Ik heb me aangemeld om even te kunnen reageren in dit topic.
Vanochtend heb ik mijn eerste gastroscopie gehad en min of meer als voorbereiding had ik dit topic doorgelezen, Het leek mij wel net zo fair om dan ook mijn ervaringen te delen:
Als eerste kan ik zeggend at het mij 100% meegevallen is. Ik heb geen roesje gehad, maar wel een verdovende spray in de keel. Ik kan niet oordelen over de situatie van anderen, maar na mijn ervaring heb ik het gevoel dat een aantal reacties in dit topic wel wat overdreven zijn. Natuurlijk ervaart een ieder pijn en ongemak anders en natuurlijk heeft iedereen een andere pijngrens. Maar uitspraken als: ik bloed nog liever dood of het zijn martelpraktijken zijn in mijn ogen erg overtrokken.
Goed, hoe ging het bij mij:
Ik werd ontvangen in de gastroscopiekamer van het ziekenhuis door twee zusters en een arts. Een zuster legde mij kort uit wat er ging gebeuren en vroeg mij op mijn linker zij te gaan liggen. Ik vroeg of ik geen keelverdoving kreeg, waarop de zuster vertelde dat dat mogelijk was. De arts vond het ook goed (als ik niets had gezegd, had ik hem ook niet gekregen). De arts sprayde een vloeistof achterin mijn keel die volgens hem naar banaan smaakte en volgens mij ga ik nooit bananen eten bij die arts!

Het smaakte een beetje chemisch en had iets weg van banaan. Niet lekker, maar ook niet vreselijk vies.
Direct daarna ben ik op mijn zij gaan liggen met de armen min of meer gekruist over mijn buik en kreeg ik de bijtring in mijn mond. Daarna schoof de arts de slang naar binnen. Toen de slang achterin mijn mond zat werd mij gevraagd om te slikken en terwijl ik dit deed zat de slang al voorbij mijn huig. Dat was een onprettig gevoel en zorgde ervoor dat ik een paar keer moest kokhalzen (2 a 3 keer). Niet zo erg of heftig als bij overgeven (dat komt bij mij altijd vanuit mijn tenen), maar des al niet te min wel onprettig, maar ook niet meer dan dat. Heel even sloeg mij de schrik om het hart, omdat je iets in je keel hebt, wat je niet kunt uitspugen en je het idee hebt, dat je niet kunt ademen. Dat gevoel is meer een lichamelijke reactie dan een gevoel en duurde bij mij echt maar heel even. Daarna neemt je ademreflex het direct weer over en ga je ademen en dat gaat verrassend eenvoudig. Het kokhalzen hield bij mij daarna ook op. Zo nu en dan had ik tijdens die behandeling nog wel even de neiging om te kokhalzen, maar dat kon ik prima onderdrukken. Hij was veel minder heftig als bij braken. Ik heb mijn ogen dichtgedaan en mij geconcentreerd op mijn ademhaling (gewoon door mond en neus, beide wilde prima). Het gevoel van die slang in je keel blijft onnatuurlijk, maar is prima uit te houden.
Tijdens de procedure vertelde de zuster mij continue waar ze waren met de slang en hoe het ging. Op een gegeven moment werd er lucht ingeblazen, zodat de arts beter zicht kreeg. Dat heeft als gevolg dat je gaat boeren. Omdat ik zoveel mogelijk probeerde mijn keel te ontspannen, ging dat boeren als vanzelf. En dat geboer zorgde er ook voor dat ik mij minder bewust was van de slang, omdat ik het wel grappig vond. Ik heb echt heerlijk voor mij uit liggen boeren en op een gegeven moment heb ik de boeren even ingehouden, zodat ik daarna de langste aangesloten boer ooit kon laten. Ik kon het daarna niet laten om net iets te hard te zeggen: "Grote jongen!"

(Oh ja, je kunt gewoon praten met een slang in je keel. Wel wat ongemakkelijk, maar het wil wel).
Ik heb niet echt op de tijd gelet, maar het hele onderzoek duurde hooguit 10 min. Het was voorbij voor ik het wist. Nadat de slang verwijderd was, ging de bijtring eruit en kwam er een hoop slijm uit mijn mond en had ik wat tranende ogen van het kokhalzen. Dat slijm heb ik vrolijk in een doekje getuft. Al met al liep ik 20 min. na aankomst alweer van de afdeling af. Het enige waar ik nu nog last van heb (3 uur na het onderzoek), is een wat gevoelige keel als ik slik, maar dat is ook niet zo gek, gezien de uitgevoerde handelingen.
Al met al kan ik dus alleen maar meedelen dat het best wel meevalt, zeker als je je van tevoren niet helemaal opnaait en gewoon ontspannen blijft. Leuk? Nee. Dramatisch? Absoluut niet. Een marteling? uit mij krijgen ze geen informatie met deze behandeling!. Pijn? Nee, helemaal niet.
Het is een beetje als een schaafwond: vervelend, maar veel minder erg als een open vleeswond. Ik vind boren bij de tandarts vele malen vervelender en vooral pijnlijker!
Ik hoop dat iemand wat heeft aan deze ervaring! Succes en sterkte gewenst als je de behandeling binnenkort moet ondergaan. Kop op, het is zo erg niet!