Gastroscopie...: iemand ervaring?

quote:

Op maandag 18 februari 2008 11:27 schreef Pheno het volgende:
Het viel me reuze mee, geen verdoving/spray whatever. Ik hoefde dat ding niet eens naar binnen te slikken: kin op de borst en de arts stouwde dat ding wel naar beneden. Vreemde gewaarwording, dat wel. En af en toe willen overgeven, omdat al dat geschuif in je slokdarm nogal minder is. Maar niets gevonden, op zich goed, maar mijn klachten zijn er niet mee weg natuurlijk.

Ja, als je weet te ontspannen, is het best goed te doen.

Ik hoop dat ze gauw een vooral onschuldige oorzaak voor je klachten vinden!

Brrr, mijn spijsvertering is wat langzamer dan normaal maar dat wist ik niet op het moment dat ik dat onderzoek kreeg. Ik was dus braaf na het avondeten nuchter gebleven maar dat was niet voldoende. Een gastroscopie met een half volle maag is geen feest kan ik je vertellen.
Ik heb bijna het volledige onderzoek lopen kokhalzen en kotsen Tering wat heb je het dan benauwd!
Wegpuffen, ademen via je mond, rustig blijven, tot 100 tellen, het helpt allemaal geen donder. Als je maag niet compleet leeg is en ze blazen er lucht in en gaan met een slang wriemelen dan houdt je dat echt niet meer tegen.
De volgende keer eet ik van tevoren de hele dag niet.

quote:

Op maandag 18 februari 2008 13:15 schreef MinderMutsig het volgende:
Brrr, mijn spijsvertering is wat langzamer dan normaal maar dat wist ik niet op het moment dat ik dat onderzoek kreeg. Ik was dus braaf na het avondeten nuchter gebleven maar dat was niet voldoende. Een gastroscopie met een half volle maag is geen feest kan ik je vertellen.
Ik heb bijna het volledige onderzoek lopen kokhalzen en kotsen Tering wat heb je het dan benauwd!
Wegpuffen, ademen via je mond, rustig blijven, tot 100 tellen, het helpt allemaal geen donder. Als je maag niet compleet leeg is en ze blazen er lucht in en gaan met een slang wriemelen dan houdt je dat echt niet meer tegen.
De volgende keer eet ik van tevoren de hele dag niet.

Ja, dat kan ik me zeker voorstelen!
Is wel uitzonderlijk zeg! Normaal gesproken is je maag met een paar uurtjes wel leeg!!

Volgens mij hadden ze het in jouw geval gewoon moeten uitstellen!
Voor de kwaliteit van het onderzoek lijkt me een halfvolle maag nou ook niet echt ideaal!
Wat een rotervaring!

Ik heb ook zo'n slome maag gelukkig kon ik neit eten voordat ze de sonde gingen plaatsen anders had ik wrs hetzelfde gehad

Ik zit dit topic even door te lezen maar ik ben blij dat ik dat niet heb gedaan voor ik ging.
Ik was helemaal niet zenuwachtig. Ik ken een aantal mensen die het al een paar keer gehad hebben en iedereen zei dat het reuze mee viel. Wel vervelend natuurlijk maar niet vreselijk. Ik had een paar tips gekregen (kin op de borst houden, door je neus ademen, rustig zuchten als het vervelend wordt e.d.) dus ik was goed voorbereid en helemaal niet bang of gestrest.
Ik ben het trouwens niet met iedereen eens die hier zegt dat het geen pijn doet. Ik had een ontsteking in mijn maag en door het gewriemel, gekots en de hapjes deed het wel degelijk pijn. En dat dan ruim 30-40 minuten
Ik zal zo'n onderzoek niet snel nog eens laten doen. Ze behandelen me maar voor wat ze vermoeden en desnoods onderga ik een kijkoperatie maar dit wil ik nooit meer meemaken.
Ik onderga tien keer liever een endoscopie en het aan gruzelementen breken van mijn elleboog was vergeleken bij dit ook een rooskleurig moment in mijn leven.

Ik heb er nu wat buikpijn van en verhoging. Waarschijnlijk door de ingeblazen lucht.

quote:

Op zondag 13 juli 2008 00:05 schreef HeaRt_woRm het volgende:
Ik krijg maandag zo een onderzoek. Nu staat er wel dat je niet mag eten enzo, maar eén glas water dat kan wel of toch maar niet?

