'n persoon weet wel dat ie over 2 weken weer volop kan gamen.... die wetenschap maken die 2 weken natuurlijk een stuk meer dragelijk en kun je ook wat makkelijker even afstand nemen.... ik denk dat je anders zou reageren als je in de veronderstelling zou zijn dat je na die 2 weken niet meer zou kunnen gamen.

Als je zijn account+wachtwoord hebt kun je naar de Wow website en parental control inschakelen.
Zodoende kun je dan beslissen wanneer het account online mag en wanneer niet.

Dit topic doet me denken aan dit oude nieuwbericht trouwens

http://tweakers.net/nieuw(...)rtuele-diefstal.html

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 13:20 schreef Mr_Belvedere het volgende:
Als je zijn account+wachtwoord hebt kun je naar de Wow website en parental control inschakelen.
Zodoende kun je dan beslissen wanneer het account online mag en wanneer niet.

En zit daar dan ook weer een ww op, anders kan hij het net zo snel weer uitzetten natuurlijk.

Het ligt er natuurlijk ook helemaal aan hoe je er mee om gaat.. Je hebt echt van die mensen die gewoon niks sociaals met hun vrienden gaan doen omdat ze alleen maar WOW willen spelen, maar je hebt ook gewoon mensen die er elk vrij uur in steken maar wel gewoon de PC uit zetten als ze iets anders te doen hebben .

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 12:39 schreef J3113 het volgende:

[..]

Dit lijkt inderdaad een _{Ik hou me trouwens bezig met onderzoek naar internetgedrag. Iedereen die mee wil doen aan mijn survey; graag! (de link staat hieronder en je hoeft echt geen wow-verslaafde te zijn om mee te doen)}

_{Wat een eenzijdige enquete. Na ongeveer de helft ben ik er maar mee gestopt. Alsof alles wat met internet te maken heeft heel slecht is.. Ik gebruik internet veel voor mijn werk, voor mijn bedrijfje en om te ontspannen. Ik erger me aan de vraagstellingen.}

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 22:26 schreef Pracissor het volgende:

[..]

Idd, velen, die sowieso al veel overige problemen hebben, kunnen die stap niet maken.

Soms heb ik het idee, dat computerspel-verslavingen een groter sociaal probleem is, dan drugsverslavingen onder jongeren. Zijn jullie het daarmee eens? Gebaseerd op eigen ervaringen?

Het ligt er denk ik ook aan waarom je ergens verslaafd aan bent geraakt. Is net als mensen die teveel eten. sommigen eten "gewoon" teveel omdat ze niet weten hoe het moet maar anderen eten ter compensatie van sociale problemen. Voor die groep is het veel moeilijker de slechte gewoonte (wat natuurlijk in plaats van te veel eten ook teveel gamen kan zijn) af te breken.

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 13:14 schreef HAL9000S het volgende:

[..]

Maar zo'n persoon weet wel dat ie over 2 weken weer volop kan gamen.... die wetenschap maken die 2 weken natuurlijk een stuk meer dragelijk en kun je ook wat makkelijker even afstand nemen.... ik denk dat je anders zou reageren als je in de veronderstelling zou zijn dat je na die 2 weken niet meer zou kunnen gamen.

Ik denk dat je er niet aan denkt door de afleiding. Je hebt op vakantie altijd wel wat te doen, uitgaan, culturele uitstapjes, gezellig zuipen en noem maar op. Eigenlijk doe je dan de activiteiten die je als fanatiek gamer wat vaker zou moeten doen. Het voelt ook goed om dan niet te gamen. Dat heeft niks te maken met de gedachte aan het spel weer kunnen spelen als de vakantie over is. Als je niet meer van je vakantie kan genieten en je denk continu aan het spel DAN ben je echt verslaafd en heb je een probleem.

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 10:26 schreef Xtinction het volgende:
Herkenbaar idd, je denkt de hele fucking dag aan je build en of je niet beter die of die spec kan nemen. Alle verloren gevechten evalueer je tot je erbij neervalt. Magoed, het is wel een ongeevenaarde passie in dat opzicht. Zo heb ik nooit over sport gedacht bijv..

Als je computerspellen analyseert op een aantal eigenschappen die het kweekt/vereist als tactisch inzicht, oog-hand coordinatie en probleemoplossend vermogen (simulatiegames trainen dat schijnbaar best goed) scoren ze denk ik best aardig. Sommige spellen zijn ook gewoon super goed, angepaste versies van Sim City worden echt door planologen gebruikt bijvoorbeeld.

