Waarom voelen mensen zich standaard niet kiplekker?

Ik voel me uitstekend

dit klinkt als een persoonlijk probleem

Ik denk dat dat voor een groot gedeelte komt doordat de mens leeft in een veel te complexe maatschappij.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:39 schreef lpg het volgende:
Ik denk dat dat voor een groot gedeelte komt doordat de mens leeft in een veel te complexe maatschappij.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:40 schreef tho_Omas het volgende:

[..]

kun je ook een inhoudelijke reactie geven?

Omdat we geen kipppen ZIJN

Kiplekker voel ik me trouwens soms... als alles een keer meezit en dat ik het gevoel heb dat me dag al niet meer kapot kan

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:40 schreef lpg het volgende:

[..]

kun je ook een inhoudelijke reactie geven?

Ik wilde hetzelfde zeggen als u, heer Messias.

ik ben nooit ziek...ook niet een beetje ziek..dus voel me wel altijd lekker
ziek in mijn hoofd..ja dat ben ik wel wat vaker
ik ben niet altijd even blij en vrolijk nee

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:45 schreef tho_Omas het volgende:

[..]

Ik wilde hetzelfde zeggen als u, heer Messias.

als jij hetzelfde wilde zeggen zal het wel waar zijn

Omdat als je je standaard kiplekker voelt geen reden hebt voor verbetering

Omdat mensen zich identificeren met hun verstand! Het verstand gaat onophoudelijk door met niet productief denken en houdt zich bezig met "overleven". NIet met overleven in de zin van eten en drinken (althans niet voor meeste mensen in onze maatschappij) maar met de overleving van het ego.

Het ego is een creatie van het verstand. Het ego is onze zogenaamde "ik", het mentale beeld wat we van onszelf gevormd hebben. Het "overleven" doelt dan vooral op status en op wat de maatschappij van ons verwacht dat we zijn. Dit beeld is alleen niet eenduidig aangezien er 6,5 miljard mensen zijn en dus veel verschillende wereldbeelden en overtuigingen. Het ego kan dus nooit aan alle verwachtingen voldoen maar dat probeert het toch omdat het ego dat nodig acht voor ons "overleven". We zijn sociale dieren en daarom willen we graag voldoen aan de verwachtingen van anderen om zo geaccepteerd te worden. Maar je kunt NOOIT aan deze verwachtingen voldoen! Het ego wil dit toch en dat creeert onzekerheid en twijfel. Dit begint aan ons te vreten en maakt van muggen, olifanten.

Laten we eerlijk zijn: problemen bestaan niet. Goed en fout bestaan niet. Je leeft en gaat dood. Dat is alles. Wat daar tussen in gebeurt is niet relevant. Of de aarde vergaat of niet, het maakt niet uit. Onze levens stellen allemaal NIETS voor, maar dat willen we niet accepteren. Waarschijnlijkj omdat iedereen probeert om IETS of IEMAND te zijn. Je bent niets meer dan een klein nietsbetekend ding en het leven is zo kort dat het voorbij is voordat je het weet.

Het enige verstandige dat we kunnen doen in dit leven is gelukkig zijn, maar wat is geluk? Dat is iets wat mensen zich als eerste moeten afvragen. Met deze vraag moeten kinderen op scholen al worden geconfronteerd.
Geluk voor het ego is:het bevredigen van behoeften. Maar zoals vrijwel iedereen weet, dit soort "geluk" is van korte duur. Bestaat er dan zoiets als eeuwig geluk?

Ja. We zien dit onder andere terug bij verliefdheid. Wanneer je verliefd bent, wordt het verstand naar de achtergrond gedrukt en komt je WARE AARD naar boven. Die van geluk. De verliefdheid is over wanneer het verstand weer de macht grijpt. Dan bestaat er alleen nog liefde, wat voor de meeste mensen niet meer is dan extreme gehechtheid en afhankelijkheid en herinneringen aan de periode van verliefd zijn.

Maar hoe kom ik er bij dat het verstand geluk in de weg staat? Daarvoor moeten we kijken naar een periode dat het verstand ons nog niet in zijn grip heeft. Dit is wanneer we nog een baby zijn. Baby's zijn ALTIJD gelukkig, zolang de gevoed worden, genoeg slaap krijgen en een schone luier hebben. Daarnaast kennen baby's geen problemen omdat ze nog geen verstand hebben.

Geluk is bevrijding van je verstand! Gelukkig zijn, is onze natuurlijke staat van zijn. Maar op een gegeven moment heeft de evolutie ons ons verstand gegeven. Een geniaal instrument om te overleven in de dierenwereld van eten en gegeten worden. Door het verstand konden we beter communiceren en ook allerlei gereedschappen en technieken ontwikkelen waar we voordeel uithaalden in onze strijd voor ons bestaan.

Het verstand was zo succesvol als instrument dat het de macht van het wezen overnam. HEt is als de timmerman die denkt dat hij zijn hamer is. De hamer lostte elk probleem op dat de timmerman tegenkwam, en zorgde er zo voor dat de timmerman zijn werk kon doen, kon overleven. De timmerman stelt niets voor zonder zijn hamer. De hamer werd erg belangrijk, het belangrijkste wat de timmerman had. De timmerman begon zoveel waarde te hechtten aan de hamer, dat hij de hamer begon te "verafgoden". De hamer werd belangrijjker dan de timmerman en de hamer nam de controle van de timmerman over.

Dat is het moment waarop het verkeerd ging. De hamer had de macht en ging zich met ALLE dingen bemoeien, zelfs met dingen waar hij niet bij nodig was en die de timmerman zelf kon oplossen. Maar de timmerman wist niet meer dat hij de timmerman was maar hij identificeerde zich met de hamer.

Wij zijn allen als deze timmerman. Wij worden gebruikt door ons meest succesvolle instrument: het verstand. Het bemoeit zich met dingen waar het niet voor ontworpen is. Wat wij moeten doen is de controle weer terug nemen!! HEt wezen hoort het instrument te gebruiken en niet andersom!!!!

Dat is de enige hoop voor de mens: Zijn ware aard terugvinden, die van het wezen, die van geluk. Het verstand moet weer instrument worden en de zogenaamde "ik" die gecreerd is door het verstand, het ego, moet worden herkend als wat het is: Een fantoom!!! Een mentaal "ik". Een niet tastbaar ik, een niet bestaand ik. Dat is de oplossing voor al onze persoonlijke problemen en daaruitvolgend voor alle problemen op deze mooie aarde!!!

VIVA LA REVOLUCION!!!!!

[ Bericht 0% gewijzigd door Probably_on_pcp op 06-01-2006 16:27:52 ]

Interessant stuk tekst. En prettig dat je met een goede inhoudelijke reactie op dit topic komt!

psychology of mind?

Gewoon omdat we elke dag weer om 07:00 op moeten, daarom voel je je verrot.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:13 schreef zatoichi het volgende:
Gewoon omdat we elke dag weer om 07:00 op moeten, daarom voel je je verrot.

moeten, moeten? het enige wat we moeten is scheiten

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:25 schreef pberends het volgende:

[..]

80% van de tijd? En 80% van de leven die je hebt gehad? Lijkt me erg sterk. Dan behoor je tot een kleine minderheid volgens mij.

Eerder voelde ik me zeer zeker niet altijd goed. Bijna nooit, en daarom ben ik me ook gaan afvragen wat er mis was. Na lang zoeken kwam ik met bepaalde boeken en wijsheden in aanraking. Die dingen toepassen heeft even geduurd maar ik kan je zeggen dat ik nu 100% van de tijd me heel goed voel!!!!!!!!!!!!!!!!

ik verzin altijd wel iets om niet 100% blij te zijn zeg maar

of om mij druk over te maken

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?

Met kiplekker wordt bedoeld "beter dan normaal". Dat bestaat bij gratie van de normale toestand.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?

Je kiplekker voelen kost energie. Veel energie. En dat is nou iets waar de natuur een beetje zuinig mee probeert te zijn.

sja daswel een goeie vraag waar ik helaas geen antwoord op weet

Zonder downs geen ups. Vergeleken met een terminale kankerpatient voel je je elke dag kiplekker.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Omdat mensen zich identificeren met hun verstand! Het verstand gaat onophoudelijk door met niet productief denken en houdt zich bezig met "overleven". NIet met overleven in de zin van eten en drinken (althans niet voor meeste mensen in onze maatschappij) maar met de overleving van het ego.

