SES School, Studie en Onderwijs
Wiskunde in de brugklas, Frans voor het examen of een studie Personeel en Arbeid? Moeilijke formulieren van DUO? Iets weten over studiefinanciering of studentenverenigingen? Dit is het forum voor leerkrachten, scholieren en studenten, van brugklas tot uni
Post hier al je vragen met betrekking tot de vakken:
Wiskunde
Natuurkunde
Informatica
Scheikunde
Biologie
Algemene Natuurwetenschappen
Alles wat in de richting komt
Hierboven staan de vakken zoals ze op de middelbare school gegeven worden. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat er hier geen ruimte is voor vragen van MBO, HBO of WO-niveau. Alle vragen die binnen het gebied van 'Bèta' vallen, kun je hier posten.
Heb je een vraag die niet binnen het gebied 'Bèta' valt? Neem eens een kijkje in één van de volgende topics:
[Centraal] Gamma 'huiswerk en vragen topic'
[Centraal] Alfa 'huiswerk en vragen topic'
[ Bericht 0% gewijzigd door Rene op 24-02-2006 20:04:52 ]
Hierboven staan de vakken zoals ze op de middelbare school gegeven worden. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat er hier geen ruimte is voor vragen van MBO, HBO of WO-niveau. Alle vragen die binnen het gebied van 'Bèta' vallen, kun je hier posten.
Heb je een vraag die niet binnen het gebied 'Bèta' valt? Neem eens een kijkje in één van de volgende topics:
[Centraal] Gamma 'huiswerk en vragen topic'
[Centraal] Alfa 'huiswerk en vragen topic'
[ Bericht 0% gewijzigd door Rene op 24-02-2006 20:04:52 ]
"Dat is echt ontzettend zielig" ©
tvp
I asked God for a bike, but I know God doesn't work that way.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
So I stole a bike and asked for forgiveness.
hoi een klein vraagje: het is geen opdracht ofzo..
mara ik heb het over de Polya oplossingstrategien of probleemoplossen-heuristiken (ik weet niet hoe je dat nog spelt) In ieder geval.
mijn vraag is of ze wel nuttig zijn als je die toepast? Ik ben ze pas dit jaar (dit blok) tegengekomen..:
de methode is als volgt
1) probleem begrijpen
2)plan ontwerpen
3)plan uitvoeren
4)evalueren..
mara ik heb het over de Polya oplossingstrategien of probleemoplossen-heuristiken (ik weet niet hoe je dat nog spelt) In ieder geval.
mijn vraag is of ze wel nuttig zijn als je die toepast? Ik ben ze pas dit jaar (dit blok) tegengekomen..:
de methode is als volgt
1) probleem begrijpen
2)plan ontwerpen
3)plan uitvoeren
4)evalueren..
verlegen :)
zoiets leer je toch onbewust tijdens het oplossen van opgaven..
waarom ga je dat dan bewust aanleren? ..zal dat dan wel helpen? heeft dat wel ooit geholpen?
waarom ga je dat dan bewust aanleren? ..zal dat dan wel helpen? heeft dat wel ooit geholpen?
verlegen :)
Lang niet iedereen leert dit zo vanzelfsprekend. Nog steeds kom ik er op school vaak achter dat mensen helemaal geen idee hebben hoe ze een probleemstelling aan moeten pakken en wat ze allemaal zouden kunnen en/of moeten doen om een oplossing te vinden. Het ligt er maar net aan op wat voor manier jij denkt, leert, opgevoed bent en hoe ze op school met zulke dingen om zijn gegaan.quote:Op vrijdag 17 februari 2006 20:05 schreef teletubbies het volgende:
zoiets leer je toch onbewust tijdens het oplossen van opgaven..
waarom ga je dat dan bewust aanleren? ..zal dat dan wel helpen? heeft dat wel ooit geholpen?
"Dat is echt ontzettend zielig" ©
De meeste opgaven die je maakt volgen direct op een klein stukje theorie en de oplossing van die opgave is na de theorie, met eventuele voorbeelden, bijna triviaal. Je wordt dan meestal met problemen geconfronteerd waarvan de oplossingmethode duidelijk is. Voor een aantal problemen zijn er standaardtrucjes waarmee je redelijk eenvoudig tot een oplossing komt.quote:Op vrijdag 17 februari 2006 20:05 schreef teletubbies het volgende:
zoiets leer je toch onbewust tijdens het oplossen van opgaven..
waarom ga je dat dan bewust aanleren? ..zal dat dan wel helpen? heeft dat wel ooit geholpen?
Als je echter een echt probleem tegenkomt is de oplossing niet altijd voor de hand liggend. En dan moet je echt dieper over het plan van aanpak nadenken, zeker als de uitvoering maanden zou duren is het van te voren handig om te kijken of die aanpak nut heeft.
Alle eendjes zwemmen in het water. :)
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Er is maar 1 manier waarop je problemen leert oplossen en dat is HEEL VEEL, maar dan ook echt HEEL VEEL oefenen en zorgen dat je alles wat je tijdens dat oefenen ziet ook NIET MEER VERGEET.quote:Op vrijdag 17 februari 2006 20:05 schreef teletubbies het volgende:
zoiets leer je toch onbewust tijdens het oplossen van opgaven..
waarom ga je dat dan bewust aanleren? ..zal dat dan wel helpen? heeft dat wel ooit geholpen?
onthouden en oefenen.. maar ik mis dan een stukje ..een heel klein stukje creativiteit..:s
het lijkt mere op reproduceren
het lijkt mere op reproduceren
verlegen :)
Tja, het is 10% inspiratie en 90% transpriratie. Mis je die 10% inspiratie, dan kom je er inderdaad ook niet.
stel dat het echt werkte zoals polya beschrijft. Kunnen ze eindelijk die hbo opleiding wiskunde beginnen
[ Bericht 2% gewijzigd door McCarthy op 18-02-2006 01:09:47 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door McCarthy op 18-02-2006 01:09:47 ]
Het nationaal product is hetzelfde als een taart waar uiteraard iedereen recht op heeft, als overheden met geld smijten heet het investeren en als bedrijven investeren heet het een sprinkhanenplaag. McCarthy
voor scheikunde willen we meten hoeveel energie vrijkomt/ontstaat bij endo/exogene reacties. Maar nu vragen we ons af hoe we dat 't makkelijkst meten kan.
Wat wij dachten is we doen de reactie in een bekerglas met water en dan meten hoeveel graden het water verandert is en dan kunnen we de vrijgekomen/ontrokken energie meten. Maar dit lijkt ons niet echt een nauwkeurige manier, weet iemand een betere?
Wat wij dachten is we doen de reactie in een bekerglas met water en dan meten hoeveel graden het water verandert is en dan kunnen we de vrijgekomen/ontrokken energie meten. Maar dit lijkt ons niet echt een nauwkeurige manier, weet iemand een betere?
"Those unforgettable days, for them I live"
Hallooo!
Ik heb 2 gonioformules, die heb ik nodig om een aantal berekeningen te kunnen maken, en wil ook weten waarom deze 2 vergelijkingen zo zijn.
Ik ben echter al een hele tijd bezig, en ik kom er niet uit.
Het gaat om de volgende 2:
Sin(x) = 2 * Sin(x/2) * Cos (x/2)
en
Cos (x) = 2 Cos²(x/2) -1
Kunnen jullie me helpen?
Ik heb 2 gonioformules, die heb ik nodig om een aantal berekeningen te kunnen maken, en wil ook weten waarom deze 2 vergelijkingen zo zijn.
Ik ben echter al een hele tijd bezig, en ik kom er niet uit.
Het gaat om de volgende 2:
Sin(x) = 2 * Sin(x/2) * Cos (x/2)
en
Cos (x) = 2 Cos²(x/2) -1
Kunnen jullie me helpen?
De sint verzon op z'n gemak,
dit voor het oude wrak.
dit voor het oude wrak.
Die zijn makkelijk af te leiden met de bekende formules:quote:Op zaterdag 18 februari 2006 13:48 schreef Market_Garden het volgende:
Hallooo!
Ik heb 2 gonioformules, die heb ik nodig om een aantal berekeningen te kunnen maken, en wil ook weten waarom deze 2 vergelijkingen zo zijn.
Ik ben echter al een hele tijd bezig, en ik kom er niet uit.
Het gaat om de volgende 2:
Sin(x) = 2 * Sin(x/2) * Cos (x/2)
en
Cos (x) = 2 Cos²(x/2) -1
Kunnen jullie me helpen?
sin(x+y) = sin(x)·cos(y) + cos(x)·sin(y)
cos(x+y) = cos(x)·cos(y) - sin(x)·sin(y)
sin2(x) + cos2(x) = 1
Probeer het maar eens.
Of als je daar geen zin hebt:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ah, dankjewel...
*heb toch stiekem in de spoiler gekeken*
*heb toch stiekem in de spoiler gekeken*
De sint verzon op z'n gemak,
dit voor het oude wrak.
dit voor het oude wrak.
Je zou het inderdaad met water kunnen doen, maar dan in een redelijk goed geisoleerde omgeving, bv., het in een thermoskan uitvoeren... Daarmee maak je de boel al een stuk nauwkeuriger, net zoals als je bv. een digitale thermometer gebruikt...
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Ben bezig met een vak differentiaalvergelijkingen en moet wat opgaven maken, maar het wel echt niet lukken Misschien dat jullie me kunnen helpen.
Het gaat om de DV:
dy/dx = -2 y/x + xy2, waarbij y(1) =0 als voorwaarde
We moeten dit oplossen mbv "de methode van variatie van constanten van Lagrange".
Nu staat in het boek uitgelegd hoe dit in zijn werking gaat voor een een inhomogene lineaire DV, dus
dy/dx = a(x) y + b(x)
en de opgaven in die vorm lukken ook wel, maar ik krijg de bovenstaande DV niet in deze vorm (wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat deze DV volgens mij niet lineair is).