Water mocht ik wel drinken, alleen niet vlak voor de handeling.

quote:

Op zondag 13 juli 2008 00:05 schreef HeaRt_woRm het volgende:
Ik krijg maandag zo een onderzoek. Nu staat er wel dat je niet mag eten enzo, maar eén glas water dat kan wel of toch maar niet?

Water gaat sneller door de maag dan eten. Ze hebben inderdaad het liefst dat je gewoonweg niet drinkt. Het ligt een beetje aan het tijdstip, mag je om 9 uur al, dan eigenlijk niet meer in de ochtend drinken. Om 14:00 is het dan weer zo lulleig om in de ochtend niet even een glas water te nemen

quote:

Op maandag 18 februari 2008 15:53 schreef MinderMutsig het volgende:
Ik ben het trouwens niet met iedereen eens die hier zegt dat het geen pijn doet. Ik had een ontsteking in mijn maag en door het gewriemel, gekots en de hapjes deed het wel degelijk pijn. En dat dan ruim 30-40 minuten
Ik zal zo'n onderzoek niet snel nog eens laten doen.

Duurde het echt 30-40 minuten? Wat hebben ze dan allemaal gedaan? Hapjes nemen hebben ze bij mij ook altijd gedaan (maag & 12 vingerige darm) maar de slang was er toch altijd binnen 10 minuten weer uit.
Heb je soms een ERCP gehad?

quote:

Ze behandelen me maar voor wat ze vermoeden en desnoods onderga ik een kijkoperatie maar dit wil ik nooit meer meemaken.
Ik onderga tien keer liever een endoscopie en het aan gruzelementen breken van mijn elleboog was vergeleken bij dit ook een rooskleurig moment in mijn leven.

Een gastroscopie is een endoscopie! Of bedoel je een echoscopie? Dat stelt ook niet zoveel voor (tenzij je er eentje moet doen van de achterkant van je hart).

quote:

Op zondag 13 juli 2008 11:33 schreef Mister1977 het volgende:

[..]

Duurde het echt 30-40 minuten? Wat hebben ze dan allemaal gedaan? Hapjes nemen hebben ze bij mij ook altijd gedaan (maag & 12 vingerige darm) maar de slang was er toch altijd binnen 10 minuten weer uit.
Heb je soms een ERCP gehad?

Omdat ik continue aan het kotsen was en ze daardoor ook niet alles goed konden zien duurde het langer.

quote:

Een gastroscopie is een endoscopie! Of bedoel je een echoscopie? Dat stelt ook niet zoveel voor (tenzij je er eentje moet doen van de achterkant van je hart).

Die endoscopie was via de achteruitgang, waren toch echt twee totaal verschillende onderzoeken.

quote:

Op zondag 13 juli 2008 12:13 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Omdat ik continue aan het kotsen was en ze daardoor ook niet alles goed konden zien duurde het langer.
[..]

Die endoscopie was via de achteruitgang, waren toch echt twee totaal verschillende onderzoeken.

Ja maar ik kots ook continu hoor! Ik kan hooguit een seconde zonder.

Endoscopie is een algemene term voor een onderzoek waarbij er met een endoscoop in je binnenste gekeken wordt. Je hebt bijvoorbeeld de gastroscopie (maag), duodenoscopie (12 vingerige darm), de coloscopie of colonoscopie (dikke darm), de oesofagoscopie (slokdarm) en de bronchoscopie (luchtpijp).

Zo'n colonoscopie heb ik ook gehad. Een stuk minder akelig maar wel veel pijnlijker vond ik zelf.

quote:

Op zondag 13 juli 2008 14:23 schreef Mister1977 het volgende:

[..]

Ja maar ik kots ook continu hoor! Ik kan hooguit een seconde zonder.

Ik heb het over echt kotsen hè, niet alleen kokhalzen. Ik had het onderzoek rond 11 uur en ik had al sinds een uur of zes de vorige avond niets meer gegeten maar mijn maag zat nog gewoon vol. Kotsen met een slang in je keel is niet fijn, en bij gebrek aan ruimte komt het dan gewoon door je neus naar buiten en krijg je helemaal geen lucht meer. Probeer dan maar eens niet in paniek te raken. Nog even afgezien van de pijn.
Ik heb later ook nog een onderzoek gehad met radioactieve jam om te zien hoe snel voedsel door mijn systeem ging.