Het ego is een creatie van het verstand. Het ego is onze zogenaamde "ik", het mentale beeld wat we van onszelf gevormd hebben. Het "overleven" doelt dan vooral op status en op wat de maatschappij van ons verwacht dat we zijn. Dit beeld is alleen niet eenduidig aangezien er 6,5 miljard mensen zijn en dus veel verschillende wereldbeelden en overtuigingen. Het ego kan dus nooit aan alle verwachtingen voldoen maar dat probeert het toch omdat het ego dat nodig acht voor ons "overleven". We zijn sociale dieren en daarom willen we graag voldoen aan de verwachtingen van anderen om zo geaccepteerd te worden. Maar je kunt NOOIT aan deze verwachtingen voldoen! Het ego wil dit toch en dat creeert onzekerheid en twijfel. Dit begint aan ons te vreten en maakt van muggen, olifanten.

Laten we eerlijk zijn: problemen bestaan niet. Goed en fout bestaan niet. Je leeft en gaat dood. Dat is alles. Wat daar tussen in gebeurt is niet relevant. Of de aarde vergaat of niet, het maakt niet uit. Onze levens stellen allemaal NIETS voor, maar dat willen we niet accepteren. Waarschijnlijkj omdat iedereen probeert om IETS of IEMAND te zijn. Je bent niets meer dan een klein nietsbetekend ding en het leven is zo kort dat het voorbij is voordat je het weet.

Het enige verstandige dat we kunnen doen in dit leven is gelukkig zijn, maar wat is geluk? Dat is iets wat mensen zich als eerste moeten afvragen. Met deze vraag moeten kinderen op scholen al worden geconfronteerd.
Geluk voor het ego is:het bevredigen van behoeften. Maar zoals vrijwel iedereen weet, dit soort "geluk" is van korte duur. Bestaat er dan zoiets als eeuwig geluk?

Ja. We zien dit onder andere terug bij verliefdheid. Wanneer je verliefd bent, wordt het verstand naar de achtergrond gedrukt en komt je WARE AARD naar boven. Die van geluk. De verliefdheid is over wanneer het verstand weer de macht grijpt. Dan bestaat er alleen nog liefde, wat voor de meeste mensen niet meer is dan extreme gehechtheid en afhankelijkheid en herinneringen aan de periode van verliefd zijn.

Maar hoe kom ik er bij dat het verstand geluk in de weg staat? Daarvoor moeten we kijken naar een periode dat het verstand ons nog niet in zijn grip heeft. Dit is wanneer we nog een baby zijn. Baby's zijn ALTIJD gelukkig, zolang de gevoed worden, genoeg slaap krijgen en een schone luier hebben. Daarnaast kennen baby's geen problemen omdat ze nog geen verstand hebben.

Geluk is bevrijding van je verstand! Gelukkig zijn, is onze natuurlijke staat van zijn. Maar op een gegeven moment heeft de evolutie ons ons verstand gegeven. Een geniaal instrument om te overleven in de dierenwereld van eten en gegeten worden. Door het verstand konden we beter communiceren en ook allerlei gereedschappen en technieken ontwikkelen waar we voordeel uithaalden in onze strijd voor ons bestaan.

Het verstand was zo succesvol als instrument dat het de macht van het wezen overnam. HEt is als de timmerman die denkt dat hij zijn hamer is. De hamer lostte elk probleem op dat de timmerman tegenkwam, en zorgde er zo voor dat de timmerman zijn werk kon doen, kon overleven. De timmerman stelt niets voor zonder zijn hamer. De hamer werd erg belangrijk, het belangrijkste wat de timmerman had. De timmerman begon zoveel waarde te hechtten aan de hamer, dat hij de hamer begon te "verafgoden". De hamer werd belangrijjker dan de timmerman en de hamer nam de controle van de timmerman over.

Dat is het moment waarop het verkeerd ging. De hamer had de macht en ging zich met ALLE dingen bemoeien, zelfs met dingen waar hij niet bij nodig was en die de timmerman zelf kon oplossen. Maar de timmerman wist niet meer dat hij de timmerman was maar hij identificeerde zich met de hamer.

Wij zijn allen als deze timmerman. Wij worden gebruikt door ons meest succesvolle instrument: het verstand. Het bemoeit zich met dingen waar het niet voor ontworpen is. Wat wij moeten doen is de controle weer terug nemen!! HEt wezen hoort het instrument te gebruiken en niet andersom!!!!

Dat is de enige hoop voor de mens: Zijn ware aard terugvinden, die van het wezen, die van geluk. Het verstand moet weer instrument worden en de zogenaamde "ik" die gecreerd is door het verstand, het ego, moet worden herkend als wat het is: Een fantoom!!! Een mentaal "ik". Een niet tastbaar ik, een niet bestaand ik. Dat is de oplossing voor al onze persoonlijke problemen en daaruitvolgend voor alle problemen op deze mooie aarde!!!

VIVA LA REVOLUCION!!!!!

Kijk, met jou wil ik in een café gaan babbelen.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Omdat mensen zich identificeren met hun verstand! Het verstand gaat onophoudelijk door met niet productief denken en houdt zich bezig met "overleven". NIet met overleven in de zin van eten en drinken (althans niet voor meeste mensen in onze maatschappij) maar met de overleving van het ego.

Het ego is een creatie van het verstand. Het ego is onze zogenaamde "ik", het mentale beeld wat we van onszelf gevormd hebben. Het "overleven" doelt dan vooral op status en op wat de maatschappij van ons verwacht dat we zijn. Dit beeld is alleen niet eenduidig aangezien er 6,5 miljard mensen zijn en dus veel verschillende wereldbeelden en overtuigingen. Het ego kan dus nooit aan alle verwachtingen voldoen maar dat probeert het toch omdat het ego dat nodig acht voor ons "overleven". We zijn sociale dieren en daarom willen we graag voldoen aan de verwachtingen van anderen om zo geaccepteerd te worden. Maar je kunt NOOIT aan deze verwachtingen voldoen! Het ego wil dit toch en dat creeert onzekerheid en twijfel. Dit begint aan ons te vreten en maakt van muggen, olifanten.

Laten we eerlijk zijn: problemen bestaan niet. Goed en fout bestaan niet. Je leeft en gaat dood. Dat is alles. Wat daar tussen in gebeurt is niet relevant. Of de aarde vergaat of niet, het maakt niet uit. Onze levens stellen allemaal NIETS voor, maar dat willen we niet accepteren. Waarschijnlijkj omdat iedereen probeert om IETS of IEMAND te zijn. Je bent niets meer dan een klein nietsbetekend ding en het leven is zo kort dat het voorbij is voordat je het weet.

Het enige verstandige dat we kunnen doen in dit leven is gelukkig zijn, maar wat is geluk? Dat is iets wat mensen zich als eerste moeten afvragen. Met deze vraag moeten kinderen op scholen al worden geconfronteerd.
Geluk voor het ego is:het bevredigen van behoeften. Maar zoals vrijwel iedereen weet, dit soort "geluk" is van korte duur. Bestaat er dan zoiets als eeuwig geluk?

Ja. We zien dit onder andere terug bij verliefdheid. Wanneer je verliefd bent, wordt het verstand naar de achtergrond gedrukt en komt je WARE AARD naar boven. Die van geluk. De verliefdheid is over wanneer het verstand weer de macht grijpt. Dan bestaat er alleen nog liefde, wat voor de meeste mensen niet meer is dan extreme gehechtheid en afhankelijkheid en herinneringen aan de periode van verliefd zijn.

Maar hoe kom ik er bij dat het verstand geluk in de weg staat? Daarvoor moeten we kijken naar een periode dat het verstand ons nog niet in zijn grip heeft. Dit is wanneer we nog een baby zijn. Baby's zijn ALTIJD gelukkig, zolang de gevoed worden, genoeg slaap krijgen en een schone luier hebben. Daarnaast kennen baby's geen problemen omdat ze nog geen verstand hebben.

Geluk is bevrijding van je verstand! Gelukkig zijn, is onze natuurlijke staat van zijn. Maar op een gegeven moment heeft de evolutie ons ons verstand gegeven. Een geniaal instrument om te overleven in de dierenwereld van eten en gegeten worden. Door het verstand konden we beter communiceren en ook allerlei gereedschappen en technieken ontwikkelen waar we voordeel uithaalden in onze strijd voor ons bestaan.

Het verstand was zo succesvol als instrument dat het de macht van het wezen overnam. HEt is als de timmerman die denkt dat hij zijn hamer is. De hamer lostte elk probleem op dat de timmerman tegenkwam, en zorgde er zo voor dat de timmerman zijn werk kon doen, kon overleven. De timmerman stelt niets voor zonder zijn hamer. De hamer werd erg belangrijk, het belangrijkste wat de timmerman had. De timmerman begon zoveel waarde te hechtten aan de hamer, dat hij de hamer begon te "verafgoden". De hamer werd belangrijjker dan de timmerman en de hamer nam de controle van de timmerman over.