Dus nu is mn vraag: hoe los ik dit dan wel op (mbv "de methode van variatie van constanten van Lagrange") ???
Toevoeging: mocht het helpen, ik weet dat de oplossing is: y(x) = -1/(x2 * (Log(x) - 1))
Misschien dat jullie me kunnen helpen.Het gaat om de DV:
dy/dx = -2 y/x + xy2, waarbij y(1) =0 als voorwaarde
We moeten dit oplossen mbv "de methode van variatie van constanten van Lagrange".
Nu staat in het boek uitgelegd hoe dit in zijn werking gaat voor een een inhomogene lineaire DV, dus
dy/dx = a(x) y + b(x)
en de opgaven in die vorm lukken ook wel, maar ik krijg de bovenstaande DV niet in deze vorm (wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat deze DV volgens mij niet lineair is).
Dus nu is mn vraag: hoe los ik dit dan wel op (mbv "de methode van variatie van constanten van Lagrange") ???
Toevoeging: mocht het helpen, ik weet dat de oplossing is: y(x) = -1/(x2 * (Log(x) - 1))
Theories come and theories go. The frog remains
als je nou nog eens een keer de afgeleide naar y neemt of anders substitueert of zo. y ^2 = u bijvoorbeeld. deze richting moet je uit. Zal er zelf ook nog eens wat beter naar kijken.quote:Op zondag 19 februari 2006 15:19 schreef Bioman_1 het volgende:
Ben bezig met een vak differentiaalvergelijkingen en moet wat opgaven maken, maar het wel echt niet lukken Misschien dat jullie me kunnen helpen.
Het gaat om de DV:
dy/dx = -2 y/x + xy2, waarbij y(1) =0 als voorwaarde
We moeten dit oplossen mbv "de methode van variatie van constanten van Lagrange".
Nu staat in het boek uitgelegd hoe dit in zijn werking gaat voor een een inhomogene lineaire DV, dus
dy/dx = a(x) y + b(x)
en de opgaven in die vorm lukken ook wel, maar ik krijg de bovenstaande DV niet in deze vorm (wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat deze DV volgens mij niet lineair is).
Dus nu is mn vraag: hoe los ik dit dan wel op (mbv "de methode van variatie van constanten van Lagrange") ???
Toevoeging: mocht het helpen, ik weet dat de oplossing is: y(x) = -1/(x2 * (Log(x) - 1))
of een nieuwe functie introduceren: f(x) = y(x) * x
[ Bericht 2% gewijzigd door McCarthy op 19-02-2006 19:17:25 ]
Het nationaal product is hetzelfde als een taart waar uiteraard iedereen recht op heeft, als overheden met geld smijten heet het investeren en als bedrijven investeren heet het een sprinkhanenplaag. McCarthy
Deze vergelijking is inderdaad niet lineair, het is echter een DV van Bernouilli. Een substitutie z = 1/y zorgt ervoor dat de vergelijking wél lineair wordt (met z(x) en y(x), uiteraard. Vergeet ook y'(x) niet te substitueren in functie van z(x) en x).quote:Op zondag 19 februari 2006 15:19 schreef Bioman_1 het volgende:
Het gaat om de DV:
dy/dx = -2 y/x + xy2, waarbij y(1) =0 als voorwaarde
We moeten dit oplossen mbv "de methode van variatie van constanten van Lagrange".
Nu staat in het boek uitgelegd hoe dit in zijn werking gaat voor een een inhomogene lineaire DV, dus
dy/dx = a(x) y + b(x)
en de opgaven in die vorm lukken ook wel, maar ik krijg de bovenstaande DV niet in deze vorm (wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat deze DV volgens mij niet lineair is).
Daarna bekom je zoals ik al zei een lineaire DV die je dan kan oplossen, achteraf terug substitueren (hetgeen zal neerkomen op omkeren van de oplossing).
mvg,
TD
Heeft iemand hier een goed idee om een DNA structuur te maken voor Biologie ?
http://www.miniscience.com/kits/DNAmodel/DNA_model5.jpg
http://www.open.ac.uk/science/biosci/images/research/DNA.jpg
Zijn 2 voorbeelden, maar ik heb geen idee hoe ik dit in elkaar ga krijgen
http://www.miniscience.com/kits/DNAmodel/DNA_model5.jpg
http://www.open.ac.uk/science/biosci/images/research/DNA.jpg
Zijn 2 voorbeelden, maar ik heb geen idee hoe ik dit in elkaar ga krijgen
Xbox Live Gamertag : ThaD16
Als tekening of als "kunstwerk"?quote:Op maandag 20 februari 2006 20:53 schreef GotenSSJ het volgende:
Heeft iemand hier een goed idee om een DNA structuur te maken voor Biologie ?
http://www.miniscience.com/kits/DNAmodel/DNA_model5.jpg
http://www.open.ac.uk/science/biosci/images/research/DNA.jpg
Zijn 2 voorbeelden, maar ik heb geen idee hoe ik dit in elkaar ga krijgen
Signature
Kunstwerkquote:Op maandag 20 februari 2006 22:32 schreef FritsFluitketel het volgende:
[..]
Als tekening of als "kunstwerk"?
Xbox Live Gamertag : ThaD16
Ik heb een vraag over LaTex. Had deze vraag ook in DIG kunnen plaatsen, maar hier zijn vast wel wat beta's die ook LaTeX gebruiken. Het gaat over het invoeren van figuren. Wat ik wil is het volgende:
____________ ____________
|____________| |____________|
____________ ____________
|____________| |____________|
Onderschrift
Oftewel. Ik heb 4 (.eps) figuren, die ik in LaTeX wil zetten als één figuur. Kan dit ??? Of moet ik echt met Paint (of iets dergelijks) gaan knippen en plakken en er zelf één figuur van maken???
____________ ____________
|____________| |____________|
____________ ____________
|____________| |____________|
Onderschrift
Oftewel. Ik heb 4 (.eps) figuren, die ik in LaTeX wil zetten als één figuur. Kan dit ??? Of moet ik echt met Paint (of iets dergelijks) gaan knippen en plakken en er zelf één figuur van maken???
Theories come and theories go. The frog remains
Als je een beetje een fatsoenlijk grafisch programma (photoshop, fireworks) hebt, dan lijkt me dat het handigst. Het zal ook wel rechtstreeks in LaTeX kunnen, maar precieze lay-out bepalen is daar gewoonlijk nogal wat geknutsel. Voor dit probleem ken ik de syntax niet uit men hoofd (kan je het niet in een array doen?), maar zoek eens op google: er zijn veel gratis LaTeX manuals te vinden.quote:Op dinsdag 21 februari 2006 00:28 schreef Bioman_1 het volgende:
Oftewel. Ik heb 4 (.eps) figuren, die ik in LaTeX wil zetten als één figuur. Kan dit ??? Of moet ik echt met Paint (of iets dergelijks) gaan knippen en plakken en er zelf één figuur van maken???
HOI!
ik heb een vraag over de vergelijking van Pell. ALs je een oplossing vindt, dan zijn de andere oplossingen niet moeilijk te generen. Dat kan bijv. met lineaire algebra(het kan oko met kettingbreuken):
matrices, diagonalisering etc.
Heeft iemand hier een site over?Zou iemand een voorbeeld willen geven? alvast bedankt
ik heb een vraag over de vergelijking van Pell. ALs je een oplossing vindt, dan zijn de andere oplossingen niet moeilijk te generen. Dat kan bijv. met lineaire algebra(het kan oko met kettingbreuken):
matrices, diagonalisering etc.
Heeft iemand hier een site over?Zou iemand een voorbeeld willen geven? alvast bedankt
verlegen :)
Hmm, meestal is de wiki-pagina over een bepaald onderwerp wel goed maar over de vergelijking van Pell is het wat magertjes.
Laten we beginnen met kettingbreuken. Zij a0, a1,... een rij gehele getallen met ai>0 voor i>0. De n'de kettingbreuk die bij deze rij hoort is de uitdrukking
a0+1/(a1+1/(a2+1/(...)..)) (beetje lastig om het mooi op te schrijven).
Dit convergeert naar een bepaalde waarde in R. Het mooie is dat je ook andersom voor elk reeel getal een kettingbreuk kunt opschrijven. Er is zelfs een methode voor.
Begin met i := 0 en voer vervolgens
ai := [x], x := 1/(x-[x]), i := i+1 ([x] is hier de entier van x).
herhaaldelijk achterelkaar uit. Mocht x per ongeluk rationaal zijn dan stopt dit na een bepaald aantal stappen omdat x dan op een gegeven moment gelijk is aan [x].
Als je de kettingbreuk nu uitrekent behorende bij a0 t/m an voor een bepaalde n, dan komt daar een rationaal getal p/q uit dat een hele goede benadering is voor x (altijd is het zo dat |x-p/q|<1/q2 maar vaak nog wat beter).
Lees dit eerst maar even door, dan ga ik er straks wat meer over vertellen in connectie met Pellvergelijkingen.
Laten we beginnen met kettingbreuken. Zij a0, a1,... een rij gehele getallen met ai>0 voor i>0. De n'de kettingbreuk die bij deze rij hoort is de uitdrukking
a0+1/(a1+1/(a2+1/(...)..)) (beetje lastig om het mooi op te schrijven).
Dit convergeert naar een bepaalde waarde in R. Het mooie is dat je ook andersom voor elk reeel getal een kettingbreuk kunt opschrijven. Er is zelfs een methode voor.
Begin met i := 0 en voer vervolgens
ai := [x], x := 1/(x-[x]), i := i+1 ([x] is hier de entier van x).
herhaaldelijk achterelkaar uit. Mocht x per ongeluk rationaal zijn dan stopt dit na een bepaald aantal stappen omdat x dan op een gegeven moment gelijk is aan [x].