[ Bericht 0% gewijzigd door MinderMutsig op 13-07-2008 14:57:22 ]

quote:

Op zondag 13 juli 2008 14:49 schreef MinderMutsig het volgende:

[..]

Ik heb het over echt kotsen hè, niet alleen kokhalzen. Ik had het onderzoek rond 11 uur en ik had al sinds een uur of zes de vorige avond niets meer gegeten maar mijn maag zat nog gewoon vol. Kotsen met een slang in je keel is niet fijn, en bij gesrek aan ruimte komt het dan gewoon door je neus naar buiten en krijg je helemaal geen lucht meer. Probeer dan maar eens niet in paniek te raken. Nog even afgezien van de pijn.
Ik heb later ook nog een onderzoek gehad met radioactieve jam om te zien hoe snel voedsel door mijn systeem ging.

Ow das niet zo prettig (en het is al niet prettig zonder kotsen).

Ik heb ook een keer een radioactief ei naar binnen mogen werken.
Had je volgens dat jamonderzoek ook een vertraagde maaglediging? Wat doen ze daar aan?

quote:

Op zondag 13 juli 2008 14:54 schreef Mister1977 het volgende:

[..]

Ow das niet zo prettig (en het is al niet prettig zonder kotsen).

Ik heb ook een keer een radioactief ei naar binnen mogen werken.
Had je volgens dat jamonderzoek ook een vertraagde maaglediging? Wat doen ze daar aan?

Ik moest (voor mijn doen 's ochtends) keiveel eten! Ze kunnen het trouwens wel jam noemen maar het heeft echt helemaal niks met jam te maken.
Het was wel wat vertraagd inderdaad maar daar doen ze niks aan. (Ik zou ook niet weten wat daar aan gedaan kan worden trouwens.) Vind ik ook niet zo nodig, ik heb er nauwelijks last van en ik gebruik al genoeg medicijnen.

Ik stem voor de gastroscopie met een roesje

Helemaal niks van dat hele onderzoek gemerkt al schijn ik wel half bij te zijn geweest, heerlijk

quote:

Op zondag 13 juli 2008 15:03 schreef MinderMutsig het volgende:


Ik moest (voor mijn doen 's ochtends) keiveel eten! Ze kunnen het trouwens wel jam noemen maar het heeft echt helemaal niks met jam te maken.
Het was wel wat vertraagd inderdaad maar daar doen ze niks aan. (Ik zou ook niet weten wat daar aan gedaan kan worden trouwens.) Vind ik ook niet zo nodig, ik heb er nauwelijks last van en ik gebruik al genoeg medicijnen.

Wat is keiveel? Ik eet 's ochtends erg moeilijk.

Vroeger (voor 2001 ofzo) was er Prepulsid voor vertraagde maaglediging maar dat wordt tegenwoordig alleen nog maar in extreme gevallen voorgeschreven ivm kans op ernstige hartritmestoornissen.

quote:

Op zondag 13 juli 2008 15:14 schreef Trusten het volgende:
Ik stem voor de gastroscopie met een roesje

Helemaal niks van dat hele onderzoek gemerkt al schijn ik wel half bij te zijn geweest, heerlijk

Ik tegen
In mijn geval een niet zo lastig onderzoek, dus tot op heden geen reden om een roesje aan te vragen. Ik hoor in augustus wat ze weer van plan zijn, dan ga ik naar het radboud ziekenhuis om een diagnose te vragen, omdat mijn vorige ziekenhuis niet verder wilt zoeken
Leuk die wachtlijsten en ondertussen maar last hebben

quote:

Op zondag 13 juli 2008 15:21 schreef Mister1977 het volgende:

[..]

Wat is keiveel? Ik eet 's ochtends erg moeilijk.

Vroeger (voor 2001 ofzo) was er Prepulsid voor vertraagde maaglediging maar dat wordt tegenwoordig alleen nog maar in extreme gevallen voorgeschreven ivm kans op ernstige hartritmestoornissen.

Twee beschuiten, twee koppen thee en twee boterhammen waarvan een met vieze radioactieve jam.
Het is geen idiote hoeveelheid maar ik moet moeite doen om het weg te krijgen 's ochtends.