Dat is het moment waarop het verkeerd ging. De hamer had de macht en ging zich met ALLE dingen bemoeien, zelfs met dingen waar hij niet bij nodig was en die de timmerman zelf kon oplossen. Maar de timmerman wist niet meer dat hij de timmerman was maar hij identificeerde zich met de hamer.

Wij zijn allen als deze timmerman. Wij worden gebruikt door ons meest succesvolle instrument: het verstand. Het bemoeit zich met dingen waar het niet voor ontworpen is. Wat wij moeten doen is de controle weer terug nemen!! HEt wezen hoort het instrument te gebruiken en niet andersom!!!!

Dat is de enige hoop voor de mens: Zijn ware aard terugvinden, die van het wezen, die van geluk. Het verstand moet weer instrument worden en de zogenaamde "ik" die gecreerd is door het verstand, het ego, moet worden herkend als wat het is: Een fantoom!!! Een mentaal "ik". Een niet tastbaar ik, een niet bestaand ik. Dat is de oplossing voor al onze persoonlijke problemen en daaruitvolgend voor alle problemen op deze mooie aarde!!!

VIVA LA REVOLUCION!!!!!

Ik zal het even samenvatten:

Ignorance is bliss.

Omdat je dat dan de standaard zou vinden en dat dus heel normaal zou zijn.

Slotje.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 23:32 schreef I.R.Baboon het volgende:
Omdat je dat dan de standaard zou vinden en dat dus heel normaal zou zijn.

Slotje.

er zijn ookwel mensen die al zo lang als ze zich kunnen herinneren depressief zijn.. en die ervaren dat ookniet als normaal

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 23:40 schreef FlashingMoments het volgende:

[..]

er zijn ookwel mensen die al zo lang als ze zich kunnen herinneren depressief zijn.. en die ervaren dat ookniet als normaal

Dat zouden ze wel moeten. .

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 23:40 schreef FlashingMoments het volgende:

[..]

er zijn ookwel mensen die al zo lang als ze zich kunnen herinneren depressief zijn.. en die ervaren dat ookniet als normaal

Komt eerder omdat die vaak een heel peleton psychiaters hebben om hun te overtuigen dat het niet normaal is denk ik

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?

Je kiplekker voelen terwijl ons de vogelgriep bovens ons hoofd hangt als een zware onweersbui.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 23:31 schreef 0 het volgende:

[..]

Ik zal het even samenvatten:

Ignorance is bliss.

Zo zit het een beetje in elkaar ja. Het is alleen geen ignorance/onwetendheid. Als je de intelligentie van je verstand tijdelijk passeert, ben je niet ineens onwetend. Integendeel, je kunt dan gebruik maken van een nog veel grotere intelligentie.

Dit is de intelligentie die je bijvoorbeeld ervaart terwijl je sport: wanneer je in "de zone" komt. De zone is iets wat alle topsporters kennen. Het is een gebied, een staat van zijn, waar alles vanzelf lijkt te gaan. Het verstand opereert hooguit op de achtergrond en produceert vrijwel geen gedachten. Het is meer de intuitie die het overneemt van het verstand.


En de boeken waaruit ik mn wijsheden heb?

* Radical Honesty van Brad Blanton
* De kracht van het Nu van Eckhart Tolle
* Boeken over Zen-boeddhisme

Ik denk zelf dat Radical Honesty het meest toegankelijke boek is en het minst "zweverig". Dit boek is alleen in het engels te krijgen. Verder is de kracht van het nu het beste boek maar misschien iets minder toegankelijk als je wat minder intuitief bent ingesteld.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2006 00:40 schreef pberends het volgende:

[..]

Ja, die reactie had ik al verwacht. Maar dan nog kan je je kiplekker voelen. Zelfde als mensen zich bijna de hele tijd depressief voelen. Dus kan iemand zich ook bijna de hele tijd kiplekker voelen.

Precies.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 23:43 schreef I.R.Baboon het volgende:

[..]

Dat zouden ze wel moeten. .

Nee. Want elk mens heeft nog ergens diep weggestopt de herinnering van eeuwig geluk van toen het licht aanging in de baarmoeder totdat het een baby was. Dit is geen herinnering die we op kunnen roepen op de een of andere manier. Deze herinnering is zo vaag dat we hem niet herkennen. Maar dit is waar onze zoektocht naar geluk overgaat. Terugkeren naar die tijd van de baarmoeder en het baby zijn. Daar hebben we allemaal eeuwig en perfect geluk ervaren en dat willen we terug.

Dit proberen we onder andere te doen door drugs te gebruiken. Wanneer je onder invloed bent heeft het verstand minder vat op je en valt het je niet constant lastig met dagelijkse "problemen". Je bent zo een stapje dichter bij het geluk gekomen omdat het verstand naar de achtergrond is verschoven.

slaap, wanneer het ego naast het zijn ligt.

interessant topic. Waarom beschadigen mensen zich ?

Durf daar maar eens iets zinnigs over te zeggen..

Als ik dronken ben oid ga ik juist meer nadenken over dingen, en word ik niet ineens "kiplekker"

Omdat kiplekker iets speciaals moet blijven, als je je altijd kiplekker voelt, voel je je op bepaalde dagen kipkiplekker. Dus nog meer lekker.

Alles is relatief.

quote:

Op zaterdag 7 januari 2006 19:48 schreef PescaPallaMarcusManu het volgende:
Omdat kiplekker iets speciaals moet blijven, als je je altijd kiplekker voelt, voel je je op bepaalde dagen kipkiplekker. Dus nog meer lekker.

Alles is relatief.

Bullshit. Je hoeft je ook niet om de zoveel dagen een vrouw te voelen om te weten dat je een man bent.

Ik kan me kiplekker voelen maar dat vereist nogal wat discipline. Mijn visie sluit redelijk goed aanop het verhaal van Problably_on_PCP. Als basis heb ik dan meer het taoisme genomen en nog wat andere wijsheden erbij. Over het algemeen wil veel sporten, wandelen en elke dag mediteren al heel goed werken. Voor de rest moet je ook een beetje op je voeding letten (niet teveel suikers en caffeine)

Voor PCP zou ik het boek: The Tao of Health, Sex and Longevity van Daniel Reid aanraden. Andere boeken die me ook wel geholpen hebben:

Using your brain for a change, Richard Bandler

Flow van Mihaly Csikszentmihalyi

Zen and the art of motorcycle mainenance, Robert Pirsig

The book of 5 rings (Go Rin no Sho) van Miyamoto musashi

Voor de eenlingen onder ons: Solipsist van Henry Rollins

[ Bericht 2% gewijzigd door Breetai op 08-01-2006 14:52:48 ('flow' erbij) ]

quote:

Op zaterdag 7 januari 2006 18:29 schreef Tafkahs het volgende:
interessant topic. Waarom beschadigen mensen zich ?

Durf daar maar eens iets zinnigs over te zeggen..

Voornamelijk stress en drukte. Je hersens vliegen alle kanten op en alle cohesie is op. Drugs kunnen op een hele makkelijke manier dan je laten focussen op een bepaald punt of je overweldigen met ervaringen.

Een wandeling van 4 uur maken of ergens echt aan gaan werken vereist meer inzet en doorzettingsvermogen.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Laten we eerlijk zijn: problemen bestaan niet. Goed en fout bestaan niet. Je leeft en gaat dood.

VIVA LA REVOLUCION!!!!!

Godverdomme.

Ik heb vanaf 2000 veel op FOK! gelezen maar dit vind ik toch de meest geniale tekst die ik ben tegengekomen.

Ben jij psycholoog ofzo?

quote:

Op zondag 8 januari 2006 15:52 schreef EggsTC het volgende:

[..]

Godverdomme.

Ik heb vanaf 2000 veel op FOK! gelezen maar dit vind ik toch de meest geniale tekst die ik ben tegengekomen.

Ben jij psycholoog ofzo?

Nee, ik ben gewoon iemand die alle bullshit in deze wereld zat is en denkt de oplossing te hebben gevonden. Met hulp van nog veel wijzere mensen dan ik uiteraard.

quote:

Flow van Mihaly Csikszentmihalyi

Je zou maar zo'n achternaam hebben

quote:

Op zondag 8 januari 2006 16:25 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Nee, ik ben gewoon iemand die alle bullshit in deze wereld zat is en denkt de oplossing te hebben gevonden. Met hulp van nog veel wijzere mensen dan ik uiteraard.

Briljante tekst iig.