Als je de kettingbreuk nu uitrekent behorende bij a0 t/m an voor een bepaalde n, dan komt daar een rationaal getal p/q uit dat een hele goede benadering is voor x (altijd is het zo dat |x-p/q|<1/q2 maar vaak nog wat beter).
Lees dit eerst maar even door, dan ga ik er straks wat meer over vertellen in connectie met Pellvergelijkingen.
oh, okeey bedankt..
Ondertussen een vraagje: heeft iedere pellvergelijking een oplossing?(hoe kan je zien of er geen oplo. bestaat)?
tot laters
Ondertussen een vraagje: heeft iedere pellvergelijking een oplossing?(hoe kan je zien of er geen oplo. bestaat)?
tot laters
verlegen :)
Laten we een eenvoudig voorbeeld geven met n=2. Voor een oplossing van x2-2y2=1 geldt dat x/y een goede benadering van w=wortel(2) is.quote:Op donderdag 23 februari 2006 10:45 schreef thabit het volgende:
Als n kwadraatvrij is heeft x2-ny2=1 altijd een oplossing.
Laten we de kettingbreuk voor 2 eens opschrijven:
x=w, a0=[x]=1,
x:=1/(w-1)=w+1. a1=[x']=2.
x:=1/(w-1)=w+1, s2=2.
En dit blijft zo herhalen: 1,2,2,2,... zijn de kettingbreuk coefficienten.
In het algemeen heeft de kettingbreuk voor wortel(n) een herhalend deel. Laten we eens kijken wat voor convergenten we hebben.
1, 1+1/2=3/2, 1+1/(2+1/2)=7/5, etc.
Om een oplossing voor de Pell te pakken moet je geloof ik ofwel tot de helft van het herhalende stuk gaan ofwel het hele ding pakken.
In dit geval je zie dat (3,2) wel een oplossing is maar (7,5) niet.
Als we nu de kleinste oplossing gevonden hebben kunnen we ze ook allemaal vinden: werk (in ons geval) (3+2w)n uit tot a+bw, dan is (a,b) een oplossing en zo krijgen we ook alle oplossingen. Voorbeeld (3+2w)2=9+12w+8=17+12w en (17,12) is een oplossing.
[ Bericht 1% gewijzigd door thabit op 23-02-2006 11:22:06 ]
Mechanicavraagje:
Twee even lange studenten gooien een bal naar elkaar in een hal van een groot gebouw. De initiele snelheid van de bal is V0. De hoogte van het plafond is H en elke bal wordt geworpen en gevangen (onder een zekere hoek theta) op schouderhoogte h van beide studenten.
Vraag 1: stel de bewegingsvergelijking op (=>- g = d2z/dt2)
Vraag 2: los op (=> z(t) = -1/2 g t 2+ v0t sin (theta) + h
Vraag 3: Laat d de maximale afstand zijn tussen de studenten zodat de bal het plafond niet raakt.. Toon aan dat :
d= 4 Sqrt [ (H-h) (v02/2g - (H-h)) ]
Die laatste vraag zorgt voor een probleem... wie helpt? (en controleerd of het antwoord bij 1 en 2 goed is )
Twee even lange studenten gooien een bal naar elkaar in een hal van een groot gebouw. De initiele snelheid van de bal is V0. De hoogte van het plafond is H en elke bal wordt geworpen en gevangen (onder een zekere hoek theta) op schouderhoogte h van beide studenten.
Vraag 1: stel de bewegingsvergelijking op (=>- g = d2z/dt2)
Vraag 2: los op (=> z(t) = -1/2 g t 2+ v0t sin (theta) + h
Vraag 3: Laat d de maximale afstand zijn tussen de studenten zodat de bal het plafond niet raakt.. Toon aan dat :
d= 4 Sqrt [ (H-h) (v02/2g - (H-h)) ]
Die laatste vraag zorgt voor een probleem... wie helpt? (en controleerd of het antwoord bij 1 en 2 goed is )
)
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
Dit lijkt me flauwekul. Als H heel groot is staat er namelijk iets negatiefs binnen de wortel.quote:Op donderdag 23 februari 2006 14:38 schreef maniack28 het volgende:
d= 4 Sqrt [ (H-h) (v02/2g - (H-h)) ]
Je weet in ieder geval:
x = v0*t*cos(a)
y=-1/2*g*t2 + v0*t*sin(a)+h
Het handigste is om gewoon bij x'' en y'' te beginnen, en dan 2 maal naar t te integreren. Dus x''=0, x'=v0cos(a), en y''=-g, y'=-g*t+v0sin(a).
Dan weet je r via r2=x2+y2 en
v2=(x')2+(y')2.
Bedenk eerst even dat allebei studenten even lang zijn, dus je kunt die h wel weglaten naar mijn idee; je trekt het hele systeem gewoon h naar beneden. Hiervoor compenseer je door in plaats van H, H-h te nemen. Het probleem is ook nog es symmetrisch rond R=1/2, ( met R de totale afgelegde weg in de x-richting )dus je weet dat op de helft van de x-waarde geldt dat y=maximaal. De afgelegde weg in de x-richting krijg je door y=0 op te lossen voor t ongelijk aan 0.
y=0--> t[v0*sin(a)-1/2*g*t]=0, en je hebt je t. Noem deze even T. Dan geldt dus dat de afgelegde weg in de x-richting gelijk is aan x(T), noem die ff R. Dus R=x(T). Nou weet je ook dat y maximaal is op R/2. Dan kom je een heel end, lijkt me
-edit:
ben ff in de war, die gonioregel kun je gebruiken om het bereik leuk uit te drukken. Wat jij natuurlijk nodig hebt is dat y(T/2)=H-h en x(T)=d. Dit kun je doen door de symmetrie en omdat x lineair is in t.
[ Bericht 2% gewijzigd door Haushofer op 23-02-2006 15:48:40 ]
x = v0*t*cos(a)
y=-1/2*g*t2 + v0*t*sin(a)+h
Het handigste is om gewoon bij x'' en y'' te beginnen, en dan 2 maal naar t te integreren. Dus x''=0, x'=v0cos(a), en y''=-g, y'=-g*t+v0sin(a).
Dan weet je r via r2=x2+y2 en
v2=(x')2+(y')2.
Bedenk eerst even dat allebei studenten even lang zijn, dus je kunt die h wel weglaten naar mijn idee; je trekt het hele systeem gewoon h naar beneden. Hiervoor compenseer je door in plaats van H, H-h te nemen. Het probleem is ook nog es symmetrisch rond R=1/2, ( met R de totale afgelegde weg in de x-richting )dus je weet dat op de helft van de x-waarde geldt dat y=maximaal. De afgelegde weg in de x-richting krijg je door y=0 op te lossen voor t ongelijk aan 0.
y=0--> t[v0*sin(a)-1/2*g*t]=0, en je hebt je t. Noem deze even T. Dan geldt dus dat de afgelegde weg in de x-richting gelijk is aan x(T), noem die ff R. Dus R=x(T). Nou weet je ook dat y maximaal is op R/2. Dan kom je een heel end, lijkt me
-edit:
ben ff in de war, die gonioregel kun je gebruiken om het bereik leuk uit te drukken. Wat jij natuurlijk nodig hebt is dat y(T/2)=H-h en x(T)=d. Dit kun je doen door de symmetrie en omdat x lineair is in t.
[ Bericht 2% gewijzigd door Haushofer op 23-02-2006 15:48:40 ]
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
ik zal het eens proberen, bedankt
Cause I'd rather continue my trip to the top of the mountain then freeze to death in the valley.
Ik hoop dat iemand me kan helpen. Ik weet zeker dat ik het ergens wel eens gehad heb (of het nu 5v was, of het 2e jaar uni), maar nu heb ik het ook echt nodig. MIjn boeken bieden me niet geen inzicht (of ik zoek verkeerd)
Ik zit met een vraag (demand) naar een product die normaal verdeeld is met een gemiddelde van 100 en een standaardafwijking (sigma) van 50 per maand. Het is alleen praktischer als ik kan rekenen met weken, omdat ik dat daarna ook moet doen.
Het gemiddelde per week is eenvoudig: 100 / 4.33 (we gaan in deze casus uit van 4.33 weken per maand).
Nu zegt mijn vermoeden me dat de standaardafwijking, geen 50 blijft, maar ook geen (50 / 4.33). Mijn vermoeden zegt dat het (50 / (wortel(4.33))) moet worden, maar ik kan geen bewijs vinden en weet het ook niet 100% zeker.
Kan iemand me uit de brand helpen. Dan zoek ik ondertussen mijn statistiekboek nog maar eens door.
Ik begin toch weer te twijfelen
Ik zit met een vraag (demand) naar een product die normaal verdeeld is met een gemiddelde van 100 en een standaardafwijking (sigma) van 50 per maand. Het is alleen praktischer als ik kan rekenen met weken, omdat ik dat daarna ook moet doen.
Het gemiddelde per week is eenvoudig: 100 / 4.33 (we gaan in deze casus uit van 4.33 weken per maand).
Nu zegt mijn vermoeden me dat de standaardafwijking, geen 50 blijft, maar ook geen (50 / 4.33). Mijn vermoeden zegt dat het (50 / (wortel(4.33))) moet worden, maar ik kan geen bewijs vinden en weet het ook niet 100% zeker.
Kan iemand me uit de brand helpen. Dan zoek ik ondertussen mijn statistiekboek nog maar eens door.