Mijn ervaring: ik vond het vreselijk. Ik zat er al heel erg tegen op omdat ik ook een beetje anti-grote-pillen-doorslikken, anti-kots en anti-tandarts ben.
Ze moesten me tijdens het onderzoek stevig vasthouden want uit reflex wou ik de buis uit mijn keel trekken.

Het duurde maar een paar minuutjes, ik had alleen een schrale keel de rest van de dag en een naar gevoel in mijn buik. Ik mocht trouwens geen verdoving of iets, ze zeiden dat het onzin was.

Wel blij dat ik het heb laten doen, ik was een half jaar goed ziek en dankzij dit onderzoek wisten ze (eindelijk) wat het was. Helicobacter Pylori (maagzweer)bacterie. Een week lang 6 pillen per dag en de bacterie was weg

quote:

Op dinsdag 15 juli 2008 15:11 schreef malphas86 het volgende:
Ik mocht trouwens geen verdoving of iets, ze zeiden dat het onzin was.

Ik zag er ook heel erg tegenop en kon in het ziekenhuis in Nieuwegein gewoon een roesje krijgen (ik was 10 minuutjes out) maar van te voren kreeg ik ook al verdovende spray in mijn keel tegen het kokken. Waarom zou dat onzin zijn? Omdat het een kort onderzoek is moet je maar even doorbijten ofzo?

Ik kan me achteraf van het hele gebeuren niets herinneren (heerlijk) terwijl ik naar het schijnt wel gewoon meegewerkt hebt en was vrijwel net zo snel het ziekenhuis weer uit als een normale patient. Het risico van anesthesie is tegenwoordig voor een overigens gezond persoon (de meeste mensen) kleiner dan dat van de autorit naar het ziekenhuis voor de operatie. Daarnaast word je zuurstofgehalte enz gewoon in de gaten gehouden...

[ Bericht 11% gewijzigd door Trusten op 15-07-2008 16:36:42 ]

Ik heb me aangemeld om even te kunnen reageren in dit topic.

Vanochtend heb ik mijn eerste gastroscopie gehad en min of meer als voorbereiding had ik dit topic doorgelezen, Het leek mij wel net zo fair om dan ook mijn ervaringen te delen:

Als eerste kan ik zeggend at het mij 100% meegevallen is. Ik heb geen roesje gehad, maar wel een verdovende spray in de keel. Ik kan niet oordelen over de situatie van anderen, maar na mijn ervaring heb ik het gevoel dat een aantal reacties in dit topic wel wat overdreven zijn. Natuurlijk ervaart een ieder pijn en ongemak anders en natuurlijk heeft iedereen een andere pijngrens. Maar uitspraken als: ik bloed nog liever dood of het zijn martelpraktijken zijn in mijn ogen erg overtrokken.

Goed, hoe ging het bij mij:

Ik werd ontvangen in de gastroscopiekamer van het ziekenhuis door twee zusters en een arts. Een zuster legde mij kort uit wat er ging gebeuren en vroeg mij op mijn linker zij te gaan liggen. Ik vroeg of ik geen keelverdoving kreeg, waarop de zuster vertelde dat dat mogelijk was. De arts vond het ook goed (als ik niets had gezegd, had ik hem ook niet gekregen). De arts sprayde een vloeistof achterin mijn keel die volgens hem naar banaan smaakte en volgens mij ga ik nooit bananen eten bij die arts! Het smaakte een beetje chemisch en had iets weg van banaan. Niet lekker, maar ook niet vreselijk vies.

Direct daarna ben ik op mijn zij gaan liggen met de armen min of meer gekruist over mijn buik en kreeg ik de bijtring in mijn mond. Daarna schoof de arts de slang naar binnen. Toen de slang achterin mijn mond zat werd mij gevraagd om te slikken en terwijl ik dit deed zat de slang al voorbij mijn huig. Dat was een onprettig gevoel en zorgde ervoor dat ik een paar keer moest kokhalzen (2 a 3 keer). Niet zo erg of heftig als bij overgeven (dat komt bij mij altijd vanuit mijn tenen), maar des al niet te min wel onprettig, maar ook niet meer dan dat. Heel even sloeg mij de schrik om het hart, omdat je iets in je keel hebt, wat je niet kunt uitspugen en je het idee hebt, dat je niet kunt ademen. Dat gevoel is meer een lichamelijke reactie dan een gevoel en duurde bij mij echt maar heel even. Daarna neemt je ademreflex het direct weer over en ga je ademen en dat gaat verrassend eenvoudig. Het kokhalzen hield bij mij daarna ook op. Zo nu en dan had ik tijdens die behandeling nog wel even de neiging om te kokhalzen, maar dat kon ik prima onderdrukken. Hij was veel minder heftig als bij braken. Ik heb mijn ogen dichtgedaan en mij geconcentreerd op mijn ademhaling (gewoon door mond en neus, beide wilde prima). Het gevoel van die slang in je keel blijft onnatuurlijk, maar is prima uit te houden.