Ik voel me super (maar ben geen optimist), en ik kan niet echt zeggen dat mijn leven geweldig geslaagd is. Ik heb een boel dingen niet die andere mensen wel hebben, dingen die andere mensen zelfs zo normaal vinden dat ze er niet eens over nadenken. Toch voel ik me super, of als jij het zo wilt noemen, kiplekker

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 23:32 schreef I.R.Baboon het volgende:
Omdat je dat dan de standaard zou vinden en dat dus heel normaal zou zijn.

Slotje.

Je vergeet hem te zetten

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:
tekst

VIVA LA REVOLUCION!!!!!

Mooi stuk tekst!

Wou al zeggen, zoiets zegt Osho nou ook altijd.
En je hebt (idd oa) 'Kracht van het Nu' ook gelezen. Mooi boek idd

Ontopic:
Sluit mezelf er dus wat bij aan, voornamelijk omdat we teveel (destructief) denken -> ego
Maar staat zo simpel en crú, toch zit er een kern van waarheid in, helaas soms.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:Geluk voor het ego is:het bevredigen van behoeften. Maar zoals vrijwel iedereen weet, dit soort "geluk" is van korte duur. Bestaat er dan zoiets als eeuwig geluk?

Ja. We zien dit onder andere terug bij verliefdheid. Wanneer je verliefd bent, wordt het verstand naar de achtergrond gedrukt en komt je WARE AARD naar boven. Die van geluk. De verliefdheid is over wanneer het verstand weer de macht grijpt. Dan bestaat er alleen nog liefde, wat voor de meeste mensen niet meer is dan extreme gehechtheid en afhankelijkheid en herinneringen aan de periode van verliefd zijn.

Maar hoe kom ik er bij dat het verstand geluk in de weg staat? Daarvoor moeten we kijken naar een periode dat het verstand ons nog niet in zijn grip heeft. Dit is wanneer we nog een baby zijn. Baby's zijn ALTIJD gelukkig, zolang de gevoed worden, genoeg slaap krijgen en een schone luier hebben. Daarnaast kennen baby's geen problemen omdat ze nog geen verstand hebben.

Geluk is bevrijding van je verstand! Gelukkig zijn, is onze natuurlijke staat van zijn. Maar op een gegeven moment heeft de evolutie ons ons verstand gegeven. Een geniaal instrument om te overleven in de dierenwereld van eten en gegeten worden. Door het verstand konden we beter communiceren en ook allerlei gereedschappen en technieken ontwikkelen waar we voordeel uithaalden in onze strijd voor ons bestaan.

Allereerst moet ik even zeggen dat je een mooi stukje hebt opgeschreven. Ik herken mezelf er niet in omdat ik dit zogenaamd allemaal al weet enzovoort blabla, ik voel me prima en weet donders goed dat we niets zijn
Maar om toch even op dit stukje in te gaan.

Als wat je hier zegt klopt, dan zouden alle dieren (die geen verstand hebben) dus altijd gelukkig moeten zijn. Dat zie ik niet terug in de struggle of survival, de voedselketen, wat dan ook. Ik zie geen vrolijke of blije dieren. Ik zie dieren die vechten om te overleven - maar dan niet het overleven van het ego, maar het overleven op voedsel etc. Ik denk niet dat dieren geluk kennen, ze hebben immers geen bewustzijn.
Ik ben vooral benieuwd waaruit je concludeert dat geluk de grondtoestand van ons bestaan is. Kan ik best mee leven, maar dan wil ik graag weten hoe je tot die conclusie bent gekomen

quote:

Op zondag 8 januari 2006 18:57 schreef in-limboy het volgende:

Als wat je hier zegt klopt, dan zouden alle dieren (die geen verstand hebben) dus altijd gelukkig moeten zijn. Dat zie ik niet terug in de struggle of survival, de voedselketen, wat dan ook. Ik zie geen vrolijke of blije dieren. Ik zie dieren die vechten om te overleven - maar dan niet het overleven van het ego, maar het overleven op voedsel etc. Ik denk niet dat dieren geluk kennen, ze hebben immers geen bewustzijn.

Mijn kat ligt anders spinnend van geluk in haar hangmatje tegen de warme kachel aan.
En als ik een tijdje en/of paar uurtjes weg ben weg geweest, miauwt ze bijna van 'waar was je nou * miauw miauw, niet leuk'. Om vervolgens helemaal blij mij als een hondje (is een kat dus) een uur lang mij te achtervolgen en bij mij te blijven hangen.

Dus tja

Je kunt je pas kiplekker voelen als je je ook wel eens klote voelt. Wanneer je je altijd het zelfde voelt kun je geen onderscheid maken tussen kiplekker en klote.

quote:

Op zondag 8 januari 2006 18:57 schreef in-limboy het volgende:

Ik ben vooral benieuwd waaruit je concludeert dat geluk de grondtoestand van ons bestaan is. Kan ik best mee leven, maar dan wil ik graag weten hoe je tot die conclusie bent gekomen

Nou dat heb ik in eerste instantie ooit eens gelezen en dat was een paar jaar geleden. In die tijd denk je na over wat je gelezen hebt en ik kwam tot de conclusie dat het inderdaad zo moet zijn. Er zijn hele boeken overgeschreven en ik kan je hier zo niet 123 alles uitleggen wat in die boeken staat. Vooral boeken over Zen-boeddhisme vertelllen het verhaal goed!

Verder denk ik wel dat (meer ontwikkelde?) dieren geluk kennen. Denk inderdaad aan huisdieren die niet mee hoeven te doen aan survival of the fittest en in al hun primaire levensbehoeften worden voorzien. Onze honden en katten kwamen namelijjk altijd erg gelukkig op mij over! Ik heb ze in ieder geval nog nooit depressief gezien!

Ik vindt je verhaal niet echt duidelijk... Hoe weet je nu dat iets 'een gevoel van geluk' is als je nog nooit iets rottigs hebt mee gemaakt

quote:

Op zondag 8 januari 2006 19:03 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Mijn kat ligt anders spinnend van geluk in haar hangmatje tegen de warme kachel aan.
En als ik een tijdje en/of paar uurtjes weg ben weg geweest, miauwt ze bijna van 'waar was je nou * miauw miauw, niet leuk'. Om vervolgens helemaal blij mij als een hondje (is een kat dus) een uur lang mij te achtervolgen en bij mij te blijven hangen.

Dus tja

Het 'vermenselijken' van dieren zorg voor het 'herkennen' van geluk in het gedrag van ze. Waar was je nou, niet leuk? Blij? Hoe weet jij dit?
Volgens mij is het wel aangetoond dat dieren (op enkele diersoorten als dolfijnen?) na geen bewustzijn hebben. Bepaalde dieren voelen zelfs geen pijn. Hoe kleiner het dier, hoe moeilijker ik het vind een voorstelling te maken van dat dat dier gelukkig zou zijn. Een mier?

En ik kan natuurlijk ook tegenvoorbeelden gaan geven van katten die voor hun leven vechten of op vogeltjes jagen. Instinctief gedrag dat ik niet onder geluk zou willen scharen.

Volgens mij definieren we te breed.

Wat is geluk?

Is het gevoel dat je krijgt na het bevredigen van behoeftes geluk? Of is het een puurder gevoel dat niet onderhevig is aan basale behoeften?? Tevredenheid met wie je bent en hebt wellicht? Dat gevoel dat je niets meer nodig hebt dan dat wat je hebt... (als dit bestaat?)

Lastige materie...

Stel dat je je altijd kiplekker zou voelen, in ieder geval het gros van de tijd.
Dan was er dus geen verbetering van dat niveau meer mogelijk.
Je kon je nooit eens extra goed voelen. Je zit altijd al op het maximum!
Nu voel je je gemiddeld "best wel goed". Soms piek je erboven, soms daal je eronder.

quote:

Op zondag 8 januari 2006 19:40 schreef LXIV het volgende:
Stel dat je je altijd kiplekker zou voelen, in ieder geval het gros van de tijd.
Dan was er dus geen verbetering van dat niveau meer mogelijk.
Je kon je nooit eens extra goed voelen. Je zit altijd al op het maximum!
Nu voel je je gemiddeld "best wel goed". Soms piek je erboven, soms daal je eronder.

Als je je bewust wordt van dat je je goed voelt, in plaats van altijd maar te zoeken naar meer / beter, kan je je ontspannen met de weet dat je je super voelt. En dat is geen optimisme als je op rationeel niveau tot die conclusie kan komen. Je moet afstappen van de standaard-manier van 'zoeken' naar meer geluk, en je beseffen dat je dat geluk misschien al hebt.

Ik wel in ieder geval... Ik leef, geniet, en maak er het beste van

quote:

Op zondag 8 januari 2006 19:40 schreef LXIV het volgende:
Stel dat je je altijd kiplekker zou voelen, in ieder geval het gros van de tijd.
Dan was er dus geen verbetering van dat niveau meer mogelijk.
Je kon je nooit eens extra goed voelen. Je zit altijd al op het maximum!
Nu voel je je gemiddeld "best wel goed". Soms piek je erboven, soms daal je eronder.