Ik begin toch weer te twijfelen
var(aX + b) = a2var(X)
omdat de var een kwadraat is van je eenheid (bijvoorbeeld meters) is de sigma de wortel van de variantie, je wil de sigma in meters, niet in meters kwadraat.
dus Var(X) = 502 = sigma2
dus Var(X/4.33) = Var(X) / 4.332 = 502/4.332
dus je nieuwe sigma = 50/4.33
omdat de var een kwadraat is van je eenheid (bijvoorbeeld meters) is de sigma de wortel van de variantie, je wil de sigma in meters, niet in meters kwadraat.
dus Var(X) = 502 = sigma2
dus Var(X/4.33) = Var(X) / 4.332 = 502/4.332
dus je nieuwe sigma = 50/4.33
Het nationaal product is hetzelfde als een taart waar uiteraard iedereen recht op heeft, als overheden met geld smijten heet het investeren en als bedrijven investeren heet het een sprinkhanenplaag. McCarthy
Wat algebra vraagjes:
Is een 'subgroup' hetgene dat men in het nederlands een 'ondergroep' noemt? Zo ja, waarom heet het niet gewoon een 'deelgroep' dan?
Ik ben wat opgaven aan 't maken en er zijn er een paar waar ik een beetje van in de war raak. Zo is er een opgave: "In Z6, the group of integers modulo 6, find the order of each element". Er staat echter niet bij of ze nu de additieve groep of de multiplicatieve groep bedoelen. Is er iets dat ik verkeerd of niet begrijp en zou ik moeten weten wat er precies bedoelt wordt of zou die vraag inderdaad duidelijker gesteld kunnen worden?
edit: oh wacht, nu realiseer ik me ineens dat Z6 onder de vermenigvuldiging helemaal geen groep is (maar een monoïde?).
En een willekeurige opgave waar ik niet uit kwam: "If G is a finite abelian group, show that G has an element g such that |g| is the least common multiple of { |a| : a is an element of G }.
[ Bericht 6% gewijzigd door spinor op 24-02-2006 20:44:05 ]
Is een 'subgroup' hetgene dat men in het nederlands een 'ondergroep' noemt? Zo ja, waarom heet het niet gewoon een 'deelgroep' dan?
Ik ben wat opgaven aan 't maken en er zijn er een paar waar ik een beetje van in de war raak. Zo is er een opgave: "In Z6, the group of integers modulo 6, find the order of each element". Er staat echter niet bij of ze nu de additieve groep of de multiplicatieve groep bedoelen. Is er iets dat ik verkeerd of niet begrijp en zou ik moeten weten wat er precies bedoelt wordt of zou die vraag inderdaad duidelijker gesteld kunnen worden?
edit: oh wacht, nu realiseer ik me ineens dat Z6 onder de vermenigvuldiging helemaal geen groep is (maar een monoïde?).
En een willekeurige opgave waar ik niet uit kwam: "If G is a finite abelian group, show that G has an element g such that |g| is the least common multiple of { |a| : a is an element of G }.
[ Bericht 6% gewijzigd door spinor op 24-02-2006 20:44:05 ]
Deelgroep klinkt nogal Vlaams. Maar ja subgroup is ondergroep.
Z6 is een kutnotatie, beter is Z/6Z. (de indexnotatie wordt gebruikt voor p-adische getallen).
Ze bedoelen de additive groep. Z/6Z is immers geen groep onder vermenigvuldiging: 0 heeft bijvoorbeeld geen inverse.
Ken je de structuurstelling voor eindige abelse groepen?
Z6 is een kutnotatie, beter is Z/6Z. (de indexnotatie wordt gebruikt voor p-adische getallen).
Ze bedoelen de additive groep. Z/6Z is immers geen groep onder vermenigvuldiging: 0 heeft bijvoorbeeld geen inverse.
Ken je de structuurstelling voor eindige abelse groepen?
Ah ok, bedankt. Bij al mijn andere colleges wordt inderdaad ook altijd Z/6Z gebruikt. De structuurstelling voor abelse groepen ken ik nog niet, even opzoeken dan maar.
Structuurstelling voor eindige abelse groepen (of iets algemener, eindig voortgebrachte abelse groepen), niet voor abelse groepen in het algemeen.
Hier komt Dr. als het goed is zo een antwoord zoeken op zijn vraag over gas.
En daarom geef ik hem vast de volgende informatie:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Explosie
http://nl.wikipedia.org/wiki/gas
En daarom geef ik hem vast de volgende informatie:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Explosie
http://nl.wikipedia.org/wiki/gas
"Dat is echt ontzettend zielig" ©
mijn topic word overal geblokt maar ja iemand die wt hoe je gas tot ontploffing kan brengen en niet gelijk gaan doordenke en domme reacties plaatsen
be close with you're friends on you way up, because you will need them on you way down!!
Kijk eens naar de reactie boven je, misschien heb je daar wat aan?quote:Op maandag 27 februari 2006 14:43 schreef Dr. het volgende:
mijn topic word overal geblokt maar ja iemand die wt hoe je gas tot ontploffing kan brengen en niet gelijk gaan doordenke en domme reacties plaatsen
Voor de rest kan ik je weinig helpen, misschien dat anderen er wat meer over kunnen zeggen
"Dat is echt ontzettend zielig" ©
nee ik heb er nix aan iemand anders die wat info kan geven?
be close with you're friends on you way up, because you will need them on you way down!!
Waarom wil je het eigenlijk weten? Wat ben je met de info van plan?
Is het huiswerk of gewoon interesse, enzovoorts
Is het huiswerk of gewoon interesse, enzovoorts
"Dat is echt ontzettend zielig" ©
quote:Op dinsdag 21 februari 2006 00:28 schreef Bioman_1 het volgende:
Oftewel. Ik heb 4 (.eps) figuren, die ik in LaTeX wil zetten als één figuur. Kan dit ??? Of moet ik echt met Paint (of iets dergelijks) gaan knippen en plakken en er zelf één figuur van maken???
Aan de late kant: Gebruik subfigure of maak een figure omgeving met daarin minipages waar je de figuren in plaatst.
Iig bedankt. Ik heb inmiddels ook al een andere manier gevonden. Ik gebruike het epsfig-package om figuren te includen, maar dat schijnt nogal ouderwets te zijn. Tegenwoordig gebruikt iedereen includegraphics ipv epsfig. En in deze omgeving kan je gewoon een array maken van je figuren. En daarbij hoeven je figuren ook niet meer .eps te zijn maar werken .pdf figuren ook gewoon.quote:Op maandag 27 februari 2006 15:40 schreef Nekto het volgende:
[..]
Aan de late kant: Gebruik subfigure of maak een figure omgeving met daarin minipages waar je de figuren in plaatst.
Theories come and theories go. The frog remains
Het komt niet echt in de richting nou ja beetje scheikunde is het wel, maar mijn vraag was of is. Met wat voor vorm van blussen (denk aan poeder etc) kun je een brandje bij de tv blussen??q
Do one thing erveryday that scares you...Sing!
Niet met water in ieder geval!
* Et-Cetera denkt aan elektrocutie
* Et-Cetera denkt aan elektrocutie
My washing machine doesn't work
Why did u fuck my washing machine
FUCK!
Why did u fuck my washing machine
FUCK!
Ik zou zeggen met een poederblusser, zand zou je ook kunnen doen, maar iig geen water dus..
In brandblussers zit ook vast vast CO2
In brandblussers zit ook vast vast CO2
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
Dit antwoord komt een beetje laat vrees ik. Na 2 dagen zal de tv toch wel helemaal uitgefikt zijn.quote:Op woensdag 1 maart 2006 11:31 schreef teigan het volgende:
Ik zou zeggen met een poederblusser, zand zou je ook kunnen doen, maar iig geen water dus..
In brandblussers zit ook vast vast CO2
quote:Op woensdag 1 maart 2006 11:54 schreef thabit het volgende:
[..]
Dit antwoord komt een beetje laat vrees ik. Na 2 dagen zal de tv toch wel helemaal uitgefikt zijn.
Do one thing erveryday that scares you...Sing!
De pentomino´s zijn de figuren die uit 5 vierkantjes kunnen worden gemaakt (gespiegelde en gedraaide figuren niet meegerekend).
Hoeveel pentomino’s kan je vormen? (Afspraak: pentomino’s die je spiegelt of roteert leveren geen nieuwe pentomino’s op).
het antwoord is : 12
de oplossing: gewoon tekenen. En de geroteerde of gespiegelde pentomino's doorstrepen.
Ik vroeg me af hoe het anders kan: met algebra ofzo?!
Enig idee hoe het moet?
alvast bedankt
Hoeveel pentomino’s kan je vormen? (Afspraak: pentomino’s die je spiegelt of roteert leveren geen nieuwe pentomino’s op).
het antwoord is : 12
de oplossing: gewoon tekenen. En de geroteerde of gespiegelde pentomino's doorstrepen.
Ik vroeg me af hoe het anders kan: met algebra ofzo?!
Enig idee hoe het moet?
alvast bedankt
verlegen :)
Onderstaande grafiek geeft de emissiegraad (E), de reflectiegraad (P) en de transmissiegraad (T) aan van glas bij verschillende golflengtes.
Kan iemand mij kort uitleggen wat deze 3 dingen inhouden en wat ik nu uit de grafiek kan afleiden?
Kan iemand mij kort uitleggen wat deze 3 dingen inhouden en wat ik nu uit de grafiek kan afleiden?
Reflectie is terugkaatsing, dus het percentage dat teruggekaatst wordt.
Transmissie is doorlating dus het percentage dat doorgelaten wordt.
Emissie is wat het uitzendt, maar dat kan ik niet echt plaatsen, mischien licht dat op een andere golflengte wordt uitgezonden dan dat het ontvangen wordt.
Transmissie is doorlating dus het percentage dat doorgelaten wordt.
Emissie is wat het uitzendt, maar dat kan ik niet echt plaatsen, mischien licht dat op een andere golflengte wordt uitgezonden dan dat het ontvangen wordt.