Maarja mensen blijven sociale dieren en daarnaast zijn onze lichamen niet gemaakt om lang verkrampt te gamen dus in die opzichten is TE lang gewoon slecht (zoals de papas en mamas van de meeste fokkers wel gezegd zullen hebben: "TE is nooit goed behalve TEvreden").

Mensen die zo nu en dan een spelletje spelen worden vaak al bestempeld als verslaafd. Ik denk dat je pas een probleem hebt als je je sociale contacten verwaarloosd om een spel te kunnen spelen. Je leest vaak dat mensen met een sociale fobie of iets dergelijks zich verschuilen in de fantasiewerelden van computergames; en dat hoeft niet eens WoW te zijn, maar elke game volstaat. En ja, het betreft voornamelijk mannen, want mannen zijn al sinds de Oertijd vatbaar voor spelletjes.

Het probleem van WoW is dat het gespeeld wordt door miljoenen mensen en je er veel tijd in moet steken om verder te komen. Het is niet zozeer het spel zelf dat zo leuk is, maar de sociale dingen eromheen. Je leert nieuwe mensen kennen, chat een beetje en spendeert samen tijd. Zo ontstaan er clubs en dat gaat heel breed. Maar goed, ik ben zelf niet zo van dit soort spellen, ik heb WoW na 15 minuten weggelegd, dodelijk saai zeg.

Als iemand zijn ontsnapping uit de realiteit zoekt is dat heel normaal, maar als je echt elke dag een paar uur zit dan raak je wereldvreemd. Dan kun je nog één ding doen en dat is de stekker eruit trekken. Iemand die verslaafd is moet een beetje een richting opgeholpen worden om niet per se zijn uit de hand gelopen hobby op te geven, maar gemotiveerd raken in andere, met name sociale dingen, zoals sporten, uitgaan, weet ik het, als het maar sociaal is.

Bij mij gaat het vaak in fases, hoewel ik amper nog games speel (en je zit in de Redactie Games?). Ik vind het wereldje eromheen wel interessant (verkoopcijfers, technologie, marktrichting). De ene keer lees ik 6 uur non-stop een boek en dan zit ik weer 4 uur muziek te luisteren. Ik bedoel, waar gaat het over. Ik vind zelf dat mensen te snel conclusies trekken en dingen overdrijven. Want dan zou ik leesverslaafd, muziekverslaafd en autorijverslaafd zijn? En koffiedrinkverslaafd (oke dat klopt wel ). En iemand die de hele avond tv kijkt, is die tv verslaafd? Nogmaals, mensen trekken te snel conclusies.

PS: je kunt ook een Chinees inhuren die voor 3 eurocent per uur in een schuur in China met zweepslagen wordt bewerkt om jouw character te levelen.

quote:

Op woensdag 19 juli 2006 20:06 schreef Steeven het volgende:
. Ik vind zelf dat mensen te snel conclusies trekken en dingen overdrijven. Want dan zou ik leesverslaafd, muziekverslaafd en autorijverslaafd zijn? En koffiedrinkverslaafd (oke dat klopt wel ). En iemand die de hele avond tv kijkt, is die tv verslaafd? Nogmaals, mensen trekken te snel conclusies.

Wat zijn jouw defenities van een geestelijk verslaving dan? Wanneer is iets een gewoonte en wanneer is iets een verslaving? Ik ben zeker wel verslaafd aan muziek... van muziek luisteren krijg ik een goed gevoel en als ik dat een dag niet doe dan voel ik me kut.... 't is zelfs meer dan een hobby, een obsessie zelfs.... om alles ook origineel op vinyl te krijgen bijvoorbeeld.

De gewoonte om iedere avond 4 uur lang TV te kijken dat kun je zeker wel een verslaving noemen... een hardnekkig gedragspatronen waar je inrolt, die voor sommige mensen zeer moeilijk te doorbreken zijn.

Ik heb vele verslavingen in m'n leven... dingen waar ik absoluut niet meer zonder zou willen of kunnen, dat hoeft niet per defenitie slecht te zijn.... mensen associeren het woord verslaving gelijk met iets negatiefs, met drugs... dat soort dingen. Ik overdrijf niet, je tilt te zwaar aan het woord verslaving.

Wanneer is iets een gewoonte en wanneer is iets een verslaving? Op welk moment bereik je het punt dat je ergens geestelijk verslaafd aan bent?

quote:

Ik heb vele verslavingen in m'n leven... dingen waar ik absoluut niet meer zonder zou willen of kunnen, dat hoeft niet per defenitie slecht te zijn.... mensen associeren het woord verslaving gelijk met iets negatiefs, met drugs... dat soort dingen. Ik overdrijf niet, je tilt te zwaar aan het woord verslaving.