In het boek over Flow staat dat je een goede uitdaging nodig hebt. Deze moet je kunnen volbrengen met voldoende moeite. Als je deze uitdagingen vast weet te houden dan zou je jezelf altijd kiplekker moeten voelen. Het hangt er natuurlijk van af wat voor uitdaging het is en of je er in je leven ook mee verder komt.

Gebrek aan zonlicht.

quote:

Op zondag 8 januari 2006 19:31 schreef Frezer het volgende:
Ik vindt je verhaal niet echt duidelijk... Hoe weet je nu dat iets 'een gevoel van geluk' is als je nog nooit iets rottigs hebt mee gemaakt

Misschien heb je het inderdaad wel nodig om te weten, maar daar hoef je dan denk ik niet constant aan herinnerd te worden. Als je als kind geluk en verdriet hebt meegemaakt, ken je de twee tegenpolen en kun je betekenis toekennen aan beide gevoelens. Ik denk niet dat je je om de zoveel tijd perse kut moet voelen om je weer eens lekker te kunnen voelen.

En zoals ik al eerder zei: Als je een man bent, weet je dat, voel je dat. Daarvoor hoef je niet te weten hoe het voelt om een vrouw te zijn. Ik denk dus dat het ook zeker mogelijk is om te weten wat geluk is zonder dat je zelf verdriet hebt ervaren. Je kunt verdriet misschien herkennen bij andere mensen, maar je hoeft het niet zelf te ervaren om geluk te herkennen.

quote:

Op zondag 8 januari 2006 19:32 schreef in-limboy het volgende:

Het 'vermenselijken' van dieren zorg voor het 'herkennen' van geluk in het gedrag van ze. Waar was je nou, niet leuk? Blij? Hoe weet jij dit?
Volgens mij is het wel aangetoond dat dieren (op enkele diersoorten als dolfijnen?) na geen bewustzijn hebben. Bepaalde dieren voelen zelfs geen pijn. Hoe kleiner het dier, hoe moeilijker ik het vind een voorstelling te maken van dat dat dier gelukkig zou zijn. Een mier?

En ik kan natuurlijk ook tegenvoorbeelden gaan geven van katten die voor hun leven vechten of op vogeltjes jagen. Instinctief gedrag dat ik niet onder geluk zou willen scharen.

Hm.

Eerste gedeelte. Aan een kat/hond whatever kun je, denk, wel degelijk zien of ze knorrig of happy zijn. Of dit te maken heeft met het 'vermenselijken', laat ik in het midden. Is het vermenselijken dan een garantie voor geluk(kig zijn), zou ik dan vragen? En kan je juist aan het denken zetten.

Laatste gedeelte. Weer een beetje de vraag, dus instinctief gedrag valt niet onder geluk, want het valt niet onder 'menselijkheid'. Wie zegt (mij ) dat een kat die op een vogeltje jaagt, een muis achterna rent, you name it, niet gelukkig is? Wie weet gelukzaligheid ten top wel. Je weet het niet..

Iig, denk ik of denk ik meer, middengedeeltje wat betreft bewustzijn bij dieren, dat dieren dus wel een bewustzijn hebben of iig soms een stuk meer dan de mens. En ja, zelfs een mier.

_{maar dat denk ik, en ik spoor al niet helemaal dus}

quote:

Op zondag 8 januari 2006 19:38 schreef VaLkyRie het volgende:
Volgens mij definieren we te breed.

Wat is geluk?

Is het gevoel dat je krijgt na het bevredigen van behoeftes geluk? Of is het een puurder gevoel dat niet onderhevig is aan basale behoeften?? Tevredenheid met wie je bent en hebt wellicht? Dat gevoel dat je niets meer nodig hebt dan dat wat je hebt... (als dit bestaat?)

Lastige materie...

Het is zeker lastige materie maar ik denk dat het de belangrijkste vraag is die een mens zichzelf kan en moet stellen. Toen ik voor mezelf na veel zoeken het antwoord vond, is mn leven met grote sprongen vooruit gegaan!

Geluk is ook het loslaten van verlangens. Dit is in het begin erg moeilijk, vooral omdat je jarenlang automatisch aannam dat het vervullen van je verlangens je gelukkig maakte. Het is dus erg moeilijk om je verlangens los te laten. Maar krijg je dit voor ellkaar dan wordt het leven ineens een stuk lichter en makkelijker en lijken die dingen waar je eerder zoveel moeite voor deed, zomaar in je leven terecht te komen.

Het is net zo met de liefde. Wanneer je gaat zoeken uit een verlangen naar liefde, vind je het niet. En wanneer je de zoektocht opgeeft, komt datgene wat je altijd wilde ineens op je pad!

Mensen die beweren zichzelf altijd lekker te voelen vertrouw ik niet

Correctie: bij een mier zou ik trouwens spreken van een (soort van) groepsbewustzijn. Dus dé mieren ipv een mier.

_{nu hou ik op}

quote:

Op zondag 8 januari 2006 20:11 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Het is zeker lastige materie maar ik denk dat het de belangrijkste vraag is die een mens zichzelf kan en moet stellen. Toen ik voor mezelf na veel zoeken het antwoord vond, is mn leven met grote sprongen vooruit gegaan!

Geluk is ook het loslaten van verlangens. Dit is in het begin erg moeilijk, vooral omdat je jarenlang automatisch aannam dat het vervullen van je verlangens je gelukkig maakte. Het is dus erg moeilijk om je verlangens los te laten. Maar krijg je dit voor ellkaar dan wordt het leven ineens een stuk lichter en makkelijker en lijken die dingen waar je eerder zoveel moeite voor deed, zomaar in je leven terecht te komen.

Het is net zo met de liefde. Wanneer je gaat zoeken uit een verlangen naar liefde, vind je het niet. En wanneer je de zoektocht opgeeft, komt datgene wat je altijd wilde ineens op je pad!

Bij mij is het niet zozeer een ommegang geweest... Ik heb nooit vastgehouden aan de aanname dat verlangens vervullen gelukkig zou maken. Misschien om wat ik ben, heb ik aan vele 'aannames' niets gehad, en heb mijn eigen moeten 'beredeneren'. En ik kan niet zeggen dat ik daar ongelukkig over ben

edit:
In het verlengde van dit bericht en om ontopic te blijven: een heel waarschijnlijk antwoord op de vraag "waarom voelen mensen zich standaard niet kiplekker?" is dat ze aangeleerd wordt meer te willen om gelukkig te worden, waar dit niet altijd het meest effectief zal zijn.

Maar pcp, wat je hier vergeet is dat jouw ideale denkwijze niet opgaat voor mensen met daadwerkelijke psychologische problemen. Misbruik in jeugd of iets dergelijks. Die mensen zullen wel degelijk iets moeten doen en actie moeten ondernemen om iets dat 'slecht' is in hun leven 'beter' te maken.

[ Bericht 8% gewijzigd door in-limboy op 08-01-2006 21:20:13 ]

quote:

Op zondag 8 januari 2006 21:10 schreef in-limboy het volgende:

Maar pcp, wat je hier vergeet is dat jouw ideale denkwijze niet opgaat voor mensen met daadwerkelijke psychologische problemen. Misbruik in jeugd of iets dergelijks. Die mensen zullen wel degelijk iets moeten doen en actie moeten ondernemen om iets dat 'slecht' is in hun leven 'beter' te maken.[/i]

Ik denk dat mn denkwijze nog steeds opgaat voor die mensen, alleen zullen die er veel meer moeite mee hebben om het toe te passen. Het misbruik wordt meegedragen als een enorme psychologische last. Maar het is niet meer dan dat: een psychologische last. Het is niets tastbaars, het is niet echt. Het was echt op het moment dat het gebeurde, maar jaren later bestaat het misbruik alleen nog maar als een herinnering in je hoofd. Het is je verstand dat de herinnering vasthoudt en je ego dat er een identiteit aan ontleent. Door in te zien dat je niet je verstand en je ego bent, dat je niet je herinneringen bent en dat je alleen NU bestaat, kun je grote en kleine problemen loslaten.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?