Alle eendjes zwemmen in het water. :)
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Anatidaephobia is altijd terecht! Wij zijn de beste stalkers...
Hoi, een aardig analysevraagje waar ik niet helemaal uitkom:
De volgende uitspraken zijn equivalent:
Een verzameling complexe getallen S is compact als elke rij van S een verdichtingspunt ( point of accumulation ) in S heeft.
Elke oneindige deelverzameling van S heeft een verdichtingspunt in S
Elke rij elementen in S heeft een convergente deelrij wiens limiet in S ligt.
Waarom is dat ? Wie kan er een lichtje over laten schijnen?
De volgende uitspraken zijn equivalent:
Waarom is dat ? Wie kan er een lichtje over laten schijnen?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Die vraag is verkeerd gesteld. De eerste uitspraak is namelijk waar en de tweede en de derde zijn onzin want je veronderstelt daar niets over S. De vraag moet waarschijnlijk luiden:
Zij S een deelverzameling van de complexe getallen. Bewijs dat de volgende uitspraken equivalent zijn.
S is compact.
Elke rij van elementen van S heeft een verdichtingspunt in S.
Elke ondeindige deelverzameling van elementen van S heeft een verdichtingspunt in S.
Elke rij elementen in S heeft een convergente deelrij met limiet in S.
Morgen tik ik het antwoord wel in, want ik ben nu te moe. Welke implicaties heb je trouwens al?
Zij S een deelverzameling van de complexe getallen. Bewijs dat de volgende uitspraken equivalent zijn.
Morgen tik ik het antwoord wel in, want ik ben nu te moe. Welke implicaties heb je trouwens al?
Hoi mijn post opniew, ik dacht dat dit alleen middelbare school wiskunde was.
ik was bezig iets uit te zoeken over public key encrypton
ik laat mijn eigen voorbeeld zien van RSA
n = p * q 7 * 13 = 91
φ(n) = (p – 1) * (q – 1) 6 * 12 = 72
Dit is Eulers totient functie.
φ(n) = φ(p) * φ(q) omdat 7 en 13 beide priemgetallen zijn.
Dus het aantal relatieve priemgetallen voor 7 is 6 want dat zijn namelijk 1,2,3,4,5,6
Nu moet ik e kiezen.
e moet relatief priem zijn met 72 en kleiner zijn dan 72. Is 15 dan een goed antwoord of doe ik iets fout? de factoren van 72 zijn 6 en 12 en die van 15 5 en 3?
bij 15 werkt de berekening niet goed
van 5 weet ik dat die wel goed is maar waarom?
[ Bericht 12% gewijzigd door the_jasper op 05-03-2006 15:29:18 ]
ik was bezig iets uit te zoeken over public key encrypton
ik laat mijn eigen voorbeeld zien van RSA
n = p * q 7 * 13 = 91
φ(n) = (p – 1) * (q – 1) 6 * 12 = 72
Dit is Eulers totient functie.
φ(n) = φ(p) * φ(q) omdat 7 en 13 beide priemgetallen zijn.
Dus het aantal relatieve priemgetallen voor 7 is 6 want dat zijn namelijk 1,2,3,4,5,6
Nu moet ik e kiezen.
e moet relatief priem zijn met 72 en kleiner zijn dan 72. Is 15 dan een goed antwoord of doe ik iets fout? de factoren van 72 zijn 6 en 12 en die van 15 5 en 3?
bij 15 werkt de berekening niet goed
van 5 weet ik dat die wel goed is maar waarom?
[ Bericht 12% gewijzigd door the_jasper op 05-03-2006 15:29:18 ]
Wat zegt hij nou.... Dat kan toch niet?
(2)=>(3), (3)=>(4) en (4)=>(2) zijn triviaal, zie je dat?
(1)=>(3). Stel we hebben een oneindige deelverzameling Z van S die geen verdichtingspunt in S heeft. In het bijzonder is S dan zelf oneindig. Ook geldt voor elk punt van S dat we een open omgeving hebben die geen enkel element van Z bevat, behalve misschien dat punt zelf. Zo verkrijgen we een open overdekking van S. Deze open overdekking heeft geen eindige deel overdekking: de open delen om de punten in Z kunnen we niet weghalen omdat elk punt in Z slechts in 1 open deel ligt.
(2)=>(1). Zij S gegeven, tezamen met een oneindige open overdekking. We gaan nu de stelling gebruiken dat deze overdekking een aftelbare deeloverdekking heeft. Dit volgt uit het feit dat C een aftelbare basis heeft: we kunnen de open overdekking zien als verzameling open delen van C. Bij elk basiselement U kijken we of er een open deel in onze overdekking zit waarin U bevat is. Zo ja, dan nemen dit deel mee in de deeloverdekking. Zo nee, dan niet.
Onze aftelbare overdekking gaan we schrijven als een rij U1,U2,... . Als S niet compact is dan is er voor elke n een sn in S die niet in de vereniging van U1 t/m Un zit. De elementen s1,s2,... vormen nu ook weer een rij. Deze rij heeft per veronderstelling een verdichtingspunt s in S. Omdat de rij open delen nog altijd een overdekking is, zit s in een Un. Per constructie van onze rij geldt echter dat de open omgeving Un van s slechts eindig veel punten, geteld met multipliciteit, van de rij kan bevatten. Dit is in tegenspraak met het feit dat s een verdichtingspunt is.
(1)=>(3). Stel we hebben een oneindige deelverzameling Z van S die geen verdichtingspunt in S heeft. In het bijzonder is S dan zelf oneindig. Ook geldt voor elk punt van S dat we een open omgeving hebben die geen enkel element van Z bevat, behalve misschien dat punt zelf. Zo verkrijgen we een open overdekking van S. Deze open overdekking heeft geen eindige deel overdekking: de open delen om de punten in Z kunnen we niet weghalen omdat elk punt in Z slechts in 1 open deel ligt.
(2)=>(1). Zij S gegeven, tezamen met een oneindige open overdekking. We gaan nu de stelling gebruiken dat deze overdekking een aftelbare deeloverdekking heeft. Dit volgt uit het feit dat C een aftelbare basis heeft: we kunnen de open overdekking zien als verzameling open delen van C. Bij elk basiselement U kijken we of er een open deel in onze overdekking zit waarin U bevat is. Zo ja, dan nemen dit deel mee in de deeloverdekking. Zo nee, dan niet.
Onze aftelbare overdekking gaan we schrijven als een rij U1,U2,... . Als S niet compact is dan is er voor elke n een sn in S die niet in de vereniging van U1 t/m Un zit. De elementen s1,s2,... vormen nu ook weer een rij. Deze rij heeft per veronderstelling een verdichtingspunt s in S. Omdat de rij open delen nog altijd een overdekking is, zit s in een Un. Per constructie van onze rij geldt echter dat de open omgeving Un van s slechts eindig veel punten, geteld met multipliciteit, van de rij kan bevatten. Dit is in tegenspraak met het feit dat s een verdichtingspunt is.
72=3*24.quote:Op zondag 5 maart 2006 15:12 schreef the_jasper het volgende:
Hoi mijn post opniew, ik dacht dat dit alleen middelbare school wiskunde was.
ik was bezig iets uit te zoeken over public key encrypton
ik laat mijn eigen voorbeeld zien van RSA
n = p * q 7 * 13 = 91
φ(n) = (p – 1) * (q – 1) 6 * 12 = 72
Dit is Eulers totient functie.
φ(n) = φ(p) * φ(q) omdat 7 en 13 beide priemgetallen zijn.
Dus het aantal relatieve priemgetallen voor 7 is 6 want dat zijn namelijk 1,2,3,4,5,6
Nu moet ik e kiezen.
e moet relatief priem zijn met 72 en kleiner zijn dan 72. Is 15 dan een goed antwoord of doe ik iets fout? de factoren van 72 zijn 6 en 12 en die van 15 5 en 3?
bij 15 werkt de berekening niet goed
van 5 weet ik dat die wel goed is maar waarom?
sorry die snap ik niet helemaalquote:
ik probeer dit voor een werkstuk te doen ( 6 vwo)
en het werkt al wel helemaal en ik snap het verder ook wel (denk ik )maar alleen deze stap snap ik gewoon nog niet en ik wil niet zomaar iets opschrijven
kan je het plz een beetje meer uitleggen?
Wat zegt hij nou.... Dat kan toch niet?
Zowel 15 als 72 zijn deelbaar door 3, dus ze niet relatief priem .quote:Op zondag 5 maart 2006 17:02 schreef the_jasper het volgende:
[..]
sorry die snap ik niet helemaal
ik probeer dit voor een werkstuk te doen ( 6 vwo)
en het werkt al wel helemaal en ik snap het verder ook wel (denk ik )maar alleen deze stap snap ik gewoon nog niet en ik wil niet zomaar iets opschrijven
kan je het plz een beetje meer uitleggen?
Even een algemeen vraagje.
Voor Biologie moet ik een praktische opdracht doen. Die bestaat uit een theoretisch gedeelte, en uit, jawel, een praktisch gedeelte. Ik moet kiezen uit 4 onderwerpen: suikerziekte, longcollaps, caissonziekte of uit insuline. Van 1 van die 4 onderwerpen moet ik informatie zoeken en dan een hypothese verzinnen en die dan vervolgens bewijzen met een proefje.
Hebben jullie misschien een idee over een proefje dat ik zou kunnen doen? Ik vraag dit niet op deze manier uit gemakzucht, want ik heb echt geen flauw idee.
Voor Biologie moet ik een praktische opdracht doen. Die bestaat uit een theoretisch gedeelte, en uit, jawel, een praktisch gedeelte. Ik moet kiezen uit 4 onderwerpen: suikerziekte, longcollaps, caissonziekte of uit insuline. Van 1 van die 4 onderwerpen moet ik informatie zoeken en dan een hypothese verzinnen en die dan vervolgens bewijzen met een proefje.