Tijdens de procedure vertelde de zuster mij continue waar ze waren met de slang en hoe het ging. Op een gegeven moment werd er lucht ingeblazen, zodat de arts beter zicht kreeg. Dat heeft als gevolg dat je gaat boeren. Omdat ik zoveel mogelijk probeerde mijn keel te ontspannen, ging dat boeren als vanzelf. En dat geboer zorgde er ook voor dat ik mij minder bewust was van de slang, omdat ik het wel grappig vond. Ik heb echt heerlijk voor mij uit liggen boeren en op een gegeven moment heb ik de boeren even ingehouden, zodat ik daarna de langste aangesloten boer ooit kon laten. Ik kon het daarna niet laten om net iets te hard te zeggen: "Grote jongen!" (Oh ja, je kunt gewoon praten met een slang in je keel. Wel wat ongemakkelijk, maar het wil wel).

Ik heb niet echt op de tijd gelet, maar het hele onderzoek duurde hooguit 10 min. Het was voorbij voor ik het wist. Nadat de slang verwijderd was, ging de bijtring eruit en kwam er een hoop slijm uit mijn mond en had ik wat tranende ogen van het kokhalzen. Dat slijm heb ik vrolijk in een doekje getuft. Al met al liep ik 20 min. na aankomst alweer van de afdeling af. Het enige waar ik nu nog last van heb (3 uur na het onderzoek), is een wat gevoelige keel als ik slik, maar dat is ook niet zo gek, gezien de uitgevoerde handelingen.

Al met al kan ik dus alleen maar meedelen dat het best wel meevalt, zeker als je je van tevoren niet helemaal opnaait en gewoon ontspannen blijft. Leuk? Nee. Dramatisch? Absoluut niet. Een marteling? uit mij krijgen ze geen informatie met deze behandeling!. Pijn? Nee, helemaal niet.

Het is een beetje als een schaafwond: vervelend, maar veel minder erg als een open vleeswond. Ik vind boren bij de tandarts vele malen vervelender en vooral pijnlijker!

Ik hoop dat iemand wat heeft aan deze ervaring! Succes en sterkte gewenst als je de behandeling binnenkort moet ondergaan. Kop op, het is zo erg niet!

Crosspost.

quote:

Op woensdag 23 september 2009 01:52 schreef AAAAAA het volgende:
Ik moet volgende maand weer. Ik heb het een keer eerder gedaan, zonder verdoving. Ik heb enorm hevige reflexen (kan bijv. geen lenzen indoen) en ik was bang dat het mis zou gaan, maar ik heb me er gewoon bij neergelegd en als de slang binnen is, dan alleen de lucht die ze pompen maar vervelend.

Ik kan me verder wel vinden in het verhaal van waterfiets. Nu moet ik 26 oktober weer, bij een andere MDL-arts. Vorige keer (2006) hebben ze een dubieuze verhevenheid gevonden in de slokdarm. Ik had toen en heb nog steeds nogal last van reflux, en toentertijd kwam ik in een soort permanente hik terecht. Ik was allang blij dat er niets ernstigs was Nu heb ik omeprazol, in afwachting van het volgende onderzoek.

Ik moet 4 november voor het onderzoek en dacht vandaag na het maken van de afspraak ik ga een googlen wat zo'n onderzoek precies inhoud. Via een link kwam ik hier terecht en ben gaan lezen. Tijdens het lezen kreeg ik diverse wegtrekkers van de verhalen en zie er nu toch wel een beetje tegen op, totdat ik het verhaal van waterfiets las. Waterfiets heeft mij hoop gegeven en ik probeer nu maar de nare verhalen van hier te vergeten.

Bij deze wil ik waterfiets bedanken