Kiplekker kan je je pas voelen als je je ook wel eens minder voelt (wat al eerder is genoemd)
Een dag in de huid van iemand anders kan je je in verhouding kiplekker laten voelen.
Maar goed dat je het zegt ik moet nodig weer een pijnstiller nemen om de eerste paar uur door te komen. Btw, je hebt teveel alcohol nodig om pijn te stillen. En de dag erna voel je je dan ook niet meer kiplekker. Denk dat dan de kater de kippen wegjaagt

quote:

Op maandag 9 januari 2006 06:23 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Ik denk dat mn denkwijze nog steeds opgaat voor die mensen, alleen zullen die er veel meer moeite mee hebben om het toe te passen. Het misbruik wordt meegedragen als een enorme psychologische last. Maar het is niet meer dan dat: een psychologische last. Het is niets tastbaars, het is niet echt. Het was echt op het moment dat het gebeurde, maar jaren later bestaat het misbruik alleen nog maar als een herinnering in je hoofd. Het is je verstand dat de herinnering vasthoudt en je ego dat er een identiteit aan ontleent. Door in te zien dat je niet je verstand en je ego bent, dat je niet je herinneringen bent en dat je alleen NU bestaat, kun je grote en kleine problemen loslaten.

Psychologische problemen kunnen zo diep geworteld zijn dat je er niet zomaar vanaf te komen door je even iets te 'beseffen'. Er zijn genoeg mensen met die problemen die donders goed weten dat het nergens op slaat, maar toch hebben ze het. Als dat (het beseffen) voldoende zou zijn om van die problemen af te komen, dan zou de wereld een stuk makkelijker worden. Maar zo zit het helaas niet in elkaar.

quote:

Op maandag 9 januari 2006 13:40 schreef in-limboy het volgende:

[..]

Psychologische problemen kunnen zo diep geworteld zijn dat je er niet zomaar vanaf te komen door je even iets te 'beseffen'. Er zijn genoeg mensen met die problemen die donders goed weten dat het nergens op slaat, maar toch hebben ze het. Als dat (het beseffen) voldoende zou zijn om van die problemen af te komen, dan zou de wereld een stuk makkelijker worden. Maar zo zit het helaas niet in elkaar.

Met "het beseffen" bedoel ik beseffen dat je je verstand niet bent en dit ook daadwerkelijk toepassen. Die ik die je denkt te zijn, dat is niet meer dan een mentaal bouwsel waar wij onze identiteit aan ontlenen. Die identiteit hoort alleen niet in je verstand te liggen en dat is iets wat weinig mensen weten.

quote:

Op maandag 9 januari 2006 14:47 schreef Probably_on_pcp het volgende:

[..]

Met "het beseffen" bedoel ik beseffen dat je je verstand niet bent en dit ook daadwerkelijk toepassen. Die ik die je denkt te zijn, dat is niet meer dan een mentaal bouwsel waar wij onze identiteit aan ontlenen. Die identiteit hoort alleen niet in je verstand te liggen en dat is iets wat weinig mensen weten.

Maar vaak zijn het toch die psychologische stoornissen die dit "beseffen" moeilijker maken. In theorie klopt het denk ik allemaal wel wat je zegt, alleen is dit in de praktijk moeilijk te realiseren, vooral bij mensen met psychologische problemen. Die problemen hebben een soort 'muur' opgebouwd die eerst afgebroken moet worden alvorens ze vrij genoeg kunnen denken om te beseffen dat het verstand helemaal niet alles is. Dat is een flinke omweg, maar voor die mensen waarschijnlijk wel de enige weg...

quote:

Op zondag 8 januari 2006 18:57 schreef in-limboy het volgende:

[..]

Allereerst moet ik even zeggen dat je een mooi stukje hebt opgeschreven. Ik herken mezelf er niet in omdat ik dit zogenaamd allemaal al weet enzovoort blabla, ik voel me prima en weet donders goed dat we niets zijn
Maar om toch even op dit stukje in te gaan.

Als wat je hier zegt klopt, dan zouden alle dieren (die geen verstand hebben) dus altijd gelukkig moeten zijn. Dat zie ik niet terug in de struggle of survival, de voedselketen, wat dan ook. Ik zie geen vrolijke of blije dieren. Ik zie dieren die vechten om te overleven - maar dan niet het overleven van het ego, maar het overleven op voedsel etc. Ik denk niet dat dieren geluk kennen, ze hebben immers geen bewustzijn.
Ik ben vooral benieuwd waaruit je concludeert dat geluk de grondtoestand van ons bestaan is. Kan ik best mee leven, maar dan wil ik graag weten hoe je tot die conclusie bent gekomen

Wat is geluk?

Ik ben van mezelf vrij gelukkig maar in periodes van stress en veel denken/malen etc echt niet. Dan kan ik echt down worden en dat zuigt de energie uit je

Als je geen stress en kopzorgen hebt ben ik over het algemeen heel gelukkig. Dus het inperken van de behoeften van je ego in plaats van het constant proberen van het gelukkig houden van het ego is op zich een stressloze, simpelere en haalbare strategie

schop

niets is perfect...we zijn geneigd om te kijken wat er allemaal slecht gaat..minder gaat. We waarderen niet altijd wat we hebben. We kunnen niet meer genieten van de kleine dingen. Iedereen is gehaast..tijd is geld. Er zijn teveel verplichtingen en verwachtingen. We kunnen moeilijk prioriteiten stellen. Mensen zijn egoistisch geworden.

dat was het

Het leven is niet zo gemaakt om je altijd kiplekker te voelen is mijn mening.

Het leven heeft negatieve kanten dus vanzelf voel je je wel eens slecht. Maar dan gaan velen al na 10 dagen na de docter en krijgen ze middelen tegen het slechte gevoel terwijl het slechte gevoel mens eigen is.

Het leven is geen krentenbol dus. Hoewel vele mensen verwachten dat het altijd rozengeur en manenschijn is. Niet kunnen accepteren dat het ook wel eens klote is dus.

Slecht gevoel en slechte tijden hoort erbij, zouden mensen dat sneller kunnen accepteren dan zouden vele problemen niet aanwezig zijn en zou klaagbaak hier minder berichten bevatten.

Volgens mij verwachten vele mensen een perfect leven zonder ellende, maar vanzelf zeg ik dat het nooit de intentie is geweest van het bestaan. Het leven is gemaakt om mooie en slechte tijden te kennen dus. Hoewel velen verwachten dat het allemaal koek en ei gaat zijn.

Ik voel me kiplekker, sorrie. Bij mij persoonlijk is de oplossing geweest om gewoon vertrouwen in mezelf te hebben en als mensen het anders zien is het hun goed recht. Zie ondertitel . Je hebt alleen maar jezelf nodig en iedereen die komt buurten is welkom.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker.

Ik voel me juist uitermate kut bij het hebben van een normaal leven. Ik heb werkelijk de grootste hekel aan mensen die alles gedachteloos zoals anderen doen. Mensen die alleen denken aan een goede baan, huis, kinderen en gezelligheid, en dat is het dan. Het huisje, boompje, beestje denken maakt mensen mat en vrij van iedere creativiteit, gruwelijk.

quote:

Op zondag 17 juni 2007 05:26 schreef Bolkesteijn het volgende:

[..]

Ik voel me juist uitermate kut bij het hebben van een normaal leven. Ik heb werkelijk de grootste hekel aan mensen die alles gedachteloos zoals anderen doen. Mensen die alleen denken aan een goede baan, huis, kinderen en gezelligheid, en dat is het dan. Het huisje, boompje, beestje denken maakt mensen mat en vrij van iedere creativiteit, gruwelijk.

En als dat ze nou gelukkig maakt

Ik wil me niet kiplekker voelen, ik wil voelen dat ik leef. Beter opbranden dan uitdoven @ De nacht burgermeester

quote:

Op zondag 17 juni 2007 05:47 schreef Morwen het volgende:
En als dat ze nou gelukkig maakt

Dat kan ik mij dus echt niet voorstellen, en als ze dat wel denken, dan weten ze niet wat ze missen.

quote:

Ik wil me niet kiplekker voelen, ik wil voelen dat ik leef. Beter opbranden dan uitdoven @ De nacht burgermeester

Opbranden en uitdoven, dat is allemaal nonsense. Verval bestaat enkel als je er aan toegeeft. Het is bij veel mensen het gebrek aan creativiteit om dat nou zelf ook eens in te zien.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:

Daarvoor moeten we kijken naar een periode dat het verstand ons nog niet in zijn grip heeft. Dit is wanneer we nog een baby zijn. Baby's zijn ALTIJD gelukkig, zolang de gevoed worden, genoeg slaap krijgen en een schone luier hebben. Daarnaast kennen baby's geen problemen omdat ze nog geen verstand hebben.