Hebben jullie misschien een idee over een proefje dat ik zou kunnen doen? Ik vraag dit niet op deze manier uit gemakzucht, want ik heb echt geen flauw idee.
je mag ten eerste niks uitvoeren op memsenlijke proefpersonen als ik die testen zo zie (:P)
misschien kan je cassionziekte simuleren door bepaalde beesten onder een drukpomp te leggen?
kijken welke beesten er wel en niet tegen kunnen (en nee ik bedeol geen formaat kat beesten ofzo)
misschien kan je cassionziekte simuleren door bepaalde beesten onder een drukpomp te leggen?
kijken welke beesten er wel en niet tegen kunnen (en nee ik bedeol geen formaat kat beesten ofzo)
Wat zegt hij nou.... Dat kan toch niet?
(1+x/100)y is ongeveer 2 voor x*y =72
Kan iemand mij meer vertellen over dit type vergelijking? Stel dat ik als resultaat 3 wil hebben, is dan te voorspellen wat x*y moet zijn?
Kan iemand mij meer vertellen over dit type vergelijking? Stel dat ik als resultaat 3 wil hebben, is dan te voorspellen wat x*y moet zijn?
Zij a = x*y. Substitueer x=a/y in je vergelijking, dan krijg je:quote:Op maandag 6 maart 2006 01:27 schreef bankrupcy het volgende:
(1+x/100)y is ongeveer 2 voor x*y =72
Kan iemand mij meer vertellen over dit type vergelijking? Stel dat ik als resultaat 3 wil hebben, is dan te voorspellen wat x*y moet zijn?
(1+a/(100*y))y=((1+a/(100*y))100*y/a)a/100
Schrijf nu z=y*100/a, dan staat er
((1+1/z)z)a/100
Dat ding in z heeft als limiet e als z naar oneindig gaat. Dus als je a zodanig kiest dat a/100 > ln( 3 ) dan weet je zeker dat er x en y zijn die aan jouw vergelijking voldoen.
Vanaf vandaag is dit een officieel centraal topic. Zie Nieuw topictype voor uitleg
"Dat is echt ontzettend zielig" ©
mja, vaag.quote:Op maandag 6 maart 2006 12:36 schreef the_jasper het volgende:
ja ik zag al zo'n rondje staan
@ WyBo : al iets bedacht?
Insuline wordt aangetast door maagsap, vandaar dat het wordt ingespoten en niet door de mond. Misschien dat ik insuline en een zuur met dezelfde pH als maagsap bij elkaar zou kunnen doen, alleen hoe kan ik dan bewijzen dat het insuline is aangetast? Door pH te meten ofzo? Of door papierchromotografie? (dat zei mijn sk leraar maar zelf snap ik dat niet)
als zuur kan je iig zoutzuur nemen dat zit ook in je maag.quote:Op maandag 6 maart 2006 15:02 schreef WyBo het volgende:
[..]
mja, vaag.
Insuline wordt aangetast door maagsap, vandaar dat het wordt ingespoten en niet door de mond. Misschien dat ik insuline en een zuur met dezelfde pH als maagsap bij elkaar zou kunnen doen, alleen hoe kan ik dan bewijzen dat het insuline is aangetast? Door pH te meten ofzo? Of door papierchromotografie? (dat zei mijn sk leraar maar zelf snap ik dat niet)
dat over insuline weet ik niet precies
is er wel een indicator voor insuline?
mss moet je kijken of er een is voor de reactie producten die ontstaan
Wat zegt hij nou.... Dat kan toch niet?
Met papierchromatografie laat je denk ik de insuline lopen naast de insuline die dus in een pH"bad" is geweest.... Iedere stof heeft zijn eigen looptijd....
You don't have to know why you do something to stop doing it. All you have to do is to take a close look at what you are actually doing and decide to stop doing it for that moment!"
is dat zo? Maar toon je dan ook werkelijk aan dat het is aangetast?quote:Op maandag 6 maart 2006 15:22 schreef teigan het volgende:
Met papierchromatografie laat je denk ik de insuline lopen naast de insuline die dus in een pH"bad" is geweest.... Iedere stof heeft zijn eigen looptijd....
Ander topic nog geen reacties, dus misschien dat hier iemand is die mij antwoord kan geven:
Mijn vraag gaat over kernfysica, ik ben bezig met een profielwerkstuk over onder andere kernsplijting en kernfusie. Ik ben echter nog niet helemaal zeker over het onderwerp bindingsenergie. Het is me bekend dat de som van de massa's van de nucleonen die een kern opbouwen groter is dan de massa van de kern zelf. In een kern is dus een deel van die massa van die nucleonen omgezet in energie. Nu wat ik niet snap: waar komt die massa vandaan? Leveren de nucleonen allemaal massa in, en zo ja, hoe is die verdeling, en hoe zit dat op quark niveau?
Ten tweede, wat gebeurd er met die energie die vrijkomt? Hier zijn bronnen niet allemaal even duidelijk over, de één zegt dat deze energie gebruikt wordt om de nucleonen te binden, dat ze de sterke kernkracht vormen die de kern bij elkaar houdt, die de onderlinge afstoting van de protonen tegen gaat. Of wordt deze energie afgestaan door de kern aan zijn omgeving, zo ja, hoe, doormiddel van fotonen met bepaalde kinetische energie?
Dan het kernsplijting/fusie verhaal. Ik ben bekend met de grafiek waar de bindingsenergie per nucleon uit wordt gezet tegen het massagetal. Wanneer de typische U-235 kern gespleten wordt ontstaan er twee dochterkernen die meer bindingsenergie per nucleon bevatten. Volgens mij is het zo dat het aantal nucleonen (grofweg) gelijk blijft en dat dus de opgetelde bindingsenergie toeneemt. Maar aan de andere kant, er komen ook drie neutronen in de reactie vrij, waardoor het totaal aantal nucleonen in de dochterkernen kleiner is dan in de moederkern, ik weet dat dit netto maar een verschil van twee neutronen is, maar is dit een verwaarloosbaar verschil? En daarbij weer de vraag over de bindingsenergie, waar komt die energie precies vandaan, en wat gebeurd er met die energie?
Dezelfde vraag is van toepassing op het kernfusie verhaal, idee dat twee lichtere kernen een zwaardere kern vormen die dus een hogere bindingsenergie per nucleon heeft, enz.
Ik begrijp het geloof ik allemaal wel in grote lijnen, maar er zijn nog genoeg punten waar ik nog erg onzeker over ben, en hoewel ik wel een aantal schoolboeken en (oude) universiteitsboeken heb, staat het er nergens duidelijk in. Zou iemand hier met enige zekerheid antwoord op kunnen geven?
Mijn vraag gaat over kernfysica, ik ben bezig met een profielwerkstuk over onder andere kernsplijting en kernfusie. Ik ben echter nog niet helemaal zeker over het onderwerp bindingsenergie. Het is me bekend dat de som van de massa's van de nucleonen die een kern opbouwen groter is dan de massa van de kern zelf. In een kern is dus een deel van die massa van die nucleonen omgezet in energie. Nu wat ik niet snap: waar komt die massa vandaan? Leveren de nucleonen allemaal massa in, en zo ja, hoe is die verdeling, en hoe zit dat op quark niveau?
Ten tweede, wat gebeurd er met die energie die vrijkomt? Hier zijn bronnen niet allemaal even duidelijk over, de één zegt dat deze energie gebruikt wordt om de nucleonen te binden, dat ze de sterke kernkracht vormen die de kern bij elkaar houdt, die de onderlinge afstoting van de protonen tegen gaat. Of wordt deze energie afgestaan door de kern aan zijn omgeving, zo ja, hoe, doormiddel van fotonen met bepaalde kinetische energie?
Dan het kernsplijting/fusie verhaal. Ik ben bekend met de grafiek waar de bindingsenergie per nucleon uit wordt gezet tegen het massagetal. Wanneer de typische U-235 kern gespleten wordt ontstaan er twee dochterkernen die meer bindingsenergie per nucleon bevatten. Volgens mij is het zo dat het aantal nucleonen (grofweg) gelijk blijft en dat dus de opgetelde bindingsenergie toeneemt. Maar aan de andere kant, er komen ook drie neutronen in de reactie vrij, waardoor het totaal aantal nucleonen in de dochterkernen kleiner is dan in de moederkern, ik weet dat dit netto maar een verschil van twee neutronen is, maar is dit een verwaarloosbaar verschil? En daarbij weer de vraag over de bindingsenergie, waar komt die energie precies vandaan, en wat gebeurd er met die energie?
Dezelfde vraag is van toepassing op het kernfusie verhaal, idee dat twee lichtere kernen een zwaardere kern vormen die dus een hogere bindingsenergie per nucleon heeft, enz.
Ik begrijp het geloof ik allemaal wel in grote lijnen, maar er zijn nog genoeg punten waar ik nog erg onzeker over ben, en hoewel ik wel een aantal schoolboeken en (oude) universiteitsboeken heb, staat het er nergens duidelijk in. Zou iemand hier met enige zekerheid antwoord op kunnen geven?
Sea Shepherd
Virtus omnia vincit
Virtus omnia vincit
Even mijn reactie op het gesloten topic van die kansberekening:
Erhm, mijn broertje vertelde vanmiddag dus precies hetzelfde vraagstuk aan mij, had ie vandaag gehoord op school, jij ook misschien?
Erhm, mijn broertje vertelde vanmiddag dus precies hetzelfde vraagstuk aan mij, had ie vandaag gehoord op school, jij ook misschien?
WEB / [HaxBall #64] Jos is God
Arguing on the Internet is like running in the Special Olympics.
Arguing on the Internet is like running in the Special Olympics.
