SP: Weer de rijken uit de rijke buurten

quote:

SP stelt inkomenseis aan nieuwkomers rijke wijken

Om de spreiding van hoge en lage inkomens in Amsterdam te bevorderen, bepleit de SP een maximum inkomenseis van twee keer modaal voor wijken met een te grote concentratie aan rijke mensen. Daarmee wordt de segregatie tegengegaan die is ontstaan door jarenlang tekortschietend integratiebeleid.

De SP reageert hiermee op het VVD-voorstel voor de invoering van 'een inkomenseis voor wijken met een te grote concentratie aan kansarmen'. De SP-afdeling vindt het goed dat de VVD de segregatie wil bestrijden, maar het plan is te eenzijdig. Ze zijn vergeten om ook een eis te stellen aan de hoge inkomens. Met dit voorstel is de cirkel rond.

De SP pleit al jaren voor gemengde wijken. In arme wijken wordt de komst van hoge inkomens gestimuleerd, in rijke wijken komen mensen met lage inkomens. Dat betekent vanzelfsprekend dat daar goedkoper gebouwd moet worden. Grote woningen kunnen gesplitst worden. Sloop is een laatste mogelijkheid.

quote:

Weer de rijken uit de rijke buurten

Intuïtief geredeneerd lijkt het absurd om rijke mensen platweg te verbieden naar een villawijk te verhuizen, zodra daar het aantal rijken een kritische grens heeft overschreden. Uit een oogpunt van een zo groot mogelijke spreiding van uiteenlopende bevolkingsgroepen is zo’n verbod wellicht wenselijk. Maar anderzijds, het is niet erg waarschijnlijk dat veel armen in staat zijn om zich zonder royale overheidssteun in de leegstaande villa’s te vestigen. Toch wijkt zo’n verbod ten principale niet wezenlijk af van de zogenaamde Rotterdamwet, op grond waarvan gemeenten sinds 1 januari minvermogenden mogen weren uit bepaalde achterstandswijken.

De Amsterdamse SP heeft daarom een punt toen ze vorige week het voorstel deed om dan ook maar een ’ bovengrens’ te stellen van tweemaal modaal voor wijken met een ’ te grote concentratie rijke mensen’. De socialisten reageerden met dit voorstel op de inkomenseis voor minvermogenden die de plaatselijke VVD wil hanteren voor wijken met veel kansarmen. Het punt is dat het werken met een inkomenstoets al gauw riekt naar discriminatie, zoals de commissie Gelijke Behandeling in het geval van de Rotterdamwet een en ander maal heeft gesteld. Rotterdam aan wiens initiatief we deze wet te danken hebben, heeft dit verwijt echter steevast krachtig van de hand gewezen. En uiteindelijk met succes. Zo kreeg de Maasstad de handen in Den Haag op elkaar met het argument dat het weren van minvermogenden juist in het belang van de kansarmen is. Zelfs de grootste oppositiepartij, de PvdA, stemde voor de Rotterdamwet. Misschien helpt het ook wel de overpopulatie van kansarmen in de Rotterdamse binnenstad enigszins te drukken. Dat neemt niet weg dat deze leniging ten koste gaat van de vrijheid. Bovendien gaat zij gepaard met een regelzucht die zijn weerga niet kent, want de ene minvermogende (een student bijvoorbeeld) vereist weer een ander soort regelgeving dan de andere. En als het toch over spreiding gaat: waarom nemen de omliggende gemeenten niet wat meer kansarmen op? Hebben zij uitsluitend oog voor wat Rotterdam noemt: oud(er), rijk en autochtoon? Kortom, de inkomenstoets van de Rotterdamwet roept principieel onoplosbare vragen op. Wie daar niet van overtuigd is, kijkt nog maar eens goed naar het gespiegelde voorstel van de SP. Het een is al net zo absurd als het ander.