Ik heb een grote babyfoto van mezelf, die nu wegens veranderen inrichting enzo op mijn slaapkamer staat. Paar keer dat ik ernaar keek en kijk, komt de gedachte dan binnen van 'jee, wat is er allemaal gebeurd'. Want die foto straalt (idd) geluk uit. Een grote dikke kop, had weinig haar op mijn hoofd (kaal dus zowat), wat schuine flaporen , erg grote bruine ogen in dat dikke koppie, en wat had ik inderdaad op mijn gezicht.. juist een soort glimlach. Een serene welliswaar, maar duidelijk een glimlach, met ogen erbij die stil, maar wijzelijk de lens of is het de wereld inkijken.

Nou is het zo, dat toen ik net geboren was, ik wrs dat hetzelfde had. Ik huilde niet, maar bleef alleen maar wakker en zat maar te kijken. Volgens de zusters.

Ik krijg inderdaad een soort van heimwee, een soort verdrietig gevoel als ik naar die foto kijk.
Vermoed dus inderdaad dat het je omgeving is, de conditionering die ervoor zorgt dat je die echte, onbezorgde en uitdagende glimlach wat kwijt kan raken. De conditionering van het ego.

En wie weet is dat wel het hele grappige van het leven, we worden geconditioneerd (gemaakt), en het doel is ongeconditioneerd weer te worden.

quote:

Op zondag 17 juni 2007 13:07 schreef sweetgirly het volgende:

[..]

Ik heb een grote babyfoto van mezelf, die nu wegens veranderen inrichting enzo op mijn slaapkamer staat. Paar keer dat ik ernaar keek en kijk, komt de gedachte dan binnen van 'jee, wat is er allemaal gebeurd'. Want die foto straalt (idd) geluk uit. Een grote dikke kop, had weinig haar op mijn hoofd (kaal dus zowat), wat schuine flaporen , erg grote bruine ogen in dat dikke koppie, en wat had ik inderdaad op mijn gezicht.. juist een soort glimlach. Een serene welliswaar, maar duidelijk een glimlach, met ogen erbij die stil, maar wijzelijk de lens of is het de wereld inkijken.

Nou is het zo, dat toen ik net geboren was, ik wrs dat hetzelfde had. Ik huilde niet, maar bleef alleen maar wakker en zat maar te kijken. Volgens de zusters.

Ik krijg inderdaad een soort van heimwee, een soort verdrietig gevoel als ik naar die foto kijk.
Vermoed dus inderdaad dat het je omgeving is, de conditionering die ervoor zorgt dat je die echte, onbezorgde en uitdagende glimlach wat kwijt kan raken. De conditionering van het ego.

En wie weet is dat wel het hele grappige van het leven, we worden geconditioneerd (gemaakt), en het doel is ongeconditioneerd weer te worden.

Dat heb ik dus ook met mn eigen babyfoto's! Kleine kinderen en babies vind ik ook geweldig! Zo vrolijk, zo blij... Het is idd de conditionering die dat in de weg staat als je volwassen bent.

De conditionering verliest zijn macht over je wanneer je inziet dat het allemaal in je verstand zit en dat jij je verstand niet bent.

quote:

Op zondag 17 juni 2007 14:16 schreef Friek_ het volgende:
Je stemming heeft een neurologische oorsprong, dus als die constant goed zit (endorfine, serotinine, etc.), dan voel je je ook kiplekker.

Das waar, maar lichaam en geest beinvloeden elkaar. Het moet dus met beide goed zitten.

quote:

Op zondag 17 juni 2007 14:30 schreef Friek_ het volgende:

What the fuck is de geest? Niemand heeft me daar ooit een eenduidend antwoord op kunnen geven, dus ik vind die discussie sowieso loos. 'Geest' of 'ziel' zijn ouderwetse begrippen in de psychologie.

Maar de psychologie is óók of ook ouderwets

quote:

Op zaterdag 16 juni 2007 21:01 schreef Emel het volgende:
niets is perfect...we zijn geneigd om te kijken wat er allemaal slecht gaat..minder gaat. We waarderen niet altijd wat we hebben. We kunnen niet meer genieten van de kleine dingen. Iedereen is gehaast..tijd is geld. Er zijn teveel verplichtingen en verwachtingen. We kunnen moeilijk prioriteiten stellen. Mensen zijn egoistisch geworden.

dat was het

Jij hebt vaak mooie/wijze uitspraken.

Dat was het.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?

ik voel me wel meestal kiplekker, als er nix vervelend gebeurd is (ruzie ofzo) dan voel ik me gewoon helemaal tof. als t met anderen dan gewoon wel tof is terwijl er nix ergs gebeurd is meld ik ze ook altijd dat t dan helemaal yay moet zijn.
ja ik weet t, beetje raar

Ik voel me altijd kiplekker. Tuurlijk ben ik moe als ik een nacht heb doorgehaald/kort geslapen, maar ik voel me onder normale omstandigheden gewoon goed. Beter zou ik me niet kunnen voelen.

quote:

Op zondag 17 juni 2007 14:30 schreef Friek_ het volgende:

[..]

What the fuck is de geest? Niemand heeft me daar ooit een eenduidend antwoord op kunnen geven, dus ik vind die discussie sowieso loos. 'Geest' of 'ziel' zijn ouderwetse begrippen in de psychologie.

Geest is in dit geval het verstand.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?

Omdat we meestal van alles aan ons hoofd hebben neem ik aan. Volgens mij zijn er maar heel weinig mensen die een optimale balans hebben tussen spanning en ontspanning. Als je de helft van de tijd niks te doen hebt zal dat na een tijdje ook niet al te bevorderlijk zijn voor je algehele welbevinden.

[dubbel]

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Geluk is bevrijding van je verstand! Gelukkig zijn, is onze natuurlijke staat van zijn. Maar op een gegeven moment heeft de evolutie ons ons verstand gegeven. Een geniaal instrument om te overleven in de dierenwereld van eten en gegeten worden. Door het verstand konden we beter communiceren en ook allerlei gereedschappen en technieken ontwikkelen waar we voordeel uithaalden in onze strijd voor ons bestaan.

Het verstand was zo succesvol als instrument dat het de macht van het wezen overnam. HEt is als de timmerman die denkt dat hij zijn hamer is. De hamer lostte elk probleem op dat de timmerman tegenkwam, en zorgde er zo voor dat de timmerman zijn werk kon doen, kon overleven. De timmerman stelt niets voor zonder zijn hamer. De hamer werd erg belangrijk, het belangrijkste wat de timmerman had. De timmerman begon zoveel waarde te hechtten aan de hamer, dat hij de hamer begon te "verafgoden". De hamer werd belangrijjker dan de timmerman en de hamer nam de controle van de timmerman over.

Dat is het moment waarop het verkeerd ging. De hamer had de macht en ging zich met ALLE dingen bemoeien, zelfs met dingen waar hij niet bij nodig was en die de timmerman zelf kon oplossen. Maar de timmerman wist niet meer dat hij de timmerman was maar hij identificeerde zich met de hamer.

Wij zijn allen als deze timmerman. Wij worden gebruikt door ons meest succesvolle instrument: het verstand. Het bemoeit zich met dingen waar het niet voor ontworpen is. Wat wij moeten doen is de controle weer terug nemen!! HEt wezen hoort het instrument te gebruiken en niet andersom!!!!

Dat is de enige hoop voor de mens: Zijn ware aard terugvinden, die van het wezen, die van geluk. Het verstand moet weer instrument worden en de zogenaamde "ik" die gecreerd is door het verstand, het ego, moet worden herkend als wat het is: Een fantoom!!! Een mentaal "ik". Een niet tastbaar ik, een niet bestaand ik. Dat is de oplossing voor al onze persoonlijke problemen en daaruitvolgend voor alle problemen op deze mooie aarde!!!

2001 A Space Oddyssey al eens gezien? Gaat precies over dit onderwerp

Je kunt je toch niet standaard kiplekker voelen?
Standaard voel je je gemiddels, soms voel je je kut, en soms voel je je geweldig. Stel je voor dat je je altijd geweldig voelt, dan is er toch niets geweldigs meer aan?

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 15:26 schreef pberends het volgende:
Waarom voelen mensen zich standaard eigenlijk niet gewoon kiplekker? Zelfs als mensen gezond zijn en een redelijk normaal leven hebben dan voelen ze zich vaak nog niet kiplekker. Waarom is dat zo? Waarom moeten we massaal aan de alcohol en soms drugs gaan om ons eindelijk eens goed te voelen? Of voel jij je wel meestal kiplekker?

Mensen voelen zich in het begin wel degelijk kiplekker, kijk maar eens naar een gemiddelde uk die lekker rondraast, kiplekker voelt die zich!

Dan moet je in de maatschappij lopen en gaat dat over

quote:

Op zondag 8 januari 2006 19:32 schreef in-limboy het volgende:

[..]