Ik kan er geen touw aan vastknopen.quote:Op maandag 6 maart 2006 22:04 schreef -jos- het volgende:
Even mijn reactie op het gesloten topic van die kansberekening:
Erhm, mijn broertje vertelde vanmiddag dus precies hetzelfde vraagstuk aan mij, had ie vandaag gehoord op school, jij ook misschien?
Het is beter om naar 9 over te schakelen en wel om de volgende reden,
Wanneer hij op het begin 4 kiest, is er 10% kans dat hij in 4 zit, en 90% kan dat hij in de rest zit.. Wanneer er op het laatste dus alles 4 en 9 over zijn, is het dus een veel grotere kans dat hij in 9 zit dan in 4
Dat was vroeger ook met zo quizmaster met een auto op 1 van de drie plaatsen, je mocht dan altijd op het laatste nog kiezen of je wilde ruilen, nadat er 1 geopend was waar geen auto in zat... ik weet niet waarbij het was, maar ik ben dan ook pas 17 Volgens mij was het met Willem Ruis
[ Bericht 16% gewijzigd door elby1988 op 06-03-2006 22:15:23 ]
Wanneer hij op het begin 4 kiest, is er 10% kans dat hij in 4 zit, en 90% kan dat hij in de rest zit.. Wanneer er op het laatste dus alles 4 en 9 over zijn, is het dus een veel grotere kans dat hij in 9 zit dan in 4
Dat was vroeger ook met zo quizmaster met een auto op 1 van de drie plaatsen, je mocht dan altijd op het laatste nog kiezen of je wilde ruilen, nadat er 1 geopend was waar geen auto in zat... ik weet niet waarbij het was, maar ik ben dan ook pas 17 Volgens mij was het met Willem Ruis
[ Bericht 16% gewijzigd door elby1988 op 06-03-2006 22:15:23 ]
vraagje kansberekingquote:
Ik vind het wel frappant want ik zeg dus dan mijn broertje vandaag precies hetzelfde vraagstuk op school heeft gehoord
WEB / [HaxBall #64] Jos is God
Arguing on the Internet is like running in the Special Olympics.
Arguing on the Internet is like running in the Special Olympics.
Het is een klassiek vraagstuk. De makkelijkste manier, denk ik, om jezelf te overtuigen is om het eens uit te tekenen. Begin echter eens met wat minder deuren, dat gaat makkelijker. Drie of zo.
In het kort komt het hierop uit geloof ik:
Start:
Kans op goed geraden (#4 is prijs (#4P)) = 10%
Kans op #9P (maar dus niet geraden) = 10%
Kans op een van de acht andere kluizen = 80%
Na het openen van de acht lege kluizen is de kans op #4P nog steeds gelijk aan #9p alleen nu 50%.
Het openen van de lege kluizen heeft de kans dat de oorspronkelijke keus goed was groter gemaakt maar helemaal niets veranderd aan de verhouding tussen de nog niet geopende kluizen, er is van de inhoud van die kluizen geen informatie gegeven.
Start:
Kans op goed geraden (#4 is prijs (#4P)) = 10%
Kans op #9P (maar dus niet geraden) = 10%
Kans op een van de acht andere kluizen = 80%
Na het openen van de acht lege kluizen is de kans op #4P nog steeds gelijk aan #9p alleen nu 50%.
Het openen van de lege kluizen heeft de kans dat de oorspronkelijke keus goed was groter gemaakt maar helemaal niets veranderd aan de verhouding tussen de nog niet geopende kluizen, er is van de inhoud van die kluizen geen informatie gegeven.
Ooit schreef oh-oh het volgende:Management en beleid en zo, dat kan elke debiel leren.
Wat is dan het verschil met het Monty Hall Probleem a.k.a. 3 deuren probleem?quote:Op maandag 6 maart 2006 22:29 schreef Barbaaf het volgende:
In het kort komt het hierop uit geloof ik:
Start:
Kans op goed geraden (#4 is prijs (#4P)) = 10%
Kans op #9P (maar dus niet geraden) = 10%
Kans op een van de acht andere kluizen = 80%
Na het openen van de acht lege kluizen is de kans op #4P nog steeds gelijk aan #9p alleen nu 50%.
Het openen van de lege kluizen heeft de kans dat de oorspronkelijke keus goed was groter gemaakt maar helemaal niets veranderd aan de verhouding tussen de nog niet geopende kluizen, er is van de inhoud van die kluizen geen informatie gegeven.
In ieder geval dat in het geval van de TS de 8 deuren geopend zijn door de kandidaat, die niet weet of die kluis ook leeg zou zijn (wat gebeurt als de kandidaat een volle kiest vermeldt het verhaal niet).quote:Op maandag 6 maart 2006 22:53 schreef _superboer_ het volgende:
[..]
Wat is dan het verschil met het Monty Hall Probleem a.k.a. 3 deuren probleem?
Bij het 3-deuren probleem is het anders: je hebt initieel 2/3 kans dat je het fout hebt. Als je het fout hebt is, na het openen van de bekende lege deur, de alternatieve zeker gevuld. Als je het goed had, met een kans van 1/3, moet je niet switchen maar die kans is dus kleiner.
... nu ik er meer over nadenk denk ik dat je met die 10 deuren ook moet switchen, aan de andere kant, bekijk het zo: Je moet 10 kluizen openen, ééntje heeft inhoud en die mag je pas op het laatst openen, open je hem eerder ben je af. Als je er dan 8 gehad hebt, maakt het dan uit welke kluis je in eerste instantie in gedachten had?
Ooit schreef oh-oh het volgende:Management en beleid en zo, dat kan elke debiel leren.
Iemand?quote:Op maandag 6 maart 2006 15:24 schreef WyBo het volgende:
[..]
is dat zo? Maar toon je dan ook werkelijk aan dat het is aangetast?
Nou, ik heb niet echt een idee hoe dit aan te moeten tonen. Het stond in het Complexe Analyse boek van Serge Lang, en ik was er dit weekend weer even mee bezig. Nou is het niet heel belangrijk ofzo, maar ik vroeg het me gewoon af.quote:Op zaterdag 4 maart 2006 23:33 schreef thabit het volgende:
Die vraag is verkeerd gesteld. De eerste uitspraak is namelijk waar en de tweede en de derde zijn onzin want je veronderstelt daar niets over S. De vraag moet waarschijnlijk luiden:
Zij S een deelverzameling van de complexe getallen. Bewijs dat de volgende uitspraken equivalent zijn.S is compact. Elke rij van elementen van S heeft een verdichtingspunt in S. Elke ondeindige deelverzameling van elementen van S heeft een verdichtingspunt in S. Elke rij elementen in S heeft een convergente deelrij met limiet in S.
Morgen tik ik het antwoord wel in, want ik ben nu te moe. Welke implicaties heb je trouwens al?
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Als je drie afzonderlijke massa's hebt, en die bind je tot een deeltje, dan is de totale gebonden massa iets minder dan de som van de massa's. De rest wordt in bindingsenergie omgezet, via E=mc2. Hoe dat zit op quarkniveau is iets subtieler; je kunt niet een losse quark nemen en daar de massa van meten. Ze zitten namelijk opgesloten in een systeem, het zogeheten "confinement problem". De sterke kernkracht tussen 2 deeltjes heeft een erg kort bereik, maar ze neemt wel toe als de afstand tussen de quarks toeneemt ! Dat is dus het tegenovergestelde van de andere krachten.quote:Op maandag 6 maart 2006 18:47 schreef -Mzraki- het volgende:
Mijn vraag gaat over kernfysica, ik ben bezig met een profielwerkstuk over onder andere kernsplijting en kernfusie. Ik ben echter nog niet helemaal zeker over het onderwerp bindingsenergie. Het is me bekend dat de som van de massa's van de nucleonen die een kern opbouwen groter is dan de massa van de kern zelf. In een kern is dus een deel van die massa van die nucleonen omgezet in energie. Nu wat ik niet snap: waar komt die massa vandaan? Leveren de nucleonen allemaal massa in, en zo ja, hoe is die verdeling, en hoe zit dat op quark niveau?
Wat bedoel je precies met "de energie die vrijkomt"? Die bindingsenergie? Die wordt veroorzaakt door de sterke kernkracht. Die wordt voortgezet door zogenaamde pionen, tenminste, dat nam men aan. Nou blijken die pionen ook weer uit 2 quarks te bestaan, dus dat is niet helemaal juist. Die quarks worden echter weer bijmekaar gehouden door gluonen, en deze worden dan gezien als de ware overbrengers van de sterke kernkracht.quote:Ten tweede, wat gebeurd er met die energie die vrijkomt? Hier zijn bronnen niet allemaal even duidelijk over, de één zegt dat deze energie gebruikt wordt om de nucleonen te binden, dat ze de sterke kernkracht vormen die de kern bij elkaar houdt, die de onderlinge afstoting van de protonen tegen gaat. Of wordt deze energie afgestaan door de kern aan zijn omgeving, zo ja, hoe, doormiddel van fotonen met bepaalde kinetische energie?
Ik weet niet of je de term al kent, maar google eens even op Liquid Drop model Een heel simpel model waarbij de kern wordt gezien als een heel stevig druppeltje vloeistof. Dit model wordt in heel veel takken van de kernfysica gebruikt. De bindingsenergie per nucleon blijkt eerst toe te nemen, daarna heel langzaam te stijgen totdat Z=60, en daarna weer af te nemen. Het is dus energetisch economischer om elementen met Z<60 te fuseren, en om elementen met Z>60 te splitsen ( fisseren ).quote:Dan het kernsplijting/fusie verhaal. Ik ben bekend met de grafiek waar de bindingsenergie per nucleon uit wordt gezet tegen het massagetal. Wanneer de typische U-235 kern gespleten wordt ontstaan er twee dochterkernen die meer bindingsenergie per nucleon bevatten. Volgens mij is het zo dat het aantal nucleonen (grofweg) gelijk blijft en dat dus de opgetelde bindingsenergie toeneemt. Maar aan de andere kant, er komen ook drie neutronen in de reactie vrij, waardoor het totaal aantal nucleonen in de dochterkernen kleiner is dan in de moederkern, ik weet dat dit netto maar een verschil van twee neutronen is, maar is dit een verwaarloosbaar verschil? En daarbij weer de vraag over de bindingsenergie, waar komt die energie precies vandaan, en wat gebeurd er met die energie?