Heb je gelijk in. Mensen wegen altijd iets negatiefs aan het woord verslaving.

Ken gigantisch veel verhalen over verslavingen en WoW.

Ik heb WoW ook gespeeld en was zeker niet verslaafd. Rede ervan is dat ik het heel efficient speelde en vrij nuchter eronder bleef.

Het is allemaal begonnen doordat ik verleden jaar i.v.m. de 1 februari regel op tijd moest stoppen met mijn HBO opleiding, omdat ik het niet meer leuk vond. Rond die tijd kwam WoW ook uit en besloot ik dat maar te gaan spelen, aangezien ik t/m september weer aanzienlijk veel tijd over had, omdat dan mijn nieuwe opleiding pas weer zou gaan beginnen.

In het begin is het spel vrij onschuldig. Iedereen is namelijk net begonnen en het doel is dan ook op dat moment zeg maar je character te levelen t/m 60 (je begint op 1). Je kan dan ook zeg maar doen wat je wilt nog, omdat je niet aan mensen nog verbonden bent om progressie te kunnen boeken.

Het speel neemt echter een omkeer wanneer men het maximale level heeft behaald (60). Wanneer je progressie wilt boeken op dat punt zit er niks anders op dan in zogenaamde instances deel te nemen om betere items/spullen te bemachtigen.

Je bent in een instance afhankelijk van andere mensen die ook spelen en je moet dan samen met ze 40en in totaal zien te trachten om een monster te doden. Deze monsters zijn echter niet zomaar te doden. Je moet eerst een strategie hebben om deze te kunnen doden. En hier zit dan met een aantal andere factoren het "onderscheid" met andere videospellen.

- Management: Guilds (dus zeg maar spelers die samen bij elkaar horen). Moeten geleid worden als zeg maar bedrijven in het echte leven. Iemand moet administratie bij houden van de leden. Puntentoekenningen etc. En dan zijn er nog mensen die het niet eens met elkaar zijn, waardoor je als speler te maken krijgt met aspecten net als in het echte leven. ( Mensen die elkaar niet mogen en jaloers zijn etc en elkaar van alles en nog wat mis gunnen ).
- Tijd: Een simpele 40 man instance neemt al gauw 6 + uur in beslag, minder als je er al aardig in gevorderd bent. Iemand zal dus ergens in zijn vrije tijd een hoop aantal uren moeten vrijmaken om aan zo een instance deel te komen nemen.
- Vrienden: Doordat mensen elke avond of vele avonden in de week aan het raiden zijn (raiden is deelname aan zo een 40 man instance) is het logisch dat mensen een bepaalde band krijgen met elkaar, omdat zij op een bepaald punt meer bezig zijn met het spelletje als activiteiten in het echte leven.

Met world of warcraft was dit tot zeg maar 4/5 maanden geleden prima te combineren met de real world. Ik speelde bijvoorbeeld zeg maar 2 avondjes in de week WoW om zo een instance te doorlopen en was daar niet echt veel tijd aan kwijt als ik het vergelijk met een ander spelletje of manier van ontspannen.

Echter is er in de tijd daarna een bepaald keerpunt gekomen door Blizzard (de maker) zelf. En hebben zij bepaalde nieuwe entiteiten in het speel doorgevoerd. Die van iemand eisen dat hij vrijwel elke avond moet spelen mits hij beter en sterker etc wilt worden.

Ik zelf zie deze strategische zet van blizzard zeg maar als een volgende fase van hun melk koeitje. Herken meteen dat ze langzaam maar zeker steeds de lat iets hoger leggen, zodat niets vermoedende spelers steeds meer in het spel getrokken worden. En dus blijven spelen en zo elke maand hun of haar bedrag blijven overmaken op het banknr van Blizzard.

Toen dit zeg maar aan het opkomen was ben ik niet meer gaan spelen in die nieuwe instances (entiteiten what ever) en logde ik soms nog eventjes in om het één en andere te checken voor circa 30 minuten en later heb ik mijn account verkocht voor 400 euro aan één of andere nerd.

Echter kan ik je wel verzekeren dat dit een maatschappelijk probleem is of gaat worden. Zoals ik al in het begin van mijn post heb gezegd ken ik een hoop verhalen over mensen die echt serieus problemen hebben of hadden door hun computer verslaving.

Dit zal ik echter later posten, omdat ik nu even naar het strand gaat om mijn hond uit te laten

Ik hoop dat de mensen die wat minder bekend zijn met WoW of andere mmorpg nu een beetje meer begrijpen wat er gebeurt in zo een spelletje als World of Warcraft.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 22:15 schreef Vector_SLD het volgende:
Ik ben dan wel niet verslaafd aan WOW, maar ik eet i.p.v. met mijn vork, met mijn NES-controller. Ben ik nu verslaafd?

Respect, hier blijft m'n eten er nooit aan zitten.

quote:

Op dinsdag 18 juli 2006 22:37 schreef Pracissor het volgende:

[..]

Ja.

http://www.vpro.nl/programma/detoekomst/afleveringen/27029984/

Nog 1:

http://www.vpro.nl/programma/detoekomst/afleveringen/26025012/

was zelf erg verslaafd aan wow, speelde dagenlang/urenlang alleen maar, deed niet echt veel aan vrienden activiteiten en was al heel erg lang op mezelf, ik had altijd het idee dat mensen me te kijk wouden zetten en grapjes met me uit wouden halen.. ik was nooit sterk in praten of me praatjes gereed te houden...ik kwam altijd met de raarste verwijzingen... dus bevond ik me altijd zon beetje op me kamertje...

was paar maande geleden met wow gestopt, eindexamen en vond het niet meer zo leuk... keb baan en al gezocht, mar ondertussen zijn de mensen waarmee ik contact had en wat leuks mee wil doen op reis en verder ben ik er nog niet helemaal achter hoe ik mezelf interessant maak.. ook al ben ik nu gemakkelijker/openlijker en makkelijker in me praten.

Tevens paar dagen geleden weer es begonnen met spelen, verveel me soms en probeer er discipline te krijgen door af en toe gewoon te zeggen, ho nu maar es wat anders te doen...

Maar goed ik ken ook nog een hoop verslaafden en het is inderdaad een soort poging van de realiteit te ontsnappen, meeste mensen zijn wat lui/gemak en vooral pleziergericht het leven. Zo hoort het ook, maar mensen herkennen de plezier niet meer van de normale dagelijkse dingen naar me idee. Ik ging met vol plezier naar me werk voor welgeteld 2 dagen (dag erna bedrijf overgenomen) en me collega's vonden het raar... zo bedoel ik het zeg maar.

Verder is de wereld aan de ene kant ook wat eentonig en saai ingericht(zo kun je het zien). Mensen zoeken volgensmij steeds vaker naar 'absolute, exceptionele, bijzondere, bizarre' dingen en krachten op. In deze virtuele werelden kun je dan zeg maar "deels" waarmaken.

ik speelde city of villains muah verslaafd niet leuk spel ja

WoW ziet er nou niet echt denderend uit, bovendien als je met iemand in gevecht gaat ofzo schijnt het vet lang te duren voordat je een "Spell" kunt casten o.i.d.
Lijkt me kolere saai !!

Ik ben een tijd lang best wel verslaafd geweest aan counterstrike, kende alle maps en elk detail van het spel uit mijn hoofd.
Mijn school leedt er in die tijd aardig onder, maarja ik denk dat ik zonder counterstrike wel weer een andere manier had gevonden om maar niks aan school te hoeven doen.
Heb best lang 8e op wereldranglijst gestaan.
Ermee stoppen was voor mij iig niet moeilijk, het spel is zo anders geworden dan vroeger dat ik er geen lol meer in had.

Ik speelde het maanden achter elkaar zonder ook maar 1 iemand te zien!!

Tegenwoordig zit ik bijna nooit meer achter mijn comp, alleen soms om dingetjes te lezen en af en toe een potje Battlefield 2 online te spelen.

Alles is wel weer prima in orde gekomen eigenlijk, heb zat vrienden, overvolle agenda.
en een heerlijke vriendin

8e wereldranglijst...?

het pvpe in wow is lang niet zo saai als je goeie spelers hebt, maar in battlegrounds kom je dat niet al te vaak tegen...
verder als je op graphics let bij een game, mis je zoiezo het belangrijkste imho de gameplay

ik speelde tevens ook tijde lang CS en stoppe was idd niet moeilijk...toen het jumpe en recoils changed waren was het echt gebeurd


wat trouwens ook belangrijk is bij dit soort 'socialere' games en LANs naar me idee is dat het niet gaat om hoe je eruit ziet of bij welke groep je hoort. Mensen waarderen op hoe goed je bent, aardig en gezellig. Iets wat niet voor iedereen makkelijk is om te laten zien aan andere in het echte leven. Dats ook de reden dat ik vroeger naar LANs ging (nu zijn niet in de buurt/geen tijd) omdat mensen je meer waardeerde voor wat je kon en dat je tog wel gezellig was. Het staat volledig doelgericht op plezier.

[ Bericht 33% gewijzigd door koffiegast op 20-07-2006 02:17:17 ]