Het 'vermenselijken' van dieren zorg voor het 'herkennen' van geluk in het gedrag van ze. Waar was je nou, niet leuk? Blij? Hoe weet jij dit?
Volgens mij is het wel aangetoond dat dieren (op enkele diersoorten als dolfijnen?) na geen bewustzijn hebben. Bepaalde dieren voelen zelfs geen pijn. Hoe kleiner het dier, hoe moeilijker ik het vind een voorstelling te maken van dat dat dier gelukkig zou zijn. Een mier?

En ik kan natuurlijk ook tegenvoorbeelden gaan geven van katten die voor hun leven vechten of op vogeltjes jagen. Instinctief gedrag dat ik niet onder geluk zou willen scharen.

Dom dom dom....

Dingen vallen ook bij dieren gewoon te meten, de hormomen die bij ons vrijkomen bij een "geluks" gevoel komen ook bij een dier vrij, je kan dus wel degelijk zeggen dat een dier "geluk" ervaart, hoe hij dat definieerd hebben we geen idee van.

En zelfs een kat die zelf moet overleven brengt nog weleens tijd door met gruwelijk lekker zonnen, overduidelijk genietend(als dat geen genieten is dan bestaat genieten gewoon niet ) of een keer gewoon voor de lol achter een blaadje aangaan.
Het leven is niet altijd even leuk, maar genieten kunnen dieren zeker.

Zelfs mijn slangen zie je zich koesteren in de warmte alhoewel je best weet dat ze al genoeg zijn opgewarmt, nut dus voorbij zijn, om heerlijk te gapen(even kaken rekken), is dat genieten, misschien wel....

Maar waar het op neerkomt, dit soort dingen valt te meten vaak en bij dieren komen dezelfde dingen voor, zeker bij de zoogdieren die daarin erg op ons lijken.

Ik denk dat ik hier wel antwoord op kan geven Pberends.
Ik dacht vanmiddag toevallig tijdens het over straat lopen over het feit dat mensen zich tegenwoordig veel zorgen en stress maken en het waarom.

Ik concludeerde daarop dat hoe simplistischer het brein, hoe simplistischer het leven was.
En ook hoe ingewikkelder het brein hoe ingewikkelder het leven.

Je hebt meer nodig, want je bent met meer bekend, en dus ontbreek je sneller dingen, het is een vorm van verslaving. En we leven nu ook in een wereld van constante info bombardementen, constante aandachts penetratie, als het niet direct door de commercie (tv bijv.) is wel door alle gadgets die het voortbracht.

Mobieltje, msn, mp3speler/ipod, hypes.. je moet alles hebben, je moet overal aan meedoen, je moet bezig zijn.

Vroeger toen alles nog simpel was kon een mens makkelijk blij zijn met een luciferdoosje met een kever erin.

Ik hoop dat ik met deze post een antwoord heb kunnen geven op je vraag.

quote:

Op vrijdag 6 januari 2006 16:09 schreef Probably_on_pcp het volgende:
Omdat mensen zich identificeren met hun verstand! Het verstand gaat onophoudelijk door met niet productief denken en houdt zich bezig met "overleven". NIet met overleven in de zin van eten en drinken (althans niet voor meeste mensen in onze maatschappij) maar met de overleving van het ego.

Het ego is een creatie van het verstand. Het ego is onze zogenaamde "ik", het mentale beeld wat we van onszelf gevormd hebben. Het "overleven" doelt dan vooral op status en op wat de maatschappij van ons verwacht dat we zijn. Dit beeld is alleen niet eenduidig aangezien er 6,5 miljard mensen zijn en dus veel verschillende wereldbeelden en overtuigingen. Het ego kan dus nooit aan alle verwachtingen voldoen maar dat probeert het toch omdat het ego dat nodig acht voor ons "overleven". We zijn sociale dieren en daarom willen we graag voldoen aan de verwachtingen van anderen om zo geaccepteerd te worden. Maar je kunt NOOIT aan deze verwachtingen voldoen! Het ego wil dit toch en dat creeert onzekerheid en twijfel. Dit begint aan ons te vreten en maakt van muggen, olifanten.

Laten we eerlijk zijn: problemen bestaan niet. Goed en fout bestaan niet. Je leeft en gaat dood. Dat is alles. Wat daar tussen in gebeurt is niet relevant. Of de aarde vergaat of niet, het maakt niet uit. Onze levens stellen allemaal NIETS voor, maar dat willen we niet accepteren. Waarschijnlijkj omdat iedereen probeert om IETS of IEMAND te zijn. Je bent niets meer dan een klein nietsbetekend ding en het leven is zo kort dat het voorbij is voordat je het weet.

Het enige verstandige dat we kunnen doen in dit leven is gelukkig zijn, maar wat is geluk? Dat is iets wat mensen zich als eerste moeten afvragen. Met deze vraag moeten kinderen op scholen al worden geconfronteerd.
Geluk voor het ego is:het bevredigen van behoeften. Maar zoals vrijwel iedereen weet, dit soort "geluk" is van korte duur. Bestaat er dan zoiets als eeuwig geluk?

Ja. We zien dit onder andere terug bij verliefdheid. Wanneer je verliefd bent, wordt het verstand naar de achtergrond gedrukt en komt je WARE AARD naar boven. Die van geluk. De verliefdheid is over wanneer het verstand weer de macht grijpt. Dan bestaat er alleen nog liefde, wat voor de meeste mensen niet meer is dan extreme gehechtheid en afhankelijkheid en herinneringen aan de periode van verliefd zijn.

Maar hoe kom ik er bij dat het verstand geluk in de weg staat? Daarvoor moeten we kijken naar een periode dat het verstand ons nog niet in zijn grip heeft. Dit is wanneer we nog een baby zijn. Baby's zijn ALTIJD gelukkig, zolang de gevoed worden, genoeg slaap krijgen en een schone luier hebben. Daarnaast kennen baby's geen problemen omdat ze nog geen verstand hebben.

Geluk is bevrijding van je verstand! Gelukkig zijn, is onze natuurlijke staat van zijn. Maar op een gegeven moment heeft de evolutie ons ons verstand gegeven. Een geniaal instrument om te overleven in de dierenwereld van eten en gegeten worden. Door het verstand konden we beter communiceren en ook allerlei gereedschappen en technieken ontwikkelen waar we voordeel uithaalden in onze strijd voor ons bestaan.

Het verstand was zo succesvol als instrument dat het de macht van het wezen overnam. HEt is als de timmerman die denkt dat hij zijn hamer is. De hamer lostte elk probleem op dat de timmerman tegenkwam, en zorgde er zo voor dat de timmerman zijn werk kon doen, kon overleven. De timmerman stelt niets voor zonder zijn hamer. De hamer werd erg belangrijk, het belangrijkste wat de timmerman had. De timmerman begon zoveel waarde te hechtten aan de hamer, dat hij de hamer begon te "verafgoden". De hamer werd belangrijjker dan de timmerman en de hamer nam de controle van de timmerman over.

Dat is het moment waarop het verkeerd ging. De hamer had de macht en ging zich met ALLE dingen bemoeien, zelfs met dingen waar hij niet bij nodig was en die de timmerman zelf kon oplossen. Maar de timmerman wist niet meer dat hij de timmerman was maar hij identificeerde zich met de hamer.

Wij zijn allen als deze timmerman. Wij worden gebruikt door ons meest succesvolle instrument: het verstand. Het bemoeit zich met dingen waar het niet voor ontworpen is. Wat wij moeten doen is de controle weer terug nemen!! HEt wezen hoort het instrument te gebruiken en niet andersom!!!!

Dat is de enige hoop voor de mens: Zijn ware aard terugvinden, die van het wezen, die van geluk. Het verstand moet weer instrument worden en de zogenaamde "ik" die gecreerd is door het verstand, het ego, moet worden herkend als wat het is: Een fantoom!!! Een mentaal "ik". Een niet tastbaar ik, een niet bestaand ik. Dat is de oplossing voor al onze persoonlijke problemen en daaruitvolgend voor alle problemen op deze mooie aarde!!!

VIVA LA REVOLUCION!!!!!

Zulke reacties quoten is gewoon leuk .
En nu maar is lezen .

wat een lading Bcrap
Mensen die zich niet kiplekker voelen, zij niet bezig met hun doelen te bereiken, punt.

Ik denk dat iedereen die zo avontuurlijk mogelijk leeft zich zonder problemen kiplekker kan voelen overigens. Denk daarbij aan verre reizen door oerwouden of diepzeeduiken oid.

schaamteloze TVP

quote:

Op vrijdag 22 juni 2007 19:32 schreef SilverGun het volgende:

[..]

2001 A Space Oddyssey al eens gezien? Gaat precies over dit onderwerp

1 vd beste films ooit!