Je moet bij zo'n splitsing dus kijken wat de totale energie voor en na is, en daarbij kun je zeker geen 3 neutronen gaan verwaarlozen.
Ik schrijf boeken over wetenschap en filosofie!
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
https://www.epsilon-uitga(...)e-tijd-materie/10996
https://www.spectrumboeke(...)k-niet-9789000386765
https://www.spectrumboeke(...)tronen-9789000395071
Er wordt tijdens de reactie dus massa omgezet, dat begrijp ik, maar hoe moet ik dat dan precies zien? Wat voor massa verdwijnt er? Ik neem aan dat het niet zo is dat alle nucleonen een bepaald deel van hun massa inleveren en dat die dan om wordt gezet in energie, puur alleen al omdat nucleonen blijkbaar weer uit quarks bestaan, en je daar niet zomaar een deel van af kan schaven. Maar hoe valt dan het verschil in massa te verklaren? Heeft het te maken met het verschil tussen de rustmassa (waar ik bij mijn berekeningen van uitga) en een bewegingsmassa?quote:Op dinsdag 7 maart 2006 09:51 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Als je drie afzonderlijke massa's hebt, en die bind je tot een deeltje, dan is de totale gebonden massa iets minder dan de som van de massa's. De rest wordt in bindingsenergie omgezet, via E=mc2. Hoe dat zit op quarkniveau is iets subtieler; je kunt niet een losse quark nemen en daar de massa van meten. Ze zitten namelijk opgesloten in een systeem, het zogeheten "confinement problem". De sterke kernkracht tussen 2 deeltjes heeft een erg kort bereik, maar ze neemt wel toe als de afstand tussen de quarks toeneemt ! Dat is dus het tegenovergestelde van de andere krachten.
Inderdaad, die bindingsenergie die gevormd wordt uit de omzetting van massa. Wordt die opgeslagen in de vorm van potentiële energie? Aangezien in een kern de afstotende coulombkracht is overwonnen kan ik me voorstellen dat de nucleonen een aanzienlijke potentiële energie bezitten. Maar aan de andere kant, ze zitten wat sterke kernkracht betreft al in een energie gunstige positie, want, hoe verder de nucleonen van elkaar afzitten, hoe sterker de sterke kernkracht wordt (Of gaat dit alleen voor quarks op?). Is dat het geval dan zou het dus energie kosten om de nucleonen van elkaar te trekken, en is er dus geen potentiële energie. Waar is die bindingsenergie dan heen?quote:Wat bedoel je precies met "de energie die vrijkomt"? Die bindingsenergie? Die wordt veroorzaakt door de sterke kernkracht. Die wordt voortgezet door zogenaamde pionen, tenminste, dat nam men aan. Nou blijken die pionen ook weer uit 2 quarks te bestaan, dus dat is niet helemaal juist. Die quarks worden echter weer bijmekaar gehouden door gluonen, en deze worden dan gezien als de ware overbrengers van de sterke kernkracht.
Liquid Drop ken ik nog niet, ik zal daar ook nog even naar zoeken. Gisteravond heb ik ook nog wat berekeningen gedaan aan de splijting van een uranium-235 kern, nadat ik een site had gevonden waar ze het volgende deden:quote:Ik weet niet of je de term al kent, maar google eens even op Liquid Drop model Een heel simpel model waarbij de kern wordt gezien als een heel stevig druppeltje vloeistof. Dit model wordt in heel veel takken van de kernfysica gebruikt. De bindingsenergie per nucleon blijkt eerst toe te nemen, daarna heel langzaam te stijgen totdat Z=60, en daarna weer af te nemen. Het is dus energetisch economischer om elementen met Z<60 te fuseren, en om elementen met Z>60 te splitsen ( fisseren ).
Je moet bij zo'n splitsing dus kijken wat de totale energie voor en na is, en daarbij kun je zeker geen 3 neutronen gaan verwaarlozen.
http://www.einstein-online.info/en/spotlights/binding_energy/quote:Uranium-235 (consisting of 92 protons and 143 neutrons) has a binding energy of roundabout 7.6 MeV per nucleon. For barium-141 (56 protons, 85 neutrons) the binding energy is 8.3 MeV, for krypton-92 (36 protons, 56 neutrons) 8.5 MeV per nucleon. Nuclear fission occurs when uranium-235 is bombarded by an additional neutron, and for every nucleus of uranium-235 results in one nucleus of barium-141, one of krypton-92, and three single neutrons. Before the fission, the total binding energy is 235 times 7.6 MeV = 1786 MeV. For the fission products barium and krypton however, the binding energies of 141 times 8.3 MeV (barium) and 92 times 8.5 MeV (krypton) sum up to 1952 MeV. The difference, 166 MeV, is the energy released in the fission process.
Hier nemen ze de drie neutronen dus niet mee in de vergelijking, laat een beetje zien wat ik bedoelde met dat verwaarlozen van die drie neutronen. Daarna heb ik naar de exacte massa's voor en na de reactie gekeken, om zo het massadefect te bepalen, daarin heb ik natuurlijk wel die drie neutronen meegenomen. Ik heb voor het gemak dezelfde splijtingsreactie gebruikt:
Opvallend verschil, zij zeggen 166 MeV, ik zeg 266 MeV, ik denk dat dat vooral te wijten is aan de onnauwkeurige bepaling van de bindingsenergie per nucleon die zij gebruikt hebben, of niet?quote:Voor de reactie was er een totale massa van:
massa uranium-235 atoom – massa 92 elektronen + massa neutron =
235,04393 u – 92 x 0,00054858 u + 1,008665 u = 236,0021256 u
Na de reactie was er een krypton-92 kern, een barium-141 kern en drie neutronen, dit heeft een totale massa van:
massa krypton-92 atoom – massa 36 elektronen + massa barium-141 atoom – 56 elektronen + massa drie neutronen =
91,826111 u – 36 x 0,00054858 u + 140,91441 u – 56 x 0,00054858 u + 3 x 1,008665 u = 235,7160466 u.
Het verschil in massa is dus massa voor reactie – massa na reactie = 236,0021256 u – 235,7160466 u = 0,28607896 u. De atomaire massaeenheid u is gelijk aan 1,66054 x 10^-27 kg, dus 0,28607896 u = 4,7505556 x 10^-28 kg. Dit is de massa die verdwenen is tijdens de splijtingsreactie. De massa moet dus omgezet zijn in energie. Als we de massa invullen in de formule E=mc^2 krijgen we: (4,7595556 x 10^-28 kg) x (2,99792458 x 10^8 m/s)^2 = 4,26949654 x 10^-11 Joule. Dit is gelijk aan 266,48 x 10^6 elektron volt= 266,48 MeV. Bij de splijting van één uranium-235 kern komt er dus ongeveer 266,48 MeV vrij als het volgens deze splijtingsreactie verloopt.
Sea Shepherd
Virtus omnia vincit
Virtus omnia vincit
Sorry dat ik zo kom binnenvallen.. maar ik heb ook een vraag
Afgelopen vrijdag een toets van mn wiskunde bijles (om zonder achterstand naar het hbo te kunnen na het mbo) redelijk verkloot, ik dacht dat ik het snapte, niet dus, extra opdrachten gevraagd maar nu zit ik dus vast.
De vraag:
bekijk de vergelijking x^2 + 5x = 6 allereerst merk je op dat terugrekenen niet gaat (de eerdere sommen was simpel weg alle x-en naar 1 kant schuiven) dus moet je wel wat andres verzinnen je gaat de vergelijking eerst de vorm ... =0 geven door aan beide kanten 6 af te trekken: x^2 + 5x -6 = 0 vervolgens ga je in het linkerdeel haakjes inbrengen. met behulp van ontbinden in factoren: x^2 + 5x - 6 = (x-6)(x+1)
Je vergelijking is daardoor (x-6)(x+1)=0
Dat betekent: x - 6 = 0 of x + 1 = 0 En dus zijn de oplossingen x=6 en x=-1
'controleer ze maar'
Ik snap er werkelijk NIETS van.. waar haalt ze die 6 en 1 vandaan en waar is mn x^2 gebleven
Afgelopen vrijdag een toets van mn wiskunde bijles (om zonder achterstand naar het hbo te kunnen na het mbo) redelijk verkloot, ik dacht dat ik het snapte, niet dus, extra opdrachten gevraagd maar nu zit ik dus vast.
De vraag:
bekijk de vergelijking x^2 + 5x = 6 allereerst merk je op dat terugrekenen niet gaat (de eerdere sommen was simpel weg alle x-en naar 1 kant schuiven) dus moet je wel wat andres verzinnen je gaat de vergelijking eerst de vorm ... =0 geven door aan beide kanten 6 af te trekken: x^2 + 5x -6 = 0 vervolgens ga je in het linkerdeel haakjes inbrengen. met behulp van ontbinden in factoren: x^2 + 5x - 6 = (x-6)(x+1)
Je vergelijking is daardoor (x-6)(x+1)=0
Dat betekent: x - 6 = 0 of x + 1 = 0 En dus zijn de oplossingen x=6 en x=-1
'controleer ze maar'
Ik snap er werkelijk NIETS van.. waar haalt ze die 6 en 1 vandaan en waar is mn x^2 gebleven
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |